21 Απρ 2016

Ιστοριούλες φασιστών (2)

 Ιστοριούλες φασιστών (2)


[Συνέχεια από το προηγούμενο]


Ιστοριούλα τρίτη

Το 1939, ιδρύεται στον Κορυδαλλό το -πρωτοποριακό, για την εποχή του- Άσυλο Αλητοπαίδων, προορισμός του οποίου ήταν να προσφέρει στέγη, τροφή και εν γένει περίθαλψη στα ορφανά και άστεγα παιδιά της Αττικής. Επειδή βρισκόταν κοντά στα σύνορα με την Κοκκινιά (έτσι λεγόταν τότε η σημερινή Νίκαια), το ίδρυμα έμεινε γνωστό ως Άσυλο Κοκκινιάς.

Σύμφωνα με μαρτυρίες και στοιχεία που αναφέρει ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης στο βιβλίο του "Δεκεμβριανά 1944 - Η μάχη της Αθήνας" (εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2014, σελ. 376), στην ύστερη περίοδο της κατοχής η πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ μετέτρεψε το Άσυλο σε χώρο κράτησης και ανάκρισης αλλά και στρατωνισμού των μελών της. Τον Ιούνιο του 1945, το μεταβαρκιζιανό κράτος έσυρε σε δίκη 26 κομμουνιστές, με την κατηγορία ότι, κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών, εκτέλεσαν μέσα στο Άσυλο 400 αθώους εθνικόφρονες πολίτες.

Στην δίκη εμφανίστηκαν 70 μάρτυρες κατηγορίας και 100 υπερασπίσεως. Επειδή και η κατηγορία ήταν φτιαχτή και οι 26 κατηγορούμενοι κάθε άλλο παρά εκτελεστές ήσαν, η κατηγορούσα αρχή χρησιμοποίησε σωρεία ψευδομαρτύρων. Γράφει χαρακτηριστικά ο Ριζοσπάστης στις 27/6/1945: "Ο μάρτυρας Ηλ. Δημητριάδης, που είναι και πρόεδρος του Συλλόγου των Ομήρων, για να συμπληρώσει τις ψεύτικες καταθέσεις εναντίον των κατηγορουμένων, συμβουλευόταν κάθε τόσο σημειώσεις που του είχαν υπαγορεύσει. (...) Σε συνέχεια ο μάρτυρας ομολόγησε ότι δεν είδε κανένα να εκτελεί. Η υπεράσπιση ρώτησε το μάρτυρα, που είχε καταθέσει ότι όσοι έμπαιναν στο Άσυλο δεν έβγαιναν ζωντανοί, πώς συμβαίνει τότε να ζει αυτός. (...) Τέλος ο κ. πρόεδρος αναγνώρισε ότι ο μάρτυς υπερβάλλει".

Ανάμεσα στους ψευδομάρτυρες, ο κατηγορούμενος Γιώργος Αρχοντόπουλος αναγνώρισε τρεις χαφιέδες από εκείνους που είχαν πάρει μέρος στο μπλόκο της Κοκκινιάς τον προηγούμενο Αύγουστο. Ο ένας ήταν ο διαβόητος Θόδωρος Σαραντάρης, παλιός συνεργάτης της Γκεστάπο, τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι ταγματασφαλίτες ως βασανιστή. Οι άλλοι δυο ήσαν ξαδέλφια, που ανήκαν στην "ειδική ασφάλεια" του Λάμπου από την περίοδο της κατοχής ως συνεργάτες των γερμανών. Τα ονόματα τους: Λουκάς και Δημήτριος Κασιδιάρης.

Όπως προκύπτει από την κατάθεση του Λουκά Κασιδιάρη, στην "ειδική ασφάλεια" υπηρέτησαν και άλλα δυο ξαδέλφια του Κασιδιαραίοι, ο Ιωάννης (αδελφός του Δημήτρη) και ο Σωτήριος, ο οποίος ως χωροφύλακας υπηρετούσε στο σταθμό τού Λιτόχωρου που χτύπησε ο ΕΛΑΣ το 1946. Όλοι κατάγονταν από το χωριό Λάγια της Μάνης κι έμεναν στα Μανιάτικα του Πειραιά, όπου γεννήθηκε και ο Παναγιώτης Κασιδιάρης αλλά και ο γυιος του Ηλίας.

Η "δίκη του Ασύλου" στον Ριζοσπάστη της εποχής (αριστερά 27/6/1945, δεξιά 30/6/1945) (*)

Ιστοριούλα τέταρτη

Μακρόνησος, πρωί Κυριακής, 29 Φεβρουαρίου 1948. Προσκλητήριο και έπαρση σημαίας. Λόγω Κυριακής, ακολουθεί θρησκευτική ομιλία στο θέατρο. Έξι από τους επτά λόχους τού Α' Ειδικού Τάγματος Σκαπανέων (ο 5ος λόχος θα έμενε πίσω ως λόχος αγγαρείας) κινούνται προς το θέατρο, όπου θα γίνει η ομιλία.

Καθώς κινούνται οι 4.000 εξόριστοι προς το θέατρο, διαπιστώνουν ότι οι αλφαμίτες έχουν βγάλει από το αναρρωτήριο τους άρρωστους και τους σπρώχνουν με κλοτσιές προς το θέατρο, για να ακούσουν κι αυτοί την ομιλία. Αρχίζουν οι διαμαρτυρίες που όσο πάει και εντείνονται. Ο λόχος ασφαλείας τραβάει όπλα και ρίχνει στο ψαχνό για να αποκαταστήσει την τάξη. Πέφτουν κορμιά. Η τάξη αποκαθίσταται και ο διοικητής του στρατοπέδου υπόσχεται ότι θα γίνουν ανακρίσεις και οι υπαίτιοι του μακελειού θα τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Το επόμενο πρωί, πλησιάζει στην ακτή ένα περιπολικό τού Βασιλικού Ναυτικού και μια φωνή ακούγεται από τον τηλεβόα: "Στρατιώται, σας ομιλεί ο συνταγματάρχης Μπαϊρακτάρης. Συλλάβατε και απομονώσατε τους δολοφόνους που δημιούργησαν τα χθεσινά γεγονότα! Αποδοκιμάσατε τους αρχηγούς σας και συγκεντρωθείτε εις τον 7ον λόχον... Σας δίνω 5 λεπτά προθεσμία ν’ αποχωριστείτε από τους κομμουνιστάς".

Μόλις πέρασε το πεντάλεπτο, ένοπλοι και ροπαλοφόροι στρατιώτες ρίχτηκαν στους εξόριστους του Α' ΕΤΟ. Καθώς γύρω είχαν στηθεί τέσσερα πολυβόλα, οι εξόριστοι δεν είχαν άλλη διέξοδο παρά να πέσουν στην θάλασσα. Εκεί, όμως, τους περίμεναν τα πολυβόλα του περιπολικού... Το φινάλε της ιστοριούλας το γράφει με τον δικό του τρόπο ο καϊκτσής Μίμης Βρονταμίτης:

Ο στρατός μας με είχε επιταγμένο με το καΐκι μου "Αγιος Νικόλαος", επί μισθώ οκτώ χιλιάδες δραχμές το μήνα. Κουβαλούσα από το Λαύριο πέρα στη Μακρόνησο φαντάρους, πολιτικούς υπόδικους, νερό σε βαρέλια και άλλα. Στο φοβερό ντουφεκίδι του Μάρτη 1948 ο Σκαλούμπακας μου κόλλησε το πιστόλι στο κεφάλι και με απειλές με διέταξε να κουβαλάω σκοτωμένους πέρα μακριά στον Κάβο Ντόρο, στο ξερόνησο Σαν Τζιόρτζιο. Στο Γ' Τάγμα φόρτωνα τους νεκρούς φαντάρους, που τους εξέταζε ο γιατρός Μαλάμης, κι έγραφε στο πιστοποιητικό θανάτου, τη λέξη "νεκρός". (...) Τους σκοτωμένους φαντάρους τους τακτοποιούσανε στριμωχτά στο αμπάρι δυο αλφαμίτες. Σ’ ένα μόνο δρομολόγιο φορτώσαμε 185 νεκρούς φαντάρους. (...) Ανοιγόμασταν τη νύχτα στον Κάβο Ντόρο. Εκεί στο Σαν Τζιόρτζιο περίμενε καράβι πολεμικό. Οι ναύτες παίρνανε τους σκοτωμένους φαντάρους και τους χώνανε μέσα σε συρμάτινα δίχτυα με βαρίδια και τους φουντάρανε στο βυθό της θάλασσας. Αυτό ξανάγινε. Οι νεκροί όλοι – όλοι ήταν 350 κοντά, τους μέτραγα έναν – έναν και ήταν 350 φαντάροι νεκροί. Αυτή ήταν η πιο τραγική περιπέτεια που έζησα στη ζωή μου. (**)

Ο ένας από τους δυο αλφαμίτες που φόρτωναν τα πτώματα στο καΐκι του Βρονταμίτη ήταν κάποιος Χούμης, πιθανώς αδελφός ή εξάδελφος του Μίμη Χούμη που έπαιζε τότε επιθετικός στον Απόλλωνα Αθηνών. Ο άλλος λεγόταν Δημητρός Λαγός. Είχε το ίδιο όνομα με έναν θείο τού Ευάγγελου Λαγού, πατέρα του σημερινού χρυσαυγήτη βουλευτή Γιάννη Λαγού, χωρίς να είναι σίγουρο πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.

Μακρόνησος: Το θέατρο.
[Περισσότερες ιστοριούλες στο επόμενο.]

--------------------------------------------------------
(*) Τα αποκόμματα "βγήκαν" από το ψηφιοποιημένο αρχείο εφημερίδων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (http://efimeris.nlg.gr/ns/main.html).

(**) Από τον συλλογικό τόμο (σε επιμέλεια Φίλιππα Γελαδόπουλου) "Μακρόνησος - Η μεγάλη σφαγή του 1948", εκδόσεις Αλφειός, 1994, σελ. 238.

H ΕΚΟΦ, η χούντα ο Δ. Ιωαννίδης (και η συνέχεια του κράτους)

 H ΕΚΟΦ, η χούντα ο Δ. Ιωαννίδης (και η συνέχεια του κράτους)

Ο κ. Γ. Αλφαντάκης (δεξιά) με τον πραξικοπηματία
 Δ. Ιωαννίδη σε φωτογραφία του 1975, όταν ήταν
συνήγορός του στη δίκη των πρωταιτίων της χούντας

ΒΙΟΣ KAI ΠΟΛΙΤΕΙΑ TOY Γ. ΑΛΦΑΝΤΑΚΗ


Πώς οι σχέσεις με τους πραξικοπηματίες «έκαψαν» τις πολιτικές του φιλοδοξίες

Ως γνήσιος απόγονος του βασιλιά Πύρρου - ίδρυσε την πατρίδα του Πρέβεζα το 290 π.X. -, ο δικηγόρος Γιώργος Αλφαντάκης ξέρει καλά ότι καμία νίκη δεν αξίζει αν το αποτέλεσμά της δεν είναι διασφαλισμένο. Το έζησε και ο ίδιος όταν η ανοδική πολιτική του πορεία κατέρρευσε το 1974, με τη Μεταπολίτευση. H δικηγορική του καριέρα εξελίχθηκε ομαλότερα, έγινε ένας από τους γνωστότερους δικηγόρους της Αθήνας. Οι αποκαλύψεις για τις συμβουλές που παρείχε το γραφείο του στον Δ. Κονδυλιό, ο οποίος έχει καταδικαστεί για μεταφορά ναρκωτικών και ξέπλυμα χρήματος, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για το γραφείο του.

Ο Γιώργος Αλφαντάκης γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1937. Ο πατέρας του Σπύρος, που απέκτησε τέσσερα παιδιά (τρία αγόρια και ένα κορίτσι), ζούσε την οικογένειά του εκτελώντας μεταφορές με το φορτηγό του. Οικογένεια φτωχή. Ο Σπύρος Αλφαντάκης ήταν οπαδός του Π. Γαρουφαλιά (ο οποίος πολιτευόταν στην Πρέβεζα), όταν αυτός ήταν στην Ενωση Κέντρου, και - απ' ό,τι λένε παλαιοί Πρεβεζάνοι - όχι από τους πιο ήσυχους. Ο γιος του Γιώργος φαίνεται ότι κληρονόμησε τον «δυναμισμό» του. Το 1955, φοιτητής στη Νομική Σχολή Αθηνών, βρήκε πρόσφορο πεδίο για να τον εκδηλώσει. Εντάχθηκε στον σκληρό δεξιό πυρήνα της σχολής του. Στο βιβλίο του «Το κίνημα της ελληνικής νεολαίας», ο ΕΚΟΦίτης Λάκης Ιωαννίδης κατέγραψε το 1973 τους στενότερους συνεργάτες του στην ΕΚΟΦ και στην EPEN. Εκεί υπάρχει φωτογραφία του κ. Αλφαντάκη με τη λεζάντα «Ιδρυτικόν μέλος της ΕΚΟΦ. Συνδικαλιστής της Νομικής Αθηνών. Πρόεδρος νεολαίας EPEN». H Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών (ΕΚΟΦ) ήταν ο «δούρειος ίππος» της EPE στο φοιτητικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Αν και η δράση της είχε ξεκινήσει νωρίτερα, επισήμως ιδρύθηκε το 1960. H βία, η νοθεία στις φοιτητικές εκλογές, ο χαφιεδισμός ήταν στην ημερήσια διάταξη. Τα μέλη της είχαν πολλά προνόμια, εύνοια από τους (υπερσυντηρητικούς) καθηγητές, γενναίες επιχορηγήσεις από την κυβέρνηση κ.ά. Στα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης, όπως εμφανίζονται στο καταστατικό της, δεν περιλαμβάνεται το όνομα του κ. Αλφαντάκη και ο ίδιος αρνείται ότι ανήκε στην ΕΚΟΦ. Το βέβαιο είναι ότι έγραψε σειρά άρθρων στην «Ηχώ των Σπουδαστών», έντυπο που απηχούσε τις απόψεις της ΕΚΟΦ και τυπωνόταν στο στρατιωτικό τυπογραφείο.
Ηταν πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής «H Θέμις» και της νεολαίας της EPE. Την ίδια εποχή (είναι δύο χρόνια μικρότερος) φοιτούσε στη Νομική Αθηνών και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, τα βήματα του οποίου και του κ. Αλφαντάκη διασταυρώθηκαν χρόνια μετά, στην υπόθεση Ειρηναίου - Βαβύλη.

H δικηγορική καριέρα του κ. Αλφαντάκη ξεκίνησε στο πλευρό της ΕΚΟΦ. Ηταν συνήγορος της οργάνωσης σε δίκες κατά φοιτητών και δημοκρατικών διοικήσεων συλλόγων. Το όνομά του όμως έγινε γνωστό στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ, το 1967, μία υπόθεση που αποδείχθηκε σκευωρία με στόχο να χτυπηθούν η δημοκρατική παράταξη και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Υπερασπιζόταν «μεταμελημένους» αξιωματικούς, οι οποίοι κατηγορούσαν συναδέλφους τους ως συνωμότες.

Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων επέστρεψε ως συνήγορος του δικτάτορα Δημήτρη Ιωαννίδη και άλλων από τους πρωταιτίους της 21ης Απριλίου, καθώς και ως συνήγορος των βασανιστών του EAT-ΕΣΑ. Οι εφημερίδες της εποχής τον αποκαλούν «δικηγόρο των χουντικών», «συνήγορο του "αόρατου δικτάτορα" Ιωαννίδη», «γνωστό δικηγόρο της χούντας», αλλά αυτός δεν δείχνει να ενοχλείται. Στα δικαστήρια είναι σκληρός, εριστικός σε σημείο να δέχεται διαρκώς παρατηρήσεις από το εκάστοτε προεδρείο. Απειλεί μάρτυρες και θέτει σε αμφιβολία την ηθική τους. Οταν αντιδρούν, τους υποβάλλει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση. Κάποιοι από αυτούς τον αποκαλούν «Λασπαντάκη» και «Αλχουντάκη».

Τον Μάρτιο του 1975 κάθεται ο ίδιος στο εδώλιο του κατηγορουμένου για περιύβριση αρχής, εξαιτίας της επιστολής που έστειλε στις εφημερίδες όταν εκδηλώθηκε η λεγόμενη «συνωμοσία της πιτζάμας», το τελευταίο σκίρτημα ιωαννιδικών αξιωματικών, χαρακτηρίζοντας σκευωρία όσα αποδίδονταν στους 37 αξιωματικούς και τη δίωξή τους «ολίσθημα των εμπνευστών της». Στη δίκη ο αξιωματικός Αρ. Παλαΐνης, δεξί χέρι του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου, κατέθεσε: «Ο κατηγορούμενος δεν είναι τυχαίος δικηγόρος. Εχει συνδεθεί με πολλούς αξιωματικούς. Οταν έγινε το στρατιωτικό καθεστώς της 25ης Νοεμβρίου 1973, ο πρόεδρος κ. Γκιζίκης (σ.σ.: ο στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης ήταν πρόεδρος της ιωαννιδικής δικτατορίας) τον προόριζε για αντιπρόεδρο πολιτικής κυβερνήσεως που θα πολιτικοποιούσε το καθεστώς». Στους μάρτυρες υπεράσπισης περιλαμβανόταν και ο δικηγόρος Κοφίτσας, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι μόνιμος συνεργάτης του κ. Αλφαντάκη. H περιπέτειά του δεν τον συνέτισε. Τον Σεπτέμβριο του 1975, στη δίκη των βασανιστών του EAT-ΕΣΑ, υιοθετεί μια προκλητική υπερασπιστική γραμμή και όταν ο πρόεδρος τον απειλεί με αφαίρεση του λόγου δηλώνει κυνικά: «Είμαι υποχρεωμένος να υπερασπιστώ τους πελάτες μου» και καλεί το δικαστήριο να μην τους καταδικάσει και δώσει χαρά στους εχθρούς του έθνους!

Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974 ήταν υποψήφιος της Εθνικής Δημοκρατικής Ενώσεως (ΕΔΕ) του Π. Γαρουφαλιά. H ταύτισή του με τη χούντα όμως, του στέρησε τη δυνατότητα πολιτικής καριέρας, αντιθέτως με άλλους συντρόφους του των φοιτητικών χρόνων, οι οποίοι όμως κράτησαν αποστάσεις από το καθεστώς της 21ης Απριλίου, όπως οι κκ. Μιλτ. Εβερτ, Αγγ. Μπρατάκος, Χρ. Φύσσας. Ο κ. Αλφαντάκης αναγκάστηκε να στραφεί αποκλειστικά στη δικηγορία (ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών δεν προχώρησε σε διαγραφή των μελών του που είχαν συνεργαστεί με τη χούντα), με έμφαση στις ναυτιλιακές υποθέσεις. Παράλληλα προσπαθεί να παραδώσει το παρελθόν του στη λήθη. Κάθε φορά που δημοσιεύεται κάτι για το παρελθόν του, μηνύει τις εφημερίδες (μεταξύ των οποίων και «Το Βήμα»). «Εκείνη την εποχή το είχε γούστο του και καμάρι του να ανήκει στον ακροδεξιό βραχίονα. Τώρα θέλει να αλλάξει την ιστορία» λέει ένας από τους παλαιούς αντιπάλους του στα αμφιθέατρα.

Παντρεύτηκε δύο φορές με κόρες καλών οικογενειών (Χαΐτογλου, Αλαζράκη), απέκτησε τρεις γιους, μένει στο Παλαιό Ψυχικό, οδηγεί μια Πόρσε Καρέρα και διατηρεί πολυπληθές δικηγορικό γραφείο στη Σκουφά. Με τους συνεργάτες του είναι πολύ γαλαντόμος και ενδιαφέρεται μόνο για την επιστημονική τους κατάρτιση και όχι για την ιδεολογία τους.

Λέγεται ότι το μόνο που ελέγχει είναι η ψήφος τους στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου. Οι παραπομπές του στο Πειθαρχικό του Δικηγορικού Συλλόγου αυξάνονταν κάθε χρόνο (π.χ. από το 2001 έχουν υποβληθεί 13 αναφορές σε βάρος του), αλλά έχει καταδικαστεί, λόγω παραγραφής των υποθέσεων, μόνο μία φορά.

Τελευταία το όνομα του κ. Γ. Αλφαντάκη ακούγεται στις παρυφές της έρευνας για το παραδικαστικό κύκλωμα. H υπόθεση Κονδυλιού δεν είναι απλή ιστορία. Εγκριτοι νομικοί επιμένουν ότι η νόμιμη παροχή νομικών συμβουλών σταματά στο σημείο που η γνωμοδότηση του κ. Σπύρου Αλφαντάκη, γιου και συνεργάτη του, προχωράει σε εξηγήσεις σχετικές με την εξαφάνιση ιχνών λογαριασμών από έμβασμα σε έμβασμα μέσω off shore εταιρειών. Σε πιο αυστηρά δικαιικά συστήματα η παραδοχή των δικηγόρων ότι προσέγγισαν δύο δικηγορικά γραφεία στο Λιχτενστάιν, ένα στις Παρθένους Νήσους και ένα στα Νησιά Κουκ («για τον σκοπό που γνωρίζετε») θα μπορούσε να θεωρηθεί προπαρασκευαστική πράξη σε αδίκημα. Στις αποκαλύψεις του Τύπου ο κ. Αλφαντάκης απαντά προς το παρόν με αγωγές.

Οι ναυταπάτες στον Πειραιά και τα τηλεπαράθυρα

Στις αρχές της δεκαετίας του '80 ο κ. Αλφαντάκης ενεπλάκη στο σκάνδαλο των μεγάλων ναυταπατών στον Πειραιά. Κατηγορήθηκε, μαζί με άλλους δικηγόρους, ότι υφάρπαζε πλοία που είχαν κατασχεθεί xρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα. Οταν η υπόθεση έφθασε στη Δικαιοσύνη, ο κ. Αλφαντάκης με συνεχείς επιθέσεις κατά των δικαστών, με υποβολή αιτήσεων εξαιρέσεων και άλλες νομικές διαδικασίες οδήγησε την υπόθεση σε παραγραφή. Το 1998 διώχθηκε ποινικά μαζί με άλλα ηχηρά ονόματα της δικηγορίας, ύστερα από καταγγελία κρατουμένου ότι του απέσπασε 3 εκατ. δραχμές πείθοντάς τον ότι ξέρει δικαστές και θα επιτύχει την αποφυλάκισή του. Δεν είναι η μόνη φορά που το όνομά του θα συνδεθεί με παρόμοιες καταγγελίες. Με την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης έπιασε θέση στα τηλεοπτικά παράθυρα. Οι υποθέσεις που χειριζόταν, άλλωστε, κινούσαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης (Αργ. Σαλιαρέλης, T. Βοσκόπουλος, K. Αγγελόπουλος, υπόθεση Βαβύλη).
Πηγή: Το Βήμα

Δεν θέλετε να κυβερνήσετε!

 Δεν θέλετε να κυβερνήσετε!



skitso-ygih-parasita


Πάνε περίπου τέσσερα χρόνια από εκείνην την αποφράδα ημέρα που ο θίασος των πολιτικών απατεώνων “πήρε κεφάλι” στο χώρο της αριστεράς! Το πως ο όμιλος υποστήριξης της πέτρας και της κουκούλας κατάφερε όχι απλά ν’ αναστηθεί, αλλά να γίνει και πρώτο μπόι είναι μεγάλη ιστορία! Βέβαια δεν είναι δύσκολο να διαπιστωθούν απλά πράγματα, όπως το ότι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα υποστήριξε με κάθε μέσο την άνοδο των πολιτικών λωποδυτών στην εξουσία προκειμένου να εκτονώσει την διογκούμενη λαϊκή οργή από την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και για να μπορέσει να περάσει νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα με αριστερή σφραγίδα! Άλλωστε εκείνην την εποχή το σύστημα χρειαζόταν αναμόρφωση κι αυτό το οποίο ήταν απαραίτητο εκείνην τη στιγμή ήταν ένας καλός ψεύτης! Επειδή λοιπόν ο Ηλιόπουλος είχε πάψει να είναι διαθέσιμος, βρέθηκε ο καταλληλότερος για να υποκαταστήσει τον μεγάλο κωμικό!

Ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που ο τυχοδιωκτικός θίασος των αυτοαποκαλούμενων αριστερών έκανε σύνθημα προκειμένου να αλλάξει τους συσχετισμούς στην αριστερά και να αλλοτριώσει τη συνείδηση του κόσμου ήταν το ότι οι Λακεδαιμόνιοι δεν ήθελαν να κυβερνήσουν! Το ότι ήθελαν, θέλουν και θα θέλουν να κυβερνήσουν, αλλά υπηρετώντας την λαϊκή εξουσία κι όχι την σάπια εκμεταλλευτική όπως κάνουν οι τυχοδιώκτες εξηγήθηκε πολλές φορές και είναι ευθύνη και του κόσμου να καταλάβει τι του λέει ο καθένας! Τώρα αν πάλι καταλαβαίνει και δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της ανατροπής της σαπίλας που οι Λακεδαιμόνιοι πρεσβεύουν ας ζήσει στην σαπίλα! Δυστυχώς με την πράξη του αυτή καταδικάζει και τους γύρω του, αλλά πάνω απ’ όλα τις γενιές που μέλλεται να έρθουν! Έτσι η επιλογή της σαπίλας δεν είναι δικαίωμά του!


Σκοπός αυτής της γραφής δεν είναι να πλατειάσει, αλλά να διαπραγματευτεί σε λίγες γραμμές κάτι πολύ συγκεκριμένο σε σχέση με την άρνηση των Λακεδαιμονίων να κυβερνήσουν, να διαχειριστούν δηλαδή την σαπίλα του καπιταλισμού. Το επιχείρημα όσων καλοπροαίρετα προέτρεπαν τους Λακεδαιμονίους να συνεργαστούν με τον αριστερό θίασο για να σώσουν τον λαό ήταν ότι θα μπορούσαν να τους ελέγξουν προκειμένου εκείνοι να μην κάνουν άλλα από αυτά που υποσχέθηκαν!

Ας πάρουμε λοιπόν, ως παράδειγμα, την περίπτωση της φορολογίας των εφοπλιστών. Οι εφοπλιστές πληρώνουν ημερήσιο φόρο για κάθε καράβι τους κάτι λιγότερο από 10 ευρώ! Ας πούμε ότι οι Λακεδαιμόνιοι ωθούσαν την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχαν να φορολογήσει τους εφοπλιστές κι όχι τον λαό γιατί το δεκάρικο είναι σκέτη κοροϊδία! Θα άρχιζαν το τροπάρι, όχι οι αντιπολιτευόμενοι, αλλά οι συνεταίροι αριστεροί τσαρλατάνοι στην κυβέρνηση, ότι οι Λακεδαιμόνιοι θέλουν να καταστρέψουν την εγχώρια ναυτιλία, φορολογώντας την και καθιστώντας την μη ανταγωνιστική, ότι οι Λακεδαιμόνιοι είναι πράκτορες των Γερμανών εφοπλιστών που θέλουν να φορολογηθούν οι Έλληνες πλοιοκτήτες προκειμένου να καταστραφεί ο Ελληνόκτητος εμπορικός στόλος, ότι οι Λακεδαιμόνιοι θέλουν να διώξουν τα εμπορικά πλοία από την Ελλάδα τα οποία δίνουν δουλειά σε χιλιάδες Έλληνες, άσχετο που αυτό δεν ισχύει με την άρση του καμποτάζ! Οι οπορτουνιστές θα το έλεγαν, όπως λένε ένα σωρό άλλα τα οποία δεν ισχύουν! Το ψέμα δεν είναι η δεύτερη, αλλά η πρώτη φύση τους! Με τα παραπάνω επιχειρήματα, με τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης στα χέρια τους, με την εξουσία στα χέρια των εφοπλιστών, οι απατεώνες που σήμερα περνούν το ένα αντιλαϊκό μέτρο μετά το άλλο, όχι απλά δεν θα αύξαναν την φορολογία των εφοπλιστών, αλλά ίσως κατάφερναν να την μειώσουν κιόλας, καίγοντας τους Λακεδαιμόνιους στην πυρά! Και ποιος θα φώναζε τώρα;!

Στην σάπια εκμεταλλευτική εξουσία του καπιταλισμού δεν νομοθετεί η Βουλή! Οι εφοπλιστές νομοθετούν! Όποιος έχει αυταπάτες ας διαβάσει λίγο για τον Αλιέντε, ας διαβάσει για το πως και το γιατί επιβάλλονται οι χούντες! Με την εξουσία στα χέρια των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών η συζήτηση για φορολόγησή τους είναι ένας μεγάλος αποπροσανατολισμός και μια μεγάλη απάτη! Διότι αν κάποιος αποφασίσει να τους φορολογήσει, υπάρχουν και τα τανκς, τα οποία μάλιστα θα κατέβουν να υπερασπίσουν τα εργοστάσιά τους από τους βρωμοεργάτες στο όνομα της δημοκρατίας και της ομαλότητας!

Ήξεραν οι Λακεδαιμόνιοι, ήξερε κι η ίδια η αριστερή κομπανία ότι όποιος αναλάβει να κυβερνήσει στα πλαίσια αυτού του κανιβαλικού συστήματος που ονομάζεται καπιταλισμός θα είναι ένας φτηνός διαχειριστής σε μια ξένη εξουσία! 
Επέλεξαν οι ψευτοαριστεροί να κυβερνήσουν υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των “μεγαλοκαρχαριών”, ξεζουμίζοντας τον λαό, επέλεξαν κι οι Λακεδαιμόνιοι να κρατήσουν ψηλά τη σημαία ανοίγοντας τον δρόμο ώστε τα καράβια που φτιάχτηκαν με το αίμα και τον ιδρώτα εργατών να γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία! Σ’ εκείνην την διακυβέρνηση θα πρωταγωνιστήσουν μαζί με το λαό! Όσο προετοιμάζουν την λαϊκή εξουσία δεν πρόκειται να παραστήσουν τον ηθοποιό σε καμία προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, ντυμένη με πορφυρό μανδύα, παρά με όλη τη δύναμη της φωνής τους θα συνεχίσουν να φωνάζουν: “Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες”!

Νάβις

Διδασκόμαστε, τιμάμε τους αγωνιστές, όσους στάθηκαν αλύγιστοι

 Διδασκόμαστε, τιμάμε τους αγωνιστές, όσους στάθηκαν αλύγιστοι


gallery thumbnail
Σήμερα, 49 χρόνια μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ηςΑπριλίου 1967, διδασκόμαστε, τιμάμε τους αγωνιστές, τα θύματα της χούντας. Τιμάμε τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όλους όσοι στάθηκαν όρθιοι και αλύγιστοι στα κρατητήρια, στα βασανιστήρια του ΕΑΤ - ΕΣΑ, στις φυλακές και τις εξορίες.
Η στρατιωτική δικτατορία στηρίχτηκε από τμήματα της πλουτοκρατίας, από κέντρα της αστικής τάξης της χώρας μας, τις ΗΠΑ, απόδειξη ότι η αστική τάξη και το κράτος της, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, τις ανάγκες του εκμεταλλευτικού συστήματος, μπορούν ακόμα και να στηρίξουν στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα.
Σήμερα, που νοσταλγοί της χούντας προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι, η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή χύνει το φασιστικό, ρατσιστικό της δηλητήριο, τα ιστορικά συμπεράσματα από την επιβολή της χούντας έχουν μεγάλη σημασία, γιατί αποδεικνύουν ότι οι αντιδραστικές, φασιστικές δυνάμεις είναι γέννημα - θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό και η αντιμετώπιση του φασισμού και η υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων περνούν μέσα από την πάλη για την ανατροπή του συστήματος, που γεννά τη φτώχεια, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967 μπόρεσε να επιβληθεί όχι μόνο γιατί η επιλογή της αστικής τάξης ήταν να προωθήσει με την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας και νομιμότητας τα αντιλαϊκά της σχέδια, να ξεπεράσει τις δυσκολίες της, αλλά και γιατί ο λαός δεν μπόρεσε με την οργάνωση της πάλης του να προετοιμαστεί εναντίον του.
Το ΚΚΕ, που μέσα στη δικτατορία, σε καθεστώς παρανομίας και διώξεων, ανασυγκρότησε τις Κομματικές του Οργανώσεις, δυνάμωνε, προχώρησε στην ίδρυση της ΚΝΕ και αντιδικτατορικών οργανώσεων και με τη δράση του, με την αταλάντευτη στάση των μελών και στελεχών του κατάφερε να εμπνεύσει την πάλη του λαού ενάντια στη χούντα, συνέβαλε καθοριστικά στην ήττα των απόψεων και του οπορτουνισμού, που ήθελαν συμβιβασμό με τη χούντα και τις μεταμφιέσεις της.
Η ισχυροποίηση και ετοιμότητα του λαϊκού κινήματος, με αντοχή και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, είναι κρίσιμος παράγοντας για να μπορεί να βάλει ο λαός τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, ν' ανασυνταχθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα και να περάσει συνολικά στην αντεπίθεση κατά του κεφαλαίου και της εξουσίας του, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους.
Ιδιαίτερα σήμερα που για να θωρακιστεί η κερδοφορία και η ανάκαμψη του κεφαλαίου το βαρέλι των αντιλαϊκών μέτρων δεν έχει πάτο, το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας να πάρουν μέρος στην οργάνωση της πάλης για να ενισχυθεί η λαϊκή συμμαχία σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής».

Για το Απριλιανό πραξικόπημα

 Για το Απριλιανό πραξικόπημα

Παρ' ότι εκ των υστέρων επικράτησε η αντίληψη πως το πραξικόπημα υποκινήθηκε και οργανώθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ερμηνεία αυτή δεν τεκμηριώνεται.
Αυτό ισχυρίζεται τουλάχιστον, όπως είδαμε σε μια πρόσφατη ανάρτηση, ο (γνωστός και μη εξαιρετέος) ιστορικός Καλύβας. Κι εμείς καλούμαστε να βασιστούμε στην αυθεντία του, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις, εφόσον το βιβλίο είναι μια μορφή ιστορικής επισκόπησης και δεν έχει την πολυτέλεια του χώρου για εξηγήσεις και περιττές λεπτομέρειες. Συνεπώς αρκούμαστε στην υπεύθυνη διαβεβαίωσή του (μπέσα, λέμε), όπως σε κάποια ντοκιμαντέρ-αφιερώματα, όπου βάζεις τον Ταδόπουλο να πει μια φράση από το σενάριο, πχ "ο Στάλιν ήταν δικτάτορας" (τυχαίο παράδειγμα) κι αυτή αποκτά αυτομάτων την αδιάψευστη εγκυρότητα ενός μάρτυρα, που επιβεβαιώνει το προκαθορισμένο συμπέρασμα. Δεν ξέρω μάλιστα αν αυτό συμπεριλαμβάνεται επισήμως και στη σύγχρονη επιστημονική μεθοδολογία του νέου αναθεωρητικού κύματος (Κανελλίδου, Χωματά, κτλ).
Το χειρότερο βέβαια δεν είναι οι αυταπόδεικτες αξιωματικές αλήθειες του Καλύβα, αλλά η έμμεση νομιμοποίησή τους από δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές, πχ από μια σχετικά πρόσφατη ανακοίνωση (το 13' ή το 14' που έβγαλαν διπλή ανακοίνωση με ορθή επανάληψη;) του νυν κυβερνώντος κόμματος για το Πολυτεχνείο, όπου δεν υπήρχε η παραμικρή αιχμή ή απλή αναφορά έστω στο ρόλο των ΗΠΑ και των μυστικών τους υπηρεσιών. Πάνω κάτω δηλ ό,τι είχε κάνει κι η ΠΑΣΠάρα παλιότερα, οπτικοποιημένο σε μια αφίσα της, με την Πύλη του Πολυτεχνείου και τις δύο στήλες από τις οποίες είχαν σβήσει με φότοσοπ (ή κάποιο πρόδρομό του) τα συνθήματα: έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ. Μία εικόνα, χίλιες λέξεις που έγιναν γαργάρα...
Το παλιό ΠαΣοΚ ένιωθε πάντως την ανάγκη να κρύβεται πίσω από μερικές αντι-ιμπεριαλιστικές κορόνες κι αστερίσκους σε κοινά ανακοινωθέντα. Τα σημερινά του κακέκτυπα έχουν απαλλαχθεί από τέτοιου είδους ιδεολογικές αγκυλώσεις και τύψεις.
Παρά τις... αυθεντικές διαβεβαιώσεις πάντως είναι πρακτικά αδύνατο να μιλήσει κανείς για το Απριλιανό πραξικόπημα, τα αίτια και τις κινητήριες δυνάμεις του, αγνοώντας ή παρακάμπτοντας συνειδητά τον αμερικάνικο παράγοντα, τη μόλις συγκαλυμμένη (;) επέμβασή του και τη σφραγίδα του στις κατοπινές εξελίξεις. Τα στοιχεία που τεκμηριώνουν αυτό το συμπέρασμα είναι αναρίθμητα και συντριπτικά, και παρατίθενται ακόμα και από αστούς μελετητές (βλέπε πχ το βιβλίο του Κάτρη "η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα" ή ακόμα και τις ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις-ομολογίες του ανθρώπου των Αμερικών. Παπαχελά -που αρνείται πάντως την ανάμειξη της πρεσβεία και της CIA στα σχέδια της "μικρής χούντας"): από το ότι ο Παπαδόπουλος ήταν πράκτορας της CIA και ότι η μισθοδοσία των πρακτόρων της ΚΥΠ γινόταν απευθείας από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, μέχρι αυτό καθαυτό το πραξικόπημα με εκτελεστή τη μικρή χούντα των Συνταγματαρχών, που πρόλαβε το μεγάλο αδελφάκι της των Στρατηγών και του βασιλιά, κι είχε άμεση πληροφόρηση για κάθε τους βήμα. Μια ενημέρωση που εξασφάλισε προφανώς από τις γερές πλάτες στις οποίες βασιζόταν, χωρίς τις οποίες δε θα μπορούσε να σταθεί ούτε μια μέρα στην εξουσία.
Μήπως όμως αυτή η ερμηνεία της αμερικανοκίνητης χούντας είναι μονόπλευρη και παρουσιάζει την ελληνική αστική τάξη τελείως άβουλη κι εξαρτημένη, σα μαριονέτα στα χέρια της μεγάλης, ιμπεριαλιστικής δύναμης; Μήπως ήταν πρωτίστως εσωτερικές οι δυνάμεις που επέλεξαν, προώθησαν κι επέβαλαν τη "λύση" του πραξικοπήματος;
Κατά τη δική μου αντίληψη (που είναι υποκειμενική, ενδεχομένως λανθασμένη κι εκφράζει απλώς εμένα κι όχι κάτι ευρύτερο, συλλογικό), η αλληλεξάρτηση εμπεριέχει (και δεν αποκλείει) την εξάρτηση. Και είναι αφελές να πιστεύει κανείς πως στον αληλλ-εξαρτημένο καπιταλιστικό κόσμο και τα ασφυκτικά πλαίσια του "ψυχρού πολέμου", όπως πέρασε στην ιστορία, οι ΗΠΑ ως επικεφαλής του ιμπεριαλιστικού μπλοκ θα παρακολουθούσαν παθητικά τα πράγματα χωρίς να τα ορίζουν και χωρίς να κινούν τα νήματα. Χαρακτηριστικό του βαθμού ανάμειξής τους είναι ότι οι σχεδιασμοί των συστατικών φορέων του αμερικάνικου παράγοντα αυτονομούνταν σχετικά κι έρχονταν μεταξύ τους σε μερική (δευτερεύουσα αλλά υπαρκτή) αντιπαράθεση.
Ποιος ήταν όμως ο ρόλος της εγχώριας αστικής τάξης στα γεγονότα; Και ποιοι ήταν τελικά οι λόγοι που οδήγησαν στο πραξικόπημα; Τι ήταν αυτό που επέβαλε τη στρατιωτική οδό, εφόσον το μαζικό κίνημα δεν ήταν σε θέση να απειλήσει την αστική εξουσία κι η πολιτική πρωτοπορία ακολουθούσε πολιτική ουράς απέναντι στην Ένωση Κέντρου, εγκλωβισμένη σε στρατηγικά αδιέξοδα (και την καταλυτική απόφαση για διάλυση των παράνομων οργανώσεων);
Ο Κάτρης γράφει ότι η χούντα επιβλήθηκε για να αποτρέψει τη βέβαιη εκλογική νίκη της ΕΚ στην επικείμενη αναμέτρηση του Μαΐου. Και προπαντός τη δυναμική του λαϊκού παράγοντα, που ναι μεν εμπιστευόταν εκλογικά την ΕΚ, αλλά μπορεί να ξέφευγε από τον έλεγχό της και να ανέπτυσσε τη δράση του με γεωμετρική πρόοδο.
Υπάρχει επίσης η άποψη που λέει ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, που αλώνιζαν εκείνη την εποχή την ευρωπαϊκή ήπειρο έκαναν στην Ελλάδα κάτι σαν γενική δοκιμή για την εγκατάσταση μιας Μπανανίας στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο. Δε νομίζω όμως ότι η επταετία ήταν απλώς καρπός ενός πειράματος και ότι αυτό αρκεί να εξηγήσει την τροπή των γεγονότων και κυρίως την αναγκαιότητα - σκοπιμότητα που υπηρετούσαν.
Το κλειδί για μια σωστή ερμηνεία βρίσκεται ακριβώς στην εγχώρια άρχουσα τάξη και τις αντιθέσεις που αναπτύσσονταν στο εσωτερικό της, μεταξύ του εφοπλιστικού και του βιομηχανικού της τμήματος. Αντιθέσεις που αφορούσαν τις διεθνείς συμμαχίες και τον ευρύτερο γεωπολιτικό προσανατολισμό του ελληνικού καπιταλισμού και εκδηλώνονταν με τάσεις μερικής αυτονόμησης από την ασφυκτική πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, για να συνδεθούν πιο στενά με την ΕΚΑΧ και την εκκολαπτόμενη ΕΟΚ. Σε αυτό το φόντο έλαβαν μέρος πολιτικές κρίσεις κι επεισόδια-σταθμοί εκείνης της δεκαετίας (απομάκρυνση του φιλοευρωπαίου Καραμανλή που αναρωτιόταν ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο, Ιουλιανά, κτλ) για να φτάσουμε στην επιβολή της δικτατορίας το 67'.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το οικονομικό υπόβαθρο αυτών των αντιθέσεων και τα διαφορετικά στρατηγικά σχέδια για την ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού (με κύριους πρεσβευτές το Ζολώτα και το Βαρβαρέσο) ο σφος αναγνώστης μπορεί να βρει στο δεύτερο τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ.

Τόξο θανάτου

Τόξο θανάτου


Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, με μια σειρά από δηλώσεις προχτές, προσερχόμενος στο Συμβούλιο των υπουργών Αμυνας των κρατών - μελών της ΕΕ, έκανε για άλλη μια φορά φανερό ότι η ανάπτυξη στο Αιγαίο της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2, τάχα για το Προσφυγικό, διασυνδέεται με τις ναυτικές επιχειρήσεις «Active Endeavour» του ΝΑΤΟ και «Euronav Med SOFIA» της ΕΕ που επιχειρούν στη Μεσόγειο. Το δε Αιγαίο παίζει κομβικό ρόλο στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, ως δίαυλος που διασχίζουν ρωσικά πολεμικά στον πλουν προς Συρία, αλλά και γενικότερα.
Το σενάριο που εξετάζεται και για το οποίο, όπως είπε ο Στόλτενμπεργκ, σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη και στην αντίστοιχη του ΝΑΤΟ τον Ιούλη, είναι η διασύνδεση των δυνάμεών τους από τα στενά της Σικελίας μέχρι και τα νότια της Κρήτης και το Αιγαίο στα βορειότερα, με επίσημο στόχο την απώθηση των προσφυγικών ροών από Ασία και Αφρική.
Στους τέτοιους σχεδιασμούς «χώνεται» μέχρι τα μπούνια η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η εγχώρια αστική τάξη, εμπλέκοντας ακόμα βαθύτερα το λαό σε επικίνδυνη ιμπεριαλιστική δράση, επιδιώκοντας τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση.
Φαίνεται δε ότι η κυβέρνηση, σ' αυτήν της την επιδίωξη, κύριο ανταγωνιστή της βλέπει την Τουρκία, καθώς αντίστοιχα «ατού» στην υλοποίηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών προβάλλει και η τουρκική αστική τάξη: Τη γεωστρατηγική της θέση, την πρεμούρα της να παίξει ενεργά στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και βεβαίως τη σημαντική στρατιωτική της δύναμη.
Εξ ου και η Αθήνα σπεύδει να προσφέρει στο ΝΑΤΟ τη βάση της Σούδας ως κομβικό σημείο υποστήριξης των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, άλλες εγκαταστάσεις, αλλά και παροχή πληροφοριών, κρίσιμος κι αυτός τομέας στην υλοποίηση των τέτοιων σχεδίων.
Στο ΝΑΤΟ φαίνεται ότι ενθαρρύνουν την «άμιλλα προσφοράς», εξ ου και ο Στόλτενμπεργκ βρέθηκε χτες στην Τουρκία για επαφές με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, ενώ σήμερα πάει στο Αιγαίο να επιθεωρήσει τις δυνάμεις εκεί της ΝΑΤΟικής αρμάδας. Η δε ελληνική κυβέρνηση φιλοδοξεί να τον υποδεχτεί και στην Αθήνα.
Ολα αυτά, ενώ συνεχίζονται, ταυτόχρονα και δίχως διακοπή, οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, οι παραβιάσεις ελληνικών συνόρων, με υπερπτήσεις ακόμη και πάνω από ελληνικά νησιά υπό τα βλέμματα των ανεπτυγμένων στο Αιγαίο ΝΑΤΟικών δυνάμεων, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά στην πράξη ότι ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ επ' ουδενί εγγυώνται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, κάνοντας σκόνη και τα τέτοια επιχειρήματα της κυβέρνησης και συνολικά της εγχώριας αστικής τάξης, που συμφώνησαν να έρθει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Σε κάθε περίπτωση, οι σύνθετες εξελίξεις σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα έως το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, από τη Συρία έως την Κύπρο (με ανοικτή πληγή εκεί την τουρκική κατοχή και την προώθηση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου ως λύση του Κυπριακού), από την κατεχόμενη Παλαιστίνη έως τη Βόρεια Αφρική και από την Κρήτη έως τη Σικελία και τη Λιβύη, δείχνουν ότι οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται ολοένα και περισσότερο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς, και τον ελληνικό λαό ιδιαίτερα, καθότι, αντικειμενικά, βρίσκεται στο επίκεντρο των τέτοιων εξελίξεων και σχεδιασμών.
Γι' αυτό και πρέπει, άμεσα, να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του και τις διακρατικές συμμαχίες του (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ), με προοπτική ο ίδιος να πάρει την εξουσία και να αποδεσμεύσει τη χώρα από ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Επισπεύδουν τους επικίνδυνους για τους λαούς σχεδιασμούς

Επισπεύδουν τους επικίνδυνους για τους λαούς σχεδιασμούς
Το ρόλο που μπορεί να παίξει η βάση της Σούδας στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ «προμοτάρει» η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
Με τα μπούνια χώνεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ για επέκταση και διασύνδεση των στρατιωτικών τους δυνάμεων σε όλο το τόξο από το Γιβραλτάρ έως την Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο και από το Αιγαίο έως τη Μαύρη Θάλασσα. Μια ανάπτυξη πολεμικών μέσων σε ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, προς έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.
Επικίνδυνοι ανταγωνισμοί όπου η εγχώρια αστική τάξη θέλει να εμπλέξει ακόμα βαθύτερα το λαό, επιδιώκοντας γεωστρατηγική αναβάθμιση, ώστε να διεκδικήσει μεγαλύτερη λεία από την κατοπινή μοιρασιά.
Ο πλούτος, οι «απειλές» και ο ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων
Χαρακτηριστικά για τα παραπάνω ήταν όσα είπε χτες ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, απευθυνόμενος στην 3η Οικονομική Διάσκεψη της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών: «Η ανακάλυψη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και η επιπρόσθετη αξία που αποδίδεται στην κήρυξη ΑΟΖ, ο σχεδιασμός και η κατασκευή νέων αγωγών μεταφοράς υδρογονανθράκων και ηλεκτρισμού αποτελούν γεγονότα - σταθμούς για την οριοθέτηση της γεωπολιτικής κατάστασης και την περαιτέρω χάραξη της εθνικής πολιτικής».
Παρουσίασε ως «απειλές» πτυχές όπως «η οικονομική μετανάστευση, η τρομοκρατία, οι σύγχρονες μορφές πειρατείας, το οργανωμένο έγκλημα, τα όπλα μαζικής καταστροφής, ο ηλεκτρονικός πόλεμος και τα εγκλήματα υψηλής τεχνολογίας, ο θρησκευτικός και εθνικιστικός φονταμενταλισμός και τέλος οι περιβαλλοντικές, υγειονομικές και ενεργειακές απειλές».
«Ορισμένες εξ αυτών δεν είναι στρατιωτικής φύσης, οι προεκτάσεις τους όμως και η αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών τους άπτονται και των δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων» συνέχισε χαρακτηριστικά και διαβεβαίωσε: «Σε κάθε περίπτωση, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας έχει ενσωματώσει πλήρως τις ανωτέρω απειλές στις προβλέψεις του εθνικού αμυντικού σχεδιασμού και αξιολογούνται με ένα συνεκτικό τρόπο από το σύνολο των φορέων που συνθέτουν το σύστημα εθνικής ασφάλειας της χώρας μας».
Ο «πιστός σύμμαχος του ΝΑΤΟ»... με την «απόλυτη στήριξη» των ΗΠΑ
Δεν παρέλειψε, εξάλλου, να υπογραμμίσει κάτι βασικό για το γεωστρατηγικό προσανατολισμό των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων: «Η Ελλάδα έχει ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό. Η Ελλάδα είναι από τα πρώτα μέλη του ΝΑΤΟ και βεβαίως παραμένουμε πιστοί στη Συμμαχία».
Οπως επίσης σκιαγράφησε το σχεδιασμό της κυβέρνησης να παίξει και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα - πάντα ως «πιστή στο ΝΑΤΟ» - αναζητώντας παραπέρα αναβάθμιση των ντόπιων ομίλων, «πουλώντας» υπηρεσίες διαμεσολάβησης και γεφυροποιού:
«Η δυνατότητα της Ελλάδας να συνομιλεί την ίδια στιγμή με χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και οι παραδοσιακά φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία μάς επιτρέπουν ακόμα να είμαστε εκείνοι που μπορούν άνετα να πουν δημόσια ότι τα ελληνικά οπλικά συστήματα ανατολικής προελεύσεως, όπως οι S-300, φυλούν ΝΑΤΟικές βάσεις. Αυτό βέβαια σε μία έντιμη συνεργασία, εν γνώσει των συμμάχων μας, χωρίς να κάνουμε παιχνίδια τα οποία μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τις ελληνικές θέσεις»...
Αλλωστε, σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του, τόνισε ότι «η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, έχει την απόλυτη στήριξη των ΗΠΑ. Αν υπήρξε συμφωνία το καλοκαίρι με την κυβέρνηση, υπήρξε συμφωνία διότι υπήρξε προσωπική παρέμβαση του Προέδρου Ομπάμα και του Προέδρου Ολάντ».
Συνέχισε: «Στις 23 του μηνός θα υπάρξει συνάντηση του Προέδρου Ολάντ με την καγκελάριο Μέρκελ. Να είστε βέβαιοι ότι οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν και επιθυμούν η Ελλάδα να είναι μια χώρα σταθερότητας, μια χώρα που θα μπορεί επάνω της να χτιστεί το σύστημα σταθερότητας σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Εκεί είναι η προοπτική μας. Και αυτή την προοπτική τη γεωπολιτική πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο»...
Η προοπτική, βέβαια, της... χώρας - βάσης για το «σύστημα σταθερότητας» των ΗΠΑ στη Μεσόγειο, σε μια περιοχή που κλιμακώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, σηματοδοτεί τη βαθύτερη εμπλοκή του λαού σε επικίνδυνες εξελίξεις...
«Μεγάλη επιτυχία» που «δείχνει» ενεργότερο ρόλο της βάσης της Σούδας
Διαβεβαιώνοντας το επιχειρηματικό κοινό του για άλλη μια «επιτυχία» της κυβέρνησής, είπε:
«Εδώ θέλω να σας πω ότι χτες (σ.σ. προχτές) είχαμε μια πολύ μεγάλη επιτυχία στη Σύνοδο των Υπουργών Αμυνας της ΕΕ, διότι αναδείξαμε το πόσο σημαντικός είναι ο θαλάσσιος χώρος που βρίσκεται νότια της Κρήτης, βόρεια της Αιγύπτου και της Λιβύης, δυτικά της Κύπρου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας και ανατολικά της Μάλτας και της Ιταλίας. Ο χώρος αυτός είναι ο θαλάσσιος χώρος που όταν προχωρήσει - είμαστε σε πάρα πολύ καλό σημείο, τελειώνει σχεδόν - η συμφωνία για την ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, θα δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο που θα γίνεται η διακίνηση αγαθών και παράλληλα ο έλεγχος των παράνομων ροών. Ολη η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας σε αυτή την περιοχή περνά μέσα από τη διακίνηση πετρελαίου, όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων».
Θυμίζουμε εδώ ότι ο Ελληνας υπουργός Αμυνας, μιλώντας την προηγούμενη βδομάδα σε συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, με θέμα τη θέση της χώρας στις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις, έκανε σαφές ότι η κυβέρνηση διεκδικεί για τη βάση της Σούδας ρόλο «επίκεντρου» στους ΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς: «Η κύρια βάση του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι η Σούδα, που τους επόμενους μήνες θα ενισχυθεί και παραπέρα, κι αυτό που ζητάμε από τους συμμάχους είναι η Σούδα να είναι το επίκεντρο του πλέγματος ασφαλείας στην περιοχή από τη Σικελία έως την Ανατολική Μεσόγειο», ανέφερε.
Παζάρια σε Αγκυρα και Αθήνα
Ακόμα, θυμίζουμε ότι ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, με μια σειρά δηλώσεις και υπονοούμενά του προχτές, προσερχόμενος στο Συμβούλιο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, έκανε για άλλη μια φορά φανερό ότι η ανάπτυξη στο Αιγαίο της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2, τάχα για το Προσφυγικό, διασυνδέεται με τις ναυτικές επιχειρήσεις «Active Endeavour» του ΝΑΤΟ και «Euronav Med SOFIA» της ΕΕ που επιχειρούν στη Μεσόγειο, το δε Αιγαίο παίζει κομβικό ρόλο στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, ως δίαυλος που διασχίζουν ρωσικά πολεμικά στον πλου τους προς Συρία.
Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι την υλοποίηση των τέτοιων σχεδιασμών συζητά και παζαρεύει ο Γ. Στόλτενμπεργκ και με την τουρκική αστική τάξη, εξ ου και βρίσκεται από χτες στην Τουρκία, για συναντήσεις με τον Πρόεδρο, τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας της χώρας.
Σήμερα, ο Γ. Στόλτενμπεργκ αναμένεται να πάει στο Αιγαίο, στη γερμανική ναυαρχίδα της SNMG2, «BONN», με φιλοδοξία της ελληνικής κυβέρνησης να έρθει και στην Αθήνα, ώστε να καταθέσει τη δική της ...προσφορά σε τούτο το επικίνδυνο «δούναι και λαβείν», όπου τα κεφάλαια ένθεν κι ένθεν του Αιγαίου ανταγωνίζονται για το προβάδισμα στις μπίζνες.
Δίνουν κι άλλα...
Σκιαγραφώντας την τέτοια προσφορά, που στην κυβέρνηση την πάνε και πέρα από τη Σούδα, ο Π. Καμμένος είπε χτες στη Διάσκεψη της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών:
«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα, ως κομβική χώρα, έχει αυτή τη στιγμή έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο μιας νέας πολιτικής ασφάλειας. Και η νέα πολιτική ασφάλεια έχει να κάνει και με τη μετανάστευση. Μια πολιτική ασφάλειας, η οποία θα δώσει τη δυνατότητα χρήσης βιομετρικών στοιχείων και βιομετρικής ταυτότητας (...) την ανάπτυξη δικτύου και συμφωνιών, όπως είναι η συμφωνία για τη δημιουργία μιας υπηρεσίας πληροφοριών στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, με πρώτη υπηρεσία πληροφοριών που δημιουργείται στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και θα δώσει τη δυνατότητα ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και άλλων χωρών εκτός ΝΑΤΟ, για τη δημιουργία ενός πλήρους συστήματος ασφάλειας στη Δύση μέσω της Ανατολής».
Να καταγραφούν εδώ και κάποιες πρόσθετες πληροφορίες, σχετικά με όσα διημείφθησαν, Δευτέρα και Τρίτη, στο Λουξεμβούργο, όπου συνεδρίασαν οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της ΕΕ, κι όπου ο Π. Καμμένος, όπως και ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, φέρονται να ζήτησαν ενίσχυση των υφιστάμενων επιχειρήσεων ΝΑΤΟ και ΕΕ στη Μεσόγειο, «Active Endeavour» και «Euronav Med SOFIA» αντίστοιχα.
Το σενάριο που εξετάζεται και όπου όπως είπε ο Γ. Στόλτενμπεργκ, σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη και στην αντίστοιχη του ΝΑΤΟ τον Ιούλη, είναι η διασύνδεση δυνάμεών τους από τα στενά της Σικελίας μέχρι και τα νότια της Κρήτης και το Αιγαίο στα βορειότερα, με επίσημο στόχο την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών από Ασία και Αφρική.
Αλλωστε, σε ΝΑΤΟ και ΕΕ αναπτύσσονται πρόσθετα ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στη Λιβύη, αλλά και στη Βόρεια Αφρική γενικότερα, προς εξασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων τους.
Στην πραγματικότητα, με πρόσχημα το Προσφυγικό και τα δουλεμπορικά κυκλώματα, επιδιώκουν να ελέγξουν, και με τα όπλα, όλα τα υποθαλάσσια κοιτάσματα καυσίμου που έχουν εντοπιστεί σε Αιγαίο και Ιόνιο, στην Αδριατική, στα ανοικτά Συρίας, Ισραήλ, Κύπρου, Αιγύπτου και Λιβύης, συν, φυσικά, τους σημαντικότατους για το παγκόσμιο εμπόριο διαύλους των Δαρδανελίων, του Σουέζ και του Γιβραλτάρ...

TOP READ