Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //
Διέκοψαν το Κύπελλο
Και τι με νοιάζει εμένα
Δεν είμαι με κανένα
Σου λέω καλά τους κάνανε
γιατί μας τα ‘χαν πρήξει
Καλύτερα να λήξει
Χτες ο υφυπουργός Αθλητισμού της κυβέρνησης προχώρησε σε μια φαινομενικά δραστική κίνηση πυγμής για την καταπολέμηση των παθογενειών του ελληνικού ποδοσφαίρου, διακόπτοντας οριστικά τη φετινή διοργάνωση του Κυπέλλου, με τη ματαίωση των αγώνων που εκκρεμούσαν για την ημιτελική φάση και του μεγάλου τελικού. Η πραγματικότητα ωστόσο απέχει αρκετά από αυτό το απλοϊκό, επιφανειακό σχήμα.
Καταρχάς δεν είναι ακόμα σίγουρη και οριστική η απόφαση. Μπορεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να είναι πλήρως απαξιωμένο στα μάτια μεγάλου τμήματος της φίλαθλης κοινής γνώμης, που έχει μπουχτίσει από όσα βιώνει και βλέπει μάλλον θετικά μια τέτοια κίνηση, αλλά πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν θα καμφθούν κι οι αντιδράσεις των άμεσα εμπλεκόμενων. Υπάρχει η δεδομένη αντίρρηση κάποιων ΠΑΕ που θεωρούν πως θίγονται τα συμφέροντά τους, οι παχυλές ρήτρες αποζημίωσης που προβλέπει το συμβόλαιο με το συνδρομητικό που έχει τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Κυπέλλου, και φυσικά η ΕΠΟ, ως διοργανώτρια αρχή.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η λογική “πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι” έχει περιορισμένα όρια. Κι αν υποθέσουμε πως το ψάρι βρωμάει όντως από το κεφάλι, τα μεγάλα κεφάλια του ποδοσφαίρου παραμένουν άθικτα στη θέση τους. Κι αν κόψει κανείς ένα για κάθαρση, φυτρώνουν στη θέση του άλλα δύο, όσο μένει στο απυρόβλητο η ρίζα του κακού κι η Λερναία Ύδρα του κέρδους. Κι αν το Κύπελλο θεωρείται αναξιόπιστη και χρεοκοπημένη διοργάνωση, αναρωτιέται κανείς γιατί δεν ισχύει το ίδιο για το πρωτάθλημα, όπου κάνουν κουμάντο οι ίδιοι ακριβώς πρωταγωνιστές: η ΕΠΟ, οι ΠΑΕ κι η διαιτησία.
Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκεκριμένη κίνηση μοιάζει με παρηγοριά στο άρρωστο ελληνικό ποδόσφαιρο, μέχρι να βγει η ψυχή του. Κι είναι μάλλον μια εντυπωσιακή δήλωση αδυναμίας να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά το πρόβλημα, παρά επίδειξη δύναμης κι αποφασιστικότητας.
Αδυναμία της κυβέρνησης να ελέγξει την ΕΠΟ, που έχει εξασφαλίσει το περιβόητο αυτοδιοίκητο. Το οποίο σημίανει πως οποιαδήποτε παρέμβαση της Πολιτείας στο θεάρεστο έργο της, θα επέφερε την ποδοσφαιρική εκδοχή του GRexit κι αποβολή από τους κόλπους της ΟΥΕΦΑ, που εκμεταλλεύεται τη δύναμη του προϊόντος της, για να επιβάλει τους δικούς της όρους.
Αδυναμία να εξασφαλίσει στοιχειωδώς τη βιτρίνα του ποδοσφαίρου, την αξιοπιστία του, να διασκεδάσει τη γενική αίσθηση πως το παιχνίδι είναι στημένο, με σημαδεμένη τράπουλα και προκαθορισμένο νικητή.
Αδυναμία να εγγυηθεί την ομαλή διεξαγωγή του τελικού του Κυπέλλου, ιδίως αν εκεί συναντιόνταν ο Ολυμπιακός κι η ΑΕΚ, μετά τον επεισοδιακό μεταξύ τους αγώνα για το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ. Και να χτυπήσει γενικότερα τη βία στα γήπεδα, κόβοντας τον ομφάλιο λώρο μεταξύ οπαδικών συνδέσμων και ΠΑΕ. Εξάλλου η πάγια διαχρονική (αν κι ανομολόγητη) θέση της Πολιτείας είναι πως προτιμά να διοχετεύει στο χουλιγκανισμό την οργή και τις ανησυχίες της νεολαίας, παρά να τις βρει μπροστά της να εκδηλώνονται με πιο δημιουργικό κι επικίνδυνο για την εξουσία της τρόπο.
Αδυναμία τέλος να εξασφαλίσει ότι ο ανελέητος πόλεμος επιχειρηματικών συμφερόντων με φόντο το ποδόσφαιρο δε θα πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, θυμίζοντας περισσότερο μαφιόζικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, με έντονο άρωμα υπόκοσμου.
Εάν η ΔΦΑ ήθελε να χτυπήσει εξάλλου αυτά τα συμφέροντα, δε θα χρηματοδοτούσε τα γήπεδα των ΠΑΕ μέσα από τον προϋπολογισμό της περιφέρειας Αττικής (όπου προΐσταται η Δούρου), θα είχε καταγγείλει την παραχώρηση του ΟΠΑΠ στο Μελισσανίδη, δε θα συνδιαλεγόταν με το Μαρινάκη ή ακόμα και με τον Αλαφούζο, που χρησιμοποιούν μεταξύ άλλων τους ιδιωτικούς τους στρατούς, για να εξασφαλίσουν τηλεοπτική άδεια, δε θα συζητούσε τα σχέδια του Ιβάν Σαββίδη για τη ρωσική οικονομική διείσδυση, κοκ.
Από τη στιγμή λοιπόν που καλύπτει και πριμοδοτεί τους πρωταθλητές κερδών, κερδίζει επάξια για τον εαυτό της το Κύπελλο της υποκρισίας.
Κύπελλο, κύπελλο εμείς, κι εσύ λαέ του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού, λαέ της Ελλάδας γενικώς, φίλαθλοι και μη, να-να-να-να…, που λέει και το γηπεδικό σύνθημα;
Κι εσύ λαέ κυρ-Μέντιο, μπορείς να οργανωθείς, για να τους ανατρέψεις -είναι μια εναλλακτική ρίμα για το σύνθημα. Αλλιώς θα ανακαλύπτουμε κάθε χρόνο νέο πάτο σε αυτό το βαρέλι, και θα παίζουμε με τις τάπες του, περιμένοντας τα πράγματα να αλλάξουν από μόνα τους, με κάποιο μαγικό τρόπο. Ως την επόμενη κατρακύλα, για να ξαναβγούμε με το ίδιο ευχολόγιο ενάντια στη βία και τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου