21 Απρ 2015

“Μια χούντα μας χρειάζεται”…

“Μια χούντα μας χρειάζεται”…



    Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.
    Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.
    Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα, 48 χρόνια από την επιβολή της δικτατορία των συνταγματαρχών, οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»...
***
    Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα  - στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο - που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.
    Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους:
  • Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου». Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον... διπλασιασμό των μισθών τους
    Σημειώστε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουν αυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…
  • Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).
  • Ήταν τόσο «πατριώτες» που - εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου - το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» - πάντα η... «Ζήμενς».
  • Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι... αόρατος) Ναού του Σωτήρως. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400...).
***
    Εντούτοις, στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε ειδικότερα σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή: Σ' αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της χούντας των συνταγματαρχών.
     1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε  στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε! Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων!
    2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Παρά τη λογοκρισία που ασκείτο στον Τύπο, ήταν τέτοια η κατρακύλα που δεν κρυβόταν με τίποτα: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν (έγραφε το «Βήμα» στο ίδιο άρθρο) υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί»…
    3ο) Στην Ελλάδα, που 1961-71 είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%. Με δυο λόγια επί χούντας οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Πράγμα που επίσης δεν κρυβόταν με τίποτα. Ο Τύπος έγραφε (στο ίδιο): «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής».
    4ο) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν.
    5ο) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής δυσχέρειας των λαϊκών στρωμάτων από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973.
    6ο) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολείτο το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 - 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 - 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.
    7ο) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος τα οποία αυξάνονταν σταθερά: Τα φορολογικά έσοδα από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. Αυτά για τα λαϊκά στρώματα. Από την άλλη:
  • Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73.
  • Η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια. Συνέπεια: Οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει!
  • Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!), περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους.
    8ο) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 - 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.
    9ο) Οσο για την «ανάπτυξη» που σημειώθηκε επί συνταγματαρχών, το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/1974, είναι αποκαλυπτικό και για το χαρακτήρα της «ανάπτυξης» και για το ξεπούληµα της Ελλάδας στο  ξένο κεφάλαιο. Γράφει:  
«Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ - αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».
***
    Από τη μια, λοιπόν, χούντα σήμαινε φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες και Τομ Πάπες, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εργολάβους, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσποπεί χωρίς κανέναν έλεγχο.
     Από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες.
    Αυτό ήταν το οικονομικό... «θαύμα» του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Αυτά είναι και τα παραμύθια της Χαλιμάς από τους γεμπελίσκους επιγόνους τους και από τους «τακτοποιημένους» εκείνης της μαύρης για τον τόπο περιόδου. 
*
- Τα παραπάνω στοιχεία είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975. Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975-, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929. Για αναλυτικότερη ενημέρωση στην επισκόπηση του Βασίλη Καρίφη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 - 1974)», στο «greekjunda.blogspot.com».
- Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε (εκδόσεις «Τόπος») ένα εξαιρετικό βιβλίο, μια σπουδαία μελέτη του φίλου και συναδέλφου δημοσιογράφου Διονύση Ελευθεράτου που διαλύει με στοιχεία και ντοκουμέντα όλες τις αλχημείες και τις αθλιότητες της προπαγάνδας γύρω από τα… «καλά» της απριλιανής χούντας. Τίτλος εύγλωττος: «Λαμόγια στο χακί». Διαβάστε το!   

email: mpog@enikos.gr 

Επετειακή αφιέρωση στους νοσταλγούς των καραγκιόζηδων ταινια

 Επετειακή αφιέρωση στους νοσταλγούς των καραγκιόζηδων

Τραγική φιγούρα ο Βέγγος σε μία πιό τραγική περίοδο...
Μία κωμωδία που προσπάθησε με μεγάλη επιτυχία να σατυρίσει την χούντα των συνταγματαρχών.

Η ταινία είναι ένα δίπτυχο πάνω στο θέμα δικτατορία:
  • α΄ ΜΕ ΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ δικτατορία Μεταξά (1936-40) και
  • β΄ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΥΨΟΣ δικτατορία των συνταγματαρχών (1967-74). 
Στο πρώτο μέρος, η μεταξική δικτατορία αποδίδεται με ένα τσίρκο, όπου ο κλόουν Θανάσης (Θανάσης Βέγγος) προσπαθεί να συγκαλύψει τη δράση ενός νεαρού συναδέλφου του που δρα εναντίον του καθεστώτος. Στο δεύτερο μέρος, βλέπουμε τον Θανάση να καταταλαιπωρείται εξαιτίας της αγνότητάς του, και ο παραλογισμός της εξουσίας καθίσταται ανάγλυφος.

Είδος: Κωμωδία
Παραγωγής: 1976
Διάρκεια: 90'
Χρώμα: Έγχρωμο
Ήχος: Mono


Συντελεστές
Θανασης Βεγγος
Ηθοποιός
Αντωνης Παπαδοπουλος
Ηθοποιός
Ηλιας Λογοθετης
Ηθοποιός
Αινα Μαουερ
Ηθοποιός
Τακης Χαλας
Ηθοποιός
Πανος Γλυκοφρυδης
Σκηνοθετης
Ντινος Κατσουριδης
Σκηνοθετης
Λακης Αντωνακος
Σεναριογράφος
Ντινος Κατσουριδης
Σεναριογράφος
Πηγή: veggos.gr

Συγχρονισμός

Συγχρονισμός


7534
Εκατοντάδες πρόσφυγες πνίγονται στη Μεσόγειο. Μέλη της ναζιστικής συμμορίας εξαπολύουν δολοφονική επίθεση σε βάρος μαρτύρων κατηγορίας. Ο αρχηγικός πυρήνας της ναζιστικής συμμορίας δικάζεται ως εγκληματική οργάνωση. Ιστοσελίδα που πρόσκειται σε αυτόν δημοσιοποιεί τα στοιχεία των μαρτύρων. Εφημερίδα που λειτουργεί σχεδόν ως επίσημο όργανο της συμμορίας ζητάει να πετάξουμε τους μετανάστες στη θάλασσα για να μη μας φάνε. Ο Πρωθυπουργός συναντιέται με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και από κοινού συστήνουν νέα μονάδα καταστολής των διαδηλώσεων.
Την ίδια ώρα, στις μακρινές ΗΠΑ που υποκίνησαν τη στρατιωτική δικτατορία του 1967, αποφασίζουμε να τους δώσουμε χρήματα που δεν έχουμε για να αγοράσουμε εξοπλιστικά και τους χαρίζουμε και την εκμετάλλευση των πετρελαίων.
Παράλληλα, εργάτες ταξικά ασυνείδητοι διαδηλώνουν εργοδοτικά και προσκυνούν φασίστες επειδή τους υπόσχονται ότι η κόλαση της εκμετάλλευσής τους θα συνεχιστεί. Η υπεραξία προσφέρεται στις υπογεγραμμένες με αίμα δίμηνες συμβάσεις. Ο ταξικός πόλεμος αποτελειώνει ό,τι άφησε η ταξική τους ειρήνη. Στρατός και Εκκλησία αναβαπτίζονται σε πνευματικά κέντρα διαφώτισης του υπνωτισμένου λαού. Μοιάζει ιδανικό το περιβάλλον για την επέτειο της 21ης Απριλίου…
Γράφτηκε για το atexnos.gr

Ένας κορυδαλλός δε φέρνει την άνοιξη

 Ένας κορυδαλλός δε φέρνει την άνοιξη

Α. Απ’ τη συνοικία τα λεωφορεία.
Αφήγηση, σε πρώτο πρόσωπο, των εντυπώσεων του λαϊκού στρώματος από την χτεσινή ημέρα στον κορυδαλλό.

Πουρνό-πουρνό με την αυγούλα, και με το ριζοσπάστη στη μασχάλη, κατεβαίνω ομόνοια, για να πάρω το τρόλεϊ 21 –σαν τους όρους της κομιντέρν και τον 21ο αιώνα, που θα είναι αιώνας επαναστάσεων και περάσματος στο σοσιαλισμό- για νίκαια. Τα μπαρουτοκαπνισμένα εξάρχεια κοιμούνται στον απόηχο ενός δύσκολου μεσημβρινού ξυπνήματος με πονοκέφαλο, γιατί αν ξυπνήσεις μονομιάς, πρωί κι απότομα, θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς, από την απαλεψιά και το χανγκ όβερ.

Με σταματά μια σαραντάρα κυρία, με ξενική προφορά και το διεθνισμό στο κούτελο να αχνοφαίνεται.
-Ξέρετε πού είναι Πειραιώς; (χωρίς άρθρο, αλλά όχι άναρθρα, σαν τον εγέρθουτου).
(Ανοίγει παρένθεση. Σε εκείνο το ύψος βασικά ο δρόμος λέγεται τσαλδάρη. Από αυτούς που δικάστηκαν κι εκτελέστηκαν στην περίφημη δίκη των έξι. Που τώρα πάει για αναψηλάφηση, για να σβηστεί κάθε ίχνος από τις θυσίες, προς εξευμενισμό των μαζών, και τους δυσάρεστους, αναγκαστικούς ελιγμούς της αστικής τάξης. Που ξέρει τώρα να προφυλάσσει καλύτερα τα εξιλαστήρια «θύματά» της, τη σάρκα εκ της σαρκός της. Όπως προφύλαξε τα εκατό περίπου χρυσαύγουλα έξω από τον κορυδαλλό και τα άφησε ανενόχλητα να την πέσουν σε έναν από τους μάρτυρες κατηγορίας –το δικό μας ράπερ, αφάζα, όπως μάθαμε αργότερα. Και τους κρατάει στην εφεδρεία, ως δύναμη κρούσης, για τα δύσκολα που έρχονται).

Ξεπερνάω τον πρωινό πειρασμό να απαντήσω σε άπταιστη καμακική με καλογιάννη (ντου γιου λάικ μαντμαζέλ δι γκρις) κι απαντάω:
-Κι εγώ εκεί πάω.
-Πηγαίνετε στο ντεμονστρέισον;
Ε, ήταν αυταπόδεικτο και δεν χρειάζεται να το ντεμοστρέιτ ένι φέρδερ.
-Του δε αντιφάσιστ; Γιες, οφκόρς (ουί σασά).
Φτάνουμε στη στάση, πάω να μπω και με σταματάει.
-No, you go with the public bus?
(Μα τι περίμενε, να έχω τσάρτερ;)
Not with the organization?
Οργάνωση, οργάνωση... ποια είναι αυτή η οργάνωση;
Μα αυτή που λέγαμε προηγουμένως, στο λέτσοβο...
Μα φυσικά με το πάμπλικ μπας, όπως είμαστε με την public alliance. Και βλέπουμε κριτικά και την πείρα από τα πάμπλικ φροντ, με τον αντιφασιστικό χαρακτήρα. Κι εξάλλου το λεωφορείο έχει κι ετυμολογικά μέσα του το λαό (λεω+φορείο). Αλλά αυτή είναι μάλλον με τα ενιαία μέτωπα, με τους κυβερνητικούς σοσιαλδημοκράτες.
Ανέβηκα στο τρόλεϊ και την άφησα να βρει τους σεκίτες της.

Που τους βρήκα όλους μαζί ξανά στον χώρο της συγκέντρωσης. Κι ένα κλιμάκιο της κεερφα να μας κόβει με το μάτι, για να υπολογίσει πόοσι περίπου ήμασταν. Που αντικειμενικά ήμασταν περισσότεροι στην αρχή, γιατί είχαμε πρωινούς εργάτες (σαν το σιφωνιό) κι υπαλλήλους (σαν τον μπενετάτο που έφυγε σε κάποια φάση, για να πάει στο μάθημά του, στο σχολείο) που είχαν στάση εργασίας, αλλά σταδιακά φυλλορροούσαν κι αυξανόταν το αγουροξυπνημένο φοιτηταριάτο των αντιφασιστών της άλλης πλευράς.
-Μη μας μετράτε, είμαστε πολλοί, τους πέταξα.
Και φεύγοντας ακούω πίσω μου, κάτι σαν: δε σας μετράμε σύντροφε, χαιρόμαστε που είστε πολλοί.
Ένας κόμπος η χαρά μου κι όμως αν θα ‘ρθεις, στάλα-στάλα θα στο δώσω, για να δροσιστείς.
Λίγα ακόμη πολιτικά γλυκόλογα και θα με έπειθαν για ενιαίο μέτωπο.

Η δίκη τελικά αναβλήθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο. Αναμενόμενο, γιατί αυτή είναι η πάγια τακτική, προκειμένου να σπάσει ο κόσμος από το κίνημα αλληλεγγύης (όταν είναι από τη δική μας πλευρά οι κατηγορούμενοι) ή... αντι-αλληλεγγύης, όπως στην προκείμενη. Κι αν είχαν χιούμορ, θα την έβαζαν ξανά για αύριο (σσ: σήμερα) το πρωί, για να τιμήσουν την επέτειο της εθνοσωτήριου 21ης απριλίου.

Β. Συμπεράσματα

Η χρυσή αυγή είναι εγκληματική οργάνωση εξ ορισμού. Όχι γιατί παραβιάζει την (τυφλή και ευέλικτη) αστική νομοθεσία, αλλά επειδή είναι οι συνεχιστές της 21ης απριλίου, τα εγγόνια του παπαδόπουλου και του αδόλφου, (η σαπίλα του ντουνιά). Κι επειδή η λογική συνέπεια της ρατσιστικής ιδεολογίας τους είναι πιθανότατα να χαίρονται για τους εκατοντάδες μετανάστες που πνίγονται μεσοπέλαγα, κάθε χρόνο, στη μεσόγειο (με σχεδίες χωρίς σχέδιο και βάρκα την απελπισία, για να βρουν μια απάνεμη ιθάκη από την οδύσσειά τους) και δε φτάνουν στην ήπειρο της άρειας φυλής.

Όποιος περιμένει από το αστικό κράτος να απονείμει πραγματική δικαιοσύνη, μοιάζει με τον πνιγμένο, που προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του. Μόνο που η αστική δικαιοσύνη φοράει περουκίνι κι είναι τυφλή, σαν το ματάκια λωποδύτη στάθη ψάλτη (σε μια ταινία του ογδόντα), και σκληρή σαν μπι μούβι με τον πετρόχειλο (τη δικαιοσύνη θα την επιβάλει η ταξική μας πάλη: γκε-γκε;). Παίζει τυφλόμυγα, όταν είναι να συλλάβει τους χρυσαυγίτες (και όλως τυχαίως, δεν τους κλείνει ποτέ σε κελιά τύπου γάμα). Αλλά κρυφοκοιτάει σαν παιδάκι μέσα από τα χέρια του, όταν είναι να πιάσει στις δαγκάνες του ταξικούς συνδικαλιστές, που αγωνίζονται για το δίκιο τους (σαν τους χαλυβουργούς).


Υγ: Για όλα αυτά (κι άλλους τόσους λόγους), όλοι στηνπορεία της πέμπτης στην κλαυθμώνος.

Μιχάλης Αφάζα: Δε σταματάμε ρε!!!

   Μιχάλης Αφάζα: Δε σταματάμε ρε!!!


Επιμέλεια Νίκος Λύτρας //
Σήμερα το πρωί, ο δηλωμένος κομμουνιστής -αναπαράγω την ιδεολογική τοποθέτηση, επειδή αυτός το δηλώνει- χιπ-χοπ καλλιτέχνης Μιχάλης Αφάζα, βασικός μάρτυρας στη δίκη της Χρυσής Αυγής, φίλος του Παύλου Φύσσα και παρών στη δολοφονία του, ξυλοκοπήθηκε άγρια από χρυσαυγίτες στο δρόμο προς τα δικαστήρια των γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού και βρίσκεται στο Νοσοκομείο.
Ο ίδιος δήλωσε στον προσωπικό του χώρο στο facebook:
«Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές σας και για την αλληλεγγύη σας. Πραγματικά το ενδιαφέρον σας είναι αυτή την στιγμή η δύναμη μου. Έχω σπασμένο ζυγωματικό (και λίγο μύτη) ράμματα και μώλωπες σε όλο το πρόσωπο άλλα τώρα είμαι πολύ καλύτερα. Δεν σταματάμε ρε. Καλό κουράγιο σε όλους και καλή συνέχεια με αγώνες».
συνάδελφος του καλλιτέχνης της χιπ χοπ  Θείος Τοτέμ / Πουντίδης Πέτρος, με αφορμή τη στάση που κράτησαν οι ομότεχνοί τους έκανε την εξής ανάρτηση στον προσωπικό του χώρο στο facebook:
ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΕΠΊΘΕΣΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΆΖΟΥΜΕ»
«Αυτός είναι πρώτα κομμουνιστής, και μετά ράπερ»

Τα έχω αχταρμά μέσα στο κεφάλι μου, και όλοι μου λένε άσ’το για αύριο, να το σκεφτείς ήρεμα και λογικά, και να γράψεις με σύνεση κλπ.
Λοιπόν, αυτό έχω χρέος να το γράψω, κι ας διαφωνούνε όλοι οι «δικοί μου». Στο παρελθόν τους άκουσα, με αποτέλεσμα να φανώ «διαλλακτικός» ή «υπομονετικός» ή δε-γκζέρω-γω-τι.
Λοιπόν, τέρμα τα λάχανα, κι όσοι πιστεύετε ότι διαφωνείτε σε κάτι από αυτά που θα διαβάσετε, διώχτε με από το γκρουπ σας, από την παρέα σας, από την μουσική κολεκτίβα σας, από τη συναυλία σας, από τα κέρατά σας τα τράγια.
Το 98% του ελληνικού χιπ-χοπ είναι για τα πανηγύρια και το 99,5% του λόου-μπαπ είναι για τα πανηγυριότερα. Θα το έγραφα πιο χυδαία, αλλά πιστεύω ότι καταλαβαίνετε.
Όλοι ενώθηκαν τότε, έστω και για λίγο, γιατί δολοφόνησαν τον Παύλο, ενώ τώρα που πήγαν να δολοφονήσουν τον Αφαζάκο θα χωριστούμε σε 15 κλίκες. Μα φυσικά.
Γιατί; Να σας πω εγώ γιατί. Γιατί ο Παύλος ήταν «εύκολο» θύμα για τα δόντια τους. Δεν είχε συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα από τα τραγούδια του. Και ας είχε πολιτικό στίγμα η δολοφονία του (επειδή αυτοί που τον σκότωσαν προέρχονται και εκτρέφονται από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα και συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία), ήταν εύκολο να τα παρακάμψουν όλα αυτά (τη δολοφονία του, και την πολιτική προέλευση των δολοφόνων του, δηλαδή τα γεγονότα, just the facts) για να στήσουν γλέντι, πανηγύρι του χωριού, πάνω στον τάφο του νεκρού. Επανενώσεις, συναυλίες μνήμης, στην ίδια σκηνή για πρώτη φορά, κλάιν-μάιν-μανταλάκια και παπάκια μάντολες.
Τώρα τί θα κάνετε ρε ξεφτίλες;
Να σας πω εγώ τί θα κάνετε; Τίποτα…
Γιατί ο Μιχαλάκης είναι κομμουνιστής του κερατά, δηλωμένος και περήφανος.
Ενώ ο Παυλάρας ήταν ανένταχτος, και το ανένταχτο είναι πιο mainstream.
Ο Μιχαλάκης όμως ουδέποτε προσπάθησε να καπηλευτεί τη δολοφονία του φίλου του, του φίλου μας, όχι όμως του φίλου όλων αυτόν που τελικά την καπηλεύτηκαν. Γιατί άλλο «σέβομαι όσα έχει προσφέρει ο τάδε και ο δείνα» και άλλο «στην δύσκολη θα τον πάρω τηλέφωνο». Όλους εσάς τους κροκόδειλες, που κλαίγατε χορωδία τα δάκρυα της απαλεψιάς, άμα σας έβλεπε ο μακαρίτης θα έσκαγε στα γέλια και μετά θα έπεφτε σε βαριά κατάθλιψη.
Κι εγώ είχα βρεθεί μέσα στη μέση, να κάνω ζογκλερικά με τις ψυχές τον ανθρώπων και να πολεμάω την μιζέρια και τη μίρλα που είχε φάει η δικιά μου ψυχή και οι ψυχές των ανθρώπων της οικογένειάς μου εκείνες τις μέρες.
Και δωσ’του απειλητικά τηλέφωνα, και «θα σε βρούνε νεκρό στα σκαλιά σου μετά τα μεσάνυχτα» και να τους δίνω τη γιαγιά μου και να απαντάει η γριά «θα μας κλάσετε μια μάντρα».
Ο Αφάζα, ξεφτίλες, κράτησε την πιο τίμια στάση από όλους σας. Δεν είπε ποτέ ότι ο Παύλος ήταν κομμουνιστής, επειδή δεν ήταν. Είπε ότι ο Αφάζα είναι κομμουνιστής, επειδή είναι. Και σας πείραξε, γιατί είστε ηλίθιοι, ζώα και πολιτικά ανάπηροι ιπποπόταμοι (εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν θέλω επ” ουδενί να προσβάλω τα ζώα γενικότερα, και κυρίως τον μεγαλοπρεπή και θανατηφόρο ιπποπόταμο). Όσοι κατά καιρούς έχετε πει ηλιθιότητες για την στάση που κράτησε ο Μιχάλης μετά τη δολοφονία του Παύλου, είτε πάσχετε στην αντίληψη, είτε στο τσαγανό, είτε στη ζήλια. Γυρνούσε τότε ο κάθε κομπογιαννίτης του χιπ-χοπ και έλεγε «μα να παίζει ο Αφάζα (ή ο Μέγας) στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, ενώ ήταν φίλος του Παύλου;». Ρε ιγκουάνες (και πάλι, ρησπέκτ στα ιγκουάνα, αλλά αλλού είναι το θέμα μας), ο Αφάζα (και ο Μέγας) παίζανε στα φεστιβάλ και πριν την δολοφονία, και θα παίζουν όσο πάσχουν τα αυτιά των ΚΝιτών και θέλουν να ακούν την ηχορύπ… Όσο γουστάρουν οι ΚΝίτες να τους ακούνε. Αυτό.
Επειδή λοιπόν τα ξέρω, και τα έχω ζήσει, όποιος από εσάς δεν μπορεί να υποστηρίξει και να σταθεί δίπλα στον Αφάζα, απέναντι στην πολιτική και την ιδεολογία που του επιτέθηκε σήμερα, γιατί «δεν τον εκφράζει η πολιτική που πρεσβεύει ο Αφάζα» ή γιατί «κρατάει ίσες αποστάσεις, και στην τελική όπου -ισμός ίδιος ο πόνος», δεν έχει χώρο δίπλα ούτε σε εμένα και δεν πρόκειται να τον βρει ποτέ, ούτε να σταθεί, ούτε για να πιαστούμε αλυσίδα την ώρα της μάχης. Γιατί με έχετε ζαλίσει με τις κωλοτούμπες σας, και τα πίσω βήματα. Και όταν είναι να πιαστώ αλυσίδα, θα είναι γιατί απέναντί μου έχω εχθρό, ταξικό, πολιτικό, ιδεολογικό και θα πρέπει να κρατήσουμε τη γραμμή. Όχι για να χορέψουμε σέρα.
Καταλάβατε, αγαπητοί μου χιπ-χοπάδες, ή να κάνω και κακά;
Ακούσατε, ακούσατε!!!
Φασίστες κουφάλες, μην ανησυχείτε. Χιπ-χοπάδες δεν έρχονται πια, όσο κι αν το γράφουνε στους τοίχους και τους στίχους τους. Δεν έρχονται για να μην τους χαρακτηρίσουν κομμουνιστές και χάσουνε τα views στο youtube και τα εισιτήρια στις συναυλίες. Δεν έρχονται, γιατί δειλιάζουν να σταθούν απέναντι στον κοινό εχθρό, επειδή δεν έχουν αντιληφθεί την ταξική τους θέση και τοποθέτηση στην κοινωνία. Δεν έρχονται, επειδή απλά δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα. Και αν ξέρανε, δεν θα τα ακολουθούσανε, για να μην τους πάνε τέσσεροι!
Εν κατακλείδι, τούτο εδώ θα μπορούσε άνετα να αποτελεί την ανακοίνωση της παράταξης των κομμουνιστών στο ξεπουλημένο εργοδοτικό σωματείο των χιπ-χοπάδων. Που αφού είδανε ένα συνάδελφο να δολοφονείται από την εργοδοσία, σήμερα στην δίκη της δολοφονίας, βλέπουν έναν συνδικαλιστή από την παράταξή τους να δέχεται δολοφονική επίθεση από τα ίδια τσιράκια της εργοδοσίας που σκότωσαν και τον πρώτο. Και τα ξεπουλητάρια στο προεδρείο του ΔΣ του χιπ-χοπ, δεν βγάζουν καν μια ανακοίνωση γιατί ο συνδικαλιστής που δέχτηκε την επίθεση σήμερα, ήτανε του Π.Α.ΜΕ.. Δεν πειράζει. Εμάς κατηγορούσατε ότι διαχωρίζαμε τη θέση μας, αλλά τελικά εσείς θα είστε αυτοί που θα μας αναγκάσετε να δημιουργήσουμε ένα Π.Α.ΜΕ. χιπ-χοπάδων, και να σας σπάχιτς τα καμπανέλιτς με διαδηλώσεις, ανακοινώσεις, καταγγελίες, μέχρι και απεργίες…
Θα γίνει μέχρι και αυτό…

Χωρίς εκτίμηση,
με σιχαμάρα,
και λίγες ηλιαχτίδες σεβασμού για ελάχιστους,
Θείος Τοτέμ,
Πουντίδης Πέτρος.

Παγκόσμιο χρέος (μια προσέγγιση)

   Παγκόσμιο χρέος (μια προσέγγιση)


Γράφει ο Cogito ergo sum //
Σύμφωνα με έκθεση του McKinsey Global Institute, κατά την περίοδο 2007-2014 το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 57 τρισ. δολλάρια, αγγίζοντας στις 31/12/2014 το ιλιγγιώδες ύψος των διακοσίων τρισεκατομμυρίων δολλαρίων. Κι επειδή είναι πολύ πιθανό να μη σας λένε τίποτε αυτοί οι αριθμοί, ας προσθέσω ένα στοιχείο ακόμη, το οποίο θα τους καταστήσει εξαιρετικά εύγλωττους: κατά το 2014, το παγκόσμιο ΑΕΠ δεν ξεπέρασε το ύψος των 70 τρισ. δολλαρίων.
Τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά: το παγκόσμιο χρέος είναι σχεδόν τριπλάσιο του παγκόσμιου ΑΕΠ! Με άλλα λόγια: για να ξοφληθεί αυτό το χρέος, πρέπει όλοι οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη να δουλεύουν τελείως νηστικοί επί τρία ολόκληρα χρόνια και όλο το προϊόν της δουλειάς τους να πηγαίνει στην αποπλήρωση του χρέους. Φαίνεται πως δεν είναι μόνο οι έλληνες που «καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν» και πως δεν έχει μόνο ο τόπος μας το χαρακτηριστικό να «τα τρώμε όλοι μαζί»…
Αφού ξεκαθαρίσουμε ότι εδώ μιλάμε για παγκόσμιο χρέος (δηλαδή, για το άθροισμα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους), καλό είναι να έχουμε κατά νου μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, ότι στις 31/12/2014 το συνολικό χρέος της Ιαπωνίας φτάνει το 517% του ΑΕΠ της και του Ηνωμένου Βασιλείου το 494%. Ή ότι η Ιρλανδία, την οποία μας δείχνουν ως παράδειγμα για το πόσο καλά μπορεί να πάει μια χώρα που τηρεί σωστά τις δεσμεύσεις και τις συμβουλές των μνημονίων της, κατά την περίοδο 2007-2014 παρουσιάζει αύξηση του χρέους της 172% ενώ η «ανυπάκουη» Ελλάδα 103%. Οι δε ΗΠΑ, με ΑΕΠ λίγο πάνω από 15,5 τρισ., έχουν συνολικό χρέος σχεδόν 45 τρισ., δηλαδή οι κάτοικοι των ΗΠΑ χρωστάνε περίπου το 25% όσων χρωστάει όλος ο πλανήτης. Ζαλάδα…
cog21b
Με όλα αυτά τα στοιχεία υπ’ όψη, είναι λογικό να αναρωτιέται ο αδαής πολίτης: αφού όλες οι χώρες του κόσμου χρωστάνε και δημόσια (οι κυβερνήσεις) και ιδιωτικά (οι πολίτες και οι επιχειρήσεις), σε ποιόν χρωστάνε, επί τέλους; Η απάντηση είναι εύκολη. Το γεγονός ότι π.χ. η Ελλάδα έχει συνολικό χρέος πάνω από 580 δισ. δολλάρια, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μια χούφτα ολιγάρχες που απομυζούν τον παραγόμενο πλούτο, στέλνοντας τον λογαριασμό στο κράτος και στους έλληνες πολίτες.
Αν το ποσό των 580 δισ. δολλαρίων που προανέφερα σας φαίνεται τεράστιο, πώς θα αντιδρούσατε αν σας έλεγα πως το μικροσκοπικό Λουξεμβούργο (του Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, για να μη ξεχνιόμαστε) έχει συνολικό χρέος (κρατηθείτε!) πάνω από 3,5 τρισ.; Να σας το δώσω και ολογράφως, για να μη νομίζετε ότι έκανα λάθος: οι λουξεμβούργιοι χρωστάνε πάνω από τριάμισυ τρισεκατομμύρια δολλάρια, δηλαδή σχεδόν από 6,5 εκατομμύρια δολλάρια έκαστος. Προφανώς, οι κεφαλαιοκράτες που εδρεύουν στο Μεγάλο Δουκάτο, στέλνουν στους κατοίκους άλλων χωρών τους λογαριασμούς τους για πληρωμή.  Καταλάβαμε τώρα πώς δημιουργείται το παγκόσμιο χρέος;  Μπράβο σας και πάμε παρακάτω.
Από όσα είπαμε ως εδώ, μπορούμε να βγάλουμε το ασφαλές συμπέρασμα ότι η διαφορά μεταξύ των πλουσιώτερων και των φτωχότερων κρατών έγκειται στον τρόπο αντιμετώπισης του χρέους. Δηλαδή, χώρες με εξέχουσα θέση στο καπιταλιστικό σύστημα (όπως οι ΗΠΑ) έχουν την δυνατότητα να μετακυλίουν ευκολώτερα ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος στις ασθενέστερες τάξεις ακόμη και άλλων χωρών. Πάντως, το κοινό χαρακτηριστικό πλούσιων και φτωχών κρατών είναι η επίθεση κατά της εργατικής τάξης, κατά του εισοδήματος και των δικαιωμάτων της. Κι είναι γεγονός ότι το παραμύθι της ανταγωνιστικότητας, το οποίο ακούγεται και στις ΗΠΑ και στη Γερμανία και στην Ελλάδα, εξαντλείται στην μείωση του -μισθολογικού ή μη- κόστους εργασίας.
Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες πλουσιώτερες χώρες του κόσμου στο εξής: παρουσιάζουν υψηλότερη ανάπτυξη με πολύ λιγώτερες θέσεις εργασίας. Οι δυτικοτραφείς αναλυτές σπεύδουν να αποδώσουν αυτή την εξέλιξη στην παραγωγικότητα των αμερικανών εργαζομένων. Στην πραγματικότητα, όμως, οφείλεται στο ξεζούμισμα των εργαζομένων. Ένα ξεζούμισμα που γίνεται με την διαρκή υποτίμηση της εργατικής δύναμης, μέσω της συμπίεσης του κόστους εργασίας σε συνδυασμό με την κατάργηση σειράς δικαιωμάτων και συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
cog21c
Με άλλα λόγια, οι αμερικανικές επιχειρήσεις παράγουν και κερδίζουν σήμερα περισσότερα απ” ότι πριν την ύφεση. Σημειώθηκε μεν μια αύξηση των θέσεων εργασίας αλλά πολύ λίγων σε σχέση με τις 7,5 εκατομμύρια θέσεις που χάθηκαν στη διάρκεια της ύφεσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ευρώπη και την Ιαπωνία παρουσιάστηκε, στη διάρκεια της κρίσης, μείωση της παραγωγικότητας κατά 3,7% και 2,9% αντίστοιχα. Αντιθέτως, στις ΗΠΑ ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας διπλασιάστηκε στη διετία 2008-2009 και ξαναδιπλασιάστηκε και το 2010!
Το 2008, όταν άρχισε να βαθαίνει η ύφεση στις ΗΠΑ, οι κεφαλαιοκράτες αξιοποίησαν το -έντεχνα καλλιεργημένο- κλίμα πανικού και προχώρησαν σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά των εργαζομένων, με μαζικές απολύσεις στο όνομα της σωτηρίας των επιχειρήσεων και της χώρας. Το πρώτο τρίμηνο του 2009 είχαμε την κορύφωση αυτού του πογκρόμ με καταστροφή 2.340.000 θέσεων εργασίας! Στην συνέχεια, οι εργοδότες «ανακάλυψαν» ότι με λιγώτερο αλλά σκληρότερα εργαζόμενο προσωπικό μπορούσαν να βγάζουν περισσότερα κέρδη. Μέσα από τέτοιου είδους αύξηση της παραγωγικότητας, φθάσαμε στο τρίτο τρίμηνο του 2010 στο να έχουν οι πολιτειακές επιχειρήσεις κέρδη κατά 12% μεγαλύτερα σε σχέση με την έναρξη της ύφεσης.
Η εξήγηση του πολιτειακού φαινομένου δεν έχει καμμία σχέση με όσα υποστηρίζουν οι «αναλυτές» της κακιάς ώρας. Η εξήγηση βρίσκεται στην επίθεση κατά των μισθών, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, των εργασιακών σχέσεων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων. Η Έρικα Γκρόσσεν, αντιπρόεδρος της FED, είναι σαφής: «Οι αμερικανικές επιχειρήσεις έχουν περισσότερη βοήθεια στην αντιμετώπιση της κρίσης καθώς οι εργοδότες διευκολύνονται να καταργούν τις θέσεις σταθερής εργασίας στις επιχειρήσεις τους και δεν περιορίζονται από τις παραδοσιακές πρακτικές αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού ή τις συλλογικές συμβάσεις με τα συνδικάτα».
Αυτά, λοιπόν, με το περίφημο «πολιτειακό θαύμα», το οποίο πετυχαίνει ανάπτυξη με λιγώτερους -και χειρότερα αμειβόμενους- εργαζομένους. Κι αν επιμένετε να αναρωτιέστε για την πραγματική ρίζα του ζητήματος, ορίστε η απάντηση: λιγώτεροι από το 12% των αμερικανών εργαζομένων είναι οργανωμένοι σε συνδικάτα. Λιγώτεροι από 12%! Ποσοστό λίαν απογοητευτικό μεν, εξαιρετικά διδακτικό δε για όλους εμάς. Και ο νοών, νοήτω.

Μανιφεστο CD



ΠΑΡΟΛΙΓΟ ΝΕΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !

 ΠΑΡΟΛΙΓΟ ΝΕΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !

Τραμπούκικη επίθεση από χρυσαυγίτες δέχτηκαν νωρίς το πρωί δύο από τους βασικούς μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη της Χρυσής Αυγής, λίγο πριν περάσουν την πύλη των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, όπου γινόταν η δίκη. Την επίθεση δέχτηκαν ο Μιχάλης Ξυπόλητος (o γνωστος ραπερ  "Afaza" φιλος του Παυλου και παρων εκεινο το βραδυ της δολοφονιας)  και ο Νίκος Μαντάς, αλλά και τα τρία συγγενικά πρόσωπα που τους συνόδευαν.


"Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές σας και για την αλληλεγγύη σας.Πραγματικά το ενδιαφέρον σας είναι αυτή την στιγμή η δύναμη μου.Εχω σπασμένο ζυγωματικό (και λίγο μύτη)ράμματα και μώλωπες σε όλο το πρόσωπο άλλα τώρα είμαι πολύ καλύτερα.Δεν σταματάμε ρε.Καλό κουράγιο σε όλους και καλή συνέχεια με αγώνες"

(η δήλωση του σ. απο ΕΔΩ)





Οι πέντε έφτασαν με αυτοκίνητο λίγα μέτρα πριν την πύλη των φυλακών. Στην περιοχή, σύμφωνα με ανακοινώσεις από την πλευρά της κυβέρνησης και των αρμοδίων αρχών, θα ίσχυαν έκτακτα μέτρα με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, κλούβες και περιπολικά, ακριβώς για την προστασία των μαρτύρων.(!!!!)


Ωστόσο, περιμετρικά των φυλακών και στους γύρω δρόμους, φαίνεται ότι «αλώνιζαν» περίπου 150 χρυσαυγίτες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και ομάδες με δύο - τρία άτομα, που είχαν αναλάβει να ενημερώνουν την κυρίως ομάδα για το ποιοι είναι αυτοί που καταφτάνουν στην πύλη.
Όταν το αυτοκίνητο στο οποίο βρίσκονταν οι δύο μάρτυρες κατηγορίας σταμάτησε λίγα μέτρα πριν την πύλη, ομάδα από 20 περίπου χρυσαυγίτες τους πλησίασε απειλητικά, φορώντας κράνη και κουκούλες, ενώ υπήρχαν και αρκετοί που κρατούσαν κοντάρια.
Ο Νίκος Μαντάς τους είπε ότι είναι μάρτυρες στη δίκη. Αμέσως, οι τραμπούκοι τους επιτέθηκαν, χτυπώντας πρώτα με γροθιές τη νεαρή γυναίκα, που ήταν ανάμεσα στους πέντε και ύστερα όλους τους υπόλοιπους. Την ίδια τύχη είχαν λίγα δευτερόλεπτα μετά οι υπόλοιποι τέσσερις.


Το ευτύχημα ήταν ότι σε έναν από τους γύρω δρόμους λειτουργούσε λαϊκή αγορά. Έτσι, τους πέντε ανθρώπους γλίτωσαν αυτοαπασχολούμενοι της λαϊκής που είδαν το περιστατικό. Οι ίδιοι ειδοποίησαν και την αστυνομία. Όταν έφτασαν τα περιπολικά, οι χρυσαυγίτες είχαν απομακρυνθεί.



το τραγουδι ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ του Afaza 
Και εδω  η κινητοποιηση απο εργατικα σωματεια και φορεις λιγο πριν την Δικη .
Συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Δαβάκη, στο Περιβολάκι, στη Νίκαια, και ακολούθησε πορεία ως τις φυλακές Κορυδαλλού.Τετοια πρεπει να  ναι ΠΑΝΤΑ  η απαντηση στους Φασιστες απο τον λαο μας !
«Η εργατιά δε σκύβει το κεφάλι, το φασισμό τσακίζει με αντίσταση και πάλη»
 «Βασανιστές της χούντας, τώρα χρυσαυγίτες, όπλο του συστήματος είναι οι φασίστες»







Διαπραγματεύσεις...

Διαπραγματεύσεις...


Θα υπογράψουν τώρα ή μετά, θα είναι συμφωνία σε όλα ή σε μερικά, θα πάρει η κυβέρνηση ολόκληρη τη δόση ή μισή, προχωράνε οι διαπραγματεύσεις ή κολλήσανε;
Οι καλύτεροι φίλοι της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχουν ήδη πει ωμά τι πρέπει να γίνει: Ο Ομπάμα ζήτησε ευθέως να γίνει ακόμα πιο «ευέλικτη η αγορά εργασίας». Η Λαγκάρντ αξίωσε «σε βάθος μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού», ο Λιου «επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων και επίτευξη συμφωνίας το συντομότερο». Και πριν ο κόκορας λαλήσει, η κυβέρνηση διοχέτευσε την ευχάριστη «πληροφορία αρμόδιων κύκλων» για συμφωνία στο πλεόνασμα (που, για να υπάρξει, βέβαια, πρέπει να συνεχίσουν οι περικοπές στις αναγκαίες για τις κοινωνικές ανάγκες κρατικές δαπάνες), συμφωνία και στις ιδιωτικοποιήσεις (που μεταφράστηκε ήδη σε ξεπέρασμα των προβλημάτων με τον ΟΛΠ κι αλλού).
Ανεξάρτητα από τις διαφοροποιήσεις τους σε σχέση με την αναλογία λιγότερο ή περισσότερο περιοριστικών μέτρων και τις αντιθέσεις τους στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, τις κόντρες με τη Γερμανία, η κοινή τους συνισταμένη είναι ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη προϋποθέτει χτύπημα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, άνοιγμα αγορών, ιδιωτικοποιήσεις, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πρωτογενή πλεονάσματα κ.λπ. Αποδεικνύοντας έτσι ότι όσα χαρακτηρίστηκαν «μνημονιακή πολιτική» αποτελούν στρατηγική του κεφαλαίου με ή χωρίς μνημόνια.
Είναι φανερό ότι οι καταγγελίες ενάντια στη λιτότητα που ακούγονταν αφορούν την κρατική ενίσχυση με ρευστό των επενδυτικών σχεδίων του μεγάλου κεφαλαίου και όχι τους εργαζόμενους, το λαό. Και ενώ η συγκυβέρνηση έχει αποδεχτεί όλο το προηγούμενο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο, τους εφαρμοστικούς νόμους κ.λπ., σύμφωνα με τους κυβερνητικούς κύκλους, παραμένουν οι «κόκκινες γραμμές» σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό. Αλλά αυτό είναι μάλλον μικρό πρόβλημα, καθώς στα Εργασιακά έχουν ήδη πιάσει δουλειά οι «κοινωνικοί εταίροι» (ΣΕΒ, ΓΣΕΕ, λοιποί), ώστε μέσα από τον «κοινωνικό διάλογο» να γίνει μακρινό όνειρο ακόμα κι αυτή η στοιχειώδης επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, με τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο να παραμένουν ανέγγιχτες, ενώ στο Ασφαλιστικό οι καθημερινές αναφορές στην κατάσταση των Ταμείων στρώνουν το κλίμα, ώστε το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω» να μοιάζει ελαφρύ.
Με αυτά τα δεδομένα, σε ορισμένα έντυπα γίνονται αναφορές σε υπάρχουσα ήδη μερική συμφωνία - γέφυρα από το σημερινό μνημόνιο προς το επόμενο - και ζητούμενο πλέον μόνο το πότε και πώς θα πλασαριστεί στο λαό, ώστε να μοιάζει με δικαίωση λαϊκού αιτήματος. Αποκαλύπτοντας μάλιστα και διαδικασίες «μυστικής διπλωματίας», με διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε εκπροσώπους των θεσμών, δηλαδή της «τρόικας» (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ), και κυβερνητικών στελεχών που αναφέρονται κατευθείαν στον πρωθυπουργό.
Σε αυτές τις συνθήκες, είναι σαφές ότι χρειάζεται αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση για την αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίζεται έστω και με διαφορετικό περιτύλιγμα. Γι' αυτό δεν χρειάζεται καμία αναμονή.

Σύγκλιση όλων των μισθών προς τα κάτω

Σύγκλιση όλων των μισθών προς τα κάτω
Το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι η επαναφορά από την κυβέρνηση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, χωρίς κανένα άλλο μέτρο αποκατάστασης του εισοδήματος των εργαζομένων (επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων στα επίπεδα πριν από το 2010, κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης κ.ά.), θα συμπαρασύρει σταδιακά προς τα κάτω τους κλαδικούς μισθούς, ακόμα και μέχρι το όριο του κατώτερου μισθού, όποιος κι αν είναι αυτός. Οι τελευταίες πληροφορίες από το υπουργείο Εργασίας επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή. Οπως γράφει σήμερα το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» (σελ. 15), στο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για επαναφορά των ωριμάνσεων στους κλαδικούς μισθούς. Θυμίζουμε ότι οι «ωριμάνσεις» αφορούν την προσαύξηση του μισθού λόγω προϋπηρεσίας (επίδομα ανά 2ετία, 3ετία ή 5ετία). Με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) 6/2012, η προηγούμενη κυβέρνηση όρισε κατώτερο μισθό τα 586 ευρώ και ανάμεσα σε άλλα «πάγωσε» και τις ωριμάνσεις για λογαριασμό της εργοδοσίας.
***
Θα περίμενε κανείς ότι η αποκατάσταση της νομοθεσίας από την κυβέρνηση θα σήμαινε και την ολική επαναφορά των ωριμάνσεων. Ωστόσο, το μόνο που σκοπεύει να νομοθετήσει η κυβέρνηση, είναι το δικαίωμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων να διαπραγματευτούν με τους εργοδότες για το αν θα ισχύουν οι ωριμάνσεις ή όχι! Οπως προκύπτει, η συζήτηση αυτή δεν αφορά μόνο τις ωριμάνσεις που θα έπρεπε να αρχίσουν να μετράνε μετά την κατάργηση της ΠΥΣ 6/2012, αλλά και εκείνες που είχαν ενσωματωθεί στο μισθό ενός εργαζόμενου πριν από το 2012. Με άλλα λόγια, μετά την ψήφιση του νόμου που ετοιμάζει η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι θα προσέρχονται στις διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές συμβάσεις χωρίς να έχουν τίποτε στα χέρια τους, αφού από τη μια δεν θα αναγνωρίζεται ο χρόνος προϋπηρεσίας που είχαν πριν από το 2012 και από την άλλη δεν προβλέπεται από το νόμο η επανενεργοποίηση των ωριμάνσεων από την ψήφισή του και ύστερα. Ολα αυτά παραπέμπονται στη διαπραγμάτευση με την εργοδοσία! Ποια είναι όμως η βάση γι' αυτή τη διαπραγμάτευση; Σε ό,τι αφορά το ύψος του κλαδικού μισθού, ο νόμος βάζει τον μοναδικό περιορισμό να μην πέφτει κάτω από τον εκάστοτε κατώτερο μισθό. Με δεδομένο ότι οι πολυετίες (πριν και μετά το 2012) μπορεί να πάνε περίπατο, αν τα στυλώσει η πλευρά της εργοδοσίας (πράγμα πολύ πιθανό, με βάση τις τοποθετήσεις των εργοδοτικών ενώσεων στη διάρκεια του «κοινωνικού διαλόγου»), το μόνο που δεσμεύει τους εργοδότες στη διαμόρφωση του κλαδικού μισθού είναι το ύψος του κατώτερου μισθού που ορίζει κάθε φορά η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
***
Δηλαδή, από την επομένη της κατάργησης της ΠΥΣ 6/2012, ένα από τα πιθανά σενάρια είναι το εξής: Οι εργοδότες να προσέρχονται σε διαπραγματεύσεις με εργαζόμενους που δεν καλύπτονται πλέον από κλαδική σύμβαση (έχει λήξει και δεν έχει υπογραφεί νέα) και να μην αναγνωρίζουν τις πολυετίες, ούτε πριν από το 2012, ούτε μετά την κατάργηση της ΠΥΣ 6/2012. Αρα, σε μια τέτοια περίπτωση, το μόνο που τους δεσμεύει είναι ο θεσμοθετημένος κατώτερος μισθός, ο οποίος προβλέπεται να επανέλθει με νόμο στα 650 ευρώ μεικτά τον Οκτώβρη του 2015. Η κυβέρνηση λέει ότι αποκαθιστώντας το δικαίωμα προσφυγής στον ΟΜΕΔ, προστατεύει τους εργαζόμενους από κλαδικές συμβάσεις με μεγάλες μειώσεις μισθών. Κανείς όμως δεν εγγυάται ότι η απάντηση του ΟΜΕΔ θα ικανοποιεί τις εργατικές απαιτήσεις, πολύ περισσότερο που ως βασικό κριτήριο οποιασδήποτε απόφασής του έχει τεθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων του κλάδου. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι τα 2/3 των εργαζομένων που σήμερα αμείβονται με κλαδικούς μισθούς (το άλλο 1/3 αμείβεται στα όρια του κατώτερου) κινδυνεύουν σιγά σιγά να συγκλίνουν προς τον κατώτερο μισθό...

Δείγματα της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής

Δείγματα της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής



Η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής απορρέει από τη ναζιστική της ιδεολογία και εξαπολύεται εναντίον αγωνιστών του κινήματος, μεταναστών κ.ά. από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. Ο «Ριζοσπάστης» κάνει σήμερα μια αναφορά σε πλευρές αυτής της δράσης της Χρυσής Αυγής, θυμίζοντας επιγραμματικά πρόσφατες υποθέσεις, πολλές από τις οποίες περιλαμβάνονται στη δικογραφία και στο κατηγορητήριο της δίκης.

  • Δολοφονία στο Κερατσίνι του Παύλου Φύσσα, μουσικού, εργάτη στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και μέλους του σωματείου της Ζώνης, από το μέλος της Χρυσής Αυγής Γ. Ρουπακιά, σε μια οργανωμένη επίθεση όπου συμμετείχαν 30 με 40 τραμπούκοι, ντυμένοι με παντελόνια παραλλαγής και μαύρες μπλούζες. Ορισμένοι από αυτούς έφεραν τα διακριτικά της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με όσα είχαν δει τη δημοσιότητα, παρέα νεολαίων παρακολουθούσε ποδοσφαιρικό αγώνα σε καφετέρια της περιοχής, στην οποία βρίσκονταν και δύο χρυσαυγίτες. Ενας από αυτούς στοχοποίησε την παρέα και ειδοποίησε τους ομοϊδεάτες του να σπεύσουν στην περιοχή. Μετά το τέλος του αγώνα, όταν η παρέα κατευθύνθηκε προς την οδό Τσαλδάρη, έπεσε πάνω στην ενέδρα των φασιστοειδών, που βγήκαν από τα γύρω στενά, άλλοι με τα πόδια και άλλοι με μηχανές. Οι νεαροί έτρεξαν να ξεφύγουν, όταν από το αντίθετο ρεύμα της Π. Τσαλδάρη εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε ο Ρουπακιάς, κατέβηκε από το αυτοκίνητο και επιτέθηκε στον Π. Φύσσα, ο οποίος είχε μείνει πιο πίσω από τους υπόλοιπους της παρέας του. Ο χρυσαυγίτης τραμπούκος έβγαλε μαχαίρι και χτύπησε το νεαρό μουσικό δύο φορές, μία στην κοιλιά και μία στην καρδιά. Σύμφωνα με μαρτυρία του πατέρα, ο οποίος είναι μέλος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά και μεταλλεργάτης της Ζώνης, «το χτύπημα ήταν επαγγελματικό», όπως τον ενημέρωσαν οι γιατροί στο Κρατικό της Νίκαιας.
  • Προαγγελία επίθεσης κατά μελών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ σε συγκέντρωση Χρυσαυγιτών, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στις 8 Αυγούστου 2013, με παρουσία του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γ. Λαγού. Καθαρή στοχοποίηση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ («απόστημα», «τραμπούκοι»), επειδή παλεύουν για να μη διακινδυνεύουν τη ζωή τους οι εργάτες της Ζώνης για ένα κομμάτι ψωμί.
  • Δολοφονική επίθεση από γνωστά μέλη της Χρυσής Αυγής το βράδυ της 13ης Σεπτέμβρη 2013 στο Πέραμα, σε βάρος μελών και στελεχών του ΚΚΕ που έκαναν αφισοκόλληση για το 39ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Από τη δολοφονική επίθεση, που σχεδιάστηκε με μαφιόζικο τρόπο και έγινε με σιδερολοστούς και κοντάρια στα οποία είχαν προσαρμοστεί αιχμηρά αντικείμενα, υπήρξαν εννέα τραυματίες, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου και Συνδικάτων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Αναγνωρίστηκαν έξι από τους δράστες της Χρυσής Αυγής, μεταξύ των οποίων και άτομο που συμμετείχε στην επίθεση εναντίον Αιγύπτιων ψαράδων τον Ιούνη του 2012.
  • Εκατοντάδες καταμετρημένες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας και σε συνοικίες (π.χ. αλιεργάτες Περάματος, Μεταμόρφωση, Μενίδι). Χαρακτηριστικά, θυμίζουμε την επίθεση στους τέσσερις Αιγύπτιους αλιεργάτες που εργάζονταν στα καΐκια της Ιχθυόσκαλας και διέμεναν σε μονοκατοικία στο Ικόνιο Περάματος και έγιναν στόχος επίθεσης από ομάδα 20-25 ατόμων που επέβαιναν σε μηχανάκια. Σύμφωνα με όσα είχαν δει την δημοσιότητα, αφού έσπασαν τα παράθυρα του σπιτιού, πέταξαν καπνογόνα και φωνάζοντας και βρίζοντας κραδαίνοντας ρόπαλα και ξύλα επιτέθηκαν στους ψαράδες που βρήκαν στο σπίτι. Οι τρεις κατάφεραν να διαφύγουν, ο τέταρτος, όμως, ο οποίος κοιμόταν στην ταράτσα της μονοκατοικίας δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα να δεχτεί ακόμα πιο άγρια το μένος των Χρυσαυγιτών, οι οποίοι τον χτυπούσαν αλύπητα και τον τραυμάτισαν πολύ σοβαρά.
  • Επίθεση σε Πακιστανούς εργάτες στην Ιεράπετρα Κρήτης. Το τάγμα εφόδου τούς επιτέθηκε με ξύλινα μαδέρια αφού αρχικά τους είπε να εγκαταλείψουν την περιοχή. Καταδικάστηκαν όσα άτομα αναγνωρίστηκαν για την επίθεση.
  • Δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα. Ο εργάτης, το ξημέρωμα, πήγαινε με το ποδήλατό του από το Περιστέρι στα Πετράλωνα για να δουλέψει στη λαϊκή. Οι δύο χρυσαυγίτες, ως τάγμα εφόδου, είχαν βγει παγανιά οπλισμένοι με πτυσσόμενο μαχαίρι «πεταλούδα». Οι δύο δολοφόνοι καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και από κοινού, της οπλοφορίας, της οπλοχρησίας, της παράνομης οπλοκατοχής και της αποδοχής προϊόντος εγκλήματος. Το δικαστήριο όμως δεν αναγνώρισε το ρατσιστικό κίνητρο.
  • Επιθέσεις σε κοινότητες και καταστήματα μεταναστών. Χαρακτηριστική η επίθεση στην τανζανική κοινότητα στην Κυψέλη. Μπήκαν στο χώρο καταστρέφοντας ό,τι βρήκαν μπροστά τους, τα τζάμια και τις πόρτες, τους υπολογιστές, την τηλεόραση, καρέκλες, το τραπέζι κ.ά. Επίσης, ο εμπρησμός καφετέριας Καμερουνέζου στην πλατεία Αμερικής από τάγμα που «αστυνόμευε» και περιπολούσε με βάρδιες την περιοχή. Μάλιστα, ο ένας από το τάγμα είχε αναγνωριστεί και ως μέλος τάγματος που έσπασε τα γραφεία της τανζανικής κοινότητας. Να σημειωθεί ότι 2 άτομα καταδικάστηκαν για εμπρησμό του καταστήματος, ενώ το δικαστήριο έκανε δεκτό το ρατσιστικό κίνητρο.
  • Επίθεση στον κοινωνικό χώρο «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη. Σύμφωνα με μαρτυρίες, χρυσαυγίτες που επέβαιναν σε μηχανές, φωνάζοντας «αίμα τιμή Χρυσή αυγή» και πετώντας τρικάκια πήγαν προς τον κοινωνικό χώρο. Κρατώντας σίδερα και ξύλα εξαπέλυσαν επίθεση. Εκείνη την ώρα γίνονταν δωρεάν μάθημα Αγγλικών και συμμετείχαν μικρά παιδιά που, για να προφυλαχθούν, κλείστηκαν στην τουαλέτα με την καθηγήτριά τους. Οι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στον υπεύθυνο του χώρου και το χτυπούσαν με ξύλα και με σίδερο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η υπόθεση είχε καταλήξει στο αρχείο άγνωστων δραστών, παρότι από την αστυνομική και δικαστική έρευνα είχαν προκύψει ενδείξεις συμμετοχής σ' αυτήν ακόμα και χρυσαυγίτη βουλευτή. Τελικά, η δικαστική αυτή απόφαση βρέθηκε σε αντίφαση με την πυκνή δικογραφία για την εγκληματική οργάνωση, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η επίθεση στο «Συνεργείο» και τελικά ανασύρθηκε από το αρχείο.
  • Eπίθεση στον κοινωνικό χώρο «Αντίπνοια» στα Πετράλωνα. Δέκα χρυσαυγίτες με δίκυκλες μοτοσικλέτες συναντήθηκαν στην περιοχή Ρουφ και πήγαν στα Κάτω Πετράλωνα εισβάλλοντας στο χώρο. Επιτέθηκαν σε τέσσερα άτομα που εκείνη την ώρα έκαναν μάθημα Ισπανικών και τραυμάτισαν με μαχαίρι έναν. Μπαίνοντας μέσα ένας χρυσαυγίτης χαιρέτισε ναζιστικά και έδωσε το παράγγελμα, αμέσως ακολούθησαν άλλοι δέκα και άρχιζαν να σπάνε την τζαμαρία να ρίχνουν κάτω έντυπα και να κυνηγάνε άτομα. Οταν ακούστηκε η φωνή που έλεγε τέλος χρόνου συγκροτημένα έφυγαν. Υπάρχει καταδίκη για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση για δύο άτομα που συνελήφθησαν.
  • Μαχαίρωμα τρεις φορές στο πρόσωπο, 16χρονου μαθητή του 3ου Λυκείου Φαλήρου από χρυσαυγίτες. Υπάρχει καταδίκη για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση για τον έναν, ενώ η υπόθεση διαχωρίστηκε για τον δεύτερο γιατί ήταν ανήλικος.
  • Απειλές σε βάρος του μέλους του ΚΚΕ Σ.Τ. και της οικογένειάς του, με «καρτέρι» έξω από το σπίτι του στη Χαλκιδική («κομμούνι θα σου κάψουμε το σπίτι»), τον Οκτώβρη 2012, γιατί προσπάθησε να διασώσει Σενεγαλέζο μετανάστη, από ανελέητη επίθεση χρυσαυγιτών.
  • Δολοφονική επίθεση, με ρόπαλα και μαχαίρια, στις 7/11/2012, έξω από το ΕΠΑΛ Λαγκαδά, σε βάρος μελών της ΚΝΕ, που μοίραζαν υλικό για πανεργατική απεργία, από γνωστούς μπράβους της Χρυσής Αυγής.
  • Επίθεση σε βάρος μέλους του ΚΚΕ, στα Γιάλτρα Εύβοιας, με επικεφαλής το γνωστό τοπικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής Τάσο Καραγάση, ανήμερα την 21η Απρίλη 2013, γιατί περνούσε τυχαία από το γλέντι για την επέτειο της δικτατορίας, που είχαν στήσει. Ο ίδιος χρυσαυγίτης είχε απειλήσει, πριν λίγο καιρό, τον εκπρόσωπο της «Λαϊκής Συσπείρωσης», δημοτικό σύμβουλο του Δήμου Ιστιαίας.
  • Επίθεση ενάντια σε μέλος του ΠΑΜΕ στην Ανάβυσσο, από μέλη της Χρυσής Αυγής γιατί άκουγε εργατικά τραγούδια μέσα στο αυτοκίνητό του, την παραμονή της Πρωτομαγιάς 2013.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Προκλητική στρατιωτική άσκηση με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Προκλητική στρατιωτική άσκηση με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ



Ο Ποροσένκο, περιχαρής με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους στην άσκηση στο Λβιβ
Ο Ποροσένκο, περιχαρής με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους στην άσκηση στο Λβιβ
ΛΒΙΒ.--
Με ιδιαίτερες φανφάρες ξεκίνησε χτες η στρατιωτική άσκηση «Ατρόμητος Φρουρός» στη δυτική Ουκρανία στην περιοχή του Λβιβ, με τη συμμετοχή όπως δηλώνεται επίσημα 300 Αμερικάνων «εκπαιδευτών» αλεξιπτωτιστών, παρουσία του Προέδρου της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, Πέτρο Ποροσένκο. Ο Ποροσένκο δήλωσε ευγνώμων στην αμερικανική βοήθεια. Η αμερικανική δύναμη από την 173η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία όπως δηλώνεται θα ενισχυθεί και από άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, 200 από τον Καναδά, 75 από τη Βρετανία και 50 από την Πολωνία, που θα «εκπαιδεύσουν» μέλη της λεγόμενης Εθνοφρουράς, όπου κυρίως δρουν εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις.
Η κίνηση αυτή προκάλεσε την αντίδραση των αρχών των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (Ντονμπάς), αλλά και της Ρωσίας που χαρακτηρίζουν ως ευθύ πλήγμα στην έτσι και αλλιώς εύθραυστη συμφωνία εκεχειρίας που υπογράφτηκε από τον περασμένο Φλεβάρη στο Μινσκ με τη συμφωνία και των κυβερνήσεων Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας. Την ίδια ώρα, οι πολιτοφυλακές του Ντονμπάς καταγγέλλουν συνεχείς επιθέσεις από τον ουκρανικό στρατό στη γραμμή του μετώπου και διεισδύσεις σε περιοχές που αυτοί ελέγχουν κάνοντας λόγο μόνο για το τελευταίο 24ωρο για πάνω από 26 παραβιάσεις κυρίως σε περιοχές κοντά στο κατεστραμμένο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ και στην πόλη Σιροκίνε κοντά στη Μαριούπολη.

TOP READ