24 Ιουν 2013

Μάθετε πως να απαντάτε σε βλάκες για το κλείσιμο της ΕΡΤ

Μάθετε πως να απαντάτε σε βλάκες για το κλείσιμο της ΕΡΤ
 Posted  by 2310net
Αν προσπαθήσετε, που θα το έχετε ήδη κάνει, να συζητήσετε σοβαρά με κάποιο γνωστό σας για το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι πολύ πιθανό να ακούσετε διάφορα επιχειρήματα, τα οποία το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι η βλακεία είναι άβυσσος και μέσα της χάνονται ακόμα και οι καλοπροαίρετοι. Σταχυολογώ:

-         Καλά την έκαναν και την έκλεισαν, όλοι με βίσμα είχαν μπει

-         Και που υπήρχε δεν έβλεπα, οπότε δεν με νοιάζει

-         Ωραία, τόσο καιρό την πληρώναμε τζάμπα. Τώρα θα ξεφουσκώσει ο λογαριασμός της ΔΕΗ

-         Αφού ήταν παπαγαλάκια της κυβέρνησης, τι σε νοιάζει;

-         Για το Άλτερ γιατί δεν έγιναν τα ίδια και τώρα φωνάζουν όλοι;

-         Ήταν κοπρόσκυλα και δεν δούλευαν. Όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν όλα.

-         Αφού είπε η κυβέρνηση ότι θα την ξανανοίξει, πως κάνουν έτσι;

-         Καλά εσύ δεν έκραζες την ΕΡΤ για τη Γιουροβίζιον;

-         Στον ιδιωτικό τομέα απολύονται χιλιάδες κάθε μέρα. Δεν βλέπω κανέναν να ασχολείται με αυτούς.



Η βλακεία δεν έχει όρια, όπως όλοι γνωρίζουμε. Επίσης γνωρίζουμε ότι η υπομονή έχει όρια. Για να μην τα εξαντλήσετε, προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε την βλακεία όπως της αξίζει: Τρολάρετέ την! Παρακάτω προτείνονται ορισμένες απαντήσεις στα παραπάνω επιχειρήματα:



- Καλά αυτούς τουλάχιστον τους διόρισαν. Εσύ που ψήφιζες τζάμπα τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δεν αισθάνεσαι λίγο μαλάκας;

- Ούτε εγώ έχω δει το αγροτικό ιατρείο του χωριού σου, οπότε δεν με νοιάζει αν το κλείσουν

- Αλήθεια ε; Και που σκοπεύεις να επενδύσεις αυτά που θα γλιτώσεις από την ΕΡΤ;

- Ενδιαφέρομαι για την ισορροπία της φύσης και αγαπώ τα σπάνια πτηνά

- Γιατί δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς Μπήλιω Τσουκαλά

- Και μετά ποιον θα έχεις να βρίζεις;

- Ε, άμα το είπε η κυβέρνηση θα γίνει. Έχεις δίκιο, μαλακία μου που αγχώνομαι

- Καλά εσύ δεν αγχωνόσουν αν θα πλασαριστεί ο Αγάθωνας στην πεντάδα;

- Καλά εσύ δεν μου έλεγες ότι σε έπρηζα πέρυσι με τους Χαλυβουργούς;

Η … αριστερά του κ. Βαρουφάκη !

Η … αριστερά του κ. Βαρουφάκη !

Ή, αλλιώς, θα μπορούσε να πει κανείς “άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους … εχθρούς” !

Ο κ. Βαρουφάκης το λοιπόν, μαζί με ένα άλλον καθηγητή ονόματι James K. Galbraith (καθηγητές και οι δύο στο Πανεπιστήμιο του Τέξας των ΕΠΑ, σε άρθρο τους στην Ν.Υ.Τ., όπου προσπαθούν να “πείσουν” την αμερικάνικη κοινή γνώμη (προφανώς και όχι μόνον) ότι δεν είναι … κακό πράγμα να αναλάβει την κυβέρνηση στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο κ. Τσίπρας (όπως τους ονομάζει η ελληνική … αριστερά), καταφεύγει μεταξύ άλλων και στα παρακάτω … επιχειρήματα:

- Η κρίση θα μπορούσε να “ρίξει” την ελληνική κυβέρνηση (σ.σ. προφανώς την … δεξιά) και να φέρει στην εξουσία την αριστερή (σ.σ. με τον όρο “αριστερή” εννοεί τον … ΣΥΡΙΖΑ) αντιπολίτευση.

- Αυτό (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί στην εξουσία) δεν θα ήταν κακό πράγμα για την Ευρώπη ή τις Ενωμένες Πολιτείες.

 - Σε αυτή τη μάχη (σ.σ. με αφορμή την ΕΡΤ και γενικά των πολιτικών που εφαρμόζονται) ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η εναλλακτική λύση κι ο κ. Τσίπρας έχει την ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός. Αν πετύχει, τίποτα το ουσιαστικό (το ζωτικό) δεν θα αλλάξει για της Ενωμένες Πολιτείες.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να φύγε από το ΝΑΤΟ ή να κλείσει τις αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις.

- Το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι η Ευρώπη και ο κ. Τσίπρας δεν θα ήθελε με τίποτα να ξεκινήσει μια διαμάχη με την Ουάσιγκτον.  Μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα προχωρούσε σε μεταρρυθμίσεις για την σωτήρια του ευρωπαϊκού σχεδίου και αυτό θα ήταν μόνο για το καλό των ΕΠΑ !

Το λοιπόν !
Αγαπητοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ,
Αγαπητέ κ. Τσίπρα,
μία μόνο επιλογή έχετε:
“Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο … Αντρέας” !!!
Οι ΕΠΑ σας περιμένουν με … ανοιχτές αγκάλες !
Οι διάφοροι  … “αριστεροί” φίλοι σας, σας ανοίγουν τον δρόμο !
Περπατείστε τον …

Μια χάρη μόνο, σας ζητάμε:
Αφήστε τον ελληνικό λαό ήσυχο !
ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΗΣΥΧΟΥΣ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !

υ.γ.: ολόκληρο το άρθρο εδώ !

ΑΝΕΡΓΟΑΦΡΑΓΚΕ, ΛΕΥΤΕΡΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ!!! ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ

ΑΝΕΡΓΟΑΦΡΑΓΚΕ, ΛΕΥΤΕΡΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ!!! ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ...

Η εξέγερση του Σπάρτακου ...2013 π.χ

Η εξέγερση του Σπάρτακου ...2013 μ.χ

ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ!!! 






Εδώ και πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, εξεγέρθηκαν οι καταπιεσμένοι δούλοι υπό την ηγεσία του Σπάρτακου, ενάντια στους δουλοκτήτες στην Ιταλία. 

Ήταν μία από τις πιο ισχυρές εξεγέρσεις της Ιστορίας. 

Με αυτήν την εξέγερση, οι δούλοι δημιούργησαν ένα σύμβολο, τόσο για το δικό τους απελευθερωτικό αγώνα όσο και για τους μελλοντικούς απελευθερωτικούς αγώνες των καταπιεσμένων τάξεων. 


Με την ταξική τους πάλη υπερασπίζονταν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ενάντια στην κοινωνική καταπίεση και εκμετάλλευση. 

Ο κόσμος της δόξας και του πλούτου βρισκόταν σε αντιπαράθεση με τον κόσμο της φτώχειας, της ανάγκης και της εξαθλίωσης. 


Το μεγαλείο και η ευημερία της Ρώμης στηρίζονταν στην εργασία των δούλων και ελευθέρων, που είχαν περιέλθει στη φτώχεια. 


Οι δούλοι πάλευαν ενάντια σε μια οργάνωση της κοινωνίας που είχε μετατρέψει την ελευθερία σε προνόμιο των ιδιοκτητών και έβλεπε το δούλο μόνο σα μέσο παραγωγής, σαν ένα «ομιλούν εργαλείο».


Οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού αναγνώριζαν τη μεγάλη σημασία της εξέγερσης του Σπάρτακου και τις ιδιαίτερες ηγετικές ικανότητές του. 

 Ο Καρλ Μαρξ σημείωνε σε γράμμα του στον Φρίντριχ Ενγκελς στις 27 Φλεβάρη 1861 τα εξής: 


«Ο Σπάρτακος εμφανίζεται σαν η πιο φημισμένη μορφή που ανέδειξε όλη η αρχαία ιστορία. 

Ένας μεγάλος στρατηγός (όχι ένας Γαριβάλδης), ευγενής χαρακτήρας, πραγματικός εκπρόσωπος του αρχαίου προλεταριάτου». 


Τέτοιες κρίσεις περιλαμβάνονται στο Βιβλίο του Ρ. Γκίντερ που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».



ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΟΑΦΡΑΓΚΙΑ.
ΔΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΔΟΥΛΟΙ, ΜΑ ΛΕΥΤΕΡΟΙ!!!
ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ, ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΓΕΡΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΜΑΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, 
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ, ΚΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ...  

Για το πώς θα οργανωθούμε και πώς θα πορευτούμε ενάντια στους σύγχρονους δουλοκτήτες, ώστε ν' απαλλαγούμε μια για πάντα από δαύτους, ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΕΔΩ, κι ΕΔΩ, γιατί εδώ είναι το κουράγιο και τ' απάγκιο μας  ΑΣ ΤΟ ΓΙΓΑΝΤΏΣΟΥΜΕ!!!

 Αναρτήθηκε από ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ  στις

ο Περιφερειάρχης επέμενε



ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Λ.Σ. ΤΗΣ ΠΙΝ

Η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ιονίων Νήσων στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς τις 22 και 23 Ιουνίου δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας. Ήταν 19 παρόντες στους 41 Περιφερειακούς Συμβούλους. Απουσίαζαν οι περισσότεροι Περιφερειακοί Σύμβουλοι της πλειοψηφίας (14 από τους 25). Ενώ ήταν γνωστοί οι λόγοι που είχαν προβάλει για την απουσία τους οι περισσότεροι απόντες Περιφερειακοί Σύμβουλοι, ο Περιφερειάρχης επέμενε στην πραγματοποίηση της Συνεδρίασης. Έτσι, παρουσιάστηκε το φαινόμενο η πλειοψηφούσα παράταξη της ΝΔ που διαθέτει άνετη πλειοψηφία (25 συμβούλων στους 41) να μην μπορεί να συσπειρώσει ούτε την πλειοψηφία των Συμβούλων της. Η ίδια περίπου κατάσταση, δηλαδή οριακή απαρτία και πολλές απουσίες Συμβούλων της πλειοψηφίας, έχει συμβεί στις τελευταίες 3 συνεδριάσεις του Π.Σ.

Θεωρούμε ότι η μη πραγματοποίηση του Π.Σ. ήταν μεθόδευση του Περιφερειάρχη για να μη συζητηθούν σημαντικά θέματα στα οποία δεν ήταν σίγουρος ότι θα γινόταν αποδεκτή η θέση του.  Τέτοια θέματα είναι:  οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων υποδομών και εκτάσεων, η πυροπροστασία, το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι δρομολογήσεις πλοίων στην Κεφαλονιά κ.α. Τα τρία πρώτα τα έχει προτείνει η Λαϊκή Συσπείρωση και είχαν ενταχθεί στην ημερήσια διάταξη της διήμερης συνεδρίασης. 

Είναι κοινός τόπος ότι η πλειοψηφούσα παράταξη της ΝΔ διέρχεται πολιτική κρίση εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, αλλά και της πολιτικής που  εφαρμόζει στην Περιφέρεια: αποδέχεται την πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης, αποδέχεται και στηρίζει με τον τρόπο της τις μεγάλες περικοπές στις θεσμοθετημένες χρηματοδοτήσεις, δεν διαμαρτύρεται, ούτε κινητοποιεί το λαό. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής της είναι να μην ικανοποιούνται στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες για τις οποίες έχει την ευθύνη η περιφέρεια. Στην πλειοψηφία του Π.Σ. εκφράζονται και αντανακλώνται διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η διογκωμένη λαϊκή δυσαρέσκεια επιδρά και αντανακλάται σε περιφερειακούς συμβούλους που με την αποχή τους από τις συνεδριάσεις, θεωρούν ότι εκφράζουν μια κάποια αντίθεση στην κυβερνητική πολιτική και σε ενέργειες του περιφερειάρχη. Όμως, μια τέτοια στάση αποχής δεν είναι αποτελεσματική απέναντι στην κυβερνητική λαίλαπα. Απαιτείται πλήρης διαχωρισμός από αυτήν την πολιτική και συμπόρευση με το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα, με τη Λαϊκή Συμμαχία.

Ο λαός και η νεολαία των Ιόνιων Νησιών μπορούν να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα για τη στάση της πλειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου, να ενταχθούν στο μαζικό λαϊκό κίνημα, να απαιτήσουν από την Κυβέρνηση και την Περιφερειακή Αρχή λύσεις σε οξυμένα προβλήματά τους, να αγωνιστούν για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της Ε.Ε. και της Κυβέρνησης, να παλέψουν για φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση με ανατροπή του σάπιου Καπιταλιστικού Συστήματος.


                                                                                        24/6/13

Λαϊκή Συσπείρωση Ιονίων Νήσων

Η χαμένη τιμή της νομιμότητας στις οθόνες

Η χαμένη τιμή της νομιμότητας στις οθόνες

Το κείμενο αναδημοσιεύεται παρά τις διαφωνίες σε επί μέρους σημεία του, ως ένας ενδιαφέροντας προβληματισμός, που σε άλλα του σημεία συμπίπτει και με τα δικά μου συμπεράσματα.
Τα link είναι προσθήκη του fadomduck2.
___
Από τις απαρχές της κρίσης είχαμε τονίσει πως το περιεχόμενο της είναι πρωτίστως η αλλαγή ανάμεσα στις τάξεις και πως μόνο αδαείς ή πολιτικοί απατεώνες δεν καταλάβαιναν πως η επιβολή νέων σχέσεων εκμετάλλευσης, οι πολιτικές βίαιης υποτίμησης της αξίας της εργατικής δύναμης, το τσάκισμα των όποιων κοινωνικών δικαιωμάτων, αφενός αποτελούσαν τη μόνη αστική απάντηση στην κρίση, αφετέρου θα παρήγαγαν αντίστοιχες αλλαγές στο πολιτικό-νομικό εποικοδόμημα, στο ίδιο το κράτος. Σε αυτό το πλαίσιο κάθε παραβίαση από τη μεριά των αφεντάδων της αστικής νομιμότητας δε θα έπρεπε να ιδωθεί ως εκτροπή από κάποια εξιδανικευμένη δημοκρατία, αλλά ως στιγμή μετάβασης στη νέα νομιμότητα.

Αυτές οι παραδοχές δε σήμαιναν κι ούτε σημαίνουν πως μένουμε αδιάφοροι στις μετατοπίσεις στο εσωτερικό του κράτους, ούτε πως η πολιτική είναι η επανάληψη θεωρητικά ορθών θέσεων για την ταξικότητα του κράτους κτλ. Η παραδοχή όμως πως η κρίση επαναφέρει στο προσκήνιο όλες τις λησμονημένες εκκρεμότητες που η χυδαία ανάπτυξη είχε απωθήσει, πως η μετάβαση σε ένα κράτος έκτακτης ανάγκης είναι η πολιτική έκφραση του μονομερούς ταξικού πολέμου που λαμβάνει χώρα στην κοινωνία των ιδιωτών,είναι το απαραίτητο εργαλείο για να αντιληφθούμε την πραγματικότητα πέρα από βλακώδεις ωραιοποιήσεις ή δισταγμούς δειλών. Αυτές οι επώδυνες συνειδητοποιήσεις είναι η αναγκαία συνθήκη για κάθε σοβαρή θεωρητική και πρακτική κριτική του καπιταλισμού από τη σκοπιά των καταπιεσμένων και δίχως αυτές, όλα τα υπόλοιπα είναι από ανέξοδες επαναστατικές ρητορικές, μέχρι συνειδητές παραλλαγές της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Γιατί τα (ξανα)λέμε όλα αυτά; Επειδή καθώς διανύουμε την 13η μέρα κινητοποιήσεων στην Ερτ, βλέπουμε να αναδύονται αυτούσια (και δυστυχώς προς το παρόν κυρίαρχα) όλα τα ιδεολογικά σχήματα της προηγούμενης περιόδου που συσκοτίζουν την πραγματικότητα κι αποτελούν συνταγή αποτυχίας: «η κυβέρνηση είναι αδύναμη κι απομονωμένη, όλος ο λαός είναι μαζί μας, είμαστε οι νόμιμοι υπερασπιστές της νομιμότητας» κτλ, συμπληρωμένα από μια αβάσταχτη εξιδανίκευση της Ερτ που απόιδεολογικός μηχανισμός του κράτους (τι να κάνουμε αυτό είναι) παρουσιάζεται περίπου ως φορέας αντίστασης στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Εμείς δε θεωρούμε πως για να δοθεί με σοβαρότητα η μάχη ενάντια στους βοναπαρτισμούς της κυβέρνησης πρέπει η Ερτ να εμφανιστεί ως κάτι που δεν ήταν ποτέ. Ούτε θεωρούμε πως η δημοκρατία (;) επλήγηόταν έπεσε το “μαύρο στους δέκτες” και επομένως αυτό που αντιστοιχεί είναι μια αφηρημένη υπεράσπιση της δημοκρατικής ομαλότητας. Η απονέκρωση του κοινοβουλίου, οι επιστρατεύσεις, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αυτή η αποθέωση της εκτελεστικής εξουσίας δεν είναι πληγές της -αστικής- δημοκρατίας; Η ενίσχυση, ιδεολογική και πολιτική, της  αστυνομίας, ο Ξένιος Δίας και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης,  η πριμοδότηση των ναζιστών, η όσμωση αναμεταξύ τους, οι επιθέσεις στα αναρχικά στέκια και σε αντιφασίστες, η εμφανής μονομέρεια της κρατικής νομιμότητας, η παράνομη κράτηση του Κώστα Σακκά δεν πλήγωσαν τη “δημοκρατία”; Μάλλον τόσες  πληγές συνθέτουν μια νέα εκδοχή αστικής δημοκρατίας που μονιμοποιεί κι άρα νομιμοποιεί την έκτακτη ανάγκη. Με αυτή την έννοια  ο αγώνας στην Ερτ δεν έχει καμία προοπτική επιτυχίας ή νίκης όσο δεν εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο και παραμένει αυτοαναφορικός.

Επί τρία χρόνια το παρόν της κρίσης έχει δείξει πως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο αντιφατική από τέτοιες υπεραπλουστεύσεις. Οι ταξικοί αγώνες της περιόδου ανεξάρτητα από τη μαζικότητα ή τη μαχητικότητά τους δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την οικοδόμηση ενός κράτους έκτακτης ανάγκης. 

Δεν ισχυριζόμαστε πως όλα έχουν κριθεί ήδη, αλλά επιτέλους όπως ο Παπαδήμος και η κυβέρνησή του δεν επιβλήθηκε από το «λαϊκό κίνημα», έτσι κι ο αυταρχισμός της ακροδεξιάς κλίκας Σαμαρά δεν είναι απόρροια του φόβου των αστών, αλλά ένα συνειδητό σχέδιο ανασύστασης του πολιτικού συστήματος στη βάση του νόμου και της τάξης το οποίο ήδη προσπαθεί να  παράξει και να οργανώσει ένα νέο μπλοκ εξουσίας. Φυσικά όσο η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα παραμένει βαθιά ασταθής, τόσο η πολιτική κρίση θα είναι παρούσα, αλλά αυτό δε θα κρατήσει αιώνια και κάθε αγώνας που δε λαμβάνει υπόψη του ως δεδομένη τη νέα νομιμότητα, θα τρώει τα μούτρα του κι οι φορείς του θα κλαίγονται για τη χαμένη τιμή της αστικής δημοκρατίας.

Η αποχώρηση της Δημαρ από την κυβέρνηση ανεξάρτητα από το αν σχετίζεται με την πολιτική επιβίωση των αριστεροαστών, απηχεί υπαρκτέςενδοαστικές διαφορές, οι οποίες όμως δε σηματοδοτούν ανοιχτή ρήξη με το κυβερνητικό στρατόπεδο εξ ου και η ad hoc στήριξη. Ουσιαστικά οι κουβέληδες αντιλήφθηκαν πως η συνεχής υποστήριξη στο κράτος έκτακτης ανάγκης (ΚΕΑ) θα οδηγούσε στον πολιτικό τους θάνατο, αφού ούτε η αστική τάξη έχει κάποια ανάγκη τις ευαισθησίες τους, ούτε φυσικά οι καταπιεσμένοι θα αναζητήσουν στη χορτάτη αριστερά τον πολιτικό τους ηγεμόνα. Η ψοφοειδής αυτή  «αριστερά της ευθύνης» προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες ένα χρόνο τώρα συμπληρώνοντας τις ακροδεξιές κραυγές των σαμαρικών και τις ιαχές των νεοφιλελεύθερων με ηθικίστικα κλαψουρίσματα. Κατά τη γνώμη μας η τύχη της Δημαρ θα εξαρτηθεί και από την ολοκλήρωση της μετατροπής του Συριζα σε συστημικό διαχειριστή, αλλά σε κάθε περίπτωση, δε θα πρέπει να αποκλείεται εκ νέου σύμπραξη με τη ΝΔ. Το απομεινάρι του Πασόκ δεν έχει άλλη επιλογή από αυτή που έκανε. Ίσως αυτή είναι η τραγωδία του «ανύπαρκτου κέντρου»: δεν υπάρχει χώρος για αυτό σε ένα ΚΕΑ, αλλά ούτε η στήριξη, ούτε η καταγγελία  του εξασφαλίζουν την πολιτική ύπαρξη.

Όσο για τη στάση του Σύριζα που τα στελέχη του δεν «ήξεραν» να διαβάσουν μια απόφαση του Στε και ακόμα ζητούν την εφαρμογή της νομιμότητας (=των απολύσεων), που μετατόπισαν το κλείσιμο της Ερτ από το επίδικο της συντριβής της κυβέρνησης στην υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας (ενός ΚΕΑ), θα επαναλάβουμε όπως και πέρυσι το Μάη πως δεν υπάρχει χώρος στο σήμερα για σοσιαλδημοκρατία και λοιπούς πασοκισμούς. 
 Κι αλήθεια πού ακριβώς καταγγέλλει ο Σύριζα την εκτροπή Σαμαρά; 
Στο Στε που πάντα-αλλά και με τις αποφάσεις του για την Ερτ αποτελεί το νομικό εγγυητή της επικαιροποιημένης αστικής νομιμότητας, της κατάστασης εξαίρεσης; 
Μήπως στην ΕΕ ή στην Commission που εκτός από το ότι στήριξαν την κυβέρνηση και τώρα είναι οι θεσμικοί εκφραστές της μετάβασης σε ένα νέο αυταρχικό εποικοδόμημα; 
Ή μήπως στον Ομπάμα των παρακολουθήσεων και των μη επανδρωμένων δολοφονικών πτήσεων; 

Η νέα νομιμότητα είναι η πολιτική-νομική κι ιδεολογική έκφραση της νέας μορφής καπιταλιστικής συσσώρευσης που θεωρητικά θα πραγματοποιηθεί στα συντρίμμια των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του προλεταριάτου κι ευρύτερα της κοινωνίας. Δεν μπορεί να υπάρξει ως συστημική εναλλακτική καμία άλλη στο παρόν μας.

Για να τελειώνουμε: η αστική νομιμότητα, όπως και το κράτος ανεξάρτητα από τις εσωτερικές διαφοροποιήσεις τους (διαφοροποιήσεις που εκμηδενίζονται στην κρίση) είναι πάντοτε η νομική και πολιτική έκφραση της αστικής κυριαρχίας και του συμφέροντος του κεφαλαίου. Στην κρίση αυτό ειπώνεται ρητά και είναι αυτή η ωμότητα του χυδαίου αστικού συμφέροντος που θρυμματίζει την απατηλή όψη του Νόμου ως καθολικότητα και τότε η νομιμότητα εκπίπτει από το ψευδή της θρόνο κι αναδύεται στο πραγματικό της περιεχόμενο που είναι η ικανότητα επιβολής του αστικού συμφέροντος-δικαιώματος στην εκμετάλλευση και τίποτε άλλο.

Κι αν την εποχή της ανάπτυξης είναι δύσκολο αυτό να συλληφθεί εμπειρικά,στις μέρες μας όποιος βροντοφωνάζει για τη νομιμότητα, όχι απλά συσκοτίζει συνειδητά αυτό που συμβαίνει, αλλά ταυτόχρονα καταδικάζει εκ των προτέρων κάθε σοβαρή απόπειρα ανατροπής αυτής της νομιμότητας. Μετά από το τελεσίγραφο Στουρνάρα προς τους εργαζόμενους της Ερτ, ακούγονται ήδη οι κραυγές του καθεστωτικού συρφετού για την επιβολή της νομιμότητας, και η υπεράσπιση και οργάνωση της αντιπαράθεσης μάλλον θα είναι εγκληματικό να αφεθεί στις δυνάμεις που επιθυμούν να εμφανίζονται ως οι πιο νομοταγείς.
Πηγή: Avangarde 2009

Mediobanca: «Η Ιταλία κινδυνεύει να χρεοκοπήσει μέσα στους επόμενους έξι μήνες»

Mediobanca: «Η Ιταλία κινδυνεύει να χρεοκοπήσει μέσα στους επόμενους έξι μήνες»

Το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει η Ιταλία μέσα στους επόμενους έξι μήνες αναφέρει σε απόρρητη έκθεσή της η τράπεζα επενδύσεων Mediobanca, ζητώντας να προωθηθούν με ταχύτητα αντιλαϊκές-φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις στη χώρα.

Σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, η έκθεση της Mediobanca υποστηρίζει ότι αν δεν προχωρήσει σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις μέχρι το τέλος του χρόνου, η Ιταλία μπορεί να βρεθεί αναγκασμένη να αντιμετωπίσει «μερική χρεοκοπία» και να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της.

Κατά την εταιρεία Mediobanca Securities, με έδρα το Λονδίνο και κύριο μέτοχο τη συγκεκριμένη ιταλική τράπεζα επενδύσεων, η κύρια απειλή για τη χώρα είναι το μεγάλο δημόσιο χρέος της το οποίο έχει ξεπεράσει πλέον τα δυο χιλιάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

Τι είδε ο εμετικός δημοσιογράφος του "Πρώτου Θέματος"

Τι είδε ο εμετικός δημοσιογράφος του "Πρώτου Θέματος" 

 Αυτό κι αν είναι «διεισδυτική»  (!!!) δημοσιογραφία. Πήρε η φυλλάδα «Πρώτο Θέμα» μια πρόταση από το κάλεσμα που έκανε η ΚΝΕ στα μέλη της για «γνωριμία με την πάλη, τα μαχητικά αθλήματα, τις πολεμικές τέχνες στις 15-16 Ιούνη»,στις εκδηλώσεις που οργανώνει  στο κλειστό γυμναστήριο «Νίκος Παξιμαδάς» στην Πετρούπολη και έβγαλε τα βαθυστόχαστα συμπεράσματά της.
 Και ποια είναι αυτά; Ότι οι νεολαίοι του ΚΚΕ «με καράτε, τζούντο και κικ μπόξινγκ οπλίζονται απέναντι στην άνοδο των ακραίων» και σύμφωνα πάντα με τα γραφόμενα της φυλλάδας «πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι νεολαίοι της ΚΝΕ ετοιμάζονται να απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα, εφόσον προκληθούν από θερμόαιμους Χρυσαυγίτες».

 Κι όλες αυτές οι διαπιστώσεις προκύπτουν –σύμφωνα με την δημοσιοκάφρο που υπογράφει το ολοσέλιδο δημοσίευμα- από μια παράγραφο ανακοίνωσης της ΚΝΕ που γράφει:
 «Η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας εγκαινιάζει μια πολύμορφη δραστηριότητα που θα συνεχιστεί και με άλλα αθλήματα για να έρθει η νεολαία σε επαφή με τον αθλητισμό συνολικά. Να διεκδικήσει το αναφαίρετο δικαίωμα στη φυσική αγωγή ως στοιχείο που προάγει τη βελτίωση της υγείας, τη διαμόρφωση της προσωπικότητας, καλλιεργεί αγωνιστικές αξίες, όπως η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, η πάλη ενάντια στο ρατσισμό».

 Αναδημοσίευση από το blog Βαθύ Κόκκινο 
 Αναρτήθηκε από Oberon

Η δυναμική αναγκαιότητα της εξόδου!

Η δυναμική αναγκαιότητα της εξόδου! 


του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Η άρνηση του Ολοκαυτώματος εκ μέρους του κρετίνου Κασιδιάρη άφησε για μία ακόμη φορά τις μωρές παρθένες της πολιτικής με ανοιχτό το στόμα. Ενώ ο κόσμος χάνεται μέσα στην απόγνωση, οι πολιτικές σκιές του Τσίπρα και του Σαμαρά, υπηρετώντας το ίδιο θεώρημα διαφημιστικής προέλευσης, προσπαθούν με αντι-ναζί φρασεολογία να στηρίξουν την υπόθεσή τους, που παραπαίει. Ευεξήγητη είναι η προσήλωσή τους στο ν' ανεβάσουν τους νεοναζί στο πάλκο, προτρέποντάς μας έτσι να στραφούμε στα πουρνάρια και να ξεχάσουμε την ταπεινωτική σχέση μας με τους εταίρους. 
Κρύβονται αδέξια πίσω από τους χρυσαυγίτες, αδιαφορώντας αν εκείνοι πυκνώνουν τις γραμμές τους. Τι είδους πολιτικές καριέρες είναι αυτές που ξεπηδάνε από μια άνευ προηγουμένου περιφρόνηση για τον κόσμο, η οποία συνοδεύεται από την πεποίθηση πως, παρότι περνάμε μια οξεία αντιευρωπαϊκή κρίση, η θέση μας είναι σαν του πεθαμένου στον τάφο του. Δεν τίθεται ζήτημα εξόδου, ούτε κατά διάνοια, από τους δύο: Ο Σαμαράς το αποκλείει για λόγους ιδεολογικούς και ο Τσίπρας χωρίς να έχει κατανοήσει ακριβώς το λόγο - απλά σκέφτεται μήπως πρέπει ν' αλλάξουμε τη «θέση των επίπλων» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η άρνηση να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους τούς οδηγεί σ' έναν φαντασιακό πόλεμο με τους χρυσαυγίτες. Από δω και στο εξής η εξάρτησή τους από τον Μιχαλολιάκο είναι μόνιμη, προκαλώντας μια σειρά ατέλειωτων «ατυχημάτων», που δεν θ' αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους στην καθημερινή μας ζωή.

2. «Καμία δύναμη δεν μπορεί να καταστρέψει το πνεύμα ενός λαού είτε από μέσα είτε από έξω, αν δεν είναι ήδη δίχως ζωή, αν δεν έχει πεθάνει», ψιθυρίζει ο Χέγκελ. Κάτω από το βαρύ σύννεφο του μνημονίου, η ζωή μας παραποιείται. Ο πανικός έδωσε τη θέση του στο φόβο, γεμίζοντας τους πολίτες ψυχοπαθολογικά συμπτώματα και εδραιώνοντας πια την κατάσταση κακοπιστίας με τον εαυτό τους.

3. Κάθε νομοσχέδιο μάς πλήττει άμεσα. Ο πολίτης εξακολουθεί βλακωδώς να είναι αναλώσιμος περιμένοντας κάποια έξωθεν δύναμη με μαγνητική επίδραση να τον τραβήξει μακριά απ' αυτή την καταδίκη.

4. Η κυβέρνηση των τριών αστέρων δεν πιστεύει σε τίποτα - αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Υποκριτές που μας εμπαίζουν δημόσια χρησιμοποιώντας για μάρτυρες και συνεργούς δημοσιογράφους με όψη αγαθού ιεραπόστολου, οι οποίοι μας ζητούν να μην κάνουμε απολύτως τίποτα γι' αυτή την ανεξέλεγκτη απάτη, γι' αυτή την κατασκευή ψευδαισθήσεων.

5. Δεν χρειάζεται εκτενές κατηγορητήριο ενάντια στα χάλια του κράτους, που ραγίζει καταρχάς από τα πλήγματα των Ευρωπαίων. Το ζήτημα της εξόδου από την Ενωση είναι μια δυναμική αναγκαιότητα.

6. Οι φαντασιοπληξίες των Αριστερών της κυβέρνησης πρέπει κάποτε επιτέλους να τιμωρηθούν. Μας χλευάζουν, ενσταλάζουν στους πολίτες την απάθεια, που τη μεταφράζουν σε έξοχη αρετή. Ο ιστός της Αριστεράς μέσα στο κράτος δεν έχει μόνο σχέση με σφάλματα αλλά και με τη δουλοπρέπεια του Κουβέλη. Ο περιπλανώμενος αριστερός απόγονος της σοσιαλδημοκρατίας είναι βέβαιο πως κάποτε ως είδος θα εξαφανιστεί.


Ο ΣΥΡΙΖΑ και η δημοκρατία

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η δημοκρατία
Γρηγοριάδης Κώστας
«Ως εδώ η καταστροφή! Ως εδώ η συρρίκνωση της δημοκρατίας! Σε τούτο εδώ τον τόπο τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Ολα τα κατέκτησε ο λαός μας με αγώνες και αίμα. Σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Δεκέμβρη του '44, ο λαός μας αντιστάθηκε στον κατακτητή και διεκδίκησε τη λευτεριά. Σε τούτη εδώ την πλατεία τον Ιούλη του '65 ο λαός μας αντιστάθηκε στο Παλάτι και διεκδίκησε τη δημοκρατία. Τον Ιούλη του '74 διεκδίκησε τη Μεταπολίτευση. Τον Οκτώβριο του '81 πανηγύρισε την αλλαγή»...Το απόσπασμα από την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο Σύνταγμα, την περασμένη Δευτέρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει ως πρόταγμα για το λαό το ζήτημα της «δημοκρατίας». Δεν το σήκωσε τώρα ξαφνικά με την υπόθεση της κυβερνητικής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για την κατάργηση οργανισμών του Δημοσίου, με άμεση εφαρμογή στην ΕΡΤ. Είχε από πριν ως κεντρικό του σύνθημα την υπεράσπιση της δημοκρατίας απέναντι στην κυβέρνηση και ιδιαίτερα στη ΝΔ, την οποία άλλοτε χαρακτηρίζει «ακροδεξιά», άλλοτε καταγγέλλει ότι οδηγεί στην «εκτροπή», ότι «παρανομεί».
Πασχίζει να πείσει εργατικές, λαϊκές δυνάμεις ότι η αιτία της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής δεν είναι η ανάγκη του κεφαλαίου να ξεπεράσει την καπιταλιστική οικονομική κρίση σε όφελός του, σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση των δημόσιων ελλειμμάτων και του χρέους που οξύνει και δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τη διαχείριση της κρίσης. Και που απαιτεί ακριβώς αυτή την πολιτική της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, των ιδιωτικοποιήσεων, της φοροληστείας του λαού, που αυξάνει πολλαπλάσια την ανεργία από άλλες περιόδους εξέλιξης του καπιταλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει σε αιτία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που ζει η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, την αντιδημοκρατική διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης από τη σημερινή κυβέρνηση. Και για να υπάρξει διαχείριση της κρίσης σε όφελος του λαού ισχυρίζεται ότι χρειάζεται μία κυβέρνηση που να υπερασπίζει τη δημοκρατία, την αστική δημοκρατία, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η πολιτική γραμμή συσκοτίζει το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα: Η διέξοδος από την κρίση θα είναι ή σε όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ή σε όφελος του κεφαλαίου. Το μετατοπίζει σε: Δημοκρατική ή αντιδημοκρατική διαχείριση της κρίσης, και πολιτική διέξοδο μία κυβέρνηση που θα εφαρμόζει πολιτική ανάπτυξης της σημερινής καπιταλιστικής οικονομίας τάχα για να σωθεί ο λαός.
Αλλά φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει αφού η αιτία της κρίσης βρίσκεται στον ίδιο τον καπιταλισμό. Δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση κερδών και αύξηση μισθών. Πηγή του κέρδους είναι η εργατική δύναμη. Οσο λιγότερο πληρώνεται τόσο αυξάνουν τα κέρδη. Αρα, φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση σημαίνει ανατροπή του καπιταλισμού, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός, εργατικός έλεγχος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την εκτίμηση ότι η αντιδημοκρατική διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση παρατείνει την κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας γι' αυτό χειροτερεύει η θέση του λαού, ενώ η δική του πολιτική διαχείρισής της θα την αναπτύξει και θα είναι σε όφελος του λαού. Ετσι, συσκοτίζει, συγκαλύπτει την αιτία της κρίσης, που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, χειραγωγεί τους εργαζόμενους στην πολιτική ενίσχυσής της, άρα διαιώνισης της εκμετάλλευσης, και με αιχμή την υπεράσπιση της δημοκρατίας καλεί το λαό και το κίνημά του σε διεκδίκηση της κυβέρνησης της αριστεράς, της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας», «κοινωνικής σωτηρίας» και πάει λέγοντας.
Βολικό πρόταγμα
Η ανάδειξη της «δημοκρατίας», της «αστικής δημοκρατίας» και της υπεράσπισής της σε κεντρικό πολιτικό πρόβλημα είναι βολική για μία πολιτική δύναμη σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να υπηρετήσει τα μονοπώλια.
Απ' αυτή την άποψη πασχίζει να ενισχύει και το οπλοστάσιό του ακόμη και με ιστορικά παραδείγματα από το κίνημα, βομβαρδίζοντας τις λαϊκές συνειδήσεις με κάλπικα κινδυνολογικά διλήμματα για να διαλύσει διεργασίες ριζοσπαστικοποίησής τους, να διασφαλίσει την ενσωμάτωσή τους στο σύστημα που ορέγεται να διαχειριστεί.
Τι λέει σε αδρές γραμμές το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι η δημοκρατία απειλείται από τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του, οι οποίοι μας γυρνούν σε «μαύρες εποχές», άρα χρέος του λαού είναι να αποτρέψει την «εκτροπή», αναθέτοντας τη διαχείριση στον ΣΥΡΙΖΑ.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία: Ο κ. Σαμαράς (...) απειλεί σοβαρά τη δημοκρατία και είναι καθήκον (...) κάθε δημοκράτη να αντισταθεί και να αντιταχθεί (...) Στη συμμαχία του μαύρου αντιτάσσουμε τη συμμαχία της δημοκρατίας αντίστασης, της πατριωτικής αλλαγής, της κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής. Η δουλειά και η δημοκρατία είναι το πρώτο μας μέλημα», είπε ο Αλ. Τσίπρας σε μια συγκέντρωση που τη βάφτισαν «πολιτική» για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας».
Στο πλαίσιο της παραπάνω αφήγησης εισάγονται και οι συνειρμοί που προκαλούν οι αναφορές, π.χ., στα Ιουλιανά, ως κίνημα υπεράσπισης της δημοκρατίας και της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, τον οποίο ανέτρεψαν οι αντιθέσεις στο αστικό πολιτικό σύστημα μεταξύ κυβέρνησης και Παλατιού. Η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου πάσχιζε για αστικοδημοκρατικούς εκσυγχρονισμούς σε ένα αντιδραστικό πολιτικό σύστημα, απότοκο της διαχείρισης της μετεμφυλιοπολεμικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Και καλλιεργεί επίσης συνειρμούς ότι η τότε δημοκρατική εκτροπή, δηλαδή η ανατροπή της κυβέρνησης Παπανδρέου, οδήγησε στη δικτατορία.
Τα ίδια ισχύουν και με τα παραδείγματα που συχνά - πυκνά επικαλείται, της «Μεταπολίτευσης», της αλλαγής δηλαδή μιας μορφής διακυβέρνησης του συστήματος που ήταν η δικτατορία, με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, δηλαδή με μία άλλη μορφή, αλλά με αναλλοίωτη την ταξική ουσία. 'Η της «αλλαγής» του '81 του Α. Παπανδρέου με το έντονο «αντιδεξιό» άρωμα.
Μόνο που αν σε άλλες ιστορικές περιόδους το αστικό πολιτικό σύστημα απαιτούσε εκσυγχρονισμούς προκειμένου να καταργηθεί το ένα από τα δύο κέντρα εξουσίας, δηλαδή το Παλάτι, σήμερα τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα ανακινεί ενισχύοντας τη στρατηγική του, ακριβώς γιατί θέλει να συμβάλει αφενός στη λαϊκή στήριξη του καπιταλισμού, αφετέρου, και από κυβερνητική θέση, στη διαχείρισή του.
Η «δημοκρατία» γενικώς είναι πεδίο βολικό για να ξεδιπλώσει την αντιπαράθεσή του με τη ΝΔ. Αφού στρατηγικά συμπλέει με τη ΝΔ, αφού υιοθετεί το στόχο για ξελάσπωμα των αστών απ' την κρίση προς όφελός τους, έστω με διαφορετικό μείγμα απ' αυτό της ΝΔ, αφού το πρόγραμμά του υμνεί την «υγιή» επιχειρηματικότητα, με δεσμεύσεις απέναντί της για γενναία στήριξη και ενίσχυση, δεν απομένει για συντήρηση της αντιπαράθεσης το ψευτοδίλημμα «φως ή σκότος», «δημοκρατία ή μνημόνιο».
Επιπλέον, η υπόσχεση για περισσότερη δημοκρατία επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να καλλιεργεί στις λαϊκές συνειδήσεις την αυταπάτη ότι η δική του διακυβέρνηση συμπεριλαμβάνει συμμετοχή του λαού στη διαχείριση, επομένως συμβολή στην αντιμετώπιση δικών του προβλημάτων, με βάση όμως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι πρόγραμμα ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι παρόμοιο επιχείρησε και ο πολιτικός του πρόγονος, το «ΚΚΕ Εσωτερικού», προβάλλοντας μεταδικτατορικά τη στρατηγική της ΕΑΔΕ, της συσπείρωσης δηλαδή των δυνάμεων που αγωνίστηκαν ενάντια στη δικτατορία για τη διεύρυνση της αστικής δημοκρατίας. Συσπείρωση όχι ενάντια στο σύστημα, αλλά για το στέριωμα μιας μορφής διακυβέρνησης της αστικής τάξης.
Η ταξική ουσία της δημοκρατίας
Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά συχνά για τον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία, δίχως να λέει ότι αυτή γεννήθηκε μαζί με το πρώτο ταξικό κράτος απ' το οποίο την αποσπά. Η δημοκρατία είναι ταξική, της τάξης που εξουσιάζει, σήμερα της αστικής, και έχει ταξικούς θεσμούς, εργαλεία, μεθόδους που όλα μαζί αποτελούν ασπίδα για την ταξική εκμετάλλευση.
Στο πλαίσιο αυτής της δημοκρατίας το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το κομμουνιστικό κίνημα υπέστησαν τα μύρια όσα. Είναι αυτή η δημοκρατία που εγγυάται ό,τι πιο ...αντιδημοκρατικό, που είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η ατομική ιδιοποίηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου.
«Την αστική τάξη τη συμφέρει και της χρειάζεται να κρύβει από το λαό τον αστικό χαρακτήρα της σύγχρονης δημοκρατίας, να την παρουσιάζει σαν δημοκρατία γενικά, ή σαν "καθαρή δημοκρατία", και οι Σάιντεμαν, καθώς και οι Κάουτσκι, επαναλαμβάνοντας το αυτό εγκαταλείπουν στην πράξη την άποψη του προλεταριάτου και περνούν με το μέρος της αστικής τάξης» (Β. Ι. Λένιν, Απαντα, τ. 37, σελ. 389).
Τι λιγότερο απ' αυτό κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Η δημοκρατία την οποία υπερασπίζεται με τόση ζέση δεν είναι παρά το περιβάλλον όπου εκδηλώνεται η εξουσία της αστικής τάξης πάνω στην εργατική και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η αστική δημοκρατία είναι το άλλο όνομα της βαθιά αντιλαϊκής αστικής εξουσίας.
Τι είναι αυτό που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να λαθροχειρεί με τα περί δημοκρατίας; Το γεγονός ότι σήμερα η εξουσία των μονοπωλίων δεν έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τις παλιές μεθόδους ενσωμάτωσης, ακόμα και εξαγοράς, έχει τέτοιες ανάγκες που δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει παρά τσακίζοντας κυριολεκτικά τους λαούς και αυτό δεν μπορεί να το κάνει παρά μόνο με ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τον Σαμαρά όχι ως πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης των μονοπωλίων, αλλά ως αντιδραστικό, όταν στην αντίδραση βουλιάζει η αστική εξουσία. Η αντιλαϊκή πολιτική πίσω απ' την οποία δεν μπορούν να κάνουν χιλιοστό πάει χέρι χέρι με τον αυταρχισμό και την καταστολή.
Στις σημερινές συνθήκες η αστική δημοκρατία ως μορφή διακυβέρνησης είναι το συνώνυμο της βίας των καπιταλιστών, των ιδιοκτητών των μεγάλων μέσων παραγωγής πάνω στους εργάτες, γιατί διαφορετικά δεν μπορούν να διατηρούν αυτή την ιδιοκτησία και την εξουσία.
Η αστική δημοκρατία, η δικτατορία των μονοπωλίων, έχει θωρακιστεί και με τους απαραίτητους και αναγκαίους νόμους, και όταν δεν της φτάνουν θωρακίζεται με ακόμη πιο αντιδραστικούς, έχει διαμορφώσει την αστική νομιμότητα που τσακίζει τους εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, επιτρέπει στους καπιταλιστές να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους και στο κράτος τους να καταστέλλει, άλλοτε με τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα, άλλοτε με άλλου είδους μηχανισμούς, άλλοτε με επιστρατεύσεις, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, ακόμα και την πολιτική του πρωτοπορία, τα Κομμουνιστικά Κόμματα, με τον αντικομμουνισμό να αναγορεύεται σε επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, να διώκονται κομμουνιστές και σύμβολα, να εξισώνεται ο κομμουνισμός με το φασισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς αυτό θέλει να διαχειριστεί, την αστική εξουσία, την αστική δημοκρατία ως θεματοφύλακα της εξουσίας αυτής. Και καλεί το λαό να την υπερασπιστεί, κοροϊδεύοντας ότι τα αυταρχικά χαρακτηριστικά είναι από επιλογή μιας κυβέρνησης και όχι τα χαρακτηριστικά ενός γερασμένου, σαπισμένου συστήματος που δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί απ' τις αφηγήσεις των επίδοξων διαχειριστών, των υποτιθέμενων σωτήρων του, ότι τάχα δεν έχει άλλη διέξοδο πέρα απ' την αλλαγή μιας κυβέρνησης, απ' τις αφηγήσεις που απογειώνουν τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Η αστική δημοκρατία έτσι θα είναι και ακόμα χειρότερη όσο ο καπιταλισμός θα σαπίζει.

Το ΚΚΕ, το διαδίκτυο και οι παραδοχές των μυστικών υπηρεσιών

Το ΚΚΕ, το διαδίκτυο και οι παραδοχές των μυστικών υπηρεσιών
Πριν λίγες μέρες διέρρευσε σε αμερικανικές εφημερίδες και επιβεβαιώθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ότι η NSA (η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ υπάγεται στο υπουργείο Αμυνας, είναι μία από τις 17 μυστικές υπηρεσίες που «επίσημα» δραστηριοποιούνται στις ΗΠΑ) παρακολουθεί εκατομμύρια τηλεφωνικές κλήσεις και στο πλαίσιο του προγράμματος παρακολούθησης «Prism» μπορεί μέσω των server 9 διαδικτυακών κολοσσών (όπως οι «Google», «Facebook», «Microsoft», «Yahoo», «Apple»...) να έχει πρόσβαση στα e-mail, τις διαδικτυακές συνομιλίες κάθε είδους, να έχουν ουσιαστικά «εικόνα» από όλη τη διαδικτυακή κίνηση ενός χρήστη. Δηλαδή οι μυστικές υπηρεσίες ομολόγησαν ότι μπορούν να παρακολουθούν όλους τους χρήστες του διαδικτύου. Η είδηση χρεώνεται σε διαρροή από σύμβουλο της NSA, τον Εντουαρντ Σνόουντεν, του οποίου η τύχη σήμερα αγνοείται. Μάλιστα η αρχή της παρακολούθησης χρεώνεται στην κυβέρνηση Μπους και πλέον συνεχίζει με την έγκριση της κυβέρνησης Ομπάμα (της κυβέρνησης που εκδηλώνει θαυμασμό ο ΣΥΡΙΖΑ).
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα τελευταία χρόνια γίνονται τέτοιες παραδοχές όπως η παραπάνω, αλλά η τελευταία είναι η πλέον καραμπινάτη και από τα πλέον επίσημα χείλη. Ανεξάρτητα του για ποιον λόγο γίνονται αυτές οι διαρροές, τι σκοπούς μπορούν να εξυπηρετούν και στους ανταγωνισμούς μεταξύ των μονοπωλίων που ελέγχουν το διαδίκτυο ή και ανταγωνισμών μεταξύ καπιταλιστικών κρατών (ήδη υπάρχουν σε σχέση με το γεγονός αντιδράσεις από την ΕΕ και τη Γερμανία), αυτές οι ειδήσεις πρέπει να είναι «καμπανάκι» για τους εκατομμύρια χρήστες του διαδικτύου. Με αφορμή αυτήν την είδηση έχει αξία να θυμίσουμε σήμερα τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα απέναντι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και την αντίδραση ορισμένων πριν λίγα χρόνια που χρέωναν ουσιαστικά στο ΚΚΕ ότι λέει «υπερβολές». Τώρα οι ίδιοι που χρέωναν "αναχρονισμό" στο ΚΚΕ (π.χ. «Το Βήμα»), εμφανίστηκαν με μεγάλους τίτλους για «μεγάλους αδελφούς» και άλλα παρόμοια.
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ προειδοποιούν και επαγρυπνούν μπροστά στη δράση μυστικών υπηρεσιών, φανερών, κρυφών, κρατικών και ιδιωτικών, που αξιοποιούν και το διαδίκτυο, έχει γίνει και η αφορμή για επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια. Πάντα με ύφος έκπληκτου, από το «παράλογο» κατ' αυτούς που στηρίζει το ΚΚΕ, έγραφαν: «Το ΚΚΕ διαγράφει το facebook», «Απαγορεύει το ΚΚΕ στα μέλη του να έχουν facebook», «Το ΚΚΕ βλέπει παντού πράκτορες και προβοκάτορες», «Προτροπή του ΚΚΕ να μην έχουν τα μέλη του λογαριασμούς στο facebook και σε άλλα παρόμοια κοινωνικά δίκτυα για λόγους "προστασίας" τους» (σ.σ. σε εισαγωγικά από το συντάκτη του κείμενου η λέξη προστασία, προφανώς επειδή το ΚΚΕ βλέπει φαντάσματα!!!), «Οποιος δεν σταματήσει να έχει Facebook, θα διαγραφεί λέει η "σοφή"» μας ηγεσία!», «Η ομολογουμένως φοβική στάση του Περισσού απέναντι στο διαδίκτυο». Τέτοια και άλλα σχόλια και άρθρα φιλοξενήθηκαν από αστικά ΜΜΕ, με πρώτο τη ναυαρχίδα τους, το «Βήμα», που είχε πιάσει το νήμα από διάφορα blogs, άλλα αντικομματικά και άλλα με αναφορές ξεκάθαρης στήριξης στο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιας κάστας αρθρογράφοι με αυτούς που περιγράφηκαν παραπάνω λένε επίσης ότι «αντί το ΚΚΕ να πιάσει το μήνυμα των καιρών (...) έχει κάτσει στη γωνία σαν πεισμωμένη γριά» ή ότι «ζουν (οι κομμουνιστές) σε ένα δικό τους πλανήτη, σε ένα δικό τους, εσωτερικό Δίκτυο, μακριά από τις Σειρήνες του ιμπεριαλισμού και του οπορτουνισμού».
Και «απαρχαιωμένο το ΚΚΕ» και «ανελευθερία στο Κόμμα»!
Η επίθεση δεν αφορά μόνο τα περί «απαρχαιωμένου» ΚΚΕ. Επίθεση γίνεται και στο όνομα της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας» στο Κόμμα με πρώτα βιολιά διάφορους οπορτουνιστές, άλλους πιο έμπειρους και άλλους πιο «καινούριους» μετανοημένους κομμουνιστές. Πού καταλήγουν τελικά; Οτι είναι «ελευθερία» στελέχη, μέλη, φίλοι του ΚΚΕ να αυτοφακελώνονται. Και με αυτήν την άθλια πολεμική που αναπτύσσουν (με μπόλικη διαστρέβλωση) καρφώνονται και για το τι Κόμμα θέλουν. Κόμμα - χυλός που θα είναι φτερό στον άνεμο, «ανοιχτό» στην παρέμβαση του αστικού κράτους, που αραιά και πού θα ξεστομίζει για τα μάτια του κόσμου και καμιά κουβέντα για επαναστάσεις, εξεγέρσεις και σοσιαλισμό! ΚΚ που να έχει απεμπολήσει τις αρχές συγκρότησής του και αναπόφευκτα και την πολιτική του γραμμή για την κατάκτηση της εξουσίας. Ενα Κόμμα δηλαδή, που θα είναι δεμένο χειροπόδαρα στο σύστημα και τους μηχανισμούς του.
Αν γινόταν αυτό μάλλον το ΚΚΕ θα ήταν κόμμα πρότυπο, η ηγεσία του πάνσοφη και προφανώς δε θα ήταν σεχταριστικό (sic!). Οι κομμουνιστές, αφελείς δεν είμαστε. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία δε σημαίνει και παύση του ταξικού πολέμου που είναι σε εξέλιξη σε όλες τις φάσεις, και δε σταμάτησε ακόμα και στις σχετικά πιο «ειρηνικές» περιόδους που πέρασαν. Είναι δυνατόν οι εκμεταλλευτές να πάψουν να περιφρουρούν την εξουσία τους από τη δράση που αναπτύσσεται εναντίον της; Πολύ περισσότερο που το ΚΚΕ παλεύει για την ανατροπή αυτής της εξουσίας. Η παρακολούθηση βέβαια αφορά όλους τους χρήστες του διαδικτύου, που ακόμα κάποιοι επιμένουν να το αποκαλούν και «παράδεισο της ελευθερίας». Τέτοιος παράδεισος είναι η αστική δημοκρατία!
Η τεράστια ανάπτυξη της πληροφορικής και οι εφαρμογές του διαδικτύου δεν αποτελούν συλλογικό κοινωνικό αγαθό, αλλά ιδιοκτησία μονοπωλιακών ομίλων και εργαλείο - αποτελεσματικό μάλιστα - πολιτικής χειραγώγησης στα χέρια των εκμεταλλευτών αλλά και εργαλείο παρακολούθησης στα χέρια της αστικής τάξης και των μηχανισμών της. Ούτε μπορεί να εμπιστεύεται κανείς τις «προστατευτικές» πολιτικές της ιδιωτικής ζωής που διαφημίζουν οι εταιρείες που εμπλέκονται με τη δημιουργία λογισμικού και τη λειτουργία σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Τα παραδείγματα hacking που εμφανίζονται όλο και πιο συχνά, απλά μαρτυρούν πως υπάρχει το δυναμικό εκείνο (αγνώστου ταυτότητας και προέλευσης για εμάς, κάτι που δεν ισχύει πιθανά για τις κρατικές υπηρεσίες) που έχει το «αντίδοτο», την ικανότητα δηλαδή να σπάει κωδικούς, παρακωδικούς, ακόμα και κρυπτογραφήσεις (που θεωρούνται πιο εγγυημένος τρόπος προστασίας).
Κάποια παραδείγματα από εμάς που... «ζούμε στο δικό μας πλανήτη»
Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι δεν πρέπει να είσαι χάκερ για να χρησιμοποιήσεις το«youtube», η χρήση του οποίου βέβαια δεν είναι καταδικαστέα. Αν κάποιος δει στη δεξιά μπάρα, εκεί που είναι τα προτεινόμενα βίντεο, κάποια από αυτά αναγράφουν«recommended foryou» («συνίσταται για εσένα»). Και πού ξέρει το «youtube» τι μπορεί να θέλεις να δεις ή να ακούσεις; Αυτό προκύπτει από τις αναζητήσεις που έχει κάνει ο χρήστης στο «youtube», και από τα βίντεο που έχει δει, όσο καιρό το αξιοποιεί. Το site αυτές τις πληροφορίες τις έχει συλλέξει, τις έχει επεξεργαστεί και σου κάνει τις προτάσεις του.
Ακόμα και για την ανάρτηση μίας διαφήμισης της «google» αξιοποιείται όλο το σχετικά πρόσφατο διαδικτυακό παρελθόν του χρήστη, προκειμένου τη διαφήμιση να τη δει κάποιος που οι πιθανότητες ενδιαφέροντος να είναι αυξημένες για το διαφημιζόμενο (εξατομικευμένη διαφήμιση). Δεν πρέπει κανείς να είναι διάνοια για να καταλάβει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσω της αποθήκευσης, συλλογής και κατάλληλης επεξεργασίας των πληροφοριών που απορρέουν από μία τυπική χρήση του διαδικτύου. Η συλλογή πληροφοριών για εμπορικούς σκοπούς δείχνει ότι υπάρχει δυνατότητα με βάση τα διαδικτυακά βήματα του κάθε χρήστη να συλλεχτούν και άλλου είδους πληροφορίες...
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Αυτή η δουλειά, της συλλογής πληροφοριών, ακόμα πιο ευαίσθητων από αυτές που περιγράφηκαν, από όποια υπηρεσία το επιθυμεί γίνεται πιο εύκολα όταν ένας χρήστης διαθέτει λογαριασμό σε κάποιο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρόκειται για ιστοσελίδες στις οποίες ο χρήστης δημιουργεί ένα «προφίλ» με προσωπικά του στοιχεία (που με δυσκολία πολλές φορές κάποια από αυτά μπορεί να τα αποκαλύπτει ακόμα και στο φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον) και φωτογραφίες και αλληλεπιδρά με άλλους χρήστες, τους εικονικούς του «φίλους» συνήθως στη βάση κοινών ενδιαφερόντων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί το «facebook» που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2004. Τον Οκτώβρη του 2012 καταγράφηκαν πάνω από 1 δισεκατομμύριο ενεργοί χρήστες του «facebook»1. Εκτιμάται ότι από αυτούς τα 3,5 εκατομμύρια είναι Ελληνες.
Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις - μονοπώλια που, αν και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν, έχουν τεράστια κέρδη (πάνω από 4 δισ. δολάρια μόνο για το «facebook» το 2011) από διαφημίσεις, αλλά και από το εμπόριο πληροφοριών σχετικά με τις προτιμήσεις και τις συνήθειες των χρηστών προς όλες τις κατευθύνσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι «τρεις από τους τέσσερις ιδρυτές του Facebook είναι εκατομμυριούχοι»2.
Κανένα προσωπικό δεδομένο δεν μπορεί να μείνει κρυφό όταν συμμετέχει κανείς σε τέτοιες ιστοσελίδες. Αλλωστε ο χρήστης χάνει τον έλεγχο των προσωπικών του δεδομένων που δημοσιεύονται, καθώς αυτό δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο αλλά και από τους «φίλους» του. Στη συνέχεια τα δεδομένα αυτά περνάνε στη δικαιοδοσία της εταιρείας - παρόχου που τα διατηρεί στο διηνεκές και τα αξιοποιεί όπως θέλει. Ετσι οι κάθε λογής υπηρεσίες και επιτελεία βγαίνουν από τον κόπο να σχηματίσουν το κοινωνικό και πολιτικό προφίλ όποιων βάζουν στο μάτι για πολιτικούς ή άλλους λόγους, αφού το παίρνουν στο πιάτο.
Για να αντιληφθεί πόσο έχει προχωρήσει η συλλογή και η επεξεργασία των πληροφοριών που αντλούνται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι επίσης αποκαλυπτικό δημοσίευμα της «The Wallstreet Journal» με αφορμή έρευνα του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ3.
«Στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, οι Μάικλ Κοζίνσκι, Ντέιβιντ Στίλγουελ και Θορ Γκρέπελ συγκέντρωσαν τα Like4και τα λεπτομερή δημογραφικά προφίλ από 58.000 εθελοντές χρήστες του "facebook". (...) Αξιοποίησαν τα αποτελέσματα, έκαναν ψυχομετρικά τεστ και κατόρθωσαν να μαντέψουν σωστά σε ποσοστό από 60% έως 95% προσωπικά στοιχεία για κάθε χρήστη. Τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικά, καθώς οι αλγόριθμοι έδωσαν ακριβή στοιχεία στο 88% των περιπτώσεων όσον αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ανδρών, στο 95% στη διάκριση Αφροαμερικανών από Καυκάσιους - Αμερικανούς και στο 85% στη διάκριση μεταξύ Ρεπουμπλικανού και Δημοκρατικού»5.
Ολες αυτές τις πληροφορίες που συγκεντρώνουν αυτά τα μονοπώλια τις κρατούν μόνο για τον εαυτό τους; Αν βγάζουν τεράστια ποσά από τις διαφημίσεις εταιρειών, τότε πόσα χρήματα θα έβγαζαν αν (λέμε αν) πουλούσαν όλα αυτά τα «προσωπικά δεδομένα» σε αστικά κράτη, μυστικές υπηρεσίες και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς;
Δεν είναι η πρώτη φορά που ομολογούν την παρακολούθηση
Πέρσι είδε το φως της δημοσιότητας η εξής είδηση: σε κτίριο της CIA στη Βιρτζίνια έχει συγκεντρωθεί ένας λόχος πρακτόρων (οι λεγόμενοι «νίντζα της βιβλιοθήκης») με ευθύνη να αναλύουν τις πολιτικές απόψεις που αναπτύσσονται από χρήστες του «Facebook» και του «Twitter». Οι εκθέσεις των «νίντζα» εμπεριέχονται στην πρωινή ενημέρωση του προέδρου των ΗΠΑ, ενώ για να αντιληφθούμε τον όγκο των πληροφοριών που συγκεντρώνουν αρκεί το εξής στοιχείο: «Ο διευθυντής του Κέντρου, ο Νταγκ Νέικιν, αποκάλυψε στο πρακτορείο "Ασοσιέιτεντ Πρες" έναν απίστευτο αριθμό: εξετάζουν καθημερινά όχι λιγότερα από 5 εκατομμύρια "τιτιβίσματα" - τα μικρομηνύματα που διακινούνται στο "Twitter"»6. Επίσης από πέρυσι, το FBI αναζητά εργαλείο ανάλυσης μέσων κοινωνικής δικτύωσης για προηγμένες πληροφορίες και μάλιστα ανέφερε στην αγγελία του: «Τα κοινωνικά μέσα έχουν γίνει πρωταρχική πηγή πληροφοριών επειδή αποτελούν την κατεξοχήν πρώτη απόκριση σε σημαντικά γεγονότα και το πρωταρχικό συναγερμό σε πιθανώς εκτραχυνόμενες καταστάσεις».
Ολα αυτά δε γίνονται μόνο στα κρυφά, αφού καθόλου κρυφή δεν ήταν η παρουσία του Ζούγκενμπεργκ (ενός εκ των ιδρυτών του «Facebook» και δισεκατομμυριούχος πλέον) στο «G-8» το 2011 όπως φανερή ήταν η συνάντηση του Σαρκοζί το 2012 με τον ιδρυτή του «Twitter», την περίοδο πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Τι μπορεί να συζήτησαν οι μεγαλοϊδιοκτήτες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με τους ηγέτες των καπιταλιστικών κρατών; Δε μας το αποκάλυψε κανείς.
Μία ακόμα πλευρά που επιβεβαιώνει τη στάση του ΚΚΕ είναι και ο κυβερνοπόλεμος που διεξάγεται στο διαδίκτυο μεταξύ μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, κυρίως για την απόσπαση πληροφορίων μεταξύ επιχειρήσεων ανταγωνιστικών μεταξύ τους, όπως επίσης και τα διάφορα προσωπικά δεδομένα ηγετών καπιταλιστικών κρατών που αλιεύονται και δημοσιοποιούνται με σκοπό τον εκβιασμό, για πολιτικούς ή οικονομικούς λόγους.
Τελικά είχε δίκιο το ΚΚΕ;
Τα παραδείγματα (είναι μόνο μερικά από όσα μπορεί να πει κανείς) δείχνουν ένα πράγμα: ότι το ΚΚΕ κρατάει αυτή τη στάση απέναντι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όχι επειδή δεν ξέρει, αλλά ακριβώς επειδή ξέρει και γνωρίζει, αυτό που ξέρουν και εκατομμύρια χρήστες του διαδικτύου: ότι είναι ένας χώρος ο οποίος μπορεί να αξιοποιηθεί για να συγκεντρωθεί τεράστιος όγκος πληροφοριών που παλιότερα θα χρειάζονταν μερικοί εκατομμύρια ζωντανοί πράκτορες. 'Η πιο απλά, όπως το είπε ο διευθυντής της CIA Κρίστοφερ Ζαρντίνσκι, «το Facebook είναι το όνειρο που έγινε πραγματικότητα, αφού εκεί μέσα όλοι βάζουν φωτογραφίες και προσωπικά δεδομένα, χωρίς ενδοιασμούς και προσφέρουν στην The Company (CIA)"ξεκούραστη"συλλογή δεδομένων»7.
Ούτε αποθεώνουμε το διαδίκτυο, ούτε το υποτιμάμε. Το ΚΚΕ ήταν από τους πρώτους που το αξιοποίησε στην Ελλάδα (π.χ. ιστοσελίδα «Ριζοσπάστη») και βελτιώνει ουσιαστικά την αξιοποίηση και αυτού του εργαλείου μέσω του portal του Κόμματος. Το διαδίκτυο το κατανοούμε σαν αστικό ΜΜΕ, αφού είναι στην ιδιοκτησία μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, κάτι που καθορίζει και το τι θα κυριαρχεί στο περιεχόμενό του. Το διαδίκτυο, πέρα από άλλες πλευρές και εφαρμογές που έχει, σήμερα εμπλέκεται άμεσα με την ενημέρωση και την προπαγάνδα. Το θέμα είναι προπαγάνδα και ενημέρωση από ποιον και για τα συμφέροντα ποιας τάξης. Ενα μέσο στην ιδιοκτησία της αστικής τάξης δεν μπορεί παρά να προβάλλει, να κυριαρχείται από την προβολή της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής και τις παραλλαγές της. Για παράδειγμα, το ίδιο αντικομμουνιστικό περιεχόμενο που μπορεί να βρει κάποιος σε ένα σχολικό ή άλλο βιβλίο το βρίσκει πολύ εύκολα και στο διαδίκτυο και την ευθύνη γι' αυτό δεν την έχει ασφαλώς το διαδίκτυο αυτό καθ' αυτό, αλλά το σε ποιας τάξης τα χέρια βρίσκεται. Την αλήθεια μπορεί να τη βρει κάποιος αλλά θα πρέπει να την ψάξει αρκετά. Δε θα τη βρει ούτε στα «προτεινόμενα», ούτε στις πρώτες θέσεις των μηχανών αναζήτησης.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν όχι μόνο δικαίωμα αλλά και ευθύνη να προειδοποιούν, να ενημερώνουν και για αυτές τις πλευρές τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Να καλλιεργούν στάση επαγρύπνησης, αυτοπεριφρούρησης. Οπως οι εκμεταλλευτές δε μας αποκαλύπτουν τι κουβεντιάζουν στις κλειστές και στις πιο «ανοιχτές» τους μαζώξεις έτσι και η εμπροσθοφυλακή των εκμεταλλευόμενων, το ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ δεν είμαστε υποχρεωμένοι να παραδίνουμε ατομικά/προσωπικά στοιχεία για εμπορική και κάθε άλλη εκμετάλλευση. Οχι επειδή φοβόμαστε αλλά επειδή σκοπός της δράσης μας είναι η ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Παραπομπές
1. Στοιχεία από την έρευνα «Internet 2012 in numbers»,http://royal.pingdom.com/2013/01/16/internet-2012-in-numbers.
2. «Το Facebook είναι... η τρίτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο»http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27200&subid=2&pubid=112812818.
3. Δημοσίευμα της «The Wallstreet Journal» διαθέσιμο στα αγγλικά στη διεύθυνση:http://online.wsj.com/article_email/SB10001424127887324096404578354533010958940-lMyQjAxMTAzMDEwMTExNDEyWj.html#.
4. Διευκρινιστικά: To «like» (στα ελληνικά «μου αρέσει») είναι η έκφραση επιδοκιμασίας από ένα χρήστη του «Facebook» σε ανάρτηση άλλου χρήστη. Πρόκειται για μία τυπική δυνατότητα που «παρέχει» στους χρήστες του το «Facebook».
5. Μεταφρασμένο το παραπάνω δημοσίευμα από την ιστοσελίδα «news 247.gr».
6. «Τα Νέα», «CIA: Σαρώνει τα κοινωνικά δίκτυα για να προβλέψει επαναστάσεις», 12 Νοέμβρη 2011.
7. Δημοσίευμα στο «gr.news.yahoo.com», 4/2/2013.

Του
Νίκου ΡΕΜΠΑΜΠΗ*
*Ο Νίκος Ρεμπάμπης είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

TOP READ