22 Μαρ 2016

Τα σκυλια του πολεμου

Έγκλημα, παράγωγο του Ιμπεριαλισμού









Επιθέσεις σε αεροδρόμιο, επιθέσεις και σε σταθμούς του μετρό κοντά στην ΕΕ στις Βρυξέλλες. Όταν τα σκυλιά του πολέμου που αμολούν πάθουν λύσσα, πάνε να δαγκώσουν και αυτόν που τα αμόλυσε. Το θέμα είναι ότι συνήθως την πληρώνουν οι μη άμεσα εμπλεκόμενοι. Γιατί το μετρό δεν θα το πάρουν συνήθως αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, αυτοί έχουν λιμουζίνες. Θα το πάρουν κυρίως και αυτοί που πάνε να καθαρίσουν τις τουαλέττες, να κάνουν την λάντζα, να σοβατίσουν τον τοίχο, ντόπιοι και μετανάστες, σίγουρα και πρόσφυγες. Θα ήταν αστείο να αποδώσουμε σε κάποια αντι-ιμπεριαλιστική ενέργεια τις επιθέσεις, επειδή έγιναν στην πόλη-έδρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Οι επιθέσεις αυτές είναι έγκλημα τόσο απέναντι στα άμεσα θύματα όσο και απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, γιατί ξέρουμε τι θα επακολουθήσει, ξέρουμε ότι τα επόμενα θύματα αυτού του συμβάντος θα είναι αυτοί. Σκυλιά του ιμπεριαλισμού είναι οι δράστες, ανεξαρτήτως προθέσεων. Σκυλιά από την μία, σκυλιά από την άλλη, και στην μέση να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαί.
ΥΓ: Η Ε.Ε κάνει ντηλς με τον Ερντογάν που αποδεδειγμένα στηρίζει το ΙΚ, ενώ παράλληλα στις Βρυξέλλες γίνεται τρομοκρατική. Ας βγάλει ο καθένας και η καθεμιά μας συμπεράσματα για το νέο γύρο ρητορείας περί τάξης και ασφάλειας που θα ξεκινήσει.

έγραψε το Αγκάρρα

Ταξικός εμφύλιος

Ταξικός εμφύλιος


Χτες βράδυ στον Ενικό, η Φώφη είπε σε κάποιο σημείο πως η καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων, στην οποία οδηγεί η κυβερνητική πολιτική, οξύνει την κοινωνική πόλωση και εντείνει τους φόβους της για έναν πιθανό ταξικό εμφύλιο!

Στην εποχή μας βέβαια, ένας εμφύλιος μόνο ταξικό περιεχόμενο θα μπορούσε να έχει, κι ας φροντίζουν επιμελώς να το κρύβουν πχ με ατάκες του τύπου "έλληνας να ντουφεκάει έλληνα" και με "ψαγμένες αναλύσεις" για την (αγροτική) ταξική σύνθεση του ΔΣΕ.

Από τη διατύπωση της Φώφης πάντως (ταξικός εμφύλιος), θα μπορούσε να παρανοήσει κανείς και να καταλάβει μια διαμάχη εντός των ορίων της ίδιας τάξης, πχ της εργατικής, που παραμένει διαιρεμένη και αφήνει την πάλη των τάξεων ιστορικά αδικαίωτη. Ή το σύνθημα της Κομιντέρν "τάξη εναντίον τάξης", από τη λεγόμενη τρίτη περίοδο, γιατί η Φώφη στο ΠαΣοΚ τον έζησε από πρώτο χέρι και το σιχάθηκε.

Μια τέτοια σιχαμερή περίπτωση (πάλαι ποτέ) σοσιαλφασισμού είναι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και το πρόσφατο συνέδριό της, που διοργανώθηκε στη Ρόδο, γιατί όσο πιο εξωτικό μέρος κι όσο πιο μακριά από μεγάλα αστικά κέντρα, με οργανωμένες, εργατικές δυνάμεις, τόσο πιο άνετα νιώθουν να νοθεύσουν και να μαγειρέψουν το αποτέλεσμα.

Χρειάζεται εξάλλου κάτι ταιριαστό με τους εξωτικούς κλάδους και τα σωματεία που εκπροσωπούνται. Ο συμπαθής κλάδος χορευτών οριεντάλ (που δυσκολεύομαι να καταλάβω τι ειδικά αιτήματα έχει σε σχέση με άλλους χορευτές), δύο-τρία διαφορετικά σωματεία εργαζομένων σε γραφεία κηδειών, που συμπυκνώνουν διαλεκτικά την ενότητα μες στη διαφορά, και φυσικά το ανθηρό κι αναπτυσσόμενο επάγγελμα του μέλλοντος: θυρωρός. Που όταν ήμασταν στο δημοτικό (25 χρόνια πριν δηλ κι όχι τώρα, που έχει εξαφανιστεί τελείως) και παίζαμε όνομα-ζώο-πράγμα από θήτα, βασικά ντρεπόμασταν να το βάλουμε στο επάγγελμα κι ερχόταν στις προτιμήσεις λίγο πίσω από το "θηριοδαμαστής", που παίζει να είναι συγκριτικά πιο μαζικός κλάδος.

Αν ασχοληθεί κανείς λίγο με τα του συνεδρίου, μπορεί να βγάλει πολλά σπαρταριστά λαβράκια -και κάποια εξ αυτών πολιτικής φύσης. Πχ για τις παλινωδίες των Λαφαζανικών, που η αταλάντευτη αντιμνημονιακή τους γραμμή δεν τους αποτρέπει από το να κατέβουν στο ΜΕΤΑ, μαζί με τους παλιούς(;) συντρόφους τους Συριζαίους και το Φωτόπουλο. Ενώ η Ανταρσυα πήρε τους "συνεπείς λαφαζανικούς" και γιόρτασε τη δική της εκλογική άνοδο.

Μικρή άνοδο κατέγραψαν κι οι δικές μας δυνάμεις, ανακτώντας τη δεύτερη θέση από τη ΔΑΚΕ. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο σημαντικό. Η ουσία είναι αν υπάρχει λόγος και κάποιο νόημα σε όλη αυτή τη διαδικασία και την έμμεση 'νομιμοποίησή' της, σε αυτό το κουφάρι της ανύπαρκτης και ανυπόληπτης ΓΣΕΕ και τα εργατοπατερικά ζόμπι που νεκρανασταίνονται μόνο για να στήσουν το μηχανισμό επανεκλογής τους και ξαναπέφτουν σε χειμερία νάρκη. Το πρόβλημα είναι πως το τελευταίο διάστημα δεν έχει κουνηθεί φύλλο για το ασφαλιστικό-λαιμητόμο, που έρχεται, κι έχουν απομείνει μόνο οι ταξικές δυνάμεις να ζυμώνουν και να προετοιμάζουν την πρόταση για 48ωρη απεργία.

Οι συσχετισμοί στο εργατικό κίνημα δεν έχουν προφανώς καμία σχέση με την αποτύπωσή τους στο συνέδριο-παρωδία, ούτε πρόκειται να αλλάξουν μέσα από αυτό. Έτσι μπαίνει το ζήτημα τι νόημα έχει να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, κι αν πρέπει να πιέσουμε τα πράγματα σε μια ουσιαστική ρήξη, που θα οδηγήσει σε κάτι διαφορετικό (και βασικά υπαρκτό, λειτουργικό).

Την ίδια στιγμή βέβαια, τα εξεγερμένα Εξάρχεια αντιλαμβάνονται πως οι συνθήκες είναι υπερώριμες πια, το ποτήρι με το νερό περιμένει να απλώσουμε το χέρι μας να το πιάσουμε για να ξεδιψάσουμε κι η επαναστατική κατάσταση είναι εκεί έξω, τόσο πηχτή, που μπορείς σχεδόν να την αγγίξεις. Οπότε προχώρησαν το περασμένο Σάββατο σε μια ένοπλη διαδήλωση στην πλατεία, που μπορεί να οδηγήσει σε πιο ενδιαφέρουσες διαδικασίες, νέο Δεκέμβρη και δε συμμαζεύεται.

Αν δεν ήταν ύποπτο κι επικίνδυνο, το πράγμα θα ήταν σχεδόν αστείο, σαν πάρτυ μασκέ με θέμα "ένοπλη εξέγερση". Αλλά αυτά δεν πάνε ακριβώς αντιπαραθετικά, όπως κι η συνειδητή προβοκάτσια δεν αποκλείει την αγνή κι άδολη ηλιθιότητα, που την υπηρετεί, πιστεύοντας ότι ενσαρκώνει το φόβο και τον τρόμο της Φώφης και του αστικού πολιτικού συστήματος.

Το πιο ωραίο στον καπιταλισμό είναι ότι έχεις ελευθερία επιλογών, ακόμα και για τον τρόπο που θα αντισταθείς. Θέλεις υπεύθυνη, συνδικαλιστική δράση, που δε θα αμφισβητεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ("ναι" στο δημοψήφισμα), με κάποιες εθιμοτυπικές απεργίες το χρόνο; Πάρε ΓΣΕΕ. Θες κάτι πιο έντονο και ριζοσπαστικό, που να συγκρούεται φαντασιακά και να καλύπτει τα πιο άγρια κι επαναστατικά σου ένστικτα; Μια διονυσιακή εκτόνωση, με όρους κοινωνίας του θεάματος; Έχουμε κι από αυτό.

Οτιδήποτε μπορεί να λειτουργήσει ως αντιπερισπασμός και να σε αφήσει θεατή στον πραγματικό, κοινωνικό πόλεμο...
Σκέφτομαι και γράφω από το Μπρεζνιεφικό απολίθωμα


Ο ΝΑΤΟικός βιασμός της Γιουγκοσλαβίας

Ο ΝΑΤΟικός βιασμός της Γιουγκοσλαβίας


Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Ήταν 24 Μάρτη 1999- πριν 17 χρόνια- όταν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα ξεκινούσαν το βάρβαρο σφυροκόπημα ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας. Λίγα μόλις χιλιόμετρα βορείως των ελληνικών συνόρων, η βορειοατλαντική (λυκο)συμμαχία έβαζε την αιματοβαμμένη της σφραγίδα στην τελευταία μεγάλη σφαγή του 20ου αιώνα. Ήταν τότε που η βαλκανική χερσόνησος γινόταν, για άλλη μια φορά, πεδίο δράσης των ιμπεριαλιστών και η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γιουγκοσλαβία (ή μάλλον ότι είχε απομείνει απ’ αυτήν) συντρίβονταν στις μυλόπετρες των ευρωατλαντικών συμφερόντων.
Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΑΤΟ που ξεκινούσε μια πλατιάς κλίμακας πολεμική επιχείρηση χωρίς την- τυπική έστω- έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Βεβαίως, οι συμμετέχουσες στο έγκλημα κυβερνήσεις των χωρών-μελών της συμμαχίας (με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία) είχαν βρει ήδη το κατάλληλο πρόσχημα: Ήταν ο τερματισμός της υποτιθέμενης «επιθετικότητας» της κυβέρνησης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στην περιοχή του Κοσόβου. Για να δικαιολογήσουν δε την επερχόμενη στρατιωτική επέμβαση οι ηγέτες της ΝΑΤΟικής συμμορίας (Κλίντον, Μπλερ, Σρέντερ κλπ.) είχαν επιδωθεί σε ένα ρεσιτάλ δημόσιου πολιτικού θεατρινισμού, παριστάνοντας τους «ανησυχούντες» για την τύχη της αλβανικής μειονότητας του Κοσσυφοπεδίου.
«Δρούμε μαζί με τους συμμάχους μας για την ειρήνη» σημείωνε σε- οσκαρικών διαστάσεων από άποψη ερμηνείας- τηλεοπτικό του διάγγελμα λίγες ώρες πριν την έναρξη των βομβαρδισμών ο Μπ.Κλίντον, προσθέτοντας «δρώντας τώρα, προασπίζουμε τις αξίες μας, προστατεύουμε τα συμφέροντα μας και ενισχύοντας τους σκοπούς της ειρήνης».
Το ποιές «αξίες», ποιά «συμφέροντα» και ποιούς «σκοπούς» προάσπιζε το ΝΑΤΟικό μακελειό θα το δούμε στη συνέχεια…
yougo2
Στις 23 Μάρτη, ο τότε ΓΓ του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα δίνει εντολή στον αμερικανό στρατηγό Γουέσλι Κλαρκ για την έναρξη των πρώτων αεροπορικών επιδρομών πάνω απ’ τις σερβικές πόλεις. Μέσα σε 78 ημέρες κυβερνητικά κτίρια, νοσοκομεία, σχολεία, δημόσιες συγκοινωνίες, γέφυρες, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα ισοπεδώθηκαν στην κυριολεξία, παρά τις ΝΑΤΟικές διαβεβαιώσεις ότι οι βόμβες στόχευαν…αποκλειστικά στρατιωτικές υποδομές. Βελιγράδι, Νόβι Σαντ, Νις, Πρίστινα, Πράχοβο, μικρότερες σερβικές πόλεις και χωριά έζησαν για περισσότερους από δύο μήνες τον τρόμο και την ωμή ΝΑΤΟϊκή βαρβαρότητα.
Σε αυτό το σημείο- εξετάζοντας τα γεγονότα από ιστορική απόσταση 17 ετών- αξίζει να κάνουμε ορισμένες επισημάνσεις σχετικά με τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία.
  1. Ποιοί ήταν οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στο ΝΑΤΟικό έγκλημα; Ασφαλώς και δεν ήταν η προστασία της μειονότητας του Κοσσυφοπεδίου που χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα. Ο πρώην διευθυντής επικοινωνίας του αμερικανού αναπληρωτή υπουργού εξωτερικών Στρόουτ Τάλμποτ (επί κυβέρνησης Κλίντον), ο Τζον Νόρις, αναφέρει τα εξής:
«Η πορεία της κοινότητας των δυτικών δημοκρατιών αποδεικνύει γιατί η Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς αποτελούσε αναχρονισμό (στο διεθνές πεδίο). Ενώ τα έθνη σε ολόκληρη την περιοχή επεδίωκαν να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους, να αμβλύνουν τις εθνικές εντάσεις και να διευρύνουν την κοινωνία των πολιτών, το Βελιγράδι συνέχιζε να κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Δεν πρέπει λοιπόν να απορεί κανείς για το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και η Γιουγκοσλαβία τέθηκαν σε τροχιά σύγκρουσης. Ήταν η αντίσταση της Γιουγκοσλαβίας στις ευρύτερες τάσεις πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων – όχι η καταπίεση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου – αυτό εξηγεί καλύτερα τους λόγους του πολέμου του ΝΑΤΟ» (John Norris (2005),  Collision Course: NATO, Russia and Kosovo).
Η Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς, λοιπόν, έγινε ουσιαστικά το πειραματόζωο του ιμπεριαλισμού στην προσπάθεια τρομοκράτησης των λαών. Στα κεφάλια των σέρβων αμάχων δοκιμάστηκε το ιμπεριαλιστικό δόγμα του «όποιος δεν συμμορφώνεται με τη νέα διεθνή τάξη πραγμάτων θα βιώνει τη βαρβαρότητα». Η συνέχεια είναι γνωστή: Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Μάλι, Συρία κλπ.
Για να έχουμε μια σαφέστερη εικόνα των λόγων που οδήγησαν στο ΝΑΤΟικό μακελείο του 1999, πρέπει να δούμε και ποιοί τελικά ωφελήθηκαν απ’ την ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας.
Της ερημοποίησης που προκάλεσε η θηριωδία των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, ακολούθησε ένα «πλιάτσικο» ξεπουλήματος και ιδιωτικοποιήσεων των κρατικών υποδομών της χώρας. Κερδισμένα βγήκαν ασφαλώς ευρωπαϊκά και αμερικανικά μονοπώλια. Υπολογίζεται ότι στη μετά-Μιλόσεβιτς εποχή, από το 2000 έως το 2009, έλαβαν χώρα περισσότερες από 1.800 ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας και επιχειρήσεων, η πλειοψηφία της σερβικής βιομηχανίας μετάλλου έχει περάσει σε αμερικανικά χέρια ενώ η εθνική αυτοκινητοβιομηχανία «Ζάσταβα» εξαγοράστηκε από τον ιταλικό κολοσσό Fiat.
Στο «παιχνίδι» της «οικονομικής ανασυγκρότησης» της χώρας μπήκαν τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όσο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Σύμφωνα με τον καναδό οικονομολόγο, διευθυντή του Κέντρου Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση, Μισέλ Χοσουντόφσκι, ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα είχαν ήδη, πριν τη ΝΑΤΟική επέμβαση, εκπονήσει σχετικό σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης (Linking NATO, the IMF, and the World Bank- Michel Chossudovsky (http://www.converge.org.nz/pma/apmich.htm).
Η «ανασυγκρότηση» αυτή ευθυγραμμίζονταν πλήρως με μια σειρά στρατηγικών επιλογών και μεταρρυθμίσεων (ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα δημόσιων υπηρεσιών, άνοιγμα αγορών, πλήρης διάλυση εργατικών-κοινωνικών κεκτημένων κλπ) που θα άνοιγαν το δρόμο για τη μελλοντική ένταξη της νέας Σερβίας στην ΕΕ.
Η τρίχρονη Μίλιτσα Ράκιτς βρήκε τραγικό θάνατο στο σπίτι της από μια “έξυπνη βόμβα” του ΝΑΤΟ
Η τρίχρονη Μίλιτσα Ράκιτς βρήκε τραγικό θάνατο στο σπίτι της από μια “έξυπνη βόμβα” του ΝΑΤΟ
  1. Το ΝΑΤΟ- στο οποίο σύμφωνα με τον κ.Τσίπρα «αδιαμφισβήτητα ανήκουμε» και το οποίο περιπολεί σήμερα στο Αιγαίο– είναι επίσης υπεύθυνο:
α) Για περισσότερους από 2.500 νεκρούς αμάχους (προφανώς περιλαμβάνονται στις λεγόμενες «παράπλευρες απώλειες»), μεταξύ των οποίων μεγάλος αριθμός γυναικόπαιδων.
β) Για περισσότερους από 12.500 τραυματίες που ένιωσαν στο κυριολεκτικά στο πετσί τους πως αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία και την ειρήνη ο Ιμπεριαλισμός.
γ) Για τους 15 τόνους(!) απεμπλουτισμένου ουρανίου που οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις σκόρπισαν στην σερβική επικράτεια. Πρόκειται για ραδιενεργό απεμπλουτισμένο ουράνιο (Q-Metal) που πρωτοχρησιμοποίησε το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και το οποίο ευθύνεται για τη ραγδαία, μετά το 1999, αύξηση των ποσοστών ασθενειών που σχετίζονται με τον καρκίνο, τη λευχαιμία και τις γενετικές δυσμορφίες σε νεογνά.
  1. Το έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία έχει, αποδεδειγμένα, συγκεκριμένους ενόχους με ονοματεπώνυμο. Είναι ο τότε πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, η τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μαντλίν Όλμπράϊτ, ο στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα.
Οι προαναφερθέντες μακελλάρηδες της Γιουγκοσλαβίας είχαν ωστόσο σημαντικούς συμπαραστάτες μια σειρά ηγέτες κυβερνήσεων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και δυνάμεων της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Από τον Τόνι Μπλερ και το γερμανό καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ μέχρι τους «πράσινους» του Γιόσκα Φίσερ. Σε αυτούς οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η οποία- παρά την υποκριτική της στάση περί «ουδετερότητας» και «μη συμμετοχής» στο έγκλημα- μετέτρεψε την Ελλάδα σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ.
Να θυμήσουμε την αποβίβαση ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο Λιτόχωρο και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης; Να θυμήσουμε το κονβόϊ στρατιωτικών οχημάτων με προορισμό το Κόσοβο που διέσχισε την Κεντρική Μακεδονία; Να θυμήσουμε ότι, σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, η κυβέρνηση του κ.Σημίτη έδωσε άδεια σε: 60.000 στρατιώτες, περισσότερα από 40.000 οχήματα, 420 ΝΑΤΟικά πλοία, 1000 αεροσκάφη και περισσότερους από 500 σιδηροδρομικούς συρμούς να περάσουν μέσα από την ελληνική επικράτεια.
Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, που τάχα «δεν συμμετείχε στο έγκλημα», υπήρξε συνένοχη, βουτηγμένη μέχρι τα μπούνια, στο ΝΑΤΟικό σφαγείο της Γιουγκοσλαβίας.
Η ΝΑΤΟική θηριωδία στη Γιουγκοσλαβία ήταν η τελευταία μεγάλη σφαγή του 20ου αιώνα. Ταυτόχρονα δε, σηματοδότησε και κάτι άλλο: την απαρχή για ένα νέο «διεθνές δίκαιο», κομμένο και ραμμένο πλήρως στα μέτρα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Στο διαμελισμένο και κατακρεουργημένο απ’ τις ευρωατλαντικές βόμβες σώμα της Γιουγκοσλαβίας δοκιμάστηκε το «δίκαιο» του 21ου αιώνα, αυτό που έζησαν οι λαοί του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, αυτό που ζει σήμερα ο συριακός λαός. Δεκαεφτά χρόνια μετά, οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν τη γη να ξαναμοιράζουν και με των λαών το αίμα τα σύνορα να χαράζουν

Τα "Ράιχσταγκ" ... συνεχίζουν να καίγονται !!!

Τα "Ράιχσταγκ" ... συνεχίζουν να καίγονται !!!



   # Τι έγινε ρε παιδιά ? Οι ισλαμοφασίστες συνεχίζουν το πετσόκομα του κοσμάκη στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών αυτή την φορά ? Δεν χτύπησαν ούτε τώρα δυτικούς ... τραπεζίτες, πρωθυπουργούς, καναλάρχες, πετρελαιάδες, ολιγάρχες ? Τι όχι ?

   # Χτύπησαν ένα ακόμα καπιταλιστικό κέντρο ... όπως την 11/9, ή όπως στη Μαδρίτη και στο Λονδίνο, όπως πέρυσι στο Παρίσι και πρόσφατα στην Τουρκία ? Α ναί ? Μπουμ ... 11/9/2001 ... εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ !!! Μπουμ ... στην Μαδρίτη το 2004, μπούμ στο Λονδίνο 7/7/2005 ... σειρά είχε η Βόρεια Αφρική και η Μέση Ανατολή !!! Μπούμ στο Παρίσι ... μπούμ ... μπούμ 

   # Αντιστέκονται οι ισλαμοφασίστες στον καπιταλισμό έ ??? Οπως αντιστάθηκε στους ναζί και στους εγγλέζους ο Ζέρβας ?? Ακριβώς έτσι !!! Με τα όπλα, και τις λίρες των εγγλέζων ... υπονόμευε το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, δηλαδή το λαό, παίζοντας το παιχνιδάκι της ελληνικής αστικής τάξης είτε για την μιά εκδοχή (εαν επικρατούσε οριστικά ο ναζισμός) είτε για την άλλη (εαν ηττηθεί όπως και έγινε). Ακριβώς έτσι οι ισλαμοφασίστες με τα όπλα και το χρήμα των δυτικών και την στήριξη Ισραήλ, Τουρκίας (να δυό “έμμεσοι-κρυφοί” σύμμαχοι) και πετρελαιάδων του κόλπου ... έχουν γίνει το βασικό πιόνι στην σχεδίαση του νέου κόσμου.
    # Τι επιδίωκαν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στον 2ο πόλεμο ?? Την καταστροφή της ΕΣΣΔ ... και το μοίρασμα του κόσμου ανάμεσα στους φασίστες και στους δυτικούς “δημοκράτες” ... φτιάχνοντας μιά υφήλιο που οι μισοί λαοί θα στενάζουν κάτω απο την φασιστική καπιταλιστική μπότα και οι άλλοι μισοί κάτω απο μιά μισοφασιστική “κοινοβουλευτική καπιταλιστική δημοκρατία” και το φάντασμα του φασισμού. Το σχέδιο δεν δούλεψε καλά !!! Ολοι ξέρουμε το γιατί ...
   # Τι ... δεν επιδίωκαν οι δυτικοί να παζαρέψουν την μοιρασιά με τον Χίτλερ όταν αυτός θα ξεμπέρδευε με την ΕΣΣΔ ??? Ομως το μαράζι τους έτρωγε απο τότε. Βρήκαν την ευκαιρία στις αρχές του ΄90 να ξαναβάλουν μπροστά το ίδιο ακριβώς σχέδιο.
    # Αλλος ένας μύθος ... τώρα ... ξεβρακώνεται. “Ο φασισμός ήταν η αναγκαία απάντηση στον ολοκληρωτικό κομμουνισμό. Αν δεν υπήρχε η σταλινική αρκούδα δεν θα υποφέραμε απο τον ναζισμό” !!! Αλήθεια ?? Και τώρα που το “παραμύθι” δεν έχει δράκο-αρκούδα ?? Σε αυτό το σημείο φαντάζουν γελοίες οι προσπάθειες των δυτικών να μεταμφιέσουν σε κόκκινο δράκο-αρκούδα ... τον Πούτιν !!! Στην ίδια λούμπα πέφτουν και ένα σωρό “αριστεροί” που μεταξύ ύπνου και ξύπνιου περιμένουν την σωτηρία απο το ξανθό γένος ... κι ας μην είναι και τόσο πολύ "κομμουνιστικό". Πανεύκολο και εύλογο συμπέρασμα: ο φασισμός (χριστιανικός, ισλαμικός, δυτικός, ανατολικός, ασιατικός, φανερός, συγκαλυμμένος ... ή οτι διάολο θέλετε) ... τίποτα άλλο δεν εξυπηρετεί παρά να τσακίζει τους λαούς για να γίνεται ανενόχλητα το μοίρασμα της εκμεταλλευτικής λείας.
   # Ο σύριος, ο αφγανός, ο ιρακινός, ο αφρικάνος ... φεύγουν σαν τρομοκρατημένα κοτόπουλα για να γλυτώσουν το σβέρκο τους απο τους εξοπλισμένους με χριστιανικά όπλα ισλαμοφασίστες ... και όταν φτάσουν στην “γή της επαγγελίας” ... τους περιμένουν για να τους “περιλάβουν” οι ... κανονικοί χριστιανοφασίστες για να τους βαφτίσουν στο άψε-σβήσε ... “τζιχαντιστές”. Ο δυτικοευρωπαίος, ο αμερικάνος, ο ρώσος ... που έχουν στο κεφάλι τους για κυβερνήτες κάτι ξεφωνημένους κρυφοφασίστες ... στην αρχή τους λυπάτε ... αλλά όταν αρχίζει να τρέχει το δικό του αίμα στα πεζοδρόμια αρχίζει να το σκέφτεται αλλοιώς. Το παιχνίδι αρχίζει να πετυχαίνει τον στόχο του. Εκεί που όλοι οι λαοί ... ανεξάρτητα απο θρησκεία ... έπρεπε να “βλέπουν” το αισχρό παιχνίδι του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού που ξανά έχει την πολιτική μορφή ανταγωνισμού ανάμεσα σε φασίστες και κρυφοφασίστες καπιταλιστές ... “βλέπει” ... έναν πόλεμο των “δύο κόσμων” !!! Είναι έτοιμοι να ξεχάσουν τα δικά τους προβλήματα ... να συμμαχήσουν με τους κυβερνήτες τους και τους δικούς τους καπιταλιστές ... και να πολεμήσουν τους άλλους. Είναι έτοιμοι να δεχτούν τον αυταρχισμό ... τάχα για να σωθούν απο την απειλή του ισλάμ οι χριστιανοί και των σταυροφόρων του χριστιανισμού οι μουσουλμάνοι. Μπίνγκο !!!
   # Η ΕΕ του “πολιτισμού” και του “ανθρωπισμού” ... μετατρέπεται σε ένα απέραντο μεσαιωνικό σκλαβοπάζαρο για χριστιανούς και μουσουλμάνους που αν σκεφτούν να αντιδράσουν ... τους περιμένει στην γωνία ο εξοπλισμένος απο τα χέρια της "δημοκρατίας", μοντέρνος πανευρωπαικός φασισμός. Ο τρόμος !!! Η σύγχρονη νύχτα της Ευρώπης.
Αλλά η αριστερή ελληνική δημοκρατία ... βλέπει λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Απο την μιά η δημοκρατία και απο την άλλη ο τρόμος. Η δημοκρατία δεν έχει καμμία σχέση με το έγκλημα. Η απόλυτη δικαίωση των Παπαδημούληδων ... που όπου νάναι θα βγούν και θα ζητήσουν περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη Ευρώπη !!!
   # Και η αριστερή Ελλάδα του Τσίπρα ... για λογαριασμό της αστικής μας τάξης ... διεκδικεί κομβικό ρόλο στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο. Εδώ και στην Τουρκία θα είναι παρακαρισμένη ... όλη η καλή "πραμάτεια" των σύγχρονων σκλάβων για να έρχονται οι ενδιαφερόμενοι να διαλέγουν κοιταζοντάς τους στα δόντια. Εχουν δε και το θράσος να μιλάνε για ... συνθήκες της Γενεύης και άλλα ευτράπελα ... την στιγμή που δεν άφησαν ούτε ένα άρθρο χωρίς να το καταπατήσουν. Τελικά ο Τσίπρας δεν ξέσκισε τα μνημόνια ... αλλά την συνθήκη της Γενεύης μιά χαρά την κατάφερε.

 
   # Για να τελειώνουμε κάποτε. Το παγκόσμιο παιχνίδι το ... στρώνει όπως γουστάρει ο ιμπεριαλισμός (και κανένας άλλος) ... καθώς, λίγο ως πολύ, και όποιος συμμετέχει σε αυτόν με τον οποιονδήποτε τρόπο, ασχέτως δύναμης και επιρροής. Στις Βρυξέλλες δεν επιτέθηκε ο “ένας” κόσμος ενάντια στον “άλλον”. Επιτέθηκε ένα όργανο του ιμπεριαλισμού ... ενάντια σε έναν ακόμα λαό. Και δεν είναι το χειρότερο ... την στιγμή που ένα άλλο όργανο του ιμπεριαλισμού ... η δικιά μας ΕΕ ... επιτίθεται ταυτόχρονα ενάντια σε όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δεν είναι το χειρότερο ... την στιγμή που το πιό μοντέρνο και πανίσχυρο όπλο του ιμπεριαλισμού ... το ΝΑΤΟ ... μακελεύει την μισή υφήλιο χρόνια τώρα ... χωρίς ούτε μιά μαύρη κορδελίτσα στα δυτικά "πολιτισμένα" μέσα μαζικής ενημέρωσης ... 
   # Λοιπόν πάλι σήμερα και στις Βρυξέλλες δεν έγινε άλλο ένα σύγχρονο ... "Πέρλ Χάπμπορ" !!! Εγινε άλλος ένας μαθηματικά αναμενόμενος και συνεπώς οργανωμένος, προβοκατόρικος και ελεεινός ... όσο οι ηθικοί και φυσικοί του αυτουργοί ... μοντέρνος "εμπρησμός του Ράιχσταγκ" !!! 
 

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες αναφέρει:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει τις δολοφονικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες και εκφράζει την αλληλεγγύη του στο βελγικό λαό και τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των θυμάτων. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι τέτοιες επιθέσεις αξιοποιούνται για την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, την ενίσχυση των μέτρων καταστολής, της ξενοφοβίας και τον εκφοβισμό του λαού.

Ο ελληνικός λαός, όλοι οι λαοί, πρέπει να εμποδίσουν τέτοιες εξελίξεις, στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και να επαγρυπνούν, ιδιαίτερα από τη στιγμή που στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής "μυρίζει μπαρούτι", ο πόλεμος είναι σε εξέλιξη και οι ανταγωνισμοί ισχυρών καπιταλιστικών χωρών οξύνονται επικίνδυνα».
Πηγή: 902 

Δεύτερη δύναμη η ΔΑΣ στο 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ

Δεύτερη δύναμη η ΔΑΣ στο 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ
Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για τον εκφυλισμό των εργασιών και τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών
Το αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών δείχνει την εμπιστοσύνη, τη σταθερότητα και τη δυναμική των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς
Το αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών δείχνει την εμπιστοσύνη, τη σταθερότητα και τη δυναμική των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς
Δεύτερες αναδείχτηκαν οι δυνάμεις που στήριξε το ΠΑΜΕ στις εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης στη ΓΣΕΕ, με την ολοκλήρωση του 36ου Συνεδρίου που έγινε στη Ρόδο. Οι εργασίες του Συνεδρίου, όπου με ευθύνη της πλειοψηφίας κυριάρχησε ο εκφυλισμός και η μάχη των μηχανισμών για τους εκλογικούς συσχετισμούς, ολοκληρώθηκαν την Κυριακή με τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των νέων οργάνων.
Οι διασπάσεις παρατάξεων, οι μετακινήσεις υποψηφίων και οι συνεργασίες ανάμεσα σε συνδικαλιστικές δυνάμεις που «πήραν και έδωσαν» στο Συνέδριο, αντανακλούν τις γενικότερες διεργασίες αναμόρφωσης στο αστικό πολιτικό σύστημα και συνοδεύτηκαν από ένα όργιο παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και συμφωνιών στους διαδρόμους και πίσω από τις κλειστές πόρτες του ξενοδοχείου όπου έγινε το Συνέδριο, μακριά από τις ανησυχίες και τα βάσανα των εργαζομένων και του λαού.
Τα αποτελέσματα των εκλογών
Για να γίνουν καλύτερα κατανοητά τα αποτελέσματα, σημειώνουμε τα εξής:
  • Οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ, που στο προηγούμενο Συνέδριο συμμετείχαν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, σ' αυτό «κατέβηκαν» με δύο διαφορετικά ψηφοδέλτια, της ΔΑΚΕ και τις «Νέας Δημοκρατικής Ανεξάρτητης Κίνησης Εργαζομένων».
  • Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ (πρώην «Αυτόνομη Παρέμβαση») συνεργάστηκαν σε αυτές τις αρχαιρεσίες με ένα τμήμα του ΕΜΕΙΣ, με πρωτοβουλία του επικεφαλής του, Ν. Φωτόπουλου. Τα στελέχη του ΕΜΕΙΣ που δεν τον ακολούθησαν, συμμετείχαν με δικό τους ψηφοδέλτιο στις αρχαιρεσίες, διατηρώντας τον τίτλο ΕΜΕΙΣ.
Στις αρχαιρεσίες συμμετείχαν 370 αντιπρόσωποι και βρέθηκαν 368 έγκυρα ψηφοδέλτια (από 423 έγκυρα στις προηγούμενες εκλογές). Τα αποτελέσματα είναι τα εξής:
  • ΔΑΣ (στηρίχτηκε από το ΠΑΜΕ): 83 ψήφους και 10 έδρες, από 94 ψήφους και 10 έδρες. Ποσοστό 22,55% από 22,22%.
  • ΠΑΣΚΕ: 119 ψήφους και 15 έδρες (πριν 146 και 16). Ποσοστό 32,33% από 34,52%.
  • ΔΑΚΕ: 67 ψήφους και 8 έδρες (πριν 103 και 11). Ποσοστό 18,2% από 24,35%.
  • ΜΕΤΑ (με ένα τμήμα του «ΕΜΕΙΣ»): 53 ψήφους και 7 έδρες (πριν 44 και 5). Ποσοστό 14,4% από 10,4%.
  • Νέα Δημοκρατική Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων: 31 ψήφους και 4 έδρες. Ποσοστό 8,42%.
  • ΕΜΕΙΣ: 9 ψήφους και 1 έδρα (πριν 32 και 3). Ποσοστό 2,44% από 7,57%.
  • Αγωνιστική Ταξική Ενότητα: 6 ψήφους και καμιά έδρα (πριν 2 και καμιά). Ποσοστό 1,63% από 0,47%.
Οργάνωση - ανασύνταξη ο δικός μας δρόμος
Σε ανακοίνωσή του, το ΠΑΜΕ σημειώνει ότι το αποτέλεσμα των εκλογών «δείχνει την εμπιστοσύνη, τη σταθερότητα και τη δυναμική των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς. Αυτό εκφράστηκε και στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, σε συνθήκες που για μια ακόμα φορά επικράτησε η νοθεία, η αλλοίωση των συσχετισμών, η συναλλαγή, η εξαγορά, ο πλήρης εκφυλισμός των συλλογικών διαδικασιών που είναι ξένες στην εργατική τάξη, βρίσκονται μακριά από τις έγνοιες και τους καημούς των χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων».
«Τα δύσκολα είναι μπροστά μας!», σημειώνεται στην ανακοίνωση, η οποία συνεχίζει: «Εχουμε να αντιμετωπίσουμε την κορύφωση της επίθεσης στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και στη συνέχεια το νέο γύρο επίθεσης στα εργασιακά, στους μισθούς, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, τη φορολογία, τα "κόκκινα" δάνεια κ.λπ.
Η μόνη απάντηση που μπορεί να προκαλέσει ισχυρά εμπόδια και ανατροπή της επίθεσης, να βάλει πλώρη για αποκατάσταση των απωλειών που έχει δεχτεί η εργατική - λαϊκή οικογένεια, καθώς και για νέες διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, είναι η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, η οργάνωση στα σωματεία.
Η οργάνωση στα σωματεία, στους συλλόγους, η ένταση της συλλογικής δράσης συνδεδεμένη με όλες τις αξίες της ταξικής πάλης, της ανειρήνευτης πάλης με το κεφάλαιο και του πολιτικού προσωπικού του, την αποκάλυψη και την απομόνωση των ανθρώπων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, την αδιάκοπη σύγκρουση με τα ιδεολογήματα και τις "αξίες" όλων των παραπάνω, είναι οι προϋποθέσεις για την αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού που σήμερα παραμένει, η βάση για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με αυτόν τον προσανατολισμό θα αξιοποιήσουν το αποτέλεσμα στο 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Πιο οργανωμένα, αποφασιστικά και μαχητικά θα συνεχίσουν να διαθέτουν τις δυνάμεις τους στους ταξικούς αγώνες, θα παλεύουν με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς και τους κλάδους».
Κυρίαρχο στοιχείο ο εκφυλισμός
Η εικόνα του απόλυτου εκφυλισμού σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες του Συνεδρίου αποκαλύφτηκε και καταγγέλθηκε στην εργατική τάξη από το ΠΑΜΕ, με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις πριν και στη διάρκεια των εργασιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Σάββατο, 3η μέρα του Συνεδρίου και πιο ουσιαστική, καθώς δίνεται ο λόγος στους συνέδρους, στην αίθουσα κυριαρχούσαν οι άδειες καρέκλες.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αφού απαίτησαν να επιστρέψουν άμεσα όλοι οι αντιπρόσωποι στο Συνέδριο, κατήγγειλαν από το βήμα τον εκφυλισμό και τις διαλυτικές διαδικασίες. Δήλωσαν πως δεν θα νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους αυτές τις διαδικασίες και παρέμειναν συντεταγμένα έξω από την αίθουσα, περιμένοντας να εμφανιστούν όλοι οι σύνεδροι και να συνεχιστούν οι εργασίες.
«Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΜΕΤΑ, του ΕΜΕΙΣ, φρόντισαν με τη στάση τους να μη γίνει σήμερα (σ.σ. το Σάββατο) απολύτως καμιά ουσιαστική συζήτηση, ενώ την προηγούμενη μέρα, όλοι έπιναν δήθεν νερό στις μαζικές συλλογικές διαδικασίες και στη συμμετοχή, για την ανάγκη τάχα να συζητηθούν τα προβλήματα των εργαζομένων. Ελάχιστοι σύνεδροι, μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών βρίσκονταν στην αίθουσα του συνεδρίου από αυτές τις δυνάμεις», κατήγγειλε σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ.
Σημείωνε τέλος με νόημα ότι οι δυνάμεις του, αντιπρόσωποι από κάθε γωνιά της χώρας, εκλεγμένοι με την ψήφο χιλιάδων εργατών από Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, «δεν ήρθαν στη Ρόδο για εσωτερικό τουρισμό και διακοπές»...

Η αποπνικτική δυσωδία, της ελεύθερης αγοράς

Η αποπνικτική δυσωδία, της ελεύθερης αγοράς

προσφυγες
Η Ευρώπη του Διαφωτισμού βουλιάζει στις λάσπες της Ειδομένης. Τα ανθρώπινα δικαιώματα φυλακίζονται στα ευρωπαϊκά στρατόπεδα συγκέντρωσης που οικοδομούνται στην ελληνική επικράτεια. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια απέραντη νήσο Έλις, όπου διαχωρίζονται οι πρόσφυγες από τους “παράτυπους” μετανάστες, με τους πρώτους να αποστέλλονται στην Τουρκία και από εκεί δυνητικά, στην υπόλοιπη Ευρώπη και τους δεύτερους, να απελαύνονται.
Ταυτόχρονα παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα 40.000 περίπου πρόσφυγες -σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία- που προωθούνται από τα νησιά του Αιγαίου σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην ηπειρωτική χώρα, καθώς ξεκινά η τουριστική περίοδος, και δεν πρέπει να αμαυρωθεί ο μύθος της Ελλάδας, ως ιδανικού τουριστικού προορισμού, όπως και να μην προκληθούν αντιδράσεις από τις ¨παραγωγικές τάξεις” της τουριστικής βιομηχανίας που έχουν -στα χρόνια της κρίσης- κερδοσκοπήσει σε δυσθεώρητο βαθμό, επιβάλλοντας μεταξύ άλλων, μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, στους εργαζόμενους του κλάδου.
Το κριτήριο διαχωρισμού προσφύγων και μεταναστών είναι η εθνική καταγωγή. Οι Σύριοι θεωρούνται πρόσφυγες οι υπόλοιπες εθνικότητες, συνιστούν “παράτυπη” μετανάστευση. Όσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα και ανήκουν στην κατηγορία των “παράτυπων”, μπορούν φυσικά να ζητήσουν άσυλο στην Ελλάδα, αλλά είναι κάτι που δεν επιθυμούν, και δικαίως. Ο ρόλος της Ελλάδας ως μέλος της ΕΕ, είναι να λειτουργήσει ως ένα αχανές στρατόπεδο συγκέντρωσης που θα εγκλωβίζει τους πρόσφυγες εντός της επικράτειας της σε πολυάριθμα “hot spots” , τα οποία θα αποτελέσουν πεδίο κερδοφορίας για πλειάδα ΜΚΟ, όπως και χώρος εκμετάλλευσης άνεργων, που θα τους δοθεί η “ευκαιρία” να θητεύσουν ως ανθρωποφύλακες μέσω voucher.
Η ολέθρια συνάντηση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού με την εγχώρια εκδοχή “αριστεράς”, ξερνάει όπως ήταν αναμενόμενο, την αποπνικτική δυσωδία της ελεύθερης αγοράς.
Ενώ το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστικών ελίτ της Ευρώπης συνδιαλέγεται για το προσφυγικό και το Hollywood κάνει τουρισμό φιλανθρωπίας, αμφότεροι πάνω στα κουφάρια των προσφύγων, τα ιδεώδη του ευρωπαϊκού διαφωτισμού βρίσκονται σε διαρκή όσμωση με τον δολοφονικό φασισμό της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία δωροδοκείται αδρά, για να απαλλάξει την πολιτισμένη Ευρώπη, από τους ρυπαρούς πρόσφυγες. Αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά μπροστά στα έκπληκτα μάτια των άλαλων αδαών, ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ατομικά δικαιώματα, συνιστούν δικαιώματα, μόνο για όσους μπορούν να τα χρηματοδοτήσουν.
Το προσφυγικό ζήτημα είναι ενδημικό ζήτημα του καπιταλιστικού καθεστώτος. Όπως ακριβώς είναι ενδημική η βία και η κτηνωδία που αυτό παράγει, ώστε να μπορέσει να αναπαραχθεί.
Οι πρόσφυγες συνιστούν για τις καπιταλιστικές ελίτ , αναμενόμενες παράπλευρες απώλειες ενός πολεμικού καπιταλισμού, που κατασκευάζει πολεμικές ζώνες αποσυμπίεσης της κρίσης του, σε μια απόπειρα ανασύστασης των όρων εμπέδωσης του κυρίαρχου καθεστώτος. Ακριβώς για αυτό τα δακρύβρεχτα φληναφήματα περί απαξίωσης και αμαύρωσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα, αναδεικνύουν είτε την αφελή άγνοια των εκφραστών τους, είτε την συνειδητή απόκρυψη της πραγματικής κατάστασης, η οποία είναι αφόρητα πεζή και άρρηκτα δεμένη με τον συσχετισμό δύναμης όπως αυτός πραγματώνεται, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Η κατάσταση που βιώνουμε περιγράφεται εξαιρετικά από τον Ανατόλ Φρανς που σκωπτικά παρατηρούσε, “ Απαγορεύεται εξίσου σε πλούσιους και φτωχούς η διανυκτέρευση κάτω από γέφυρες”.
Οι πλούσιοι , οι ελίτ δεν έχουν λόγο να ζουν κάτω από τις γέφυρες. Οι φτωχοί, οι απόκληροι, οι πρόσφυγες θα μπορούσαν εκεί να βρουν μια προσωρινή κατοικία. Ωστόσο το κράτος δεν μπορεί να επιτρέψει κάτι τέτοιο, όπως η ΕΕ και το ελληνικό κράτος σε αντιστοιχία, δεν μπορούν να επιτρέψουν την ελεύθερη κίνηση των προσφύγων, αν αυτή δεν υπακούει σε ένα συγκεκριμένο νομοκανονιστικό πλαίσιο. Ακριβώς για αυτό κατασκευάζονται ζώνες εγκλεισμού εντός του καθεστώτος, με ευφάνταστες ονομασίες όπως “hot spots”, και χορηγείται πακτωλός χρημάτων στις εξαιρετικά “φιλάνθρωπες” ΜΚΟ, ώστε να αναλάβουν την φύλαξη και την εύρυθμη λειτουργία των σύγχρονων στρατοπέδων συγκέντρωσης με την αρωγή του αστυνομικού κράτους, όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Οι άνθρωποι, όπως οι κάτοικοι της Ελλάδας στην προκειμένη περίπτωση, θεωρούν ότι πρόκειται για μια εξαιρετική κατάσταση. Θα χρειαστεί λίγο ακόμα μέχρι να συνειδητοποιήσουν, ότι από το παράθυρό τους ατενίζουν μια επικείμενη και ταυτόχρονα πραγματωμένη, νέα κανονικότητα.
Μα γιατί να επωμίζεται όλο αυτή την κατάσταση η Ελλάδα αναρωτιούνται πολλοί που έχει ήδη τεράστια οικονομικά προβλήματα; Μήπως υπάρχει κάποιο σχέδιο αφανισμού του ελληνικού κράτους ;
Δυστυχώς η πραγματικότητα του καπιταλιστικού καθεστώτος σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο είναι πολύ πιο ρηχή από τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, που λειτουργούν ως μέσο απόκρυψης του αληθινού μεγέθους της πραγματικότητας. Η Ελλάδα οικονομικά βρίσκεται στο δυσχερέστερο σημείο των τελευταίων χρόνων με την εγχώρια πολιτική και οικονομική τάξη να αδυνατεί να αντεπεξέλθει στο βάρος του ευρωπαϊκού συσχετισμού δύναμης, ενώ γεωπολιτικά βρίσκεται μια ανάσα από τις πολεμικές συρράξεις στην Μέση Ανατολή, άρα πολύ κοντά στα έλλογα αυξανόμενα προσφυγικά ρεύματα, που προσπαθούν να βρουν διέξοδο προς τις μεγάλες οικονομίες της Δυτικής Ευρώπης. Η Τουρκία ως μη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπαθεί να εξαργυρώσει την ικανότητά της να ελέγξει τις προσφυγικές ροές αποκτώντας μια ειδικά και αναβαθμισμένη οικονομική και γεωπολιτική σχέση με την ΕΕ. Ο μόνος ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει το ελληνικό κεφάλαιο και επαγωγικά και το πολιτικό προσωπικό που το εκφράζει, είναι διττός, και αφορά στην επαναπροώθηση προσφύγων προς την Τουρκία που περνούν τα ελληνικά σύνορα, όπως και η γκετοποίηση των προσφύγων που βρίσκονται ήδη στην ελληνική επικράτεια,και δεν μπορούν να αποδράσουν από αυτή.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εξαιρετικά ωμή όπως ακριβώς και το πραγματικό πρόσωπο της καπιταλιστικής κανονικότητας.
Δεν υπάρχει εθνική απάντηση, όπως και εθνική λύση στο προσφυγικό ζήτημα, που τελικά είναι μια οξυμένη μορφή του κοινωνικού ζητήματος, όσο η κυριαρχία παραμένει στα χέρια των εγχώριων καπιταλιστικών ελίτ, όσο οι ευρωπαϊκοί λαοί και ο ελληνικός λαός παραμένουν έρμαιο στις επιδιώξεις και στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Η λύση που προωθούν οι καπιταλιστικές ελίτ, είναι η ανακύκλωση του προσφυγικού ζητήματος, ως πλευρά της διαρκούς και άοκνης ενσωμάτωσης του κοινωνικού ζητήματος, με την κατασκευή ενδοταξικών εμφυλίων, που στην περίπτωση του προσφυγικού, αναφύονται ως ψευδείς συρράξεις μεταξύ προσφυγικών και γηγενών πληθυσμών, ώστε να αναστέλλεται στο διηνεκές η συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος της εργασίας κάθε εθνικότητας και φυλής, βρίσκεται στην ίδια πλευρά της ιστορίας.
Όσο φτωχοί θα φυλακίζονται επειδή ακριβώς είναι φτωχοί, όσο φτωχοί θα προσλαμβάνονται ως επιστάτες των φυλακισμένων, τόσο η καπιταλιστική κανονικότητα, απρόσκοπτα θα διαιωνίζεται.
Η διάσωση των προσφύγων από τους σχεδιασμούς της ΕΕ, της κυβέρνησης και των ΜΚΟ είναι ζήτημα του κόσμου της εργασίας και κανενός άλλου. Ο κόσμος της εργασίας τους υποδέχεται, ο κόσμος της εργασίας ανοίγει τα σπίτια του, ο κόσμος της εργασίας τους υπερασπίζεται από τους φασίστες και τους ναζιστές. Ακριβώς γιατί, το προσφυγικό ζήτημα, είναι το εργατικό ζήτημα. Είναι η ιστορική προσπάθεια της εργατικής τάξης να αποβάλλει από το σώμα της, την μικροαστική αδιαφορία, τον αγοραίο ατομικισμό, την ενσωμάτωση και την ήττα, ως προϋπόθεση ώστε να απαλλαγεί από ένα καθεστώς που παράγει βία και δυστυχία.
Η χειραφέτηση από τα καπιταλιστικά δεσμά, η διάρρηξη της καπιταλιστικής κυριαρχίας, διαμεσολαβείται από την διάσωση, φυσική και πολιτική των πιο αδύναμων ανθρώπων, του κόσμου της εργασίας. Οι πρόσφυγες, οι άνεργοι, οι αποκλεισμένοι της καπιταλιστικής κανονικότητας, είναι σάρκα από την σάρκα του κόσμου της εργασίας.
Η υπεράσπιση, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της ζωής των προσφύγων όπως και κάθε απόκληρου, είναι ταυτόχρονα δικαίωμα και καθήκον, οφειλή σε ένα ολέθριο παρόν, και επένδυση σε ένα μέλλον απελευθέρωσης από την παρασιτική ηγεμονία, της καπιταλιστικής κυριαρχίας.
Πρόκειται για μια πρόκληση, που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη από την εργατική τάξη.
του Χρήστου Μιάμη

Πηγή Εργατικό περιοδικό Praxis

Τεκμήριο αθωότητας

Τεκμήριο αθωότητας


Γράφει ο Cogito ergo sum //
Η συζήτηση στο γραφείο για τους πρόσφυγες είχε αρχίσει να ξεφεύγει. Ο συντηρητικών πεποιθήσεων συνάδελφος ακουγόταν λίγο ανήσυχος αλλά συνάμα και απειλητικός. «Ξέρεις τι φοβάμαι, ρε συ; Όσο περισσότεροι μαζεύονται, τόσο θα αγριεύουν τα πράγματα. Ο κόσμος θα πάρει όπλα». «Ε, και;», προσπάθησα να ελαφρύνω το κλίμα, «αφού με την νομιμότητα δεν γίνεται τίποτε, μπορεί με μερικές μπαταριές κάτι να γίνει». Δεν κατάλαβε το πνεύμα μου. «Δηλαδή, ρε Θόδωρε, αν σκοτωθούν αθώοι άνθρωποι θα λυθεί το πρόβλημα;»
Η συνέχεια της κουβέντας δεν έχει σημασία. Όμως, εκείνο το «αθώοι άνθρωποι» επέστρεψε αργότερα στο μυαλό μου.
Αθώοι άνθρωποι. Μια περίφραση που την ακούμε συχνά πυκνά όταν κάποιοι χάνουν βίαια την ζωή τους, άσχετα από τον τρόπο που γίνεται αυτό: έγκλημα, τρομοκρατική επίθεση, σεισμός, πόλεμος, ναυάγιο, πείνα… Βάζω στοίχημα ότι η συντριπτική πλειοψηφία, ίσως το σύνολο όλων μας, αν μας ρωτούσαν, θα κατατάσσαμε τους εαυτούς μας στους «αθώους ανθρώπους». Όμως, υπάρχουν δυο σχετικά ερωτήματα στα οποία έχουν ενδιαφέρον οι απαντήσεις, ένα έλασσον και ένα μείζον. Το έλασσον είναι: ως προς ποιά κατηγορία είμαστε αθώοι; Και το μείζον: είμαστε όντως αθώοι; Αν και το πρώτο ερώτημα μπορεί να δεχτεί οποιαδήποτε υποκειμενική απάντηση, το δεύτερο φοβάμαι πως θα μας δυσκολέψει. Κι επειδή το έλασσον περιέχεται στο μείζον, ας ασχοληθούμε με το μείζον.
Άραγε, είμαστε όντως αθώοι
  • … για τον θάνατο δεκάδων ηλικιωμένων, οι οποίοι αυτοκτόνησαν γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν με την κουτσουρεμένη σύνταξή τους και δεν άντεχαν να γίνονται βάρος στα άνεργα παιδιά τους;
  • … για τις δεκάδες οικογένειες που, ενώ στερούνται ως και το φαΐ, μένουν άστεγες επειδή είτε η πολιτεία είτε οι τράπεζες κατάσχουν τα σπίτια τους;
  • … για τις δεκάδες χιλιάδες που, μέσα σε λίγα χρόνια, βυθίστηκαν στην ανεργία, είτε επειδή απολύθηκαν είτε επειδή «διατέθηκαν» είτε επειδή αναγκάστηκαν να κλείσουν τα μαγαζάκια τους;
  • … για τον ξερριζωμό τριακοσίων χιλιάδων νέων ανθρώπων, οι οποίοι είτε έχουν ήδη μεταναστεύσει είτε έχουν καταθέσει τα βιογραφικά τους προκειμένου να μεταναστεύσουν;
  • … για τις χιλιάδες πρώην περήφανων απλών ανθρώπων, οι οποίοι κουρέλιασαν την περηφάνεια τους και γυρνάνε στα συσσίτια ή ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε;
  • …για το στέριωμα ναζιστικών και φασιστικών οργανώσεων και γκρουπούσκουλων, τα οποία καμώνονται τους υπερασπιστές τής ηθικής αλλά βγάζουν άφθες όταν θίγονται τα αφεντικά τους;
Όχι, βέβαια! Δεν μπορεί να είμαστε αθώοι για όλα αυτά, από την στιγμή που…
  • … με οποιονδήποτε τρόπο (είτε με την ψήφο μας είτε με τις θέσεις μας είτε με τον τρόπο ζωής μας) υποστηρίζουμε το σάπιο σύστημα που τα προκαλεί.
  • … η αντίδρασή μας σε όσα μας πληγώνουν περιορίζεται σε δυο φάσκελα στην οθόνη τής τηλεόρασης ή σε βλακώδεις καφενειακές αναλύσεις.
  • … απαξιώνουμε την οργανωμένη κοινή δράση και ενδιαφερόμαστε αποκλειστικά για τους εαυτούληδές μας.
  • … η πολιτική μας παιδεία έχει εκφυλιστεί σε ηλίθια ωχαδερφικά τσιτάτα τού είδους «όλοι ίδιοι είναι», «θέλουν όλοι κρέμασμα» ή «ό,τι και να κάνουμε δεν αλλάζει τίποτε».
  • … δεν καταδεχόμαστε ούτε καν να σηκωθούμε από την καρέκλα τής καφετέριας για να πάμε να ψηφίσουμε.
  • … όχι μόνο δεν έχουμε συμμετάσχει ποτέ σε απεργία αλλ’ επί πλέον έχουμε και «τεκμηριωμένη» άποψη για την «ορθότητα» αυτής της στάσης μας.
  • … επικροτούμε όχι αυτόν που τρώει τα χαστούκια αλλά αυτόν που τα ρίχνει.
  • … καμωνόμαστε τους αμύντορες της ηθικής αλλά ξεχνάμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και μας ενοχλούν οι μετανάστες που κάθονται δίπλα μας στα παγκάκια τής πλατείας.
  • … απαρνηθήκαμε την τάξη μας επειδή θεωρήσαμε πως «ψηλώσαμε» (τρομάρα μας!) και τακιμιάσαμε με τους δυνάστες μας.
  • … ενώ τα χέρια μας έχουν ρόζους, εμείς νοιαζόμαστε για το ποιος θα αναλάβει διαχειριστής τής φτώχειας μας αντί να παλεύουμε για να πάρουμε εμείς την διαχείριση.
Αθώοι άνθρωποι
Πόσο σίγουροι είμαστε ότι έχουμε ακαταμάχητο τεκμήριο αθωότητας

«Νίκη» και ... «αστερίσκοι»

«Νίκη» και ... «αστερίσκοι»
Η Σύνοδος Κορυφής της περασμένης Παρασκευής επικύρωσε τον εγκλωβισμό για άγνωστο χρονικό διάστημα των προσφύγων και των μεταναστών που ήδη βρίσκονται στη χώρα μας. Το άθλιο παζάρι ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Ενωση και Τουρκία, που βέβαια δεν τέλειωσε με τη Σύνοδο, φανερώνει σοβαρές αντιθέσεις αλλά και προσωρινούς συμβιβασμούς, που δεν αφορούν βέβαια μόνο το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, αλλά συνολικά τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προκύπτει αντικειμενικά από τη συνολική της στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, από τη συμμετοχή στα παζάρια που γίνονται για λογαριασμό των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης.
Η κυβέρνηση έσπευσε μετά τη Σύνοδο να χαρακτηρίσει τη συμφωνία «επιτυχία» και «νίκη με αστερίσκους». Δεν ξέρουμε με τι κριτήρια μετράει την επιτυχία και αν όντως στα παζάρια στις πλάτες των προσφύγων - μεταναστών, αλλά και των λαών της Ελλάδας και της ΕΕ, το ελληνικό κεφάλαιο κατάφερε να υπερασπίσει τα συμφέροντά του. Δεν μπορούν, όμως, να κρύψουν την αλήθεια απ' το λαό, ότι δηλαδή η απόφαση δε λύνει το πρόβλημα των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται να σταματήσει τα προσφυγικά - μεταναστευτικά κύματα. Επιδεινώνει τις συνθήκες εγκλωβισμού και καταστολής για ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες. Καταπατά βάναυσα τα δικαιώματα των προσφύγων, θα οξύνει τα προβλήματα και για τον ελληνικό λαό.
Οσο κι αν προσπαθήσουν να παρουσιάσουν το μαύρο - άσπρο ή όσο κι αν διατυπώσουν πιο προσεκτικά όσα υπέγραψαν για να κοροϊδέψουν το λαό, δεν μπορούν να κρύψουν: Οτι το κλείσιμο των βόρειων συνόρων για τους πρόσφυγες αποτελεί κοινή απόφαση της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης. Οτι οι χιλιάδες πρόσφυγες - μετανάστες που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, αλλά και όσοι θα εξακολουθήσουν να έρχονται, θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι για πολλά χρόνια. Οτι η αναλογία 1:1 που αποφασίστηκε (δηλαδή για κάθε «επιστροφή» από την Ελλάδα στην Τουρκία ενός Σύρου πρόσφυγα, ένας άλλος θα επανεγκαθίσταται από την Τουρκία σε χώρα της ΕΕ, μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός 72.000), αποτελεί ένα απαράδεκτο παιχνίδι στις πλάτες των προσφύγων και θα οδηγήσει στην αύξηση των κυκλωμάτων και στις ταρίφες των δουλεμπόρων, θα ανέβει ο αριθμός των νεκρών προσφύγων - μεταναστών. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται, θα δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα και στον ντόπιο πληθυσμό στα νησιά, την ενδοχώρα και τα σύνορα προς τις άλλες χώρες της ΕΕ. Οτι στο «περιθώριο» των αποφάσεων της Συνόδου ανοίγουν επικίνδυνες εξελίξεις για το Κυπριακό, για τις απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, ενώ της δίνεται η δυνατότητα να βάλει πόδι στις κουρδικές περιοχές της Συρίας. Ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να ζητά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, δηλαδή πιο ενεργή δράση στη διαδικασία γκριζαρίσματος του Αιγαίου.
Και βέβαια, μόνο ως υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί η κριτική των άλλων αστικών κομμάτων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ κ.λπ., δεδομένου ότι επιχειρούν να εξωραΐσουν το ταξικό περιεχόμενο της ίδιας της απόφασης της Συνόδου Κορυφής και να το «ρίξουν» σε λάθος κυβερνητικές επιλογές. Λες και θα έκαναν κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Λες και αυτοί δεν είναι υπέρμαχοι της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, της στήριξης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, της συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά παζάρια για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ο λαός πρέπει να ενισχύσει ακόμα πιο αποφασιστικά τον αγώνα του ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ. Να δυναμώσει την αλληλεγγύη του προς τους πρόσφυγες - μετανάστες, να διεκδικήσει ανθρώπινους χώρους προσωρινής φιλοξενίας και ασφαλή μετάβασή τους στις χώρες τελικού προορισμού τους. Να παλέψει για να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και άλλων κρατών, που έχουν συνυπογράψει και οι ελληνικές κυβερνήσεις

Πολυεργαλείο για το κεφάλαιο

Πολυεργαλείο για το κεφάλαιο
Η διαδικασία - επί της ουσίας - προσχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ στους κόλπους της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, που είναι και ο φυσικός του χώρος μετά την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του, την οποία πιστοποίησε με την παρουσία του ο Αλ. Τσίπρας στη σύναξη σοσιαλδημοκρατών ηγετών που συγκάλεσε στο Παρίσι ο Φρ. Ολάντ και στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Παρότι στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν για ευνόητους λόγους να την παρουσιάσουν ως κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι, επιβεβαιώνουν με τα λεγόμενά τους ότι η σύγκλιση έχει σε μεγάλο βαθμό προχωρήσει.
Μπροστά στο αυταπόδεικτο αυτό γεγονός ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτης, σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή» υποστηρίζει ότι «η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος και του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού σε αυτές τις συναντήσεις δεν έχουν να κάνουν με τη λογική της πολιτικής δύναμης που βρίσκεται στον προθάλαμο της σοσιαλιστικής οικογένειας», αλλά «είναι μία συμμετοχή που ουσιαστικά εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή Αριστερά» καθώς αυτή είχε «πάντοτε στη στρατηγική της αντίληψη ενσωματώσει το στοιχείο ενός αναγκαίου διαλόγου με την ιστορική Σοσιαλδημοκρατία ως προϋπόθεση για τη δημιουργία των απαιτούμενων πλειοψηφικών πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών που θα άλλαζαν την πορεία της Ευρώπης» και που «θα διεκδικήσουν βαθιές πλέον διαρθρωτικές αλλαγές που θα βρίσκονται σε μια διαφορετική κατεύθυνση από τη σημερινή νεοφιλελεύθερη πορεία».
Μάλιστα, διερωτάται προσποιούμενος τον έκπληκτο: «Αν δεν αναλάβει μία τέτοια πρωτοβουλία ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και βρίσκεται στην κυβέρνηση, ποιος άλλος μπορεί να την αναλάβει;».
Επιπλέον, εγκαλεί την εγχώρια σοσιαλδημοκρατία για «στρατηγικό αδιέξοδο» αφού, όπως λέει, «αδυνατεί να παρακολουθήσει τους όποιους προβληματισμούς υπάρχουν στον ευρωπαϊκό χώρο των όμορων προς αυτή δυνάμεων και εξακολουθεί να είναι προσδεμένη στο νεοφιλελεύθερο άρμα...».
***
Ενα το κρατούμενο απ' τα λεγόμενα του Π. Σκουρλέτη ότι το κόμμα του, όπως και τα ανάλογα στην ΕΕ και διεθνώς, ανέκαθεν «γλυκοκοίταζε» τη σοσιαλδημοκρατία και σήμερα συμβάλλει στο «ρετουσάρισμά» της. Με ένα σμπάρο, λοιπόν, πολλά τρυγόνια! Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως προνομιακός συνομιλητής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας δίνοντας εγγυήσεις ότι μπορεί να προωθήσει με αποφασιστικότητα τις αναδιαρθρώσεις που δεν προχώρησαν άλλοι παλιότερα. Ταυτόχρονα, η παρουσία τους στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας αξιοποιείται συνολικά για την «αριστερή αναβάπτισή» της. Τα περί φιλολαϊκής στροφής της σοσιαλδημοκρατίας, βεβαίως, πρέπει να ακούγονται μόνο ως κακόγουστο αστείο, τη στιγμή που τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην ΕΕ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα παίζουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση των στόχων της στρατηγικής του κεφαλαίου, με όποιο κόστος για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Με τη συγκεκριμένη στάση του ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιείται και στις αντιλαϊκές διεργασίες στα αστικά πολιτικά συστήματα κρατών - μελών της ΕΕ, όπου η αναμόρφωσή τους εξελίσσεται. Ματέο Ρέντσι και Πέδρο Σάντσεθ έσπευσαν σε Ιταλία και Ισπανία, αντίστοιχα, να ζητήσουν απ' τους εκεί ομοϊδεάτες του ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και να βάλουν πιο ενεργά πλάτη στην αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου. Μόλις προχτές ο Γιώργος Παπανδρέου, πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ και της Διεθνούς των σοσιαλδημοκρατών, απαντώντας στην Φώφη Γεννηματά, υπεραμύνθηκε της ανάγκης διαλόγου των δυνάμεων του χώρου, αναφέροντας: «Νομοτελειακά, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί από αυτόν τον διάλογο και ο ΣΥΡΙΖΑ (...) Σε κάθε περίπτωση, κοινός μας στόχος θα πρέπει να είναι, μια συμφωνία γύρω από τις μεγάλες προκλήσεις και τα διακυβεύματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται πολυεργαλείο για το κεφάλαιο και όχι μόνο της Ελλάδας. Μένει ακόμα να φανεί με ποιες άλλες λειτουργίες του θα υπηρετήσει τα ...διακυβεύματά του. Ισως γι' αυτό άλλωστε οι Σαπέν και Σόιμπλε δήλωσαν προχτές μόλις την «εμπιστοσύνη» τους στον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του.

Προκλητικός ο εξωραϊσμός της τουρκικής επιθετικής πολιτικής απ' την ΕΕ

Προκλητικός ο εξωραϊσμός της τουρκικής επιθετικής πολιτικής απ' την ΕΕ
Την... «ανήξερη» για την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης κάνει η Φ. Μογκερίνι, απαντώντας σε Ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ
Οι νέες τουρκικές παραβιάσεις και παραβάσεις και οι εμπλοκές στο Αιγαίο επιβεβαιώνουν τον προκλητικό και επικίνδυνο χαρακτήρα της πολιτικής της ΕΕ
Οι νέες τουρκικές παραβιάσεις και παραβάσεις και οι εμπλοκές στο Αιγαίο επιβεβαιώνουν τον προκλητικό και επικίνδυνο χαρακτήρα της πολιτικής της ΕΕ
Δεν υπάρχουν για την ΕΕ οι απαράδεκτες τουρκικές αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, ούτε οι καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων από τουρκικά αεροσκάφη και πλοία... Η Υπατη Εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, κάνει πως δεν τις βλέπει, προσπερνώντας προκλητικά όσα καταγγέλλει στην Ερώτησή της η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με αναφορά στην τουρκική ΝΟΤΑΜ Α0126 για αεροναυτική άσκηση που καλύπτει περιοχές άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, καθώς και στις καθημερινές τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου.
Μάλιστα, η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, προχωρώντας ακόμα περισσότερο, πλέκει το εγκώμιο της Τουρκίας, που τη χαρακτηρίζει «βασικό εταίρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης», «σημαντικό εταίρο της ΕΕ στον τομέα της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ)» και στο «συνασπισμό κατά του ISIS», ενώ σημειώνει ότι «η ΕΕ εξακολουθεί να ενθαρρύνει την Τουρκία να διαμορφώσει την εξωτερική της πολιτική συμπληρωματικά προς την ΕΕ και σε συντονισμό μαζί της και να ευθυγραμμισθεί σταδιακά με τις πολιτικές και τις θέσεις της ΕΕ».
Χαιρετίζει προκλητικά την ευθυγράμμιση της Τουρκίας με μια σειρά δηλώσεις και θέσεις της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική και τη συμμετοχή της σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ και αστυνομικές - στρατιωτικές επιχειρήσεις της στο πλαίσιο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ.
Χαρακτηριστικά, η Φ. Μογκερίνι υπογραμμίζει ότι η Αγκυρα «συμβάλλει στην αποστολή της ΕΕ για το κράτος δικαίου στο Κοσσυφοπέδιο (EULEX) και στην αποστολή στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη (EUFOR Althea), όπου αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο συνεισφέροντα. Προσφέρθηκε επίσης να συνεισφέρει στις αποστολές της ΚΠΑΑ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στο Μάλι, στη Λιβύη και στην Ουκρανία»...
Σχολιάζοντας την απάντηση της Υπατης Εκπροσώπου για την Εξωτερική Πολιτική της λυκοσυμμαχίας, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ τονίζει: «Είναι φανερό ότι με τη συνολική πολιτική της απέναντι στην Τουρκία, η ΕΕ υποδαυλίζει την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο, ενθαρρύνει την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης και την επιχείρησή της για "γκριζάρισμα" του Αιγαίου.
Η ΕΕ, όπως άλλωστε αποδεικνύει και η τελευταία απαράδεκτη συμφωνία της με την Τουρκία για το προσφυγικό, σε συνδυασμό με τη ΝΑΤΟική στρατιωτική εμπλοκή στο Αιγαίο, με τη συμφωνία και την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προωθεί τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, υπό ευρωΝΑΤΟική ομπρέλα όπως και τον εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα».
Ξανά έκθετα όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και του ευρωμονόδρομου...
«Η απάντηση της εκπροσώπου της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική», τονίζει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, «εκθέτει ακόμη μια φορά όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και του ευρωμονόδρομου που χρόνια ολόκληρα κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό και συνεχίζουν και σήμερα, είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε της αντιπολίτευσης, ότι "η ΕΕ εγγυάται τα σύνορα της Ελλάδας", είναι το "απάνεμο λιμάνι". Η ζωή αποδεικνύει ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι παράγοντας που ενισχύει και οξύνει την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και την προκλητικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας. Με την ενεργό εμπλοκή της Ελλάδας στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή, που προωθεί η συγκυβέρνηση για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης, αυξάνονται δραματικά οι κίνδυνοι συμμετοχής σε γενικευμένες πολεμικές συγκρούσεις με ανυπολόγιστες συνέπειες για το λαό μας.
Επιβεβαιώνεται ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και του λαού μας μπορεί να τα διασφαλίσει μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία, απαλλαγμένη από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου και με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει».

TOP READ