30 Ιαν 2017

Δελτίο Κομινφόρμ V

 Δελτίο Κομινφόρμ V

Επιλεκτικές ματιές στην επικαιρότητα των ημερών

Ο θάνατος ενός (ακόμα) πρόσφυγα στη Μόρια της Λέσβου (χωρίς άλλες λεπτομέρειες, καθώς είναι "άβατο") ξεγυμνώνει τις ευθύνες, την υποκρισία και τις "ευαισθησίες" της κυβέρνησης, που δε χρειάζεται καν φύλλα συκής, για να καλύψει τα μόρια και τη στάση της στο προσφυγικό. Εξάλλου είχε τοποθετηθεί δια στόματος Κυρίτση, λέγοντας ότι προσπαθεί για το καλύτερο και πετυχαίνει τα οκτώ στα δέκα, από αυτά που θέλει. Το υπόλοιπο 20% των προσφύγων μπορούν να αποδημήσουν εις Κύριον, με το χαμόγελο στα χείλη και τη χαρά πως είχαν την τύχη να τους περιθάλψει μια αριστερή κυβέρνηση, με ευαισθησίες, που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, κι όχι τίποτα ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι.
Πάνω-κάτω δηλ την ίδια χαρά που καλούνταν να νιώσουν στην πατρίδα τους, όταν-επειδή τους ξεπάστρευαν οι βόμβες του κουλ Ομπάμα κι όχι του μακελάρη Μπους.

* * *

Αν όντως τα ΝΕΑ οδεύουν προς αναστολή της λειτουργίας τους, τότε η προχτεσινή συνέντευξη του ΓΓ μπορεί να έχει κι ιστορικό χαρακτήρα, ως η τελευταία. Κι ίσως γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, αν συσχετίσει κανείς το όνομα του δημοσιογράφου του συγκροτήματος, με μια δική του παρέμβαση, σε έναν παλιότερο προσυνεδριακό διάλογο.
Επειδή όμως το παρελθόν δεν ορίζει τα στερνά, οι μισές ερωτήσεις της συνέντευξης κινήθηκαν στη γνωστή πεπατημένη: για το συνέδριο ως κλειστή κομματική διαδικασία, τους περιοριστικούς όρους του διαλόγου, το Κυπριακό και τις σχέσεις με το ΑΚΕΛ.

* * *

Μιας κι αναφέραμε τον προσυνεδριακό, αυτός του 20ού συνεχίζεται χωρίς εντάσεις κι απρόοπτα στις στήλες του Ρίζου. Έχει ουσία, θέαμα, ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις -αλλά και το αντίθετό τους- και δευτερεύοντα σημεία, με κωμικές πτυχές. Αλλά η κε του μπλοκ έχει μια δυσκολία να αναφερθεί σε αυτά ή να απομονώσει κάποια σημεία, χωρίς να παρεξηγηθούν, έτσι ή αλλιώς, οι προθέσεις της. Πχ ένας 70χρονος σφος που ευχαριστεί το κόμμα γιατί του οφείλει το ευ ζην (δεν το γράφει έτσι, αλλά αυτό εννοεί) είναι μάλλον συγκινητική περίπτωση, κι ας μας φέρνει το χαμόγελο στα χείλη, με την όποια αυθεντική υπερβολή του.

Μπορείτε πάντως να αναζητήσετε μεταξύ πολλών άλλων την παρέμβαση του Καρδιτσιώτη dj, που περιλαμβάνει αρκετές γόνιμες αιχμές, και δείχνει αν μη τι άλλο πως ο διάλογος είναι ανοιχτός και δε στέλνει τις "δυσάρεστες κριτικές" στις σελίδες της ΚΟΜΕΠ, όπου μπορεί να τις διάβαζαν πολύ λιγότεροι.

Καθώς και την παρέμβαση της Τιτίκας Σαριγκούλη, που λέει πως οι καλές θέσεις κι επεξεργασίες δε φτάνουν, εφόσον ο προοδευτικός χώρος έχει γεμίσει με τα σκουλήκια του οπορτουνισμού και δεν τα έχουμε πατήσει. Και δε βάζουμε δίπλα στα πορτρέτα του Βελουχιώτη και του Σαράφη αυτό του Στάλιν, του μέγα καθαιρέτη του φασισμού, και δεν αναφερόμαστε στο σταλινισμό, ως συμπλήρωμα του μαρξισμού-λενινισμού.
Βάζει όμως κι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, για τη μετεξέλιξη του χαρακτήρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός αλλά μετατράπηκε σε αντιφασιστικό-απελευθερωτικό, με την εμπλοκή της ΕΣΣΔ και των εργατικών κινημάτων, όπως πρώτος είπε ο Στάλιν το 46 (;) (υποθέτω πως εννοεί νωρίτερα).

Συνεπώς, θα περιοριστώ σε δύο σημεία.
Το πρώτο είναι η διαπίστωση πως διάφοροι σφοι συγκλίνουν στις παρεμβάσεις τους σε ένα σημείο και βάζουν ως κρίσιμο ζήτημα την έλλειψη συντροφικότητας, που δεν είναι απλή φιλία-κολλητιλίκι, αλλά ανώτερος τύπος σχέσης μεταξύ των σφων. Κι η έλλειψή του συνέβαλε αρνητικά στην απομάκρυνση κάποιων σφων ή επιρροών από την οργανωμένη δράση, ιδίως στα χρόνια της κρίσης, ενώ η ύπαρξή του θα μπορούσε σαφώς να λειτουργήσει αποτρεπτικά.

Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι κάποια στελέχη επιχειρούν στις παρεμβάσεις τους να συνοψίσουν την εμπειρία από το χώρο ευθύνης τους, δίνουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία -αναφέρω ενδεικτικά ως παράδειγμα μια παρέμβαση για τις διεθνείς σχέσεις και την Κούβα, για την οποία υπάρχει μια επίμαχη διατύπωση στις θέσεις της ΚΕ.
Αρκετές φορές ωστόσο, ρέπουν σε μια παρουσίαση που θα ταίριαζε περισσότερο στα πλαίσια ενός άρθρου στο Ρίζο, παρά σε έναν προσυνεδριακό διάλογο, όπου το νόημα είναι να γίνουν κριτικές επισημάνσεις, να ανοίξει κουβέντα και να εμπλουτιστεί ο προβληματισμός.

* * *

Στα αθλητικά, ο Κατίδης πήγε στη Γιάρο. Εννοούμε το γνωστό Κατίδη, με το ναζιστικό χαιρετισμό μετά από ένα γκολ στο ΟΑΚΑ, στην πιο μαύρη χρονιά της ΑΕΚ -όχι μόνο λόγω υποβιβασμού και Μελισσανίδη, αλλά κι ελέω Κατίδη.
Δεν εννοούμε όμως τη γνωστή Γιάρο. Δεν πρόκειται για το νησί που πέρασε στην ιστορία ως τόπος βασανιστηρίων κι εξορίας, αλλά για μια φινλανδική ομάδα, που γεννά ιντριγκαδόρικους συνειρμούς με το όνομά της.

Κι έτσι δεν υπάρχει εξιλέωση και μείναμε με μία μόνο φασιστική μετάνοια: αυτή του Άδωνη, που ανακάλυψε όψιμα πως υπάρχει τελικά ναζιστικό ολοκαύτωμα εναντίον των Εβραίων, τώρα που από φασίστας έγινε... (νεο)φιλελεύθερος, και οι Ισραηλινοί (κυβερνώντες) είναι φίλοι μας

Στην ίδια κατηγορία, θα χωρούσε μια αναφορά στο χτεσινό τελικό του Αυστραλιανού Όπεν, στις αναμετρήσεις Ναδάλ-Φέντερερ, που είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχουμε παρακολουθήσει ποτέ στην ιστορία του τένις, εκ προοιμίου επικές, κάτι σαν τους πυγμαχικούς αγώνες του Ρόκι, αλλά αληθινές, όπου δεν υπάρχει νικητής κι ηττημένος (λατρεμένο κλισέ) στην πραγματικότητα, αλλά μόνο η δική τους μάχη με το χρόνο, που μας νικάει όλους στο τέλος.
Ας μείνουμε όμως σε αυτά τα λίγα για αρχή, χωρίς περαιτέρω ανάλυση (που θα έπρεπε υποχρεωτικά να συμπεριλάβει την απομυθοποίηση, τα αναβολικά, τους περίεργους τραυματισμούς, κτλ).
* * *

Στον επίλογο, με αφορμή τους καινούριους στίχους των Υπεραστικών -που τους παραθέτω παρακάτω και φαντάζομαι πως θα τους μελοποιήσουν κιόλας- επανέρχομαι ετεροχρονισμένα στο θέμα "αντίφα Τατιάνα", και σε μια πτυχή, που πέρασε μάλλον στα ψιλά, χωρίς να της δοθεί η απαραίτητη προσοχή. Αναφέρομαι στο διάλογο του δικηγόρου της Στεφανίδου με τον αστυνομικό διευθυντή του τοπικού τμήματος, που λίγη ώρα αργότερα είχε διαρρεύσει και δημοσιευτεί, με το νι και με το σίγμα, σε ιστότοπο των χρυσαυγιτών.
Αλλά εντάξει, είναι αυτός λόγος ανησυχίας για μια αριστερή κυβέρνηση;

Αυτό που έγινε θέμα, αντιθέτως, ήταν η εμφάνιση της Κανέλλη στην εκπομπή της Τατιάνας -καθώς υποστηρίζει οποιονδήποτε μπαίνει στο στόχαστρο των φασιστών- απλώς για την παρουσία της κι όχι για αυτά που είπε:
1. η  πρώτη ήττα θα ήταν να φοβηθούμε-σκιαχτούμε και να κάνουμε πίσω.
2. είναι ελεεινό που χρειάστηκε να γίνει πρώτα ένας φόνος για να αρχίσει να ασχολείται η επίσημη πολιτεία με το φασιστικό απόστημα -κάτι που έγινε και με την υπόθεση Σώρρα και τη δολοφονία μιας επιστήμονα.
3. να ακούτε τους κομμουνιστές, γιατί στην τελική αυτοί τσάκισαν τους φασίστες.

-Έχεις δίκιο Λιάνα μου, απαντάει η Τατιάνα.
Κι ενώ είσαι έτοιμος για το εγκεφαλικό, έρχεται η καρδιά στη θέση της, καταλαβαίνοντας πως εννοούσε το δεύτερο -κι όχι το τρίτο- σημείο.

Ακολουθούν οι στίχοι των Υπεραστικών

"Λαγός τη φτέρη έσειε"

Ο λαγός φόρεσε βάτες και οργάνωνε παράτες
για τους άρχοντες του δάσους, με τενόρους και κομπάρσους.
Ήταν κρίσιμη η ώρα, μην τα ζώα πάρουν φόρα
που οι αρχόντοι οι τζιτζιφρίγκοι ’βγάζαν απ’ τη μύγα ξίγκι,
των φτωχών η απαντοχή που δεν βάσταγε στη γη.
Ήταν άδειο το τσουκάλι, ’βγαίναν τ’ άλογα στην πάλη,
ξεσηκώναν τα υποζύγια να τελειώσουν τα μαρτύρια.
Ο λαγός φόρεσε φράκο, τα χαρτιά του έκανε πάκο
και πιστός στους χορτασμένους, κήρυττε στους πεινασμένους,
τρέμοντας ξεσηκωμό, του λαού τον γδικιωμό:
«Άστε τ’ άλογα να λένε. Για την πείνα οι ξένοι φταίνε
απ' το διπλανό το δάσος που ’ρχονται εδώ με θράσος.
Τούτοι παίρνουν τις δουλειές μας, ξαποσταίνουν στις σκιές μας
και θα φτιάξουν και φωλιά στη δική μας φυλλωσιά.
Την μπουκιά το φαγητό θα μας κόψουνε στα δυο».
Μια μαϊμού χειροκροτούσε κι ένα φίδι πώς κουνούσε
την ουρά με μαεστρία, των αρχόντων εφεδρεία.
Το πε, το πε ο παπαγάλος, «ο λαγός είναι μεγάλος»
και δυο σαύρες συμφωνούσαν σαν τους απεργούς μετρούσαν,
το ραπόρτο για να δώσουν, παραδάκι να τσεπώσουν.
Μα ο κυρ-Μέντιος παλικάρι, μ’ ένα κόκκινο φουλάρι,
άνεργος εδώ και μέρες πρόβαλε μέσα απ' τις φτέρες.
«Φυλλωσιά δεν μου χει μείνει, μου την πήρανε δυο σκύλοι
που εκτελούσανε κι αυτοί των αρχόντων διαταγή.
Τρεις κοριοί τους το ’χαν πει, πως κοιμόμουνα εκεί.
Ποιά δουλειά έχω να χάσω, που μ’ αφήσανε στον άσσο,
κι οι αρχόντοι στις σκιές μας να χωνεύουν τις τροφές μας.
Απ’ το διπλανό το δάσος, απ’ ανάγκη κι όχι θράσος
τα αδέρφια μας ζυγώνουν, όσοι απ' τη φωτιά γλυτώνουν,
το ψωμί λένε ψωμάκι, δεν κρατάνε από τζάκι.
Τη φωτιά βάλανε πάλι οι αρχόντοι οι μεγάλοι
που εδώ όπως και κει τρώνε όλο το φαϊ.
Των δασών οι πεινασμένοι να σταθούμε ενωμένοι,
μην ακούτε τον λαγό, των χορτάτων τον βαλτό,
δώστε μια για να του δίνουν, οι βαλτοί “λαγοί να γίνουν”».
Όλοι οι μέρμηγκες βουρκώσαν. Χρόνια στη δουλειά ματώσαν,
πρόσφυγες ήταν και ’κείνοι που στο δάσος είχαν μείνει.
Νεροκότσυφες κι αηδόνια, πελαργοί και χελιδόνια,
χήνες και νανογεράκια, μετανάστες με μεράκια,
τον κυρ-Μέντιο σαν ακούσαν, βάσανα εξιστορούσαν.
Άρχισε ο λαγός τους πήδους για το καθαρό του είδους,
και στου δάσους τα σοκάκια έσκουζε μ’ άλλα τσιράκια,
οι λαγοί οι εθνικιστές ήταν, λέει, «ακτιβιστές».
Στους χειμώνες και στα θέρη των αρχόντων μακρύ χέρι,
του ντουνιά όλη η σαβούρα δεν αρκούνταν στη μουρμούρα. 
Φόρεσε άγρια γκριμάτσα κι αμολήθηκε στην πιάτσα.
Να τρομάξει ήθελε πάλι όποιον σήκωνε κεφάλι.
«Λύκους», έλεγε, με πάθος, τα ζωάκια απ' τ' άλλο δάσος
που απ' τη φωτιά διωγμένα τρέχαν τώρα τρομαγμένα.
“Λύκοι”, “όρνια”, “αρπακτικά”, του λαγού τ’ αφεντικά.
Μπούκαρε και στα σχολεία, να μην πάρουν τα «θηρία»:
τόσα δα αλεπουδάκια, σκίουρους και ελαφάκια,
προσφυγόπουλα ζαρκάδια που της μάνας τους τα χάδια
είχαν χάσει τα καημένα, μόνα και κυνηγημένα.
Και έσκουζε χωρίς αιδώ, «έξω οι ξένοι από δω».
Ο λαγός κουνάει τη φτέρη, ποιο θα τον αρπάξει χέρι,
καθώς πάει νερό να πιει στων αρχόντων την αυλή;
Φτώχεια, πόλεμος, φοβέρα στων αρχόντων τη σκακιέρα,
των δασών οι κολασμένοι να σταθούμε ενωμένοι.
Μπρος της γης οι προλετάριοι μην τους κάνουμε τη χάρη.
υπεραστικοί
Γενάρης 2017
Καλωσορίζουμε τα προσφυγόπουλα στα σχολεία.
Δεν θα περάσει ο φασισμός. 

Μια φορά κι έναν καιρό…

Μια φορά κι έναν καιρό…




Στην Ελλάδα του 2017 (έκθεση του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ):
α)Τα 2/3 των νοικοκυριών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην ή τα καταφέρνουν μετά από δραματικές περικοπές,
β)το 75,3% είδε νέα μείωση των εισοδημάτων του το 2016 έναντι του 2015,
γ)το 32,6 των νοικοκυριών, δηλαδή, πάνω από 1 εκατομμύριο νοικοκυριά έχουν ένα τουλάχιστο άνεργο,
δ)πάνω από 400.000 οικογένειες είδαν ένα τουλάχιστον μέλος τους να μεταναστεύει στο εξωτερικό ενώ 2 εκατομμύρια νοικοκυριά εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο της μετανάστευσης με το ποσοστό στους νέους να ξεπερνάει το 67%,
ε)σχεδόν το 50% των νοικοκυριών, δηλαδή πάνω από 2 εκατομμύρια νοικοκυριά έχουν ως κύρια πηγή εισοδήματος την πενιχρή σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς,
στ) το 1 στα 4 νοικοκυριά ζει με τον φόβο ότι θα χάσει το σπίτι του εξαιτίας της αδυναμίας να ανταποκριθεί σε δανειακές και φορολογικές υποχρεώσεις,
ζ) πάνω από το 50% των νοικοκυριών καθυστερούν να λάβουν τις αναγκαίες ιατρικές συμβουλές για την υγεία τους ή να ακολουθήσουν την θεραπεία που ενδείκνυται λόγω οικονομικής αδυναμίας. 
Αυτά συμβαίνουν μετά από:
  • Δυο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
  • Επτά χρόνια Μνημόνια.
  • Σαράντα χρόνια ψέματα ΝΔ/ΠΑΣΟΚ.
  • Εκατόν είκοσι χρόνια επιτήρησης, ελέγχου, επιτροπείας – ήταν το 1897 όταν αποβιβάστηκαν οι… «θεσμοί» του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα.
  • Και διακόσια σχεδόν χρόνια από τότε που «μια φορά κι έναν καιρό (…) κοτζαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα. Καλή ώρα»…
Πηγή: Εφημερίδα Real News 

σαν τα ποντίκια βγαίνουν τη νύχτα



«Καταγγέλλουμε τους φασίστες της ΧΑ που σαν τα ποντίκια βγαίνουν τη νύχτα από τα λαγούμια τους και επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το λαό, γράφοντας επαίσχυντα συνθήματα στα γραφεία του ΚΚΕ στον Αγ. Φανούριο Ιλίου». Αυτό αναφέρει σε ανακοίνωση - καταγγελία η Τομεακή Οργάνωση Δυτικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.
Αναλυτικά, αναφέρει:
«Οι ναζιστές εγκληματίες έχουν το θράσος να κυκλοφορούν στο Ίλιον, όταν είναι υπόδικοι για την δολοφονία Φύσσα, για άνανδρες επιθέσεις σε μετανάστες, για τη δολοφονική επίθεση ενάντια στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, όταν προσπαθούν να χύσουν ρατσιστικό δηλητήριο -γιατί μόνο αυτό διαθέτουν- ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες και τα κατατρεγμένα παιδιά του πολέμου.
Καλούμε τον λαό του Ιλίου να απομονώσει τους φασίστες της ΧΑ.
Να δυναμώσει την αλληλεγγύη του στα προσφυγόπουλα και να οργανώσει την πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το σύστημα που τον γεννάει.
Έξω οι φασίστες από τις εργατογειτονιές του Ιλίου».

«Υψηλά» νοήματα...

 «Υψηλά» νοήματα...

Η ψήφιση των αντιλαϊκών μέτρων προκαταβολικά «είναι ζήτημα δημοκρατίας», λέει η κυβέρνηση. Δημοκρατία, δηλαδή, είναι η ψήφιση των αντιλαϊκών μέτρων, των μνημονίων, της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων με τη «νορμάλ» διαδικασία, οι εργασιακοί χώροι - γκέτο, οι ομαδικές απολύσεις, η απαγόρευση των απεργιών, η δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί, τα δουλεμπορικά, η καταδίκη στην ανεργία, οι εκβιασμοί στο λαό να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά μέτρα γιατί αλλιώς έρχεται το χάος... «Πάνω απ' όλα είναι η πατρίδα», λένε η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, πιέζοντας την κυβέρνηση να κλείσει όπως - όπως την «αξιολόγηση» του μνημονίου, για να μη διακινδυνεύσει ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Να μην υπονομεύουν την «εθνική προσπάθεια», τους απαντάει η κυβέρνηση. «Πατρίδα» είναι προφανώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι. «Εθνική προσπάθεια» είναι να τους μπουκώσουμε με νέο ζεστό χρήμα και προνόμια. Είναι ιδέα μας ή όσο «χοντραίνουν» οι κόντρες των καπιταλιστικών κρατών, των τμημάτων του κεφαλαίου και των αστικών επιτελείων που προμηνύουν «κόλαση» για το λαό, τόσο «παχαίνουν» τα λόγια με στόχο να στρατευτεί ο λαός στους στόχους του κεφαλαίου; Οπως και να 'χει, όσο εκείνοι «μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει», τόσο το λαό δεν πρέπει να τον «βάζουν στο χέρι».

Ενόχληση; Ποια ενόχληση;
 
Την αγωνία της κυβέρνησης να χαράξει μια πειστική υπερασπιστική γραμμή των αντιλαϊκών της επιλογών, παρουσιάζοντάς τες ως προϊόν «πιέσεων» και «εκβιασμών», εκφράζει ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας. Σε συνέντευξή του, ισχυρίστηκε ότι η διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» έχει «κολλήσει», λόγω της «ενόχλησης κάποιων από την επιτυχία της κυβέρνησης στην επίτευξη των στόχων που όριζε η συμφωνία του 2015», επειδή «δεν θέλουν να αποδεχθούν πως μία κυβέρνηση αριστεράς μπορεί να δώσει λύσεις και διέξοδο» κι επειδή «αποδείξαμε πως οι κυβερνήσεις έχουν το δικαίωμα να κάνουν επιλογές ακόμα και μέσα στα στενά πλαίσια μιας συμφωνίας κι αυτό προφανώς ενοχλεί». Λέει, δηλαδή, ότι η κυβέρνηση τιμωρείται από τους «σκληρούς» του κουαρτέτου, επειδή πήρε κάποια φιλολαϊκά τάχα μέτρα παρά τους περιορισμούς και αυτός είναι λόγος να τη στηρίξει ο λαός. Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Μόλις πριν από λίγες ώρες, η κυβέρνηση σχολίαζε από μόνη της ότι η πρόοδος στην εφαρμογή του προγράμματος αναγνωρίστηκε από όλους στο Γιούρογκρουπ, πράγμα το οποίο είπε και δημόσια ο Ντάισελμπλουμ. Επίσης, μόνο τον τελευταίο μήνα να ψάξει κανείς, θα βρει πάμπολλες δηλώσεις θαυμασμού των Ευρωπαίων «εταίρων» για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τα συμφωνηθέντα με το μνημόνιο. Ξεχωρίζει ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, που έλεγε τις προάλλες περιχαρής ότι «η ελληνική κυβέρνηση έπραξε πολλά και κατάφερε πολλά, καθώς πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα για πρώτη φορά επί πολλά, πολλά χρόνια». Για ποια ενόχληση μιλάει, επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιον προσπαθεί με τέτοιες γαλιφιές να κοροϊδέψει;

Να τσεκάρουν τις «πηγές» τους
 
«(...) Το ζήτημα, όπως έλεγαν απλοί αγρότες στην Iskra, είναι να μην ξεπουλήσουν ξανά και στην κρίσιμη στιγμή τον αγώνα των αγροτών οι γνωστοί αγροτοπατέρες. Οι ίδιοι αυτοί αγρότες της Θεσσαλίας έλεγαν ότι αυτοί οι "αγροτοπατέρες" χρησιμοποιούν κάθε φορά μεγάλα επαναστατικά λόγια, κάνουν λόγο για ανυποχώρητους αγώνες διαρκείας, αλλά την κρίσιμη στιγμή, με κομματική εντολή, βρίσκουν διάφορα προσχήματα για να εκτονώσουν και να σταματήσουν τον αγώνα, προβάλλοντας ως άλλοθι κάποια "ψίχουλα" που δίνει η κυβέρνηση. Αυτό, για παράδειγμα, έγινε και με τους περσινούς σκληρούς αγροτικούς αγώνες, όταν προτάθηκε να φύγουν οι αγρότες από τα μπλόκα και να κατέβουν στην Αθήνα, πράγμα που είχε και ως σκοπό και ως αποτέλεσμα, όχι την αγωνιστική κλιμάκωση της προσπάθειας, αλλά τον τερματισμό του αγώνα με έναν "εύσχημο" τρόπο. Φέτος (...) πρέπει εξαρχής να τεθούν τα αιτήματα, να υπάρξει γενικός συντονισμός και όχι βιλαέτια και να καθοριστεί ο χαρακτήρας και η διάρκεια του αγώνα, ώστε να έχει τη μέγιστη δυνατή αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα». Για να δημιουργήσει εντυπώσεις και να συκοφαντήσει τον αγώνα που συντονίζει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, η «Iskra» βάζει στο στόμα αγροτών αυτά που θα ήθελε η ίδια να πει. Αν, πάντως, μίλησε με «απλούς αγρότες», ας ψαχτεί λίγο μήπως οι «πηγές» της είναι ίδιες με της Χρυσής Αυγής, επειδή τα ίδια γράφουν και αυτοί στα σάιτ τους. Οσο για το «όλοι μαζί», καμιά έκπληξη δεν προκαλεί η ιστοσελίδα της ΛΑΕ. Θέλουν τους μικρομεσαίους αγρότες να διαδηλώνουν με τα αιτήματα των αγροτοκαπιταλιστών, με τους οποίους δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον. Καθαρά πράγματα.

Πρόνοια για «δανειολήπτες»... 
 
Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στη διακυβέρνηση και ένα από τα «χαρτιά» που παίζουν τα στελέχη τους στους εορτασμούς τους είναι η «ανασυγκρότηση» του κράτους Πρόνοιας, που υποτίθεται ότι έχουν ξεκινήσει, πάντα βέβαια στο «στενό δημοσιονομικό πλαίσιο». Ενα πρώτο σχόλιο είναι ότι όλο και περισσότερο η Πρόνοια ταυτίζεται μόνο με τα ψίχουλα στην ακραία φτώχεια και στους ανήμπορους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να αφορά δωρεάν υπηρεσίες με ευθύνη του κράτους προς όλο το λαό, αλλά αυτά μάλλον είναι ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τους προκατόχους της. Μάθαμε λοιπόν την περασμένη βδομάδα ότι κομμάτι του «κράτους Πρόνοιας» που οικοδομεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι και τα «120 γραφεία για την ενημέρωση/υποστήριξη δανειοληπτών». Ομως, είναι σχεδόν αδύνατο να αντιληφθεί κανείς τι σόι Πρόνοια είναι αυτή που «οικοδομεί» ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα «υποδέχεται» (ή θα ψάχνει;) δανειολήπτες για να τους «βοηθήσει». Γιατί ο φτωχός έχει ανάγκη από ανακούφιση, ενώ ο «δανειολήπτης» να «ξεχρεώσει». Μάλλον άλλη μια «πρόνοια» προς τις τράπεζες ετοιμάζεται, παρά στο φτωχόκοσμο.

 Ριζοσπάστης

ΜΑΘΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΤ

 ΜΑΘΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΤ


ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΚΙΔΑ   


Η Αριστερά ξαναγράφει την ιστορία! Η ιστορία της Αριστεράς θα είναι πιο προχωρημένη κι από την ξαναγραμμένη ιστορία των προκατόχων της! Μέχρι τώρα λοιπόν από την ιστορία των προκατόχων της, την οποία σε πολλά σημεία αν όχι σε όλα ασπαζόταν και η ίδια, ξέραμε ότι:
– Ο Στάλιν ανέβασε τους Ναζί στην εξουσία.
– Ο Χίτλερ και ο Στάλιν ήταν σύμμαχοι.
– Η απόβαση στη Νορμανδία έκρινε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
– Ο Στάλιν δολοφόνησε τους Πολωνούς στο Κατίν.
– Οι ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι έπεσαν για να τελειώσει ο πόλεμος.
Πρόσφατα όμως μάθαμε και καινούργια πράγματα από την «Αριστερή» ιστορία όπως αυτή διδάσκεται από ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης. Μάθαμε λοιπόν ότι το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς απελευθερώθηκε από τους Βρετανούς κι όχι από τους Σοβιετικούς!
Ευχόμαστε στους «Αριστερούς» και εις ανώτερα στο ξαναγράψιμο της ιστορίας! Γιατί μπορούν να οδηγήσουν και το ξαναγράψιμο της ιστορίας σε απίστευτα μεγαλεία! Γιατί λοιπόν να μην φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ στην επέτειο της αντιφασιστικής νίκης σύμφωνα με το οποίο στο Στάλινγκραντ τους Γερμανούς τους τσάκισαν οι Αμερικάνοι;! Μπορούν επίσης να βάλουν έναν αμερικανό στρατιώτη να υψώνει την αστερόεσσα στο Ράιχσταγκ! Εύκολα πράγματα!!
Σ. Σηρούς



Οι εξελίξεις «τρέχουν» και απαιτούν ετοιμότητα

Οι εξελίξεις «τρέχουν» και απαιτούν ετοιμότητα



ΤΑΤΣΗΣ
Το Γιούρογκρουπ της περασμένης Πέμπτης ξεχώρισε από τις εξελίξεις τη βδομάδα που πέρασε, χωρίς να περνά σε δεύτερη μοίρα η κινητικότητα στα άλλα μέτωπα. Η συζήτηση στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης επιβεβαίωσε ότι η λίστα με τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα έχει καθαρογραφεί από την κυβέρνηση και το κουαρτέτο και πως οι όποιες διαφωνίες συγκεντρώνονται τώρα στα χρονοδιαγράμματα και στη μεθόδευση της εφαρμογής τους, ανεξάρτητα αν αυτό θα γίνει σε αυτό ή σε κάποιο επόμενο στάδιο, από αυτήν ή κάποια άλλη κυβερνητική πλειοψηφία.

Είναι σημαντικό να κατανοηθεί το εξής: Πέρα από τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην Ελλάδα είναι κοινός, όχι μόνο για το κεφάλαιο και όλες τις αστικές δυνάμεις στη χώρα μας, αλλά και για όσους στο εξωτερικό εμφανίζονται να συγκρούονται για πλευρές του ελληνικού ζητήματος, που όμως αφορούν συνολικότερα ζητήματα της οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης στην Ευρωζώνη, τις σχέσεις και τους ανταγωνισμούς της με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ.
Μοιράζονται κοινούς στόχους
Από αυτήν τη σκοπιά, τα αντιλαϊκά μέτρα που συζητιούνται ως «προαπαιτούμενα» της «αξιολόγησης» και τα άλλα που προτείνονται για μετά την τυπική λήξη του προγράμματος και συνδέονται με τη διευθέτηση του χρέους, κρίνονται αναγκαία για το κεφάλαιο, επειδή συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και επομένως στη δημιουργία προϋποθέσεων για ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Το πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, όπου ζητάει ένα «Ελληνικό Μνημόνιο Plus», με μέτρα ίδια με αυτά που συζητιούνται στο Γιούρογκρουπ, είναι ενδεικτικό.
Αποκαλυπτική είναι όμως και η τελευταία έκθεση του ΙΟΒΕ, όπου σημειώνεται ότι «ο στόχος του προϋπολογισμού είναι έωλος, εξαιτίας των καθυστερήσεων στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις και, ακολούθως, στη βελτίωση των όρων χρηματοδότησης και επενδύσεων». Συνδέοντας παραπέρα την «αξιολόγηση» με τη δημοσιονομική σταθερότητα και την ανάκαμψη της οικονομίας, επισημαίνει ότι «σημείο εκκίνησης για τη συστηματικά ανοδική πορεία της οικονομίας θα πρέπει να αποτελέσει η σταθεροποίηση της οικονομικής πολιτικής (...) Οσο υπάρχει χρονοτριβή στο ξεκαθάρισμα των όρων της ανάπτυξης της οικονομίας, δημιουργείται επιπλέον κόστος και κίνδυνος σε τουλάχιστον τρία ζητήματα».
Με τον πραγματικό σκοπό των μέτρων δεν διαφωνεί καθόλου η κυβέρνηση. Γι' αυτό, άλλωστε, τα περιγράφει με ακρίβεια στην επιστολή που έστειλε ο υπουργός Οικονομικών στο τελευταίο Γιούρογκρουπ. Η προληπτική νομοθέτηση όμως αυτών των μέτρων, τουλάχιστον με τον τρόπο που τίθεται από την πλευρά των «θεσμών», προβληματίζει για τις επιπτώσεις που θα έχει στην ικανότητα της κυβέρνησης να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις, που σίγουρα θα δυναμώσουν, στο έδαφος της δυσαρέσκειας που μεγαλώνει.
Γι' αυτό προσπαθεί από τη μια να στρώσει το έδαφος για να κατοχυρωθούν ως δεδομένα τα μέτρα με ορίζοντα εφαρμογής πολύ πιο πέρα από το τέλος του προγράμματος και από την άλλη να αποσείσει από πάνω της την ευθύνη, χρεώνοντας στους «θεσμούς», και ιδιαίτερα στο ΔΝΤ, την επιμονή για τη νομοθέτηση μέτρων «εδώ και τώρα», με τη μορφή τελεσιγράφων. Δίνει, μάλιστα, διαστάσεις «ίντριγκας» στους μεταξύ τους υπαρκτούς ανταγωνισμούς, που έχουν μεγαλύτερο βάθος απ' αυτό που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και το διακύβευμά τους ξεπερνάει κατά πολύ τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Προβλέψεις και αβεβαιότητες
Σε κάθε περίπτωση, τα ζητήματα που αφορούν στην Ελλάδα, χωρίς να υποτιμάται η σημασία τους μέσα στο γενικότερο περιβάλλον της οικονομικής και πολιτικής αστάθειας, δεν είναι από τα πρώτα που απασχολούν την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Κρίνοντας από τις προβλέψεις των διεθνών οικονομικών οίκων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για την πορεία των μεγαλύτερων οικονομιών παγκόσμια, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ανάκαμψη θα παραμείνει βασανιστικά αναιμική το επόμενο διάστημα στην Ευρωζώνη και στις ΗΠΑ.
Ετσι, σύμφωνα με την «Moody's», η Ευρωζώνη ως σύνολο θα αναπτυχθεί με ρυθμό μόλις 1,3% το 2017 και το 2018, με επιμέρους διαφορές ανάμεσα στα κράτη - μέλη, χωρίς όμως ιδιαίτερες αποκλίσεις. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη θα είναι στο 1,6% το 2017 και το 2018, με τη Γερμανία στο 1,5% και τις δυο χρονιές. Για τις ΗΠΑ, το ΔΝΤ προβλέπει να αναπτυχθούν κατά 2,3% το 2017 και κατά 2,5% το 2018 και για την Κίνα 6% το 2017 και 6,5% το 2018.
Οι προβλέψεις αυτές συνυπάρχουν με μια σειρά από αβεβαιότητες, που ενδέχεται να προκαλέσουν αναθεώρηση προς τα κάτω. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το Brexit και οι όροι με τους οποίους θα γίνει, η πιθανή αναπροσαρμογή των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών προτεραιοτήτων της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, η επίδρασή τους στην παγκόσμια οικονομία και στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ, η εξέλιξη του πολέμου στη Μέση Ανατολή και άλλα.
Για την Ελλάδα, μια αντίστοιχη εικόνα αντλούμε από τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, όπου σημειώνονται τα εξής: «Ως παράγοντες αβεβαιότητας που μπορούν να οδηγήσουν σε πιο αρνητική έκβαση, διακρίνονται η ενδεχόμενη επιδείνωση του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος και της πορείας της ΕΕ μετά το Brexit, οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στον τουρισμό και στο εμπόριο από επιδείνωση του προσφυγικού προβλήματος και της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και οι επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής (π.χ. αύξηση έμμεσης φορολογίας, επιβάρυνση λαϊκών στρωμάτων).
Οι συγκεκριμένες επισημάνσεις υπογραμμίζουν την αβεβαιότητα των αστικών προβλέψεων, ιδιαίτερα αν επιδεινωθεί η πορεία της Ευρωζώνης και αυξηθούν οι φυγόκεντρες δυνάμεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένες μεγάλες επενδύσεις (π.χ. λιμάνια, σιδηροδρομικές μεταφορές) δεν είναι εύκολο να υλοποιηθούν αν δεν υπάρξει μεσοπρόθεσμος συμβιβασμός ΗΠΑ - ΕΕ - Κίνας - Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή».
Η πραγματικότητα για το λαό
Ολα τα παραπάνω δεν είναι μια πραγματικότητα παράλληλη με αυτήν που ζει στην καθημερινότητά της η εργατική - λαϊκή οικογένεια. Αντίθετα, συνθέτουν τη «μεγάλη εικόνα» που επιδρά άμεσα και με τον πιο καθοριστικό τρόπο στη διαμόρφωση των όρων που ζει και δουλεύει ο εργαζόμενος λαός. Η κρίση και η διαχείρισή της με κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όπως και σήμερα η προσπάθεια να ανακτήσει η καπιταλιστική οικονομία ορμητικούς ρυθμούς ανάκαμψης, έχουν οδηγήσει μεγάλα τμήματα του λαού στην ανέχεια, αυξάνοντας τη σχετική και απόλυτη φτώχεια.
Μια ενδεικτική εικόνα δίνουν οι τελευταίες μελέτες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Σε μια από αυτές, η Τράπεζα της Ελλάδας εκτιμάει ότι ο πλούτος των νοικοκυριών υποχώρησε κατά 37,5% από το 2008 έως τις αρχές του 2016, με ανάλογες αρνητικές επιπτώσεις στο επίπεδο διαβίωσης της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Είναι βέβαιο ότι τα μέτρα που τώρα σχεδιάζει η κυβέρνηση μαζί με το κουαρτέτο, θα επιδεινώσουν κι άλλο την κατάσταση, σε συνδυασμό με την «ωρίμανση» αντιλαϊκών νόμων που ψηφίστηκαν προηγούμενα.
Γράφουν σχετικά οι Θέσεις της ΚΕ: «Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης και τα αντεργατικά μέτρα, που πάρθηκαν με τα γνωστά μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, προκάλεσαν μεγάλες, βαθιές και πιο σταθερές ανατροπές στις συνθήκες ζωής και δουλειάς, στη σύνθεση της εργατικής τάξης, μεγάλου τμήματος των αυτοαπασχολούμενων και μικροϊδιοκτητών στην πόλη και την ύπαιθρο. Διευρύνθηκαν οι γραμμές της εργατικής τάξης με νέα τμήματα από κατεστραμμένα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού. Περισσότερα τμήματα μεσαίων στρωμάτων προσέγγισαν την εργατική τάξη, αυξήθηκαν οι μισοπρολετάριοι. Παράλληλα, εκδηλώθηκε αύξηση της μετανάστευσης, ειδικά των νέων».
Και σε άλλο σημείο: «(...) Η κυβερνητική πολιτική όχι μόνο δεν οδηγεί σε μερική ανάκτηση των μεγάλων απωλειών των λαϊκών στρωμάτων την περίοδο της κρίσης, αλλά αντίθετα επιδεινώνει την κατάσταση του λαού (...) Ακόμα και η όποια ανάκαμψη επέλθει, δεν πρόκειται να απορροφήσει την ανεργία, ούτε να επιφέρει επιστροφή στην προ κρίσης περίοδο σε ό,τι αφορά τις βασικές κατακτήσεις και δικαιώματα της εργατικής τάξης που αποσπάστηκαν στον 20ό αιώνα».
Επαγρύπνηση και ετοιμότητα
Να, λοιπόν, πού βρισκόμαστε σήμερα. Και μιας και η βδομάδα που πέρασε ήταν η επέτειος για τα δυο χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ένα πράγμα που πρέπει να μείνει σαν συμπέρασμα απ' όλα τα παραπάνω, είναι ότι φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού, όπου η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου θα συμβαδίζει με την ευημερία των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων, δεν μπορεί να υπάρξει. Οπως δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική «εντός των τειχών» της εξουσίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Αυτό το συμπέρασμα είναι κρίσιμο για τη γραμμή συσπείρωσης και τον προσανατολισμό της πάλης του λαού σήμερα, όπου τα πάντα δείχνουν ακίνητα. Αλλά και σε συνθήκες απότομης ανόδου της ταξικής πάλης, που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα, ούτε όμως και να αποκλείσει, παίρνοντας υπόψη το σύνθετο πλέγμα των αβεβαιοτήτων, των ανταγωνισμών και των δυσκολιών στην ανάκαμψη που ταλανίζουν την αστική τάξη και τη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει. Οι εξελίξεις «τρέχουν» και απαιτούν επαγρύπνηση και ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο...

TOP READ