5 Σεπ 2013

Η δράση* των φασιστών και των ληστοσυμμοριτών στη Χώσεψη (Κυψέλη) Άρτας, αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας

Η δράση* των φασιστών και των ληστοσυμμοριτών στη Χώσεψη (Κυψέλη) Άρτας, αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας


Φωτογραφία: Νίκος Κουτσοπάνος

* Η δράση των φασιστών και ληστοσυμμοριτών στη Χώσεψη, δεν περιορίζεται βέβαια στα περιστατικά που ακολουθούν, είναι μεγαλύτερη. Ένα μέρος τους μονάχα είναι καταγεγραμμένο επίσημα και σε αυτό αναφερόμαστε σε αυτήν την ανάρτηση.

Η περίοδος που ακολουθεί τη συμφωνία της Βάρκιζας και την παράδοση των όπλων από τον ΕΛΑΣ, ως το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, είναι ίσως η πιο σκοτεινή περίοδος της νεοελληνικής ιστορίας. Μετά τη σφαγή από τους Άγγλους του λαού της Αθήνας τον Δεκέμβρη του ΄44, μπαίνει σαν επιτακτικός στόχος από τον Τσώρτσιλ, η ολοκληρωτική συντριβή με κάθε τρόπο της τεράστιας επιρροής που ασκεί το ΚΚΕ στο λαϊκό κίνημα.

Οι πιο πρόθυμοι και πιστοί σύμμαχοί του στην προσπάθεια αυτή θα είναι οι μέχρι χτες συνεργάτες των Γερμανών καταχτητών. Οι προδότες που φορώντας ή όχι τη μάσκα τους στα χρόνια της κατοχής, κατέδιδαν ή συλλάμβαναν οι ίδιοι τους πατριώτες αγωνιστές και τους οδηγούσαν στους τόπους της εχτέλεσης. Δίπλα σ’ αυτούς, το παλιό πολιτικό κατεστημένο, όσοι πολιτικοί με άμεσο ή έμμεσο τρόπο συνεργάστηκαν με τους καταχτητές. Οι ξεγραμμένοι στη συνείδηση του λαού αστοί πολιτικοί που οι Άγγλοι με τη δύναμη των όπλων τους επιβάλουν ξανά, σε έναν λαό που πολέμησε ενάντια και σε αυτούς. Ξέρουν καλά πως για να επιβιώσει το μέχρι χτες ξοφλημένο πολιτικό σύστημα, ένας τρόπος υπάρχει. Να συντριβεί το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης. Να ποδοπατηθούν τα ιδανικά που το ενέπνευσαν. Να πνιγεί στο αίμα όποιος  προβάλλει αντίσταση στη νέα μορφή κατοχής.

Οι άγγλοι οργανώνουν και καθοδηγούν συμμορίες παρακρατικών που αποτελούνται από μέλη του υποκόσμου και συνεργάτες των χιτλερικών καταχτητών. Τους εξοπλίζουν με τα τιμημένα όπλα που εξαναγκάστηκαν να παραδώσουν οι ηρωϊκοί Ελασίτες και τους εξαπολύουν σε όλες τις άκρες της επικράτειας γι’ αυτό το σκοπό. Σε συνεργασία με τα επίσημα όργανα της… τάξης εξαπολύουν ένα χωρίς προηγούμενο όργιο τρομοκρατίας στα χωριά και τις πόλεις. Καίνε, αρπάζουν, βασανίζουν βιάζουν, σκοτώνουν. Ο εμφύλιος πόλεμος άρχισε.

Το 1947 το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) υποβάλλει στον ΟΗΕ μια έκθεση με τα αίτια που οδήγησαν στον εμφύλιο. Πρόκειται για ένα  ογκώδες υπόμνημα που αποτελεί μια λεπτομερή όσο και ανατριχιαστική καταγραφή των εγκλημάτων που διέπρατταν καθημερινά, για πάνω από δυο χρόνια, με την καθοδήγηση των Άγγλων και της ντόπιας αντίδρασης, οι συμμορίες αρχιδολοφόνων και ληστών τύπου Σούρλα, Κολλάρα, Καλαμπαλίκη, Βουρλάκη και πολλών ακόμα ομοίων τους. (Κείμενο-εισαγωγή σε παλιότερη ανάρτησή μας με παρόμοιο θέμα.)

Αντιγράφουμε από το βιβλίο «Έτσι άρχισε ο εμφύλιος – Ολόκληρη η έκθεση του Δημοκρατικού Στρατού στον ΟΗΕ τον Μάρτιο του 1947 – Η τρομοκρατία μετά τη Βάρκιζα 1945-1947» (εκδόσεις «Γλάρος», Αθήνα 1987), τα στοιχεία που αφορούν το χωριό Χώσεψη (σημερινή ονομασία Κυψέλη) Άρτας, όπως τα κατέγραψε η επίσημη έκθεση του ΔΣΕ.

(Σε παρένθεση και με διαφορετικό χρώμα παρεμβαίνουμε για αποκατάσταση λαθών σε κάποια ονόματα, διευκρινήσεις και πρόσθετα στοιχεία).

Χωριό Χόσεψη. Από 1-6-45 μέχρι 15-8-45 πιάστηκαν και ξυλοκοπήθηκαν από την εθνοφυλακή οι παρακάτω δημοκρατικοί πολίτες:

Μήτσος Φ. Παπάς, Βαγγέλης Κουτσοσπύρος, Βαγγέλης Μπλέτσος, Βασίλω Ι. Μπλέτσου, Γιώργος Παπακώστας, Μήτσος Παπακώστας, Γιάννης Ι. Λάζος, Βασίλης Μακαβέλος, Μάνθος Αγγέλης, Χρήστος Νταβαντζής (έχει βοηθήσει σημαντικά το ιστολόγιο), Χρυσόστομος Μακαβέλος, Βαΐτσα Δ. Μακαβέλου, Βαΐτσα Κ. Ράλλη (το σωστό: Καραλή), Δημοσθένης Κ. Πουρναράς, Λεφτέρης Παπαδάς, Γιώργος Χ. Πουρναράς («Μπαρμπαγιωργάκης» - γαμπρός του Κώστα Μπόση. Είχε παντρευτεί την αδελφή του Βασιλική), Λάμπρος Τσιούνης, Κώστας Τσιούνης, Γιώργος Καλλιόπης (το σωστό: Γιώργος Θεοδωρής. Το «Καλλιόπης» είναι παρατσούκλι,  από το όνομα της μάνας του), Ανδρέας Κραμπής, Βαγγέλης Πουρναράς («Μήτσιος»), Κώστας Αλέτρας, Γρηγόρης Αγγέλης, Μήτσος Κουτσοσπύρος, Ελένη Νταβίσκα, Νίκη Δ. Νταβίσκα, Θόδωρος Α. Τσιβόλας, Μάρκος Ι. Τσιρώνης, Χρήστος Κ. Μπαλάφας και Αριστείδης Μπαλάφας.

Την 1-10-46 ο ληστοσυμμορίτης Μιχαλόπουλος, από τη Νισιούτα Άρτας(το σωστό: Νησίστα – σημερινή ονομασία Ροδαυγή), δολοφόνησε το δημοκρατικό πολίτη Γιάννη Παπά.

Στις 10-10-46 τμήμα φασιστικού στρατού σκότωσε το δημοκρατικό πολίτη Χρυσόστομο Μακαβέλο.

Την 1-10-46 η ληστοσυμμορία Μέγα-Μόσιαλου-Γιαννούλη-Γάκη συνέλαβε και βασάνισε σκληρά τους παρακάτω δημοκρατικούς πολίτες:

Γιώργο Χρ. Τσόντη (το σωστό: Σιόντης - γαμπρός του Κώστα Μπόση. Είχε παντρευτεί την αδελφή του Αγγελική), Γιάννη Ν. Σκανδάλη, Μήτσο Η. Παπά, Γιώργο Παπακώστα, Κώστα Τσιβόλα, Γεωρ. Πουρναρά(«Μπαρμπαγιωργάκης»), Μήτσο Πουρναρά, Βελισσάριο Τσιβόλα, Νίκο Πουρναρά, Αριστείδη Πουρναρά, Χρήστο Μπαλάφα, Κώστα Τσιούνη, Μήτσο Κραμπή, Ανδρέα Κραμπή, Κώστα Καραλή, Λεφτέρη Παπαδά, Γιώργο Ι. Πουρναρά, Βασίλη Μακαβέλο, Νίκο Μακαβέλο, Νίκο Δ. Πουρναρά, Μήτσο Κ. Πουρναρά (πατέρας του Κώστα Μπόση) και Νίκο Θ. Μακαβέλο.

Στις 10-10-46 οι ίδιες συμμορίες άρπαξαν του Μήτσου Κ. Πουρναρά  50 πρόβατα και όλα τα τρόφιμα του σπιτιού, του Γ.(ιώργου) Κουτελίδα(γαμπρός του Κώστα Μπόση. Είχε παντρευτεί την αδελφή του Χαρίκλεια) 2 γίδες και του Αριστείδη Σκανδάλη (γαμπρός του Κώστα Μπόση. Είχε παντρευτεί την αδελφή του Βαγγελή) 2 γίδες.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013.

Είμαστε όλοι κομμουνιστές

Είμαστε όλοι κομμουνιστές

Τις προάλλες η κε του μπλοκ έπεσε πάνω σε αυτή την ανάρτηση του οικοδόμου κι ένα κείμενο του μπογιόπουλου στο περιοδικό unfollοw, που σατίριζε τους παλιούς κλασικούς μύθους για τους κομμουνιστές που θα ‘ρθουν να μας πάρουν τα σπίτια και τις γυναίκες (έγκυρες φήμες λένε πως σκοπεύουν να καταργήσουν και το τσάμπιονς λιγκ).

Το κείμενο αυτό ο οικοδόμος το «ξεσήκωσε» από το βαθύ κόκκινο, που το δανείστηκε προφανώς με τη σειρά του από το περιοδικό. Αυτό είναι το ωραίο εξάλλου με το διαδίκτυο, που λειτουργεί αλυσιδωτά (αν και όχι πάντα για καλό) και προπαντός με την πληροφορία και τη γνώση, που σε αντίθεση με τα υπόλοιπα αγαθά (εμπορεύματα στον καπιταλισμό), όταν τη δώσεις σε κάποιον άλλο δεν την χάνεις, αλλά τη μοιράζεσαι και την χαίρεσαι, εκπληρώνοντας κατά κάποιον τρόπο τον προορισμό της.
Κι αν αυτό αποδεικνύει κάτι, δεν είναι πως περνάμε σε κάποια ‘μετακαπιταλιστική κοινωνία της γνώσης’ χωρίς να μεσολαβήσουν πιο ενδιαφέρουσες επαναστατικές διαδικασίες, όπως μας λένε διάφορες θεωρίες, αλλά ότι τα καλούπια της καπιταλιστικής (πνευματικής) ιδιοκτησίας καθίστανται τελείως αναχρονιστικά, όπως και το οικονομικό-κοινωνικό σύστημα που τις επιβάλλει.

Αναφέρω λοιπόν ως πηγή τον οικοδόμο, όχι μόνο επειδή είδα πρώτη φορά το κείμενο, αλλά και για πιο ειδικούς λόγους, που θα εξηγήσω στη συνέχεια. Αφού θυμηθούμε πρώτα τι έγραφε ο μπογιό στο κείμενό του.

Την εποχή των δωσίλογων, των μαυραγοριτών, των χιτών, των γερμανοτσολιάδων, πριν απ' αυτούς και αρκετά μετά απ' αυτούς, το κράτος, που τότε λειτουργούσε με Ούλεν και Πάουερ και σήμερα λειτουργεί με Siemens και Cosco, το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα που τότε έφτιαχνε «ιδιώνυμα» και αργότερα έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, διατείνονταν ότι: «Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»...

Βέβαια, για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους κομμουνιστές, αλλά ηλίθιοι δεν είναι. Οι κομμουνιστές δεν τα βγάζουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες, τρελοί θα 'τανε να φορτωθούν και τις γυναίκες των άλλων;
 Η αλήθεια είναι ελαφρώς αντεστραμμένη: Στην κοινωνία που έχτισαν αυτοί, οι κήνσορες του «πνεύμα και ηθική», εκεί μεγαλούργησε η Τρούμπα. Στη δική τους κοινωνία δέσποζε η επιγραφή «Προσεχώς Βουλγάρες». Και στη δική τους -μεταβιομηχανική, όπως τη λένε- κοινωνία του θεάματος είναι που η πουτανιά λογίζεται ως εφαλτήριο επαγγελματικής και κοινωνικής «καταξίωσης».

Επίσης εκτός του ότι θα παίρνανε τις γυναίκες, «οι κομμουνιστές θα διαλύανε την οικογένεια». Τώρα ποιος διάλυσε και διαλύει οικογένειες το ξέρουν τα καραβάνια των ελλήνων μεταναστών των αρχών του περασμένου αιώνα. Το ξέρουν καλά τα εκατομμύρια των ελλήνων προσφύγων των δεκαετιών του '50 και του '60. Το ξέρουν και τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που σήμερα, τώρα, παίρνουν των ομματίων τους και φεύγουν, αφήνοντας πίσω μανάδες, πατεράδες, φίλους και αδέλφια, ψάχνοντας δουλειά και ελπίδα μακριά από τη ρημαγμένη Ελλάδα, όπως την κατάντησαν οι ιησουίτες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Στο μπουκέτο της ίδιας προπαγάνδας εξέχουσα θέση κατείχε και εκείνο το «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα κτήματα». Βεβαίως, αντί για τους κομμουνιστές, τα κτήματα (όσα δηλαδή δεν κατέχει η Εκκλησία με οθωμανικά χοτζέτια και αυτοκρατορικά χρυσόβουλα) προλάβανε και τα πήρανε η Αγροτική Τράπεζα και η καλή μας η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η τελευταία μάλιστα αποδείχτηκε «κομμουνιστικότερη» κι από τους χειρότερους εφιάλτες των αντικομμουνιστών. Σύμφωνα με την έκθεση του 2002 της Eurostat για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ εξαφανίστηκαν από το χάρτη 185.000 αγροτικά νοικοκυριά.Έκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στη χώρα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο η Ελλάδα, που το 1981 ήταν πλεονασματική σε αγροτικά προϊόντα, σήμερα να εισάγει λεμόνια από την Αργεντινή και πατάτες από την Αίγυπτο...

Εκεί όμως που η φαιότητα των σπηλαίων ζωγράφισε για δεκαετίες με τις καλύτερες αποχρώσεις του γκρι τον εαυτό της ήταν όταν διαλαλούσε πως αν έρθουν «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»! Έτσι έλεγαν οι... πατριώτες.
 Αλλά, ας δανειστούμε τα λόγια του σταυραετού της Αντίστασης, του Αρη Βελουχιώτη:
 «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

Ε, λοιπόν, εβδομήντα χρόνια μετά από εκείνη την ομιλία του Αρη στη Λαμία, οι «σωτήρες» έρχονται να μας πάρουν και τα καλύβια μας! Έρχονται να πάρουν και τα πεζούλια μας! Βγάζουν τα σπίτια του κόσμου στον πλειστηριασμό! Του κόσμου που, αφού πρώτα τον απόλυσαν, τον φτωχοποίησαν και τον χρεοκόπησαν, τώρα τον αποκαλούνε «μπαταχτσή» και πάνε να του πάρουν και το σπίτι.

Διότι, όπως λένε, εκτός από «κοπρίτες», εκτός από «τεμπέληδες», οι Έλληνες πάσχουν κι από αυτό το φρικαλέο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ιδίωμα να παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης! Αλλά αυτό, λένε, είναι ανάρμοστο με τα ήθη της «ελεύθερης οικονομίας». Όπου, στην «ελεύθερη οικονομία» τους, μια από τις βασικές ελευθερίες είναι οι τραπεζίτες να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων του μόχθου, που προηγουμένως οι άνθρωποι τα έχουν πληρώσει δυο και τρεις φορές στους τραπεζίτες, αλλά λόγω του καθεστώτος της τραπεζοληστείας δεν ξεχρεώνουν ποτέ.

 Μάλιστα ο κ. Στουρνάρας μιλώντας εξ ονόματος του κ. Σαμαρά, ήταν σαφής: «Ή θα σώσουμε τις τράπεζες -είπε- ή θα σώσουμε τα σπίτια». Και το είπε τόσο μοχθηρά, είχε τόσο αναψοκοκκινίσει, που μας έβαλε σε σκέψεις: Μπας και τελικά ο Στουρνάρας, ο Σαμαράς και οι τραπεζίτες είναι κρυψοκομμουνιστές;



Το κείμενο αυτό λοιπόν μου θύμισε ένα πρόσφατο ανάγνωσμα του καλοκαιριού που βρήκα στα ράφια της σύγχρονης εποχής, το μυθιστόρημα «κραβαρίτης», κι ένα σχετικό απόσπασμά του, που σατιρίζει την κατάσταση απ’ την ανάποδη. Τα πρόσωπα που συναντάμε είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου θανάσης κραβαρίτης, και ένας παλιός του καθηγητής δημοκρατικών πεποιθήσεων. Ο διάλογος εκτυλίσσεται στο κρατητήριο όπου έχουν βρεθεί αμφότεροι για να υπογράψουν δήλωση μετανοίας στην ασφάλεια του μανιαδάκη.

-.-.-.-

-Τη νύχτα, όταν σας έφεραν, ο δεσμοφύλακας κάτι ανάφερε για κάποια υπογραφή…
Έβγαλε απ’ την τσέπη το χαρτάκι, διπλωμένο, και το έδοσε.

Δήλωση μετανοίας
«Αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας τον κομμουνισμόν. Μετανοώ δια τας προγενεστέρας μου αντιλήψεις και δηλώνω ότι εντάσσομαι ως απλό στρατιώτης…»

-Θα το υπογράψετε;
-Αν δεν ήταν το δεύτερο… Το πρώτο είναι απόλυτα σύμφωνο με τη συνείδησή μου.
Απ’ τη ματιά του Κραβαρίτη πέρασε σαν αστραπή και χάθηκε μια σπίθα μίσος. «Παλιόσκυλο!» είπε μέσα του. Η περιέργεια, ωστόσο νίκησε το γινάτι και ρώτηξε:

-Δεν κατάλαβα. Γιατί η συνείδησή σας είναι σύμφωνη με το πρώτο.
-Οι κομμουνιστές απαρνούνται τα ιδανικά της φυλής μας… Θέλουν να γυρίσουν την ανθρωπότητα σε αγέλη ζώων, που θα κοιμούνται όλοι μαζί, θα τρων το ίδιο φαγητό και θα φορούν τα ίδια ρούχα. Ανατρέπουν τους νόμους της κοινωνίας. Καταπατούν το πνεύμα και θεοποιούν την ύλη και το Λένιν. Οι τεμπέληδες θα πάρουν την περιουσία των πλουσίων και τα χαμίνια του δρόμου θα κυβερνούν το κράτος…

-Άμα είναι έτσι… Κι όποιος άλλος αν βρισκόταν στη θέση σας… Άκουσα κι εγώ πολλά περίεργα κι ανάποδα. Θα κάψουν, λένε, τις εκκλησίες. Τι τους φταίνε οι εκκλησίες; Θα πάρουν τις γυναίκες. Από ποιους θα τις πάρουν; Το είχα καημό να βρω έναν απ’ αυτούς και να τον παρακαλέσω να μου πει τι θέλουν να κάνουν, ή να διάβαζα κανένα δικό τους βιβλίο, γιατί νομίζω βγάζουν και βιβλία και εφημερίδες…
-Κι εγώ δεν έχω ανταμώσει κανένα απ’ αυτούς. Στην πόλη δεν έχει. Ούτε κομμουνιστικά βιβλία διάβασα. Τα σιχαίνομαι και να τα πιάσω στα χέρια μου.

Απ’ τη ματιά του Κραβαρίτη πέρασε ξανά η ίδια λάμψη. Μα τώρα δεν έκρυβε μόνο μίσος. Και κακία και περιφρόνηση.
-Τότε από πού ξέρετε κ. καθηγητά, πως οι κομμουνιστές είναι «μίσθαρνα όργανα», «εκτρώματα της φύσης», όπως μας έλεγε χτες ένας χωροφύλακας, Πλατσκομύτης στ’ όνομα;
Ο τόνος της φωνής ήταν τραχύς, σκληρός κι ο κ. Στασινόπουλος τον κοίταξε περίεργα.
-Το «Βήμα» γράφει κάθε μέρα. Οι ανώτερες αρχές, το Υπουργείο Παιδείας, όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι, δικοί μας και ξένοι…

Ο Κραβαρίτης σηκώθηκε, βγήκε στο παράθυρο, κοίταξε όξω, έσιαξε το τσουλούφι, επίτηδες για να τον δει ο σκοπός. Στο μυαλό του χοροπηδούσε μια ιδέα καθαρή, λαμπικαρισμένη, κι απ’ το χορό της και τα παιχνιδίσματά της έπαιρνε η όψη του μια έκφραση γελούμενη, ειρωνική. Γύρισε και στάθηκε αντίκρυ στον κ. Στασινόπουλο με τα πόδια ανοιχτά, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και το βλέμμα καρφωμένο στο τσιμέντο. Να την πει τη φράση, που ερχόταν στα χείλη ή να μην την πει. Μεγαλύτερος ήταν, καθηγητής του…

-Τότε… τότε, κ. καθηγητά… θα σας πω μια κουβέντα και σας παρακαλώ να μη θυμώσετε. Μπορεί να πέφτω κι όξω. Ποιος ξέρει, όλα γίνονται. Τότε, είσαστε κι εσείς «μίσθαρνο όργανο της Μόσχας».

Τα μάτια του Στασινόπουλου έμειναν ορθάνοιχτα. Ούτε τα ματόφυλλα δεν μπορούσε να κουνήσει. Κατάπινε το σάλιο, ανεβοκατέβαινε το καρύδι, χοροπηδούσε το φιογκάκι, έτρεμαν τα χέρια και κείνο το νεύρο στο λαιμό έπαιζε τώρα πιο γρήγορα.
-Παρακαλώ! Παρακαλώ!... Το λες εσύ; Ο Κραβαρίτης; Ο καλύτερος μαθητής μου; κατάφερε να αρθρώσει κάποια στιγμή.
-Κύριε καθηγητά! Μη θυμώνετε. Αυτό λέει η λογική. Απ’ τις δικές σας κουβέντες βγαίνει πως είσαστε κομμουνιστής.
-Ποιος; Ποιος; Εγώ κομμουνιστής!!

-Όχι! Εγώ σας ξέρω. Δεν είσαστε. Αλλά οι άλλοι, η κοινωνία… Αφού εσείς απ’ τις εφημερίδες κι απ’ όσα λένε οι αρχές πιστέψατε πως οι κομμουνιστές, που δεν τους είδατε ποτέ, κι ούτε τους ακούσατε ποτέ, κι ούτε διαβάσατε βιβλία τους ποτέ, είναι «τέτιοι-πάντοι κλπ» τότε, κι ο άλλος κόσμος, που δε σας είδε και δε σας ξέρει, απ’ τις ίδιες τις αρχές, το νομάρχη και τους άλλους, θα μάθει και θα πιστέψει πως είσαστε και πάρα-είσαστε τέτιος, «απόβρασμα της κολάσεως», και θα βγάλει το συμπέρασμα, πως τώρα, που σας έπιασε η τσιμπίδα, από φόβο τα διπλώσατε.

Ο Στασινόπουλος τα μπέρδεψε.
-Εσύ δεν παραδέχεσαι πως αυτοί απαρνούνται τα ιδανικά της φυλής μας, ψιθύρισε σιγά και στο πρόσωπό του άπλωσε μια έκφραση όλο απορία και αμηχανία.
-Όχι! απάντησε σταθερά.
-Από πού το ξέρεις;
-Απ’ τον εαυτό μου. Αυτά, που λέτε σεις για τους κομμουνιστές, τα λένε άλλοι για μένα. Γι’ αυτό, κι όχι για χρέη και για λαθραίο καπνό, μ’ έχουν κλεισμένο δω μέσα. Κανένα ιδανικό της φυλής δεν απαρνήθηκα και κανένα κακό, νομίζω, δεν έκανα. Κι όμως, είμαι «απόβρασμα της κόλασης». Και όσο για τον Τσικνή, έχει συμφέρον. Ήθελε να μας πάρει τη γίδα… τα χωράφια… να μας διώξει απ’ την κοινότητα… Αλλά σεις;

-Εγώ ποτέ δε θα κατηγορήσω έναν άνθρωπο χωρίς να τον ξέρω, να τον ακούσω να λέει κάτι, χωρίς στοιχεία… Η συνείδησή μου δεν το επιτρέπει. Κι ο άνθρωπος ζει…
(…)
Ο Θανάσης βρέθηκε ξανά σε δίλημμα. Το χέρι έκανε μια αυθόρμητη κίνηση και πάλι σταμάτησε. Το πρόσωπό του πήρε μια έκφραση λυπημένη. Ο κ. καθηγητής περίμενε τη γνώμη του.

-Λυπούμαι! Αλλά… Πραγματικά! Για τη συνείδησή του ζει ο άνθρωπος, όπως λέτε κι εσείς… Και δείχνοντας την αποκήρυξη, πρόσθεσε: Δεν κατηγοράτε μόνο έναν άνθρωπο. Κατηγοράτε όλους τους κομμουνιστές. Κι όχι στο δικαστήριο, μπροστά σ’ όλον τον κόσμο, απ’ τις εφημερίδες.

Ο κ. Στασινόπουλος τα μπέρδεψε ξανά.
-Δηλ, εσύ πιστεύεις πως δεν υπάρχουν κομμουνιστές; Αφού έχουν κόμμα… Στη Ρωσία…
-Εγώ ξέρω πως μερικοί παλιάνθρωποι, από συμφέρον, κατηγόρησαν εμένα κι άλλους δυο, πως είμαστε κομμουνιστές, χωρίς να είμαστε. Από δω βγάζω το συμπέρασμα, πως άλλοι παλιάνθρωποι, πάλι από συμφέρον, κατηγορούν τους κομμουνιστές, πως είναι τέρατα… χωρίς να είναι.



Στη συνέχεια ο κραβαρίτης έγινε ελασίτης και κομμουνιστής. Ενώ ο καθηγητής υπέγραψε τη δήλωση και λούφαξε με τον ‘δημοκρατικό’ εδες.
Άλλα είναι όμως τα πιο σημαντικά.
Αφενός (το πιο σοβαρό), πως εβδομήντα χρόνια μετά ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο που αντιμετωπίζει ο κόσμος τους κομμουνιστές. Τους θεωρεί τέρατα, χωρίς να τους γνωρίζει καλά-καλά κι είναι πρόθυμος να πιστέψει οτιδήποτε του σερβίρουν για αυτούς οι διάδοχοι του μανιαδάκη –που έχουν και πιο σύγχρονα μέσα στη διάθεσή τους.
Αφετέρου (το λιγότερο σοβαρό κι εν μέρει αντικρουόμενο με το πρώτο), πως κατά βάθος τελικά όλοι είναι κομμουνιστές και δεν το ξέρουν. Ακόμα κι οι τραπεζίτες.
Αυτό θα το αναλύσουμε όμως σε κάποιο άλλο κείμενο.

Στον επίλογο της ανάρτησης, χρωστάω μια αναφορά στο συγγραφέα του βιβλίου και στον οικοδόμο, για να κλείσει διαλεκτικά η ανάρτηση, από το σημείο που ξεκίνησε.
Το βιβλίο γράφτηκε από τον κώστα πουρναρά (μπόση), μια σπάνια περίπτωση κομμουνιστή, που συνδυάζει το συγγραφικό ταλέντο με υψηλή κοινωνική, αγωνιστική δραστηριότητα και σεμνότητα, όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο της έκδοσης.


Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα στοιχεία για τον κώστα μπόση, μπορεί να επισκεφτεί το πολύ αξιόλογο ιστολόγιο που διατηρεί στη μνήμη του ο οικοδόμος, υπογράφοντας τις εκεί αναρτήσεις του ως… ΚΡΑΒΑΡΙΤΗΣ, από το ομώνυμο βιβλίο. Στο ίδιο ιστολόγιο, μπορείτε να διαβάσετε και μια πολύ καλή κριτική-παρουσίαση του «Κραβαρίτη» από την Οfisofi.

Καλή ανάγνωση

Είμαστε όλοι κομμουνιστές

Είμαστε όλοι κομμουνιστές

Τις προάλλες η κε του μπλοκ έπεσε πάνω σε αυτή την ανάρτηση του οικοδόμου κι ένα κείμενο του μπογιόπουλου στο περιοδικό unfollοw, που σατίριζε τους παλιούς κλασικούς μύθους για τους κομμουνιστές που θα ‘ρθουν να μας πάρουν τα σπίτια και τις γυναίκες (έγκυρες φήμες λένε πως σκοπεύουν να καταργήσουν και το τσάμπιονς λιγκ).

Το κείμενο αυτό ο οικοδόμος το «ξεσήκωσε» από το βαθύ κόκκινο, που το δανείστηκε προφανώς με τη σειρά του από το περιοδικό. Αυτό είναι το ωραίο εξάλλου με το διαδίκτυο, που λειτουργεί αλυσιδωτά (αν και όχι πάντα για καλό) και προπαντός με την πληροφορία και τη γνώση, που σε αντίθεση με τα υπόλοιπα αγαθά (εμπορεύματα στον καπιταλισμό), όταν τη δώσεις σε κάποιον άλλο δεν την χάνεις, αλλά τη μοιράζεσαι και την χαίρεσαι, εκπληρώνοντας κατά κάποιον τρόπο τον προορισμό της.
Κι αν αυτό αποδεικνύει κάτι, δεν είναι πως περνάμε σε κάποια ‘μετακαπιταλιστική κοινωνία της γνώσης’ χωρίς να μεσολαβήσουν πιο ενδιαφέρουσες επαναστατικές διαδικασίες, όπως μας λένε διάφορες θεωρίες, αλλά ότι τα καλούπια της καπιταλιστικής (πνευματικής) ιδιοκτησίας καθίστανται τελείως αναχρονιστικά, όπως και το οικονομικό-κοινωνικό σύστημα που τις επιβάλλει.

Αναφέρω λοιπόν ως πηγή τον οικοδόμο, όχι μόνο επειδή είδα πρώτη φορά το κείμενο, αλλά και για πιο ειδικούς λόγους, που θα εξηγήσω στη συνέχεια. Αφού θυμηθούμε πρώτα τι έγραφε ο μπογιό στο κείμενό του.

Την εποχή των δωσίλογων, των μαυραγοριτών, των χιτών, των γερμανοτσολιάδων, πριν απ' αυτούς και αρκετά μετά απ' αυτούς, το κράτος, που τότε λειτουργούσε με Ούλεν και Πάουερ και σήμερα λειτουργεί με Siemens και Cosco, το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα που τότε έφτιαχνε «ιδιώνυμα» και αργότερα έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, διατείνονταν ότι: «Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»...

Βέβαια, για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους κομμουνιστές, αλλά ηλίθιοι δεν είναι. Οι κομμουνιστές δεν τα βγάζουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες, τρελοί θα 'τανε να φορτωθούν και τις γυναίκες των άλλων;
 Η αλήθεια είναι ελαφρώς αντεστραμμένη: Στην κοινωνία που έχτισαν αυτοί, οι κήνσορες του «πνεύμα και ηθική», εκεί μεγαλούργησε η Τρούμπα. Στη δική τους κοινωνία δέσποζε η επιγραφή «Προσεχώς Βουλγάρες». Και στη δική τους -μεταβιομηχανική, όπως τη λένε- κοινωνία του θεάματος είναι που η πουτανιά λογίζεται ως εφαλτήριο επαγγελματικής και κοινωνικής «καταξίωσης».

Επίσης εκτός του ότι θα παίρνανε τις γυναίκες, «οι κομμουνιστές θα διαλύανε την οικογένεια». Τώρα ποιος διάλυσε και διαλύει οικογένειες το ξέρουν τα καραβάνια των ελλήνων μεταναστών των αρχών του περασμένου αιώνα. Το ξέρουν καλά τα εκατομμύρια των ελλήνων προσφύγων των δεκαετιών του '50 και του '60. Το ξέρουν και τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που σήμερα, τώρα, παίρνουν των ομματίων τους και φεύγουν, αφήνοντας πίσω μανάδες, πατεράδες, φίλους και αδέλφια, ψάχνοντας δουλειά και ελπίδα μακριά από τη ρημαγμένη Ελλάδα, όπως την κατάντησαν οι ιησουίτες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Στο μπουκέτο της ίδιας προπαγάνδας εξέχουσα θέση κατείχε και εκείνο το «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα κτήματα». Βεβαίως, αντί για τους κομμουνιστές, τα κτήματα (όσα δηλαδή δεν κατέχει η Εκκλησία με οθωμανικά χοτζέτια και αυτοκρατορικά χρυσόβουλα) προλάβανε και τα πήρανε η Αγροτική Τράπεζα και η καλή μας η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η τελευταία μάλιστα αποδείχτηκε «κομμουνιστικότερη» κι από τους χειρότερους εφιάλτες των αντικομμουνιστών. Σύμφωνα με την έκθεση του 2002 της Eurostat για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ εξαφανίστηκαν από το χάρτη 185.000 αγροτικά νοικοκυριά.Έκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στη χώρα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο η Ελλάδα, που το 1981 ήταν πλεονασματική σε αγροτικά προϊόντα, σήμερα να εισάγει λεμόνια από την Αργεντινή και πατάτες από την Αίγυπτο...

Εκεί όμως που η φαιότητα των σπηλαίων ζωγράφισε για δεκαετίες με τις καλύτερες αποχρώσεις του γκρι τον εαυτό της ήταν όταν διαλαλούσε πως αν έρθουν «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»! Έτσι έλεγαν οι... πατριώτες.
 Αλλά, ας δανειστούμε τα λόγια του σταυραετού της Αντίστασης, του Αρη Βελουχιώτη:
 «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

Ε, λοιπόν, εβδομήντα χρόνια μετά από εκείνη την ομιλία του Αρη στη Λαμία, οι «σωτήρες» έρχονται να μας πάρουν και τα καλύβια μας! Έρχονται να πάρουν και τα πεζούλια μας! Βγάζουν τα σπίτια του κόσμου στον πλειστηριασμό! Του κόσμου που, αφού πρώτα τον απόλυσαν, τον φτωχοποίησαν και τον χρεοκόπησαν, τώρα τον αποκαλούνε «μπαταχτσή» και πάνε να του πάρουν και το σπίτι.

Διότι, όπως λένε, εκτός από «κοπρίτες», εκτός από «τεμπέληδες», οι Έλληνες πάσχουν κι από αυτό το φρικαλέο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ιδίωμα να παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης! Αλλά αυτό, λένε, είναι ανάρμοστο με τα ήθη της «ελεύθερης οικονομίας». Όπου, στην «ελεύθερη οικονομία» τους, μια από τις βασικές ελευθερίες είναι οι τραπεζίτες να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων του μόχθου, που προηγουμένως οι άνθρωποι τα έχουν πληρώσει δυο και τρεις φορές στους τραπεζίτες, αλλά λόγω του καθεστώτος της τραπεζοληστείας δεν ξεχρεώνουν ποτέ.

 Μάλιστα ο κ. Στουρνάρας μιλώντας εξ ονόματος του κ. Σαμαρά, ήταν σαφής: «Ή θα σώσουμε τις τράπεζες -είπε- ή θα σώσουμε τα σπίτια». Και το είπε τόσο μοχθηρά, είχε τόσο αναψοκοκκινίσει, που μας έβαλε σε σκέψεις: Μπας και τελικά ο Στουρνάρας, ο Σαμαράς και οι τραπεζίτες είναι κρυψοκομμουνιστές;



Το κείμενο αυτό λοιπόν μου θύμισε ένα πρόσφατο ανάγνωσμα του καλοκαιριού που βρήκα στα ράφια της σύγχρονης εποχής, το μυθιστόρημα «κραβαρίτης», κι ένα σχετικό απόσπασμά του, που σατιρίζει την κατάσταση απ’ την ανάποδη. Τα πρόσωπα που συναντάμε είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου θανάσης κραβαρίτης, και ένας παλιός του καθηγητής δημοκρατικών πεποιθήσεων. Ο διάλογος εκτυλίσσεται στο κρατητήριο όπου έχουν βρεθεί αμφότεροι για να υπογράψουν δήλωση μετανοίας στην ασφάλεια του μανιαδάκη.

-.-.-.-

-Τη νύχτα, όταν σας έφεραν, ο δεσμοφύλακας κάτι ανάφερε για κάποια υπογραφή…
Έβγαλε απ’ την τσέπη το χαρτάκι, διπλωμένο, και το έδοσε.

Δήλωση μετανοίας
«Αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας τον κομμουνισμόν. Μετανοώ δια τας προγενεστέρας μου αντιλήψεις και δηλώνω ότι εντάσσομαι ως απλό στρατιώτης…»

-Θα το υπογράψετε;
-Αν δεν ήταν το δεύτερο… Το πρώτο είναι απόλυτα σύμφωνο με τη συνείδησή μου.
Απ’ τη ματιά του Κραβαρίτη πέρασε σαν αστραπή και χάθηκε μια σπίθα μίσος. «Παλιόσκυλο!» είπε μέσα του. Η περιέργεια, ωστόσο νίκησε το γινάτι και ρώτηξε:

-Δεν κατάλαβα. Γιατί η συνείδησή σας είναι σύμφωνη με το πρώτο.
-Οι κομμουνιστές απαρνούνται τα ιδανικά της φυλής μας… Θέλουν να γυρίσουν την ανθρωπότητα σε αγέλη ζώων, που θα κοιμούνται όλοι μαζί, θα τρων το ίδιο φαγητό και θα φορούν τα ίδια ρούχα. Ανατρέπουν τους νόμους της κοινωνίας. Καταπατούν το πνεύμα και θεοποιούν την ύλη και το Λένιν. Οι τεμπέληδες θα πάρουν την περιουσία των πλουσίων και τα χαμίνια του δρόμου θα κυβερνούν το κράτος…

-Άμα είναι έτσι… Κι όποιος άλλος αν βρισκόταν στη θέση σας… Άκουσα κι εγώ πολλά περίεργα κι ανάποδα. Θα κάψουν, λένε, τις εκκλησίες. Τι τους φταίνε οι εκκλησίες; Θα πάρουν τις γυναίκες. Από ποιους θα τις πάρουν; Το είχα καημό να βρω έναν απ’ αυτούς και να τον παρακαλέσω να μου πει τι θέλουν να κάνουν, ή να διάβαζα κανένα δικό τους βιβλίο, γιατί νομίζω βγάζουν και βιβλία και εφημερίδες…
-Κι εγώ δεν έχω ανταμώσει κανένα απ’ αυτούς. Στην πόλη δεν έχει. Ούτε κομμουνιστικά βιβλία διάβασα. Τα σιχαίνομαι και να τα πιάσω στα χέρια μου.

Απ’ τη ματιά του Κραβαρίτη πέρασε ξανά η ίδια λάμψη. Μα τώρα δεν έκρυβε μόνο μίσος. Και κακία και περιφρόνηση.
-Τότε από πού ξέρετε κ. καθηγητά, πως οι κομμουνιστές είναι «μίσθαρνα όργανα», «εκτρώματα της φύσης», όπως μας έλεγε χτες ένας χωροφύλακας, Πλατσκομύτης στ’ όνομα;
Ο τόνος της φωνής ήταν τραχύς, σκληρός κι ο κ. Στασινόπουλος τον κοίταξε περίεργα.
-Το «Βήμα» γράφει κάθε μέρα. Οι ανώτερες αρχές, το Υπουργείο Παιδείας, όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι, δικοί μας και ξένοι…

Ο Κραβαρίτης σηκώθηκε, βγήκε στο παράθυρο, κοίταξε όξω, έσιαξε το τσουλούφι, επίτηδες για να τον δει ο σκοπός. Στο μυαλό του χοροπηδούσε μια ιδέα καθαρή, λαμπικαρισμένη, κι απ’ το χορό της και τα παιχνιδίσματά της έπαιρνε η όψη του μια έκφραση γελούμενη, ειρωνική. Γύρισε και στάθηκε αντίκρυ στον κ. Στασινόπουλο με τα πόδια ανοιχτά, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και το βλέμμα καρφωμένο στο τσιμέντο. Να την πει τη φράση, που ερχόταν στα χείλη ή να μην την πει. Μεγαλύτερος ήταν, καθηγητής του…

-Τότε… τότε, κ. καθηγητά… θα σας πω μια κουβέντα και σας παρακαλώ να μη θυμώσετε. Μπορεί να πέφτω κι όξω. Ποιος ξέρει, όλα γίνονται. Τότε, είσαστε κι εσείς «μίσθαρνο όργανο της Μόσχας».

Τα μάτια του Στασινόπουλου έμειναν ορθάνοιχτα. Ούτε τα ματόφυλλα δεν μπορούσε να κουνήσει. Κατάπινε το σάλιο, ανεβοκατέβαινε το καρύδι, χοροπηδούσε το φιογκάκι, έτρεμαν τα χέρια και κείνο το νεύρο στο λαιμό έπαιζε τώρα πιο γρήγορα.
-Παρακαλώ! Παρακαλώ!... Το λες εσύ; Ο Κραβαρίτης; Ο καλύτερος μαθητής μου; κατάφερε να αρθρώσει κάποια στιγμή.
-Κύριε καθηγητά! Μη θυμώνετε. Αυτό λέει η λογική. Απ’ τις δικές σας κουβέντες βγαίνει πως είσαστε κομμουνιστής.
-Ποιος; Ποιος; Εγώ κομμουνιστής!!

-Όχι! Εγώ σας ξέρω. Δεν είσαστε. Αλλά οι άλλοι, η κοινωνία… Αφού εσείς απ’ τις εφημερίδες κι απ’ όσα λένε οι αρχές πιστέψατε πως οι κομμουνιστές, που δεν τους είδατε ποτέ, κι ούτε τους ακούσατε ποτέ, κι ούτε διαβάσατε βιβλία τους ποτέ, είναι «τέτιοι-πάντοι κλπ» τότε, κι ο άλλος κόσμος, που δε σας είδε και δε σας ξέρει, απ’ τις ίδιες τις αρχές, το νομάρχη και τους άλλους, θα μάθει και θα πιστέψει πως είσαστε και πάρα-είσαστε τέτιος, «απόβρασμα της κολάσεως», και θα βγάλει το συμπέρασμα, πως τώρα, που σας έπιασε η τσιμπίδα, από φόβο τα διπλώσατε.

Ο Στασινόπουλος τα μπέρδεψε.
-Εσύ δεν παραδέχεσαι πως αυτοί απαρνούνται τα ιδανικά της φυλής μας, ψιθύρισε σιγά και στο πρόσωπό του άπλωσε μια έκφραση όλο απορία και αμηχανία.
-Όχι! απάντησε σταθερά.
-Από πού το ξέρεις;
-Απ’ τον εαυτό μου. Αυτά, που λέτε σεις για τους κομμουνιστές, τα λένε άλλοι για μένα. Γι’ αυτό, κι όχι για χρέη και για λαθραίο καπνό, μ’ έχουν κλεισμένο δω μέσα. Κανένα ιδανικό της φυλής δεν απαρνήθηκα και κανένα κακό, νομίζω, δεν έκανα. Κι όμως, είμαι «απόβρασμα της κόλασης». Και όσο για τον Τσικνή, έχει συμφέρον. Ήθελε να μας πάρει τη γίδα… τα χωράφια… να μας διώξει απ’ την κοινότητα… Αλλά σεις;

-Εγώ ποτέ δε θα κατηγορήσω έναν άνθρωπο χωρίς να τον ξέρω, να τον ακούσω να λέει κάτι, χωρίς στοιχεία… Η συνείδησή μου δεν το επιτρέπει. Κι ο άνθρωπος ζει…
(…)
Ο Θανάσης βρέθηκε ξανά σε δίλημμα. Το χέρι έκανε μια αυθόρμητη κίνηση και πάλι σταμάτησε. Το πρόσωπό του πήρε μια έκφραση λυπημένη. Ο κ. καθηγητής περίμενε τη γνώμη του.

-Λυπούμαι! Αλλά… Πραγματικά! Για τη συνείδησή του ζει ο άνθρωπος, όπως λέτε κι εσείς… Και δείχνοντας την αποκήρυξη, πρόσθεσε: Δεν κατηγοράτε μόνο έναν άνθρωπο. Κατηγοράτε όλους τους κομμουνιστές. Κι όχι στο δικαστήριο, μπροστά σ’ όλον τον κόσμο, απ’ τις εφημερίδες.

Ο κ. Στασινόπουλος τα μπέρδεψε ξανά.
-Δηλ, εσύ πιστεύεις πως δεν υπάρχουν κομμουνιστές; Αφού έχουν κόμμα… Στη Ρωσία…
-Εγώ ξέρω πως μερικοί παλιάνθρωποι, από συμφέρον, κατηγόρησαν εμένα κι άλλους δυο, πως είμαστε κομμουνιστές, χωρίς να είμαστε. Από δω βγάζω το συμπέρασμα, πως άλλοι παλιάνθρωποι, πάλι από συμφέρον, κατηγορούν τους κομμουνιστές, πως είναι τέρατα… χωρίς να είναι.



Στη συνέχεια ο κραβαρίτης έγινε ελασίτης και κομμουνιστής. Ενώ ο καθηγητής υπέγραψε τη δήλωση και λούφαξε με τον ‘δημοκρατικό’ εδες.
Άλλα είναι όμως τα πιο σημαντικά.
Αφενός (το πιο σοβαρό), πως εβδομήντα χρόνια μετά ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο που αντιμετωπίζει ο κόσμος τους κομμουνιστές. Τους θεωρεί τέρατα, χωρίς να τους γνωρίζει καλά-καλά κι είναι πρόθυμος να πιστέψει οτιδήποτε του σερβίρουν για αυτούς οι διάδοχοι του μανιαδάκη –που έχουν και πιο σύγχρονα μέσα στη διάθεσή τους.
Αφετέρου (το λιγότερο σοβαρό κι εν μέρει αντικρουόμενο με το πρώτο), πως κατά βάθος τελικά όλοι είναι κομμουνιστές και δεν το ξέρουν. Ακόμα κι οι τραπεζίτες.
Αυτό θα το αναλύσουμε όμως σε κάποιο άλλο κείμενο.

Στον επίλογο της ανάρτησης, χρωστάω μια αναφορά στο συγγραφέα του βιβλίου και στον οικοδόμο, για να κλείσει διαλεκτικά η ανάρτηση, από το σημείο που ξεκίνησε.
Το βιβλίο γράφτηκε από τον κώστα πουρναρά (μπόση), μια σπάνια περίπτωση κομμουνιστή, που συνδυάζει το συγγραφικό ταλέντο με υψηλή κοινωνική, αγωνιστική δραστηριότητα και σεμνότητα, όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο της έκδοσης.


Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα στοιχεία για τον κώστα μπόση, μπορεί να επισκεφτεί το πολύ αξιόλογο ιστολόγιο που διατηρεί στη μνήμη του ο οικοδόμος, υπογράφοντας τις εκεί αναρτήσεις του ως… ΚΡΑΒΑΡΙΤΗΣ, από το ομώνυμο βιβλίο. Στο ίδιο ιστολόγιο, μπορείτε να διαβάσετε και μια πολύ καλή κριτική-παρουσίαση του «Κραβαρίτη» από την Οfisofi.

Καλή ανάγνωση

H Mανωλάδα των Μεγάρων

H Mανωλάδα των Μεγάρων

«Μου είπε πριν από τρία χρόνια ότι θέλει χέρια για δουλειά. Μου είπε «φέρε και τους γιους σου και τα ανίψια σου» και τώρα μου χρωστάει 16.000 ευρώ, 4.000 για κάθε ένα από τα παιδιά», λέει ο Μοχάμαντ Γιουνάς




Σε «κοταριό» πέντε αστέρων ζουν στοιβαγμένοι και απλήρωτοι 110 Πακιστανοί. Μερικοί από τους συνολικά εκατοντάδες που διαμένουν στα εγκαταλειμμένα ορνιθοτροφεία των Μεγάρων, βιώνοντας μιαν άλλη... Μανολάδα. Αυτοί, κι όχι οι κότες, κάνουν τα «χρυσά αβγά», δουλεύοντας 12-15 ώρες την ημέρα, στα γύρω περιβόλια, χωρίς να πληρώνονται.
Ξημέρωμα στο παλαιό πτηνοτροφείο. Στις 40 «κούρνιες» του, τώρα αντηχούν urdu και μουσουλμανικές προσευχές. Μια καρδιά ζωγραφισμένη με κιμωλία στη μάντρα. Περικυκλώνει το όνομα της πόλης που οι ένοικοι αποχωρίστηκαν πριν από χρόνια και τώρα νοσταλγούν. «Ωραία Λαχώρη. Καλύτερα εκεί τώρα», λέει ο Γιάσερ, νόμιμος μετανάστης, ένας από τους ενοίκους. Απίστευτο, αλλά άνθρωποι πληρώνουν για να μείνουν εδώ. «Το ενοίκιο φτηνό, 40 ευρώ τη μέρα για κάθε δωμάτιο με 3-4 ανθρώπους μέσα».
Ο Γιάσερ κοιμάται πάνω σε ένα αφρολέξ -το οποίο αποκαλεί «κρεβάτι»- ενώ προσκέφαλό του κάποτε ήταν μια φωλιά. Τότε βέβαια, όταν το πτηνοτροφείο λειτουργούσε, ο 30χρονος Γιάσερ ήταν παιδί και από το κρεβάτι του στο Πακιστάν ονειρευόταν, όπως λέει, «την Ευρώπη».
«Νερό έχουμε. Είναι κρύο το χειμώνα. Δεν πειράζει όμως», λέει χαμογελώντας στωικά. Ενας θερμοσίφωνας δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες 110 άτομων. «Δεν προλαβαίνεις ζεστό». Τρία ρολόγια ρεύμα «2.200 το τρίμηνο, το πληρώνουμε από την τσέπη μας», δίνουν ενέργεια στα περίπου 10 παλιά και θορυβώδη ψυγεία. Τα βράδια στην ησυχία του πτηνοτροφείου, ακούγονται σαν γρι-γρι. Ο Γιάσερ μού δείχνει τις φωτογραφίες των παιδιών του στο κινητό. «Ζουν από μένα», λέει. Τα καλοκαίρια όλοι κοιμούνται στην αυλή.

Ουρά στο μπάνιο

«Βράζει το κοτέτσι. Στο θερμοκήπιο 60 βαθμούς έχει. Ετσι και στο κοτέτσι», λέει ο Αμπάς, ο οποίος ήρθε με βίζα από το Πακιστάν. Στα δυο γυμνά διπλά στρώματα με τα ελατήρια που προεξέχουν, την ημέρα κάνει παρέλαση μια παρέα από κοτοπουλάκια. Στα στρώματα κοιμάται όποιος προλάβει. Κάθε βράδυ «στο μπάνιο», όπως ονομάζουν μια ντουσιέρα πίσω από μια ξεχαρβαλωμένη πόρτα, υπάρχει πάντα ουρά. Δεκάδες ταλαιπωρημένες φιγούρες - πόδια διαλυμένα από την κούραση, που μετά βίας κρατούν το σώμα όρθιο, παρατάσσονται μπροστά στα 2 ντους και τις 3 τουαλέτες.
Η ένταση στα κινητά δυναμώνει, τα αραβικά τραγούδια μπλέκονται με τα ελληνικά - οι παλιότεροι, όπως ο Χάιντερ, ακούν «Παντελίδη και Κιάμο». Αυτή είναι η μόνη τους διασκέδαση και ο διαγωνισμός περιστεριών. Πριν από μία εβδομάδα, η αυλή αντηχούσε χειροκροτήματα και συνθήματα. Ηταν βραδιά... σπορ. Τα μεγάλα κλουβιά άνοιξαν και ξεκίνησε ο αγώνας - ποιο περιστέρι θα αντέξει περισσότερη ώρα στον αέρα. Η μεγάλη μάχη δίνεται όμως το πρωί. Και είναι προσωπική. Ποιος θα αντέξει -πολλές φορές σε ακραίες καιρικές συνθήκες- 15 ώρες σκληρής δουλειάς στο χωράφι;

Φωτ. ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
«Στα Μέγαρα ζουν σήμερα περίπου 1.000 νόμιμοι και 700 παράνομοι Πακιστανοί», λέει ο Σαμπίρ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας της περιοχής, ο οποίος ζει 24 χρόνια στα Μέγαρα και είναι πατέρας δύο μαθητών Δημοτικού. Σύμφωνα με τον ίδιο, στα Μέγαρα μέχρι πριν από πέντε χρόνια ζούσαν πάνω από 3.500 άτομα, τα οποία έχουν ξεκινήσει να φεύγουν. «Δούλεψαν τόσα χρόνια και φεύγουν με άδεια χέρια. Οσοι μένουν, μένουν επειδή τους χρωστάνε πολλά λεφτά».



Εργάζονται 12 με 15 ώρες, ενώ ισχυρίζεται πως 8 στα 10 αφεντικά δεν πληρώνουν. «Εμείς είμαστε χαζοί, δεν έχουμε μυαλό. Ακούς τι σου λέω; Είμαστε χαζοί. Μας λένε "έλα δούλεψε και θα σ' τα δώσω αύριο" και πάμε. Υπάρχει ένας που για 3 χρόνια δεν έχει κάνει λογαριασμούς. "Μη σταματάτε, θα σας δώσω, έλα τα να βρούμε". Ξέρεις τι ήθελε να δώσει; 50 ευρώ το μήνα. Αν ζητιανέψω, 50 ευρώ θα μου τα δώσουν. Δεν είμαι όμως ζητιάνος».

Ο Μοχάμεντ και άλλοι τρεις προετοιμάζουν το δείπνο. Περιλαμβάνει συνήθως πίτες, όσπρια, τσάι και λαχανικά από ένα μποστάνι που καλλιεργούν εντός του πτηνοτροφείου. Καύσιμα που με δυσκολία καταφέρνουν να γεμίσουν τα στομάχια. «Ηρθαμε για καλύτερη ζωή εδώ», αναφέρει ο Μοχάμεντ Νασίμ. «Τώρα το αφεντικό σού λέει "κάτσε ήσυχα. Ποιον θες να πάρω, τη Χρυσή Αυγή ή την Αστυνομία;" Είμαστε τυφλοί. Δεν ξέρουμε πού πάμε».



Τις προάλλες, διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους, για να ακούσουν πάλι δικαιολογίες. «Δεν έχω. Το αυτοκίνητο δεν είναι στο όνομά μου. Δεν έχω τίποτα. Ετσι μας είπε», λέει ο Ικμπαλ. Εχει σταματήσει εδώ και δύο χρόνια να στέλνει χρήματα στην οικογένειά του. Ισα ίσα τού φτάνουν για να πληρώνει το ενοίκιο στο κοτέτσι. «Ξέρουμε τι κάνει τα λεφτά. Τα παίρνει και πάει καζίνο. Ολο λέει ότι δεν έχει κι έρχεται με ένα τζιπ σαν τον Καραμανλή», υποστηρίζει οργισμένος.

«Ο αφεντικός»

Υπάρχει όμως και δεύτερο αγκάθι, εκτός από την εκμετάλλευση στο περιβόλι. «Ο αφεντικός», όπως αποκαλούν τους μεγαλογαιοκτήμονες της περιοχής, δεν είναι ο μόνος που εγκληματεί εις βάρος των Πακιστανών εργατών. Υπάρχει και το μαστίγιο του διακινητή. Με όρους trafficking facilitator. Ολοι μιλούν για έναν κάτοικο της περιοχής, ο οποίος τους υποσχέθηκε να βγάλει βίζα στα αδέρφια και τα ξαδέρφια τους, φρόντισε να πάρει τα χρήματα από όλους, «όμως κανένας δεν ήρθε ποτέ» όπως ισχυρίζονται.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της κοινότητας, «μιλάμε για διαρροή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Τον έχουμε κάνει πλούσιο. Χρήματα δεν έχουμε για δικηγόρο. Εχουμε όμως έγγραφα. Εχουμε δεσμεύσεις γραπτές, γραμμάτια που αποδεικνύουν τα λεφτά που έχει εισπράξει αυτός ο άντρας», λέει ο ίδιος. «Τις προάλλες, μου λέει σφάξε με. Βγάλε μαχαίρι τώρα που δεν βλέπει κανείς. Τον κοιτούσα σαν χαζός. Θα πάω φυλακή γι' αυτόν; Οχι!»
«Να σ' τα πει ο παππούς!» λένε όλοι. Ο Μοχάμαντ Γιουνάς, 63 ετών, είναι νόμιμος μετανάστης, σκληρά εργαζόμενος καλλιεργητής επί 40 χρόνια και περιγράφει την εμπειρία του: «Μου είπε πριν από τρία χρόνια ότι θέλει χέρια για δουλειά. Μου είπε "φέρε τους γιους σου και τα ανίψια σου" και τώρα μου χρωστάει 16.000 ευρώ, 4.000 για κάθε ένα από τα παιδιά. Στην αρχή έδωσα 2.800 ευρώ εγγύηση. Δανείστηκα για να βρω λεφτά. Μετά μου τα έπαιρνε σιγά σιγά. "Δώσε μου λίγα για την πρεσβεία", μου έλεγε, "βγήκαν τα χαρτιά, δώσε ακόμα λίγα" ώσπου τον ξόφλησα. Τώρα εγώ πονάω. Για το τίποτα δούλευα. Τώρα δουλεύω για να πληρώσω αυτά που χρωστάω», λέει ο ίδιος.

«Στο θερμοκήπιο 60 βαθμούς έχει. Ετσι και στο κοτέτσι», λέει ο Αμπάς, ο οποίος ήρθε με βίζα από το Πακιστάν. Στα δυο γυμνά διπλά στρώματα με τα ελατήρια που προεξέχουν, την ημέρα κάνει παρέλαση μια παρέα από κοτοπουλάκια. Στα στρώματα κοιμάται όποιος προλάβει
Οι υπόλοιποι παρακολουθούν με προσοχή. Αρκετοί έχουν πέσει θύματα του ίδιου άντρα, τον οποίο δεν διστάζουν να κατονομάσουν. Κάθε φορά που ακούγεται το όνομά του, εν χορώ δεκάδες Πακιστανοί φωνάζουν «μαλάκας».



Ο Μοχάμεντ Νασίμ, ο πιο μεγαλόσωμος από όλους, θεωρείται τυχερός. Δουλεύει 8 ώρες στην οικοδομή και πληρώνεται περίπου 50 ευρώ. Από τις απολαβές του ζει η τετραμελής οικογένειά του. Στις 6 το απόγευμα, είναι τόσο κουρασμένος που με δυσκολία καταφέρνει να μιλήσει. «Είναι 5-6 ήσυχοι άνθρωποι που πληρώνουν. Τι να κάνεις όμως μ' αυτούς που δεν πληρώνουν; Αν πεις δεν δουλεύω, θα φωνάξουν Τσιγγάνους. Οι Τσιγγάνοι όμως δεν δουλεύουν τζάμπα».
Ενας σιδερένιος κουβάς, που εκτελεί χρέη νιπτήρα, για το ξύρισμα. Μέχρι να ξυριστούν όλοι «ξεχειλίζει 50 φορές» και το έδαφος μετατρέπεται σε παχιά λάσπη. Δεν πειράζει, λένε. Ως το σούρουπο που επιστρέφουν θα έχει στεγνώσει. Είναι η ώρα που οι παππούδες -παππούς εδώ θεωρείσαι μετά τα 45- πίνουν ναργιλέ.



Η ατμόσφαιρα τότε πλημμυρίζει βαριά ανατολίτικα αρώματα και η μόνιμη μυρωδιά της αποχέτευσης γίνεται πιο υποφερτή. «Αν αρρωστήσουμε, μένουμε στο κρεβάτι. Αν είμαστε πολλές μέρες άρρωστοι, πάμε στο Κέντρο Υγείας», λένε.
Αδεια βλέμματα χωρίς ελπίδα. «Μας κορόιδεψαν!» φωνάζουν οργισμένοι. Αδεια στομάχια και τσέπες. «Εχεις δικηγόρο; Θα με βοηθήσεις;». Αργά το βράδυ, τα 12 μικρά παράθυρα κάθε φωλιάς σκοτεινιάζουν. Εκείνη την ώρα οι νταλίκες βγαίνουν στην εθνική οδό και επιστρέφουν στην Αθήνα φορτωμένες με μαρούλια, μαϊντανό, άνηθο, πιπεριές, σαλάτες, ντομάτες, μελιτζάνες, μπρόκολα, κολοκύθια.
Με «χόρτα», όπως λένε οι Πακιστανοί εργάτες, «κομμένα με τα δικά μας χέρια. Εμείς τις γεμίσαμε τις νταλίκες. Μια μέρα θα πούμε "όχι άλλο. Στοπ"».

πηγη: enet via Κοκκινος Ανεμος

ΤΣΙΛΙΑΔΟΡΟΙ ΦΟΝΙΑΔΩΝ

ΤΣΙΛΙΑΔΟΡΟΙ ΦΟΝΙΑΔΩΝ

Η παλιότερη αλήστου μνήμης έκκληση του ΣΥΡΙΖΑ διά στόματος της Ρ. Δούρου, τότε υπεύθυνης Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υπεύθυνης Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι όντως... αξεπέραστη μέχρι σήμερα:
«ΤΩΡΑ η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ο επικεφαλής του Αλ. Τσίπρας είναι και αντιπρόεδρος του λεγόμενου Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), συνεχίζει αυτές τις μέρες να ρίχνει γενικές αντιπολεμικές κορόνες την ίδια στιγμή όμως συγκαλύπτοντας το βρώμικο ρόλο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ που τους καλεί να παίξουν το ρόλο περιστεριού της ειρήνης. 

H πολιτική απόφαση που έβγαλε η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο ισχυρίζεται μάλιστα ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι δήθεν άβουλη και υποτελής, κρύβοντας τα συμφέροντα που έχει η αστική τάξη της Ελλάδας από μια εμπλοκή στη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.
Ο... πονοκέφαλος
Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνος του σε αυτήν την επιχείρηση διαστρέβλωσης και συγκάλυψης του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της επέμβασης.
Εχουν συμμάχους τους το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ, που είναι και πρόεδρος του ΚΕΑ.

Μάλιστα, αν κάποιος παρακολουθήσει τα αστικά ΜΜΕ στην Ελλάδα και διεθνώς που αναφέρονται στη Γαλλία θα ακούσει ότι «οι κομμουνιστές και οι αριστεροί της Γαλλίας εναντιώνονται στην επέμβαση» κι ότι «αποτελούν πονοκέφαλο για την κυβέρνηση Ολάντ».
Για το αν και κατά πόσο είναι «πονοκέφαλος» το Γαλλικό ΚΚ για την κυβέρνηση Ολάντ, η οποία αποτελεί ένα από τα «πρωτοπαλίκαρα» στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, μπορούμε εύκολα να το αντιληφθούμε αν συμβουλευτούμε απλά τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Γαλλικού ΚΚ για τη Συρία.
Φερέφωνα της προβοκάτσιας των ιμπεριαλιστών
Αναφέρει λοιπόν ξεκάθαρα το Γαλλικό ΚΚ σε ανακοίνωσή του στις 22/8 αναμασώντας τη γνωστή προβοκάτσια «Οι πληροφορίες και οι φοβερές εικόνες από τη Συρία που δείχνουν τα θύματα και την έκταση των βομβαρδισμών που έγιναν από το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασαντ ενάντια στον άμαχο πληθυσμό των προαστίων της Δαμασκού προκαλεί φρίκη και τρόμο».

«(...) Το ΓΚΚ επαναλαμβάνει την ολοκληρωτική καταδίκη, εκ μέρους του, των εγκληματικών βομβαρδισμών του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Ασαντ ενάντια στον άμαχο πληθυσμό».
Αλλά και στην πιο πρόσφατη ανακοίνωσή του για τη Συρία, αυτή της 26/8, το ΓΚΚ αναφέρει: «Η κλιμάκωση της στρατιωτικής σύγκρουσης που προκαλείται από το συριακό καθεστώς δημιουργεί μεγάλη ανησυχία»... Με λίγα λόγια την ώρα που οι ιμπεριαλιστές ετοιμάζουν τη βάρβαρη εφόρμησή τους στη Συρία, το ΓΚΚ τη δικαιολογεί με την αντι-Ασαντ ρητορεία του, αποδεχόμενο και αναπαράγοντας τα προκλητικά προσχήματα που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επικαλούνται.

Μάλιστα αναφερόμενο στο στόχο του, το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας: «Ολες οι προσπάθειες πρέπει να γίνουν για να βγούμε από αυτό το τραγικό αδιέξοδο αυτής της σοβαρότατης διεθνούς κρίσης, για να σπάσει η κλιμάκωση της σύγκρουσης, να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί του στρατού».

Την ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση Ολάντ φορά τα χακί παίρνοντας την απόφαση να συν-βομβαρδίσει με τις ΗΠΑ, το ΓΚΚ, που να υπενθυμίσουμε ότι καλούσε στο β' γύρο των προεδρικών εκλογών για ψήφο στον Ολάντ, απευθύνει κάλεσμα στην κυβέρνηση που μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει:

«(...) Η Γαλλία πρέπει τώρα να μιλήσει καθαρά και να πάρει μια ισχυρή πρωτοβουλία. Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα καλεί τις γαλλικές αρχές να πάρουν την πρωτοβουλία μιας συνάντησης κορυφής με τα εμπόλεμα μέρη και τις κύριες εμπλεκόμενες δυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία φυσικά, αλλά και την Τουρκία και το Ιράν, έτσι ώστε να καθορίσουν τους όρους μιας διακοπής της κλιμάκωσης της στρατιωτικής σύγκρουσης και μιας δημοκρατικής μετάβασης στη Συρία»...
Να αποκαλυφθούν και οι απολογητές του ιμπεριαλισμού
Μπορεί λοιπόν να... συνέλθει η γαλλική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, ισχυρίζεται το ΓΚΚ, επιλέγοντας το δρόμο του διαλόγου απαρνούμενη τα συμφέροντα των γαλλικών μονοπωλίων που υπηρετεί... Μεγαλύτερο «πλυντήριο» από το ΓΚΚ δεν μπορούσαν να βρουν οι Γάλλοι σοσιαλδημοκράτες σε μια περίοδο που είναι στριμωγμένοι από τις λαϊκές αντιδράσεις.

Και βέβαια η καλλιέργεια αυταπατών δε γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις χωρίς αναφορά στον ΟΗΕ. Μάλιστα το ΓΚΚ προσποιείται ότι ο ΟΗΕ είναι ουδέτερος και φιλολαϊκός και «παίρνει» από δεσμεύσεις: 
«Πρέπει επίσης να πάρουμε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ δέσμευση για να υπερισχύσει η απαίτηση μιας πολιτικής λύσης ενάντια στις απειλές που βαραίνουν στη διεθνή ασφάλεια»... 

Η μόνη δέσμευση που έχει ο ΟΗΕ είναι για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, για αυτό και καλά κάνουν ολοένα και περισσότεροι λαοί που δεν τον εμπιστεύονται ούτε περιμένουν κάτι θετικό για τους λαούς από αυτόν.

Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το Γαλλικό ΚΚ μέσα από την ανακοίνωση του ΚΕΑ ισχυρίζονται ότι η ΕΕ μπορεί να κάνει στρογγυλά τραπέζια ειρήνευσης... 
Δεν κάνουν όμως λάθος, ούτε είναι παρασυρμένοι. 

Συνειδητά εναντιώνονται φραστικά στον πόλεμο για να το παίξουν φιλολαϊκοί και την ίδια ώρα αθωώνουν τον αίτιο, τον ίδιο τον καπιταλισμό, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του. 

Αποκρύπτουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, το ότι αυτός γίνεται για το μοίρασμα των αγορών που δεν μπορούν να μοιραστούν αλλιώς σε συνθήκες καπιταλισμού, παρά με πόλεμο. Δικαιολογούν με τα προσχήματά τους και προστατεύουν τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις φορώντας τους το φωτοστέφανο του διαμεσολαβητή.

Να ποιο μπορεί να είναι το βήμα για το λαό σε αυτήν τη σχεδιαζόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία. Εκτός από αυτούς που βομβαρδίζουν, ώρα είναι να αποκαλυφθούν και να ενοχοποιηθούν και οι απολογητές τους, όλοι όσοι δηλαδή πασχίζουν - κρατώντας υποκριτικά το σήμα της ειρήνης - με όλους τους τρόπους να κρύψουν τη μια και μόνη αλήθεια: ότι ο καπιταλισμός, αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, μπορεί και πρέπει να ανατραπεί!

ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 5-9-13. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

Διαφθορα..δευτερη φυση του καπιταλισμου

BLOOMBERG/UPI Εφοδος Γερμανικών Αρχών σε γραφεία εταιρειών για δωροδοκίες στην Ελλάδα, για εξοπλιστικά προγράμματα και υποβρύχια


Τα Γραφεία των Γερμανικών εταιρειων  Rheinmetall AG και Atlas Elektronik GmbH, που ανήκει από κοινού στην ThyssenKrupp AG (ΤΚΑ) και στην EADS Co. δέχθηκαν έφοδο από τις Γερμανικές Αρχές στην Βρέμη καθώς διερευνώνται για πληρωμές προς  Έλληνες αξιωματούχους το 1998-2011






Με τα εκατομμύρια  που πλήρωσε επίσης η άλλη Γερμανική εταιρεία  Ferrostaal σε πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους στην Αθήνα , κατάφερε να πουλήσει δυο υποβρύχια στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικο, αξίας ενός δις. Τα υποβρύχια είχαν χτιστεί στα ναυπηγεία της ThyssenKrupp AG.


Στην Ferrostaal GmbH επιβλήθηκε πρόστιμο € 140 εκατομμύρια , ως μέρος συμβιβασμού σχετικά με αυτές τις δωροδοκίες


 Η κυρίως υπόθεση είναι αυτή των υποβρυχίων (214) και του εκσυγχρονισμού (209), σε ηλεκτρονικά και οπλικά συστήματα. Χώρις να είναι βέβαια μόνο αυτή.


Η ATLAS πχ είχε δραστηριοποιηθεί σε τομείς όπως τα αντιεροπορικά επι οχημάτων MERCEDES, σκοπευτικα ηλεκτρονικά αρμάτων Μ48 κλπ.


Επίσης με την ThyssenKrupp είμαστε παλιοί γνώριμοι με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.


Ο Βενιζέλος ως υπουργός Εθνικής Άμυνας,με υφυπουργό τον Μπεγλίτη και ενώ υπουργός Οικονομικών ήταν ο Παπακωνσταντίνου, πέρασε την "Συμφωνία Παραίτησης" του 3885/2010 (ΦΕΚ 171).


Σύμφωνα με συγκεκριμένο κεφάλαιο, στην συμφωνία για την πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην Abu Dhabi Mar, η Eλληνική κυβέρνηση δηλώνει παραίτηση απο οποιοδήποτε δικαίωμα για αποζημιωση σχετικά με τις ζημιογόνες συμβάσεις 214 και 209, των 8 υποβρυχίων.


Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε την σχετική Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου Του Κράτους.


Οσο για την Γερμανική Rheinmetall, έχει εκφράσει ενδιαφέρον για να αγοράσει Ελληνική Κρατική βιομηχανία οπλικών συστημάτων.


Αλήθεια, πόσοι πιστεύουν ακόμη ότι την χώρα την κατέστρεψαν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι;

Μάζι ΔΕΝ τα φάγαμε!









Rheinmetall, Atlas Probed for Bribing Greek Officials


By Karin Matussek - Aug 26, 2013



Rheinmetall AG (RHM) and Atlas Elektronik GmbH, a unit jointly owned by ThyssenKrupp AG (TKA) and European Aeronautic Defence and Space Co., were raided as part of a German probe into allegations of bribery by employees.



The suspects are being investigated over payments to Greek officials from 1998 to 2011 to win contracts for submarine equipment, Frank Passade, a spokesman for the prosecutors’ office in Bremen, Germany, said in an interview today. Atlas, a naval electronics manufacturer, allegedly paid 8.5 million euros ($11.4 million) in bribes and Dusseldorf-based Rheinmetall, an armored vehicle maker, paid 9.1 million euros, Passade said.





Οι εταιρείες Rheinmetall και Atlas διερευνώνται  για δωροδοκία Ελλήνων αξιωματούχων


Η Rheinmetall AG (RHM) και η Atlas Elektronik GmbH, η οποία  ανήκει από κοινού στην ThyssenKrupp AG (ΤΚΑ) και στην European Aeronautic Defence and Space Co. δέχθηκε έφοδο ως μέρος μιας Γερμανικής έρευνας σχετικά με ισχυρισμούς περί δωροδοκίας των υπαλλήλων τους.
Οι ύποπτοι ερευνώνται για πληρωμές προς  Έλληνες αξιωματούχους το 1998-2011 για να κερδίσουν συμβάσεις για εξοπλισμούς υποβρυχίων, δήλωσε σε συνέντευξη  ο Frank Passade, εκπρόσωπος του γραφείο των γενικών εισαγγελέων στη Βρέμη της Γερμανίας,. Η Atlas, που κατασκευάζει ναυτιλιακά  ηλεκτρονικά είδη, φέρεται ότι κατέβαλε € 8.500.000 ($ 11400000) σε δωροδοκίες και η Rheinmetall, που εδρεύει στο Ντίσελντορφ και κατασκευάζει τεθωρακισμένα άρματα, κατέβαλε € 9.100.000, δήλωσε ο Passade.



"Η Atlas μας είχε ενημερώσει από το 2010 σχετικά με το θέμα, αλλά κατά το χρόνο που τελέστηκαν τα περιστατικά, δεν είχαμε δικαιοδοσία, εφόσον όλα έγιναν στο εξωτερικό," είπε ο Passade. "Εφοριακοί επιθεώρησαν τα  βιβλία της Rheinmetall πέρυσι, φέρνοντας νέα στοιχεία στο φως, προτρέποντας μας να ξεκινήσουμε μια έρευνα."
Η Γερμανία βλέπει να υπάρχει ένα κύμα ερευνών για δωροδοκία, δεδομένου ότι η Siemens AG δέχθηκε επίσης έφοδο το 2006. Στην Ferrostaal GmbH επιβλήθηκε πρόστιμο € 140 εκατομμύρια ($ 187.000.000), ως μέρος συμβιβασμού σχετικά με τις δωροδοκίες του 2011 σε αξιωματούχους στε Ελλάδα και Πορτογαλία για να κερδίσει παραγγελίες υποβρυχίων.



Οι ισχυρισμοί των ερευνών της Βρέμης συμπίπτουν με γεγονότα που ήταν μέρος του φακέλου Ferrostaal, δήλωσε ο Passade. Οι έρευνες για την Rheinmetall και την Atlas έλαβαν χώρα την περασμένη εβδομάδα, δήλωσε. Ο ίδιος αρνήθηκε να προσδιορίσει τυχόν υπόπτους.

Οι εταιρείες επιβεβαίωσαν τις εφόδους. Ο Oliver Hoffmann, εκπρόσωπος της Rheinmetall, δήλωσε ότι οι καταγγελίες είναι αβάσιμες.Η Atlas, η οποία εδρεύει στη Βρέμη, συνεργάζεται στις έρευνες, δήλωσε ο Steffen Leuthold, εκπρόσωπος της εταιρείας.
Η εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung  έκανε πλήρες ρεπορτάζ για την έφοδο αυτή.





Επίσης εκτός απο το Bloomberg με το θέμα ασχολήθηκε και η Deutsche Welle όπως και το Αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων UPI








Με τίτλο “Γραφεία Γερμανικών εξοπλιστικών εταιρειών δέχονται επιδρομή για έρευνα περί δωροδοκιών στην Ελλάδα” το πρακτορείο αναφέρει λεπτομερώς τις ξαφνικές έρευνες στα γραφεία της Rheinmetall και Atlas για  ενοχοποιητικά στοιχεία σχετικά με υποθέσεις δωροδοκίας κυβερνητικών στελεχών της Ελλάδας καθώς και φοροδιαφυγής.


Σε κάποιες από τις εφόδους που κάναμε, πήραν μέρος μέχρι και 100 άνδρες μας , δήλωσε ο εκπρόσωπος της εισαγγελίας.

Αρχεία, κομπιούτερ και σκληροί δίσκοι κατασχέθηκαν.


Οι εταιρείες είναι ύποπτες για δωροδοκία σε στελέχη Ελληνικών κυβερνήσεων της τάξης των 24 δις δολαρίων, για αγορές γερμανικών υποβρυχίων. 

Οι μητρικές εταιρείες της Atlas Elektronik, η EADS και η ThyssenKrupp επιβεβαίωσαν ότι έγιναν έρευνες στα Γραφεία τους στην Βρέμη.


Περιφερειακό δικαστήριο του Μονάχου είχε καταδικάσει τη Ferrostaal σε πρόστιμο 200 εκ. δολαρίων για υπόθεση δωροδοκίας για αγορά δύο γερμανικών υποβρυχίων αξίας 1 δις δολάρια το 2010 από την Ελλάδα



Συμφωνα με το πρακτορείο με τα εκατομμύρια  που πλήρωσε η Ferrostaal σε πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους στην Αθήνα η , κατάφερε να πουλήσει δυο υποβρύχια στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικο, αξίας ενός δις. Τα υποβρύχια είχαν χτιστει κυρίως στα ναυπηγεία της ThyssenKrupp AG.



Και καταλήγει:


“Η αγορά των υποβρυχίων το 2010 ήταν αμφιλεγόμενη για την Ελλάδα εκείνη την εποχή , καθώς έρχονται εν μέσω μεγάλων περικοπών των  μη στρατιωτικών εγχώριων δαπανών, στον απόηχο της οικονομικής κρίσης της χώρας και με αιτήματα προερχόμενα από την Γερμανία, για επώδυνα μέτρα λιτότητας.

Ο Στέλιος Φενέκος, ναύαρχος του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, παραιτήθηκε από τη θέση του σε ένδειξη διαμαρτυρίας, υποστηρίζοντας ότι η απόφαση του Έλληνα υπουργού Άμυνας να αγοράσει τα υποβρύχια αλλά και άλλες αποφάσεις, είχαν "πολιτικά κίνητρα," ανέφερε η Wall Street Journal”



Μετάφραση - Απόδοση : LEFTeria-news 


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ


Έκθεση ΓΛΚ.Ο Βενιζέλος είχε υπογράψει παραίτηση απο κάθε αποζημίωση των Γερμανών για τα υποβρύχια.


Deutsche Welle. "Το ξέπλυμα μαύρου χρήματος ανθεί στην Γερμανία"



Η Ελλάδα πιο στρατιωτικοποιημένη χώρα από τις ΗΠΑ. Πρώτη στο ΝΑΤΟ.



Η Ελλάδα συνεχίζει το εξοπλιστικό πρόγραμμα.Η πλήρης λίστα του προγράμματος απο αμερικάνικο έγγραφο.




TOP READ