13 Μαρ 2017

Δεν υπάρχει περίπτωση...

 Δεν υπάρχει περίπτωση...


... να πάψω να γελάω όποτε τους ακούω να μιλάνε για νέες αφετηρίες και νέα ξεκινήματα, για ανασυντάξεις, για ανασυστάσεις και για επανιδρύσεις. Με χρησιμοποιημένα εισιτήρια δεν πας ταξίδι και με φθαρμένα υλικά δεν φτιάχνεις τίποτε καινούργιο.

... να χωνέψω τα αμέτρητα παραμύθια για την "κρίση χρέους" που ακούω επί επτά ολόκληρα χρόνια. Παραμύθια που δεν αποσκοπούν παρά στο να με πείσουν πως εγώ είμαι ο ένοχος για τα δικά τους εγκλήματα. Το μόνο δικό μου έγκλημα είναι πως τόσα χρόνια είχα βολευτεί στον καναπέ μου και δίσταζα να κατεβώ στον δρόμο για να κλείσω τον δικό τους δρόμο. Όμως, έχω ήδη τιμωρηθεί γι' αυτό το έγκλημα και δεν σκοπεύω να το ξανακάνω.

... να πιστέψω ποτέ ότι ο τόπος καταστράφηκε από σιδηροδρομικούς που έπαιρναν μισθό 2.500 ευρώ, από τις απαράδεκτα υψηλές συντάξεις, από τον υδροκέφαλο δημόσιο τομέα με τους ένα εκατομμύριο και πλέον υπαλλήλους, από τους τυροπιτάδες που δεν κόβουν αποδείξεις, από τους εκπαιδευτικούς που κάθονται τρεις μήνες τον χρόνο ή από τους άνεργους που καλοπερνάνε χάρη στα υψηλά επιδόματα.

10/5/1985: Προεκλογική συγκέντρωση του ΠαΣοΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο
... να ανταποκριθώ στις εκκλήσεις για ομοψυχία επειδή τάχα αυτό είναι που χρειαζόμαστε για να βγούμε από το αδιέξοδο. Δεν θα το κάνω επειδή ξέρω πως, όταν μου ζητούν ομοψυχία, ουσιαστικά μου ζητούν να καθήσω ήσυχος και να συμφωνήσω με τις επιλογές τους δίχως αντιδράσεις και διαμαρτυρίες.

... να πάψω να τους αντιστέκομαι, να τους λοιδορώ, να τους αποδομώ, να εξευτελίζω τον ήδη ευτελισμένο λόγο τους, να ειρωνεύομαι το πομπώδες αλλά κενό περιεχομένου ύφος τους, να υπακούσω πειθήνια στις εντολές τους.

... να προσμετρήσω εαυτόν στην συλλογικότητα που προκύπτει από τους πρωτοπρόσωπους πληθυντικούς που χρησιμοποιούν. Θα απορρίπτω μονίμως μπούρδες του στυλ "καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε", "ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας", "είμαστε διεφθαρμένος λαός", "όλοι μαζί τα φάγαμε". Και, φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να ενθουσιαστώ στην προοπτική "όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε".

... να αποδεχτώ ευθύνες που δεν μου αναλογούν. Αφού ποτέ δεν δούλεψα μαζί τους, δεν έφαγα μαζί τους και δεν αποφάσισα μαζί τους κι αφού ποτέ δεν μοιραστήκαμε τα ίδια όνειρα και τις ίδιες αγωνίες, ας αναλάβει καθένας τις δικές του ευθύνες. Αυτό το "στην μάχη ενωμένοι και στην μάσα χωριστά" δεν στέκει πλέον ούτε ως ανέκδοτο.

... να δικαιολογήσω τις χιλιάδες ηλιθίων που πιστεύουν πως η λύση στα προβλήματά τους είναι ο φασισμός. Ούτε να ανακαλέσω την εκτίμησή μου ότι όλοι οι ψηφοφόροι τής Χρυσής Αυγής είναι φασίστες. Όλοι! Μηδενός εξαιρουμένου.

... να απαλλάξω τα πληρωμένα παπαγαλάκια των εφημερίδων και των καναλιών, που κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατούν τον λαό βυθισμένο στο σκοτάδι και που δεν διστάζουν να ξεπουλήσουν κάθε ιερό και όσιο προκειμένου να στηρίξουν την εξουσία των αφεντικών τους. Μαζί μ' αυτούς, δεν υπάρχει περίπτωση να απαλλάξω και όσους τους πιστεύουν επειδή έχουν κι αυτοί το φταίξιμό τους. Πώς να το κάνουμε; Αν σε μαδήσουν στον "παπά", μη ζητάς ευθύνη μόνο από τον παπατζή.

... να εκφυλιστώ από κομμουνιστής σε σοσιαλδημοκράτη. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει περίπτωση από αριστερός να γίνω πασόκος. Μια ζωή πίστευα ότι από τα λόγια πρέπει κάποτε να περνάμε στα έργα. Αυτό το πέρασμα από τα λόγια σε... άλλα λόγια, δεν είναι αριστερά. Είναι... άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.

... να πάψω να θυμώνω με τους πάντες και τα πάντα. Ακόμη και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Όταν πάψεις να θυμώνεις, δίνεις χώρο σ' εκείνους που θέλουν να σου χαϊδέψουν τ' αφτιά. Και, ως γνωστόν, ό,τι χαϊδεύει τα αφτιά, απέχει πολύ απ' την αλήθεια.

... να αισθανθώ ικανοποίηση όσες αξιολογήσεις κι αν κλείσουν, όσες συμφωνίες κι αν υπογραφούν, όσα μεγάλα λόγια κι αν ειπωθούν, όσες υποσχέσεις κι αν δοθούν, όσα ψίχουλα κι αν μοιραστούν στα πεινασμένα πλήθη. Όσο το όπλο παραμένει παρά πόδα κι όσο το κονσερβοκούτι στην πίσω βεράντα εξακολουθεί να μένει αχρησιμοποίητο, δεν δικαιούμαι να νιώσω ικανοποίηση.


[Διευκρίνιση ως επίλογος: Ξεκίνησα να γράφω ένα κείμενο για την διαφαινόμενη "συμφωνία με τους θεσμούς", η οποία θα περιλαμβάνει τσεκούρωμα του αφορολόγητου των μισθωτών, νέες μειώσεις στις συντάξεις, νέες παρεμβάσεις υπέρ των εργοδοτών στα εργασιακά κλπ. Κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι, παράγραφο την παράγραφο και φράση την φράση, μέσα από τις λέξεις άρχισε να ξεχειλίζει μια οργή. Τελικά, αποφάσισα να σβήσω όλα τα υπόλοιπα και να κρατήσω μόνο αυτή την οργή.]

η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη σέρνει εκ νέου σε δίκη τα 35 στελέχη του ΠΑΜΕ

Στις 16 Μάρτη, η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη σέρνει εκ νέου σε δίκη τα 35 στελέχη του
ΠΑΜΕ, προέδρων και μελών ΔΣ δεκάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων, τα οποία
μετά από συνεχείς αναβολές, τελικώς κρίθηκαν αθώα καθώς καταρρίφθηκαν στο
σύνολό τους όλες οι σε βάρος τους κατηγορίες από την προηγούμενη κυβέρνηση Ν.Δ.
και τον τότε υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση, γιατί προσπάθησαν να κάνουν παράσταση
διαμαρτυρίας στο γραφείο του.
Το κατασκευασμένο κατηγορητήριο που επανέρχεται αφορά την κινητοποίηση που
διοργάνωσαν στις 30/1/2013 ταξικές Ομοσπονδίες και Συνδικάτα στο Υπουργείο
Εργασίας, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις προκλητικές δηλώσεις του
υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση ότι «το ασφαλιστικό σύστημα στηρίχτηκε σε
ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις».
Η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να στήσει προβοκάτσια, κατηγορώντας τους
συνδικαλιστές για ζημιές που δήθεν έκαναν στο γραφείο του υπουργού Εργασίας. Από
τις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν αλλά και από μαρτυρίες αποδείχτηκε η
προβοκάτσια και το κατηγορητήριο κατέρρευσε, οδηγώντας σε αθώωση όλων των
κατηγορουμένων.
Μπροστά στις νέες απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων και στις διαπραγματεύσεις
για το κλείσιμο της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης ΣΙΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των
θεσμών, επιδιώκεται να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στους κλάδους και στους
χώρους δουλειάς. Άλλωστε ανάμεσα στα νέα αντιλαϊκά μετρά, βασική πλευρά της
νέας συμφωνίας είναι το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών
των εργαζομένων, του δικαιώματος στην απεργία. Με την επαναφορά μιας δίκης-
παρωδίας, θέλουν να στείλουν μήνυμα, να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, να
στρώσουν το έδαφος για τη νέα επίθεση.
Καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να εκφράσουν τη μαζική καταδίκη για τη νέα
προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης. Να εντείνουν τη δράση τους
για την πλατιά ενημέρωση και προετοιμασία των εργαζομένων για τις εξελίξεις, για
την οργάνωση απεργιακής απάντησης στα νέα μέτρα.
Το Γραφείο Τύπου
ΠAMEΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

ΜΕΤΩΠΟ 

“Βιώσιμη Ανάπτυξη” και “πράσινα” σημεία και τέρατα

Στο Βόλο οι πολίτες τιμούν κάθε χρόνο το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ωστόσο σε λίγα χρόνια θα είναι ελάχιστοι αυτοί που θα το τιμούν. Ο λόγος; Οι Βολιώτες θα έχουν το δικό τους Ολοκαύτωμα όταν ολόκληρη η πόλη θα έχει μετατραπεί σε θάλαμο αερίων!


Αποφασίστηκε η αργή και μαζική εξόντωση των κατοίκων του Βόλου και το “πράσινο” φως δόθηκε γενναιόδωρα από το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Σε μία πόλη που ήδη έχει πρόβλημα με την ατμοσφαιρική ρύπανση έρχεται να προστεθεί ακόμη μία θανατηφόρα πηγή θυσιάζοντας τους πολίτες στο βωμό του κέρδους των εταιρειών.
Και συγκεκριμένα της ΑΓΕΤ, η οποία υφάρπαξε την πολυπόθητη έγκριση της καύσης σκουπιδιών για την παραγωγή ενέργειας στο εργοστάσιο της. Η συγκεκριμένη βιομηχανία, που βρίσκεται σε… απόσταση “ανάσας” από την πόλη έχει την άδεια από το Υπουργείο Περιβάλλοντος να καίει σκουπίδια, λυματολάσπη και κάθε άλλη ύλη που βαπτίζεται ως «εναλλακτικό καύσιμο» και θα το καίει στους απαρχαιωμένους κλιβάνους της.
Να σημειωθεί ότι, το 2013, η ίδια απόφαση για το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ στο Αλιβέρι Ευβοίας ανακλήθηκε μετά από ξεσηκωμό των κατοίκων και την παρέμβαση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος.
Ήδη το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ καίει 150.000 τόνους πετρελαϊκού άνθρακα. Ήδη οι επιπτώσεις φαίνονται στο περιβάλλον με μια μυρουδιά τοξική να γεμίζει κατά καιρούς την πόλη του Βόλου, ενώ ο καρκίνος αυξήθηκε ραγδαία – από πέρσι μέχρι φέτος κατά 30%!

“Βιώσιμη Ανάπτυξη” και “πράσινα” σημεία και τέρατα

Υποτίθεται ότι η Τοπική Ατζέντα 21 υλοποιείται μέσω προγραμμάτων ανακύκλωσης σκουπιδιών και κομποστοποίησης, όχι της καύσης τους στα εργοστάσια ως εναλλακτικό καύσιμο. Φυσικά, όπως έχουμε ξαναπεί, η λέξη “βιώσιμος” αφορά την κερδοφορία των επιχειρήσεων και όχι την αειφορία. Μια άλλη ανάγνωση της “αειφόρου” ανάπτυξης, είναι και αυτή την μείωσης του πληθυσμού, αφού οι φανατικοί υποστηρικτές της κλιματικής αλλαγής και οι οικολόγοι που την στηρίζουν έχουν ως χόμπι να καταμετρούν το οικολογικό αποτύπωμα του κάθε πολίτη, θυμίζοντας του ότι κάθε φορά που αναπνέει παράγει CO2.
Τι παράγει όμως ένα εργοστάσιο που καίει σκουπίδια; Τα απορρίμματα, περιέχουν υψηλό ποσοστό πλαστικών (πλούσιων σε χλώριο) και βαρέων μετάλλων (με πιο επικίνδυνο τον πτητικό υδράργυρο) και ιδιαίτερα επικίνδυνοι αέριους ρύπους εκπέμπονται με τη καύση τους, όπως: διοξίνες, πτητικός υδράργυρος, άλλες τοξικές – και όχι μόνο – ουσίες καθώς και επικίνδυνα μικροσωματίδια, ρύποι που μπορούν να προκαλέσουν καρκινογενέσεις και άλλες σοβαρές βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Αυτή είναι η “εναλλακτική πράσινη καύση” – θα ανακουφιστεί το ΧΥΤΑ ΒΟΛΟΥ και η γη από τα σκουπίδια που θα καούν και θα σκορπιστούν στους 5 ανέμους και κατευθείαν στα πνευμόνια των Βολιωτών!
Που είναι οι μεγάλες οικολογικές οργανώσεις, η Greenpeace, το WWF, τη στιγμή μάλιστα που στην τρικομματική συγκυβέρνηση συμμετέχει και το οικολογικό κόμμα του Τσιρώνη;
Τι αναφέρει η Greenpeace σε παλαιότερη μελέτη της (κλικ στις φωτό):
Μπορείτε να διαβάσετε όλη την 35 σελίδων μελέτη ΕΔΩ
Διαβάστε ακόμα: NEGATIVE IMPACTS OF INCINERATION-BASED WASTE-TO-ENERGY TECHNOLOGY
Όσο για το τρανό επιχείρημα βλέποντας και κάνοντας, ας ξεκινήσει η ΑΓΕΤ και θα ελέγχουμε την κατάσταση ή το “επιτυχημένο” μοντέλο σε άλλες χώρες, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους:

Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού

Εκτός από τον καρκίνο και τα καρδιακά επεισόδια σημειώνουν αύξηση 30% τα τελευταία 4 χρόνια στο Βόλο όπου πλέον πλήττονται και οι πιο νέες ηλικίες, όπως 40αρηδες. Στο ειδικό Παιδοκαρδιολογικό ιατρείο η ετήσια κίνηση είναι στα 250 εξεταζόμενα άτομα, ενώ στα εξωτερικά ιατρεία στα 2.200 άτομα.
Είναι οι Βολιώτες παιδιά ενός Κατώτερου Θεού από εκείνα στο Αλιβέρι Ευβοίας για να τους γυρίζουν την πλάτη η Δημοτική Αρχή και η Περιφέρεια Θεσσαλίας; Αυτό θεωρεί και ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος, κος Σταθάκης; Ο ίδιος είναι οικονομολόγος προερχόμενος από ναυτιλιακή οικογένεια, προφανώς καμία σχέση δεν έχει ούτε με το περιβάλλον, αλλά ούτε με την υγεία. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η “ανάπτυξη” της τσέπης των επιχειρήσεων με όποιο κόστος ζωής αυτή συνεπάγεται. Η δε Γαλλική μεγαλοεπιχείρηση LAFARGE, εκτός από την πληθώρα των περιβαλλοντικών σκανδάλων της, αδιαφορεί για τη ζωή των ανθρώπων, όπως έκανε και στη Συρία, με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για χρηματοδότηση από αυτήν του ISIS. Η γαλλική Lafarge παραδέχτηκε ότι παρείχε χρηματοδότηση σε ένοπλες ομάδες του ISIS στην περιοχή της Συρίας τα έτη 2013 και 2014. Για τους Βολιώτες θα γνοιαστεί;

Ο όμιλος ανέφερε κέρδη ύψους € 5,8 δισ για το περασμένο έτος, μέχρι 8,7 τοις εκατό σε σύγκριση με το 2015:

Ζητάμε την άμεση παρέμβαση του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, κου Αγοραστού

Όπως δείχνουν δεδομένα και μελέτες, δεν υπάρχουν καθόλου περιθώρια για πειράματα και δοκιμαστικές περιόδους σε βάρος των πολιτών του Βόλου και των παιδιών τους. Η ατμόσφαιρα είναι ήδη βεβαρημένη, η ΑΓΕΤ έχει ιστορικό εγκληματικής αδιαφορίας προς τους πολίτες της πόλης. Η ποιότητα ζωής των πολιτών του Βόλου, μιας καθόλου εύρωστης οικονομικά κοινωνίας, είναι ήδη υποβαθμισμένη λόγω της κρίσης.
Ενώ θα έπρεπε η πολιτεία να σκύψει πάνω από τα προβλήματα τους που έχουν άμεση αντανάκλαση στην υγεία και ιδιαίτερα αυτή των παιδιών, η απληστία της μεγαλοεπιχειρηματικότητας έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή με την καύση απορριμμάτων. Παραβαίνοντας κάθε υποτιθέμενη έγνοια για την κλιματική αλλαγή και την αειφόρο ανάπτυξη, βλέπουμε ότι η υποκρισία των αξιωματούχων ξεκινά και σταματά στην καύση βιομάζας από τα τζάκια των φτωχών πολιτών που δεν έχουν τα μέσα να αγοράσουν το πανάκριβο πετρέλαιο. Η δε Ατζέντα 21 εφαρμόζεται μόνο με τον εισπρακτικό της χαρακτήρα, τα πράσινα πιστοποιητικά και τις αεροφωτογραφίες του 1945 που βγάζουν σχεδόν όλη την Ελλάδα δασική περιοχή.
Ως εκ τούτου,

Καλούμε και παρακαλούμε τον κο Αγοραστό να σταματήσει άμεσα αυτό το έγκλημα σε βάρος των παιδιών του Βόλου. Να πατήσει φρένο στην επερχόμενη μαζική γενοκτονία, χωρίς καμία δοκιμαστική περίοδο, καθώς δεν υπάρχει ‘χωροχρόνος’ στην ήδη βεβαρημένη κατάσταση του Βόλου. 


Κίνημα Επιβιώνουμε  

ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ-Θελουμε και τη δικη σας αποψη για τις θεσεις του ΚΚΕ


ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  17-3-2017   ωρα 9μμ

Θελουμε και τη δικη σας αποψη για τις θεσεις του ΚΚΕ


Στα ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ


Όταν η ζωή σου αξίζει 3 ευρώ

mikel2

Πόσες ακόμη φορές θα αναγκαστούμε να μάθουμε τη φρικτή είδηση του θανάτου ενός συναδέλφου από εργοδοτική δολοφονία?? Ο Μέμο, συνάδελφος διανομέας στα Mikel, μόλις 22 ετών, τραυματίστηκε θανάσιμα την Πέμπτη 2/3 και κατέληξε μια εβδομάδα μετά.
Δεν ήταν η «κακιά στιγμή», δεν ήταν «γραφτό του». Είναι μια αθλιότητα χωρίς τέλος. Το ξέρουμε όλοι πια, τα παιδιά με τα μηχανάκια δέχονται απίστευτη πίεση στη δουλειά τους. Κακοσυντηρημένα οχήματα, με έξοδα που επιβαρύνουν εξ’ ολοκλήρου το διανομέα, ελλειπής ή και καθόλου εξοπλισμός μοτοσυκλετιστή, άγχος, τρέξιμο, τηλέφωνα και νευρική οδήγηση, όλα ενορχηστρωμένα από εργοδοσίες που δε λογαριάζουν τίποτα μπροστά στην αύξηση των κερδών τους.
Η γνωστή γαλέρα των MIKEL, που μας έχει απασχολήσει επανειλημμένα, αφού εξαντλεί ολόκληρο το αντεργατικό οπλοστάσιό της με εκδικητικές απολύσεις, απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση και τρομοκρατία, διατηρεί 122 καταστήματα στην Ελλάδα, ενώ δεν πέρασαν ούτε 10 μήνες από τις φιέστες για το πρώτο κατάστημά της στο Ντουμπάι. Αφού, λοιπόν, αυτοί μιλάνε με αριθμούς, ας δούμε λίγο πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή μέσα από τα δικά τους μάτια:
«Για το 2014 η αλυσίδα, κατάφερε να διπλασιάσει το τζίρο της σε σχέση με το 2013, καθώς οι πωλήσεις της ανήλθαν στα 3,4 εκατ. ευρώ έναντι 1,5 εκατ ευρώ. Τα προ φόρων κέρδη του Ομίλου ανήλθαν στα 2,1 εκατ ευρώ έναντι 991 χιλ. ευρώ το 2013».
Αυτοί είναι οι «κύριοι» με τις γεμάτες τσέπες και τα ματωμένα χέρια! Όλοι αυτοί που μαζί με το δίδυμο ΕΕ-Κυβέρνηση προωθούν την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, γιγαντώνουν τις στρατιές ανέργων, αναγκάζουν όλους εμάς να κυνηγάμε το μεροκάματο του τρόμου, συχνά με αντάλλαγμα την ίδια μας τη ζωή.
Η «μείωση του κόστους» που κυνηγάει το κεφάλαιο και η εργοδοσία, δεν βασίζεται μόνο στον απλήρωτο ιδρώτα των εργαζομένων, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα εξοντωτικά ωράρια, τη συνεχή πίεση και την υπερ-εντατικοποιημένη εργασία, αλλά χτίζεται με τις θυσίες ανθρώπινων ζωών στο βωμό του κέρδους.
Απάντησή μας, ένα εργατικό κίνημα κόντρα στη λογική του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, που θα συντρίψει την πολιτική που γεννά τα εργοδοτικά εγκλήματα. Αγώνας για ζωή με αξιοπρέπεια!
  • Όχι άλλο εργατικό αίμα στη μηχανή παραγωγής κερδών για το κεφάλαιο
  • Να πληρώσει η εργοδοσία για το νέο έγκλημα
  • Μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους δουλειάς.
  • Ίσα εργατικά δικαιώματα και μισθοί για όλους τους εργάτες
  • Ανθρώπινοι ρυθμοί δουλειάς – Κάτω η εργοδοτική τρομοκρατία

Η ανακοίνωση του συνδικάτου εδώ

Στρατηγική σύμπλευση που πυροδοτεί διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα

Στρατηγική σύμπλευση που πυροδοτεί διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα

Eurokinissi
Μερικά πράγματα δεν κρύβονται. Και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» που θα έχει ως αποτέλεσμα ένα νέο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η αξιωματική αντιπολίτευση, η ΝΔ, δεν μπορούν να κρύψουν τη στρατηγική τους ταύτιση. Οσο κι αν εμφανίζονται να κοντράρονται, να τσακώνονται, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι μία πολιτική αντιπαράθεση που έχει το εξής περιεχόμενο: «Ποιος από τους δύο είναι καταλληλότερος να υλοποιήσει αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις, με κοινό στόχο, βεβαίως, την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου».

Δεν έχει παρά να δει κάποιος το σύνολο των παρεμβάσεών τους, για να διαπιστώσει πως καταλήγουν σε έναν κοινό παρονομαστή. Για παράδειγμα, όλη η συζήτηση για τη διαπραγμάτευση και το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης». Η κυβέρνηση θεωρεί ότι «το κλείσιμο της αξιολόγησης θα αποτελέσει το καθοριστικό βήμα για τον τερματισμό της λιτότητας» και ότι «η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και της ένταξης της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, είναι απαραίτητη για να βγει η χώρα από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής το 2018».
Από την πλευρά της, η ΝΔ λέει πως «η αξιολόγηση έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και ένα χρόνο» και πως «η Ελλάδα πρέπει να μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρξει μια αποκλιμάκωση επιτοκίων. Παράλληλα, πρέπει να κάνουμε άμεσα μεταρρυθμίσεις. Να προχωρήσει ο εξορθολογισμός του κράτους και να προσελκύσουμε επενδύσεις».
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; Οτι το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης» συνεπάγεται ένα ακόμα σκληρό «πακέτο» μέτρων που θα πληρώσει ο λαός. Αυτό που λένε ξεκάθαρα και οι δύο είναι ότι αυτά τα σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού θα έπρεπε να έχουν παρθεί νωρίτερα. Και αυτό γιατί τα μέτρα είναι προϋπόθεση για να στηριχτεί η προσπάθειά τους, ο στόχος τους, για ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Επιπλέον, κυβέρνηση και ΝΔ λένε με σαφήνεια ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπει στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης είναι να τσακίσουν το λαό, αφού η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση όχι μόνο δεν συνεπάγεται χαλάρωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά πολύ περισσότερο συνεπάγεται την απόκτηση ισχυρότερων κινήτρων αλλά και σιγουριάς για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να επενδύσουν, να επιδιώξουν ανάκαμψη των κερδών τους, αλλά και να βρουν νέα πεδία κερδοφορίας.
Περί ανάπτυξης...
Τη βδομάδα που πέρασε, ο πρωθυπουργός κήρυξε την έναρξη δημόσιας διαβούλευσης με επίκεντρο «ποιο μοντέλο ανάπτυξης θα οικοδομηθεί». Ολόκληρη την ομιλία του διαπερνούσε η αγωνία να στηριχθεί ακόμα πιο αποφασιστικά η ανάκαμψη του κεφαλαίου, αφού οι αναφορές περί «υγιούς επιχειρηματικότητας» και «δίκαιης ανάπτυξης», δεν είναι παρά ο καμβάς για να κόψουν και να ράψουν μέτρα ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων που προϋποθέτει μέτρα που πλήττουν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.
Την ίδια μέρα, ο αρχηγός της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, αντιπαρέβαλε ως αποτελεσματικότερη για το κεφάλαιο τη δική του δοσολογία αντιλαϊκών μέτρων με «λιγότερο Δημόσιο και μείωση φόρων», «επιχειρηματικότητα» και «ιδιωτικές επενδύσεις», όπως και μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Διαφορετικός δρόμος, αλλά ίδιος προορισμός. Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η μεν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συζητά και έχει συμφωνήσει να παρθούν μέτρα φοροελάφρυνσης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ενώ ο αρχηγός της ΝΔ δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι ως μελλοντική κυβέρνηση θα πάρει αντίστοιχα μέτρα μείωσης των συντελεστών φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου.
Ας μείνουμε όμως λίγο περισσότερο σε κάποιες δηλώσεις που επιβεβαιώνουν την κοινή τους στρατηγική. Τη βδομάδα που πέρασε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, σε συνέντευξή του σχετικά με το σχέδιο της κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση είπε, ανάμεσα σε άλλα: «Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι ένα σοκ ανάπτυξης. Θα συζητήσουμε μια νέα στρατηγική ανάπτυξης, η οποία θα εστιάζεται εντελώς στην προώθηση επενδύσεων». Οπως προκύπτει από τις δηλώσεις αυτές: «Ζητούμενο για την κυβέρνηση, η παραγωγική ανασυγκρότηση, ταυτόχρονα όμως με επίτευξη του στόχου για δίκαιη ανάπτυξη. Με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας, με κεντρικό στόχο εντέλει, την ενίσχυση της ανάπτυξης και την αύξηση της απασχόλησης».
Ας δούμε τώρα τι λέει ο Κωστής Χατζηδάκης από τη ΝΔ για το ίδιο θέμα: «Χαίρομαι που το κατάλαβαν έστω και αργά ότι η Ελλάδα χρειάζεται σοκ ανάπτυξης. NΔ - νέες δουλειές: Αυτός είναι ο στόχος και το όραμά μας. Θέλουμε να κάνουμε μια επανάσταση σοβαρότητας και κοινής λογικής. (...) Πρέπει να βγούμε στις αγορές για να μην χρειαζόμαστε τα μνημόνια, πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη, άνοιγμα στην επιχειρηματικότητα για να αντιμετωπίσουμε ανεργία και ασφαλιστικό».
Μία λεπτομέρεια: Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ όταν μιλούν για ανάπτυξη, εννοούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, που βεβαίως προϋποθέτει όλα όσα προβλέπουν τα μνημόνια, όλα όσα διαπραγματεύονται οι κυβερνώντες σήμερα για να κλείσει η «αξιολόγηση». Νέο τσάκισμα συντάξεων, νέο χτύπημα στο Ασφαλιστικό, νέα αντεργατικά μέτρα, διατήρηση και επιβολή νέων φόρων στα λαϊκά εισοδήματα. Και πράγματι το «σοκ» που επαγγέλλονται αμφότεροι είναι πολύ δυνατό για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.
Διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα
Είναι λογικό αυτή η στρατηγική σύμπλευση να πυροδοτεί διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Οσο περισσότερο οι εργατικές - λαϊκές μάζες βιώνουν την αντιλαϊκή πολιτική και όσο διαπιστώνουν ότι είτε αυτή η κυβέρνηση είτε η επόμενη με ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν την πολιτική που είναι απαραίτητη για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου και άρα αντιλαϊκή, τόσο δημιουργείται η ανάγκη να υπάρξει ένα νέο ανακάτεμα της τράπουλας, μια νέα πολιτική «συνταγή», με στόχο τη διαμόρφωση «αξιόπιστων εναλλακτικών» για την αστική διαχείριση, στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Ο προβληματισμός για το πώς το αστικό πολιτικό σύστημα θα αναμορφωθεί για να βάλει ακόμα πιο αποτελεσματικά πλάτη στην υλοποίηση της πολιτικής για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, κινεί αστικές πολιτικές δυνάμεις και επιχειρηματικούς πόλους ώστε να αναζητηθούν τα υλικά για την καλύτερη συνταγή... Αυτές οι διεργασίες διαπερνούν όλο το φάσμα των αστικών κομμάτων και σχημάτων. Αλλωστε, μόνο τις τελευταίες μέρες, όσα συμβαίνουν σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, είναι ενδεικτικά ακριβώς αυτής της κατάστασης.
Εσχάτως, μάλιστα, πολλοί δείχνουν να ερμηνεύουν την κίνηση Τσιτουρίδη με το σχήμα «Δίκτυο Ελλήνων Ριζοσπαστών», στο οποίο συμμετέχουν - μεταξύ άλλων - δύο πρώην υπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή, ο Σάββας Τσιτουρίδης και ο Νίκος Τσιαρτσιώνης, ως ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Δεν είναι επίσης λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η συγκεκριμένη κίνηση έχει και επιχειρηματική στήριξη.
Θυμίζουμε ότι ήδη έχει ανοίξει συζήτηση για τον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό και μάλιστα με πρωτοβουλία στελεχών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, που γλυκοκοιτάζουν προς το ΠΑΣΟΚ, με πρόσχημα την προσπάθεια διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς τον λεγόμενο χώρο της κεντροαριστεράς. Επίσης, η ανεξαρτητοποίηση του φασιστοειδούς Κουκούτση από την κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής και οι ψίθυροι ότι αυτό ευνοεί το ΠΑΣΟΚ, που, ως τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα πλέον, μπορεί να πάρει ακόμα και διερευνητική εντολή, δεν είναι άσχετα με τα παραπάνω.
Στο χώρο της ΝΔ δεν πρέπει να διαφεύγει ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει προειδοποιήσει το καραμανλικό στρατόπεδο ότι «όποιος δεν μπορεί, ή δεν θέλει να ακολουθήσει, ή νιώθει ότι πρέπει να συμβιβαστεί με τη σημερινή τυχοδιωκτική ομάδα που κυβερνά τη χώρα, θα μείνει πίσω». Προειδοποιήσεις που έγιναν με αφορμή τις δηλώσεις Μεϊμαράκη περί «τζάμπα μαγκιάς» να λες ότι δεν θα ψηφίσεις τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις πληροφορίες που κάνουν λόγο για συναντήσεις πολιτικών παραγόντων και μεγάλων επιχειρηματιών στις οποίες συζητιούνται ο «πολιτικός χάρτης» και οι διεργασίες που είναι σε εξέλιξη...
Τα σχέδια απόσπασης ενεργού λαϊκής στήριξης στη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να αποτύχουν. Να αντιμετωπιστούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται, ότι το ανακάτεμα της τράπουλας θα φέρει θετικές για το λαό εξελίξεις. Η αστική τάξη διατάσσει και αναδιατάσσει το πολιτικό της προσωπικό αναλόγως των αναγκών και συμφερόντων της, που σε κάθε περίπτωση υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, όπως άλλωστε αποδεικνύει και το πρόσφατο παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός να γυρίσει την πλάτη σε διεργασίες ισχυροποίησης του συστήματος που τον τσακίζει, να μην υπακούσει σε κελεύσματα συναίνεσης που αξιώνουν ουσιαστικά να βάλει πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική, να χαράξει δική του ρότα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Η «άνοιξη» της οικονομίας βαρύς «χειμώνας» διαρκείας για τους εργαζόμενους

Η «άνοιξη» της οικονομίας βαρύς «χειμώνας» διαρκείας για τους εργαζόμενους



Τι φταίει για την κρίση που μαστίζει την ελληνική οικονομία κοντά δέκα χρόνια τώρα; Μετά τα διάφορα εφευρήματα που κατά καιρούς επεξεργάστηκαν αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, η σημερινή κυβέρνηση ρίχνει το φταίξιμο στο «παραγωγικό μοντέλο», το οποίο «πρέπει να αλλάξει» για να εξασφαλιστεί η «δίκαιη ανάπτυξη».

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός σε ρόλο «μαέστρου» της καπιταλιστικής ανάπτυξης δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι σε θέση να συνθέσει τη σχετική μουσική: «Να συνθέσουμε την άνοιξη της ελληνικής οικονομίας, έτσι ώστε αυτήν τη φορά τους καρπούς να μην τους γευτούν μονάχα λίγοι», ανέφερε στο υπουργικό συμβούλιο ο Αλ. Τσίπρας.
Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια για το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης: Από τη μία, επεξεργάζεται το σχέδιο για την στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και, από την άλλη, σπέρνει τη σύγχυση στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να αποσπάσει τη στήριξη ή τουλάχιστον την ανοχή τους σε αυτόν το σχεδιασμό. Οι υποσχέσεις για «καλύτερες μέρες» που θα έρθουν μετά το 2021, όσο θα υλοποιείται η «παραγωγική ανασυγκρότηση», το σχέδιο της οποίας αναμένεται να μπει σε διαβούλευση για την εξειδίκευσή του, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης που κλιμακώνεται με τις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης και των «θεσμών».
Η «δίκαιη ανάπτυξη» που δήθεν θα καταφέρει η κυβέρνηση είναι άλλο ένα παραμύθι, γιατί τέτοια ανάπτυξη του καπιταλισμού δεν υπάρχει. Η αλήθεια είναι ότι όσο υπάρχει καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής ο πλούτος που παράγεται είναι αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της δουλειάς της εργατικής τάξης. Η διαρκής τάση είναι το εισόδημα της εργατικής τάξης να αποτελεί ένα όλο και μικρότερο ποσοστό του παραγόμενου πλούτου. Οσο για την «αναδιανομή» που υπόσχεται η συγκυβέρνηση, σπέρνοντας νέες αυταπάτες, αυτή στον καπιταλισμό γίνεται μόνο ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους ανάλογα με την εξέλιξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η φορολογία, οι μειώσεις σε συντάξεις, οι περικοπές στην Πρόνοια γίνονται πολύτιμοι πόροι που πάλι κατευθύνονται στους μονοπωλιακούς ομίλους με διάφορους τρόπους. Ταυτόχρονα, οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργούνται από την όποια ανάκαμψη, είναι στην πλειοψηφία τους ευέλικτες και με μισθούς πείνας. Είναι χαρακτηριστικά τα πρόσφατα στοιχεία του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ», που αποτυπώνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νέων προσλήψεων αφορά ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σχεδιάζει να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» και σε αυτόν τον τομέα, της λεγόμενης «παραγωγικής ανασυγκρότησης» για λογαριασμό του κεφαλαίου. Σύμφωνα με την παρουσίαση που έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τα «πλεονεκτήματα», πάνω στα οποία θα «πατήσει» η παραγωγική ανασυγκρότηση, είναι η θέση της χώρας που μπορεί να την καταστήσει διαμετακομιστικό κόμβο μεταφορών, συγκοινωνιών και Ενέργειας, ο Τουρισμός, ενώ βάση πρέπει να δοθεί στον αγροτοδιατροφικό τομέα. Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο προσανατολισμός αυτός είναι «σχέδια επί χάρτου» και η υλοποίησή του δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί με κάθε λεπτομέρεια, αφού αυτό που χαρακτηρίζει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής είναι η αναρχία, η δυσκολία να σχεδιαστεί. Επιπλέον, η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας δεν είναι αποκομμένη από τις εξελίξεις της διεθνούς οικονομίας, τους ανταγωνισμούς και τους κλυδωνισμούς της.
Παρ' όλα αυτά, παραμένει η ανάγκη να μη στοιχηθεί η εργατική τάξη με τον νέο «εθνικό στόχο» που «μαγειρεύουν» το κεφάλαιο και η κυβέρνησή του, αυτόν της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», γιατί δεν θα είναι τίποτα λιγότερο από απαίτηση για θυσίες διαρκείας στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η «άνοιξη» για το κεφάλαιο θα είναι «χειμώνας» διαρκείας για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Με άξονα την ένταση της εκμετάλλευσης
Ακόμα και τα πιο συγκεκριμένα κριτήρια που θέτει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την «παραγωγική ανασυγκρότηση» είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς ότι η στρατηγική της ανάκαμψης του κεφαλαίου που υπηρετείται με άλλη ταμπέλα είναι κόλαφος για το λαό. Π.χ. ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «στροφή της παραγωγής σε προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας», περιγράφοντας με άλλα λόγια την ανάπτυξη παραγωγής, από την οποία οι καπιταλιστές θα βγάζουν μεγαλύτερα κέρδη. Ομως, μέχρι σήμερα δεν έχει «ανακαλυφθεί» άλλος τρόπος για την εξασφάλιση των κερδών, πέρα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Ο «εξαγωγικός προσανατολισμός» των επιχειρήσεων, στον οποίο δίνεται προτεραιότητα, συνιστά έμμεση παραδοχή ότι το λαϊκό εισόδημα θα παραμείνει καθηλωμένο, επομένως η εγχώρια αγορά δεν φτάνει για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, που θα διευκολύνει και τις εξαγωγές, εξασφαλίζεται κατά κύριο λόγο με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά και με κάθε είδους διευκολύνσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα από τα αισιόδοξα στοιχεία που χρησιμοποιεί η σημερινή κυβέρνηση είναι ότι «η ανταγωνιστικότητα του κόστους της εργασίας βελτιώθηκε κατά 24% έναντι 37 χωρών την περίοδο 2009 - 2015». Δηλαδή, όσο οι εργαζόμενοι στενάζουν τα τελευταία χρόνια από την επίθεση διαρκείας με την εφαρμογή των μνημονίων, βελτιώνεται η «ανταγωνιστικότητά» τους, όρος για την προσέλκυση επενδύσεων.
Η Ελλάδα «διαμετακομιστικός κόμβος»
Ενα από τα «πλεονεκτήματα» που επικαλείται η κυβέρνηση για την «ανασυγκρότηση» είναι η αξιοποίηση του ρόλου της χώρας ως «παγκόσμιου διαμετακομιστικού κόμβου μεταφορών, συγκοινωνιών, εμπορίου, Ενέργειας, δικτύων και νέων τεχνολογιών». Ο σχεδιασμός αυτός περιλαμβάνει την ανάπτυξη των λιμενικών υποδομών, της εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics), των αγωγών και των σταθμών μεταφοράς αερίου κ.λπ. Βεβαίως, αυτός ο σχεδιασμός, όσο έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα, είναι πλεονέκτημα μόνο για το κεφάλαιο και όχι για όσους εργάζονται σε αυτές τις υποδομές ούτε συνολικά για τον ελληνικό λαό, που αντιμετωπίζει τεράστιους κινδύνους από τους ανταγωνισμούς ισχυρών μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο πεδίο αυτό.
Στο λιμάνι του Πειραιά, με την παράδοσή του στην «Cosco» οι εργασίες γιγαντώθηκαν. Μάλιστα, τον περασμένο Σεπτέμβρη, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ανακοίνωσε ότι ο Πειραιάς ανέβηκε στην 44η θέση της παγκόσμιας κατάταξης εμπορευματικών λιμανιών από την 93η που ήταν το 2010. Στόχος της εταιρείας, και μάλιστα ρεαλιστικός, είναι το λιμάνι του Πειραιά να βρεθεί μεταξύ των 30 μεγαλύτερων λιμανιών παγκοσμίως. Παράλληλα, οι σχεδιαζόμενες επενδύσεις κατευθύνονται και στην αναβάθμιση των επισκευών πλοίων, εφοδιαστικών αλυσίδων και δραστηριοτήτων κρουαζιέρας. Αντίστοιχος είναι ο σχεδιασμός και για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που η ιδιωτικοποίησή του τώρα μπαίνει στην τελική ευθεία εν μέσω σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε επενδυτικά σχήματα.
Οι πρώτοι που δοκίμασαν τα «οφέλη» από αυτήν την αλματώδη ανάπτυξη στον Πειραιά ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις προβλήτες της «Cosco», που οι όποιες κατακτήσεις των λιμενεργατών ξηλώθηκαν μία προς μία. Πρόσφατη είναι, δε, η θεσμοθέτηση ουσιαστικά από την κυβέρνηση (με τη συμφωνία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ενωσης Κεντρώων και Ποταμιού) Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στη διαμετακόμιση, στο όνομα της δημιουργίας «κατάλληλου επιχειρηματικού κλίματος», σε λιμάνια, ναυπηγοεπικευαστικές ζώνες κ.λπ. Ετσι, τα διαμετακομιστικά κέντρα «αποστειρώνονται» από τα όποια κατοχυρωμένα εργατικά δικαιώματα (Συλλογικές Συμβάσεις, μη αναγνώριση βαρέων και ανθυγιεινών, απουσία μέτρων πρόληψης, υγιεινής και ασφάλειας κ.λπ.).
Παραγωγή, αποθήκευση και μεταφορά Ενέργειας
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνει ο κλάδος της Ενέργειας και, όχι τυχαία, στις εξελίξεις και τις προβλέψεις για το μέλλον του στριμώχνεται πλήθος διαφορετικών σχεδιασμών αστικών κρατών, μονοπωλίων, κυβερνήσεων και συμμαχιών τους. Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να παίξει με το χαρτί της θέσης της χώρας και σ' αυτόν τον κλάδο, με στόχο να την καταστήσει ενεργειακό κόμβο, στόχος που συμμερίζονται και τα άλλα αστικά κόμματα. Το αυξημένο ενδιαφέρον αποκρυσταλλώνεται και από την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς», όπου τα ενεργειακά παραμένουν ψηλά στην ατζέντα, ενώ εκτός από το κουαρτέτο πηγαινοέρχονται κι άλλοι «παίκτες», π.χ. ΗΠΑ, Ρωσία κ.λπ. Την ίδια στιγμή που το κεφάλαιο «Ενέργεια» είναι μόνιμα στα χείλη των κυβερνητικών αξιωματούχων, είναι σίγουρο ότι τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά θα εξακολουθήσουν να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ζεσταθούν και να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ηλεκτρικό ρεύμα. Και σαν να μη φτάνει αυτό, όλο και περισσότερο οξύνονται οι ανταγωνισμοί γύρω από τα Ενεργειακά για το ποιο μονοπώλιο ποιας χώρας θα βάλει χέρι στον ορυκτό πλούτο της περιοχής και στη μεταφορά του. Και οι λαοί ξέρουν (πολλοί από αυτούς το έχουν ζήσει κιόλας) ότι η «διπλωματία» κάποτε εξαντλείται και τότε το λόγο τον έχουν τα όπλα...
Τουρισμός, η «βαριά βιομηχανία»
Προφανώς, από το σχέδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν θα μπορούσε να λείπει το «βαρύ πυροβολικό» του ελληνικού κεφαλαίου: Ο Τουρισμός. Ο κλάδος σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, τα κυβερνητικά στελέχη στάζουν μέλι όταν μιλούν για αυτόν και την ενίσχυσή του και οι επιχειρηματίες του κλάδου θησαυρίζουν μην έχοντας ουσιαστικά γνωρίσει κρίση. Η κυβέρνηση εξασφαλίζει διάφορες διεθνείς συμφωνίες, όπως η πρόσφατη με το Κουβέιτ, η οποία μάλιστα στηρίχθηκε και από τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Σκοπός της συμφωνίας είναι η αμοιβαία ενθάρρυνση και τα σχετικά κίνητρα (προνόμια, «ζεστό» χρήμα, πάμφθηνη εργατική δύναμη κ.ο.κ.) προς τους επιχειρηματικούς ομίλους (μεγαλοξενοδόχους, εφοπλιστές της κρουαζιέρας) για σχετικές επενδύσεις. Βέβαια, από την ανάπτυξη του κλάδου τόσο πριν όσο και μετά την περίφημη «παραγωγική ανασυγκρότηση», κανένας από τους εργαζόμενους δεν έχει αυταπάτες για το μέλλον του. Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο, που στις πλάτες τους χτίζεται το τουριστικό «θαύμα», είναι οι καλύτεροι μάρτυρες των ευεργετημάτων του: Αγρια εκμετάλλευση, δουλειά ήλιο με ήλιο για ένα κομμάτι ψωμί, υψηλή εντατικοποίηση, εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία για εκατοντάδες «μαθητευόμενους», απολύσεις κ.λπ. Ταυτόχρονα, ο τουρισμός και το ταξίδι αναψυχής για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα παραμένει στοιχείο πολυτέλειας κι έτσι η «εξωστρέφεια» του τουριστικού «προϊόντος» είναι η διέξοδος για τους επιχειρηματίες του κλάδου.
Αγροτοδιατροφική παραγωγή και το στομάχι του λαού άδειο
Αλλος ένας πυλώνας που σχεδιάζεται να στηρίξει την «παραγωγική ανασυγκρότηση» είναι η ενίσχυση της αγροτοδιατροφικής παραγωγής. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αζερμπαϊτζάν, που (τι σύμπτωση;) υπερψηφίστηκε με ευφημισμούς πάλι με διακομματική συναίνεση. Ταυτόχρονα, οι μικρομεσαίοι αγρότες ξεκληρίζονται, όχι επειδή δεν έχει «ανασυγκροτηθεί» η καπιταλιστική παραγωγή, αλλά επειδή αυτό επιβάλλει η καπιταλιστική ανάπτυξη που περιλαμβάνει την ΚΑΠ, την ενίσχυση της βιομηχανίας τροφίμων κ.λπ. Οσο οι φτωχοί αγρότες δίνουν μάχη για να παραμείνουν στο χωράφι τους και η εργατική τάξη πληρώνει ακριβά για τη διατροφή της, η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα πανηγυρίζουν για την «εξωστρέφεια» που σηματοδοτεί η διείσδυση των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων στην αγροτοδιατροφική αλυσίδα του Αζερμπαϊτζάν, στηριγμένη στις κατευθύνσεις της ΕΕ για την ευρύτερη περιοχή.

Μέτρα και «αντίμετρα», οι δύο όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής

Μέτρα και «αντίμετρα», οι δύο όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής



Την περασμένη Πέμπτη, στο εβδομαδιαίο δελτίο του, ο ΣΕΒ έκανε μια ανασκόπηση του γύρου της διαπραγμάτευσης που ολοκληρώθηκε την ίδια μέρα, δίνοντας έμφαση στα «αναπτυξιακά αντίβαρα», με τα οποία χρειάζεται να συμπληρωθούν τα αντιλαϊκά μέτρα που τώρα συζητούν και αποφασίζουν κυβέρνηση - κουαρτέτο.
Από τις «αναπτυξιακές προτάσεις» του ΣΕΒ ξεχωρίζουν οι εξής: «Μεταρρυθμίσεις και εξορθολογισμός του ρυθμιστικού περιβάλλοντος εργασίας», ώστε να γίνει «πιο απλό, ευέλικτο και σαφές», παραμονή στην εργασία «για μακρύτερο χρονικό διάστημα», για να διασφαλίζεται η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, μείωση του «μη μισθολογικού κόστους, μέσω στοχευμένων μειώσεων στις εργοδοτικές εισφορές».
Επίσης, μείωση των μη παραγωγικών δαπανών και τόνωση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, με παράλληλη μείωση της υπερφορολόγησης, μείωση των τιμών Ενέργειας, μέσω μείωσης ενεργειακών φόρων και απελευθέρωσης της αγοράς και επέκταση των ευρωπαϊκών υποδομών Μεταφοράς και Ενέργειας, «μέσω άρσης όλων των εμποδίων (ρυθμιστικών, διοικητικών, τεχνικών)».
Οι βιομήχανοι επαναλαμβάνουν πάγιες αξιώσεις που σχετίζονται με τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, την αναδιάρθρωση των κρατικών δαπανών και τα άλλα «αναπτυξιακά», όπως τα ονομάζουν, μέτρα και κίνητρα, που θα συμβάλουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών τους ομίλων.
Πολλά απ' αυτά έχουν περιληφθεί σε προηγούμενους νόμους και αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος στην επίθεση που εξαπολύουν κυβέρνηση - κεφάλαιο - ΕΕ - ΔΝΤ σε βάρος των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών.
Το «μανιφέστο» των βιομηχάνων
Το «μανιφέστο» αυτό του ΣΕΒ, χωρίς να περιέχει κάτι πραγματικά καινούργιο, έρχεται σε μια καθόλου τυχαία στιγμή, την ώρα δηλαδή που η κυβέρνηση με τους εταίρους και δανειστές της ετοιμάζονται να κλείσουν τη συμφωνία της δεύτερης «αξιολόγησης», η οποία, κατά τα λεγόμενά τους, θα σηματοδοτήσει την έναρξη της «μετα-μνημόνιο» εποχής, την περίοδο δηλαδή της ανάκαμψης της οικονομίας.
Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που συνεχίζεται, έχουν ήδη συμφωνηθεί νέα μέτρα για μετά το 2018, ύψους 3,6 δισ. ευρώ, που θα προέλθουν από τη μείωση του αφορολόγητου για τα λαϊκά στρώματα, από την αύξηση δηλαδή της φορολογίας τους, και από την παραπέρα μείωση των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων με την εφάπαξ, όπως όλα δείχνουν, περικοπή της «προσωπικής διαφοράς».
Σ' αυτά θα έρθουν να προστεθούν τα λεγόμενα «αντίμετρα» ή «αντισταθμιστικά», για τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό ότι θα εξουδετερώσουν τις αρνητικές συνέπειες που θα έχουν στο πενιχρό του εισόδημα η αύξηση της φορολογίας και η παράλληλη μείωση των συντάξεων.
Από τις ίδιες τις εξελίξεις, όμως, επαληθεύεται ότι η κυβέρνηση κοροϊδεύει και προκαλεί τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αφού τα «αντίμετρα» που σχεδιάζει δεν είναι τίποτα περισσότερο από συμπλήρωμα στο «κυρίως πιάτο» των αντιλαϊκών μέτρων.
Αυτό δεν επιβεβαιώνεται μόνο από τις προτάσεις που συζητάει το κουαρτέτο, ούτε μόνο από τις πάγιες αξιώσεις του ΣΕΒ. Επαληθεύεται πάνω απ' όλα από τη συνέπεια της κυβέρνησης στην υπηρέτηση του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την οποία η ίδια διακηρύττει απέναντι στο κεφάλαιο και το κουαρτέτο, με «πειστήρια» τα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισε έως τώρα, την αποφασιστικότητά της να ολοκληρώσει την «αξιολόγηση» με νέο πακέτο ανατροπών και με την κατάθεση προτάσεων για «αναπτυξιακά αντίμετρα», όπως αυτά που λέει ο ΣΕΒ.
Κερδισμένοι και (μόνιμα) χαμένοι
Αυτό κάνει η κυβέρνηση: Αντιγράφει από τα κιτάπια των βιομηχάνων τις «αναπτυξιακές» τους προτάσεις και τις μετατρέπει σε νόμους, μέτρα και μεταρρυθμίσεις. Για του λόγου το αληθές, τις προάλλες η «Αυγή» έγραφε πανηγυρικά ότι η κυβέρνηση έχει ήδη καταθέσει στη διαπραγμάτευση «αναπτυξιακές προτάσεις» ύψους μισού δισ. ευρώ, οι οποίες περιλαμβάνονται στα λεγόμενα «αντίμετρα».
Ποιες είναι αυτές; Κεφάλαια για εξοικονόμηση Ενέργειας σε ελληνικές επιχειρήσεις που είναι ενεργοβόρες (κυρίως βιομηχανία). Κεφάλαια για τη στήριξη στοχευμένων περιφερειακών υποδομών. Επιπλέον κεφάλαια για τον «αναπτυξιακό νόμο», ο οποίος ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη. Περιττό να πούμε ότι οι προτάσεις αυτές ταυτίζονται με τον πυρήνα των μέτρων που ο ΣΕΒ κατατάσσει στα «αναπτυξιακά αντίμετρα».
Εχει μια αξία να δει κανείς τι προσφέρει στο κεφάλαιο και τι αφαιρεί από το λαό το καθένα από αυτά τα «αντισταθμιστικά» που λέει η κυβέρνηση. Τα κεφάλαια για τη μείωση του κόστους της Ενέργειας στις ενεργοβόρες βιομηχανίες, με νέες εκπτώσεις και διευκολύνσεις, που αυξάνουν τα περιθώρια της κερδοφορίας τους, είναι η άλλη όψη του κυνηγητού που εξαπολύουν κράτος και ΔΕΗ ΑΕ στα λαϊκά νοικοκυριά που αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους, στέλνοντας τα χρέη τους σε εισπρακτικές εταιρείες για τα περαιτέρω.
Με άλλα λόγια, η ΔΕΗ προετοιμάζει σαφάρι εισπράξεων από το λαό, για να μπορεί με άνεση να κάνει διευκολύνσεις και εκπτώσεις στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Οσο για τα «κεφάλαια για τη στήριξη στοχευμένων περιφερειακών υποδομών», είναι αυτονόητο ότι αυτές δεν αφορούν έργα για την ικανοποίηση σύγχρονων λαϊκών αναγκών (αντιπλημμυρικά - αντισεισμικά, άρδευσης γεωργικών εκτάσεων κ.ά.), αλλά υποδομές ενταγμένες στο στρατηγικό στόχο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», με ενίσχυση της κρατικής στήριξης σε κλάδους που καταγράφουν συγκριτικά πλεονεκτήματα και κερδοφόρα προοπτική, όπως οι συνδυασμένες μεταφορές, η Ενέργεια κ.ά.
Τέλος, και μόνο η αναφορά της κυβέρνησης στον «αναπτυξιακό νόμο» που ψήφισε τον περασμένο Ιούνη, σηματοδοτεί έναν νέο γύρο αναδιανομής του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων, αφού μεγαλύτερο μέρος των άμεσων και έμμεσων φόρων που συγκεντρώνουν τα κρατικά ταμεία, θα γίνονται επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, απαλλαγές και ενισχύσεις για το κεφάλαιο.
Κάλπικες διαχωριστικές γραμμές
Αν στα παραπάνω προστεθούν τα «αναπτυξιακά αντίμετρα» που προτείνει ο ΣΕΒ και συγκεκριμένα η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οι περικοπές σε «αντιαναπτυξιακές» κοινωνικές και προνοιακές δαπάνες, τότε αποκτά κανείς μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την «οικονομική άνοιξη» που προσδοκά η κυβέρνηση στην εποχή της ανάκαμψης και της «μετα-λιτότητας». Μόνο που για το λαό αυτό μεταφράζεται σε βαθιά «βαρυχειμωνιά» σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του.
Εύλογα, επίσης, θα αναρωτηθεί κανείς: Αν αυτά είναι τα «αντίμετρα», τότε τι διαφορά έχουν από τα αντιλαϊκά μέτρα που θα περιλαμβάνει η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης; Καμιά απολύτως.
Μέτρα και «αντίμετρα» αλληλοσυμπληρώνονται και εναλλάσσονται, όσο κι αν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο προσπαθούν να τα διαχωρίσουν με πλαστές γραμμές, χαρακτηρίζοντας τα πρώτα «υφεσιακά» και τα δεύτερα «αναπτυξιακά». Ολα είναι μέτρα και μεταρρυθμίσεις που παίζουν μικρότερο ή μεγαλύτερο ρόλο στη στήριξη του κεφαλαίου, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του.
Με δεδομένα τα παραπάνω, το κεφάλαιο έχει λόγους να αισθάνεται ικανοποίηση για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, όσο κι αν θα ήθελε πιο γρήγορους ρυθμούς στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Πολύ περισσότερο που ο ΣΕΒ, στο εβδομαδιαίο δελτίο του, κάνει ανοιχτά τη σύγκριση με τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, καλώντας την κυβέρνηση να ακολουθήσει τις «αναπτυξιακές» τους πρακτικές, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να μεγαλώσει το χάσμα της ανταγωνιστικότητας που υπάρχει ανάμεσα στις διαφορετικές οικονομίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
«Ταμείο» αυτοί, «ταμείο» και ο λαός!
Αποχωρώντας την Πέμπτη από την Ελλάδα, σε κοινή τους ανακοίνωση, οι «θεσμοί» του κουαρτέτου αναγνωρίζουν ότι «έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος σε ένα ισορροπημένο δημοσιονομικό πακέτο για την περίοδο μετά τη λήξη του προγράμματος και σε έναν αριθμό κρίσιμων μεταρρυθμίσεων, ειδικά στον χρηματοπιστωτικό τομέα». Κάνουν απολογισμό ενός ακόμα γύρου της διαπραγμάτευσης και κρίνουν θετικό το αποτέλεσμα, από τη σκοπιά του εύρους των αντιλαϊκών εκκρεμοτήτων που κλείνουν, και των ρυθμών της διαπραγμάτευσης που επιταχύνονται.
«Ταμείο» κάνουν και οι βιομήχανοι, εκφράζοντας κι αυτοί την ικανοποίησή τους, αλλά κυρίως την «επιθυμία» τους τα πράγματα να τρέξουν πιο γρήγορα το επόμενο διάστημα, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση», με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει. «Ταμείο» όμως χρειάζεται να κάνει κι ο λαός, έχοντας συγκεντρώσει ακόμα μεγαλύτερη πείρα από την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Η διάψευση των προσδοκιών που σκόπιμα καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν αντιπολιτευόταν την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, η επιβεβαίωση ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, ούτε καν ανακούφιση του λαού, από την εναλλαγή στη διακυβέρνηση των κομμάτων που υπόσχονται να συμβιβάσουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες με το καπιταλιστικό κέρδος, η εξόφθαλμη συμβολή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στην προσπάθεια κυβέρνησης και εργοδοσίας να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου» απέναντι στην πολιτική τους, είναι στοιχεία και συμπεράσματα που χρειάζεται να συζητηθούν πλατιά με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς.
Από τις ίδιες τις εξελίξεις, προβάλλει σήμερα η αναγκαιότητα να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη. Να ενωθούν σε μια μεγάλη συμμαχία οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι βιοπαλαιστές αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, οι νέοι και οι γυναίκες, σε κατεύθυνση ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα, τα μονοπώλια, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Αυτός είναι ο δρόμος για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, τη διεκδίκηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα προηγούμενα χρόνια, την ανάπτυξη αγώνων με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αυτός όμως είναι ο δρόμος και για την προετοιμασία νέων αναμετρήσεων και νικηφόρων αγώνων, με στόχο οι εργαζόμενοι να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, να κάνουν λαϊκή ιδιοκτησία όλο τον πλούτο που παράγουν, να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια, μόνο έτσι θα ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, σύμφωνα με τις κατακτήσεις της τεχνολογίας και της επιστήμης.

TOP READ