7 Οκτ 2016

Εφ-Συν: αιχμή της κυβερνητικής προπαγάνδας


Δεν είναι κάτι καινούριο, για να μας εκπλήσσει, αλλά όταν η πρόκληση ξεπερνά κάποια όρια, δεν μπορεί να μένει ασχολίαστη. Η “αυτοδιαχειριζόμενη” (;) Εφημερίδα των Συντακτών έχει εξελιχθεί, καιρό τώρα, σε άτυπη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δίνοντας κάθε φορά στο αναγνωστικό της κοινό μια εφ-σύν-οπτη εκδοχή της κυρίαρχης προπαγάνδας.
Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των ημερών.
Ο Δ. Τρίμης, πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ κι επικεφαλής της ομάδας του Ιού, ανέλαβε τη βρώμικη δουλειά να αθωώσει την κυβερνητική πολιτική στο ζήτημα της ανεργίας (που παραμένει στα ύψη, σε αντίθεση με το επίδομα ανεργίας), εξηγώντας μας σε ένα κείμενό του γιατί:
-η διάθεση του επιδόματος ανεργίας στον εργοδότη, που θα προσλάβει έναν άνεργο
-κι η ισόποση επιδότηση των νέων ανέργων, που θα αμείβονται με (κουτσουρεμένο) μισθό μαθητείας
δεν είναι παράδοση ζεστού κρατικού χρήματος στους καπιταλιστές, αλλά “εύστοχες παρεμβάσεις”, “πρωτοποριακές” και “με ταξικό πρόσημο” που θα “αναθερμάνουν την εγχώρια ζήτηση”, αυξάνοντας το μέσο εισόδημα, για να φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη!
Αυτό που δε μας εξηγεί ωστόσο είναι τι ταξικό πρόσημο έχουν (που όντως έχουν) αυτές οι ρυθμίσεις, γιατί θεωρούνται “πρωτοποριακές”, εφόσον είναι κλασική νεοφιλελεύθερη συνταγή, τι διαφορετικό έκαναν τόσα χρόνια οι προηγούμενες κυβερνήσεις και γιατί η κυβέρνηση της ΔΦΑ θα φέρει τα αποτελέσματα που δεν είχαν εκείνες.
Η δεύτερη περίπτωση είναι ένα κείμενο του Μ. Διονέλλη (“κανένα σπίτι στα χέρια μετανάστη”) σχετικά με τους πλειστηριασμούς κατοικιών, που παρουσιάζει τους οφειλέτες ως δεξαμενή ψήφων για τους φασίστες, ιδίως μετά την αλλαγή στάσης του κυβερνώντος κόμματος -που παρουσιάζεται ήπια, χωρίς ίχνος κριτικής. Το βασικό συμπέρασμα είναι: όσο ο ΣΥΡΙΖΑ στήριζε αυτά τα κινήματα, “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”, ήταν καλά και προοδευτικά, τώρα όμως γίνονται επικίνδυνα και φλερτάρουν με το φασισμό.
Ο συντάκτης πιάνεται από μια σειρά δευτερεύοντα ή άσχετα στοιχεία, για να κάνει την πιο επικίνδυνη γενίκευση, που παρουσιάζει τους οφειλέτες ως εν δυνάμει φασίστες. Κι αφού έχει καλλιεργήσει το κατάλληλο κλίμα, πετάει για ξεκάρφωμα ένα “ασφαλώς δε μετατράπηκαν ξαφνικά όλοι οι οφειλέτες σε ακροδεξιούς”, που το ακολουθεί βέβαια το απαραίτητο “αλλά…”. (Μπορείτε να δείτε κι εδώ μια κριτική, που πιάνει το κείμενο παράγραφο προς παράγραφο, για να το αποδομήσει).
Το βασικό συμπέρασμα είναι πως όσοι δε συμφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν από αντιδραστικοί έως ακροδεξιοί. Η ανεξάρτητη, πολυφωνική δημοσιογραφία στα καλύτερά της, ως θεραπαινίδα της εξουσίας…

Nέο ντοκουμέντο για τη Λευκή Τρομοκρατία

 Nέο ντοκουμέντο για τη Λευκή Τρομοκρατία


Πρωτοχρονιά 1950. Μια ομάδα ανταρτών του ΔΣΕ έχει ξαναπεράσει τα σύνορα της χώρας προσπαθώντας να βρει απομονωμένους μαχητές και να τους προωθήσει στις σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Επικεφαλής τους βρίσκεται ο Θεόπιστος Πηλιτσίδης. Η ομάδα υποπτεύεται ότι ο σύνδεσμός της είναι προδότης. Παραλείπει τακτικά να σβήσει τα ίχνη του στο χιόνι. Ο σύνδεσμος ενημερώνει ότι γνωρίζει γιάφκα με ασύρματο και παρά τις υποψίες ο Θεόπιστος φεύγει με το σύνδεσμο για τη γιάφκα. Οδηγεί τον αρχηγό του κατευθείαν πάνω σε ενέδρα χωροφυλάκων και στρατιωτών. Ο Θεόπιστος Πηλιτσίδης σκοτώνεται από τα διασταυρούμενα πυρά. 
Το κορμί του μεταφέρθηκε και εξετέθη στον πλάτανο της πλατείας Γρεβενών.

Τι έχουμε να πούμε;

 Τι έχουμε να πούμε;

Παραφράζοντας ένα γνωστό απόφθεγμα, μπορούμε να πούμε ότι σε αυτήν τη χώρα -και βασικά διεθνώς σε αυτό το σύστημα- υπάρχουν αποφάσεις που ανακοινώνονται απλώς για να προκαλέσουν εντύπωση στο επικοινωνιακό κομμάτι, και να ανακληθούν με διάλογο, και άλλες που δεν έχουν παρθεί τυπικά, αλλά βρίσκονται στα σκαριά και περιμένουν ένα (στημένο, κοινωνικό) διάλογο να νομιμοποιήσει τη διαδικασία λήψης τους και το περιεχόμενό τους. Αλλά οι κυβερνώντες είναι (εκφασισμένοι και) αποφασισμένοι να τις πάρουν, με συναίνεση ή χωρίς.

Υπάρχουν βέβαια κάποιες σπάνιες στιγμές ειλικρίνειας, όπως η χτεσινή ατάκα του υπουργού εργασίας, που πρέπει κανονικά να τον παρουσιάζουμε κάθε φορά σαν πυγμάχο, με όλα τα προσωνύμια που τον συνοδεύουν και τον καθιέρωσαν στο ευρύ κοινό:
και τώρα μαζί μας ο ταξικός αποστάτης, ο κομμουνιστής υπουργός, ο "μνημόνια σκίζω και νόμος γίνονται", ο ένας και μοναδικός, Γιώργοοοος Κατρούγκαλοοοος...! (όλε, όλε, όλε! Θυελλώδικα χειροκροτήματα, ουρανομήκεις επιδοκιμασίες, ουρα...)
Στην άλλη γωνία, στημένη στον τοίχο, περιμένοντας την εκτέλεση και το νοκ-άουτ της κάλπης, η εργατική τάξη και τα δικαιώματά της (ου-ου-ου-ου...)


Χτες λοιπόν, στην κινητοποίηση των ταξικών σωματείων της βιομηχανίας για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων (αν δεν ξέρετε τι είναι, ρωτήστε τους συνταξιούχους που τις πρόλαβαν), ο Κατρούγκαλος της καρδιάς μας, ο σύντροφός μας, ο μπολσεβίκος του Μαξίμου, αρνήθηκε να δει και να συζητήσει με αντιπροσωπεία τους, με το αήττητο επιχείρημα:
-Έτσι κι αλλιώς (η γη θα γίνει κόκκινη; Μπα, όχι) (απ’ τη ζωή σου ανθίζουνκαι συ μαραίνεσαι;). (πάλι θα 'ρθεις, πάλι θα με ζητήσεις, έξω απ' την πόρτα μου θα τη στήσεις;)
-Έτσι κι αλλιώς... ό,τι και να πούμε, όταν κατεβείτε κάτω, θα με καταγγείλετε. Τι έχουμε να πούμε;

Αχα! Και δε μου λες Γιώργο, το καλοκαίρι του 15', τι είχατε να πείτε 17 ολόκληρες ώρες "σκληρής διαπραγμάτευσης", που ακόμα τις αναφέρετε σαν ανδραγάθημα; Αφού στο τέλος, έτσι κι αλλιώς, το τρίτο μνημόνιο θα υπογράφατε, χωρίς σοβαρές διαφωνίες επί της ουσίας...

Αν και βασικά, ο διάλογος χρειάζεται και έχει νόημα μεταξύ όσων δεν έχουν ιδιαίτερα σοβαρές (στρατηγικές λέμε εμείς) διαφωνίες, για να υπάρχει πεδίο συνεννόησης, πχ ανάμεσα στον Ιερώνυμο και την κυβέρνηση.

Και τι είναι αλήθεια οι εργάτες για να τους υποδεχτείς και δεχτείς ό,τι σου υπαγορεύσουν, κάνοντας το δίκιο τους νόμο; Μην είναι ιεράρχες με περιουσία προς... αξιοποίηση, για να τους χειροφιλήσεις; Μην έχουν τίποτα δόγματα που θωρακίζουν το καθεστώς, αποχαυνώνοντας το ποίμνιο; Όχι, γι' αυτό και τους λέτε δογματικούς, ενώ εσείς κρατάτε ανοιχτούς ορίζοντες.

Ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους, όπου το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το σύστημα, είναι αδύνατος κι ουτοπικός, όσο κι ο διαχωρισμός του αστικού κράτους από τα μονοπώλια (στην περίοδο του ΚΜΚ -κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού). Κι η αυταπάτη πως η κυβερνητική εξουσία μπορεί να στραφεί εναντίον τους είναι σαν οφθαλμαπάτη στην έρημο. Πιο εύκολο είναι όμως να περάσει η κάμηλος, δηλ ένα καραβόσκοινο, (ου μην και οι καμήλες του Λάκη, που έχουν χάσει το δρόμο τους και δεν ξέρουν πού πάνε) από το μάτι της βελόνας, παρά να ξεκολλήσει η βελόνα του κράτους από την υπεράσπιση της άρχουσας τάξης.

Είπες όμως άθελά σου και μια μεγάλη αλήθεια, Γιώργο.
Εσείς έχετε πάρει τις αποφάσεις σας κι έχετε διαλέξει εξ αρχής στρατόπεδο. Κι η εργατική τάξη δεν έχει τίποτα απολύτως να συζητήσει μαζί σας και τίποτα καλό να περιμένει από ένα στημένο διάλογο μαζί σας. Η δύναμη εξάλλου δε βγαίνει από τα στόματα. Κι ο μόνος δρόμος που μένει είναι ο δρόμος (στην κυριολεξία). Ο δρόμος του αγώνα και των συλλογικών κινητοποιήσεων.

Τι να πούμε, τι να τραγουδήσουμε, λοιπόν;
Να πούμε το "άσε με να φύγω", με το Ζουράρι στο πιάνο, την Κουντουρά στα φωνητικά και τον Τσίπρα να τους απολαμβάνει πίνοντας το ποτό του;
Ή μήπως όχι γιατί είναι κρυφό υπονοούμενο για την ΕΕ και τη λυκοσυμμαχία της, όπου ασφυκτιούν οι λαοί -διατηρώντας ωστόσο το "προνόμιο" του αργού θανάτου, σε αντίθεση με τους πρόσφυγες που πεθαίνουν ακαριαία από ασφυξία, στην κυριολεξία;

-Α. εμένα είναι πάλι άλλο το αγαπημένο μου.
Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, πέσανε πάνω στην εργατιά.
-Μα αυτό είναι κομμουνιστικό!
Εντάξει μωρέ. Κι ο Κατρούγκαλος κομμουνιστής είναι. Όσο κι ο Σπύρος στους Απαράδεκτους δηλ, που είναι έτοιμος για ιστορικό συμβιβασμό (άλλο αν δε συμπαθούσε τα καπιταλιστικά σκουλίκια).

Κι όσο για τα κοράκια, ακόμα κι αν ντυθούν ροζ κι "αριστερά", πάλι κοράκια θα 'ναι. Δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ φλαμίνγκο.
Όπως οι κότες δεν πρόκειται ποτέ να πετάξουν στην έφοδο για τον ουρανό. Το πολύ-πολύ να γίνουν παπαγαλάκια για να εξηγούν πόσο γαμάτες και πρωτοποριακές είναι οι κινήσεις της κυβέρνησης...

Ιδεοληπτικές ερμηνείες, μακαριώτατε;

 Ιδεοληπτικές ερμηνείες, μακαριώτατε;

(Α)  Η ΘΕΣΗ
[κλικ για μεγέθυνση]

 (Β)  Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ

Με βαθείαν συγκίνησιν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων εδέχθη τας ευχάς και προτροπάς τού πρωθυπουργού τής χώρας κ. Παπαδοπούλου, αι οποίαι είναι ένα εκ πιστευούσης καρδίας θερμόν κήρυγμα πίστεως και αγάπης. Προσφωνών συγκεντρωμένα πλήθη της Β. Ελλάδος είπεν: "Εύχομαι εις όλους σας χρόνια πολλά και κατανόησιν εις τον Ευαγγελισμόν του Θεού, ο οποίος εγεννήθη προχθές κι ο οποίος την θρησκείαν την οποίαν πιστεύομεν την εβάσισεν επάνω εις το Αγαπάτε Αλλήλους. Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εάν επιτύχωμεν όλοι οι Έλληνες να αγαπήσωμεν ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί τον τόπον αυτόν, επάνω εις τον οποίον εγεννήθημεν, εις τον οποίον ηγωνίσθημεν, διά τον οποίον εχύσαμεν και αίμα, τότε να είσθε βέβαιοι ότι η Ελλάς μας θα ζήση με μεγάλην προκοπήν εις το μέλλον και με ευτυχίαν δι' όλους μας". Και εις άλλην ομιλίαν του θερμώς παρεκίνησεν να εργασθώμεν με όλας μας τας δυνάμεις "διά μίαν Ελλάδα ευημερούσαν, ηνωμένην, αγαπημένην, αδελφωμένην, όπως επιτάσσει ο Θεάνθρωπος που εγεννήθη". Τέτοιαι ομιλίαι, διαποτισμέναι από το ζωογόνον πνεύμα τής ζωής, ευρίσκουν πάντα απήχησιν εις τας καρδίας των Ελλήνων και οικοδομούν μίαν καλυτέραν αύριον.
[Περιοδικό "Ζωή", 4/1/1968]
Με έκδηλον ενθουσιασμόν και παλλαϊκήν συμμετοχήν εωρτάσθη εις ολόκληρον την χώραν η πρώτη επέτειος της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967. Το Έθνος κατά το διαρρεύσαν έτος απήλαυσε πλείστα αγαθά εκ της επιβολής της τάξεως εις το εσωτερικόν της χώρας διά της εξαρθρώσεως του Κομμουνιστικού οργανισμού και των παραφυάδων του και εκ της διεθνούς αναγνωρίσεως της Κυβερνήσεως. Κάθε φιλόπατρις και φιλήσυχος Έλλην, όσον με βαθείαν ανησυχίαν αντίκρυζε την παντοειδή αποχαλίνωσιν εις τα εκδηλώσεις τού Κρατικού μηχανισμού, μέχρι της 21ης Απριλίου, τόσον με έκδηλον ικανοποίησιν απολαμβάνει τα αγαθά της τάξεως και ευνομίας, ουχ ήττον δε και της οικονομικής σταθερότητοςκαι της παντοειδούς ανορθωτικής δραστηριότητος της Εθνικής Κυβερνήσεως εις όλους τους τομείς τής ζωής τού Έθνους. Ο Θεός, τον Οποίον συχνά επικαλούνται οι πρωτεργάται της Επαναστάσεως, ας φωτίζη τους ηγέτας τού Έθνους και ας καθοδηγή την Εθνικήν Κυβέρνησιν εις ορθάς ενεργείας προς όφελος και δόξαν της Ελλάδος.
[Περιοδικό "Σωτήρ", 8/5/1968]
Η δήθεν οργή των νέων, που την υπέθαλψαν και την ωργάνωσαν αναρχικά και κομουνιστικά στοιχεία, έφθασε στον καιρό μας σε σημείο εκρηκτικό. Με μακρυά μαλλιά, παρδαλό ντύσιμο, λίγοι φοιτηταί και περισσότεροι εργάται και οικοδόμοι κλείσθηκαν στο Πολυτεχνείο, ξεχύθηκαν στους δρόμους με ανατρεπτικά συνθήματα, με οδοφράγματα, με πυρπολήσεις και ανατινάξεις, έσπειραν τον όλεθρο παντού όπου πέρασαν. Η αναστατωμένη ζωή τους και οι εκρήξεις βίας και καταστροφής πηγάζουν από το κενό που νοιώθουν. Μερικοί απ' αυτούς ζουν χωρίς ιδανικά, ή μάλλον με ιδανικά τής αναρχίας. Οι περισσότεροι παρασύρονται και νομίζουν ότι θα έλθη ο... κόκκινος Παράδεισος αν ανατρέψουν τα πάντα! (...) Να αναλογισθούμε τις ευθύνες μας εμείς οι ώριμοι. Τις ευθύνες τους μάλιστα οι αυτοκαλούμενοι ηγέται τους, εκείνοι που έντεχνα παρασύρουν ένα μέρος τής νεότητος στην εξαθλίωσι και στην καταστροφή. Κλονισμένοι οι ίδιοι, δηλητηριάζουν εφήβους και νέους με της αναρχίας το δηλητήριο και το όπιο της αθεΐας. Κάτω η οικογένεια, φωνάζουν οι νέοι αυτοί, κάτω ο νόμος, κάτω κάθε ηθική. Ζήτω η σεξουαλική ελευθερία! Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία!
[Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Αλεξίου, περιοδικό "Ζωή", 16/12/1973]
Αυθόρμητος αναβαίνει εις τα χείλη ημών η προς την Παναγίαν Τριάδα εκ βαθέων ευχαριστία, διότι τη Χάριτι του Παναγίου Πνεύματος εφώτισεν την Ιεράν ημών Σύνοδον και την Εθνικήν Κυβέρνησιν και τον λαοφιλή ημών Άνακτα. Όλους αυτούς εκ μέσης καρδίας ευχαριστώ διότι ηθέλησαν να επιβλέψουν εις την ιδικήν μου ελαχιστότητα και θεωρήσουν με ικανόν ίνα αναδεχθώ τον όγκον των ευθυνών και υποχρεώσεων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
[Ενθρονιστήριος λόγος αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Κοτσώνη,
περιοδικό "Εκκλησία", 15/5/1967]
Είναι ιστορικαί αι στιγμαί και διά την Εκκλησίαν και διά το Έθνος. Έπειτα από μίαν περιπέτειαν καθ' ην το Έθνος Υμών διέτρεξεν κρισιμωτάτας στιγμάς και έφθασε μέχρι του χείλους της αβύσσου, ερρύσατο Υμάς ο Κύριος, διά χειρών γενναίων. Η Εκκλησία ήδη απολαμβάνει πρώτη τους καρπούς της εθνοσωτηρίου εκείνης επεμβάσεως.
[Εγκύκλιος μητροπολίτη Πατρών Κων/νου Πάτη "προς τον Ορθόδοξον Ελληνικόν Λαόν",
εφημερίδα "Νεολόγος των Πατρών", 10/5/1967]
Η εκ της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 προελθούσα Κυβέρνησις δεν ήτο δυνατόν να ευνοήση, κατά τα πρώτα τουλάχιστον βήματα αυτής, λύσεις βίας και διωγμών κατά των παλαιοημερολογιτών.
[Από την διδακτορική διατριβή του αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη,
η οποία κατατέθηκε εφτά χρόνια μετά την χούντα, το 1981]
Είναι γνωστό σε όλους ότι Έλληνες Αξιωματικοί επί πέντε χρόνια τώρα σαπίζουν στις φυλακές του Κορυδαλλού ως πολιτικοί κρατούμενοι. Και να σκεφθή κανείς ότι αυτοί οι έντιμοι στρατιωτικοί προέταξαν πάντοτε τα στήθη τους μέχρι αίματος για την ελευθερία και τη σωτηρία της πατρίδος. Είναι ολοφάνερο ότι η πράξις αυτή είναι άδικη, παράνομη, καταλυτική κάθε έννοιας ηθικής τάξεως, διασπαστική της ενότητος του έθνους και διά τούτο αντιχριστιανική. Συνεπώς αυτοί οι άνθρωποι δεν έπρεπε να μείνουν ούτε μια ώρα φυλακή.
[Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, Σεπτέμβριος 1979]

Το Αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Παντελεήμονος του Αγίου Όρους, σε φωτογραφία του 1942.
Στον τοίχο, ανάμεσα σε βασιλείς, πρίγκηπες, πατριάρχες και ηγουμένους, ο Αδόλφος Χίτλερ.
Μετά τον πόλεμο, την θέση του Χίτλερ πήρε η Φρειδερίκη.
Υστερόγραφο
Περισσότερες "ιδεοληπτικές ερμηνείες" είχαμε παρουσιάσει σε τούτο το ιστολόγιο τον περασμένο Μάιο, σε σειρά τεσσάρων κειμένων με τίτλο  Εκκλησία και φασισμός. Συνελόντι ειπείν, ας θυμίσει κάποιος στον Μακαριώτατο ότι καλό είναι να μη μιλάμε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.

Κρατική μέριμνα για το κεφάλαιο

Κρατική μέριμνα για το κεφάλαιο
Οι πολύμορφες κρατικές ενισχύσεις στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, με στόχο την προσέλκυση και στήριξη κερδοφόρων επενδύσεων για το κεφάλαιο, βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής που ξετυλίγει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με την ομοβροντία από νέα αντιλαϊκά μέτρα που απεργάζονται για το επόμενο διάστημα.
Το υπουργείο Οικονομίας ανακοίνωσε τις προάλλες την άμεση ενεργοποίηση του νέου λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου», που έρχεται να «κουμπώσει» με τις ειδικές προβλέψεις για το 2017. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι απλόχερες φοροελαφρύνσεις, απαλλαγές και κάθε είδους «διευκολύνσεις», ταυτόχρονα, βέβαια, με τις κρατικές επιδοτήσεις στο ύψος της επένδυσης, επιδοτήσεις για την κάλυψη του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» των επιχειρηματιών και στην επιδότηση των επιτοκίων για τα τραπεζικά δάνεια με τα οποία θα συμπληρωθούν τα απαιτούμενα κεφάλαια. Παράλληλα, ειδική μέριμνα επιφυλάσσεται για τις «στρατηγικού χαρακτήρα» επενδύσεις, καθώς και για τις κρατικές ενισχύσεις σε «δίκτυα» επιχειρηματικών ομίλων και ισχυρών επιχειρήσεων που θα ενταχθούν σε ενιαίο επιχειρηματικό σχήμα.
Παράλληλα με τη απογείωση της φοροληστείας απέναντι στο λαϊκά στρώματα και τις περικοπές κονδυλίων που αφορούν σε ζωτικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, ο «αναπτυξιακός» νόμος της σημερινής κυβέρνησης προβλέπει, για τις ισχυρές επιχειρήσεις, την πλήρη φορολογική απαλλαγή μέχρι και για 15 χρόνια, κρατικές εγγυήσεις για την κάλυψη τυχόν ζημιών που θα εμφανίσουν οι επενδυτές, κρατική επιδότηση για το «μισθολογικό κόστος» από τον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) κ.ά. Στην κυριολεξία, δίνουν τα ρέστα τους για τις λεγόμενες «στρατηγικές επενδύσεις», ύψους πάνω από 20 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τον «αναπτυξιακό» νόμο, προϋπόθεση ένταξης είναι η «δημιουργία τουλάχιστον 2 θέσεων εργασίας ανά 1 εκατ. ευρώ επιλέξιμου κόστους επένδυσης». Οπως προκύπτει, οι κρατικές επιδοτήσεις φτάνουν στις 500.000 ευρώ ανά θέση εργασίας. Μάλιστα, σύμφωνα με τις ιδιαίτερα «αισιόδοξες» κυβερνητικές εκτιμήσεις, οι «θέσεις απασχόλησης», που θα δημιουργηθούν μέχρι το 2022, ανέρχονται σε μόλις 15.200 για ολόκληρη την επόμενη εξαετία και αυτό παρά τον πακτωλό των κρατικών ενισχύσεων προς το κεφάλαιο. Να σημειωθεί ότι αθροιστικά οι τρεις προηγούμενοι «αναπτυξιακοί νόμοι» - το 1998, το 2004 και το 2011 -, σε ορίζοντα 18ετίας και εν μέσω μεγάλων ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξής για μια δεκαετία, απέβλεπαν σε περίπου 75.000 νέες θέσεις εργασίας.
Γίνεται ειδική αναφορά (κατ' εξαίρεση των γενικών διατάξεων) στην παραγωγή και διανομή Ενέργειας, όπως συγκεκριμένα στη συμπαραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας («φωτογραφίζουν» τις συμπράξεις της ΔΕΗ με άλλους ιδιώτες), σε υπηρεσίες τουριστικών λιμανιών (μαρίνες), υδατοδρόμια, διαχείριση της αλυσίδας εφοδιασμού (logistics), ίδρυση και επέκταση τουριστικών μονάδων (ξενοδοχεία) τουλάχιστον τριών αστέρων, τουριστικές υποδομές (συνεδριακά κέντρα, γήπεδα γκολφ, χιονοδρομικά κέντρα, ιαματικός τουρισμός), αυτοκινητοδρόμια, κέντρα προπονητικού αθλητισμού κ.ά. Επιπλέον, με υπουργικές αποφάσεις θα καθοριστούν ειδικοί όροι για τις ενισχύσεις στη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων, στην αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες.
Την ίδια ώρα, το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 προβλέπει φορολογικές απαλλαγές ύψους 20,4 εκατ. ευρώ, για τις ισχυρές επιχειρήσεις που θα ενταχθούν στον νέο λεγόμενο «αναπτυξιακό νόμο», ενώ ταυτόχρονα η κρατική δαπάνη για τη στήριξη του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), μέσω του εθνικού σκέλους, διογκώνεται το 2017 κατά 250 εκ. στο 1 δισ. ευρώ. Και, βέβαια, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η νομοθετική ρύθμιση για τον «κόφτη» εξαιρεί ρητά και κατηγορηματικά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων των κρατικών προϋπολογισμών, το οποίο αποτελεί ένα ακόμη αποφασιστικό εργαλείο στήριξης των καπιταλιστών, την ίδια στιγμή που στο στόχαστρο μπαίνουν δαπάνες που αφορούν λαϊκές ανάγκες.

Με αφορμή την έναρξη του προγράμματος για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων

Με αφορμή την έναρξη του προγράμματος για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων
Με μεγάλη καθυστέρηση πολλών μηνών από την κυβέρνηση και με ένα πρόγραμμα που αφήνει αναπάντητα ερωτήματα, ξεκινάει τη Δευτέρα η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων στις δομές φιλοξενίας και σε απογευματινά τμήματα στα σχολεία.
Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές, όλοι οι εργαζόμενοι, που, από την πρώτη στιγμή που άρχισαν να φτάνουν οι πρόσφυγες στη χώρα μας, έδειξαν την αλληλεγγύη τους με κάθε τρόπο, καλούνται από τη Δευτέρα να «ανοίξουν την αγκαλιά τους» για να υποδεχτούν τα προσφυγόπουλα σε σχολεία και γειτονιές.
Η γνήσια λαϊκή αλληλεγγύη, που εκφράστηκε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, αλλά και οι πρωτοβουλίες που ήδη παίρνουν εργατικά σωματεία, λαϊκές επιτροπές, σύλλογοι καθηγητών και γονέων, φοιτητικοί - σπουδαστικοί σύλλογοι και μαθητικά συμβούλια για να υποδεχτούν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη και ενθαρρυντικά σημάδια.
***
Γιατί, τώρα είναι η ώρα για να δυναμώσει η αλληλεγγύη, μαζί με το αίτημα για ανεμπόδιστη μετάβαση των προσφύγων στις χώρες προορισμού τους και την καταδίκη της πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ που κρατάει εγκλωβισμένους χιλιάδες κατατρεγμένους από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη χώρα μας, κάτω από άθλιους όρους. Είναι η ώρα για επαγρύπνηση, για να απομονωθούν ρατσιστικές και ξενοφοβικές κραυγές, που σηκώνονται πάνω στο «εύφορο» έδαφος της πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ, εκμεταλλευόμενες και ανθρώπινους φόβους και ανησυχίες, που προκαλούν η έλλειψη ενημέρωσης και κυρίως τα σοβαρά κενά και οι ελλείψεις που υπάρχουν στη διαχείριση του Προσφυγικού.
Κυρίως, είναι η ώρα για διεκδίκηση προϋποθέσεων ουσιαστικής στήριξης και ένταξης των προσφυγόπουλων, ώστε το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του, να εξασφαλίσει όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό και τις υποδομές, έτσι που ούτε ένα προσφυγόπουλο να μη μείνει χωρίς την εκπαίδευση που δικαιούται, εκτός παιδαγωγικής διαδικασίας. Ωστε το κράτος να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα, για να εξασφαλιστεί η ασφαλής μεταφορά των μαθητών και η σίτισή τους, ώστε να εξασφαλιστούν μέσα από τις δημόσιες δομές Υγείας όλα τα κριτήρια εγγραφής που ισχύουν για όλα τα παιδιά, όπως εμβόλια, ιατρικές βεβαιώσεις κ.λπ. Ολες, δηλαδή, οι προϋποθέσεις για μια ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία, ώστε όλα τα προσφυγόπουλα να μαθαίνουν τη γλώσσα τους και παράλληλα να προετοιμάζονται για την ένταξή τους στο ελληνικό πρόγραμμα των σχολείων ή/και για τη μετάβαση και την ένταξή τους στη χώρα προορισμού τους. Με την ευθύνη της οργάνωσης όλων των δραστηριοτήτων να ανήκει αποκλειστικά στο υπουργείο, στις Διευθύνσεις και τους Συλλόγους Διδασκόντων, χωρίς καμία εμπλοκή των γνωστών ΜΚΟ και διαφόρων που εμφανίζονται γύρω από αυτές.
***
Η προσπάθεια αυτή χρειάζεται να δυναμώσει. Πολύ περισσότερο γιατί με δεδομένη την πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην έναρξη του προγράμματος αλλά και τα όσα ακούστηκαν στην προχτεσινή παρουσίαση του προγράμματος στο υπουργείο Παιδείας, είναι λογικό να γεννιούνται μια σειρά από ερωτήματα για το αν τελικά υπάρχει ολοκληρωμένος σχεδιασμός για το πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα:
Για παράδειγμα, είναι λογικό να γεννάται το ερώτημα για το αν η πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος για 1.500 παιδιά θα φτάσει όντως σε επόμενο στάδιο να καλύψει τα πάνω από 25.000 προσφυγόπουλα που υπολογίζεται ότι βρίσκονται εγκλωβισμένα στη χώρα μας, όταν καλά - καλά δεν είναι διασφαλισμένο ότι το αρχικό - «πιλοτικό» πρόγραμμα θα φτάσει έως το τέλος της σχολικής χρονιάς και η απάντηση που δίνεται είναι περίπου ότι «αυτό είναι το επιδιωκόμενο». Είναι λογικό να γεννάται το ερώτημα αν η εκπαίδευση αυτή θα έχει ουσιαστικό και ενιαίο χαρακτήρα και αν όντως υπάρχει η κατάλληλη ενημέρωση και προετοιμασία στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, όταν π.χ. οι εκπαιδευτικοί θα είναι κατά βάση ελαστικά εργαζόμενοι, μετακινούμενοι από το ένα κέντρο στο άλλο. Είναι σοβαρό ζήτημα ότι και σε αυτόν τον πολύ κρίσιμο τομέα η κυβέρνηση δίνει ρόλο στις ΜΚΟ και διάφορους άλλους που καμία δουλειά δεν έχουν, με τον υπουργό Παιδείας να χαιρετίζει στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου «την εμφάνιση Οργανώσεων, είτε Διεθνών, είτε ΜΚΟ που συνιστούν την καλή πλευρά της παγκοσμιοποίησης», όταν είναι παραπάνω από γνωστός ο ρόλος τους και άλλωστε δεν πάνε ούτε δυο βδομάδες απ' όταν μέχρι και η αμερικάνικη πρεσβεία ανακοίνωνε σεμινάρια... για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, όπως είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης», ξεσηκώνοντας έντονες αντιδράσεις που τελικά ακύρωσαν την εξέλιξη αυτή. Πολύ περισσότερο είναι λογικό να γεννιούνται ανησυχίες για το τι θα γίνουν τα προσφυγόπουλα που δεν διαμένουν σε οργανωμένα κέντρα φιλοξενίας, αλλά σε διαμερίσματα και σπίτια, και τα οποία ουσιαστικά αφήνονται στην τύχη τους, να εγγραφούν με ατομική τους ευθύνη κι ενώ υπάρχουν ακόμα και παραδείγματα όπου οδηγούνται σε πρωινά τμήματα (πολλές φορές και με παρέμβαση διάφορων δήθεν «αλληλέγγυων» που υποστηρίζουν τάχα ότι τα απογευματινά τμήματα συνιστούν «γκετοποίηση») χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα, χωρίς να μπορούν να παρακολουθήσουν και χωρίς να έχουν κάποια ουσιαστική στήριξη.
***
Ολα αυτά επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερη επαγρύπνηση, έκφραση της αλληλεγγύης στην πράξη, δυνάμωμα της διεκδίκησης, ώστε να εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις ουσιαστικής ένταξης και στήριξης των προσφυγόπουλων.

TOP READ