25 Φεβ 2013

Τα εννιάμερα της συγκάλυψης και η ΕΛ.ΑΣ.


Τα εννιάμερα της συγκάλυψης και η ΕΛ.ΑΣ. 



  
 Τελικά ο Δένδιας έχει... κάλο! Προς Θεού, όμως, μην πάει ο νους σας σε αμφισβήτηση της νοητικής του επάρκειας και μην προχωρείτε σε δικές σας αυθαίρετες και κακόβουλες ερμηνείες. Κάλο στο... πόδι εννοούμε και μάλιστα του τον πατήσαμε γερά την περασμένη εβδομάδα, όταν γράφαμε για την παρ’ ολίγον... ασυλία που επιφυλάσσουν υπουργείο και ΕΛ.ΑΣ. στη Χρυσή Αυγή, υιοθετώντας τακτικές κάλυψης - απόκρυψης κάθε φορά που τα αψίκορα freikorps πέφτουν κατά κακή τους τύχη στα χέρια των ένστολων πραιτωριανών.


 Στο φύλλο της περασμένης εβδομάδας γράφαμε ότι η ΕΛ.ΑΣ. και ο προϊστάμενός της υπουργός δεν χάνουν ευκαιρία να εκτεθούν, και μάλιστα ανεπανόρθωτα, σε ό,τι αφορά την ανοχή στα κρούσματα βίας και... ανομίας, κατά την προσφιλή ορολογία του υπουργού Δημόσιας Αταξίας, όταν προέρχονται από συνδεόμενους με τη Χρυσή Αυγή ύποπτους διάπραξης ποινικών αδικημάτων.

 Η καυστική αναφορά μας αφορούσε το περιστατικό της σύλληψης, στις 5 του μήνα, δύο νεαρών κουμπουροφόρων μέσα σε αυτοκίνητο στην περιοχή του Χαϊδαρίου, ενώ κατευθύνονταν προς την Κόρινθο. Αυτό που στηλιτεύαμε ήταν: πρώτον ότι δεν έγινε καμία σοβαρή έρευνα για να διαπιστωθεί το αίτιο της κατοχής των όπλων, δεύτερον ότι την υπόθεση δεν ανέλαβε να διερευνήσει η νεοσύστατη υπηρεσία καταπολέμησης της ρατσιστικής βίας και τρίτον πως φυσικά δεν δημοσίευσαν στοιχεία και φωτογραφίες τους για να εμπλουτιστεί η έρευνα από τυχόν νέες μαρτυρίες.

 Φαρισαίοι υποκριτές
 Λίγες ώρες μετά την κυκλοφορία του «Π» στα περίπτερα με πρωτοσέλιδη μνεία του θέματος («Όταν βρίσκουν τη Χρυσή Αυγή, κάνουν όλοι... “τουμπεκί”»), το κέντρο προπαγάνδας ΕΛ.ΑΣ. και υπουργείου έδωσαν εντολή δημοσιοποίησης φωτογραφιών και στοιχείων ταυτότητας των προ... εννέα ημερών συλληφθέντων!
 Τι μας είπαν την Πέμπτη στην ανακοίνωσή τους, ενώ μέχρι τότε μας έλεγαν πως από πουθενά δεν διαφαίνεται διασύνδεσή τους με τη Χρυσή Αυγή; Δίνονται, έγραφαν στην ανακοίνωσή τους, «στη δημοσιότητα, κατόπιν σχετικής διάταξης της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Αθηνών, τα στοιχεία ταυτότητας και οι φωτογραφίες των δυο ατόμων που συνελήφθησαν για κατοχή όπλων στις 05.02.2013 στο Χαϊδάρι Αττικής.

 Συγκεκριμένα πρόκειται για τους:

 α. Δράκο Παναγιώτη του Θεόδωρου και της Βασιλικής, που γεννήθηκε το1986 στην Κόρινθο.
 β. Χαϊδά Γρηγόριο - Λουκά του Παναγιώτη και της Ελένης, που γεννήθηκε το 1994 στην Κόρινθο».

 Και να σου ανφάς και προφίλ οι φωτογραφίες των δύο μπουμπουκιών, προκειμένου: «Η δημοσιοποίηση των στοιχείων ταυτότητας και των φωτογραφιών των παραπάνω ατόμων πραγματοποιείται επειδή ενδέχεται να έχουν συμμετάσχει σε κακουργηματικές πράξεις για τις οποίες διενεργείται προανάκριση από Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας και αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και στην ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων». Μπα;

 Στη συνέχεια απηύθυναν έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει στους τηλεφωνικούς αριθμούς 210-5819224 του Τμήματος Ασφαλείας Χαϊδαρίου Αττικής και 210-6411111 της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, υπενθυμίζοντας ότι εξασφαλίζονται η ανωνυμία και το απόρρητο της επικοινωνίας.

 Λεπτομέρεια; Ουδεμία μνεία ή αναφορά στο νεοσύστατο τμήμα της ρατσιστικής βίας που υπάγεται στην Κρατική Ασφάλεια. Αποτέλεσμα; Πέντε μέρες μετά, κανείς στην ηγεσία δεν γνώριζε πού βρίσκεται η έρευνα. Μήπως λοιπόν ό,τι έγινε, έγινε, όπως λέγαμε και όπως ακριβώς είχαμε προβλέψει, για τα μάτια του κόσμου και μόνο;

 Τι προέκυψε όμως – και μάλιστα όχι ως απόρροια μιας ενδελεχούς αστυνομικής έρευνας, αλλά από δημοσιογραφικές αναζητήσεις επιπλέον στοιχείων και πληροφοριών για την υπόθεση; Ότι τα δύο αυτά καλόπαιδα αποτελούν μέλη της άτυπης προσωπικής φρουράς του βουλευτή της Χρυσής Αυγής στην Κόρινθο Στάθη Μπούκουρα, ενώ ο ένας ήταν από τους παραστάτες του Μιχαλολιάκου όταν εκφώνησε τον δεκάρικό του στη Ρηγίλλης την ημέρα της επετείου των Ιμίων.

 Ουδείς από την αστυνομία, παρά τις σχετικές αναφορές, δεν μπήκε στον κόπο να πάει μέχρι την Κόρινθο, που αποτελεί τη φυσική τους έδρα, για κατ’ οίκον έρευνες ή για να διερευνήσει την πιθανότητα να εμπλέκονται σε κάποια από τις πάμπολλες ρατσιστικές επιθέσεις που έγιναν στην περιοχή εις βάρος μεταναστών.

 Φυσικά, για την όλη υπόθεση η Χρυσή Αυγή δεν βρήκε ούτε φθόγγο ν’ αρθρώσει. Αρκέστηκαν στην κατ’ επίφαση έρευνα της αστυνομίας. 

 Πηγή : Το Ποντίκι
 Αναρτήθηκε από Praxis red

Τράπεζα της Ελλάδας: Κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής χωρίς κανέναν εφησυχασμό


Τράπεζα της Ελλάδας: Κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής χωρίς κανέναν εφησυχασμό
Για ανάγκη να συνεχιστεί αποφασιστικά η εφαρμογή του αντιλαϊκού προγράμματος προσαρμογής, χωρίς αποκλίσεις και καθυστερήσεις, έκανε λόγο ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, παρουσιάζοντας σήμερα Δευτέρα την ετήσια έκθεση της Τράπεζας, στη Γενική της Συνέλευση.

Εκφράζοντας τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, καθώς και τις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης, ανέφερε ότι η προσήλωση στους στόχους και, όπου είναι δυνατόν, η υπέρβασή τους θα εξαλείψουν όσες αβεβαιότητες παραμένουν και θα ενδυναμώσουν τις «θετικές προοπτικές» για την ανάπτυξη, η οποία βέβαια θα είναι ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου και θα βασίζεται στη χρεοκοπία του λαού.

Όπως ανέφερε, «διανύσαμε το μεγαλύτερο μέρος μιας μακράς, δύσβατης και επίπονης διαδρομής με υψηλό τίμημα για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Το τμήμα που απομένει, παρότι μικρότερο, θα είναι εξίσου δύσκολο, καθώς η προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί επιπλέον των θυσιών που ήδη έγιναν» και πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού».

Επιχείρησε παράλληλα να καλλιεργήσει αυταπάτες, ότι «τώρα που το τέρμα της διαδρομής, γίνεται επιτέλους ορατό, οφείλουμε να εντείνουμε την προσπάθεια, προκειμένου να εξασφαλίσουμε ότι οι θυσίες των πολιτών δεν θα πάνε χαμένες».

Πρόβλεψη για ύφεση 4,5% και διόγκωση της ανεργίας το 2013

Η ΤτΕ προβλέπει, μεταξύ άλλων, για το 2013 ύφεση της οικονομίας της τάξης του 4,5% και διόγκωση της ανεργίας, ενώ εκτιμά ότι η ανάκαμψη είναι ορατή το 2014.

Θέτει όμως ως προϋποθέσεις για τη «διατηρήσιμη ανάπτυξη της οικονομίας» τη συνέχιση της εφαρμογής του προγράμματος, την υιοθέτηση ενός νέου εξωστρεφούς αναπτυξιακού προτύπου, καθώς και την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων.

Για τις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα, ο κ. Προβόπουλος ανέφερε ότι η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα (σ.σ. συγκέντρωση του κλάδου σε λιγότερες και μεγαλύτερες τράπεζες) αποτελεί το κλειδί για την αποκατάσταση τη ρευστότητας, που έχουν ανάγκη οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Στοιχεία της έκθεσης

Η έκθεση καταγράφει τη δραματική επιδείνωση των δεικτών φτώχειας και τη δραστική μείωση των μισθών, ενώ αποκαλύπτει τι πραγματικά εξυπηρετούν τα αντιλαϊκά μέτρα όλων των προηγούμενων χρόνων: τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η οποία έχει σαν προϋπόθεση το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

Το ποσοστό φτώχειας για το έτος 2010 υπολογιζόμενο με το κατώφλι φτώχειας του έτους 2005 (60% του διάμεσου εισοδήματος του 2005 εκφρασμένου σε τιμές του 2010 με βάση τον εναρμονισμένο δείκτη τιμών καταναλωτή) ήταν 16,0%, το αντίστοιχο ποσοστό για το επόμενο έτος της έρευνας (2011) έφθασε στο 22,9%. Μέσα σε ένα μόλις έτος καταγράφηκε αύξηση της φτώχειας σε απόλυτους όρους κατά 6,9 εκατοστιαίες μονάδες (ή κατά 43,1%).

Από την εξέταση των δεικτών για τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού στην Ελλάδα προκύπτει ότι η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, ανεπαρκείς συνθήκες στέγασης, επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, αδυναμία πληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, δυσκολία αντιμετώπισης των συνήθων αναγκών, ποιότητα ζωής) δεν αφορά μόνο τον «επισήμως» φτωχό πληθυσμό, αλλά και σημαντικό μέρος του μη φτωχού πληθυσμού.

Η έκθεση αναφέρει ότι η συνολική μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος την τριετία 2012-2014 θα είναι 17,6%, τη στιγμή που η μνημονιακή πρόβλεψη ήταν να περιοριστεί κατά 15%.

Υπολογίζεται ότι οι μειώσεις μισθών μέσω επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων μέχρι στιγμής αφορούν τουλάχιστον το 19% των μισθωτών του επιχειρηματικού τομέα, ενώ οι μειώσεις μέσω κλαδικών συμβάσεων αφορούν το 20-25%.

Η διαδικασία της προς τα κάτω προσαρμογής των αποδοχών συνεχίζεται και το 2013, καθώς φέτος λήγουν όσες κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις δεν έληξαν το 2012.

Το 2012 εκτιμάται ότι οι μέσες ονομαστικές προ φορολογίας αποδοχές των μισθωτών στο σύνολο της οικονομίας μειώθηκαν κατά 6,6%, ενώ η μείωση των μέσων πραγματικών αποδοχών έφθασε το 7,5% (οι αντίστοιχες μειώσεις το 2011 ήταν 1,7% και 4,7%). Η μισθολογική δαπάνη ανά μισθωτό, που περιλαμβάνει και τις εργοδοτικές εισφορές καθώς και τις δαπάνες για συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, εκτιμάται ότι μειώθηκε κατά 6,0%. Η μείωση των μέσων αποδοχών εκτιμάται ότι ήταν μεγαλύτερη στον επιχειρηματικό τομέα (-8,4% σε ονομαστικούς όρους, -9,3% σε πραγματικούς)

Το 2013 αναμένεται ότι η ανεργία θα αυξηθεί περαιτέρω και η εκτίμηση των περισσότερων διεθνών οργανισμών είναι ότι η υποχώρηση της ανεργίας θα εμφανίσει χρονική υστέρηση σε σχέση με την εμφάνιση θετικών ρυθμών ανάπτυξης.

Τράπεζα της Ελλάδας: Κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής χωρίς κανέναν εφησυχασμό


Τράπεζα της Ελλάδας: Κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής χωρίς κανέναν εφησυχασμό
Για ανάγκη να συνεχιστεί αποφασιστικά η εφαρμογή του αντιλαϊκού προγράμματος προσαρμογής, χωρίς αποκλίσεις και καθυστερήσεις, έκανε λόγο ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, παρουσιάζοντας σήμερα Δευτέρα την ετήσια έκθεση της Τράπεζας, στη Γενική της Συνέλευση.

Εκφράζοντας τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, καθώς και τις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης, ανέφερε ότι η προσήλωση στους στόχους και, όπου είναι δυνατόν, η υπέρβασή τους θα εξαλείψουν όσες αβεβαιότητες παραμένουν και θα ενδυναμώσουν τις «θετικές προοπτικές» για την ανάπτυξη, η οποία βέβαια θα είναι ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου και θα βασίζεται στη χρεοκοπία του λαού.

Όπως ανέφερε, «διανύσαμε το μεγαλύτερο μέρος μιας μακράς, δύσβατης και επίπονης διαδρομής με υψηλό τίμημα για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Το τμήμα που απομένει, παρότι μικρότερο, θα είναι εξίσου δύσκολο, καθώς η προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί επιπλέον των θυσιών που ήδη έγιναν» και πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού».

Επιχείρησε παράλληλα να καλλιεργήσει αυταπάτες, ότι «τώρα που το τέρμα της διαδρομής, γίνεται επιτέλους ορατό, οφείλουμε να εντείνουμε την προσπάθεια, προκειμένου να εξασφαλίσουμε ότι οι θυσίες των πολιτών δεν θα πάνε χαμένες».

Πρόβλεψη για ύφεση 4,5% και διόγκωση της ανεργίας το 2013

Η ΤτΕ προβλέπει, μεταξύ άλλων, για το 2013 ύφεση της οικονομίας της τάξης του 4,5% και διόγκωση της ανεργίας, ενώ εκτιμά ότι η ανάκαμψη είναι ορατή το 2014.

Θέτει όμως ως προϋποθέσεις για τη «διατηρήσιμη ανάπτυξη της οικονομίας» τη συνέχιση της εφαρμογής του προγράμματος, την υιοθέτηση ενός νέου εξωστρεφούς αναπτυξιακού προτύπου, καθώς και την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων.

Για τις εξελίξεις στο τραπεζικό σύστημα, ο κ. Προβόπουλος ανέφερε ότι η αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα (σ.σ. συγκέντρωση του κλάδου σε λιγότερες και μεγαλύτερες τράπεζες) αποτελεί το κλειδί για την αποκατάσταση τη ρευστότητας, που έχουν ανάγκη οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Στοιχεία της έκθεσης

Η έκθεση καταγράφει τη δραματική επιδείνωση των δεικτών φτώχειας και τη δραστική μείωση των μισθών, ενώ αποκαλύπτει τι πραγματικά εξυπηρετούν τα αντιλαϊκά μέτρα όλων των προηγούμενων χρόνων: τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η οποία έχει σαν προϋπόθεση το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

Το ποσοστό φτώχειας για το έτος 2010 υπολογιζόμενο με το κατώφλι φτώχειας του έτους 2005 (60% του διάμεσου εισοδήματος του 2005 εκφρασμένου σε τιμές του 2010 με βάση τον εναρμονισμένο δείκτη τιμών καταναλωτή) ήταν 16,0%, το αντίστοιχο ποσοστό για το επόμενο έτος της έρευνας (2011) έφθασε στο 22,9%. Μέσα σε ένα μόλις έτος καταγράφηκε αύξηση της φτώχειας σε απόλυτους όρους κατά 6,9 εκατοστιαίες μονάδες (ή κατά 43,1%).

Από την εξέταση των δεικτών για τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού στην Ελλάδα προκύπτει ότι η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, ανεπαρκείς συνθήκες στέγασης, επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, αδυναμία πληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, δυσκολία αντιμετώπισης των συνήθων αναγκών, ποιότητα ζωής) δεν αφορά μόνο τον «επισήμως» φτωχό πληθυσμό, αλλά και σημαντικό μέρος του μη φτωχού πληθυσμού.

Η έκθεση αναφέρει ότι η συνολική μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος την τριετία 2012-2014 θα είναι 17,6%, τη στιγμή που η μνημονιακή πρόβλεψη ήταν να περιοριστεί κατά 15%.

Υπολογίζεται ότι οι μειώσεις μισθών μέσω επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων μέχρι στιγμής αφορούν τουλάχιστον το 19% των μισθωτών του επιχειρηματικού τομέα, ενώ οι μειώσεις μέσω κλαδικών συμβάσεων αφορούν το 20-25%.

Η διαδικασία της προς τα κάτω προσαρμογής των αποδοχών συνεχίζεται και το 2013, καθώς φέτος λήγουν όσες κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις δεν έληξαν το 2012.

Το 2012 εκτιμάται ότι οι μέσες ονομαστικές προ φορολογίας αποδοχές των μισθωτών στο σύνολο της οικονομίας μειώθηκαν κατά 6,6%, ενώ η μείωση των μέσων πραγματικών αποδοχών έφθασε το 7,5% (οι αντίστοιχες μειώσεις το 2011 ήταν 1,7% και 4,7%). Η μισθολογική δαπάνη ανά μισθωτό, που περιλαμβάνει και τις εργοδοτικές εισφορές καθώς και τις δαπάνες για συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, εκτιμάται ότι μειώθηκε κατά 6,0%. Η μείωση των μέσων αποδοχών εκτιμάται ότι ήταν μεγαλύτερη στον επιχειρηματικό τομέα (-8,4% σε ονομαστικούς όρους, -9,3% σε πραγματικούς)

Το 2013 αναμένεται ότι η ανεργία θα αυξηθεί περαιτέρω και η εκτίμηση των περισσότερων διεθνών οργανισμών είναι ότι η υποχώρηση της ανεργίας θα εμφανίσει χρονική υστέρηση σε σχέση με την εμφάνιση θετικών ρυθμών ανάπτυξης.

Αυξήθηκε στα 305,5 δισ. ευρώ το χρέος το 2012, παρά το PSI


Αυξήθηκε στα 305,5 δισ. ευρώ το χρέος το 2012, παρά το PSI 





Της Δήμητρας Καδδά

Στα 305,5 δισ. έκλεισε το 2012 το χρέος της κεντρικής διοίκησης, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών. Το χρέος είναι αυξημένο κατά 2 δισ. ευρώ (303,5 δισ. ευρώ) σε σχέση με το γ’ τρίμηνο του 2012, ενώ στο τέλος του 2011 (δηλ. προ PSI και προγράμματος επαναγοράς ομολόγων) είχε διαμορφωθεί στα 368 δισ. ευρώ. 

Σημειώνεται ότι, το χρέος της κεντρικής διοίκησης διαφέρει από το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης (Χρέος κατά Μάαστριχτ)κατά το ποσό του ενδοκυβερνητικού χρέους και λοιπών στοιχείων που προβλέπονται από τον ESA ΄95. Παρ’ όλα αυτά, η ανοδική πορεία του καταγράφει τις πιέσεις που συνεχίζουν να υπάρχουν, οι οποίες αποτυπώνονται άλλωστε και στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που τη προηγούμενη Δευτέρα ψήφισε η Βουλή και δείχνουν το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης να αυξάνεται έως και το 2016 στα 322,3 δις. ευρώ από 318,8 δις. ευρώ το 2013.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, τα ταμειακά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου 31/12/2012 ήταν 5,933 δις. ευρώ έναντι 3,532 δισ. ευρώ τρεις μήνες πριν. Το ύψος των εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου φτάνει στα 19,5 δισ. ευρώ.

Η μέση υπολειπόμενη φυσική διάρκεια Χρέους Κεντρικής Διοίκησης την 31/12/2012 ήταν 15,29 έτη. Από το σύνολο του χρέους, βραχυπρόθεσμο είναι 31,12 δισ. ευρώ, μεσοπρόθεσμο 55,26 δισ. ευρώ και μακροπρόθεσμος 219,15 δισ. ευρώ δηλαδή το 71,7% του συνολικού χρέους. Σημειώνεται ότι η δομή του χρέους έχει αλλάξει μετά το PSI και την επαναγορά καθώς στο τέλος του 2011 ο μακροπρόθεσμος δανεισμός αντιπροσωπεύει μόνο το 38,7% του συνόλου.

Εντός του 2013 λήγουν ομόλογα και δάνεια ύψους 12,8 δις. ευρώ και βραχυπρόθεσμοι τίτλοι ύψους 18,4 δισ. ευρώ. Το 2014 λήγουν ομόλογα ύψους 24,9 δισ. ευρώ και το 2015 οι λήξεις ομολόγων διαμορφώνεται στα 16,1 δισ. ευρώ.


Πηγή:www.capital.gr
 Αναρτήθηκε από Praxis red

Βέρα με το δεξί


Βέρα με το δεξί

 Posted  by 2310net





Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η ΔΗΜΑΡ θεωρείται υπεύθυνο κόμμα, ο Κουβέλης δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός και τα στελέχη της σοβαροί πολιτικοί. Για κάποιον απόλυτα εξηγήσιμο λόγο το κόμμα αυτό επέλεξε να κάνει συκοφαντική κατάχρηση δύο λέξεων οι οποίες μέχρι πρότινος είχαν θετικό αντίκτυπο στο συλλογικό υποσυνείδητο: δημοκρατία και αριστερά.


Δεν χρειαζόταν να έχει κανείς μαντικές ικανότητες για να προβλέψει ότι το κόμμα αυτό δημιουργήθηκε για δύο λόγους: να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην μαζική έξοδο ψηφοφόρων από το πάλαι ποτέ δικομματικό μαντρί και να προσδώσει ένα αριστερό και δημοκρατικό άλλοθι στην πιο φασιστική, τραμπούκικη και αδίστακτη κυβέρνηση που προέκυψε μετά την Χούντα.


Τίποτα, λοιπόν, δεν αποτέλεσε έκπληξη στην πορεία της ΔΗΜΑΡ τους τελευταίους μήνες. Όταν μια επίθεση σε κάθε πτυχή της πλευράς του λαού είναι δύσκολη να γίνει (μόνο) από τους δεξιούς ή τους (νέο)φιλελεύθερους, την δουλειά μπορεί να την κάνει μια «υπεύθυνη» αριστερά. Όταν μάλιστα αυτή η «Αριστερά» αποτελείται από πασοκοθρεμένους, μικροαστούς καλλιτέχνες, διανοούμενους, δημόσιους υπαλλήλους, και γενικότερα κόσμο ο οποίος νομίζει ότι είναι αριστερός επειδή θυμάται από τα νιάτα του ότι το «Αριστερό» είναι κάτι καλό και δεν πολυγουστάρει τους κακούς δεξιούς, το πράγμα γίνεται ευκολότερο.


Το πρόβλημα εστιάζεται περισσότερο στον κυνισμό τους. Στο γεγονός ότι μπροστά στην προοπτική της εξουσίας κάνουν σαν παιδί σε ζαχαροπλαστείο. Στο ότι αφού ανέλαβαν κυβερνητικές ευθύνες έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Ίσως θα πρέπει να μπούμε στο πεδίο της ψυχανάλυσης για να εντοπίσουμε τι είναι αυτό που μετατρέπει έναν «υπεύθυνο», «δημοκράτη», «αριστερό» σε  φανατικό εκπρόσωπο της πιο σκληρής, αντιδημοκρατικής, δεξιάς πολιτικής. Και ακόμα περισσότερο, τι είναι αυτό που γοητεύει τόσο πολύ τους καλλιεργημένους, κουλτουριάρηδες, σοβαρούς βουλευτές της ΔΗΜΑΡ ώστε να αντιγράψουν ακόμα και το στυλ των φασιστοειδών με τα οποία συγχρωτίζονται.


Γιατί το να είσαι μνημονιακός, νεοφιλελεύθερος, το να ανάγεις την αγορά σε θρησκεία και τις τροϊκανές επιταγές σε θέσφατο, είναι επιλογή. Το να γίνεσαι χειρότερος από αυτούς που υποτίθεται αντιπροσωπεύουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, διαφορετικές αντιλήψεις και αξίες τι είναι;


Στα σίριαλ οι χαρακτήρες που τραβούν το ενδιαφέρον του θεατή είναι συνήθως οι αντιφατικοί τύποι, αυτοί που παλεύοντας για το καλό γίνονται κακοί και το αντίστροφο, κάτι σαν τον Διαμαντή Αμυρά. Μόνο που στην πολιτική ζωή τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα: μια φορά ξεφτιλισμένος, μια ζωή ξεφτιλισμένος.

Η πολιτική πρόταση διεξόδου που απευθύνει το ΚΚΕ στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα


Η πολιτική πρόταση διεξόδου που απευθύνει το ΚΚΕ στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα
Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, σε εκδήλωση της Αχτίδας Μεταφορών της ΚΟ Αττικής, με θέμα: «Η οικονομική κρίση και η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ»
Κατάμεστη η αίθουσα της εκδήλωσης
Η πολιτική πρόταση που απευθύνει το ΚΚΕ στην εργατική τάξη και στα φτωχά τμήματα των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη και στην ύπαιθρο δεν είναι μία πρόταση που διαμορφώθηκε αποκλειστικά και μόνο την περίοδο που διανύουμε σήμερα, της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Αναμφισβήτητα και επειδή προετοιμάζουμε το 19ο Συνέδριο και επειδή επεξεργαζόμαστε και μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες τη γενική μας πολιτική πρόταση, παίρνουμε σοβαρά υπόψη την κρίση, την ανάγκη η πρότασή μας να συνδεθεί με τη διέξοδο απ' την κρίση. Ομως, είναι μία πολιτική πρόταση που ίσχυε και πριν την κρίση.
Η πάλη για τη διέξοδο απ' την κρίση, πώς θα βγούμε, σε ποια κατάσταση θα είναι ο λαός, θα εξαρτηθεί απ' την οξύτατη διαπάλη, σύγκρουση και αντιπαράθεση χονδρικά ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα.
Το ένα είναι των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που ενδιαφέρονται να βγούμε γρήγορα απ' την κρίση, να έρθει η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτοί, δηλαδή, που ενδιαφέρονται να βγει όσο πιο δυναμωμένο το καπιταλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα το αστικό πολιτικό σύστημα απ' την κρίση. Και ο λαός, ο οποίος ενδιαφέρεται όσο μπορεί να ανακόψει τα χειρότερα και η Ελλάδα να βγει απ' την κρίση, αλλά με το λαό επιτιθέμενο.
Η Ελλάδα ενσωματωμένη μέσα στην ΕΕ μετατρέπεται σε μια χώρα που θα είναι ενδιάμεσος σταθμός. Δηλαδή, οι επενδύσεις που θα γίνουν εδώ στην Ελλάδα - και αυτές τις υποστηρίζουν όλα τα κόμματα - είναι αγωγοί υδρογονανθράκων, μεταφορές, μεταφορά εμπορευμάτων. Παραγωγική βάση θα υπάρχει, αλλά θα έχει κερδοφορία για τους καπιταλιστές. Η ανεργία θα παραμένει πολύ μεγάλη και η μείωσή της θα είναι με ελαστικές σχέσεις, με μισθούς πείνας και ενδεχομένως και με πληθωρισμό. Οι τιμές θα είναι πανάκριβες σε σχέση με τα εισοδήματα.
Επιπλέον, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή όπου οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις έχουν πάρει άγρια μορφή. Και όταν οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν να λύσουν τις διαφορές μεταξύ τους συγκρούονται με τα όπλα. Δεν ξεκινάνε με τα όπλα, αλλά καταλήγουν στα όπλα.
Αν δούμε, λοιπόν, κρίση και πόλεμος μπροστά μας, συνέπειες από την κρίση, αναιμική ανάκαμψη, σημαίνει ότι σαν ΚΚΕ πρέπει να δημιουργήσουμε τις εξής προϋποθέσεις - όχι εκ του μηδενός, υπάρχουν βάσεις, υπάρχουν σπέρματα: Πρέπει να υπάρξει μια σταθερή και συνεχώς διευρυνόμενη πρωτοπορία σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε τομέα.
Δε λέμε ότι αυτή τη στιγμή μπορεί να κερδίσεις την πλειοψηφία του λαού με την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία, με την πάλη για το σοσιαλισμό. Ομως, έχει πολύ μεγάλη σημασία μια διαμορφωμένη πρωτοπορία που υπάρχει. Και δε μιλάμε μόνο για κομμουνιστική πρωτοπορία. Οπωσδήποτε απαιτείται κομμουνιστική πρωτοπορία, αλλά γύρω από αυτήν μπορούν να υπάρξουν άνθρωποι που συνειδητοποιούν την ανάγκη ρήξης, ανατροπής και που καταλαβαίνουν ότι σήμερα στην Ελλάδα δεν μπορούμε να λέμε απλώς να γίνει μια κυβερνητική αλλαγή, αλλά χρειάζεται να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανατροπής όλης της εξουσίας. Δηλαδή και των μονοπωλίων. Και ανατροπή σημαίνει κοινωνικοποίηση, αποδέσμευση, μονομερής διαγραφή του χρέους.
Η πρόταση διεξόδου ξεκινάει με όρους κινήματος και όχι γενικά κινήματος, αλλά ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και συμμαχίας εργατών - αγροτών - αυτοαπασχολούμενων, με έμφαση στη μαζικοποίηση αυτής της συμμαχίας και κυρίως νέων ηλικιών, γυναικών. Θα μου πείτε, όταν τα άλλα κόμματα προσφέρουν λύσεις εδώ και τώρα, εσείς απαντάτε με τη λαϊκή συμμαχία; Απαντάμε με το εργαλείο εκείνο που θα γίνει ο φορέας της αλλαγής, βεβαίως με καρδιά και πρωτοπόρα δύναμη το ΚΚΕ, αλλά όχι μόνο με το ΚΚΕ. Απαντάμε στο ζήτημα με ποιον θα πάτε και ποιον θα αφήσετε, με ποιον θα συνεργαστείτε και ποιον όχι.
Το αντικειμενικό υπόβαθρο της συμμαχίας
Ποια είναι η συμμαχία; Από τη στιγμή που εμείς λέμε ο λαός θα φέρει την αλλαγή και οι αλλαγές θα είναι προϊόν της ταξικής πάλης και της παρέμβασης του λαού - είτε δυσμενείς είναι οι αλλαγές, είτε θετικές, από το λαό καθορίζονται - αυτή η συμμαχία που σήμερα πρέπει να κερδίσει έδαφος είναι η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και σε σημαντικά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων - όχι όλα τα μεσαία στρώματα γιατί υπάρχουν και μεσαία στρώματα που είναι πιο κοντά στην αστική τάξη - κι ανάμεσα στους μικροπαραγωγούς αγρότες.
Ποσοτικά είναι η πλειοψηφία του λαού αυτή. Αλλά δεν είναι μόνο η ποσοτική πλευρά, είναι η ποιοτική. Είναι η συμμαχία εκείνων των δυνάμεων που έχουν και κοινά συμφέροντα, αλλά έχουν και διαφορές. Και μόνο ο όρος συμμαχία που λέμε - αλλιώς θα λέγαμε ενότητα - προϋποθέτει και διαφορές. Η εργατική τάξη, ανεξάρτητα αν σήμερα το υιοθετεί ή το κατανοεί, έχει 100% συμφέρον από την κατάργηση κάθε μορφής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, μεγάλης, μεσαίας, μικρής, μικρομεσαίας. Η εργατική τάξη δεν είχε μέσα παραγωγής στα χέρια της ούτε μεγάλα, ούτε μικρά, ούτε θα έχει.
Τα μικροαστικά στρώματα - και δεν το λέω υποτιμητικά - ακόμα κι όταν δεν έχουν μισθωτή εργασία, έχουν και την ψυχολογία ότι κάποτε μπορεί να γίνουν, έστω μικροί καπιταλιστές. Να έχουν μια εργατική δύναμη, να μη χρειάζεται να δουλεύουν οι ίδιοι. Αυτοί καταλαβαίνουν, όμως, ή μπορούν αντικειμενικά να καταλάβουν την πίεση και την καταπίεση και την εκμετάλλευση των μονοπωλίων. Καταλαβαίνουν ότι τα μεγαθήρια, το σούπερ μάρκετ διαλύει το μικρομάγαζο. Αυτό μπορούν να το καταλάβουν.
Επομένως, η συμμαχία που θέτει και έθετε το ΚΚΕ, είναι ακριβώς η συμμαχία των δυνάμεων εκείνων που μπορεί να μην ταυτίζονται τα άμεσα συμφέροντά τους με το σοσιαλισμό - ενδεχομένως να φαντάζονται τα μικροαστικά στρώματα ότι και τα μεσοπρόθεσμα δεν ταυτίζονται - αλλά έχουν συμφέρον να παλέψουν για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Εδώ επιχειρείται ένας αναγκαίος συμβιβασμός, που είναι όμως συμβιβασμός που αντικειμενικά διευκολύνει τη συγκέντρωση δυνάμεων και όχι ένας συμβιβασμός που οδηγεί στη σύγχυση, στον αποπροσανατολισμό, στη χειραγώγηση και στην ενσωμάτωση όχι μόνο στην κυβερνητική πολιτική, αλλά στα συμφέροντα ολόκληρου του συστήματος.
Από κει και πέρα, αν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που μπορούμε να συμφωνήσουμε και να έχουν προγράμματα που να ανταποκρίνονται στα συμφέροντα της συμμαχίας - δηλαδή των μικροαστικών στρωμάτων, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει δεύτερο κόμμα όπως το ΚΚΕ, μπορεί να φέρει το «κομμουνιστικό», αλλά μιλάμε επί της ουσίας - αν υπάρξουν τέτοια κόμματα στην πορεία - σήμερα δεν υπάρχουν - καλώς να υπάρξουν. Ακόμα και αν ξέρουμε τη φυσική τους ταλάντευση δε θα έχουμε καμία αντίρρηση να συνδιαλεγόμαστε, να συζητάμε κ.λπ. Αλλά ο φορέας αυτών που λέμε, το υποκείμενο της ανατροπής, πρέπει να είναι αυτή η συμμαχία.
Ο χαρακτήρας της λαϊκής συμμαχίας
Υπάρχει σήμερα αυτή η συμμαχία; Κοιτάξτε, αυτή η συμμαχία δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Ούτε κι όταν γίνει ή γίνεται θα μένει απαράλλαχτη. Σπέρματα αυτής της συμμαχίας υπάρχουν, με τη μορφή της συσπείρωσης, του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ. Ανταποκρίνεται σήμερα σε αυτή την αναγκαιότητα; Δεν είναι αντίστοιχη με τις απαιτήσεις των συνθηκών. Κι εδώ πολύ ευχαρίστως να δούμε εμείς πού βοηθάμε, τι κάνουμε, πώς αλλάζουμε συσχετισμούς δύναμης μέσα στο κίνημα, πώς βοηθάμε να βελτιωθούν.
Εδώ, στις Θέσεις του Συνεδρίου, αναφερόμαστε και σε υποκειμενικές αδυναμίες δικές μας και σε ελλείψεις, σε καθυστερήσεις που παίζουν ρόλο στο δυνάμωμα της συμμαχίας, χωρίς όμως να τα φορτώνουμε όλα στον εαυτό μας γιατί στην πολιτική συμμετέχουν όλα τα κόμματα, όλες οι τάξεις, όλοι οι μηχανισμοί.
Αυτή η συμμαχία είναι σήμερα σε μια σπερματώδη μορφή. Σίγουρα θα εξελίσσεται και σε συνθήκες που ανεβαίνει η ταξική πάλη, θα πάρει ακόμη πιο μαχητικά χαρακτηριστικά, πιο μαζικά. Και σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, θα εξελιχθεί και σε ένα επαναστατικό μέτωπο. Αυτά ούτε μπορεί να τα σχεδιάσει το ΚΚΕ, ούτε πρέπει να τα σχεδιάσει στα γραφεία του. Τις εξελίξεις πρέπει να προβλέπει και με τη δική του ετοιμότητα να συμβάλλει.
Η λαϊκή συμμαχία για μας πάλι δεν πρέπει να είναι μια κορυφή, ακόμη κι αν εκφράζει προωθημένες κοινωνικές δυνάμεις. Αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρχει σε κάθε τόπο δουλειάς, κατά κλάδο. Και πάνω από όλα - για να το ξεκαθαρίσουμε - αν θα γίνει αυτή η συμμαχία, αν θα πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, θα εξαρτηθεί από τη δύναμη του εργατικού κινήματος, από την ταξική του κατεύθυνση, γιατί δεν αρκεί να λες εργατικό κίνημα.
Οπως και να το κάνουμε, η εργατική τάξη είναι αυτή που θα πείσει και τα μικροαστικά στρώματα να συμμαχήσουν μαζί της και, αν θέλετε, να δεχτούν και τον πρωταγωνιστικό της ρόλο. Κι αυτή η συμμαχία, λοιπόν, πρέπει να βασιστεί κατά τόπο δουλειάς, κατά κλάδο και να κορυφώνεται πανελλαδικά και να στηρίζεται στην οργάνωση από τα κάτω. Σε μορφές οργάνωσης και στον κλάδο και κατά περιφέρεια και ακόμα κατά γειτονιά.
Εχει πολύ δρόμο μπροστά της η συμμαχία. Δεν εννοώ χρονικά, γιατί αν έχεις γρήγορες ανακατατάξεις, μπορεί πιο γρήγορα να διαμορφωθεί. Αν έχεις πισωγύρισμα, θα έχει κι αυτή δυσκολίες. Αλλά πάνω από όλα, πρέπει σαν κόρη οφθαλμού να κτίσουμε αυτό που λέμε τη συνεργασία των κοινωνικών δυνάμεων, που όμως αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις δεν περιορίζονται να κάνουν αντιπολίτευση στην εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά βάζουν και μελλοντικά την ιδέα της λαϊκής εξουσίας, ο λαός στην εξουσία.
Ούτε απαιτεί το ΚΚΕ να υιοθετήσει η λαϊκή συμμαχία, ούτε είναι και σωστό να γίνει, το Πρόγραμμα του Κόμματος για το σοσιαλισμό. Γιατί τότε θα αλλοιωνόταν και ο χαρακτήρας του Κόμματος. Εδώ πρόκειται με όρους μαζικού λαϊκού κινήματος, δεν μπορεί ο λαός να ευθυγραμμιστεί με το ΚΚΕ και μάλιστα σε συνθήκες καπιταλισμού.
Γι' αυτό εμείς προχωράμε παραπέρα και ξεκαθαρίζουμε τι είναι επαναστατική κατάσταση, πώς γίνεται το επαναστατικό πέρασμα, πώς βλέπουμε να οικοδομείται ο σοσιαλισμός, παίρνοντας υπόψη την ελληνική πραγματικότητα και όχι μόνο τις γενικές αρχές. Οι γενικές αρχές βεβαίως ισχύουν, αλλά συνδυασμένες με την Ελλάδα και έχοντας αξιοποιήσει και όλη την όποια αρνητική πείρα υπάρχει από την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, εσωτερικά λάθη και παρεκκλίσεις - ένα πρώτο πείραμα ήταν - που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση.
Διαφέρουν στη διαχείριση
Σήμερα παίζεται κι ένα άλλο κόλπο. Και από την κυβέρνηση και από τα άλλα κόμματα. Οτι το ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί στην Ελλάδα, θα λυθεί πανευρωπαϊκά. Ο Σαμαράς λέει με τους εταίρους του ότι εμείς δεν πάμε να βαρέσουμε τη γροθιά στο μαχαίρι, πάμε με έναν τρόπο να πείσουμε πως είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τις αναδιαρθρώσεις - δηλαδή να κόψουμε το κεφάλι του λαού και να τσακίσουμε το κίνημα - και πάμε όλοι μαζί, γιατί δεν πρέπει να διαταραχθεί η ενότητα στην Ευρώπη κ.λπ. Κι εν πάση περιπτώσει, είμαστε ο φτωχός συγγενής της ΕΕ και πρέπει να πάμε με προσεχτικό τρόπο.
Βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει όχι, εδώ πρέπει να βαρέσεις τη γροθιά στο μαχαίρι. Με συγχωρείτε, αλλά καταλαβαίνετε κι εσείς ότι αυτά δεν ισχύουν από τη στιγμή που μετέχεις στην ΕΕ και διαπραγματεύεσαι, είτε με ικανότητα, είτε με λιγότερη ικανότητα, αποδέχεσαι τα τείχη. Γι' αυτό εμείς δε θέλουμε να πάρουμε μέρος σε κυβέρνηση. Δεν μπορεί να μπεις σε μια κυβέρνηση και να λες αποδέσμευση. Μπορεί να το λες κάπου κάπου, κάποτε.
Ο,τι λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αμα, λέει, διαλυθεί κάποτε το ΝΑΤΟ, θα φύγει και η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Μα μπορεί να διαλυθεί το ΝΑΤΟ και να γίνει ένα νέο ΝΑΤΟ! Αρα, όταν αποφασίσεις να δράσεις από τη θέση μιας κυβέρνησης - καταρχήν το ΚΚΕ θα πρέπει να κάνει πίσω, οι άλλοι δε θα κάνουν πίσω - από τη στιγμή που δέχεσαι αυτά τα πλαίσια, τότε τι θα πας να πεις; Θα πας στην Μέρκελ και θα πεις αποδέσμευση; Θα σου πει, άμα θες σήκω και φύγε.
'Η η ταύτιση της αντίθεσης με την ΕΕ με το πρόσωπο της Μέρκελ, ο εξωραϊσμός του Ομπάμα. Κάποτε στην Ελλάδα, ένα αριστερό κόμμα δεν τολμούσε να μιλήσει θετικά για τις ΗΠΑ και σωστά. Σήμερα βγαίνουν και μιλάνε, «όπως κάνει ο Ομπάμα». Και ο Ομπάμα δεν κάνει τίποτα για τον αμερικανικό λαό.
Ακόμα κι αν σε κάποια φάση υποχωρούσε κι έκανε ορισμένες παραχωρήσεις, έπαψαν οι ΗΠΑ να είναι η ηγετική δύναμη στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, η δύναμη εκείνη που μαζί με τους συμμάχους της σκορπάει το αίμα παντού; Είναι δυνατόν; Πείτε ότι δώσει αυξήσεις στον αμερικανικό λαό και τους κάνει κι ένα σύστημα Υγείας καλύτερο από αυτό που έχουν σήμερα. Θα αλλάξουμε θέση για το τι σημαίνει ΗΠΑ;
Η Ελλάδα έχει μεγάλες δυνατότητες
Από αυτή την άποψη, η διέξοδος από την κρίση είναι αυτή: Η ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας. Πρέπει να έχουμε κι ένα άλλο υπόψη. Ακόμα και στις σημερινές συνθήκες κρίσης, όπου ιδιαίτερα ορισμένοι κλάδοι της μεταποίησης έχουν πισωγυρίσει, όπου έχουν κλείσει και σύγχρονες βιομηχανίες στην Ελλάδα, όχι παλιές ή ξεπερασμένες, η Ελλάδα έχει σοβαρές αναπτυξιακές δυνατότητες, παρά το γεγονός ότι ο καπιταλισμός τις υποσκάπτει, τις φθείρει, δεν τις αξιοποιεί όλες.
Για παράδειγμα, όλη αυτή η ιστορία με το χρυσό στη Χαλκιδική. Ο χρυσός σημαίνει αξιοποίηση για τη βιομηχανία, δε λέω για να φτιάχνουμε να μοιράζουμε δωρεάν δαχτυλίδια και να αποθησαυρίζουμε. Η διαφωνία σε μας δεν είναι αν πρέπει να αξιοποιηθεί ο χρυσός, αλλά αν τον παίρνουν ιδιώτες και Ελληνες και ξένοι. Και βεβαίως, κατά συνέπεια, δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη ότι θα τηρήσει τις περιβαλλοντικές προδιαγραφές και δε θα δημιουργήσει προβλήματα στην υγεία του κόσμου.
Γιατί από τη στιγμή που ο σκοπός είναι το κέρδος, η περιβαλλοντική προστασία κοστίζει, μειώνει το κέρδος. Και με αυτή την έννοια δεν έχουμε καμία τέτοια εμπιστοσύνη. Αλλά δεν είμαστε αντίθετοι στην αξιοποίηση. Εχει ορυκτό πλούτο και βιομηχανία μπορεί να αναπτυχθεί. Εχει μεγάλες δυνατότητες η Ελλάδα να αναπτυχθεί και δεν είναι σωστό ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί μόνη της.
Η εργατική εξουσία είναι αυτή που μπορεί να αξιοποιήσει και τις διεθνείς σχέσεις, ακόμη κι όταν είναι ο συσχετισμός δυνάμεων αρνητικός. Εγινε αυτές τις μέρες συμφωνία ανάμεσα στη Βραζιλία και στην ΕΕ όπου δίνουν τα βιομηχανικά προϊόντα της ΕΕ - δεν μπορούν να πουληθούν στην ίδια έκταση στην Κίνα, αρχίζει και περιορίζει και αυτή, έχει τις δυσκολίες της. Και αποφάσισαν εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων στη Βραζιλία και εισαγωγές αγροτικών προϊόντων.
Ξέρετε τι σημαίνει αγροτικά προϊόντα για την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία. `Η οι εισαγωγές είναι ελεύθερες στην Ελλάδα. Στις συνθήκες του σοσιαλισμού θα απαγορεύονται οι εισαγωγές σε προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε. Θα εισάγουμε προϊόντα που δεν μπορούμε να παράγουμε; Θα εισάγουμε.
Θα αναπτύξουμε σχέσεις. Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε σχέσεις με τις ΗΠΑ ή με τη Γερμανία. Θα αναπτύξουμε σχέσεις με μια σειρά χώρες, που είναι πιο γειτονικές, που έχεις ένα ανάλογο επίπεδο ανάπτυξης και που αυτές έχουν ανάγκη δικά σου προϊόντα, και εσύ δικά τους. Και σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν υστερήσουμε σε κάτι, οι συνέπειες από αυτή την υστέρηση θα είναι ισότιμες για όλο το λαό και ίσες. Και δε θα έχεις το πλεονέκτημα των διεθνών σχέσεων που το αξιοποιούν τα μονοπώλια και πλήττει το λαό.
Η οργάνωση της λαϊκής οικονομίας
Αν, π.χ., ο σοσιαλισμός νικήσει στην Ελλάδα σε συνθήκες που μια σειρά αναπτυξιακές δυνατότητες έχουν υποσκαφτεί κι έχουν καταστραφεί, θα πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή. Ο,τι όμως υπάρχει, θα του αλλάξεις απλώς τις σχέσεις ιδιοκτησίας και θα το αξιοποιήσεις. Και τις επιχειρήσεις, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, κ.λπ. Ξέρετε και τις θέσεις μας. Εμείς μιλάμε στις συνθήκες του σοσιαλισμού για την κοινωνικοποίηση όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Ο τομέας των μεταφορών, δε χρειάζεται να σας το πω, θα είναι αποκλειστικά και μόνο δημόσιος σε όλα τα είδη και σχεδιασμένα ενιαία.
Από εκεί και πέρα θεωρούμε ότι υπάρχουν τομείς που δεν μπορεί να γίνει κοινωνικοποίηση γενική. Κυρίως αυτό αφορά την παραγωγή των αγροτικών προϊόντων, μιλώντας πάντα και με τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα. Δεν μπορείς να αναφερθείς με λεπτομέρειες στα πάντα. Αλλά η κατεύθυνση ακριβώς είναι η δημιουργία των παραγωγικών συνεταιρισμών, των αγροτικών προϊόντων, όπου τα καλλιεργητικά εφόδια και τα μέσα παραγωγής θα τα παίρνουν από τον κοινωνικοποιημένο τομέα.
Θα σχεδιάζεται η αγροτική παραγωγή και θα συγκεντρώνεται, θα πουλιέται από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, θα δίνεται στο κράτος, θα αποζημιώνονται οι αγροτικοί συνεταιρισμοί. Εάν έχουν περίσσευμα, γιατί η αγροτική παραγωγή δεν είναι πάντα εύκολο να την προγραμματίσεις πλήρως, μπορεί να διοχετεύονται πρόσθετα στα δίκτυα των λαϊκών αγορών, αλλά με τιμές που θα καθορίζονται και όχι σε τιμές που θα δημιουργούν προβλήματα, είτε ακριβότερες κ.λπ.
Υπάρχουν τομείς, ιδιαίτερα σε αυτούς των υπηρεσιών, που μπορεί από τα πρώτα χρόνια, από την πρώτη φάση, να μην είναι δυνατή αυτό που λέμε ούτε η κοινωνικοποίηση ούτε η συνεταιριστικοποίηση, π.χ., οι κομμώτριες, κάποιες παροχές υπηρεσιών. Δε θα κάνεις το κρατικό κομμωτήριο, δε θα κάνεις το συνεταιριστικό κομμωτήριο. Αυτοί οι αυτοαπασχολούμενοι μπορεί να έχουν το δικό τους μαγαζί, χωρίς όμως να έχουν μισθωτή εργασία, να εκμεταλλεύονται εργατική δύναμη.
Τα όργανα της λαϊκής εξουσίας
Μιλάμε για κεντρικό σχεδιασμό κι επίσης για όργανα εξουσίας - και αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά - που δεν έχουν καμία σχέση και με την πιο προωθημένη αστική δημοκρατία. Δηλαδή, η βάση της εξουσίας θα είναι η παραγωγική συνέλευση, η συνέλευση δηλαδή στον τόπο δουλειάς, στην οποία θα παίρνουν μέρος όχι μόνο οι κομμουνιστές, να το ξεκαθαρίσουμε, όχι η Κομματική Οργάνωση Βάσης, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι. Ας πούμε στην ΕΘΕΛ, ή στο αεροδρόμιο, ή στη ναυτιλία, μπορεί να είναι το πλοίο. Γιατί έχουμε μεγάλα πλοία.
Η συνέλευση, δηλαδή, των εργαζομένων είναι όργανο. Εκλέγει τους αντιπροσώπους στο επόμενο όργανο, ας πούμε κλαδικό - περιφερειακό. Τριών ειδών όργανα είναι. Είναι το πρωτοβάθμιο, το περιφερειακό - μην το συνδέετε με τις Περιφέρειες που έχουμε σήμερα - και το πανελλαδικό. Που σημαίνει ότι δεν εκλέγονται απλώς οι αντιπρόσωποι, η βάση έχει δικαίωμα να ανακαλεί τον εκπρόσωπό της από το παραπάνω όργανο ή την παραπάνω συνδιάσκεψη. Να τον ανακαλεί γιατί παρεξέκλινε από την αποστολή του.
Βεβαίως, η βάση αποφασίζει για μια σειρά ζητήματα που έχουν σχέση με τη λειτουργία μέσα στο χώρο, συμβάλλει στην εφαρμογή του κεντρικού σχεδιασμού κ.λπ. Δηλαδή, έχει πραγματικές εξουσίες. Και η ανακλητότητα ισχύει από πάνω μέχρι κάτω. Υπάρχουν κατηγορίες εργαζομένων ή πληθυσμού που δεν μπορούν να ενταχθούν σε συνέλευση βάσης, οι συνταξιούχοι. Θα έχεις την οργάνωση βάσης των συνταξιούχων, που θα εκλέγει τους αντιπροσώπους της στα όργανα εξουσίας.
Ο συνεταιρισμός των αγροτών το ίδιο, η βάση δηλαδή. Θα είναι οι αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητές, σπουδαστές, αυτοί δεν έχουν παραγωγική διαδικασία. Θα είναι βάση το πανεπιστήμιο, που θα εκλέγει τους αντιπροσώπους.
Ο λαός μπορεί σήμερα να ωριμάσει πιο γρήγορα από ό,τι όταν ήταν αγράμματοι στη Ρωσία, οπότε να έχεις μια εργατική εξουσία, λαϊκή, που δομείται από κάτω προς τα πάνω κι εξασφαλίζεται η σφραγίδα της εργατικής τάξης. Αλλά και μέσα από αυτή την εργατική εξουσία εκφράζονται τα συμφέροντα των συμμάχων, μιας και ο σοσιαλισμός είναι ατελής κοινωνία και παραμένουν διαφορές ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα κοινωνικά στρώματα στην πόλη και στο χωριό κ.λπ.
Επιπλέον, η κομμουνιστική αρχή «όλοι τα ίδια» θα ισχύει στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού. Ενώ δηλαδή κάθε κλάδος θα αμείβεται ανάλογα με τις ανάγκες που καθορίζονται από το χρόνο εργασίας, αυτές οι υπηρεσίες - παροχές, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμός, Αθλητισμός, θα πρέπει να είναι ίσες για όλους. Οχι δηλαδή με διαφορές, ενώ οι μισθοί μπορεί να έχουν διαφορά - όχι χάσμα διαφορών. Σε αυτούς τους τομείς οι παροχές θα πρέπει να είναι απολύτως ισομοιρασμένες.
Καμία συμμαχία για αστική διακυβέρνηση
Επομένως, το καθήκον που βάζει σήμερα το Κόμμα για τον εαυτό του, αλλά και για τους εργατοϋπάλληλους, είναι το χτίσιμο της λαϊκής συμμαχίας. Του υποκειμένου, δηλαδή, που εκφράζει συμμαχία και είναι ο φορέας της αντεπίθεσης, της ρήξης και της ανατροπής. Το ΚΚΕ φιλοδοξεί σε αυτό τον τομέα να αναδειχτεί πρωτοπορία, όχι στα λόγια, αλλά να καταξιωθεί στην πράξη σαν πρωτοπορία, όχι να μας δώσουν εύσημα.
Και σε καμία περίπτωση, το ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά, δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος σε συμμαχία για την αστική διακυβέρνηση ή σε συμμαχία όπου το Κόμμα θα αποτελέσει μέλος μιας συμμαχίας. Το Κόμμα θα παραμείνει αυτοτελές, θα σέβεται, αν θέλετε, και στην πορεία και την αυτοτέλεια και όποιων κομμάτων ή πολιτικών δυνάμεων αν υπάρχουν στην πορεία που θα διαμορφωθούν.
Η αυτοτέλεια του Κόμματος θα είναι πλήρης και θα συμμετέχει στη λαϊκή συμμαχία με την πρωτοπόρα δράση των μελών του και των στελεχών του. Κι εκεί θα πρέπει τα μέλη του Κόμματος και τα στελέχη να μάθουμε με μεγαλύτερη ικανότητα να δουλεύουμε με εργατικές - λαϊκές μάζες που δε συμφωνούν μαζί μας, αλλά αντικειμενικά σήμερα ή αύριο πρέπει να γίνουν σύμμαχοι. Ακόμα αυτή την ικανότητα δεν την έχουμε κατακτήσει. Να μάθουμε να δουλεύουμε με εργατικές - λαϊκές μάζες που δε διαθέτουν την απαιτούμενη πολιτική ωριμότητα για διάφορους λόγους.
Εδώ μπορούμε να πούμε ότι έχουμε και θετική πείρα, αλλά δεν έχουμε κατακτημένη ικανότητα. Αυτή που απαιτείται στις σημερινές συνθήκες. Οταν δρας κόντρα στο ρεύμα, έχει και δυσκολίες το πράγμα. Αλλά είμαστε υποχρεωμένοι από εδώ και μπρος να μάθουμε να δρούμε μέσα.
Να μη φοβόμαστε να «χωθούμε» βαθιά παντού, αλλά ταυτόχρονα να μη χάνουμε τη δική μας αυτοτέλεια, την επιλογή μας, στο όνομα να «χωθούμε» στις μάζες. Δε φταίει η γραμμή σου. Είναι περίπλοκες οι συνθήκες και πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε, να δουλεύουμε με αυτό τον τρόπο. Εχουμε πρόοδο, αλλά δεν είναι ακόμα αντίστοιχη με τις ανάγκες.

Οι άθλιοι πιάνουν στο στόμα τους τον «Ριζοσπάστη»


Οι άθλιοι πιάνουν στο στόμα τους τον «Ριζοσπάστη»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Με ένα εμετικό σχόλιο που ανάρτησαν στην ιστοσελίδα τους τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής πιάνουν στο στόμα τους τον «Ριζοσπάστη». Λένε οι νεοναζί: «Αυτό είναι το δήθεν κόμμα του λαού! Αυτοί είναι οι υποκριτές που φωνάζουν πως "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", αλλά του εργάτη... των άλλων εργοδοτών, όχι του δικού τους εργάτη! Θαυμάστε τους σπαγκοραμμένους του Περισσού, που τα κάνουνε... μασούρι και δε δίνουνε "ούτε του αγγέλου τους νερό". Τι θα τα κάνετε ωρέ σύντροφοι τα λεφτά; Θα τα πάρετε μαζί σας;».
Ενας ένας προστίθενται στο συρφετό όσων θέλουν να χτυπήσουν, να συκοφαντήσουν, να λασπολογήσουν το ΚΚΕ, με αφορμή τα οικονομικά του. Δεν θα μπορούσαν από αυτό να λείψουν τα νεοναζιστικά απολιθώματα των σφαγέων των λαών. Οι άθλιοι τύποι που στήνουν δουλεμπορικά και κάνουν πλάτες στους καπιταλιστές, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοξενοδόχους. Ο λαός βλέπει ποιοι πιάνουν στο στόμα τους το ΚΚΕ, ποιοι σπέρνουν άθλια υπονοούμενα για τα οικονομικά του Κόμματος. Βλέπει τη σαπίλα τους, τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, τους κρίνει και βγάζει τα συμπεράσματά του.

Ψάχνει «προστάτη»


Ψάχνει «προστάτη»
«Τσαμπουκά» με τις πλάτες ξένου «προστάτη» θέλει να πουλά η νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Στην ιστοσελίδα των φασιστοειδών δημοσιεύτηκε άρθρο όπου ζητάνε άμεση έναρξη της διαδικασίας εξόρυξης των ελληνικών ενεργειακών κοιτασμάτων με βάση το Δίκαιο της θάλασσας, καταγγελία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ του τουρκικού casus belli, άμεση επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Ομως τίποτε απ' αυτά με το λαό αφέντη στον τόπο του και κυρίαρχο στον πλούτο του. Αντίθετα, λένε (όπως και ο Καρατζαφέρης παλαιότερα) ότι «Καθοριστικός παράγων για τις εξελίξεις στο επίπεδο αυτό είναι η Ρωσία, που τα συμφέροντά της ταυτίζονται με τις ελληνικές θέσεις. Η ταύτιση αυτή θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μείζονα ενεργειακή και αμυντική συμφωνία, με στόχο την εξάλειψη της τουρκικής απειλής». Ιμπεριαλιστή αναζητούν οι χρυσαυγίτες , όπως και οι άλλες συστημικές δυνάμεις, για να στοιχίσουν το λαό πίσω του. Οι δε συμφωνίες που προπαγανδίζουν καμία σχέση δεν έχουν με αμοιβαία οφέλη για τους λαούς Ελλάδας και Ρωσίας. Μονοπώλια καλούν εδώ, όπως και οι άλλοι καπιταλιστές, να τους παραδώσουν τη μερίδα του λέοντος από τον ορυκτό πλούτο της χώρας, κρατώντας ένα κομμάτι της λείας για τους εφοπλιστές και τους βιομήχανους που έγνοια τους μεγάλη έχει η Χρυσή Αυγή.

ΣΥΡΙΖΑ «Αναπτυξιακές» προτάσεις που θα συνυπέγραφε και ο ΣΕΒ



ΣΥΡΙΖΑ
«Αναπτυξιακές» προτάσεις που θα συνυπέγραφε και ο ΣΕΒ
Γρηγοριάδης Κώστας
Σκέψεις σχετικά με την «κινητοποίηση επενδυτικών πόρων», που θα μπορούσαν να «μεταστρέψουν» την ελληνική καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, διατυπώνει ο βουλευτής και ένας εκ των αρμοδίων για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκης, σε πρόσφατο άρθρο του στην «Αυγή». Οι προτάσεις του θα μπορούσαν να συνοψιστούν στην εξής μία, που αποτελεί και στρατηγική αντίληψη του κόμματος αυτού για έξοδο απ' την κρίση, όχι όμως προς όφελος του λαού: Χρήμα και κίνητρα κάθε είδους στα μονοπώλια, για να επενδύσουν στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία.
Μεταξύ άλλων προτείνει:
1.Παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ. Δηλαδή, αποδοχή όλης της αντιλαϊκής στρατηγικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ, στη βάση των οποίων διαμορφώνεται η πολιτική των εθνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια, με το λαό στην πείνα. Ο ίδιος αναγνωρίζει ως δεδομένο ότι «η πολιτική στην ΕΕ» δε θα σημειώσει «ριζικές αναδιατάξεις», άρα δεδομένα τα μέτρα.
2.Σταθεροποίηση του προϋπολογισμού στο 41% - 43% του ΑΕΠ, με αναστολή των περαιτέρω περικοπών στις συνολικές δημόσιες δαπάνες - αναπτυξιακή μεταστροφή πολλών κατηγοριών δαπανών. Δηλαδή, διατήρηση των δαπανών στα επίπεδα που διαμόρφωσε ο σφαγιασμός τους. Αποτέλεσμα, το «μαχαίρι» σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και στις παροχές Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κ.ά., που ήταν ήδη πίσω απ' τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Αντί της κάλυψης οξυμένων αναγκών στους τομείς αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει τη μεταστροφή δαπανών στην κατεύθυνση των θησαυροφυλακίων των καπιταλιστών.
Μάλιστα, η διατήρηση των δαπανών που αφορούν στο λαό στα σημερινά επίπεδα είναι το «καλό», το «αισιόδοξο» σενάριο, με δεδομένο ότι στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού Συμφώνου η απόκλιση απ' τους στόχους που αφορούν σε έλλειμμα και χρέος ενεργοποιεί αυτόματα μηχανισμό λήψης πρόσθετων μέτρων.
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, που επιβεβαιώνει ότι και οι δύο παραπάνω προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτήν που ορίζουν τα λαϊκά συμφέροντα, την περασμένη βδομάδα το Ευρωκοινοβούλιο - αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ αποθεώνει, αξιώνοντας διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του στο όνομα της αντιμετώπισης του «δημοκρατικού ελλείμματος» της ευρωένωσης - ενέκρινε τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της Κομισιόν έτσι που να μπορεί να ελέγχει τους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Με την εφαρμογή της απόφασης, τα κράτη - μέλη θα πρέπει να υποβάλλουν τα σχέδια των εθνικών προϋπολογισμών τους στην Κομισιόν έως τις 15 Οκτώβρη κάθε έτους, πριν εγκριθούν από τα εθνικά Κοινοβούλια.
Αυτή θα τα αξιολογεί και θα ζητά τροποποιήσεις, εάν κρίνει ότι ο προϋπολογισμός ενός κράτους - μέλους δεν είναι σύμφωνος με τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Επίσης, προβλέπεται η αυξημένη επιτήρηση των χωρών που τελούν υπό καθεστώς μνημονιακού προγράμματος δανεισμού, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Οι αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου είναι συνέχεια της διαδικασίας για εμβάθυνση της«οικονομικής διακυβέρνησης» στην ΕΕ, μετά τη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Οκτώβρη, και των προτάσεων που κατέθεσε η Κομισιόν το Νοέμβρη του 2012. Η Σύνοδος του Οκτώβρη είχε αποφασίσει μόνιμα μνημόνια για όλες τις χώρες της ζώνης του ευρώ, σημειώνοντας στα συμπεράσματα: «Η ομαλή λειτουργία της ΟΝΕ απαιτεί ισχυρότερη και βιώσιμη οικονομική αύξηση, απασχόληση και κοινωνική συνοχή, καθώς και ενίσχυση του συντονισμού, της σύγκλισης και της επιβολής της οικονομικής πολιτικής. Εν προκειμένω, θα διερευνηθεί η ιδέα να συνάπτουν τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ ατομικές συμβατικές ρυθμίσεις με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ ως προς τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεσμεύονται να αναλάβουν και να υλοποιήσουν».
Στην ίδια Σύνοδο αποφασίστηκε ότι «η διακυβέρνηση εντός της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να βελτιωθεί περαιτέρω (...) Τα συμμετέχοντα κράτη - μέλη θα πρέπει να διερευνήσουν τρόπους για να διασφαλισθεί ότι όλες οι σχεδιαζόμενες μείζονες μεταρρυθμίσεις πολιτικής θα συζητούνται εκ των προτέρων και θα συντονίζονται, κατά περίπτωση, εντός του πλαισίου της οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ».
3.Σταθεροποίηση των μισθών. Δηλαδή, «πάγωμα» στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα. Επίσης το «αισιόδοξο» σενάριο, με δεδομένο το διακηρυγμένο στόχο της ΕΕ για διαρκή προσαρμογή των μισθών στα όσα ισχύουν σε ανταγωνιστικές καπιταλιστικές οικονομίες. Η πρόσφατη δήλωση του γγ του υπουργείου Οικονομικών ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι υψηλός, έγινε προφανώς λαμβάνοντας υπόψη τους γενικότερους σχεδιασμούς στην ΕΕ. Σχεδόν ταυτόχρονα, στις 13 Φλεβάρη, ο επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν, Ολι Ρεν, δήλωνε απειλητικά: «Αναθεώρηση του συστήματος όσον αφορά τον ελάχιστο μισθό προβλέπεται για το 2014, με στόχο να βελτιωθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό όσον αφορά την αύξηση της απασχόλησης και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας...».
Η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, για την οποία άγχεται ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί μισθούς στα τάρταρα. Αλλά ακόμα και η θέση για «σταθεροποίηση», όπως λέει ο Γ. Σταθάκης, ως προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδυτών, μακράν απέχει απ' τις δημαγωγικές πομφόλυγες του κόμματός του περί σταδιακής αποκατάστασης του κατώτερου μισθού στα προ μνημονίου επίπεδα.
4.Μία αναθεωρημένη δανειακή σύμβαση, η οποία θα προβλέπει και νέο «κούρεμα» του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει «κούρεμα» για να περισσεύουν χρήματα στον κρατικό κορβανά που τώρα διοχετεύονται στην εξυπηρέτηση του χρέους και τα στερούνται ντόπια και ξένα μονοπώλια. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποκρύπτει ότι οι δανειακές συμβάσεις πάνε πακέτο με τα μνημόνια και ότι προϋπόθεση για την εκταμίευση των δανείων είναι η υλοποίηση όσων προβλέπονται στα μνημόνια. Προσπερνά την πικρή για το λαό εμπειρία του πρώτου «κουρέματος» του χρέους, που θα επαναληφθεί ακόμα πιο επώδυνη σε ένα νέο «κούρεμα». Αλλωστε, αυτό συνιστά καταστροφή κεφαλαίου που θα συμφωνηθεί μόνο στο βαθμό που οι «εταίροι» διασφαλίσουν ικανό αντιστάθμισμα, δηλαδή νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα, βάθεμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας κ.ά.
5.Κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα που λειτουργεί επιτυχώς σήμερα, πρέπει να στηριχθεί, αναπτυξιακά εργαλεία που στηρίζουν τις εξαγωγικές επιχειρήσεις, την εγχώρια παραγωγή, την καινοτόμα επιχειρηματικότητα, τα πετυχημένα οικονομικά δίκτυα να ενισχυθούν με την άρση των θεσμικών εμποδίων και τη θετική αρωγή που θα τα ενισχύσει.
Πώς, όμως, «λειτουργούν επιτυχώς» οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις; Η «επιτυχία» και η «υγεία» τους συνδέονται άρρηκτα με μισθούς πείνας και ισοπεδωμένα εργασιακά δικαιώματα, με προνόμια και επιδοτήσεις με ουρά. Για όλους αυτούς, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ κατατάσσει στους υγιείς επιχειρηματίες, καλλιεργώντας αυταπάτες για «καλό» και «κακό» κεφάλαιο, ο Γ. Σταθάκης υπόσχεται στήριξη και «άρση των θεσμικών εμποδίων». Δηλαδή, περισσότερο χρήμα και αποδοτικότερα εργαλεία για να κάνουν μπίζνες στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων.
6.Νέες αναπτυξιακές δυνατότητες μέσα από συντεταγμένες παρεμβάσεις στους παραγωγικούς τομείς, στη γεωργία και τη μεταποίηση. Εντός, όμως, του πλαισίου της ΕΕ, η φτωχή αγροτιά διώκεται απ' τα χωράφια της, η γη συγκεντρώνεται στα χέρια των καπιταλιστών για μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Αρα κι εδώ οι παρεμβάσεις που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ αφορούν στην παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής και στην ανάπτυξη κλάδων της μεταποίησης που έχουν άμεσο και εγγυημένο κέρδος για τους ιδιώτες επενδυτές.
7.Νέος κύκλος μεγάλων έργων υποδομής, π.χ. αναβάθμιση δικτύων ενέργειας, μεταφορών και επικοινωνιών, διακρατικές συμφωνίες για την επίτευξη συνεργασιών μεγάλης κλίμακας, έργα και επενδύσεις ενδιάμεσης κλίμακας, ικανά να κινητοποιήσουν ένα νέο κύμα ιδιωτικών επενδύσεων και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών. Εργα, δηλαδή, με χρήμα απ' τον κρατικό κορβανά που τροφοδοτείται από την αφαίμαξη του λαού, τα οποία τα λυμαίνονται ντόπια και ξένα μονοπώλια, προκειμένου να αυγαταίνουν τα κέρδη τους.
8.Σημαντική ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας» ως τρίτου πεδίου συνεταιριστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Εδώ ουσιαστικά ομολογείται η διαιώνιση της φτώχειας και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού η «κοινωνική οικονομία» δεν είναι παρά ένα πολυεργαλείο της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, μέσω του οποίου επιδιώκεται η συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια για την άμβλυνση της λαϊκής οργής, αλλά και η διευκόλυνση της άλωσης απ' τα μονοπώλια τομέων απ' τους οποίους το κράτος αποσύρεται, όπως η Πρόνοια. Εξάλλου, μόλις την περασμένη βδομάδα η Κομισιόν υπέδειξε στα κράτη - μέλη της ΕΕ ταχύτατα δράσεις ανάπτυξής της, προκειμένου να «κατευναστούν τα πλήθη» και να επιτευχθεί η «κοινωνική συνοχή» και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Εθεσε, μάλιστα, το θέμα ως προϋπόθεση επίτευξης των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που περιλαμβάνει μέτρα - κόλαφο για τους λαούς.
Με τέτοια «εργαλεία» ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ανοίξει το δρόμο στην αστική τάξη για έξοδο απ' την κρίση και πέρασμα σε φάση ανάπτυξης με διασφαλισμένη κερδοφορία και ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα. Σκόπιμα ταυτίζει την καπιταλιστική ανάπτυξη με τη λαϊκή ευημερία, για να έχει το λαό σύμμαχο και όχι απέναντι στις προσπάθειές του να ξελασπώσει τους αστούς. Αποκρύπτει συνειδητά ότι η ανάπτυξη, όταν έρθει, θα είναι αναιμική, ανίκανη να αποκαταστήσει την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, κύρια εργατικής δύναμης, που θα έχει στο μεταξύ συντελεστεί.
Η ανεργία θα παραμείνει υψηλή και όσοι βρουν δουλειά θα είναι με όρους Μεσαίωνα, μέχρι να εκδηλωθεί νέα, πιο βαθιά κρίση. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης δε θα βγάλει το λαό σε ξέφωτο. Θα τον οδηγεί διαρκώς βαθύτερα στην ανέχεια. Διέξοδο προς όφελός του δίνει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Αυτός ο δρόμος βρίσκεται στον αντίποδα των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ και των αστικών κομμάτων, προϋποθέτει αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

TOP READ