16 Δεκ 2015

Η διεθνής

 Η διεθνής

Η χτεσινή διεθνιστική αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση στο Σπόρτινγκ ήταν από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις, που συγκεντρώνουν ευρύτερο ενδιαφέρον και κόσμο που συρρέει να τις παρακολουθήσει οικειοθελώς και όχι από (υπο)χρέωση. Όσοι ήταν χρεωμένοι εξάλλου, πήγαν με μισή καρδιά στην Ομόνοια (η άλλη μισή στο Σπόρτινγκ βρίσκεται) από την οποία πέρασαν για λίγο κι οι ξένοι καλεσμένοι, μαζί με τον Ελισαίο, και πήραν μια γεύση. Ενώ στο τέλος της πορείας κάποιοι σφοι έτρεχαν να προλάβουν οτιδήποτε και αν σώζεται. Εξάλλου τον Τιούλκιν μια φορά θα τον δεις από κοντά, ενώ από προαπαιτούμενα, άλλο τίποτα, ούτε μάθημα στα ΤΕΙ να ήμασταν. Το χτεσινό αποτέλεσμα, σε αυτό το κόμμα που στα δυο είχε σχιστεί, ήταν να μην είναι τόσο μαζική η πορεία με αντίστοιχα πρόσφατα καλέσματα, αλλά να αποφευχθεί το αδιαχώρητο στο κλειστό του Σπόρτινγκ, που ήταν απλώς κατάμεστο, με λίγο κόσμο απέξω (να συμβολίζει την επαναστατική συνείδηση).
Η κε του μπλοκ αδυνατούσε αντικειμενικά να δώσει προσωπικά το «παρών», αλλά οι κεραίες της έπιασαν και μετέφεραν διάφορα ενδιαφέροντα στιγμιότυπα. Τις διεθνιστικές νότες που έπαιζαν από τα μεγάφωνα και τα πανό με τα συνθήματα, που ήταν γραμμένα σε διάφορες γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά, τούρκικα, αραβικά και ρώσικα. Από τις οποίες, ένα μέρος του κοινού καταλάβαινε αρκετά καλά την τελευταία κι έτσι χειροκροτούσε, χωρίς να περιμένει τη μετάφραση στην ομιλία του Τιούλκιν (όπου, παρεμπιπτόντως, είναι ζήτημα αν χανόταν-αλλοιωνόταν κάτι κατά τη μεταφορά ή αν όντως ο σφος μίλησε για «κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης»!). Ενώ μια ηλικιωμένη σφισσα, τον έπιασε στο τέλος του λόγου του και μιλούσαν μαζί, προφανώς στη μητρική του(ς) γλώσσα.
Από την ομιλία του ΓΓ κράτησα τις συχνές αναφορές στο στόχο της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ότι απέφυγε να κάνει κάποια αναφορά στην κυβέρνηση Άσαντ, όπου συμμετέχει το Συριακό ΚΚ. Κι ότι χρησιμοποίησε, για τους ίδιους προφανώς λόγους, εναλλακτικές διατυπώσεις για τη Ρωσία (πχ μονοπωλιακά συμφέροντα, ανερχόμενη αστική τάξη, στρατιωτική ανάμειξη, άλλες ισχυρές δυνάμεις –όπως η Ρωσία, η Κίνα και οι σύμμαχοί τους) ή πιο γενικές αναφορές (ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, αντιθέσεις, κτλ), χωρίς να τη χαρακτηρίζει ευθέως ιμπεριαλιστική και να τη βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τον ευρωνατοϊκό ιμπεριαλισμό.
Στα ίδια πλαίσια, ο Τιούλκιν μίλησε για ρωσικό καπιταλισμό κι είπε ότι η διαμόρφωση του ιμπεριαλισμού στη Ρωσία προχωρά (αλλά προφανώς δεν έχει ολοκληρωθεί)! Ενώ το ΚΕΚΡ υποστηρίζει κριτικά και βάση της συγκεκριμένης ανάλυσης της κατάστασης, τη στρατιωτική βοήθεια της Ρωσίας στη Συρία, προειδοποιώντας όμως ταυτόχρονα τους Σύριους σφους ότι η ρωσική αστική τάξη μπορεί να τους προδώσει, όπως ήδη (διαφαίνεται να) κάνει και στην Ουκρανία, με τους λαούς του Ντονμπάς –εκεί που ο Πούτιν αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο Ποροσένκο κι οι δολοφόνοι του ηττώνται από τους ανθρακωρύχους και από τους οδηγούς τρακτέρ, που αποτελούν την (προλεταριακή) βάση της ένοπλης αντίστασης. Άφησε βέβαια μια μικρή σπόντα, για τις δύο παρεκκλίσεις στο κομμουνιστικό κίνημα (η υποστήριξη των αστικών αρχών της χώρας τους και η καταδίκη κάθε πράξης αστικών δυνάμεων, ακόμα και της βοήθειάς τους στο Ντονμπάς). Αλλά αμέσως μετά ευχαρίστησε το ΚΚΕ για τη συνεπή, διεθνιστική του στάση στην Ουκρανία, που οδήγησε στις διώξεις τριών στελεχών του (την απαγόρευση εισόδου στην Ουκρανία από την κυβέρνηση Ποροσένκο). Ενώ τόνισε εμφατικά τη σύνδεση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης με τον αγώνα ενάντια στον οπορτουνισμό και το ρόλο του Σύριζα (που γνωρίζετε καλά πώς τραγουδάει).
Από τους υπόλοιπους κράτησα: τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση του Σύριου, που αποτυπωνόταν και σε κάποιες φράσεις του «ένδοξο ΚΚΕ, ένδοξη Ελλάδα, μεγαλοπρεπής εκδήλωση».  Την αναφορά του στην αξιοποίηση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της ρώσικης επέμβασης, που δεν είναι βέβαια η ΕΣΣΔ, αλλά... Τα αιχμηρά βέλη του προς την «ιμπεριαλιστική, σιωνιστική επίθεση» που θέλει να αφανίσει την Παλαιστίνη, τη λιβανέζικη και την ιρακινή αντίσταση. Τη λυρική διατύπωση για την Τουρκία, που είναι ένα μολυσμένο νύχι του ΝΑΤΟ. Την ειλικρινή συγνώμη και την ντροπή που ζήτησε ο Τούρκος σφος για το ρόλο που παίζει η χώρα του στη Συρία. Το κλείσιμό του στα ελληνικά «ζήτω το ΚΚΕ, ζήτω ο διεθνισμός, ζήτω ο αγώνας του λαού της Συρίας».
Το ζεστό, αυθόρμητο χειροκρότημα του κοινού σε πολλά σημεία της εκδήλωσης. Και τον ύμνο της Διεθνούς, με σφιγμένες γροθιές (δεξιές κι αριστερές αν ενδιαφέρεστε για τέτοιες γεωγραφικές έννοιες) στο τέλος –που μου θύμισε μια πολύ ευχάριστη τούρκικη κωμωδία, με πολιτικές προεκτάσεις, και έδωσε την ιδέα για τον τίτλο του σημερινού κειμένου. Γιατί αυτό είναι που εξηγεί σε τελική ανάλυση τον ενθουσιασμό και το κλίμα που επικρατούσε χτες στο κλειστό του Σπόρτινγκ παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις και τις δυσκολίες που παρουσιάζει ένα εγχείρημα συνεργασίας και συντονισμού των κομμουνιστικών κομμάτων, που δεν έχουν υποστείλει την κόκκινη σημαία του αγώνα και της επαναστατικής πάλης.

Κι αυτό είναι που μένει κι ως επιμύθιο-παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Κάποιοι θα πουν ότι μαζευτήκαμε χτες, για να ανταλλάξουμε απόψεις και να συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε. Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Οι κομμουνιστές συζητούν ανοιχτά, χωρίς να ρίχνουν κάτω από το χαλί τις διαφορές τους, ούτε όμως και να τις υψώνουν σαν τείχος ανάμεσά τους, που να εμποδίζει το συντονισμό και την κοινή, αντιιμπεριαλιστική πάλη. Χωρίς να καταλύουν τους συντροφικούς δεσμούς που τους ενώνουν, προς πείσμα όσων επιμένουν να ανακαλύπτουν «σφοδρή ιδεολογική σύγκρουση», κτλ. Και διεξάγουν δημόσια αυτή τη διαπάλη, θυμίζοντας κάτι που σημείωσε στον καιρό του ο Ένγκελς, για τη δύναμη του κόμματος που οργανώνει μια τέτοια συζήτηση, χωρίς να δίνει όπλα στη φαρέτρα του αντιπάλου, που περιμένουν στη γωνία για να τις αξιοποιήσουν. Κάθε άλλο στην πραγματικότητα…

ΔΑΝΙΑ- Συμβαίνει παντού.

 Συμβαίνει παντού.



 Και δεν φταίει η μοίρα μας και το κακό το ριζικό μας, αλλά αυτό που δεν θέλουμε να δούμε, ότι είναι Καπιταλισμός που τον αφήνουμε να ρυθμίζει του πλανήτη τις στροφές.



''Σήμερα ειναι η δική μας εταιρεία, αύριο είναι κάποια άλλη''



Υγιεινες σαλατες, με ...ανθυγιεινους μισθους!



Το παραρτημα της Σκανδιναβικης αλυσιδας Σουπερμαρκετ ''Coop'', στη Δανια, μπουκοταρει τις πωλήσεις προϊόντων της εταιρείας Sunsalats, με βαση το Malmö, (Σουηδια). Αυτό ξεκινησε απο τοτε που το συνδικατο εργαζομένων Τροφίμων κατήγγειλε τις παραβιάσεις εις βαρος των εργαζομένων, στο εργοστάσιο.



Ειναι πανω απο ένας μήνας τωρα που δύο εργαζομενοι-μελη του συνδικατου, συνεχιζουν  την απεργία.



-Η εταιρεια Sunsalat κανει ''μισθολογικο ντάμπινγκ'' (ριχνει τους μισθους) στη Σουηδία για ν ανταγωνιστεί την αγορά της Δανίας. ''Δεν θεωρουμε λογικό να είναι κακοπληρωμένοι οι εργαζόμενοι και να κερδίζουν 8000-10.000 κορωνες/μήνα, oταν οι συλλογικες συμβασεις καθοριζουν τον μισθο στις 20.700 κορώνες, λέει σε δελτίο Τύπου, ο διαμεσολαβητής του συνδικατου εργαζομενων, στο Malmö, Benny Kolnby.

  

-Πέρα απ αυτα, πιεζεται το  προσωπικο να εργαστεί δωρεάν τις Κυριακές, δεν πληρώνονται υπερωρίες, και ο κατάλογος συνεχίζεται με το πόσο άσχημα ειναι τα πράγματα για τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο.



Από τις 9 Νοεμβρίου, το συνδικατο  μπουκοταρει την Sunsalat, λόγω του ότι η εταιρεία αρνείται να υπογράψει συλλογική σύμβαση. Μονο δύο εργαζομενoι-μέλη του συνδικάτου της εταιρείας ειναι σε απεργία.



Στο καναλι SVT στη Νοτια Σουηδια, (Skåne), δήλωσαν ότι βρίσκονται σε απεργία για τους ανοργάνωτους συναδελφους τους, που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχθουν την κατάσταση εφ οσον εχουν συμβολαια απο Ισπανια και Ιταλια και δεν τολμούν να μιλησουν.



- Ως μετανάστης στη χώρα αυτή, είσαι ένα τίποτα, αν έχεις προβλήματα στη δουλεια σου. Σήμερα ειναι η δικη μας εταιρεία, αύριο είναι κάποια άλλη. Θα πηγαινει απο το κακο στο χειρότερο, αν δεν κάνουμε κάτι γι 'αυτό, λέει ένας από τους απεργούς εργάτες, ο Guarab Adhikari, στο καναλι SVT.



Η εταιρεία ειχε επισης ακουστει και τα προηγουμενα χρονια. Το 2013 κατεβαλλε μαύρους μισθους  και ενω οι εργαζόμενοι υποχρεωνονταν να εργάζονται 80 ώρες την εβδομάδα, πληρωνονταν μονο για ..25!




Αμφι-βολίες

 Αμφι-βολίες

   Το δικαίωμα κάθε ομόφυλου ζευγαριού να διεκδικεί κάθε νομικό πλεονέκτημα και την νομική αναγνώριση για την σχέση συμβίωσης που επιλέγει ελεύθερα (σύμφωνο συμβίωσης-γάμος) ... είναι αναφαίρετο και αναντίρρητο. Ακόμα και το δικαίωμα να διεκδικεί ένα τέτοιο ζευγάρι νόμιμη πρόσβαση στον μηχανισμό της υιοθεσίας είναι αναφαίρετο.
    Σχεδόν πάντα ο νομικός μηχανισμός του κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού ... ανιχνεύει ποιά διατυπωμένα τέτοια αιτήματα συμφέρει να επεξεργασθεί, ποιά τέτοια αιτήματα επιβάλλεται να αγνοήσει και ποιά να επιβάλλει. Να μην μας διαφεύγει βέβαια πως οι κοινωνικοοικονομικοί σχηματισμοί εξουσίας ... χιλιάδες φορές στην ιστορία δεν έμειναν μόνο στην διευθέτηση διατυπωμένων υπαρκτών κοινωνικών αιτημάτων ... αλλά προχώρησαν και στην “κατασκευή” αιτημάτων που η τελική τους ρύθμιση εξυπηρετούσε με διάφορους τρόπους την επιβολή της άρχουσας τάξης στις υπόλοιπες.
 

    Είναι προφανές πως τέτοιες διαδικασίες διεκδίκησης ... είναι διαδικασίες σύγκρουσης ... που όμως συμβαίνουν πάντα ... πάνω στον βασικό καμβά των κοινωνικών αντιθέσεων κάθε εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος. Αν δεν το δούμε έτσι ... έχουμε χάσει την ουσία και ασχολούμαστε με το επιφαινόμενο.
    Παράδειγμα ... είναι δίκαιο ... μιά πόρνη ... να διεκδικεί όσο το δυνατόν ευνοικότερη θέση για την ίδια στον νομικό μηχανισμό της κοινωνίας, αλλά θα ήταν λειψό αίτημα εαν δεν πούμε πως η πορνεία (και η μοιχεία) ... είναι τα τέκνα της νομικής μονογαμίας ... που είναι γέννημα της ατομικής ιδιοκτησίας. Στην εκμεταλλευτική κοινωνία η πορνεία είναι νόμιμη ... γιατί αλλοιώς δεν θα μπορούσε να “σταθεί” η νομιμότητα της μονογαμίας. Η πολυγαμία είναι παράνομη. Η πολυγαμία που χαρακτήριζε ... τον βασικό τύπο οικογένειας ... στις αρχέγονες “κομμουνιστικές” κοινωνίες της κοινοκτημοσύνης !!!
    Οταν οι ανθρώπινες κοινωνίες ... πέρασαν στην ατομική ιδιοκτησία ... ήρθε ο νόμος να ορίσει τους κανόνες της ιδιοκτησίας και της κληρονομιάς της. Ολα αυτά δεν έγιναν χωρίς συγκρούσεις. Μεσολάβησε π.χ. σε πολλές κοινωνίες μία φάση που η περιουσία ... περνούσε εκ΄νέου στην κοινότητα όταν πέθαινε ο ιδιοκτήτης. Ο νόμος της εκμεταλλευτικής κοινωνίας δεν βρήκε καλύτερο μοντέλο επίλυσης του ζητήματος ... απο την θεσμοθέτηση της μονογαμίας. Ας φαντασθούμε μια πολυγαμική γυναίκα ή ένα πολυγαμικό άνδρα πρόγονό μας ... πόσο ανήθικους και παράνομους θα έβλεπε τους σημερινούς ανθρώπους ... να είναι ηθικοί και μονογαμικοί απέναντι στον νόμο και μοιχοί και πόρνοι στην αθέατη ζωή.
    Εδώ αρχίζει το πεδίο της ελεύθερης επιλογής στην ιδιωτική σφαίρα παρ΄ότι η ιδιωτική σφαίρα ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι στεγανή προς την κοινωνία. Κάποτε η εκμεταλλευτική κοινωνία καταδίκαζε νομικά και ηθικά την παραβίαση της μονογαμίας ... χαλαρά μεν για τους άνδρες και αυστηρά για τις γυναίκες. Οι εποχές άλλαζαν και η εκμεταλλευτική κοινωνία ... άλλαξε και αυτή αντίληψη. Ετσι κι΄αλλοιώς τώρα χρειαζόταν και την γυναίκα ενταγμένη στην παραγωγική διαδικασία και όχι απλά παρκαρισμένη στην οικιακή δουλεία σαν μιά απλή μηχανή τεκνοποίησης. Το μπάσιμο της γυναίκας στην δυτική καπιταλιστική αγορά εργασίας απο την μιά προώθησε μεν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης ... αλλά απ΄την άλλη λειτούργησε σαν μια σχεδιασμένη μέθοδος ελέγχου του υπερπληθυσμού των δυτικών κοινωνιών που σιγά-σιγά έμπαιναν στην φάση της αποβιομηχάνησης των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Δεν είναι τυχαίο πως ξανάρχιζε η προσπάθεια για την ενίσχυση και την συσπείρωση της οικογενειακής μονάδας με την παλιά έννοια ... στις προετοιμασίες των πολέμων και το διάστημα μετά την λήξη τους.
    Τι λέει η κοινωνία στον νομικά μονογαμικό άνθρωπο άνδρα ή γυναίκα ?? Κάνε ότι επιθυμείς στην ιδιωτική σφαίρα ... είναι θέμα προσωπικό ... αρκεί να μην υπάρχει εξαναγκασμός, βιασμός, εκβιασμός κάθε είδους, παραβίαση ανήλικου κλπ κλπ Αυτό να το λέει μια μη εκμεταλλευτική κοινωνία είναι αληθινό. Το να το λέει όμως η εκμεταλλευτική κοινωνία είναι πέρα για πέρα υποκριτικό την ίδια στιγμή που παραβιάζει οποιοδήποτε δικαίωμα στον βωμό του κέρδους.
    Αλλά παρ΄όλα ... δεν είναι πρόοδος αυτό ... αντί να κυνηγάς τους ομοφυλόφιλους ?? Αν το δείς απο την πλευρά ενός ατομικού δικαιώματος, απο την πλευρά που ο άνθρωπος γίνεται πιό ελεύθερος σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της ζωής του ... προφανώς είναι προοδευτικό. Αν το δείς σαν ένα μέτρο επιλογής για την ενίσχυση και το στερέωμα στις νέες συνθήκες του μηχανισμού εκμετάλλευσης ... δεν είναι προοδευτικό ... αλλά αντιδραστικό. Σε τέτοιες διλημματικές καταστάσεις αξιολογείς τα δεδομένα και αποφασίζεις. Ή καλύτερα παλεύεις για το προοδευτικό σκέλος του διλήμματος σε άμεση σύνδεση με την αποκάλυψη του αντιδραστικού υπόβαθρου. Αρκεί η αναλυσή σου να συνυπολογίζει και τα δυό αντικρουόμενα σκέλη του διλήμματος σαν τέτοια. Αλλοιώς πέφτεις στον “οπορτουνισμό της σκέψης” ... κρύβεις το αντιδραστικό σκέλος του διλήμματος και πανηγυρίζεις για την επανάσταση που φέρνει το προοδευτικό ή στην χειρότερη περίπτωση διαλαλείς το προοδευτικό και εν΄γνώσει σου υπηρετείς το αντιδραστικό που το έχεις ... βαφτίσει ... προοδευτικό.
    Η θεσμοθέτηση της οικογένειας στην διαδρομή της ιστορίας ... ήταν η προσπάθεια της κοινωνίας σε κάθε φάση της ... να αναζητά και να επιλέγει τον προσφορότερο τύπο οργάνωσης που θα εξυπηρετεί την εξασφάλιση των βασικών όρων διαβίωσης και κατ΄επέκταση εξασφάλιση της ικανότητας συμμετοχής στην διεκδίκηση των όρων συντήρησης της εργατικής δύναμης – απο το αρχέγονο κυνήγι ως την σημερινή μισθωτή εργασία – όπως και την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης (τεκνοποίηση). Ταυτόχρονα ο θεσμός της οικογένειας είναι στην διαδρομή της ιστορίας η βάση στήριξης της κοινοτικής ή της ατομικής ιδιοκτησίας και της κληρονομιάς της.
    Παράλληλα σε ολόκληρη την ιστορία οι μάζες έχουν την ενστικτώδη τάση να οργανώνουν την στοιχειακή μορφή οικογένειας πάνω στο συναισθηματικό και σεξουαλικό υπόβαθρο εξασφάλισης ικανοποίησης ... άσχετα εαν σε τεράστιες μάζες ανθρώπων και για μεγάλα χρονικά διαστήματα της γνωστής ιστορίας οι κοινωνίες επέβαλαν αναγκαστικούς, συμφεροντολογικούς ή κάθε άλλης μορφής γάμους που στην συναψή τους το βασικό κριτήριο δεν ήταν η συναισθηματική και σεξουαλική έλξη ... με λίγα λόγια γάμους χωρίς την ελευθερία της βούλησης. Μοιραία λοιπόν, ο γάμος και η συμβίωση θα έχουν την βαρειά σφραγίδα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας πάνω τους ... μέχρι την επαναστατική απελευθέρωση.
    Με λίγα λόγια τέσσερα είναι τα ιστορικά ζητούμενα του θεσμού της οικογένειας. Η συντήρηση της ζωής, η αναπαραγωγή της ζωής, η ρύθμιση της ιδιοκτησίας και η αναζήτηση της συναισθηματικής και σεξουαλικής ικανοποίησης. Ο συνεκτικός ιμάντας που ορίζει την κίνηση και την εξέλιξη όλων των άλλων παραγόντων ... είναι η μορφή ιδιοκτησίας. Η επανάσταση που θα καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία ... θα απελευθερώσει τον τρόπο συντήρησης και αναπαραγωγής της ζωής όπως και θα θέσει σε πρώτη μοίρα την ελεύθερη βούληση στην συναισθηματική και σεξουαλική ικανοποίηση.
    Είναι προφανές πως η αστική εξουσία του δυτικού κόσμου τις τελευταίες δεκαετίες έχει αποφασίσει να εντάξει στο νομικό της πλαίσιο ... μία οικογενειακή σχέση ... που βασίζεται μονάχα σε μιά και μόνη μορφή σεξουαλικότητας !!! Να πούμε οτι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 η ψυχιατρική θεωρούσε την ομοφυλοφιλία σαν μία ψυχιατρική διαταραχή. Ολα αυτά είναι εξελίξεις με θετικό πρόσημο ... αλλά κανένας δεν μπορεί να τις αποδώσει στην πικρή μεταμέλεια της καπιταλιστικής κοινωνίας για το ιατρικό-επιστημονικό λάθος και στην προσηλωσή της στα κάθε είδους ατομικά δικαιώματα. Αλλα φαίνεται να είναι τα κίνητρα.
   Εδώ αρχίζουν οι αμφιβολίες.
   Πρώτα όσο αφορά τα δικαιώματα ... για ποιό λόγο ταυτόχρονα με το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών ... να μην αρχίσει η συζήτηση για το συναινετικό δικαίωμα ... στην πολυγαμία, στον γάμο δυό ζευγαριών, στο γάμο τριών, στον περίπλοκο γάμο αμφιφυλόφιλων-ομοφυλόφιλων και σε ένα τεράστιο φάσμα συνδυασμών που βασίζονται στην σεξουαλική προτίμηση ?? Τι ακριβώς εμποδίζει την αστική κοινωνία να νομιμοποιήσει πλήρως κάθε ελεύθερη συμβίωση βασισμένη στην σεξουαλική επιλογή ??
Την εμποδίζει η θέληση της αστικής εξουσίας να διατηρήσει ... την αστική οικογένεια και τον αστικό γάμο ... σαν το βασικό κύτταρο οργάνωσης ... ή μήπως έχουν αποφασίσει πως η κλασσική οικογένεια που γνωρίζουμε δεν τους εξυπηρετεί στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται ??
    Μήπως το θέμα είναι πιό βαθύ ?? Οπως είπαμε η συνεκτική κόκκινη κλωστή της αστικής οικογένειας είναι η ατομική ιδιοκτησία που πάνω της υφαίνονται ... συνθήκες διαβίωσης, συνθήκες εργασίας, η απόκτηση παιδιών, θρησκευτικές πεποιθήσεις, ιδεολογικές καταβολές, επιθυμίες, συναισθήματα, σεξουαλική ικανοποίηση κλπ κλπ. Και όταν η μεγάλη μάζα των εργαζομένων θα χάνει όλο και πλατύτερα κάθε ιδιοκτησία, όταν η μεγάλη μάζα θα απωλέσει τον συνεκτικό κρίκο της αστικής οικογένειας ... τι πρόκειται να συμβεί ?? Θα αρχίσουμε να βλέπουμε την χαλάρωση ή την διάλυση του οικογενειακού κυττάρου στις εκμεταλλευόμενες τάξεις σε αντίθεση με την ενισχυσή του στις εκμεταλλεύτριες τάξεις όπου η ατομική ιδιοκτησία θα ενισχύεται και θα “δένει” ισχυρά εκείνες τις οικογένειες που σταδιακά θα αρχίσουν να μοιάζουν με κλειστή κάστα ??
    Η διάλυση ενός απο τους τελευταίους συνεκτικούς μηχανισμούς μέσα στην εργατική τάξη ... θα μετατρέπει σταδιακά τον εργαζόμενο σε έναν αδύναμο και άβουλο ... μισθοπάροικο του ενός ή του άλλου μονοπωλίου στο περιβάλλον της μοντέρνας φεουδαρχίας που δεν θα τον συνδέει σχεδόν τίποτα με την προηγούμενη ζωή του ... που η υπαρξή του θα είναι ταυτόσημη με την ύπαρξη της επιχείρησης?? Η διάλυση τέτοιων συνεκτικών μηχανισμών της εργατικής μάζας, η τεχνητή πολυδιασπασή της στην βάση των οποιωνδήποτε μη ταξικών κριτηρίων (εθνικιστικών, ρατσιστικών, φυλετικών, θρησκευτικών, συναισθηματικών, σεξουαλικών κλπ κλπ) ... διευκολύνει ή εμποδίζει την ταξική συσπειρωσή της ?? Εδώ ... μάλλον η απάντηση είναι εύλογη.
    Μήπως το μοντέλο της αστικής οικογένειας στις εργαζόμενες μάζες, τώρα πιά ... περιορίζει την εφαρμογή στην πράξη κάθε ελαστικής μορφής εργασίας που απαιτεί απο τον εργαζόμενο να είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή με μια βαλίτσα στο χέρι για όπου υπάρχει προσφερόμενη εργασία χωρίς τίποτα να τον δεσμεύει (οικογένεια, πατρίδα, ιδιοκτησία) ?? Μήπως τελικά σχεδιάζουν να επιβάλλουν και νομικά ... άλλη μορφή οικογένειας για τους εκμεταλλευόμενους και άλλη για τους εκμεταλλευτές ??
    Μήπως ... ξαφνικά ... διαπιστώνει η αστική εξουσία του δυτικού κόσμου πως το ομοφυλοφιλικό κίνημα είναι μιά πλατιά κοινωνική αντίδραση που μπορεί να απειλεί την ευστάθεια του
συστήματος ?? Μακάρι το σημερινό ομοφυλοφιλικό κίνημα να ήταν διαποτισμένο με τις ιδέες της ολόπλευρης κοινωνικής απελευθέρωσης. Αλλά δεν είναι. Το γεγονός αυτό απο την μιά μεριά ... επιβάλλει στο ταξικό κίνημα να προσεγγίσει ξανά και να εντάξει στις τάξεις του τα επιμέρους κινήματα πειθωντάς τα να αποβάλουν απο το σώμα τους κάθε αρνητικό διαταξικό χαρακτηριστικό ... και απο την άλλη το προφανές “σπρώξιμο” αυτών των κινημάτων απο την αστική εξουσία και η εμφανής προσπάθεια (και με την ευθύνη των ίδιων των κινημάτων) εκχυδαισμού τους ... υποδείχνει με σαφή τρόπο την ύπαρξη ανομολόγητων ακόμα σχεδιασμών.
   Βεβαίως η σεξουαλικότητα δεν έχει σαν μόνο και αποκλειστικό αντικειμενικό σκοπό την τεκνοποίηση ... αλλά απο πότε η υιοθεσία απο ομόφυλα ζευγάρια ... έγινε μαρξιστική θέση ?? Απο πότε οι προβληματισμοί για τέτοιες υιοθεσίες ... έγιναν αντιδιαλεχτικές και αντιμαρξιστικές ??
    Και γιατί ?? Λέει πουθενά ο διαλεχτικός υλισμός πως σκοπός της κοινωνίας είναι να αλλάξει τους νόμους της φύσης ?? Ή μήπως λέει πως ο σκοπός της κοινωνίας είναι να μεταβάλλει την επίδραση των νόμων της φύσης πρός όφελος της κοινωνίας ?? Μήπως η υιοθεσία απο ομόφυλα ζευγάρια ... είναι φυσική εξέλιξη και επομένως μαρξιστική ... απλά επειδή η τεχνική μπορεί και παρακάμπτει ως ένα σημείο τον φυσικό τρόπο τεκνοποποίησης και αναπαραγωγής ?? Αλήθεια ??
    Αυτό θα ίσχυε μόνο για εκείνους που θεωρούν πως η αναπαραγωγή της ζωής ... αρχίζει με μιά εκσπερμάτωση (σε έναν γυναικείο κόλπο ή σε ένα εργαστήριο) ... και τελειώνει με την “ένδοξη” κατάκτηση του κάστρου του ωαρίου απο έναν και μόνο γενναίο μαχητή-σπερματοζωάριο ... μέσα σε μιά γυναικεία σάλπιγγα ή σε ένα εργαστηριακό τρυβλίο !!!
    Αν όλα τελειώναν εκεί δεν υπήρχε κανένας λόγος να διαφωνεί κάποιος με την υιοθεσία σε ένα ομόφυλο ζευγάρι. 
    Ομως ο άνθρωπος που θα γεννηθεί είναι πρωταρχικά κοινωνικό όν αλλά δεν παύει να είναι και βιολογικό όν. Είναι ένα “δεδομένο DNA” που πρέπει να διαμορφωθεί βιολογικά (απο την νεογνική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση τουλάχιστον) και να κοινωνικοποιηθεί (απο την πρώτη στιγμή) ... μέσα στις διαμορφωμένες κοινωνικές συνθήκες. Εκείνη την στιγμή αρχίζει μιά “μάχη” ... ελεγχόμενη απο φυσικούς νόμους ... ανάμεσα στο νοεγέννητο DNA και στις επιδράσεις που ασκεί πάνω του το άμεσο περιβάλλον. Επιδράσεις στην καθαρά βιολογική-βιοχημική (και μετρήσιμη) λειτουργία του οργανισμού ... αλλά και στην σφαίρα της πνευματικής ανάπτυξης που έχει μεν ξεκάθαρη βιολογική-βιοχημική βάση αλλά όμως ακόμα σήμερα παραμένει μη μετρήσιμη. Ο αυταρχικός πατέρας ή η στοργική μάνα ... δεν είναι ένα απλό κοινωνικό προιόν που έτυχε ... αλλά ένα κοινωνικό παράγωγο βασισμένο πάνω σε ένα DNA που όσο έζησε “μαστιγώνονταν” απο όλες ανεξαιρέτως τις επιδράσεις του περιβάλλοντος ... που προκαλούν συνεχείς, μικρές, ανεπαίσθητες αλλά αθροιστκές βιοχημικές μεταβολές στις αλυσίδες του γονιδιώματος. Το γονιδίωμα του νεογέννητου για να διαμορφωθεί ... θα αλληλεπιδράσει με το άμεσο περιβάλλον που είναι χτισμένο πάνω σε ένα συγγενικό γονιδίωμα ... αυτό των φυσικών γονιών. Ετσι είναι λειτουργεί η ζωή. Αυτό επιβάλουν οι φυσικοί νόμοι. Αν η τεχνική εξέλιξη ή η ίδια η κοινωνία ... επιλέγει να απομακρύνεται απο τους νόμους της φυσικής επιλογής ή να λειτουργεί αντίθετα σε αυτούς ... είναι επιλογή που θα εγγραφεί στο ανθρώπινο DNA. Απο την άλλη πλευρά, επιστημονικά κανείς πιά δεν ισχυρίζεται πως η ομοφυλοφιλία (γενικά στην φύση) είναι μιά παθολογική , αρρωστημένη παρέκλλιση την οποία η κοινωνία πρέπει κάπως να την θεραπεύσει ή να την εκριζώσει. Παθολογική διαταραχή δεν είναι η ομοφυλοφιλία ... αλλά δεν παύει να είναι ένα βιολογικό-φυσιολογικό φαινόμενο που διέπεται απο κάποιους φυσικούς νόμους ... που για κάποιους λόγους αυτοί οι φυσικοί νόμοι επιβάλλουν ... τον αποκλεισμό των ομοφυλόφιλων απο την φυσιολογική διαδικασία της αναπαραγωγής τουλάχιστον στα ανώτερα θηλαστικά. Αφού λοιπόν η αναπαραγωγή της ζωής δεν σταματάει στην γονιμοποίηση αλλά συνεχίζεται μέχρι τουλάχιστον την ενηλικίωση ... το να βάλεις σε αυτή την διαδικασία κάποιους που η φύση προσπαθεί να αποκλείσει ... συνιστά μιά ατελέσφορη προσπάθεια να καταργήσεις νόμους της φύσης ?? Ολοι ακούμε για γονίδια που μπορεί να εκφραστούν ή όχι ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος, ή ακόμα και να αλλάξουν λειτουργίες ανάλογα με τις επιδράσεις του περιβάλλοντος !!! Είναι συνταρακτική μιά παλιά ιατρική ιστορία ... που μας διδάσκει πως σε εκείνες τις περιοχές που υποφέραν γενεές επι γενεών απο ελονοσία ... το γονιδίωμα των ερυθροκυττάρων άλλαξε με τον καιρό με τρόπο τέτοιο που να κάνει πιό υποφερτές για τον οργανισμό τις κρίσεις ελονοσίας ... αλλά έτσι είχε γεννηθεί το γονίδιο της μεσογειακής αναιμίας !!! Αν η ανθρωπότητα είχε ανακαλύψει έγκαιρα τα φάρμακα για την ελονοσία ... δεν θα είχαμε την μεσογειακή αναιμία. Η ανθρωπότητα θα είχε τροποποιήσει την επίδραση των νόμων της φύσης ... αλλά δεν θα τους είχε αλλάξει.
    Εαν φτιάξουμε (αφού μπορούμε) γενιές ανθρώπων ... με πατέρα ένα άγνωστο εργαστηρικό μπουκαλάκι και μάνα μιά άγνωστη μήτρα ... και τις παραδώσουμε σε “οικογένειες” δομημένες ανάλογα με τις σεξουαλικές (και ποιός ξέρει στο μέλλον ανάλογα με ποιές άλλες) προτιμήσεις ... είμαστε μαρξιστές ή συνένοχοι στην διάπλαση μιάς απέραντης ιδρυματικής κοινωνίας ??
    Αυτός είναι ο κίνδυνος ... και όχι οτι θα γίνουν ομοφυλόφιλοι τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών. Το πιθανότερο είναι οτι θα γίνονται ... ετεροφυλόφιλοι και ίσως επιθετικοί ... κοινωνικά δυσπροσάρμοστοι.
    Είμαστε μαρξιστές όταν παλεύουμε να βγούνε οι άνθρωποι απο την θέση εκμετάλλευσης που τους έχει χώσει η εκμεταλλευτική κοινωνία (π.χ. γυναικείο κίνημα)... αλλά δεν είμαστε ... όταν πιθανότατα σπρώχνουμε τους ανθρώπους να πιστέψουν πως μπορούν να ζήσουν ενάντια στους νόμους της φύσης. Δεν είμαστε μαρξιστές ... όταν με όχημα όποιο δίκαιο αίτημα όποιου κινήματος (ειδικά διαταξικού)... συμβάλλουμε σε ένα ζοφερό μέλλον ... στο όνομα μάλιστα του διαλεκτικού υλισμού.
    Αλήθεια περιμένουν κάμποσες εταιρείες βιοτεχνολογίας αιχμής ... με τεχνικά τελειοποιημένες πέντε-εξι μεθόδους τεκνοποίησης ... να βγούν στην αγορά ??
    Ολα αυτά τα σχέδια είναι τόσο πολύ βολικά για την αστική εξουσία ... για να μπορεί ο οποιοσδήποτε να τα χαρακτηρίσει ... φαντασιόπληκτα.

Τα παγοθραυστικά προχωράνε ...Ο δρόμος θα ξανανοίξει !

 Τα παγοθραυστικά προχωράνε ...Ο δρόμος θα ξανανοίξει !

(Φωτογραφίες και βίντεο απο τον σ.Στέργιο )






κλικ: ΕΔΩ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Τοποθέτηση για τα προαπαιτούμενα δια μέσω... Στάλιν!

 ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Τοποθέτηση για τα προαπαιτούμενα δια μέσω... Στάλιν!


gallery thumbnail
Σαν το ανέκδοτο με τον Τοτό και το σκουλήκι είναι οι τοποθετήσεις των βουλευτών της ναζιστικής φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», οι οποίοι κοιμούνται και ξυπνούν με το φόβο του εργατικού λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Γι' αυτό και για όποιο, μα όποιο θέμα κι αν τοποθετούνται, δεν παραλείπουν να κάνουν επίθεση στον μόνο και πραγματικό τους αντίπαλο: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. 
Μόνο από τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής που ξεκίνησε το πρωί της Τρίτης για το νομοσχέδιο με το δεύτερο κύμα των προαπαιτούμενων, κινήθηκαν σε αυτή τη γραμμή δύο εκπρόσωποι της ΧΑ.
Ο μεν Χρήστος Παππάς, άσκησε την τέχνη στην οποία γενικώς διακρίνονται οι φασίστες, εκείνη της λασπολογίας και τη συκοφάντησης του ΚΚΕ, και με την χαρακτηριστική - για τους φασίστες -  χυδαιότητα, αναφερόμενος σε ...«ΚΚ ΑΕ». 
Τα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων ναζί της Χρυσής Αυγής δεν έμειναν εκεί.
Ο Ηλίας Παναγιώταρος, ξεκίνησε την ομιλία του για τα προαπαιτούμενα (δηλαδή για το νέο κομμάτι του παζλ που συμπληρώνει τα προηγούμενα στο τσάκισμα της ζωής του λαού) με τον ...Στάλιν!
Εξάλλου, επί της ουσίας, για τα προαπαιτούμενα, εκείνο που φάνηκε να «καίει» τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής – ως γνήσιους εκπροσώπους των συμφερόντων του κεφαλαίου – ήταν ο ...«αφελληνισμός των επιχειρήσεων», τα έργα στα οποία κατευθύνεται το ΕΣΠΑ, ο «ιδιωτικός τομέας που είναι η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας» που «φέρνει ανάπτυξη, φέρνει δουλειές», οι διατάξεις για τη φαρμακευτική δαπάνη που «φέρνουν την καταστροφή» για «ιδιωτικές κλινικές και επιχειρήσεις» κ.λπ. 
Είναι προφανές ότι για τους ναζί της Χρυσής Αυγής, η συζήτηση για τα προαπαιτούμενα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να προσανατολίσουν ενάντια στον (ταξικό) εχθρό (τους), ενάντια σε αυτόν που πραγματικά φοβούνται: Το ΚΚΕ, το κομμουνιστικό κίνημα, τον Στάλιν που ήταν ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού, που σήκωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ, σηματοδοτώντας την ήττα των ιδεολογικών προγόνων της Χρυσής Αυγής, των ναζί του Χίτλερ.

Τα χειροκροτήματα στην κυβέρνηση...

Τα χειροκροτήματα στην κυβέρνηση...


Δεν περνά μέρα που να μην καταγράφεται κι ένα ακόμα χειροκρότημα προς την κυβέρνηση από τα αστικά επιτελεία. Χτες, μόλις, σύσσωμος ο αστικός Τύπος χαρακτήρισε «μια πολύ θετική εξέλιξη, πολύ καλή είδηση» την παράδοση των αεροδρομίων σε μια κοινοπραξία με κυρίαρχο ένα γερμανικό μονοπώλιο και συμμετοχή ελληνικού επιχειρηματικού ομίλου, ενώ δε λείπουν οι αναλύσεις και οι έπαινοι από τα ΜΜΕ (ναι, αυτά που η κυβέρνηση καταγγέλλει ως συστημικά και διαπλεκόμενα...) για το «θάρρος», όπως λένε, της κυβέρνησης που νομοθετεί με ταχύτατους πλέον ρυθμούς όλα όσα καμία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν θα τολμούσε χωρίς να συναντήσει πολύ σοβαρές αντιδράσεις. Ενώ, βεβαίως, υπάρχουν και οι εκκλήσεις να αφήσουμε επιτέλους τον Τσίπρα να κάνει τη δουλειά του...
Στην κυβέρνηση Τσίπρα αναγνωρίζεται ότι η πολιτική της υπηρετεί με συνέπεια τη στρατηγική του κεφαλαίου, υπηρετεί το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ο στόχος αυτός προϋποθέτει, βεβαίως, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, ευκαιρίες για γρήγορη κερδοφόρα αναπαραγωγή του κεφαλαίου, άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας. Αυτά υπηρετεί με την πολιτική των μνημονίων, αυτό έκαναν και οι προηγούμενες. Αυτά υπηρετούν η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, οι περικοπές, οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, η φοροεπέλαση, οι ιδιωτικοποιήσεις.
Τα χειροκροτήματα προς την κυβέρνηση έχουν πολύ συγκεκριμένο αντικείμενο. Το προσδιόρισε ο Στ. Πιτσιόρλας, πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ: «Η ελληνική οικονομία βήμα βήμα κερδίζει την εμπιστοσύνη των αγορών και μπαίνει στο δρόμο της ανάπτυξης». Στη σημερινή κυβέρνηση αναγνωρίζεται από διάφορες πλευρές ότι μπορεί να φέρει σε πέρας μια δύσκολη δουλειά. Ο εκπρόσωπος του ESM, Νίκολα Τζιαμαρόλι, δήλωσε προχτές πως «το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση κέρδισε δύο εκλογικές αναμετρήσεις σημαίνει ότι έχει μια δυνατή πολιτική εντολή». Ανταποκρινόμενος σε μια τέτοια εκτίμηση ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε μήνυμά του προς το φόρουμ επιχειρηματιών στη Νέα Υόρκη διαβεβαίωσε ότι πράγματι η κυβέρνησή του θα κάνει τα πάντα για να ευνοήσει τους επενδυτές.
Η παράδοση των αεροδρομίων, που έδωσε λαβή για τα τελευταία χειροκροτήματα προς την κυβέρνηση από την αστική τάξη, είναι μια μόνο μικρή κορυφή του παγόβουνου. Εχει προηγηθεί η απόφαση για την παραχώρηση του ΑΔΜΗΕ στο χώρο της Ενέργειας, ενώ με την απόφαση για τα «κόκκινα» δάνεια αυξάνει την κεφαλαιακή βάση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Πριν από λίγες μέρες ο Ευ. Τσακαλώτος είχε αναγνωρίσει ότι τα μέτρα που παίρνει η σημερινή κυβέρνηση «θα μπορούσε να τα πάρει οποιοσδήποτε άλλος και να τα εφαρμόσει». Στην πραγματικότητα, η διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση έχει καλύτερους όρους να εξαπατήσει, να αποσπάσει την εργατική - λαϊκή συναίνεση και ανοχή, να διαχειριστεί προπαγανδιστικά, να εξασφαλίσει την περίφημη «σταθερότητα». Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο ντόρος που σήκωσαν τα κυβερνητικά επιτελεία για το νέο μισθολόγιο του Δημοσίου και το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» για να συγκαλύψουν την αντιλαϊκή επίθεση.
Σε αυτόν τον τομέα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι πρωταθλήτρια.
Στο χέρι, βέβαια, του λαού είναι να χαλάσει αυτά τα σχέδια, να αποδείξει στην πράξη ότι η περίοδος της ανοχής και της εξαπάτησης έχει τελειώσει, με τη στράτευσή του στην εργατική - λαϊκή πάλη ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου και την πολιτική της κυβέρνησης που την υπηρετεί.

TOP READ