6 Αυγ 2014

Στάση εργασίας σε ξενοδοχείο της Β. Κέρκυρας

Στάση εργασίας σε ξενοδοχείο της Β. Κέρκυρας


unnamedΣε στάση  εργασίας εξελίχτηκε η προκηρυγμένη απεργιακή κινητοποίηση στο ξενοδοχείο “ALMYROS NATURA” μετά την δέσμευση της εταιρίας ότι θα καταβάλλει τα δεδουλευμένα του Ιουνίου ξεκινώντας από σήμερα και μέχρι την Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014 .
Aυτο ανακοίνωσε ο σύνδεσμος ξενοδοχουπαλλήλων Κέρκυρας, τονίζοντας τα εξής: ” Οι εργαζόμενοι με καθολική συμμετοχή στην κινητοποίηση υποχρέωσαν την εταιρεία σε υποχώρηση από την αδιαλλαξία και παράλληλα έδειξαν ποιος έχει την δύναμη όταν οι εργαζόμενοι μαζικά αγωνίζονται με το ταξικό σωματείο τους.
 Στο πλαίσιο της στάσης εργασίας πραγματοποίησαν γενική συνέλευση και αποφάσισαν να συμμετάσχουν μαζικά στην 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει το σωματείο για τις 13 Αυγούστου 2014  καθώς και στην συγκέντρωση στις 10 το πρωί στο Δημοτικό Θέατρο.
Τέλος αποφάσισαν την προκήρυξη κι άλλων απεργιακών κινητοποιήσεων σε συντονισμό με τους εργαζόμενους στο ΠΑΝΟΡΑΜΑ SIDARI VILLAGE  που ανήκει στην ίδια εταιρεία αν δεν τους καταβληθεί ο Ιούλιος μέχρι τα μέσα Αυγούστου”.

Βαριές οι απώλειες του ουκρανικού Στρατού στις τελευταίες μάχες

Βαριές οι απώλειες του ουκρανικού Στρατού στις τελευταίες μάχες


Τουλάχιστον 18 Ουκρανοί στρατιωτικοί σκοτώθηκαν σε μάχες στο ανατολικό τμήμα της χώρας τις τελευταίες ημέρες, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο Αντρίι Λισένκο, ο εκπρόσωπος ης «αντιτρομοκρατικής» επιχείρησης του Κιέβου. «18 Ουκρανοί στρατιωτικοί σκοτώθηκαν και 54 τραυματίσθηκαν», δήλωσε ο Λισένκο κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Στο μεταξύ, το NATO ανακοίνωσε ότι η Ρωσία έχει συγκεντρώσει περίπου 20.000 στρατιωτικούς στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας.
«Δεν θα προσπαθήσουμε να μαντέψουμε τι έχει στο μυαλό της η Ρωσία, αλλά βλέπουμε τι κάνει η Ρωσία επί του πεδίου — και αυτό προκαλεί έντονη ανησυχία. Η Ρωσία έχει συγκεντρώσει περίπου 20.000 ετοιμοπόλεμους στρατιωτικούς στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας», ανέφερε η εκπρόσωπος του NATO Οάνα Λουνγκέσκου σε μια ανακοίνωση του Συμφώνου.
 Το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο εξάλλου έκρινε πως η Μόσχα ενδέχεται να προβάλει τη δικαιολογία την ανάγκη να υπάρξει μια ανθρωπιστική ειρηνευτική επιχείρηση στην περιοχή για να εισβάλει στο ουκρανικό έδαφος. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τουλάχιστον 285.000 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την ανατολική Ουκρανία, στην πλειονότητά τους (168.000) προς τη Ρωσία, και η μετακίνηση του πληθυσμού έχει ενταθεί—κατά μέσον όρο φεύγουν από την περιοχή 1.200 την ημέρα εδώ και δύο εβδομάδες. Η μαζική φυγή των αμάχων δημιουργεί έντονες ανησυχίες, ιδίως στο Λουγκάνσκ, μια πόλη όπου η υδροδότηση και η ηλεκτροδότηση έχουν διακοπεί εδώ και εβδομάδες.

Παρατυπίες και οικονομικές ατασθαλίες σε συνδικαλιστική οργάνωση

Παρατυπίες και οικονομικές ατασθαλίες σε συνδικαλιστική οργάνωση

Παρατυπίες και οικονομικές ατασθαλίες ανακοίνωσε ότι διαπίστωσε η Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας, ύστερα από φορολογική έρευνα που έκανε στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών ΕΛΤΑ (ΠΟΣΤ). Η έρευνα διήρκεσε πέντε μήνες, αφορούσε τη χρονική περίοδο 2007-2010 και έγινε μετά από παραγγελία της Εισαγγελίας  Πρωτοδικών Αθηνών.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας «προέκυψαν μεγάλες παρατυπίες στις επιχορηγήσεις και ενισχύσεις της Ομοσπονδίας (...) αλλά και οικονομικές ατασθαλίες στις εκροές χρηματικών ποσών, από την Ομοσπονδία προς τα μέλη της, μεταξύ των οποίων σε έξοδα κίνησης, ταξίδια στο εσωτερικό, το εξωτερικό, αποζημιώσεις κ.α. δαπάνες.» Οι επιχορηγήσεις και ενισχύσεις προέρχονται προφανώς από τα ΕΛΤΑ. Συνοπτικά τα ποσά για τα οποία διαπιστώθηκαν παρατυπίες ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Ακόμα, διαπιστώθηκαν οικονομικές ατασθαλίες με χαρακτηριστική περίπτωση 463 εντολών πληρωμής για αποζημίωση ταξιδιών εντός της Ελλάδας και στο εξωτερικό, ποσού 228.000 ευρώ, που δεν συνοδεύονται από κανένα παραστατικό αποδεικτικό τόσο της πραγματοποίησης όσο και του συνολικού πραγματικού κόστους των ταξιδιών. Η δικογραφία που σχηματίσθηκε για τη συγκεκριμένη υπόθεση με τα αποτελέσματα της έρευνας, έχει υποβληθεί στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών.
Από τη μεριά της η ΠΟΣΤ σημειώνει σε δελτίο Τύπου της ότι «το σύνολο των εσόδων του συνδικάτου μας προέρχεται από τις εισφορές των εργαζομένων».

Μορφή και περιεχόμενο

 Μορφή και περιεχόμενο

Η μορφή και το περιεχόμενο συγκροτούν ένα δύσκολο κι απαιτητικό δίπολο. Κι είναι τέτοιο, γιατί η σχέση των δύο πόλων του απλώνει τα χωράφια της στη φιλοσοφία και τους νόμους της διαλεκτικής, την πολιτική οικονομία, την τέχνη και το σοσιαλιστικό ρεαλισμό, ακόμα και στην αρχιτεκτονική ή την πολιτική και το άνοιγμα των συντρόφων.

Μια σχέση που απαιτεί να καταπιαστούμε με την χεγκελιανή διαλεκτική και τις κατηγορίες της Λογικής, με μεθοδολογικά ζητήματα στο Κεφάλαιο, που απασχόλησαν και σοβιετικούς μελετητές (τι είναι φαινόμενο και ουσία στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, και γιατί ο μαρξ ξεκινά από το εμπόρευμα;), τη σύνδεση παραγωγικών δυνάμεων και παραγωγικών σχέσεων, την αναζήτηση του πρωταρχικού στοιχείου και συνολικά της δυναμικής που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο πόλων.

Πέφτουμε πάνω της στην τέχνη, το στείρο φορμαλισμό των θεαματικών εφέ, της επιτηδευμένης πρόζας, των κενών καινοτομιών που στοχεύουν στη φτηνή εντυπωσιοθηρία και πνίγουν το μήνυμα, εφόσον υπάρχει, ή είναι τα ίδια το «μήνυμα». Αλλά και στον αντίστροφο «φορμαλισμό του περιεχομένου», την υποτίμηση των μορφών που θα το διαμεσολαβήσουν και της απλής αλήθειας πως οι ωραίες ιδέες και τα υψηλά νοήματα χρειάζονται κι αντίστοιχα εκφραστικά μέσα, για να μπορέσουν να αναδειχτούν, όπως τους αξίζει.

Τη συναντάμε στον προβληματισμό για το σοσιαλιστικό ρεαλισμό, τις μορφές, τα ρεύματα και τις τεχνοτροπίες που μπορεί να χωρέσει και να μπολιάσει, τις καρικατουρίστικες εκδοχές του που τον φτωχαίνουν, τα αστικά στερεότυπα που τον παρουσιάζουν σκοπίμως φτωχό, αδικώντας και στρεβλώνοντας συνειδητά την εικόνα του.

Τη βρίσκουμε επίσης στις εργατικές κατοικίες και τα μουντά κτίρια-κουτιά που στέγαζαν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των σοσιαλιστικών χωρών αλλά και στην ηθελημένη άγνοια διάφορων αστικών πηγών για το οξύ στεγαστικό πρόβλημα που κληρονόμησαν οι χώρες αυτές, την πιεστική ανάγκη να αντιμετωπίσουν πρωτίστως το πρακτικό (κι όχι το αισθητικό) κομμάτι και την καλλιτεχνική φαντασία που έρχεται ως το περιττό (που είναι απολύτως αναγκαίο) να επιδράσει και να δώσει τον τόνο, αφού πρώτα λυθεί το πρωταρχικό ζήτημα της επιβίωσης –όπως και έγινε δηλ σε μια σειρά άλλους τομείς, στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, χωρίς να εξαιρείται η αρχιτεκτονική.

Σε μια διαλεκτική σχέση, οι δύο πόλοι αλληλοπροϋποτίθονται αλληλοαποκλειόμενοι και τείνουν ενίοτε να μετατραπούν στο αντίθετό τους. Η μορφή τείνει να υποκαταστήσει το περιεχόμενο κι αυτό δεν αφορά μόνο την τέχνη ή τη ρουτίνα της κομματικής δουλειάς, που θα δούμε παρακάτω αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους, που ενδιαφέρονται μόνο για την εξωτερική εμφάνιση, τη δική τους –που τη φροντίζουν διαρκώς κι αδιαλείπτως- και των ατόμων που τους προσελκύουν. Και έχουν μάθει να βρίσκουν και να εκτιμούν το ωραίο μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά της συσκευασίας.
Η ομορφιά δε μας αφήνει προφανώς αδιάφορους, αλλά πηγάζει από βαθύτερες ανθρώπινες κοίτες κι όχι μόνο από την οπτική μας αντανάκλαση.

Η ελευθερία για εμάς είναι μια ωραία γυναίκα. Το όνομά της είναι συνείδηση και το επώνυμό της αναγκαιότητα. Που δε ντύνεται με φρου-φρου, αρώματα και πομπώδεις διακηρύξεις για να καλύψει τις ρυτίδες της και την ταξική της ουσία. Δεν κρίνεται σε τυπικό, αφηρημένο επίπεδο, με αρνητικό πρόσημο, μόνο ως ελευθερία από τα φανερά δεσμά που μας σκλαβώνουν. Αλλά κυρίως στο πεδίο της πράξης, συγκεκριμένα, ως ουσιαστική δυνατότητα κι ελευθερία να πετύχουμε να κάνουμε κάτι.

Στην κοινωνία του μέλλοντος, ο φορμαλισμός θα επιστρέφει κατ’ εξαίρεση ως κατάλοιπο της ανθρώπινης προϊστορίας, να στριμώχνει την πολύπλοκη πραγματικότητα σε έτοιμες φόρμουλες, στατιστικούς δείκτες και τυπολατρικές συμπεριφορές που βρίσκονται στον πυρήνα της επικράτησης της γραφειοκρατίας.
Στην πολιτική πρωτοπορία, ως προαπεικόνιση χαρακτηριστικών της κοινωνίας του μέλλοντος αλλά και στοιχείων που θα κουβαλάει ως κατάλοιπα, ο φορμαλισμός μπορεί να προκύψει από τα κουτάκια, την ασφάλεια της ρουτίνας, της συνήθειας, της οικείας πεπατημένης.

Πολλές φορές μας κριτικάρουν ότι πάσχουμε από την ανάποδη, υποτιμώντας τα μέσα και τη φόρμα που χρησιμοποιούμε. Δε φταίει δηλ αυτό που λέμε ως περιεχόμενο, αλλά ότι χρησιμοποιούμε μια δύσκολη, στρυφνή γλώσσα που μας οδηγεί στον γκρεμό, σαν τον ινστρούκτορα του τραμπάκουλα, και δεν είμαστε αρκετά επικοινωνιακοί. Ένας αστικός μύθος που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά δεν παύει να είναι βασικά μύθος. Αφενός γιατί ο κόσμος φαίνεται να πείθεται πολλές φορές (ή να τρομοκρατείται, για να πειστεί) από πολύ πιο ξύλινο λόγο και έννοιες (ανάπτυξη, spreads, κτλ). Κι αφετέρου γιατί στο βάθος καταλαβαίνει συνήθως πολύ καλά τι του λένε οι κομμουνιστές και αν είναι αλήθεια, αλλά φοβάται να το ακολουθήσει, επιλέγοντας τον εύκολο δρόμο της κακίας. Η συνήθης κατακλείδα «καλά τα λέτε, αλλά δε γίνεται», είναι μια έμμεση αναγνώριση πως το βασικό πρόβλημα βρίσκεται αλλού και όχι στο αν εξηγούμε ικανοποιητικά την πολιτική γραμμή μας.

Στο βαθμό που αδυνατεί πάντως να καταλάβει κάτι ο μέσος συνομιλητής μας, αυτό ισχύει και στις περιπτώσεις που του το σερβίρουμε με ωραίο περιτύλιγμα. Βλέπει δηλ έναν σύντροφο δεινό ρήτορα στην οθόνη, τον χαίρεται και τον απολαμβάνει κι είναι έτοιμος να τον παραδεχτεί, αλλά είναι ζήτημα τι του έχει μείνει στο τέλος απ’ όσα έχει ακούσει κι αν παραδέχεται κι αφομοιώνει το περιεχόμενο ή αυτόν που τα είπε ως προσωπικότητα.

Σχετικό με αυτό είναι κι ένα απόσπασμα από την μπροσούρα της ιε της κετουκε «κόμμα παντός καιρού», που λέει: Δεν είναι λίγες οι φορές που ορισμένοι φίλοι και οπαδοί εντυπωσιάζονται με αυτά τα στοιχεία (σ.σ.: για το μέγεθος της ψαλίδας στην κατανομή του παγκόσμιου πλούτου), και θεωρούν καλό προπαγανδιστή και πολιτικό στέλεχος αυτόν που χρησιμοποιεί καταιγισμό τέτοιων στοιχείων. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε η προπαγάνδα που αξιοποιεί τέτοια στοιχεία να μην τροφοδοτεί την κυρίαρχη άποψη ότι κάποιες οικογένειες ή κάποιοι όμιλοι ή βάρβαροι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες στηρίζουν αδικίες. Να μην καλλιεργεί τα περί κλεπτοκρατίας, αφήνοντας στο απυρόβλητο την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (σελ 97).
Οι επισημάνσεις του αποσπάσματος είναι απολύτως σωστές ως περιεχόμενο, θα μπορούσαν όμως να δοθούν και με διαφορετική μορφή, χωρίς φωτογραφικές προεκτάσεις.

Δεν παύει ωστόσο να βασίζεται (ο μύθος που λέγαμε) σε πραγματικά γεγονότα κι αδυναμίες μας και μια υπαρκτή τάση υποτίμησης των μορφών που χρησιμοποιούμε –σε κάποια κείμενα, αφίσες, κτλ. Κι αν η μορφή είναι ο τρόπος οργάνωσης του περιεχομένου, είναι φως φανάρι πως η κακή οργάνωση ή η παντελής έλλειψή της δεν μπορεί παρά να επηρεάσει κι αυτό καθαυτό το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε.

Για να γίνει «μορφή του κινήματος» (με την καλή κι όχι με την ψωνίστικη έννοια) ένας σφος δεν είναι απαραίτητο να είναι όμορφος και με πέραση στις μάζες, αλλά να μην είναι άμορφος, να έχει δική του μορφή και να μην παίρνει το σχήμα που του δίνουν οι περιστάσεις, μία πολιτική απόφαση, ή πχ το τελευταίο βιβλίο που έτυχε να διαβάσει. Να οργανώνει το περιεχόμενο των γνώσεων, των ικανοτήτων του, της πολιτικής γραμμής που πρέπει να μεταδώσει, με το δικό του τρόπο, το ιδιαίτερο χρώμα της προσωπικότητάς του και με πρωτοτυπία, που είναι άλλωστε και τα στοιχεία εκείνα που χαιρόμαστε-θαυμάζουμε σε ένα σφο.

Σε κάθε περίπτωση, ο βασικός κίνδυνος είναι κάθε φορά αυτός που υποτιμούμε. Αν πάρουμε πχ την χαρτογράφηση των επιρροών, η υποτίμηση της μορφής φέρνει ένα ανοργάνωτο τρέξιμο χωρίς τέλος, όπου καταλήγουμε να κυνηγάμε την ουρά μας χωρίς σχέδιο· ενώ η προσκόλληση στον τύπο της διαδικασίας μας αφήνει με το «φακέλωμα» και τα κουτάκια στο κλείσιμο, που δε βοηθάν ουσιαστικά το πολιτικό άνοιγμα.


Το ζητούμενο δεν είναι η χρυσή τομή του μέσου όρου, αλλά η υπερνίκηση των υποκειμενικών μας αδυναμιών για να νικήσουμε τα αντικειμενικά εμπόδια και να δώσουμε μορφή σε έναν διαφορετικό κόσμο, που να στέκεται στο μπόι των ονείρων μας και των ανθρώπων.

«άγνωστοι» Ναξιώτες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης

 «άγνωστοι» Ναξιώτες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης




«άγνωστοι» Ναξιώτες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης


Κάτσαρης Αυγουστής (1918-1944) από τον Δαμαριώνα

εκτελέστηκε από τους Γερμανούς τον Αύγουστο 1944

γράφει ο φιλόλογος Νίκος Ι. Λεβογιάννης
Στην πολύχρονη έρευνά μου για τη νεότερη ιστορία της Νάξου (ο β΄ τόμος θα κυκλοφορήσει προς το τέλος του 2010, με καθυστέρηση λόγω οικονομικών δυσχερειών) συχνά βρέθηκα μπροστά σε εκπλήξεις, που αφορούσαν γεγονότα, αλλά και πρόσωπα. Με συγκλόνισε ιδιαίτερα η ιστορία άγνωστων σε μένα αγωνιστών πατριωτών, που έδρασαν στη διάρκεια της Κατοχής κυρίως στην Αθήνα, μερικοί από τους οποίους εκτελέστηκαν από τον κατακτητή το 1944.
Ποιος γνωρίζει τον Αυγουστή Κάτσαρη από τον Δαμαριώνα και τον Μανώλη Μανωλά από την ορεινή Νάξο, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους Ναζί το 1944 στην Αθήνα; Άγνωστες μας είναι και οι αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης: Ειρήνη Σιδερή από την Κόρωνο, Στέλλα Μαργαρίτη-Λεγάκη απ’ το Σαγκρί, Γιούλη Λιναρδάτου επίσης απ’ το Σαγκρί. Την ιστορία αυτών και άλλων αγωνιστών θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε στα επόμενα άρθρα μας, ως ελάχιστο φόρο τιμής.

Ο ΕΑΜίτης αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Αυγουστής Ιω. Κάτσαρης γεννήθηκε στον Δαμαριώνα Νάξου το 1918 από φτωχή και πολυμελή οικογένεια, ήταν γιος του Γιάννη και της Μαργαρίτας Κάτσαρη. Ξενιτεύτηκε νεαρός στην Αθήνα πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό. Εργαζόταν στην Εταιρία Υδάτων όπου οργανώθηκε στο ΕΑΜ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση επί κεφαλής ομάδας ΕΑΜιτών αγωνιστών στην περιοχή της Γούβας (Άγιος Αρτέμιος Παγκρατίου), όπου έμενε με τον αδελφό του Νίκο.

Στις 18 Ιουνίου 1944 στο μεγάλο μπλόκο των Γερμανών (δύναμη 1200 ανδρών) στη Γούβα καταδόθηκε για τη δράση του από γνωστό ταγματασφαλίτη της Γούβας (Παναγιώταρο). Σε εκείνο το μπλόκο συνελήφθησαν περίπου 1.000 άνδρες. Ακολούθησε επίθεση δυνάμεων του ΕΛΑΣ και οι Γερμανοί αποχώρησαν αφήνοντας ελεύθερους πολλούς από τους συληφθέντες.

Ο Κάτσαρης όμως βρισκόταν στα χέρια των ταγματασφαλιτών, οι οποίοι τον μετέφεραν και τον παρέδωσαν στο στρατόπεδο στο Γουδή φυλακίστηκε επί μέρες τον βασάνιζαν για να μαρτυρήσει τους συναγωνιστές του. Αποπειράθηκε να δραπετεύσει πηδώντας από το δεύτερο όροφο της φυλακής, αλλά τραυματίστηκε βαριά και συνελήφθη. Στις 24 Αυγούστου 1944 οι ταγματασφαλίτες τον παρέδωσαν στους Γερμανούς, οι οποίοι τον εκτέλεσαν την ίδια μέρα στην Καλλιθέα στη διασταύρωση των οδών Ανδρομάχης και Περικλέους, μαζί με άλλους 19 κρατούμενους πατριώτες, σε αντίποινα για τον θάνατο από άγνωστους ΕΛΑΣίτες ενός γερμανού χωροφύλακα και τον βαρύ τραυματισμό ενός αξιωματικού στο σημείο εκείνο.

Η ανακοίνωση που εξέδωσαν οι Γερμανοί και δημοσιεύτηκε στις αθηναϊκές εφημερίδες της 27 και 28 Αυγούστου 1944 αναφέρει: «Ανακοίνωσις του Ανωτάτου Αρχηγού των Ταγματών Ασφαλείας και της Αστυνομίας Ελλάδος. Ως αντίποινα διά την υπό των κομμουνιστικών στοιχείων την 24.8.1944 διαπραχθείσαν άνανδρον εξ ενέδρας δολοφονίαν του Γερμανού χωροφύλακος και κατά τον κατά τον αυτόν τρόπον την 17.8.1944 γενόμενον βαρύν τραυματισμόν του Γερμανού αξιωματικού της αστυνομίας, διέταξα σήμερον τον τυφεκισμόν των κάτωθι κομμουνιστών…» και αναφέρει τα ονόματα 20 παλικαριών κι ανάμεσά τους 15ο τον Αύγουστο Ιω. Κάτσαρη, με τον χαρακτηρισμό «ΕΛΑΣ-αρχηγός» και ημερομηνία: Αθήνα 24.8.1944. (ΝΕΑ 28 Αυγούστου 1944).

Μια μεγάλη φωτογραφία του Αυγουστή Κάτσαρη βρίσκεται κρεμασμένη σε περίοπτη θέση στο μαγαζί του ανιψιού του Γιάννη Σπ. Κάτσαρη στον Δαμαριώνα, ελάχιστος φόρος τιμής στο παλικάρι πού ’πεσε μ’ ορθή την κεφαλή του.

Ο Δαμαριωνίτης λογοτέχνης Γιάννης Βερώνης σ’ ένα διήγημά του με τίτλο «αυγή χωρίς ξημέρωμα», που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στα Ναξιακά [τεύχος 34 (72), Νοέμβρης 2009], αναφέρεται στη ζωή και τη θυσία του Αυγ. Κάτσαρη.

Μέχρι σήμερα, εξ όσων γνωρίζουμε, οι τοπικοί φορείς (Κοινότητα Δαμαριώνα, Δ.Δ. Δαμαριώνα Δήμος Δρυμαλίας, , Σύλλογος Δαμαριωνιτών κ.λπ.) δεν έχουν τιμήσει αυτό τον ήρωα, ούτε η εφημερίδα του Συλλόγου Δαμαριωνιτών έχει αναφερθεί σ’ αυτόν. Αλλά ούτε στο ογκώδες βιβλίο «Δαμαριώνας» του Ν. Κεφαλληνιάδη (έκδοση του Συλλόγου Δαμαριωνιτών το 1979), υπάρχει η παραμικρή αναφορά για τον Δαμαριωνίτη ήρωα της Εθνικής Αντίστασης. Γιατί άραγε;

Αντιστασιακή δράση ανέπτυξαν και τα αδέλφια του Αυγ. Κάτσαρη, ο Νίκος στην Αθήνα και ο Σπύρος στη Νάξο. Ο Νίκος Κάτσαρης για την αντιστασιακή του δράση και για τις πολιτικές του πεποιθήσεις βρέθηκε μετά την απελευθέρωση εξόριστος στη Μακρόνησο για «εθνική διαπαιδαγώγηση».

Ο Σπύρος, καλός γνώστης των μονοπατιών του λεκανοπεδίου, έδρασε τότε ως αγγελιαφόρος, σύνδεσμος και οδηγός. Μετέφερε με το μουλάρι του έναν ασύρματο στα μέρη της ΝΔ Νάξου, συμμετείχε μαζί με άλλους στη νυχτερινή μετακίνησή 12 άγγλων κομάντος απ’ το Φιλώτι στην Κάτω Ποταμιά, απ’ όπου τις νυχτερινές ώρες της 23.5.1944 χτύπησαν αιφνιδιαστικά το κτίριο της γερμανικής διοίκησης στη Χώρα (κοντά στο Γυμνάσιο) και πήρε μέρος στη μάχη της Νάξου. Για τη δράση του αυτή αναγνωρίστηκε το 1996 ως αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης.


coca cola Η πολιτική δράση επιτρέπεται μόνο με έγκριση της εργοδοσίας!

coca-cola Η πολιτική δράση επιτρέπεται μόνο με έγκριση της εργοδοσίας!
Επικίνδυνο φιρμάνι της πολυεθνικής για συμμόρφωση με τον «Κώδικα Δεοντολογίας»



Το απόσπασμα από τον «Κώδικα Δεοντολογίας» που διακινεί στο προσωπικό η «Coca Cola»
Για να μπορεί ένας εργαζόμενος της «Coca Cola» να αναπτύσσει πολιτική δράση και να ασκεί το συνταγματικό του δικαίωμα στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι, θα πρέπει να παίρνει πρώτα την έγκριση της εργοδοσίας! Αυτό προβλέπει ο λεγόμενος «Κώδικας Δεοντολογίας» της «Coca Cola Hellenic», ο οποίος συντάχθηκε με το επιχείρημα ότι θέλει να προστατέψει την εταιρεία από κρούσματα δωροδοκίας και χρηματισμού.
Συγκεκριμένα, η πολυεθνική διανέμει μέσω e-mail στο προσωπικό της μια «φόρμα», όπου αναγράφονται μια σειρά από ενέργειες, για τις οποίες οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να ζητάνε την άδεια της εργοδοσίας πριν τις πραγματοποιήσουν. Αναφέρεται επί λέξει:
«Η παρούσα φόρμα προορίζεται για συμπλήρωση από οποιονδήποτε εργαζόμενο της Coca-Cola HBC AG ή των θυγατρικών της (στο εξής η "Coca-Cola Hellenic") που ζητά την έγκριση από τον Υπεύθυνο συμμόρφωσης με τον Κώδικα (ή τον αρμόδιο Νομικό σύμβουλο) ή υποχρεούται να ενημερώσει για συγκεκριμένες ενέργειες σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας της Coca-Cola Hellenic (στο εξής ο "Κώδικας") ή σύμφωνα με την Πολιτική καταπολέμησης της δωροδοκίας και το εγχειρίδιο συμμόρφωσης (στο εξής η "Πολιτική καταπολέμησης της δωροδοκίας"). Στο τέλος της παρούσας φόρμας αίτησης, επισυνάπτεται ένα απόσπασμα από τον Κώδικα, το οποίο περιλαμβάνει τη λίστα των ζητημάτων που απαιτούν προηγούμενη έγγραφη έγκριση ή ενημέρωση».
Ανάμεσα στα ζητήματα αυτά, στην ενότητα «πολιτικές δωρεές και δραστηριότητα», περιλαμβάνεται και το εξής: «Αν σκοπεύετε να διεκδικήσετε ή να αποδεχθείτε ένα δημόσιο αξίωμα, θα πρέπει να λάβετε προηγούμενη έγκριση από τους Υπεύθυνους συμμόρφωσης με τον Κώδικα».
Δηλαδή, αν ένας εργαζόμενος θέλει να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές (εθνικές, τοπικές ή άλλες), θα πρέπει πρώτα να πάρει έγκριση από την εργοδοσία και συγκεκριμένα από τον «υπεύθυνο συμμόρφωσης με τον Κώδικα»!
Επιπλέον, στον «Κώδικα» της εταιρείας δεν διευκρινίζεται αν το «δημόσιο αξίωμα» αφορά και τη συνδικαλιστική ιδιότητα. Αν, δηλαδή, χρειάζεται η έγκριση της εργοδοσίας για να συμμετάσχει κανείς σαν υποψήφιος και στις εκλογές του σωματείου του. Σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την ερμηνεία, ανοίγει ο δρόμος για να μπουν επιπλέον εμπόδια και στη συνδικαλιστική δράση, ιδιαίτερα σ' αυτή που εναντιώνεται στα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Στο τέλος της αίτησης, ο εργαζόμενος καλείται να αποδεχτεί ότι θα συμμορφώνεται «με τυχόν όρους ή περιορισμούς που επιβάλλονται από την Coca Cola Hellenic σε σχέση με την παρούσα αίτηση έγκρισης/ενημέρωσης». Πρόκειται για μια επικίνδυνη και κατάπτυστη διάταξη, που πρέπει να απαντηθεί από τους εργαζόμενους και να την πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων.

Μακρόνησος: Η άγρια δολοφονία του Γιώργη Σαμπατάκου στις 6 Αυγούστου 1949 και τα βασανιστήρια των αγωνιστών

 Μακρόνησος: Η άγρια δολοφονία του Γιώργη Σαμπατάκου στις 6 Αυγούστου 1949 και τα βασανιστήρια των αγωνιστών

Την 5η Αυγούστου 1949 το φασιστικό θεριό διψάει για αίμα. Η διοίκηση του ΑΕΤΟ του Κολαστηρίου της Μακρονήσου προχωρεί στην εφαρμογή των σχεδίων της. Αυτή η συγκροτημένη, η πειθαρχημένη στην ιδεολογία της αντίσταση πρέπει να σπάσει, γιατί στέκεται εμπόδιο στην ανάνηψη αυτών που υποχώρησαν, έκαναν την πρώτη δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης των ΕΑΜοκομμουνιστών. Το «Σύρμα», ο «κλωβός των αμετανόητων κομμουνιστών» πρέπει να διαλυθεί. Αυτή ήταν η εντολή.
Στις 5 Αυγούστου το απόγευμα, όλο σχεδόν το «Σύρμα» βρίσκεται κατανεμημένο στα διάφορα συνεργεία για την οικοδόμηση των φούρνων, που όταν τελείωναν θα έβγαζαν 20.000 κουραμάνες τη μέρα για το στρατό. Δουλεύαμε σαν σκλάβοι κάτω από την άγρυπνη επίβλεψη των μαγκουροφόρων Αλφαμιτών.
Ερχονται δύο - τρεις Αλφαμίτες από το Β' Γραφείο και ζητούν με κατάλογο τους πέντε συναγωνιστές: Σαμπατάκο Γιώργη, Σοφρονά Χρήστο, Στυλιανό Δημήτρη, Στατήρη Νικήτα, Τσολακίδη Νίκο. Το γεγονός αμέσως έγινε γνωστό σ' όλο το εργοτάξιο.
Σουρούπωσε και γυρίσαμε στον Κλωβό, με τη σκέψη μας στους πέντε συναγωνιστές. Τα προηγούμενα γεγονότα, οι διαδόσεις που σκόπιμα διοχέτευε η διοίκηση, μας προβλημάτιζαν, όμως πιστεύαμε στη θέληση, την πίστη των συντρόφων. Νύχτωσε και δε γύρισαν. Η αγωνία κορυφώθηκε γιατί ξέραμε πως η κτηνωδία των βασανιστών δεν είχε όρια...
Το πρωί της 6ης Αυγούστου μάθαμε πού έφθασε η εγκληματική ενέργεια της διοίκησης. Τους πέντε συντρόφους μας τους βασάνιζαν όλη τη νύχτα. Κανένας δε λύγισε. Κανένας δεν υπέκυψε στα βασανιστήρια των κτηνανθρώπων. Ομως έξω από το Αναρρωτήριο μια στρατιωτική κουβέρτα σκέπαζε ένα ράντζο και δήλωνε πως πάνω εκεί κείτονταν ένας νεκρός.

H τραγική είδηση

Η αγωνία των συναγωνιστών στο «Σύρμα» κορυφώθηκε, όταν έγινε γνωστό το γεγονός. Επρεπε, με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία, να μάθουμε ποιος ήταν. Τι έγινε εκείνη τη νύχτα της εγκληματικής δραματικής επιχείρησης της διοίκησης, για να σπάσει το «Σύρμα», το μεγάλο γι' αυτήν εμπόδιο στο έργο της «Εθνικής Αναμόρφωσης» που ήθελαν πάντοτε να παρουσιάζουν στους «μεγάλους» ντόπιους και ξένους «επισκέπτες». Επρεπε να μάθουμε για την τύχη των συντρόφων μας που πέρασαν από την απάνθρωπη δοκιμασία εκείνη τη νύχτα, έπειτα από τόσες διαδόσεις που σκόπιμα η διοίκηση έβαλε σε κυκλοφορία, για να μας τρομοκρατήσει, και που έπαιρναν τώρα την υλοποίησή τους.
Ενας από μας, ο Φώτης Φλεβοτόμος, διέφυγε από το συνεργείο και με κίνδυνο να έχει και αυτός τις ίδιες δοκιμασίες κρίσης αν τον έπιαναν, που είπαν οι πέντε συγκρατούμενοί μας, τόλμησε και έφθασε στο Αναρρωτήριο, για να μας φέρει το θλιβερό μαντάτο. Οταν σήκωσε την κουβέρτα και αντίκρισε το ωχρό πρόσωπο του Γιώργη μέσα στα αίματα, λύγισαν τα γόνατά του. Εσκυψε, του έδωσε το στερνό φιλί για όλους εμάς τους συντρόφους του, τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του και με ευθύνη της βαριάς του αποστολής, έφθασε να μας φέρει την τραγική αυτή είδηση.
Το «Σύρμα» και αυτή τη φορά, νίκησε τη βία, όμως το τίμημα ήταν βαρύ. Ενας νεκρός και τέσσερις βαριά τραυματίες. Δύο στο Αναρρωτήριο με τσακισμένα τα μέλη τους, υπό αυστηρή φρούρηση, και δύο, που από τα βασανιστήρια σταμάτησαν τα ούρα τους, στο «401» Στρατιωτικό Νοσοκομείο.

Φριχτή νύχτα

Οταν ένας - ένας γύριζε στο «Σύρμα», μετά τη σχετική ανάρρωσή του, διηγούνταν τη φρικτή εκείνη βραδιά της δοκιμασίας που άρχιζε με ψυχολογικά και περνούσε σε σωματικά βασανιστήρια, για να σπάσουν, να υποκύψουν, να παραδοθούν...
Οταν μας πήραν από τους φούρνους, μας πήγαν στο Α2 και ο αξιωματικός διέταξε και μας έβαλαν σε μια μεγάλη σκηνή, σκοτεινή με ένα σκοπό Αλφαμίτη έξω από την κλειστή πόρτα. Ημασταν μέσα σε ένα σκοτάδι. Σε μια περισυλλογή τι θα μας κάνουν, πώς θα αντιδράσουμε από την πρώτη στιγμή. Εμπαιναν δυο-τρεις Αλφαμίτες μέσα στη σκηνή, μας έριχναν τους προβολείς, τους φακούς πάνω μας, στα πρόσωπά μας. Μας έβριζαν με χυδαίες εκφράσεις και κατέληγαν «θα κάνετε όλοι δήλωση μετάνοιας, αποκήρυξη του ΕΑΜοκομμουνισμού ή θα πεθάνετε, το "Σύρμα" θα το διαλύσουμε». Μια σιωπηλή αγωνία επικρατεί στη σκηνή.
Σε μια στιγμή, ακούγεται ποδοβολητό που σπάει τη νεκρική σιγή. Ερχονται. Μια άγρια φωνή λέει: «Σαμπατάκος». Εισορμούν τέσσερις αλφαμίτες. «Σήκω ρε π.... κομμούνι». Τον αρπάζουν, του ρίχνουν κατακεφαλιές.
«Ο κύριος φοιτητής. Εσύ είσαι ο καθοδηγητής εκεί μέσα; Απόψε θα κάνεις δήλωση ή θα πεθάνεις» και του ρίχνουν κλοτσιές και γροθιές στο κεφάλι. «Πάμε στο Α2 να υπογράψεις, να τελειώνεις». Τον πήραν τα σκυλιά, για το Α2. Δεν υπέκυψε και έπειτα στο σκοτάδι στην κόλαση και εμείς να ακούμε τα βογκητά του και τις βρισιές των βασανιστών. Αυτό είναι πιο χειρότερο από το να βασανίζεσαι ο ίδιος. Ετσι ήρθε η σειρά μας. Ενας - ένας στο Α2 και μετά στο σκοτάδι, στην άγρια νύχτα του Μακρονησιού, ανυπεράσπιστοι στα χέρια των βασανιστών.

«Λυσσασμένα σκυλιά...»

Να πώς διηγείται ο Στυλιανού και συμπληρώνει ο Σοφρονάς τη φονική εκείνη βραδιά, που επέζησαν χάρη στην περιποίηση στο νοσοκομείο των συναγωνιστών και ορισμένων συντρόφων γιατρών:
Μετά που μας πήγαν έναν - έναν στο Α2 και αρνιόμασταν να κάνουμε δήλωση, μας έριχναν με κλοτσιές και γροθιές στο κεφάλι μέσα σε μια σκοτεινή μεγάλη σκηνή, μακριά, όπως κατάλαβα, απ' αυτή που μας είχαν πρώτα όλους μαζί. Γύρω σου να στέκονται όρθιοι με τα στειλιάρια στο χέρι, σαν λιοντάρια έτοιμοι να σε κατασπαράξουν, οι βασανιστές, οι Αλφαμίτες. Ψωμάς, Σκαρπέλης, Λώρης, Κατσιμίχας, Χούλιας, Γκάσιος και τρεις άλλοι που πρώτη φορά τους βλέπαμε.
Το «Πάρτε τον αυτόν τον ΕΑΜοκομμουνιστή, τον ΕΑΜοβούλγαρο», που είπε ο αξιωματικός του Α2 στις πεινασμένες και διψασμένες από αίμα ύαινες, είχε σημασία. Αρχισαν δήθεν με το καλό τις πιέσεις για δήλωση. Οι δυο - τρεις να προσπαθούν να κρατήσουν τους άλλους, που προσπαθούσαν να πέσουν πάνω σου, να σου λένε: «Κάνε μια δήλωση να γλιτώσεις». «Μην είσαι κορόιδο ρε, οι άλλοι έκαναν». «Θέλεις να τους αφήσουμε να σε λιώσουν;».

Εικονικές εκτελέσεις

Επεσαν μερικές φάπες, γροθιές, κλοτσιές, στυλιαριές. «Απόψε δεν έχεις, ή θα κάνεις δήλωση ή θα πεθάνεις». «Λέγε ρε ΕΑΜοβούλγαρε». Οχι, δεν κάνω! Τότε έπεσαν πάνω μου, λυσσασμένα σκυλιά. Χτυπούσαν όπου ήταν. Αδέσποτα, ανοργάνωτα. Μ' έσερναν από τα μαλλιά και με πήγαν έξω από τη σκηνή. Ακουγα τα βογκητά, μάλλον του Γιώργη. Μέσα στο σκοτάδι, στο ύψωμα, στήνουν έναν και πυροβολούν. Τον αρπάζουν και τον ρίχνουν από την άλλη πλευρά. Μετά άλλον, το ίδιο, τον πετάνε πίσω.
Ηρθε η σειρά μου. «Θα κάνεις δήλωση ή θα πεθάνεις, όπως οι άλλοι;» «Οχι, δεν κάνω», ήταν η απάντηση. Με στήσανε, όπως όπως, οι δυο και από απέναντι μου έριξαν. Είδα τις λάμψεις των πυροβολισμών και άκουσα. Μ' άρπαξαν και με πέταξαν πίσω από το υψωματάκι. Μας έκαναν εικονική εκτέλεση για να εκφοβίσουν τους υπόλοιπους και να σπάσουν. Ξύπνησα σ' ένα θάλαμο αναρρωτηρίου σ' ένα ράντζο. Δεν μπορούσα να ουρήσω. Την άλλη μέρα με έστειλαν στο «401» Νοσοκομείο.
Και αφού δεν πέτυχαν τίποτα με κανέναν από τους πέντε, άρχισαν πάλι μέσα στο σκοτάδι σε έναν έναν ανελέητο ξύλο, ανοργάνωτο. Να βλέπεις το σύντροφό σου να τον κάνουν λιώμα, να σπαρταράει η καρδιά σου. Να βλέπεις να προσπαθεί να προφυλάξει το κεφάλι και του τσακίζουν τα χέρια και τα πόδια και τέλος να μένει πλέον ανήμπορος. Είναι άραγε νεκρός; Να λες ας έρθει η σειρά μου να τελειώνω... Αυτός γλίτωσε. Δεν υπέκυψε. Στάθηκε ο Ανθρωπος όρθιος απέναντι στη βία, το φασισμό. Αμετανόητος κομμουνιστής. Ηταν ο Γιώργης Σαμπατάκος, φοιτητής της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Ετσι πέρασε η σειρά και των πέντε.
Μας λιώσανε, μας σακάτεψαν, σκότωσαν τον Γιώργη, λέει ο μαθηματικός Σοφρονάς, όμως κανείς δεν υποχώρησε, δεν υπέκυψε, δεν πήραν από κανέναν την ατιμωτική δήλωση μετάνοιας. Το «Σύρμα» νίκησε τη βία, το φασισμό. Η διοίκηση αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την πιο πέρα προσπάθειά της για τη διάλυση του «Κλωβού των Αμετανόητων».

Νίκος ΜΑΛΑΜΟΓΛΟΥ
Κρατούμενος στο «Σύρμα», (Από το ανέκδοτο βιβλίο μου: «Μακρόνησος ο Νέος Παρθενώνας» - Δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη, 14 Αυγούστου 2003)

TOP READ