4 Αυγ 2017

Νίκη για τους απλήρωτους εργαζόμενους η υπερψήφιση της τροπολογίας του ΚΚΕ

       


Η τροπολογία του ΚΚΕ που αναφέρει ότι «θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης», υπερψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε να βάλει ζήτημα χρονικής πίστωσης χρόνου στον εργοδότη για να πληρώσει τους εργαζόμενους και η τροπολογία του ΚΚΕ ψηφίστηκε.
Το ΚΚΕ με την τροπολογία αυτή ανέτρεψε την πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου σύμφωνα με την οποία ουσιαστικά επέβαλε στους εργαζόμενους να δουλεύουν απλήρωτοι γιατί αλλιώς η άρνηση να εργαστούν απλήρωτοι θα θεωρούνταν οικειοθελής αποχώρηση από την εργασία!
Η αποφασιστική παρέμβαση του ΚΚΕ με την τροπολογία που κατέθεσε ανατρέποντας την αντεργατική απόφαση του Αρείου Πάγου είναι αφορμή για να σκεφτεί ο λαός πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα με ισχυρές ταξικές δυνάμεις, με ισχυρό ταξικό κίνημα, πόσο πιο εύκολα ακόμα και στον καπιταλισμό θα ανατρέπονταν αντιλαϊκές αποφάσεις των δικαστηρίων και αντιλαϊκοί νόμοι των κυβερνήσεων και πόσο πιο εύκολα θα άνοιγε ο δρόμος για τον σοσιαλισμό!
Η ψήφιση της τροπολογίας του ΚΚΕ είναι μία νίκη και πρέπει να γίνει εφαλτήριο για την συσπείρωση δυνάμεων γύρω από την Λαϊκή Συμμαχία με κατεύθυνση να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική και να περάσει η εξουσία στους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου, στην εργατική τάξη.

Τάκης Φ.

ΠΕΡΙ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ




Διαβάζουμε στην Καθημερινή σε άρθρο του Α. Λακασά για την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να ορίζονται οι σημαιοφόροι στα  δημοτικά σχολεία με κλήρωση: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, πλήττοντας την έννοια της αριστείας, στοχεύει στην εξίσωση των μαθητών προς τα κάτω, καθώς δεν επιθυμεί να αμβλύνει υπέρ των αδυνάμων τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες του εκπαιδευτικού συστήματος και την ίδια στιγμή δεν θέλει να καταργήσει τις παρελάσεις δυσαρεστώντας τους ΑΝΕΛ». Στην ίδια περίοδο,  η περίφημη αριστεία των …φιλελεύθερων καπιταλιστών που συναντιέται  με την έγνοια για την άμβλυνση των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων, σηματοδοτούν τη σκόπιμη σύγχυση συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Με αποφάσεις σε θέματα ήσσονος σημασίας  η μεν κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,  με το προοδευτικό περιτύλιγμα που τις συνοδεύει  θέλει να πείσει για το αριστερό της προφίλ η μεν αντιπολίτευση να πείσει για την ύπαρξή της και τη διαφοροποίησή της από την κυβέρνηση. Δεν υπάρχει καμιά διαφοροποίηση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, κι ούτε στο εκπαιδευτικό σύστημα μ’ αυτήν την απόφαση δρομολογείται η διαμόρφωση ενός άλλου τύπου ανθρώπου. Μικροπολιτική συμπεριφορά απλώς, κοκορομαχίες  που όμως στοχεύουν  να συντηρούν, όπως και άλλες τέτοιες παρόμοιες,  το πολιτικό σύστημα.
               Αυτό δεν σημαίνει πως ο λόγος περί αριστείας είναι απλές πομφόλυγες, παρόλο τον ευτελισμό της από τους πολιτικούς μας. Η αριστεία και η αξιοκρατία γίνεται η πιο προβεβλημένη ιδεολογία της καπιταλιστικής μας κοινωνίας, ιδιαίτερα όταν οι θέσεις και οι ευκαιρίες σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο σε κρίση είναι περιορισμένες και η υπόσχεση για ισότητα ευκαιριών εκ των πραγμάτων διαψεύδεται. Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης το κυρίαρχο σύστημα έχει κάνει σημαία του την αριστεία, όταν προβάλλει τους ικανούς και άξιους που έχουν ξεφύγει από τη φτώχεια, που μπόρεσαν και άνοιξαν νέους δρόμους στο επάγγελμά τους, που έκαναν σωστές επιλογές στις επενδύσεις τους κλπ. Και το υπονοούμενο συμπέρασμα δεν είναι άλλο πως όλοι οι υπόλοιποι που είναι χωρίς δουλειά, φτωχοί κι ανήμποροι είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την κατάστασή τους. Η αριστεία καθ’  ομοίωση του καπιταλιστικού συστήματος. Κι αγνοούμε ή αρνούμαστε το τεράστιο  ποσοστό υπευθυνότητας, τρυφερότητας, συμπόνιας  και συντροφικότητας που υπάρχει στον κόσμο παρόλη την απανθρωπιά του.
               Κάθε πολιτικό σύστημα και κάθε μορφή κοινωνίας στηρίζει και στηρίζεται σε μια θεωρία για τη φύση του ανθρώπου, την οποία δεχόμαστε χωρίς δισταγμό πως είναι όπως είναι. Θεωρούμε απόλυτα φυσικό να αναπτύσσουμε ανταγωνιστικότητα, ακόμα κι επιθετικότητα στη δουλειά μας και στη ζωή μας και να γίνεται σκοπός μας η επιτυχία στο χρηματικό κέρδος. Κι αυτός ο σκοπός ζωής γίνεται κοινά αποδεκτός, συνεπικουρούμενος και από αντίστοιχες επιστημονικές αντιλήψεις. Είναι όμως οι συνθήκες της κάθε κοινωνίας που φτιάχνουν  τον τύπο του ανθρώπου που ζει μέσα της κι εφόσον ο άνθρωπος δεν παύει ποτέ ν’ αλλάζει  το περιβάλλον και τις συνθήκες, αλλάζει και ο ίδιος. Δεν υπάρχει λοιπόν αμετάβλητη κληρονομική ανθρώπινη φύση που δεν αφήνει τους ανθρώπους να φερθούν διαφορετικά απ’ ό,τι  φέρονται τώρα.  
               Στις ταξικές κοινωνίες όπου η πλειοψηφία ελέγχεται από την εκμεταλλεύτρια τάξη, αυτή ασκεί την κυριαρχία της και επιβάλλει τη δικιά της φιλοσοφία και το δικό της σύστημα αξιών. Κι είναι το συγκεκριμένο οικονομικοπολιτικό σύστημα που εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί εκείνες τις ικανότητες, πάθη και συμφέροντα που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία του και περιλαμβάνονται σε ό,τι ονομάζεται αριστεία. Αν στο    καπιταλιστικό  σύστημα η «φυσική επιλογή» αναπτύσσεται με τέτοιο τρόπο που να διακρίνονται άνθρωποι ανταγωνιστικοί, τολμηροί,  κτητικοί, άρπαγες, επινοητικοί για ατομικό κέρδος κλπ. είναι σαφές ότι από αυτό δεν προκύπτει  ότι ο άνθρωπος έχει μόνο αυτές τις ιδιότητες. Το πρόβλημα συνίσταται  στο ότι το σύστημα  απαιτεί για την πορεία και λειτουργία του ακριβώς τέτοιες ιδιότητες και ικανότητες. Κάθε άλλη ικανότητα, από την πλευρά των αναγκών του, είναι περιττή και επιζήμια.
 Στην εποχή μας η θεωρητική πανοπλία της καπιταλιστικής μας κοινωνίας με τη συνειδητά επεξεργασμένη  ατομιστική της φιλοσοφία εξωραΐζει τον κοινωνικό δαρβινισμό με την προβολή της αριστείας και αξιοκρατίας. Είναι γιατί θα πρέπει  να διατηρηθεί αρκετή αμοιβαία υπευθυνότητα, παραδοχή  της κοινωνικής υποχρέωσης και της εξυπηρέτησης της κοινότητα για να διατηρηθεί η συλλογική της ύπαρξη που προβάλλεται η αριστεία και τονίζεται αξιοκρατία, δηλ. η επικράτηση των ικανών, αυτών που αξίζουν περισσότερο στο υπάρχον πολιτικοοικονομικό σύστημα.  Κι έτσι και οι υπόλοιποι αποδέχονται την «μοίρα» τους ή αγωνίζονται έως θανάτου να αναδειχτούν σε άξιους. Κι αν ο κυρίαρχος λόγος μοιάζει να επιβραβεύει το οικονομικό κέρδος όταν δείχνει να υποτάσσεται σε ηθική σκέψη είναι περισσότερο για να παρηγορήσει  τους εξαθλιωμένους  καθησυχάζοντάς τους για  τη  «μοίρα» τους.
               Κι επειδή δεν είναι εύκολο να φανταστούμε οποιαδήποτε οργάνωση της κοινωνίας μ’ έναν διαφορετικό τρόπο από τον δικό μας είναι η γνώση του παρελθόντος, η ιστορική κατανόηση που θα μας βοηθήσει να ερμηνεύσουμε και να ξεφύγουμε από τις κατηγορίες που έχουν αποκρυσταλλωθεί  στο νου μας και που μας εμποδίζουν να δούμε οτιδήποτε άλλο έξω από τη δυνατότητα  της δικιάς μας εφήμερης και ξεχαρβαλωμένης πια οικονομικής τάξης. Για να μη θεωρούμε φυσικό οι προνομιούχοι να χρησιμοποιούν τους άλλους ανθρώπους σαν εργαλεία, σα μέσα για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Για να πιστέψουμε πως είναι δυνατόν ο μετασχηματισμός της κοινωνίας μας σε σοσιαλιστική που δεν θα αποβλέπει στο ιδιωτικό κέρδος αλλά στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών όλων των μελών της. Κι αυτό δεν είναι ουτοπιστικό όνειρο.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ Τα κέρδη των ξενοδόχων προϋποθέτουν χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων



Στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων απλά επιβεβαιώνουν πως και τα φετινά «ρεκόρ» του Τουρισμού πατούν πάνω στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων



Από την πρόσφατη απεργιακή συγκέντρωση του κλάδου στην Αθήνα
Από την πρόσφατη απεργιακή συγκέντρωση του κλάδου στην Αθήνα
Αυξημένες αφίξεις τουριστών και έσοδα στα ταμεία τους ετοιμάζονται να μετρήσουν τη φετινή χρονιά οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον Τουρισμό. Η ανοδική τάση στους δείκτες που ενδιαφέρουν τους μεγαλοξενοδόχους και άλλους επιχειρηματίες του κλάδου συνοδεύεται από την προβολή του Τουρισμού ως του «υποδείγματος» της ανάπτυξης, της «ατμομηχανής» της οικονομίας, της «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας, της «ελπίδας» κάθε ανέργου για μια θέση δουλειάς. Συνοδεύεται όμως και από την αντίστροφη πορεία που ακολουθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, από τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς και αμοιβής.

Πίσω από τους «πανηγυρισμούς» των εργοδοτικών φορέων, της κυβέρνησης και των υπουργών της, όλων των κομμάτων που διαγκωνίζονται για το ποιος θα υπηρετήσει αποτελεσματικότερα τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς και συμφέροντα, επικρατούν συνθήκες «γαλέρας» για τους εργαζόμενους στις ξενοδοχειακές μονάδες, στα πολυτελή εστιατόρια, στις επισιτιστικές αλυσίδες, συνολικά στις τουριστικές επιχειρήσεις.
Εντατικοποίηση, ατελείωτα ωράρια και ρεπό με το σταγονόμετρο, απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, ατομικές συμβάσεις και «ευέλικτες» μορφές εργασίας, «κουρέλιασμα» της κλαδικής Σύμβασης: Τα παραπάνω αποτελούν μερικά μόνο από τα «προνόμια» που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό. Την πραγματικότητα αυτή προσπάθησαν να φέρουν στο προσκήνιο τα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, μέσα από τη δράση τους, που κορυφώθηκε με την απεργία στην οποία προχώρησαν στις 20 Ιούλη. Αντίστοιχα, ο «Ριζοσπάστης» μέσα από μια σειρά ρεπορτάζ προσπάθησε το προηγούμενο διάστημα να αναδείξει πλευρές της πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο.
Στα μέσα της τουριστικής σεζόν, τη στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν στον κλάδο με «ευέλικτες» συνθήκες δουλειάς, αμείβονται με χαμηλούς μισθούς και μεροκάματα, αντιμετωπίζουν συνθήκες εντατικοποίησης ενώ έχουν ξεκινήσει να μετρούν τις μέρες αντίστροφα μέχρι να πεταχτούν ξανά στην ανεργία, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) αποτυπώνει τα φετινά «ρεκόρ» του Τουρισμού, μέσα από τις σελίδες της περιοδικής έκδοσης του Ινστιτούτου του.
Η έκδοση «Ελληνικός Τουρισμός. Εξελίξεις - Προοπτικές», που δημοσιεύτηκε στα τέλη του Ιούλη, αποτελεί δεξαμενή από την οποία μπορεί να αντληθεί πλήθος στοιχείων που επιβεβαιώνουν τα ζητήματα που ανέδειξαν οι εργαζόμενοι και στην πρόσφατη απεργιακή τους κινητοποίηση: Τα «ρεκόρ» και τα κέρδη των αφεντικών «χτίζονται» πάνω στην εκμετάλλευση των εργατών, στο αντεργατικό πλαίσιο που διαμορφώνουν οι κυβερνήσεις, στην πολύμορφη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων από το κράτος.
Σημαντική άνοδος στα έσοδα της φετινής σεζόν
Με βάση τα στοιχεία του ΣΕΤΕ, το 2017 οι διεθνείς αφίξεις αναμένεται να υπερβούν τα 26 εκατ., σημειώνοντας αύξηση (+4,8%) από τα 24,8 εκατ. αφίξεις που καταγράφηκαν το 2016. Στους παραπάνω αριθμούς, μάλιστα, δεν συμπεριλαμβάνονται οι επιβάτες κρουαζιέρας. Αντίστοιχα, τα έσοδα εκτιμάται πως θα κινηθούν μεταξύ 14,2 - 14,5 δισ. ευρώ (τουλάχιστον +10,9%) από 12,8 δισ. ευρώ το 2016 (13,2 δισ. ευρώ αν συνυπολογιστεί η κρουαζιέρα).
Στην καταγραφή των εσόδων δεν περιλαμβάνεται το μέρος της δαπάνης του τουρίστα που αφορά, για παράδειγμα, την αμοιβή και το κέρδος του Tour Operator, αλλά μόνο το μέρος της δαπάνης του τουρίστα που καταναλώθηκε στην Ελλάδα, όπως το έσοδο του ξενοδοχείου ή τη δαπάνη του τουρίστα στα καταστήματα. Αντίστοιχα, δεν περιλαμβάνονται τα έσοδα από τις αερομεταφορές και θαλάσσιες μεταφορές των εισερχόμενων τουριστών στη χώρα. Τα έσοδα των ελληνικών επιχειρήσεων από τη δραστηριότητα αυτή εκτιμώνται από το ΣΕΤΕ για το 2016 σε 1.370 εκατ. ευρώ (+9,0%) για τις αερομεταφορές και 118 εκατ. ευρώ για τις θαλάσσιες μεταφορές (έναντι 1.257 εκατ. και 121 εκατ. αντίστοιχα για το 2015).
«Εάν επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, τότε ο τουρισμός μπορεί να συμβάλει ακόμα πιο δυναμικά στην ελληνική οικονομία και να δώσει - τουλάχιστον φέτος - μια επιπλέον μονάδα στο ΑΕΠ της χώρας. Μια μονάδα η οποία θα υποστηρίξει την προσπάθεια της χώρας να πετύχει τους στόχους του Προγράμματος που έχει συμφωνηθεί με τους Θεσμούς», αναφέρει ο ΣΕΤΕ.
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες του Τουρισμού «βλογάνε τα γένια τους» για τη συμβολή τους στο στόχο της ανάκαμψης της οικονομίας. Μέσα από τις σελίδες της πρόσφατης έκδοσης επαναλαμβάνουν το γνωστό «σουξέ»: Ο Τουρισμός είναι το «ανάχωμα στην ύφεση», η «ατμομηχανή για την μείωση της ανεργίας», ο «βασικός μοχλός για την επάνοδο της χώρας στην ανάπτυξη».
«Διαφύλαξη» της «ευελιξίας», της «ανταγωνιστικότητας», των αντιασφαλιστικών ανατροπών
Την ίδια στιγμή που οι ξενοδόχοι και λοιποί επιχειρηματίες καταγράφουν τα «ρεκόρ» που καταρρίπτουν, οι εργαζόμενοι μετρούν τις απώλειες που χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάζονται. Οι μισθοί συμπιέζονται μέχρι να φτάσουν τα 582 ευρώ της ΕΓΣΣΕ. Τα ωράρια «τεντώνονται» μέχρι τις 10 και 12 ώρες. Οι εργασιακές σχέσεις επιδεινώνονται με γρήγορο ρυθμό, με την επέκταση κάθε είδους και μορφής ελαστικής εργασίας. Η επίθεση στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα αφορά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, το εφάπαξ, την κατάργηση των ΒΑΕ στα οποία εντάσσονταν μια σειρά από ειδικότητες. Οι περικοπές ακόμα και στο επίδομα ανεργίας κάνουν την επιβίωσή τους από τη μια σεζόν στην επόμενη ακόμα πιο δύσκολη.
Μέσα στο τοπίο της «εργασιακής ζούγκλας» ξεχωριστή σημασία έχουν οι 14 μορφές ελαστικής εργασίας που καταγράφονται στον συγκεκριμένο κλάδο. Εποχική, «ενοικιαζόμενη», εκ περιτροπής, «έξτρα» είναι μερικές μόνο από τις μορφές εργασίας που «προσφέρουν» οι επιχειρηματίες του Τουρισμού στο προσωπικό τους, δίπλα στη μαθητεία, στην πρακτική άσκηση, στα προγράμματα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» για τους ανέργους. Αυτό το ψηφιδωτό της «ευελιξίας» ο ΣΕΤΕ ξεκαθαρίζει πως είναι απαραίτητο να «διαφυλαχθεί». Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «σε κάθε περίπτωση, η ισχύουσα σήμερα ουσιαστική ευελιξία και αποτελεσματικότητα λειτουργίας της αγοράς εργασίας θα πρέπει να διαφυλαχτεί στο ακέραιο από τις ελληνικές κυβερνήσεις».
Με αντίστοιχο τρόπο, υπογραμμίζει τη σημασία που έχει «η εφαρμογή των νέων παραμέτρων του συνταξιοδοτικού συστήματος που αποτρέπουν την πρόωρη συνταξιοδότηση», ενώ ρίχνει ...τροχιοδεικτικές βολές στην κατεύθυνση της «εκλογίκευσης των εισφορών και της διασύνδεσής τους με τις παροχές (ιδιαίτερα για τους ασφαλισμένους με άνω των 35 ετών ασφάλισης)» με στόχο να δοθεί «περαιτέρω ώθηση στην ανταγωνιστικότητα και στην ανάπτυξη της οικονομίας στην περίοδο 2021 - 2030».
Ο ΣΕΤΕ εξυμνεί την αντιλαϊκή επίθεση των διαδοχικών κυβερνήσεων, που συντέλεσαν στη «διεθνή ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα στον κλάδο του Τουρισμού. Αναγνωρίζει μάλιστα τη συνέχεια της πολιτικής που τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς η μια κυβέρνηση δίνει τη σκυτάλη στην άλλη. «Το πρωτοφανές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα το 2010 - 2016 επέφερε μια σημαντικότατη βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας ως προς τις τιμές και το κόστος», διαπιστώνει, ενώ προσθέτει πως «οι κατακτήσεις στον τομέα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» που είχαν επιτευχθεί έως το τέλος του 2014 «όχι μόνο δεν διαταράχθηκαν ουσιαστικά αλλά ενισχύθηκαν με νέες ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην περίοδο 2015 - 2017», αποδίδοντας τα «εύσημα» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη των μεγαλοξενοδόχων
Η όρεξη των ξενοδόχων έχει ανοίξει. Στόχος τους είναι έως το 2021 να μετρήσουν 35 εκατ. τουρίστες και 20 δισ. ευρώ έσοδα. Προϋπόθεση για την επίτευξη του στόχου αυτού είναι η «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και επιχειρήσεων», η καλλιέργεια «φιλοεπενδυτικού πνεύματος», η δημιουργία «ενός ανταγωνιστικού και βιώσιμου τουριστικού προϊόντος σε διεθνές επίπεδο». Ο ΣΕΤΕ κάνει λόγο για «αναγκαίες επενδύσεις ύψους 5 - 7 δισ. ευρώ (...) για την κατασκευή νέων καταλυμάτων 4 και 5 αστέρων καθώς και για να ανακαινιστούν/ αναβαθμιστούν υπάρχουσες υποδομές, ώστε να είναι σε θέση ο κλάδος να προσελκύσει επισκέπτες υψηλής καταναλωτικής δυνατότητας και να αυξήσει τα έσοδα ανά επισκέπτη».
Με άλλα λόγια, οι μεγαλοεργοδότες του κλάδου του Τουρισμού αξιώνουν επιδοτήσεις και χρηματοδότηση, όπως αυτή που τους υπόσχεται η κυβέρνηση μέσα από τους «αναπτυξιακούς νόμους», εξασφάλιση της μέγιστης εκμετάλλευσης των εργαζομένων μέσα από κάθε είδους «ευέλικτη» εργασιακή σχέση, με μισθούς που δεν φτάνουν στο κόστος ούτε μιας διανυκτέρευσης στις πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες.

Νέο κύμα κατασχέσεων


Μπαράζ κατασχέσεων έχει εξαπολύσει εδώ και καιρό ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός σε τραπεζικούς λογαριασμούς και σε άλλα ποσά «σε χέρια τρίτων». Στόχος να βάλει στο χέρι τις ανείσπρακτες οφειλές λαϊκών νοικοκυριών, που είναι αντιμέτωπα με το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, την εμπορευματοποίηση κάθε είδους υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα και με τη διογκούμενη φορολεηλασία του πενιχρού εισοδήματος που τους απομένει από τους μηχανισμούς του αστικού κράτους για λογαριασμό και σε όφελος του κεφαλαίου. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), σύμφωνα με τα οποία, το α' τετράμηνο του 2017 (Γενάρης - Απρίλης) τα ληξιπρόθεσμα χρέη επιχειρήσεων και νοικοκυριών που βεβαιώθηκαν διαμορφώθηκαν στα 4 δισ. ευρώ, και οι οφειλέτες «υπό αναγκαστικά μέτρα είσπραξης» (κατασχέσεις κ.ά.) έφτασαν στο τέλος Απρίλη στους 906.100 έναντι 839.056 στο τέλος Δεκέμβρη 2016. Και είναι φυσικό να αυξάνεται ο αριθμός των οφειλετών όσο εξελίσσεται και εντείνεται η αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Ηδη, εκτιμάται ότι υπάρχουν ακόμα 700.000 οφειλέτες στους οποίους θα επιβληθούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης.
* * *
Υπολογίζεται ότι η εφορία «τραβάει» απροειδοποίητα χρήματα κάθε μέρα από 650 - 750 τραπεζικούς λογαριασμούς, που στην πλειοψηφία τους αφορούν εργατικές - λαϊκές οικογένειες που δεν έχουν να πληρώσουν. Η συνέχεια θα είναι ακόμα χειρότερη για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, αν ισχύουν οι εκτιμήσεις ότι τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη θα εκτιναχτούν στα 12 - 13 δισ. ευρώ στα τέλη του χρόνου. Που σημαίνει ότι επίκειται κανονικό σαφάρι σε βάρος όσων δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους και τα χαράτσια που τους επιβάλλει το κράτος, στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Και βέβαια το σαφάρι αυτό συνοδεύεται από το κυνήγι των εργατικών και λαϊκών οικογενειών από τις τράπεζες, με τη μεγάλη πλειοψηφία τους να πνίγεται από τραπεζικά δάνεια που δεν μπορεί να αποπληρώσει, οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους κυριολεκτικά σε απόγνωση. Η εξέλιξη είναι απόρροια των πολιτικών που ακολουθήθηκαν στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και οδηγεί τα λαϊκά στρώματα στην εξαθλίωση. Στον καπιταλισμό ο κρατικός προϋπολογισμός, του οποίου βασική πηγή εσόδων είναι η φορολεηλασία των λαϊκών νοικοκυριών, είναι να λειτουργεί ως εργαλείο αναδιανομής ενός τμήματος του κοινωνικού πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου. Τα νέα βάρη που φορτώνει το λαό μετατρέπονται ταυτόχρονα σε νέες ενισχύσεις του κεφαλαίου με τη μορφή φοροαπαλλαγών, επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και άλλων προνομίων. Δίκαιο φορολογικό σύστημα στο πλαίσιο αυτού του συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει.
* * *
Απέναντι στη διαρκώς επιδεινούμενη για το λαό κατάσταση, το ΚΚΕ έχει κάνει σειρά παρεμβάσεων, μεταξύ άλλων για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στο Δημόσιο. Στον πυρήνα της πρότασης του Κόμματος βρίσκεται η απαλλαγή της λαϊκής οικογένειας από τα φορολογικά βάρη, τα οποία πρέπει να επωμισθούν οι επιχειρήσεις, η μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία. Για το λόγο αυτό, και με στόχο την ανακούφιση των υπερχρεωμένων λαϊκών οικογενειών, των αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών, το ΚΚΕ έχει προτείνει ρύθμιση για τις οφειλές στη φορολογική διοίκηση και στους φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, που είναι ενταγμένη στο πλαίσιο ανάκτησης των απωλειών και στη διεκδίκηση ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών. Τα χρέη που δημιουργούν και φορτώνουν στις πλάτες του λαού το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν είναι φυσικό φαινόμενο, δεν είναι χρέη ούτε των εργατικών ούτε των λαϊκών οικογενειών. Είναι καθαρή ληστεία του λαϊκού εισοδήματος και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσει ο λαός. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι το μόνο ικανό να αποτρέψει και να ακυρώσει κάθε προσπάθεια να στερηθεί μια λαϊκή οικογένεια το σπίτι της, να ληστέψουν ακόμα μεγαλύτερο μέρος από το εισόδημά της.

Κοινωνικές ευαισθησίες...




Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στήνει το γνωστό σκηνικό. Την ώρα που συνεχίζει την αντιδραστική αναδιάρθρωση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που προωθούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, εμφανίζεται ως «κοινωνικά ευαίσθητη», ότι αντιμετωπίζει «κοινωνικές ανισότητες» και προωθεί την ισότιμη, καθολική πρόσβαση του λαού σε υπηρεσίες Υγείας, σε αντίθεση μάλιστα με τους προκατόχους της, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το έργο των οποίων συνεχίζει. Από την άλλη, προσπαθώντας να συσκοτίσει τη στρατηγική τους ταύτιση και σε αυτά τα ζητήματα, «σηκώνει», σε συνεργασία με τη ΝΔ, έναν αποπροσανατολιστικό καβγά αναφορικά με ζητήματα διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής στο ζήτημα της Υγείας, σχέσεις και διασυνδέσεις με επιχειρηματικούς ομίλους, στη βάση της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των κρατικών δομών, τα περίφημα σκάνδαλα κ.λπ.
Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Το γεγονός ότι η κυβέρνηση, με κριτήριο πάντα τα γενικά και ειδικά συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που απαιτούν μείωση κρατικών δαπανών για τη φροντίδα υγείας των εργαζομένων, διαμορφώνει μηχανισμούς που ουσιαστικά λειτουργούν ως «κόφτες» των υπηρεσιών Υγείας, περιορίζουν την παροχή τους προς τους εργαζόμενους στο ελάχιστο.
Κλειδί σε αυτήν τη διαδικασία είναι η έννοια της «ατομικής ευθύνης». Η κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και όλων των αστικών κυβερνήσεων, εξαντλείται στη διαμόρφωση περισσότερων επιλογών ανάμεσα στις υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας και στη μεταφορά στους ίδιους τους εργαζόμενους να επιλέξουν και όχι βεβαίως στην εξασφάλιση ενός δωρεάν και δημόσιου συστήματος Υγείας που θα καλύπτει όλες τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες σε όλα τα επίπεδα. Η διαμόρφωση μηχανισμών που θα λειτουργούν ως κόφτες και μάλιστα με πλαίσιο πειθάρχησης και των εργαζομένων στην Υγεία σε μια τέτοια λειτουργία προαναγγέλλει την περαιτέρω υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών. Για παράδειγμα, βασική προτεραιότητα του «οικογενειακού γιατρού» που θεσπίζεται είναι να διασφαλίσει ότι ο ασφαλισμένος θα στοιχίσει όσο το δυνατό λιγότερο και ότι δεν θα υπερβαίνει το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών. Για να διασφαλιστεί μάλιστα ότι έτσι θα λειτουργήσει ο «οικογενειακός γιατρός» προβλέπονται ποινές και κυρώσεις βάζοντας σε κρίση ακόμα και τη μη ανανέωση της σύμβασής του εφόσον περάσει τα επιτρεπτά «όρια»...
Ως κόφτες φαρμάκων, παροχών, εξετάσεων και θεραπειών θα λειτουργούν τα διάφορα διαγνωστικά, φαρμακευτικά και θεραπευτικά πρωτόκολλα κ.λπ. Για όποιον έχει όμως αμφιβολίες για το χαρακτήρα της αναδιάρθρωσης δεν έχει παρά να δει το γεγονός ότι ουσιαστικά αναγορεύει ως πρότυπο το ΓΝ Θήρας, που άνοιξε ως αυτοχρηματοδοτούμενη μονάδα με μορφή Ανώνυμης Εταιρείας και για το οποίο προβλέπει κίνητρα για τους επικουρικούς γιατρούς με ευθύνη του δήμου, ανοίγοντας ουσιαστικά τη μεταφορά δαπανών για τη λειτουργία του νοσοκομείου στους δημότες.
Το σχέδιο της κυβέρνησης πρέπει να το απορρίψουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, ως τμήμα αυτής ακριβώς της ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής, διεκδικώντας την πλήρη ανάπτυξη ενός κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με Κέντρα Υγείας, πλήρως στελεχωμένα με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, οικογενειακούς γιατρούς, με υγειονομικούς όλων των κλάδων, σύγχρονο εξοπλισμό που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών, όλο το εικοσιτετράωρο, όλες τις μέρες του χρόνου. Η κατεύθυνση της πάλης των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών να είναι η προοπτική της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών και στην Υγεία με προϋπόθεση μια οικονομική ανάπτυξη που θα έχει ως κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό.

TOP READ