21 Ιουν 2013

Βραζιλία: Δύο νεκροί από τις διαδηλώσεις που το βράδυ της Πέμπτης ξεπέρασαν το 1.000.000 κόσμου

Βραζιλία: Δύο νεκροί από τις διαδηλώσεις που το βράδυ της Πέμπτης ξεπέρασαν το 1.000.000 κόσμου


Δύο βραζιλιάνοι διαδηλωτές νεκροί είναι ο απολογισμός των διαδηλώσεων. Μια 54χρονη γυναίκα έχασε τη ζωή της την Παρασκευή στην Μπελέμ ντο Πάρα της Αμαζονίας όταν υπέστη έμφραγμα μετά την έκρηξη μιας οπλοβομβίδας που περιείχε δακρυγόνο αέριο κοντά της. Η γυναίκα, δημοτική υπάλληλος του τομέα καθαριότητας, εργαζόταν σε έναν δρόμο μαζί με συναδέλφους της όταν στο σημείο έφθασε μια ομάδα διαδηλωτών κι εξερράγη μια βομβίδα που περιείχε δακρυγόνο. 

Το βράδυ της Πέμπτης ένας 18χρονος πέθανε στην πολιτεία του Σάο Πάολο όπως ανακοίνωσε η αστυνομία. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες, από τις τοπικές αρχές, πληροφορίες ο διαδηλωτής πιθανώς παρασύρθηκε από αυτοκίνητο. Σύμφωνα τώρα με τον τοπικό Τύπο, το όχημα προσπαθούσε να προσπεράσει μια ομάδα διαδηλωτών οι οποίοι είχαν αποκλείσει ένα δρόμο.

Πρόκειται για τον πρώτο θάνατο που σχετίζεται με τις διαδηλώσεις που συγκλονίζουν τη Βραζιλία τις τελευταίες 10 ημέρες. Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο διαδηλωτές κατέβηκαν την Πέμπτη στους δρόμους τουλάχιστον 80 πόλεων της Βραζιλίας, κατά τη δέκατη ημέρα διαδηλώσεων που σφραγίστηκε από βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία, με δεκάδες τραυματίες και τον πρώτο νεκρό.

Το μέτρο της αύξησης κατά 7% στις τιμές των εισιτηρίων για τα μέσα μαζικής μεταφοράς πάρθηκε πίσω υπό το βάρος των διαδηλώσεων. Ακόμα οι υπηρεσίες της προεδρίας ανακοίνωσαν αργά χθες ότι η πρόεδρος Ρούσεφ ακυρώνει επίσημη επίσκεψη στην Ιαπωνία από τις 26 έως τις 28 Ιούνη λόγω των «τρεχόντων εξελίξεων».

Την Παρασκευή το πρωί η Ντ. Ρούσεφ συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Μπραζίλια, σύμφωνα με τις ισπανικές εφημερίδες, ενώ αναμένεται να παρασταθεί και ο υπουργός Δικαιοσύνης Εντουάρντο Καρντόσο.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Folha, οι υπουργοί που θα μετάσχουν στο συμβούλιο θα εξετάσουν την κατάσταση, τα συνθήματα και τα αιτήματα των διαδηλωτών όπως και τη δυνατότητα η πρόεδρος Ρούσεφ να απευθύνει ραδιοτηλεοπτικό διάγγελμα.

«Αφήστε τον. Μας ξεφτίλισε ζωντανός. Να μη μας ξεφτιλίσει και νεκρός».

«Αφήστε τον. Μας ξεφτίλισε ζωντανός. Να μη μας ξεφτιλίσει και νεκρός».


Σαν σήμερα, το 1949, σκοτώνεται σε μάχη στα Μάρμαρα Φθιώτιδας ο στρατηγός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Γιάννης Αλεξάνδρου (Διαμαντής),διοικητής της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ από τα μαθητικά του χρόνια και αργότερα, όντας φοιτητής της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έγινε μέλος του ΚΚΕ. Συμμετείχε δραστήρια σε όλους τους φοιτητικούς και λαϊκούς αγώνες, ενώ όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος πολέμησε στο μέτωπο.

Ο Διαμαντής υπήρξε πρωταντάρτης στον Παρνασσό από το καλοκαίρι του 1942. Επιλέχθηκε από την Αχτιδική Επιτροπή του ΚΚΕ για επικεφαλής της πρώτης ανταρτοομάδας, της λεγόμενης συνθηματικά «8ης Ομάδας» Παρνασσού. Μετείχε με ιδιαίτερα σοβαρή αποστολή στην επιχείρηση ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου, το Νοέμβρη του 1941. Μετά τη Βάρκιζα κατέφυγε διωκόμενος στον Παρνασσό όπου πρωτοστάτησε στη συγκρότηση του ΔΣΕ στην Παρνασσίδα και στη Ρούμελη. Υπό τη διοίκησή του ο ΔΣΕ απελευθέρωσε όλο τον ορεινό όγκο της Ρούμελης, ενώ επίλεκτα τμήματά του πατούν την Εύβοια, τον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα φθάνοντας μέχρι την Πάρνηθα.

Το 1948 με το βαθμό του υποστράτηγου διορίστηκε από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση διοικητής της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Από τη θέση αυτή αναδείχθηκαν οι στρατηγικές του ικανότητες και τα ηγετικά του προσόντα. Μαζί με τον Χαρίλαο Φλωράκη - Γιώτη, υποστράτηγο, διοικητή της Ι Μεραρχίας, τέλος του 1948 χτύπησαν την Καρδίτσα, ενώ στις αρχές του 1949 κατέλαβαν το Καρπενήσι, το οποίο κράτησαν επί ένα 20ήμερο. Επιτυχία μεγάλης σημασίας. Όταν ο κυβερνητικός στρατός βρήκε το πτώμα του και κάποιοι θέλησαν να του κόψουν το κεφάλι για να το διαπομπεύσουν, ο διοικητής τους είπε: «Αφήστε τον, είπε. Μας ξεφτίλισε ζωντανός. Να μη μας ξεφτιλίσει και νεκρός».

Kραυγή από την Βραζιλία: Εδώ δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα [επιστολή]

Kραυγή από την  Βραζιλία: Εδώ δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα [επιστολή] 
 «Εδώ δεν πίνουμε καφέ, μόνο τον εξάγουμε. Και δε χορεύουμε σάμπα. Τα στερεότυπα τελείωσαν, όπως και η υπομονή» γράφει ο συντάκτης της επιστολής που δημοσιεύει το sombrero.gr.

Το πλήρες κείμενο

Μπέλο Οριζοντε, Δευτέρα 17.06.2013

Αγαπητέ φίλε,

ναι μιλάω σε εσένα που ακούς Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθεις κώλους και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε. Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε. Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μάλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η υπομονή.

Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαιώματα. Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες και να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.

Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου είναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα έχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.

Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι το οποίο πληρώνει κατά μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλεύει, πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιοδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απ’έξω γιατί ο φόρος εισαγωγής είναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγεί απο το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί είσαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.

Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά ο αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.

Είμαστε η 6η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Οσο αφορά την διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλιάδες μέσα στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.

Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους, προς το καλύτερο. Πως θα έχουμε συγκοινωνίες και δρόμους πρώτου και όχι τρίτου κόσμου και πως θα αλλάξουμε, λέει, επίπεδο σε όλα. Πως όλο αυτό το «φαγοπότι» θα αξίζει τον κόπο. Αντίθετα, μέχρι τώρα όλη αυτή η ιστορία έχει στοιχίσει πάνω από 27 δις δολάρια, περισσότερα από όσο τα τελευταία τρία μουντιάλ μαζί. Εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, το Μινεϊράο κόστισε 270 εκ. ενώ αρχικά είχε υπολογιστεί σε 146 εκ. Να σου πω ακόμα πως πήγα στο στάδιο «Ιντεπεντένσια», επίσης εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, που κόστισε 45 εκ. ευρώ, παραδόθηκε με 2 χρόνια καθυστέρηση και λόγω κατασκευαστικού λάθους έχει πάνω από 6 χιλιάδες θέσεις που δεν βλέπουν το ένα τέρμα. Ανάλογες και χειρότερες είναι οι ιστορίες και στα υπόλοιπα γήπεδα.

Μιας και μιλάμε για μπάλα, να σου πω πως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι θα δουν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Το φτηνό εισιτήριο για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών για τον αγώνα Ταϊτή – Νιγηρία κοστίζει κοντά στα 50 ευρώ. Φαντάσου λοιπόν τι θα πρέπει να πληρώσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μην ξεχνάς, ο βασικός μισθός είναι στα 234 ευρώ.

Πηγή: www.iefimerida.gr

Νίκος Μπογιόπουλος: «Υπερασπίζομαι την ΕΡΤ που δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ» (video)

Νίκος Μπογιόπουλος: «Υπερασπίζομαι την ΕΡΤ που δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ» (video)


Ο Νίκος Μπογιόπουλος στο Radio Marconi 96,1 F M
Από sibilla

«Οι φίλοι και οι εχθροί του Λαού»


«Οι φίλοι και οι εχθροί του Λαού»
Ολοι θυμόμαστε ότι πριν λίγες μόλις ημέρες το ενδιαφέρον των αστικών Μέσων ενημέρωσης - έντυπων, ηλεκτρονικών και διαδικτυακών - μονοπωλούσε η παρέλαση «αντιρατσιστικών» νομοσχεδίων. Τότε τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, όλα τα αστικά κόμματα, από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονταν να αποδείξουν ποιο είναι δήθεν περισσότερο αντιρατσιστικό, υπερθεματίζοντας ταυτόχρονα όλα μαζί στη σχετική απόφαση της ΕΕ, η οποία σε μια σειρά κράτη μέλη της, με προκάλυμμα το ρατσισμό, αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της αντικομμουνιστικής νομοθεσίας. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε ότι δεν πρόκειται για καθόλου αθώα υπόθεση. Πέρα από τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης, ενδοαστικές αντιθέσεις και μικροκομματικές σκοπιμότητες που εκφράζουν οι αντιθέσεις των κομμάτων αυτών, στο στόχαστρο βρίσκεται το εργατικό λαϊκό κίνημα, το ΚΚ και η κομμουνιστική ιδεολογία που αντιπαρατίθεται στην κυρίαρχη αστική.
Δεν χρειάστηκαν παρά μόνο λίγες ημέρες για να δικαιωθεί η τοποθέτηση αυτή του ΚΚΕ. Στις 12 Ιούνη 2013 υπερψηφίστηκαν με συντριπτική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δύο νομοθετικά «πακέτα» ευρωενωσιακών Κανονισμών που αφορούν το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου» και την αναδιαμόρφωση σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση της Συνθήκης Σέγκεν. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Οικολόγοι - Πράσινοι υπερψήφισαν τους παραπάνω κανονισμούς της ΕΕ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε λευκό στην έκθεση του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργου Παπανικολάου, σχετικά με την αναδιαμόρφωση του κανονισμού της ΕΕ για τον «κώδικα συνόρων Σέγκεν».
***
Τα νομοθετικά αυτά τερατουργήματα, που καταψήφισε το ΚΚΕ, και εφαρμόζονται άμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ, κάνουν ακόμη πιο επιθετική και άγρια την αντιμεταναστευτική πολιτική της, ενώ ταυτόχρονα στοχοποιούν με ακόμη πιο ανοιχτό τρόπο το εργατικό λαϊκό κίνημα και το διεθνή συντονισμό του.
Με το λεγόμενο «Σύστημα Ασύλου» η ΕΕ κάνει ακόμη πιο σκληρή την αντιμεταναστευτική πολιτική της. Περιορίζει ασφυκτικά τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών και διαμορφώνει ακόμη αυστηρότερες προϋποθέσεις χορήγησης ασύλου. Ο κανονισμός «Δουβλίνο ΙΙ» παραμένει σε πλήρη ισχύ, για να κρατάει εγκλωβισμένο στις χώρες εισόδου ένα πολύ μεγάλο αριθμό μεταναστών που θέλουν να μετακινηθούν σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αναβαθμίζεται η ηλεκτρονική βάση δακτυλικών αποτυπωμάτων με την ευρωενωσιακή ονομασία «Eurodack», για να φακελώνονται όλοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Τα προσωπικά δεδομένα τους καθίστανται άμεσα διαθέσιμα στις εθνικές αστυνομικές αρχές και την «Europol». Δημιουργείται ένας γιγάντιος ευρωενωσιακός μηχανισμός παρακολούθησης και καταστολής σε βάρος των μεταναστών και προσφύγων ώστε να εντοπίζονται και να κυνηγιούνται σε όποιο κράτος μέλος της ΕΕ κι αν καταφύγουν. Οπως σημειώνει η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, στην παρέμβασή της στο Ευρωκοινοβούλιο: «Σε μία περίοδο που ο ιμπεριαλισμός γίνεται επιθετικότερος, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ξεριζώνουν από τις χώρες τους εκατομμύρια ανθρώπους, που προσπαθούν απελπισμένα να επιβιώσουν, η ΕΕ αναβαθμίζει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, έτσι ώστε από κοινού με τις κυβερνήσεις στα κράτη μέλη της, να ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα της εισόδου μεταναστών, ανάλογα με τις ανάγκες των μονοπωλίων, για πάμφθηνη ξένη εργατική δύναμη και την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στο σύνολό της».
Με τους κανονισμούς που αναβαθμίζουν τη Συνθήκη Σένγκεν βαθαίνει ο αντιλαϊκός της χαρακτήρας, ως μηχανισμός φακελώματος, ενίσχυσης και συντονισμού των ευρωενωσιακών και εθνικών κατασταλτικών μηχανισμών. Δίνονται ενισχυμένες αρμοδιότητες στην ΕΕ και στα όργανά της να επιβάλει πρόσθετους ελέγχους, μέχρι και το κλείσιμο των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών. Ακόμη και την επέμβαση ευρωενωσιακών ή αστυνομικο-στρατιωτικών δυνάμεων άλλων κρατών μελών στα σύνορα ενός άλλου κράτους μέλους, με ευρεία δράση για πιο άγριο κυνηγητό των μεταναστών, των προσφύγων και το χτύπημα του εργατικού κινήματος. Αποκαλύπτονται τα ψέματα των αστικών κυβερνήσεων, των κομμάτων του κεφαλαίου και του οπορτουνισμού ότι δήθεν η Συνθήκη Σένγκεν αποτελεί «εγγύηση της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών», της «Ευρώπης χωρίς σύνορα» και άλλα τέτοια ηχηρά παραμύθια.
***
Δικαιολογημένα αυτοί οι νόμοι της ΕΕ προκαλούν τους πανηγυρισμούς του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής και των ομοϊδεατών της σε κράτη μέλη της ΕΕ, που στα λόγια θέλουν δήθεν να αντιμετωπίσουν τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου». Αποδεικνύεται με τον πιο αναμφισβήτητο τρόπο η θέση του ΚΚΕ στην Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του για τις λεγόμενες «αντιρατσιστικές» προτάσεις-νόμων,ότι: «Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όλα τα αστικά κόμματα, που τώρα διαγκωνίζονται για το ποιος θα φανεί καλύτερος «αντιρατσιστής» έχουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, υπερασπιστεί, εφαρμόσει ή ανεχτεί θεωρίες και πρακτικές που ενισχύουν ρατσιστικές συμπεριφορές. Είναι βαθιές και γνωστές οι σχέσεις που έχουν οι ρατσιστικές - ναζιστικές οργανώσεις με τμήματα του κεφαλαίου και με το ίδιο το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του και αυτό έχει αποδειχθεί πάμπολλες φορές». ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγοι - Πράσινοι εξαπατούν με κάλπικες δημαγωγικές κορόνες τούς εργαζόμενους στην Ελλάδα, όμως στο άνετο και φιλικό περιβάλλον τους, στο Ευρωκοινοβούλιο και τις Βρυξέλλες, μακριά από τους εργαζόμενους και το εργατικό λαϊκό κίνημα, αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπό τους, το ρόλο και τις επιδιώξεις τους.
Ο λαϊκός μονόδρομος περνάει μέσα από τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, την ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής αντικαπιταλιστικής πάλης της Λαϊκής Συμμαχίας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποιημένα τα μονοπώλια από την Εργατική - Λαϊκή Εξουσία.

Οι καναλάρχες εξαιρούνται!


Οι καναλάρχες εξαιρούνται!
Η εγχώρια τρόικα κουβεντιάζει με την άλλη τρόικα και προσανατολίζονται - σύμφωνα με τις διαρροές - για επέκταση του χαρατσιού της ΔΕΗ και το 2014. Το τι τελικά θα αποφασιστεί δεν θα αργήσει να φανεί. Αν δηλαδή το χαράτσι θα συνεχιστεί με τη σημερινή του μορφή ή αν θα το βαφτίσουν κάπως αλλιώς.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αξίζει να συγκρίνουμε τη στάση των ντόπιων και ξένων τροϊκανών απέναντι στο λαό, με τη στάση τους απέναντι σε μια ειδική κατηγορία... φορολογουμένων. Τους ιδιώτες καναλάρχες.
Ας γίνουμε συγκεκριμένοι:
Το 2010 θεσπίστηκε φόρος 20% επί των διαφημίσεων σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Παρ' όλα αυτά, τόσο η σκληρή και αδίστακτη (απέναντι στους εργαζόμενους) τρόικα, όσο και οι κυβερνήσεις των εγχώριων «σωτήρων» όχι μόνο δεν έχουν εισπράξει ούτε φράγκο από τον εν λόγω φόρο, αλλά δεν τον έχουν εφαρμόσει καν!
Αντίθετα, με αλλεπάλληλες τροπολογίες σε άσχετους νόμους και τελικά με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (της 31/12/2012), αναβάλλουν από χρόνο σε χρόνο την εφαρμογή του νόμου, με συνέπεια η καταβολή του φόρου να έχει μετατεθεί πλέον για μετά το 2014!
Είπαμε: Ο φόρος αυτός αφορά τους ιδιώτες καναλάρχες. Οπότε μπορεί να μετατίθεται η είσπραξή του για του Αγίου... ποτέ. Οταν πρόκειται, όμως, για τους αλλεπάλληλους φόρους και για τα χαράτσια που «αποφασίζονται και διατάσσονται» εναντίον του λαού, τότε οι τρόικες δεν παίζουν: Αυτά τα εισπράττουν πάραυτα, ειδάλλως απειλούν με κατασχέσεις και με κατέβασμα του διακόπτη...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το «μοντέλο Ισλανδίας» δίνει διέξοδο στο λαό;

Το «μοντέλο Ισλανδίας» δίνει διέξοδο στο λαό;
-- Με αφορμή την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για το οικονομικό πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης, επανήλθε στην επικαιρότητα η διαχείριση της κρίσης στην Ισλανδία. Τι επιβεβαιώνεται;
Τον «κώδωνα του κινδύνου» για τη διόγκωση του χρέους των νοικοκυριών στην Ισλανδία και τις συνέπειες που έχει στην οικονομία της χώρας, χτύπησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε αξιολόγηση του οικονομικού προγράμματος της νέας ισλανδικής κυβέρνησης. «Υπάρχει ελάχιστο δημοσιονομικό περιθώριο για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους των νοικοκυριών», σημειώνει το Ταμείο, κονιορτοποιώντας τις προεκλογικές εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ότι θα ανακουφίσει τα λαϊκά νοικοκυριά από τα οικονομικά τους βάρη, ζητώντας από τις ξένες πιστώτριες τράπεζες να διαγράψουν μέρος των χρεών τους. Πολλά λαϊκά νοικοκυριά στην Ισλανδία, πασχίζουν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια, το κόστος εξυπηρέτησης των οποίων έχει εκτιναχθεί μετά την κατάρρευση της κορόνας έναντι των υπολοίπων νομισμάτων, όταν η κυβέρνηση της χώρας επέλεξε το 2008 να διαχειριστεί την κρίση με υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και συστήνει στις αρχές της χώρας «να εντοπίσουν και να αντιμετωπίσουν τα αδιέξοδα ώστε να επιταχυνθεί η επίλυση του προβλήματος». Εννοείται βέβαια ότι το Ταμείο δεν ανησυχεί για τα αδιέξοδα των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, αλλά για τα προβλήματα που δημιουργούν στις τράπεζες, άρα και στην οικονομία, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Παράλληλα, το ΔΝΤ συνέστησε στη νέα κυβέρνηση να προσέξει ιδιαίτερα την πορεία του ελλείμματος, το οποίο εκτίμησε ότι θα διαμορφωθεί φέτος στο 2,3% του ΑΕΠ, έναντι του 1,3% που αρχικά υπολογιζόταν. Στα μαντάτα για την καπιταλιστική οικονομία της Ισλανδίας, προστίθενται και οι εκτιμήσεις του Ταμείου για την πορεία του ΑΕΠ, που αναθεωρούνται καθοδικά, χωρίς όμως το ΔΝΤ να παρουσιάσει ακριβή στοιχεία.
Ολα τα παραπάνω, καμιά σχέση δεν έχουν με τη μαγική εικόνα που προσπαθούν να παρουσιάσουν για την Ισλανδία διάφοροι επίδοξοι διαχειριστές της καπιταλιστικής κρίσης με «άλλο μείγμα», όπως για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αξιοποιεί το ισλανδικό παράδειγμα, για να πει ότι υπάρχει δρόμος εξόδου από την κρίση χωρίς δάνεια και ΔΝΤ και ότι μια τέτοια διαχείριση μπορεί να εγγυηθεί λαϊκή ευημερία. Τι έκανε η κυβέρνηση της Ισλανδίας για να διαχειριστεί την κρίση; Το 2008, όταν κατέρρευσαν οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας (Glitnir, Landsbanki και Kaupthing, με ενεργητικό ίσο με το 923% του ισλανδικού ΑΕΠ!), η κυβέρνηση, με απόφαση του Κοινοβουλίου και με προσφυγή σε δημοψήφισμα, αποφάσισε να σπάσει κάθε τράπεζα σε «καλή» και «κακή». Στο υγιές κομμάτι μετέφερε τις εγχώριες καταθέσεις, τις οποίες εγγυήθηκε το κράτος και στην «κακή» τράπεζα τις ξένες καταθέσεις και τα χρέη προς τρίτες χώρες, αρνούμενη όμως να αποπληρώσει αυτές τις υποχρεώσεις. Προχώρησε δηλαδή σε ενός είδους στάση πληρωμής των χρεών της προς τρίτους, πολλοί από τους οποίους (Βρετανοί, Ολλανδοί) διεκδικούν τώρα δικαστικά τα χρήματά τους. Το δεύτερο μέτρο που πήρε η τότε κυβέρνηση της Ισλανδίας, ήταν η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος (κορόνα) κατά 65%. Η υποτίμηση (η Ισλανδία δεν είναι μέλος της ΕΕ, άρα ούτε και της Ευρωζώνης), έδωσε ώθηση στην εξαγωγή ψαριών και στον τουρισμό, τομείς που βοήθησαν την ανάκαμψη του ΑΕΠ. Η Ισλανδία δανείστηκε 2,1 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ και άλλα 2,5 δισ. από τις σκανδιναβικές χώρες. Ζήτησε δάνειο και από τη Ρωσία, αλλά αυτή αρνήθηκε να της δώσει. Ενα ακόμη μέτρο που έλαβε, ήταν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, που θα ισχύσουν μέχρι και το 2015, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση επέβαλε 100 νέους φόρους (!) και έκανε περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, ενώ λόγω των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών, έγιναν και κατασχέσεις ακινήτων. Χιλιάδες άνθρωποι που είχαν πάρει στεγαστικά δάνεια σε ξένα νομίσματα, όσο η ισλανδική κορόνα ήταν σκληρό νόμισμα, βρέθηκαν να χρωστούν πολύ περισσότερα χρήματα, και οι κατοικίες τους να αξίζουν πολύ λιγότερο, ενώ έπρεπε να πληρώνουν μεγαλύτερη δόση κάθε μήνα. Σε ακόμη χειρότερη κατάσταση βρέθηκαν οι ιδιοκτήτες κατοικιών που είχαν αγοραστεί με κυμαινόμενο επιτόκιο, καθώς οι τιμές των κατοικιών και οι μισθοί έπεφταν, ενώ ο πληθωρισμός αυξανόταν. Το βιοτικό επίπεδο κατρακύλησε και τα χρέη των λαϊκών οικογενειών στις τράπεζες εκτοξεύθηκαν, προκαλώντας πλέον την ανησυχία του ΔΝΤ για τον κίνδυνο μιας νέας κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος. Οι νέοι άνθρωποι που έχουν πάρει στεγαστικά δάνεια, αντιμετωπίζουν τα σοβαρότερα προβλήματα, ενώ πολλές από τις ισλανδικές οικογένειες έχουν σταματήσει να πληρώνουν τους κάθε είδους λογαριασμούς τους. Το δάνειο από το ΔΝΤ και τις σκανδιναβικές χώρες, έχει φορτώσει σε κάθε Ισλανδό χρέος πάνω από 20.000 ευρώ, όταν το μέσο νοικοκυριό έχει χάσει το 30% της αγοραστικής του δύναμης από το 2008. Τα στεγαστικά δάνεια είναι πάνω από το 200% του διαθέσιμου εισοδήματος. Με υποτίμηση του νομίσματος, η ισλανδική καπιταλιστική οικονομία μπήκε σε αναιμική ανάκαμψη με το λαό στην ψάθα. Κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης, μέσα ή έξω από το ευρώ, με ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, είτε με «σχέδιο α'» είτε με «σχέδιο β'» δεν μπορεί να σώσει το λαό.

Οι κυβερνήτες μας...

Οι κυβερνήτες μας...
Eurokinissi
Αύριο συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ορκωμοσία της κυβέρνησης των κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη.
Πριν από τη συγκρότηση της τρικομματικής τους κυβέρνησης, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, οι τρεις συνιστώσες αυτής της «συνισταμένης εθνικής σωτηρίας» - όπως αποκαλεί ο Βενιζέλος τη συγκυβέρνηση - στο ενδεχόμενο να συμπράξουν μεταξύ τους και στις ερωτήσεις αν θα συγκυβερνήσουν, απαντούσαν ως εξής:
*
1) «Τη συγκυβέρνηση (σ.σ.: της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ) τη θέλουν τριών ειδώνσυμφέροντα: Πρώτον, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, τη στηρίζουν όλα εκείνα τα συμφέροντα και οι συντεχνίες που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε στην Ελλάδα και, τρίτον, την προτιμούν όσοι εντός και εκτός χώρας θέλουν την αυριανή κυβέρνηση αδύναμη και ελεγχόμενη».
(Αντώνης Σαμαράς, 7/4/2012)
«Δεν θέλω να συγκυβερνήσω με το ΠΑΣΟΚ και δεν συμφέρει τον ελληνικό λαό να γίνει τέτοια συγκυβέρνηση, συμφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ για να πέσει στα μαλακά, συμφέρει τη διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα».
(Αντώνης Σαμαράς, 3/5/2012)
Αυτά τα έλεγε ο πρωθυπουργός. Δηλαδή, ο επικεφαλής μιας κυβέρνησης που - αν πιστέψουμε τα (προεκλογικά) λεγόμενά του - τι συγκρότησε και σε τι προΐσταται; Σε τίποτα λιγότερο από μια συγκυβέρνηση που «συμφέρει τη διαπλοκή», τα «εξωθεσμικά» και τα «εκτός χώρας κέντρα»...
*
2) «Απέναντί μας λοιπόν έχουμε όχι ένα κεντροδεξιό μέτωπο, αλλά το μέτωπο τηςκαθαρής και σκληρής δεξιάς, της "καραδεξιάς" (...) Μια συσπείρωση ακραίων στην πλειοψηφία τους στοιχείων, που επανέρχονται στην κοίτη τους στο όνομα μιας μικροπαραταξιακής επιδίωξης. Εχουμε απέναντί μας τον κ. Σαμαρά και το κόμμα του (...)».
(Ευάγγελος Βενιζέλος, 25/5/2012)
Αυτά τα έλεγε ο ένας εκ των δύο στενότερων συνεργατών του κ. Σαμαρά. Ο συγκυβερνήτης του κ. Σαμαρά, ο κ. Βενιζέλος. Αυτός είναι που σήμερα αποκαλεί τη συγκυβέρνηση «συνισταμένη εθνικής σωτηρίας». Αλλά αν πιστέψουμε τα (προεκλογικά) λεγόμενά του, δεν πρόκειται για «κυβέρνηση σωτηρίας». Πρόκειται για μια σύμπραξη με την «καθαρή», τη «σκληρή δεξιά», την «καραδεξιά», των «ακραίων στην πλειοψηφία τους στοιχείων»...
*
3) «Δεν θα γίνουμε το αριστερό άλλοθι της προωθούμενης συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ».
(Φώτης Κουβέλης, 3/5/2012)
Εδώ τα σχόλια, μάλλον, είναι περιττά...
***
Κατόπιν αυτών, άμα τη συμπληρώσει του ενός έτους διακυβέρνησης του τόπου από τους παραπάνω, από τους φορείς, δηλαδή,
των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, των Προεδρικών Διαταγμάτων, των επιστρατεύσεων, του «μαύρου» στην ΕΡΤ και σε όλες τις κρατικές επιχειρήσεις που ακολουθούν, των «λουκέτων» σε σχολεία και νοσοκομεία, του καταλόγου του ξεπουλήματος που έφτασαν να περιλαμβάνει ακόμα και τον τοίχο της Καισαριανής,
δεν έχουμε παρά να αναφωνήσουμε, τρεις φορές
(μία για τον καθέναν από τους τρεις συνεπείς, αξιόπιστους, σταράτους «σωτήρες» μας):
«Ζήτω»! «Ζήτω»! «Ζήτω»!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Για τη συζήτηση «περί δημοκρατίας»

Για τη συζήτηση «περί δημοκρατίας»
«
έρνησης, αλλά και από το ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τη λειτουργία των "θεσμών", είναι παραπλανητική. Επιδιώκει να εγκλωβίσει το λαό σε κυβερνητικές μεταμφιέσεις στα πλαίσια του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης». Αυτό σημειώνει μεταξύ άλλων σε χτεσινό του σχόλιο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφορικά με τις εξελίξεις που δρομολογεί η διαχείριση του λουκέτου στην ΕΡΤ και σε άλλους οργανισμούς του Δημοσίου. Το επιχείρημα της «συνταγματικής εκτροπής» και της «αντιδημοκρατικής απόφασης» να πέσει ακαριαία το σήμα της ΕΡΤ, αξιοποιήθηκε με διαφορετική ένταση και σκοπό από τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πού στοχεύουν; ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ πρόβαλαν τους εαυτούς τους σαν το προοδευτικό τάχα αντίβαρο στη ΝΔ και στη μονομερή λειτουργία της κυβέρνησης. Μ' αυτή τους την ιδιότητα, διεκδίκησαν αναβάθμιση του ρόλου τους στη διαχείριση. Ενώ συμφωνούν απόλυτα στο να κλείσουν δεκάδες φορείς του Δημοσίου και να απολυθούν χιλιάδες εργαζόμενοι, επικέντρωσαν τη διαφωνία τους στον τρόπο με τον οποίο «έπεσε» το σήμα της ΕΡΤ, για να αποπροσανατολίσουν το λαό και να τον πείσουν ότι πρέπει να ανέχεται τα αντιλαϊκά μέτρα, αρκεί να τηρείται η συνταγματιΗ συζήτηση "περί δημοκρατίας" που έχει ανοίξει από το δίδυμο ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, σχετικά με τη λειτουργία της κυβκή τάξη και η κυβέρνηση να λειτουργεί δημοκρατικά. Επέμεναν να ξαναεκπέμψει με κάθε τρόπο η ΕΡΤ και την ίδια ώρα συναποφασίζουν νέα μέτρα και αντιδραστικές ανατροπές στο πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης σε βάρος του λαού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναμασάει το ψευτοδίλημμα «δημοκρατία ή λιτότητα», για να χειραγωγήσει το λαό και να κρύψει τον ταξικό χαρακτήρα όλων των κυβερνητικών μέτρων -και για την ΕΡΤ-, σαν μέρος της γενικότερης αντιλαϊκής επίθεσης, που στόχο έχει να σωθούν τα μονοπώλια από την κρίση. Με τον ίδιο τρόπο προσπαθεί να κρύψει το ταξικό υπόβαθρο της κλιμάκωσης του αυταρχισμού από την κυβέρνηση, επιβεβαίωση της οποίας είναι αναμφισβήτητα και ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύτηκε το ξήλωμα της ΕΡΤ. Ταυτόχρονα, εκθειάζει την απόφαση του ΣτΕ, κοροϊδεύοντας τους εργαζόμενους ότι διασφαλίζει τα συμφέροντά τους, όταν το μόνο που κάνει είναι να νομιμοποιεί τις απολύσεις τους, δημιουργώντας αρνητικό προηγούμενο για τους χιλιάδες συναδέλφους τους που θα απολυθούν σε άλλους φορείς του Δημοσίου, οι οποίοι θα κλείσουν με την ίδια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που κλείνει και την ΕΡΤ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί σκόπιμα την αυταπάτη ότι με μια δική του κυβέρνηση, που θα σέβεται τη δημοκρατία και τους θεσμούς του αστικού κράτους και θα ενθαρρύνει την «υγιή» επιχειρηματικότητα, ο λαός μπορεί να ζήσει καλύτερα. Τον καλεί να προστρέξει για τη σωτηρία του στη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων, που του επιτίθεται και τον συντρίβει. Να γιατί μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ αξιοποιεί το ζήτημα της ΕΡΤ για να ανακατέψουν τη μαρμίτα του αστικού πολιτικού συστήματος στα πλαίσια της προωθούμενης αναμόρφωσής του, προβάλλοντας ο ΣΥΡΙΖΑ διλήμματα που χειραγωγούν το λαό και συγκαλύπτοντας ότι θα υπηρετεί τα μονοπώλια. Δεν υπάρχει χρόνος για αυταπάτες και αναμονή. Λαϊκή Συμμαχία και αντεπίθεση τώρα, για να βγει ο λαός στο προσκήνιο, να σφραγίσει αυτός τις εξελίξεις.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Ρεπορτάζ για ποιον;

Ρεπορτάζ για ποιον;
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές θα 'πρεπε οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, μαζί με τους εργαζόμενους στην ΠΥΡΚΑΛ, στην ΕΒΟ, στην ΕΑΒ, στην ΕΛΒΟ, στο ΙΓΜΕ και όλους τους άλλους από το σύνολο των επιχειρήσεων του Δημοσίου που η κυβέρνηση έχει βάλει στο στόχαστρο, να διαδηλώνουν μαζί. Δεν έχουν όμως την ίδια γνώμη οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ορισμένων χώρων, που, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αντιμετωπίζουν τους υπό απόλυση εργάτες και υπαλλήλους σαν διακοσμητικό «faux bijoux» για τις προπαγανδιστικές ανάγκες διαφόρων πολιτικών περσόνων, όπως πυκνά - συχνά συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στο προαύλιο της ΕΡΤ.
***
Η ζωή επανέρχεται στην κανονικότητά της. Το αποφάσισαν αυτοί που ελέγχουν τη ροή των πληροφοριών και ούτε γάτα ούτε ζημιά: Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ μπορούν να αφεθούν να βράσουν στο ζουμί τους. Μαζί τους και χιλιάδες άλλοι που ακολουθούν, καθώς είναι στην ημερήσια διάταξη η διάλυση δεκάδων φορέων του Δημοσίου, ανάμεσά τους όλη η παραγωγική βάση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.
Κάτι λεπτομέρειες μένει να ρυθμιστούν, έλεγαν χτες, ώστε η κυβέρνηση να βάλει ξανά μπροστά τις μηχανές της. Η κυβερνητική μηχανή βέβαια, δε ρετάρισε ούτε στιγμή τόσον καιρό.
Το τι πληροφορείται, όμως, ο αναγνώστης εξαρτάται απόλυτα από το ποιος ελέγχει την ενημέρωση.
Πολυσέλιδα αφιερώματα μέρες τώρα για το πώς σήκωσε αγριεμένο το βλέφαρο ο τάδε αγύρτης, τι είπε η τάδε ξανθοφορούσα, πόσο μεγάλος είναι ο πόνος του υπουργού που ανασχηματίζεται χωρίς να αναγνωριστεί το έργο του, γιατί πρέπει να διαλυθεί το ΙΓΜΕ που το έχουν κάνει ξέφραγο αμπέλι οι εργαζόμενοι, γιατί το τάδε ιατρικό σκεύασμα πρέπει να συνταγογραφείται από τον κρατικό λογιστή και όχι από το γιατρό.
Στις καλύτερες των περιπτώσεων εμφανίζεται μια έκθεση όπως αυτή για τα τρόφιμα, αλλά χωρίς την απάντηση στο, γιατί αφού υπάρχουν τροφές και οι άνθρωποι δουλεύουν δεν έχουν λεφτά για να αγοράσουν;
Παρά τους σχετικούς μύθους, το ρεπορτάζ δεν ήταν ποτέ στο φόρτε του στον αστικό Τύπο: Η πρώτη εφημερίδα κυκλοφόρησε για να διαφημίσει σαπούνια.
Απλά, σήμερα, καθώς ο Τύπος ακολουθεί ραγδαία τις τάσεις στην αγορά το κακό μοιάζει να έχει παραγίνει, για όσους ακόμα διατηρούν αυταπάτες περί αδέσμευτης και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας.
Το ρεπορτάζ όταν δε χρησιμοποιείται ανοιχτά σαν προώθηση προϊόντων, γίνεται εργαλείο για να δημιουργηθεί συνείδηση πελάτη. Οπως αυτό στα «Νέα». Που υποβάλει στους αναγνώστες ότι είναι της μοδός να πληρώνεις στο Ιντερνετ για ειδήσεις που έτσι κι αλλιώς μπορείς να βρεις και χωρίς να πληρώσεις δεκάρα. Το ρεπορτάζ υπηρετεί την ανάγκη του συγκροτήματος να αυξήσει την πελατεία στην επί πληρωμή ιντερνετική πλατφόρμα που έχει στήσει.
Αναλόγως, το θέμα για το ΙΓΜΕ στήθηκε για να υπηρετηθεί η κυβερνητική απόφαση για το κλείσιμό του. Για την ιστορία: Ενα συνδικάτο αντί να υπογράψει σύμβαση με καθαρές αυξήσεις στο μισθό δέχτηκε να περάσει αυτή η αύξηση μέσα από ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο. Κλασική μέθοδος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για να μην αυξάνονται οι κατώτεροι μισθοί που συμπαρασύρουν με την αύξησή τους και όλα τα επιδόματα αυξάνοντας τον καταβαλλόμενο μισθό. Η πατέντα ανήκει στις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, βολεύτηκαν μ' αυτήν και οι επόμενες. Τώρα που η κυβέρνηση έβαλε πλώρη να διαλύσει το ΙΓΜΕ ανακάλυψε ότι το ασφαλιστικό συμβόλαιο είναι παράνομο. Το βγάζει στη φόρα, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη να δεχτεί τη διάλυση του ΙΓΜΕ ως πράξη κάθαρσης. Δεν πα' να δείχνουν τη συλλογική σύμβαση οι εργαζόμενοι, η λάσπη κόλλησε πάνω τους... Οταν και αν καθαρίσουν δικαστικά θα έχει παραμείνει η ρετσινιά.
***
Στον αντίποδα, στο «Ριζοσπάστη» στον περιορισμένο χώρο που διαθέτει μικρές ειδήσεις καταγράφονται μεγάλης σπουδαιότητας εξελίξεις.
- Εργάτες δήμου που προσπαθούν να οργανωθούν στο ταξικό συνδικάτο τους ακούνε από τους κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές ότι «οργάνωση στο συνδικάτο σημαίνει οργάνωση στο ΚΚΕ και φίδι που σας έφαγε».
- Το υπουργείο κλείνει τις ΔΟΥ στα νησιά, διάφοροι διαμαρτύρονται γι' αυτήν ή την άλλη μετακίνηση προσωπικού, και μόνο στο «Ριζοσπάστη» καταγράφεται η ανάλυση που αποκαλύπτει ότι πέρα από την ταλαιπωρία των ανθρώπων, η απόφαση για το κλείσιμο των περιφερειακών εφοριών οδηγεί σε τρελά κέρδη μια σειρά ιδιωτικές εταιρείες που αναλαμβάνουν φοροεισπρακτικό έργο.
- Εργάτες σ' έναν αρχαιολογικό χώρο, στους οποίους από το νόμο δόθηκε στο μισθό και το μεροκάματο της Πρωτομαγιάς, αποφασίζουν και στέλνουν αυτό το μεροκάματο στο συνδικάτο σημειώνοντας «η Πρωτομαγιά είναι απεργία και η απεργία έχει κόστος».
- Στην Πολυκλινική, την ίδια ώρα που μεθοδεύεται το κλείσιμό της, θέλουν να βάλουν και μηχάνημα που με την είσοδο του ασθενή θα διαβάζει στο παραπεμπτικό το barcode. Δεν διαθέτει; δεν εξετάζεται!

TOP READ