16 Ιουλ 2013

EΣΥ ΠΟΥ ΒΡΙΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΚΡΑΤΕΙ .... ΜΑΣΤΟΡΑ....

EΣΥ ΠΟΥ ΒΡΙΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΚΡΑΤΕΙ .... ΜΑΣΤΟΡΑ....

Εσύ σούπερ ντούπερ επαναστατημένε.... που στις μπύρες, πνίγεις τους καημούς και τους αναστεναγμούς.... Εσύ πομφόλυγα που κατακεραυνώνεις τα κακώς κείμενα "εκ του ασφαλούς"... κάτσε λίγο να τα πούμε...

Εσύ κατακαημένε που με τιμή σε ονομάζουν "μέσος όρος", που κοιτάς την δουλίτσα σου και πάντα ήσουν με το δίκαιο.... Τώρα που είσαι άνεργος πήγες στο σωματείο σου και βρήκες ξαφνικά να αναφέρεις τόσα...!!!!!! κακά....

Όπως έλεγε ο παππούς μου στους Ιταλούς φασίστες διηγούμενος τις μάχες του ενάντια στους Τούρκους... "στάσου Τούρκε να γεμίσω"...

Εσύ μικρέ ανεκδιήγητε μπυροαναρωφητή και ΔΕΙΛΕ που κάνεις κριτική...

1) Πόσες ώρες είσαι στο σπίτι σου δηλαδή στο σωματείο σου; Μια ωρίτσα την εβδομάδα ; Μπα ε; Θα μου πεις τι να κάνω με τους γραφειοκράτες... Πως να συναναστρέφομαι εγώ σούπερ ντούπερ "επαναστάτης" με υποδεέστερους γραφειοκράτες... Στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση να κάνεις κριτική σε κόβω να πηγαίνεις... Που μια φορά την εβδομάδα...

2) Εσύ σούπερ ντούπερ φοβισμένε απεργοσπαστάκο ... που φοβάσαι την σκιά σου ; Ξέρω, ξέρω... Μια φορά που σε απέλυσαν πήγες στο σωματείο δεν σε βοήθησαν... ΕΣΕΝΑ... ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΣ ΤΗΝ ΔΟΥΛΙΑ ΣΟΥ ....

Και τώρα που "έσκασες μύτη" στο σωματείο, τάχα δήθεν δεν καταλαβαίνεις γιατί διαφωνούν... Τάχα μου, δήθεν τώρα δεν σε προσέχει κανείς... ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΓΕΣ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ.... Και τι μας λες... ΕΣΕΝΑ που απήργησες το 1978 μια ολόκληρη...!!!!!!!!!! ημέρα.... Απαπα... Τι να πει κανείς.... Δεν δίνουν σημασία "την σήμερον" στους οικογενειάρχες, στον "μέσο όρο"....

Εσείς οι δύο που με την ασημαντότητα σας πάντα τα βρίσκετε .... στην κριτική εκ του ασφαλούς.... !!!! ακούστε λίγο την αλήθεια...

Ποιος ξυπνά και κοιμάται στα γραφεία, σε συσκέψεις, σε απεργιακές φρουρές, που τα γραφεία του σωματείου έχουν γλυτσιάσει από την ύπαρξή του ; Ο συνδικαλιστής....

Ποιος κάθε ημέρα ακούει πρωί, μεσημέρι, βράδυ τα παράπονα του Μήτσου, του Κίτσου και της Κατίνας; Ποιός ασχολείται με το μακρύ και το κοντό του κάθε ένα μας στο σωματείο ;

Ποιος προσπαθεί να αντεπεξέλθει σε άπειρες ώρες με τον κάθε τσουτσέκι εργοδότη μπας και ελαφρύνει την κατρακύλα του κλάδου σου ; Εσύ κατακαημένη Αράχωβα σαν τον βλέπεις λακίζεις τον εργοδότη σου... Τρέχεις να κρυφτείς πίσω από τις μηχανές... Και σαν σε καλέσει ο προϊστάμενος του λες αυτάρεσκα.... "εγώ ξέρετε πάντα το καλό της εταιρίας θέλω..." και αυτός σε αποζημιώνει με το αριστείον της ..... ναι ναι ξέρεις μάστορα μείον 4 μεροκάματα για να μάθεις για το καλό της εταιρίας...

Και κλαίγοντας, εσύ σούπερ ντούπερ επαναστάτη και φοβισμένε εργατάκο... τρέχεις μετά στο σωματείο να κλαυτής...

Γιατί πορδοστάλαγμα του ΕΓΩΙΣΜΟΥ, σαν μίλαγε ο συνδικαλιστής με τον εργοδότη σου.... ο εργοδότης όταν.... -λέμε όταν- τον δέχονταν στο γραφείο του, του έλεγε αυτάρεσκα ο χοντρομπαλάς κεφαλαιοκράτης... "ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΠΕΡΓΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΟΙ.... ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΩ ΣΟΥΛΙ... ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ... ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ...."

Και θες τώρα μικρούλη μου ο συνδικαλιστής να σε εκπροσωπήσει...Πως με ποια προωθητική ενέργεια στις αποσκευές του ;

Κάτσε λοιπόν καλά μάστορα και μαστόρισσα... Κοίτα να πηγαίνεις σπίτι σουΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ... και όπως έλεγε ο ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ σαν δεν σου δίνει δουλειά το σωματείο πάρε μια μάπα και καθάριζε... Πάρε την εφημερίδα του σωματείου σου και δώστην στον διπλανό...

ΓΙΝΕ ΒΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΛΙΓΟ ΠΟΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΕΓΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΣΟΦΡΩΝ...

Και μάθε κάτι... Μεσσίες δεν υπάρχουν... Ο ρημάδης ο συνδικαλιστής τρώει χρόνια τα λυσακά του.... Είναι βλαξ ; άλλαξε τον...
-Είναι γραφειοκράτης ; Έλα εσύ με την ψήφο των συναδέλφων σου στα πάνω του σωματείου σου...

ΑΛΛΑ ΑΜΑ ΣΕ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ θα λέω μέσα μου...
Ρε τον φοβιτσιάρη, τον ριψάσπη, τον μπούρδα του γλυκού νερού.....
Πηγή: Λαμποργκίνι

Τα αρπαχτικά..Τα μαύρα κοράκια μυρίστηκαν λαϊκό αίμα («distress funds»)

Τα αρπαχτικά..Τα μαύρα κοράκια μυρίστηκαν λαϊκό αίμα («distress funds»)

Τα αρπακτικά μυρίστηκαν αίμα και ετοιμάζονται να εφορμήσουν σε ό,τι έχει απομείνει στο λαό, ένα σπίτι, κάποιες καταθέσεις κλπ. Ποια είναι τα αρπακτικά; Είναι τα λεγόμενα «distress funds», δηλαδή επενδυτικές εταιρείες που επενδύουν σε κατεστραμμένες περιουσίες, χρεοκοπημένες κλπ. Πρόκειται για εταιρείες που αγοράζουν κοψοχρονιά τα δάνεια εταιρειών ή προσώπων που είναι υπερχρεωμένα ή βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, διεκδικώντας να τσεπώσουν στη συνέχεια την αποπληρωμή τους, αν όχι στο ακέραιο τουλάχιστον σε μεγαλύτερο ποσό από αυτό που κατέβαλαν για να τα αποκτήσουν. Μάλιστα, μαζί με τα δάνεια, τα αρπακτικά αποκτούν και τις εξασφαλίσεις που έχει παράσχει ο δανειολήπτης, δηλαδή τυχόν υποθήκες κλπ.

Σύμφωνα με τον Τύπο, εκπρόσωποι συνολικά εννέα τέτοιων εταιρειών κατέφτασαν πρόσφατα στην Αθήνα, όπου είχαν συναντήσεις με εκπροσώπους των τραπεζών. Πρόκειται για τις εταιρείες «Apollo Capital», «Monarch Alternative Capital», Oaktree Capital Management», «York Capital», «Marathon Asset Management», «Fairfax», «Blackstone», «KKR» και «Third Point». Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, αυτά τα «ευαγή ιδρύματα» επιθυμούν να αγοράσουν πάμφθηνα τα «κόκκινα δάνεια» παντός είδους, στεγαστικά, επιχειρηματικά, καταναλωτικά, ναυτιλιακά κλπ. Μάλιστα, γράφτηκε στον Τύπο ότι έχουν καταθέσει προτάσεις στις τράπεζες για εξαγορά «κόκκινων δανείων» στο 5 - 50% της αξίας τους, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν τεράστια περιθώρια κέρδους.

Είναι τυχαίο ότι η εκδήλωση του ενδιαφέροντος των αρπακτικών γίνεται λίγους μόλις μήνες πριν από τη λήξη της περιόδου προστασίας από τους πλειστηριασμούς για την πρώτη κατοικία για δάνεια ύψους μέχρι 180.000 ευρώ; Δηλαδή, λίγο πριν ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες για εξώσεις, μαζικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς των σπιτιών των εργατικών λαϊκών οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνεια, διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο και τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια; Επιπλέον, εκκρεμεί η υλοποίηση της δέσμευσης των τραπεζών απέναντι στην ΕΕ και το ΔΝΤ για μείωση των δανειακών τους χορηγήσεων, προκειμένου να εξισορροπηθεί ο δείκτης δανείων/καταθέσεων. Είναι, δηλαδή, και για τις τράπεζες μια «βολική» στιγμή να ξεφορτωθούν «κόκκινα δάνεια», είτε πουλώντας τα στα «distress funds» είτε επελαύνοντας οι ίδιες οι τράπεζες στα σπίτια του λαού.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Κομισιόν, τα λεγόμενα «κόκκινα δάνεια» για το πρώτο τρίμηνο του 2013 αποτελούσαν το 29% του συνόλου των δανείων, ενώ στο τέλος του 2012 τα «κόκκινα δάνεια» αποτελούσαν το 24,2% του συνόλου των δανείων. Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των δανείων βαρύνει λαϊκά νοικοκυριά και μικρούς επιχειρηματίες. Η δραματική αύξηση των «κόκκινων δανείων» σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να αποπληρώσουν δάνεια που έλαβαν, καθώς οι μισθοί και οι συντάξεις τους έχουν μειωθεί στο μισό ή και περισσότερο, πάρα πολλοί από αυτούς έχουν μείνει άνεργοι και παράλληλα αυξάνεται η φοροληστεία.

Τα αρπακτικά μυρίστηκαν κέρδη από τα «κόκκινα δάνεια» και εφορμούν για να αφαιμάξουν ό,τι απέμεινε στα λαϊκά στρώματα, να υφαρπάξουν ακόμα και την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας και να της τη …νοικιάσουν στη συνέχεια πανάκριβα. «Καπέλο» στο «καπέλο», δηλαδή βγάζουν κέρδη με τη σέσουλα τα μονοπώλια, από τις κατασκευαστικές εταιρείες μέχρι τις τράπεζες και τα «distress funds», ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, καταληστεύοντας τους κόπους μιας ζωής ενός εργαζόμενου που δούλεψε, δανείστηκε, πλήρωσε για χρόνια ή και αποπλήρωσε ένα δάνειο (αλλά χρωστάει π.χ. και ένα καταναλωτικό), για να έχει ο ίδιος και η οικογένειά του ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του.

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει το λαό όταν παριστάνει ότι τάχα ενδιαφέρεται για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, τη στιγμή που για τον πολλαπλασιασμό των βαρών στις πλάτες του λαού ευθύνεται η πολιτική που εφαρμόζει η ίδια – όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις – για να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση ο λαός.

Η υποκρισία της κυβέρνησης αποκαλύφθηκε και στη συζήτηση για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, την οποία απέρριψε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με τη συνδρομή της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Να θυμίσουμε ότι η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για μέτρα ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών (οικογένειες με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μέχρι 40.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί) περιλαμβάνει τα παρακάτω άμεσα μέτρα:

Από την οφειλή των λαϊκών νοικοκυριών προς τα πιστωτικά ιδρύματα, διαγράφεται το σύνολο των κάθε μορφής τόκων.

Από το συνολικό ποσό των οφειλών των λαϊκών νοικοκυριών προς τα πιστωτικά ιδρύματα, όπως διαμορφώνονται μετά τη διαγραφή των τόκων, διαγράφεται κάθε ποσό που αντιστοιχεί σε τυχόν πραγματοποιηθέντα ανατοκισμό και κεφαλαιοποίηση κάθε μορφής τόκων.

Από τις οφειλές των λαϊκών νοικοκυριών, όπως αυτές διαμορφώνονται μετά την εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων, διαγράφεται ποσό που αντιστοιχεί στο 50% αυτών, εφόσον το ύψος των δανείων δεν ξεπερνά τις 200.000 ευρώ για στεγαστικά δάνεια, τις 30.000 ευρώ για καταναλωτικά και τις 20.000 ευρώ για τις πιστωτικές κάρτες.

Οι οφειλές των λαϊκών νοικοκυριών προς τα πιστωτικά ιδρύματα που απομένουν μετά τις παραπάνω διαγραφές παύουν να γεννούν τόκους για όσο διάστημα διαρκεί η οικονομική κρίση.

Αναστέλλεται η πληρωμή, για όσο διάστημα διαρκεί η οικονομική κρίση, των οφειλών, εφόσον αυτές αφορούν ανέργους.

Οι οφειλές των ΕΒΕ προς τα πιστωτικά ιδρύματα, οι οποίες αφορούν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, όπως αυτές διαμορφώνονται μετά την εφαρμογή όλων των παραπάνω διαγραφών, μειώνονται σε ποσοστό 30% εάν διατηρούν την επιχείρησή τους και κατά 50% εάν την έχουν κλείσει και είναι άνεργοι και για ύψος δανείων μέχρι 300.000 ευρώ.

Αντίστοιχα, οι οφειλές των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και ψαράδων προς τα πιστωτικά ιδρύματα, οι οποίες αφορούν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, μειώνονται σε ποσοστό 30% και για ύψος δανείων μέχρι 300.000 ευρώ.

Με ευθύνη του κράτους, διασφαλίζεται η παροχή από τα πιστωτικά ιδρύματα άτοκων καλλιεργητικών δανείων σε μικρούς και μεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους για να ανταποκριθούν στην αγορά καλλιεργητικών εφοδίων για την τρέχουσα καλλιεργητική περίοδο. 

Από την έναρξη ισχύος της πρότασης νόμου παύει αυτοδίκαια οποιαδήποτε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης ή άλλο αναγκαστικό μέτρο εκ μέρους των πιστωτικών ιδρυμάτων σε βάρος των λαϊκών οικογενειών, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών ΕΒΕ, των αγροτοκτηνοτρόφων και των ψαράδων, για οφειλές που το ύψος τους έχει υπολογιστεί, είτε συμβατικά είτε άλλως πώς, με τρόπο που αντιβαίνει στις διατάξεις της πρότασης νόμου.

Τα blogs της βρωμιάς, οι άνθρωποι της «υπηρεσίας»

Τα blogs της βρωμιάς, οι άνθρωποι της «υπηρεσίας» 

Έχουμε αναφερθεί στο κοντινό παρελθόν με άρθρο μας (δείτε το εδώ), ότι στο διαδίκτυο υπάρχει ένα στημένο παιχνίδι από διάφορα ιστολόγια, τα οποία αλλάζουν την πολιτική και ειδησεογραφική ατζέντα  παραπληροφορούν, διασυνδέονται με την άνοδο της "ακροδεξιάς"... Μιλάμε για την επιτομή στην διαδικτυακή πολιτική χειραγώγηση της πληροφορίας και τον τρόπο διάχυσης των πληροφοριών στο διαδίκτυο. Προς τούτο, είχαμε φέρει στο φως, την έρευνα του καθηγητή κου Σμυρναίου, που κατέληγε στα ανωτέρω συμπεράσματα με ασφάλεια. Σήμερα, ήρθε πάλι στην δημοσιότητα μια δημοσιογραφική έρευνα, που δημοσιοποιήθηκε στο Κουτί της Πανδώρας με τον τίτλο: "Τα blogs της βρωμιάς, οι άνθρωποι της «υπηρεσίας»"...
Ένα ιδιότυπο δίκτυο, που παίρνει τη μορφή παρακράτους και συκοφάντησης ανθρώπων, έχει αναπτυχθεί στο ίντερνετ. Εκμεταλλευόμενοι την ανωνυμία αλλά και το νομικό πλαίσιο που υπάρχει. δεκαπέντε περίπου blogs, που αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους ως μαφιόζικο δίκτυο, χτυπάνε συγκεκριμένους ανθρώπους, κάνοντας αυτό που πρώτος θεωρητικά προσδιόρισε ο Γκαίμπελς. Συκοφαντούν συκοφαντούν, ξέροντας πως στο τέλος κάτι θα μείνει.

Τα blogs αυτά τα οποία έχουν κοινή λογική αλλά και κέντρο, μετατρέπουν την ανωνυμία του διαδικτύου, μια μεγάλη κατάκτηση του νέου μέσου, σε αλητεία.
 Νομικά δεν μπορεί κάποιος να προσφύγει εναντίον τους, αφού η αποκάλυψη της ταυτότητάς τους, γίνεται από την Google, μόνο αν διαπράξουν κακούργημα και όχι πλημμέλημα, όπως η συκοφαντική δυσφήμιση. Πρέπει να τονίσουμε εδώ, πως είναι στη διακριτική ευχέρεια των αστυνομικών αρχών και της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, να εξασφαλίσουν ή όχι τις ταυτότητες των συκοφαντών, ανάλογα με τον τρόπο που διατυπώνουν το αίτημα στην Google. Αν δηλαδή για παράδειγμα βάλουν το θέμα πως «απειλείται ή εκβιάζεται κάποιος». Η αξιολόγηση αυτή του κινδύνου από την Αστυνομία μπορεί να οδηγήσει σε αποκάλυψη ή «συγκάλυψη».

 Με τη βοήθεια ανθρώπων του διαδικτύου και στοιχεία που έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν ο blogger με το όνομα @gerogriniaris, συγκεντρώσαμε στοιχεία που οι ίδιοι έχουν παραδώσει στη δημοσιότητα, και αποκαλύπτουν εκτός από την ταυτότητά τους, τον τρόπο με τον οποίο διαπλέκονται και τις πολιτικές τους σχέσεις. Όπως θα δείτε,ο ένας από αυτούς δουλεύει στο γραφείο του υπουργού Βρούτση.

 Οι ίδιοι, έχουν επεκταθεί και στα social media, μετατρέποντας ένα χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, σε πεδίο που προσπαθούν να χειραγωγήσουν. Απαξιώνουν και βρίζουν ανθρώπους, βρίζουν και επιτίθενται με αλήτικες μεθόδους και κυρίως υπονοούν «άρωμα αποκάλυψης», εκεί που αφήνουν τη μπόχα του προσωπικού τους βόθρου.

 Αυτή είναι η πρώτη έρευνα «ανοιχτών πηγών» που αποκαλύπτει το στημένο και βρώμικο παιχνίδι.

Η περίεργη ιστορία του Δεξί Εξτρέμ – Πώς οι «φασίστες» έγιναν Δεξί Εξτρέμ

 Κάθε χρήστης στον blogger έχει έναν μοναδικό 20ψήφιο αριθμό, ο οποίος αποτελεί τη διαδικτυακή του ταυτότητα και δεν αλλάζει, ακόμη κι αν ο ίδιος, αλλάξει το όνομά του. Αυτός ο αριθμός, είναι που αποδεικνύει συχνά -όπως και στην περίπτωσή μας- τις σχέσεις των bloggers και την πορεία τους στην μικρή ιστορία του διαδικτύου.
 Το blog Δεξί Εξτρέμ, γνωστό για την φιλοκυβερνητική του διάθεση και πολυδιαφημισμένο στο twitter κυρίως από στελέχη της ΝΔ, λειτουργεί από τον Ιούνιο του 2008. Η ιστορία του όμως ξεκινά περίπου έναν χρόνο νωρίτερα. Τότε, χρήστης με το όνομα fasistas 1 δημιούργησε blog με όνομα «Δεξιοί Φασίστες: Μπουουου» και ηλεκτρονική διεύθυνση «fiasistes.blogspot.com».

Οι «Δεξιοί φασίστες: Μπουουου» γίνονται κατά δήλωσή τους «Δεξί Εξτρέμ»



 Ο ίδιος δήλωνε ότι το όνομα είναι ειρωνικό, το προφίλ του ωστόσο είναι απολύτως ενδεικτικό των απόψεων του. Σε αυτό δηλώνει ότι είναι Ταύρος στο ζώδιο, επομένως γεννημένος μεταξύ 21 Απριλίου και 20 Μαΐου, ενώ το 2007, όποτε δημιουργεί το προφίλ, είναι 39 ετών. Γεννημένος δηλαδή το 1967. Η φωτογραφία του προφίλ, δεν είναι άλλη, από τον φοίνικα και τον στρατιώτη, δηλαδή το σύμβολο της χούντας, ενώ στις πληροφορίες για τον ίδιο γράφει πως είναι γεννημένος «επί εθνοσωτηρίου επαναστάσεως». Η ομάδα του blog «Δεξιοί Φασίστες: Μποουουυ» έχει ήδη τον Οκτώβριο 2007, τρία μέλη, τους fasistas 1, fasistas 2 και fasistas 3, οι οποίοι είναι πιθανό να γνωρίζονται από πριν, αφού είναι δύσκολο μέσα σε έναν μήνα λειτουργίας, ένα blog να αποκτήσει τρία μέλη.

Το προφίλ του fasistas 1 και τα μέλη της ομάδας «Δεξιοί Φασίστες: Μπουουου» fasistas 2 και fasistas 3




 Αργότερα, τα τρία μέλη της ομάδας «Δεξιοί Φασίστες: Μπουουου, αλλάζουν όνομα. Ο πρώτος γίνεται Δεξί Εξτρέμ, ο δεύτερος Αριστερό Εξτρέμ και ο τρίτος Αμυντικό Χαφ, και δημιουργούν το blog «dexiextrem.blogspot.com».

Ο fasistas 1 γίνεται Δεξί Εξτρέμ








 Ο χρήστης «Δεξί Εξτρέμ» δηλαδή ο πρώην fasistas 1 και φερόμενος ως βασικός διαχειριστής τόσο του «Δεξιοί Φασίστες: Μπουουου», όσο και του blog «Δεξί Εξτρέμ», διαθέτει προφίλ στη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης της google, την «google plus». Σε αυτήν, ως ακόλουθοί του εμφανίζονται μεταξύ άλλων χρήστες με διαδικτυακά ονόματα «aristos arestos», «taxaliad b», «antilogosblog», ο οικονομικός αναλυτής Γ. Κ., υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές με τη Δημοκρατική Συμμαχία και ο στενός συνεργάτης της Ντόρας Μπακογιάννη και επίσης υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές με τη Δημοκρατική Συμμαχία, Α. Ι.




Oι ακόλουθοι του Δεξί Εξτρέμ στο google plus




Οι φίλοι του Δεξί Εξτρέμ


 Από τα πλέον ενδιαφέροντα προφίλ των ακολούθων του Δεξί Εξτρέμ είναι αυτό του aristos arestos, ο οποίος, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από το προφίλ του στον blogger, είναι ταυτόχρονα μέλος των ομάδων Δεξί Εξτρέμ, taxalia και citypress. Ο aristos arestos, αλλάζει λίγο καιρό μετά όνομα και γίνεται babis. Από αυτό το προφίλ φαίνεται ότι τα συμβαλλόμενα κατά μία έννοια πρόσωπα είναι οι Δεξί Εξτρεμ, taxalia, citypress, Πύργος news, Έχω μάτια και βλέπω και Μ. Π., blog το οποίο ανήκε σε υποψήφιο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
 Από τον αριθμό στο τέλος της ηλεκτρονικής διεύθυνσης μπορείτε να διαπιστώσετε ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο





 Ξεκάθαρα μέλος της ομάδας είναι το antilogos. Αυτό έχει υπάρξει μέλος του citypress και του taxalia Μάλιστα, για κάποια περίοδο Δεξί Εξτρέμ μαζί με citypres και antilogosblog ήταν «παρεάκι». Αυτό φαίνεται και σήμερα στο τουίτερ από την ιδιαίτερα φιλική τους σχέση και την όμοια θεματολογία και ύφος.

Οι σχέσεις του blog antilogos με Δεξί Εξτρέμ, taxalia, και citypress







Ο μυστήριος Naxios και η παρέα του


 Το Δεξί Εξτρέμ εμφανίζεται ως συνεργάτης ή φίλος του blog «naxios.blogspot.com». Εκτός από αυτό, ως συνεργάτης του Naxios, εμφανίζεται ο antilogos, ενώ τα καινούρια πρόσωπα της παρέας είναι οι «Ρεπόρτερ», o οποίος είχε εγγραφεί στον blogger με όνομα panathas και είχε υπάρξει και στο παρελθόν μέλος της ομάδας του Δεξί Εξτρέμ, dimitris, που ξεκίνησε την πορεία του στη μπλογκόσφαιρα ως Α. Κ. και Ναξιώτης.




 Ο dimitris, δηλαδή ο Α. Κ. είναι εκπαιδευτικός, στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στη βόρειο Ελλάδα και από τις αρχές Ιουλίου, πρόεδρος της Νομαρχιακής Διοικούσας Επιτροπής (ΝΟΔΕ) στο Κιλκίς. Αυτός, εμφανίζεται να σχολιάζει αναρτήσεις σε διάφορα blogs ως isnogood και όχι iznogood όπως είναι το όνομα γνωστού προφίλ στο twitter. Εμφανίζεται επίσης, ως μέλος της ομάδας taxalia, blog το οποίο, όπως ήδη έχετε διαβάσει, ανήκει επίσης στην παρέα του Δεξί Εξτρέμ.
 Σχόλιο του isnogood σε blog, με links τα οποία παραπέμπουν σε άρθρα του Α. Κ. δηλαδή δικά του



 Ο Α. Κ. είναι μέλος της ομάδας taxalia. Το όνομά του έχει σβηστεί, όπως και τα ονόματα των υπολοίπων μελών από εμάς.




Ποιος είναι ο Ναξιώτης

 Άλλο μέλος του naxios.bogspot.com είναι όπως είπαμε ο Ναξιώτης. Ο Ναξιώτης έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν για εκβιασμό από τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Ραγκούση, επειδή επί πολλές ημέρες αναρτούσε ότι επίκειται μεγάλη αποκάλυψη για τον ίδιο κατά την περίοδο που ήταν δήμαρχος Πάρου, η οποία τελικά δεν έγινε ποτέ. Σύμφωνα με όσα είχαν γραφτεί την εποχή εκείνη, ο Ναξιώτης, κάποιος με όνομα Β. Γ. εργαζόταν στο Αρσάκειο, ιδιωτικό σχολείο το οποίο βρίσκεται στο Ψυχικό, και στο γραφείο του σημερινού υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση, είχε επομένως σχέσεις με τη ΝΔ.

O Ναξιώτης φέρεται ως διαχειριστής του naxios.blogspot.com





 Από τα παραπάνω γίνονται ξεκάθαρες οι σχέσεις μεταξύ των περίεργων μπλόγκερς, αφού όπως προκύπτει, οι άνθρωποι του Δεξί Εξτρέμ, δηλαδή οι πρώην «Δεξιοί Φασίστες: Μπουουου» που σήμερα διαφημίζονται από τα στελέχη της ΝΔ στο twitter, συνεργάζονται με κάποιον τρόπο με ανθρώπους οι οποίοι έχουν σχέση με τη ΝΔ.

Στο παιχνίδι και οι «Αδέσμευτοι μπλόγκερς»

 Οι Αδέσμευτοι μπλόγκερς, αδέσμευτοι μόνο κατ’ ευφημισμόν απ’ ότι φαίνεται, είναι blog στο οποίο μετέχει μεταξύ άλλων κάποιος Vasper, αλλά και ο Δεξί Εξτρέμ. Μεταξύ των υπολοίπων συνεργατών-φίλων των Αδέσμευτων μπλόγκερς είναι οι citypress, αντίλογος, έχω μάτια και βλέπω, Νάξιος, Τα χάλια.
 Οι «Αδέσμευτοί μπλόγκερς» την περίοδο κατά την οποία ο Γιάννης Ραγκούσης κατηγορούσε τον Ναξιώτη για εκβιασμό, είχαν σπεύσει να τον υπερασπιστούν κάνοντας λόγο για λογοκρισία, ενώ τον Ιανουάριο του 2010 είχαν δεχθεί τα συγχαρητήρια του Αντώνη Σαμαρά «για την μεγάλη συνεισφορά τους στο άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία». Την είδηση αυτή έγραφε το blog taxalia.
Οι «Αδέσμευτοί μπλόγκερς» υπερασπίζονται τον Ναξιώτη και το naxios.blogspot.com. Ως συνεργάτες-φίλοι τους φαίνονται οι citypress, αντίλογος, έχω μάτια και βλέπω, Νάξιος, Τα χάλια






Τα συγχαρητήρια Σαμαρά στους «Αδέσμευτους μπλόγκερς από το taxalia.blogspot.com




 Ο blogger Vasper είναι ο Β. Π., όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, ο οποίος φαίνεται να συναντιέται με ακροδεξιούς και στο blog «ΣΥΡΙΖΑ watch», του οποίου η θεματολογία θυμίζει τη σελίδα στο facebook «Παρατηρητήριο δηλώσεων Τσίπρα, Κανέλλη και λοιπών Παρανοϊκών».




 Ο Β.Π. φαίνεται να έχει σχέσεις με τον κύκλο των bloggers, παρότι μέλος των «Πειρατών». Παρότι λοιπόν διαφωνεί μαζί τους, οι συνομιλίες του με τον antilogos και το Δεξί Εξτρέμ στο twitter δείχνουν μια κάποια οικειότητα.





 το ειδαμε : ΕΔΩ
 Πηγή Κουτί της Πανδώρας

ΟΟΣΑ: Ρεκόρ ανεργίας το 2014 σε Ελλάδα και Ισπανία

ΟΟΣΑ: Ρεκόρ ανεργίας το 2014 σε Ελλάδα και Ισπανία 
Ρεκόρ ανεργίας στην Ευρωζώνη το 2014 και ανεπαίσθητη μείωση στις 34 χώρες μέλη του προβλέπει ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) σε έκθεσή του «Προοπτικές της απασχόλησης 2013».

Ελλάδα και Ισπανία θα καταγράψουν ανεργία πάνω από 28% με τους νέους να πλήττονται περισσότερο. Αντίθετα, το μέσο ποσοστό της ανεργίας στις 34 χώρες μέλη του ΟΟΣΑ, τις πλουσιότερες του πλανήτη από το 8% το Μάιο του 2013 θα μειωθεί στο 7,8% στα τέλη του 2014.

Για την ίδια χρονική περίοδο, στις ΗΠΑ  το ποσοστό της ανεργίας εκτιμάται στην έκθεση ότι θα υποχωρήσει κάτω από το 7%. Περίπου 48 εκατομμύρια άνθρωποι –16 εκατομμύρια περισσότεροι από ό,τι το 2007, πριν από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης– δεν έχουν απασχόληση στην περιοχή του ΟΟΣΑ.

Ο Οργανισμός σημειώνει ότι το ποσοστό της ανεργίας των νέων συνεχίζει να βρίσκεται σε ένα «επίπεδο δίχως προηγούμενο» σε πολυάριθμες χώρες, αρχής γενομένης από αυτές της νότιας Ευρώπης: πάνω από 60% στην Ελλάδα, 55% στην Ισπανία, περί το 40% στην Ιταλία και στην Πορτογαλία.

ΜΌΝΗ ΛΎΣΗ Ο ΑΔΥΣΏΠΗΤΟΣ ΑΓΏΝΑΣ


ΜΌΝΗ ΛΎΣΗ Ο ΑΔΥΣΏΠΗΤΟΣ ΑΓΏΝΑΣ


Άμεσα τώρα με την ψήφιση του ν/σ την Τετάρτη, από τις 22 Ιουλίου, 4250 δημόσιοι υπάλληλοι βγαίνουν σε διαθεσιμότητα Από αυτούς οι 2200 σχολικοί φύλακες θεωρούνται ήδη απολυμένοι.
Οι επιπλέον 2000 που θα βγουν σε διαθεσιμότητα θα επιλεγούν από μια λίστα 2472 εκπαιδευτικών που τα ονόματά τους έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί στο διαδίκτυο λες και είναι καταζητούμενοι με πλήρη στοιχεία παραβιάζοντας τα προσωπικά τους δεδομένα και πριν ακόμα ψηφιστεί το ελεεινό τους ν/σ. Με τη λίστα αυτή ζητούν από τις διευθύνσεις β’θμιας εκπαίδευσης μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας να εξαιρέσουν όσους είναι πολύτεκνοι, με αναπηρία 67%, κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου ή δεύτερης ειδικότητας και όσους έχουν συγγενικό πρόσωπο α΄ βαθμού που βρίσκεται στους 4250 υπό διαθεσιμότητα υπαλλήλων. Την ίδια στιγμή τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης διαδίδουν ότι το 55% των 1400 εκπαιδευτικών του τομέα υγείας που οι θέσεις τους καταργούνται, ενδεχομένως θα μετακινηθούν σε άλλους τομείς (υπουργείο υγείας). Πρόκειται για παραμύθια της χαλιμάς προκειμένου να σπάσει το μέτωπο των απολυμένων. Αυτό το 55% δεν προκύπτει από πουθενά, ούτε φυσικά περιλαμβάνεται στο ν/σ. Την ίδια στιγμή ο Άδωνις Γεωργιάδης προαναγγέλλει 1250 διαθεσιμότητες στο υπουργείο του για φέτος και άλλες τόσες για του χρόνου. Κατά τα άλλα θα μετακινηθούν εκεί οι σε διαθεσιμότητα καθηγητές…

Διαίρει και βασίλευε

Είναι προφανές ότι οι διαρροές περί πιθανής μετακίνησης και οι “εξαιρέσεις”, επιχειρούν να διασπάσουν τον αγώνα κατά των απολύσεων, αφήνοντας προς το παρόν κάποιες κατηγορίες στο απυρόβλητο. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι εξαιρέσεις αυτές ανά πάσα στιγμή μπορούν να αρθούν ή να αντικατασταθούν από άλλες, ανάλογα τι εξυπηρετεί τη διαχείριση των απολύσεων. Όπως και να χει σκόπιμα η κυβέρνηση στην προπαγάνδα της αφήνει ανοιχτά παραθυράκια για εξαιρέσεις αναζητώντας σύμμαχους σε κομμάτια των δημοσίων υπαλλήλων που με την συναίνεσή τους στα κυβερνητικά σχέδια ευελπιστούν ότι θα σώσουν το τομάρι τους. Αυτό ακριβώς επιδιώκει ο Μητσοτάκης όταν την ίδια στιγμή στοχοποιεί όσους δεν έχουν μπει στο δημόσιο με “σκληρό” ΑΣΕΠ. Όπως και να χει οι διαρροές περί εξαιρέσεων και ταυτόχρονα η στοχοποίηση άλλων κατηγοριών ως υψηλού κινδύνου δεν έχει καμία σημασία. Στην πραγματικότητα πρόκειται περί στρατιωτικών ελιγμών της κυβέρνησης γύρω από τα εν δυνάμει θύματά της, προκειμένου να πλευροκοπήσει και να επιτεθεί στο πιο αδύναμο σημείο. Αυτό ακριβώς συνέβη τώρα, όταν επί μήνες στην εκπαίδευση οι πρώτοι στη λίστα της διαθεσιμότητας ήταν οι κλάδοι της πληροφορικής, της φυσικής αγωγής και των ξένων γλωσσών και τελικά το χτύπημα έγινε στις τεχνικές ειδικότητες και στην ολοκληρωτική ισοπέδωση του τομέα υγείας και πρόνοιας.

 Τακτική “ξαφνικός θάνατος”

Αυτό που έχει σημασία είναι ο αιφνιδιασμός και το γενικευμένο σοκ στις γραμμές των εν δυνάμει απολυμένων προκειμένου να σπάσει εντελώς το ηθικό τους και κάθε διάθεση για αντίσταση. Η κυβέρνηση τόσο στην ΕΡΤ όσο και τώρα επιλέγει την ίδια τακτική και θα την συνεχίσει όσο επιβεβαιώνεται επί του πρακτέου. Πρόκειται για μια επίδειξη αμοραλισμού, θράσους και πυγμής. Λένε συνειδητά ψέματα, σπέρνουν φήμες και μετά βαράνε απροειδοποίητα εκεί που κανείς δεν το περιμένει. Είναι προφανές ότι με αυτά τα υποκείμενα δεν μπορεί να υπάρχει καμία συνεννόηση. Κάθε συζητησούλα που γίνεται στα τηλεπαράθυρα των τηλερουφιάνων της για την αξιολόγηση, για το πως θα γίνει ο δημόσιος τομέας πιο αποδοτικός, πως θα εξυπηρετείται ο πολίτης και διάφορες άλλες μαλ…ίες και στις οποίες σαν τους χάννους συμμετέχουν και οι πολιτευτές της αριστεράς, εντάσσεται επίσης στο ίδιο παιχνίδι,αποβλάκωσης του αντιπάλου, προκειμένου να μην είναι σε θέση να αντιδράσει όταν δεχτεί το χτύπημα αφού θα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, της πιθανής εξαίρεσης, των αυξημένων προσόντων και της ενδεχόμενης μετακίνησης.

Γκεμπελισμός με στόχο την τελική ισοπέδωση

Με το ν/σ που όπως όλα δείχνουν θα περάσει την Τετάρτη από τη βουλήτελειώνει οριστικά η μονιμότητα στο στενό δημόσιο τομέα και μαζί της ότι είχε απομείνει από τις εργασιακές σχέσεις της χρυσής μεταπολεμικής περιόδου. Από δω και στο εξής κανένας μα κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να αισθάνεται την ελάχιστη εργασιακή ασφάλεια, γεγονός που τουλάχιστον για το δημόσιο ίσχυε μέχρι χθες. Βάσει του ν/σ με απλές υπουργικές αποφάσεις θα κλείνουν δημόσιοι οργανισμοί, κλάδοι, ειδικότητες θέτοντας σε διαθεσιμότητα όλο το προσωπικό που τους αφορά, ενώ θα μπορούν να γίνονται και απολύσεις τμήματος ενός κλάδου, ύστερα υποτίθεται από αξιολόγηση. Σε αυτές τις συνθήκες και με το νέο πειθαρχικό δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο δεν θα υπάρχει κανένα έλεος.
Παράλληλα η κυβέρνηση με μια ξεδιάντροπη προπαγάνδα, την οποία έχουν πάρει εργολαβία οι κρατικοδίαιτοι πρετεντέρηδες, δημιουργούν ένα απίστευτα αρνητικό κλίμα για τους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι παρουσιάζονται ως βολεμένες “ιερές αγελάδες” οι οποίοι δεν μπορούν να εξαιρούνται από το καθεστώς των απολύσεων “όταν οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα είναι 1,5 εκ.”. Τα τηλεοπτικά φερέφωνα της κυβέρνησης καλλιεργούν συστηματικά την ιδέα ότι για την ανεργία ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι που για χάρη τους έχει εξοντωθεί ο δήθεν υγιής ιδιωτικός τομέας που για να αντεπεξέλθει στους φόρους και τα χαράτσια αναγκάζεται να κλείνει τις επιχειρήσεις και να αυξάνεται έτσι η ανεργία. Ο γκεμπελισμός σε όλο του το μεγαλείο. Οι απατεώνες αραδιάζουν τόσα ψέματα, αντιστρέφουν σε τέτοιο βαθμό την πραγματικότητα που οποιοσδήποτε μένει άφωνος. Στην πραγματικότητα καρφί δεν τους καίγεται για το 1,5 εκ ανέργους. Αυτό που τους απασχολεί είναι να εξοντωνόσουν τώρα και τους δημόσιους που πράγματι μέχρι τώρα ήταν υπό την προστασία της μονιμότητας. Από κει και πέρα δεν υπάρχει η παραμικρή σχέση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα με τη μονιμότητα στο δημόσιο. Εξάλλου ο δημόσιος τομέας ακόμα και στην καπιταλιστική του εκδοχή σκοπό έχει την παροχή υπηρεσιών στα πιο αδύναμα τμήματα του πληθυσμού, μετριάζοντας υποτίθεται τις κοινωνικές ανισότητες που παράγει η ανισοκατανομή του πλούτου. Βεβαίως ο ρόλος αυτός του κράτους που μεσουράνησε στο μεταπολεμικό κράτος πρόνοιας της Ευρώπης δεν θα κρατούσε για πάντα, βάζοντας έτσι κι ένα τέλος στις αυταπάτες της κρατικοπρονιακής αριστεράς του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού.
Είναι αλήθεια ότι τα κανιβαλικά επιχειρήματα των μεγαλοκαναλαρχών συμμάχων της τρόικας και της κυβέρνησης βρίσκουν ευήκοα ώτα σε περιορισμένης αντίληψης ανθρωποειδή που επιπλέον προσέρχονται κατά καιρούς στις κάλπες. Όπως είναι αλήθεια ότι η αστική τάξη μαζί και οι παρατρεχάμενοι της που έχουν συνδέσει την επιβίωσή τους με την επιβίωση των αφεντικών τους υιοθετούν πλήρως τις αυτές κανιβαλικές απόψεις. Επομένως κάθε συζήτηση με συνειδητούς και αποβλακωμένους υποστηρικτές αυτής της πολιτικής είναι εντελώς άχρηστη και άκαιρη, ιδιαίτερα όταν αυτή λαμβάνει χώρα στις στημένες τηλεμαχίες με 6 ρουφιάνους να ζητάνε τα ρέστα από τον συριζαίο τηλεκαρπαζοεισπράκτορα για τα “αίσχη της μεταπολίτευσης που μας έφεραν μέχρι εδώ”.

Τέρμα πια στα παραμύθια

Βεβαίως όταν στα τηλεπαράθυρα οι αντίπαλοι τους είναι οι ψoφοειδείς πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ που εκλιπαρούν τον κάθε Αυτιά και τον κάθε Καμπουράκη για λίγη δημοσιότητα τότε το αποτέλεσμα της τηλεδιαμάχης είναι προδιαγεγραμμένο. Την ώρα που η αληταρία αφήνει τα παιδιά χιλιάδων οικογενειών χωρίς ψωμί,το θέαμα συνδικαλιστών που βαριούνται τη ζωή τους μαζί με αριστερούς βουλευτές που όλη την ώρα απολογούνται για την μεταπολίτευση προκαλεί τουλάχιστον αηδία. Είναι νωπές οι αισχρές δηλώσεις του Σκουρλέτη που ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ λίγες μέρες πριν την πρόταση της ΟΛΜΕ για απεργία στις πανελλαδικές εγκαλούσε την κυβέρνηση, μαζί με τον Τσίπρα, γιατί δεν έφερνε προς ψήφιση για μετά τις εξετάσεις τον νόμο που αύξανε το ωράριο κατά δύο ώρες, υποχρέωνε τους υπεράριθμους εκπαιδευτικούς σε υποχρεωτικές μετατάξεις και πέταγε 10000 αναπληρωτές στο δρόμο. Τι έχουν να πουν τώρα οι δύο αυτοί μαέστροι της φυγομαχίας που μας κάνουν και επιδείξεις κοινής λογικής για να γλείψουν τις πιο καθυστερημένες συνειδήσεις; Είναι ευχαριστημένοι που η κυβέρνηση έστω και τώρα ακολούθησε την προτροπή τους; Τι έχουν να πουν για το timing που η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει 4200 υπάλληλους στον αγύριστο “μετά τις εξετάσεις” για να μην διαταραχτεί ο ψυχικός κόσμος των υποψηφίων στις πανελλαδικές; Τώρα υπάρχουν “προϋποθέσεις” για ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες με γονείς, μαθητές και άλλες συναφής κοινωνικές ομάδες, προκειμένου να αποφευχθεί το μοιραίο, ή έχουν υπόψη τους κάποια άλλη στιγμή για να δοθεί η μάχη; Τι λέτε κύριοι της αριστερής νομιμότητος, τώρα που δεν θα χαθούν και σχολικές ώρες και η κοινωνία δεν θα καθυβρίζει τους καθηγητάς, δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να απευθυνθούν στην κοινωνία; Έχουν να πουν τίποτα οι συγκεκριμένοι ινστρούχτορες της κακιάς ώρας ή εξαντλήθηκαν με τις άνευ σοβαρότητας φλυαρίες τους για συνιστώσες και ενιαίες λίστες στο πρόσφατο και χωρίς αντικείμενο συνέδριό τους;
Το άδειασμα της απεργίας στις πανελλαδικές προκειμένου δήθεν για να διαμορφωθούν ευνοϊκότεροι συσχετισμοί, μαζί και οι αυταπάτες που έσπειραν συνδικαλιστές της εποχής του κοινωνικού συμβολαίου μαζί και η αριστερά της νομιμότητας για την ΕΡΤ (μπούρδες για την EBU, για τις ευρωπαϊκές χώρες που υποχρεούνται να έχουν δημόσια τηλεόραση, τον πρόεδρο να μην υπογράψει την ΠΝΠ, ή το ΣτΕ που διέταξε να πέσει το μαύρο και άλλες αυταπάτες ότι έχει διαρραγεί το κυβερνητικό μέτωπο), έχουν βάλει τις χειρότερες βάσεις για να αντιμετωπιστεί το νέο σαρωτικό κύμα χιλιάδων απολύσεων στο δημόσιο που επιχειρεί η κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι με τις λογικές αυτές κάθε γραμμή άμυνας καταρρέει από τα μέσα με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να κάνει περίπατο. Επιπλέον η γραμμή τη αναβολής της μάχης για μια υποτίθεται καλύτερη συγκυρία στο μέλλον, δεν εξυπηρετεί ούτε καν τον κοινοβουλευτικό αυτισμό της αριστεράς που έχει εναποθέσει τα πάντα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Όχι μόνο γιατί διευκολύνει την κυβέρνηση στην επιβολή της βαρβαρικής πολιτικής της, αλλά και γιατί οι απανωτές ήττες του εργατικού κινήματος αφαιρούν τη βάση ενίσχυσης οποιουδήποτε αριστερού εναλλακτικού σχεδίου, ακόμα και καταγραφής της κοινωνικής δυσαρέσκειας σε αριστερόστροφη κατεύθυνση, όπως συνέβη στις περσινές εκλογές. Σε κάθε περίπτωση οι ήττες αυτές σταθεροποιούν το αστικό μπλοκ εξουσίας και ενισχύουν περαιτέρω την επιρροή της ΧΑ.
Η κυβέρνηση έχοντας περάσει αναίμακτα στα τέλη Μάη από την απεργία που δεν έγινε στις πανελλαδικές εξετάσεις και τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ στα μέσα Ιούνη, και με την νέα σύνθεσή της δείχνει να μην σταματά με τίποτα. Βλέποντας μάλιστα ότι η δημοσκοπική φθορά όχι μόνο είναι ανύπαρκτη αλλά ταλαιπωρεί περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ αποθρασύνεται εντελώς. Ελλέιψει μάλιστα σοβαρού σχεδίου άμυνας δείχνει σχεδόν αήττητη, αποκαθιστώντας γύρω ένα ισχυρό αστικό μπλοκ εξουσίας όχι μόνο με συνιστώσα το γελοίο απόκομμα του Βενιζέλου και του Χρυσοχοίδη αλλά και το μόρφωμα της ΔΗΜΑΡ που ενώ κατηγορείται ανοιχτά ότι εξαιτίας της δεν έγινε η αξιολόγηση αναγκάζοντας τον κακόμοιρο τον Μητσοτάκη να προβεί σε οριζόντιες επιλογές δημοσίων υπαλλήλων προς διαθεσιμότητα, συνεχίζει να αυτοεξευτελίζεται δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι θα στηρίζει την κυβέρνηση και να εκλιπαρεί να μην παυθούν τα πολιτικά τους στελέχη που την υπηρετούν σε μια σειρά υπουργεία.
Όποιος νομίζει ότι η κυβέρνηση αυτή θα φύγει από τη μέση παριστάνοντας τον κακομοίρη στα τηλεπάνελ, ή με τις κλάψες των συνδικαλιστών της δεκάρας που συμπεριφέρονται σαν να έχουν αλτσχάιμερ, είναι ή φαντασμένος ή πουλημένος. Παρομοίως και οι πάσης φύσεως αποτυχημένοι εκτιμητές της ωριμότητας των συνθηκών και των προϋποθέσεων για την κοινωνική αναμέτρηση. Με αυτές τις λογικές το εργατικό κίνημα δεν θα έχει καμία τύχη και η αριστερά θα βρεθεί από το 35% να τρέχει να σωθεί από τις καρπαζιές του φασιστικού υποκόσμου, χωρίς το ηττημένο προλεταριάτο να έχει όρεξη να τρέξει προς βοήθεια. Για να μην ξαναζήσουμε αυτόν τον εφιάλτη πρέπει επειγόντως να αντιμετωπιστεί η κυβέρνηση με τον ίδιο αμοραλισμό και την ίδια σφοδρότητα που αντιμετωπίζει τα υποψήφια θύματά της.
 Αδυσώπητος αγώνας
Είναι αλήθεια ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία σοβαρή γραμμή άμυνας. Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτό δεν μπορεί να υπάρχει καμία ελπίδα για μια διαφορετική προοπτική πέρα από την επανάληψη της πεπατημένης μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του εργατικού κινήματος, τη διάλυση όλων των οργανώσεών του και την κατάρρευση της αριστεράς όλων των ειδών. Η αριστερά από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την Ανταρσύα, όταν χιλιάδες καθηγητές ψήφιζαν απεργία διαρκείας μέσα στις πανελλαδικές έψαχνε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να κηρύξει γενική απεργία αναζητώντας κοινωνικές συμμαχίες στα αποκαΐδια του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Τώρα που η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ κήρυξε γενική απεργία οι κοινωνικές συμμαχίες συνεχίζουν να είναι μια φράση χωρίς περιεχόμενο. Ύστερα από 30 γενικές απεργίες, και την προσμονή των εκατομμυρίων που θα κατέβαιναν στις πλατείες και τους δρόμους για να διώξουν το μνημόνιο, το μοναδικό αποτέλεσμα ήταν μια τρύπα στο νερό. Αυτό που χρειάζεται η εργατική τάξη για να αμυνθεί είναι η αποκατάσταση του κύρους της. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με την αναζήτηση της διεξόδου σε ένα μαζικό σκορποχώρι που δήθεν με τη μαζικότητα του θα εξαναγκάσει την κυβέρνηση σε αναδίπλωση, ή ακόμα και σε παραίτηση. Κανένα τέτοιο σκορποχώρι δεν είναι ικανό όχι να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά ούτε να αντέξει την επίθεση από μια διμοιρία ΜΑΤ.
Όσο το εργατικό κίνημα δεν χτίζει τη δική του ταξική ταυτότητα, κόντρα σε ελληνόπλκηκτους αγανακτισμένους και σε δημοτόμπατσους που τρέχουν πίσω από τη μπακογιάννη και τον κασιδιάρη δεν υπάρχει περίπτωση να υπερασπιστούμε στοιχειωδώς τις γραμμές μας. Στη μάχη αυτή δεν υπάρχει χώρος για οποιονδήποτε δένει την τύχη γλείφοντας τα αφεντικά του και τα φασιστόμουτρα*. Ούτε για αυτούς που θεωρούν ότι μπορούν να τη σκαπουλάρουν εις βάρος κάποιων άλλων που δεν “έχουν τα προσόντα” ή δεν διορίστηκαν με ΑΣΕΠ. Το εργατικό κίνημα για να ξανασταθεί στα πόδια του χρειάζεται ένα παράδειγμα αδυσώπητης αντίστασης. Γύρω από αυτό θα μαζευτούν και οι υπόλοιποι. Εδώ δεν χωράνε πολλές συζητήσεις, ούτε τι λέει η “κοινή γνώμη” της τηλεμαφίας, για όσους δίνουν τον αγώνα. Οι καθηγητές ακόμα και τώρα ακόμα και μετά το άδειασμα της απεργία τους τον Μάη είναι ο μόνος κλάδος αυτή τη στιγμή που γύρω του μπορεί να στηθεί η άμυνα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα. Το καλοκαίρι με κλειστά τα σχολεία μπορούν να γίνουν μόνο προπαρασκευαστικές ενέργειες. Η γενική απεργία της 16ης ιούλη μπορεί να είναι μό9νο μια προειδοποίηση. Τον Σεπτέμβρη όμως μπορούν να γίνουν τα πάντα. Η απάντηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Πάρτε τις απολύσεις πίσω εδώ και τώρα,αλλιώς δεν ξανανοίγουν τα σχολεία. Αν αυτό δεν γίνει συνείδηση στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, αν δεν σταθούν δίπλα στους απολυμένους συναδέλφους τους, τότε ας ζήσουν με το φόβο, χωρίς καμία αξιοπρέπεια περιμένοντας τη σειρά τους και οποιοδήποτε εξευτελισμό τους επιφυλάσσει η κυβέρνηση της τρόικας. Οι επιλογές είναι δυο. Δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος. Ή αγώνας χωρίς επιστροφή, ή συντριβή χωρίς έλεος.
Πολλοί θα πουν ότι οι καθηγητές δεν μπορούν να σηκώσουν όλο το βάρος. Ότι ο αγώνας είναι πολιτικός, ότι πρέπει να μπουν και άλλοι κλάδοι στον αγώνα, ότι οι πολίτες πρέπει να ξεσηκωθούν για να υπερασπιστούν το κοινωνικό κράτος, ότι πρέπει να πέσει η κυβέρνηση, να γίνει μια ακόμα γενική απεργία, ότι πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί κοκ Όλα είναι συμβουλές παντός καιρού αλλά επί του συγκεκριμένου δεν συνεισφέρουν τίποτα, πέρα από την καλλιέργεια της φυγομαχίας και αυταπατών για δυνάμεις που δήθεν έρχονται αλλά δεν τις βλέπουμε ποτέ. Αυτό τη στιγμή το βασικό είναι να συγκροτηθεί υποκείμενο. Ο κλήρος τώρα πέφτει στους καθηγητές. Μόνοι τους; Ναι μόνοι τους. Προς το παρόν μόνοι τους. Χωρίς μαθητές, γονείς, ρώσους και οικοδόμους. Οι συμμαχίες θα χτιστούν μόνο όταν ξεκινήσει ο αγώνας. Αγώνας μέχρι τέλους. Με απεργίες πείνας, με ηρωικές ενέργειες, με καταλήψεις διευθύνσεων (που ήδη γίνονται), με διακοπή κάθε διαύλου επικοινωνίας με τον αντίπαλο, με διαρκές ξεκαθάρισμα των γραμμών του αγώνα από κάθε καραγκιόζη που νομίζει ότι μπορεί να παίζει με το ψωμί των παιδιών χιλιάδων οικογενειών. Με σκληρή γραμμή με το αληταριό των πρωινάδικων και των δελτίων των 8. Όποιος περιφέρεται εκεί για να γλύφει τον Οικονομέα και τον Προτοσάλτε δεν έχει καμία θέση σε ένα τέτοιο αγώνα. Όποιος θέλει να κάνει θέαμα την κακομοιριά του επίσης. Μόνο ο σκληρός αγώνας αποτελεί προϋπόθεση για τη μαζικότητα. Αυτό να το βάλλουν καλά στο μυαλό τους, ειδικά αυτοί που περίμεναν 40 χρόνια να πάρουν την ΟΛΜΕ και τώρα την έχουν στα χέρια τους, χωρίς τον κυβερνητικό συνδικαλισμό να τους “δένει τα χέρια”. Τέλος με την αλλαγή νοοτροπία από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Η εποχή που το κράτος ενδιαφερόταν για τη γνώμη των εκπαιδευτικών και των άλλων δημοσιών υπαλλήλων έχει πλέον τελειώσει. Κάθε προσπάθεια συναλλαγής ή εξεύρεσης μιας μέσης λύσης δεν πρόκειται να έχει καμία τύχη. Το κράτος έκτακτης ανάγκης επιδιώκει ανοιχτά τη συντριβή των προηγούμενων εργασιακών σχέσεων στο τομέα που αφορά της κοινωνικές υπηρεσίες, επιφυλάσσοντας στους εκπαιδευτικούς την ίδια τύχη με τους χαλυβουργούς, τους οικοδόμους και τους εργάτες της ζώνης του Περάματος. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό συνείδηση στους 160000 εργαζόμενους στην εκπαίδευση τόσο καλύτερα για τους ίδιους και το μέλλον των παιδιών τους.

Άντε πάλι με το σοβιετικό κράτος που ακούει στο όνομα Ελλάδα…εκεί που ξεκινά ο αστικός τύπος πεθαίνει η λογική

Άντε πάλι με το σοβιετικό κράτος που ακούει στο όνομα Ελλάδα…εκεί που ξεκινά ο αστικός τύπος πεθαίνει η λογική

Το σενάριο αυτό είναι μάλλον πιο ρεαλιστικό από τις φασον πολιτικές αναλύσεις διάφορων “ανεξάρτητων” δημοσιογράφων.
Τελικά δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά, πέρα του ότι αποτελεί κεντρική γραμμή για τους υπηρέτες του κεφαλαίου εδώ στην Ελλάδα να βαφτίζουν όλες τις παθογένειες του καπιταλισμού “σοβιετικές” έχοντας διττό στόχο, από τη μια να βγάλουν το σύστημα τους[που έχει φτάσει στα όρια του] λάδι, και από την άλλη να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις στον κόσμο που τους ακούει/διαβάζει σχετικά με το τι είναι ο σοσιαλισμός ούτος ώστε να τον δαιμονοποιήσουν στην συνείδηση του. Ο λόγος αυτή τη φορά για το άρθρο του Καισάριου στο Capital.gr, που με τη μέθοδο της καισαρικής εκμαιεύει εντελώς αυθαίρετα συμπεράσματα και κάνει παραλληλισμούς οι οποίοι ούτε μία σχέση έχουν με τον σοσιαλισμό. Παρακάτω πρόκειται να γίνει σχολιασμός μερικών αποσπασμάτων του άρθρου του προκειμένου να φανεί σε τι επίπεδα γελοιότητας φτάνουν τα επιχειρήματα του.
“Το κρατικοδίαιτο κομμάτι του Ελληνικού Σοβιέτ (ήτοι η ελληνική γραφειοκρατική αριστεροσύνη) χορεύει αυτή την εποχή το τελευταίο ταγκό. Σωστά ακούσατε. Κάνουν μια ύστατη προσπάθεια να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, τους μισθούς και τους τίτλους τους. Η τελευταία αυτή προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στο να βρεθεί αρκετό χρήμα προκειμένου να μην χάσουν τα “κεκτημένα”.
Έτσι λοιπόν, πιστεύοντας ότι στην ελληνική οικονομία “λεφτά υπάρχουν”, έχουν αμολήσει χρηματοκυνηγητό με σκοπό να βρουν και το τελευταίο ευρώ, για να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν τόσα χρόνια, που δεν είναι άλλο από το να απομυζούν τον Ελληνικό λαό.
Προφανώς κανείς τους δεν πιστεύει στο ρητό της στήλης, Φόροι που δεν μπορεί να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν, αλλά και “Βεβαιωμένοι” φόροι που δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν θα πληρωθούν. Προφανώς κάνεις τους δεν γνωρίζει την θεωρία του Laffer, σύμφωνα με την οποία όσο μεγαλύτερη η φορολογία, τόσο λιγότεροι οι φόροι. Το Ελληνικό Σοβιέτ όχι μόνο παραγνωρίζει τους κανόνες των μαθηματικών, αλλά έχει έννομο συμφέρον να κάνει το αντίθετο.
Αδιαφορεί τι λένε οι κλασικοί φιλελεύθεροι οικονομολόγοι, η πρακτική εμπειρία των δυτικών οικονομιών των τελευταίων 100 ετών και αδιαφορεί για το ότι παντού ο υπαρκτός σοσιαλισμός έχει αποτύχει. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να φορολογεί, είτε αυτά τα λεφτά υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου… του δικού της θανάτου.”(Πηγή)

Τώρα πως μπορεί κάποιος να παραλληλίζει το ΠΑΣΟΚ [διότι προφανώς για το ΠΑΣΟΚ μιλάει], του Ευρώ και του χρηματιστηρίου με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, πραγματικά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Αλλά ακόμα και με τη λογική του Καισάριου, από πού και ως πού ο “υπαρκτός” λειτουργούσε σύμφωνα με το μότο “να τους ταράξουμε στους φόρους”; Εκτός και αν στο μυαλό του Καισάριου υπαρκτός σοσιαλισμός σημαίνει σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή ένα από τα προσωπεία του καπιταλισμού που καμία σχέση δεν έχει με τον σοσιαλισμό όπως εκφράστηκε από τους κλασικούς του μαρξισμού.
Μιας και επικαλείται όμως τους κλασικούς φιλελεύθερους ο Καισάριος, τόσο αυτοί όσο και οι νεοφιλελεύθεροι υποστηρίζουν μειωμένους φόρους, όχι για τις μάζες, αλλά για τους επιχειρηματίες, κάτι που έτσι και αλλιώς συμβαίνει στην χώρα μας εδώ και χρόνια και μάλιστα με την ψαλίδα να ανοίγει συνεχώς εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Ας δούμε όμως και μερικά στατιστικά:
” Σε σχέση με τα φορολογικά έσοδα από την άμεση φορολογία, το 72,3% προέρχεται από φόρους που καταβάλλουν φυσικά πρόσωπα (εκ των οποίων το 55,5% από μισθωτούς και συνταξιούχους και το 15,8% από τα λοιπά φυσικά πρόσωπα) και μόλις το 28,7% από νομικά πρόσωπα.” (Πηγή)
Έτσι λοιπόν κατανέμονται τα φορολογικά βάρη στην Ελλάδα, το κύριο μέρος το πληρώνουν μισθωτοί και συνταξιούχοι, εκείνοι δηλαδή που με τον ιδρώτα τους έχουν παράξει και παράγουν τον πλούτο, και τα νομικά πρόσωπα τα οποία κατέχουν αυτόν τον πλούτο, επιβαρύνονται με μόλις το 28/100.
Και παρότι το Capital.gr παραπονιέται για τη φορολόγηση του κεφαλαίου στην Ελλάδα(γιατί αυτήν την φορολόγηση εννοεί κάποιος φιλελεύθερος όταν αναφέρεται στους “κλασικούς”), αυτή στην πραγματικότητα βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συγκεκριμένα:

” Η συνολική φορολογική επιβάρυνση της Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένων και των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης) ως προς το ΑΕΠ, το 2009, ήταν στο επίπεδο του 30,3%, αρκετά χαμηλότερα από το μέσο όρο των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (35,8%). Επίσης, η Ελλάδα κατείχε το χαμηλότερο ποσοστό για τις χώρες της ζώνης του ευρώ, στις οποίες ο μέσος όρος ήταν 36,5%.”
Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη η φορολογική επιβάρυνση παραμένει σχετικά σταθερή, στην Ελλάδα διαπιστώνονται τρεις ουσιαστικά φάσεις. Στην πρώτη φάση, έως και το 2000, υπάρχει ενίσχυση της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης. Στη δεύτερη φάση, που διαρκεί έως και το 2004, η συνολική φορολογική επιβάρυνση μειώνεται και αποκλίνει περαιτέρω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Στην τρίτη φάση, έως και το 2008, η φορολογική επιβάρυνση παραμένει σταθερή, ενώ έκτοτε μειώνεται εκ νέου λόγω της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης.” (Πηγή)
Δηλαδή με τη λογική του Καισάριου οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι περισσότερο σοβιετικές από τη δική μας. Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη και τις περαιτέρω διευκολύνσεις εξαιτίας της κρίσης για την προσέλκυση επενδυτών(ΣΔΙΤ, FAST TRACK, σφαγή εργασιακών και μισθών), η χώρα μας έχει μετατραπεί όχι μόνο σε φορολογικό αλλά και σε επενδυτικό παράδεισο για τα δεδομένα της ευρωπαϊκής ένωσης.
Όμως για τον λαό δεν μειώνεται η φορολογική επιβάρυνση, δεν χρειαζόμαστε καν στατιστικά για αυτό, το αποδεικνύουν τα χαράτσια, η φορολόγηση των ανέργων, η αύξηση των φόρων μέσα από τα τιμολόγια της ΔΕΗ και άλλων υπηρεσιών, η αύξηση του ΦΠΑ κ.α. Άρα η πλουτοκρατία όχι μόνο γλιτώνει φόρους, αλλά αυτοί οι φόροι μετακυλούν στους χαμηλόμισθους και τους οικονομικά αδύναμους. Συγκεκριμένα:
“Όπως αναφέρει η ΓΣΕΕ, μισθωτοί και οι συνταξιούχοικατέβαλαν ως άμεση φορολογία 6,5 δισ. ευρώ, 47,9% (2009), 6,9 δισ., 52,6% (2010),7,1 δισ. ευρώ, 55,5% (2011), ενώ οι επιχειρήσεις κατέβαλαν ως άμεση φορολογία4,7 δισ. ευρώ, 35,1% (2009), 4,1 δισ., 30,7% (2010), και 3,6 δισ. ευρώ, 28,7%(2011).” (Πηγή)
Συμπληρωματικά:

“Οσον αφορά τη διάρθρωση των φορολογικών εσόδων, διαπιστώνεται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ελλάδα προέρχεται από την έμμεση φορολογία. Μάλιστα, το χάσμα ανάμεσα σε άμεσους και έμμεσους φόρους είναι πολύ μεγαλύτερο στην Ελλάδα σε σχέση με το μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Προκύπτει, δηλαδή, ότι συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα σε μεγαλύτερο βαθμό επιβαρύνει τους πολίτες της με την κοινωνικά άδικη έμμεση φορολόγηση παρά με άμεσους φόρους, που μπορεί να είναι αναδιανεμητικοί και κοινωνικά δίκαιοι.
Στην Ελλάδα, οι άμεσοι φόροι είναι περίπου στο ήμισυ του μέσου όρου της Ε.Ε. 15, αποτελώντας κατά αυτό τον τρόπο τον κύριο λόγο για την ελλειμματική σχέση των δημόσιων εσόδων στην Ελλάδα με τα αντίστοιχα των χωρών της Ε.Ε. (Πηγή)
Δηλαδή ο λόγος που τα δημόσια ταμεία είναι μείον, δεν είναι οι “παχυλοί” μισθοί και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και των άλλων μισθωτών(αυτοί πληρώνουν και έμμεσους και άμεσους φόρους αναγκαστικά και δεν μπορούν να κρυφτούν), αλλά οι φοροαπαλλαγές των νομικών προσώπων όπως είναι για παράδειγμα το εφοπλιστικό κεφάλαιο που απολαμβάνει 60 ειδικών φοροαπαλλαγών.
Σε ποίο από τα σοσιαλιστικά κράτη του “υπαρκτού” κύριε Καισάριε συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, πείτε μας παρακαλώ; Υπήρχαν στην ΕΣΣΔ παραγωγικά μέσα που να άνηκαν σε ιδιώτες και δεν το ήξερα; Πως λοιπόν εσείς κάνετε τέτοιες αυθαίρετες συγκρίσεις; Πως παρομοιάζετε μια χώρα που ξεσκίζει στους φόρους τους πολλούς για την ευημερία των λίγων καπιταλιστών με μια χώρα που είχε καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την είχε μετατρέψει σε κοινωνική περιουσία; Στα δικά μου μάτια, και στα μάτια κάθε λογικού ανθρώπου, το “ελληνικό σοβιέτ” μια χαρά ακολουθεί τους κανόνες των κλασικών αλλά και των νέων φιλελεύθερων. Στην σοβιετική Ελλάδα η εκπαίδευση, η υγεία, η ψυχαγωγία, η στέγαση, η ενέργεια και άλλα πολλά, που στις χώρες του υπαρκτού θεωρούνταν πριν από πολλές δεκαετίες δεδομένα, είναι σήμερα όνειρα απατηλά για τις λαϊκές οικογένειες. Και όλα αυτά για να μετατεθεί η κρίση από τα σαλόνια της πλουτοκρατίας που τη δημιούργησε, στις πλάτες του λαού που πάντα πληρώνει το λογαριασμό σε καθεστώς καπιταλισμού, ασχέτως με ποιό προσωπείο παρουσιάζεται αυτός(σοσιαλδημοκρατικό, φιλελεύθερο, φασιστικό ή άλλο).
Το κρατικοδίαιτο κομμάτι που λέτε λοιπόν κύριε Καισάριε, όσον αφορά στη χώρα μας αλλά όλες τις καπιταλιστικές χώρες του κόσμου, είναι πέρα και πάνω από όλα η ολιγαρχία του πλούτου. Κάποια ψίχουλα από το μεγάλο φαγοπότι φυσικά, απορροφούνται και από το πολιτικό τους προσωπικό για τις υπηρεσίες τους. Άλωστε χωρίς τις εγγυήσεις και τις διευκολύνσεις που του προσφέρει το αστικό κράτος δεν θα μπορούσε να είχε υπάρξει ο καπιταλισμός, όσο και αν οι φιλελεύθεροι του συρμού προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Και συνεχίζει ο Καισάριος:
“Αυτό το κρατικοδίαιτο κομμάτι της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας θα πρέπει να εξαλειφτεί. Είναι η ίδια κάστα γραφειοκρατών που απαρτίζουν και την ΕΡΤ και είναι οι ίδιοι που εμποδίζουν οποιαδήποτε προσπάθεια προόδου, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση θέλει πράγματι να αλλάξουν τα πράγματα (που δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός το πιστεύω λιγότερο).” (Πηγή)
Την ώρα όμως που η κυβέρνηση κλείνει τη δημόσια τηλεόραση απολύοντας χιλιάδες ανθρώπους, προστατεύει τους καναλάρχες των ιδιωτικών καναλιών με πολλούς τρόπους. Έχουμε και λέμε:
“Με ένα άρθρο 8 αράδων σε πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 31ης Δεκεμβρίου 2012, η κυβέρνηση ανέστειλε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την υποχρέωση των ιδιωτικών καναλιών να καταβάλουν φόρων 20% επί των τηλεοπτικών τους διαφημίσεων.” (Πηγή)
Την ίδια στιγμή το κράτος στην ουσία επιδοτεί τα ιδιωτικά κανάλια μετακυλώντας το κόστος εγκαταστάσεων του τεχνικού εξοπλισμού στους δήμους αλλά και παραχωρώντας τη χρήση τεχνικού εξοπλισμού της ΕΡΤ σε αυτούς:
Οι τελικές διευκολύνσεις
Τώρα που εξασφαλίστηκε ο μονοπωλιακός έλεγχος των συχνοτήτων, θα πρέπει να μειωθούν και οι δαπάνες του γνωστού αναδόχου. Η εκτιμώμενη πληθυσμιακή κάλυψη από τα 156 κέντρα εκπομπής εκτιμάται στο 96,2 %. Τι γίνεται λοιπόν με το υπόλοιπο ποσοστό του πληθυσμού, όπου μπορεί να απαιτηθούν άλλα 300 σημεία εκπομπής με μικρούς αναμεταδότες; Ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος που θα έπρεπε να βαρύνει τον ανάδοχο;
Η συνταγή είναι γνωστή και έχει εφαρμοστεί κατά κόρον τα τελευταία χρόνια: Μετακυλίουμε το κόστος που έπρεπε να πληρώσει ο ιδιώτης ανάδοχος (Digea) στον πολίτη. Στη σελίδα 43 των προδιαγραφών αναφέρεται ότι ο ανάδοχος οφείλει να συνεργάζεται με Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης οι οποίοι θα προτίθενται να αναλάβουν το κόστος των αναγκαίων αναμεταδοτών!
Σε άλλο δε σημείο, υποχρεώνει την ΕΡΤ να προσφέρει τους ιστούς των κεραιοσυστημάτων της για υποχρεωτική συνεγκατάσταση με τον ιδιώτη ανάδοχο! (Πηγή)
Η ίδια η ΕΡΤ από το 2010 όχι μόνο δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό αλλά είναι και κερδοφόρα(όπως άλλωστε κερδοφόρος ήταν και ο ΟΤΕ, ο ΟΠΑΠ, αλλά και τόσες άλλες δημόσιες υπηρεσίες που πούλησαν η πρόκειται να πουλήσουν). Ας δούμε και τα σχετικά νούμερα:
Η ΕΡΤ παραμένει ήταν κερδοφόρος το 2011 και συνέχισε να παρουσιάζει έσοδα ύψους 36 εκατ. ευρώ το 2012. Το ανταποδοτικό τέλος είναι καθοριστικό για τη λειτουργία της εταιρείας καθώς συνιστούσε το 94,2% των εσόδων της, με τις διαφημίσεις και τις χορηγίες να έχουν υποχώρησε στο 4,14% ,τα λοιπά έσοδα στο 1,2% και οι πωλήσεις της Ραδιοτηλεόρασης στο 0,46%.
Φυσικά κριτήριο αξιολόγησης για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν μπορεί να είναι το κέρδος αλλά το τι προσφέρει στον λαό, όμως εδώ εστιάσαμε στα οικονομικά αφού ακόμα και μέσα από το δικό τους, οικονομικίστικο πρίσμα, δεν δικαιολογείται το ξεπούλημα της ΕΡΤ ως ζημιογόνου.
Ας δούμε όμως πόσο μας κοστίζουν τα ιδιωτικά κανάλια:

“Στην τηλεόραση-χρηματιστήριο, ο διαφημιστικός χρόνος πωλείται ανά δευτερόλεπτο. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, κάθε κανάλι μπορεί ανά ώρα να πουλήσει 12 λεπτά, ήτοι 720 δευτερόλεπτα. Η τιμή διαμορφώνεται ανάλογα με τη ζήτηση που υπάρχει και από τη διαθεσιμότητα του τηλεθεατή – μικρή στην πρωινή ζώνη, ανεβαίνει στο λεγόμενο «prime time», μετά τις 9 το βράδυ, δηλαδή, και στην κύρια ζώνη ενημέρωσης. Το κόστος παραγωγής ανεβάζει και την τιμή του διαφημιστικού χρόνου. Πράγμα που σημαίνει ότι μέσω του διαφημιζομένου το μάρμαρο της ακριβότερης παραγωγής, εμμέσως πλην σαφώς, ο καταναλωτής το πληρώνει. Πόσο κοστίζει στον διαφημιζόμενο το δευτερόλεπτο που θα πληρώσουμε εμείς αγοράζοντας το προϊόν του; Στην πρωινή ζώνη, ένα πετυχημένο πρωινάδικο κοστίζει 25-30 χιλ. ευρώ· στο prime time, ένα επεισόδιο ενός πετυχημένου σίριαλ κοστίζει 120-140 χιλ. ευρώ. Το πρωί, το δευτερόλεπτο, κατά μέσον όρο, τιμάται 18 ευρώ· στη βραδινή ζώνη, 60.
Πριν από την οικονομική κρίση, το διαφημιστικό κόστος που μετακυλιόταν κατά μέσον όρο στην τιμή αγοράς για τον καταναλωτή υπολογιζόταν για ένα αυτοκίνητο μεσαίου κυβισμού 400 ευρώ ανά μονάδα πώλησης, ενώ σ’ ένα αναψυκτικό ή ένα γιαούρτι το ποσοστό του κόστους έφτανε το 4% της τιμής αγοράς του προϊόντος. «Το κόστος που καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής στην τιμή αγοράς του προϊόντος κυμαίνεται, ανάλογα με την κατηγορία του προϊόντος, από 4 ώς 12%» λέει ο καθηγητής στο τμήμα Media και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μανώλης Χαιρετάκης.” (Πηγή)
Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε το σαμποτάρισμα της ΕΡΤ από την ίδια την κυβέρνηση στην διεκδίκηση των διαφημιστικών πακέτων, το χάρισμα ή την αδιαφορία για την είσπραξη των χρεών των ιδιωτικών καναλιών προς το δημόσιο κλπ, συνειδητοποιούμε ότι σκοπός του υπαρκτού σοσιαλισμού της Ελλάδας είναι το σαμποτάρισμα του δημόσιου τομέα και η ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας…;!;!;!
Παρότι άρθρα όπως αυτό του Καισάριου, και παλιότερα του Στούπα του Μελέτη Μελετόπουλου και άλλων δεν θα μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους σε έναν υγιή κόσμο παρά μόνο ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας τελευταίας διαλογής, στον δικό μας κόσμο των διαστρεβλωμένων συνειδήσεων σίγουρα την κάνουν τη ζημιά τους με τη συνεχή και χρόνια επανάληψη και τον συντονισμένο βομβαρδισμό. Πραγματικά είναι πολύ βαρετό για κάποιον να απαντάει σε τέτοιες ηλιθιότητες/αθλιότητες, αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να τα αφήνουμε αναπάντητα όλα αυτά διότι μόνο με το ξεμπρόστιασμα τους(από ότι μέσο διαθέτουμε) μπορεί να περιοριστεί η ζημιά και ο αντίκτυπος που έχουν στην κοινωνία. Ένα είναι βέβαιο πάντως, πως κάποια μέρα όλοι αυτοί οι γυμνοσάλιαγκες της “δημοσιογραφίας” θα πνιγούν στα ίδια τους τα ξερατά και τότε ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι θα αρχίσουν να αναζητούν την αλήθεια.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

TOP READ