13 Ιαν 2015

Δεν είστε “Je suis Charlie”, είστε ιησουίτες!

 Δεν είστε “Je suis Charlie”, είστε ιησουίτες!

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
    Το τελευταίο κρούσμα… «ελευθεροτυπίας» στην Σαουδική Αραβία το είχαμε μόλις την περασμένη Παρασκευή στην Τζέντα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, όπου και πραγματοποιήθηκε το δημόσιο μαστίγωμα ενός «μπλόγκερ». Τα δημοσιεύματα του «μπλόγκερ» προκάλεσαν την αντίδραση των Αρχών. Τον καταδίκασαν για «βλασφημία» και τον τιμώρησαν σε 10 χρόνια φυλακή. Του επέβαλαν, επιπλέον, την ποινή των 1.000 μαστιγωμάτων. Το πλήθος παρακολούθησε την Παρασκευή τις πρώτες 50 βουρδουλιές. Σύμφωνα με το δικαστήριο το υπόλοιπο της ποινής του μαστιγώματος (950 βουρδουλιές) θα του επιβληθεί σε αλλεπάλληλα δημόσια θεάματα μέσα στις επόμενες 19 εβδομάδες…
    Η Σαουδική Αραβία, ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, η χώρα που χρηματοδοτεί και στηρίζει την ισλαμική τρομοκρατία από την εποχή της δημιουργίας των μουτζαχεντίν με το ίδιο πάθος που στηρίζει την… «ελευθεροτυπία», στην διαδήλωση που έγινε την Κυριακή στο Παρίσι με σύνθημα «Je suis Charlie», εκπροσωπήθηκε από το νούμερο 2 της διπλωματίας της…
    Η Τουρκία, η χώρα που παρακολουθεί τους τζιχαντιστές που περνούν από τα σύνορά της να δολοφονούν στο Κομπανί, έχει ανακηρυχθεί σε μια από τις πρωταθλήτριες του κόσμου όσον αφορά τις διώξεις στον Τύπο. Οι δημοσιογράφοι που σαπίζουν στις τούρκικες φυλακές ανέρχονται στους 97…
    Η Τουρκία εκπροσωπήθηκε στο Παρίσι από τον πρωθυπουργό της, τον κ.Νταβούτογλου…

    Στη «Je suis Charlie» διαδήλωση στο Παρίσι συμμετείχε το βασιλικό ζεύγος της Ιορδανίας. Στην Ιορδανία έχει επιβληθεί δρακόντεια νομοθεσία ενάντια στην ελευθερία του Τύπου…
    Συμμετείχε η Αίγυπτος. Είτε υπό την εκδοχή του ισλαμιστή Μόρσι είτε υπό την εκδοχή του δικτάτορα Σίσι, η Αίγυπτος είναι τόπος εξόντωσης του Τύπου. Μόνο κατά το β’ εξάμηνο του 2013 δολοφονήθηκαν 5 δημοσιογράφοι και συνελήφθησαν τουλάχιστον 80…
    Συμμετείχε το Κόσσοβο, δηλαδή το προτεκτοράτο  που οι Αρχές του έλκουν την καταγωγή τους από τον UCK. Θυμίζουμε ότι - σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξε το Στρατιωτικό Επιτελείο του ΝΑΤΟ με ημερομηνία 10/2/1999 - ο UCK δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια εγκληματική, δολοφονική οργάνωση, που η χρηματοδότησή του προερχόταν από εγκληματικές οργανώσεις, από τα κυκλώματα λαθρεμπορίας ναρκωτικών και από τη Μαφία ενώ ο παράνομος εξοπλισμός του διενεργείτο από τη διεθνή αγορά λαθρεμπορίας όπλων.
    Συμμετείχε η Ουκρανία. «Je suis Charlie» και οι δικοί της εκπρόσωποι. Αυτοί, δηλαδή, που αναδείχτηκαν στη διακυβέρνηση της χώρας μετά την επέμβαση ΗΠΑ και ΕΕ, σε συνεργασία με τους ναζί…
    Στη διαδήλωση στο Παρίσι ήταν ο κ.Νετανιάχου. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ. Αυτός που εκτός των άλλων έδωσε την εντολή για εκτελέσεις (και) δημοσιογράφων που επέβαιναν στα καράβια αλληλεγγύης υπέρ των Παλαιστινίων στα διεθνή ύδατα.
    Μαζί του ήταν και ο κ.Λίμπερμαν, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της χώρας και ηγέτης του ακροδεξιού ισραηλινού κόμματος. Ο κ.Λίμπερμαν είναι αυτός που κατά την διάρκεια των εγκλημάτων στη Γάζα δήλωσε ότι «ο ισραηλινός στρατός είναι ίσως ο πλέον ανθρώπινος στρατός του κόσμου» και ότι το Ισραήλ θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους Παλαιστίνιους ακριβώς «όπως χειρίστηκαν οι ΗΠΑ τους Ιάπωνες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Θυμίζουμε ότι οι Αμερικανοί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «χειρίστηκαν» τους Ιάπωνες με ατομικές βόμβες...
    Στη διαδήλωση το Κατάρ εκπροσωπήθηκε από τον αδελφό του μεγάλου εμίρη. Τον περασμένο Αύγουστο ο υπουργός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης της Γερμανίας, ο Γκερτ Μίλερ, μιλώντας μάλιστα στον κρατικό σταθμό ZDF, λίγες ώρες μετά την ανάρτηση του βίντεο που έδειχνε τζιχαντιστή να αποκεφαλίζει τον Αμερικανό δημοσιογράφο Τζέιμς Φόλει, δήλωσε: «Αυτό το είδος κρίσης πάντοτε έχει μία προϊστορία [...]. Πρέπει να ρωτήσουμε, ποιος εξοπλίζει, ποιος χρηματοδοτεί τους μαχητές του ΙΚ.Η λέξη-κλειδί εδώ είναι “Κατάρ”».
    Οι δηλώσεις του κ. Μίλερ, ο οποίος είναι μέλος του κόμματος της καγκελαρίου Μέρκελ, μετά τον αρχικό σάλο που δημιουργήθηκε, όλως περιέργως «εξαφανίστηκαν» από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία…
    Στη διαδήλωση στο Παρίσι ήταν ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ. «Je suis Charlie» κι αυτός. Το ΝΑΤΟ, θυμίζουμε, είναι αυτό που εξανθρωπίζει, εκπολιτίζει και εκδημοκρατίζει τη Μέση Ανατολή, βομβαρδίζοντάς την…
    Στη διαδήλωση στο Παρίσι ήταν σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ηγέτες των κρατών – μελών της. Θυμίζουμε ότι η ΕΕ είναι αυτή που σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ εξανθρωπίζει, εκπολιτίζει και εκδημοκρατίζει τη Μέση Ανατολή, βομβαρδίζοντάς την…
    Στη διαδήλωση στο Παρίσι ήταν φυσικά ο Ολάντ και οι εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου της Γαλλίας. Επί Ολάντ είναι, σύμφωνα με τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που η Γαλλία τροφοδοτούσε με όπλα τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» παρότι τα δύο τρίτα αυτού του εξοπλισμούήταν γνωστό ότι προωθούντανπροςτηνΑλ Κάιντα στη Συρία. Ήταν οιμονάδες της Αλ Κάιντα που στη συνέχεια συσπειρώθηκαν - μαζί με τα γαλλικά όπλα τους – με τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους»…

Η φωτογραφία (Μάης 2013) είναι του γερουσιαστή και υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ, του Μακέιν με το επιτελείο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού»στην οποία ο Μακέιν απεικονίζεται να συνομιλεί με τον Ιμπραήμ αλ Μπαδρί (αριστερά μπροστά), δηλαδή με τον σημερινό «Χαλίφη» των Τζιχαντιστών και του «Ισλαμικού Κράτους»….

    Τι είχαμε, λοιπόν, στο Παρίσι την Κυριακή; Είχαμε το χυδαίο φαινόμενο να δολοφονούνται αντιφασίστες δημοσιογράφοι, να τους δολοφονούν οι ισλαμοφασίστες (αυτοί με τους οποίους φωτογραφιζόταν το 2013 ο Μακέιν, ο υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ και αυτοί που εκτρέφει από το 1980 ο σύμβουλος του Ομπάμα, ο Μπρζεζίνσκι) και πάνω στο αίμα των αντιφασιστών να ποζάρουν σαν «δημοκράτες» ποιοι; Οι Φρανκενστάιν – κατασκευαστές του ισλαμοφασισμού! Οι εκπρόσωποι του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού!  Είδαμε πάνω στο αίμα των αντιφασιστών να κερδοσκοπούν και να «θρηνούν» ποιοι; Να «θρηνούν» οι ιμπεριαλιστές! Οι χριστιανοφασίστες! Και οι ισλαμοφασίστες! 
      ΟΦρανκεστάινπου διέλυσε το Ιράκ και τη Λιβύη, που επενέβη σε Συρία, που τροφοδοτεί και εξοπλίζει μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν εδώ και 35 χρόνια, προκαλώντας το σημερινό χάος, ο Φρανκενστάιν που κατασκευάζει τέρατα όπως οι φονιάδες του «Ισλαμικού Κράτους», τέρατα τα οποία του είναι εξαιρετικά χρήσιμα είτε σαν σύμμαχοι είτε σαν αντίπαλοι, έχει όνομα:Ιμπεριαλισμός.
    Αυτό που είδαμε και παρακολουθούμε μετά την επίθεση στο «Charlie» δεν είναι μια «απλή» προσβολή νεκρών. Αυτό δεν είναι απλώς παράνοια. Δεν είναι απλώς παραχάραξη και παραποίηση. Είναι η απόδειξη πως πίσω από τη φενάκη της τάχα μου δυτικής δημοκρατίας, η οποία τάχα μου τα βάζει με τον φονταμενταλισμό, εκείνο που κρύβεται είναι η ιησουίτικη, αισχρή και  αιμοσταγής συμμορία του ιμπεριαλισμού.
    Του ιμπεριαλισμού που διαθέτει ισλαμοφασίστες που αξιοποιούν τη θρησκεία δισεκατομμυρίων καταπιεσμένων ανθρώπων στον πλανήτη για να εκτελούν στη «Charlie» και να αποκεφαλίζουν. Διαθέτει χριστιανοφασίστες που βομβαρδίζουν τη γιουγκοσλαβική τηλεόραση. Διαθέτει «δημοκράτες» φασίστες που δημιουργούν Γκουαντανάμο και Αμπού Γκράιμπ στο εξωτερικό. Διαθέτει κάθε λογής φασίστες που στο όνομα της «ασφάλειας» επιβάλλουν την στρατοκρατία στο εσωτερικό.
    Και φυσικά αυτό που ανάμεσα στα άλλα παρακολουθήσαμε τις τελευταίες μέρες ήταν ο φόνος των ανθρώπων της «Charlie» να γίνεται το διαβατήριο ώστε να περάσει η Λεπέν το Προεδρικό Μέγαρο της Γαλλίας. Προσέξτε, δηλαδή, τι ζούμε: Η «Charlie» παρομοίαζε την πολιτική της Λεπέν με τα «σκατά» και είναι η δολοφονία των δημοσιογράφων της «Charlie» που έδωσε το άλλοθι στον γαλλικό ιμπεριαλισμό για να ανοίγει τη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων στην Λεπέν!
    Θα αφήσουμε την απάντηση σε όλα αυτά να τη δώσει ένας άνθρωπος της «Charlie»: «Έχουμε πολλούς καινούργιους φίλους όπως τον Πάπα, την βασίλισσα Ελισάβετ και τον Πούτιν. Όλα αυτά μου προκαλούν γέλιο», δήλωσε ειρωνικά ο σκιτσογράφος της εφημερίδας, ο Wilem, μιλώντας σε ολλανδική εφημερίδα. «Η Λεπέν – συνέχισε – χαίρεται όταν οι ισλαμιστές αρχίζουν και πυροβολούν δεξιά  αριστερά». Όταν, δε, ρωτήθηκε για την υποστήριξη του επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος της Ολλανδίας, απάντησε: «Κάνουμε εμετό πάνω σ’ αυτούς που ξαφνικά λένε ότι είναι φίλοι μας». 

Ποιός πλήρωσε την "εξυγίανση" της υγείας;

 Ποιός πλήρωσε την "εξυγίανση" της υγείας;


Το έλεγε και το εννοούσε ο φίλος: "αν μη τι άλλο, τα μνημόνια μας υποχρέωσαν να ασχοληθούμε με το πάρτυ που γινόταν τόσα χρόνια με τα φάρμακα και να βάλουμε τέρμα στον χορό εκατομμυρίων που είχαν στήσει κάποιοι επιτήδειοι". Φυσικά, με εξόργισε αλλά, καθώς εκείνη την στιγμή δεν είχα πρόσβαση σε στοιχεία, περιορίστηκα στο απλό "καλά, ρε συ, όντως πιστεύεις ότι Λοβέρδος, Άδωνις και Βορίδης τα βάλανε με τους επιτήδειους; για τόσο ριζοσπάστες τούς έχεις;", το οποίο στόλισα με μερικές γενικόλογες παρατηρήσεις. Σήμερα, λοιπόν, που έχω τα στοιχεία μπροστά μου, ας τα μοιραστώ μαζί του (και μαζί σας), αφήνοντας τους αφορισμούς κατά μέρος.

Κατ' αρχάς, θα συμφωνήσουμε ότι όντως η ετήσια δημόσια φαρμακευτική δαπάνη (ΕΔΦΔ) αυξανόταν μέχρι το 2009, μόνο που θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η ετήσια αύξηση δεν ξεπερνούσε τον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ. Επίσης, θα συμφωνήσουμε ότι πράγματι στηνόταν πανηγύρι από τους επιτήδειους στον χώρο τού φαρμάκου τόσα χρόνια, μόνο που θα διαφωνήσουμε με την εκτίμηση πως αυτό το πανηγύρι τελείωσε ή, έστω, περιορίστηκε. Ας πάμε, όμως, στα στοιχεία, όπως αυτά αποτυπώνονται στην μελέτη τού ΙΟΒΕ "Η φαρμακευτική αγορά στην Ελλάδα - Γεγονότα και στοιχεία 2013".

Σύμφωνα με το παραπάνω διάγραμμα, η ΕΔΦΔ παρουσιάζει έντονη πτωτική πορεία από το 2009 μέχρι σήμερα: από 5,11 δισ. ευρώ το 2009, έπεσε στα 2,37 το 2013 και τα 2,02 το 2014. Να σημειώσουμε δε ότι, όσον αφορά το 2014, η ΕΔΦΔ αναμενόταν να διαμορφωθεί (μετά τις εκπτώσεις rebate και clawback) σε 1,944 δισ. ευρώ, όπως προβλέπεται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής. Σε σχέση με το ΑΕΠ, η ΕΔΦΔ του 2009 αποτελεί το 2,2% ενώ του 2014 το 1,1%, συνυπολογίζοντας ότι το ΑΕΠ του 2014 είναι μειωμένο ως προς εκείνο του 2009 πάνω από 25%.

Κάναμε οικονομία, λοιπόν, αφού η ΕΔΦΔ μειώθηκε πάνω από 60% μέσα σε μια πενταετία. Μόνο που αυτή η οικονομία δεν έγινε σε βάρος των επιτήδειων αλλά σε βάρος του πόπολου. Πάμε να δούμε πώς:

(α) Αρνητική λίστα φαρμάκων
Πατέντα εισαχθείσα υπό Λοβέρδου το 2011, επί κυβερνήσεως Παπανδρέου. Αυτή η αρνητική λίστα περιλαμβάνει πάνω από 1.100 βασικά φάρμακα 300 κατηγοριών, τα οποία συνταγογραφούνται αλλά δεν αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή, οι ασφαλισμένοι πληρώνουν το 100% της τιμής τους. Τα αποτελέσματα του μέτρου δεν άργησαν να φανούν: από τον Απρίλιο του 2011, οπότε θεσπίστηκε η λίστα, μέχρι τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, οι ασθενείς επιβαρύνθηκαν με 132 εκατ. ευρώ.

(β) Μη Συνταγογραφούμενα φάρμακα (ΜηΣυΦα)
Εδώ μιλάμε για μια άλλη λίστα, η οποία περιλαμβάνει φάρμακα τα οποία δεν τα γράφουν οι γιατροί. Για παράδειγμα, στα ΜηΣυΦα ανήκουν τα συμπληρώματα διατροφής, παρ' ότι θεωρούνται άκρως απαραίτητα σε αγωγές σοβαρών παθήσεων (όπως, λόγου χάριν, οι κάψουλες ιχθυελαίου με Ω3 κατά της υψηλής συγκέντρωσης τριγλυκεριδίων). Είναι χαρακτηριστική η δήλωση συμβούλου τού τότε υπουργού υγείας Αδ. Γεωργιάδη ότι "στα ΜηΣυΦα θα ενταχθούν πολλά παλιά φάρμακα, επειδή δεν μπορεί στην Ελλάδα τα ΜηΣυΦα να είναι 4% και στην Γερμανία 18%". Για την αγορά τέτοιων μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, οι ασθενείς πληρώνουν από την τσέπη τους 400 εκατ. ευρώ ετησίως. [Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: αυτά τα ΜηΣυΦα είναι που έχουν λυσσάξει οι σουπερμαρκετάδες να βάλουν στα ράφια τους, απαίτηση την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση επιμένει πως πρέπει να ικανοποιηθεί.]

(γ) Αύξηση ποσοστού συμμετοχής
Κι εδώ η αρχή έγινε από τον Λοβέρδο. Η κανονική συμμετοχή των ασφαλισμένων στην αγορά των φαρμάκων είναι 25%. Οι χρονίως πάσχοντες (π.χ. καρδιοπαθείς), όμως, πλήρωναν συμμετοχή 10% ή, σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. καρκίνος, σακχαροδιαβήτης) δεν πλήρωναν τίποτε. Επί Λοβέρδου, το 10% εξισώθηκε με το 25% και η συντριπτική πλειοψηφία των φαρμάκων με μηδενική συμμετοχή, ανέβηκε στο 10% και, σε ορισμένες περιπτώσεις, στο 25%. Όμως, ακόμη και σε περιπτώσεις με συμμετοχή 0% ή 10%, στην μειωμένη συμμετοχή υπάγονται μόνο τα κύρια φάρμακα της ασθένειας. Δηλαδή, ένας καρκινοπαθής μπορεί να πληρώσει 10% για το βασικό αντικαρκινικό φάρμακο αλλά, αν η αγωγή απαιτεί παράλληλα και κάποιο φάρμακο για το στομάχι, για το συμπληρωματικό φάρμακο θα χρεωθεί με 25%.

(δ) Ασφαλιστική τιμή φαρμάκου
Στην αρχή, ίσχυσε το μέτρο που έλεγε ότι "ο ΕΟΠΠΥ καλύπτει την αξία του φτηνότερου φαρμάκου και ο ασθενής καλύπτει εξ ολοκλήρου την διαφορά, σε περίπτωση που επιλέξει ακριβότερο σκεύασμα". Σήμερα, η κατάσταση έχει χειροτερέψει: σε κάθε φάρμακο, τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν ορισμένο ποσό, όπως αυτό προσδιορίζεται από σχετική λίστα ασφαλιστικών τιμών, άσχετα αν ο ασθενής έχει δυνατότητα να προσφύγει σε φτηνότερο ή ακριβώτερο σκεύασμα. Έτσι, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ένα φάρμακο να έχει λιανική τιμή 40 ευρώ και ασφαλιστική τιμή 6 ευρώ, οπότε το ταμείο πληρώνει 4,5 ευρώ (6 Χ 75%) και ο ασθενής τα υπόλοιπα 35,50 ευρώ. Όλα αυτά έχουν εκτινάξει την συμμετοχή των ασφαλισμένων κοντά στο 30%, με τον πρώην υπουργό υγείας να φωνάζει ότι "ο μέσος όρος συμμετοχής των ασθενών στα φάρμακα στην Ευρώπη είναι 37%".

(ε) Κόστος εκτέλεσης συνταγής
Η "φτωχομπινεδιά" του ελληνικού κράτους! Για κάθε φύλλο συνταγής, ο ασθενής πληρώνει ένα ευρώ νταβατζηλίκι. Αν το ποσό σάς φαίνεται αστείο, σκεφτείτε ότι κάθε χρόνο εκτελούνται περίπου 65 εκατομμύρια συνταγές (πολλές των οποίων εκτείνονται σε δύο ή περισσότερα φύλλα) και θα αλλάξετε γνώμη.

(στ) Όριο κόστους συνταγογράφησης
Μέσω υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ 3117/9-12-2013), μπήκε οροφή στο όριο συνταγογράφησης των συμβεβλημένων με το δημόσιο σύστημα υγείας γιατρών. Η απόφαση όριζε ότι ο συμβεβλημένος γιατρός μπορούσε να συνταγογραφεί το 2014 ανά μήνα το 80% του κόστους των φαρμάκων που συνταγογράφησε το 2013. Εννοείται ότι ο κόσμος δεν έπαψε να αρρωσταίνει, οπότε η διαφορά καλύφθηκε από την τσέπη του.

(ζ) Όριο ιατρικών επισκέψεων
Κι ενώ είχες μάθει να πηγαίνεις στον γιατρό σου να σου γράφει τα φάρμακά σου, ξαφνικά έμαθες ότι ο γιατρός σου δεν μπορεί να πληρωθεί από το εθνικό σύστημα υγείας πάνω από 200 επισκέψεις τον μήνα. Έτσι, ή έπρεπε να έχεις τύχη βουνό ώστε να βρει ένα κενό ο γιατρός στην ατζέντα του (συνήθως μετά από 30-40 μέρες) ή έπρεπε να πληρώσεις την επίσκεψη από την τσέπη σου. Άλλα δέκα ευρώ, λοιπόν. Εκτός αν είχες την όρεξη να πας στο νοσοκομείο, να κάνεις την ίδια δουλειά με πέντε ευρώ.

(η) Άνεργοι, ωφελούμενοι, ανασφάλιστοι κλπ
Με την ανεργία να αυξάνεται συνεχώς, όλο και περισσότεροι ασφαλισμένοι γίνονται πρώην ασφαλισμένοι. Με τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας (πεντάμηνα, voucher κλπ), οι εργαζόμενοι δεν είναι πλέον εργαζόμενοι αλλά ωφελούμενοι, οπότε δεν δικαιούνται περίθαλψη. Με την αγορά να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και τα απανωτά χαράτσια να τους εξοντώνουν, οι μικροεπαγγελματίες ασφυκτιούν και, συνεπώς, δεν μπορούν να δείχνουν συνέπεια στην καταβολή των ασφαλιστικών τους εισφορών στον ΟΑΕΕ, οπότε ξεμένουν ακάλυπτοι ασφαλιστικά. Όλα αυτά αυξάνουν την στρατιά των ανασφάλιστων, προς μεγάλη χαρά των διαχειριστών τής εξουσίας, οι οποίοι πανηγυρίζουν βλέποντας την δημόσια φαρμακευτική δαπάνη να μειώνεται.

Κοντά σε όλα όσα αναφέραμε, ας παρατηρήσουμε και κάτι ακόμη, ιδιαίτερα σημαντικό. Ας πούμε ότι χρειάζεστε ένα φάρμακο αξίας 15 ευρώ, το οποίο -τύχη αγαθή!- έχει ασφαλιστική τιμή επίσης 15 ευρώ. Αν πάτε στον γιατρό, θα πληρώσετε: 10 ευρώ ως αμοιβή για την συνταγή.+ 1 ευρώ για την εκτέλεση της συνταγής + 3,75 ευρώ συμμετοχή 25% = 14,75 συνολικά. Ερωτώ, λοιπόν: θα πάτε πρώτα στον γιατρό να γράψετε το φάρμακο ή κατ' ευθείαν στον φαρμακοποιό, να δώσετε 15 ευρώ και να ξεμπερδεύετε;(*)


Και τώρα, θα ήθελα να ρωτήσω τον φίλο αν επιμένει πως η "εθνική οικονομία" επιτεύχθηκε επειδή Λοβέρδος, Άδωνις και Βορίδης έβαλαν χέρι στους επιτήδειους ή επειδή αυτός ο ίδιος έβαλε το χέρι βαθειά στην τσέπη του. Αν και νομίζω πως μπορώ να μαντέψω την απάντησή του...


(*) Προσέξτε! Αν το εν λόγω φάρμακο έχει ασφαλιστική τιμή χαμηλότερη (π.χ. 10 ευρώ) και πάτε στον γιατρό, θα πληρώσετε παραπάνω: 10 ευρώ στον γιατρό + 1 ευρώ η συνταγή + 2,5 ευρώ συμμετοχή (10 Χ 25%) + 5 ευρώ διαφορά τιμής (15 λιανική - 10 ασφαλιστική) = συνολικό κόστος 18,5 ευρώ! Συνεπώς, πριν αποφασίσετε να πάτε στον γιατρό για να γράψετε φάρμακα, φροντίστε πρώτα να μάθετε την ασφαλιστική τους τιμή για να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως.

Εμείς-εμείς οι μόνοι συνεπείς...*

 Εμείς-εμείς οι μόνοι συνεπείς...*

... κι οι γυρολόγοι της πολιτικής

*Άρθρο συνεργάτη μας

Τους έχουν αποκαλέσει «γυρολόγους», «Εφιάλτες», «προδότες», «αποστάτες». Τόσα και άλλα τόσα. Τι θα ήταν όμως η ζωή χωρίς αυτούς; Τι ιστορίες θα είχαμε να λέμε, λίγες μέρες πριν τις εκλογές; Ο καθένας θα άρχιζε και θα τελείωνε την πολιτική του σταδιοδρομία, στο ίδιο κόμμα. Και οι δημοσιογράφοι; Προφανώς θα γίνονταν κλέφτες. Αν δεν έχεις να γράψεις ιστορίες σαν και αυτές, δεν υπάρχει λόγος να ξεκινήσεις ποτέ να ασχολείσαι με αυτό το επάγγελμα. Αν δεν θες εκπλήξεις, γίνε ΠτΔ. Αν πάλι γουστάρεις να διαβάζεις τέτοιες ιστορίες, θα τους υποστηρίξεις, θα τους δώσεις ελαφρυντικά για τις παλινωδίες τους, θα αναγνωρίσεις αυτήν την ευαίσθητη χορδή που κάποιος τους χτύπησε κι είδανε τη ζωή αλλιώς.
Ότι τι; Θα συζητάμε σε 20 χρόνια από τώρα για την Αλέκα Παπαρήγα, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και θα φτάσει τα 100 (γερή να είναι) έχοντας μείνει για πάντα ΚΚΕ; Άσε μας μωρέ τώρα. Ο κόσμος, θέλει ίντριγκα. Πάθη, μίση (sic). Όχι λουλουδάκια και ασυννέφιαστες πολιτικές Candy-candy.

 Νίκος Μπίστης-7 κόμματα-ΚΚΕ/ΚΚΕ ΕΣ/ ΚΚΕ εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά/ΣΥΝ/ΑΕΚΑ/ΔΗΜΑΡ/ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ
Ο Νίκος Μπίστης εντάχθηκε στο ΚΚΕ και έδωσε τη μάχη κατά της δικτατορίας, μέσα από τις γραμμές του. Το πλαίσιο άρχισε να του φαίνεται ασφυκτικό και έναν χρόνο μετά την «αλλαγή», βρίσκει την ευρωπαϊκή του ταυτότητα και μεταπηδά στο λεγόμενο «ΚΚΕ ες». Στη διάσπασή του φεύγει με τον Μπανιά και το ΚΚΕ ΕΣ-Ανανεωτική Αριστερά. Καταλήγει μέσω… Λαμίας στον Συνασπισμό, από εκεί όμως ξαναφεύγει και φτιάχνει την ΑΕΚΑ. Ως μέλος της ομάδας αυτής, στήριξε στα τηλε-παράθυρα όσο κανείς ίσως την κυβέρνηση Σημίτη για το ζήτημα των ταυτοτήτων και ο τότε πρωθυπουργός, αποφάσισε να τον (υφ)υπουργοποιήσει (άνοιγμα στο εξωκοινοβούλιο). Το 2004, όμως έρχεται η ώρα του Κώστα Καραμανλή να κυβερνήσει και ο Νίκος Μπίστης, αποχωρεί από την κεντρική πολιτική σκηνή. Θα κάνει την επανεμφάνισή του, το 2010, όταν και δημιουργείται η ΔΗΜΑΡ. Με την ΔΗΜΑΡ δεν βάζει ποτέ υποψηφιότητα, όμως γίνεται Υπεύθυνος Διεύρυνσης του κόμματος. Η ΔΗΜΑΡ διευρύνεται όσο και το συκώτι της πάπιας κατά την διάρκεια της μετατροπής του σε φουα-γκρα. Άξαφνα όμως, ο κυρ-Φώτης παθαίνει παλιμπαιδισμό. Η ανευθυνότητα τον κυριεύει και αποφασίζει να αποσύρει το κόμμα του από την τρικομματική. Ο Νίκος ο Μπίστης, τόσο ανεύθυνος δεν ήταν ούτε στα 8 του χρόνια. Νευριάζει με τον αριστερό Καρατζαφέρη και κοιτάζει προς την «πρωτοβουλία των 58». Η εν λόγω πρωτοβουλία όμως ναυαγεί και ο άστεγος Νίκος, ξεχνά τα γενόσημα και στις ευρωεκλογές του 2014 κατεβαίνει με το ΠΑΣΟΚ/Ελιά και «οποία έκπληξις!» δεν εκλέγεται. Αξίζει να του αναγνωρίσουμε τουλάχιστον, ότι η πορεία του, δεν έχει τεράστια άλματα λογικής και κατεύθυνσης. Μέχρι και φυσική μπορεί να θεωρηθεί. Παρόλα αυτά είναι πιο άτυχος και από τον Ιωαννίδη. 0/6 φάιναλ φορ ο Ξανθός, 0/στις πολλές εκλογές ο Νίκος Μπίστης. Πάντως, εξελέγη σαν Χάρης Καστανίδης. Εκτός αν έχει πειστεί κανένας σας, ότι πρόκειται για διαφορετικό πρόσωπο.

      Μάκης Κοψίδης-6 κόμματα (2 πολιτικές)-ΚΚΕ/ΚΕΔΑ/ΣΥΝ/ΠΑΣΟΚ-Ρεύμα Βενιζέλου/Οικολόγοι Πράσινοι/ΣΥΡΙΖΑ
Μπίστης, δεν θα γίνει, σε ό,τι έχει να κάνει με τον αριθμό αλλά δεν τον λες και σταθερό στις αποφάσεις του. Οι απόψεις που εξέφρασε τότε, ήταν όσα λέει σήμερα ο Εργατικός Αγώνας, περί κατάληψης της ηγεσίας του ΚΚΕ από ομάδα μπλα, μπλα, μπλα, περί μίνιμουμ προγράμματος και τα λοιπά. Ο Κοψίδης φεύγει από δεξιά από το ΚΚΕ και μέσω ΚΕΔΑ καταλήγει στον Συνασπισμό. Το 2007 και καθώς ο Αλαβάνος προχωρά την μετατροπή του ΣΥΝ σε ΣΥΡΙΖΑ, ο Κοψίδης φεύγει και πάλι από δεξιά γιατί θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνουν κουμάντο στο κόμμα η μαοϊκή ΚΟΕ και το Κόκκινο και προσχωρεί, (ήθελε από δεξιά όμως δεν υπήρχε τέτοια επιλογή) από αριστερά στο «ρεύμα Βενιζέλου», ο οποίος δηλώνει «παρών» μετά την ήττα Παπανδρέου στις εκλογές του 2007 και αποδεικνύεται «απών» γιατί χάνει από τον νυν ΚιΔηΣο. Κατά την αποχώρησή του από την Κουμουνδούρου, οι Συνασπισμένοι, τον τρολάρουν άγρια, με την –ίσως- καλύτερη ανακοίνωση στην ιστορία της μέλλουσας κυβέρνησής μας. «Ευχαριστούμε τον Μ. Κοψίδη για την προσφορά του στο κόμμα μας, στο σύντομο χρονικό διάστημα που στάθμευσε στον ΣΥΝ στο συνεχές ταξίδι του από κόμμα σε κόμμα, ως αποσπασμένου από την υπηρεσία του και του ευχόμαστε καλή και μακρόχρονη διαμονή στο «ρεύμα Βενιζέλου». Το «ρεύμα Βενιζέλου» τελικά αποδεικνύεται ξέπνοο και ο συμπαθής κατά τα άλλα Μάκης, αναγκάζεται να αναχωρήσει για άλλες πολιτείες. Οικολογικές. (δεν βρήκε κάτι προς τα δεξιά για να φύγει) Γίνεται στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων, στων οποίων τη διάσπαση, συμμετέχει από υπεύθυνη θέση. Ανακεφαλαιώνοντας: Ο Μάκης, έφυγε από τον Συνασπισμό επειδή αυτός μετατρεπόταν σε ΣΥΡΙΖΑ και τότε είχε 4% και μετά κατέληξε να διασπά τους Οικολόγους, γιατί ήθελε να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν αριστερίστικος μεν, αλλά με 27% δε. Συνέπεια, ρε μουνιά.

          Νίκος Κοτζιάς -5 Κόμματα- ΚΚΕ-ΝΑΡ-ΠΑΣΟΚ-ΠΡΑΤΤΩ-ΣΥΡΙΖΑ
Κάποτε, θεωρητικός του ΚΚΕ. Συνέγραψε με εντολή (όχι Αντώνη Σαμαρά αλλά της) ΚΕ το βιβλίο-προώθηση του Ενιαίου Συνασπισμού, κάτι που φαίνεται πως του άφησε κουσούρι. Κατά το «βρώμικο ‘89» εκείνος καθάρισε, «νίπτοντας τας χείρας του» και φεύγοντας με το ΝΑΡ. Μέχρι το 2004, τα βήματά του χάνονται. Παρότι είναι γνωστό ότι πρόκειται για τον εξ απορρήτων του Γιώργου Παπανδρέου (όπως και ο νυν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, Βαρουφάκης) τον ξαναβρίσκουμε να εκμεταλλεύεται την αγάπη του Κώστα Καραμανλή για την «αριστερά» και να έχει θέση πρεσβευτή-εμπειρογνώμονα στο Υπουργείο Εξωτερικών επί ΝΔ το 2008. Το 2009 είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚικού ΙΣΤΑΜΕ. Εικάζω –γιατί δεν μπόρεσα να βρω πηγή να το επιβεβαιώνει- ότι με την συμφωνία για το Μνημόνιο, αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και φτιάχνει την κίνηση ΠΡΑΤΤΩ, μέσω της οποίας βρίσκεται αργότερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, η πρώτη του δημόσια εμφάνιση γίνεται τον Μάιο του 2014, όταν ο Αλέξης Τσίπρας τον παίρνει μαζί του, σε επίσκεψή του στη Μόσχα. (Θυελλώδικα χειροκροτήματα από τα έδρανα της ΟΑΚΚΕ, που βρίσκει νέα επιχειρήματα στο γιατί ΚΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ρωσόδουλος) Δημοσιεύματα του αστικού Τύπου, προεξοφλούν ότι ο Νίκος Κοτζιάς, θα πάρει το Υπουργείο, που τόσο λαχτάρισε. Εκείνο των εξωτερικών. Ο Αλέξης λέει τον προορίζει για Υπουργό, ενώ ο Γιώργος είχε βάλει τον ανεκδιήγητο Δρούτσα. Ζω για να το δω.
      
      Γρηγόρης Ψαριανός 2 Κόμματα Αναρχία/ΣΥΡΙΖΑ/ΔΗΜΑΡ/Πρωτοβουλία των 58/Ποτάμι
Στην αρχή ήθελε να κλάσει «στης βουλής τα έδρανα» αυτοεντασσόμενος στην αναρχία. Την εποχή που ο BEST έτρωγε το ένα πρόστιμο, πίσω από το άλλο γιατί ο ίδιος έβριζε κάτι παπάδες από μικροφώνου και έπειτα έβαζε τον ύμνο της Διεθνούς για να δείξει πόσο πούρος επαναστάτης είναι, αποφάσισε να κεφαλαιοποιήσει την αναγνωρισιμότητά του, με μια θέση σε ένα ζεστό έδρανο μέσα από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, που άλλωστε έχει τη φήμη του Αγίου Παντελεήμονα για πολιτικά κουτσούς και στραβούς. Στην πρώτη του συνέντευξη ως βουλευτής στο ΣΥΡΙΖΑ (στον Σταύρο Θεοδωράκη, παρακαλώ, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή) δηλώνει ότι προτιμάει το καλαματιανό από το αλβανικό. Και εμείς παίρνουμε τα πρώτα δείγματα γραφής. Στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στρίβει το τιμόνι δεξιά και από τότε αυτό κολλάει. Αποχωρεί μαζί με τον Κουβέλη και αποτελεί ιδρυτικό στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Όσο ο Μπίστης την διευρύνει, ο Ψαριανός εκλέγεται με αυτήν. Όχι μόνο στηρίζει την τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά, αλλά γίνεται και Τούρκος, όταν η ΔΗΜΑΡ αποχωρεί από αυτήν. Κάτι μέσα του αρχίζει να σπάει, ο Γρηγόρης τρέχει από πρωτοβουλία σε πρωτοβουλία για να ανασυντάξει τον χώρο της Κεντροαριστεράς, όμως το ναυάγιο της πρωτοβουλίας των 58, τον αφήνει με βαριά κατάθλιψη. Με την ΔΗΜΑΡ να έχει πατώσει στις ευρωεκλογές του 2014 και τον Κουβέλη να συναινεί στην πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για τη «μικρή ΔΕΗ», ο Ψαριανός αποχωρεί από τη ΔΗΜΑΡ, ανεξαρτητοποιείται στη Βουλή και ψηφίζει ό,τι έφερε η δικομματική πλέον κυβέρνηση προς ψήφιση. Δίνει ψήφο στον Σταύρο Δήμα, ενώ δηλώνει πλέον την υποστήριξη του «στο Ποτάμι». Είναι να απορείς, γιατί όχι κατευθείαν στη ΝΔ. Αλλά ο Γρηγόρης Ψαριανός, μας έχει αποδείξει κατ’ επανάληψη, ότι ποτέ του δεν διάλεξε τον γρήγορο και εύκολο δρόμο. Κατηγορείται ως σεξιστής και διάφορα άλλα, ενώ είναι απλός μαλάκας. Εντάξει, όχι απλός. Με περικεφαλαία. Για να καταλάβει κανείς το βαθμό φαιδρότητας του εν λόγω τύπου κατάφερε να βγάλει «έξω από τα ρούχα της» ακόμα και τη συνήθως μειλίχια Αλέκα Παπαρήγα, η οποία από το βήμα της Βουλής, εκστόμισε την ιστορική πλέον φράση «δηλαδή τι θέλετε, να αντιδράσουμε και να παίξουμε ξύλο;». Να παίξουμε ρε Αλέκα. Να παίξουμε!

         Μανώλης Γλέζος 5 Κόμματα ΚΚΕ/ΕΔΑ(μεταπολιτευτική)/ΠΑΣΟΚ/Ενεργοί Πολίτες/ΣΥΡΙΖΑ

Το επιτυχημένο πρότυπο του Μπίστη. Ο Νικόλας μας έχει αλλάξει 7 κόμματα, χωρίς να εκλεγεί με κανένα, ο Γλέζος από την άλλη έχει εκλεγεί με 3 διαφορετικά. Δε σε χάλασε Μπίστη. Ναι αλλά ο Μπίστης, χωρίς να έχει εκλεγεί έχει γίνει (υφ)υπουργός, ενώ ο Γλέζος ποτέ.  Ο Γλέζος, όμως έχει βραβείο Λένιν. Αποφασίστε εσείς για το αποτέλεσμα. Επιστρέφοντας στο Γλέζο, το κατέβασμα της σημαίας την περίοδο της κατοχής, του εξασφάλισε την εκλογή για 70 χρόνια περίπου. Δεν το λες και άσχημα. Εξελέγη με την (κανονική) ΕΔΑ πριν τη Χούντα, και μετά τη δικτατορία προσπάθησε να την νεκραναστήσει. Στο μεταξύ είχε αποχωρήσει από το ΚΚΕ, το 1968 με τη διάσπαση, παρόλα αυτά δεν βρέθηκε στο λεγόμενο «εσωτερικό». Η προσπάθειά του, να αναστήσει την ΕΔΑ, δεν το λες ότι στέφθηκε και με επιτυχία. Γι αυτό άλλωστε και ο ίδιος βρέθηκε –και εξελέγη Νίκο Μπίστη- στο ΠΑΣΟΚ. Ανεξαρτητοποιήθηκε και έπειτα παραιτήθηκε από βουλευτής. Ξανακινείται το 2000, όταν και κατεβαίνει υποψήφιος με τον Συνασπισμό πλέον. Δύο χρόνια αργότερα, ιδρύει τους Ενεργούς Πολίτες, τους οποίους διατηρεί μέχρι και σήμερα, και οι οποίοι δρουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Εξελέγη ευρωβουλευτής το 2014, πρώτος σε ψήφους ανάμεσα σε όλα τα κόμματα. Ακούς Νίκο Μπίστη; Ήθελε να γυρίσει στην εγχώρια πολιτική σκηνή, όμως επιλαχών ευρωβουλευτής είναι ο Στέλιος Κούλογλου, που τα έχει ψιλοσπάσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε τον καρφώσανε στις Βρυξέλλες. Γενικά ο Μανώλης ο Γλέζος, διακατέχεται από μια τάση, να θεωρεί ότι παραβρέθηκε σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας της ανθρωπότητας. Έχει πάθει -κατά το κοινώς λεγόμενο- Απόστολο Κακλαμάνη. Χτυπημένος από τη συγκεκριμένη νόσο, ο Μανώλης Γλέζος, δήλωσε πρόσφατα, ότι ήταν στην επιχείρηση ανατίναξης της Μεγάλης Βρετάνιας. Οκ. Όχι δεν ήσουν. Δεν σε θυμάται κανένας από αυτούς που ήταν. Τέλος.

      Μάκης (Μαυρουδής) Βορίδης 4 Κόμματα ΕΠΕΝ/Ελληνικό Μέτωπο/ΛΑΟΣ/ΝΔ
Ας περάσουμε λίγο και στην άλλη πλευρά, γιατί τους προερχόμενους από την ευρύτερη –ευρύτατη- «αριστερά» τους ψιλο-εξαντλήσαμε. Ο Μαυρουδής Βορίδης. Άξιο τέκνο του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου. Διορίστηκε πρόεδρος της ΕΠΕΝ, διάδοχος του Νίκου Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής. Εύγε. Ήταν η εποχή, που ο Μαυρουδής, τα έλεγε και τα έπραττε, τσεκουράτα! Ήταν «ακτιβιστής της δεξιάς» κατά δήλωση του ιδίου, στην εκπομπή –ποιανού άλλου- του Σταύρου Θεοδωράκη. Και έπειτα ήρθε το Ελληνικό Μέτωπο και οι κουμπαριές με τον Λεπέν. Την εποχή εκείνη, το κόμμα του Μάκη του Βορίδη, ήταν σα να λέμε η «σοβαρή Χρυσή Αυγή» που τόσο θέλει ο Μπάμπης. Ο Μάκης, στα 10 χρόνια που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό Μέτωπο, πρόλαβε να ξεπλύνει την μοναδική ακροδεξιά τρομοκρατική οργάνωση στην Ελλάδα την «ΜΑ.Β.Η.» (Μαχητές Βορείου Ηπείρου), η οποία μάλιστα πραγματοποίησε χτύπημα με νεκρούς στην Αλβανία. Υπήρξαν ύποπτοι, όμως ο Μάκης τους έδωσε άλλοθι λέγοντας ότι εκείνες τις μέρες παραβρίσκονταν όλοι στο συνέδριο του κόμματός του. Έκλεισε το μαγαζί όταν αποφάσισε να ενταχθεί στο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και να διεκδικήσει την εκλογή του με καλύτερους όρους. Τα κατάφερε και μάλιστα στην κυβέρνηση Παπαδήμου του 2011-2012, υπουργοποιήθηκε! Ο Μάκης, μάλιστα, είναι μαζί με τον Άδωνι και τον τιτάνα της πολιτικής Γιώργο Ανατολάκη που έχουν γράψει στην ιστορία της βουλής την θρυ –wait for it- λική ερώτηση για τους ψεκασμούς. Ερώτηση που έδωσε το όνομά της σε ένα κόμμα. Άλλο από αυτό που την έκανε. Η ερώτηση έχει γίνει από τους βουλευτές του ΛΑΟΣ, όμως εξελικτικά για κάποιο λόγο χρεώθηκε στους ΑΝΕΛ. Ο ψεκασμένος Υπουργός Μεταφορών λοιπόν, όταν ο δεξιός Καρατζαφέρης αποφάσισε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, είχε γλυκαθεί αρκετά από την υπουργική του καρέκλα. Μεταπήδησε στη ΝΔ και πλέον υπάρχουν φήμες που τον θέλουν επικρατέστερο για τη διαδοχή του Μεσσήνιου άσου Αντώνη Σαμαρά. Άξιος διάδοχος Αβερωφικής παιδείας. Φωτιά και –κυρίως- τσεκούρι!

      Βασίλης Οικονόμου ΠΑΣΟΚ-Άρμα Πολιτών-Ελεύθεροι Πολίτες-ΔΗΜΑΡ-ΝΔ
Ο άνθρωπος-αφορμή για να γραφτεί αυτό το κείμενο. Δεν σε άκουσα ανόητο ΠΑΣΠιτάκι; Προδότης; Ο Βασίλης ο Οικονόμου; Λοιπόν, άκου και νιώσε δέος, μικρέ. Ο Βασίλης Οικονόμου, έχει υπάρξει διαολεμένα bad-ass στα νιάτα του. ΑρχιΠΑΣΠίτης και ανοιχτά τραμπούκος, μικρέ. Εκείνος, δεν τα έβαζε με τους καγκουρο-ΔΑΠίτες που τα βάζεις εσύ. Τα έβαζε στις σχολές με τους Κένταυρους και τους Ρέιντζερς. Κατάλαβες; Η σημαία του Πολυτεχνείου, σου αρέσει ΠΑΣΟΚόπαιδο; Ε, σε αυτόν οφείλεις ότι την έχετε. Και δεν κάνω πλάκα. Την κλείνει σε θυρίδα από το 1995. Τότε ο Βασίλης ήταν πρόεδρος της ΠΑΣΠ ΑΕΙ. Νίκο Μπίστη; Αλήθεια, δεν στο κάνω επίτηδες, αλλά θέλω να σου πω ότι ο Βασίλης Οικονόμου, εξελέγη το 2000. Και το 2004. Και το 2007. Και το 2009. Ρε φίλε, το καταλαβαίνεις; Α. Ο Βασίλης –Νίκο- ήταν ανάμεσα στους 3 ΠΑΣΟΚους που διαγράφηκαν όταν ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο. Εκείνος, μαζί με τον Δημαρά και τη Σακοράφα. Μαζί με το Δημαρά, έφτιαξαν το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών. Για κάποιο λόγο δεν τα βρήκαν και χώρισαν τα τσανάκια τους. Αν και η Wikipedia αναφέρει ότι ο Οικονόμου αποχώρησε μαζί με 250 μέλη του Άρματος και έφτιαξαν τους Ελεύθερους Πολίτες, φαντάζομαι ότι κάποιος ξέχασε να βάλει την υποδιαστολή και εννοούσε 2,50. Πήγε στη ΔΗΜΑΡ, γιατί του αρέσουν τα δύσκολα. Και, Νίκο. Εξελέγη. Για 5η φορά το 2012. Οι εκλογές του 2015, δεν έχουν γίνει ακόμα, αλλά ρε Νίκο Μπίστη, ο Βασίλης Οικονόμου έχει εκλεγεί πριν καν ξεκινήσουν, το πιστεύεις; Ναι ρε, πήγε στη ΝΔ. Και ξέρεις γιατί; Απλά για να αποδείξει το οξύμωρο της συγκυρίας. Η ΝΔ να έχει βουλευτή που δεν έχει ψηφίσει κανένα μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει την Τζάκρη που έχει ψηφίσει και τα τρία. {Ναι, Νίκο. Το ξέρω ότι ούτε εσύ ψήφισες κανένα. Με μια διαφορά. ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ.} Κάτι τελευταίο. Ο Βασίλης Οικονόμου περιμένει να του κατοχυρωθεί το ρεκόρ των περισσότερων κομμάτων ανά χρόνο. Αν βγάλει τη χρονιά στη ΝΔ, τότε θα έχει μ.ο. για τα τελευταία 5 χρόνια 1 κόμμα/χρόνο.  

Όσοι δεν κατάφεραν να μπουν στη λίστα
Η πίεση του χρόνου, η αγωνία του αρχισυντάκτη και η συγκυρία μας αναγκάζουν να μην κλείσουμε καν δεκάδα. Παρά να μείνουμε στους 7, που ήταν όμως υπέροχοι. Στη λίστα μας, δεν κατάφεραν να μπουν και θα τους τιμήσουμε με σύντομη αναφορά οι: Βασίλης Παϊτέρης. Υποψήφιος με την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά το 1993. Τον συνεπήρε η ίδρυση του ΔΗΚΚΙ και ήταν υποψήφιος με αυτό. Το 2004 όμως, όντας υποψήφιος με τη ΝΔ αυτή τη φορά δίνει σόου έξω από τη Ρηγίλλης όταν η νίκη του Κώστα Καραμανλή, ανακοινώνεται πλέον επίσημα. Το βίντεο στο οποίο ο Βασίλης Παϊτέρης πανηγυρίζει τη νίκη της ΝΔ τραγουδώντας «τα λόγια τα κλειδωμένα» έκανε το γύρο του διαδικτύου. Δυστυχώς το εν λόγω βίντεο, που δεν κατάφερα να εντοπίσω, έφτασε το 2012 στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και παρά τα χαλαρά κριτήρια για τους υποψηφίους, αποφάσισαν να κόψουν τον αγαπημένο μας Παϊτέρη, που τον λες και «τσιγγάνο Μπίστη».

Ακόμα αφήνουμε απ’ έξω, τον εκδότη και ευρωβουλευτή πλέον Γιώργο Κύρτσο, που έχει κάνει την διαδρομή ΚΚΕ (χωρίς όμως ποτέ να είναι υποψήφιος) –ΝΔ-ΛΑΟΣ και έπειτα πάλι ΝΔ, γιατί δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Την ιστορία του Σπύρου Λυκούδη, που παρατήρησα λέγοντάς τη σε γνωστούς πως είναι ενδεδειγμένο φάρμακο για τις αϋπνίες… Της ανιψιάς του Μητσοτάκη, Αντιγόνης Λυμπεράκη, που για να καταλήξει φέτος στο Ποτάμι, έχει κάνει τη διαδρομή ΚΚΕ-Συνασπισμός-Δράση. Της Χρυσούλας Γιαταγάνα, που έχει περάσει ως συνεργαζόμενη στα αυτοδιοικητικά από το ΚΚΕ, ήταν βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων και πριν κλείσουν τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε τσάρκες προς την Κουμουνδούρου, μήπως και συμπεριληφθεί σε αυτά. Της Ραχήλ Μακρή, που πέρα από τη γνωστή της πορεία από τους ΑΝΕΛ στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο, πως ήταν στο «ΠΑΜΕ Δικηγόρων της Κοζάνης». Του Στέφανου Μάνου, βουλευτή και βιομήχανου, που πέρασε κατά σειρά από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. Έφτιαξε κόμμα, τους Φιλελεύθερους και έπειτα τη Δράση, για να καταλήξει στο Ποτάμι, ενώ έχει ξεκινήσει την καριέρα του σχεδόν χρεοκοπώντας ως διευθυντής την Αλλατίνη. Του Στάθη Παναγούλη, γνωστού και ως «Βασίλη Οικονόμου» του προοδευτικού τόξου της δεκαετίας με τις βάτες. Πέρασε από Ένωση Κέντρου, έφτιαξε την ΕΣΠΕ, την πήγε στο ΚΚΕ, με το οποίο και εξελέγη, ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ, πέρασε για ένα φεγγάρι από το ΚΟΔΗΣΟ φτάνοντας τέλος στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου κυνηγάει όσους υποψήφιους περιλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια και έχουν ψηφίσει μνημόνια, για να τους στείλει σε ειδικά δικαστήρια. Αλλά και τους λιγότερο γνωστούς Στάθη Γιώτα με καριέρα στην Ένωση Κέντρου, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μετά στον Συνασπισμό και έπειτα το 1993, στην Πολιτική Άνοιξη, για να καταλήξει και πάλι στο ΠΑΣΟΚ. Και τέλος την ιστορία του Γιώργου Αλεξάτου, που πέρασε και αυτός σαράντα κύματα, αν και το think tank που συγκρότησα για το συγκεκριμένο κείμενο, θεωρεί ότι κάτι ξεχνάμε. Ξεκίνησε από το ΚΚΕ, έφυγε με το ΝΑΡ, πήγε στην ΑΡΑΝ, συμπαρατάχθηκε με την «πρωτοβουλία των 1000» που τελικώς κατέληξε στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Πλατεία Μπελογιάννη» που αν το έχεις διαβάσει, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για εραστή της ιδέας της «Παναριστεράς».


Σας ευχαριστούμε όλους για τις αναμνήσεις!

Ρένα Μπουεναβεντούρα Δουρου-τι

Υστερόγραφο Ρένας
και για να μην ξεχνιόμαστε... Βάρκιζα τέλος!


Τα λέει και ο Μάκης, μετά το 5.25 στο παραπάνω βίντεο
Γιατί κι οι μπολσεβίκοι αριστερή κυβέρνηση ανέτρεψαν -για να μην ξεχνιόμαστε..

ΚΕΡΚΥΡΑ- επιχείρηση Public.....συνεχεια

ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Σαμάρα 6 Κέρκυρα



Η επιχείρηση Public δίνοντας συνέχεια στο θέμα του κλεισίματος του υποκαταστήματος
στο Σολάρι απέλυσε εκδικητικά και τρομοκρατικά τον προϊστάμενο στην προσπάθεια της
να εκφοβίσει και τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Παράλληλα, προσπάθησε να διασπάσει
τους εργαζόμενους προτείνοντας τους να απορροφηθούν από το άλλο κατάστημα χωρίς
ωστόσο να δίνει κάποια εγγύηση για την εργασία τους. Το εργατικό κίνημα έχει εμπειρία
από τέτοιες μεθοδεύσεις που στόχο έχουν να κάνουν τους εργαζόμενους να παραιτηθούν
από τα δικαιώματα τους έτσι ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να τους αρπάξει και την τελευταία
δεκάρα για να αυξήσει ακόμα παραπέρα τα κέρδη του.
Η συγκεκριμένη επιχείρηση αφού καλά καλά ξεζούμισε τους εργαζόμενους, για πάνω
από έναν χρόνο, με την εντατικοποίηση της δουλειάς και μισθούς πείνας, ανακοίνωσε
ότι κλείνει το υποκατάστημα στο Σολάρι. Το πρόσχημα είναι ότι κάλυψε το πλάνο της
μόνο κατά 98% και όχι στο 100%! Γι’ αυτόν το λόγο αποφάσισε να πετάξει στο δρόμο
τους 11 εργαζόμενους του υποκαταστήματος. Πρόκειται για την ίδια επιχείρηση που το
προηγούμενο διάστημα αυτοπροβαλλόταν ως «ελληνική επιχείρηση που εν καιρώ κρίσης
ανοίγει νέα καταστήματα και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας».
Φαίνεται για ακόμα μια φορά πως αυτό που κλείνει τις επιχειρήσεις και στέλνει στην
κόλαση της ανεργίας χιλιάδες εργαζόμενους είναι το συνεχές κυνήγι όλο και μεγαλύτερου
κέρδους και όχι οι αγώνες για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.
Αέρα στα πανιά των μεγαλοεργοδοτών δίνει και η στήριξη που παρέχουν όλες οι
κυβερνήσεις, καθώς και όλα τα κόμματα που στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ανεξάρτητα
από το τι λένε πολλές φορές στους ίδιους τους εργαζόμενους, για να τους εξαπατήσουν.
Γίνεται πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει
την κατάσταση μόνος του. Οι μεγαλοεργοδότες αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και για
αυτό έχουν πάρει όλα τα μέτρα και έχουν ενιαία στάση απέναντι στους εργαζόμενους. Το
ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και όλοι οι εργαζόμενοι, να στηριχτούμε στη δύναμή μας, να
συσπειρωθούμε και να οργανωθούμε όλοι στα σωματεία μας. Να παλέψουμε με ταξικό
προσανατολισμό και σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, μαζί με τους μικρούς αγρότες
και αυτοαπασχολούμενους-ΕΒΕ, ώστε να βάλουμε φρένο στον αντιλαϊκό κατήφορο
που βιώνουμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει και που θα μπορέσουμε να
ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες.
Καλούμε τους εργαζόμενους και όλο τον κερκυραϊκό λαό να συμπαρασταθούν έμπρακτα
στον αγώνα των 11 εργαζομένων του Public στο Σολάρι. Καταγγέλλουμε την απόφαση
της εργοδοσίας και απαιτούμε το κατάστημα να παραμείνει ανοιχτό χωρίς να γίνει καμία
απόλυση.

Κέρκυρα, 13 Γενάρη 2015 

Οι Γάλλοι νεκροί και οι «Άλλοι Νεκροί»

 Οι Γάλλοι νεκροί και οι «Άλλοι Νεκροί»

Jacques Émile Massu
Αναδημοσίευση από το "Αριστερά και πολιτική"*
______
Φυσικά η καταδίκη των τρομοκρατικών επιθέσεων και δολοφονιών στη Γαλλία, από φανατικούς ισλαμιστές είναι αυτονόητη.

Αυτονόητη είναι και η καταδίκη των επιθέσεων φανατικών εθνικιστών κατά μουσουλμάνων και εγχρώμων στην Γαλλία και αλλού, τις οποίες πνίγουν οι ειδήσεις. Και αυτές οι επιθέσεις δεν ξεπερνιούνται με διακηρύξεις ότι «όλοι είναι ίσοι στη Γαλλία» και δεν θα γίνουν πράξεις αντεκδίκησης.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα ενός τεράστιου σκηνικού ταξικού, εθνικού και ενδοϊμπεριαλιστικού πολέμου που άνοιξαν οι ιμπεριαλιστές και δεν μπορεί ποτέ να λήξει παρά μόνο με την ήττα των ιμπεριαλιστών. Μέχρι τότε θα συνεχίζονται τα ατέρμονα «επεισόδια» ταξικών και εθνικών συγκρούσεων είτε παίρνοντας τη μορφή πολέμου πολιτισμών, ιερών πολέμων, είτε επιθέσεων της… Δυτικής Δημοκρατίας, είτε επιθέσεων του φασισμού κλπ σε τοπικό, εθνικό, περιφερειακό και δυστυχώς παγκόσμιο επίπεδο πολέμων. Στο υπόβαθρο πάντως, πάντα υπάρχει ο ταξικός πόλεμος κατά τη παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Οι αντεκδικήσεις, με αφορμή τις τελευταίες δολοφονίες, άρχισαν ήδη στη Γαλλία και σε λίγο θα διευρυνθούν σε όλη την Ευρώπη και πιθανόν στη Μ. Ανατολή, μετά και την έμμεση νομιμοποίηση τους από τις μεγάλες διαδηλώσεις τις οποίες τίμησαν με τη συμμετοχή τους όλοι οι υποκριτές ιμπεριαλιστές ηγέτες της Ευρώπης που έτρεξαν να πάρουν και αυτοί νομιμοποίηση των σκληρών μελλοντικών μέτρων.

Ειδικά για τη Γαλλία στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Η ιμπεριαλιστική Γαλλία έχει τόσα ιστορικά και πρόσφατα εγκλήματα στην πλάτη της που δεν την παίρνει παριστάνει το θύμα των ισλαμιστών κάνοντας πως δεν ξέρει ούτε ποιος τους δημιούργησε, ούτε τι τους προκάλεσε.

Μήπως πρέπει να της θυμίσουμε τα απίστευτα εγκλήματα πχ στην Αλγερία για να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να παριστάνεις τον εκπρόσωπο του «Δυτικού Πολιτισμού» και να δολοφονείς μαζικά ένα λαό; Μήπως πρέπει ρωτήσουμε γιατί ακριβώς, βομβάρδιζε τους Λίβυους αν όχι για να τους κλέψει τζάμπα το πετρέλαιό της χώρας τους;

Η σιωπή των Γάλλων

Θα διευκρινίσω ότι ο γαλλικός λαός μπορεί να καταδικάζει γενικώς κάθε έγκλημα και βία «από όπου και αν προέρχεται» αλλά τα μέσα ενημέρωσης της καπιταλιστικής εξουσίας και του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού κράτους τους κατάφεραν να τους κάνουν να καταδικάζουν τελικά μόνο τη βία των άλλων εναντίον τους. Η χειραγώγηση των συνειδήσεων αυτού του λαού (όπως και άλλων πχ Γερμανών, Άγγλων κλπ) είναι τόσο μεγάλη ώστε, όταν το κράτος τους βομβαρδίζει άλλες χώρες η πλειοψηφία χειροκροτεί και ψηφίζει προέδρους που βομβαρδίζουν και όταν οι άλλοι δολοφονούν Γάλλους αγανακτούν και βγαίνουν στους δρόμους!

Αυτές οι αντιφάσεις δεν λύνονται μέσα στο πλαίσιο της εξουσίας του κεφαλαίου. Και αυτό γιατί αυτή η εξουσία αυτή είναι συνυφασμένη με κάθε καταπάτηση δικαιωμάτων, λαών, πολιτών, εργαζομένων που κάνει αδύνατη την μη χειραγώγηση των συνειδήσεων ώστε να τα νομιμοποιεί. Διαφορετικά επιλέγει τις δικτατορίες μέχρι η πλειοψηφία των λαών να συμβιβαστεί και πάλι με την αντίφαση, της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας» του λαού και της ταυτόχρονης ελευθερίας των εγκλημάτων της εξουσίας.

Μιας και οι δράστες των επιθέσεων στη Γαλλία ήταν Αλγερινοί ας δούμε κάποιες ιστορικές πλευρές.

Οι Γάλλοι που βρήκα μπροστά μου κατά καιρούς, πάντα παρεξηγούνταν όταν τους ρωτούσα γιατί δολοφόνησαν οι αρχές τους, το (ιμπεριαλιστικό) κράτος τους , η «Δημοκρατία» τους, 1,5 εκ Αλγερινούς στον πόλεμο της απελευθέρωσης και δεν ζήτησαν, ως το 2012, καμιά συγνώμη έστω για τα μάτια του κόσμου.

Δεν άκουγαν την ερώτηση που τους έκανα, για ποιό λόγο ήταν σε ξένη χώρα, γιατί είχαν υπόδουλο το λαό της, γιατί είχαν εκεί στρατό αστυνομία, βασανιστές, εκτελεστές.

Δεν απάντησαν ποτέ, τι άποψη έχουν, αν οι Αλγερινοί κατάφερναν να εισβάλουν στην Γαλλία και να αρχίσουν να βασανίζουν και να εξοντώνουν Γάλλους γιατί δεν θα «πειθαρχούσαν στη νομιμότητα»(!) του κατακτητή και γιατί δεν θα αποδέχονταν την… ανωτερότητα του πολιτισμού των Αλγερινών!

Δεν απάντησαν ποτέ πως είναι δυνατόν η δημοκρατία τους να θεωρεί όλους τους ανθρώπους ίσους με ίσα δικαιώματα αλλά κανένα δικαίωμα δεν έδιναν στους ανθρώπους Αλγερινούς.

Δεν απάντησαν ποτέ, πως ήταν δυνατόν να ψηφίζουν στη Γαλλία δημοκρατικά (ιμπεριαλιστικές) κυβερνήσεις οι οποίες βασάνιζαν, σκότωναν και κρατούσαν υπόδουλους άλλους λαούς. Τη δημοκρατία τους και το δημοκρατικό δικαίωμα έτσι το καταλάβαιναν; Με το θάνατο και την υποδούλωση των άλλων;

Φυσικά δεν θα απαντήσουν ούτε και τώρα γιατί η πλειοψηφία τους ψήφιζε και χειροκροτούσε τους προέδρους τους όταν βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, την Λιβύη. Ούτε θα απαντήσουν γιατί διακαώς θέλουν οι πρόεδροί τους να βομβαρδίσουν στη Συρία, όχι τους τόσο τους τζιχαντιστές όσο το καθεστώς Άσσαντ που δεν τους προσκυνά.

Τι είναι αυτό που κάνει τους Γάλλους να αγανακτούν για τις δεκάδες δικούς τους νεκρούς τους από τους φανατικούς ισλαμιστές αλλά να μην αγανακτούν (η πλειοψηφία) από τα χιλιάδες θύματα των δικών τους επιθέσεων.

Δεν απαντούν, πόσο ωραίο είναι η κυβέρνησή τους να εξοπλίζει μισθοφόρους ισλαμιστές τρομοκράτες στη Λιβύη και στη Συρία, τους οποίους ονομάζει δημοκράτες(!) και οι οποίοι σκοτώνουν χιλιάδες αδιακρίτως και ποτέ δεν έχει αντιδράσει έστω ένα σεβαστό μέρος των πολιτών της;

Επί τέλους ας μας κάνουν έναν ιστορικό απολογισμό. Πόσα εκατομμύρια ήταν οι νεκροί των δικών τους επιθέσεων και υποδούλωσης λαών στην Αλγερία, Μαυριτανία, Σενεγάλη, Τσαντ, Μάλι, τέλος πάντων, στις γαλλικές αποικίες, πόσοι στην Ινδοκίνα και ειδικά στο Βιετνάμ, πόσοι στην Συρία όταν είχαν την Εντολή της ΚτΕ και πόσοι ήταν οι Γάλλοι νεκροί;

Δεν απάντησαν ποτέ.

Ας δούμε και ένα άρθρο για τα έργα και ημέρες των Γάλλων ιμπεριαλιστών στην Αλγερία:

Ο Γάλλος στρατηγός που εξόντωσε 1,5 εκατομμύρια μουσουλμάνους

Οι Ναζί είχαν συναντήσει πολλές φορές στις γαλλικές πεδιάδες εκείνο τον Γάλλο  αντισυνταγματάρχη των τεθωρακισμένων. Ήταν ανάμεσα σε χιλιάδες Γάλλους πατριώτες που κάνανε το χρέος τους να αμυνθούν στις στρατιές του Χίτλερ.
Αυτή την δίψα για δράση και κάψα να «προστατέψει» την πατρίδα του την διατήρησε αυτός ο συνταγματάρχης για πολλά χρόνια ώσπου το Γαλλικό κράτος τον έστειλε στην γαλλική Αλγερία να καταστείλει τους βάρβαρους μουσουλμάνους  τρομοκράτες που δημιουργούσαν προβλήματα στους Γάλλους «διαφωτιστές». Από το 1830 οι Γάλλοι δίνανε τα φώτα του γαλλικού πολιτισμού και άλλαζαν τα φώτα του Αλγερινού. Ο άλλοτε αντιστασιακός αντισυνταγματάρχης και πλέον ταξίαρχος Jacques Massu θα έκανε τον σημαντικότερο και χειρότερο πόλεμο της καριέρας του.

Ο Γαλλικός Διαφωτισμός έβγαλε το μαχαίρια, γιατί άραγε; “Βρε υπανάπτυκτοι μουσουλμάνοι τι στον κόρακα θέλετε και μας ζαλίζετε; Εδώ όλος ο κόσμος μιλάει για Διαφωτισμό και γαλλική μόδα και σείς το παίζετε δύσκολοι;”

Όταν ο Massu έφτασε το 1955 για να βάλει τάξη βρήκε μια «αχάριστη» Αλγερία 9 περίπου εκατομμυρίων Αλγερινών με τους 9 στους 10 να μην ξέρουν την αλφαβήτα τους. Μορφωμένοι ή σπουδασμένοι Αλγερινοί ούτε στα όνειρά τους δεν υπήρχαν. Από τα τόσα εκατομμύρια πεινασμένων Αλγερινών δεν υπήρχαν ούτε 200 πτυχιούχοι φαρμακοποιοί ή γιατροί. Οι ευρωπαίοι, εκ των οποίων οι περισσότεροι Γάλλοι, ήλεγχαν τα πιο εύφορα φιλέτα της χώρας και τις πιο εκσυγχρονισμένες και παραγωγικές δυνατότητες αφήνοντας του γηγενείς με το κοράνι στο χέρι. Το Αλγέρι και το Οράν είχαν μετατραπεί σε αφρικανικά Παρίσια χωρίς να θυμίζουν μουσουλμανική πόλη. Οι θέσεις κλειδιά στην κυβέρνηση και τα επαγγέλματα, τα πετρέλαια και οι βιομηχανίες ανήκαν αποκλειστικά σε Γάλλους και όχι στους γηγενείς συγκεντρώνοντας μια τοπική ισχύ που δεν μπορούσε ούτε το Παρίσι να την ανατρέψει. Για να επιζήσουν οι εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι που ζούσαν στην ανέχεια κατέφευγαν είτε στα εύφορα τσιφλίκια των Γάλλων μεγαλογαιοκτημόνων που τους έστυβαν στην δουλειά είτε στην Γαλλία… εκεί να δεις τι τραβούσαν.

Ε, είδαν και απόειδαν οι αραπάδες και είπαν οι άνθρωποι να διαμαρτυρηθούν. Όταν όμως και τότε φάγανε σφαλιάρες από τους Γάλλους σκέφτηκαν μήπως, λέμε μήπως ρίξουν καμιά τουφεκιά. Εκεί κάτι άρχισε να γίνεται. Μαζεύτηκε μια ομάδα ανθρώπων χωρίς καμιά ιδιαίτερη μόρφωση αλλά με στρατιωτική πείρα και αποφάσισε να αντισταθεί ένοπλα.  Είχαν τον θράσος να θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι χωρίς να καταδικάζουν την βία από όπου και αν προέρχεται. Το όνομά της οργάνωσης ήταν ΕΑΜ, Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο -ώπα- και θα τα έβαζε με τον κύριο Massu τον στρατιωτικό απεσταλμένο του Παρισιού.

Όταν έφτασε λοιπόν ο Γάλλος αξιωματικός τον Ιούνιο του 1955 εκεί κάτω, για να ξεπεράσει τις δυσκολίες καταστολής ετοιμοπόλεμων ανταρτών που γνώριζαν το έδαφός τους, χρειαζόταν πληροφορίες και γνώσεις για τον πολιτισμό τους και τον τρόπο που δρούσαν. Ο Μassu δεν καταλάβαινε Χριστό, είχε δώσει το ελεύθερο στους στρατιώτες και αξιωματικούς να απελευθερώνουν τα ελεεινά ενστικτά τους χωρίς κανένα όριο έτσι ώστε να βασανίζουν ό,τι βρίσκουν αποσπώντας έτσι πληροφορίες. Στην μεγάλη μάχη του Αλγερίου που ξέσπασε το 1957, ο Ταξίαρχος κέρδισε καταφέρνοντας να ταυτοποιήσει και να συλλάβει την ηγεσία των επαναστατών εφαρμόζοντας απίστευτες ανακριτικές μεθόδους και βασανιστήρια. Σε εκείνη τη μάχη συνελήφθησαν πάνω από 24.000 Μουσουλμάνοι ενώ 3.000 απλά εξαφανίστηκαν από προσώπου γης. Πολλούς τους πήγαιναν βόλτα με τα ελικόπτερα και τους πετούσαν στην θάλασσα για να τους σκοτώσουν διασκεδάζοντας. Το πρόβλημα ήταν βέβαια ότι πολλά πτώματα τα ξέβραζε η θάλασσα στις ακτές και οι γραφικοί ανθρωπιστές διαμαρτύρονταν. Ο Paul Teitgen ο γενικός γραμματέας της γαλλικής αστυνομίας στο Αλγέρι που στα νιάτα του βασανίστηκε από την Γκεστάπο, έφριξε από τις μαζικές εκτελέσεις και βασανισμούς αμάχων υποβάλλοντας την παραίτησή του.  Ακόμα και ένας ταξίαρχος των ειδικών δυνάμεων ζήτησε επειγόντως μετάθεση στη Γαλλία νιώθοντας αηδιασμένος από τις απάνθρωπες και χωρίς στρατιωτική αξία  τακτικές της γαλλικής κυβέρνησης.

Στου κουφού την πόρτα.. Οι πιστοί αξιωματικοί του Massu βρήκαν μέση λύση: βάζανε τσιμέντο στα πόδια των συλληφθέντων και μετά τους πετούσαν στην θάλασσα ώστε να μην τους βρει ποτέ κανείς.. Σε άλλους αιχμαλώτους χρησιμοποιούσαν τα γεννητικά τους όργανα ή τους βίαζαν, τους κρατούσαν ώρα το κεφάλι μέσα στο νερό ή τους κάνανε ηλεκτροσόκ, τους χύνανε στις φλέβες ορό αλήθειας και σε άλλες περιπτώσεις τους στερούσαν τον ύπνο. Τα βασανιστήρια περισσότερο αποσκοπούσαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο παρά να αποσπάσουν πληροφορίες.

Μέσα σε 8 χρόνια ο στρατός του Massu, που έφτασε να αριθμεί πάνω από 500.000 άνδρες έτοιμους για όλα, άφησε πίσω του 1,5 εκατομμύριο Αλγερινά πτώματα είτε από μάχη είτε από βασανιστήρια είτε από τις γενικότερες συνθήκες που προκάλεσε ο πόλεμος (όπως ξεσπίτωμα). Η νίκη ήταν πλήρης, ο πολιτισμός νίκησε.

Το γαλλικό κράτος τίμησε τον σφαγέα προάγοντάς τον σε στρατηγό το 1958 αλλά ταυτόχρονα κατάλαβε ότι έστρεψε όλη την ανθρωπότητα εναντίον της Γαλλίας με τα έκτροπα του αστεράτου παπάρα της. Η γαλλική νομιμότητα τινάχτηκε στον αέρα λόγω «υπερβολικής νίκης». Έτσι, την άνοιξη του 1958 η γαλλική κυβέρνηση ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τους Αλγερινούς. Εμ, ο κόσμος εξελισσόταν αφήνοντας τις αποικίες και η πατρίδα του Φουκώ δεν γινόταν να σφυρίζει ανυποψίαστα.

Του Massu του ήρθε κόλπος! «Μα κάθομαι και εξοντώνω τόσα μουσουλμανικά κατακάθια και σεις διαπραγματεύεστε; Θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε». Έχοντας με το μέρος τον Στρατό απείλησε να ρίξει τους αλεξιπτωτιστές του στο Παρίσι και να τα κάνει λίμπα αν δεν ικανοποιούνταν τα αιτήματά του – που δεν είναι του παρόντος να τα αναφέρουμε. Μαντέψτε… ο σφαγέας της Αλγερίας κατάφερε να πετσοκόψει και την 4η Γαλλική Δημοκρατία. Οι Γάλλοι πολιτικοί υπάκουσαν.
Τέλος πάντων, μόλις το 2012, ο Φρανσουά Ολάντ αναγνώρισε την σφαγή εκατοντάδων Αλγερινών του Παρισιού από την γαλλική αστυνομία το 1961 ως αντίποινα, δηλαδή μισό αιώνα μετά. Ο χρόνος αγιοποίησης και αναγνώρισης των σφαγιασμένων σκιτσογράφων της 7ης Ιανουαρίου 2015 είναι κατά μισό αιώνα μικρότερος από τον αντίστοιχο εκείνων των πετσοκομμένων Αλγερινών του 1961… 

Οι Γάλλοι έχουνε άλυτα θέματα.

ΚΕΡΚΥΡΑ-αθλιότητες της εργοδοτικής παράταξης και του προέδρου του Εργατικού Κέντρου

Για αθλιότητες της εργοδοτικής παράταξης και του προέδρου του Εργατικού Κέντρου ενόψει εκλογών, κάνει λόγο ο Στ. Πελάης, σε οξύτατη ανακοίνωση – απάντησή του (με αποδέκτη κυρίως τον Γ. Χαλικιόπουλο)...



Η ανακοίνωση της Αγωνιστικής Πορείας Ξενοδοχοϋπαλλήλων (παράταξη Πελάη) έχει ως εξής:

Μετά την ομολογουμένως εντυπωσιακή νίκη της παράταξης μας στις εκλογές του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων με ποσοστό 85%, την οριστική συντριβή και την αμετάκλητη συνταξιοδότηση της εργοδοτικής παράταξης με την επωνυμία 'ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ', οι ξενοδόχοι και η μεγαλοεργοδοσία της Κέρκυρας έχουν χάσει τον ύπνο τους. Η υποψηφιότητα του προέδρου του Σωματείου Στ. Πελάη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και η ενεργοποίηση του κλάδου για την εκλογή ξενοδοχοϋπάλληλου βουλευτή τους έχει σπείρει τον πανικό. Μέσα στον πανικό τους έχουν χάσει ψυχραιμία και λογική, βάζουν τα λαβωμένα από την εκλογική ήττα παπαγαλάκια τους να βγάζουν μια ανακοίνωση την ημέρα σε βάρος του προέδρου του Σωματείου και της παράταξης μας.
Παρότι δεν έχουμε καιρό να ασχοληθούμε με τις αθλιότητες της εργοδοτικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του Εργατικού Κέντρου κου Χαλικιόπουλου, γνωστού υποστηρικτή της νεοφιλελεύθερης κας Υδραίου δεν μπορούμε παρά να μην αναδείξουμε το κατάντημά τους.
Μιλούν στην πρώτη ανακοίνωση για σπατάλη στο ταμείο ξενοδοχοϋπαλλήλων όταν η χρήση του έχει εγκριθεί :α) ομόφωνα από την ελεγκτική επιτροπή με την συμμετοχή σε αυτήν και της κας Λίβερη αρχηγό της παράταξής τους, β)ομόφωνα από την γενική συνέλευση με την ψήφο και της δικής τους παράταξης.
Καταγγέλλουν σε 2η ανακοίνωση δήθεν προπηλακισμό για μια λεκτική αντιπαράθεση ρουτίνας που προκάλεσε μέλος της διοίκησης των μουσικών. Ποιοι μιλούν? Αυτοί που μέλη της παράταξής τους στην ΔΕΥΑΚ σάπισαν στο ξύλο τον συνάδελφο τους για ασήμαντη αφορμή.
Μέχρι τις 25 περιμένουμε και άλλες τέτοιες επιθέσεις, είναι δικαιολογημένος ο πανικός του εργοδοτικού και πολιτικού κατεστημένου της Κέρκυρας.
Η εργατική τάξη της Κέρκυρας με το σωστό ψηφοδέλτιο στο χέρι και την κάλπη ανοίγει τον δρόμο της αντεπίθεσης.



Ψέμα πάνω στο ψέμα

Ψέμα πάνω στο ψέμα
«Λένε ψέματα όσοι παρουσιάζουν την Ευρώπη σαν λόχο επιβολής της λιτότητας και της κοινωνικής αδικίας. Υπάρχουν χωρίς αμφιβολία και είναι ισχυρές οι δυνάμεις της συντήρησης. Αλλά η Ευρώπη αλλάζει μέρα με τη μέρα», υποστήριξε σε μία απ' τις ομιλίες του το Σαββατοκύριακο ο Αλ. Τσίπρας, σε ρόλο σοβατζή της μόστρας της ΕΕ που εκτοξεύει καντάρια λάσπης αυταπατών και ψευδαισθήσεων, για τη φύση και την αποστολή της, στα μάτια του λαού.
Σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, λένε ψέματα λοιπόν όσοι αποκαλύπτουν τη φύση της ως ένωσης καπιταλιστικών κρατών εντεταλμένη να προασπίζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους και λέει αλήθεια ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ισχυρίζεται ότι αλλάζει, για να δικαιολογήσει το ρόλο συνηγόρου μιας στρατηγικής επιλογής του ντόπιου κεφαλαίου που έχει αναλάβει.
Μάλιστα, για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του ο Αλ. Τσίπρας αντιπαραθέτει στις «δυνάμεις της συντήρησης» τις δυνάμεις της ...ριζοσπαστικής αλλαγής της ΕΕ. Ποιες είναι αυτές; Οσες αντιτάσσονται στη λιτότητα που τους εμποδίζει να στηρίζουν με ζεστό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους και υπερασπίζονται τη θέση των επιχειρηματικών ομίλων της Ελλάδας στην ΕΕ. Μάλιστα ο Αλ. Τσίπρας τους κατονομάζει κιόλας: Ο Ντράγκι, ο Ολάντ, η εκπρόσωπος της Κομισιόν, ο Μοσκοβισί, ο γερμανικός Τύπος, επιφανείς οικονομολόγοι και διανοούμενοι της Ευρώπης κ.ά..!
***
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, καλεί το λαό να τους εμπιστευτεί και να ακουμπήσει την ελπίδα του για καλύτερη ζωή πάνω σε γνωστά πολιτικά στελέχη των μονοπωλίων. Σαν να είναι χτεσινοί, να μην έχουν γράψει χιλιόμετρα στην υπηρεσία των μονοπωλίων. Μπορεί να είναι σύμμαχοί του στην προσπάθεια να εξασφαλίσει καλύτερους όρους ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα να εξασφαλίσει ενίσχυση με ρευστό των επενδύσεων των μονοπωλιακών ομίλων. Αλλωστε, αυτό εννοούν όταν λένε «να μπει τέλος στη λιτότητα».
Είναι, όμως, αντίπαλοι του λαού. Ολοι αυτοί έχουν βάλει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους κάτω από κάθε αντιλαϊκή απόφαση της ΕΕ, έχουν εγκρίνει το «Σύμφωνο για το Ευρώ». Εχουν αποφασίσει και διπλοσφραγίσει, εφαρμόζουν και υπερασπίζονται μια πολιτική που μεταξύ άλλων προβλέπει: «(...) Οι μισθοί θα πρέπει να βρίσκονται σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα» (...) «Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενίσχυση της αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων» (...) Οι κυβερνήσεις της ΕΕ «δεσμεύονται να συγκρατήσουν τους μισθούς στο δημόσιο τομέα», ώστε να «μην επηρεάζουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα», (...) «Είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αξιοποιηθούν στοχευμένα κίνητρα για την παραμονή στην εργασία των μεγαλύτερων εργαζομένων» (...) «Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που θα προωθούν την ευελιξία με ασφάλεια».
***
Ο λαός βιώνει στη ζωή του την αλήθεια της ΕΕ και της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Ακουσε πολλές φορές υποσχέσεις για ...αλλαγές που έγιναν φτερό στον άνεμο των σαρωτικών αναγκών μιας οικονομίας που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, θεματοφύλακας της οποίας είναι η ΕΕ. Ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα για δαύτην φαίνεται καθαρά στις ίδιες τις αποφάσεις και τις συνθήκες της που με οδυνηρό για τους λαούς τρόπο εφαρμόζονται στην πράξη. Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις όσων έχουν ήδη προγράψει τα συμφέροντα του λαού, υπογράφοντας δεσμεύσεις στο κεφάλαιο, μεταξύ των οποίων κι αυτή για σεβασμό του θεσμικού πλαισίου της λυκοσυμμαχίας του.

Ποιοι «όλοι μαζί»;

Ποιοι «όλοι μαζί»;

Αστικά ΜΜΕ, κόμματα και άλλα επιτελεία άρπαξαν την ευκαιρία του θανάτου αθώων ανθρώπων στο Παρίσι για να ισχυριστούν ότι (πρέπει να) είμαστε «όλοι μαζί» στον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας». Τα πλάνα από τους ηγέτες ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να περπατούν μπροστά από εκατομμύρια διαδηλωτές ερμηνεύτηκαν ως «ένα μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας», που «οι δημοκρατίες πρέπει να δίνουν στους εχθρούς τους».

Εκείνοι που πρωτοστατούν στη δημιουργία και ενίσχυση των τζιχαντιστών, που σκορπούν θάνατο σε Ανατολή και Δύση, δεν είναι και δεν μπορούν «να είναι μαζί» με τους λαούς. Οσοι τσακίζουν τα όποια εργατικά, λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια, όσοι εξαφανίζουν κάθε έννοια ελευθερίας ειδικά μέσα στους τόπους δουλειάς, δεν μπορούν «να είναι μαζί» με τους λαούς. Οσοι αξιοποιούν συστηματικά το «διαίρει και βασίλευε» για να υποτάξουν τους εργάτες χωρίζοντάς τους σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, σε γυναίκες και άντρες, σε νέους και μεγαλύτερους, δεν μπορούν να «είναι μαζί» με τους λαούς. Οσοι κάνουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους και δολοφονούν λαούς για τα συμφέροντα των μονοπωλίων είναι εχθροί των λαών.

Το πού αποσκοπεί το κάλεσμα του «όλοι μαζί» έχει φανεί άλλωστε και παλιότερα. Οτανμ για παράδειγμα, ο λαός μας κλήθηκε να συστρατευτεί με τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Με την 11η Σεπτέμβρη που είναι γνωστό πώς αξιοποιήθηκε.

Βεβαίως, αυτοί που έχουν αντικειμενικά συμφέρον να είναι «όλοι μαζί» κατά των εργαζομένων είναι οι κεφαλαιοκράτες. Οι οποίοι, παρά τις κόντρες και τους ανταγωνισμούς τους στη διαχείριση της κρίσης και τις συνταγές εξόδου από αυτή, παρά τα «μαχαιρώματα» για τη μοιρασιά αγορών, πρώτων υλών και των δρόμων μεταφοράς τους, είναι πάντα ενωμένοι απέναντι στους λαούς.

Αυτή η προκλητική υποκρισία των πολιτικών εκπροσώπων των μονοπωλίων, δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε προσωρινή. Εκδηλώνεται σε μια περίοδο έντασης των αντιλαϊκών μέτρων, σε κάθε χώρα, με ή χωρίς μνημόνια, ενώ δυναμώνει μια καλοσχεδιασμένη προσπάθεια ο λαός όχι μόνο να μην οργανώσει την πάλη του, αλλά και να σκύψει το κεφάλι στην «ανάπτυξη» που χτίζεται πάνω στα συντρίμμια των κατακτήσεών του, να πει κι «ευχαριστώ» για τα ψίχουλα που του δίνουν, ενώ δίπλα του οι πολυεθνικές στήνουν φαγοπότια με το δικό του μόχθο.

Με αφορμή τα γεγονότα στη Γαλλία, τέτοια κελεύσματα «ενότητας» ήδη δυναμώνουν στο δρόμο προς τις κάλπες της 25ης Γενάρη στη χώρα μας. Είναι κι αυτό ενδεικτικό της ανησυχίας των αστών για την αξία των συμπερασμάτων που μπορούν να βγάλουν οι εργάτες σκύβοντας στις εξελίξεις (και τις δολοφονικές ενέργειες στο Παρίσι) με ταξικό κριτήριο και συνειδητοποιώντας ποιον εξυπηρετούν όσα γίνονται και πώς αυτά αξιοποιούνται τελικά σε βάρος τους.

Δυνατό ΚΚΕ, εγγύηση για το σήμερα και το αύριο του λαού

Δυνατό ΚΚΕ, εγγύηση για το σήμερα και το αύριο του λαού
Αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο «Βήμα» και την «Εφημερίδα των Συντακτών»



ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ
Το περασμένο Σάββατο και την Κυριακή δημοσιεύτηκαν οι συνεντεύξεις που παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και το δημοσιογράφο Τάσο Παππά και στο «Βήμα» και τον δημοσιογράφο Β. Χιώτη, αντίστοιχα.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τις απαντήσεις του Δ. Κουτσούμπα στα ερωτήματα που τέθηκαν στις δύο συνεντεύξεις.
Από τη συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών»
  • Για το στόχο του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές και το αν η κατάληψη της τρίτης θέσης είναι ένας ρεαλιστικός στόχος.
«Ο στόχος του ΚΚΕ στις εκλογές της 25ηςΓενάρη είναι να βγει πολύ πιο δυνατό από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Οχι στενά ως κομματικός στόχος, αλλά γιατί μόνον έτσι την επόμενη μέρα θα μπορεί να αισθάνεται πιο σίγουρος ο λαός ότι θα έχει δίπλα του μια δύναμη που θα παλεύει για να κατακτήσει όσα του ανήκουν, για να μην περάσουν νέα μέτρα, νέα μείωση εισοδήματος, για να καταργηθούν όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων, να ανακτηθούν οι απώλειες, να οικοδομηθεί η λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, μέχρι να αναλάβει ο ίδιος την εξουσία. Δε συνηθίζουμε να βάζουμε αριθμητικούς στόχους ή στόχους κατάταξης των κομμάτων. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα φαίνεται ότι υπάρχει πιθανότητα το ΚΚΕ να αναδειχτεί τρίτη δύναμη».
  • Για το αν μπορούμε να έχουμε αλλαγή στη στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ευρώπη στο βαθμό που συμβεί σε εθνικό επίπεδο αυτό που έγινε για πρώτη φορά σε γερμανικό κρατίδιο, με πρωθυπουργό που υποστηρίζεται από τους αριστερούς, τους σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους.
«Για να το καταλάβουν και οι αναγνώστες της εφημερίδας σας: Το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με το αδελφό κόμμα του ΠΑΣΟΚ στη Γερμανία. Βλέπετε, λοιπόν, ότι οι διαφορές δεν είναι αγεφύρωτες.
Η στάση της Γερμανίας δεν διαμορφώνεται από τους πολιτικούς συσχετισμούς και τις συνθέσεις των κυβερνήσεων συνεργασίας της, αλλά από τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων στον ανταγωνισμό τους και εντός της Ευρώπης και διεθνώς με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.τ.λ.
Οσο για το ερώτημα περί αλλαγής στάσης, εξαρτάται για ποια αλλαγή μιλάμε. Ηδη στο εσωτερικό της γερμανικής άρχουσας τάξης υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και προβληματισμός για τη μορφή διαχείρισης και τις προτεραιότητες των διεθνών συμμαχιών της χώρας. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν αφορούν την ουσιαστική βελτίωση της θέσης του λαού, δεν αμφισβητούν τον δρόμο των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων για τη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης. Οπως δείχνουν τα παραδείγματα των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, μια μεταβολή προς πιο επεκτατική διαχείριση δεν συνιστά φιλολαϊκή πολιτική. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην κεντρική γερμανική κυβέρνηση μετέχουν και οι δυο βασικοί πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος, οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλδημοκράτες».
  • Για το αν υπάρχουν προϋποθέσεις στον καπιταλισμό, κάτω από τις οποίες ένα κομμουνιστικό κόμμα θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση.
«Η ιστορική γνώση και πείρα, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη, έχει δείξει ότι όπου συνέβη αυτό είχε αρνητικές και όχι θετικές επιπτώσεις στην ίδια την πάλη του λαού, στον προοδευτικό, ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό προσανατολισμό του κινήματος. Σε όλες τις σχετικές περιπτώσεις είχαμε υπονόμευση του εργατικού κινήματος, διάλυση, εξαφάνιση ή μετάλλαξη ΚΚ, ενσωμάτωσή τους και υλοποίηση αντιλαϊκών ευρωενωσιακών πολιτικών, ανεξάρτητα από τις όποιες αρχικές προθέσεις. Γαλλία, Ιταλία, Κύπρος κ.τ.λ. είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αλλωστε, έχουμε πει ότι το ΚΚΕ έχει βγάλει συμπεράσματα από όλη αυτή την ιστορία και για το '89, όπου μέσω του τότε ΣΥΝ συμμετείχε σε κυβέρνηση αρχικά με τη ΝΔ και σε συνέχεια και με το ΠΑΣΟΚ. Και την πλήρωσε ακριβά αυτή την περίοδο. Αλλοι δυστυχώς δεν λένε να βγάλουν κανένα συμπέρασμα ακόμα».
Από τη συνέντευξη στο «Βήμα»
  • Για την κυβέρνηση στην οποία θα δώσει το «παρών» του το ΚΚΕ.
«Φυσικά το ΚΚΕ δεν είναι αδιάφορο στο θέμα της κυβέρνησης. Λέει καθαρά ότι θα δώσει το "παρών" του σε μια διακυβέρνηση όπου ο ίδιος ο λαός θα είναι στην εξουσία, με άμεση κοινωνικοποίηση του πλούτου, με ταυτόχρονη αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που φρενάρουν μια φιλολαϊκή ανάπτυξη και βάζουν σε κίνδυνο κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της χώρας. Μια διακυβέρνηση που θα καταργήσει αμέσως τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους και φυσικά θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Οπως καταλαβαίνετε, αυτό συνιστά μια ριζικά διαφορετική πολιτική, μια ριζικά διαφορετική κοινωνική οργάνωση και οικονομία».
  • Για την άποψη ότι το ευρώ αποτελεί εγγύηση για το λαό.
«Πόσα χρόνια ο λαός μας ζει μέσα στα συνθήματα για θυσίες, "εθνικούς στόχους" για την ΟΝΕ, το ευρώ, την ΕΕ και τα "χρυσά της κουτάλια"; Ομως, τα χάλια που βιώνει σήμερα, ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, προέκυψαν εξαιτίας όλων αυτών. Οταν ο λαός απαντά στις δημοκοπήσεις ότι θεωρεί εγγύηση το ευρώ, κυρίως έχει στο μυαλό του κάποιες καταθέσεις που μπορεί να χάσει, μια συμφορά που μπορεί να του 'ρθει. Θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει ότι το ΚΚΕ δεν θέτει τυχοδιωκτικά γενικά κι αφηρημένα έξοδο μόνο από το νόμισμα, από το ευρώ. Αν η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ δεν συνδυαστεί με συγκεκριμένο σχέδιο - πρόγραμμα στην οικονομία, στην κοινωνία, με νέα κοινωνική οργάνωση, σοσιαλιστική, δηλαδή με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με εργατική - λαϊκή εξουσία, τότε θα είναι τυχοδιωκτισμός, πορεία στα τυφλά. Το ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για όλα τα παραπάνω, αλλά και για το ότι δε θα αφήσει το λαό μόνο του. Θα είναι δίπλα στους αγώνες για διεκδικήσεις, για έξοδο από την κρίση προς όφελός του».
  • Για το αν υπάρχει «κίνδυνος ακυβερνησίας».
«Πιστεύουμε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ακριβώς γιατί υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να υπάρχει κυβέρνηση. Υπάρχουν τα κόμματα που συμφωνούν σε βασικές στρατηγικές κατευθύνσεις, παρά τις όποιες διαφορές τους. Συμφωνούν, για παράδειγμα, στην εξασφάλιση της πορείας μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, συμφωνούν για την πορεία ανάπτυξης στον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο. Συμφωνούν για την ανάγκη διαπραγμάτευσης του χρέους, έστω και με διαφορετικές συνταγές και εκδοχές. Ολοι τους όμως αναγνωρίζουν το χρέος σαν χρέος που οφείλει να πληρώσει ο λαός. Οπως βλέπετε, υπάρχει η αντικειμενική βάση συνεργασίας. Είναι απορίας άξιον γιατί προεκλογικά δεν το παραδέχονται. Κατά τη γνώμη μας, φυσικά και υπάρχει εξήγηση. Στοχεύουν στις ψήφους των πολιτών, διαπληκτίζονται μεταξύ τους στη βάση των υπαρκτών, επιμέρους όμως διαφορών τους και κρύβουν από το λαό τη στρατηγική - κύρια - σύμπλευσή τους».
  • Για το αν η Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει οικονομικά χωρίς καμιά διαπραγμάτευση για το χρέος.
«Ναι, γιατί η Ελλάδα δεν είναι "ψωροκώσταινα". Η Ελλάδα έχει μεγάλο, ικανό εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, πλούσιες αναξιοποίητες ενεργειακές πηγές, ορυκτό πλούτο και γενικότερα παραγωγικές δυνατότητες. Δυνατότητες που παραμένουν "φυλακισμένες" στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης του κέρδους και των δεσμεύσεων της ΕΕ, για παράδειγμα τις ποσοστώσεις στην εγχώρια παραγωγή στο κρέας, στο γάλα, στη ζάχαρη. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας μπορεί να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων στην ευρύτερη περιοχή για να συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες, για παράδειγμα στην εισαγωγή και στην εξόρυξη του πετρελαίου. Και μπορεί αν ο λαός ορθώσει το ανάστημά του και πάρει το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια του».

Γ.Ρούσσης: Δεν κόβουμε ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το ΚΚΕ κόβουμε!

 Γ.Ρούσσης: Δεν κόβουμε ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το ΚΚΕ κόβουμε!

Τσά!!!!
Σε άρθρο του στο "ΠΡΙΝ" της 11/1/15, τα όποια σοβαρά πολιτικά του σημεία σχολιάζονται στο Lenin reloaded, ο θρυλικός πλέον Γ.Ρούσσης, επιχειρηματο-λογώντας υπέρ της ψήφου στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λέει μεταξύ άλλων και την μεγάλη αλήθεια.
Απολαύστε την με τα δικά του λόγια:

"...Αν όμως η εκλογική ενίσχυση αυτής της συμμαχίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση (ΜΑΡΣ) έχει σαν αποτέλεσμα να μην αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΝΔ πρώτο κόμμα και κυβέρνηση. μήπως καλό είναι να ψηφίσουμε τώρα ΣΥΡΙΖΑ και μετά βλέπουμε; Είναι ένα δεύτερο εύλογο ερώτημα πολλών έντιμων αριστερών πολιτών.  

 Καταρχάς δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο κόσμος που θα ψηφίσει αυτήν την συμμαχία θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο μάλιστα ακόμη και αν κατέβαιναν χώρια οι συνιστώσες της πολλοί από εκείνους που τώρα θα την ψηφίσουν θα έριχναν λευκό ή άκυρο, ή θα απείχαν, ή θα ψήφιζαν ΚΚΕ.[...]"
Υ.Γ.
 Ο γίγας Ρούσσης προτείνεται δικαίως και για την "χρυσή κοτσάνα" της προεκλογικής περιόδου, για την εφεύρεση του νεολογισμού της "πολιτικής ομοφοβίας" σε συνέντευξη του στον "Ενικό":

"...Λαμβάνοντας υπόψη ότι το ΚΚΕ εκτός του ότι συμπεριφέρεται ομοφοβικά απέναντι σε κάθε άλλη αριστερή δύναμη και αρνείται κάθε ριζοσπαστική μεταρρύθμιση μέχρι την έλευση του Αγίου σοσιαλισμού..."

TOP READ