18 Δεκ 2016

Συμβάσεις "γιαλαντζί"


«Η Ελλάδα έχει γίνει χώρα χαμηλών μισθών με απορυθμισμένη αγορά εργασίας, ενώ η φτώχεια αυξάνεται. Για αυτό η ελληνική κυβέρνηση τάσσεται υπέρ της εκ νέου εφαρμογής σε όλα τα επίπεδα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας», είπε από το Βερολίνο, όπου βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου.
Ακούγοντας τις διαπιστώσεις της υπουργού, από τη μια, και τα ευχολόγια, από την άλλη, θα υπέθετε κανείς ότι τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα κυβερνάνε ακόμα οι προηγούμενοι.
Η κυβέρνηση, όμως, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχει καταργήσει ούτε έναν από τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων και ως εκ τούτου, η ζούγκλα στην αγορά εργασίας έχει και τη δική της σφραγίδα. Και όχι μόνο αυτό. Η σημερινή κυβέρνηση τάσσεται στα λόγια «υπέρ της εκ νέου εφαρμογής σε όλα τα επίπεδα των ΣΣΕ», δεν λέει όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο ζητάει να εφαρμοστούν τις καθιστά «άδειο πουκάμισο» για τους εργαζόμενους και αποτελεί μια εξωραϊσμένη εκδοχή της αθλιότητας που ζούνε σήμερα.
Για παράδειγμα, κλαδική Σύμβαση χωρίς υποχρεωτική εφαρμογή απ' όλους τους εργοδότες και υπερίσχυση έναντι κάθε άλλης Σύμβασης (επιχειρησιακή, ατομική) στον κλάδο, δεν προσφέρει καμιά διασφάλιση για τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση όμως συζητάει με βάση το πόρισμα της «Επιτροπής των ειδικών», που προβλέπει ένα κάρο εξαιρέσεις στην εφαρμογή των κλαδικών Συμβάσεων (αν και όταν επανέλθουν...) προς όφελος των επιχειρησιακών με χειρότερους όρους. Ενθαρρύνουν μάλιστα τον «κοινωνικό διάλογο» ανάμεσα στην κάθε ξεχωριστή εργοδοσία και το επιχειρησιακό σωματείο για την επίτευξη του ...καλύτερου δυνατού μείγματος στη Σύμβαση.
Με άλλα λόγια, «κοροϊδία και των γονέων» από την κυβέρνηση και στο θέμα των Συμβάσεων.

Είμαστε όλοι το εικοστό

 Είμαστε όλοι το εικοστό

Α' ΗΜΙΧΡΟΝΟ - Je suis #20ό Συνέδριο

Ήρθε το εικοστό, χαρμόσυνα νέα για τον κουκουέ. Πρώτα όμως θα φάτε πρόλογο: ως γνωστόν κουκουές γίνεσαι. Δεν θα πω “κομμουνιστής” γιατί, ναι μεν είναι ευρύτερη έννοια, κι άλλοι έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, απ’ την άλλη είναι βαρύς τίτλος για να τον δικαιολογήσεις θεωρητικά και πρακτικά. Άσε τον αστό να σε φωνάζει έτσι που δεν βλέπει και πολλές κόκκινες αποχρώσεις.

Βαρύς ο τίτλος του κομμουνιστή όμως βαριά και η φανέλα του κουκουέ που υπερβαίνει την έννοια του οργανωμένου μέλους. Μια φορά να σε μάθουν σαν κουκουέ πάντα θα ‘χεις τη στάμπα, είσαι δεν είσαι μέλος, ξέρεις δεν ξέρεις τις θέσεις του κόμματος για κάποιο θέμα, γουστάρεις δε γουστάρεις την Αλέκα, τον Κουτσουμπίνιο ή όποιο παιχτάκι της εντεκάδας, είσαι δεν είσαι λίγο ή πολύ δεκατοπεμπτιστής ή τρότσκα ή σταλίνα. Για τον απ’ έξω απ’ το χορό όλ’ αυτά ειναι ψιλά γράμματα.

Μπορεί να υπήρξαν φάσεις που το κόμμα σε πίκρανε, να τσατίστηκες, να το ‘βρισες. Ο απ’ έξω δεν θα σ’ αφήσει να ξε-αγιάσεις, πάλι κουκουέ θα σε πει. Ο υπέρτατος ετεροπροσδιορισμός, το ιστορικό φώς του κόμματος σε λούζει φορέβα εντ έβα κι οι οχτροί σου σε λούζουν με εαμοβουλγαροειδείς/ σεχταροειδείς βρισιές.

Προσέξτε: ισχύει μόνο για όσους απ την αρχή ήταν κατασταλαγμένοι κουκουέδες. Ευπρόσδεκτοι βεβαίως όσοι ήταν συριζοανταρσύες πριν, που “καναν βήματα” στη συνείδησή τους κλπ αλλά είναι αυτοί που ήρθαν μετά, πάντα θα αναφέρονται σ’ αυτούς ως “πρώην" αποτέτοιος. Γι αυτό κι αυτοί μάλλον γίνονται κουτσουμπότεροι του Κουτσούμπα, μαϊλότεροι του Μαΐλη, για να προκάνουν, να ισοφαρίσουν το “κακό" τους παρελθόν.

Οι απ’ την αρχή κουκουέ, όσοι μάλιστα ξύνονται στου ιδεολογικού τσομπάνη τη γκλίτσα, έχουν δηλαδή και δυο-τρεις διαφωνίες στο τάδε και στο δείνα, περιμένουν πώς και πώς τα συνέδρια. Γιατί; γιατί είναι λάτρεις των κουκουέδικων διατυπώσεων. Όπως έλεγε και κάποια παλιά απόφαση της κετουκέ “για τον τάδε σύντροφο (προσέξτε) ΔΕΝ βγαίνει ότι ΔΕΝ είναι προδότης".Προσέξτε όλες τις πιθανές ερμηνείες και συνδυασμούς λέξεων. Δηλαδή βγαίνει ότι είναι; Και γιατί τότε δεν το γράφει έτσι;

Επίσης, πολιτική απόφαση 18ου: η θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν άλλαξε, παραμένει ενδιάμεση. (Τελεία. Σιωπή. Φερμουάρ). Το πιάσατε, έτσι;

Το κουκουέ είναι για όλα τα ιδεολογικά γούστα πάντως, όπως έλεγε και μια ψυχή πιάστε από ένα συνέδριο κι οχυρωθείτε πίσω του. Επιτρέπονται φυσικά και ολομέλειες… το ξαναπιάσατε έτσι; επιτρέπονται και συνδυασμοί και δεκαδικοί π.χ αυτός είναι 16μισι, ο άλλος είναι 15 χωρίς κυβέρνηση ΑΑ δυναμεων όμως, ο τέτοιος είναι 19 παρά τέταρτο, με ΕΕΛΜ και σε μη επαναστατική κατάσταση…

Συνέδριο, προσυνεδριακός, τα απανταχού αρρωστάκια των διατυπώσεων λοιπόν θα περάσουμε υπέροχα χριστούγεννα, πράγμα το οποίο στον απ’ εξω πάλι χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης, αλλά που ξέρουν αυτοί; στην κοσμάρα μας σου λέει. Άστους αυτούς να γοητεύονται με τις ίντριγκες του γκέημ οφ θρόουνς, εμείς έχουμε απ’ τη ζωή και το κόμμα βγαλμένες ιστορίες. Όσοι από σας παρακολουθήσατε 13ο συνέδριο απ’ το γιουτιούμπ με πίτσα μπύρα, με καταλαβαίνετε.

Ωραία μπλούζα κούκλα μου, απόψε μου αρέσεις
Άσε με όμως τώρα μόνο μου, ξεκίνησα τις θέσεις


Δελάρζ

B' ΗΜΙΧΡΟΝΟ - Έχω θέσεις μες στο μυαλό
Άλλα κόμματα έχουν για τους δικούς τους θέσεις στο δημόσιο. Εμείς έχουμε θέσεις για μελέτη και διάλογο, εκατό σελίδες χωρίς περίληψη και συντομεύσεις. Δεν είναι και πενήντα τόσοι τόμοι σαν τα ΑΠΑΝΤΑ του Βλαδίμηρου, που ΑΠΑΝΤΑ σε όλα, αλλά δεν αφήνουν σχεδόν τίποτα. Και είναι ένα ζήτημα πόσοι από αμύητοι, απ' τους απέξω, μπορούν να τις διαβάσουν, αλλά αν τα καταφέρουν, θα βρουν σίγουρα κάτι να σχολιάσουν και να αρχίσει η συζήτηση.
Κι όσο για τις θέσεις στο δημόσιο, είναι σαν αυτό που λέει ο Σπύρος στους Απαράδεκτους, με το Βλάση.
-Καλό είναι τα έχει κανείς καλά με το κόμμα.
-Γιατί;
-Έχεις και κάποιες προσβάσεις;
-Πού;
-Πουθενά. Ξέρω γω; Λέμε τώρα...
Θυμάμαι σε ένα δίσκο του Χάρρυ Κλυνν, λίγο πριν τη διάσπαση του 91', που έλεγε μπερδεμένος τον πόνο του στο κοινό, και άρχιζε τους συντροφικούς προβληματισμούς, στο κλίμα της εποχής, σαν να σκέφτεται φωναχτά.
Εσύ σύντροφε με τι είσαι; Με την ανανέωση, με τη "συντήρηση" ή με την κατάψυξη; Με το ένα πόδι είμαστε στην ανανέωση, με το άλλο στη "συντήρηση", δηλαδή η θέση μας είναι περίπου αυτή.
Δε φαίνεται στο ηχητικό, αλλά τον φαντάζομαι να δείχνει τα σκέλια του, ανάμεσα στα πόδια του. Το οποίο συμβαίνει όταν προσπαθείς να πατήσεις σε δυο διαφορετικές βάρκες.
Για λεμόνια είμαστε σύντροφε, Πουλατζάδες θα γίνουμε. Δυστυχώς σύντροφε, εμείς δεν πεθάναμε νωρίς.
(Κι ύστερα ο Χάρρυ Κλυνν, πήγε κι έπεσε στο γκρεμό, και πήγε με το Σαμαρά και με τον Κουρή, και το Σύριζα, και καλά κρασιά, θεός σχωρέστον, καλός κωμικός ήτανε, κρίμα που δεν πέθανε νωρίς...).
Γι' αυτό έχει δίκιο η Αλέκα που έλεγε ότι ο διάλογος έχει νόημα μόνο μεταξύ όσων συμφωνούν. Να συμφωνούν στα βασικά, εννοεί, και να μην προσπαθούν να παντρέψουν τα ασυμβίβαστα, πατώντας σε δύο στρατηγικές βάρκες (για όσους το παίζουν αγράμματοι, και -κάνουν πως- δεν καταλαβαίνουν)
Κι όσο για τα υπόλοιπα, θα βρούμε τρόπο να τα εκφράσουμε. Μια διφορούμενη διατύπωση εξάλλου δεν κρύβει απαραίτητα συμβιβασμό (όπως στο 15ο), αλλά αντανακλά δημιουργικά το χαρακτήρα του προτσές και πόσο σύνθετο είναι.
Πχ όπως στην τελευταία θέση -την 82- (δεν έχει σύνδεσμο γιατί δεν έχουν βγει ακόμα στο διαδίκτυο, όποιος θέλει να αγοράσει το Ρίζο, κι όποιος είναι στο εξωτερικό, ας περιμένει να έρθει η παραγγελία του). Που λέει για τον τρίτο τόμο του δοκιμίου ιστορίας:
"να προχωρήσει η ολοκλήρωση της μελέτης για τα χρόνια της δικτατορίας, μέχρι τη μεταπολίτευση το 1974. Ταυτόχρονα να συνεχιστεί η προσπάθεια να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η ιστορική έρευνα για την τελική συγγραφή της ιστορικής περιόδου 1974-1991".
Και ψάχνεις εσύ να βρεις τι σημαίνει "προχώρημα της ολοκλήρωσης", τη διαφορά από τη "συνέχιση της προσπάθειας να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί..." και ποια ήταν η αρχική συγγραφή, πριν από την τελική.
Αλλά αυτά δε θα απαντηθούν προφανώς εδώ. Αλλά στην παρουσίαση των θέσεων τους επόμενους μήνες, σε κάθε γωνιά της χώρας.
Καλή ανάγνωση...
Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα -Σφυροδρέπανος

Με δυνατό ΚΚΕ περνάμε στην αντεπίθεση

Με δυνατό ΚΚΕ περνάμε στην αντεπίθεση
Πλατιά πολιτική εξόρμηση πραγματοποιούν τις μέρες αυτές οι ΚΟ σε Αττική και Κ. Μακεδονία

Πλατιά πολιτική εξόρμηση διοργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με σύνθημα «Με δυνατό ΚΚΕ περνάμε στην αντεπίθεση για την εργατική εξουσία, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς».
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εξορμήσεις, περιοδείες, συσκέψεις και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς και συνοικίες, με στόχο να φτάσει σε χιλιάδες εργαζόμενους το κάλεσμα οργάνωσης και πάλης, ενίσχυσης του ΚΚΕ παντού, για να δυναμώσει η σύγκρουση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την αστική τάξη και τις συμμαχίες της.
Το πρόγραμμα για τις επόμενες μέρες είναι το εξής:
Αύριο, Δευτέρα
  • Στις 7 π.μ., στα καράβια Ακτοπλοΐας στον Πειραιά, με τον Σάββα Τσιμπόγλου, μέλος της ΚΕ.
  • Στις 7 π.μ., στο γκαράζ του Δήμου Πειραιά, με την Ελπίδα Παντελάκη, μέλος της ΚΕ.
  • Στις 7 π.μ., στον ΟΤΕ ΝΥΜΑ, με τον Θοδωρή Χιώνη, μέλος της ΚΕ.
  • Στις 7.30 π.μ. περιοδεία στο εργοτάξιο του Δήμου Μεγαρέων με ομιλητή τον Αντ. Χοροζάνη, μέλος της ΤΕ Θριασίου - Μεγαρίδας.
  • Στις 9 π.μ., στο εργοστάσιο του ΟΣΕ (Αγ. Ι. Ρέντη), με τον Γιώργο Τούσσα, μέλος της ΚΕ.
  • Στις 10 π.μ., στο νοσοκομείο «Μεταξά», με τον Νίκο Μαυροκέφαλο, μέλος του Γραφείου της ΕΠ.
  • Στις 10.30 π.μ., στο νοσοκομείο «Παίδων Πεντέλης», με τον Παναγιώτη Παπαγεωργόπουλο, μέλος του Γραφείου της ΕΠ.
  • Στις 11 π.μ. περιοδεία στα καταστήματα «Γρηγόρης» στο Περιστέρι, με επικεφαλής την Ασημίνα Παπαθανασίου μέλος του Γραφείου του ΠΣ Δυτικής Αθήνας της ΚΝΕ.
  • Στις 2.30 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής, με τον Θέμη Γκιώνη, μέλος της ΚΕ.
  • Στις 6 μ.μ., στα γραφεία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» (Παλαιολόγου 10 - Αθήνα), ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, θα μιλήσει σε εργαζόμενους του Δήμου Αθήνας.
  • Στις 6.30 μ.μ., σε συγκέντρωση της ΚΟ Γλυφάδας, στην αίθουσα του ΚΑΠΗ Αγ. Τρύφωνα - Γλυφάδας (Αρχιπελάγους 43), θα μιλήσει ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής.
Την Τρίτη 20/12
  • Στις 7 π.μ. περιοδεία στο εργοτάξιο του Δήμου Ελευσίνας, με ομιλητή τον Γιώργο Μπαγιαρτάκη μέλος της ΕΠ.
  • Στις 7.30 π.μ., στους λιμενεργάτες της Ελευσίνας, με τον Δήμο Κουμπούρη, μέλος της ΚΕ.
  • Στις 9.00 π.μ., περιοδεία στο αμαξοστάσιο των Λεωφορείων στη Λιοσίων, με ομιλητή τον Χρήστο Μπάθα, μέλος του Γραφείου της ΕΠ.
  • Στις 10.00 π.μ., στο αμαξοστάσιο των Λεωφορείων στο Ελληνικό, με τον Κώστα Ζιώγα, μέλος της ΚΕ.
  • Στις 10 π.μ. περιοδεία στα κεντρικά γραφεία του ΟΣΕ (οδός Καρόλου) με ομιλητή τον Ζαφείρη Βελλή μέλος του γραφείου της ΤΕ Μεταφορών.
  • Στη 1 μ.μ. σε συγκέντρωση εργαζομένων του νοσοκομείου «Αγία Ολγα» θα μιλήσει η Αλεξάνδρα Μπαλού στέλεχος του Κόμματος.
  • Στις 3.30 μ.μ., στη Σχολή Μαθητείας ΟΑΕΔ Μάνδρας, με τον Μανώλη Συντυχάκη, βουλευτή.
  • Στις 4 μ.μ. περιοδεία στη βιομηχανική περιοχή της «Τσαλαβούτας» Περιστερίου με επικεφαλής τον Γιώργο Βλότζο, μέλος του Περιφερειακού Γραφείου Δυτικής Αθήνας της ΚΝΕ
  • Στις 6.30 μ.μ., σε συγκέντρωση της ΚΟΒ Αμπελοκήπων, στο καφενείο επί της οδού Αλάστορος 32 και Σκαλτσά, θα μιλήσει ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος της Γραμματείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Τετάρτη 21/12
  • Στις 10 π.μ. περιοδεία στους εργαζόμενους του Διεθνούς Αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», με ομιλητή τον Γιάννη Πρωτούλη μέλος της ΚΕ.
  • Στις 10 π.μ. περιοδεία στον ΣΕΠ ΑΕ, στους λιμενεργάτες με ομιλήτρια την Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτή.
  • Στις 7 π.μ. περιοδεία στα καράβια Ακτοπλοΐας στον Πειραιά με ομιλητή τον Θανάση Ευαγγελάκη, μέλος της ΕΠ.
  • Στις 11 π.μ. περιοδεία στην ΕΑΣ Μάνδρας με ομιλητή τον Χρήστο Κολοβό, μέλος της ΚΕΟΕ.
  • Στις 11 π.μ. σε καταστήματα επισιτισμού στο κέντρο του Περιστερίου, με επικεφαλής την Ηλέκτρα Τεμπονέρα μέλος του ΤΣ Περιστερίου της ΚΝΕ.
Η ΚΟ Κ. Μακεδονίας
Ταυτόχρονα, και η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ προχωρά σε πλατύ πολιτικό άνοιγμα με το εξής πρόγραμμα:
Αύριο, Δευτέρα
-- 7.30 π.μ., στις αποθήκες «Lidl» στη Σίνδο.
-- 10 π.μ., στο εμπορικό κέντρο «One Salonika».
-- 10 π.μ., στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και σε υποκαταστήματα της Εθνικής Τράπεζας και της Eurobank στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
-- 9 π.μ., στο Κτηματολογικό Γραφείο Θεσσαλονίκης.
-- 11 π.μ., σε Λογιστικά - Φοροτεχνικά Γραφεία.
-- 2 μ.μ., στις αποθήκες του «Carrefour».
Την Τρίτη 20/12
-- 6.30 π.μ., στο εργοτάξιο του Δήμου Παύλου Μελά.
-- 2 μ.μ., στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ, Εύοσμος.
-- 7 μ.μ., σύσκεψη της ΚΟΒ Πόλης Σερρών, με θέμα «Πολιτικές εξελίξεις και Κυπριακό».
-- 7 μ.μ., στα εμπορικά καταστήματα της Πολίχνης.

ΙΤΑΛΙΑ Δυναμώνει η ανησυχία των αστών από τις δυσκολίες ανάκαμψης

ΙΤΑΛΙΑ
Δυναμώνει η ανησυχία των αστών από τις δυσκολίες ανάκαμψης

Τις ενδοαστικές αντιθέσεις μπορεί να εκμεταλλευτεί το επαναστατικό κίνημα, για να οξύνει τον ταξικό αγώνα στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου

Απ' την ορκομωσία της νέας κυβέρνησης υπό τον Πάολο Τζεντιλόνι που έχει τους ίδιους αντιλαϊκούς στόχους
AP
Απ' την ορκομωσία της νέας κυβέρνησης υπό τον Πάολο Τζεντιλόνι που έχει τους ίδιους αντιλαϊκούς στόχους
Η κατάσταση στο πολιτικό σύστημα στην Ιταλία μετά την αλλαγή κυβέρνησης και την παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, απόρροια της ήττας (60% - 40%) στο δημοψήφισμα για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, δημιουργεί ανησυχία στα αστικά επιτελεία τόσο στη χώρα όσο και στην ΕΕ, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι συνεχίζονται οι δυσκολίες καπιταλιστικής ανάκαμψης σε πολλές μεγάλες χώρες και ενισχύονται φυγόκεντρες δυνάμεις.
Χαρακτηριστική είναι η ανάλυση που κάνει ένας προβεβλημένος κεϊνσιανός αναλυτής αρθρογράφος των «Financial Times», o Βόλφγκανγκ Μούνχαου, σχετικά με το πώς μπορεί να εξελιχτούν οι αντιθέσεις που υπάρχουν, ως αποτέλεσμα του νόμου της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, που, αν και δεν αναφέρει, είναι φανερό ότι παίρνει υπόψη του. Σε άρθρο του, με τίτλο «Η Ιταλία απειλή της Ευρωζώνης» σημειώνει ειδικότερα:
«Το πλεόνασμα της Γερμανίας έχει διαμορφωθεί στα 754 δισ. ευρώ, ενώ το έλλειμμα της Ιταλίας είναι στα 359 δισ. ευρώ. Ενα μέρος των ανισορροπιών έχει να κάνει με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άρα δεν είναι επιβλαβές. Αλλά ο κύριος όγκος οφείλεται σε αυτό που μπορεί να περιγραφεί ως σιωπηρό bank run (μαζική απόσυρση καταθέσεων/ τραπεζικός πανικός).
Η έλλειψη βιωσιμότητας δεν συνεπάγεται απαραίτητα και έξοδο. Είναι πιθανό, στη θεωρία, η πολιτική βούληση να υπερισχύει των οικονομικών αναγκών για πάντα. `Η αυτό που είναι μη βιώσιμο να μετατραπεί σε βιώσιμο. Για να συμβεί αυτό, τουλάχιστον μία από πέντε προϋποθέσεις θα πρέπει να εκπληρωθεί. Πρώτον, η Ιταλία και η Γερμανία θα μπορούσαν να συγκλίνουν. Για να το κάνουν αυτό, η Ιταλία θα χρειαστεί να προχωρήσει σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να "συγυρίσει" το δικαστικό σύστημα και τη δημόσια διακυβέρνηση, να μειώσει φόρους και να επενδύσει σε τεχνολογίες που θα ενισχύσουν την παραγωγικότητα. Η Γερμανία θα χρειαστεί να εμφανίσει μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα. Δεύτερον, τα κράτη της βόρειας Ευρώπης θα αποδεχθούν μεγάλες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις στο Νότο. Τρίτον, η ΕΕ θα δημιουργήσει μια ομοσπονδιακή πολιτική αρχή με εξουσίες που θα της επιτρέπουν να αυξάνει τους φόρους, προκειμένου να μεταφέρει εισόδημα από χώρες υψηλού εισοδήματος σε χώρες χαμηλού εισοδήματος. Τέταρτον, η ΕΕ θα βρει έναν τρόπο για να χρηματοδοτεί επ' αόριστον το δημόσιο και το ιδιωτικό ιταλικό χρέος. `Η, πέμπτον, η κυβέρνηση της Ιταλίας θα συνεχίσει να στηρίζει τη συμμετοχή της στο ευρώ για πάντα.
Μόνο μία από αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να είναι αρκετή, ώστε η Ιταλία να παραμείνει μέλος του ευρώ. Το πρόβλημα είναι πως καθεμία από αυτές είναι εξαιρετικά απίθανες. Και δεν μπορώ να σκεφτώ καμία έκτη».
Ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη και διεύρυνση αντιθέσεων
Ο συγκεκριμένος αρθρογράφος για θέματα Ευρωζώνης από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης, που την χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει χρηματοπιστωτική, επικρίνει τόσο την ίδια τη δομή του ευρώ, που ενώνει μη ισοδύναμες οικονομίες, τάσσεται αναφανδόν υπέρ της περαιτέρω δημοσιονομικής και πολιτικής ένωσης, ασκεί κριτική στη Γερμανία και επισημαίνει ότι ο ESM (Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) δεν είναι σχεδιασμένος για να αντιμετωπίσει χώρες του μεγέθους της Ιταλίας ή της Γαλλίας. Στο διά ταύτα, καλεί την κυβέρνηση της Ιταλίας και με τον νέο πρωθυπουργό, Πάολο Τζεντιλόνι, να εκβιάσει την Γερμανίδα καγκελάριο με έξοδο από το ευρώ, προκειμένου «να υπάρξει αλλαγή στις παραμέτρους και να διασωθεί η Ευρωζώνη».
Παράλληλα, η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μη δώσει παράταση για την ανακεφαλαιοποίηση ύψους 5 δισ. ευρώ, στην τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας «Monte dei Paschi di Siena» πράγμα που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες να εξευρεθούν κεφάλαια για επενδύσεις, είναι άλλο ένα δείγμα της αντιπαράθεσης στην ΕΕ. Συνολικά, η «καρδιά» της ιταλικής καπιταλιστικής οικονομίας, το τραπεζικό σύστημα, πάσχει σοβαρά, καθώς οι τράπεζες είναι ...ανοιχτές σε επισφαλή, τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια, που δεν εξυπηρετούνται, τα οποία φτάνουν τα 360 δισ. ευρώ. Αυτό φυσικά επηρεάζει και άλλες τράπεζες χωρών της Ευρωζώνης που κατέχουν ομόλογα, όπως οι γερμανικές που έχουν ομόλογα αξίας πάνω από 80 δισ. ευρώ. Συνολικά το κρατικό χρέος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο (μετά της Ελλάδας) στην ΕΕ και φτάνει στο 133% του ΑΕΠ που αντιστοιχεί στο δυσθεώρητο ποσό των 2,3 τρισ. ευρώ, πράγμα που δείχνει και την τεράστια δυσκολία στη διαχείρισή του από τους σημερινούς μηχανισμούς στήριξης στην Ευρωζώνη και την ΕΕ.
Η μεγαλύτερη απόκλιση της Ιταλίας από τη Γερμανία και τη Γαλλία (πρώτη και δεύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη), το τουλάχιστον 2 χρόνων παζάρι που θα γίνει με τη Βρετανία, για την αποχώρηση από την ΕΕ, εντείνουν τις ανησυχίες των αστικών επιτελείων. Ιδιαίτερη πηγή ανησυχίας είναι και η πολιτική αβεβαιότητα συνολικά στην ΕΕ από την άνοδο του ρεύματος του αστικού ευρωσκεπτικισμού, που απαιτεί μέτρα εθνοκρατικού προστατευτισμού, όπου συγκαταλέγονται το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν, στη Γαλλία, το λαϊκίστικο Κίνημα 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, και η εθνικιστική Λίγκα του Βορρά, στην Ιταλία, η «Εναλλακτική για τη Γερμανία», εθνικιστικά κόμματα σε Αυστρία, Ολλανδία. Γαλλία και Γερμανία έχουν εκλογές μέσα στο 2017, πιθανό είναι το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και στην Ιταλία, ενώ την επίδρασή του θα έχει και το γεγονός της ανάληψης της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Ντόναλντ Τραμπ, που φαίνεται θα εφαρμόσει νέα τακτική και με την ΕΕ.
Αρα, οι λόγοι ανησυχίας για το ίδιο το μέλλον του ευρωενωσιακού οικοδομήματος είναι πολλοί. Βεβαίως, οι αντιπαραθέσεις και αντιθέσεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι ενδοαστικές αντιθέσεις σε κάθε χώρα, όπως εκφράστηκαν και στην Ιταλία, που ενισχύουν τις συζητήσεις για το μείγμα διαχείρισης, δηλαδή το συνδυασμό περιοριστικής και επεκτατικής πολιτικής δεν αναιρούν τον κεντρικό στόχο των αστικών τάξεων και των συμμαχιών τους να αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να αυξηθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Τα μαχαίρια ανάμεσα στους αστούς βγαίνουν για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο από τα κέρδη ή τουλάχιστον θα έχει τη μικρότερη χασούρα, αν υπάρξει αποσύνθεση της σημερινής μορφής συμμαχίας της ΕΕ ή της Ευρωζώνης. Δεδομένο φυσικά είναι το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων, από όλες τις αστικές τάξεις που αλληλοχτυπιούνται.
Για την Ιταλία, το μέλλον είναι δυσοίωνο όπως καταγράφουν και προβλέψεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Φετινή έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εκτιμά ότι η ιταλική οικονομία δεν αναμένεται να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα (δηλαδή του 2008) παρά μόνο γύρω στο 2025. Η στασιμότητα της ανάπτυξης γύρω στο 1% του ΑΕΠ το χρόνο που θα διαρκέσει, το 37% ανεργία στους νέους αλλά και αύξηση του ποσοστού της απόλυτης φτώχειας στο 7,6% του συνολικού πληθυσμού (δηλαδή της απόλυτης εξαθλίωσης που μετριέται σε όλη την ΕΕ και βγάζει απ'έξω φυσικά χιλιάδες λαϊκές οικογένειες που επίσης στερούνται πολλά αυτονόητα) δείχνουν την άσχημη προοπτική.
Ανάγκη το δυνάμωμα της γραμμής ρήξης με τη στρατηγική του κεφαλαίου
Οι εξελίξεις και στην Ιταλία κάνουν ακόμα πιο επιτακτικό για τους εργαζόμενους να αξιοποιούν την πείρα τους και να βγάζουν σωστά συμπεράσματα στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο.
Είναι κρίσιμο να απεγκλωβιστούν από τις κάθε φορά επιδιώξεις των αστών που άλλοτε εκφράζονται με στήριξη της μεγαλύτερης διακρατικής καπιταλιστικής συνεργασίας (της τάσης διεθνοποίησης του κεφαλαίου) ή με κινήσεις εθνικής προστασίας (με περισσότερα μέτρα προστατευτισμού) όπως εκφράζονται από εθνικιστικές δυνάμεις ή δυνάμεις του οπορτουνισμού που καλλιεργούν αυταπάτες περί «πιο ανθρώπινου καπιταλισμού». Η μόνη γραμμή πάλης για κάθε λαϊκό κίνημα σε κάθε χώρα που μπορεί να έχει προοπτική από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, είναι αυτή της ανάπτυξης του ταξικού κριτηρίου στους εργαζόμενους, ώστε να δυναμώσει η ταξική πάλη όχι μόνο για την ανάκτηση των μεγάλων απωλειών στην περίοδο της κρίσης, αλλά κυρίως για να δυναμώσει το ρεύμα της διεκδίκησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης παντού με την πρωτοπόρα δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτή η έλλειψη, από την επίδραση και των αποτελεσμάτων των αντεπαναστατικών ανατροπών στην Ευρώπη, είναι που καθυστερεί τη μετατροπή της τεράστιας λαϊκής αγανάκτησης σε οργανωμένο ταξικό συνειδητό αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

UEFA - AΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ Κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των ισχυρών

UEFA - AΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ
Κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των ισχυρών

Η όποια διάκριση στη διοργάνωση γίνεται πλέον υπόθεση μιας χούφτας ομάδων
Eurokinissi
Η όποια διάκριση στη διοργάνωση γίνεται πλέον υπόθεση μιας χούφτας ομάδων
Ηταν μόλις πριν από λίγους μήνες όταν ο εκ των υποψηφίων για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (UEFA) Σλοβένος Αλεξάντερ Τσέφεριν στην προεκλογική του εκστρατεία είχε ως βασικό σύνθημα το κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ των λεγόμενων ισχυρών και ανίσχυρων ομάδων στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Σε μια UEFA στιγματισμένη από τις προηγούμενες αποκαλύψεις για διαφθορά παραγόντων της, που έφθαναν μέχρι την κορυφή της ηγεσίας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, η υποψηφιότητα Τσέφεριν για πολλούς έδειχνε το κάτι διαφορετικό. Ο ίδιος ο πρόεδρος μιας μικρής ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, όπως αυτή της Σλοβενίας, έδειχνε να πρεσβεύει κάτι διαφορετικό σε σχέση με τη γενικότερη εικόνα. Κάτι φυσικά ιδιαίτερα χρήσιμο στα επικοινωνιακά παιχνίδια που είχαν ανάγκη το περασμένο καλοκαίρι τόσο η ίδια η UEFA όσο και οι πολυεθνικές που είτε συνεργάζονται άμεσα μαζί της είτε δραστηριοποιούνται στο χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, προκειμένου το ίδιο το ποδοσφαιρικό «προϊόν» που τους αποφέρει τα κέρδη να αποφύγει περαιτέρω απαξίωση. Με αυτά και με αυτά, στηριζόμενος κυρίως από την πλειοψηφία των μικρών Ομοσπονδιών, το Σεπτέμβρη, στην Αθήνα, ο Τσέφεριν κέρδισε τις εκλογές αναλαμβάνοντας νέος πρόεδρος της UEFA.

Το πραγματικό παιχνίδι πίσω από τις εκλογές

Ωστόσο, την ώρα που γίνονταν όλα αυτά, στη σκιά της προεκλογικής εκστρατείας και των εκλογών διεξαγόταν ένα άλλο ...παιχνίδι. Αυτό είχε να κάνει με το ανοιχτό μέτωπο που είχε η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία με τους ισχυρούς ευρωπαϊκούς συλλόγους, οι οποίοι έχοντας βρει ως αφορμή και τα περιστατικά διαφθοράς όξυναν την επίθεσή τους προκειμένου να διεκδικήσουν ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα της αγοράς. Θέμα, που, με βάση τις λογικές που επικρατούν στο σημερινό εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο και φυσικά τα όποια επιχειρηματικά συμφέροντα εξυπηρετούσε ένα τέτοιο σχέδιο, δεν θα μπορούσε να περιμένει τις εκλογικές διαδικασίες της UEFA για να λυθεί. Πόσο μάλλον που παρά τις όποιες εξαγγελίες Τσέφεριν για ενίσχυση των μικρομεσαίων, κάθε άλλο παρά... ίδρωσε το αυτί των ισχυρών συλλόγων και φυσικά των πολυεθνικών που τις εκπροσωπούν. Αντίθετα, μάλιστα, απειλούσαν πως εάν δεν δοθεί άμεση λύση θα αποχωρούσαν από τη σκέπη της UEFA κάνοντας τη δική τους κλειστή λίγκα.
Η λύση δόθηκε με τις πρώτες ανακοινώσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA, η οποία αποδείχθηκε ότι παρά το ρευστό διοικητικό καθεστώς δούλευε σχέδια και πλάνα για απάντηση στις απαιτήσεις των πολυεθνικών. Δείγμα φυσικά και αυτό ότι σε ένα ποδόσφαιρο και γενικότερα αθλητισμό ενταγμένο στις καπιταλιστικές λογικές, τα όποια σχέδια που σχετίζονται με τα επιχειρηματικά κέρδη (αλλαγές, αναπροσαρμογές πλάνων, εξυπηρέτηση συμφερόντων) προχωρούν κανονικότατα παρά όσα συμβαίνουν στη βιτρίνα που αφορούν τη διαχείριση, π.χ. διοικητικές αλλαγές ή εναλλαγές προσώπων και καταστάσεων. Σύμφωνα με αυτές τις εξαγγελίες, στο κορυφαίο «προϊόν» της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας θα υπήρχαν αλλαγές κοντά σε αυτά που απαιτούσαν οι ισχυροί. Ο ίδιος ο Τσέφεριν με την εκλογή του είχε διατυμπανίσει πως τα όσα είχαν ανακοινωθεί από την Εκτελεστική Επιτροπή θα επανεξετάζονταν, προσπαθώντας να εμφανιστεί αντίθετος.
Στους λίγους τα πολλά

Παρά τις εξαγγελίες του νέου προέδρου της UEFA για ενίσχυση των μικρομεσαίων, οι αλλαγές υπέρ των ισχυρών πέρασαν χωρίς προβλήματα
KEYSTONE/Jean-Christophe Bott
Παρά τις εξαγγελίες του νέου προέδρου της UEFA για ενίσχυση των μικρομεσαίων, οι αλλαγές υπέρ των ισχυρών πέρασαν χωρίς προβλήματα
Ολα αυτά μέχρι πριν από λίγες μέρες... Οταν παρουσία και του ίδιου του Τσέφεριν στο προεδρικό θώκο της UEFA οι αλλαγές πέρασαν κανονικότατα και αναμένεται να αποτελέσουν τη νέα πραγματικότητα στη διοργάνωση από τη σεζόν 2018/19. Σύμφωνα με αυτή, πλέον από τη μεθεπόμενη σεζόν τα τέσσερα ισχυρότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Αγγλίας, Ισπανίας, Γερμανίας, Ιταλίας) θα κατέχουν απευθείας τέσσερα εισιτήρια το καθένα για την κύρια φάση της διοργάνωσης, αυτή των ομίλων. Κάτι που μεταφράζεται στην κατοχύρωση των 16 από τις 32 θέσεις αυτής της φάσης και μείωση κατά 5 των εισιτηρίων που προέρχονταν από τις υπόλοιπες χώρες (μέχρι τώρα 21 θέσεις). Ουσιαστικά, αν ληφθεί υπόψη και η φάση των προκριματικών γύρων του καλοκαιριού, την ώρα που οι τέσσερις πρώτοι των συγκεκριμένων τεσσάρων πρωταθλημάτων θα έχουν εξασφαλισμένη παρουσία, οι εκπρόσωποι των 51 υπόλοιπων πρωταθλημάτων (πολύ περισσότεροι από 51 φυσικά αφού υπάρχει διαφορετικός αριθμός εκπροσώπησης) θα αγωνίζονται για μόλις 16 θέσεις.
Τα προνόμια των ισχυρών, πάντως, δεν τελειώνουν στα σίγουρα εισιτήρια αλλά τους ανοίγεται διάπλατα και ο δρόμος να πρωταγωνιστήσουν, με ό,τι συνεπάγεται αυτό στην αποκόμιση των κερδών. Ετσι, πλέον αλλαγές θα υπάρχουν και στον καθορισμό των γκρουπ δυναμικότητας που υπάρχουν πριν από την κλήρωση. Αυτά θα καθορίζονται ανάλογα με την εικόνα μιας ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια και όχι με κριτήριο τη βαθμολογία της χώρας στη γενικότερη βαθμολογία της UEFA (όπως ίσχυε μέχρι τώρα). Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι τα φαβορί θα βρίσκονται στο ίδιο γκρουπ αποφεύγοντας μια μεταξύ τους κόντρα νωρίς νωρίς, που θα θέσει κάποιους εκ των ισχυρών εκτός συνέχειας.
Ακόμα πιο... ρόδινα γίνονται τα πράγματα για μια «ελίτ» ομάδων όσον αφορά το μοίρασμα των κερδών, όπου πλέον εκεί η... κάνουλα κλείνει για τα καλά. Σύμφωνα με τις αλλαγές, στην κατάταξη για το διαμοιρασμό των χρημάτων η UEFA θα λαμβάνει υπόψη τα αποτελέσματα του συλλόγου τα τελευταία δέκα χρόνια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ταυτόχρονα, θα προστίθεται και μπόνους ανάλογα με το πόσους ευρωπαϊκούς τίτλους έχει κατακτήσει ο σύλλογος στην ιστορία του, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στα τελευταία χρόνια.
Εικόνα του γενικότερου κάδρου
Τα όσα έγιναν στο χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου τόσο το τελευταίο διάστημα μέχρι να φθάσουμε στην επικύρωση των νέων αλλαγών στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και σχεδόν μια διετία πριν, με τις αποκαλύψεις για διαφθορά στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας και ό,τι ακολούθησε, σε αλλαγές προσώπων (και μόνο), ούτε μεμονωμένα περιστατικά είναι ούτε υπόθεση της τελευταίας διετίας. Αντίθετα, είναι το αποτέλεσμα των λογικών που επικρατούν σε έναν αθλητισμό και ειδικότερα σε ένα ποδόσφαιρο ενταγμένο και φτιαγμένο σύμφωνα με τους γενικότερους καπιταλιστικούς νόμους για κέρδος και πλουτισμό με κάθε μέσο και κάθε τρόπο. Σε ένα άθλημα που έχει μετατραπεί σε πολύμορφο εμπόρευμα στο οποίο τζιράρονται δισεκατομμύρια (τηλεοπτικά δικαιώματα, σπόνσορες, πωλήσεις ρουχισμού και αντικειμένων, συμβόλαια, μεταγραφές κ.τ.λ.) με πρωταγωνιστές ομάδες - πολυεθνικές και παίκτες - μεγαλοεπιχειρηματίες η εικόνα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική απ' αυτή του γενικότερου κάδρου.
Οτι και στον αθλητισμό, σε συνθήκες καπιταλισμού, οι ιδιοκτήτες των συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων θα διεξάγουν τη δική τους αδίστακτη μάχη για τα κέρδη, όπως συμβαίνει και σε άλλους τομείς. Και αυτή η μάχη πότε θα προϋποθέτει σύγκρουση συμφερόντων, πότε θα επιβάλλει αλλαγές, πότε θα ξεσκονίζει το προϊόν απ' τα κακώς κείμενα, πότε θα κινητοποιεί δυνάμεις (π.χ. οργανωμένοι οπαδοί και βία στα γήπεδα), πάντα όμως θα εκμαυλίζει συνειδήσεις, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, κ.ά. Οτι θα επιβάλλεται οτιδήποτε χρειάζεται κάθε στιγμή και φυσικά σε οποιονδήποτε τομέα προκειμένου να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο η παρουσία του κεφαλαίου και της αστικής τάξης και να προστατεύονται τα κέρδη τους.
Σε αυτό το μοντέλο αθλητισμού, εντός του καπιταλισμού, όπου ακυρώνεται η πραγματική ουσία του για τον άνθρωπο και την ψυχολογική και σωματική υγεία, όπου οι λογικές του κέρδους τον μετατρέπουν από δικαίωμα για τον καθένα σε ακριβή πολυτέλεια για λίγους, που λειτουργεί ως πεδίο επιχειρηματικών, ακόμα και γεωστρατηγικών ανταγωνισμών της αστικής τάξης, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα οι νέοι θα πρέπει να γυρίσουν την πλάτη.

TOP READ