12 Απρ 2016

Ο "Σουηδός" οδοιπόρος ...και ο Ικαριώτης συνοδοιπόρος του

 Ο "Σουηδός" οδοιπόρος ...και ο Ικαριώτης συνοδοιπόρος του



Κι όμως αρχικά ελάχιστοι φίλοι τον πιστέψαμε (ηταν και Πρωταπριλιά ) 
οταν μας εγραψε απο την Σουηδία αυτό στο ΦΒ...





 

Πάνος Κανακάρης
1 Απριλίου στις 8:45μμ

Φιλες/οι καλησπερα!
Αυριο φευγω για την Πατρα. Ο σκοπος μου ειναι να παρω μερος στην Πορεια την Κυριακη 3 του Απριλη.
Με το f/b θα ασχοληθω μετα τις 5 του Μαη.
Υ/Γ : Δεν ειναι πρωταπριλιατικο....
Ωριμος Νεος









αλλα μετα τον είδαμε στην Ακράτα !!!! 

...και ξαφνιαστήκαμε δυο φορές οταν τον είδαμε να βγάζει ΟΛΗ την διαδρομή ....με τα μπαστουνάκια του !!! και να λέει σε μια συντρόφισσα που τον αγκάλιασε συγκινημένη στο Συνταγμα "Δεν έκανα τίποτε σπουδαίο βρε παιδιά. Απλά ελπίζω κι εγώ όπως και όλοι όσοι λάβαμε μέρος σε αυτή τη πορεία, να στείλαμε το μήνυμα μας στους άνεργους αυτής της χώρας.Ελπίζω να τους κάναμε να νιώσουν πως δεν είναι μόνοι τους. Γιατί ξέρεις πόσο άσχημα νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι, εκτός από τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;;;;Είναι σαν πουλάκια με πληγωμένα τα φτερά τους και δεν πρέπει να νιώθουν άσχημα . Δεν φταίνε αυτοί που είναι άνεργοι."



ο ίδιος σεμνός αλλά  ο  "παλαβός" "ανταποκριτής"μας που ήρθε απο Ικαρία ειδικά για την Πορεία στην Πατρα και μας έστελνε φωτό συνεχώς ,εγραφε για τον Πάνοπου περπάτησαν και τα 220 χιλμ μαζί : "6η μέρα πορείας Πάτρα -Αθήνα...τα πόδια έχουν γίνει κουδούνια...Ο ήλιος είναι αμείλικτος...Βλέπεις όμως τέτοιες εικόνες-εμπειρία ζωής και συνεχίζεις: Οι εικονιζόμενοι είναι σχεδόν 80 χρονων και είναι από την αρχή της πορείας.Ο πεζός με τα μπαστούνια είναι ο "Σουηδός"(Έλληνας μετανάστης που ήρθε ξανά στη Ελλάδα για την πορεία)...Ενας από τους 1000αδες λόγους για να φτάσουμε όρθιοι και νικητές στο Σύνταγμα...ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ...(για να βλέπω παρουσίες από κάτω..!!)










και ο ίδιος ο Ικαριώτης στην κατάληξη 


"Με τους παραπανω εικονιζομενους(φυσικα λειπουν κι αλλοι) πορευτηκαμε απο κοινου εναν δρομο 220 χλμ.από την Πατρα εως την Αθηνα κατα της ανεργιας, που στην αρχη εμοιαζε ακατορθωτο...τιμη μου που γνωρισα τετοιους υπεροχους ανθρωπους".


και φυσικά ο ακούραστος Δήμαρχος γιατρός :
-Έτοιμος να καταπιείς και σήμερα χιλιόμετρα? 
-Θα φτάσουμε στην Κόρινθο κάνοντας σεργιάνι....








Τσάμπα το πραξικόπημα...

 Τσάμπα το πραξικόπημα...

Με μεγάλη διαφορά το ολλανδικό «όχι» στην σύνδεση Ουκρανίας - ΕΕ


Τα τελικά αποτελέσματα του δημοψηφίσματος:

Με μεγάλο ποσοστό απέρριψαν οι ολλανδοί ψηφοφόροι την συμφωνία σύνδεσης Ουκρανίας - ΕΕ, σύμφωνα με τα τελικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Εκλογική Επιτροπή της χώρας την Τρίτη. Συνολικά, το 61% των ψηφοφόρων είπε «όχι» στη συμφωνία, ενώ το 38,2% είπε «ναι».

Το δημοψήφισμα διεξήχθη στις 6 Απριλίου.

Περίπου 4,1 εκατομμύρια ψηφοφόροι ψήφισαν στο δημοψήφισμα (το 32,3% του συνολικού εκλογικού σώματος). Σημειώνεται ότι για να θεωρηθεί έγκυρο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος χρειάζεται το 30% των ψήφων.

Το δημοψήφισμα θα συζητηθεί την Τετάρτη στο Κοινοβούλιο της χώρας.

Ο ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε έχει πει στους Ολλανδούς ότι δεν θα επικυρώσει την συνθήκη στην παρούσα μορφή της, αλλά ότι θα χρειαστεί τροποποίησή της.

Η συμφωνία σύνδεσης έχει ως στόχο τη σύναψη στενότερων οικονομικών και πολιτικών δεσμών μεταξύ της ΕΕ και της Ουκρανίας.

Η συμφωνία είχε ήδη υπερψηφιστεί από 27 Κοινοβούλια κρατών-μελών. Τον Ιανουάριο είχε περάσει με θετική ψήφο και από τα δύο σώματα της ολλανδικής Βουλής, ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε η διαδικασία της κύρωσής της, διότι μεσολάβησε η συλλογή 400.000 υπογραφών από ευρωσκεπτικιστές ψηφοφόρους, γεγονός που είχε ως συνέπεια την απόφαση να παρουσιαστεί η εν λόγω συμφωνία και ενώπιον του λαού στο πλαίσιο συμβουλευτικού δημοψηφίσματος, σύμφωνα με όσα ορίζει το ολλανδικό Σύνταγμα.

Πηγή: Το Βήμα

Συγκλονιστική υποδοχή των οδοιπόρων από χιλιάδες λαού στο Σύνταγμα

Συγκλονιστική υποδοχή των οδοιπόρων από χιλιάδες λαού στο Σύνταγμα

Η αγωνιστική πορεία συνεχίζεται τώρα προς τη 48ωρη απεργία



Χιλιάδες κόσμου παραταγμένοι δεξιά και αριστερά στην Αμαλίας κι από ανάμεσα να περνάει η πορεία
Χιλιάδες κόσμου παραταγμένοι δεξιά και αριστερά στην Αμαλίας κι από ανάμεσα να περνάει η πορεία
Στην πλατεία Καραϊσκάκη ήταν η τελευταία ανάπαυλα, πριν από τον τερματισμό. «Συναγωνιστές, 5.15 όλοι στις θέσεις σας πίσω από το φορτηγάκι, για να ξεκινήσουμε το τελευταίο κομμάτι της αγωνιστικής μας διαδρομής», ακούστηκε από τα μεγάφωνα, και όσοι είχαν τραβηχτεί στη σκιά, άρχισαν να μαζεύονται ξανά πάνω στο δρόμο.
Δοκιμές στα ηχεία, γιατί «τα δυο πλαϊνά είχαν καεί» τις τελευταίες δυο μέρες της διαδρομής, από την πολυχρησία, όπως έλεγε ο χειριστής τους πάνω στο φορτηγάκι του δήμου. Αλλαγή ενδυμασίας για όσους είχαν κρατήσει την μπλούζα με το λογότυπο της μεγάλης πορείας καθαρή, ακριβώς για τη στιγμή που θα πλησίαζαν στο Σύνταγμα. Ορισμένες τελευταίες συνεννοήσεις για τη διάταξη και με τη μουσική στη διαπασών η πορεία ξεκίνησε.
«Ενα το χελιδόνι», «Σώπα όπου να 'ναι», «Η ζωή τραβάει την ανηφόρα», παλαμάκια στο ρυθμό των τραγουδιών και συνθήματα, με το «Πάτρα - Αθήνα ήταν η αρχή, εμπρός λαέ στην πρώτη τη γραμμή» να αρέσει περισσότερο απ' όλα, να ξεσηκώνει, να κυριαρχεί. Ο ενθουσιασμός μεγάλος, αδύνατο να κρυφτεί. Ειδικά από εκείνους που έφαγαν τα χιλιόμετρα «με το κουτάλι». Που ακολούθησαν την πορεία από την Πάτρα και τώρα έβλεπαν τον τερματισμό πιο κοντά παρά ποτέ.
Προχωρώντας προς το Σύνταγμα

Αυτή ήταν η εικόνα του Συντάγματος, την ώρα του μεγάλου συλλαλητηρίου
Αυτή ήταν η εικόνα του Συντάγματος, την ώρα του μεγάλου συλλαλητηρίου
Η Αγίου Κωνσταντίνου άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει με κόσμο, όσο η κεφαλή της πορείας ανέβαινε προς την Ομόνοια. Η βουή της έβγαζε τον κόσμο στα μπαλκόνια. Σε όλη την απόσταση μέχρι το Σύνταγμα, δύσκολα συναντούσες έναν άνθρωπο στο δρόμο, ανεξάρτητα από ηλικία, φυλή και χρώμα, που να μην εκδηλώσει την αποδοχή του, άλλος με ένα χειροκρότημα, άλλος με ένα χαμόγελο, άλλος με μια γροθιά ή με το σήμα της νίκης, με μια φωτογραφική αποτύπωση του μεγάλου πλήθους που ανέβαινε.
Στην Ομόνοια, ήταν η πρώτη μαζική υποδοχή. Για ορισμένους απ' όσους περίμεναν, η συγκίνηση έφτανε στα όρια των δακρύων. Η μουσική από τα ηχεία χαμήλωσε για να ακουστούν τα χειροκροτήματα και τα συνθήματα, μέχρι η πορεία να βρεθεί ξανά στην ευθεία της Πανεπιστημίου. Μια ομάδα μαθητών αναγνώρισε τη διαδήλωση και στάθηκε να την χειροκροτήσει. «Είναι αυτοί από την Πάτρα, με τους άνεργους», ακούστηκε να λέει ένας από αυτούς.
Στο ύψος της Κλαυθμώνος η πορεία συναντήθηκε με το πανό του Σωματείου Εργαζομένων στο ΙΓΜΕ. Λίγο πιο πάνω, στη διασταύρωση με τη Βουκουρεστίου, ακούγονταν πλέον καθαρά οι φωνές, τα συνθήματα και τα τραγούδια από τη μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Οι προσυγκεντρώσεις των συνδικάτων, των Λαϊκών Επιτροπών και των άλλων φορέων του κινήματος είχαν φτάσει και ετοίμαζαν ένα μοναδικό σκηνικό μετά την τελευταία στροφή.
Συγκλονιστική υποδοχή

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας με τον δήμαρχο Πατρέων, Κ. Πελετίδη, και δημοτικούς συμβούλους στο Σύνταγμα
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας με τον δήμαρχο Πατρέων, Κ. Πελετίδη, και δημοτικούς συμβούλους στο Σύνταγμα
Η πορεία κοντοστάθηκε ξανά πριν από τα τελευταία μέτρα. Ολοι ανυπόμονοι για το τι θα συναντήσουν σε λίγα λεπτά. Η κεφαλή της πορείας έστριψε προς το Σύνταγμα και βρέθηκε μπροστά σε μια μακριά «αψίδα» από σημαίες του ΠΑΜΕ και λάβαρα των συνδικάτων. Δεξιά και αριστερά στο ένα ρεύμα της Αμαλίας, παραταγμένοι χιλιάδες λαού, χειροκροτούσαν αδιάκοπα τους οδοιπόρους, τους μοίραζαν λουλούδια και μοιράζονταν μαζί τους αγκαλιές και συνθήματα. Συγκλονιστική υποδοχή, μοναδικές εικόνες.
Η πορεία πήρε θέση πάνω στην Αμαλίας και από τα μεγάφωνα ακουγόταν ο μακρύς κατάλογος με τα σωματεία και τους φορείς που δήλωναν στήριξη και συμμετοχή. Σε λίγο, το λόγο πήρε ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, για να καλωσορίσει τους οδοιπόρους. «Ο δρόμος όλων μας είναι μακρύς και ο τερματισμός αυτής της πορείας θα γίνει όταν θα ζούμε σε μία κοινωνία που τα παιδιά θα ρωτούν με απορία τους γονείς τους τι σημαίνει η λέξη ανεργία», είπε ανάμεσα σε άλλα.
Ο Παναγιώτης Κατάρας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Τύπου - Χάρτου, στο χαιρετισμό του εκ μέρους των συνδικάτων υπογράμμισε: «Στέλνουμε μήνυμα, συνεχίζουμε με νέα ορμή, το κατόρθωμα των Πατρινών συναγωνιστών μάς γεμίζει δύναμη, μας εμπνέει. Δεν τελειώνουμε σήμερα, από τώρα προετοιμάζουμε τη μεγάλη απάντηση της εργατικής τάξης, τη 48ωρη γενική απεργία». Κεντρικός ομιλητής στο συλλαλητήριο ήταν ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης(εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία θα δημοσιευτούν στο τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», μεθαύριο Πέμπτη).
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα

Το χορευτικό του Δήμου Πάτρας έκλεψε τις εντυπώσεις
Το χορευτικό του Δήμου Πάτρας έκλεψε τις εντυπώσεις
«Ως καλλιτέχνες, σας υποδεχόμαστε σήμερα με τα εργαλεία της τέχνης μας, μίας τέχνης που κύριο συστατικό της έχει τις αγωνίες, τα βάσανα, τους αγώνες του λαού μας», είχε πει νωρίτερα ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ακολούθησε ήταν ακριβώς αυτό: Μια μουσική διαδρομή στις αγωνίες, στα βάσανα και τους αγώνες του λαού.
Το πρόγραμμα άνοιξε το χορευτικό τμήμα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πάτρας. Με πρωτότυπες χορογραφίες πάνω στη μουσική τραγουδιών όπως ο «Ανεμος», ο «Οδηγητής», η «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου», η «Απόφαση», το «Αϊντε Παιδιά» και το «Μην καρτεράτε», τα αγόρια και τα κορίτσια του χορευτικού και ο χορογράφος τους, Χρήστος Γιαννόπουλος, απέσπασαν δίκαια το χειροκρότημα του κόσμου.
Παραφράζοντας το γνωστό στίχο του Γιάννη Ρίτσου, από το «Καπνισμένο τσουκάλι», ο χορογράφος ευχαρίστησε τον κόσμο, λέγοντας ότι «εμείς δεν χορεύουμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο, αλλά για να ενώσουμε τον κόσμο!». Ακολούθησαν στη σκηνή πλήθος καλλιτεχνών, που μίλησαν όλοι με θαυμασμό για το εγχείρημα.
Με τα τραγούδια τους, κράτησαν συντροφιά στον κόσμο μέχρι αργά το βράδυ τα συγκροτήματα «Kollectiva», «Υπεραστικοί», «Rebellion Connection», καθώς και οι Χρυσόστομος Καραντωνίου και Πάνος Παπαϊωάννου, Βασίλης Λέκκας, Γιάννης Λεμπέσης, Σταυρούλα Μανωλοπούλου, Νατάσσα Μουσάδη, Πάνος Μπούσαλης, Σοφία Παπάζογλου, Γιώργος Σαρρής και Ντένια Κουρούση.
Αποχαιρετώντας τους Πατρινούς

Ανεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, λίγο μετά τα Προπύλαια
Ανεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, λίγο μετά τα Προπύλαια
Η τελευταία εικόνα που εντυπώθηκε στη μνήμη, ήταν αυτή των πούλμαν από την Πάτρα να αναχωρούν για το ταξίδι της επιστροφής, περνώντας μέσα από το πλήθος, που αποχαιρετούσε τους οδοιπόρους και τους αγωνιστές με χειροκροτήματα και υψωμένες γροθιές... «Καλό δρόμο, σύντροφοι και συναγωνιστές. Θα τα πούμε στους δρόμους», ακούστηκε από τα μεγάφωνα η φωνή ενός από τους τελευταίους τραγουδιστές που ανέβηκε στη σκηνή, πριν ολοκληρωθεί η διαδήλωση.

Ας αφήσουμε το φακέλλωμα στις λογής-λογής εξουσίες

 Ας αφήσουμε το φακέλλωμα στις λογής-λογής εξουσίες


Το 1980, η συνηθισμένη μεγάλη πορεία με την οποία κορυφώνονται οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό τού Πολυτεχνείου, έγινε την Κυριακή 16 Νοεμβρίου. Η νεοδημοκρατική κυβέρνηση Ράλλη επέτρεψε την πραγματοποίησή της μέχρι το Σύνταγμα, απαγορεύοντας την κατεύθυνσή της προς την πρεσβεία των ΗΠΑ. Η πλειοψηφία των παρατάξεων τής ΕΦΕΕ πειθάρχησε αλλά ένα μεγάλο μπλοκ (πάνω από 5.000 άτομα, κυρίως προσκείμενοι σε ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ και ΕΚΟΝ Ρήγας Φερραίος-Β' Πανελλαδική) αποφάσισαν να συνεχίσουν. Μόλις οι διαδηλωτές έστριψαν από την Σταδίου προς την Βασιλίσσης Σοφίας, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και τους κυνήγησαν σε όλο το κέντρο της Αθήνας αντί απλώς να τους απωθήσουν. Κατ' αυτή την επίδειξη δύναμης των ΜΑΤ δολοφονήθηκαν με χτυπήματα στο κεφάλι η εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμή ενώ δυο ακόμη διαδηλωτές τραυματίστηκαν σοβαρά από σφαίρες αστυνομικών.

Φωτογραφία-ντοκουμέντο από την πορεία της 16/11/1980. Τα "όργανα της τάξεως" περιμένουν στην
Βασιλίσσης Σοφίας (κοντά στην Σέκερη) όσους τολμήσουν να ανηφορίσουν προς την πρεσβεία των ΗΠΑ.
Μπροστά οι αστυφύλακες, πίσω τα ΜΑΤ και πιο πίσω οι αύρες.

Με το παραπάνω απόσπασμα άρχιζε το δεύτερο σημείωμα της σειράς δεκατριών κειμένων με γενικό τίτλο Η "δημοκρατία" της αστυνομικής καταστολής, η οποία δημοσιεύθηκε σε τούτο το ιστολόγιο πριν δυόμισυ χρόνια. Το παραθέτω εδώ όχι για να σας θυμίσω την δολοφονία της Κανελλοπούλου και του Κουμή αλλά για να σταθώ στην φράση που βρίσκεται μέσα σε παρένθεση: πάνω από 5.000 άτομα, κυρίως προσκείμενοι σε ΠΠΣΠ (*), ΑΑΣΠΕ (**) και ΕΚΟΝ Ρήγας Φερραίος-Β' Πανελλαδική (***).

Μπορεί στους νεώτερους να φαντάζει εξωπραγματικό το γεγονός ότι μαζεύτηκαν 5.000 μαοϊκοί και αποχωρήσαντες από τον "Ρήγα" αλλά την εποχή εκείνη αυτό ήταν κάτι φυσιολογικώτατο. Όπως έχω ξαναγράψει, στα φοιτητικά μου χρόνια (1978-1983) δεν υπήρχε ΔΑΠ και στα πανεπιστήμια έψαχνες με το κερί για να βρεις δεξιό φοιτητή. Γι' αυτό εξακολουθώ ακόμη και σήμερα να αναρωτιέμαι πού πήγε όλη εκείνη η γενιά...

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Την προηγούμενη εβδομάδα, πάνω στην ένταση που δημιουργεί το γράψιμο, υποσχέθηκα ότι θα "ετοιμάσω ένα αφιερωματάκι σε όλους αυτούς που σημάδεψαν την πολιτική ιστορία του τόπου μας με την αριστεροσύνη τους". Να πω εκ προοιμίου ότι το μετάνοιωσα. Δεν θα το κάνω. Και δεν θα το κάνω για τρεις λόγους.
- Πρώτον, θα μου μείνει η αίσθηση του ρουφιάνου, δίχως να υπάρχει λόγος. Τί νόημα έχει να "αποκαλύψω" ότι το τάδε αγαπημένο παιδί τού σημερινού συστήματος ήταν κάποτε στο ΚΚΕ ή στο ΕΚΚΕ; Όταν το 1980 μαζεύονταν σε μια πορεία 5.000 φοιτητές μόνο από εξωκοινοβουλευτικές παρατάξεις, είναι φανερό από τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών ότι η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών εντάχθηκε τελικά στο σύστημα. Συνεπώς, για κάθε "επώνυμο" που θα ρουφιανεύω, θα υπάρχουν άλλοι 100 "ανώνυμοι" που θα παραμένουν στην σκιά.
- Δεύτερον, λόγω έλλειψης στοιχείων, δεν έχω την δυνατότητα να επεκταθώ στην άλλη πλευρά του καθρέφτη. Δηλαδή, να αναφέρω και όλους εκείνους που παλιότερα ήσαν ενταγμένοι κάπου δεξιά ή ακροδεξιά και σήμερα βρίσκονται στον αριστερό χώρο επειδή εκεί βρίσκονται τα συμφέροντά τους.
- Τρίτον, έχει δικαίωμα ο οποιοσδήποτε να αναθεωρήσει τις ιδέες και τις απόψεις του στο διάβα των χρόνων, δίχως να "φακελλώνεται". Μπορεί να σεβόμαστε όσους παραμένουν πιστοί στις ιδέες τους (ενδεχομένως δε πληρώνοντας και κάποιο τίμημα για την επιλογή τους) αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να λοιδορούμε τους υπόλοιπους.


Για να αποζημιώσω (έστω, εν μέρει) όσους περίμεναν "συνταρακτικές αποκαλύψεις", θα προσπαθήσω να αποκαταστήσω την αλήθεια για μερικούς "επώνυμους", τους οποίους έχει φροντίσει να φακελλώσει το αδίστακτο διαδίκτυο.

(α) Λένε πως η Άννα Βίσση και ο Νίκος Καρβέλας ανήκαν κάποτε στο ΕΚΚΕ. Για τον Καρβέλα δεν υπάρχει κανένα στοιχείο. Για την Βίσση φέρεται ως "απόδειξη" ότι στις 9/1/1978 συμμετείχε σε μια συναυλία στο Σπόρτινγκ υπέρ του -διωκόμενου τότε- Γιάννη Σερίφη. Όμως, όπως φαίνεται και στην αφίσσα δίπλα, η συναυλία δεν γινόταν για τον Σερίφη αλλά είχε πολύ ευρύτερο σκοπό. Επίσης, εκτός από την Βίσση, συμμετείχαν και άλλοι καλλιτέχνες, τους οποίους δύσκολα μπορεί κανείς να τους τοποθετήσει στο ΕΚΚΕ. Για την ιστορία, να πούμε ότι σ' εκείνη την εκδήλωση πρόλαβαν και μίλησαν η γυναίκα του Χρήστου Κασσίμη και ο Μανώλης Γλέζος αλλά συναυλία δεν έγινε μιας και μπήκαν στο γήπεδο παρακρατικοί και τα έκαναν γυαλιά-καρφιά.

(β) Λένε πως ο Αλέξης Παπαχελάς ανήκε στην Β' Πανελλαδική. Η αλήθεια είναι ότι ο Παπαχελάς ανήκε σε μια χούφτα μαθητών του Κολλεγίου Αθηνών, οι οποίοι βρήκαν την πιο λάιτ παράταξη που υπήρχε τότε για να κάνουν την εφηβική τους επανάσταση. Αριστερός στο Κολλέγιο Αθηνών; Και το λέμε σοβαρά;

(γ) Λένε πως ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ανήκε στον Ρήγα Φερραίο. Όμως, όλα τα στοιχεία που υπάρχουν, συνηγορούν στο ότι ο σημερινός επίτροπος δεν είχε πολιτική δραστηριότητα ως φοιτητής. Το τι έκανε ως μαθητής δεν έχει καμμιά σημασία. Κι αυτό ισχύει για τους πάντες. Παρεμπιπτόντως, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν φοιτητής κατά την θερμή περίοδο του 1973 και είναι προς τιμήν του ότι ποτέ δεν προσπάθησε να συνδέσει το όνομά του με οποιαδήποτε πράξη αντίστασης στην Νομική ή στο Πολυτεχνείο.

(δ) Ο Διονύσης Σαββόπουλος φέρεται ως παλιός οπαδός του ΚΚΕ Εσωτερικού. Πέραν του ότι κάτι τέτοιο είναι αυθαίρετο, νομίζω πως κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταχωρίσει τον Σαββόπουλο εκείνης της εποχής σε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα. Φαντάζεστε τον Διονύση τού "Φορτηγού" να παίρνει κομματική γραμμή;

(ε) Για ευνόητους λόγους, έχει παρουσιαστεί ως μέλος του ΚΚΕ ο γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας Πάνος Γερμανός. Όταν απεδείχθη (πολύ εύκολα) ότι ουδέποτε ο Γερμανός υπήρξε μέλος του ΚΚΕ, το τροπάρι άλλαξε σε "ο Πάνος Γερμανός είναι οπαδός του ΚΚΕ" (!)


Σταματώ εδώ. Δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε γνωστά πράγματα. Όπως π.χ. ότι η Άννα Φόνσου ήταν υποψήφια βουλευτής το 1996 με το ΚΚΕ και το 2007 με το ΠαΣοΚ ή ότι αμέτρητοι άλλοι "επώνυμοι" έχουν αλλάξει και συνεχίζουν να αλλάζουν κομματική στέγη κατά πώς βολεύει τα συμφέροντά τους. Για όλους, διάσημους και μη, κριτής αμείλικτος παραμένει η Ιστορία. Στο κάτω-κάτω, όταν μετακινείσαι με ευκολία από τον έναν χώρο στον άλλο, πού να την βρω την ιδεολογία σου για να την κρίνω; Και εν πάση περιπτώσει, ας αφήσουμε το φακέλλωμα στις λογής-λογής εξουσίες, που ξέρουν και την δουλειά καλύτερα από μας.

Και μια ερώτηση ως επιμύθιο: Ως γνωστόν, ο Μίκης Θεοδωράκης έχει διατελέσει υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κατά την γνώμη σας, πόση ζημιά έκανε στην αριστερή του ταυτότητα και πόσο θα επηρεάσει την υστεροφημία του αυτό το γεγονός;

Μια φορά κι έναν καιρό... Μπλοκ της "μικρής" ΠΠΣΠ σε διαδήλωση.

------------------------------------------------
(*) Η ΠΠΣΠ (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη) ήταν η φοιτητική παράταξη της ΟΜΛΕ (Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας - μαοϊκοί, πρώην μέλη του ΚΚΕ, που αποχώρησαν από το κόμμα το 1964). Όταν η ΟΜΛΕ διασπάστηκε το 1976 σε ΚΚΕ(μ-λ) και (Μ-Λ)ΚΚΕ, η ΠΠΣΠ συνέχισε ως φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ(μ-λ). Τα ποσοστά της στις φοιτητικές εκλογές μέχρι το 1980 κυμαίνονταν γύρω στο 5% και, συνήθως, ελαφρά πιο πάνω.

(**) Η ΑΑΣΠΕ (Αντιφασιστική Αντιιμπεριαλιστική Σπουδαστική Παράταξη Ελλάδας) ήταν η φοιτητική παράταξη του ΕΚΚΕ (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - μαοϊκοί). Τα ποσοστά της στις φοιτητικές εκλογές μέχρι το 1980 ήσαν ανάλογα με της ΠΠΣΠ. Από το κεντρικό της συμβούλιο έχει περάσει ο Στέλιος Κούλογλου (το αναφέρω επειδή το έχει πει και ο ίδιος), για τον οποίο υπάρχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες εδώ και εδώ.

(***) Η "ΕΚΟΝ Ρήγας Φερραίος-Β' Πανελλαδική" γεννήθηκε το 1978 από την διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ Εσωτερικού "Ε(λληνική) ΚΟ(μμουνιστική) Ν(εολαία) Ρήγας Φερραίος" και έζησε μέχρι το 1981 οπότε και αυτοδιαλύθηκε. Συσπείρωσε κυρίως τους "Ρηγάδες" που είχαν μπει στην παράταξη την εποχή της μεταπολίτευσης.

Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ

 Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ

Καλώς εχόντων των πραγμάτων... έλεγε κάπου το χτεσινό κείμενο.

Η κε του μπλοκ είναι σε εκείνη την ευχάριστη θέση που βρίσκεται κανείς όταν έχει σκεφτεί να βασίσει μια ανάρτηση σε φωτογραφικό υλικό, αλλά καταλαβαίνει πως τελικά δεν μπορεί να το αξιοποιήσει. Και το τρενάκι (φωτισμένο και αχνό στον αέρα) της ΕΤΕ που χάσαμε, απομακρύνεται στο βάθος, σφυρίζοντας χαρούμενα: του-του...

Τέλος πάντων, ουδείς αναντικατάστατος, ακόμα και οι εικόνες, που ισοδυναμούν με χίλιες λέξεις. Αλλά εγώ θα προσπαθήσω να τις αποδώσω με λιγότερες, σε ένα κείμενο που συγκεντρώνει διάφορα μικρά ευτράπελα στιγμιότυπα από την τελική ευθεία της μαραθώνιας πορείας κατά της ανεργίας.

Ο καιρός ήταν αυτό που αθλητικοί εκφωνητές συνηθίζουν να περιγράφουν ως "ιδανικές συνθήκες για ποδόσφαιρο". Λιακάδα, μετά από μια σύντομη νυχτερινή βροχούλα για να είναι βρεγμένο το χορτάρι και να κυλάει η μπάλα, με αραιή συννεφιά και λίγο αεράκι, για να μην τσουρουφλίζει ο ήλιος. Αλλά με την οσμή του αντηλιακού στον αέρα, να φέρνει το καλοκαίρι μες στην αντιλαϊκή βαρυχειμωνιά. Οι πεζοπόροι βρήκαν κάθε δυνατή προστασία για το κεφάλι τους (από τον ήλιο και για να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, καθώς εφοδεύουμε), από έναν παππού με ένα αυτοσχέδιο δίκοχο του ΔΣΕ μέχρι μια άλλη αυτοσχέδια κατασκευή, καπελάκι-καναπές, με το κατάλληλο σύνθημα από κάτω: 

Σηκωθείτε ρε!

Που θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του σημερινού σημειώματος και γενικά η φράση της εποχής μας και το βασικό της ζητούμενο.

Κι έτσι όλα κύλησαν ομαλά, όπως στην επιστροφή των Αστερίξ και Οβελίξ στη βάση τους, μετά από μια περιπέτεια. Ω μα φυσικά υπήρξαν και κάποια μικρά επεισόδια που έβαλαν το αλατοπίπερο στο ταξίδι μας. Κάτι απρόσεκτα αγριογούρουνα, κάτι άτυχοι λεγεωνάριοι, κάτι μυστήριοι με ελληνικές σημαίες που πήγαν να μπουν στην πορεία, (μπορεί να τους μπέρδεψε η σημαία του δήμου Πατρέων, μπλε με χρυσαφί κύκλο, που από μακριά φέρνει λίγο σε αυτήν της ΕΕ), κάτι Μετατζήδες που είδαν κάμερες και έτρεξαν να ποζάρουν, αλλά τους απωθήσαμε ευγενικά (Αστερίξ, να τους δείξω και εγώ πόσο ευγενικός είμαι;). Αλλά γενικά τίποτα αξιοσημείωτο που να επισκίασε το ανέφελο ταξίδι των πεζοπόρων. Ρουτίνας πράγματα.

Στο Χαϊδάρι υπήρχε και γαλατικό τσιμπούσι, χωρίς αγριογούρουνα, γιατί απέμεναν ακόμα αρκετά χιλιόμετρα. Κι αν κάποιοι είχαν κουραστεί και γκρίνιαξαν λίγο σαν τους Ρωμαίους λεγεωνάριους (οργανωθείτε, μας έλεγαν. Θα γνωρίσετε την ομορφιά του αγώνα, μας έλεγαν), πήραν μια τζούρα μαγικό ζωμό από τους συντρόφους (εκτός από τον Πελετίδη, που είχε πέσει μες στη χύτρα, όταν ήταν μικρός) και συνέχισαν αγόγγυστα. Αλλά τη μυστική συνταγή και τα ακριβή συστατικά του δεν τα γνωρίζει κανείς και μεταφέρεται από ΓΓ σε ΓΓ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ένα καλό δρεπάνι για να κόβεις γκυ, και ένα σφυρί για να σφυρηλατήσουμε τη λαϊκή συμμαχία.
Δεν το ήξερα πως μπορεί κανείς να κουραστεί (όπως θα έλεγε κι ο ακούραστος σύντροφος Οβελίξ).

Ίσως φαίνεται κάπως οξύμωρο να μιλάει κανείς για ρουτίνας πράγματα, αλλά έχει μια δόση αλήθειας για τους κομμουνιστές, που έχουν βρεθεί στα πιο απίθανα μέρη κι έχουν περπατήσει κάθε γωνιά της Ελλάδας, ακολουθώντας πότε το κόμμα, πότε τα διήμερα της οργάνωσης κι άλλους φορείς του μαζικού κινήματος. Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ... όπως λέει και ένα γηπεδικό σύνθημα (δεν έχετε βρεθεί ποτέ ρεφόρμες, στο πιο τρελό σας όνειρο).

Την επόμενη φορά, πχ για τη γενική 48ωρη απεργία, μπορούμε να προγραμματίσουμε προσυγκεντρώσεις με μαραθώνιες πορείες από κάθε πόλη, για πανελλαδικό μάζεμα στην Αθήνα. Για να δούμε, Θεσσαλονίκη-Αθήνα: πρώτη στάση στην Αλεξάνδρεια, δεύτερη μέρα στην Κατερίνη, μετά Λιτόχωρο, για να γιορτάσουμε τα 70 χρόνια από το δεύτερο αντάρτικο...
Ωραίο βγαίνει, να το δοκιμάσουμε.

Είδηση λοιπόν δεν είναι ένας κομμουνιστής να κάνει 200 τόσα χιλιόμετρα, αλλά οτιδήποτε άλλο. Με κορυφαία κάλυψη από το αντικειμενικό δελτίο του Μέγκα (να ζήσουμε να το θυμόμαστε), που ίσως μπορείτε να το δείτε σε αυτό το σύνδεσμο στο 28ο λεπτό του δελτίου (αν κι εμένα δε μου εμφανίζεται πια). Αναγγέλλει ένα θέμα με ανέργους που είχαν το θάρρος να μιλήσουν στην κάμερα και πιστεύεις αρχικά πως πρόκειται για άσχετο κόσμο, αλλά καταλαβαίνεις από τα πλάνα πως τελικά ήταν άνεργοι που συμμετείχαν στην πορεία. Μόνο που αυτό το καταλαβαίνουμε εγώ κι εσύ, σφε αναγνώστη, κι οι πιο μυημένοι. Η αμύητη πλειοψηφία μένει στο σκοτάδι, γιατί το ρεπορτάζ δε λέει σε κανένα σημείο πού ακριβώς τους πέτυχε αυτούς τους άνεργους να τους πάρει συνέντευξη, τι είναι αυτός ο κόσμος στο φόντο, η μουσική, τα μεγάφωνα, ο χαμός από τη διαδήλωση. Ποιοι είναι άραγε όλοι αυτοί; Ποια πορεία; Ποια Άμστελ; Δε θα πούμε τίποτα, γιατί έτσι μας αρέσει. Ενημέρωση...

Εμείς βέβαια μπορεί να μην είχαμε τη Στικούδη (ποια μωρέ; αυτή που είχε ο σύντροφος dj;) είχαμε όμως άλλης τάξης (εργατικής) και ποιότητας διαδηλωτές. Τη Γερασιμίδου που χόρεψε ποντιακά στο Χαϊδάρι, την Τιτίκα Σαριγκούλη που μας πέτυχε στο Μεταξουργείο και.. χαμογελούσε σύγκορμη από ικανοποίηση βλέποντας την πορεία να περνάει μπροστά της και τον κόσμο να σταματάει λίγο να τη χαιρετήσει και να φωτογραφιστεί μαζί της. Και στο Σύνταγμα ήταν ο ένας και μοναδικός (αν και δεν είναι καν ο πιο γνωστός Σπύρος Παπαδόπουλος που υπάρχει) Τραγουδόσαυρος, που παρεμπιπτόντως (τώρα που ξανάγινε μόδα) έχει κάνει την πιο πετυχημένη διασκευή του "ποια θυσία" (έχει κάνει για σένα ποτέ η εξουσία) της Άντζελας.

Κι αφού το ρίξαμε στα καλλιτεχνικά και τους σελέμπριτιζ, να διηγηθώ κι έναν τραβηγμένο συνειρμό με το τραγούδι των Κολεκτίβα: ο δρόμος που τραβάω δεν έχει τελειωμό. Που το ακούγαμε σε όλη τη διαδρομή και όταν εμφανίστηκε το συγκρότημα στο Σύνταγμα να τραγουδήσει το ίδιο (πάλι;) νόμιζα ότι θα έχουν την τύχη που είχαν οι Village People σε ένα επεισόδιο με τους Μπάντηδες (Παντρεμένοι με παιδιά), όπου ο κόσμος είχε βαρεθεί να ακούει το YMCA και τους κυνηγούσε να τους λιντσάρει.

Υπήρχαν κι άλλα μικρά, όπως τις στιχομυθίες των σφων με τους επιβάτες στη γραμμή για Χαϊδάρι, το πανό των πέντε (;) όλων κι όλων ανθρώπων της Αδεδυ, που καλωσόριζαν -sic- τους πεζοπόρους, τη μεγάλη τροτσκιστική συνάντηση των σπαρτακιστών εισοδιστών που πουλάν τις προκηρύξεις τους με το γραφικό Ποσαδιστή, που πανηγυρίζει την τελευταία 10ετία (από το 09' που τον πετυχαίνω) για το 60% που παίρνει η Αριστερά στις εκλογές. Και φυσικά το φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύει τι φωτογένεια έχει το ταξικό κίνημα και πόσο ωραίες εικόνες μπορεί να προσφέρει όταν γεμίζει τους δρόμους.
Ίσως κάποια άλλη φορά.

Αντί επιλόγου λοιπόν, μπορείτε να δείτε αυτό το σύνδεσμο (που μου έστειλε ένας σφος αναγνώστης) για την προϊστορία αυτής της πρωτοβουλίας και την αντίστοιχη κίνηση που είχε κάνει το ΚΚΗΒ με μαραθώνιες πορείες κατά της ανεργίας.
Κι ο δρόμος που τραβάμε  δεν έχει τελειωμό...

Ποιος θορυβήθηκε...

Ποιος θορυβήθηκε...

Διαβάζουμε διάφορα δημοσιεύματα με αφορμή την εκδήλωση της ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ στο Λιτόχωρο. Μάλιστα, η «Εστία» γράφει: «Το ΚΚΕ θορυβημένο από την ηγεμονική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην Αριστερά, απεφάσισε να υπερασπισθεί την θέση του στον πολιτικό χάρτη. Εκήρυξε το τρέχον έτος εόρτιο των 100 ετών από την ίδρυσή του (παρόλο κάτι τέτοιο δεν ισχύει). Εν συνεχεία απεφάσισαν να εορτασθούν τα 70 χρόνια του λεγόμενου "Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας" και επέλεξαν τον χώρο του Λιτόχωρου προς τούτο, εκεί που άρχισε ο "Τρίτος Γύρος"».


Επειδή η εμπάθεια και ο αντικομμουνισμός δεν τους επιτρέπουν να παρακολουθούν ολοκληρωμένα τη δραστηριότητα του ΚΚΕ, τους ενημερώνουμε ότι και το έτος 2016 είναι ενταγμένο στον πενταετή γιορτασμό των 100 χρόνων του ΚΚΕ που ξεκίνησε το 2013 και θα κορυφωθεί το 2018, οπότε έχει τα γενέθλιά του. Εχει ήδη πραγματοποιηθεί πλήθος εκδηλώσεων από την Ιστορία του Κόμματος, σε όλη τη χώρα, όπως η μεγάλη εκδήλωση στην Τρίπολη για τους εκτελεσμένους από το Εκτακτο Στρατοδικείο την περίοδο 1947 - 1949, οι εκδηλώσεις στο Ναύπλιο και την Ακροναυπλία που λειτουργούσε ως στρατόπεδο πολιτικών κρατουμένων από το 1937, ενώ έχουν προγραμματιστεί και πολλές άλλες, όπως οι εκδηλώσεις για τα 80χρονα του Μάη του '36 φέτος στη Θεσσαλονίκη κ.ο.κ.

Τα 70χρονα του ΔΣΕ δεν γιορτάστηκαν αποκλειστικά στο Λιτόχωρο. Προηγήθηκε η εκδήλωση για τη μάχη της Φλώρινας, όπου στήθηκε και μνημείο για τους πεσόντες, και θα ακολουθήσουν κι άλλες εκδηλώσεις, όπως αυτές που προγραμματίζει η ΚΝΕ τον Ιούλη, στο Βίτσι.
Και φυσικά το ΚΚΕ τιμά τους αλύγιστους της ταξικής πάλης σε όλη την πορεία του, ανεξάρτητα αν στα χρόνια της παρανομίας ο αντίπαλος «έκοβε και έραβε» την Ιστορία στα μέτρα του.

Και για να ολοκληρώσουν το ρεπορτάζ τους από το Λιτόχωρο, να τους επισημάνουμε ότι ο λαός της πόλης ήταν στους δρόμους, πολλοί χειροκροτούσαν και από τα παράθυρα και τα μπαλκόνια των σπιτιών, χαιρετούσαν το πέρασμα 2.000 (δύο χιλιάδων) διαδηλωτών, που σχημάτισαν πορεία μέχρι την πλατεία όπου βρίσκεται μεγαλοπρεπές μνημείο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με τις στήλες που αναγράφουν τα ονόματα των Λιτοχωριτών αγωνιστών που έπεσαν είτε στο έπος του '40 είτε στην κατοχή 1941 - '44, μέλη του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, είτε στις μάχες 1946 - '49 ως μέλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.


Τ.

Αναδιαρθρώσεις με άξονα τα «κόκκινα» δάνεια

Αναδιαρθρώσεις με άξονα τα «κόκκινα» δάνεια
Αναπόσπαστα συνδεμένο με το κεντρικό ζήτημα των αναδιαρθρώσεων σε κλάδους και τομείς της οικονομίας και της παραγωγής είναι και το θέμα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, που υπολογίζονται σήμερα σε περισσότερα από 110 δισ. ευρώ, ποσά που φτάνουν στο 63% του παραγόμενου ΑΕΠ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα «κόκκινα» δάνεια βρίσκονται σταθερά στο τραπέζι των αντιλαϊκών αξιολογήσεων, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν ένα ακόμη επίπεδο, γύρω από το οποίο εκδηλώνονται οι επιχειρηματικές κόντρες και οι ανταγωνισμοί.
Την ίδια ώρα, σφίγγει ακόμη περισσότερο η θηλιά των πλειστηριασμών γύρω από την πρώτη κατοικία. Κι ενώ η όποια παρεχόμενη «προστασία», με νόμο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει πέσει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, ο «Κώδικας Δεοντολογίας» των τραπεζών θα εμπλουτιστεί με νέες διατάξεις, προκειμένου να ενταθούν οι εκβιασμοί απέναντι στα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, εξαναγκάζοντάς τα να κόψουν ακόμη και από τις πιο στοιχειώδεις δαπάνες διαβίωσης, προκειμένου να ανταποκριθούν στις «υποχρεώσεις» απέναντι στις τράπεζες...
***
Στην ετήσια έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρα, τονίζεται ότι θα τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι ανά τραπεζικό όμιλο, με ορίζοντα εφαρμογής τον Ιούνη του 2016 και παρακολούθηση ανά τρίμηνο. Τα παραπάνω, μεταξύ άλλων, συνδέονται με τη «δημιουργία δευτερογενούς αγοράς μη εξυπηρετούμενων δανείων, την επίσπευση δικαστικών διαδικασιών και με την ευκολία ρευστοποίησης των εξασφαλίσεων από τις τράπεζες», «φωτογραφίζοντας» βέβαια και την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας. Σε αυτό το πλαίσιο, προωθείται εμπροσθοβαρές χρονοδιάγραμμα, προκειμένου μέσα στην επόμενη διετία (μέχρι το 2018) να υπάρξει σημαντική μείωση των «κόκκινων» δανείων. Προβλέπονται παρεμβάσεις για την αναδιάρθρωση των βιώσιμων επιχειρήσεων, με κρίσιμο ζήτημα την ανάληψη ενεργητικών πρωτοβουλιών, όπως για την αλλαγή διοικήσεων υπερχρεωμένων εταιρειών, σε περίπτωση που αυτές δεν «συνεργάζονται» με τις τράπεζες, αλλά και αλλαγές τόσο στη «δομή όσο και στα επιχειρηματικά σχέδια της οφειλέτριας επιχείρησης».
Και, βέβαια, δεν είναι τυχαία η σημερινή διαπάλη ανάμεσα σε «νέα» και «παλαιά» επιχειρηματικά τζάκια. Πρόκειται για ζητήματα, η διεκπεραίωση των οποίων προϋποθέτει νομοθετικές παρεμβάσεις και στο κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας των ΑΕ, όπως των επιχειρηματικών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πιστώτριες τράπεζες και «επενδυτές» που θα αγοράσουν προβληματικά δάνεια θα έχουν τη δυνατότητα να προχωρούν σε «μετοχοποίηση» του χρέους, δηλαδή να συμμετέχουν στα μετοχικά κεφάλαια των υπό αναδιάρθρωση εταιρειών και μάλιστα χωρίς τη συναίνεση των σημερινών μετόχων τους, με την προϋπόθεση ότι θα διασφαλίζεται η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Επιπλέον, απαιτούνται και φορολογικού χαρακτήρα παρεμβάσεις, όπως για παράδειγμα ο τρόπος φορολόγησης επί των επιχειρηματικών κερδών που θα αποκομίζουν οι «επενδυτές» από τη διαχείριση των δανείων, απαλλαγές για τους τραπεζικούς ομίλους που μεταβιβάζουν δάνεια και σειρά από άλλα. Ακόμη, προωθούνται διατάξεις για τη δικαστική απαλλαγή των νέων διοικήσεων που θα τοποθετηθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους, για τυχόν «λάθη», παραλείψεις και παραβάσεις που έγιναν από τις προηγούμενες διοικήσεις και μετόχους. Σε αυτό το πλαίσιο, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, «καθαρίζει» ο επιχειρηματικός όμιλος που κρίνεται «βιώσιμος» σε συνδυασμό και με το «κούρεμα» του χρέους που θα επιτύχει από τους πιστωτές.
***
Σε κάθε περίπτωση, κριτήριο για τη διάσωση επιχειρήσεων αποτελεί η βιωσιμότητά τους και μάλιστα σε συνδυασμό με τις προοπτικές και την ανταγωνιστικότητα του κλάδου στον οποίο εντάσσεται η κάθε επιχείρηση. Αυτό με τη σειρά του συνδέεται και με το υπό διαμόρφωση «πρότυπο παραγωγικής ανασυγκρότησης» και με το νέο «αναπτυξιακό νόμο», που δίνουν νέα κίνητρα και κάθε είδους απαλλαγές και διευκολύνσεις, σε όφελος του κεφαλαίου, προκειμένου να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις. Εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία έχουν δείξει ενδιαφέρον για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, επισήμανε, πρόσφατα ο επικεφαλής του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, Μ. Σάλλας. Στο πλαίσιο επίσκεψης στο Βερολίνο, διαμήνυσε το ενδιαφέρον που εκδηλώνουν οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι για την προσέλκυση και γερμανικών επενδύσεων σε ελληνικές επιχειρήσεις, μέσω της διαχείρισης - μεταβίβασης των προβληματικών δανείων και με τη συμμετοχή τους στα μετοχικά κεφάλαια των εν λόγω εταιρειών. Σύμφωνα με τον Μ. Σάλλα, πρόκειται για δάνεια βιώσιμων επιχειρήσεων, οι οποίες αναζητούσαν χρηματοδότηση, αναφέροντας ως σημαντικότερους τομείς την επεξεργασία αγροτικών προϊόντων, την αγορά ακινήτων, το εμπόριο και τον τουρισμό.
***
Σε αυτό το φόντο, το νευραλγικό ζήτημα για τους τραπεζίτες και το εγχώριο κεφάλαιο είναι η διαχείριση των «προβληματικών» δανείων, κυρίως των μεγάλων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων. Η αποκατάσταση συνθηκών «ομαλότητας» στο τραπεζικό σύστημα είναι το αναγκαίο βήμα για την τραπεζική χρηματοδότηση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων του κεφαλαίου, συμπληρωματικά με τις ενισχύσεις του νέου ΕΣΠΑ, του «επενδυτικού πακέτου - Γιούνκερ», αλλά και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του κρατικού προϋπολογισμού. Τα παραπάνω αποτελούν πτυχές της αντιλαϊκής διαβούλευσης με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Την ίδια ώρα, η αποκατάσταση της ομαλότητας για το εγχώριο κεφάλαιο, με επόμενο βήμα την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», προϋποθέτει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των μέτρων, στο έδαφος των μνημονίων διαρκείας.

Στη μάχη για την απεργία

Στη μάχη για την απεργία


Η νέα αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ που προετοιμάζεται και αποκρυσταλλώνεται τις επόμενες μέρες πρέπει να συναντήσει τη μαχητική απάντηση των εργαζομένων. Η 48ωρη απεργία πρέπει να αφήσει το στίγμα της στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες και η επιτυχία της να αποτελέσει έναυσμα για τη συνέχεια.
Η μεγάλη πορεία αγώνα ενάντια στην ανεργία, από την Πάτρα μέχρι την Αθήνα, που ολοκληρώθηκε με ένα μεγάλο συλλαλητήριο την Κυριακή στο Σύνταγμα, και αγκαλιάστηκε ευρύτερα από εργαζόμενους και φτωχά λαϊκά στρώματα, που δεν έχουν σταθερούς δεσμούς με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, δείχνει ότι υπάρχουν δυνατότητες να δυναμώνει η αντίληψη πως μόνο με την οργάνωση και τη δράση μπορούν οι εργαζόμενοι, ο λαός, να διεκδικήσουν, να απαντήσουν στην αντιλαϊκή πολιτική.
Παράλληλα, η νίκη των εργαζομένων στην «Ανακύκλωση» του Ηρακλείου, μετά από 165 μέρες κινητοποιήσεων, δίνει απάντηση στην αντιδραστική προπαγάνδα ότι με τον αγώνα δεν βγαίνει τίποτα, ότι «και να απεργήσουμε τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει». Με τέτοια απαιτητικότητα και αποφασιστικότητα να δώσουμε τη μάχη της 48ωρης γενικής απεργίας. Βεβαίως, πρόκειται για μια μάχη πολύ πιο δύσκολη και πιο απαιτητική. Το κύριο βάρος πρέπει να πέσει στους κλάδους, στους χώρους δουλειάς.
Στην προετοιμασία της απεργίας χρειάζεται να αξιοποιείται κάθε αφορμή για να ανεβαίνουν η μαχητικότητα, το επίπεδο των διεκδικήσεων, να συνδέονται τα γενικότερα αιτήματα που παλεύει το ταξικό κίνημα με τα οξυμένα προβλήματα που ξεσπάνε και οξύνονται καθημερινά στους χώρους δουλειάς.
Οι κινητοποιήσεις της περασμένης βδομάδας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μια σειρά συνδικάτων από διάφορους κλάδους, με αφορμή το πιεστικό πρόβλημα της ανεργίας, πήραν πρωτοβουλίες και οργάνωσαν κινητοποιήσεις που βοήθησαν να ανέβει το αγωνιστικό κλίμα.
Αυτή η δράση χρειάζεται να ενταθεί, παράλληλα με τη διαφωτιστική δουλειά για το τι επιφυλάσσουν στο λαό τα νέα μέτρα, ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές, ποια είναι η διέξοδος, γιατί πρέπει να πετύχει η απεργία.
Η κυβέρνηση ελίσσεται, προσπαθεί να ροκανίσει χρόνο, να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους και το λαό ότι δίνει τάχα μάχη για τα δικά τους συμφέροντα, όταν στην πραγματικότητα παζαρεύει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Δεν είναι μόνο το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, τα «κόκκινα» δάνεια. Παράδειγμα αποτελούν και οι ιδιωτικοποιήσεις, όπως αυτή που ολοκληρώθηκε τις προάλλες με τη συμφωνία πώλησης των μετοχών της ΟΛΠ ΑΕ στην «Cosco».
Απέναντι στις εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις η κυβέρνηση επιστράτευσε προπάντων την προπαγάνδα ότι είναι μια «καλή συμφωνία», που υπηρετεί τον αναπτυξιακό προσανατολισμό του λιμανιού, με συμμετοχή του κράτους.
Αλλοι υπουργοί, που εμφανίζονταν να διαφωνούν με αυτήν τη μορφή ιδιωτικοποίησης, ανέλαβαν να εξηγήσουν στο λαό τα ...οφέλη της και να καλλιεργήσουν προσδοκίες ότι μέχρι την οριστικοποίηση της μεταβίβασης των μετοχών, πολλά μπορούν ακόμα να αλλάξουν.
Είναι μελετημένη η τακτική της κυβέρνησης και διαμορφώνεται στη βάση της ικανότητας που έχει ακόμα να χειραγωγεί λαϊκές αντιδράσεις από την αντιλαϊκή πολιτική της, με τη συνδρομή και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Γι' αυτό έχει την εμπιστοσύνη του κεφαλαίου.
Παράλληλα, το «τίποτα δεν γίνεται με τους αγώνες» δίνει και παίρνει στους τόπους δουλειάς. Η διάχυση της απογοήτευσης είναι η άλλη όψη της τρομοκρατίας που ανθεί, κυρίως εκεί που διαμορφώνονται προϋποθέσεις να εκφραστούν αγωνιστικές διαθέσεις και να υπάρξει μεγαλύτερη συσπείρωση σε κινητοποιήσεις.
Δουλειά, λοιπόν, με σχέδιο σε κάθε κλάδο και στους τόπους δουλειάς, προσπάθεια να πάρουν ευθύνη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην οργάνωσή της, να γίνει δική τους υπόθεση, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, συγκεντρώσεις και άλλες συλλογικές διαδικασίες.
Μόνο η οργανωμένη, αποφασιστική και καλά σχεδιασμένη παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων μπορεί να απαντήσει στην προσπάθεια της εργοδοσίας και των κομμάτων της να περάσει ατσαλάκωτη η πολιτική του κεφαλαίου και να νομοθετήσουν τα μέτρα που τσακίζουν το λαό.

Ρατσιστικό παραλήρημα και δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών

Ρατσιστικό παραλήρημα και δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών

Την εμφάνισή τους έκαναν την περασμένη Παρασκευή τάγματα εφόδου της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, διοργανώνοντας συγκέντρωση με σύνθημα «κατά της ισλαμοποίησης» έξω από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ομιλητής στη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής ήταν ο υπόδικος Ν. Μιχαλολιάκος, ενώ εκεί βρίσκονταν και οι υπόδικοι βουλευτές Κασιδιάρης και Λαγός.

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, ομάδες χρυσαυγιτών επιτέθηκαν σε συγκέντρωση που διοργανωνόταν σε κοντινή απόσταση από διάφορες οργανώσεις με συνθήματα «Ανοίξτε τα σύνορα». Από την επίθεση, που χαρακτηριστικό της είχε ρατσιστικά, φασιστικά συνθήματα κατά προσφύγων και μεταναστών, δεν γλίτωσε εργαζόμενος σε τηλεοπτικό συνεργείο, όταν χρυσαυγίτης κρανοφόρος πετάγεται από ομάδα και με σιδερόβεργα επιχειρεί δολοφονικό χτύπημα, που ευτυχώς δεν βρήκε το στόχο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η επίθεση ξεκίνησε με παράγγελμα που δόθηκε από τον Κασιδιάρη. Γυναίκα φωτογράφος διαδικτυακού περιοδικού κατήγγειλε ότι μαυροφορεμένος άνδρας, που είχε βγει από το μπλοκ της Χρυσής Αυγής, τη χαστούκισε και την κλώτσησε στο πρόσωπο την ώρα που κάλυπτε τα γεγονότα. Το περιστατικό συνέβη μπροστά στα μάτια αστυνομικών, οι οποίοι δεν αντέδρασαν... Ο οπερατέρ γλίτωσε από το δολοφονικό χτύπημα γιατί πρόλαβε να κάνει ελιγμό, ενώ ένας αστυνομικός έσπρωξε μετά τον χρυσαυγίτη. Σε φωτογραφίες των επεισοδίων φαίνεται και ο πυρηνάρχης Πειραιά Σωτήρης Δεβελέκος.
Σε καταγγελίες που επικαλούνται φωτογραφίες και βίντεο, χρυσαυγίτες και ΜΑΤ βρίσκονταν στην ίδια πλευρά την ώρα της συμπλοκής με αναρχοαυτόνομους που συμμετείχαν στη συγκέντρωση. Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες που συνοδεύονται από δημοσιοποίηση φωτογραφικών ντοκουμέντων, καταγγέλλεται πως ο συγκεκριμένος που επιτέθηκε στον οπερατέρ ...βολτάρει ανάμεσα σε δυνάμεις των ΜΑΤ, έχοντας βγάλει το κράνος του, χωρίς να γίνεται απολύτως καμία κίνηση για τη σύλληψή του.
Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, οι δικηγόροι της οικογένειας του Παύλου Φύσσα έκαναν έκκληση να χορηγηθεί άδεια στους δικηγόρους, για να συνεχιστεί η δίκη της Χρυσής Αυγής, «για να μη θρηνήσουμε και άλλα θύματα της φασιστικής και ναζιστικής βίας, οι οπαδοί της οποίας αποδεδειγμένα και επανειλημμένως αποθρασύνονται από τη μη διεξαγωγή των συνεδριάσεων του Δικαστηρίου». Κάλεσαν, επίσης, το υπουργείο Δικαιοσύνης να προβεί στα απαραίτητα μέτρα για την ταχεία διεξαγωγή της δίκης.
Επιπλέον, προχτές Κυριακή το απόγευμα, μία άλλη οργάνωση φασιστοειδών ονόματι Λαϊκή Ελληνική Πατριωτική Ενωση (σ.σ. έχει στελεχωθεί και από πρώην χρυσαυγίτες) επιχείρησε να εισβάλει στο λιμάνι του Πειραιά. Ομάδες φασιστοειδών επιχείρησαν να μπουν στο χώρο του λιμανιού όπου βρίσκονταν μετανάστες και πρόσφυγες, από την πύλη Ε8, αλλά απωθήθηκαν από αστυνομικούς των ΜΑΤ που έκαναν χρήση δακρυγόνων, ενώ έγιναν και τρεις συλλήψεις. Από την αρχή στράφηκαν εναντίον των δημοσιογράφων, βρίζοντας χυδαία και απειλώντας κατά τηλεοπτικών συνεργείων. Τα φασιστοειδή φώναζαν συνθήματα εναντίον του Παύλου Φύσσα.

TOP READ