15 Ιαν 2016

Λαός και Κολωνάκι

 Λαός και Κολωνάκι

Μια σφιισσα με αθλητικές γνώσεις κι υπόβαθρο τη χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη μετακίνηση μπλέιζερ στην Ελλάδα. Που θα μπορούσε να έχει προσυγκέντρωση στο κέντρο της Σκωμπίας, στην πλατεία Κολωνακίου, όπου συχνάζει τέτοιος κόσμος. Αλλά όπως και να έχει, ήταν με διαφορά η πιο καλτ κινητοποίηση των τελευταίων ετών, περίεργη όχι μόνο για τους περαστικούς, που την χάζευαν, αλλά και για όσους συμμετείχαν: γιατρούς, μηχανικούς και βασικά δικηγόρους από όλη την Ελλάδα, που ανταποκρίθηκαν στο πανεπιστημονικό κάλεσμα στο Υπουργείο Εργασίας, και προσπαθούσαν αδέξια να διαχειριστούν την καινούρια κατάσταση, σα μια κοπέλα που φοράει για πρώτη φορά στη ζωή της δεκάποντα τακούνια –αν και σε αυτό, οι περισσότερες… διαδηλώτριες τα κατάφερναν χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα.

Έτσι λοιπόν, άλλοι βαρυγκωμούσαν σε στιλ που καταντήσαμε λοχία, να διαδηλώνουμε στα γεράματα κι αυτοσαρκάζονταν –πού είναι οι πέτρες κι οι μολότοφ· ενώ άλλοι το διασκέδαζαν κι έβγαζαν κινηματικές σέλφι, βλέποντας την όλη υπόθεση σα Μύκονοοοοος από την ανάποδη, κι αποκριάτικη εκδήλωση, όπου ντύθηκαν πχ αγωνιστές για μια μέρα. Αν και το ντύσιμό τους μόνο κινηματικό dress code δεν ακολούθησε.

Feeling radical at τοποθεσία Υπουργείο Εργασίας
Θυμάσαι, σφε αναγνώστη, στα φοιτητικά σου χρόνια, κάτι πρωινά στο φουαγιέ της ΝΟΠΕ, που κοιτούσες απορημένος το περιβάλλον, τους φοιτητές κι αναρωτιόσουν γιατί είναι τόσο κυριλέ ντυμένοι κι αν είχαν σκάσει μύτη κατευθείαν από τα μπουζούκια; Σκέψου λοιπόν όλο αυτό στο πολλαπλάσιο, με συγκεντρώσεις απ’ όλη την Ελλάδα, και μερικούς καλοσιδερωμένους χίπστερ να είναι οι εναλλακτικοί της υπόθεσης. Κι εγώ να έχω κάνει το λάθος να βάλω φόρμα και να φοβάμαι, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, μη τυχόν φάω πόρτα από την… απ’ την… έλα ντε. Αφού δεν υπήρχαν αλυσίδες, περιφρούρηση κι άλλα τέτοια περίεργα λαϊκά έθιμα.

Μόνο που τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε το αμπέχονο τον αγωνιστή. Αν ήταν έτσι, η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά, με τα στελέχη της που αρνούνται να βάλουν γραβάτα και σφίγγουν τη θηλιά (της) γύρω από το λαιμό του λαού, θα ήταν κάτι ανάμεσα σε κυβέρνηση του βουνού και ψευδώνυμο της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αλλά (είναι γάτα-είναι γάτα) ο κοντός χωρίς γραβάτα πούλησε (μαζί με τα αγωνιστικά ράσα και) τον Παππά της σκληρής 17ωρης διαπραγμάτευσης.

Επιστροφή στα της πορείας. Που είχε στην κεφαλή της το μπλοκ της ολομέλειας των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων, σε κατάσταση κινηματικού παλιμπαιδισμού να φωνάζει: κάτσε καλά Κατρούγκαλε. Και κάπου στα πέριξ αγωνιστικές φυσιογνωμίες, σαν το (βασιλιά) Πατούλη, το Λυκουρέζο και το Φαήλο Κρανιδιώτη. Να φτάνουν στην είσοδο της Βουλής (είχαν και τις κατάλληλες ενδυματολογικές προδιαγραφές για να μπουν κιόλας), στα λουλουδάδικα, χωρίς ΜΑΤ, κλούβες και λοιπές ενοχλήσεις –δεν είναι δα και τίποτα οικοδόμοι, που έχουν σήμερα αντίστοιχη κινητοποίηση και στοιχηματίζω πως θα έχουν και αντίστοιχη αντιμετώπιση, με το γάντι. Και εσύ να σκέφτεσαι, πού είναι ένας προβοκάτορας-κουκουλοφόρος, όταν τον χρειάζεσαι, να πέσει μια μολότοφ, χημικά για απάντηση και να γίνει ο κακός χαμός, γόβες-γραβάτες, μαλλιά-κουβάρια. Αν και βασικά, το ύποπτο στοιχείο, βάση ντυσίματος, ήσουνα εσύ.
Λες να έχει δηλ η Ασφάλεια και ειδικό τμήμα μυστικών με πολιτικά, κοστούμια και ταγέρ;

Πιο πίσω είδαμε: ένα θαρραλέο σφο να κάνει εξόρμηση με το κουπόνι του, για να τους τρολάρει και να δοκιμάσει τις αγωνιστικές τους αντοχές: θα ενισχύσετε οικονομικά το ΚΚΕ; Το μαραμένο μπλοκ της ΛαΕ (χωρίς τη Ζωή όμως) να διασπά σεχταριστικά την ενότητα με τα κομματικά του πανό. Κάτι Σεκίτες, που με τις σφυρίχτρες και τα κλαπατσίμπαλά τους έμοιαζαν σχεδόν ένοπλη πολιτοφυλακή, συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Ένα χιουμοριστικό πανό του ΙΣΑ (Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών) που έγραφε αυτοαναφορικά σε τρίτο πρόσωπο: θεματοφύλακας της δημόσιας υγείας. Στην ουρά, ενιαίο φοιτητικό μέτωπο, στο μπλοκ των συλλόγων, με σφους και Εαακίτες να κάνουν άμιλλα στις φωνές για τα συνθήματα. Την κινηματογραφική αντίθεση της πορείας με τις σκηνές των πενταμηνιτών μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας –κάτι σαν τις φαβέλες του Ρίο πλάι στους ουρανοξύστες.

Το επόμενο άρμα της αποκριάτικης παρέλασης έρχεται από την Τρίπολη...!
Κι ενδιάμεσα τους δικούς μας, που έδωσαν αρκετά μαζικό «παρών». Κι είχαν μερικά συνθήματα καλτ απόχρωσης (ταιριαστά με την περίσταση): «να μην περάσει ΛΕΜΕ το ασφαλιστικό (μαζί με τους εργάτες και όλο το λαό», «…στον τενεκέ να πάει, για εκεί είναι καλό». Σημειώνω, παρεμπιπτόντως, πως στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου του ΠΑΜΕ για το ασφαλιστικό, μίλησε μεταξύ άλλων και ο (Ναρίτης) πρόεδρος του ΣΜΤ. Ζούμε μεγάλες ενωτικές στιγμές, Ηλία…

Στη διαδρομή πετυχαίναμε και περαστικούς, όχι απαραίτητα αντιδραστικούς, που σχολίαζαν αρνητικά την «πιο βρώμικη πορεία» και βασικά το σινάφι που τη διοργάνωνε. Και τι να σχολιάσουν άλλωστε, βλέποντας στην κεφαλή την πιο μαύρη αφρόκρεμα του κλάδου –που την κρίσιμη ώρα θα βρεθεί αντικειμενικά απέναντι, γιατί αυτή είναι η ταξική της θέση- να δίνει τον τόνο; Κι εδώ ακριβώς είναι ο κόμπος της γραβάτας και του ζητήματος των διαφόρων επιμελητηρίων και επαγγελματικών συλλόγων, που περιλαμβάνουν τους πάντες: από το μεγαλοδικηγόρο πχ μέχρι τον ασκούμενο, για να εκφράσουν τα κοινά τους (;) συμφέροντα. Άκουγες και την ολομέλεια των προέδρων στο μπλοκ της να φωνάζει «είμαστε ενωμένοι κι αποφασισμένοι», και αναρωτιόσουν: ενωμένοι ποιοι, με ποιον και για να πετύχουν τι ακριβώς; Τι έχουν να χωρίσουνε λαός και Κολωνάκι;

Το δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό της χτεσινής μέρας είναι ο εντυπωσιακός όγκος του κόσμου, που κατέβηκε εμφανώς για πρώτη φορά στο δρόμο, κουβαλώντας προφανώς τη νοοτροπία του και κάποιες ιδεοληψίες (πχ θα υποβάλουμε ένσταση για το νόμο, και θα δικαιωθούμε στο εφετείο). Και μπορεί επιφανειακά να φαινόταν κάπως σαν «νεοδημοκράτες σε απόγνωση» αλλά τα φαινόμενα απατούν και είναι λάθος να χαρίσουμε τον κόσμο που κινητοποιήθηκε στην αντίδραση. Το ζήτημα είναι πώς να παρέμβεις για να επηρεάσεις τη συνείδησή του. Κι εδώ κολλάνε κι όσα έγραφε η απόφαση της κετουκε για τα μικροαστικά στρώματα που προλεταριοποιούνται και η ελλιπής πείρα των μαζών αυτών, που εισέρχονται ξαφνικά στο προσκήνιο του μαζικού κινήματος και της ταξικής πάλης.


Η οποία μπορεί να κλιμακωθεί με μία ή περισσότερες απεργιακές κινητοποιήσεις το ερχόμενο χρονικό διάστημα. Και η φιλεργατική κυβέρνηση περνάει στα μουλωχτά το μέτρο της ανταπεργίας! Πόσο ξεφτίλας πρέπει να είσαι για να σου τη βγαίνει από τα αριστερά ακόμα κι ο Παναγόπουλος ή ο δικηγορικός σύλλογος;

Δομημένα ομόλογα, μαύρο χρήμα και κυβερνητικές ευλογίες

 Δομημένα ομόλογα, μαύρο χρήμα και κυβερνητικές ευλογίες

Αν ρίξετε μια ματιά στο χτεσινό κείμενο, θα διαπιστώσετε ότι ενώ δικάστηκαν και τιμωρήθηκαν οι πρόεδροι των ταμείων ΤΕΑΔΥ (δημοσίων υπαλλήλων), ΤΕΑΥΦΕ (υπαλλήλων φαρμακευτικών εργασιών) και ΤΕΑΠΟΚΑ (οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης), από πλευράς ΤΣΕΥΠ (εφημεριδοπωλών και υπαλλήλων πρακτορείων) την πλήρωσε ο αντιπρόεδρος του ταμείου Γεράσιμος Κονιδάρης. Οπωσδήποτε, προκαλεί περιέργεια το γιατί και το πώς την γλίτωσε ο πρόεδρος Δημήτρης Μυρογιάννης.

Στις 22 Ιουνίου 2010, μετά από πόρισμα που είχε συντάξει από τον Σεπτέμβριο του 2007 ο επί κεφαλής της αρχής για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος εισαγγελέας Γιώργος Ζορμπάς (*) και με πρόταση του ΠαΣοΚ, η βουλή συνέστησε εξεταστική επιτροπή με σκοπό την διερεύνηση τυχόν πολιτικών ευθυνών στην υπόθεση των ομολόγων. Τελευταίος μεταξύ των δεκάδων μαρτύρων που κλήθηκαν να καταθέσουν στην επιτροπή, ήταν ο πρώην πρόεδρος του ΤΣΕΥΠ Δημήτρης Μυρογιάννης. Η κατάθεση του Μυρογιάννη προκάλεσε σεισμό.

Πάτρα, Φεβρουάριος 2009: Ο Νίκος Νικολόπουλος παραθέτει δείπνο προς τιμή του Σάββα Τσιτουρίδη, λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, που ανάγκασε τον Καραμανλή να αφήσει τον Τσιτουρίδη εκτός ψηφοδελτίων στις εκλογές του 2009. 

Ο Μυρογιάννης ισχυρίστηκε ότι το υπουργείο απασχόλησης, επί υπουργείας Σάββα Τσιτουρίδη και πριν αγοραστούν τα δομημένα ομόλογα, διοργάνωνε διάφορα σεμινάρια, παρόντος μάλιστα του ίδιου του υπουργού αλλά και του τότε ειδικού γραμματέα Ευγένιου Παπαδόπουλου. Όπως είπε ο μάρτυς, "στα σεμινάρια που γίνονταν τότε κατά τακτά χρονικά διαστήματα, αυτό που υπήρχε ως αίσθηση ήταν “μην αφήνετε τα λεφτά στην Τράπεζα της Ελλάδος, που δεν δίνει τόκο, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν κερδίζουμε τίποτα σαν κράτος, αλλά δώστε τα κάπου που να μπορέσει να αποκτήσει μεγαλύτερη περιουσία το Ταμείο”". Πρόσθεσε δε ότι "την ίδια άποψη είχαν και οι συνδικαλιστές (σ.σ.: ΔΑΚΕ), οι οποίοι ήρθαν και μας βρήκαν παραμονές και φώναζαν- μόνο που δεν χειροδίκησαν κιόλας- γιατί τα χρήματα τα έχουμε στην τράπεζα".

Πάντοτε σύμφωνα με τον Μυρογιάννη, όταν το ΤΣΕΥΠ ζήτησε αναλυτική ενημέρωση για τα ομόλογα του δημοσίου, "μας είπαν από το υπουργείο ότι είναι η καλύτερη τοποθέτηση. Βεβαίως, τότε κανείς μας δεν ήξερε τι είναι δομημένο, τι είναι αδόμητο. Δεν τα ξέραμε αυτά". Μετά από όλα αυτά, έφτασε στα ταμεία η έγγραφη πρόταση της "Ακρόπολις", η οποία προωθούσε την αγορά συγκεκριμένου ομολόγου, "το οποίο κρίναμε όλοι μέσα σε δέκα λεπτά στο συμβούλιο ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσε να γίνει". Με λίγα λόγια, ο Μυρογιάννης αποκάλυψε αυτό που όλοι υποψιάζονταν με απόλυτη βεβαιότητα αλλά κανείς δεν τολμούσε να το πει φωναχτά. Ότι, δηλαδή, η ίδια η κυβέρνηση πατρονάριζε τα δομημένα ομόλογα και έσπρωχνε τους διάφορους οργανισμούς και τα ταμεία να επενδύσουν τα αποθεματικά τους σ' αυτά ακριβώς τα ομόλογα.

Ενδιαφέρον έχουν και τα όσα κατέθεσε ο πρώην υπουργός οικονομικών (επί κυβέρνησης Μητσοτάκη) Ιωάννης Παλαιοκρασσάς. Όπως είπε ο Παλαιοκρασσάς, τον Απρίλιο του 2006 τον επισκέφθηκαν στο γραφείο του ο Αποστολίδης με τον Δεμέστιχα, γνώριμοι του ιδίου από παλαιότερα (ο πρώτος ως τραπεζίτης και ο δεύτερος ως συνδικαλιστής στην ΠυρΚαλ) και του πρότειναν την ίδρυση της τράπεζας Synergy Βank με συμμετοχή της «Ακρόπολις» ύψους 10 εκατ. ευρώ, στην οποία θα ήταν πρόεδρος εκείνος και διευθύνων σύμβουλος ο Δεμέστιχας. Ο Παλαιοκρασσάς αποδέχθηκε την πρόταση αλλά το θέμα δεν προχώρησε. Τρεις μήνες μετά ο Δεμέστιχας διορίστηκε από τον Τσιτουρίδη πρόεδρος του ΤΕΑΥΦΕ.

Ο Θόδωρος Πρινιωτάκης έβαλε στο στόχαστρο τέσσερις υπουργούς: Γιώργο Αλογοσκούφη, Πέτρο Δούκα, Σάββα Τσιτουρίδη και Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Ισχυρίστηκε ότι η JPMorgan, πριν βγάλει το ομόλογο, είχε πάρει διαβεβαιώσεις από το υπουργείο οικονομικών ότι το ελληνικό δημόσιο θα ενδιαφερόταν γι' αυτό το ομόλογο, σε συνεργασία με τα ασφαλιστικά ταμεία, προκειμένου να χρηματοδοτήσει ανάγκες του υπουργείου άμυνας. Την συγκεκριμένη πληροφορία είχε κατά νου και ο Παπαμαρκάκης (σ.σ.: προφανώς, λόγω αυτών των διαβεβαιώσεων μπήκε στο παιχνίδι η "Ακρόπολις"). Επίσης, ο Πρινιωτάκης αποκάλυψε ότι το υπουργείο απασχόλησης ενημερωνόταν σχετικά σε μηνιαία βάση.

Κι ενώ ο Βασίλης Μαγγίνας κάρφωνε με την κατάθεσή του τον Γιώργο Αλογοσκούφη ("αν δεν ήξερε ο υπουργός οικονμικών, ποιός ήξερε;"), το μεγάλο πατιρντί έμελλε να γίνει στις 25 Οκτωβρίου, όταν κλήθηκαν να καταθέσουν κατ' αντιπαράσταση οι Σοφοκλής Πρινιωτάκης (πατέρας του Θόδωρου) και Γιώργος Αποστολίδης. Οι δυο προφυλακισμένοι συνιδιοκτήτες της "Ακρόπολις" συμφωνούσαν ως προς το ότι είχε διακινηθεί πολύ μαύρο χρήμα αλλά διαφωνούσαν ως προς το ποιος από τους δυο τους το διακίνησε.

Σύμφωνα με τον Αποστολίδη, στο χρηματοκιβώτιο της "Ακρόπολις" (τα κλειδιά του οποίου είχε ο Πρινιωτάκης) υπήρχαν 6 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 4,2 εκατ. ήταν το 50% της προμήθειας από την ΝΑΜ του Παπαμαρκάκη. Αυτά τα χρήματα τα μοίρασε ο Πρινιωτάκης στους προέδρους των διαφόρων ταμείων ώστε να τους πείσει να επενδύσουν στα δομημένα ομόλογα που διαχειριζόταν η εταιρεία. Όπως είπε ο Αποστολίδης, ο ίδιος έκανε την ανάληψη και τον βόηθησαν δυο υπάλληλοι τόσο στο να μεταφέρει τα λεφτά με βαλίτσες όσο και στο να τα βάλει στο χρηματοκιβώτιο, με την παρουσία του Πρινιωτάκη.

Σύμφωνα με τον Πρινιωτάκη, αυτά τα λεφτά υπήρχαν αλλά τα πήρε ο Αποστολίδης και τα έδωσε του Δεμέστιχα, ο οποίος θα τα μοίραζε στα κατάλληλα πρόσωπα στα υπουργεία απασχόλησης και οικονομικών, ώστε να προωθηθεί η έκδοση του ομολόγου και να εξασφαλιστεί η αγορά του από τα ταμεία. Κατέθεσε δε, ότι αυτός είχε ενδοιασμούς αλλά ο Αποστολίδης του είπε: "Πώς νομίζεις ότι γίνονται οι δουλειές; Με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος; Για να πάμε στα 280 εκατ. μας βοήθησε ο Δεμέστιχας". Συμπλήρωσε δε ότι τα 4,2 εκατ. του Παπαμαρκάκη τα πήρε ο Αποστολίδης για να προωθήσει την ίδρυση της Synergy Bank με τον Παλαιοκρασσά.

Πέρα από τις διαφωνίες των δυο συνεταίρων, πάντως, εκείνο που απεδείχθη είναι ότι πράγματι εισέρρευσαν στο ταμείο της εταιρείας 6 εκατομμύρια μετρητά (παρουσιάστηκαν τα ανάλογα παραστατικά), τα οποία εξαφανίστηκαν δίχως να αφήσουν πίσω τους κανένα ίχνος. Τα μοίρασε ο Πρινιωτάκης στους διοικητές των ταμείων; Τα μοίρασε ο Δεμέστιχας σε κατάλληλα πρόσωπα μέσα στα υπουργεία; Πήγαν λίγα από δω και λίγα από 'κει; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά.


Ο πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής Χρήστος Πρωτόπαπας (αντικατέστησε στην πορεία τον Ντίνο Ρόβλια).
Στο τέλος, ο Σάββας Τσιτουρίδης τον μήνυσε για κατάχρηση εξουσίας και συκοφαντική δυσφήμιση.

Για να ολοκληρώσουμε το μικρό μας αφιέρωμα στην πολύκροτη ιστορία των δομημένων ομολόγων, ας προσθέσουμε ότι την 1η Δεκεμβρίου 2010 η επιτροπή (όποια είχε μείνει, τέλος πάντων, αφού στις 2 Σεπτεμβρίου είχαν αποχωρήσει απ' αυτήν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας) εξέδωσε το πόρισμά της, το οποίο καταλόγιζε πολιτικές ευθύνες στους:
- Πέτρο Δούκα, πρώην υφυπουργό οικονομικών
- Σάββα Τσιτουρίδη, πρώην υπουργό απασχόλησης
- Γιώργο Αλογοσκούφη, πρώην υπουργό οικονομικών
- Βαγγέλη Μεϊμαράκη, πρώην υπουργό άμυνας
- Γιώργο Κουρή, πρώην γενικό γραμματέα του υπουργείου οικονομικών
- Δημοσθένη Μαμμωνά, πρώην γενικό γραμματέα του υπουργείου απασχόλησης
Επίσης, η επιτροπή καταλόγισε ευθύνες τόσο στον πρόεδρο της επιτροπής κεφαλαιαγοράς Αλέξανδρο Πιλάβιο όσο και στην διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος. Τέλος, παρέπεμψε τους Τσιτουρίδη και Δούκα σε προανακριτική επιτροπή για την διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών.


Υστερόγραφο: Τελικά, κύριε Πάγκαλε, μάλλον δεν τα φάγαμε όλοι μαζί.


-------------------------------------
(*) Όταν ολοκλήρωσε το πόρισμά του ο Ζορμπάς, το έστειλε στον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργο Σανιδά για να το ελέγξει και να το μεταβιβάσει στην επιτροπή διαφάνειας της βουλής, σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ο Σανιδάς έκρινε το πόρισμα μη σύννομο καθώς έφερε την υπογραφή αποκλειστικά του Ζορμπά ενώ θα έπρεπε να φέρει τις υπογραφές όλων των μελών της αρχής. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2010, η Επιτροπή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, έκρινε έγκυρο το πόρισμα Ζορμπά. Για περισσότερα: "Έγκυρο το πόρισμα Ζορμπά, έκθετος ο Σανιδάς στην υπόθεση των Δομημένων Ομολόγων".

Πώς θα τους σταματήσουμε;

 Πώς θα τους σταματήσουμε;






Κάποτε ήταν καύχημά τους. Σήμερα την αναθεματίζουν και τη «μεταρρυθμίζουν» με δημογραφικά και οικονομικά επιχειρήματα.
Ο λόγος φυσικά για την κοινωνική ασφάλιση, μια από τις εμβληματικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που αστοί και σοσιαλίζοντες μεταρρυθμιστές την περιέφεραν παντού σαν απόδειξη ότι και ο καπιταλισμός μπορεί να προσφέρει «κοινωνική δικαιοσύνη».
Το σημερινό κουρέλιασμα κομμάτι-κομμάτι των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων δεν είναι τίποτε άλλο από ένα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα της κρίσης και σήψης του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Αυτό διδάσκει η ιστορική πείρα του εργατικού κινήματος και γι’ αυτό σοβαρές πλευρές του «ασφαλιστικού» πνίγονται μέσα στη συλλογική αμνησία, την οποία καλλιεργούν και εκμεταλλεύονται οι αστοί προπαγανδιστές.
Το κοινωνικό δικαίωμα των εργαζόμενων στην ασφάλιση κουρελιάζεται σήμερα ακριβώς γιατί για τους καπιταλιστές ήταν πάντοτε ένα «σκάνδαλο». «Σκανδαλώδη» έβρισκαν τα αφεντικά σε όλο το πρώτο μισό του 20ου αιώνα -όταν ψηφίζονταν στις περισσότερες χώρες οι πρώτοι συνολικοί ασφαλιστικοί νόμοι- την απαίτηση, η κάλυψη των εργατών να μην είναι ιδιωτική υπόθεση και εμπορικό προϊόν αλλά να αποτελεί μέρος του μισθού που πληρώνουν οι εργοδότες, χωρίς να τον μειώνει. Φυσιολογική αντίδραση, εφόσον οι καπιταλιστές ενδιαφέρονται πρωτίστως να μεγιστοποιούν την εξοικονόμηση και την κερδοφόρα αξιοποίηση του μεταβλητού κεφαλαίου που καταβάλλουν (μισθοί και κάθε είδους εισφορές).
Οι καπιταλιστές σε κάθε χώρα πάλεψαν λυσσαλέα ώστε να αποφύγουν ή να μειώσουν σημαντικά τη δική τους συμμετοχή στα ασφαλιστικά συστήματα, τα οποία ούτως ή άλλως στηρίχτηκαν κυρίως στα σημαντικά αποθεματικά των ταμείων αλληλοβοήθειας που είχαν παλαιότερα δημιουργηθεί από το υστέρημα των εργατών. Το μόνο που τους έκανε να τρέμουν και να υποχωρούν τελικά ήταν η δυναμική ενός παγκόσμιου εργατικού κινήματος που με φάρο την Οκτωβριανή Επανάσταση απειλούσε συνολικά την εξουσία τους, διεξάγοντας σκληρούς ταξικούς αγώνες που πληρώθηκαν με βαρύ φόρο αίματος.
Ωστόσο οι καπιταλιστές δεν παραιτήθηκαν ποτέ από τον ταξικό πόλεμο. «Σκάνδαλο» γι’ αυτούς παρέμενε η κοινωνική ασφάλιση ακόμη και την μεταπολεμική εποχή, οπότε άρχισαν να την επιδεικνύουν σαν «ακρογωνιαίο λίθο» του κράτους Πρόνοιας. Συνέχισαν να ερμηνεύουν κατά τα συμφέροντά τους την «ιερή» αρχή της «τριμερούς χρηματοδότησης», προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσουν το ποσοστό της εργοδοτικής συμμετοχής, επιβαρύνοντας όσο περισσότερο γινόταν τους εργαζόμενους και φορτώνοντας στο κράτος κάθε παραχώρηση που αναγκάζονταν να κάνουν. Ήξεραν κάτι που οι ρεφορμιστές και άλλοι εργατοπατέρες απέκρυπταν: το δήθεν «ταξικά ουδέτερο» κράτος ήταν σε τελική ανάλυση κράτος των μονοπωλίων. Για την προάσπιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας αναλαμβάνει να εγγυηθεί ασφαλιστικά δικαιώματα. Κι όταν παραστεί ανάγκη επιστρέφει τον λογαριασμό στους εργαζόμενους υπό τη μορφή του δημόσιου χρέους…
Επίσης, τα μονοπώλια, ιδίως σε αναπτυσσόμενες χώρες σαν την Ελλάδα, ανακάλυψαν το οικονομικό και πολιτικό «ψητό» που υπήρχε στην κοινωνική ασφάλιση. «Οικονομικό ψητό» π.χ. ήταν το διαχρονικό διαγούμισμα των εισφορών των εργαζόμενων που εγκαινιάστηκε με τον Αναγκαστικό Νόμο του 1951 και συνεχίστηκε στη Χούντα και στη Μεταπολίτευση, πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν πολλά «οικονομικά θαύματα». «Πολιτικό ψητό» ήταν η αξιοποίηση του πολυπλόκαμου συστήματος των ταμείων για τη στερέωση της εξουσίας των αστικών κομμάτων, για τη διάβρωση συνειδήσεων, για την καλλιέργεια συντεχνιακού και ρεφορμιστικού πνεύματος σε κατηγορίες εργαζομένων και επαγγελματιών.
Αποδείχτηκε ότι, αν και οι καπιταλιστές ποτέ δεν συμβιβάστηκαν με την ιδέα να αποτελούν το «τρίτο μέρος» του «τριμερούς συστήματος», αξιοποίησαν μια χαρά τις αντιφάσεις και τις περιπλοκές του. Κι όποτε στριμώχνονταν από τους εργατικούς αγώνες - όπως την περίοδο της Μεταπολίτευσης- προτιμούσαν να δίνουν κάτι παραπάνω σε συντάξεις, εφάπαξ, «ποσοστά αναπλήρωσης», προκειμένου να ξεχνιούνται οι μισθολογικές διεκδικήσεις, αλλά και οι πομπές τους με τα χρήματα των ταμείων.
Οι «πομπές» και η διάβρωση συνειδήσεων συνεχίστηκαν και τα τελευταία τριάντα χρόνια, παρά το ότι το …πολύ «ψητό» είχε «φαγωθεί» και κατευθυνόμαστε ολοφάνερα προς το πλήρες ξήλωμα της κοινωνικής ασφάλισης. Το τζογάρισμα με τα ομόλογα π.χ. πέραν του ότι μετέφερε χρήμα των ταμείων σε μονοπωλιακές τσέπες, προωθούσε ταυτόχρονα τη χρήσιμη ιδέα της ιδιωτικής ασφάλισης-επένδυσης. Επίσης γενικευόταν ο αμοραλισμός με τη συμμετοχή και συνδικαλιστών (πούλημα νέας γενιάς εργαζόμενων με ανταλλάγματα - περίπτωση ΟΤΕ).
Κι έρχονται σήμερα οι απολογητές όλης αυτής της καπιταλιστικής σαπίλας δεκαετιών να ηθικολογήσουν! Ίσως μάλιστα να είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ακόμη και κάποια χτεσινά «χαϊδεμένα παιδιά» του συστήματος προκειμένου να πειστούν οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν τις βάρβαρες περικοπές που τους εξαθλιώνουν και τους οδηγούν στη δουλειά ως τον τάφο. Θα βρεθούν άλλοι τρόποι πιο «οικονομικοί» ώστε το σύστημα να «χαϊδεύει τα παιδιά του»: αυτή είναι η ουσία της «κοινωνικής δικαιοσύνης» που πρεσβεύουν οι «σοφοί» εκπρόσωποι του γενικού καπιταλιστικού συμφέροντος…
Πώς θα τους σταματήσουμε;
Όχι πάντως ακολουθώντας τους ποικιλόχρωμους συμβιβασμένους εργατοπατέρες που χτες εξωράιζαν τις αντιασφαλιστικές κατευθύνσεις της ΕΕ, σήμερα κλαψουρίζουν περί «άγριου νεοφιλελευθερισμού» κι αύριο θα δικαιολογούν «από τα αριστερά» τα δικά τους αντιασφαλιστικά-αντιλαϊκά εγκλήματα, ζητώντας συγγνώμη από τους Γιαννίτσηδες.
Όχι με συντεχνιακές εκκλήσεις να εξαιρεθεί ως «βιώσιμο» το «ταμειάκι» του ενός ή του άλλου από την γενική ισοπέδωση.
Όχι με πουλήματα ή συμψηφισμούς ανάμεσα σε «γενιές», όχι με απολογίες επειδή έχουμε το …θράσος να ζούμε περισσότερο και να θέλουμε να δουλεύουμε λιγότερο.
Τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα κατακτήθηκαν από εργαζόμενους που στον καιρό τους δεν ανέχτηκαν να εξαρτώνται τα δικαιώματά τους από την πορεία των μονοπωλιακών υπερκερδών. Δεν επένδυαν τις ελπίδες τους στα κέρδη εκείνων που μόνιμα και νόμιμα τους έκλεβαν τη ζωή. Αναγνώριζαν τον αληθινό αντίπαλο: την ίδια την εξουσία των καπιταλιστών και το δικαίωμά τους να ιδιοποιούνται τον κοινωνικό πλούτο.
Αυτό είναι σήμερα και το νόημα της ταξικής γραμμής του ΠΑΜΕ: οργάνωση, συσπείρωση και προετοιμασία των εργαζόμενων παντού για αντεπίθεση στο κεφάλαιο.
Μόνο έτσι μπορούμε να σταματήσουμε το προετοιμαζόμενο αντιασφαλιστικό έγκλημα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Μόνο έτσι κερδίζουμε τη ζωή μας.

Νίκος Ζαρταμόπουλος
Εφημερίδα Νέο Εμπρός, φ. 1113, 13-1-2016, σελ. 7







ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για το θέμα της «El Dorado»

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για το θέμα της «El Dorado»
Με μεγάλο ζήλο επιχειρούν τα ΜΜΕ, τόσο αυτά που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ όσο κι αυτά που τον αντιπολιτεύονται, να διαστρεβλώσουν τη θέση του ΚΚΕ για τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές. Και μάλιστα, δίνουν εκατέρωθεν τις δικές τους ερμηνείες, για τους δικούς τους επιμέρους πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους (αφού στα πολλά συγκλίνουν και ταυτίζονται). Ομως και οι δύο πλευρές λένε ψέματα συνειδητά και δε θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, γιατί ως γνωστόν η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι μία και μόνο μία.
Ετσι λοιπόν, με αφορμή την ανακοίνωση της αναστολής των εργασιών στις Σκουριές από την επιχείρηση και σχετικό σχόλιο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, σε ραδιοφωνική συνέντευξη (13/1), θα ακούσει κανείς από το MEGA, το ΣΚΑΪ κ.α. τοποθετήσεις του τύπου ότι «έως και το ΚΚΕ είναι υπέρ της επένδυσης» (!), γιατί τα συγκεκριμένα μέσα αξιοποιούν την εξέλιξη σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ... Ενώ, στην «Αυγή» και την «Εφημερίδα των Συντακτών» «ξαφνιάζονται με τη θέση του ΚΚΕ» και κάνουν λόγο για «παρέμβαση Κουτσούμπα υπέρ της "El Dorado Gold"» (!), για να ταυτίσουν το ΚΚΕ με τη συγκεκριμένη εταιρεία και να σπεκουλάρουν σε βάρος του!...
***
Ολοι, βεβαίως, κρύβουν την ολοκληρωμένη τοποθέτηση του Δ. Κουτσούμπα ότι είναι ζήτημα αντιπαράθεσης, ανταγωνισμών μονοπωλιακών ομίλων, ότι οι εργαζόμενοι έχουν το δίκιο και δεν πρέπει να χάσουν τις δουλειές τους, ότι το συγκεκριμένο μεταλλείο, όπως και συνολικά ο ορυκτός πλούτος και όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, πρέπει να είναι λαϊκή - κοινωνική περιουσία. Αλλά και τα συγκεκριμένα αιτήματα για την προστασία του περιβάλλοντος, τους όρους δουλειάς των εργαζομένων, την επιβολή προστίμων και τη δραστική φορολογία των κερδών των μεγάλων ομίλων, δε φαίνεται να συγκίνησαν τους αρθρογράφους των αστικών ΜΜΕ.
Ερώτημα: Μήπως ταυτίζεται και η εταιρεία με τη θέση του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση του μεταλλείου και όλου του ορυκτού πλούτου; Προφανώς όχι. Η ΝΔ; Επίσης όχι. Αλλά κι ο ΣΥΡΙΖΑ τι λέει; Μάλλον ότι είναι θέμα «Δευτέρας Παρουσίας», οπότε έως τότε ας βγάζει στο σφυρί τα μεταλλεία, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και ας πετάει τα ψευτοεπαναστατικά του για δήθεν προστασία του περιβάλλοντος (επειδή τα 'χει καλά με τους καπιταλιστές του Τουρισμού στην περιοχή).
***
Είναι δεδομένο ότι τα ΜΜΕ και όλα τα επιτελεία του συστήματος αντιμετωπίζουν το ΚΚΕ με δυο όπλα: Την αποσιώπηση και τη διαστρέβλωση. Επίσης, δεδομένο είναι ότι οι από ταξική πλευρά διατυπωμένες θέσεις του ΚΚΕ θα βρίσκονται στο στόχαστρο των ταξικών του αντιπάλων. Εδώ, όμως, συμβαίνει κάτι άλλο: Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν ως όχημα τις θέσεις του ΚΚΕ - και μάλιστα διαστρεβλωμένες - για τις δικές τους ενδοαστικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις. Αυτό δε θα το επιτρέψουμε και ας σταματήσουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.

Ταξική επιλογή

Ταξική επιλογή


«Ταξικά μεροληπτική» υπέρ των αδυνάτων χαρακτηρίζει η κυβέρνηση τη μεταρρύθμιση που προωθεί στο Ασφαλιστικό και είναι πραγματικά να γελάνε και οι πέτρες.
Κατ' αρχάς, και μόνο η αφετηρία της μεταρρύθμισης, που είναι η αντιστοίχιση του Ασφαλιστικού στις εργασιακές σχέσεις και στους μισθούς πείνας που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια και πιο εντατικά την περίοδο της κρίσης, είναι ικανή να αποδείξει ότι οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση υποτάσσονται στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και υπηρετούν αποκλειστικά το κεφάλαιο.
Για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων νομοθετήθηκαν η κατάργηση επί της ουσίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων και οι μισθοί των 400 και 500 ευρώ, διευρύνθηκαν οι ελαστικές μορφές εργασίας, σε βαθμό που να αφορούν σήμερα το 60% των απασχολουμένων, ισοπεδώθηκαν δικαιώματα σε Υγεία και Πρόνοια, στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Σ' αυτήν την εφιαλτική για το λαό πραγματικότητα, η κυβέρνηση επιχειρεί τώρα να προσαρμόσει την Κοινωνική Ασφάλιση, με παρεμβάσεις που συρρικνώνουν στο ελάχιστο τη συμμετοχή της εργοδοσίας και του κράτους στο σύστημα.
Αλλά, ακόμα κι αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα λέει η κυβέρνηση, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς υπέρ ποιου μεροληπτεί η μεταρρύθμιση την οποία σχεδιάζει. Για παράδειγμα, στο σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπεται η κατάργηση του ΕΚΑΣ, με το οποίο συμπλήρωναν το χαμηλό τους εισόδημα δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι και από το 2019 το χάνουν όλοι οριστικά.
Επίσης, με το σχέδιο της κυβέρνησης, η νέα γενιά των εργαζομένων είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει να πάρει σύνταξη, καθώς ο συνδυασμός των συντελεστών αναπλήρωσης, του υπολογισμού του συντάξιμου μισθού και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, είτε αποκλείει τη μεγάλη πλειοψηφία από τη σύνταξη, είτε επιφυλάσσει συντάξεις πείνας για όσους τελικά εκπληρώσουν τις ελάχιστες προϋποθέσεις.
Η μεταρρύθμιση που υπερασπίζεται η κυβέρνηση μειώνει τις συντάξεις για παλιούς και μελλοντικούς συνταξιούχους και ταυτόχρονα με τον επανυπολογισμό, νομιμοποιεί τελεσίδικα τις 11 μειώσεις που έχουν υποστεί οι συντάξεις έως σήμερα.
Ετσι, κλείνει και τυπικά κάθε συζήτηση από την πλευρά του κράτους για επαναφορά των συντάξεων στα επίπεδα που βρίσκονταν πριν από την κρίση, άρα και της παγίωσής τους στα σημερινά επίπεδα, που είναι χαμηλότερα κατά 40% σε σχέση με το 2009. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων αυτό σημαίνει χαμοζωή με τα ελάχιστα, από τα οποία θα πρέπει να ζήσουν και ολόκληρες οικογένειες ανέργων.
Την ίδια ώρα, οι μικρομεσαίοι αγρότες καλούνται να πληρώσουν έως και τριπλάσιες εισφορές στον ΟΓΑ, που σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος τους θα μείνει ανασφάλιστο, χτύπημα δέχονται και οι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες, ενώ με τις αλλαγές που επέρχονται στο Ασφαλιστικό των ΕΒΕ, οι συντάξεις που θα πάρουν όταν συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις θα υπολείπονται κατά πολύ ενός εισοδήματος για αξιοπρεπή διαβίωση.
Για να θολώσει τα νερά, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως στοιχείο «δικαιοσύνης» το γεγονός ότι θέλει να αυξήσει κατά μία μονάδα τις εισφορές των εργοδοτών στο σύστημα της επικούρησης, όταν τα προηγούμενα χρόνια φιλοδωρήθηκαν από το κράτος με μείωση 3,9 μονάδων των εισφορών τους για τις κύριες συντάξεις. Και με δεδομένο ότι ως αντάλλαγμα προτίθεται να τους προσφέρει νέες διευκολύνσεις, φοροαπαλλαγές που πάλι θα πληρώσει ο λαός.
Επομένως, το σχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό, όπως και το σύνολο της πολιτικής της, είναι βαθιά ταξικό υπέρ του κεφαλαίου. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο οι ενώσεις των εργοδοτών στηρίζουν τη μεταρρύθμιση και οι εκπρόσωποι της τρόικας εμφανίζονται να την αποδέχονται σαν βάση για συζήτηση.

ΗΠΑ - ΜΙΣΙΓΚΑΝ Το σκάνδαλο του τοξικού νερού

ΗΠΑ - ΜΙΣΙΓΚΑΝ
Το σκάνδαλο του τοξικού νερού


ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--
Τα εγκλήματα του καπιταλισμού σε βάρος της δημόσιας υγείας στις ΗΠΑ δεν έχουν τέλος. Μετά τη στέρηση του νερού σε χιλιάδες φτωχά νοικοκυριά του χρεοκοπημένου Ντιτρόιτ το 2014, ήρθε, την ίδια περίπου περίοδο, το δηλητηριασμένο με μόλυβδο και σκουριά νερό στην παρακείμενη πόλη Φλιντ της πολιτείας του Μίσιγκαν, καθώς η τότε δημοτική αρχή αποφάσισε να εξοικονομήσει πόρους επιλέγοντας ως πηγή ύδρευσης της πόλης τα νερά του ομώνυμου ακάθαρτου ποταμού.
Ο κυβερνήτης της πολιτείας, Ρικ Σνάιντερ, που επί μήνες αρνούνταν να παραδεχθεί πως από τις βρύσες του Φλιντ έτρεχε ...δηλητήριο, αναγκάστηκε την τελευταία βδομάδα να αλλάξει τακτική, έπειτα από επιστημονικές έρευνες και την αγωγή κατοίκων της πόλης κατά των αρμόδιων πολιτειακών αρχών. Ετσι, κήρυξε μέσα στις τελευταίες πέντε μέρες την πόλη Φλιντ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και χτες τα ξημερώματα επιστράτευσε την Εθνοφρουρά για να μοιράσει στα περίπου 30.000 νοικοκυριά του Φλιντ εμφιαλωμένο νερό και φίλτρα νερού.
Το σκάνδαλο του ακάθαρτου νερού στο Φλιντ, μίας πόλης που απέχει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τα μεγαλύτερα αποθέματα καθαρού νερού στον κόσμο, τα οποία βρίσκονται στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, ξεκίνησε το 2014 όταν οι δημοτικές αρχές αποφάσισαν (εν μέσω οικονομικής κρίσης και ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό) να εξοικονομήσουν χρήματα σε βάρος της δημόσιας υγείας. Επέλεξαν έτσι να μην προμηθεύονται το καθαρό, πλην ακριβότερο νερό από την πόλη του Ντιτρόιτ, αλλά από τα νερά του βρώμικου ποταμού Φλιντ. Οπως αποδείχθηκε, όμως, στη συνέχεια τα νερά ήταν προβληματικά καθώς προκάλεσαν διάβρωση του πεπαλαιωμένου συστήματος ύδρευσης, με αποτέλεσμα στις αναλύσεις του τελευταίου 18μηνου να διαπιστώνονται αυξημένα επίπεδα σκουριάς και μολύβδου (που προκαλούν νοητική υστέρηση εάν καταναλωθούν από βρέφη και παιδιά, δερματικά εξανθήματα, προβλήματα συμπεριφοράς, γενετικές ανωμαλίες κ.ά.)!

TOP READ