6 Ιουν 2013

Οι κόκκινες γραμμές

Οι κόκκινες γραμμές

Κόκκινη γραμμή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη
Δωσ’ της κλότσο να κυλήσει, η ανάρτηση να αρχίσει
Οι δικές μας κόκκινες γραμμές δε μπαίνουν ως απαγορευτικές για τον κόσμο, αλλά για να οριοθετήσουν τον αντίπαλο. Που με τη σειρά του βάζει τις δικές του κόκκινες γραμμές στις λαϊκές κατακτήσεις, τάχα για να τις προστατέψει, έστω ένα μίνιμουμ που είναι αδιαπραγμάτευτο, ενώ στην πραγματικότητα τις διαγράφει εν μία νυκτί.
Του Πάνου Ζάχαρη από το Ποντίκι
Η δική μας κόκκινη γραμμή (πρέπει να) είναι μαζική και επαναστατική και δε μπορεί να είναι το ένα χωρίς το άλλο. Η επανάσταση δεν έχει νόημα χωρίς τις μάζες που θα την πραγματοποιήσουν. Κι η «γραμμή μαζών» που θα παραπέμπει την επανάσταση στη δευτέρα παρουσία μπορεί να έχει μόνο μαζικούς ψηφοφόρους, αλλά καμία σχέση με το μαζικό κίνημα και την πραγματική κίνηση των μαζών –που αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο μόνο σε μια επαναστατική διαδικασία

Η δική μας κόκκινη γραμμή δε σταματά στο σύνταγμα και τη βουλή, ούτε σε μια αταξική εθνική ομόνοια –που κάποτε θα την ονομάσουμε πλατεία μπελογιάννη- και δεν παραπέμπει τα πάντα στου αγίου σοσιαλισμού, αντώνη ή δημήτρη. Γενικώς δεν αντιλαμβάνεται την επανάσταση ως ένα απλό ευθύγραμμο δρομολόγιο με ενδιάμεσους σταθμούς πριν από τον τερματικό στόχο. Επόμενη στάση: πληρωμών. Παρακαλώ, προσοχή στο κενό μεταξύ των αυταπατών της αριστεράς του συρμού και της πραγματικότητας.

Η δική μας κόκκινη γραμμή διαπερνά σαν κόκκινο νήμα τις φτωχογειτονιές της δυτικής αθήνας και τα γκέτο των μεταναστών στο κέντρο, κατευθύνοντάς τα με ορμή ενάντια στις μικροαστικές αυταπάτες των νοτίων προαστίων και το μεγαλοαστικό μπλοκ των βορείων. Ενώ προεκτείνεται συνεχώς μέχρι την τελική νίκη· hasta la Βικτώρια siempre –από την οποία όμως επιμένει να περνά ξώφαλτσα, ένα τσιγάρο δρόμο.
Στη λεωφόρο σε ζητώ και στη βικτώρια, και απ’ το κρεμλίνο μας περνάω το παλιό,
ξέρεις καλά πως πια δεν έχω περιθώρια, ξέρω καλά πως θα σαλτάρω αν δε σε δω.

Η δική μας κόκκινη γραμμή δεν ακολουθεί την αριστερά του συρμού και διάφορα… ανακόλουθα εναλλακτικά περιοδικά. Δεν απορρέει μονοσήμαντα από τη βάση ή την ηγεσία, αλλά είναι διπλής κατεύθυνσης, ανατροφοδοτείται από κάθε πόλο κι ενισχύεται ανεβοκατεβαίνοντας. Περιγελά τον «ατομικό φιλελευθερισμό» όσων δεν ανέχονται τα ασφυκτικά της καλούπια και βγάζουν ανέκδοτα για αυτούς που την κρατάνε. Κι απευθύνεται σε ένα ρωμαλέο ταξικό κίνημα, με τακτική ευκινησία και γράμμωση· όχι σε έναν πλαδαρό χυλό, που κάνει κοιλιά και τελικά εξαφανίζεται όσο απότομα εμφανίστηκε.

Οι δικές μας κόκκινες γραμμές δε μπαίνουν για να ξεχωρίσουν από τον κόσμο αλλά για να σμίξουν μαζί του στη σωστή βάση. Ο κόσμος της εργασίας και όλα τα σύμμαχα στρώματα που έχουν συμφέρον να παλέψουν στο πλευρό του, απέναντι στο αντιδραστικό μπλοκ της αστικής εξουσίας και τους πολιτικούς του εκφραστές. Ενάντια στους καπιταλιστές και τα παράσιτα που αυγατίζουν τα κέρδη τους από την αποσπασμένη υπεραξία. Ο λαός ενάντια στα μονοπώλια, στην πιο πλατιά κοινωνική συμμαχία και δυνατή ενότητα. Εμείς και οι άλλοι.

Αλλά ο πραγματικός κόσμος είναι πολύ πιο σύνθετος από αυτόν των αφαιρέσεων, αριστερά-δεξιά, από εδώ η εργατική τάξη κι από εκεί οι καπιταλιστές. Τι γίνεται λοιπόν όταν ανακαλύψουμε, όπως στο γνωστό ανέκδοτο, πως εμείς είμαστε οι άλλοι–ή κάποιοι από εμάς τουλάχιστον; Γιατί ξέρεις, η αντεπανάσταση –όπως ακριβώς κι η επανάσταση- δεν έρχεται πάντα σε καθαρή μορφή και μπορεί να έχει πολλά προσωπεία.

Εν αρχή ην η σοσιαλδημοκρατία που κιτρίνισε και χρεοκόπησε, αλλά συνέχισε να διακηρύσσει την (σοσιαλ)δημοκρατική της οδό (σε διάκριση με το πραξικόπημα των μπολσεβίκων), η οποία έστρωσε το δρόμο στο (σοσιαλ)φασισμό των εθνικοσοσιαλιστών, ακόμα και όταν συμμετείχε τυπικά στα αντιφασιστικά μέτωπα.

Για να ‘ρθει η νέα αριστερά, ανανεωτική και ριζοσπαστική, να διακηρύξει τον τρίτο δρόμο ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία και το αποτυχημένο σοβιετικό μοντέλο. Ο οποίος κατέληξε στο ίδιο ακριβώς σημείο της εναλλακτικής ενσωμάτωσης στο σύστημα, επαληθεύοντας την παροιμία που λέει πως η καλή αστική τάξη ξέρει κι άλλο (τρίτο) μονοπάτι.
Αλλά και διάφορες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες που φιλοδοξούσαν να φτιάξουν τον τρίτο πόλο της αριστεράς, ενάντια στην παραδοσιακή ορθόδοξη εκδοχή και την ευρωκομμουνιστική –με όλες τις κατοπινές μετεξελίξεις της. Κι έμειναν να αναζητούν ουτοπικά την υπέρβαση της φυσικής και του κλασικού μαρξισμού.

Για να αποδειχτεί τελικά πως τρίτος δρόμος δεν υπάρχει μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, όπως διακήρυσσε η σοσιαλδημοκρατία. Ούτε τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό, αλλά ούτε και στην αριστερά –μεταξύ κομμουνιστών και αναθεωρητών. Αλλά όσο περισσότεροι τσιμπήσουν, τόσο θα αυξάνεται η επιρροή της αστικής τάξης στο εργατικό κίνημα και όσων πολιτικών χώρων το έχουν –υποκριτικά ή μη- ως σημείο αναφοράς. Τόσο θα αυξάνονται ο εμπαιγμός και οι αυταπάτες και θα περιπλέκει η καθαρή μορφή της αντίθεσης που φωνάζουμε και στο σύνθημα: με τα μονοπώλια ή με το λαό. Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.

Εξάλλου το σύνθημα είναι δημοκρατικό και σου αφήνει περιθώρια να διαλέξεις. Ή με… ή με… Δε σου λέει να διαλέξεις ντε και καλά αυτό. Σε υποχρεώνει όμως να σταματήσεις να βρίσκεσαι σε δύο βάρκες, όπως η ευαίσθητη κυβερνώσα αριστερά της ευθύνης, αλλά και η επίδοξη αντικαταστάτριά της, που λανσάρει (σε διάφορες συσκευασίες και ονόματα) την αριστερή κυβέρνηση.

Και είναι εκπληκτικό να βλέπεις σήμερα όλους αυτούς τους τρίτους δρόμους να συγκλίνουν και τις αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές από θέση αρχής να εξαλείφονται χάριν της ενότητας. Ρηγάδες και παλιοί κνίτες της μεταπολίτευσης, τροτσκιστές και μαοϊκοί, ευρώδουλοι, ευρωμάχοι και λοιποί ευρωσκεπτικιστές, τα «παιδιά του χαρίλαου» και οι άσωτοι υιοί του, κολλημένοι με το 89’ –ως έτος ένα μετά το τέλος της ιστορίας και των αυταπατών- και την πανσπουδαστική νο 8 μαζί με αυτούς που τα υπερασπίζονται. Όλοι μαζί (βρε ντιρλιντί) μια ωραία ατμόσφαιρα, να θυμίζουν συνειρμικά μια παλιότερη ατάκα, ειπωμένη σε άλλο ιστορικό πλαίσιο και για άλλους λόγους, αλλά επίκαιρη. Αυτή η ενωμένη αριστερά, ούτε ενωμένη ούτε αριστερά είναι.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο βασικά είδη αριστεράς. Αυτή που είναι –ή επιδιώκει να γίνει- επικίνδυνη για το σύστημα κι αυτή που είναι χρήσιμη κι υπεύθυνη. Κι εκτός από την χρηστική της αξία για την εξουσία, διαθέτει άλλη μία, ανταλλακτική. Εμπορεύεται ελπίδες, ξεπουλάει ιδανικά, συναντιέται με τον εμπορικό κόσμο και συζητάει μαζί του για μαρξισμό σε επίσημες ημερίδες.

Το θετικό είναι πως όσο κατακάθεται ο κουρνιαχτός κι ο αντιμνημονιακός χυλός, οι εφεδρείες του συστήματος, που μοιάζουν με τα κεφάλια της λερναίας ύδρας, αρχίζουν να καίγονται η μία μετά την άλλη –ήδη αναγκάστηκαν να κάψουν την πιο σημαντική εφεδρεία τους επί μεταπολίτευσης: το πασόκ. Είναι κι αυτό μια κάποια εξέλιξη…

ΜΑΤ εναντίων … τυφλών !

ΜΑΤ εναντίων … τυφλών !


tifloi
Ο Σπ. Χαλβατζής μιλάει στους τυφλούς διαδηλωστές

ΤΥΦΛΟΙ

Διαδήλωσαν χτες στη Βουλή

Κλούβες των ΜΑΤ τους έφραξαν το δρόμο προς το Μέγαρο Μαξίμου

Κινητοποίηση στη Βουλή με στόχο να διαδηλώσουν και στο Μέγαρο Μαξίμου έκαναν χτες οι τυφλοί.
Ωστόσο, κλούβες των ΜΑΤ είχαν φράξει το δρόμο στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Ηρώδου Αττικού και παρεμπόδισαν τους διαδηλωτές.
Τελικά, αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Τυφλών Ελλάδας που πέρασε το «φράγμα», το μόνο που απέσπασε ήταν κενές υποσχέσεις για κλείσιμο συνάντησης με τον πρωθυπουργό τις επόμενες 15 μέρες.

Στη συγκέντρωση, συμμετείχε η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) φωνάζοντας συνθήματα όπως «Δώστε λεφτά για Πρόνοια – Υγεία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» και προβάλλοντας αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των τυφλών και των υπόλοιπων ΑμεΑ, όπως:

Επαναφορά όλων των μισθών και των συντάξεων στο προ των περικοπών επίπεδο.

Καμία περικοπή στα επιδόματα και τις συντάξεις αναπηρίας.

Εκτακτη οικονομική ενίσχυση τυφλών και αναπήρων με 1.000 ευρώ.

Κανένας τυφλός, κανένας ανάπηρος χωρίς φάρμακα και θεραπείες, με κάλυψη του κόστους 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Πάγωμα όλων των δανείων.

Καμία κατάσχεση σπιτιού, διακοπή ρεύματος, νερού ή σταθερού τηλεφώνου, επειδή κάποιος δεν έχει να πληρώσει.

Μαζικές προσλήψεις τυφλών και αναπήρων με ευθύνη του κράτους. Γενναία κρατική χρηματοδότηση του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών για την αναβάθμιση των σχολών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κ.ά.

Στο πλευρό των ανάπηρων, εκφράζοντας την αλληλεγγύη και την συμπόρευση του ΚΚΕ, ο βουλευτής του Κόμματος,Σπύρος Χαλβατζής, δήλωσε:

«Στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των αναπήρων και παλεύουμε μέσα και έξω από τη βουλή ώστε να καλυφθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες και να αρθούν όλα τα μέτρα που πλήττουν τόσο το λαό όσο και ειδικότερα τους αναπήρους».


Ο φαντάρος που δεν πυροβόλησε τον Μπελογιάννη

Ο φαντάρος που δεν πυροβόλησε τον Μπελογιάννη

Στις 30 Μάρτη του 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Καλούμενος, ο Δημήτρης Μπάτσης και ο Ηλίας Αργυριάδης στέκονται όρθιοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Σε μερικά λεπτά κι αφού τελειώσουν οι τυπικές διαδικασίες θα έχουν περάσει σαν ήρωες στα κατάστιχα στης Ιστορίας του ελληνικού λαού και του παγκόσμιου προλεταριάτου.

Όμως εκείνη τη μέρα δεν είναι οι μοναδικοί ήρωες. Μέσα στο απόσπασμα των φαντάρων που θα διενεργούσαν την εκτέλεση βρίσκεται ο φαντάρος Αθανάσιος Ροδόπουλος από τα Σουδενά Καλαβρύτων. Την στιγμή που το απόσπασμα ετοιμάζεται για την εκτέλεση ο Ροδόπουλος πλησιάζει τον λοχαγό του και δηλώνει

_ Εγώ κύριε λοχαγέ δεν πρόκειται να πυροβολήσω ενάντια στον αδελφό μου.
_ Ποιος από τους μελλοθάνατους είναι ο αδελφός σου;
_ Ο αδελφός μου είναι καταδικασμένος σε θάνατο για την αντιστασιακή δράση του στις φυλακές Αβέρωφ.

Ο λοχαγός ξεκινά να απειλεί και να ουρλιάζει. Του δηλώνει πως θα φροντίσει ο ίδιος να τον στείλει στο στρατοδικείο και ακόμα ότι θα τον εκτελέσει επί τόπου. Ο Θανάσης Ροδόπουλος μπροστά στον κίνδυνο δεν υποχωρεί. Αποχωρεί από το εκτελεστικό απόσπασμα και την θέση του θα πάρει ένας από τους αναπληρωματικούς. Από το περιστατικό αυτό ξεκινά η φήμη για τον φαντάρο που δεν πυροβόλησε στην εκτέλεση Μπελογιάννη.

Ο Βασίλης Ροδόπουλος αδελφός του Θανάση γράφει στο βιβλίο του με τίτλο Ενός λεπτού σιγή:

" Ο αδελφός μου είχε γεννηθεί στα Άνω Σουδενά το Νοέμβρη του 1925 αλλά δεν ήταν γραμμένος στο μητρώο της κοινότητας. Έτσι προσκομίζοντας δύο μάρτυρες έγινε δημότης Αθήνας. με την ένδειξη ότι γεννήθηκε το 1929. Κλήθηκε να υπηρετήσει το 1950 τη θητεία του. Αυτό με καθησύχαζε αλλά και όχι απόλυτα γιατί ήξερα ότι οι αριστεροί στρατευμένοι ήταν λιγότερο ασφαλείς από τους κρατούμενους.

Στις 30 Μαρτίου του 1952 εκτελέστηκε σαν κατάσκοπος ο Νίκος Μπελογιάννης. Το νέο με συγκλόνισε. Τον γνώριζε πολύ καλά, από την εποχή της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης. Για εμένα ήταν ο Πέτρος με τον οποίο συναντιόμασταν τακτικά στην Πάτρα πριν με πιάσουν οι Γερμανοί. Ύστερα όταν αποφυλακίστηκα είχα πάλι επαφή μαζί του. Μου έδινε οδηγίες για την αντιστασιακή δραστηριότητα του εφεδρικού ΕΛΑΣ κι είχε έρθει αρκετές φορές στο σπίτι μου. Τη μέρα μετά την εκτέλεση ήρθε και με επισκέφθηκε ο αδερφός μου. Ήταν χλωμός κι αλαφιασμένος και κοίταζε γύρω του φοβισμένος. Τον ρώτησα τι συμβάινει και μου είπε αυτά που έγραψε ο Ριζοσπάστης στις 30 Μάρτη του 1980 σε ένα ολοσέλιδο αφιέρωμα.

Περασμένα μεσάνυχτα θα ήταν δύο η ώρα όταν ξύπνησαν ολόκληρο το λόχο που είχε επιλεγεί για την εκτέλεση. Η λέξη αυτή δεν είχε εκείνη την ώρα ακουστεί. Ο λόχος ξυπνούσε για ειδική αποστολή. Οι φαντάροι φυσικά δεν μπορούσαν να μαντέψουν για ποια ειδική αποστολή τους προόριζαν πρωί Κυριακής. Όταν φθάσαν στο Γουδί, ο επικεφαλής του λόχου τους ανάγγειλε πως η ειδική αποστολή ήταν η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συνεργατών του. Εκείνη τη νεκρική σιωπή που ακολούθησε την διέκοψε μια φωνή ενός φαντάρου. "Εγώ δεν πρόκειται να πυροβολήσω εναντίον του αδερφού μου κύριε λοχαγέ". Ο στρατιώτης αφού εξήγησε ποιος ήταν ο αδελφός του από τους μελλοθάνατους (μετά την ερώτηση του λοχαγού) υποχώρησε πίσω στην γραμμή του. Ο λοχαγός ούρλιαζε και απειλούσε πως θα τον στείλει στο απόσπασμα.

Ο στρατιώτης αυτός, ο Θανάσης Ροδόπουλος πέθανε στις 23 Νοέμβρη του 1979. Αυτός ήταν ο αδελφός μου." 

Πόσο κοστίζει μια πτήση Αθήνα-Νέα Υόρκη μετ' επιστροφής...

Πόσο κοστίζει μια πτήση Αθήνα-Νέα Υόρκη μετ' επιστροφής...

Πάλι αρθρογραφία από Ινστιτούτο Brookings, εεεε, εννοώ Ινστιτούτο Levy, εεεεε, εννοώ Institute for New Economic Thinking, εεεε, εννοώ Council on Foreign Relations, εεεε, εννοώ Center for Strategic and International Studies, εεεε, εννοώ, από την πατριωτική και αδέσμευτη αριστερή πένα της Ρένας Σόρου, εεεε, Ρένας Δούρου για σήμερα. Δώστε βάση. Απολογούμαστε για την ωμότητα κάποιων φωτογραφιών που συνοδεύουν τις υψηλού ανθρωπιστικού ήθους αποφάνσεις της κυρίας Δούρου. Και ευχαριστούμε τον ΣΥΡΙΖΑ που βοηθά, μέσω της ιδίας, τον ελληνικό λαό να καταλάβει καλύτερα με τι ακριβώς έχει να κάνει.
LR
---

Ρωσία: Δύναμη υποκρισίας και συντήρησης
Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο www.aixmi.gr, Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Οι εξεγερμένοι, σήμερα, λαοί του αραβικού κόσμου σίγουρα πρέπει να αντιμετωπίζουν τη Μόσχα εξόχως επιφυλακτικά, καθώς μέχρι στιγμής η στάση της είναι σαφώς υπέρ της διατήρησης του στάτους κβο. Με άλλα λόγια, η Ρωσία των Μεντβέντεβ και Πούτιν είναι μια δύναμη της συντήρησης και της αποφυγής κάθε είδους ανατροπής. Είτε πρόκειται για την Αίγυπτο είτε για τη Λιβύη, η Μόσχα δεν ξεφεύγει από τη διπλωματική, μετρημένη, «στρογγυλεμένη» γλώσσα έναντι του κύματος των εξεγέρσεων που σαρώνει τον αραβικό κόσμο, ενώ την ίδια στιγμή επιχειρεί τον «εκρωσισμό» του περιβάλλοντός της, αυτή τη φορά με οικονομικά μέσα, για τους ίδιους γεωπολιτικούς λόγους που μετά από το 1945 επεδίωξε και δημιούργησε την «ασπίδα» των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.


Γνωρίζω ότι αρκετοί αναλυτές αλλά και συμπολίτες μας, αναπολώντας ίσως την εποχή του διπολισμού, όταν όλα ήσαν πιο σαφή και οι επιλογές πιο εύκολες, τρέφουν, έναντι της Μόσχας, μια σχετικά επιεικέστερη στάση από ό,τι έναντι άλλων δυνάμεων – κυρίως των ΗΠΑ, στις οποίες καταλογίζονται τα πάντα: Από απληστία ως αδυναμία.

Ωστόσο, πρέπει να παραδεχθούμε -και η περίπτωση των εξεγέρσεων στις αραβικές χώρες είναι ενδεικτική- ότι η Μόσχα είναι πλέον ξεκάθαρα η δύναμη που επιθυμεί τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης στη Μέση Ανατολή της διαφθοράς και του αυταρχισμού και την αλλαγή του περιβάλλοντός της,με όρους υποτέλειας για τους γείτονές της (βλ. Ουκρανία, Γεωργία, κ.ά.).

Έτσι, στις παρεμβάσεις της για τη Μέση Ανατολή, ακολουθεί την κλασική προσέγγιση, που δίνει έμφαση στην ακεραιότητα των συνόρων, αποφεύγοντας την όποια κριτική έναντι των δομών και του χαρακτήρα της εξουσίας, έστω κι αν αυτή έχει να κάνει με καθεστώς κλεπτοκρατίας, όπως συνέβη στην Τυνησία, ή με ένα αυταρχικό και διεφθαρμένο καθεστώς τύπου Μουμπάρακ ή με εξουσία που δεν διστάζει να στρέψει τα όπλα κατά των πολιτών της, όπως συνέβη στη Λιβύη και στη ΣυρίαΤο πώς διαχειρίζεται το εσωτερικό της μια εξουσία είναι κάτι που σίγουρα δεν απασχολεί τη Μόσχα, από τη στιγμή που η κρίση δεν κινδυνεύει να διαχυθεί κοντά στα σύνορά της. Αυτή είναι, άλλωστε, και η στάση της αναφορικά με τη Συρία, μια σύμμαχό της, όπως και σύμμαχο του Ιράν. Έτσι, στις 28 Απριλίου ο αναπληρωτής πρεσβευτής της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Αλεξάντερ Πανκίν δήλωνε ότι «η κρίση στη Συρία δεν αντιπροσωπεύει απειλή για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια», υπογραμμίζοντας ότι «πραγματική απειλή για την περιφερειακή ασφάλεια θα μπορούσε να προκύψει από μια εξωτερική ανάμειξη». Το μήνυμα ήταν σαφές και προς συγκεκριμένους παραλήπτες: Να μην επαναληφθεί η επιχείρηση των ΝΑΤΟϊκών που βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα στη ΛιβύηΔεν είναι διόλου σίγουρο ότι οι διαδηλωτές, στη Συρία επιθυμούν μια παρεμφερή ξένη επέμβαση υπέρ του αγώνα τους, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να ακούσουν κάποιο ενθαρρυντικό λόγο από τη Μόσχα, για την οποία η προτεραιότητα είναι η διατήρηση του σημερινού στάτους.

Παρόμοια ήταν, άλλωστε, και η στάση της έναντι του καθεστώτος Μουμπάρακ. Σε καμιά στιγμή δεν έδειξε την παραμικρή συμπάθεια στους χιλιάδες διαδηλωτές της πλατείας Ταχρίρ, στο Κάιρο. Σε επικοινωνία με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, στις 3 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος Μεντβέντεφ είχε εκφράσει απλά την «ευχή και την ελπίδα, η παρούσα δύσκολη περίοδος στη ζωή της φιλικής Αιγύπτου να ξεπεραστεί σύντομα δια της ειρηνικής και εντός νομίμων πλαισίων διευθέτησης των προβλημάτων που υπάρχουν». Ο δε εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ την ίδια ημέρα ξεκαθάριζε ότι η Μόσχα «δεν δίνει συμβουλές» σε μια «φιλική χώρα», όπως η Αίγυπτος, και έκανε έκκληση για την όσο το δυνατόν συντομότερη «εξομάλυνση» της κατάστασης, προς όφελος της «σταθερότητας» στη Μέση Ανατολή.

Στην περίπτωση της Λιβύης, επέλεξε την εύκολη τακτική της υποκρισίας: Αν και μπορούσε, τελικά δεν απέτρεψε (με το βέτο της) την ψήφιση της απόφασης 1973 για την προστασία των αμάχων «με όλα τα μέσα», για να την επικρίνει αμέσως μετά την ψήφισή της. Εθνικά συμφέροντα μιας μεγάλης δύναμης, θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς. «Μεγάλης»; Αν παρακολουθούσε κανείς στις 20 Απριλίου την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν ενώπιον της Δούμας, θα ξεχώριζε την εξαγγελία περί διπλασιασμού της παραγωγής σε στρατηγικούς και τακτικούς πυραύλους από το 2013. Η ανακοίνωση είναι εντυπωσιακή – πόσοι, όμως, γνωρίζουν ότι η δεύτερη παγκοσμίως σε εξαγωγές όπλων χώρα αγοράζει οπλισμό από χώρες του ΝΑΤΟ; Ή, πόσοι ξέρουν ότι οι υποδομές της εξοπλιστικής της βιομηχανίας είναι σε κακή κατάσταση; Ότι το επίπεδο επενδύσεων και έρευνας για νέες τεχνολογίες, στον τομέα αυτό, είναι δέκα φορές κατώτερο από εκείνο των δυτικών χωρών; Αν, πράγματι, ο Πούτιν θέλει να καλύψει την τεχνολογική καθυστέρηση της χώρας του, πρέπει να επιστρέψει στη σοβιετική λογική, που οδήγησε στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, των «περισσότερων τανκς, λιγότερων ψυγείων»…

Και μόνο μέσα από αυτή την προσέγγιση της «επικίνδυνα εξοπλισμένης δύναμης» μπορεί να εκφοβίσει τους γείτονές της προκειμένου να αναβιώσει ένα περιβάλλον που να θυμίζει εκείνο της σοβιετικής επιρροής… Προς το παρόν, πάντως, η Μόσχα αγοράζει από το εξωτερικό ό,τι δεν καταφέρνει να κατασκευάσει και παραμένει μια μεγάλη «δύναμη» που δίνει μάχες οπισθοφυλακών…

Έλα να σε αναπτύξω ντάρλινγκ...-Οι 10 χώρες με τη μεγαλύτερη αύξηση ΑΕΠ!

Έλα να σε αναπτύξω ντάρλινγκ...-Οι 10 χώρες με τη μεγαλύτερη αύξηση ΑΕΠ!


ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ
Μας λένε ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ (Aκαθάριστου Εθνικού Προϊόντος) είναι πολύ καθοριστικοί ώστε να βγούμε σαν λαός από την κρίση… Σπούδασα κάποια φτωχά οικονομικά στη Πάτρα κι έτσι ξέρω ότι η ποιότητα ζωής ενός λαού δεν κρίνεται από την αύξηση του ΑΕΠ. Επειδή βαριέμαι να σας αναλύω το γιατί, απλά έκανα copy-paste τις 10 πρώτες χώρες σε ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ. Τα στοιχεία βρίσκονται στη σελίδα της Wikipedia και είναι παραχωρημένα από τη ΣΙΑ (τη γνωστή ΣΙΑ των Η.Π.Α. κι όχι τη γειτόνισσα μου).http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_real_GDP_growth_rate


Σκέφτομαι λοιπόν…. Ποιο λαό να πρωτοζηλέψω αφού κατάφερε να έχει τόση ανάπτυξη στο ΑΕΠ του. Διαλέξτε καλύτερα εσείς, ποιόν από τους παρακάτω λαούς ζηλεύετε. Απλά θέλω να παρατηρήσω ότι ο Αφγανικός λαός πρέπει να είναι μεγάλο κορόιδο, γιατί μεταναστεύει στη πτωχευμένη Ελλάδα με τους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ η γη του, είναι γη της επαγγελίας σύμφωνα με κάποιους οικονομολόγους…

RankCountryReal GDP growth rate
 Libya 121.9
 Sierra Leone 21.3
 Niger 14.5
 Mongolia 12.3
 Turks and Caicos Islands 11.2
 Afghanistan 11.0
 Panama 10.5
 Iraq 10.2
 Macau 10.0
 Timor-Leste 10.0

Επιμύθιο: Ανάπτυξη σε αυτά τα κράτη υπάρχει… αλλά για ποιους. Για αυτούς που ανοικοδομούν τις χώρες αυτές. Τους προστάτες, τους δανειστές κι ένα πολύ μικρό κομμάτι των πλουσίων της κάθε χώρας. Καταλαβαίνετε τώρα τι ανάπτυξη θα έρθει κι εδώ… Άντε με τις υγείες μας μωρέ.

Τι «ανάπτυξη» υπόσχονται στο λαό;

Τι «ανάπτυξη» υπόσχονται στο λαό;
-- Μπορεί η «συνταγή» που επικαλούνται τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει σε διέξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού;
Ολες οι πολιτικές δυνάμεις διαπιστώνουν ότι η κατάσταση είναι άσχημη, δεν έχουν όμως την ίδια άποψη ούτε για την αιτία που φτάσαμε εδώ, ούτε για το πώς θα βγούμε. Αυτό είναι λογικό, γιατί κάθε πολιτική δύναμη εκφράζει συγκεκριμένα κοινωνικοταξικά συμφέροντα, τα οποία είναι αντίθετα μεταξύ τους. Γι' αυτό η άποψη «να ενωθούν όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις για να δούμε τι θα κάνουμε» είναι λαθεμένη και επικίνδυνη. Στην πράξη σημαίνει να δουλεύουν περισσότερο οι εργάτες για να αυξήσουν τα αφεντικά την κερδοφορία τους. Ολα τα κόμματα κρύβουν από το λαό τις αιτίες της κρίσης, που είναι σε εξέλιξη. Κρύβουν ότι συνεχίζεται η πτώση της βιομηχανικής παραγωγής, άσχετα αν αυξήθηκαν οι τουρίστες. Μπορεί να ήρθαν περισσότεροι τουρίστες, αλλά στους εργαζόμενους στον τουρισμό μειώθηκαν οι μισθοί, πληρώνονται κάτω από την κλαδική σύμβαση, κάνουν θραύση οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και το δουλεμπόριο της «μαθητείας». Ξέρουν ότι πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη της κρίσης στην ευρωζώνη και στην ΕΕ, ιδιαίτερα στις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες (Γερμανία, Γαλλία), αλλά και σε άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, (πχ ΗΠΑ), όπου και εκεί μειώνονται συνεχώς οι ρυθμοί ανάπτυξης. Γι' αυτό παίρνουν τα μέτρα τους, με πρώτο και κύριο να τσακίσουν το ταξικό - εργατικό κίνημα, να βάλουν εμπόδια στη δράση του ΚΚΕ. Το συμπέρασμα είναι ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις, η καθεμία με τον τρόπο της, προτείνουν σαν διέξοδο την εφαρμογή εκείνης της πολιτικής που οδήγησε στην κρίση. Την πολιτική που θα προετοιμάσει την επόμενη κρίση, η οποία θα έρθει πολύ πιο σύντομα, γιατί η όποια ανάπτυξη γίνει, θα έχει μικρή διάρκεια και μικρότερους ρυθμούς από την προηγούμενη.
Πριν την κρίση στην Ελλάδα είχαμε ανάπτυξη και μάλιστα με τους πιο υψηλούς ρυθμούς στην ΕΕ. Τα αστικά επιτελεία καμάρωναν για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, για τις ξένες και ντόπιες επενδύσεις. Ελεγαν στο λαό ότι πρέπει να κοιμάται ήσυχος γιατί μέσα στην ΕΕ και στο ευρώ η χώρα δεν κινδυνεύει από κρίσεις και ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα ήταν εξασφαλισμένα. Η ίδια η ζωή αποκάλυψε το ψέμα τους. Πριν την κρίση, σε πολλές χώρες της ΕΕ, όπως, π.χ., στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και αλλού, εφαρμόστηκαν όλα τα μείγματα της πολιτικής, κυβέρνησαν όλων των ειδών και χρωμάτων κυβερνήσεις. Δεξιές, κεντροδεξιές, αριστερές, κεντροαριστερές, ανάμεικτες, ο Μπερλουσκόνι, ο Πρόντι, ο Ντ' Αλέμα, ο Ζοσπέν, ο Σαρκοζί, ο Μπλερ, ο Αθνάρ, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου και άλλοι. Κυβερνήσεις άλλαζαν, ο ένας «διόρθωνε» και συμπλήρωνε τον προηγούμενο, η κατάσταση όμως δεν άλλαζε, πήγαινε από το κακό στο χειρότερο για το λαό, επειδή τα αφεντικά παρέμεναν τα ίδια. Γιατί την εξουσία συνέχιζε και συνεχίζει να την έχει η αστική τάξη. Πριν την κρίση, που οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν μεγάλοι, τότε άρχισε η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μερική απασχόληση, τα τετράωρα, η υπονόμευση του 8ωρου, η αλλαγή του Ασφαλιστικού (Γιαννίτσης, Ρέππας), η αφαίρεση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Εγιναν μεγάλες μειώσεις στη φορολογία για το κεφάλαιο, του δόθηκαν επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων, προγράμματα συγκάλυψης της ανεργίας μπήκαν στην υπηρεσία του για να έχει φτηνά εργατικά χέρια. Πολλά από τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται σήμερα, τα αποφάσισαν τότε όλοι μαζί στην ΕΕ, επιβεβαιώνοντας ότι και στην ανάπτυξη και στην κρίση οι εργάτες πληρώνουν το μάρμαρο. Τι το διαφορετικό λένε ότι θα κάνουν σήμερα απ' ό,τι γινόταν προηγούμενα; Τίποτα.
Πού οδήγησαν όλα αυτά; Στην κρίση, εδώ που είμαστε σήμερα. Να προβληματιστεί ο λαός: Γιατί τώρα, εφαρμόζοντας τα ίδια και χειρότερα, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό; Γιατί αφού το φάρμακο είναι το ίδιο, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό; Γι' αυτό το ΚΚΕ λέει ότι όλα όσα προτείνουν όλες οι άλλες δυνάμεις θα οδηγήσουν στα ίδια και χειρότερα για το λαό. Η όποια ανάπτυξη υπάρξει, θα συνοδεύεται με υψηλή ανεργία. Οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα είναι πολύ λίγες σε σχέση με τα εκατομμύρια των ανέργων, οι οποίοι μέσω του ΟΑΕΔ θα μπουν τώρα πιο πολύ στην υπηρεσία των εργοδοτών. Θα υπάρχουν μειωμένα μεροκάματα, μισθοί, εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, ένταση του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας, απαγορεύσεις απεργιών, διώξεις, κρατική - εργοδοτική βία. Τίποτα απ' όσα εφαρμόζονται σήμερα δεν θα παρθεί πίσω. Η ανάπτυξη που λένε, πολύ λίγα προβλέπει για ανάπτυξη στους κλάδους της βιομηχανίας. Απλώς βάφτισαν τον τουρισμό «βαριά βιομηχανία». Οι κινεζικές επενδύσεις προβλέπουν και κινεζικούς μισθούς, Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, με ειδικό εργασιακό καθεστώς, δηλαδή στρατόπεδα συγκέντρωσης εργατών. Η ανάπτυξη θα γίνει προς όφελος των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, γι' αυτό και συνόδευαν τον Σαμαρά στην Κίνα, στο Αζερμπαϊτζάν και αλλού. Γυρνάνε όλοι μαζί από χώρα σε χώρα και καλούν τους βιομήχανους των χωρών αυτών να έρθουν να επενδύσουν μαζί, λέγοντας «μην ανησυχείτε, έχουμε να σας δώσουμε καλό πράγμα σε φτηνή τιμή, κρατικές υποδομές, ενεργειακό πλούτο, ενεργειακά δίκτυα, δίκτυα μεταφορών, σας έχουμε εξασφαλίσει φτηνούς εργάτες, νόμο και τάξη, δηλαδή πολλά κέρδη και την ησυχία σας». Από αυτή την ανάπτυξη μόνο χαμένος θα βγει ο λαός. Δικό του συμφέρον είναι να κάνει κοινωνική ιδιοκτησία τα μονοπώλια, να οργανώσει την οικονομία με βάση τις δικές του ανάγκες, παίρνοντας την εξουσία από τους αστούς.

Η «έγνοια» της ΕΕ για τους ανέργους αντιστοιχεί στο 0,13% της λατρείας της προς τους τραπεζίτες

Η «έγνοια» της ΕΕ για τους ανέργους αντιστοιχεί στο 0,13% της λατρείας της προς τους τραπεζίτες
Τώρα τελευταία μάθαμε ότι η Μέρκελ λατρεύει τους νέους. Οτι, επίσης, ο Σόιμπλε αγαπάει τους νέους. Οτι και ο Ολάντ σκέφτεται τους νέους. Αλλά και ότι ο κ. Σαμαράς - έτσι είπε στο ταξίδι του στην Κίνα - κάθε πρωί που ξυπνάει, το πρώτο πράγμα που τον απασχολεί είναι οι νέοι. Και, συγκεκριμένα, οι άνεργοι νέοι...
Ολοι αυτοί, λοιπόν, μαζί με τους εταίρους τους στην ΕΕ (που επίσης αγωνιούν για τους νέους) αποφάσισαν ότι θα στηρίξουν προγράμματα αντιμετώπισης - όπως τα αποκαλούν - της ανεργίας των νέων.
Με το που ανακοίνωσαν, δε, τις προθέσεις τους οι ηγήτορες της Ευρωένωσης και δη του γαλλογερμανικού άξονα, έσπευσαν οι παπαγάλοι τους, από τον Ατλαντικό μέχρι το Καστελόριζο, να μιλήσουν μέσα από τα ΜΜΕ της έγκυρης και έγκαιρης ενημέρωσης για τη«στροφή της Ευρώπης». Αναλύσεις επί αναλύσεων για τη «μητρική στοργή» που θα επιδείξει η ΕΕ, ώστε να μη χαθεί μια γενιά της Ευρώπης λόγω ανεργίας. Εμβριθή ρεπορτάζ και περισπούδαστες πολιτικές κορόνες από πολιτικούς χαρτογιακάδες ξεχείλισαν από τους τηλεοπτικούς δέκτες και τα πρωθυπουργικο-υπουργικά λαρύγγια...
*
Δε θα σταθούμε στο πού θα πάνε τα λεφτά (σ.σ.: στο πώς, δηλαδή, θα τα ροκανίσουν τα μονοπώλια), με τα οποία υπόσχονται οι ταγοί μας να δώσουν δουλειά στους νέους άνεργους της Ευρώπης - και μαζί της Ελλάδας.
Θα σταθούμε μόνο στο ποσό με το οποίο υπόσχονται ότι θα πάψει το 65% των νέων της Ελλάδας να είναι άνεργοι, το 55,9% των νέων της Ισπανίας να είναι άνεργοι, το 38,4% των νέων της Ιταλίας να είναι άνεργοι, το 38,3% των νέων της Πορτογαλίας να είναι άνεργοι, αλλά και γενικώς ότι τα 20 εκατομμύρια των ανέργων της ΕΕ θα πάψουν να είναι άνεργοι.
Το ποσό αυτό ανέρχεται στα 6 δισ. ευρώ. Τόσα, λένε, θα δώσουν για την καταπολέμηση της ανεργίας!
Αυτού του τύπου οι εξαγγελίες θα μπορούσαν να είναι και αστείες, αν δεν επρόκειτο για σήμα κατατεθέν του ταξικού κανιβαλισμού και της πολιτικής ευρω-προστυχιάς.
*
Προσέξτε:
  • Τα 6 δισ. ευρώ (που κι αυτά στο μεγάλο κεφάλαιο θα τα δώσουν για να λένε μετά ότι τα έδωσαν για τους ανέργους) αντιστοιχούν σε 300 ευρώ για κάθε άνεργοαπό τα 20 εκατομμύρια ανέργους των κρατών - μελών της ΕΕ. Ετσι θα σώσουν τους λαούς από την ανεργία. Με προγράμματα που αντιστοιχούν σε 300 ευρώ (άπαξ) προς κάθε άνεργο...
  • Τα 6 δισ. ευρώ τους είναι το 0,2% του προϋπολογισμού της Γερμανίας. Με αυτά θα σώσουν από την ανεργία τους νέους...
  • Τα 6 δισ. ευρώ τους είναι το... 0,03% του ΑΕΠ των 16 τρισ. ευρώ της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με αυτά θα σώσουν από την ανεργία τους νέους...
  • Τα 6 δισ. ευρώ τους είναι το... 0,05% του ΑΕΠ των 12 τρισ. ευρώ της Ευρωζώνης. Με αυτά θα σώσουν από την ανεργία τους νέους...
Και το κυριότερο:
Τι είναι τα 6 δισ. ευρώ «για τους ανέργους» μπροστά στα 4,6 τρισεκατομμύρια ευρώ (!), που, όπως είχε ανακοινώσει ο Αλμούνια, τα είχε διαθέσει η ΕΕ από τον Οκτώβρη του 2008, δηλαδή από την εκδήλωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης, μέχρι τον Οκτώβρη του 2010, προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες για την ενίσχυσή τους;
Είναι το... 0,13% των «πακέτων» προς τις τράπεζες κατά τη διετία Οκτώβρης 2008 - Οκτώβρης 2010!
Τόση είναι η «λατρεία» της ΕΕ προς τους άνεργους νέους. Τόση είναι η φροντίδα της προς τους νέους. Τόση είναι η έγνοια της για την ανεργία:
*
Η φροντίδα της ΕΕ προς τους ανέργους αντιστοιχεί στο 0,13% της λατρείας της προς τους τραπεζίτες, προς τα μονοπώλια και τους κεφαλαιοκράτες!
*
Και ακόμα λιγότερο. Γιατί τα 4,6 τρισεκατομμύρια ευρώ αφορούσαν - επαναλαμβάνουμε - την περίοδο μόνο μέχρι το 2010. Εκτοτε έχουν διαθέσει ένα ακόμα βουνό λεφτά στους τραπεζίτες, εντούτοις κανείς δεν ξέρει πόσα ακριβώς είναι, αφού μετά από την επίσημη εκείνη, προ τριετίας, ανακοίνωση, ουδέποτε έδωσαν επισήμως νέα στοιχεία για τις μετά από το 2010 ενισχύσεις, εγγυήσεις και πακέτα προς τις τράπεζες...
*
ΥΓ: Μόνο με το τελευταίο πακέτο, της λεγόμενης «ανακεφαλαιοποίησης», δίνουν ακόμα 50 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες. Αλλά, την ίδια ώρα που σε όλη την ΕΕ ταΐζουν με τρισεκατομμύρια μια χούφτα κεφαλαιοκράτες, εμφανίζονται φιλόστοργοι στους νέους άνεργους της Ευρώπης, κουνώντας τους τα ψίχουλα της ελεημοσύνης τους.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Μέρες Οτσαλάν!

Μέρες Οτσαλάν!
Απήγαγαν και παρέδωσαν πολιτικό πρόσφυγα σε ξένες μυστικές υπηρεσίες!
Η εμπλοκή των ελληνικών υπηρεσιών, αν και ανομολόγητη ακόμα, πρέπει να θεωρείται δεδομένη!
Ολα τα στοιχεία «φωνάζουν» πως οι ελληνικές δυνάμεις καταστολής και η ελληνική κυβέρνηση παρέδωσαν στις τουρκικές υπηρεσίες έναν Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα, ο οποίος απήχθη από το κέντρο της Αθήνας για να βρεθεί λίγες ώρες αργότερα σιδηροδέσμιος στην Αδριανούπολη και ακολούθως στα κελιά της Αντιτρομοκρατικής στην Κωνσταντινούπολη!
Οι μαρτυρίες είναι συντριπτικές. Αντιγράφουμε από το προχτεσινό ρεπορτάζ του «Ρ»:
*
«Σύμφωνα με πληροφορίες και στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο 26χρονος Τούρκος πολιτικός πρόσφυγας Μπουλούτ Γιαϊλάαπήχθη με γκανγκστερικό τρόπο το βράδυ της Πέμπτης, 30 Μάη, στην οδό Σόλωνος, στην Αθήνα, από "αγνώστους" και μεταφέρθηκε με αυτοκίνητο σε άγνωστο σημείο. Είχε πέσει θύμα βασανιστηρίων στην Τουρκία, ενώ προ ολίγων εβδομάδων είχε αποστείλει γραπτό αίτημα προς την Διεύθυνση Αλλοδαπών της ΕΛ.ΑΣ., ζητώντας να καθορισθεί ημερομηνία προσέλευσής του, για να υποβάλει αίτηση χορήγησης ασύλου.
Σύμφωνα με καταγγελίες, το αυτοκίνητο με το οποίο μεταφέρθηκε φέρεται να ανήκε στη δύναμη της Αστυνομίας, αν και δεν είχε σαφή υπηρεσιακά διακριτικά. Παρά τις αρνήσεις της ΕΛ.ΑΣ. το Σάββατο το μεσημέρι έγινε γνωστό ότι ο Γιαϊλά φυγαδεύτηκε χωρίς καμιά επίσημη ή νόμιμη διαδικασία, παραδόθηκε στις τουρκικές αρχές και κρατείται στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία στην Κωνσταντινούπολη. Οπως ο ίδιος αφηγήθηκε στον συνήγορό του, επιβιβάστηκε βίαια στο πρώτο ΙΧ, από άνδρες που μιλούσαν ελληνικά και στη συνέχεια τον μετεπιβίβασαν σε άλλο ΙΧ, όπου τον συνόδευαν άνδρες που μιλούσαν τουρκικά και αγγλικά. Μετά από πολύωρο ταξίδι έφθασαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα, όπου και παράνομα τα πέρασαν από ένα άνοιγμα στα συρματοπλέγματα. Στη συνέχεια, έγινε η σύλληψή του στο Αστυνομικό Τμήμα της Αδριανούπολης»!
*
Η κυβέρνηση της «σωτηρίας» επαναλαμβάνει ό,τι έπραξε η κυβέρνηση της «επανίδρυσης», όταν το 2005 οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες είχαν απαγάγει τους 28 Πακιστανούς για λογαριασμό τότε των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Η κυβέρνηση της «σωτηρίας» επαναλαμβάνει ό,τι διέπραξε η κυβέρνηση της «ευημερίας» του Σημίτη με την υπόθεση Οτσαλάν.
Η κυβέρνηση των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, τη στιγμή που όλος ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την ανελέητη καταστολή που υφίστανται οι διαδηλωτές στην Τουρκία, φέρεται να ενεπλάκη στην αποτρόπαιη πράξη της απαγωγής και παράδοσης πολιτικού πρόσφυγα στις τουρκικές αρχές!
Η κυβέρνηση των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη φέρεται να κουρελιάζει στην κυριολεξία κάθε έννοια σεβασμού δικαιωμάτων των προσφύγων. Να ποδοπατά τις προβλεπόμενες διαδικασίες ακόμη και της ισχύουσας νομιμότητας. Να λειτουργεί σαν γκάνγκστερ ενάντια στις λαϊκές ελευθερίες.
Η κυβέρνηση των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη είναι αδίστακτη!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΒΡΕΤΑΝΙΑ Νοσοκομεία σε κρίση λόγω συνεχούς μείωσης πόρων

ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Νοσοκομεία σε κρίση λόγω συνεχούς μείωσης πόρων
Από κινητοποίηση το Φλεβάρη στο Λονδίνο ενάντια στις περικοπές στο Εθνικό Σύστημα Υγείας
ΛΟΝΔΙΝΟ.--
Οι δραματικές μειώσεις των δημόσιων δαπανών στην Υγεία στη Βρετανία προκαλούν νέα επιδείνωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας. Σύμφωνα με την ανάλυση στατιστικών δεδομένων του πρώτου τριμήνου τρέχοντος έτους από τον ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό οργανισμό αναλύσεων στο χώρο της Υγείας, Κινγκς Φαντ, πάνω από 313.000 ασθενείς που κατέφυγαν για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα δημόσια νοσοκομεία περίμεναν πάνω από τέσσερις ώρες για διάγνωση και θεραπεία.
Η κατάσταση ήταν τόσο άσχημη ώστε σε αρκετά νοσοκομεία της Αγγλίας δημιουργήθηκαν προσωρινές «αίθουσες» αναμονής σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων και σε παλιές αποθήκες. Διαπιστώθηκε ακόμη σημαντική επιδείνωση των νοσοκομειακών υπηρεσιών για τη φροντίδα καρκινοπαθών και τον έλεγχο λοιμώξεων και μεταδοτικών ασθενειών.
Τα στοιχεία αυτά θεωρούνται οι χειρότεροι δείκτες νοσοκομειακών υπηρεσιών από το 2004, ενώ μόλις πριν λίγες βδομάδες, ενώσεις γιατρών και διευθυντών βρετανικών νοσοκομείων προειδοποίησαν πως επίκειται γενικευμένη κρίση του νοσοκομειακού συστήματος καθώς οι πολιτικές φτωχοποίησης του βρετανικού λαού οδηγούν ολοένα και περισσότερους στα νοσοκομεία για βασικές υπηρεσίες Υγείας, ενώ το προσωπικό και οι πόροι χρηματοδότησης ολοένα και συρρικνώνονται.
Θάνατος 100χρονης από αφυδάτωση!
Χαρακτηριστική των δραματικών συνεπειών της συρρίκνωσης των δημόσιων δαπανών για την Υγεία είναι η μοιραία κατάληξη μίας 100χρονης Βρετανίδας ασθενούς στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Λέισεστερ, το Φλεβάρη του 2012. Η γηραιά ασθενής είχε εισαχθεί για λοίμωξη του αναπνευστικού και πέθανε μερικές βδομάδες μετά την εισαγωγή της λόγω... αφυδάτωσης! Μόλις χτες εκπρόσωπος της διοίκησης του νοσοκομείου παραδέχθηκε το «καταστροφικό λάθος» ενώ συγγενείς της θανούσης κατήγγειλαν εγκληματική αμέλεια στη νοσοκομειακή περίθαλψη.

ΤΟΥΡΚΙΑ Τρίτος νεκρός θύμα της κρατικής βίας


ΤΟΥΡΚΙΑ
Τρίτος νεκρός θύμα της κρατικής βίας
Νέες μεγάλες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις
Από τη χτεσινή συγκέντρωση στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή συνδικάτων
ΑΓΚΥΡΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.--
Με μαζική την παρουσία των διαδηλωτών συνεχίστηκαν για έκτη μέρα χτες οι διαδηλώσεις σε όλη την Τουρκία, καταγγέλλοντας την πολιτική της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και απαιτώντας την παραίτησή της, εκφράζοντας συσσωρευμένη οργή απέναντι στις πολιτικές που προωθούν ανάπτυξη για το κεφάλαιο, συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, φτώχεια και καταπίεση για το λαό. Χτες ηΤουρκική Ιατρική Ενωση, ανακοίνωσε το θάνατο ενός ακόμα διαδηλωτή στην Αγκυρα, του Ετέμ Σαρισουλούκ, ο οποίος είχε δεχθεί χτύπημα στο κεφάλι και νοσηλευόταν σε κωματώδη κατάσταση.
Χτες δεύτερη μέρα της 48ωρης απεργίας που κήρυξε η Ομοσπονδία Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Δημοσίου Τομέα (KESK), στις κινητοποιήσεις μπήκε μαζικά και η Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων (DISK), με τους εργαζόμενους να ανταποκρίνονται μαζικά, ενώ δυναμικά είναι και τα μπλοκ του ΚΚ Τουρκίας σε πολλές πόλεις. Ηδη από χτες το απόγευμα έγινε γνωστό ότι οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στις συγκεντρώσεις στην Αγκυρα, ενώ πλήθος κόσμου έδωσε για ακόμα μία φορά το «παρών» τόσο στην πλατεία Ταξίμ και στις άλλες πόλεις της χώρας.
Στο πλαίσιο της λογοκρισίας και της βίας με την οποία η τουρκική κυβέρνηση έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές, το βράδυ της Τρίτης τουλάχιστον 25 άνθρωποι συνελήφθησαν στη Σμύρνη, με την κατηγορία της «διάδοσης ψευδών και δυσφημιστικών πληροφοριών» μέσω του διαδικτύου, γιατί καλούσαν το λαό να συμμετέχει στις διαδηλώσεις, ενώ ανεστάλη και η μετάδοση τηλεπαιχνιδιού, γιατί ο παρουσιαστής έκανε αναφορά στις κινητοποιήσεις...
Το ΑΚΡ καλεί τους «πιστούς»
Από λαϊκή διαδήλωση στη Σμύρνη χτες
Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) κάλεσε τους Τούρκους «πιστούς», χτες, να βγουν στο δρόμο για να προσευχηθούν, για τη λεγόμενη γιορτή του Μιράτς, ως μία απάντηση στους διαδηλωτές. Το κάλεσμα του ΑΚΡ συνοδεύτηκε από δημοσιεύματα που εξέφραζαν «ανησυχία» για ενδεχόμενα επεισόδια και επιθέσεις κατά των «πιστών», με τους διαδηλωτές ωστόσο να δηλώνουν ότι δεν έχουν καμία διάθεση πρόκλησης.
Χτες αντιπροσωπεία των διαδηλωτών συναντήθηκε με τον αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, στον οποίο παρέδωσε τα αιτήματά της, χωρίς ωστόσο να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.
Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν κάλεσε την τουρκική κυβέρνηση να «σεβαστεί» τα δικαιώματα των πολιτικών της αντιπάλων, ενώ Λευκός Οίκος και Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαιρέτισαν τη δήθεν «συγγνώμη» του Τούρκου αντιπροέδρου της κυβέρνησης και τη στάση του προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ, με στόχο «την αποκλιμάκωση» της κατάστασης. Το βράδυ της Τρίτης, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, είχε επικοινωνία με τον Τούρκο ομόλογό του, Αχμέτ Νταβούτογλου, προκειμένου να συστήσει «αυτοσυγκράτηση» και να «καταδικάσει» την αστυνομική βία. Σύμφωνα με τουρκικές πηγές, ο Α. Νταβούτογλου εξέφρασε τη δυσαρέσκεια της Αγκυρας για τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στα γεγονότα, θυμίζοντας τη στάση της αμερικανικής κυβέρνησης κατά τις διαδηλώσεις του λεγόμενου κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ».
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν επιστρέφει σήμερα στη χώρα από περιοδεία στη Βόρεια Αφρική και πληροφορίες αναφέρουν ότι το ΑΚΡ προετοιμάζει υποδοχή σε μία προσπάθεια επίδειξης δύναμης απέναντι στους αντιπάλους του.
Τέλος, μήνυμα στήριξης των διαδηλώσεων εξέδωσε το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν, που μέχρι χτες δε συμμετείχε, επικαλούμενο τις εν εξελίξει ειρηνευτικές συνομιλίες για το Κουρδικό. Σε ανακοίνωση της πολιτικής πτέρυγας του κόμματος, καλούνται οι Κούρδοι να «αναλάβουν πρωτοβουλία ενωμένοι με τις δημοκρατικές δυνάμεις της Τουρκίας και να αναλάβουν τις ευθύνες τους για να προχωρήσει στη σωστή κατεύθυνση η πρωτοβουλία που θα μεταμορφώσει την Τουρκία σε δημοκρατική χώρα», καλώντας παράλληλα τους εργαζόμενους να ενισχύσουν τις προσπάθειες δημοκρατικής λύσης και στο Κουρδικό.

TOP READ