25 Ιουλ 2014

Ενα άρθρο που απαντήθηκε πριν καν γραφτεί...

Ενα άρθρο που απαντήθηκε πριν καν γραφτεί...


Ο,τι θα μπορούσε να γράψει κάθε αστική εφημερίδα, π.χ. η «Καθημερινή», το έγραψε ο Θ. Καρτερός σε χτεσινό του άρθρο στην «Αυγή». Εγκάλεσε το ΚΚΕ γιατί δεν «χειροκροτεί» τη δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε μετά την πτώση της χούντας, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κατηγορεί ότι «δεν αντιλαμβάνεται την τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ανοιχτή δικτατορία και την αστική δημοκρατία», ότι «δεν καταλαβαίνει το χάος που χωρίζει τη νόμιμη δράση του ΚΚΕ από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης» (!), ότι δεν τιμά τους αντιδικτατορικούς αγώνες. Το ΚΚΕ, λέει ο Καρτερός, δεν τα έλεγε αυτά το 1974! Και καταλήγει στην εξωφρενική θέση ότι έτσι γίνεται άλλοθι στην κυβερνητική πολιτική!

Ο Θ. Καρτερός κλήθηκε να φρονιμέψει το ΚΚΕ, επειδή αυτό δεν υμνεί την αστική δημοκρατία και δεν «κάνει το σταυρό του» που δεν είναι φυλακή ή εξορία, δεν εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στην αστική τάξη. Το ΚΚΕ επιμένει να αναδεικνύει στους εργαζόμενους, αξιοποιώντας μάλιστα την πείρα 40 χρόνων, ότι η αστική δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία για όλους, αλλά για τους λίγους. Τα παραδείγματα που το αποδεικνύουν είναι πολλά και μάλλον ο Θ. Καρτερός τα «αγνοεί» συνειδητά.

Ο Θ. Καρτερός καταφεύγει στη διαστρέβλωση, υποστηρίζοντας ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για το αν υπάρχουν ή όχι δημοκρατικά δικαιώματα και ότι δεν λέει τίποτα για τους αγώνες του λαού την αντιδικτατορική περίοδο. Πού τα είδε αυτά, αυτός ξέρει. «Δεν είδε» άραγε ο αρθρογράφος της «Αυγής» την εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ την περασμένη Δευτέρα και την ομιλία του Μ. Μαΐλη, η οποία διανεμήθηκε ολόκληρη στον Τύπο και στην οποία τονιζόταν: «Η δικτατορία κατέρρεε υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής που προκάλεσε σειρά γεγονότων, με κορυφαίο το Πολυτεχνείο και τους νεκρούς του, και κείνες τις μέρες το χουντικό πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου, που το ακολούθησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο συμβιβασμός, με την άμεση εμπλοκή και αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων, έγινε για να αποφευχθούν δύσκολα ελεγχόμενες αντιδράσεις του λαϊκού παράγοντα καθώς και για ν' αντιμετωπιστούν οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, λόγω του Κυπριακού, αλλά και της διαμάχης που άρχιζε στο Αιγαίο».

«Δεν είδε» καν πώς ξεκινά η ανακοίνωση του Κόμματος που υποτίθεται πως σχολιάζει. «Δεν είδε» ότι αυτή αρχίζει υπογραμμίζοντας πως «το ΚΚΕ τιμά όλους όσοι βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν, όλους όσοι συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα».
«Δεν είδε» στην προαναφερόμενη ομιλία το απόσπασμα ότι «το ΚΚΕ παλεύει από την ίδρυσή του ενάντια στην καταστολή της ταξικής πάλης, του εργατικού κινήματος και φυσικά του ίδιου, ως κόμματος της εργατικής τάξης. Απ' αυτήν τη σκοπιά, διεκδικεί δικαιώματα και ελευθερίες, όσο είναι δυνατό αυτό στο καπιταλιστικό σύστημα. Διεκδίκησε και τη δημόσια ανοιχτή δράση του μετά από 27 συνεχή χρόνια παρανομίας. Και το 1974, επιδίωξε και πέτυχε ντε φάκτο τη νομιμοποίησή του, αξιοποιώντας και την υποχώρηση του αντικομμουνισμού στο λαό».

Και για την ιστορία, να πούμε ότι ήταν ακριβώς 24 Ιούλη του 1974 όταν το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ τόνιζε με ανακοίνωσή του ότι «ο ελληνικός λαός δε βασανίστηκε, πάλεψε και μάτωσε επί 7,5 χρόνια για να συντελεστεί μία μεταμφίεση του ζυγού του». Ηταν Γενάρης του 1975 όταν η 2η Ολομέλεια της ΚΕ υπογράμμιζε: «...Το γεγονός ότι η αντικατάσταση της δικτατορίας έγινε από τα πάνω, με συμβιβασμό ανάμεσα στη χούντα, τους ιμπεριαλιστές και τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, καθόρισε τον περιορισμένο χαρακτήρα της μεταβολής της 23ης του Ιούλη. Στην εξουσία ήρθαν οι συντηρητικές δυνάμεις. Πρόκειται για αναγκαστική αλλαγή μορφής εξουσίας των μονοπωλίων, εγχώριων και ξένων...». Τι λέει η προχτεσινή ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ που τόσο ενόχλησε τον αρθρογράφο της «Αυγής» (και όχι μόνο); «Η δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας είναι ταξική, είναι η άλλη μορφή της δικτατορίας των μονοπωλίων»...


Γ.

"Εγώ την δουλειά μου κάνω"...

 "Εγώ την δουλειά μου κάνω"...



Η είδηση είναι ήδη γνωστή και παραμένει ανατριχιαστική: η Ευτυχία Ποποδάκη, άτομο που έπασχε από τετραπληγία επί δώδεκα χρόνια και έμενε στην ζωή με μηχανική υποστήριξη, κατέληξε λίγο πριν κλείσει τα 56 της χρόνια επειδή της έκοψαν το ρεύμα. Η Ευτυχία πέθανε επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει έναν λογαριασμό οκτακοσίων ευρώ στην ΔΕΗ...

Δεν θα σπεκουλάρω πάνω σ' αυτή την είδηση. Δεν θα εκμεταλλευτώ ένα από εκείνα τα μακάβρια γεγονότα, που αποτελούν βούτυρο στο ψωμί κάθε σχολιογράφου τής κακιάς ώρας. Δεν θα πουλήσω φτηνή εξυπνάδα, σχολιάζοντας το σουρρεαλιστικό γεγονός ότι, λίγο μετά τον θάνατο της Ευτυχίας, η ΔΕΗ έσπευσε να επανασυνδέσει το ρεύμα υπό τα μενανδρικώς ειρωνικά χειροκροτήματα των γειτόνων. Σκοπός αυτού του σύντομου σημειώματος είναι άλλος: να εκφράσει την αηδία μου για το γνωστό ηλίθιο τσιτάτο-δικαιολογία "εγώ κάνω την δουλειά μου".

Το ρεύμα τής Ποποδάκη δεν κόπηκε από μόνο του. Κάποιος υπάλληλος κάποιας εταιρείας πήγε και το έκοψε. Κατά πάσα πιθανότητα, ήξερε σε ποιον κόβει το ρεύμα και δεν χρειαζόταν και πολύ μυαλό για να καταλάβει τι θα ακολουθούσε ή, έστω, τι υπήρχε φόβος να ακολουθήσει. Βέβαια, η εντολή τής διακοπής δόθηκε από κάποια απρόσωπη υπηρεσία και επ' αυτού δεν υπάρχει καμμιά αντίρρηση. Όμως, η ουσία είναι ότι κάποιο συγκεκριμένο χέρι έκοψε το ρεύμα. Κι αυτό το χέρι όφειλαν εκείνοι που το πήραν χαμπάρι, να το κόψουν στεγνά από τον αγκώνα. Όσο κι αν ο κάτοχος αυτού του χεριού ισχυριζόταν "εγώ την δουλειά μου κάνω" ή "εγώ εντολές εκτελώ".

"Εγώ την δουλειά μου κάνω"... "εγώ εντολές εκτελώ"... Βαρέθηκα αυτή την μαλακισμένη δικαιολογία. Αυτή την δικαιολογία δεν χρησιμοποιούσαν επί κατοχής όλοι εκείνοι που δούλευαν στην υπηρεσία των κατακτητών; Αυτή δεν ήταν η δικαιολογία πίσω από την οποία καλύπτονταν οι βασανιστές τής χούντας; Αυτή δεν είναι η δικαιολογία των διαφόρων δικαστικών επιμελητών που πετάνε έξω από το σπίτι τους όσους φουκαράδες χρωστάνε είτε σε τράπεζες είτε στην εφορία; Αυτό δεν ήταν το βασικό υπερασπιστικό ατού των δολοφόνων των Ες-Ες; Εντολές δεν εκτελούσαν οι στρατιώτες που έκαψαν το Δίστομο, που ξεκλήρισαν τα Καλάβρυτα, που εκτέλεσαν τους πατριώτες στην Καισαριανή, που τουφέκισαν χαράματα Κυριακής τον "άνθρωπο με το γαρύφαλλο"; Την δουλειά τους δεν κάνουν όσοι επιστρατεύουν απεργούς, χτυπάνε συνταξιούχους διαδηλωτές, πνίγουν στα δακρυγόνα απολυμένους εργάτες, φυλακίζουν αντιρρησίες συνείδησης;

Και ποια είναι η δουλειά όλων αυτών, παρακαλώ; Να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τής κάθε εξουσίας; Να βοηθούν τα αφεντικά τους στην επιβολή των ταξικών τους αποφάσεων; Να γίνονται τα όργανα υλοποίησης των κάθε λογής αντιλαϊκών επιλογών; Και γιατί, παρακαλώ; Για να μη χάσουν το μεροκάματο και πεινάσουν τα παιδιά τους; Στέλνουν ανθρώπους στον τάφο για να μη πεινάσουν τα παιδιά τους; Βγάζουν ξένα παιδιά στον δρόμο για να μη χάσουν τα δικά τους παιδιά την μερέντα τους; Δηλαδή, τα δικά τους παιδιά να μην έχουν πρόβλημα και τα άλλα ας τα πάρει ο διάολος; Σοβαρή δουλειά κάνουν, εδώ που τα λέμε. Αν όλοι αυτοί είχαν ελάχιστα ψήγματα συνείδησης, θα προτιμούσαν να αλλάξουν δουλειά ή να μείνουν άνεργοι παρά να ταΐζουν τα παιδιά τους με το αίμα κάποιων άλλων.

Δεν ξέρω αν η προσωπική μου γνώμη είναι εξεζητημένη, αν παραλογίζομαι ή αν κάτι έχω καταλάβει λάθος και δεν δίνω δεκάρα αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου ή όχι αλλά αυτό το "εγώ την δουλειά μου κάνω" μου γυρίζει τ' άντερα. Κι όσο κι αν θεωρηθώ προκλητικός από κάποιους, δηλώνω ευθαρσώς ότι όποιον αντιληφθώ να "κάνει την δουλειά του" με τον τρόπο που προανέφερα, θα του κόψω το χέρι από τον ώμο. Στο φινάλε-φινάλε, αυτή θα είναι η δικιά μου δουλειά και θα την κάνω σωστά για να μη με φάει η αηδία και για να έχω την συνείδησή μου ήσυχη. Από τον ώμο, λέμε!

Άκου "εγώ την δουλειά μου κάνω"! Άει στο διάολο πια με τις δικαιολογίες τού κώλου!

Το δύσκολο είναι να μην είσαι.........μαλάκας!!!!!!!

 Το δύσκολο είναι να μην είσαι.........μαλάκας!!!!!!!

renos

Οι δηλώσεις που ακολουθούν είναι του φίλου του πρωθυπουργού, του ηθοποιού Ρένου Χαραλαμπίδη, ο οποίος πρόσφατα απέκτησε εκπομπή στη ΝΕΡΙΤ. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης σε συνέντευξή του στο Popaganda μεταξύ άλλων, δήλωσε: 
«Όταν έπεσε το μαύρο στην ΕΡΤ, σοκαρίστηκα. Σοκαρίστηκα, γιατί συνειδητοποίησα ότι το μαύρο το είχαν ρίξει οι καταληψίες. Το σκοτάδι αυτό, ήταν για μένα το μεγαλύτερο σκοτάδι που μπορούσε να γνωρίσει η ΕΡΤ. Κι επαναλαμβάνω: το έριξαν οι καταληψίες».  
Αυτά  είπε – χωρίς ντροπή – ο εν λόγω, διαστρεβλώνοντας μία ιστορία που τη ζήσαμε όλοι και οι μνήμες είναι νωπές.
«Όταν έκλεισε η ΕΡΤ, υπήρχε σχέδιο να συνεχιστεί το πρόγραμμα με κονσέρβες. Μαγνητοσκοπημένα. Υπήρχε ακόμη και η πρόβλεψη για κάποιες ενημερωτικές εκπομπές, υπηρεσιακές. Η κυβέρνηση δεν είχε κανέναν λόγο να ρίξει μαύρο. Όταν κατελήφθη η ΕΡΤ, οι καταληψίες κλείσαν τον πομπό και η ΕΡΤ έγινε σκοτάδι». 
Και αυτές οι βρωμιές του ιδίου κυρίου είναι… Ο οποίος στη συνέχεια προσθέτει:
«Επικροτώ απόλυτα το κλείσιμο. Την έζησα από μέσα την ΕΡΤ, ήταν ό,τι πιο διεφθαρμένο μπορούσε να υπάρξει, και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο έπρεπε αυτή η σαπίλα να διατηρηθεί». 
Στις τερατώδεις αθλιότητες του συγκεκριμένου, που ούτε ο ακροδεξιός Μπαλτάκος δεν τόλμησε να ξεστομίσει όταν η κυβέρνηση έριχνε το μαύρο, μερικά σύντομα σχόλια.  

Σχόλιο 1ο: Τέτοιες δηλώσεις είναι χρήσιμες για να γίνονται αντιληπτά τα «προσόντα» βάσει των οποίων προσλήφθηκε ο Ρένος Χαραλαμπίδης να παρουσιάζει τηλεπαιχνίδι στη ΝΕΡΙΤ. «Προσόντα» που φαίνεται τα διέθετε ήδη από τότε που «ζούσε από μέσα την ΕΡΤ». 
Σχόλιο 2ο: Ο κ.Χαραλαμπίδης είχε δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του ότι ξεκίνησε την καριέρα του λέγοντας ένα ψέμα. Φαίνεται ότι την συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο. 
Σχόλιο 3ο (γενικότερης φύσεως): Το δύσκολο σε αυτή τη ζωή δεν είναι να είσαι καλός ηθοποιός, καλός δημοσιογράφος, καλός τραγουδιστής ή καλός ταβερνιάρης. Το δύσκολο είναι να μην είσαι μαλάκας.

 Νίκος Μπογιόπουλος:


Επίθεση από αστυνομικούς δέχθηκε Αφγανός που ζητούσε τα δεδουλευμένα του

Επίθεση από αστυνομικούς δέχθηκε Αφγανός που ζητούσε τα δεδουλευμένα του


Θύμα αστυνομικής βίας έπεσε ένας 30χρονος Αφγανός, ο οποίος δεν δεχόταν να αποχωρήσει από την επιχείρηση στην οποία εργαζόταν στη Λάκα Αναβύσσου, χωρίς να του καταβληθούν δεδουλευμένα ύψους 23.900 ευρώ.  Για την υπόθεση συνελήφθησαν ένας 49χρονος αρχιφύλακας, ένας 25χρονος αστυφύλακας, ο 46χρονος ιδιοκτήτης της επιχείρησης και ένας 36χρονος ιδιώτης. 
Ο μετανάστης δούλευε στην επιχείρηση από το 2010 και διέμενε σε πρόχειρο κατάλυμα το οποίο του είχε παραχωρήσει ο επιχειρηματίας.  Όπως εξακριβώθηκε από την έρευνα, ο 49χρονος αρχιφύλακας και ο 36χρονος γνωρίζονταν με τον επιχειρηματία και ενεργούσαν για λογαριασμό του, προκειμένου να εξαναγκάσουν τον αλλοδαπό να εγκαταλείψει την εργασία του χωρίς να εξοφληθεί. 
Ο αρχιφύλακας του άσκησε σωματική βία και προκάλεσε φθορές σε αντικείμενα του, παρουσία του 25χρονου αστυφύλακα και του 36χρονου. Ανάλογη συμπεριφορά είχε επιδείξει όταν πριν δύο εβδομάδες περίπου είχε μεταβεί μαζί με τον αστυφύλακα στην επιχείρηση όπου εξύβρισε και απείλησε τον αλλοδαπό.
Και στις δυο περιπτώσεις οι αστυνομικοί δεν ενημέρωσαν το επιχειρησιακό Κέντρο της Υπηρεσίας τους για τη μετάβασή τους στην επιχείρηση. Με απόφαση του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, ενώ διατάχθηκε η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης.

Σα δύο εικοσάρες

 Σα δύο εικοσάρες

Η δημοκρατία, λέει ένα εύστοχο ευφυολόγημα, είναι το πολιτικό σύστημα όπου ένας λύκος και ένα πρόβατο αποφασίζουν από κοινού τι θα φάνε για βραδινό. Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό όμως, εγώ θα πρόσθετα πως δημοκρατία είναι ένας λύκος κι ένα κοπάδι πρόβατα που συναποφασίζουν τι θα δειπνήσουν. Κι ενώ ο αριθμητικός συσχετισμός δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα στη σχέση των πρόβατων με το λύκο και την καταλυτική ισχύ του τελευταίου, στη δημοκρατία μας τα αμνοερίφια διδασκόμαστε και βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε η πλειοψηφία κι ότι μπορούμε να καθορίσουμε εμείς τις τύχες μας. Μπορούμε πχ να συναινέσουμε στην αξιολόγησή μας και να τραβήξουμε κλήρο για να δούμε ποιος (ποιος-ποιος) θα φαγωθεί, για να την πατήσουμε σαν τα ψάρια από το κόμικ του αρκά που περίμεναν από τον καρχαρία-φονιά, τον αντίστοιχο λύκο της θάλασσας, να τηρήσει τη συμφωνία και να φάει μόνο τους μισούς, για να γλιτώσουν τάχα οι υπόλοιποι.


Δημοκρατία επίσης είναι τα μαντρόσκυλα του συστήματος που φυλάνε τα πρόβατα μη τυχόν ξεμυτίσουμε από το μαντρί της λυκοσυμμαχίας με τα μοναδικά οφέλη, και δε μας συναντήσει ο λύκος στο προγραμματισμένο ραντεβού-δείπνο ηλιθίων. Είναι οι διάφοροι δημοσιολόγοι που μιλάνε για σύγκλιση και συνεργασία των τάξεων, παρουσιάζοντας την αστική σαν τον καλό λύκο του αρκά (και πάλι) που ερωτεύεται μια προβατίνα και απαρνείται για χάρη της τη σαρκοφάγα φύση του. Να θεωρούμε ευεργέτες-επενδυτές τους αετονύχηδες που μας αρμέγουν και μας κουρεύουν το μαλλί και το χρέος. Και να μας τρομοκρατούν πως είναι απαραίτητο να συμπεριφερθούμε υπεύθυνα και να μη στριμωχνόμαστε σε στρούγκες, κοπάδια και λοιπές συλλογικότητες, γιατί δεν είμαστε εξάλλου τίποτα πρόβατα, να μας λένε οι άλλοι τι να κάνουμε.

Η δημοκρατία δηλ με δυο λόγια, ως το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και της συμφωνίας που λέγαμε παραπάνω, είναι βασικά μια μερίδα αρνίσια παϊδάκια. Κι η ελληνική δημοκρατία, που χτες έκλεισε με δόξα και τιμές τα σαραντάχρονά της, είναι κάτι σαν τα καλύτερα παϊδάκια που φάγαμε ποτέ. Τα οποία προσωπικά τα γεύτηκα στη δημοκρατική κρήτη, στο έβγα της ζούρβας, λίγο πάνω από τον ιστορικό θέρισο, που έχει μεταξύ άλλων την ταβέρνα ‘αντάρτης’ και το μουσείο της εθνικής αντίστασης, με τις κομματικές ταυτότητες του βελουχιώτη και του βαφειάδη, και με σειρές ολάκερες φωτογραφιών από αγωνιστές που θυσιάστηκαν, που σου θυμίζει λίγο συνειρμικά τη στήλη του ρίζου με τα μνημόσυνα.

Η μεταπολίτευση του 74’ και της επόμενης δεκαετίας χοντρικά ήταν ένα μικρό διάλειμμα, μια σύντομη εκεχειρία ανάμεσα στα πέτρινα χρόνια που προηγήθηκαν και αυτά που ζούμε σήμερα –για να κάνουμε μια σύνδεση και με μια πρόσφατη ανάρτηση. Αλλά και η περίοδος της σταδιακής διάβρωσης των βράχων και των αξιών στις οποίες βασίστηκε το αγωνιστικό πνεύμα της εποχής.

Πριν από οτιδήποτε άλλο όμως η ιστορία της μεταπολίτευσης είναι η ιστορική διαδρομή και πορεία του πασόκ: του καλύτερου εργαλείου που είχαν ποτέ οι αστοί στα χέρια τους για να αναχαιτίσουν το κόμμα και να ενσωματώσουν τις λαϊκές αγωνιστικές διαθέσεις. Του σοσιαλδημοκρατικού, κεντροαριστερού μορφώματος που της έλειπε μέχρι τότε –και το φέρουν βαρέως μέχρι σήμερα οι αστοί ιστοριογράφοι που δεν εμφανίστηκε νωρίτερα· κι η απουσία αυτή έκανε ακόμα και τους δικούς μας να εκτιμήσουν λανθασμένα πως στην ελλάδα δεν υπήρχε το αντικειμενικό έδαφος για να πιάσει η σοσιαλδημοκρατία –η οποία πάντως εκκολαπτόταν ήδη εν μέρει στις γραμμές της εδα. Η ιστορία του κόμματος που σάρωσε κι απορρόφησε τα πάντα, ταυτίστηκε ως όλον πασόκ με το βαθύ κράτος, επηρεάζοντας όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους –ακόμα και το κόμμα υιοθέτησε το σύνθημα της πραγματικής αλλαγής με κατεύθυνση το σοσιαλισμό. Κι οι διάφορες φάσεις της μετεξέλιξής του συμπίπτουν με τους διαδοχικούς κύκλους της μεταπολίτευσης (δηλ των λαϊκών κατακτήσεων και του ριζοσπαστισμού που παρέμεναν άταφο πτώμα μέχρι πρότινος.

Από τα πρώτα άγουρα χρόνια με τις μουντές κι αβέβαιες ελευθερίες της και τον αυτόνομο συνδικαλισμό που προλείανε το έδαφος για την άλωση του εργατικού κινήματος από την πάσκε· στον καλπασμό των πράσινων αλόγων προς την εξουσία και το ραντεβού με την ιστορία· το πλασάρισμα του «έλληνα αγιέντε», που ερχόταν ως σαλβαδόρ (σωτήρας) και τον απειλούσαν τάχα τα ξένα κέντρα με στρατιωτικά πραξικοπήματα· και είχε εκτιμήσει ως μια απλή αλλαγή φρουράς τη μεταπολίτευση –άσχετα που κάποιοι τη βρίσκουν ακραία και σεχταριστική εκτίμηση, όταν έρχεται ως επίσημη και επεξεργασμένη κομματική θέση κι όχι για λόγους εντυπωσιασμού, όπως το έκανε δηλ ο ανδρέας. Που αξιοποιούσε επιδέξια τα αντιδεξιά σύνδρομα και το φιλοσοβιετικό χαρτί για να κρατά όμηρους τους κομμουνιστές και την εαμική βάση.

Κι από το ανορθόδοξο σπάσιμο αυτής της ομηρίας το 89’, με τη συγκλονιστική διεθνή συγκυρία και τις κοσμογονικές (ή μάλλον κοσμοκτόνες) αλλαγές· στη σταδιακή εκσυγχρονιστική μετάλλαξη ή μάλλον προσαρμογή στα καινούρια δεδομένα· που επισφραγίστηκε με την εκλογή του σημίτη, ενός τεχνοκράτη, χρυσής μετριότητας και κάκιστου ρήτορα (σε αντίθεση με τον χαρισματικό δημαγωγό προκάτοχό του)· που έπρεπε ωστόσο να πλασαριστεί ως μεγάλος ηγέτης και ο τρικούπης του εικοστού αιώνα, που ήρθε εκατό χρόνια μετά το θάνατό του να συνεχίσει το μεταρρυθμιστικό του έργο· αλλά δεν έμεινε αρκετά στην κυβέρνηση ως πρωθυπουργός για να πει και το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» της ισχυρής ελλάδας και της μεγάλης ευρωπαϊκής ιδέας, στη θέση του ξεχασμένου «εοκ και νάτο το ίδιο συνδικάτο»· και να βάλει την ταφόπλακα στο άταφο πτώμα της μεταπολίτευσης και του πασόκ –βάρος που έπεσε στους διαδόχους του.

Στα 40χρονα της μεταπολίτευσης είμαστε έτοιμοι να θάψουμε το πασόκ και να κάνουμε τα σαράντα του. Αλλά η μνήμη του μένει ζωντανή να κατατρύχει σα φάντασμα την αστική πολιτική σκηνή και τη συνείδηση του «μέσου έλληνα», που συνεχίζει να είναι πασόκ, με άλλες μορφές κι ονόματα. Γιατί όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Κι η ψευδής συνείδηση αυτονομείται από τις συνθήκες που την καθόρισαν και τη δημιούργησαν και επιβιώνει με τη δύναμη της συνήθειας στις μάζες που έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στο παρελθόν που έχασαν. Αναπολούν το ευχάριστο διάλειμμα της μεταπολίτευσης, αν κι έχουν διδαχτεί από οθόνης να το κακολογούν και να το θεωρούν υπεύθυνο για τη σημερινή κατάσταση, χωρίς να σκεφτούν ποιοι παράγοντες έδωσαν αυτό το αποτέλεσμα έστω ως προσωρινή ανάπαυλα.

Περίπου ό,τι κάνουν δηλ διάφοροι πολιτικοί χώροι που ευαγγελίζονται φιλολαϊκές μεταβατικές μεταρρυθμίσεις και στην πιο επαναστατική εκδοχή τους βάζουν το σύνθημα της δυαδικής εξουσίας, με την έννοια μιας «βουλής των κάτω», «της αμεσοδημοκρατίας των πλατειών», κτλ· χωρίς να μπουν στον κόπο να σκεφτούν ότι η δυαδική εξουσία δεν προκύπτει ως διακηρυγμένος στόχος, αλλά ως προσωρινός συμβιβασμός κι εύθραυστη ισορροπία, ως αδυναμία της δικής μας πλευράς να φτάσει μέχρι τέλους ή του ταξικού εχθρού να τσακίσει τη δική μας προσπάθεια και να επιβληθεί. Και πως η μοναδική στόχευση πρέπει να είναι η ενίσχυση του δικού μας πόλου ώστε να νικήσει στον ταξικό πόλεμο κι όχι η εκεχειρία ή ένας συμβιβασμός που μπορεί να προκύψει ως πιθανό ενδεχόμενο και μια στιγμή του πολέμου στην πορεία του.


Αν υπάρχει κάτι για να κρατήσουμε από τη μεταπολίτευση είναι τα κεκτημένα δικαιώματα και το αγωνιστικό της πνεύμα, που χρειάστηκε να τιθασευτεί και να καναλιζαριστεί σε ακίνδυνους διαύλους, για να το υποτάξουν. Όχι τις αυταπάτες της περιόδου, που οδήγησαν σε αυτή την υποταγή, και το πασόκ που τις καλλιέργησε και τις εξέφρασε. Ούτε μια σύγχρονη άφθαρτη εκδοχή του που θα έρθει με νέα πρόσωπα να κάνει λίφτινγκ στη σαραντάρα αστική δημοκρατία και να την εξωραΐσει. Και δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά της ταξικής της ουσίας, που απογυμνώνεται κάθε μέρα και περισσότερο, για να κρυφτεί πίσω από φύλλα συκής σοσιαλδημοκρατικής κοπής.

Ο κυνισμός των αστών

 Ο κυνισμός των αστών







Αυτό θα πει στοχοπροσήλωση στα συμφέροντα της αστικής τάξης, τη στιγμή που στη γειτονιά μας εκτυλίσσεται μια νέα σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Με προχτεσινό πρωτοσέλιδο άρθρο του στην «Καθημερινή», με τίτλο «Οι απειλές της πρώτης γραμμής», ο Αλέξης Παπαχελάς σημειώνει κυνικά: «Οσα συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή μας δημιουργούν νέα δεδομένα, αλλά και νέες απειλές για τα ελληνικά συμφέροντα» και συνεχίζει: «Η Μέση Ανατολή μετατρέπεται σε μια τεράστια μαύρη τρύπα. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα πού θα οδηγήσουν οι καταιγιστικές εξελίξεις στο Ιράκ, η διάλυση χωρών όπως η Συρία και η Λιβύη και η ένταση στην Παλαιστίνη. Από μια πρώτη ανάγνωση, η Ελλάδα ισχυροποιείται γεωπολιτικά γιατί παραμένει ένα ασφαλές αγκυροβόλιο σε μια πολύ ασταθή περιοχή. Υπάρχουν όμως σοβαρότατοι κίνδυνοι, τους οποίους δεν μπορούμε να αγνοήσουμε».

Ο αρθρογράφος κάνει μια καταγραφή των εξελίξεων, κρύβοντας συνειδητά τις αιτίες και τους υπεύθυνους, συγκαλύπτοντας έτσι το γεγονός ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι ιμπεριαλιστικός, γίνεται για το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο της Ενέργειας, των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς τους. Γίνεται γιατί το Ισραήλ θέλει να εξασφαλίσει τη θέση του στην περιοχή, στο πλαίσιο των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Παρουσιάζει το μακελειό ως ευκαιρία για την Ελλάδα ...(εννοώντας βεβαίως το ελληνικό κεφάλαιο), προδίδοντας εμμέσως τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την εμπλοκή μέχρι τα μπούνια της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όντας ενταγμένη στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες.





Δε μένει μόνο σε αυτά, αλλά εκθειάζοντας την ανάγκη διατήρησης της ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας σημειώνει ότι «η Ελλάδα έχει κάνει τα τελευταία χρόνια σημαντικές κινήσεις. Εχει έλθει πολύ πιο κοντά στο Ισραήλ, με το οποίο έχει κτισθεί μια στενή σχέση συνεργασίας σε τομείς που... δεν φαίνονται». Και αναρωτιέται δήθεν «θα διατηρηθεί αυτή η σχέση και πόσο μπορεί να αγνοήσει η Ελλάδα την αυτοκαταστροφική πολιτική του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων που έχει εξοργίσει ακόμη και τους πιο θερμούς συμμάχους του; Στην εξωτερική πολιτική δεν χωράει βεβαίως το συναίσθημα και η Ελλάδα πρέπει να φροντίσει πρωτίστως τα συμφέροντά της». Τέτοιος κυνισμός και ταυτόχρονα ρεαλισμός για τα συμφέροντα του κεφαλαίου που «ποτίζονται» από το αίμα των λαών. Για τον Αλ. Παπαχελά, την αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της στην Ελλάδα οι σχέσεις με το Ισραήλ είναι αδιαπραγμάτευτες. Εχουν στρατηγικές στρατιωτικοπολιτικές και οικονομικές συμφωνίες και φοβούνται τη μαζική λαϊκή εναντίωση στους εγκληματίες της Μέσης Ανατολής. Πράγμα που αποδεικνύει καθαρά ότι τα μονοπώλια, το κεφάλαιο δεν έχουν ηθικούς φραγμούς, είναι αρπαχτικά του πλούτου και ας σφάζονται λαοί... Το ερώτημα είναι αν οι εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός θέλουν μια τέτοια Ελλάδα. Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουν ότι όσο περισσότερο συμμετέχει για λογαριασμό του κεφαλαίου η Ελλάδα σε διεθνείς και περιφερειακές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όσο έχει και αυτή ευθύνη για το αίμα που χύνεται, όσο συμμετέχει δραστήρια στους ανταγωνισμούς για το μοίρασμα των αγορών τόσο μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για το λαό.





Τέλος, ο αρθρογράφος έχει και άλλη μια στόχευση: Να δημιουργήσει αντανακλαστικά φόβου για τους μετανάστες, να καλλιεργήσει ψυχολογία εχθρότητας ενάντιά τους, συγκαλύπτοντας ότι για τα βάσανα των λαϊκών ανθρώπων στην Ελλάδα αλλά και των μεταναστών ο εχθρός είναι ο ίδιος: Τα μονοπώλια, η εξουσία τους, τα συμφέροντά τους, οι ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά του πλούτου των περιοχών που οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οδηγούν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, δημιουργώντας μετανάστες και φτώχεια στους Ελληνες εργαζόμενους. Συγκαλύπτει ακόμη συνειδητά το γεγονός ότι η αστική τάξη της Ελλάδας, της οποίας ο Αλ. Παπαχελάς και η εφημερίδα που διευθύνει είναι ταγοί, έχει ευθύνη για τα μεταναστευτικά κύματα γιατί συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στις σφαγές των λαών. Παράδειγμα τελευταίο η συμμετοχή στην επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Λέει, λοιπόν, πως το «πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης αποκτά πλέον γιγαντιαίες διαστάσεις και τίποτα δεν δείχνει πως θα περιορισθεί. Η απελπισία των πληθυσμών γειτονικών μας, σχετικά, χωρών σε συνδυασμό με τα δημογραφικά τους στοιχεία έχουν δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση. Ολοι νιώθουμε τον πόνο των ανθρώπων που στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα και ενίοτε πνίγονται μαζί με τα παιδιά τους κυνηγώντας τη χίμαιρα μιας καλύτερης ζωής. Ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη αντέχουν όμως να κατακλυσθούν από παράνομους μετανάστες και αργά ή γρήγορα η ΕΕ θα πρέπει να πάρει την υπόθεση στα σοβαρά». Ετσι εκφράζει ο Αλ. Παπαχελάς την αγωνία του θύτη που δημιουργεί θύματα και μετά θέλει να τα εξαφανίσει.

Τραμπούκικη συμπεριφορά ελεγκτή λεωφορείου σε κοπέλα με αναπηρία

 Τραμπούκικη συμπεριφορά ελεγκτή λεωφορείου σε κοπέλα με αναπηρία


Κρίση μέσα σε λεωφορείο του αστικού ΚΤΕΛ  έπαθε μια κοπέλα που είναι άτομο με ειδικές ανάγκες, μετά την απαράδεκτη- όπως καταγγέλλουν συνεπιβάτες- συμπεριφορά του ελεγκτή του λεωφορείου.

Η κοπέλα δεν είχε ανανεώσει την κάρτα της και τότε ο ελεγκτής, σύμφωνα με όσα καταγγέλθηκαν στο Αchaia Channel, άρχισε να βρίζει. Αμέσως μετά, πήρε την κάρτα και την έσκισε ενώπιον των επιβατών που δεν πίστευαν στα μάτια τους καθώς η κοπέλα φαινόταν ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας.

Η κοπελίτσα τότε έπαθε κρίση και όλοι πάγωσαν.

Όπως δήλωσε στο Achaia η Πρόεδρος της "Μέριμνας" κ. Άννα Σπηλιωτακάρα "το παιδί αυτό παθαίνει συχνά κρίσεις ιδίως κάτω από καθεστώς  έντασης. Αμτιλαμβάνεστε πώς έφτασε στο σπίτι του και πώς το είδαν οι γονείς του. Ωστόσο δεν υπήρξε καταγγελία στη "Μέριμνα" για το γεγονός. Η αλήθεια είνια ότι οι κάρτες έχουν λήξει. Η"Μέριμνα" έχει ζητήσει να υπάρξει κάποια κατανόηση λόγω της ιδιαιτερότητας αυτών των ατόμων μέχρι να ανανεωθούν οι κάρτες, να υπάρξει δηλαδή κάποια παράταση, κάποια ανοχή. Δεν είχαμε ανταπόκριση. Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να προσέχουμε. Ο άνθρωπος με αναπηρία φαίνεται. Δεν επιτρέπονται τέτοιες συμπεριφορές".


Αθλιότητα του Mega για το σχολείο στη Γάζα

Αθλιότητα του Mega για το σχολείο στη Γάζα


mega_school.jpg

Αθλιότητα του Mega για το σχολείο στη Γάζα


Το Mega χτες το βράδυ ξεπέρασε όχι μόνο τον εαυτό του (σε ό,τι αφορά τη δημοσιογρφική δεοντολογία), αλλά και τον… ισραηλινό στρατό (σε φιλοϊσραηλινό πάθος).
 Συγκεκριμένα στο δελτίο των 8:00 στο θέμα για τη σφαγή στη σχολείο του ΟΗΕ στο Μπέιτ Χανούν, παρουσιάστηκε και η (υποτιθέμενη) ισραηλινή άποψη. Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο, ο ισραηλινός στρατός ισχυριζόταν ότι το σχολείο-καταφύγιο του ΟΗΕ χτυπήθηκε από τη Χαμάς. Στην αρχή το κρόουλ από κάτω έγραφε: «Ισραηλινές πηγές: Η Χαμάς χτύπησε το σχολείο του ΟΗΕ στη Γάζα». Επειδή όμως αυτό δεν φάνηκε αρκούντως φιλοϊσραηλινό, το κρόουλ μετατράπηκε στο πραγματικά απίστευτο «: Η Χαμάς χτύπησε το σχολείο του ΟΗΕ στη Γάζα». Δηλαδή όποιος άνοιγε την τηλεόραση του εκείνη την ώρα θα μάθαινε ότι η Χαμάς είχε διαπράξει έγκλημα πολέμου στη Γάζα. Πρόκειται βέβαια για αθλιότητα, την οποία, με δεδομένο το ιστρορικό του Mega, δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε πρωτοφανή.
Η αθλιότητα όμως γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν δούμε τι όντως ισχυρίζεται η ισραηλινή πλευρά. Το δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας Haaretz έχει σαφώς πιο μετριοπαθή τίτλο από αυτόν του μεγάλου καναλιού: «Η πηγή της φονικής επίθεση στο σχολείο της UNRWA παραμένει ασαφής».  Το άρθρο έχει τη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ισραηλινού στρατού ότι ο ισραηλινός στρατός δεν γνωρίζει ποιος χτύπησε το σχολείο. Πηγή του στρατού είπε στους δημοσιογράφους ότι εκπρόσωποι του στρατού είχαν επικοινωνήσει με την UNRWA και τον Ερυθρό Σταυρό τις τελευταίες μέρες για να ενημερώσουν ότι οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν δεχτεί πυρά από σημείο κοντά στο σχολείο και ότι θα ανταπέδιδαν τα πυρά στην πηγή τους, δηλαδή κοντά στο σχολείο –δήλωση που θα  μπορούσε να εκληφθεί και ως ομολογία ενοχής…
Ο ισραηλινός στρατός σε δήλωση του υπενθύμισε ότι ρουκέτες της Χαμάς είχαν πέσει στο Μπέιτ Χανούν και ότι αυτές οι ρουκέτες μπορεί  να είναι υπεύθυνες για τους θανάτους στο σχολείο.
Σε νεότερη δήλωση του ο εκπρόσωπος του IDF (ισραηλινού στρατού) δήλωσε ότι διεξάγεται έρευνα για το ζήτημα γιατί μπορεί να είναι υπεύθυνη η Χαμάς. Σε καμιά δήλωση του ο ισραηλινός στρατός (δείτε τα δημοσιεύματα της δεξιάς Jerusalem Post αλλά και της Washigton Post) δεν είναι κατηγορηματικός για το ποιος χτύπησε το σχολείο.
Μόνο το Mega είναι σίγουρο ότι φταίει η Χαμάς….
- See more at: http://left.gr/news/athliotita-toy-mega-gia-sholeio-sti-gaza#sthash.s8RCQFx5.pzEOIXGH.dpuf

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ.Ερευνα του Ρ

1. Στα ξενοδοχεία κυριαρχούν ισχυρά μονοπώλια



Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι βγαίνουν κερδισμένοι από τον προσανατολισμό στον εξωτερικό τουρισμό
Στον τομέα των ξενοδοχείων κυριαρχούν ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι. Στην ιδιοκτησία κάθε ομίλου ανήκουν πολλά ξενοδοχεία. Οι «μεγάλοι» επένδυσαν στον κλάδο του τουρισμού, εκμεταλλευόμενοι τα κίνητρα που δόθηκαν από τις κυβερνήσεις και την ΕΕ, όπως επίσης από τον αναπτυξιακό νόμο, για επενδύσεις εκσυγχρονισμού και δημιουργίας νέων μονάδων υψηλών κατηγοριών.
Παρά τις δυσκολίες και την επίδραση της κρίσης, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στον τουρισμό βγαίνουν ακόμα πιο ενισχυμένοι. Αλλωστε, οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να έχουν πιο ευέλικτη τιμολογιακή τακτική, ώστε να αντέχουν με καλύτερες προϋποθέσεις στον ανταγωνισμό και να κυριαρχούν στην αγορά.
Τα τελευταία χρόνια έχει επιταχυνθεί η διαδικασία συγκέντρωσης και μεγέθυνσης της κεφαλαιοποίησης. Το μέσο μέγεθος ανά ξενοδοχειακό κατάλυμα συνεχίζει να αυξάνεται σταθερά από το 2009, όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Ετσι, το 2009 ήταν 40,1 δωμάτια και το 2012 ανέβηκε στα 41,3 (+ 1,2). Το συνολικό ξενοδοχειακό δυναμικό συνέχισε να αυξάνεται και το 2012 έφτασε στα 399.966 δωμάτια, με 645.919 κλίνες.
Το 2000 μόνο το 1% των ξενοδοχείων άνηκε στην κατηγορία των 5 αστέρων, έχοντας στην ιδιοκτησία του το 5,8% των δωματίων. Αντίστοιχα, το 9,7% κατατάσσονταν στην κατηγορία των 4 αστέρων, έχοντας στην ιδιοκτησία του το 25,3% των δωματίων. Το 2010 το 3,2% (+ 2,2) των ξενοδοχείων άνηκε στην κατηγορία των 5 αστέρων, έχοντας στην ιδιοκτησία του το 12,9% (+ 7,1 ) των δωματίων, ενώ το 12,7% (+ 3) ανήκε στην κατηγορία 4 αστέρων, έχοντας στην ιδιοκτησία του το 25,6% (+ 0,3) των δωματίων.
Το 2012 το 3,6% (+ 0,4 σε σχέση με το 2010) των ξενοδοχείων άνηκε στην κατηγορία των 5 αστέρων, έχοντας στην ιδιοκτησία του το 13,8% (+ 0,9 σε σχέση με το 2010) των δωματίων, ενώ το 12,9% (+ 0,2% σε σχέση με το 2010) ανήκε στην κατηγορία των 4 αστέρων, έχοντας στην ιδιοκτησία του το 25,1% (- 0,5% σε σχέση με το 2010) των δωματίων. Αντίθετα, μειώνονται σταθερά τα ξενοδοχεία των 2 και 1 αστέρων.
Η εξέλιξη των εσόδων
Με μια επεξεργασία των στοιχείων του IΤΕΠ, τα συνολικά έσοδα που απέσπασαν κατά προσέγγιση οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις το 2011 ανήλθαν στα 5.738.515.200 ευρώ, αυξημένα κατά 9,2% σε σχέση με το 2010. Τα ξενοδοχεία 5 αστέρων είχαν συνολικά έσοδα περίπου 1.505.929.471 ευρώ, αυξημένα κατά 12,3%. Δηλαδή, το 3,6% είχε μερίδιο 26,25% στα συνολικά έσοδα.
Τα ξενοδοχεία 4 αστέρων είχαν συνολικά έσοδα 1.535.668.200 ευρώ, αυξημένα κατά 11,3% σε σχέση με το 2010. Δηλαδή, το 12,9% του ξενοδοχειακού δυναμικού απέσπασε μερίδιο 26,76% των εσόδων. Το 16,5% των ξενοδοχείων απέσπασε το 53,01% των συνολικών εσόδων. Το 83,5%, που είναι τα ξενοδοχεία των υπόλοιπων κατηγοριών, απέσπασε το 46,99% των συνολικών εσόδων. Μάλιστα, τα ξενοδοχεία 2 αστέρων σημείωσαν μείωση εσόδων σε σχέση με το 2010 κατά 3,4% και τα ξενοδοχεία 1 αστέρα κατά 5,6%
.2. Μειώνεται η απασχόληση, αυξάνει η εντατικοποίηση

Η εντατικοποίηση της εργασίας στις τουριστικές μονάδες οδηγεί σε εξάντληση τους εργαζομένους
Η θωράκιση και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης προϋποθέτουν το τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων. Ο κλάδος του τουρισμού είναι το καλύτερο παράδειγμα, παρά τους διάφορους ισχυρισμούς για το αντίθετο. Η πορεία του κλάδου, που δεν έχει υποστεί μακρόχρονη κρίση, αποδεικνύει ότι η ανάκαμψή του δε συνοδεύεται με βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.
Με μια επεξεργασία των στοιχείων, υπολογίζεται κατά προσέγγιση ότι οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν στα ξενοδοχεία 5 αστέρων το Μάη του 2012 ήταν 28.085 άτομα (29,76% των απασχολούμενων) και τον Αύγουστο 34.142 (28,47% των απασχολούμενων).
Στα ξενοδοχεία 4 αστέρων απασχολούνταν το Μάη του 2012 31.049 άτομα (32,9% των απασχολούμενων) και τον Αύγουστο 38.060 άτομα (31,74%). Δηλαδή το 3,6% του ξενοδοχειακού δυναμικού, που είναι 5 αστέρων, απασχολούν το 28,47% - 29,76% των εργαζομένων και το 12,9%, που είναι 4 αστέρων, απασχολεί το 31,74% - 32,9%. Το υπόλοιπο 83,5% του ξενοδοχειακού δυναμικού απασχολεί το 37,34% - 39,79%.
Από τα στοιχεία του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ) φαίνεται ότι 10,6% - 11,3% των ξενοδοχείων απασχολούν από 51 και πάνω εργαζομένους. Το 2007 (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ) οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις με πάνω από 50 εργαζομένους ήταν το 8,17% και απασχολούσαν το 28,92% των εργαζομένων. Αντίθετα, 12,6% - 17,8% απασχολούν μέχρι 1 εργαζόμενο και 18,9% - 20,2%, 2 - 3 εργαζομένους. Το 2007, οι μονάδες με 1 εργαζόμενο ήταν 6,19%.
Σύμφωνα με το ΙΤΕΠ και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, υπολογίζεται ότι στις «Υπηρεσίες Παροχής Καταλύματος - Εστίασης» απασχολούνταν το Γ' τρίμηνο του 2008 307.100 άτομα, ενώ το Γ' τρίμηνο του 2012 απασχολούνταν 296.000 άτομα. Η σωρευτική μεταβολή είναι - 11.100 ή - 3,6%. Δικαιολογούν τη μείωση αυτή με το ότι χάθηκαν θέσεις εργασίας κατά κύριο λόγο στον κλάδο της εστίασης, αφού έχουν «κλείσει περίπου 4.500 μικρές επιχειρήσεις στις πόλεις της ηπειρωτικής χώρας».
Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το Α' Τρίμηνο του 2013, υπολογίζεται ότι στις «Υπηρεσίες Παροχής Καταλύματος - Εστίασης» απασχολούνταν 238.900 άτομα. Διαχρονικά, η απασχόληση τα αντίστοιχα τρίμηνα ακολουθεί την παρακάτω εξέλιξη: Α' Τρίμηνο 2010: 288.000, Α' Τρίμηνο 2011: 272.300, Α' Τρίμηνο 2012: 258.200, Α' Τρίμηνο 2013: 238.900.
Η μεγάλη μείωση σε σχέση με το 2009 (- 17%) δεν οφείλεται μόνο στις απολύσεις και σε κλείσιμο επιχειρήσεων, αλλά σε μεγάλο βαθμό και στη μεγάλη αύξηση της ανασφάλιστης - αδήλωτης εργασίας που χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα τους δύο αυτούς κλάδους. Η απασχόληση συγκεντρώνεται κυρίως στο Νότιο Αιγαίο (30.850 άτομα) και στην Κρήτη (27.570).
Το 2013, σύμφωνα με τα τελικά στοιχεία, η απασχόληση στον κλάδο του τουρισμού, παρά την έκρηξη των τουριστών και των δισ. ευρώ, ήταν 3,5% λιγότερη σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να απασχολείται το πολύ έως 6 μήνες. Το ετήσιο εισόδημα μετά και από την περικοπή των Ταμείων Ανεργίας δεν υπερβαίνει τις 4.000 ευρώ για τη μεγάλη πλειοψηφία.
3. Στο γκρεμό οι μισθοί, στα ύψη η «μαύρη» εργασία



Από κινητοποίηση των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Αθήνας για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης
Η καταπάτηση της ΣΣΕ και η μη εφαρμογή της, ιδιαίτερα σε περιοχές με μεγάλη τουριστική κίνηση, είναι γενικευμένη. Οπως γενικευμένο είναι και το φαινόμενο οι εργαζόμενοι να μην πληρώνονται τα δεδουλευμένα τους για μήνες ή ακόμα να τους οφείλονται δεδουλευμένα από το προηγούμενο έτος. Είναι πολλά τα παραδείγματα από Κέρκυρα, Ρόδο, Κρήτη, Ζάκυνθο, Πελοπόννησο, Αττική.
Οι δείκτες του λεγόμενου «κόστους εργασίας» φανερώνουν και αποδεικνύουν την ένταση της εκμετάλλευσης. Στους κλάδους Ξενοδοχείων - Εστίασης, από το Α' Τρίμηνο του 2010 ως το Γ' Τρίμηνο του 2011, το συνολικό «κόστος εργασίας» υποχώρησε κατά 32,5% (!), οι μισθοί και οι αμοιβές συνολικά υποχώρησαν κατά 30,4%, οι τακτικές αποδοχές κατά 26%, ενώ ακόμα μεγαλύτερη μείωση παρουσίασε το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος», κατά 36,2%.
Με έτος βάσης το 2008, το «κόστος εργασίας» παρουσιάζει την εξής εξέλιξη: Με βάση τα στοιχεία του ΙΤΕΠ για το 2011, το «συνολικό κόστος εργασίας» απορροφούσε το 36,7% των εσόδων των ελληνικών ξενοδοχείων. Στα ξενοδοχεία συνεχούς λειτουργίας, η αναλογία διαμορφώθηκε στο 38,8% και στις μονάδες εποχικής λειτουργίας στο 34,4%.
Η κατάσταση είναι σαφώς χειρότερη για τους εργαζομένους, αφού καλπάζει η ανασφάλιστη «μαύρη» εργασία, ενώ δεν υπολογίζονται οι «καταρτιζόμενοι» και «μαθητευόμενοι». Σύμφωνα με έρευνα της Ειδικής Υπηρεσίας Ελέγχου Ασφάλισης του ΙΚΑ, η αδήλωτη εργασία φτάνει στο 36% πανελλαδικά, ενώ σε ορισμένες περιοχές ανεβαίνει μέχρι και στο 44%. Οι κλάδοι στους οποίους παρατηρείται το μεγαλύτερο ποσοστό ανασφάλιστων εργαζομένων είναι οι τουριστικές εποχιακές επιχειρήσεις, ο κλάδος επισιτισμού και διασκέδασης.
Ιδιαίτερα επικίνδυνο για τους εργατοϋπαλλήλους στον κλάδο του τουρισμού είναι το πρόγραμμα κατάρτισης «Επιταγή Εργασίας» για 10.000 θέσεις με διαχειριστή τον ίδιο το ΣΕΤΕ. Προσφέρει «τσάμπα» εργασία των 400 - 470 ευρώ, επιδοτούμενη από το κράτος και το ΕΣΠΑ. Επιπλέον «προικοδοτεί» με 1.100 ευρώ το άτομο τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, ως «ανάδοχους κατάρτισης». Στην ουσία, όχι μόνο τσακίζει ακόμα περισσότερο τους μισθούς και τα δικαιώματα, αλλά υπονομεύει παραπέρα τις συλλογικές συμβάσεις και περιορίζει οποιαδήποτε συνδικαλιστική δράση.
Να συνυπολογιστεί ότι με βάση την Κοινοτική Οδηγία Μπολκενστάιν και με την κάλυψη της μαθητείας, γίνεται ήδη δυνατή η πρόσληψη εργαζομένων από άλλες χώρες με μισθούς των 300 ευρώ. Ακόμα, προσλαμβάνονται εργαζόμενοι από δουλεμπορικά Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας και σπουδαστές ΙΕΚ - ΤΕΙ σαν «καταρτιζόμενοι». Σύμφωνα με στοιχεία του 2012, οι επιχειρήσεις απασχολούσαν ανασφάλιστους τρεις στους δέκα εργαζομένους, ενώ πάνω από 40.000 δούλευαν «νόμιμα» χωρίς ασφάλιση, με το καθεστώς της «μαθητείας», που σημαίνει ωρομίσθιο μέχρι και ένα (1) ευρώ, 10ωρες βάρδιες, στο όνομα τάχα της πρακτικής άσκησης
.4. Προσανατολισμός στον εξωτερικό τουρισμό και στα υψηλά εισοδήματα

Οι μεγάλοι «tour operators» είναι αυτοί που ελέγχουν τη διακίνηση εκατομμυρίων τουριστών σε όλο τον κόσμο
Τα αυξημένα οικονομικά βάρη, σε συνδυασμό με τη μεγάλη ανεργία και τη συρρίκνωση των εισοδημάτων (21,5% στον ιδιωτικό και 27,1% στο δημόσιο τομέα την περίοδο 2010-2013, σύμφωνα με τις υποτιμημένες εκτιμήσεις της τελευταίας έρευνας του ΙΟΒΕ), στερούν από χιλιάδες εργατικά λαϊκά νοικοκυριά τη δυνατότητα να κάνουν έστω και λίγες μέρες διακοπές.
Με δεδομένο ότι ο εσωτερικός τουρισμός έχει φτάσει στα κατώτερα όρια, η μείωση της εσωτερικής τουριστικής κίνησης αντισταθμίστηκε από το εξωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο ωφελήθηκαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, κατά κύριο λόγο όσοι έχουν συμφωνίες με «Τοur Operators». Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση δίνει στους μεγάλους του κλάδου ό,τι χρειάζονται για να απευθυνθούν στη μεγάλη αγορά του εξωτερικού και να προσελκύσουν υψηλά εισοδήματα, ώστε να συνεχίσουν την κερδοφόρα πορεία τους.
Σύμφωνα με το ΣΕΤΕ, ο εσωτερικός τουρισμός βρίσκεται στα επίπεδα του 50% (1,5 δισ. ευρώ) σε σχέση με το 2008 (3 δισ. ευρώ), με τάσεις περαιτέρω μικρής μείωσης το 2014. Τα στοιχεία αυτά «ταιριάζουν» με τα αποτελέσματα της τελευταίας πανελλαδικής έρευνας από το ΙΝΚΑ, που δείχνει ότι περισσότεροι από 75 στους 100 Ελληνες θα περάσουν το φετινό καλοκαίρι χωρίς διακοπές.
Από αυτούς που δήλωσαν ότι θα κάνουν διακοπές, το 40% είπε ότι θα είναι ολιγοήμερες, το πολύ πέντε ημερών. Οι λόγοι για τους οποίους οι περισσότεροι δεν θα κάνουν διακοπές, είναι οικονομικοί (75%), επαγγελματική και εισοδηματική αστάθεια (15%), επαγγελματικές υποχρεώσεις και άλλοι λόγοι (10%).
Σύμφωνα με την έρευνα, οι Ελληνες παραθεριστές διαμένουν κυρίως σε φιλικά ιδιόκτητα σπίτια (40%), σε συγγενικό - φιλικό σπίτι (30%) και ξενοδοχεία - ενοικιαζόμενα δωμάτια (30%). Το 40% των παραθεριστών του 2014 θα κάνει διακοπές για 4 μέρες, το 25% για 7 μέρες, το 20% για 10 μέρες, το 13% για 15 μέρες και το 2% για 20 μέρες. Αυτοί που θα ταξιδέψουν εκτός Ελλάδας, θα είναι μειωμένοι φέτος κατά 52%
.Το «άλμα» στον τουρισμό αφορά μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους

Με αφορμή τα στοιχεία για τις αφίξεις και τις εισπράξεις από τον τουρισμό, που παρουσίασε την Τρίτη η Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), για το πεντάμηνο Γενάρης - Μάης, η κυβέρνηση πανηγύριζε στη Βουλή ότι ο τουρισμός στην Ελλάδα «κάνει άλμα», παρουσιάζοντας τον κλάδο σαν υπόδειγμα ανάπτυξης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, οι αφίξεις για το πρώτο πεντάμηνο του 2014 ξεπέρασαν τα 3,5 εκατομμύρια, σημειώνοντας αύξηση 17% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρσι. Το ίδιο διάστημα, οι εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 10,6% και το ταξιδιωτικό ισοζύγιο παρουσίασε πλεόνασμα 1,13 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 6,7% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο πέρσι.


Ποιος ωφελείται από αυτήν την άνοδο της τουριστικής κίνησης στη χώρα μας; Τα στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» είναι αποκαλυπτικά. Επιβεβαιώνουν ότι από την ανάπτυξη του τουρισμού επωφελούνται κατά κύριο λόγο οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που δουλεύουν με πρακτορεία - μεγαθήρια του εξωτερικού. Στον αντίποδα, οι εργαζόμενοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται, τη μαύρη εργασία να γενικεύεται, την εντατικοποίηση να μεγαλώνει και τις απολύσεις να πληθαίνουν. Ολοένα και πιο μικρό κομμάτι της πίτας καταλήγει στους «μικρούς» επιχειρηματίες του κλάδου, ενώ η εργατική - λαϊκή οικογένεια στερείται ακόμα και λίγες μέρες αναψυχής και διακοπών. Σε τελική ανάλυση, από την εικόνα στον κλάδο προκύπτει το πραγματικό δίλημμα: Ανάπτυξη για τα μονοπώλια ή για το λαό;
Η διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ
Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και όσο ο τουρισμός παραμένει ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, δεν μπορεί να διασφαλιστεί το δικαίωμα στις διακοπές, στην αναψυχή και στην περιήγηση για όλους τους εργαζομένους. Ακόμα περισσότερο, δε διασφαλίζεται κανένα δικαίωμα στην εργασία σε αυτούς τους κλάδους.
Το δικαίωμα στις διακοπές, που αφορά όλο το λαό, χρειάζεται να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο της Λαϊκής Συμμαχίας, με αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Να αναπτυχθούν με ευθύνη του κράτους κοινωνικά προγράμματα τουρισμού για όλους τους εργαζομένους, με την ανάπτυξη κρατικών δομών και δικτύων ξενοδοχείων - κατασκηνώσεων - εγκαταστάσεων, με κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων μονάδων, ώστε να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες.
Απαιτείται η πάλη για ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο φορέα στις μεταφορές και συγκοινωνίες, στη ναυσιπλοΐα. Να αναπτυχθούν από ενιαίο δημόσιο φορέα οι υποδομές με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Να γίνουν λαϊκή περιουσία τα λιμάνια, οι σιδηρόδρομοι και τα αεροδρόμια, που θα ανήκουν αποκλειστικά στο κράτος, η γη, τα νησιά, τα δάση, οι ιαματικές πηγές και τα λουτρά, οι ορεινοί όγκοι και οι αιγιαλοί, αποκλείοντας οποιαδήποτε επιχειρηματική δράση. Να αναπτυχθούν αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν τουριστικές σχολές. Να καταργηθούν τα διόδια.
Το ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά αντίθετο και αγωνίζεται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, το πούλημα νησιών, ιαματικών πηγών, παραλιών και δασών. Είναι ενάντια στην επιχειρηματική εκμετάλλευση, είτε αυτή γίνεται μέσω καπιταλιστών είτε μέσω φορέων της Τοπικής Διοίκησης. Απαιτεί και παλεύει για ελεύθερη είσοδο σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, οργανωμένες πλαζ και σε πολιτιστικές δραστηριότητες. Διεκδικεί να ανήκουν σε ενιαίο δημόσιο φορέα οι ιαματικές πηγές και τα λουτρά, για να αξιοποιούνται δωρεάν για εργαζομένους και συνταξιούχους που τα έχουν ανάγκη.
Το ΚΚΕ στηρίζει και προβάλλει να γίνει βασικό ζήτημα διεκδίκησης και στόχος πάλης το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Να διεκδικηθούν μισθολογικές αυξήσεις, 8ωρο - 5ήμερο, να αναγνωρίζονται οι εργασίες των απασχολούμενων στον επισιτισμό - τουρισμό ως ανθυγιεινά και επικίνδυνα επαγγέλματα. Να υπάρχει ιδιαίτερη μέριμνα για τις εργαζόμενες γυναίκες, σε συνδυασμό με τα δικαιώματα στην υγεία και την προστασία της μητρότητας.
Σε αυτήν τη βάση, το ΚΚΕ παλεύει με τις δυνάμεις του στο κίνημα να αναπτυχθεί η πάλη των εργαζομένων για διεκδίκηση και τήρηση ΣΣΕ με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργατοϋπαλλήλων, κόντρα στις συμβάσεις με «ενώσεις προσώπων», στις ατομικές ή επιχειρησιακές. Να απαιτηθεί η πληρωμή των δεδουλευμένων, να οργανωθεί η πάλη ενάντια στην ανασφάλιστη εργασία, να αναπτυχθεί ενιαία δράση και να απαιτηθούν ενιαία δικαιώματα για Ελληνες και αλλοδαπούς, όπως και «καταρτιζόμενους» ή όπως αλλιώς χαρακτηρίζουν τους εργαζομένους.
Το ΚΚΕ αγωνίζεται για να ανέβει η δράση για ουσιαστική προστασία των ανέργων. Να επανέλθει το επίδομα ανεργίας στους εποχικούς και να αυξηθεί, ώστε να καλύπτει βασικές τους ανάγκες. Ο χρόνος της ανεργίας να θεωρείται κανονικός χρόνος στην ασφάλιση. Καλεί τους εργαζομένους να αναπτύξουν την πάλη ενάντια στην τρομοκρατία και τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης, ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.
Το ΚΚΕ διακηρύττει ότι μόνο στο πλαίσιο των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής είναι δυνατό να λυθεί προς όφελος του λαού το ζήτημα της ισόρροπης ανάπτυξης του τουρισμού συνδυασμένα με την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων και με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος. Μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής θα εξασφαλιστούν ο ελεύθερος χρόνος και ο οργανωμένος κοινωνικός τουρισμός, θα εξαλειφθεί η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές της Ουκρανίας

Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές της Ουκρανίας
Παράσταση διαμαρτυρίας χτες στην ουκρανική πρεσβεία



Από την θυροκόλληση του υπομνήματος του ΚΚΕ, που καταδικάζει την επιχείρηση απαγόρευσης του ΚΚ Ουκρανίας
Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία της Ουκρανίας στη Φιλοθέη πραγματοποίησαν χτες το απόγευμα η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ και η Οργάνωση Αττικής της ΚΝΕ, ενάντια στην απόφαση του Ουκρανικού Κοινοβουλίου να διαλύσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚ Ουκρανίας και την κλιμάκωση των σχεδίων απαγόρευσης του κόμματος από την αντιδραστική κυβέρνηση των εθνικιστών και φασιστών.
Στην παράσταση παραβρέθηκε ο Δ. Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που έκανε την ακόλουθη δήλωση στα ΜΜΕ:
«Σήμερα χρειάζεται η μέγιστη δυνατή απομόνωση της αντιδραστικής, ναζιστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας, η οποία αναρριχήθηκε στην εξουσία με πραξικοπηματικό τρόπο και με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Ματοκυλάει τον ουκρανικό λαό και περιορίζει τα δημοκρατικά, συνδικαλιστικά, εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων, συνολικά του λαού της Ουκρανίας. Απαγορεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα, προβαίνει σε μια σειρά μέτρα όπως συλλήψεις, μέτρα καταστολής. Το ΚΚΕ με τη σημερινή διαμαρτυρία έξω από την ουκρανική πρεσβεία, εδώ στην Αθήνα, θέλει να εκφράσει την μέγιστη αλληλεγγύη προς το λαό της Ουκρανίας, προς τους κομμουνιστές της Ουκρανίας. Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές. Είμαστε αλληλέγγυοι μαζί τους, θα κινητοποιούμαστε κάθε μέρα μέχρι να αρθεί η απαγόρευση και η διάλυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚ Ουκρανίας».
Οι διαδηλωτές διατράνωσαν τη θέληση των κομμουνιστών της Ελλάδας να συνεχίσουν τον αγώνα στο πλευρό των κομμουνιστών της Ουκρανίας ενάντια στον αντικομμουνισμό. «Ο αντικομμουνισμός δε θα περάσει των λαών η πάλη θα τον σπάσει», «Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές», ήταν τα συνθήματα που κυριάρχησαν ταυτόχρονα με την καταγγελία της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Ουκρανία, όπου οι φασίστες αιματοκυλούν το λαό.

Από τη χτεσινή παράσταση στην πρεσβεία της Ουκρανίας
Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αποτελούμενη από τους Γιάννη Πρωτούλη και Γιώργο Τούσσα, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, και τους Θοδωρή Χιώνη, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και Λευτέρη Νικολάου, από την Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της ΚΝΕ, θυροκόλλησαν το υπόμνημα από την παράσταση διαμαρτυρίας στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Το υπόμνημα αυτό έχει ως εξής: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας καταγγέλλει την απαράδεκτη απόφαση του ουκρανικού κοινοβουλίου (στις 22/7) να διαλύσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος, την έναρξη δίκης στις 24/7 για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας, όπως και την επίθεση που δέχτηκε μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου στις 23/7 ο Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας, από βουλευτές άλλων κομμάτων, που εκδηλώθηκε με στόχο την κακοποίησή του. Η απόφαση αυτή πάρθηκε ταυτόχρονα με την απόφαση επιστράτευσης της νέας γενιάς της χώρας, μέσα σ' έναν κλίμα εθνικιστικής υστερίας, για τη συνέχιση της ένοπλης εκστρατείας στα ανατολικά, που ήδη έχει προκαλέσει στο λαό της Ουκρανίας μεγάλα δεινά. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, πως τα αντιλαϊκά μέτρα βαδίζουν χέρι - χέρι με τον εθνικισμό και τον αντικομμουνισμό.
Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι του ναζισμού στην Ουκρανία, που αναρριχήθηκαν στην κυβερνητική εξουσία με πραξικοπηματικό τρόπο, έχοντας τη στήριξη ντόπιων ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων και των ξένων δυνάμεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, προχωρούν στο παραπέρα αιματοκύλισμα του λαού και στην εξαφάνιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών. Η επιδίωξη απαγόρευσης του ΚΚ Ουκρανίας, η ποινικοποίηση της δράσης των κομμουνιστών είναι μια ενέργεια που στρέφεται ενάντια σε όλο τον εργαζόμενο λαό. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με το ΚΚ και όλους τους κομμουνιστές της Ουκρανίας! Ο αντικομμουνισμός δεν θα περάσει! Κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές!».
Στο τέλος της κινητοποίησης, ο Παναγιώτης Παπαγεωργόπουλος, μέλος του Γραφείου της ΚΟ Αττικής, υπογράμμισε ότι οι Ελληνες κομμουνιστές δεν πρόκειται να αφήσουν σε ησυχία τους Ουκρανούς απόγονους των συνεργατών των ναζί και θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Διαρκείς εξελίξεις σε εσωτερικό και εξωτερικό

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Διαρκείς εξελίξεις σε εσωτερικό και εξωτερικό
  • Συνεχίζεται η «αντι-τρομοκρατική» επιχείρηση, αλλά και τα «παζάρια» σχετικά με νέες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας
  • Διαλύθηκε η ουκρανική κυβέρνηση


Νέα μέτρα για την εκπαίδευση των ουκρανικών στρατευμάτων ανακοίνωσε ότι θα πάρει το Κίεβο, ώστε η τρίτη κατά σειρά μερική επιστράτευση που αποφάσισε πριν λίγες μέρες να ενισχύσει αποφασιστικά την «αντι-τρομοκρατική» επιχείρηση στην Ανατολική Ουκρανία.
Ο λαός των περιφερειών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ μετρά καθημερινά νέα βομβαρδισμένα σπίτια, εργοστάσια και άλλες υποδομές, ενώ η ζωή έχει γίνει πολύ δύσκολη εξαιτίας των μεγάλων καταστροφών στα δίκτυα παροχής ρεύματος, νερού και φυσικού αερίου.
Στο μεταξύ, χτες, έγινε γνωστό ότι η αυτοανακηρυχθείσα «Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ» εξέδωσε «διάταγμα» για «εθελοντική επιστράτευση».
Διάλυση της ουκρανικής κυβέρνησης
Στο μεταξύ, διεργασίες διεξάγονται και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας, καθώς χτες το κεντροδεξιό κόμμα «Ουντάρ» (Γροθιά) του Βιτάλι Κλίτσκο (νυν δημάρχου Κιέβου) και το εθνικιστικό «Σβόμποντα» (Ελευθερία) του Ολεγκ Τιαγκνιμπόκ ανακοίνωσαν ότι αποχωρούν από την κυβέρνηση.
Ο Τιαγκνιμπόκ δήλωσε (σ.σ.: αναφερόμενος προφανώς στις δυνάμεις από το κόμμα του πρώην προέδρου Γιανουκόβιτς) απευθυνόμενος στο κοινοβούλιο: «Πιστεύουμε ότι στην τρέχουσα κατάσταση ένα κοινοβούλιο που προστατεύει εγκληματίες, πράκτορες της Μόσχας, το οποίο αρνείται να αφαιρέσει την ασυλία από τους ανθρώπους που εργάζονται για το Κρεμλίνο θα πρέπει να πάψει να υφίσταται».
Την εξέλιξη χαιρέτισε ουσιαστικά ο Ποροσένκο, αφού δήλωσε ότι «η κοινωνία επιθυμεί να αλλάξουν πλήρως οι κρατικές αρχές».
Διαφορετική ήταν η αντίδραση του «πρωθυπουργού» Αρσένι Γιατσενιούκ (που προέρχεται από το κόμμα «Μπατκίβτσινα» που επίσης συμμετείχε στην κυβέρνηση και ήταν αντίθετο με τη διάλυσή της). Αφού ανακοίνωσε την παραίτησή του, «με δεδομένη τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού και της παρεμπόδισης των κυβερνητικών πρωτοβουλιών», ισχυρίστηκε ότι η διάλυση της κυβέρνησης «θα έχει δραματικές επιπτώσεις για τη χώρα» και συνέχισε: «Η κυβέρνησή μας δεν έχει απαντήσεις στις ερωτήσεις: "Με τι θα πληρώσουμε αύριο τους μισθούς (...) Πώς θα χρηματοδοτήσουμε το στρατό... Ποιος θα ψηφίσει αντιλαϊκούς νόμους με τις εκλογές μπροστά του;"».
Διαπάλη για τη συντριβή του Μπόινγκ
Οσον αφορά τη συντριβή του «Μπόινγκ 777», τα σενάρια και οι κατηγορίες περί «κατάρριψης» εξακολουθούν, όπως και οι αντεγκλήσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.
Σχετικά με την προχτεσινή ανακοίνωση του ουκρανικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ότι οι πύραυλοι που κατέρριψαν δύο ουκρανικά «Σουχόι» ενδεχομένως να είχαν εκτοξευτεί από τη Ρωσία, ανώνυμη πηγή του ρωσικού υπουργείου Αμυνας έκανε λόγο στο «Ιντερφαξ» για «απόπειρα παραπλάνησης του κοινού και αποπροσανατολισμού από την καταστροφή με το Μπόινγκ 777 της Malaysia Airlines» και «φαντασιοπληξίες των Αρχών του Κιέβου».
Ενώ σχετικά με τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ ότι το «Μπόινγκ» έπεσε από ρουκέτα που εκτόξευσαν οι ρωσόφωνοι,ο υφυπουργός Αμυνας της Ρωσίας Ανατόλι Αντόνοφ δήλωσε: «Πού βρίσκονται αυτά τα στοιχεία; Γιατί δεν έχουν τεθεί στη διάθεση του κοινού;»
Ο «πρωθυπουργός» της αυτοανακηρυχθείσας «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ» Αλεξάντερ Μποροντάι χαρακτήρισε «ψευδή» τα στοιχεία ότι οι αντάρτες στην Ανατολική Ουκρανία διαθέτουν πυραύλους Buk. Παρέμβαση που έγινε μετά από συνέντευξη στο «Ρόιτερς» που παραχώρησε ένας ηγέτης των ρωσόφωνων (με το όνομα Αλεξάντερ Κοντακόβσκι που παρουσιάστηκε ως διοικητής της Ταξιαρχίας «Βοστόκ»), ο οποίος αναγνώρισε ότι οι ρωσόφωνοι διέθεταν πύραυλο Buk και συμπλήρωσε: «Γνώριζαν (σ.σ.: οι Ουκρανοί) ότι θα αναπτυχθεί εκεί και προκάλεσαν τη χρήση του ξεκινώντας μια αεροπορική επιδρομή εναντίον ενός στόχου που δε χρειάζονταν να πλήξουν, που τα αεροσκάφη τους δεν είχαν πλήξει για μια βδομάδα... Και εκείνη τη μέρα, πραγματοποιούσαν εντατικές πτήσεις και, ακριβώς τη στιγμή των πυρών, τη στιγμή που το πολιτικό αεροσκάφος πετούσε στον εναέριο χώρο, εκείνοι εξαπέλυσαν επιδρομές. Ακόμα και αν υπήρχε ένας Buk και ακόμα και αν ο Buk χρησιμοποιήθηκε, η Ουκρανία έκανε τα πάντα για να εξασφαλίσει ότι θα καταρριπτόταν ένα πολιτικό αεροσκάφος».
Στο μεταξύ, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τόνι Αμποτ δήλωσε ότι η Καμπέρα θα στείλει στο σημείο της συντριβής 50 αστυνομικούς ως μέρος μιας «διεθνούς ομάδας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ», ώστε «να βοηθήσει να διασφαλιστεί ο χώρος». Η υπουργός Εξωτερικών Τζούλι Μπίσοπ εξήγησε - σύμφωνα με το «Ασοσιέιτεντ Πρες» - ότι η χώρα της είναι έτοιμη να παράσχει ό,τι μέσα χρειάζονται για να διασφαλίσει τον τόπο της συντριβής, κάτι που οι αυστραλιανές εφημερίδες συνέδεσαν με «σενάρια» αποστολής και στρατού.
Ποροσένκο: Απογοητευμένος από τη Γαλλία
Σε χτεσινή συνεδρίαση στις Βρυξέλλες, οι εκπρόσωποι των κρατών - μελών συμφώνησαν να προστεθούν ακόμα 15 άτομα και 18 εταιρείες στον κατάλογο με τις κυρώσεις προς τη Ρωσία.
Ωστόσο, συνεχίζονται τα «παζάρια» γύρω από «σοβαρότερες» νέες κυρώσεις, με δημοσιεύματα να δίνουν και να παίρνουν σχετικά με «επιφυλάξεις» διάφορων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Μεταξύ των σκέψεων είναι και η μείωση της πρόσβασης της Μόσχας στις αγορές και την τεχνολογία της Ευρώπης. Ο επίτροπος Ενέργειας Γκίντερ Ετινγκερ ανέφερε πως η ΕΕ θα έπρεπε να σταματήσει τη χορήγηση οποιασδήποτε τεχνικής βοήθειας στη Ρωσία σε ό,τι αφορά την προσπάθειά της να αναπτύξει κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στην Αρκτική.
Από την άλλη μεριά, ο Ουκρανός πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο δήλωσε ότι «είμαστε απογοητευμένοι από την απόφαση της Γαλλίας... Είναι ζήτημα αξιών, όχι χρημάτων», αναφερόμενος στην επιμονή του Παρισιού να αντικρούει πιέσεις για ακύρωση παραγγελιών δύο πολεμικών πλοίων που το Παρίσι κατασκεύασε για τη Μόσχα.

TOP READ