9 Φεβ 2016

Δημοκρατία; Ποια δημοκρατία;

  Δημοκρατία; Ποια δημοκρατία;





Γράφει ο Cogito ergo sumαπο το "ΑΤΕΧΝΩΣ"

Άντε ξανά τα ίδια. Μιας και δεν είχαμε τίποτε σημαντικότερο να μας απασχολήσει, ξαναπιάσαμε το γνωστό θέμα: θα γίνουν ή δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές;
Ο Καμμένος απειλεί τους δανειστές ότι, αν μας παραζορίσουν, θα πάμε στις κάλπες. Η Γεροβασίλη δεν βλέπει κάλπες. Ο Θεοδωράκης ούτε ν’ ακούει δεν θέλει για κάλπες, γιατί οι επόμενες κάλπες θα είναι μάλλον οι τελευταίες του κόμματός του. Ο Κούλης δεν βιάζεται για κάλπες, επειδή θέλει πρώτα να οργανώσει το κόμμα του αλλά και να προλάβει η κυβέρνηση να τελειώσει με το ασφαλιστικό. Με δυο λόγια, όλοι δείχνουν ένα κάλπικο ενδιαφέρον για τις κάλπες, ανάλογα με το τι τους βολεύει. Άλλωστε, οι κάλπες ήσαν πάντοτε η α λα καρτ πεμπτουσία της δημοκρατίας.

Κατ’ αρχάς, επιτρέψτε μου να σχολιάσω λίγο αυτό το τελευταίο, δηλαδή ότι οι εκλογές είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. «Πεμπτουσία» είναι κάτι που… δεν υπάρχει! Κοντά στα τέσσερα γνωστά στοιχεία του κόσμου (γη, αέρας, νερό, φωτιά), οι αρχαίοι έβαλαν κι ένα πέμπτο (αιθέρας), το οποίο υπέθεταν ότι υπάρχει, επειδή έπρεπε να υπάρχει κάτι που να δίνει την ζωή. Λίγο-πολύ, λοιπόν, «πεμπτουσία» είναι κάτι σημαντικό, που θα έπρεπε να υπάρχει αλλά δεν το έχουμε δει.
Επεκτείνοντας τον συλλογισμό μου και αφού πρώτα σας υπενθυμίσω το γνωστό τσιτάτο που λέει πως αν οι εκλογές υπήρχε περίπτωση να ανατρέψουν το σύστημα και την καθεστηκυία τάξη, θα είχαν καταργηθεί προ πολλού, επιτρέψτε μου να δηλώσω ευθέως ότι δεν είμαι οπαδός τής δημοκρατίας, όσο κι αν κάποιοι κραυγάζουν και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως τάχα πρόκειται για το καλύτερο πολίτευμα.
Δεν ξέρω αν και κατά πόσο σας αιφνιδίασα αλλά σας προκαλώ να μου δείξετε μια πραγματική δημοκρατία, άσχετα από τόπο και χρόνο. Πείτε μου, για παράδειγμα, ότι ιδεατή δημοκρατία ήταν αυτό που είχε η Γουαδελούπη το 1878 μΧ, η Αίγυπτος το 236 μΧ ή η Αθήνα το 430 πΧ. Πού και πότε, κατά την γνώμη σας, εφαρμόστηκε όντως αυτό το «καλύτερο πολίτευμα», για το οποίο τόσος ντόρος γίνεται;
Είμαι απολύτως σίγουρος ότι θα δυσκολευτείτε να απαντήσετε στην πρόκλησή μου. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην διεθνή επιστημονική ορολογία δεν συναντάται πουθενά πλέον ο όρος «δημοκρατία» σκέτος. Η πρώτη προσπάθεια των πολιτικών φιλοσόφων να υπερβούν το πρόβλημα ήταν η χρήση τής περίφρασης «κοινοβουλευτική δημοκρατία» αλλά κι αυτή φάνηκε αδόκιμη. Έτσι, σήμερα χρησιμοποιείται ο ακόμη περισσότερο περιοριστικός όρος «αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία» (δείτε κείμενα των Χάιζελμπλουμ, Τσόμσκυ κλπ).
Στο σημείο αυτό ας κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στην περίφημη «άμεση δημοκρατία» τής αρχαίας Αθήνας, επειδή χρησιμοποιείται συχνά τόσο από τους ημιμαθείς όσο και από τους απανταχού ελληναράδες. Μιλάμε για ένα πολίτευμα για το οποίο πολλοί ισχυρίζονται πως θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για τις σημερινές κοινωνίες. Μόνο που όλοι αυτοί ξεχνούν να σημειώσουν πως σ’ εκείνη την «άμεση δημοκρατία» είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο οιελεύθεροι άνδρες αθηναίοι. Με δεδομένο ότι τότε στην Αθήνα ζούσαν κάπου 10-12 χιλιάδες ελεύθεροι πολίτες και καμμιά διακοσαριά χιλιάδες δούλοι, δεν καταλαβαίνω πως θεωρείται «υποδειγματικό» ένα πολίτευμα το οποίο έδινε λόγο σε 5-6 χιλιάδες άντρες και στερούσε αυτό το δικαίωμα από δεκάδες χιλιάδες άλλους πολίτες, οι οποίοι είχαν την «ατυχία» να είναι είτε γυναίκες είτε δούλοι. Για να μη θυμηθώ την τύχη που είχαν οι Μήλιοι, όταν αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την περίφημη Αθηναϊκή Συμμαχία. Εκείνο το πολίτευμα χαρακτηρίστηκε (όχι άδικα) ως «δουλοκτητική δημοκρατία». Για περισσότερες λεπτομέρειες, παραπέμπω στο εξαιρετικό βιβλιαράκι τού αείμνηστου Θανάση Παπαρήγα «Η αρχαία δουλοκτητική δημοκρατία» (Σύγχρονη Εποχή, σελ. 77, τιμή 6 ευρώ).
Αλλά ας αφήσουμε την φιλοσοφία. Είναι σαφές ότι στην δημοκρατία δεν πιστεύουν ούτε καν εκείνοι οι οποίοι -υποτίθεται πως- είναι ταγμένοι να την υπηρετούν. Την καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό αποτελούν οι απανωτές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία τόσο η σημερινή «πρώτη φορά αριστερά» όσο και η προηγούμενη «τελευταία φορά δεξιά» διοικούν τον τόπο, παρακάμπτοντας και αυτόν ακόμη τον -σχεδόν ανύπαρκτο, έτσι κι αλλοιώς- κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο έχουν χεσμένη την «δημοκρατία» τους οι ίδιοι οι αστοί, αποτελεί η απάντηση του πρώην πρωθυπουργού στην εξής ερώτηση δημοσιογράφου:«Φοβάστε “κοινοβουλευτικό ατύχημα”; Δηλαδή βουλευτές της πλειοψηφίας να αρνηθούν να στηρίξουν νομοσχέδιο της κυβέρνησης;». Τότε, ο Σαμαράς απάντησε: «Ακόμα και η συζήτηση για πρόωρες εκλογές αυτήν τη στιγμή αποσταθεροποιεί τη χώρα! Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος κυβερνητικός βουλευτής που θα αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και τη χώρα. Το έχουν δείξει, άλλωστε, ως τώρα. Με μεγάλη ευθύνη και σοβαρότητα. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν “ατύχημα”. Θα ήταν δολιοφθορά!».
Τί έχουμε εδώ, λοιπόν; Σε μια «αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία» θεωρείται αποσταθεροποιητική ακόμη και η συζήτηση για εκλογές, οι οποίες -υποτίθεται πως- αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας! Προσέξτε τον παραλογισμό: οι αστοί από την μια κατηγορούν τα σοβιετικά καθεστώτα για την μη διεξαγωγή εκλογών κι από την άλλη ισχυρίζονται ότι οι εκλογές αποσταθεροποιούν μια χώρα, η οποία μάλιστα δεν βρίσκεται σε συνθήκες επαναστατικής διαδικασίας.
Ας τελειώνουμε με τα παραμύθια. Κάποτε πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Αυτό το καθεστώς που μας παρουσιάζεται ως δημοκρατία, δεν συνιστά παρά δικτατορία τού κεφαλαίου. Πρόκειται σαφώς για ένα καθεστώς το οποίο φτιάχτηκε για να διασφαλίζει τα συμφέροντα των ολίγων. Συνεπώς, θεωρώ απολύτως λογικό όχι μόνο να μη κόπτομαι για την υπεράσπιση αυτού του καθεστώτος αλλά να το σιχαίνομαι και να απεργάζομαι την ανατροπή του.
Στο κάτω-κάτω, αντί για την δικτατορία των ολίγων τού κεφαλαίου, προτιμώ την δικτατορία των πολλών. Την δικτατορία τού προλεταριάτου.
ΥΓ: Συγγνώμη αν πρωτύτερα σας στενοχώρησα ή σας προβλημάτισα ζητώντας να μου πείτε πού και πότε εφαρμόστηκε στην πράξη η ιδεατή -για σας- δημοκρατία. Παραδέχομαι ότι το έκανα επίτηδες. Έτσι, για να πάρω το αίμα μου πίσω από όσους με έχουν πρήξει χρόνια τώρα, ζητώντας μου να τους υποδείξω πού και πότε εφαρμόστηκε ο ιδεατός σοσιαλισμός.










Σημειώσεις για το προσφυγικό

 Σημειώσεις για το προσφυγικό



Η Ενωμένη Ευρώπη κλείνει τα σύνορα, δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, καταργεί επιλεκτικά τις δικές της συνθήκες (Σένγκεν), δείχνει πόσο κάλπικες και ψευδεπίγραφες (για την ακρίβεια ταξικές) είναι οι περιβόητες ελευθερίες της.
Η Γερμανία δέχτηκε 1 εκ. Σύριους εξειδικευμένους εργάτες, επειδή τους χρειαζόταν κι ύστερα έκλεισε τη στρόφιγγα.
Η Τουρκία εκβιάζει και ζητάει χρήματα, για να επιτηρεί πιο αποτελεσματικά τη ροή των προσφύγων και την εκμετάλλευσή τους.
Η στάση των Σκανδιναβικών χωρών, με τις θεωρητικά ανοιχτές, ανεκτικές κοινωνίες, τις δημοκρατικές ευαισθησίες και το κοινωνικό κράτος, που στην πράξη μεταφράζεται ως κατάσχεση των χρυσαφικών των προσφύγων, το βάψιμο της πόρτας τους στα ναζιστικά πρότυπα και τόσα άλλα, ξεγυμνώνει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο και το πολυδιαφημισμένο Σουηδικό μοντέλο.
Η Γιούνισεφ βγάζει ένα... συγκινητικό βίντεο, που προκαλεί κροκοδείλια δάκρυα στα παπαγαλάκια των καναλιών κι ευαισθητοποιεί τους κρατούντες.
Δίπλα στα καθημερινά ναυάγια στο Αιγαίο και τα πτώματα που ξεβράζει η θάλασσα στις ακτές, θα δει κανείς τα συντρίμια του ευρωπαϊκού, δημοκρατικού ιδεώδους, που επικαλείται ακόμα και σήμερα η (συγ)κυβέρνηση της ΔΦΑ.

Όλος ο εργαζόμενος λαός της χώρας, ντόπιοι και μετανάστες-πρόσφυγες, ζει σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης επισφαλών, ανέργων, εκμεταλλευόμενων.
Ο πρόσφυγας εσύ είσαι ο επόμενος
Του φασισμού το θύμα εσύ είσαι το επόμενο
Σε πείσμα των διάφορων αταξικών αναλύσεων, ταξικό ζήτημα είναι ακόμα και το πού θα δημιουργηθούν τα λεγόμενα καυτά σημεία (hot spots) ή όπως αλλιώς ονομαστούν τα κέντρα υποδοχής. Φιλοξενούνται πχ στα υποβαθμισμένα Διαβατά, με τους καταυλισμούς των Ρομά και τις φυλακές, στο δρόμο προς τη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου και όχι ανατολικά, στη Θέρμη, το Πανόραμα ή την Καλαμαριά, που το όνομά της είναι παραφθορά της φράσης "καλή μεριά" (της πόλης).

Η διαφορά των ανθρώπων της Λέσβου κι όχι μόνο, με τη συμπεριφορά των κατοίκων στα κατεξοχήν τουριστικά νησιά, σαν την Κω, μαρτυρά πολλά για τον τουρισμό και το εύκολο χρήμα, που εμποδίζει την ανάπτυξη οποιασδήποτε μορφής συνείδησης (έστω ανθρώπινης, δεν σου λέω πολιτικής). Και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αυτών των ανθρώπων σε κάνουν σχεδόν να εύχεσαι ενδόμυχα να ξεσπάσει κάποιος πόλεμος, για να τους δεις να γίνονται πρόσφυγες και να ζήσουν τη γλύκα από την ανάποδη.
Πολλοί από όσους μπαίνουν μπροστά στην καμπάνια για να δοθεί το (κατά παράδοση ματοβαμμένο από χέρια εγκληματιών που το πήρανε) Νόμπελ Ειρήνης στους Έλληνες νησιώτες, βάζουν ισχυρή υποψηφιότητα για Όσκαρ υποκρισίας. Σαν τους ακραιφνείς εθνικόφρονες που είδαν συνεργαστεί με τους ναζί, αλλά γίνονταν τιμητές των άλλων και τους ζητούσαν πιστοποιητικά φρονημάτων. Και σαν τους βολεμένους που έκρυψαν τη δική τους απραξία πίσω από την ηρωική αντίσταση κάποιων άλλων (στο Πολυτεχνείο) που ούτε ήρωες ένιωθαν, ούτε τέτοιες τιμές ήθελαν.

Η απουσία μιας στοιχειώδους κρατικής πρόνοιας δίνει πάτημα στην εμφάνιση πολλών ΜΚΟ και βασικά αετονύχηδων, που μυρίστηκαν ψητό κι έπεσαν σαν τα κοράκια. Κάτι που δεν αναφέρεται προφανώς σε όσους ευαισθητοποιήθηκαν ειλικρινά κι έσπευσαν εθελοντικά να προσφέρουν με όποιον τρόπο μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση.
Είναι εξίσου προφανές πως δεν καταβάλλεται καμία απολύτως προσπάθεια να συλληφθούν οι έμποροι ψυχών και οι επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται τις (μικρές ή μεγαλύτερες) καθημερινές ανάγκες των προσφύγων, από τη φόρτιση του κινητού, που χρεώνεται με πέντε ευρώ ως τη μαζική μετακίνηση προς τα σύνορα, που πάει 30 ευρώ το κεφάλι.
Τα περιθώρια διαχείρισης σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο είναι ασφαλώς περιορισμένα. Ακόμα κι αυτό όμως, είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, που είναι σαφές πως δεν υπάρχει (κι είναι αυταπάτη να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό).

Παρά το αδιαμφισβήτητο και βεβαιωμένο σχέδιο μαζικής μετακίνησης Μουσουλμάνων με σκοπό την αλλοίωση του ελληνικού, ευρωπαϊκού, χριστιανικού (και δεν ξέρω αν ξεχνάω τίποτα) πληθυσμού, οι περισσότεροι πρόσφυγες παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας και θέλουν να φύγουν.
Ακόμα και στα πιο άμεσα, καθημερινά ζητήματα προβάλλει ως ανάγκη η ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι εν προκειμένω με το Δουβλίνο ΙΙ. Δεν μπορεί να σταθεί κανένα ημίμετρο, η κλασική λογική των επιμέρους, να ξεκινήσουμε από κάτι μικρό, για να διορθώσουμε σταδιακά τη γενική εικόνα.
Κι αυτό δίνει την απάντηση και στα πιεστικά ερωτήματα "εσείς δηλ τι προτείνετε, τι διαφορετικό θα κάνατε;" που ζητούν άμεση απάντηση, εδώ και τώρα, στο πλαίσιο που δημιούργησε και συνεχίζει να οξύνει το πρόβλημα. Δεν έτυχε, πέτυχε.
Η κουβέντα πρέπει εκ των πραγμάτων να στραφεί στην αιτία. Τον πόλεμο, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης να κυμαίνεται από την ευμενή ουδετερότητα ως την ενεργό συμμετοχή). Κι οι διάφορες ασπιρίνες δεν πρόκειται να δώσουν ποτέ λύση, όσο δε χτυπάνε το εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννάει τους πολέμους και την αδικία, όπως το σύννεφο τη βροχή. Καμιά φορά μπορεί να μη βρέξει, αλλά όσο συσσωρεύονται τα σύννεφα, η καταιγίδα θα έρθει σφοδρή, σα νομοτέλεια...

Και για να μην ξεχνιόμαστε
3 ημέρες για την κάθοδο των αγροτών στην Αθήνα
4 ημέρες για το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ

ΚΕΡΚΥΡΑ-Αγροτικοί Σύλλογοι Άι Μαθιά, Βαλανιού, Γιαννάδων: Κάλεσμα στο πανελλαδικό-παναγροτικό συλλαλητήριο στις 12 Φλεβάρη στην Αθήνα

 Αγροτικοί Σύλλογοι Άι Μαθιά, Βαλανιού, Γιαννάδων: Κάλεσμα στο πανελλαδικό-παναγροτικό συλλαλητήριο στις 12 Φλεβάρη στην Αθήνα


Η κυβερνητική πρόταση για το ασφαλιστικό και τη φορολογία δε διορθώνεται, δεν παίρνει τροποποιήσεις, δε βελτιώνεται. Μόνο ανατρέπεται!!!

Με βάση τα παραπάνω, στην Πανελλαδική σύσκεψη που συγκάλεσε την Κυριακή 7 Φλεβάρη 2016 η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων, μετά από πρωτοβουλία του Μπλόκου Νίκαιας εκφράζοντας τους μικρομεσαίους αγρότες αποφασίστηκε το παρακάτω πλαίσιο αιτημάτων:

1.Να αποσυρθεί το σχέδιο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό

2.Να καταργηθεί η φορολόγησή μας από το πρώτο ευρώ  που αποφάσισε η προηγούμενη κυβέρνηση και υλοποιεί η σημερινή. Αφορολόγητο ατομικό αγροτικό εισόδημα 12.000 ευρώ, συν 3.000 ευρώ για κάθε παιδί

3.Μείωση του κόστους παραγωγής

4.Καμιά κατάσχεση πρώτης, δεύτερης κατοικίας ή χωραφιού, από δάνεια για μικρομεσαίους αγρότες

Στην Κέρκυρα επιπλέον απαιτούμε: α) άμεση καταβολή της επιδότησης, β)να μην αυξηθεί το όριο στο αγροτικό εισόδημα για το χαρακτηρισμό ως «κατά κύριο επάγγελμα αγρότη» και γ) βελτίωση της αγροτικής οδοποιίας.

Στα πλαίσια της κλιμάκωσης του αγώνα τα μπλόκα σε όλη την Ελλάδα παραμένουν, ενισχύονται και κλείνουν δρόμους, λιμάνια, τελωνεία, αεροδρόμια, εφορίες και τράπεζες.

Σας καλούμε σε μαζική συμμετοχή στο μεγάλο πανελλαδικό – παναγροτικό συλλαλητήριο με κάθοδο στην Αθήνα κατασκήνωση και τρακτέρ στην πλατεία Συντάγματος, την Παρασκευή 12 Φλεβάρη.

Αναχώρηση την Παρασκευή στις 7:00 από το λιμάνι και επιστροφή το Σάββατο το βράδυ. Συμβολική οικονομική συμμετοχή για το πούλμαν 5 €.
Για Μελιτιεων 6.30πμ απο δημαρχειο

Αγωνιζόμαστε, με νύχια και με δόντια για να μην μας πάρουν  τα χωράφια και τα ζώα μας. Για να μπορούμε να παράγουμε και από το μόχθο μας, να ζουν με αξιοπρέπεια, οι οικογένειές μας.

Πίσω δεν πρόκειται να κάνουμε. Με σκυμμένο το κεφάλι δεν πρόκειται ν’ αποχωρήσουμε. Ας το καταλάβει  η κυβέρνηση και όλοι όσοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τη σιγοντάρουν.

ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ – ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ – ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Το «παράλληλο πρόγραμμα»

Το «παράλληλο πρόγραμμα»
Τις τελευταίες μέρες, η κυβερνητική προπαγάνδα επανέφερε το περιβόητο «παράλληλο πρόγραμμα». Για όποιους δεν θυμούνται, πρόκειται για εκείνη τη διαφημιστική απάτη που εμφανίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και πριν και μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, ως «πακέτο μέτρων» με παρεμβάσεις που θα μειώσουν τις επιπτώσεις από το αντιλαϊκό μνημόνιο. Μάλιστα, το παρουσίαζαν, και το παρουσιάζουν και τώρα, ως ένα δήθεν «φιλολαϊκό πακέτο» που θα «τρέχει» παράλληλα με «εκείνα που ανάγκασαν την κυβέρνηση να αποδεχτεί από τους εκβιασμούς των δανειστών». Ετσι ακριβώς έλεγαν τότε... Τώρα, μερικούς μήνες μετά την απόσυρσή του, το ξαναπλασάρουν για να εξαπατήσουν το λαό. Την ίδια στιγμή που φέρνουν τη λαιμητόμο του Ασφαλιστικού, που ετοιμάζουν νέο ...πακέτο στα Εργασιακά, που προχωρούν τις ιδιωτικοποιήσεις και σχεδιάζουν νέο Φορολογικό με τα συνεταιράκια τους στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, «ξεπαγώνουν» και το «παράλληλο πρόγραμμα». Ας δούμε, όμως, λίγο περισσότερο τι είναι αυτό το «παράλληλο πρόγραμμα» - απάτη.
* * *
Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, το «παράλληλο πρόγραμμα» περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων, καθώς και διατάξεις για περιορισμένες προσλήψεις σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, μετατάξεις και μεταθέσεις γιατρών, ρυθμίσεις εφημεριών, αναδιοργάνωση των υπηρεσιακών και πειθαρχικών συμβουλίων του ΕΣΥ, διαχείριση των λιστών για χειρουργείο, καθώς και την ίδρυση του νοσοκομείου στη Θήρα, μέσω της «Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας ΑΕ» (ΑΕΜΥ ΑΕ). Δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλα μέτρα εκτός από όσα αφορούν το υπουργείο Υγείας, ωστόσο, όπως και να 'χει, όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας αντιπερισπασμός, ιδιαίτερα τώρα που το Ασφαλιστικό βρίσκεται ένα βήμα από το να μπει στη Βουλή και ετοιμάζονται και τα υπόλοιπα, όπως το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά. Και βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ρυθμίσεις που ανακουφίζουν τα λαϊκά στρώματα από τα δεινά των μνημονίων. Ακριβώς το αντίθετο. Πολλά από αυτά είναι εξίσου αντιλαϊκά και πλήττουν τα συμφέροντα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
* * *
Ενα παράδειγμα: Σε ό,τι αφορά το Νοσοκομείο Σαντορίνης, προβλεπόταν η λειτουργία του υπό την οργανωτική, οικονομική, επιστημονική, λειτουργική διαχείριση της ΑΕΜΥ ΑΕ. Δηλαδή, η κυβέρνηση νομοθετεί τη δημιουργία μιας ιδιωτικής ουσιαστικά επιχείρησης στην Υγεία, κλείνοντας ταυτόχρονα το δημόσιο Κέντρο Υγείας του νησιού και μεταφέροντας το προσωπικό του στο νοσοκομείο. Κάτι που υπηρετεί τη στρατηγική της ΕΕ και της συγκυβέρνησης για «βιώσιμα, αποδοτικά συστήματα Υγείας». Δηλαδή, τη μεγαλύτερη προσαρμογή τους στους κανόνες της επιχειρηματικής δράσης, των οικονομικά αυτοδιοικούμενων κρατικών μονάδων Υγείας, που σημαίνει ότι θα αυτοχρηματοδοτούνται, από την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης, την πώληση υπηρεσιών στους πελάτες - ασθενείς, στον ΕΟΠΥΥ κ.λπ., χωρίς να επιβαρύνουν παρά ελάχιστα το κράτος. Είναι ή δεν είναι αντιλαϊκή μια τέτοια επιλογή;
* * *
Ενα δεύτερο παράδειγμα: Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα «πουλήσει» ως φιλολαϊκό μέτρο την κάλυψη των ανασφάλιστων με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ομως, ας δούμε τι προβλέπουν οι διατάξεις που παρουσιάστηκαν τον περασμένο Δεκέμβρη και τώρα επανέρχονται: «Οι όροι και οι προϋποθέσεις πρόσβασης στη νοσηλευτική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς και ενδεχόμενη οικονομική συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη στη βάση οικονομικών κριτηρίων» θα καθοριστούν σε μελλοντική Υπουργική Απόφαση. Δηλαδή, ξεκαθαριζόταν πως θα υπάρχουν κριτήρια για την ένταξη των ανασφάλιστων στο μέτρο αυτό και ενδεχομένως να μην ενταχθούν όλοι. Για παράδειγμα, στην προηγούμενη σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αποκλείονταν από τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας οι χιλιάδες ανασφάλιστοι επαγγελματοβιοτέχνες που και τυπικά δεν είχαν κλείσει την επιχείρησή τους, παρόλο που φυτοζωούν και ούτε τα έξοδα του μήνα δε βγάζουν για να πληρώνουν και τις εισφορές στο Ταμείο. Επίσης, ξεκαθαριζόταν πως οι ανασφάλιστοι θα πληρώνουν - είτε εξ ολοκλήρου είτε με συμμετοχές - για φάρμακα, θεραπείες, νοσηλεία. Αυτή την «ανακούφιση» επιφυλάσσει η συγκυβέρνηση στους ανασφάλιστους, που στην πλειοψηφία τους είναι άνεργοι, δεν έχουν κανένα εισόδημα και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν καλά καλά την επιβίωσή τους.
* * *
Είναι φανερό ότι η διαφημιστική απάτη που λέγεται «παράλληλο πρόγραμμα» όχι μόνο δεν αποτελεί αντίβαρο στον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων, ανακυκλώνοντας τα περσινά προγράμματα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, αλλά, αντίθετα, ενσωματώνει και νέες επικίνδυνες διατάξεις. Η κυβέρνηση στήνει αυτήν την παγίδα με στόχο, από τη μια, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις υπέρ του κεφαλαίου και, από την άλλη, να διαχειριστεί τις συνέπειες που αυτές έχουν σε μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ο λαός πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο του αγώνα και να μην ελπίζει στα παραμύθια των «παράλληλων προγραμμάτων», που όχι μόνο αποδεικνύονται μία ακόμα κοροϊδία, αλλά πολύ περισσότερο είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής. Καμιά εμπιστοσύνη, λοιπόν, και κανένας συμβιβασμός με τα ψίχουλα και τα κουρέλια κάτω από τα οποία προσπαθούν να κρύψουν την αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση που εξελίσσεται.

Επίθεση στις λαϊκές κινητοποιήσεις

Επίθεση στις λαϊκές κινητοποιήσεις


Με αφορμή την προσπάθεια της κυβέρνησης να σύρει τους αγρότες σε διάλογο - απάτη στην Επιτροπή της Βουλής, η κυβέρνηση επιτίθεται στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, ενώ προετοιμάζει κλίμα ανοιχτής καταστολής.
Σε κύριο άρθρο, που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» γράφει ότι εξαντλούνται τα περιθώρια να υπάρξει «δημοκρατική διέξοδος» και ότι αν οι αγρότες δεν προσέλθουν στο διάλογο, τότε «η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και την ευθύνη να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα».
Μάλιστα, δεν απειλεί μόνο με κρατική καταστολή, αλλά προσπαθεί να ενεργοποιήσει και τον «κοινωνικό αυτοματισμό».
Γράφει συγκεκριμένα ότι καθήκον της κυβέρνησης σε κάθε περίπτωση είναι «να δημιουργήσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, ώστε όλοι οι Ελληνες εργαζόμενοι να μπορούν να απολαμβάνουν δίκαια τους κόπους τους».
Δηλαδή, προσπαθεί να στρέψει τους εργαζόμενους και άλλα λαϊκά στρώματα εναντίον των μικρομεσαίων αγροτών, να πετύχει αυτό που δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα η κυβέρνηση, παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια.
Αυτή είναι η μία πλευρά της τακτικής, που ακολουθεί η κυβέρνηση συνολικά απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Η άλλη έχει να κάνει με την προσπάθειά της να απαξιώσει τις οργανωμένες λαϊκές αντιδράσεις, ακόμα και να τις ταυτίσει με τις ενέργειες μιας μικρής μερίδας, που παρεμβαίνει στο κίνημα και αξιοποιείται ποικιλοτρόπως, για να συκοφαντηθούν, ακόμα και να χτυπηθούν οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες.
Ετσι, αμέσως μετά τη γενική απεργία της περασμένης Πέμπτης και τα μαζικά απεργιακά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, η κυβέρνηση είδε «άνευρες» κινητοποιήσεις, τις οποίες μάλιστα «διευκόλυνε» η εργοδοσία.
Προσπάθησε, και μ' αυτόν τον τρόπο, από τη μια, να υποβαθμίσει την πετυχημένη απεργία και, από την άλλη, να παρουσιάσει την κινητοποίηση χιλιάδων λαού σαν αποτέλεσμα της παρέμβασης μερίδων του κεφαλαίου, που αξιοποιούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια για να «αποσταθεροποιήσουν» την κυβέρνηση.
Μάλιστα, εμφανίζει τον εαυτό της να δίνει μάχη με το κατεστημένο και τη διαφθορά, για να πει ότι τα μεγάλα συμφέροντα παρεμβαίνουν, για να την αποσταθεροποιήσουν και ότι μ' αυτόν το σκοπό κινητοποιούν τους εργαζόμενους!
Είναι βρώμικη η προσπάθεια της κυβέρνησης, ιδιαίτερα όταν έχει αποσπάσει τις ευλογίες του ΣΕΒ στη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού και όταν ξέρει καλά ότι η προετοιμασία της απεργίας πολεμήθηκε σκληρά από την εργοδοσία, ενώ η τρομοκρατία κορυφώθηκε ανήμερα της κινητοποίησης και συνοδεύτηκε ακόμα και με απολύσεις απεργών τις επόμενες μέρες.
Οσο για τους «ακραίους», τους οποίους επικαλείται η κυβέρνηση, για να συκοφαντήσει τους μαζικούς αγώνες, το κίνημα έχει πείρα από τέτοιες πρακτικές. Τις ίδιες εφάρμοσαν και οι προηγούμενοι, για να φτιάξουν κλίμα καταστολής, ακόμα και για να στήσουν προβοκάτσιες.
Πάντως, υπάρχει ένα σημείο στο άρθρο της «Αυγής» με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα. Είναι εκεί που γράφει ότι «σε καμιά περίπτωση το νομοσχέδιο πριν γίνει τελικά νόμος δεν θα είναι ίδιο με εκείνο στην αρχική μορφή του. Γι' αυτό, άλλωστε, αποκαλείται σχέδιο νόμου».
Πράγματι, το νομοσχέδιο στην τελική του μορφή δεν θα είναι ίδιο με το αρχικό σχέδιο, αλλά πολύ χειρότερο! Γι' αυτό πρέπει τώρα να κλιμακωθεί ο αγώνας για την απόσυρσή του. Γι' αυτό χρειάζεται να πέσει στο κενό κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να χειραγωγήσει τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, να τους διασπάσει, να τους συκοφαντήσει.

TOP READ