12 Φεβ 2014

Περιοδικό Unfollow... όπως λέμε «Αυριανή»

 Περιοδικό Unfollow... όπως λέμε «Αυριανή»

Unfollow: Δεν ακολουθείς... Παραπληροφορείσαι.
Ένα εμπαθέστατο και συκοφαντικό άρθρο με έντονο άρωμα «αυρανισμού» δημοσίευσε στη διαδικτυακή του έκδοση, με ημερομηνία 11 Φεβρουαρίου 2014, το περιοδικό Unfollow. Το άρθρο, που το υπογράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, φέρει τον... «πιασάρικο» τίτλο: Έχω, λέγετε!.. Και μνήμη κομμουνιστή για Μελισσανίδη στην τιμή των 1.500 ευρώ. Πρόκειται για ένα συνοθύλευμα αντικομμουνιστικής, αντιΚΚΕ υστερίας αναμεμειγμένης με κιτρινισμό που θα ζήλευε ακόμα και το«Πρώτο Θέμα» του γλοιώδη κομιστή. 

Ο Χαραλαμπόπουλος ξεκινά το κατάπτυστο άρθρο του με αυθαίρετες διαπιστώσεις, έχοντας προφανή σκοπό να θολώσει τα νερά και να προκαλέσει εντυπώσεις. «Ταξική πάλη και πετρελαιάδες. Κόμμα των εργατών και φιλίες με τα αφεντικά. Αντίσταση αλλά και κατεστημένο. Φτώχεια αλλά και πλούτος. Κόμμα με ιστορία αλλά και ιστορικό ξεπούλημα» γράφει ο φωστήρας δημοσιογράφος, λες και έκανε copy-paste τη φρασεολογία τη δημοσιευμένη σε δεκάδες βοθροσάιτ των χρυσαυγιτών που στάζουν εμετική χολή ενάντια στο ΚΚΕ. Παίρνει δε αφορμή απο μια δημοσίευση στην στήλη "Μνήμη των αγωνιστών" να αναμασήσει τα - γνωστά πλέον - ψευδοεπιχειρήματα για την «Τυποεκδοτική» και τον «902». Μπλέκει κυριολεκτικά τα ούρα με τα πούρα και την στολή του ναύτη με του καντηλαναύτη. 
Τι κι' αν ο Γ.Γ του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπας έδωσε σχετικές εξηγήσεις για τα ζητήματα αυτά στην εκπομπή "Στον Ενικό"; Ο Χαραλαμπόπουλος δεν θέλησε να καταλάβει ούτε κουβέντα.

Γράφει ο κύριος Unfollow: «Από τους κομμουνιστές που δεν έγιναν δηλωσίες, φτάσαμε στο ΚΚΕ των προθύμων. Με ξεφτιλισμένα ανθρωπάκια που προσπαθούν να συνδυάσουν μια ιδεολογία που δεν πιστεύουν με την συνύπαρξη με το κεφάλαιο, τα συμφέροντα και τα αφεντικά. Δυστυχώς, δεν είναι δύσκολος ο συνδυασμός. Να λες μεγάλα λόγια για την τρόικα και το μνημόνιο, να εφαρμόζεις όμως τους μνημονιακούς νόμους στην Τυποεκδοτική».

Προσπερνάμε τις ύβρεις του εν λόγω δημοσιογράφου και ερχόμαστε στην ουσία: Το ποιός συνυπάρχει με το κεφάλαιο, τα συμφέροντα και τα αφεντικά είναι γνωστό. Και σίγουρα δεν είναι το ΚΚΕ αυτό. Αυτούς που κάνουν πλάτες στο κεφάλαιο και στα αφεντικά ας τους αναζητήσει ο κύριος Unfollow στην αξιωματική αντιπολίτευση και στα οπορτουνιστικά αποκόμματα της αριστεράς, απ' όπου και επιχειρεί να "ψαρέψει" αναγνώστες. Εάν ο ίδιος πιστεύει ότι μια επιχειρήση σαν την «Τυποεκδοτική» μπορεί να επιβιώσει στον ανταγωνισμό του Καπιταλισμού, τότε ας μας πει και μας την συνταγή να ξέρουμε. Εκτός και αν πιστεύει πως οι κομματικές επιχειρήσεις υπάρχουν σε κάποια σοσιαλιστική νησίδα εντός του Καπιταλισμού και δεν λειτουργούν - αναπόφευκτα - με τους νόμους του παρόντος κοινωνικο-οικονομικού συστήματος. Σε ποιόν πλανήτη άραγε ζει ο Χαραλαμπόπουλος και τα παπαγαλάκια που συνεχίζουν την ίδια καραμέλα περί Τυποεκδοτικής και "902"; 

Συνεχίζει στο ίδιο άθλιο άρθρο του ο Mr.Unfollow: «Ξέρετε τι είναι ακόμη πιο εύκολο; Να λες μεγάλα λόγια ενάντια στο κεφάλαιο γενικά. Ενάντια στην εκμετάλλευση γενικά. Ενάντια στη διαφθορά γενικά. Χωρίς να θίγεις κανέναν. Να είσαι, για παράδειγμα, κατά των αποκρατικοποιήσεων, χωρίς όμως ποτέ να αναφερθείς στο ποιος και με ποιους χαριστικούς όρους αγόρασε τον ΟΠΑΠ. Να καταγγέλλεις τους κεφαλαιοκράτες που δεν πληρώνουν φόρους, χωρίς ποτέ να αναφέρεις ποιοι είναι οι μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου».

Σύμφωνα λοιπόν με τον αρθρογράφο του εν λόγω ρυπαρογραφήματος τα ονόματα έχουν μεγαλύτερη σημασία απ' το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο δρουν. Λες και αν καταγγείλεις πέντε-δέκα ονόματα μεγαλοεπιχειρηματιών, θα πάψει να υπάρχει ο Καπιταλισμός και η εκμετάλλευση. Λες και αν εκλείψει ο Λάτσης ή ο Βαρδινογιάννης δεν θα βρεθεί άλλος Λάτσης και άλλος Βαρδινογιάννης να κάνει τη δουλειά. Λες και το όνομα του τάδε η του δείνα μεγαλοκαρχαρία είναι το πρόβλημα και όχι το καπιταλιστικό σύστημα απ' τη ρίζα του που τους γεννά και τους τρέφει. Λες και αν καταγγείλες ποιοί είναι οι μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου θα πάψουν να υπάρχουν φοροαπαλλαγές για το μεγάλο Κεφάλαιο και τα μονοπώλια. 

Μάλλον ο κύριος Unfollow είναι της «σχολής Τράγκα». Της κίτρινης εκείνης δημοσιογραφίας που ασχολείται με την ονοματολογία και το κουτσομπολιό. Και τον ενοχλεί, φαίνεται, που το ΚΚΕ δεν έχει πέσει στο χαμηλό αυτό επίπεδο, να αφήσει δηλαδή την ουσία και να ασχοληθεί με κουτσομπολίστικη κριτική σε επίπεδο ονομάτων, του τάδε και του δείνα μεγαλοκαρχαρία. Να θυμήσουμε ότι και η Χρυσή Αυγή, κατά καιρούς, καταγγέλει επιχειρηματίες ονομαστικά. Και λοιπόν; Αυτό όμως δεν την κάνει λιγότερο υποστήλωμα και μαντρόσκυλο του καπιταλιστικού συστήματος και των αφεντικών. 

Για να τελειώνουμε. Εάν ο Χαραλαμπόπουλος (και ο κάθε Χαραλαμπόπουλος) νοιάζεται τόσο πολύ για το ΚΚΕ ας έρθει για εξόρμηση, ας μοιράσει προπαγανδιστικό υλικό, ας κυκλοφορήσει με κομματικά κουπόνια, ας βρεθεί σε περιφρούρηση σε ημέρες απεργίας, ας μιλήσει με τον κόσμο, πόρτα-πόρτα, όπως εκατοντάδες κομμουνιστές κάθε μέρα, πρωί και βραδυ. Απ' την ζεστασιά του πληκτρολογίου του, ο Χαραλαμπόπουλος (και ο κάθε Χαραλαμπόπουλος, Νευροσπάστης ή Νεοσπορίτης) μπορεί να κάνει αφ' υψηλού κριτική. Η οποία κριτική μόνο αθώα δεν είναι και μόνο για το καλό του ΚΚΕ και του εργατικού-λαϊκού κινήματος δε νοιάζεται.

Άρθρα όπως αυτό του Unfollow θυμίζουν τα πιο κίτρινα φύλλα του «Αυριανισμού». Την εμπάθεια, την συκοφαντία και την σπέκουλα ενάντια στο ΚΚΕ, οι Χαραλαμπόπουλοι ας την κρατήσουν για την δική τους "πολιτική φάρα". 

Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει. 


Τα πολλαπλά προσωπεία του οπορτουνισμού

 Τα πολλαπλά προσωπεία του οπορτουνισμού


Τα πολλαπλά προσωπεία των αστών εκφράζονται στις πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις του οπορτουνισμού. Είδαμε πρόσφατα πως στο οπορτουνιστικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, που στοχεύει να είναι ο διάδοχος στην πολιτική διαχείριση της εξουσίας που ανήκει στην αστική τάξη, χώρεσαν ένας σοσιαλδημοκράτης και ‘μνημονιακός’ υποψήφιος, μαζί με έναν υποψήφιο χρυσαυγίτικων απόψεων. Στο καρναβάλι του ΣΥΡΙΖΑ οι μάσκες είναι πολλές και όλοι οι καλοί χωράνε για να πετύχουνε το ευρύτερο δυνατό ποσοστό και να κάνουνε ‘κυβέρνηση αριστεράς’. Η αστική πολιτική και η στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας και του ΣΕΒ, παίρνουν ανάλογα με την περίσταση το προσωπείο οπορτουνιστικών ‘αριστερών’ αιτημάτων. Αναρχικοί, σοσιαλδημοκράτες, ευρωκομουνιστές, σοσιαλσωβινιστές, ενίοτε και χρυσαυγίτες, όλοι χωράνε στις συνιστώσες.

Η στάση απέναντι στον οπορτουνισμό είναι η στάση απέναντι στην αστική τάξη της χώρας μας. Ο οπορτουνισμός είναι πολυπρόσωπος και ανακυκλώνεται. Δεν είναι τυχαίο ότι ‘αριστερές’ είτε ‘δεξιές’ εκδηλώσεις του οπορτουνισμού που εμφανίστηκαν πριν από μια εκατονταετία επανεμφανίζονται στις μέρες μας. Για παράδειγμα, οι θέσεις του Κάουτσκι για τη δικτατορία του προλεταριάτου, η απόκρυψη του ταξικού περιεχομένου του όρου αυτού, είναι ίδιες και απαράλλακτες με τις θέσεις που προβάλλονται από τη Jodi Dean περί αντικατάστασης του όρου δικτατορία του προλεταριάτου από τον όρο λαϊκή κυριαρχία. Η σοσιαλδημοκρατία της Β’ Διεθνούς και ο σοσιαλσωβινισμός του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου επαναλαμβάνονται στα αιτήματα για ‘κυβέρνηση αριστεράς’ που θα ‘αλλάξει τον ρου της ιστορίας’ μέσω μεταρρυθμίσεων, και στο αίτημα για σεισάχθεια και για την σωτηρία του Λαού και την αναγέννηση της Χώρας, αντίστοιχα.


Δε λείπουν στις μέρες μας και οι ‘αριστερές’ εκδηλώσεις του οπορτουνισμού: αναρχικοί, αναρχοαυτόνομοι, αντιεξουσιαστές, και νέο-τροτσκιστές, λάτρεις του Κορνήλιου Καστοριάδη και της ‘αυτονομίας’, του ‘αυτεξούσιου’ και της ‘αυτοδιαχείρισης’. Οι αναρχο-αυτόνομοι λάτρεις του Καστοριάδη εστιάζουν στα ‘πολιτικά’ αυτά αιτήματα, απορρίπτοντας τη σχέση τους με τις οικονομικές συνθήκες που καθορίζονται από τον κοινωνική σχέση του τρόπου παραγωγής, αρνούμενοι την μαρξιστική ανάλυση με βάση την ταξική πάλη. Γι αυτό και οι λύσεις που προτείνουν στη σημερινή οικονομική κρίση του καπιταλισμού ουδεμία σχέση έχουν με την ανάλυση των αντιθέσεων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της νομοτέλειας των καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής. Οι λύσεις αυτές είναι αποπροσανατολιστικές, και ως εκ τούτου, αντιδραστικές -πχ. λύσεις τύπου ΒΙΟΜΕ. Πίσω από τις ‘αυτοδιαχειριστικές’ κορώνες σοσιαλδημοκρατικής ρητορείας ξεπροβάλλει η πραγματική στόχευση της ‘κυβερνώσας Αριστεράς’: στήριξη με κάθε τρόπο της ‘υγιούς’ επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Οι αποπροσανατολιστικές αυτές προτάσεις είναι για να βαυκαλιζόμαστε και όχι μόνο δεν αποτελούν ‘ρήγματα’ στην καπιταλιστική οικονομία, αλλά αντίθετα αποτελούν μπαλώματα στις δυσκολίες διαχείρισης κι ενσωμάτωσης που νομοτελειακά δημιουργεί η οικονομική κρίση. Αποτελούν μπαλώματα τα οποία εμποδίζουν τη δημιουργία πραγματικών ρηγμάτων. Και αυτό γιατί είναι βολικό για το σύστημα της εκμετάλλευσης να μην αμφισβητείται ριζικά ως τέτοιο. Καλλιεργείται μαζικά η άποψη ότι ο εργάτης μπορεί να γίνει συλλογικός εργοδότης, ούτως ώστε ο εργάτης να μην παλέψει με στόχο την κοινωνική ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Και οι ‘αριστεροί’ αυτοί οπορτουνιστές κατηγορούν το Κομμουνιστικό Κόμμα ως αντιδραστικό, το μοναδικό κόμμα που στηρίζει τις πολιτικές και τακτικές του επιλογές στην εφαρμογή του επιστημονικού κομμουνισμού και στην μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση της ταξικά διαιρεμένης κοινωνίας και των αντιθέσεών της, με στρατηγικό στόχο την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης.

Το καθήκον του κομμουνιστή είναι να αναδεικνύει την ταξική ρίζα του οπορτουνισμού, τη βαθύτερη αιτία, και τους λόγους ανάπτυξής του. Ο Λένιν στο βιβλίο ‘Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού’ μιλά για την οικονομικο-κοινωνική ρίζα του οπορτουνισμού. Το φαινόμενο αυτό για τον Λένιν είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη φύση του ιμπεριαλισμού. Ο ιμπεριαλισμός δημιουργεί τις συνθήκες ώστε το μονοπωλιακό κεφάλαιο να μπορεί να διαθέτει ένα μέρος της υπεραξίας που αποσπά από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης για την εξαγορά ενός τμήματός της που γίνεται το κοινωνικό στήριγμα του ιμπεριαλισμού. Εξάλλου, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός συνεπάγεται την κοινωνικοποίηση της παραγωγής και την προλεταριοποίηση μεσαίων στρωμάτων που μεταφέρουν τις αστικές τους προλήψεις, συνήθειες και νοοτροπίες. Το στρώμα των αστοποιημένων εργατών, η εργατική αριστοκρατία -που στη χώρα μας ενισχύθηκε και μέσω των μηχανισμών διαχείρισης κοινοτικών προγραμμάτων- και οι μικροαστικές τους αντιλήψεις είναι όχι μόνο το προστατευτικό μαξιλαράκι των αστών αλλά και το επιτελικό προσωπικό στο στόχο του αποπροσανατολισμού και παρεμπόδισης του εργατικού κινήματος.

‘Ο οπορτουνισμός εκδηλώνεται πάνω σε καμπές που οι εξελίξεις, οι ανάγκες απαιτούν προσαρμογή της τακτικής του κινήματος στις νέες συνθήκες’. Σε συνθήκες εκδήλωσης καπιταλιστικής κρίσης, πολιτικής αστάθειας και επαναστατικής ανόδου, ο οπορτουνιστής δίνει ξεκάθαρη απάντηση στα ερωτήματα: Με το Κεφάλαιο ή με την εργατική τάξη; Διαιώνιση των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης ή ολική ρήξη και πάλη για την ανατροπή τους; Η απάντησή του είναι: με το Κεφάλαιο. Γιατί τρίτος δρόμος δεν μπορεί να υπάρξει και οι μεσοβέζικες λύσεις των μεταρρυθμίσεων -ειδικά σε μία περίοδο που το Κεφάλαιο λόγω κρίσης λυσσομανά- βάζουν εμπόδια στον απεγκλωβισμό δυνάμεων της εργατικής τάξης. Η οπορτουνιστική πολιτική γραμμή, η γραμμή της ενότητας της αριστεράς, της συμμαχίας με στόχο μια αριστερή κυβέρνηση είναι γραμμή ενσωμάτωσης.

Σε επόμενη ανάρτηση θα αναφερθούμε στα συγκοινωνούντα δοχεία των θεωρητικών της αντεπανάστασης, των οποίων οι μορφές είναι πολλές και ποικίλες. Η ουσία είναι όμως είναι μία: η αντίδραση. Όπως γράφτηκε σε άλλο ιστολόγιο ο βασικός νόμος της σοσιαλδημοκρατίας ως μορφής της αντεπανάστασης είναι ο εξής: η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρά η μεταμόρφωση ενός "δεν θέλω" σε ένα "δεν μπορώ", η αντικατάσταση της έλλειψης βούλησης από μια ψευδοαντικειμενικότητα που δήθεν υπαγορεύει αυτοκρατορικά και μονοσήμαντα κάθε βούληση. Ο οπορτουνισμός, όμως, είναι δι-πρόσωπος. Η τάση απογοήτευσης, συμβιβασμού με τις δυσκολίες, απολυτοποίησης των αποτυχιών, και παραίτησης από την επαναστατική πάλη, συνοδεύεται από την αντίθετη τάση, της υποτίμησης των δυσκολιών, της υπερτίμησης επιτυχιών, της υποτίμησης της συνθετότητας και του μακρόχρονου της πάλης.

Και αυτές οι δύο βασικές τάσεις, παραμορφώνονται και μεταλλάσσονται εξελισσόμενες στη σωρεία των ακόλουθων αντιδραστικών θέσεων -μεταξύ άλλων.
  • υπέρβαση του κομμουνιστικού κινήματος, επανεφεύρεση του μαρξισμού-λενινισμού, επικαιροποίηση της κομμουνιστικής ορολογίας  
  • αποθέωση της ΕΕ, ανάγκη εκσυγχρονισμών στον καπιταλισμό, ανάγκη για κεϋνσιανή μορφή αστικής διαχείρισης
  • ταξική συμφιλίωση, αποθέωση των μεταρρυθμίσεων, του κυβερνητισμού και άρνηση της επανάστασης ως ανεδαφικής
  • αμφισβήτηση του ρόλου της εργατικής τάξης -της έννοιας και του εύρους της- η οποία είτε περιορίζεται στους χειρώνακτες εργάτες (οι οποίοι είναι μειοψηφία στο μετα-φορντικό μοντέλο), είτε διευρύνεται σε μισθωτούς που δεν πωλούν εργατική δύναμη στο κεφάλαιο (θέση για την ‘επανάσταση’ των μάνατζερς)
  • ‘αριστερή’ απόρριψη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και του κομμουνιστικού κινήματος του 20ου αιώνα με ταυτόχρονη διαπραγμάτευση με τη σοσιαλδημοκρατία και επίθεση σε συνεπή ΚΚ για σεχταρισμό
  • προτροπή για σχηματισμό αντι-νεοφιλελεύθερου και αντι-μνημονιακού μετώπου, που οδηγεί σε ενσωμάτωση και συμβιβασμό με την αστική πολιτική μέσω της αναγωγής των προβλημάτων (κρίση, ανεργία) σε ψευτο-διλλήματα (μνημόνιο ή όχι, ευρώ ή δραχμή)

Οι παραπάνω οπορτουνιστικές θέσεις συμπυκνώνονται στο ζητούμενο των οπορτουνιστών, με τις ευλογίες της αστικής τάξης, για σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, για ‘κυβέρνηση αριστεράς’, δηλαδή, ουσιαστικά για πολιτική διαχείριση της αστικής εξουσίας. Οι θέσεις αυτές είναι ανεκτές από την εξασθενημένη αστική τάξη ακριβώς επειδή ξεγελούν τους εργάτες σχετικά με τον αληθινό ταξικό χαρακτήρα του κράτους.

Οι μορφές είναι πολλές, τα προσωπεία του οπορτουνισμού είναι πολλαπλά. Η ουσία είναι πως η πάλη με τον οπορτουνισμό πρέπει να διεξάγεται με την ίδια μαχητικότητα από τους κομμουνιστές, όπως και η πάλη ενάντια στην αστική τάξη .



ΣΕΒ και Μετα-μαρξισμός

 ΣΕΒ και Μετα-μαρξισμός


O Srećko Horvat, το πουλέν του Σλοβένου ‘φιλοσοφικού εκπροσώπου’ του οπορτουνισμού Σλάβοι Ζίζεκ, με άρθρο του στην ‘προοδευτική’ Guardian, έβαλε το όνομά του στη λίστα των μετα-μαρξιστών ‘αριστερών φιλοσόφων’, που παίρνουν ξεκάθαρη πολιτική θέση εν όψει ευρωεκλογών: τάσσονται χωρίς πολλά πολλά με το Κεφάλαιο και την αστική τάξη, προωθώντας τη λογική του ευρωμονόδρομου, της υποστήριξης δηλαδή του ιμπεριαλιστικού μορφώματος της ΕΕ, μέσω της ιδεολογικής στήριξης που παρέχουν στα οπορτουνιστικά κόμματα του ΚΕΑ και συγκεκριμένα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ας δούμε πως προσπαθεί να μας πείσει ο εν λόγω φιλόσοφος για την ανάγκη να ψηφίσουμε τον συνδυασμό του Τσίπρα για τις ευρωεκλογές:

Οι πολιτικοί φιλόσοφοι Antonio Negri και Sandro Mezzadra, γνωστοί ως σκληροί επικριτές των εκλογών, αναγνωρίζουν τη σημασία των επικείμενων εκλογών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μέχρι πρόσφατα ο Negri και ο Michael Hardt, στη ‘Διακήρυξή’ τους (2012), επαινούσαν την πολιτική ωριμότητα των ‘αγανακτισμένων’ που δεν ψήφισαν στις ισπανικές εκλογές του 2011. Όμως, ήταν ακριβώς η έλλειψη ενός αξιόπιστου αριστερού κόμματος που οδήγησε στην αποχή αυτή.

Συνεπώς, όπως υποστηρίζει ο Horvat, τώρα που έχουμε μια ‘πανευρωπαϊκή αριστερή δύναμη που είναι σε θέση να ανατρέψει και ενδεχομένως να διαταράξει την υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων’ οφείλουμε να ψηφίσουμε στις ευρωεκλογές του 2014. Και αυτό γιατί, όπως λέει ο Νέγκρι:


Το θέμα των μισθών και του εισοδήματος, ο καθορισμός των δικαιωμάτων και των διαστάσεων της κοινωνικής πρόνοιας, το θέμα των συνταγματικών αλλαγών που αφορούν μεμονωμένες χώρες και το Ευρωπαϊκό συντακτικό ζήτημα μπορούν, σήμερα, να αντιμετωπιστούν μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Έξω από αυτή τη σφαίρα δεν υπάρχει μπορεί να υπάρξει πολιτικός ρεαλισμός.

Είναι θέμα πολιτικού ρεαλισμού, λοιπόν, η υιοθέτηση της λογικής του ευρωμονόδρομου, όπως και το να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Είναι ο αυτός ο πολιτικός ρεαλισμός ο ίδιος με τον πραγματισμό εκείνο, σύμφωνα με τον οποίο, ‘το πιο πραγματιστικό πράγμα που έχουν να κάνουν οι κομμουνιστές είναι να εξαφανιστούν’. Ας παραβλέψουμε την απουσία και την ευθύς εξ αρχής απόρριψη οποιασδήποτε αναφοράς σε τάξεις σε αυτήν ανάλυση του μετα-μαρξιστή Νέγκρι, και ας συνεχίσουμε στο κείμενο του Horvat.

Αφού μας παραδίνει τον ‘προδότη’ Badiou κατηγορώντας τον πως κάνει λάθος να μιλά για ‘ανικανότητα της σύγχρονης αριστεράς’ (ο Badiou βέβαια μιλά για την ανικανότητα μίας αριστεράς χωρίς ταξικό προσανατολισμό, που έχει εγκαταλείψει τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, μίας αριστεράς τουρλουμπούκι του οπορτουνισμού) και υποστηρίζοντας πως το λάθος του αυτό οφείλεται στο ότι δεν αναφέρει πουθενά -μάλλον γιατί δεν κατάφερε να εκτιμήσει την επαναστατικότητά της- την τεράστια πολιτική επιτυχία του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, ο Horvat, σαν καλός μαθητής του Σλοβένου δασκάλου του δεν μπορούσε να μην κάνει έναν σεξουαλικό-ψευδο-ψυχαναλυτικό παραλληλισμό με αναφορά στη Αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά ‘Sex and the City’. Η ουσία αυτού του παραλληλισμού είναι πως η ανικανότητα της αριστεράς οφείλεται στο ότι ένα κομμάτι της δεν είναι πρόθυμο να εμπλακεί σε θεσμικό αγώνα, υπό το φόβο της αποτυχίας και της ήττας. Εμείς οι ‘αριστεροί’, δηλαδή, δεν είμαστε και τόσο ‘αριστεροί’, αλλά μάλλον αυνανιστές αν δεν ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ.

Ας παραβλέψουμε ότι είναι άλλο να συμμετέχεις στα θεσμικά όργανα της εξουσίας και στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και άλλο να κηρύσσεις την αναγκαιότητα της ανατροπής των αστικών θεσμών και της εγκαθίδρυσης της δικτατορίας του προλεταριάτου-και το ΚΚΕ παίρνει μέρος στις ευρωεκλογές, και αυτό δε σημαίνει ότι ασπάζεται τον ευρωμονόδρομο η ότι δεν επισημαίνει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του μορφώματος αυτού. Η σημασία των ευρωεκλογών τι σχέση έχει με την αναγκαιότητα ύπαρξης και υποστήριξης του ιμπεριαλιστικού μορφώματος της ΕΕ και την αναγκαιότητα η ψήφος μας να πάει στον Τσίπρα;

Ας παραβλέψουμε, όμως και αυτό το λογικό άλμα που συνδέει την αναγκαιότητα συμμετοχής και πάλης στις ευρωεκλογές με το ότι ο πολιτικός ρεαλισμός δεν μπορεί να υπάρξει εκτός του πλαισίου της ΕΕ και με το ότι πρέπει να ψηφίσουμε κόμματα στις ευρωεκλογές που ασπάζονται την πολιτική θέση του ευρωμονόδρομου. (Στο κάτω κάτω όποιος ενδιαφέρεται γνωρίζει για την πάλη που δίνει και το ΚΚΕ και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά ΚΚ σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων). Είδατε πουθενά ταξική ανάλυση του ρόλου της ΕΕ; Αναφορά στην εξυπηρέτηση των μονοπωλίων από την ίδια τη δομή της ΕΕ; Τί λέμε τώρα ε; Τι ζητάμε και ’μεις οι κομμουνιστές ‘που ξεχάσαμε να πεθάνουμε’; Τι ταξική ανάλυση και κουραφέξαλα; Εδώ μπορούμε όλα να τα αναλύσουμε με ψευδο-ψυχαναλυτικές αναγωγές στο ‘Sex and the city’.


Σήμερα, με τη χώρα να βιώνει τη μεγαλύτερη μετά τον πόλεμο ανθρωπιστική κρίση, τα περιθώρια για «σκληρές γραμμές και αποκλεισμούς» έχουν στενέψει δραματικά.

Μα αυτό ακριβώς λέμε και εμείς. Τα περιθώρια έχουνε στενέψει. Μόνο που το ρεφρέν το δικό μας δε μιλά για ‘αρωγή στην υγιή επιχειρηματικότητα, η οποία μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε περιβάλλον κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης’. Το ρεφρέν το δικό μας συνεχίζει με ρήξη με τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο και τις σχέσεις παραγωγής του και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για την οικοδόμησης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, και τα στελέχη του ΣΕΒ, ‘δεν διακρίνονται από φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος’.

Αναγνωρίζουν ότι η στροφή προς τον ρεαλισμό που επιδεικνύει η Κουμουνδούρου, όπως και τα πρόσωπα που την εκφράζουν (έμμεση αναφορά στο οικονομικό επιτελείο του κόμματος), επιτρέπουν τουλάχιστον να ανοίξει η συζήτηση για την επόμενη μέρα στον τόπο.

Ωπ! Ρεαλισμός και εδώ! Ρεαλιστική η ανάγκη να υπάρξει μια ‘ώσμωση της υγιούς επιχειρηματικότητας με την κοινωνική δικαιοσύνη’. Ίσως αυτό τελικά να εννοεί ο Κροάτης μαθητής του Ζίζεκ, όταν λέει στην κατακλείδα του:

Οι Ευρωεκλογές προσφέρουν μία ευκαιρία όχι μόνο σε πολιτικά κόμματα αλλά και σε λαϊκά κινήματα που μπορούν να έχουν τους άμεσους αντιπροσώπους τους στα υπάρχοντα θεσμικά όργανα, με στόχο να καλύψει τα ελάχιστα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις πολιτικές της Τρόικα.

Αφού για τον ΣΥΡΙΖΑ τα ελάχιστα αιτήματα κοινωνικής δικαιοσύνης πάνε χέρι χέρι με την υγιή επιχειρηματικότητα των Ελλήνων βιομηχάνων, τότε, ίσως, οι άμεσοι αντιπρόσωποι για τους οποίους μιλά ο Horvat, και οι οποίοι θα εξυπηρετηθούν από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, να είναι οι αντιπρόσωποι του ''κινήματος'' των Ελλήνων βιομηχάνων. Το εγχώριο αστικό Κεφάλαιο δηλαδή.


Η θέση του ΚΚΕ για τη διαχείριση των αστικών στερεών αποβλήτων

Η θέση του ΚΚΕ για τη διαχείριση των αστικών στερεών αποβλήτων
Απάντηση της Διατμηματικής Επιτροπής Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης της ΚΕ του ΚΚΕ σε επιστολή του Περιφερειάρχη Αττικής



Σε επιστολή του Περιφερειάρχη Αττικής, Γ. Σγουρού, η οποία απευθυνόταν στους βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής και στους Αρχηγούς των κομμάτων, σχετικά με τη διαχείριση των παραγόμενων αστικών στερεών αποβλήτων και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αρμόδιος φορέας, ώστε να συμβάλουν στην επίλυσή τους, η Διατμηματική Επιτροπή Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε:
«Σε συνέχεια της επιστολής σας προς το Γενικό Γραμματέα της ΚΕ και τους βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής του ΚΚΕ, σας γνωρίζουμε τις πιο κάτω απόψεις μας σε σχέση με τα βασικά ζητήματα που αναφέρονται σε αυτή.
1. Το ΚΚΕ δίνει ιδιαίτερο βάρος στον τομέα της διαχείρισης των αστικών στερεών αποβλήτων (ΑΣΑ) στην Αττική και γενικότερα σε όλη τη χώρα, καθώς είναι στενά δεμένος με τους όρους διαβίωσης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Το αντικείμενο ειδικότερα της μεταφόρτωσης, της επεξεργασίας και της υγειονομικής ταφής, που υπάγεται στις αποκλειστικές αρμοδιότητες του ΕΔΣΝΑ, με τον τρόπο που υλοποιείται έχει σημαντικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, στο περιβάλλον, στο σύνολο των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων του υπόψη τομέα και στο πενιχρό εισόδημα, όσο απόμεινε, της λαϊκής οικογένειας.
2. Παίρνουμε επίσης υπόψη, ότι το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό δίνουν ιδιαίτερο βάρος, σε περίοδο όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και έντασης του ενδομονοπωλιακού ανταγωνισμού, στη διαχείριση των αποβλήτων ως "πόρων" που προσφέρονται για την αποδοτική, για το κεφάλαιο, επένδυση μέρους των συσσωρευμένων κερδών. Τα πρόσφατα κοινοτικά έγγραφα: "Χάρτης Πορείας για μια αποδοτική, από πλευράς πόρων, Ευρώπη", "Πράσινη Βίβλος για τα πλαστικά απόβλητα", Πρόταση της Επιτροπής για το 7ο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον, προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζουν τη διαχείριση των αποβλήτων. Είναι η ίδια κατεύθυνση προς την οποία συμπίπτουν Κυβέρνηση και Περιφέρεια Αττικής, υπηρετώντας από κοινού τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου.
3. Στο πλαίσιο αυτό οι κομμουνιστές που εκλέγονται σε όλες τις βαθμίδες του κρατικών οργάνων (Βουλή, Περιφέρειες, Δήμοι), μαζί και στην Ευρωβουλή, καθώς και οι κομματικές μας οργανώσεις, παρακολουθούν από κοντά όλες τις εξελίξεις, διατυπώνουν την κριτική και τις θέσεις τους, παρεμβαίνουν με συγκεκριμένες δράσεις για την απόκρουση των αντιλαϊκών περιφερειακών σχεδίων διαχείρισης των ΑΣΑ, που ως βασικούς άξονες έχουν: Την καθολική, μέσω των ΣΔΙΤ, ιδιωτικοποίηση της επεξεργασίας και της υγειονομικής ταφής των ΑΣΑ, την επιλογή επικίνδυνων για το περιβάλλον και την υγεία μεθόδων με άξονα τη μεγιστοποίηση των σύμμεικτων απορριμμάτων και προοπτική την καύση τους, τη μετατόπιση του αυξημένου κόστους επεξεργασίας (χάρη και στα υπερκέρδη που θα αποκομίσουν οι 4 - 5 επιχειρηματικοί όμιλοι που μετέχουν στο μοίρασμα της πίτας) στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας, μαζί με το "χαράτσι ταφής", που με βάση το νόμο ισχύει από 1.1.14 ανεξάρτητα από το πότε θα αρχίσει να εισπράττεται.
οι θέσεις του ΚΚΕ
4. Υπενθυμίζουμε, ότι στον αντίποδα των κατευθύνσεων αυτών το ΚΚΕ έχει επεξεργαστεί και δημοσιοποιήσει τις θέσεις του για την ορθολογική διαχείριση των ΑΣΑ στα λαϊκά στρώματα, στη Βουλή, στα Περιφερειακά Συμβούλια - μαζί και της Αττικής - στο ΔΣ του ΕΔΣΝΑ, στα όργανα της πρωτοβάθμιας Τοπικής Διοίκησης. Ο πυρήνας των θέσεων αυτών συνοψίζεται ως εξής:
α. Να διαμορφωθεί χωρίς άλλες καθυστερήσεις νέος εθνικός (κεντρικός) σχεδιασμός και με βάση αυτόν, να καταρτιστούν τα αναθεωρημένα ΠΕΣΔΑ, που θα υλοποιηθούν με κεντρικούς δημόσιους πόρους και με προτεραιότητες όπως:
  • Τον αποκλεισμό της ιδιωτικοποίησης. Την απόλυτη διασφάλιση όλων των εργαζόμενων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Τη μείωση των παραγόμενων απορριμμάτων, την προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή, περιλαμβανομένης και της κομποστοποίησης του οργανικού κλάσματος, σε συνδυασμό με το δραστικό περιορισμό του ρεύματος των σύμμεικτων ΑΣΑ.Την ορθολογική μεταφορά μέσω σταθμών μεταφόρτωσης, περιλαμβανομένης και της θαλάσσιας μεταφοράς των απορριμμάτων.
  • Την πλήρη αποκατάσταση των εκατοντάδων μεγάλων ανεξέλεγκτων χωματερών και όχι την απλή επιχωμάτωσή τους, όπως έχει γίνει στις περισσότερες περιπτώσεις.
  • Τη δίκαιη και τεκμηριωμένη χωροθέτηση των σχετικών υποδομών με γνωστά από πριν κριτήρια, που θα παίρνουν υπόψη την ισόρροπη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
β. Ειδικότερα για την Αττική:
  • Να σταματήσει κάθε διαδικασία για την ανάθεση της κατασκευής και λειτουργίας των 4 μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων (ΜΕΑ), που στηρίζεται στον ισχύοντα Περιφερειακό Σχεδιασμό Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) της Αττικής.
  • Να κλείσει άμεσα και οριστικά ο "ΧΥΤΑ Φυλής", να μετεγκατασταθεί σε κατάλληλη και εκτός Θριασίου θέση ο αποτεφρωτήρας των μολυσματικών, να αρχίσει άμεσα η απορρύπανση και περιβαλλοντική αποκατάσταση της ευρύτερης περιοχής. Παράλληλα, να εκπονηθεί πλήρης επιδημιολογική μελέτη που θα περιλαμβάνει τους κατοίκους και τους μόνιμους εργαζόμενους στη ζώνη επιρροής της ΟΕΔΑ Φυλής - Ανω Λιοσίων, σε συνδυασμό (εξαιτίας του φαινομένου της συνέργειας των ρύπων) και με τη λειτουργία των άλλων, υψηλής όχλησης, εγκαταστάσεων που συνωστίζονται στο βεβαρημένο Θριάσιο.
  • Να απαγορευθεί κάθε νέα δραστηριότητα διαχείρισης των αποβλήτων στην περιοχή αυτή και οι νέες χωροθετήσεις (παίρνοντας υπόψη την ομολογημένη πλέον ακαταλληλότητα της θέσης στο "Οβριόκαστρο" Κερατέας και την προφανή ακαταλληλότητα στη θέση "Μαύρο Βουνό" Γραμματικού), να αναζητηθούν εκτός του Θριασίου, χωρίς τον αποκλεισμό και εκτός Αττικής περιοχών, στο πλαίσιο μιας δίκαιης διαπεριφερειακής συνεργασίας.
  • Να δημοσιοποιηθούν τώρα, ενόψει και του επικείμενου υπερκορεσμού του "ΧΥΤΑ Φυλής", τα σχέδια της Κυβέρνησης και της Διοίκησης του ΕΔΣΝΑ σε σχέση με τη χωροθέτηση του μελλοντικού ΧΥΤΑ, που μέχρι σήμερα κρατούνται επτασφράγιστο μυστικό.
  • Στο μεταξύ να προωθηθούν άμεσα δράσεις ήπιας ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή (περιλαμβανομένων και των οργανικών) στην Αττική και γενικότερα.
Είναι πολιτικό ζήτημα
Με βάση τις παραπάνω θέσεις μας μελετήσαμε την επιστολή σας και σας γνωρίζουμε τις παρακάτω απόψεις μας για τα ζητήματα που μας θέτετε υπόψη:
i. Εκτιμούμε ότι τα σημαντικά προβλήματα του ΕΔΣΝΑ ήταν ήδη γνωστά στη Διοίκησή σας αμέσως μόλις αυτή συγκροτήθηκε ως 7μελής Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ), δεδομένου ότι σε αυτή συμμετείχαν (και συμμετέχουν) οι δύο αμέσως προηγούμενοι πρόεδροι του ΕΔΣΝΑ και μέλη της προηγούμενης ΕΕ, καθώς και ένα ακόμη μέλος της. Αλλωστε η συμφωνηθείσα επανεκλογή των πιο πάνω στελεχών στη νέα ΕΕ δε συνάδει με την εκτίμησή σας, ότι είχαν την ευθύνη της διοίκησης ενός "οργανισμού λειτουργικά διαλυμένου".
ii. Το πρόβλημα με τον Περιφερειακό Σχεδιασμό Διαχείρισης των Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) Αττικής του 2006 δεν είναι ότι "καρκινοβατούσε για χρόνια" ή ότι ήταν "βαλτωμένος" αλλά ότι έχει διαμορφωθεί με κριτήριο το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου και όχι την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας, όπως συμβαίνει τώρα με τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων. Σημειώνουμε σχετικά ότι με το σχεδιασμό αυτό, πέραν των όσων έχουμε ήδη αναφέρει, διαιωνίζεται η διοχέτευση του 85%-90% των απορριμμάτων της Αττικής για άλλα 30, από σήμερα, χρόνια στο βεβαρημένο Θριάσιο Πεδίο, αφού εκεί θα γίνουν οι δύο μεγαλύτερες μονάδες επεξεργασίας. Η πραγματική ανακύκλωση ρίχνεται στην πυρά, καθώς επιλέγεται ένα μείγμα πανάκριβων τεχνολογιών, μαζί και αναποτελεσματικών, με κορμό τη μεγιστοποίηση των σύμμεικτων απορριμμάτων, συνολικά 1.355.000 τόνοι το χρόνο (1.300.000 το χρόνο σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου) σε συνδυασμό με την επικίνδυνη, με τα σημερινά δεδομένα, για το περιβάλλον και την υγεία καύση, την οποία είναι ελεύθεροι να επιλέξουν οι ενδιαφερόμενοι επιχειρηματικοί όμιλοι, προκειμένου να αποκομίζουν περισσότερα κέρδη. Ταυτόχρονα ανοίγει ένας ακόμη δρόμος για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής Ενέργειας, η οποία στην υπόψη περίπτωση θα παράγεται από την καύση των αποβλήτων που θα επεξεργάζονται οι τέσσερις πιο πάνω ΜΕΑ. Παράλληλα, με την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση του συνόλου της επεξεργασίας των απορριμμάτων της Αττικής, μπαίνουν στο δρόμο της απόλυσης εκατοντάδες εργαζόμενοι στον ΕΔΣΝΑ, χιλιάδες αργότερα σε όλη τη χώρα.
Συνεπώς, όλες οι δράσεις της σημερινής Διοίκησης του ΕΔΣΝΑ, όσο και της προκατόχου της, για την ενεργοποίηση και παραπέρα προώθηση του υπόψη σχεδιασμού, σε αγαστή συνεργασία με τις εκάστοτε κυβερνήσεις και πάντα υπό τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συνιστούν σύμφωνα με όλα τα παραπάνω ενέργειες αντίθετες προς τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.
iii. Ο ισχυρισμός για "διασφάλιση της απρόσκοπτης και δημόσιας διαχείρισης των απορριμμάτων" της Αττικής και η επίκληση κάποιων "υποστηρικτικών εργασιών" από ιδιώτες διαψεύδεται από τα αμείλικτα στοιχεία του ίδιου του ΕΔΣΝΑ. Η λειτουργία όλων των βασικών υποδομών της ΟΕΔΑ Φυλής - Ανω Λιοσίων, έχουν εκχωρηθεί από προηγούμενες Διοικήσεις, το ίδιο και από τη σημερινή, έναντι παχυλών αμοιβών σε γνωστούς επιχειρηματικούς ομίλους. Πρόκειται για το εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης/κομποστοποίησης, ο αποτεφρωτήρας των νοσοκομειακών αποβλήτων, η μονάδα επεξεργασίας των στραγγισμάτων, η εκμετάλλευση του βιοαερίου, ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος της διάθεσης των αποβλήτων στο "ΧΥΤΑ Φυλής". Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι το 2012 από το σύνολο των τιμολογηθέντων εξόδων του ΕΔΣΝΑ, χωρίς τα αντισταθμιστικά, ύψους 77,8 εκ. ευρώ (περιλαμβάνεται και η μισθοδοσία των 372 εργαζομένων του ΕΔΣΝΑ), τα 46,5 εκ. ευρώ (το 60%) πληρώθηκαν στις τρεις πιο πάνω εργολαβίες, ενώ η ενεργειακή εκμετάλλευση του βιοαερίου (παράγεται ΗΕ) αποφέρει σημαντικά κέρδη στον ιδιώτη στον οποίο εκχωρήθηκε με μηδαμινό έσοδο για τον ΕΔΣΝΑ.
iv. Μας είναι γνωστή η τραγική οικονομική κατάσταση του ΕΔΣΝΑ, αποτέλεσμα κατά κύριο λόγο: (α) Της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής για την άγρια διαχρονική περικοπή των πόρων προς την Τοπική Διοίκηση, (β) της πιο πάνω ιδιωτικοποίησης βασικών λειτουργιών του και (γ) των υψηλών χρηματικών αντισταθμιστικών τελών, κύρια υπέρ του δήμου Φυλής, που επιβαρύνουν τον ΕΔΣΝΑ. Για το τελευταίο αυτό ζήτημα επαναλαμβάνουμε, ότι είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με τη διαχρονική πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, των διοικήσεων του ΕΔΣΝΑ (τότε ΕΣΔΚΝΑ) και των οικείων δημοτικών Αρχών να αντιμετωπίζονται ως όμηροι οι εργαζόμενοι στο δήμο Φυλής (περιλαμβάνεται και ο πρώην δήμος Ανω Λιοσίων) για τη διαιώνιση της παραμονής της ΟΕΔΑ Δυτικής Αττικής σε απόσταση ανάσας από τις πυκνοκατοικημένες περιοχές του Θριάσιου και της Δυτικής Αθήνας. Είναι υποχρέωση του κράτους να διασφαλίσει τη μόνιμη και σταθερή δουλειά των εργαζόμενων αυτών με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και την απρόσκοπτη και έγκαιρη πληρωμή τους, σε συνδυασμό με αντισταθμιστικές παρεμβάσεις περιβαλλοντικού και κοινωνικού χαρακτήρα σ' αυτή την περιοχή, οι κάτοικοι της οποίας για πάνω από μισό αιώνα υφίστανται τις καταστροφικές για την υγεία τους, για την ίδια την ζωή τους και των οικογενειών τους, συνέπειες της ταξικής πολιτικής της άρχουσας τάξης.
v. Τέλος, αν και δε γίνεται λόγος στην επιστολή, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε τη συνειδητή απαξίωση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΔΣΝΑ, καθώς η Διοίκηση, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τις δυνατότητες που της πρόσφερε η συγκυβέρνηση με σχετική νομοθετική ρύθμιση του Ν. 4071/12, το καταδίκασε σε ουσιαστική απραξία. Αποφεύγει με τον τρόπο αυτόν τον έλεγχο των πράξεών της, τουλάχιστον από όσα μέλη του ΔΣ επιθυμούν να το κάνουν και, σε κάθε περίπτωση, από τους κομμουνιστές συμβούλους της Λαϊκής Συσπείρωσης.
5. Επισημαίνουμε ύστερα από αυτά ότι η επίλυση του προβλήματος της ορθολογικής διαχείρισης των ΑΣΑ, με κριτήριο την ισόρροπη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, δεν είναι θέμα τεχνικό αλλά βαθιά πολιτικό. Πρέπει να γίνει υπόθεση του οργανωμένου, μαζικού, ταξικού κινήματος».

TOP READ