7 Μαΐ 2015

Οι προδομένοι εραστές της αριστερής διακυβέρνησης

 Οι προδομένοι εραστές της αριστερής διακυβέρνησης






Πυρ και μανία είναι η «αυτενεργή, ανένταχτη, άδολη μυριόστομη  Αριστερά  η οποία στήριξε να αναδειχθεί Αριστερή Κυβέρνηση» κατά του κ. Λαφαζάνη ο οποίος, κατ’ αυτήν, αποδεικνύεται ρίψασπις και τρέχει να παραδώσει την κυβέρνηση στην Δεξιά γιατί είναι ένα ανίκανο, μέλος της… «άκαπνης γραφειο-κρατικής, αντιαριστερής ελίτ»!!!


Το θέμα δεν είναι ότι τώρα ανακάλυψαν τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Αριστερή Τάση» του. Το θέμα είναι ότι στήριξαν την ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ενώ γνώριζαν εκ των προτέρων – και ποιος δεν το ήξερε- που θα καταλήξει στο τέλος η «πρώτη φορά αριστερά».


Δεν έχει νόημα να εγκαλεί τον κ. Λαφαζάνη και να ρωτάει: «Δεν "ξέρατε" ότι το Δεξιό, Ελληνικό-Ευρωπαϊκό-Παγκόσμιο Σύστημα (και όχι η Ευρώπη ή η Παγκοσμιοποίηση αφηρημένα) θα αντιδρούσε μεθοδευμένα και σκληρά σε κάθε προσπάθεια Αριστερής πολιτικής, ακόμη και αν δεν είναι σαφώς διακριτή;  Και μάλιστα κουκουλοφόρικα; Αν πείτε ότι δεν το ξέρατε, δεν λέτε αλήθεια. Αλίμονο!».


Κι εμείς, παραβλέποντας τους πολιτικούς νεολογισμούς, ρωτάμε: δεν ήξερε η «ανένταχτη, άδολη μυριόστομη  Αριστερά» τι είναι και τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τουλάχιστον μέσα στην αντι-κκε ζάλη της δεν έβλεπε τι έλεγε, πολύ νωρίς, το ΚΚΕ για την κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ; Φυσικά το έβλεπε και το ήξερε. Όπως το ήξερε και ο Λαφαζάνης όπως η ίδια ήξερε και κάθε Λαφαζάνη και ας κάνει την έκπληκτη. Δεν αποενοχοποιείται έτσι. Όμως, όπως κάθε συνεπής οπορτουνιστής, προσαρμόζει την πραγματικότητα στα ουτοπικά γυαλιά του και βγάζει εκτός πραγματικότητας τις θέσεις των κομμουνιστών!


Ας τα λούζονται τώρα και ας λουστούν και άλλα, βέβαια γιατί ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΑΚΟΜΗ ΤΙΠΟΤΑ και γιατί εμμένουν στον… «καλό επαναστατικό ΣΥΡΙΖΑ» που δίνει τη «μάχη»  και δεν «Απεχθάνεται (…) τη δράση, την ουσιαστική αντίδραση και σύγκρουση, το σχεδιασμό, τα προγράμματα. (και) Την "επίπονη" αριστερή διακυβέρνηση εντός του ελληνικού-ευρωπαϊκού-παγκόσμιου Δεξιού Συστήματος»!  Τώρα μάλιστα. Τρικυμία εν κρανίω!

Πέντε διασκευές γοητευτικότερες των πρωτοτύπων


Πέντε διασκευές γοητευτικότερες των πρωτοτύπων

Γράφει η Ελπίδα Πουρναρά //
Πολλές φορές έχει τύχει να μου εντυπωθεί εντονότερα στη μνήμη ένα τραγούδι όταν θα το ακούσω σε μία διαφορετική εκδοχή. Οι διασκευές και γενικότερα το έργο που παράγει μία cover band, κατά πολλούς αποτελεί «τον εύκολο δρόμο». Θα πει κανείς: «Σιγά τη δουλειά! Πήρε το κομμάτι ως είχε, ίσως πείραξε λίγο το tempo και μπορεί να προσέθεσε και μερικά δίστιχα ακόμα. Αυτό δεν είναι δημιουργία» κι όμως. Το να καταφέρεις να «πειράξεις» ένα κομμάτι που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να περνούσε απαρατήρητο και να το κάνεις να το αγαπήσει το κοινό, δεν είναι απλώς δημιουργία. Είναι ευφυΐα, είναι ταλέντο και χάρισμα.
Ας δούμε παρακάτω μερικές από τις πιο γοητευτικές διασκευές σε κομμάτια που ντύνουν μουσικά πρωινά, απογεύματα, road trips, ευτυχισμένες και μη στιγμές. Η σειρά τυχαία, μιας και δεν πρόκειται για κάποιο top 5 – μα για μια παράθεση αγαπημένων μελωδιών που κάτι έχουν να πουν στον καθένα από εμάς.


Οι Youth Group σχηματίστηκαν περί τα τέλη των 1990’s στη μακρινή Αυστραλία, όμως οι μουσικές τους άργησαν ολίγον τι να προσπελάσουν τα αυτιά μου. Τους έμαθα μέσω της διασκευής τους στο γνωστό από το 1984 «Forever Young» των Alphaville, που έπαιζε στην αμερικανική σειρά «The O.C.». Το ακούμε στο αυτοκίνητο, με ανοιχτά παράθυρα που κάνουν τον αέρα να μας χτυπά με δύναμη και να ρίχνει τα μαλλιά μας στο πρόσωπο.


Το «Last kiss», γράφτηκε από τον Wayne Cochran και ερμηνεύτηκε πρώτη φορά το 1961 από την μπάντα του, Wayne Cochran and the C.C. Riders. Μην έχοντας μεγάλη απήχηση, το τραγούδι αφέθηκε λίγο αργότερα στα χέρια των J. Frank Wilson and the Cavaliers για να καταλήξουμε στην εν έτει 1999 διασκευή των Pearl Jam. Όπως λένε και οι στίχοι, πρόκειται για την ιστορία ενός αγοριού που δανείζεται το αυτοκίνητο του πατέρα του μία βροχερή νύχτα για να πάει βόλτα την κοπέλα του, όμως ένα ατύχημα στον αυτοκινητόδρομο αποβαίνει μοιραίο για εκείνη και λίγο πριν το τέλος, δίνουν το φιλί για το οποίο μιλά ο τίτλος.


Όλοι ξέρουμε τους Beatles. Άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο. Το «Don’t let me down» είναι ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα κομμάτια τους που μοιάζει να έχει αγαπήσει πληθώρα συγκροτημάτων ανά τους καιρούς.  Πιο πρόσφατη εκτέλεση του που ανακάλυψα κι έκτοτε ακούω συνεχώς είναι αυτή των Aggrolites. Λίγο από reggae, λίγο από ska, «πειραγμένοι» Beatles που μυρίζουν καλοκαίρι.


Τον Απρίλιο του 2002 οι πρωτοεμφανιζόμενοι τότε Νορβηγοί Flunk δημιουργούν μία πιο ήρεμη και ατμοσφαιρική εκδοχή του «Blue Monday» των New Order. Το εν λόγω τραγούδι κυκλοφόρησε το 1983 και πολλοί ήταν εκείνοι που το χόρεψαν και συνεχίζουν να το χορεύουν στις disco. Το ακούμε στη θάλασσα, με το κύμα να σκάει λίγο πιο πέρα και την άμμο να κολλά στα πόδια ενώ φυσά ένα απαλό αεράκι.


Κυκλοφόρησε λίγο πριν το θάνατο του Johnny Cash, το 2003, στον δίσκο «American IV: The Man Comes Around». Λίγοι όμως πρόσεξαν τότε, αλλά και στη συνέχεια ότι το «Hurt» ανήκει αλλού. Τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού κατέχουν οι Nine Inch Nails, οι οποίοι το συμπεριέλαβαν στο «Downward Spiral». Επιπλέον με το κομμάτι αυτό απέσπασαν το βραβείο “Grammy” για το καλύτερο rock τραγούδι του 1996. «Full of broken thoughts, I cannot repair, beneath the stains of time the feelings disappear», αρκεί μόνο αυτό.

Kαλώς ήρθες Μνημόνιο ... 3

 Kαλώς ήρθες Μνημόνιο ... 3

Και όσο πλησιάζουμε στον Ιούνιο και οι διαπραγματεύσεις με αυτούς που παλιά ήταν "Τρόικα" και τώρα είναι "Θεσμοί" η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του "Πρώτη φορά Αριστερά" και των σχισμένων Μνημονίων πλησιάζει στην συμφωνία με τους δανειστές και την υπογραφή και νέου, τρίτου Μνημονίου που προφανώς θα το ονομάσουν κι αυτό διαφορετικά (Προτείνω το: Συμφωνία για την νίκη των ελεύθερων λαών της Μέσης Γης)

«Τα πράγματα προχωρούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπάρχει συμφωνία στο θέμα του ΦΠΑ, στον ενεργειακό τομέα και στις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ κοντά σε συμφωνία βρίσκεται και το θέμα της χρηματοοικονομικής σταθερότητας», τονίζουν καλά πληροφορημένες πηγές της Κομισιόν, συμπληρώνοντας: «Το ποτήρι είναι μισογεμάτο», αφού εξέφρασαν την ελπίδα ότι θα σημειωθεί συγκεκριμένη πρόοδος ως τις 11 Μαΐου, ώστε οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης να αποτιμήσουν θετικά την πορεία των διαπραγματεύσεων, ενδεχομένως και με κοινή τους δήλωση.

Άλλα σημεία συμφωνίας είναι η παραμονή του ΕΝΦΙΑ και για όλο το 2015 και τα κόκκινα δάνεια. 

«Η κυβέρνηση οδεύει προς νέο μνημόνιο. Οι μάσκες πλέον πέφτουν! Θα έχουμε νέο χτύπημα σε εργασιακά, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις, με ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας και νέα φορολογικά βάρη. Ενώ διατηρεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων διαιωνίζοντας έτσι τη φτώχεια για το λαό μας». Δήλωσε ο γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας σήμερα 



Πώς να νικήσουμε σήμερα τον φασισμό; Σκέψεις με αφορμή την 9η Μάη

   Πώς να νικήσουμε σήμερα τον φασισμό; Σκέψεις με αφορμή την 9η Μάη


Η ανάρτηση αποτελεί μέρος του αφιερώματός μας στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Γράφει ο 2310net //
Η 9η Μάη, η ημέρα της Ευρώπης (!), πλησιάζει. Τότε που σημειώθηκε η μεγαλύτερη –αν όχι η μόνη- νίκη κατά του φασισμού. Και το ερώτημα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ: Πως νικιέται σήμερα ο φασισμός;
Σίγουρα όχι με θεσμικές παρεμβάσεις προερχόμενες από την εορτάζουσα ΕΕ. Αυτή είναι τόσο απασχολημένη με τις ελληνικές επικουρικές συντάξεις, τον ΦΠΑ στα νησιά και τον Βαρουφάκη που αποκλείεται να έχει προλάβει να δει τι γίνεται εκεί στην Ουκρανία. Άνθρωποι δολοφονούνται εν ψυχρώ από πολιτικούς απογόνους του Χίτλερ, καίγονται ζωντανοί, σταυρώνονται, βασανίζονται. Και όλα αυτά για τα μάτια της ωραίας Ελένης –λέγε με Ε.Ε.- ή για να είμαστε πιο ειλικρινείς, για τα μάτια εκείνων των μεγαλοκαπιταλιστών που κρίνουν ότι η προσκόλληση της Ουκρανίας με την ΕΕ θα φέρει κάποια εκατομμύρια ευρώ παραπάνω στους ήδη φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμόύς της offshore τους.
Μήπως μπορεί να νικηθεί από την αστική δικαιοσύνη; Αυτοί που αποδέχθηκαν και αναγνώρισαν την Χρυσή Αυγή ως νόμιμο κόμμα τώρα θα την καταδικάσουν; Και ποια καταδίκη είναι αρκετή; Ποια καταδίκη μπορεί να φέρει πίσω τα θύματα της ναζιστικής βίας; Ποια καταδίκη μπορεί να αντιστρέψει την φασιστικοποίηση της κοινωνίας;
Ή μήπως θα νικήσουμε τον φασισμό θεσμικά εντός βουλής; Ήδη η νέα κυβέρνηση, με προεξάρχουσα την Πρόεδρο της Βουλής, χαριεντίζεται με τους ναζί. Τους αναγνωρίζει ως κανονικούς εταίρους στο όνομα μιας δήθεν θεσμικότητας και εκείνοι, όταν δεν είναι απασχολημένοι με το κυνήγι μεταναστών ή αντιφασιστών, της το ανταποδίδουν με μια κάποια στήριξη ή με μια απλά light αντιπολίτευση.
2310tr2
Μπορούμε πάλι να προσπαθήσουμε να νικήσουμε τον φασισμό τρολλάροντάς τον διαδικτυακά. Αλλά αποτέλεσμα δεν θα δούμε. Στην διελκυστίνδα τρολλαρίσματος θα κερδίσουμε αλλά οι φασίστες είναι τόσο ηλίθιοι που δεν θα το καταλάβουν καν.
Άλλοι πάλι δεν έχουν κουραστεί να προσπαθούν να νικήσουν τον φασισμό «αποκαλύπτοντάς τον». Κι άλλες φωτογραφίες που δείχνουν ότι οι χρυσαυγίτες είναι Ναζί, χαιρετισμοί , σβάστικες και τα συναφή. Λες και η άγνοια μόνο κάνει τους ανθρώπους να στρέφονται στον φασισμό. Ωστόσο οι αποκαλύψεις για τον πραγματικό ρόλο των Ναζί, ιστορικά αλλά και σήμερα, πνίγονται ως γραφικές μπροστά στην ανάγκη να φτιάξουμε ένα μεγάλο δημοκρατικό τόξο από την μη-ναζιστική άκρα δεξιά μέχρι το απολίτικο νεοφιλελεύθερο κέντρο που εκφράζεται από αυτόν που έπινε από το –Ζήτω η Νίκη- ποτήρι.
Μπορούμε να νικήσουμε τον φασισμό ξορκίζοντας τη βία από όπου προέρχεται; Μάλλον όχι. Μήπως με ένα τούβλο στο κεφάλι που έλεγε κι ο Μπρεχτ; Ποιητικά και συμβολικά ναι, αλλά στην πράξη δεν αρκούν τα τούβλα.
Την 9η Μάη του 1945 ο φασισμός νικήθηκε με τα όπλα. Χρειάστηκε μεγάλη ανθρωποθυσία εκατομμυρίων Σοβιετικών και άλλων στρατιωτών για να έρθει αυτή η νίκη. Τότε όμως νικήθηκε μόνο μια έκφραση του φασισμού, ίσως η πιο αποκρουστική από αυτές που γνώρισε η ανθρωπότητα μέχρι τώρα. Ο φασισμός επανέρχεται με άλλα πρόσωπα και έχει κι άλλες μορφές.
2310tr3
Να νικήσεις τον φασισμό δεν είναι εύκολο. Τουλάχιστον αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε, να κάνουμε κοινή συνείδηση, είναι ότι στις μέρες μας, η φασιστικοποίηση της κοινωνίας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Απαιτείται μεγάλη μάχη. Μάχη με τα μάτια μπροστά, στην απαλλαγμένη από το φασισμό κοινωνία και τη σκέψη πίσω, σε αυτούς που θυσιάστηκαν σε όλο τον κόσμο, στον στρατιώτη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, τον Ιταλό εργάτη της εποχής Μουσολίνι, τον Ισπανό αγωνιστή της εποχής του Φράνκο, τον Χιλιανό δημοκράτη επί Πινοσέτ, τον Έλληνα εκτελεσμένο κομμουνιστή του Χαϊδαρίου και της Καισαριανής, μέχρι τα θύματα του Μπρέιβικ,  τον Φύσσα, τον Λουκμαν και όλους τους επώνυμους και ανώνυμους που έζησαν την φρίκη.

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ… (Απλά εκπληκτικό βίντεο..!!)

 ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ… (Απλά εκπληκτικό βίντεο..!!)




«Η Πατρίδα καλεί», που ονομάζεται επίσης «Μητέρα Πατρίδα», «Η Μητέρα Πατρίδα σε καλεί», απλά «Πατρίδα», ή «Το Μνημείο της Μητέρας», είναι ένα άγαλμα στο Mamaye Kurgan στην Volgograd, Ρωσία , τιμώντας τη Μάχη του Στάλινγκραντ. Σχεδιάστηκε από τον γλύπτη Yevgeny Vuchetich και τον μηχανικό Νικολάι Νικίτιν, και κηρύχτηκε το μεγαλύτερο άγαλμα του κόσμου το 1967 σε σύγκριση με τα μετέπειτα υψηλότερα αγάλματα.

Το «Η πατρίδα καλεί» είναι πολύ πιο σύνθετο από μηχανικής απόψεως, εξαιτίας της χαρακτηριστικής στάση του με ένα σπαθί ψηλά στο δεξί χέρι και το αριστερό χέρι να εκτείνεται σε μια κληση σαν χειρονομία.

Η τεχνολογία πίσω από το άγαλμα βασίζεται σε ένα συνδυασμό με σκυρόδερμα και συρματόσχοινα , μια λύση που βρίσκεται και σε ένα άλλο έργο του Nikitin του, το σούπερ-ψηλό Ostankino Πύργο στη Μόσχα.

Κατασκευή και αφοσίωση

Όταν το μνημείο κατασκευάστηκε το 1967 ήταν το ψηλότερο γλυπτό στον κόσμο. Είναι 87 μέτρα (279 πόδια) από την άκρη του σπαθιού ως την κορυφή της πλίνθου. Το ύψος τηςγυναικείας φιγούρας είναι 52 μέτρα (170 πόδια), και το σπαθί 33 μέτρα (108 πόδια). Έχει διακόσια σκαλιά, που συμβολίζουν τις 200 ημέρες της μάχης του Στάλινγκραντ, που οδηγούν από το κάτω μέρος του λόφου στο μνημείο.

Ο γλύπτης ήταν ο Yevgeny Vuchetich, και τις σημαντικές διαρθρωτικές μηχανικές προκλήσεις των 7.900 τόνων του σκυροδέματου γλυπτού είχε αναλάβει ο Nikolai Nikitin. Το άγαλμα αυτό εμφανίζεται τόσο στην σημερινή σημαία όσο και στο εθνόσημο του Βολγκογκράντ

Γλυπτική μοντέλο και πηγή έμπνευσης

Το μοντέλο που πόζαρε για το άγαλμα, λέγεται Βαλεντίνα Ιζότοβα , μία ντόπια της πόλης, που εξακολουθεί να αναγνωρίζεται για την ομοιότητά της με το άγαλμα. Είχε προσληφθεί από τον Lev Maistrenko, έναν καλλιτέχνη που δούλευε στο μνημείο συγκρότημα στις αρχές του 1960. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το άγαλμα ήταν εν μέρει εμπνευσμένο από τη Νίκη της Σαμοθράκης. O Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Vasily Ivanovich Chuikov είναι θαμμένος στην περιοχή του μνημείου, όπως και ο διάσημη Σοβιετικός σκοπευτής Βασίλι Ζάιτσεφ, που σκότωσε 225 στρατιώτες του Άξωνα στη μάχη του Στάλινγκραντ.
Αναρτήθηκε από


Στάλινγκραντ. Το "σπίτι του λοχία Παβλόφ", όπου 30 στρατιώτες απέκρουαν επί 58 ημέρες τους Γερμανούς. «Εκεί σκοτώθηκαν περισσότεροι Γερμανοί από την κατάληψη του Παρισιού»...

 Στάλινγκραντ. Το "σπίτι του λοχία Παβλόφ", όπου 30 στρατιώτες απέκρουαν επί 58 ημέρες τους Γερμανούς. «Εκεί σκοτώθηκαν περισσότεροι Γερμανοί από την κατάληψη του Παρισιού»...


Ο Λοχίας Παβλώφ. Πίσω του το κτίριο που αυτός
και οι άντρες του κράτησαν για 58(!!) μέρες
Το φθινόπωρο του 1942 οι άνδρες της γερμανικής 6ης Στρατιάς είχαν εμπλακεί σε έναν άγριο πόλεμο οδομαχιών, στο Στάλινγκραντ, με τους Σοβιετικούς υπερασπιστές της κατεστραμμένης πόλης. Ο πόλεμος διεξαγόταν, κατά το μεγαλύτερο διάστημα, από μικρές ομάδες αποτελούμενες από έξι έως οκτώ στρατιώτες. Αυτοί γνωρίζοντας με κάθε λεπτομέρεια όλα τα χαρακώματα, τα ερείπια και τα περάσματα των κτιρίων, εκτελούσαν αιφνιδιαστικές επιδρομές, αντεπιθέσεις και ενέδρες. Στη σοβιετική πλευρά οι περισσότερες μονάδες ήταν αποκομμένες και συχνά στερούντο μέσων επικοινωνίας.

Ωστόσο, μεμονωμένα άτομα και μονάδες συνέχιζαν τη μάχη εκεί που βρίσκονταν, ακόμη και χωρίς διαταγές, κάνοντας πράξη το σύνθημα του Στάλιν «ούτε βήμα πίσω». 

Τον Σεπτέμβριο του 1942 μια σοβιετική ομάδα 30 ανδρών υπό τον υπολοχαγό Αφανάσεφ διατάχθηκε να καταλάβει ένα μικρό τριώροφο κτίριο δίπλα στο Βόλγα, το οποίο πριν από τον πόλεμο φιλοξενούσε κρατικούς αξιωματούχους και ονομαζόταν «Σπίτι της δόξας του στρατιώτη». Το κτίριο όμως είχε ήδη καταληφθεί από τους Γερμανούς και οι Σοβιετικοί ενεπλάκησαν σε μια φονικότατη μάχη εννέα ωρών. Τελικά κατέλαβαν το κτίριο, αλλά στο τέλος της μάχης είχαν απομείνει μονάχα τέσσερις! Ήταν οι στρατιώτες Αλεξανδρώφ, Γκλουσένκο και Τσερνολόγκωφ υπό τον λοχία Γιάκοβ Παβλώφ, αφού ο Αφανάσεφ είχε τραυματιστεί από έκρηξη με συνέπεια να χάσει την όραση του.


Σοβιετικοί στρατιώτες καταλαμβάνουν επίκαιρες θέσεις
σε ερειπωμένο κτίριο του Στάλινγκραντ. Παρ'ότι η
φωτογραφία θεωρείται "στημένη" αποδίδει τη φυσιογνωμία
του ιδιότυπου πολέμου που διεξαγόταν εκείνες τις ημέρες
στην ερειπωμένη πόλη.
Οι τέσσερις άνδρες οχυρώθηκαν στο κτίριο αναμένοντας την αντεπίθεση των Γερμανών. Οι τελευταίοι δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Εξαπέλυσαν μια σφοδρή επίθεση η οποία όμως απέτυχε. Ακολούθησαν δεκάδες επιθέσεις για τις επόμενες 58 ημέρες. Απέτυχαν όλες!

Μάχες μέσα στο κτίριο

Σε κάποια φάση της μάχης οι αμυνόμενοι ενισχύθηκαν από 25 ακόμη στρατιώτες. Στο υπόγειο του κτιρίου είχαν καταφύγει και πολλοί πολίτες, μερικοί από τους οποίους έλαβαν ενεργό μέρος στην άμυνα.

Οι μαχητές, στρατιώτες και πολίτες δεν απέκρουαν μόνο τις επαναλαμβανόμενες εχθρικές εφόδους. Φρόντιζαν παράλληλα να οργανώνουν την άμυνά τους παγιδεύοντας με νάρκες και χειροβομβίδες επίκαιρα σημεία, τοποθετώντας πρόχειρα αντιαρματικά κωλύματα, ανοίγοντας στοές ώστε να επικοινωνούν με γειτονικά κτίρια και να δημιουργούν νέες θέσεις άμυνας. Κάποια στιγμή οι επιτιθέμενοι κατέλαβαν το ισόγειο και τον πρώτο όροφο. Οι Σοβιετικοί όμως αμύνθηκαν λυσσαλέα από το υπόγειο και τους άνω ορόφους! Μετά από άγρια πολύωρη μάχη οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να αποσυρθούν. Τελικά μετά από σχεδόν δύο μήνες, η περιοχή κατελήφθη από σοβιετικές μονάδες οι οποίες απεγκλώβισαν τους αμυνόμενους.
 

To «σπίτι του Παβλώφ» σήμερα, με το
μνημείο από κόκκινο τούβλο στην
γωνία του. Στην επιγραφή αναφέρεται:
«Σε αυτό το κτίριο συγχωνεύτηκαν τα

ηρωικά κατορθώματα του πολέμου και

αυτά της εργασίας.

Θα σε υπερασπιστούμε/ανοικοδομήσουμε,

αγαπημένο Στάλινγκραντ!»
Το κτίριο, το επονομαζόμενο πλέον «σπίτι του Παβλόφ» ήταν διάτρητο από βλήματα κάθε μεγέθους. Οι ελάχιστοι επιζώντες υπερασπιστές του έφεραν όλοι τραύματα και ήταν σχεδόν κουφοί από τις συνεχείς εκρήξεις. Αργότερα, ο διοικητής της σοβιετικής άμυνας στο Στάλινγκραντ αντιστράτηγος Τσουίκωφ υπερηφανευόταν ότι για την κατάληψη του κτιρίου σκοτώθηκαν περισσότεροι Γερμανοί απ’ ότι για την κατάληψη του… Παρισιού.

Οι ήρωες αμυνόμενοι τιμήθηκαν με ανώτατες διακρίσεις. Φυσικά ο «σπιτονοικοκύρης» Παβλόφ τιμήθηκε με όλα τα προβλεπόμενα παράσημα και προβλήθηκε ως εμβληματική μορφή της σοβιετικής αντίστασης κατά των Γερμανών εισβολέων. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή ο Παβλώφ, εκμεταλλευόμενος την προβολή του από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της πατρίδας του, εγγράφηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και κατέλαβε υψηλές θέσεις στην ιεραρχία του Σοβιέτ της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρωσίας.

Ωστόσο, μια εκδοχή τον θέλει, μεταπολεμικά, να ακολουθεί τον μοναχισμό, μην αντέχοντας τη βαρβαρότητα που αντίκρισε κατά τη διάρκεια της δίμηνης εκείνης πολιορκίας.

Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου

Με ανατροπές σε Εργασιακά - Ασφαλιστικό «ξεκλειδώνει» τη συμφωνία

Με ανατροπές σε Εργασιακά - Ασφαλιστικό «ξεκλειδώνει» τη συμφωνία
Μιλούν για «εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος» και «μισθολογικές εξελίξεις» που θα υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα

Ο Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος της Κομισιόν σε παλιότερη συνάντησή τους στις Βρυξέλλες
Ο Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος της Κομισιόν σε παλιότερη συνάντησή τους στις Βρυξέλλες
Eurokinissi
Την επιτάχυνση των εξελίξεων γύρω από τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία που ετοιμάζουν κυβέρνηση και δανειστές σηματοδοτεί η χτεσινή κοινή δήλωση του Αλ. Τσίπρα και του προέδρου της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, μετά από τηλεφωνική τους επικοινωνία. Με τη δήλωση αυτή, επιβεβαιώνεται ότι στην πορεία προς την τελική συμφωνία, επωάζονται νέα επώδυνα μέτρα για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Οι δύο πλευρές σημειώνουν τη συμφωνία τους σε βασικά σημεία της διαπραγμάτευσης, «προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση». Σημειώνουμε ότι μετά από πολύ καιρό επανέρχεται σε επίσημο κείμενο ο όρος «αξιολόγηση», τον οποίο ξόρκιζε μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόμενος ότι το μνημόνιο τελείωσε με την ανάδειξή του σε κυβέρνηση.
Στο διά ταύτα, κυβέρνηση και Κομισιόν σημειώνουν ότι «ιδιαίτερη μνεία έγινε στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας».
Και μόνο η αναφορά στην ανάγκη «εκσυγχρονισμού του συνταξιοδοτικού συστήματος» αποτελεί ομολογία από την πλευρά της κυβέρνησης ότι όχι μόνο δεν αμφισβητεί τις αντιασφαλιστικές ανατροπές που επιβλήθηκαν την προηγούμενη πενταετία, αλλά ότι ανοίγει ο δρόμος και για πρόσθετα μέτρα.
Ισχύουν τα παλιά, έρχονται καινούρια μέτρα
Οι δήθεν «κόκκινες γραμμές» για μη εφαρμογή ψηφισμένων μέτρων και ακόμα περισσότερο για τα ελάχιστα που έταζαν προεκλογικά στους συνταξιούχους, φεύγουν οριστικά από το «κάδρο» της διαπραγμάτευσης. Δηλαδή, το αντιασφαλιστικό καθεστώς που φορτώθηκε στις πλάτες των συνταξιούχων, οι ανατροπές που ψηφίστηκαν και ορίζουν αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και παραπέρα μειώσεις στις συντάξεις, παραμένουν σε απόλυτη ισχύ.
Η επίκληση που γίνεται να γίνει το συνταξιοδοτικό σύστημα «δίκαιο», είναι παρμένη από τη φρασεολογία του μνημονίου και αντιγράφει πλήρως τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν επικαλούνταν την δήθεν «δικαιοσύνη» για να ψηφίσουν τα σχετικά νομοσχέδια. Στην πραγματικότητα, «δικαιοσύνη» για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, σημαίνει εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων για όλους τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους.
Το ίδιο ισχύει και για το στόχο να είναι το σύστημα «δημοσιονομικά βιώσιμο». Πρόκειται για κριτήριο - μαχαίρι για τις συντάξεις, αφού όλοι γνωρίζουν ότι με την ανεργία στο 25%, την εισφοροδιαφυγή των επιχειρήσεων στα ύψη και τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, το ΙΚΑ θα συνεχίζει να βουλιάζει, μαζί και τα Ταμεία των αυτοαπασχολούμενων (ΟΑΕΕ), των οποίων το έλλειμμα φέτος - σύμφωνα με τους προϋπολογισμούς τους - αγγίζει το 1,5 δισ. ευρώ.
Αυτό σημαίνει τη λήψη νέων μέτρων, καθώς δεν προβλέπεται χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μετά από τα παραπάνω, η αναφορά στη φτώχεια των συνταξιούχων ακούγεται τουλάχιστον ως πρόκληση και κοροϊδία.
Βαριά σκιά και στα Εργασιακά
Το ίδιο αποκαλυπτικές είναι οι διατυπώσεις της ανακοίνωσης και για τα Εργασιακά. Τσίπρας και Γιούνκερ δηλώνουν ότι «συζήτησαν την ανάγκη οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν έναν υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή.
Σε αυτό το πλαίσιο, υπήρξε σύγκλιση απόψεων γύρω από το ρόλο ενός μοντέρνου και αποτελεσματικού συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο θα πρέπει να αναπτυχθεί μέσω ευρείας διαβούλευσης και να πληροί τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα».
Αυτή η διατύπωση ρίχνει βαριά τη σκιά της ακόμα και σ' αυτές στις κουτσουρεμένες προεκλογικές υποσχέσεις για τον κατώτερο μισθό και την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων. Το σχετικό σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας που έχει αποσταλεί στην ΟΚΕ, μετά και τη χτεσινή εξέλιξη, είναι φανερό ότι παραπέμπεται στην τελική διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Επίσης, η διασύνδεση των εργασιακών σχέσεων με το στόχο της «δημιουργίας θέσεων εργασίας», θέση που επιμόνως επαναλαμβάνουν οι εργοδοτικές ενώσεις και συνόδευε ως πρόσχημα όλες τις μέχρι τώρα αντεργατικές ανατροπές, είναι αποκαλυπτική για το πού οδηγούν τα πράγματα κυβέρνηση και δανειστές.
Στην ίδια όχθη κυβέρνηση - δανειστές
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν στο ακέραιο και το σχολιασμό που έκανε το ΚΚΕ για την εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις που επικαλούνταν η κυβέρνηση με προχτεσινό non paper. Οπως σημείωνε σε σχόλιο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του Κόμματος, «η επίκληση απ' την κυβέρνηση της εμπλοκής των διαπραγματεύσεων, λόγω των αντιθέσεων μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, δεν μπορεί να κρύψει ότι βρίσκεται στην ίδια μεριά με τους δανειστές στην επιλογή να συνεχίσουν να φορτώνονται τα βάρη της κρίσης στο λαό. Ο έντιμος συμβιβασμός που προτείνει η κυβέρνηση όχι μόνο δεν οδηγεί σε ανάκτηση των μεγάλων απωλειών του λαού την περίοδο της κρίσης, αλλά περιλαμβάνει νέα αντιλαϊκά μέτρα χωρίς ημερομηνία λήξης».
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Η διαφαινόμενη συμφωνία φέρνει νέο αντεργατικό μνημόνιο
Την κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ σχολίασε από το βήμα της Βουλής ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ
Σε δήλωσή του από το βήμα της Βουλής, στη διάρκεια της συζήτησης για το αθλητικό νομοσχέδιο, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, σχολιάζοντας την κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ, ανέφερε τα εξής:
«Πολύ σύντομα η κυβέρνηση φρόντισε να μας επιβεβαιώσει. Επιβεβαιωθήκαμε από την κοινή δήλωση του κ. Γιούνκερ με τον κ. Τσίπρα. Τι λέει σε αυτή την κοινή δήλωση; Οτι καταγράφηκε στην τηλεφωνική επικοινωνία η πρόοδος που έχει σημειωθεί στις συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και "εταίρων" πάνω στο ζήτημα της αναλυτικής δέσμης μεταρρυθμίσεων προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση.
Η αξιολόγηση, κατά τη γνώμη της κυβέρνησης, δεν είχε καταργηθεί μαζί με την τρόικα και τα μνημόνια; Φαίνεται πως δεν καταργήθηκε, όπως δεν καταργήθηκαν και άλλα πράγματα. Και από αυτή την άποψη, ιδιαίτερη μνεία έγινε για το συνταξιοδοτικό και την αγορά εργασίας. Ετσι, οι "κόκκινες γραμμές" ξεθώριασαν, έγιναν ροζ. Συνεχίζονται, λοιπόν, οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό στο όνομα της βιωσιμότητας. Κάθε φορά η βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού ήταν το πρόσχημα, το όχημα για να περάσουν νέα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Στο όνομα αυτό θα έχουμε νέες μειώσεις στις συντάξεις και αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Κατά συνέπεια, η μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό γίνεται όχι για να βελτιωθεί η θέση των συνταξιούχων, αλλά, όπως λέγεται στη δήλωση, για να αποφευχθεί η φτώχεια στην τρίτη ηλικία. Δηλαδή, τι να κάνετε; Ενα δίχτυ προστασίας από τη φτώχεια, όπως η λεγόμενη εθνική σύνταξη του κ. Λοβέρδου των 360 ευρώ.
Και όσον αφορά την αγορά εργασίας, η όλη συζήτηση γίνεται όχι για να αποκατασταθούν οι απώλειες από τα μνημόνια, όχι για να παρθούν πίσω οι ανατροπές οι οποίες έγιναν στις εργασιακές σχέσεις και τις ΣΣΕ, αλλά για να κινηθεί στην ίδια ακριβώς ρότα.
Ποια ρότα δηλαδή; Να δημιουργήσουμε ένα μοντέρνο και αποτελεσματικό σύστημα που θα κατοχυρώνει την ανταγωνιστικότητα και θα πληροί τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα. Δηλαδή, συνέχιση στην ίδια ρότα των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Κατά συνέπεια, η διαφαινόμενη συμφωνία θα φέρει ένα νέο αντεργατικό, αντιλαϊκό μνημόνιο. Καμία αυταπάτη. Σήμερα κιόλας πρέπει να οργανωθεί η πάλη του λαού, η λαϊκή αντεπίθεση που θα στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που την υπηρετούν».
Διαψεύδει τα δημοσιεύματα ο Δ. Μάρδας


Για σκευωρία σε βάρος του, κάνει λόγο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Δ. Μάρδας, σχετικά με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Bild», σύμφωνα με την οποία μετέφερε ποσό 80.000 ευρώ σε τράπεζα του Λουξεμβούργου. Διαψεύδοντας τα δημοσιεύματα, ο Δ. Μάρδας επισημαίνει ότι «από την ανάληψη των κυβερνητικών καθηκόντων του έως σήμερα δεν έκανε ο ίδιος ή η σύζυγός του, οποιαδήποτε μετακίνηση κεφαλαίων προς το εξωτερικό». Εγκαλεί επίσης και το εκδοτικό συγκρότημα «Θεσσαλονίκη - Μακεδονία», για αντίστοιχου περιεχομένου δημοσίευμα, το οποίο ωστόσο δεν τον κατονόμαζε.

Επιταχύνονται αντιλαϊκές εξελίξεις

Επιταχύνονται αντιλαϊκές εξελίξεις


Η χτεσινή κοινή δήλωση του Αλ. Τσίπρα και του προέδρου της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική της συμφωνίας που ετοιμάζουν κυβέρνηση - δανειστές και επιταχύνει τις εξελίξεις σε βάρος του λαού.
Στην πραγματικότητα, παρά τις σκόπιμα γενικόλογες αναφορές, σηματοδοτεί την πλήρη συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους λεγόμενους «θεσμούς» (βλέπε τρόικα) για νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Δεν είναι τυχαίο ότι από μια μεγάλη γκάμα θεμάτων που βρίσκονται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης (φορολογικά, ιδιωτικοποιήσεις, δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό κ.ά.), ο Αλ. Τσίπρας και ο Ζ. Κ. Γιούνκερ επιλέγουν στη δήλωσή τους να αναφερθούν αποκλειστικά στη συμφωνία τους γύρω από τα ζητήματα του Ασφαλιστικού και των Εργασιακών.
Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση αποδεικνύει τι είδους «κόκκινες γραμμές» εννοούσε στα δύο αυτά ζητήματα, που ήταν «αγκάθια» στη διαπραγμάτευση.
Καθόλου τυχαία, αμέσως μετά τη δήλωση των δύο, ακολούθησε η δημοσιοποίηση άλλης κοινής δήλωσης των τριών θεσμών (ΕΚΤ, Κομισιόν, ΔΝΤ). Σ' αυτήν σημειώνεται ότι «και οι τρεις θεσμοί εργάζονται σκληρά, προκειμένου να επιτευχθεί απτή πρόοδος στις 11 Μαΐου» όποτε θα συνεδριάσει το Γιούρογκρουπ.
Είναι φανερό ότι η συμφωνία της κυβέρνησης για νέες ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό «ξεκλειδώνει» τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά τη συμφωνία. Επιπλέον, επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι αυτή θα περιέχει, ή θα δρομολογεί, βαριά μέτρα σε βάρος του λαού, επιπρόσθετα σ' αυτά που ψηφίστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζουν να ισχύουν.
Στη δήλωση αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι έχει σημειωθεί πρόοδος «πάνω στο ζήτημα της αναλυτικής δέσμης μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση».
Από τις μεταρρυθμίσεις, ξεχωρίζουν αυτές που αφορούν στον «εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας».
Πρόκειται για φρασεολογία που αναπαράγεται αυτούσια στα κείμενα των μνημονίων και στις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις για την αντιδραστική αναμόρφωση των ασφαλιστικών συστημάτων στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
«Δημοσιονομικά βιώσιμο» σύστημα σημαίνει νέες περικοπές στις συντάξεις και στην κρατική χρηματοδότηση, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Πίσω από τον όρο «δίκαιο», κρύβεται η εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων όλων των ασφαλισμένων.
«Αποφυγή της φτώχειας για την τρίτη ηλικία» σημαίνει συντάξεις πείνας και ταυτόχρονα «ευκαιρίες» για δουλειά μετά τη συνταξιοδότηση, για να μπορεί ο συνταξιούχος να επιβιώνει. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, θα είναι οι αλλαγές που θα περιέχει η συμφωνία με τους δανειστές, ανεξάρτητα από το εύρος και τους ρυθμούς που θα τις εφαρμόσουν.
Σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, τα πράγματα είναι και εδώ καθαρά. Τσίπρας και Γιούνκερ συμφώνησαν «οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν έναν υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή».
Θυμίζουμε ότι το βασικό επιχείρημα για τη μείωση των μισθών από την εργοδοσία και την προηγούμενη συγκυβέρνηση ήταν ότι θα συμβάλει στην ανταγωνιστικότητα και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιείται τώρα αντεστραμμένο, για να εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και τη δημαγωγία περί αύξησης των μισθών.
Οι μάσκες έπεσαν. Η συμφωνία με τους δανειστές θα ισοπεδώσει ό,τι δεν πρόλαβε να αποτελειώσει η προηγούμενη συγκυβέρνηση. Για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο. Κυβέρνηση και δανειστές πρέπει να βρουν απέναντί τους τείχος, να μην περάσουν οι αντιλαϊκοί τους σχεδιασμοί.

«Και βάσεις έχουμε»!!

«Και βάσεις έχουμε»!!
«Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του Νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας (βλ. ΝΑΤΟ) να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», είπε προχτές ο υπουργός Αμυνας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, στο 3ο ετήσιο συνέδριο «Αμυνας και Ασφάλειας» του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, σκιαγραφώντας την προσπάθεια της ντόπιας αστικής τάξης και των κομμάτων της να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή, συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές - πολεμικές επιχειρήσεις με προσχήματα τους τζιχαντιστές ή τη μετανάστευση.
Αλλωστε, τα μονοπωλιακά συμφέροντα που διακυβεύονται (για τη διασφάλιση των οποίων κόπτεται και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) είναι πολλά και σημαντικά. Είπε χαρακτηριστικά ο Καμμένος: «Η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής, αποτελεί ίσως τον κορυφαίο γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό κόμβο παγκοσμίως. Τα προτάγματα για ανεύρεση και αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η διαμόρφωση του περιφερειακού συστήματος διαμετακόμισης Ενέργειας δημιουργούν επιπρόσθετες προκλήσεις ασφάλειας». Πρόσθεσε ότι «η αστάθεια, που εκτείνεται σήμερα από την Ουκρανία μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αφρικής, που κυκλώνει την Ευρώπη, συνιστά μια απειλή για το εμπόριο, τις ενεργειακές οδούς, τον τουρισμό, την προσπάθεια για βιώσιμη ανάπτυξη».
***
Σε αυτό το έδαφος παρουσίασε ολόκληρο το χάρτη των σχεδιαζόμενων νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όπου πασχίζει να παίξει ρόλο και η ελληνική κυβέρνηση. Π.χ., μίλησε για «δημιουργία θυλάκων ανομίας σε περιοχές των χωρών της ευρύτερης περιοχής, που ευνοούν τον εξτρεμισμό, την τρομοκρατία και την πειρατεία (Λιβύη, Υποσαχάρια Αφρική, Συρία)». Συμπλήρωσε ότι «τα κράτη αυτά, όπως η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ και η Υεμένη, παραμένουν άμεσες απειλές για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια».
Και διακήρυξε ότι «η Ελλάδα με γεωγραφικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια αποτελεί την παρούσα χρονική περίοδο τον προμαχώνα της Ευρώπης προς αυτήν την περιοχή, και ως τέτοια δύναται να διαδραματίσει κεντρικό και καταλυτικό ρόλο στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις». Στο ίδιο πλαίσιο, διαβεβαίωσε ότι «η Ελλάδα διαθέτει ισχυρό αμυντικό σύστημα και αξιόμαχες Ενοπλες Δυνάμεις (...) Το αποδεικνύουν κάθε μέρα σε κάθε επιχειρησιακή αποστολή, σε κάθε πολυεθνική επιχείρηση και άσκηση. (...) Διαθέτουμε εξαιρετικά σημαντικές εγκαταστάσεις, οι οποίες δίνουν ένα μοναδικό πλεονέκτημα στην ανάπτυξη σημαντικών ναυτικών και εναέριων δυνάμεων, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής».
***
Πόσο πιο καθαρά, αλήθεια, να ειπωθούν τα πράγματα; Η κυβέρνηση βάζει μπρος τις μηχανές προκειμένου να στηρίξει ανοιχτά νέες επεμβάσεις. Σκοπός της να εξαργυρώσει αυτήν την ανάμειξη, π.χ., για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων μονοπωλίων, να αποκτήσει ένα κάποιο προβάδισμα στους ανταγωνισμούς τους με τα κεφάλαια άλλων χωρών της ευρύτερης περιοχής, στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Να κοντύνει την απόσταση που τα χωρίζει από την τουρκική αστική τάξη λόγω διαφορετικής, ανισόμετρης ανάπτυξης. Ακόμα - ακόμα, να παζαρέψει με ΕΕ και ΔΝΤ μια κάποια χαλάρωση στην αποπληρωμή του χρέους, όχι φυσικά σε όφελος των εργαζομένων, αλλά προς απελευθέρωση πρόσθετων κονδυλίων για παραπέρα ενίσχυση των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.
Απ' όλα αυτά ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτε το θετικό. Μόνο κινδύνους εγκυμονούν οι τέτοιες εξελίξεις. Εξ ου και να κουμπώνεται, να επαγρυπνεί και να ετοιμάζεται να απαντήσει με τη δική του παρέμβαση στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και των κυβερνήσεών τους.

23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1923 Η αιματηρή καταστολή της απεργίας στο Πασαλιμάνι

23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1923
Η αιματηρή καταστολή της απεργίας στο Πασαλιμάνι
Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, στις αρχές του 20ού αιώνα



Τα φύλλα του «Ριζοσπάστη» στις 22 και 23 Αυγούστου 1923, όπου περιγράφονται τα γεγονότα των ημερών
Τα φύλλα του «Ριζοσπάστη» στις 22 και 23 Αυγούστου 1923, όπου περιγράφονται τα γεγονότα των ημερών
Μια από τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, είναι η μεγάλη απεργία που έγινε στις 23 Αυγούστου του 1923.
Το απεργιακό συλλαλητήριο στο Πασαλιμάνι, χτυπήθηκε με λύσσα από την «Επαναστατική Κυβέρνηση» των Πλαστήρα - Γονατά, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Η βίαιη καταστολή άφησε πίσω της 11 νεκρούς (ανάμεσά τους τέσσερις γυναίκες και έναν 12χρονο μαθητή), 100 τραυματίες, ενώ οι συλλήψεις έφτασαν τις 500.
Η πολιτική κατάσταση της εποχής καθοριζόταν από την ήττα στο Μικρασιατικό πόλεμο. Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης και υπεύθυνος για τα ζητήματα της εργατικής πολιτικής, ήταν ο μεγαλοβιομήχανος Ανδρέας Χατζηκυριάκος.
Οι καπιταλιστές της εποχής έβλεπαν τη ροή χιλιάδων εξαθλιωμένων προσφύγων σαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να κλιμακώσουν την επίθεση στο προλεταριάτο και να μειώσουν έως και 50% το μεροκάματο. Να πάρουν, δηλαδή, πίσω τις αυξήσεις των ημερομισθίων που είχαν αποσπάσει οι εργάτες τέσσερα χρόνια πριν, μετά την πρώτη επιτυχημένη πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ.
Σκληρή ταξική αναμέτρηση
Το «νήμα» αυτής της μεγάλης απεργίας πάει πίσω στην Πρωτομαγιά του 1923, που γιορτάστηκε στον Αγιο Γιάννη Ρέντη από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά (40 σωματεία) και από 20 σωματεία της Αθήνας.
Βασικά αιτήματα του Πρωτομαγιάτικου γιορτασμού, ήταν η αύξηση με βάση τη μεταλλική δραχμή, η εφαρμογή του 8ωρου και η δημιουργία Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας.
Είκοσι μέρες μετά, η κυβέρνηση απάντησε στη ΓΣΕΕ και στα Εργατικά Κέντρα Πειραιά και Αθήνας ότι δεν πρόκειται να ικανοποιήσει κανένα από τα αιτήματά τους. Ταυτόχρονα, απολύθηκαν εκατοντάδες εργαζόμενοι από τα εργοστάσια λιπασμάτων και τα υαλουργεία.
Στις αρχές Ιούνη, οι καπιταλιστές κλιμακώνουν την επίθεση στους εργάτες. Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, εκβιάζοντας για μείωση των ημερομισθίων, οι μαζικές απολύσεις συνεχίζονταν, ενώ οι σιδηροβιομήχανοι μείωσαν τα μεροκάματα κατά 30%.
Μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις, η ΓΣΕΕ διοργάνωσε στις 9 Ιούνη κοινή σύσκεψη με το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, όπου αποφασίστηκε να γίνει δεκτή η μείωση των ημερομισθίων, με τον όρο το κράτος να μειώσει τις τιμές των ειδών μονοπωλίου και του ψωμιού.
Στις 21 Ιούνη συνήλθε κοινή επιτροπή εργαζομένων και κράτους για το ζήτημα της ανεργίας. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης ζήτησαν μείωση των ημερομισθίων 25% - 30%. Οι ναυτεργάτες ξεκαθάρισαν πως δεν πρόκειται να δεχτούν τέτοιες μειώσεις και προειδοποίησαν για απεργιακούς αγώνες. Για να τους εκφοβίσει, η κυβέρνηση τους απείλησε με επιστράτευση.
«Φουντώνει» η σπίθα
Μια σειρά εργατικές κινητοποιήσεις ξεσπούν από τις αρχές του Ιούλη. Οι εργάτες του Λαυρίου απεργούν, με αίτημα το 8ωρο και την αύξηση των ημερομισθίων. Το ίδιο και οι ράπτες, οι οποίοι, στο πλαίσιο της κινητοποίησής τους έραβαν μόνο σακάκια και γιλέκα, όχι παντελόνια.
Η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της και στις 4 Ιούλη απαντά με αναστολή του νόμου 2112, που απαγόρευε τις μαζικές απολύσεις. Η σπίθα, όμως, αντί να σβήνει, φουντώνει κι άλλο.
Στις 9 Αυγούστου, οι μυλεργάτες του Πειραιά πυροδοτούν τη γενική απεργία, απαιτώντας από τους αλευροβιομήχανους να μην ισχύσει η μείωση 35% στα εισοδήματά τους, να πληρωθούν τα περικομμένα ημερομίσθια, να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι συνάδελφοί τους και να αποζημιωθούν οι τυχόν μη επανερχόμενοι.
Η απεργία γρήγορα επεκτείνεται. Η Ομοσπονδία και τα Σωματεία του Επισιτισμού στις υπόλοιπες πόλεις, κηρύσσουν απεργία. Το Εργατικό Κέντρο Πειραιά και η ΓΣΕΕ καλούν να εκφραστεί και με υλικά μέσα η συμπαράσταση στους απεργούς.
Στις 17 Αυγούστου η σκυτάλη της απεργίας περνάει στους ναυτεργάτες. Το λιμάνι παραλύει. Είκοσι πλοία δεν καταφέρνουν να αποπλεύσουν και το ίδιο απόγευμα στην απεργία μπαίνουν και οι φορτοεκφορτωτές.
Την επομένη, 18 Αυγούστου, από πόλη σε πόλη, η απεργία άρχισε να απλώνεται σε όλη τη χώρα και την Κυριακή, 19 Αυγούστου, έγινε στην Αθήνα συγκέντρωση στο θέατρο «Αλάμπρα». Παντού στους δρόμους κυκλοφορούσαν ομάδες αστυνομικών. Μάλιστα, οι περίπολοι στον Πειραιά έπιασαν ναυτεργάτες και τους μετέφεραν με τη βία στα πλοία.
Κηρύσσεται γενική απεργία
Στις 19 Αυγούστου, συνελήφθησαν μέλη της διοίκησης της Ναυτεργατικής Ομοσπονδίας. Μ' αυτήν την αφορμή, η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά αποφάσισε πανεργατική απεργία και παρέπεμψε την κήρυξή της στη ΓΣΕΕ.
Το απεργιακό κύμα συνεχίζει να φουντώνει. Στις 20 Αυγούστου κατέβηκαν σε απεργία οι ηλεκτροτεχνίτες, οι σιδηροδρομικοί του Ηλεκτρικού, οι τροχιοδρομικοί, οι καπνεργάτες, οι εργάτες Τύπου, οι εργάτες του Τελωνείου. Για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, η κυβέρνηση κάλεσε απεργοσπάστες απ' το στρατό και την αστυνομία.
Οι συλλήψεις πέφτουν βροχή. Ολα τα αστυνομικά τμήματα και οι φυλακές γεμίζουν με απεργούς. Περίπολοι του Πολεμικού Ναυτικού συνέλαβαν περίπου 200 ναυτοθερμαστές για να τους βάλουν να δουλέψουν με το ζόρι. Τα πληρώματα των πλοίων με ξένη σημαία που κατέπλεαν στον Πειραιά δήλωναν συμπαράσταση στους απεργούς.
Η κυβέρνηση επεκτείνει τα μέτρα καταστολής και αποφασίζει τη διάλυση των αναγνωρισμένων εργατικών σωματείων. Η ΓΣΕΕ απάντησε με διεύρυνση των απεργιών σ' ολόκληρη τη χώρα, ενώ στον Πειραιά έγινε σύσκεψη του Εργατικού Κέντρου, της Ναυτικής Ομοσπονδίας και των Ομοσπονδιών Σιδηροδρομικών, Ηλεκτροκινήσεως, Επισιτισμού και της ΓΣΕΕ.
Τα κύρια αιτήματα της απεργίας ήταν: Σταθεροποίηση των ημερομισθίων με βάση τον τιμάριθμο. Μέτρα κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας. Απόλυση κρατούμενων απεργών. Κατάργηση της λογοκρισίας επί των εργατικών ζητημάτων. Απαγόρευση της εξαγωγής ανεπεξέργαστων καπνών και άλλα. Απ' όλη την Ελλάδα έφταναν στη ΓΣΕΕ τηλεγραφήματα για συμμετοχή στην απεργία.
Οργιο καταστολής
Στις 21 Αυγούστου δεν κυκλοφόρησαν οι εφημερίδες. Σε επιτροπή εργατών, ο Πλαστήρας δήλωσε πως δε δέχεται καμιά συζήτηση με απεργούς και την ίδια ώρα ο Πειραιάς μπλοκάρονταν με στρατό και μηχανοκίνητα, ενώ κατάσχονταν τα αρχεία των εργατικών σωματείων.
Ομάδες εργατών κυνηγιούνται στους δρόμους των συνοικιών του Πειραιά απ' τις αστυνομικές περιπόλους. Σκορπάνε και ξανασμίγουν σε μικρότερες ομάδες, προσπαθώντας να συγκεντρωθούν στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου. Οι ναυτεργάτες έχουν ορίσει συγκέντρωση στα γραφεία της Ναυτικής Ομοσπονδίας.
Αποσπάσματα του Α' Σώματος Στρατού παίρνουν θέσεις μάχης. Βγαίνουν στους δρόμους τανκς. Αντλίες νερού της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας πιάνουν δουλειά σε βάρος των εργατών. Από κάπου ακούγεται να κροταλίζει ένα πολυβόλο.
Στις 22 Αυγούστου οι απεργοί σπάζουν τις στρατιωτικές ζώνες και ξεχύνονται στο Πασαλιμάνι. «Κάτω η κυβέρνηση των εργοδοτών!», «Αφοπλίστε τους τρομοκράτες!» είναι μερικά από τα συνθήματα που ακούγονται ανάμεσα στις ριπές των όπλων. Τρεις εργάτες πέφτουν νεκροί.
Στις 23 Αυγούστου, στην πλατεία του Πασαλιμανιού, πραγματοποιείται μεγάλη πανεργατική συγκέντρωση από τη ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Η κυβέρνηση δίνει εντολή να χτυπηθούν οι απεργοί. Στρατός και αστυνομία επιτίθενται με σφοδρότητα στους συγκεντρωμένους. Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες, 100 τραυματίες, 500 περίπου συλληφθέντες.
Στις 24 Αυγούστου τα τανκς βρίσκονται στους δρόμους και έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία. Ολα είναι βυθισμένα στο πένθος και στην πνιγμένη οργή. Μετά τα αιματηρά γεγονότα, η απεργία λύθηκε. Είχε ήδη όμως καταγραφεί στη συνείδηση της εργατικής τάξης σαν μια βαριά παρακαταθήκη για τους ταξικούς αγώνες που ακολούθησαν...

ΣΥΡΙΑ Αποκαλύψεις για τον εξοπλισμό αντικαθεστωτικών από τη Γαλλία

ΣΥΡΙΑ
Αποκαλύψεις για τον εξοπλισμό αντικαθεστωτικών από τη Γαλλία


ΠΑΡΙΣΙ - ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΒΑΓΔΑΤΗ.--
Η έτσι και αλλιώς γνωστή στήριξη της Γαλλίας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία έρχεται και με νέα στοιχεία. Ο Φρανσουά Ολάντ επιβεβαίωσε ότι η χώρα του προμήθευε όπλα (παρά το υποτιθέμενο εμπάργκο της ΕΕ) σε αντικαθεστωτικούς ισλαμιστές στη Συρία. Μιλώντας στο Γάλλο δημοσιογράφο - αναλυτή διπλωματικών και στρατιωτικών θεμάτων, Ξαβιέ Πανόν στη διάρκεια συνέντευξης το 2014, ενώ ο τελευταίος έγραφε ακόμη το βιβλίο «ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ», που κυκλοφορεί στις 13 Μάη, κάνει διάφορες αποκαλύψεις.
Αναφέρεται πως παρέδωσε επιθετικά όπλα στους Σύρους αντικαθεστωτικούς, επειδή τάχα «ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια», τονίζοντας ότι όσον αφορά στα φονικά όπλα «ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις». Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, οι παραδόσεις γαλλικών όπλων γίνονταν «σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα και είχαν σκοπό περισσότερο να βοηθήσουν την "εξέγερση" παρά να έχουν έναν αποφασιστικό αντίκτυπο αλλάζοντας τον ρου του πολέμου».
Στο υπό κυκλοφορία βιβλίο, περιγράφεται ακόμη πως τα όπλα δίνονταν αφού προηγουμένως είχαν «εξαφανιστεί» τα ίχνη προέλευσής τους μέσω μίας πολιτικο-στρατιωτικής αλυσίδας που θα παρείχε «κάθε διασφάλιση ελέγχου και σίγουρου τελικού προορισμού».
Στη Δαμασκό, πάντως, ο Σύρος Πρόεδρος Μπασάρ Ασαντ έκανε δημόσια εμφάνιση με αφορμή την Εθνική Ημέρα Μάρτυρα, συμμετέχοντας σε σχολική εκδήλωση. Εκεί υπενθύμισε τους ηρωικούς αγώνες του συριακού λαού στη διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας της χώρας, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στις εκτελέσεις χιλιάδων Σύρων, Αρμενίων και άλλων αμάχων από τον Οθωμανό Τζαμάλ Μπάσα που έμεινε, όπως είπε, στην Ιστορία γνωστός ως «Χασάπης» «όπως ο σημερινός απόγονός του, Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν». Σε άλλο σημείο παραδέχθηκε τις ήττες που υπέστη ο συριακός στρατός το τελευταίο τρίμηνο (π.χ. στις πόλεις Ιντλίμπ, Τζισρ αλ Σουγκούρ, Καρμέντ), τονίζοντας εντούτοις πως όταν χάνει κανείς ορισμένες μάχες δεν σημαίνει πως χάνει τον πόλεμο.
Εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι
Η νορβηγική Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Παρατηρητήριο Εσωτερικού Εκτοπισμού» υπολόγισε σε περίπου 38.000.000 τους ανθρώπους που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, εξαιτίας συρράξεων κυρίως σε Συρία, Ιράκ αλλά και Ουκρανία. Εκτιμάται, επίσης, ότι οι Ιρακινοί επλήγησαν περισσότερο και το 2014 τουλάχιστον 2.200.000 άτομα εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.
«Αντιπυραυλική ομπρέλα» σχεδιάζει ο Ομπάμα
Το ίδιο 24ωρο, πληροφορίες της εφημερίδας «Τζερούσαλεμ Ποστ» ανέφεραν πως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, στη διάρκεια συνάντησης κορυφής που θα έχει στις 13 και 14 τρέχοντος μηνός στο Καμπ Ντέιβιντ στο Μέριλαντ με τους ηγέτες των χωρών - μελών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου θα τους προτείνει ένα σύστημα αμερικανικής «αντιπυραυλικής» ομπρέλας που θα θωρακίζει την ευρύτερη περιοχή από πιθανή ρίψη ιρανικών πυραύλων σε μία προσπάθεια να καθησυχάσει τους «φόβους» τους για την αύξηση της επιρροής ή της «επιθετικότητας» του Ιράν εάν στο τέλος Ιούνη επιτευχθεί μία συνολική συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

TOP READ