20 Φεβ 2014

Η ΚΟΒ Κόνιτσας του ΚΚΕ απαντά στα προβοκατόρικα ψέματα του "Epirusgate" και του Left.gr

 Η ΚΟΒ Κόνιτσας του ΚΚΕ απαντά στα προβοκατόρικα ψέματα του "Epirusgate" και του Left.gr


«Ρόμπα» οι «ψευτοθόδωροι» του ΣΥΡΙΖΑ, οι Παπαδημούληδες, το Left.gr και οι λοιποί «πρόθυμοι»...

Πηγή: 902.gr

Σε ανακοίνωσή της η ΚΟΒ Κόνιτσας του ΚΚΕ τονίζει:

«Η Κομματική Οργάνωση Κόνιτσας Ιωαννίνων του ΚΚΕ καταγγέλλει τα προβοκατόρικα και ανυπόστατα δημοσιεύματα που αναπαράγονται σε συγκεκριμένα ΜΜΕ.

Συγκεκριμένα, διαδίδουν ψέματα ότι τάχα διαγράφηκε η Κομματική Οργάνωση Κόνιτσας του ΚΚΕ, επειδή τάχα ήθελε να υποστηρίξει κοινό ψηφοδέλτιο και υποψήφιο με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΚΟ Κόνιτσας, όπως όλες οι οργανώσεις του ΚΚΕ, δίνουμε τη μάχη για ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ. Στις ευρωεκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, στις Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές με τα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" που στηρίζει το Κόμμα μας.

Επιλέγουμε τους υποψηφίους και τους επικεφαλής στα ψηφοδέλτιά μας με κριτήριο τη δράση τους, την αγωνιστική τους προσφορά στους αγώνες της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, της νεολαίας.

Ουδέποτε στην Κομματική μας Οργάνωση έγινε κουβέντα για στήριξη κοινού ψηφοδελτίου με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν σαν σκέψη από κάποιο κομματικό μέλος. Το αντίθετο, η ΚΟ Κόνιτσας ομόφωνα υπερψήφισε το πολιτικό πλαίσιο της ΚΕ για τις εκλογικές μάχες του Μάη, που είναι απέναντι στα κόμματα του ευρωμονοδρόμου και το ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, κανένα μέλος της ΚΟ Κόνιτσας δεν έχει διαγραφεί!

Οι βρωμιές και οι προβοκάτσιες, που αναφέρονται στα δημοσιεύματα, είναι ο κρυφός πόθος όσων έχουν ταχθεί απέναντι στο ΚΚΕ. Όσων ονειρεύονται συνεργασίες του ΚΚΕ, επιζήμιες για το λαό, για να σώσουν το καπιταλιστικό σύστημα από την κρίση του.

Σύσσωμη η ΚΟ Κόνιτσας του ΚΚΕ, οι φίλοι και οπαδοί του Κόμματος, θα δώσουν τη μάχη για ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, στην Περιφέρεια Ηπείρου και στο Δήμο Κόνιτσας με υποψήφιο Δήμαρχο τον Τάκη Σδούκο.

Καλούμε τους εργαζόμενους της περιοχής να βγάλουν συμπεράσματα για τις μεθόδους που αξιοποιούν κάποιοι για να επιτεθούν στο ΚΚΕ και να απαντήσουν στις προβοκάτσιες, τα ψέματα και τη συκοφαντία, στηρίζοντας παντού το ΚΚΕ».

Να αλλάξουμε τι;

 Να αλλάξουμε τι;

Χτες είχαμε την επέτειο έναρξης των εργασιών του κομβικού και πολύ κρίσιμου 13ου συνεδρίου του κόμματος (19-24 φλεβάρη του 91’) που δεν καθόρισε απλά τη μετέπειτα εξέλιξή του, αλλά την ίδια την ύπαρξή του ενάντια στο κλίμα της εποχής. Ως πρόγευση κάποιων αναρτήσεων που σκοπεύω να ακολουθήσουν στα πλαίσια ενός μικρού αφιερώματος, η κε του μπλοκ αναδημοσιεύει σήμερα από το ρίζο της εποχής (νοέμβρη του 90’) την επιστολή του δασκάλου λευτέρη κορέλη στον προσυνεδριακό διάλογο, που φέρει τον τίτλο της ανάρτησης. Ο δάσκαλος καταφέρνει να δώσει μες σε λίγες γραμμές πληρωμένη απάντηση στην κυρίαρχη φιλολογία περί ανανέωσης που φοριόταν πολύ εκείνα τα χρόνια. Παρά τις διαφωνίες που μπορεί να έχει κανείς σε κάποια επιμέρους σημεία, θα συμφωνήσει υποθέτω πως η επιστολή περιγράφει μια διαχρονική κατάσταση, που έχει φτάσει σχεδόν αναλλοίωτη μέχρι τις μέρες μας.



Είναι ένας κουκουεδολόγος (κατά το αμερικάνικο σοβιετολόγος) που τον φαντάζομαι να μεταμορφώνεται σε Κοντορεβυθούλη του παραμυθιού και να κρύβεται μέσα σε ντουλάπες και κάτω από τις καρέκλες της αίθουσας συνεδριάσεων του Περισσού… Να βλέπει μέσα από κλειδαρότρυπες και ν’ ακούει τους καυγάδες των «ανανεωτικών» και «σταλινικών» κουκουέδων… Να πιτσιλίζεται από το αίμα των «συντροφικών μαχαιρωμάτων» και ν’ ακούει την κλαγγή των όπλων, των διασταυρούμενων σπαθιών και των ιπτάμενων καρφιών… Να διαβάζει τις εκθέσεις των κομματικών οργανώσεων και να βλέπει τους πίνακες των μελών του ΚΚΕ που από 65.000 πέρσι έγιναν 35.000 φέτος και να πηγαίνει ύστερα να τα περιγράφει όλα αυτά στις στήλες μεγάλης εβδομαδιαίας εφημερίδας…

Από την ίδια πάλι εφημερίδα, ένας, παλιός όπως φαίνεται αριστερός αυτός, αναλύει την πολιτική της Αριστεράς και αντλώντας επιχειρήματα από το με περισσή φροντίδα κι επιμέλεια συγκεντρωμένο από χρόνια πλούσιο λαθολόγιό της, ανακαλύπτει κι επισημαίνει την αμετάβλητη σταλινική γραμμή του ΚΚΕ και απρόβλεπτη εξαφάνιση και καταποντισμό του εδώ και αρκετά χρόνια… Μαλάκωσε για λίγο το φαρμάκι του πέρσι το καλοκαίρι, που η Αριστερά συμμετείχε στην κυβέρνηση Τζανετάκη…

Υπάρχει κι ένας δημοσιογράφος με δική του εκπομπή στην ΥΧ, έξυπνος, ικανός και κατά τα άλλα συμπαθής άνθρωπος, ο οποίος αγωνίζεται κάθε φορά που ξεμοναχιάζει κάποιο στέλεχος της Αριστεράς, να του αποσπάσει κάποια κουβέντα, κάποιο υπονοούμενο, κάποια άποψη, έστω και προσωπική, του συνεντευξιαζόμενου, για να συμπεράνει πως κάτι δεν πάει καλά στο ΚΚΕ, στην ΕΑΡ, στο Συνασπισμό… Κι ενώ είναι διακηρυγμένες οι Θέσεις όλων αυτών, αυτός θέλει, σώνει και καλά, να βγάλει και να πει πως δεν υπάρχει ενιαία γραμμή στο θέμα των απεργιών, πως κάτι κρύβεται στο κλείσιμο της «Πρώτης», πως κάτι συμβαίνει με την καθυστέρηση της αναγγελίας του υποψηφίου δημάρχου στον Πειραιά, με τη θρυλούμενη αποχώρηση του Φλωράκη από την ενεργό πολιτική…

Κι ένας άλλος τέλος βαρύς διανοούμενος, κατηγορεί την Αριστερά για την τακτική της απέναντι στους πραγματικούς διανοούμενους, που τάχα «τους εκμεταλλεύεται και στο τέλος τους αποβάλλει με τη μέθοδο της έκτρωσης». Και αναφέρει σαν παράδειγμα μεταξύ άλλων και το Δημήτρη Γληνό, ο οποίος πέθανε σα μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και τιμήθηκε και τιμάται όσο κανένας άλλος από τους συντρόφους του… Το πάθος του για το ΚΚΕ τον οδηγεί σε ανακρίβειες…

Και δε μιλάμε για τον καθημερινό και περιοδικό αστικό Τύπο κι ούτε για την «Αυριανή» που ζει και πορεύεται συκοφαντώντας τους αγωνιστές και την ηγεσία της Αριστεράς…

Και σ’ όλα αυτά τα κοράκια, θα μπορούσε ν’ απαντήσει κανείς με τη λαϊκή παροιμία: «Από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιαζ’ αν καεί;».

Εκείνο όμως που χρησιμοποιούν κατά κόρον και με επιμονή –αιώνια τακτική τους- είναι ότι το ΚΚΕ δεν εκσυγχρονίζεται, δεν αλλάζει στόχους, πρόγραμμα, μέθοδο και τακτική… Εδώ ακριβώς χύνουν το μελάνι και το δηλητήριό τους… Κι εγώ καλόπιστα, θα ‘θελα να ακούσω έναν από αυτούς να μας πει: Τι ακριβώς νομίζει πρέπει να αλλάξει σ’ αυτό το Κόμμα των 70 και παραπάνω χρόνων; Ν’ αλλάξει το έμβλημά του; Το βρίσκω ανόητο, γιατί όλα τα κόμματα σ’ Ανατολή και Δύση, έχουν το έμβλημά τους από την ίδρυσή τους και το διατηρούν. Ν’ αλλάξει ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και η διεθνιστική του αλληλεγγύη; Και τι πρέπει να μπει στη θέση τους;

Μ’ όλα ταύτα ο Φλωράκης είπε κάποτε πως δε θα ‘χε αντίρρηση να μπει στη θέση του σφυροδρέπανου μια καμινάδα εργοστασίου, ένα φουγάρο πλοίου, η εικόνα ενός τρακτέρ! Κι ωστόσο ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός πήρε άλλη μορφή κι η προλεταριακή αλληλεγγύη άλλαξε περιεχόμενο. Ακόμα και η δικτατορία του προλεταριάτου εγκαταλείφθηκε ως στόχος. Τι άλλο θέλουν λοιπόν οι κουκουεδολόγοι για να ικανοποιηθούν και να λουφάξουν;

Για να δοθεί μια απάντηση στο ερώτημα, θα πρέπει να δεχθούμε, εκ προοιμίου, ότι οι κουκουεδοαναλυτές αυτοί δεν είναι ούτε αφελείς ούτε αγράμματοι. Μερικοί (Γεωργαλάς) έχουν σπουδάσει μαρξισμό-λενινισμό σε σοβιετικά πανεπιστήμια. Άλλοι έχουν περάσει απ’ τις γραμμές του ΚΚΕ κι έζησαν την κομματική του ζωή…

Σήμερα, όλοι τους, υπηρετούν κάποιους κυρίους απ’ τους οποίους πληρώνονται και βγάζουν το ψωμάκι τους και στην καλύτερη περίπτωση –σπάνιο φαινόμενο- είναι θαυμαστές καθεστώτων που συγκρούστηκαν με το ΚΚΕ και πλήρωσαν κάποιο λογαριασμό. Τους τελευταίους θεωρώ εντιμότερους… Αυτοί, λοιπόν, όταν μιλούν για εκσυγχρονισμό του ΚΚΕ, εννοούν ν’ αλλάξει το Κόμμα πρόγραμμα, σκοπούς, τακτική και στρατηγική! Δε θέλουν να σβήσει, γιατί τους χρειάζονται πάντα κάποιοι «βάρβαροι»… Θέλουν ένα κόμμα-σκορδαλιά, αλλά δίχως το σκόρδο!

-Δεν έχετε δικαίωμα να λέτε πως είστε το κόμμα της εργατικής τάξης, μας λένε. Εμείς έχουμε περισσότερους εργάτες που μας ψηφίζουν.
-Σωστά, τους απαντάμε. Ανέκαθεν είχατε περισσότερους. Όμως εμείς έχουμε λίγους, αλλά πρωτοπόρους. Έχουμε τους μπροστάρηδες, τους ανιδιοτελείς, τους γενναίους… Αυτούς, για τους οποίους ο Βενιζέλος έκανε το ιδιώνυμο. Αυτούς που σκότωσε, που εξόρισε, που φυλάκισε ο Μεταξάς… Αυτούς που πολέμησαν τον κατακτητή σε πόλεις και βουνά τον καιρό της Εθνικής Αντίστασης. Αυτούς που έστειλε το μεταπελευθερωτικό κράτος των δωσιλόγων στο εκτελεστικό απόσπασμα, στη Μακρόνησο, στα Γιούρα… Αυτούς που τουφέκιζαν οι Γερμανοί στην Κοκκινιά και στην Καισαριανή… Τους Σουκατζίδηδες, τους Μπελογιάννηδες, τους Πλουμπίδηδες…

Αυτοί οι λίγοι εργάτες της φάμπρικας ή του γραφείου, οι καλλιτέχνες και οι επιστήμονες, αυτοί είναι που δεν αλλάζουν, που δεν «εκσυγχρονίζονται».

Πολλοί απ’ αυτούς –κι εγώ ένας τους- έγιναν κομμουνιστές σε μια εποχή που τα χωράφια τα ‘χαν οι τσιφλικάδες, ενώ οι γεωργοί, εκείνοι που τα δούλευαν, δεν χόρταιναν ψωμί. Δεν είχαν δεύτερο βρακί, πέθαιναν χωρίς γιατρό και φάρμακα, έμπαιναν φυλακή για χρέη στο Δημόσιο. Οι λίγοι μάθαιναν γράμματα κι οι πολλοί ήταν αγράμματοι.

Αυτή λοιπόν την εποχή, κάποιοι λίγοι, αλλά πολύ θαρραλέοι, μπήκαν μπροστά σε διαδηλώσεις και συλλαλητήρια κι οδήγησαν τη φτωχολογιά, της γης τους κολασμένους, σε «άνιση πάλη κι αγώνες…», πείθοντάς τους πως «οι δούλοι κι οι ραγιάδες μοναχοί τους θα σωθούν…»

Εμείς, νέα παιδιά τότε, ακούσαμε το σάλπισμα, απαντήσαμε «παρών» και στοιχηθήκαμε στη φάλαγγα που τραβούσε μπροστά μ’ επικεφαλής το κόκκινο λάβαρο…

Ακολουθώντας την ανηφορική κι επίπονη πορεία διδαχτήκαμε: Ν’ αγαπάμε τους ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος ή φυλής… Ν’ αγαπάμε την πατρίδα, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα, το δίκαιο… Κι επιχειρήσαμε να κάνουμε έναν καινούργιο κόσμο ειρηνικό, χωρίς βία κι αδικία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…

Γι’ αυτά τα ιδανικά, γι’ αυτούς τους οραματισμούς αγωνιστήκαμε, παλέψαμε, ματώσαμε επί μισό αιώνα και παραπάνω. Και μας λένε τώρα να εκσυγχρονισθούμε. Δηλαδή; Να τα αλλάξουμε, να τα εγκαταλείψουμε; Και τι να βάλουμε στη θέση τους; Τον καταναλωτισμό, τον ευδαιμονισμό ή το ρατσισμό;

Ας μάθουν λοιπόν οι κουκουεδολόγοι τούτα τα απλά που θέλουν να τα ξεχνούν:
Με τους αγώνες των λαών και την καθοδήγηση της πρωτοπορίας των αγωνιστών, πολλά άλλαξαν στον καπιταλισμό. Άλλαξε πρόσωπο κι υποχρεώθηκε να κάμει παραχωρήσεις στους εργαζόμενους κι έγινε πιο ανθρώπινος στη συμπεριφορά του…
Παρόλα αυτά, οι κίνδυνοι για την ειρήνη, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη δεν εξαλείφθηκαν.
Η φτώχεια εξακολουθεί να ταλανίζει εκατομμύρια ανθρώπων σ’ όλη τη γη…

Σήμερα πέθανε στην Αθήνα ο ποιητής Νίκος Καρούζος στα 64 του χρόνια, φτωχός και ξεχασμένος. Νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με δελτίο απορίας! Και ω της ειρωνείας! Κηδεύτηκε «δημοσία δαπάνη».
Είπαν γι’ αυτόν και τον χαρακτήρισαν:
«Κατατάσσεται στους μεγάλους των Ελληνικών Γραμμάτων» (Τζαννετάκης).
«Αδρή ποιητική φυσιογνωμία κι ο θάνατός του, απώλεια για τον τόπο μας» (Φλωράκης)
«Σπάνιας αξίας δημιουργός» (Κύρκος)

Θα θέλαμε κι εμείς πολύ να αλλάξουμε. Αλλά, δυστυχώς, τα ιδανικά για τα οποία αγωνιστήκαμε μένουν ακόμα ανεκπλήρωτα και μας συγκινούν…
Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι, όπου γης κι όποιου χρώματος ή φυλής, που πεινούν όχι μόνο για ψωμί αλλά και για δικαιοσύνη κι ελευθερία, ειρήνη και δημοκρατία και σιγουριά για το αύριο, εμείς θα παλεύουμε μαζί τους και δε θα ανανεωθούμε κι ούτε θ’ αλλάξουμε ρότα…

Δεν είμαστε ούτε σταλινικοί, ούτε συντηρητικοί, ούτε ανανεωτικοί. Είμαστε απλά αγωνιστές!..
Είμαστε περήφανοι για το κόμμα μας, για τους ήρωές του, για τα θύματά του, για τους αγώνες του, για τους καθοδηγητές του…


Τζάμπα ξοδεύουν το μελάνι τους και το φαρμάκι τους οι κουκουεδολόγοι. Ελάχιστοι τους ακούνε. Οι πολλοί τραβούν το δρόμο της τιμής και του αγώνα, με σύμβολο το κόκκινο πανί με ή χωρίς το σφυροδρέπανο που τους ενοχλεί… Τους θυμίζουμε το του Αποστόλου Παύλου: «Σληρόν προς κέντρα λακτίζειν».

Η συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα στο «ACTION 24» (Video)

 Η συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα στο «ACTION 24» (Video)


         

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εκπομπή «zoomnews» και το δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά.

Πριν πάμε στις εκλογές, να ξεκινήσουμε μ’ ένα θέμα που κυριαρχεί σήμερα στην επικαιρότητα και με δική σας πλέον πρωτοβουλία, το θέμα με την «αμαρτωλή» ΜΚΟ Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης που έφαγε 9 εκ. ευρώ από το ελληνικό δημόσιο. Δώσατε σήμερα στη δημοσιότητα το διάλογο από τα πρακτικά της βουλής στις 16/12/2003, τις ερωτήσεις των βουλευτών Λ. Κανέλλη και Α. Σκυλλάκου και την απάντηση του Γ. Παπανδρέου ότι η οργάνωση είχε μια σημαντική διεθνή δραστηριότητα. Θέλω να ρωτήσω με βάση την απάντηση αλλά και τις σημερινές δικαστικές εξελίξεις θεωρείτε τελικά ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει προσωπική ευθύνη, πολιτική ή άλλου τύπου;

«Όπως είχαμε αποκαλύψει ήδη από το 2003 και με πρωτοσέλιδο τότε του "Ριζοσπάστη" και στη βουλή στην επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής, όντως υπήρχε μεγάλο πρόβλημα και με τις χρηματοδοτήσεις και με το περιεχόμενο των δραστηριοτήτων αυτής της ΜΚΟ της "IMI", που θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι αντίστοιχα αρχικά έχει μεγάλη ισραηλινή εταιρεία, πολεμική βιομηχανία όπλων, η οποία ασχολείται και ασχολιόταν όλο εκείνο το διάστημα, με τις βόμβες διασποράς και με τις αποναρκοθετήσεις. Έριχνε τις βόμβες διασποράς και μετά …»

Γιατί το λέτε ότι έχουν το ίδιο όνομα;
«Το είχαμε αποκαλύψει τότε και μάλιστα πρέπει να είχαν διασυνδέσεις. Νομίζουμε ότι πρέπει να γίνει παραπέρα έρευνα και γι’ αυτό το ζήτημα, αλλά άσχετα απ’ αυτό οι ευθύνες της τότε ελληνικής κυβέρνησης, του υπ. Εξωτερικών είναι τεράστιες. Δεν ελέγχθηκαν που πήγαιναν αυτά τα κονδύλια. Αντίθετα, όπως είπατε, ο κ. Παπανδρέου τότε είχε πει ότι όλα είναι υπό έλεγχο, δεν υπάρχουν καταγγελίες συγκεκριμένες. Μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ και τώρα τελικά γίνεται πλέον, ο έλεγχος. Πολιτικές ευθύνες σίγουρα έχει ο κ. Παπανδρέου όπως και η τότε κυβέρνηση συνολικά – όχι προσωπικά ο ίδιος – και νομίζω ότι θα πρέπει να διερευνηθούν και ποινικές ευθύνες. Διότι ο κ. Ρόντος θεωρείται από τα πρωτοπαλίκαρα τότε…».

Θεωρείτε ότι ενδεχομένως αυτός ο φάκελος θα έπρεπε να πάει στη βουλή;
«Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνουν όλες οι διαδικασίες που προβλέπονται, όπως γίνεται και ποινικά με τα δικαστήρια που κάνουν τώρα τους ελέγχους για τα πρόσωπα αυτά κι αν υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα όπως ο κ. Παπανδρέου, θα πρέπει παραπέρα να ελεγχθούν».

Ο κ. Παπανδρέου βέβαια στις δηλώσεις που κάνει σήμερα λέει ότι είναι αδιανόητο να του αποδίδονται ευθύνες και ότι επί των ημερών του οι ΜΚΟ λειτούργησαν με μεγαλύτερη διαφάνεια.
«Μπορεί να μην έχει γνώση αλλά συνεργάτης του ήταν ο κ. Ρόντος, από τους στενούς συνεργάτες του υπ. Εξωτερικών και προσωπικά του κ. Παπανδρέου, απ’ όσο ξέρει όλη η ελληνική κοινωνία πλέον. Και βέβαια, δε σταμάτησε να δραστηριοποιείται σε αντίστοιχες δραστηριότητες ο κ. Ρόντος, μάλιστα τώρα είναι εκπρόσωπος της ΕΕ στο Κέρας της Αφρικής».

Μάλιστα, επομένως πολιτικές ευθύνες λέτε και ποινικές ενδεχομένως για τον κ. Παπανδρέου για την υπόθεση αυτής της ΜΚΟ. Τώρα, έχουμε μπει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο όπως έλεγα και στο ξεκίνημα της εκπομπής. Για το ΚΚΕ ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των διπλών εκλογών, δηλαδή θέλετε την πτώση της κυβέρνησης όπως π.χ. λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλετε την έξοδο της χώρας από το ευρώ, θεωρείτε ότι θα ψηφίσουμε για αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στον αριστερό χώρο, είναι πολλά που μου έρχονται στο μυαλό ως πιθανά διακυβεύματα για το ΚΚΕ.
«Κοιτάξτε, στις εκλογές, και στις ευρωεκλογές και στις δημοτικές και περιφερειακές, οπωσδήποτε πρέπει να εκφραστεί η μεγάλη αντίθεση του λαού μας που πιστεύω αντικειμενικά υπάρχει, εκφράζεται όλα αυτά τα χρόνια και καθημερινά το βλέπουμε και στην πράξη, απέναντι και στην κυβέρνηση και σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και τους νόμους που πέρασε αυτή η βουλή καθώς και η αντίθεση του λαού μας απέναντι στην ΕΕ. Εμείς (την ΕΕ ) τη θεωρούμε πραγματική λυκοσυμμαχία, δεν τη θεωρούμε άμοιρη ευθυνών. Οι ελληνικές κυβερνήσεις υλοποιούν αποφάσεις και κατευθύνσεις της ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια και με την κρίση αλλά και προ κρίσης. Θα πρέπει να εκφραστεί ταυτόχρονα και η καταδίκη όλων των πολιτικών δυνάμεων, των πολιτικών κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που εδώ συγκαταλέγεται και η αξιωματική αντιπολίτευση και άλλες δυνάμεις. Αυτό που πρέπει ο λαός μας να αποφασίσει είναι ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση για να ισχυροποιηθεί ο ίδιος, να ισχυροποιηθεί το κίνημά του, οι αντιστάσεις του, ο αγώνας του, η συμμαχία του, υπερψηφίζοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ».

Έτσι όμως όπως το θέτετε για τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, αυτό σημαίνει ότι ανατροπή της κυβέρνησης δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη και σε αλλαγή πολιτικής.
«Βεβαίως και δεν οδηγεί, μπορεί να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς, μπορεί κάποιος νέος χαλίφης να μπει στη θέση του παλιού χαλίφη. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε γνωρίσει την αλλαγή στα πλαίσια του δικομματισμού ή τώρα του νέου διπολισμού, εναλλαγή κυβερνήσεων στην κυβερνητική εξουσία. Άλλαξαν πρόσωπα, πρωθυπουργοί, κόμματα όμως η ουσία της πολιτικής, η στρατηγική της κατεύθυνση, οι βασικές επιλογές δεν άλλαξαν, ήταν στην ίδια κατεύθυνση. Ήταν με την ΕΕ, ήταν με τα αντιλαϊκά μέτρα, ήταν ουσιαστικά με την υπεράσπιση των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, ήταν δηλαδή στην πραγματικότητα ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, ενάντια στο λαό μας».

Θέλω να δούμε λίγο αυτό το θέμα του ευρωμονόδρομου και να δούμε αν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν αυτού. Ακούγεται πολύ απόλυτο από τη δική σας πλευρά και αναρωτιέμαι αν υπάρχει εναλλακτική λύση. (Θέλω να δούμε μια τελευταία δήλωση του πρωθυπουργού που υποστηρίζει ότι η Ελλάδα επιστρέφει στην ανάπτυξη ότι οι θυσίες των πολιτών πιάνουν τόπο και να μιλήσουμε πάνω σ’ αυτή). Μήπως όντως έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης και φτάνουμε στο τέρμα και μήπως αυτή η στάση του ΚΚΕ θα έπρεπε ενδεχομένως να αλλάξει; Αν όντως βγαίνουμε από το μνημόνιο και πρόκειται να δανειζόμαστε από τις αγορές δε μπορεί αυτό να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο και για το λαό στην επόμενη φάση;
«Μετά από μια μεγάλη οικονομική κρίση είναι λογικό κάποια στιγμή να φτάσει στον πάτο. Στον κύκλο της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης μετά την ύφεση υπάρχει μια αναζωογόνηση μικρότερη ή μεγαλύτερη, πάμε σε μια νέα ανάκαμψη για να ξαναβυθιστούμε σε μια νέα κρίση, αυτός είναι ο κύκλος, με βάση τη δική μας ανάλυση. Άρα λοιπόν το ότι φτάνουμε στον πάτο και μπορεί να υπάρξει μια αναιμική ανάπτυξη δε σημαίνει ότι θα οδηγήσει τα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τη νεολαία σε ανακούφιση. Διότι τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν όλα αυτά τα χρόνια θα εξακολουθούν να είναι σε πλήρη ισχύ, δε θα παρθούν πίσω οι αντιλαϊκοί νόμοι, οι μειώσεις των μισθών, των συντάξεων, οι περικοπές σε όλες τις κοινωνικές παροχές κλπ. Τα ψίχουλα που μπορεί να λέει η κυβέρνηση σήμερα ή και άλλες πολιτικές δυνάμεις να υπόσχονται, δίνοντας ένα μέρος από το πρωτογενές πλεόνασμα ή απ’ αυτή την αναιμική μικρή ανάκαμψη που μπορεί να έρθει, θα εξανεμιστούν την ίδια ώρα που μπορεί να δοθούν. Εμείς δεν αποκλείουμε να δοθούν, άλλωστε και η σημερινή κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση υπόσχονται τέτοια ψίχουλα. Η ανακούφιση όμως των εργαζομένων δεν θα έρθει και τα γνωρίσαμε και προ κρίσης και κατά τη διάρκεια της κρίσης, θα τα γνωρίσουμε και στη φάση αυτής της αναιμικής ανάκαμψης, αν έρθει. Όπως φαίνεται κάποια στιγμή θα έρθει, όμως θα είναι πολύ μικρή και κατά τη δική μας γνώμη και αυτό κρατήστε το, θα είναι ο προάγγελος μιας νέας πιο βαθιάς κρίσης. Αυτή είναι η ανάλυσή μας και τη στηρίζουμε και στα δεδομένα και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη».

Επειδή γίνεται πολύ συζήτηση για το πρωτογενές πλεόνασμα και βλέπω και εσείς να αμφισβητείτε τη σημασία αυτού του στοιχείου, παρότι λέτε ότι μπορεί να υπάρξει και να διανεμηθεί, δεν του δίνετε ιδιαίτερη σημασία. Αναρωτιέμαι πως μπορούμε να γίνουμε ανεξάρτητοι όπως και εσείς θα θέλατε αν δεν σταθούμε στα πόδια μας, αν δεν πιστέψουμε στη λογική ότι πρέπει να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα, εσείς που λέτε ότι πρέπει να φύγουμε και από την Ευρώπη, ποιος θα μας χρηματοδοτεί εκτός Ευρώπης αν δεν αυτοχρηματοδοτούμεθα. Επομένως εσείς θα έπρεπε να ήσασταν οι πρώτοι που θα λέτε ότι πρέπει να έχουμε μια πολιτική που να μας φτάνουν τα λεφτά μας.
«Είναι μια διαφορετική αντίληψη, γιατί ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει, το πρόβλημα είναι για ποιόν. Η ανάπτυξη δεν είναι για όλους, δεν είναι για την πλειοψηφία πρώτα απ’ όλα. Ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει με το πρωτογενές πλεόνασμα, με κάποιες επενδύσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες. Απ’ αυτές θα ωφεληθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, θα ωφεληθούν οι λίγοι. Γι’ αυτούς βεβαίως θα είναι πολύ μεγάλη η ανακούφιση, αλλά για την εργατική τάξη, για το λαό…».

Οι θέσεις που θα προκύψουν από μια αναπτυξιακή διαδικασία, δηλαδή έρχονται κάποιες επενδύσεις, δημιουργούν θέσεις εργασίας…
«Δεν πρόκειται μ’ αυτή την αναιμική ανάπτυξη και το πρωτογενές πλεόνασμα να υπάρξει ουσιαστική μείωση στην ανεργία. Τα στατιστικά στοιχεία θα μπορούσαν να έρθουν σ’ αυτή την περίπτωση και να σου λένε για παράδειγμα 20% έφτασε η ανεργία, δηλαδή μειώθηκε 8% αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να έχεις ένα 5-6% το οποίο να ζει με ψίχουλα, με επιδόματα και αυτός να μην προσμετράται στην ανεργία ή να έχεις κάποιους οι οποίοι υποαπασχολούνται ακόμη και με μία μέρα το μήνα και η στατιστική να μην τους βάζει στους άνεργους. Αυτά τα έχουμε ζήσει και προ κρίσης, κυρίως τα ζουν μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες, όχι η Ελλάδα που έχει σοβαρά προβλήματα – στα πλαίσια του καπιταλισμού μιλάω πάντα – διαρθρωτικά μεγάλα προβλήματα που δεν τα έχει λύσει ακόμα και με αυτές τις αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις. Αυτά ζει η Μ. Βρετανία η οποία έχει 15% περίπου ανεργία και έχει 1 εκατ. που παίρνουν επιδόματα και που δεν προσμετρώνται στο 15%, φτάνει δηλαδή 20% και πάνω και έχει άλλο ένα 5% οι οποίοι δουλεύουν 2-3 μέρες το μήνα και θεωρούνται ότι δεν είναι άνεργοι».

Δεν διεκδικείτε κυβερνητική εξουσία παρά μόνο αν αλλάξει αυτό το σύστημα;
«Δεν υπάρχει κόμμα στην ελληνική κοινωνία, πολύ περισσότερο το ΚΚΕ που ο λόγος ύπαρξής του είναι – τουλάχιστον αυτό παλεύουμε, γι’ αυτό υπάρχουμε – να οδηγήσουμε το λαό, την εργατική τάξη σε μια πραγματική λαϊκή εξουσία όπου θα είναι πραγματικά αφέντης ο λαός, θα είναι πρωταγωνιστής των εξελίξεων κλπ».

Αρνείστε πεισματικά τη συμμετοχή σας σε μια κυβέρνηση της αριστεράς.
«Εμείς θα δώσουμε το παρών σε μια λαϊκή διακυβέρνηση όπου τα μονοπώλια θα κοινωνικοποιηθούν, ο λαός θα είναι πραγματικά στην εξουσία με απόφασή του, θα θέλει να κυβερνήσει, να πετάξει στην άκρη αυτούς που έχουν τα μονοπώλια, το μεγάλο κεφάλαιο, αυτούς που τον εκμεταλλεύονται και θα κοινωνικοποιήσει όλο τον πλούτο που τον παράγει ο ίδιος, θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, θα προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του χρέους και θα οδηγήσει σε νέες αναπτυξιακές δυνατότητες τη χώρα. Κριτήριο θα είναι η λαϊκή ευημερία με τη συμμετοχή του λαού σε όλες αυτές τις διαδικασίες, με σταθερή μόνιμη εργασία όλων, με καταμερισμό, με εξάλειψη των ανισομετριών και στα πλαίσια της χώρας και ευρύτερα και με ισότιμες ανταλλαγές και συνεργασίες με άλλες χώρες».

Αυτά ακούγονται υπερβολικά, ουτοπικά στην πραγματικότητα που ζούμε και αν σας πω ότι θα υπάρχει σήμερα ένα μεγάλο μέρος των αριστερών ψηφοφόρων που ακούνε που θα σκέφτονται ότι καλά είναι όλα αυτά θεωρητικά, αλλά όταν εδώ έχουμε μια δυνατότητα οι αριστεροί ψηφοφόροι να συναθροιστούμε γύρω από μια μεγάλη δύναμη, όπως μοιάζει να δημιουργήθηκε στις προηγούμενες εκλογές, και να διεκδικήσουμε την εξουσία, γιατί το ΚΚΕ μένει έξω απ’ αυτό;
«Θα σας απαντήσω ότι η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι η πρόταση του ΚΚΕ. Ουτοπικές προτάσεις είναι αυτές που μου αναφέρατε τώρα ή αυτό που σκέφτονται κάποιοι ή που προτείνουν άλλες πολιτικές δυνάμεις. Γιατί είναι ουτοπία να πεις ότι θα κάνω μια κυβέρνηση με δεδομένο το οικονομικό – πολιτικό – κοινωνικό σύστημα που υπάρχει – το καπιταλιστικό σύστημα – χωρίς να αλλάξει τίποτα, χωρίς να έχεις αυτά τα εργαλεία, που πολλοί τα διακωμωδούν, αλλά που εδώ βρίσκεται η ουσία της πραγματικής εξουσίας, ο πλούτος δηλαδή αυτός που υπάρχει, η βαριά βιομηχανία να βρίσκεται στα χέρια αυτής της λαϊκής εξουσίας έτσι ώστε να μπορέσει να λύσει και το πρόβλημα της ανεργίας, να μπορέσει να οδηγήσει σε ανάπτυξη σε όφελος του λαού και όχι σε όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή είναι η ρεαλιστική πρόταση, η άλλη πρόταση είναι αυτή που μου έλεγαν προχθές στην περιοδεία στη Θεσσαλονίκη στην "ΕΛΒΟ" ή στην "Coca - Cola". Είναι το ίδιο πρόβλημα και εκεί οι εργαζόμενοι αγωνιούν διότι συρρικνώνεται, κλείνει η "ΕΛΒΟ" που είναι μια σημαντική αμυντική βιομηχανία με τεράστιες δυνατότητες και υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό για την ανάπτυξη και την εδραίωση της άμυνας και της ασφάλειας της χώρας. Δόθηκε στον "Όμιλο Μυτιληναίου" πριν πολλά χρόνια, στην ουσία τη συρρίκνωσε και ως μεγάλος μονοπωλιακός όμιλος είδε - διότι θεός του είναι το κέρδος - ότι δεν τον ενδιαφέρει η συγκεκριμένη επιχείρηση, πήγε σε άλλο κλάδο και μετά έμεινε ξεκρέμαστο το ελληνικό κράτος και ήρθε μετά και η ενιαία αμυντική πολιτική της ΕΕ όπου σου λέει θα κλείσετε την "ΕΛΒΟ" και τα "ΕΑΣ και" θα πάτε να ενισχύσετε την αμυντική βιομηχανία της Γερμανίας, της Ολλανδίας. Για να δείτε που βρίσκεται η ΕΕ και που βρίσκεται το σύστημα που έχει τους κύριους Μυτιληναίους, είτε οποιονδήποτε άλλο, δεν έχει σημασία το όνομα».

Υπάρχει δυνατότητα για τη συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου στον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, όπως παραδοσιακά συνέβαινε –τουλάχιστον τη δεκαετία του ’80 και λίγο αργότερα; Και πώς σκοπεύει να κινηθεί το ΚΚΕ; Με ποιους θα συμμαχήσετε, υπό ποιες προϋποθέσεις; Χτες άκουσα τον κ. Τσίπρα να λέει πολύ καθαρά ότι εμείς στο β’ γύρο, όπου δεν υπάρχει δικός μας υποψήφιος, θα ψηφίσουμε τον υποψήφιο του ΚΚΕ.
«Καταρχήν αυτή η ιστορία έχει τελειώσει προ πολλού, εδώ και 30 χρόνια. Τη δεκαετία του ’80 υπήρχε και μετά τελείωσε, διότι έχουν αλλάξει άρδην οι συνθήκες. Έχουν αλλάξει άρδην οι συνθήκες και σε σχέση με αυτό που ο καθένας καταλαβαίνει και το βιώνει καθημερινά: Δημοτικό συμβούλιο, περιφερειακό συμβούλιο. Πλέον δεν είναι η αυτοδιοίκηση που είχαμε γνωρίσει προηγούμενες, πολύ παλιές δεκαετίες. Σήμερα μιλάμε και με το νόμο Καλλικράτη, τους καλλικρατικούς δήμους και περιφέρειες, αλλά συνολικότερα οι εξελίξεις που έχουμε σε όλες τις χώρες της ΕΕ και στην Ελλάδα και με νόμους συγκεκριμένους, τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια να είναι το μακρύ χέρι, στην ουσία είναι κρατική διοίκηση.
Έλεγα χαριτολογώντας συναντώντας κάποιον περιφερειάρχη, τον περιφερειάρχη Αττικής, το προηγούμενο διάστημα, ότι θα πρέπει να σας αντιμετωπίσω ως κάποιον υφυπουργό ή και υπουργό. Διότι το να είναι περιφερειάρχης Αττικής σημαίνει ότι εκφράζει την κυβερνητική πολιτική».

Αυτό δεν συνηγορεί στην άποψη ότι θα έπρεπε τη δεύτερη Κυριακή το ΚΚΕ να πάει με τον αντικυβερνητικό υποψήφιο;
«Όχι δεν σημαίνει αυτό. Σημαίνει –και θα το πω καθαρά- ότι η μάχη δίνεται στον πρώτο γύρο. Έτσι έπρεπε να ήταν, δεν είναι και εκλογικό σύστημα αυτό, είναι σύστημα που αλλοιώνει τη λαϊκή θέληση και γι’ αυτό ισχύει. Κανονικά έπρεπε από τον πρώτο γύρο, αυτός που πήρε τους πρώτους, με τους συνδυασμούς κλπ και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο να εκλέγεται. Έτσι έπρεπε να είναι, αλλά δεν πάω σε αυτό, τώρα έχουμε ένα δεδομένο».

Για εσάς σε αυτές τις εκλογές, που είναι αυτοδιοικητικές εκλογές, η μάχη εξαντλείται στον πρώτο γύρο;
«Βεβαίως κυρίως στον πρώτο γύρο πρέπει να εξαντληθεί και εδώ ο λαός να επιλέξει, να υπερψηφίσει λέμε εμείς τους συνδυασμούς του ΚΚΕ, της Λαϊκής Συσπείρωσης στα ψηφοδέλτια, από τον πρώτο γύρο. Εκεί να ισχυροποιηθεί όσο γίνεται περισσότερο».

Θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει συνειδητά το παιχνίδι του β’ γύρου για να αποπροσανατολίσει από τον πρώτο;
«Κοιτάξτε αυτά τα σενάρια πάντα διακινούνται από όσους θέλουν να παίξουν με τη λαϊκή ψήφο και να εκβιάσουν τη λαϊκή ψήφο. Και όλα αυτά τα σενάρια τώρα που ακούμε για τον β’ γύρο… Καταρχήν θα μπορούσε ο κόσμος να ψηφίσει στον πρώτο γύρο και να δούμε τη Δευτέρα μετά τις εκλογές τι θα γίνει στον δεύτερο σε τελευταία ανάλυση».

Δηλαδή πρέπει να σας βρω μετά τις εκλογές για να μου πείτε τι θα κάνετε στον β΄γύρο, δεν μπορείτε να μου το πείτε από τώρα;
«Όχι σας το λέω τώρα. Θα κάνουμε ότι κάνουμε και στον πρώτο γύρο: Θα ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΚΚΕ».

Κι ας μην υπάρχουν;
«Ναι κι ας μην υπάρχουν».

Αυτό πως θα το κάνετε;
«Υπάρχει πολιτική επιλογή, με άκυρο, με λευκό, με οποιονδήποτε τρόπο. Θα το δούμε συγκεκριμένα τότε. Έτσι πάντα κάναμε. Και έτσι κάνουν όλα τα κόμματα.

Γιατί να σας πω και κάτι; Κοροϊδεύουν. Τα άλλα κόμματα κοροϊδεύουν. Αυτά που ακούμε τις τελευταίες μέρες ότι "εμείς μονοκούκι θα πάμε στο ΚΚΕ αν είναι στο β’ γύρο", αυτά είναι αστεία για μικρά παιδιά. Μα οι ίδιοι αυτοί που τα λένε δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε τα μέλη τους. Αν δείτε τι συμβαίνει τώρα, με τα μέλη τα οργανωμένα και τα στελέχη τους, είτε με αφορμή την περίπτωση Βουδούρη είτε του Καρυπίδη είτε άλλες αποφάσεις, δεν μπορούν να ελέγξουν, πόσο μάλλον θα βάλουν ένα λαό, μάζες ψηφοφόρων, μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, να πάνε κιόλας μονοκούκι, όπως λένε, σε κάποιον άλλο υποψήφιο. Έλεος δηλαδή, μα είναι αστεία αυτά τα πράγματα. Πρέπει να ντρέπονται και που τα εκστομίζουν αυτά».

Νίκος Μπογιόπουλος: Δικό τους το κράτος, δική τους και η βρωμιά του!!!!!

 Νίκος Μπογιόπουλος: Δικό τους το κράτος, δική τους και η βρωμιά του!!!!!


Δεν είναι ότι δε ντρέπονται. Αυτό το ξέρει και η «κουτσή Μαρία». Είναι ότι πλέον δεν έχουν να πιαστούν από πουθενά αλλού πέρα από την ίδια τους την ξεδιαντροπιά! Που την κάνουν σημαία! Την κάνουν έμβλημα! Την χρησιμοποιούν σαν προπέτασμα καπνού! Αφού τους τελειώσανε τα «καθρεφτάκια», τώρα βγάζουν στο μεϊντάνι τον ίδιο τους τον καθρέφτη και πουλάνε για «καθρεφτάκι» την ίδια τους την ασχήμια!
Τώρα, λοιπόν, ανακαλύψανε ότι γύρω από τις ΜΚΟ έχει στηθεί «βιομηχανία» απάτης και αρπαγής. Τί μου λές; Σώπα! Μόνο που έχουν βγάλει κάλους τα χεράκια πολλών εργατών του Τύπου, δεκαετίες τώρα, έχει στερέψει το μελάνι εφημερίδων (της Realnews, της Αυγής, του Ριζοσπάστη συμπεριλαμβανομένων) χρόνια τώρα, να γράφουν και να ξαναγράφουν γι’ αυτές τις βρωμιές. Αλλά εκείνοι που τώρα παριστάνουν τους Ιαβέρηδες, παρίσταναν τις μωρές παρθένες...
 Τώρα, επίσης, ανακάλυψαν ότι κάτι δεν πάει καλά με την υποκρισία των «πόθεν έσχες». Τι μου λες; Σώπα! Μόνο που όσοι τώρα φοράνε την εισαγγελική τους μουτσούνα για να κουνήσουν αδέκαστα το δάκτυλο, είναι εκλεκτά μέλη του συστήματος που διέπρεψε ως αβανταδόρος του «όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα»...
 Είναι τέτοιος ο οίστρος που τους έχει πιάσει που δεν αποκλείεται – μετά την Αμερική - να «ανακαλύψουν» και καμία λίστα με «μυστικά κονδύλια» προς «ημέτερους παπαγάλους» σε υπουργεία και Γραμματείες...


 Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έρχονται και επανέρχονται... αποκαλύψεις γύρω από τη φοροδιαφυγή, τις ατασθαλίες στην τάδε ή τη δείνα υπηρεσία, για τις «αρπαχτές» εδώ κι εκεί, για προνοιακά επιδόματα και κοινωνικές παροχές που κάποιοι εισέπρατταν παράνομα, για κομπίνες, για λαμογιές, για διαπλοκές και τρίγωνα της πολιτικής εξουσίας με κάθε λογής «μακρυχέρηδες» και «πεντακαθαρίδηδες».
Όμως: Λες και σπάει κάθε φορά ο διάολος το ποδάρι του, πότε νομίζετε ότι οι κυβερνήσεις εντοπίζουν και... εξιχνιάζουν τέτοιες καταστάσεις; Και πότε τα ΜΜΕ τις παρουσιάζουν με το δικό τους αξιολάτρευτο ζήλο; Όλως τυχαίως:
·         Τα θέματα περί «διαφθοράς στο Δημόσιο» κατακλύζουν την επικαιρότητα κάθε φορά που ξενικά νέος γύρος απολύσεων και διαθεσιμοτήτων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων.
·         Τα θέματα περί «μαϊμού» δικαιούχων κοινωνικών παροχών διαπιστώνονται τη στιγμή των επικείμενων αποφάσεων για περικοπές των προνοιακών επιδομάτων.
·         Τα θέματα για τις παράνομες συντάξεις ή για τις ατασθαλίες στο ΙΚΑ εμφανίζονται στο προσκήνιο όποτε επίκεινται περικοπές των συντάξεων ή νέο πετσόκομμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
·         Οι ατασθαλίες, από αγροτικούς συνεταιρισμούς μέχρι αποθήκευση φαρμάκων σε σπηλιές, εντοπίζονται όποτε πρόκειται να χτυπηθεί κάποια κοινωνική και επαγγελματική κατηγορία (π.χ. αγρότες, φαρμακοποιοί κλπ).
·         Οι γκλαμουράτοι της φοροδιαφυγής, όπως και ο κακός υδραυλικός που δεν κόβει απόδειξη, κατακλύζουν τα δελτία ειδήσεων όποτε έρχονται τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα και τα χαράτσια, τα οποία ο λαός «πρέπει» να τα υποστεί μιας και οι διεφθαρμένοι δεν πληρώνουν τους δικούς τους φόρους, κ.ο.κ.
·         Το φαγοπότι στις προμήθειες των νοσοκομείων το θυμούνται κάθε φορά που επίκειται νέο χτύπημα στο δημόσιο σύστημα υγείας.
·         Το πάρτι στα εξοπλιστικά, που «το ήξεραν εδώ και δέκα χρόνια», το ξεχνούν κάθε που ετοιμάζεται κάποια νέα παραγγελία.
·         Όσο για τους κάθε λογής μπαγάσηδες, όπως αυτοί των ΜΚΟ, φανερώνονται κάθε φορά που ο κόσμος έχει αλαλιάσει από το πάρτι που συντελείται πάνω στην καμπούρα του. Όταν έχει καταρρακωθεί κάθε έννοια δικαίου. Και, φυσικά, όταν η κυβέρνηση (η εκάστοτε κυβέρνηση) θέλει να «αλλάξει το κλίμα». Πώς; Πουλώντας  «κοινωνική ευαισθησία» και μοιράζοντας από «κάθαρση» μέχρι τζούφιες πασχαλιάτικες στρακαστρούκες σαν το «δώρο» των... 200 ευρώ του κ.Σαμαρά.

Μόνιμη επωδός σε αυτό το ατελείωτο σίριαλ είναι ότι, πρώτον, η διαφθορά είναι... κακό πράγμα και, δεύτερον, ότι η καλή κυβέρνηση, με τους καλούς υπουργούς, ως ταπεινός υπηρέτης του λαού, βάζει «χέρι» στους επίορκους για να απαλλάξει την κοινωνία από το μίασμά τους...
Δεν ξέρουμε αν οι σκηνοθέτες του εν λόγω εξοργιστικά γελοίου θεάματος είναι περισσότερο γελοίοι, ή περισσότερο εξοργιστικοί. Ξέρουμε, όμως, τα εξής:
   1) Αυτή η εικόνα διαφθοράς με την οποία προσπαθούν ενίοτε να λερώσουν - ως συνυπεύθυνη - ολόκληρη την κοινωνία, είναι η εικόνα του καθρέφτη τους. Το κράτος των τρωκτικών, της αναξιοκρατίας, του κομματικού ρουσφετιού, των πελατειακών συμπεριφορών και της «μαύρης» συναλλαγής, το κράτος που οι «κυβερνητικές οργανώσεις» του είχαν Λιάπηδες με πλαστές πινακίδες και οι επιδοτούμενες «μη κυβερνητικές οργανώσεις» του είχαν πλαστούς – πλην... θεοσεβούμενους - «ναρκοσυλλέκτες», έχει χτιστεί και λειτουργεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση εκείνης της πολιτικής που κατέστησε λαϊκή ρήση ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».
   2) Αυτοί και οι φίλοι τους που το παίζουν διώκτες της διαφθοράς, είναι οι σεσημασμένοι της άφατης υποκρισίας που έχουν οικοδομήσει ένα πολιτικό σύστημα το οποίο έχει για προμετωπίδα του εκείνο το πάλαι ποτέ απίθανο πρωθυπουργικό απόφθεγμα «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» και που έχει για έμβλημά του τη «Ζήμενς» και τα Βατοπέδια.
   3) Η κυρίαρχη πολιτική και οι κυρίαρχοι πολιτικοί αυτού του κράτους ήταν που όποτε έσκαγε το απόστημα εκείνοι απαντούσαν: «Αυτή είναι η Ελλάδα»! Αυτοί είναι που έκαναν ομιλίες για τον «περιορισμό» (σ.σ.: προσέξτε: όχι για την κατάργηση, αλλά για τον «περιορισμό»!) του «γρηγορόσημου» στο δημόσιο τομέα. Πρόκειται για τον δικό τους, τον κρατικομονοπωλιακό, τον κομματικό και ιδιωτικοποιημένο δήθεν «δημόσιο» τομέα, τον φτιαγμένο με τα υλικά του «έχω μέσο», «έχω δόντι», «έχω βύσμα», «έχω και μπάρμπα στην Κορώνη».
   4) Είναι το δικό τους πολιτικό καθεστώς, το καθεστώς της μίζας και της αρπαχτής, των «κουμπάρων» και των «αναψυκτηρίων», των υποβρυχίων που «γέρνουν» και των στενών δεσμών με τους Χριστοφοράκους, τους Τομπούλογλου και τους Τσοχατζόπουλους, το κράτος της «λίστας Λαγκάρντ», των «εθνικών νταβατζήδων» και των «θαλασσοδανείων» πάνω στο οποίο μεγαλουργεί το «φακελάκι» και το «τσάκω ρε μάγκα τόσα και προχώρα».


   Αυτό το κράτος
   α) που κουκούλωσε δικομματικά το σκάνδαλο της «Ζήμενς», που χαρίζει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, που καλύπτει τα δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων του Μεγάρου Μουσικής, αλλά πλειστηριάζει τα σπίτια του κοσμάκη,
   β) που προσπαθεί να περάσει στα μουλωχτά (ν)τροπολογίες της νύχτας για την απαλλαγή των φόρων στις «εξωχώριες» εταιρείες,
   γ) που οι ταγοί του - οι οποίοι ομιλούν περί... φοροδιαφυγής - σουλατσάριζαν στα «κότερα» των προυχόντων οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει μηδενικούς φορολογικούς συντελεστές για τα κέρδη τους, την ώρα που ο χιλιοχαρατσωμένος λαός βλέπει να τους επιβάλλονται 9 φορές μεγαλύτεροι φόροι
 Είναι το ίδιο κράτος που συντάσσει τις διαβόητες λίστες με τα «μαύρα» προς τα δημοσιογραφικά του παπαγαλάκια. Που όπως έκανε παιχνίδι «φιλανθρωπίας» ταΐζοντας ΜΚΟ, τώρα κάνει παιχνίδι «απονομής δικαιοσύνης» ταΐζοντας το πόπολο με την μπαλαφάρα της «εξάρθρωσης» των κακών ΜΚΟ. Που συντηρεί (με ή χωρίς ΜΚΟ) εκείνα τα «ενσωματωμένα» δίκτυα επικοινωνίας που αναλαμβάνουν να μας εμφανίσουν από το ΝΑΤΟ μέχρι το ΔΝΤ και την τρόικα ως τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου...
   Αυτό, επομένως, το κράτος και αυτή η πολιτική, που εξαγοράζουν, που εκβιάζουν, που εκμαυλίζουν, που διαφθείρουν, είναι το ίδιο κράτος και η ίδια πολιτική που όχι μόνο δεν εγγυώνται το δημόσιο χρήμα, αλλά αντιθέτως: Πρωταγωνιστούν στην διασπάθιση του δημόσιου χρήματος! Πρωταγωνιστούν! Παντοιοτρόπως: Κι όταν επιδοτούν ΜΚΟ για να επιτελούν το θεάρεστο έργο της ανασκολόπισης του κολεόπτερου, κι όταν επιδοτούν τράπεζες για να επιτελούν το ακόμα πιο θεάρεστο έργο της ανασκολόπισης του λαού, κι όταν επιδοτούν «συμβούλους» για να ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία. 
Πάει πολύ, λοιπόν, να θέλει αυτό το κράτος, με αυτό το πολιτικό σύστημα, να εμφανίσει την ίδια του τη σαπίλα σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ! Πάει πολύ! Αυτό το κράτος ανήκει στους «εξυγιαντές» του. Δικό τους, των «εξυγιαντών», είναι το κράτος με όλες του τις (κυβερνητικές και μη) οργανώσεις. Δική τους, των «εξυγιαντών»,  είναι και η βρωμιά του κράτους τους.

Μαζί φαρμακοβιομήχανοι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση σε συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών

 Μαζί φαρμακοβιομήχανοι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση σε συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών

Σας έλειψα;
Μαζί φαρμακοβιομήχανοι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση σε συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών

Συνέδριο και ημερίδα με καλεσμένους ομιλητές εκπροσώπους όλων των εργοδοτικών οργανώσεων διεξάγει η πλειοψηφία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση). Το συνέδριο ξεκινάει την Παρασκευή και ολοκληρώνεται την Κυριακή.

Ανάμεσα σε άλλους εισηγητές στην ημερίδα - στα πλαίσια του συνεδρίου - με θέμα «Η αλήθεια για τα γενόσημα. Μύθοι και πραγματικότητα. Το επώνυμο γενόσημο είναι η λύση;» είναι ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδας, ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας.


Η Αγωνιστική Συνεργασία Ιατρικών Επισκεπτών (ΑΣΙΕΠ) καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου «να καταδικάσουν ανάλογα όλες εκείνες τις δυνάμεις που στέκονται πρόθυμοι συνομιλητές των εργοδοτών την ώρα που ο κλάδος τσακίζεται» και τους συνέδρους να δώσουν «ταξικό προσανατολισμό στην ομοσπονδία ενάντια στην επίθεση της εργοδοσίας ελληνικής και πολυεθνικής. Τόσα χρόνια πληρώναμε τα κέρδη τους, να μην πληρώσουμε και τις ζημιές τους».

Στη διακήρυξή της αναφέρει:

«Η διοίκηση της ΠΟΙΕ σιώπησε εκκωφαντικά στις απολύσεις, στις μειώσεις μισθών, στις ελαστικές μορφές εργασίας, στους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, την απασχόληση στον κλάδο χωρίς ένταξη στο ΤΕΑΥΦΕ. Μοναδική της μέριμνα υπήρξε ανέκαθεν η μετατροπή του ταμείου σε ΝΠΙΔ - επαγγελματικό ταμείο με τα προβλήματα που αυτή συνεπάγεται και καθημερινά αποκαλύπτονται. Είναι μάλιστα ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά και εκείνοι που τόσα χρόνια τους στηρίζουν με την ανοχή τους, που διέσπασαν την ταξική ομοσπονδία εργαζομένων στο φάρμακο με την λογική πως οι ιατρικοί επισκέπτες είναι κάτι ξεχωριστό από τους υπόλοιπους εργαζόμενους στον κλάδο αλλά τώρα για να εξυπηρετήσουν τους κομματικούς και προσωπικούς σκοπούς τους προσπαθούν να παγιδέψουν τους φαρμακοϋπαλλήλους.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που παρέδωσαν ακόμα και την φιέστα που ονόμασαν "συνδιάσκεψη για το φάρμακο" στο καπέλωμα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αγώνας μας είναι κοινός με τους εργάτες και τους εργαζόμενους όλων των κλάδων. Δεν είμαστε πιόνια στον ανταγωνισμό μεταξύ ελληνικών και ξένων πολυεθνικών του φαρμάκου, αλλά σκληρά εργαζόμενοι που έχουν κοινά προβλήματα με τους εργαζόμενους όλων των κλάδων. Να σταθούμε μαζί τους στην ολομέτωπη επίθεση των μονοπωλίων. Να αγωνιστούμε για να απαλλαγεί ο λαός μας από τα δεσμά της ΕΕ, με διαγραφή των χρεών της αστικής τάξης που προσπαθούν να φορτώσουν στις πλάτες μας και να κάνουμε πέρα αυτούς που με υποκρισία μιλούν για "απεχθές" και "μη απεχθές" μέρος του.

Απευθύνουμε λοιπόν, στους συνέδρους εκείνους που συμφωνούν με τις εκτιμήσεις και το πλαίσιο διεκδίκησης που θέτουμε, κάλεσμα για συμπόρευση με την Αγωνιστική Συνεργασία Ιατρικών Επισκεπτών, που για εμάς αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ταξική κατεύθυνση της ομοσπονδίας, τη χάραξη εντελώς διαφορετικής, από τη μέχρι τώρα, πορείας κόντρα στην υποταγή και τους συμβιβασμούς που πάντα αποβαίνουν εις βάρος μας, για:

- Να γίνει η μάχη της σύμβασης υπόθεση όλων των συναδέλφων, σε κάθε χώρο δουλειάς, μιας σύμβασης που θα εξασφαλίζει δουλειά με δικαιώματα και θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας.
- Την κατάργηση του δουλεμπορίου των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων.
- Να αντιπαλέψουμε τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών.
- Να αποτρέψουμε να καταλήξει η υγεία πανάκριβο εμπόρευμα, το φάρμακο είδος πολυτελείας.
- Να μη κλείσει καμία μονάδα ΕΟΠΥΥ.
- Την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, για μια ΓΣΕΕ των εργατών, όχι των εργοδοτών».

TOP READ