23 Φεβ 2013

ο τελευταίος επιζώντας



Εκεί είναι το σπίτι όπου συναντήσαμε τον τελευταίο επιζώντα της μάχης του λόχου σπουδαστών του ελας –που πέρασε στην ιστορία με το όνομα λόρδος μπάιρον-: το φοίβο τσέκερη. Το βαφτιστικό του όνομα είναι φώτης (αν και οι περισσότεροι τον γνωρίζουν με το ψευδώνυμό του από το αντάρτικο), και οι γιατροί στη σοβιετική ένωση, όπου πήγε να θεραπευτεί, τον φώναζαν (κάτι σαν) φώτση, γιατί η προφορά τους ήταν κάπως βαριά.

Ο τσέκερης σήμερα βαδίζει στα 92 του (ή 91μισό όπως επιμένει ο ίδιος, για να μην του κλέβουμε χρόνια), σχεδόν συνομήλικος με το κόμμα και φοράει ένα παπούτσι με υπερυψωμένη σόλα, γιατί το δεξί του πόδι είναι πιο κοντό από το αριστερό, έχοντας κληρονομήσει ως παράσημο και μια ελαφρά μορφή αναπηρίας από εκείνη τη μάχη στο πολυτεχνείο, την πρώτη μέρα των δεκεμβριανών. Το ίδιο πόδι δηλαδή, που διάφοροι θεράποντες γιατροί ήθελαν κατά καιρούς να του το κόψουν, αλλά του το γλίτωσαν, αρχικά ο πέτρος κόκκαλης και αργότερα οι σοβιετικοί γιατροί. Όμως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι η διαύγεια στο λόγο και τη σκέψη του –και με βάση αυτά πολύ δύσκολα καταλαβαίνει κανείς ότι διανύει τη δέκατη δεκαετία της ζωής του.

Γιατί ονομάστηκε έτσι ο λόχος σπουδαστών των φοιτητών; Ήταν προφανώς και αυτός ένας τρόπος για να δείξουμε στους άγγλους τα φιλικά μας αισθήματα κι ότι δεν τους θεωρούμε εχθρούς, μολονότι συνεχιζόταν ακόμα ο παγκόσμιος πόλεμος, και αυτοί έρχονταν κατά χιλιάδες σε μια χώρα, όπου δεν υπήρχε ούτε ένας γερμανός. Κι ο λαός τους καλωσόριζε με ταμπέλες που έγραφαν welcome.

Παρά την υποδοχή ο τσέκερης τραυματίστηκε απ’ τους άγγλους την πρώτη μέρα των δεκεμβριανών, σε ένα διάλειμμα της μάχης για την κατάληψη της γενικής ασφάλειας, που τότε ήταν απέναντι από το πολυτεχνείο, πατησίων και στουρνάρα. Οι άγγλοι θέρισαν όσους ελασίτες κάθονταν στο διάδρομο για να κάνουν ένα τσιγαράκι και μετά έδωσαν στους υπόλοιπους «αναρχικούς» τελεσίγραφο και μια τρίλεπτη προθεσμία να οπισθοχωρήσουν.

Οι δικοί μας αναγκάστηκαν τελικά να υποχωρήσουν από την μπουμπουλίνας, μετά από τον πρώτο βομβαρδισμό, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς και τραυματίες, κι ανάμεσά τους το φοίβο τσέκερη, που αιμορραγούσε ακατάπαυστα. Κι αν ζει σήμερα το οφείλει σε έναν ηρωικό τραυματιοφορέα, ο οποίος αγνόησε τον κίνδυνο, τον έβαλε σε ένα φορείο, το έσυρε μόνος του ως την πύλη, το πέρασε πάνω απ’ τις γραμμές του τραμ και το παρέδωσε σε έναν ελασίτη που φυλούσε σκοπιά στην οδό πολυτεχνείου. Κι από εκεί στο πρώτων βοηθειών, που βρίσκεται ακόμα και σήμερα στην τρίτης σεπτεμβρίου.

Ύστερα ακολούθησε η θεραπεία, οι περιπέτειες με την υγεία του, η κράτηση στο νοσοκομείο, το ανθρωποκυνηγητό με τους μοναρχοφασίστες, η γνωριμία με τον πέτρο κόκκαλη, τα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου, τα μέτρα επιείκειας, οι αναρίθμητες δυσκολίες να εργαστεί στο αντικείμενό του ως αρχιτέκτονας, λόγω των φρονημάτων του...
Και μια σειρά δραματικά και συναρπαστικά γεγονότα, που όποιος σφος αναγνώστης ενδιαφέρεται να μάθει, μπορεί να τα βρει στα βιβλία του φοίβου τσέκερη από τις εκδόσεις εντός: «εδώ πολυτεχνείο στα χρόνια της κατοχής» και «περιπέτεια». Και τα οποία φεύγουν νεράκι, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις στον αναγνώστη, αλλά κι έναν κόμπο στο στομάχι για το ηττημένο μεγαλείο αυτού του κινήματος με τις λαμπρές προοπτικές που είχε μπροστά του.

Εν πάση περιπτώσει η προσωπική μαρτυρία δε μπαίνει εδώ για να σκεπάσει με το ατομικό δράμα το γενικό πολιτικό κλίμα εκείνων των ημερών, αλλά ακριβώς για να το αναδείξει, μέσα από τα βιώματα των μαχητών και του απλού κόσμου, που πάλεψε μαζικά μέσα από τις γραμμές του εαμ-ελας. Η κάθε προσωπική ιστορία είναι ένα πικρό τραγούδι, μια μικρογραφία της ήττας και της δραματικής πορείας του κινήματος συνολικά.

Σήμερα ο τσέκερης ζει στους αμπελόκηπους και τα ‘χει τετρακόσια, παρά τα 92 του χρόνια (ή τα 91 μισό για να μην τον κλέβουμε). Θυμάται με διαύγεια και λεπτομέρειες τα γεγονότα που έζησε εκείνη την περίοδο –που τα κατέγραψε άλλωστε μόλις τα τελευταία χρόνια, μετά το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου, το 2004. Αλλά και άλλα μεταγενέστερα από τις δύο διασπάσεις με τους αναθεωρητές, και τη συνύπαρξή του στην ίδια κοβα με την αύρα παρτσαλίδου, που έμειναν έξω από το τελικό αρχείο της μαρτυρίας –off the record που λέμε- για να μη σκαλίσουν παλιά και άλλα νεότερα πάθη. Τα οποία με τη σειρά τους άφησαν πίσω τους ως «απώλεια» την ένταξη του γιου του στο συνασπισμό, τον οποίο ακούει τις καθημερινές σε εκπομπές από τη ραδιοφωνική τους συχνότητα.

Μεταξύ άλλων ο τσέκερης είναι και ο πρόεδρος του συλλόγου των βετεράνων της επον· και σήμερα που συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από την ίδρυσή της, στις 23 φλεβάρη του 1943, αυτή εδώ η ανάρτηση, με τη μαρτυρία που θα ακούσετε στο ηχητικό που ακολουθεί, είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε αυτήν την επέτειο.

Ο ήχος δεν έχει πολύ καλή ποιότητα, αλλά αξίζει τον κόπο και την υπομονή να (προσπαθήσετε να) το ακούσετε μέχρι τέλους. Η μαρτυρία αυτή δίνεται υπό τη μορφή συζήτησης (μαζί με το φοίβο, το σεχτάρ τον τρομερό, τον άθλιο και το λαθραναγνώστη), κι όπως θα διαπιστώσετε ιδίοις ωσίν, σε κάποια σημεία παρασυρόμαστε και παίρνουμε κι εμείς το λόγο (παραπάνω ίσως απ’ ό,τι χρειάζεται) χωρίς ωστόσο (θέλω να πιστεύω) να αποβαίνει αυτό εις βάρος της ουσίας και όσων λέει ο τσέκερης.

Καλή ακρόαση κι οι παρατηρήσεις ευπρόσδεκτες.

Με απόσπασμα Χωροφυλακής και εθελοντών πολιτών έξω από το Νυδρί Λευκάδας – Σκληρός αγώνας για αποκατάστασιν της τάξης


Με απόσπασμα Χωροφυλακής και εθελοντών πολιτών έξω από το Νυδρί Λευκάδας – Σκληρός αγώνας για αποκατάστασιν της τάξης

H φωτογραφία από το βιβλίο, «Μαρτυρίες Γεγονότα και Μνήμες (1946-1965)» (εκδόσεις Κονιδάρη, Αθήνα 2002)  του συνταξιούχου νομάρχη Αθανασίου  Μιχ. Μανουσοπούλου. 

Ο Μανουσόπουλος είχε διατελέσει Νομάρχης Λευκάδας – Ιθάκης από τις 27 Απρίλη 1947 έως τις 14 Μαρτίου 1949. Μέρες δύσκολες για τον τόπο μας και προ πάντων για τους πρώην αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που αναγκάστηκαν, κάτω από το κύμα της τρομοκρατίας των εθνοφυλάκων, παλιών ταγματασφαλιτών, χωροφυλάκων και «εθελοντών πολιτών»,  να ξαναβγούν στο βουνό.



Με απόσπασμα Χωροφυλακής και εθελοντών πολιτών έξω από το Νυδρί Λευκάδας – Σκληρός αγώνας για αποκατάστασιν της τάξης», γράφει η λεζάντα της φωτογραφίας -σελ. 147- στο αναφερόμενο βιβλίο. Χωρικοί της Λευκάδας από την περιοχή Αλεξάνδρου. Ο Νομάρχης Μανουσόπουλος είναι αυτός με το κοντομάνικο πουκάμισο στο κέντρο της φωτογραφίας, πίσω από το κοριτσάκι.

«… Οι εθνοφύλακες, σε συνεργασία με παλιούς ταγματασφαλίτες, μεταβαπτισμένους σε «μεταβατικά αποσπάσματα διώξεως συμμοριτών», και με την τοπική χωροφυλακή, άρχισαν αμέσως το τρομοκρατικό τους έργο κάτω από την καθοδήγηση του νομάρχη Α. Μανουσόπουλου, γυναικάδελφου του τοπικού πολιτευτή του Λαϊκού Κόμματος, Κ. Καλκάνη, και νομάρχη Θεσσαλονίκης την εποχή της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη. Εκατοντάδες μέλη και στελέχη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, μεταξύ τους και ο γιατρός Ξενοφών Γρηγόρης, φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν, ενώ επτά δολοφονήθηκαν από τους χωροφύλακες, τους εθνοφύλακες και τους παρακρατικούς. Πρόκειται για τον Στάθη Καλύβα, από τα Πλατύστομα, τον Βαγγέλη Μανωλίτση, από τον Αλέξανδρο, τον Σπύρο Μικρώνη, από τους Πηγαδισάνους, τον Κώστα και τον Πάνο Σκιαδά, από τους Καρυώτες, τον Διονύσιο Αντύπα, από τον Αγιο Πέτρο, και τον Γιάννη Αραβανή, από την Καρυά.
Το κύμα της τρομοκρατίας ήταν φυσικό να οδηγήσει αρκετούς ΕΑΜίτες αγωνιστές του νησιού στο βουνό, με συνέπεια από τα τέλη ακόμη του 1946 να σχηματιστεί στη Λευκάδα αντάρτικη ομάδα από 43 μέλη. Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Πάνος Γιαννούλης και πολιτικός επίτροπος ο Ζώης Κούρτης – περιλαμβάνονταν δε στην εν λόγω ομάδα 16 αντάρτες από το ηρωικό χωριό Εγκλουβή και η Ντίνα Κατωπόδη ή Τζαβέλαινα, από την Καρυά.
Η δράση της ομάδας του Γιαννούλη στο νησί υπήρξε, ωστόσο, περιορισμένη. Επρόκειτο στην πραγματικότητα για συμπλοκές, από τις οποίες σπουδαιότερη ήταν αυτή, που σημειώθηκε στα μέσα του Μάρτη 1947 έξι χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Λευκάδας, όπου έπεσε σε ενέδρα και διαλύθηκε από τους αντάρτες, ένα πολυάριθμο τμήμα χωροφυλακής, που κατευθυνόταν στο χωριό Κατούνα, και σκοτώθηκε ένας χωροφύλακας…» (Πηγή: Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», Κυριακή 27 Αυγούστου 2006).


Η καταστροφική πορεία της αγροτιάς,




Η καταστροφική πορεία της αγροτιάς, έχει δρομολογηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την αμέριστη συμπαράσταση της ΕΕ, που με την πολιτική της μέσω της ΚΑΠ 2014-2020 οδηγεί στην εξόντωση και τον οικονομικό αφανισμό χιλιάδες μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, καθώς ο στόχος είναι η πλήρης κυριαρχία της μεγάλης ιδιοκτησίας και των μεγάλων εταιρειών. Η παραγωγή και διακίνηση των σπόρων, των γεωργικών φαρμάκων από συγκεκριμένο λόμπι αδελφών εταιρειών, δείχνει την πρόθεση και το στόχο του κεφαλαίου για τον έλεγχο της γεωργικής παραγωγής. Επίσης δείχνει, την συνενοχή των εγχώριων κυβερνήσεων. Η συρρίκνωση του αγροτικού κόσμου και κυρίως των πολύ μικρών και φτωχών αγροτών, ήταν εδώ και αρκετά χρόνια ο προάγγελος της χρεοκοπίας του κράτους και της εξαθλίωσης του λαού.

Οι πολιτικές των μονοπωλίων, όπως – κατά γράμμα - επιβλήθηκαν και εφαρμόστηκαν στην χώρα μας, έφεραν ως αποτέλεσμα, πολύ μεγάλη μερίδα του αγροτικού κόσμου να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Ασύμφορες καλλιέργειες, ως προς τα κόστη παραγωγής, οδήγησαν τους μικροκαλλιεργητές σε απόγνωση. Έτσι αρκετές εκτάσεις εγκαταλείφθηκαν με αποτέλεσμα η φτωχή αγροτιά, η αγροτιά με μικρό κλήρο να στραφεί προς τις μεγάλες εταιρείες και να πουλήσει την εργασία της για να επιβιώσει, είτε σε τουριστικές είτε σε μεγάλες αγροτικές. Με άλλα λόγια, προλεταριοποιήθηκε ο μικρός αγρότης. Είναι όμως ζωτικής σημασίας για τον λαό που δοκιμάζεται και αποστραγκίζεται οικονομικά, να μπορεί να συνεχίσει να παράγει η μικρομεσαία αγροτιά και να εξασφαλίζει υγιεινά φρέσκα και φτηνά προϊόντα. Είναι αυτός ένας ακόμα λόγος που αποδεικνύει ότι η κοινή πάλη εργατών και αγροτών αποσκοπεί στο συμφέρον του λαού και μόνο.

Μετά την επέλαση της τεχνολογίας, με τις νέες επενδύσεις του κεφαλαίου στην ενέργεια, με τα ανεκδιήγητα φωτοβολταϊκά που έκαναν τις ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών ντίλερ των εταιρειών και τους μεσαίους αγρότες «πλούσιους» χωρίς παραγωγή και κόπο, κατάφερε το κεφάλαιο άλλο ένα δυνατό χτύπημα στην αγροτιά. Παραγωγικά στρέμματα γης κατά χιλιάδες καλυμμένα από τα «μαγικά» πάνελ. Και οι αγρότες βέβαια, για μια ακόμα φορά καταχρεωμένοι στις τράπεζες.

Σήμερα οι εναπομείναντες μικροί και μεσαίοι αγρότες – καλλιεργητές - διεκδικούν με κινητοποιήσεις, αλλά δεν μπορούν οι υπουργοί και παρά-υπουργοί να δώσουν λύσεις. Γιατί είναι δεσμευμένοι στα αφεντικά τους στην ΕΕ κανένα αγροτικό πρόβλημα να μη λυθεί, επειδή η λειτουργία της αγοράς με καπιταλιστικούς όρους δεν αφήνει κανένα περιθώριο ύπαρξης μικρομεσαίων αγροτών. Αντίθετα, πιστοί υπηρέτες του κεφαλαίου προωθούσαν και τώρα ακόμα περισσότερο προωθούν, εταιρείες που διακινούν και εμπορεύονται, σε όλη τη μεσόγειο, αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης γεωργικά προϊόντα, κυρίως σπορέλαια, που τα ξεπλένουν, τα βαπτίζουν ελληνικά ελαιόλαδα και τα επανεισάγουν στη χώρα μέσω μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ.

Δεν χρειάζεται παραγωγή, γι’αυτό άλλωστε οι τιμές για τους καλλιεργητές είναι ασύμφορες. Όλοι οι αριθμοί φτιάχνονται, έτσι που πλασματικά να φαίνεται στα χαρτιά η παραγωγή αυτή μεγαλύτερη. Και με βάση αυτά τα ψεύτικα μεγέθη παραγωγής διακινούν τόνους προϊόντων σε όλη τη γη με «πιστοποίηση ποιότητας» και ανάλογα κέρδη. Και εισπράττονται από τις «αγροτικές» εταιρείες υπέρογκες επιδοτήσεις. Με ψεύτικα νούμερα.

Ο αγροτικός κόσμος που υποφέρει από τις πολιτικές αυτές της ξετσιπωσιάς και της αναλγησίας της αστικής τάξης που καλυμμένη με τον μανδύα της ψεφτοδημοκρατίας συνθλίβει οικονομικά και αποστεγνώνει το λαό, πρέπει να καταλάβει ότι, βασική προϋπόθεση για την απελευθέρωση των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων, είναι η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους μικρούς αγρότες. Συμμαχία εντελώς φυσική αφού το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης στη χώρα μας προέρχεται από την αγροτιά. Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός της κοινωνικής παραγωγής και των υπηρεσιών. Και ο κεντρικός σχεδιασμός δεν πραγματοποιείται από την αστική ευρωπαϊκή τάξη, ούτε βέβαια από τους ντόπιους υπηρέτες της. Πραγματοποιείται μέσα από την νικηφόρα πορεία για λαϊκή δημοκρατία, όπου, γιαυτήν τη δημοκρατία, ο λαός και μόνον αυτός έχει την ευθύνη.

        ΝΑΥΣΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗ

Δούλεψαν για να βρεθούν οι εργάτες απροετοίμαστοι


Δούλεψαν για να βρεθούν οι εργάτες απροετοίμαστοι
Την ανοιχτή τους συστράτευση με τα εργοδοτικά συμφέροντα επιβεβαίωσαν οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα και από τη στάση τους στην πρόσφατη 24ωρη απεργία. Μερικά μόνο παραδείγματα: Στην ΙΟΝ, η διοίκηση του σωματείου (ΔΑΚΕ) αποφάσισε ότι δε θα γίνει απεργία στο εργοστάσιο, το ίδιο και στα «Τσιμέντα Ηρακλής» (ΠΑΣΚΕ). Στη «Δωδώνη», ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ έκαναν στάση εργασίας. Το ίδιο και στην πρώην ΠΕΣΙΝΕ, με απόφαση ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, αλλά και δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (που μάλιστα αρχικά πρότειναν «απεργία διαρκείας»). Στην ΕΛΣΑ η διοίκηση του σωματείου (ΠΑΣΚΕ) αποφάσισε να... απεργήσει μόνο η διοίκηση του σωματείου.
Βεβαίως, η στάση τους δεν αποτελεί έκπληξη. Γιατί πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που την εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης καλλιεργούσαν στην εργατική τάξη επανάπαυση και την αυταπάτη ότι τα κέρδη των μονοπωλίων θα της λύσουν τα προβλήματα, ενώ αυτά ετοίμαζαν το νέο γύρο της κρίσης, πιο βαθιάς για το κεφάλαιο και άρα πιο οδυνηρής για το λαό. Επλεκαν το εγκώμιο της «ανταγωνιστικότητας» και φούσκωναν από περηφάνια για την εκτίναξη του ΑΕΠ που μπούκωνε πλούτη τα θησαυροφυλάκια των μεγαλοεπιχειρηματιών και έτρεφε την επιθετικότητά τους. Ετρεχαν σε παζάρια με τις κυβερνήσεις και τις ενώσεις των πλουτοκρατών, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις των εργατών όχι στον τεράστιο πλούτο που παράγουν και τις σύγχρονες ανάγκες τους, αλλά στις απαιτήσεις της «επιχειρηματικότητας» και της «εθνικής προόδου».
Σκορπούσαν σχεδιασμένα το συντεχνιασμό και τη διάσπαση στο συνδικαλιστικό κίνημα, αποκλείοντας από τα σωματεία τους εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης, στρέφοντας τους αγώνες ενάντια σε «κακούς» ή «ανίκανους» εργοδότες, μακριά από την αληθινή αιτία για τα λαϊκά προβλήματα - την κυριαρχία των μονοπωλίων. Κατηγορούσαν το ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές για «επαναστατική γυμναστική» και υπερβολές, επειδή οργάνωναν ταξικά προσανατολισμένους αγώνες, αναδείκνυαν το αντεργατικό περιεχόμενο της «ανάπτυξης», προειδοποιούσαν για τη θύελλα που δε θ' αργούσε.
Είναι αλήθεια: Αυτές οι δυνάμεις, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δούλεψαν σκληρά και ολόπλευρα για να μάθουν οι εργάτες να ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των πολυεθνικών, να μην μπορέσουν να δουν τη λαίλαπα που έρχεται. Να μένουν απροετοίμαστοι και ανοργάνωτοι απέναντι στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης. Να σκύβουν το κεφάλι και να βλέπουν τους εκμεταλλευτές τους ως «εταίρους» και όχι ως αυτό που αληθινά είναι: Αντίπαλοί τους.
Η εργατική τάξη χρειάζεται να αναλογιστεί: Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν δε βρίσκονταν αυτές οι δυνάμεις στην ηγεσία του εργατικού κινήματος. Δε θα είχε χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος. Αν ήταν πιο δυνατές οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που δουλεύουν με γνώμονα τα ταξικά συμφέροντα των εργατών, το κίνημα θα μπορούσε να αποκρούσει από καλύτερη θέση τη σημερινή επίθεση. Να γιατί η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης αποτελεί επείγον ζήτημα για την εργατική τάξη. Για να μπορέσει να ορθώσει το ανάστημά της σε όσους την παρασέρνουν στον γκρεμό. Να οργανώσει τους σκληρούς αγώνες που σήμερα απαιτεί η υπεράσπιση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας από την πείνα και τη φτώχεια. Να μάθει να ξεχωρίζει εχθρούς και φίλους, να αντιμετωπίσει την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, να ανακαλύψει την ακατάλυτη δύναμη της ταξικής οργάνωσης και πάλης και να περάσει στην αντεπίθεση.

Δούλεψαν για να βρεθούν οι εργάτες απροετοίμαστοι


Δούλεψαν για να βρεθούν οι εργάτες απροετοίμαστοι
Την ανοιχτή τους συστράτευση με τα εργοδοτικά συμφέροντα επιβεβαίωσαν οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα και από τη στάση τους στην πρόσφατη 24ωρη απεργία. Μερικά μόνο παραδείγματα: Στην ΙΟΝ, η διοίκηση του σωματείου (ΔΑΚΕ) αποφάσισε ότι δε θα γίνει απεργία στο εργοστάσιο, το ίδιο και στα «Τσιμέντα Ηρακλής» (ΠΑΣΚΕ). Στη «Δωδώνη», ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ έκαναν στάση εργασίας. Το ίδιο και στην πρώην ΠΕΣΙΝΕ, με απόφαση ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, αλλά και δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (που μάλιστα αρχικά πρότειναν «απεργία διαρκείας»). Στην ΕΛΣΑ η διοίκηση του σωματείου (ΠΑΣΚΕ) αποφάσισε να... απεργήσει μόνο η διοίκηση του σωματείου.
Βεβαίως, η στάση τους δεν αποτελεί έκπληξη. Γιατί πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που την εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης καλλιεργούσαν στην εργατική τάξη επανάπαυση και την αυταπάτη ότι τα κέρδη των μονοπωλίων θα της λύσουν τα προβλήματα, ενώ αυτά ετοίμαζαν το νέο γύρο της κρίσης, πιο βαθιάς για το κεφάλαιο και άρα πιο οδυνηρής για το λαό. Επλεκαν το εγκώμιο της «ανταγωνιστικότητας» και φούσκωναν από περηφάνια για την εκτίναξη του ΑΕΠ που μπούκωνε πλούτη τα θησαυροφυλάκια των μεγαλοεπιχειρηματιών και έτρεφε την επιθετικότητά τους. Ετρεχαν σε παζάρια με τις κυβερνήσεις και τις ενώσεις των πλουτοκρατών, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις των εργατών όχι στον τεράστιο πλούτο που παράγουν και τις σύγχρονες ανάγκες τους, αλλά στις απαιτήσεις της «επιχειρηματικότητας» και της «εθνικής προόδου».
Σκορπούσαν σχεδιασμένα το συντεχνιασμό και τη διάσπαση στο συνδικαλιστικό κίνημα, αποκλείοντας από τα σωματεία τους εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης, στρέφοντας τους αγώνες ενάντια σε «κακούς» ή «ανίκανους» εργοδότες, μακριά από την αληθινή αιτία για τα λαϊκά προβλήματα - την κυριαρχία των μονοπωλίων. Κατηγορούσαν το ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές για «επαναστατική γυμναστική» και υπερβολές, επειδή οργάνωναν ταξικά προσανατολισμένους αγώνες, αναδείκνυαν το αντεργατικό περιεχόμενο της «ανάπτυξης», προειδοποιούσαν για τη θύελλα που δε θ' αργούσε.
Είναι αλήθεια: Αυτές οι δυνάμεις, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δούλεψαν σκληρά και ολόπλευρα για να μάθουν οι εργάτες να ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των πολυεθνικών, να μην μπορέσουν να δουν τη λαίλαπα που έρχεται. Να μένουν απροετοίμαστοι και ανοργάνωτοι απέναντι στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης. Να σκύβουν το κεφάλι και να βλέπουν τους εκμεταλλευτές τους ως «εταίρους» και όχι ως αυτό που αληθινά είναι: Αντίπαλοί τους.
Η εργατική τάξη χρειάζεται να αναλογιστεί: Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν δε βρίσκονταν αυτές οι δυνάμεις στην ηγεσία του εργατικού κινήματος. Δε θα είχε χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος. Αν ήταν πιο δυνατές οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που δουλεύουν με γνώμονα τα ταξικά συμφέροντα των εργατών, το κίνημα θα μπορούσε να αποκρούσει από καλύτερη θέση τη σημερινή επίθεση. Να γιατί η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης αποτελεί επείγον ζήτημα για την εργατική τάξη. Για να μπορέσει να ορθώσει το ανάστημά της σε όσους την παρασέρνουν στον γκρεμό. Να οργανώσει τους σκληρούς αγώνες που σήμερα απαιτεί η υπεράσπιση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας από την πείνα και τη φτώχεια. Να μάθει να ξεχωρίζει εχθρούς και φίλους, να αντιμετωπίσει την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, να ανακαλύψει την ακατάλυτη δύναμη της ταξικής οργάνωσης και πάλης και να περάσει στην αντεπίθεση.

450.000 οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο σύμφωνα με τον διοικητή του ΟΑΕΔ


450.000 οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο σύμφωνα με τον διοικητή του ΟΑΕΔ
Την άμεση και επιτακτική ανάγκη για μέτρα ουσιαστικής προστασίας όλων των ανέργων και των οικογενειών τους, επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που ανέφερε σε δηλώσεις του ο διοικητής του ΟΑΕΔ, Ηλίας Κικίλιας.

Όπως δήλωσε, στον ΣΚΑΪ σε 450.000 οικογένειες δεν δουλεύει ούτε ένας εργαζόμενος και στις οικογένειες αυτές ζουν 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι.

Ο ίδιος πρότεινε, τα προγράμματα του οργανισμού, που συνιστούν επιδότηση των εργοδοτών για προσωρινή απασχόληση ανέργων και ανακυκλώνουν την ανεργία, να έχουν ως κριτήριο την οικογενειακή κατάσταση και όχι την ηλικία των ανέργων.

«Ό,τι διαθέσιμοι πόροι υπάρχουν -κυρίως από το ΕΣΠΑ- θα διατεθούν με βάση την ανάγκη στις οικογένειες των ανέργων κι όχι την ηλικία. Η πρόταση του ΟΑΕΔ, αλλά και των κοινωνικών εταίρων, είναι οι πόροι αυτοί να κατευθυνθούν στις οικογένειες που δεν έχουν κανένα εργαζόμενο» υποστήριξε ο διοικητής του ΟΑΕΔ.

Τα προγράμματα και η κατεύθυνση των πόρων πάντως, όπως έχει επιβεβαιωθεί και στην πράξη, δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες ούτε των ανέργων ούτε των οικογενειών τους, αλλά στις απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών για φτηνό έως και εντελώς δωρεάν εργατικό δυναμικό.

Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι έφτασαν τον πρώτο μήνα του έτους τους 1.025.954.

Οι επιδοτούμενοι άνεργοι ήταν 224.610, δηλαδή μόλις το 21,89% των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ ανέργων πήρε το πενιχρό επίδομα των 360 ευρώ. Μάλιστα, ενώ οι εγγεγραμμένοι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 36.532 άτομα από το Δεκέμβρη του 2012, ο αριθμός των επιδοτούμενων ανέργων εμφανίζεται μειωμένος κατά 9.845 άτομα, ποσοστό μειωμένο κατά 4,20%, σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.

Επίσης η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ανεργία 27% για το Νοέμβρη του 2012 (1.350.181 άνεργοι) και με βάση αυτόν τον αριθμό, το ποσοστό των επιδοτούμενων στο σύνολο των ανέργων είναι μόλις 16,6%, όταν τα επίσημα στοιχεία δεν αποτυπώνουν το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας που είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Συνδέσεις Ειδήσεων: 
Ψίχουλα κοροϊδίας για άνεργους ελεύθερους επαγγελματίες
Πάνω από ένα εκατομμύριο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ
Στο 27% η ανεργία το Νοέμβρη του 2012

Κατη

ΑΪΤΗ Ο ΟΗΕ αποποιείται των ευθυνών για τη χολέρα


ΑΪΤΗ
Ο ΟΗΕ αποποιείται των ευθυνών για τη χολέρα
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.--
Για ακόμη μία φορά ο ΟΗΕ επιβεβαιώνει το ρόλο του, λόγω του αρνητικού συσχετισμού, ως ένας «οργανισμός επιβολής του δίκιου του ισχυρού» καθώς μετά από περισσότερο από δύο χρόνια, επισήμως απορρίπτει το αίτημα για καταβολή αποζημίωσης στα θύματα της επιδημίας χολέρας στην Αϊτή, που ξέσπασε τον Οκτώβρη του 2010. Σύμφωνα με πολλές μελέτες και έρευνες, μεταξύ αυτών και των εμπειρογνώμων του ΟΗΕ, μεταδόθηκε από τους Νεπαλέζους κυανόκρανους - μέλη του κατοχικού στρατού του ΟΗΕ «Minustah».
Από την επιδημία χολέρας, την πλέον σοβαρή μολυσματική ασθένεια και επιδημία που έπληξε την Αϊτή εδώ και δεκαετίες, μέχρι σήμερα περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες έχουν νοσήσει, περίπου ένας κάθε 18 κατοίκους.
Το Νοέμβρη του 2011, το Ινστιτούτο για Δικαιοσύνη και Δημοκρατία στην Αϊτή εκπροσωπώντας χιλιάδες θύματα της επιδημίας, κατέθεσε ένα υπόμνημα στα κεντρικά γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ζητώντας αποζημίωση ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Συγκεκριμένα, απαίτησε 100.000 δολάρια για κάθε νεκρό και 50.000 δολάρια για κάθε ασθενή, εκπροσωπώντας συνολικά 5.000 θύματα της χολέρας - ασθενείς ή οικογένειες των νεκρών.
Ωστόσο, την Πέμπτη, ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Μάρτιν Νεσίρκι δήλωσε ότι ο Οργανισμός γνωστοποίησε στους εκπροσώπους των εναγόντων ότι το αίτημα δεν γίνεται δεκτό με βάση το άρθρο 29 της Σύμβασης για τα προνόμια και την ασυλία των Ηνωμένων Εθνών, του 1946, και πρόσθεσε ότι ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, τηλεφώνησε στον πρόεδρο της Αϊτής Μισέλ Μαρτελί για να τον ενημερώσει και να του επαναλάβει ότι ο Οργανισμός είναι αποφασισμένος να... εξαλείψει τη χολέρα στην Αϊτή!

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ Εκατοντάδες θάνατοι σε γηροκομεία - κολαστήρια


ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Εκατοντάδες θάνατοι σε γηροκομεία - κολαστήρια
ΚΑΜΠΕΡΑ.--
Οταν η υγεία και η φροντίδα των ηλικιωμένων γίνεται εμπόρευμα, τότε δεν είναι να απορεί κανείς που σε ...αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες όπως η Αυστραλία, μπορεί σήμερα να σημειώνονται θάνατοι εκατοντάδων γερόντων από δίψα και πείνα! Αυτές τις σκέψεις προκαλεί πρόσφατο δημοσίευμα της αυστραλιανής εφημερίδας «Χέραλντ Σαν» σύμφωνα με το οποίο τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπερδιπλασιάστηκαν οι θάνατοι τροφίμων σε γηροκομεία της πολιτείας της Βικτώρια λόγω αφυδάτωσης και υποσιτισμού.
Οπως σημειώνει ρεπορτάζ της εφημερίδας με ημερομηνία 15/2, που επικαλείται την ολοκλήρωση σχετικής έρευνας από τον πολιτειακό υπουργό υγείας Ντέιβιντ Ντέιβις, μέσα στους τελευταίους 54 μήνες (περίπου 4,5 χρόνια) πέθαναν συνολικά μόνον στην πολιτεία της Βικτώριας πάνω από 1.500 άτομα από πείνα και δίψα! Αλλοι187 ασθενείς έχασαν τη ζωή τους από ίδιες αιτίες σε γηροκομεία της πολιτείας το πρώτο εξάμηνο του 2012. Παράλληλα, επισημαίνονται οι καταγγελίες συγγενών ηλικιωμένων τροφίμων σε γηροκομεία και νοσοκομεία της Βικτώρια για διακοπή της ενδοφλέβιας σίτισης αλλά και πλήρη παραμέληση ασθενών με δυσκολίες αυτοεξυπηρέτησης βασικών αναγκών με συνέπεια σοβαρές επιπλοκές στην υγεία τους, όπως σηψαιμία και λοιμώξεις...
Το ίδιο διάστημα, δημοσιοποιήθηκε έρευνα του πανεπιστημιακού καθηγητή Ντέιβιντ Χέιγουορντ, σύμφωνα με την οποία οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές ευθύνονται για την καταρράκωση του δημόσιου νοσηλευτικού συστήματος καθώς μόνον πέρσι αφαιρέθηκαν από τα κονδύλια Υγείας 222.000.000 αυστραλιανά δολάρια με πρόσχημα «οικονομικούς λόγους». Η έρευνα του καθηγητή εντόπισε πως άλλα 272.000.000 δολάρια θα περικοπούν και το τρέχον έτος από το δημόσιο σύστημα Υγείας εκτός και εάν κλιμακωθούν οι αντιδράσεις...

Το μεροκάματο μέσα από αγώνες κατακτιέται.





Προχθές ήταν η ΑΠΕΡΓΙΑ, μέρα πάλης της εργατικής τάξης. Η απεργία δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι η κορύφωση μιας σειράς διεργασιών που γίνονται από τη στιγμή που εξαγγέλεται και αν θέλετε και πριν ακόμη εξαγγελθεί. Οι ομοσπονδίες, τα συνδικάτα τα Εργατικά Κέντρα αλλά πιό πολύ τα πρωτοβάθμια σωματεία έχουν φροντίσει από πριν για την επιτυχία της.
Για παράδειγμα, στη δύναμη του εργατικού Κέντρου Μεσολογγίου ανήκουν 20-22 σωματεία. Πόσα από αυτά κάλεσαν Γενική Συνέλευση για να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι και για να πουν την αποψή τους; Τι συμβαίνει λοιπόν στην πόλη μας και οι εργαζόμενοι είναι αποκομένοι από αυτές τις διαδικασίες; Μήπως συνειδητά;
Πόσα Διοικητικά Συμβούλια αυτών των σωματείων συνεδρίασαν και έβγαλαν ένα πρόγραμμα δράσης. Πως οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, τους κλάδους; Τι φοβούνται και δεν επιδιώκουν γενικές συνελεύσεις ; Είναι διατεθειμένοι να καθοδηγήσουν το κίνημα και να ακούσουν τις φωνές και την αγανάκτηση των εργαζόμενων; Βγάζοντας ένα ψήφισμα έχουν την εντύπωση πως δίνουν σωστό προσανατολισμό στον κόσμο;

Όχι συνάδελφοι. Και αυτό είναι το ζήτημα για εμάς.

Για παράδειγμα χθες, μέρα απεργίας για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, διάλεξαν κάποιοι να πάνε στη γέφυρα Ρίου Αντιρίου για να διαμαρτυρηθούν για την υποβάθμιση του ΤΕΙ. Προσέξτε, όχι συνολικά ενάντια στο σχέδιο ΑΘΗΝΑ αλλά για τοπικούς γεωγραφικούς ή χωροταξικούς λόγους. 
 Σα να μη καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους, «εμείς το τομάρι μας να σώσουμε». Σαν να μην καταλαβαίνουν ότι όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα το δικό μας δεν θα τη γλιτώσει αλλά και αν πετύχουμε κάτι θα είναι προσωρινό και θα έχεις τότε εναντίον σου και αυτούς που τώρα έχεις μαζί σου. Ακόμη και αν τώρα δεν φύγει κανένα τμήμα του ΤΕΙ από την πόλη τι σημαίνει αυτό. Λύσαμε το πρόβλημά μας. Δεν μπορεί αφού καταλαγιάσουν τα πράγματα να φύγει σε ένα χρόνο; Και τότε θα έχεις κάποιους να λένε: Το Μεσολόγγι με τόσο πληθυσμό έχει τόσα τμήματα, εμείς με περισσότερους κατοίκους γιατί να μην έχουμε και περισσότερα τμήματα; Και αρχίζει ένας φαύλος κύκλος και δίνουμε και το δικαίωμα και στους τοπικούς βουλευτές να παίζουν τα εκλογικά τους παιχνίδια και το σύστημα να κάνει τη δουλειά του με τη διάσπαση.Αν δεν δεν παλέψεις συνολικά ενάντια σε αυτην την πολιτική που σε εξαθλιώνει το παιχνίδι το έχεις χαμένο. Με εξαιρέσεις δε πετυχαίνεις απολύτως τίποτα, αλλά στρώνεις το έδαφος για μετά.
Πολλοί από αυτούς, που κόπτονται για την ενότητα, είναι πρωτομάστορες στη διάσπαση της εργατικής τάξης , την αποδιοργάνωση. 
Γι’ αυτό στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε διαχωρίσει τις θέσεις μας. Παλεύουμε για την ανασύνταξη του, για ένα ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Σήμερα χρειάζεται κίνημα και ηγεσίες αποφασισμένες για σκληρούς αγώνες ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων, που δε θα είναι ο νεροκουβαλητής του συστήματος στην εναλλαγή των κυβερνήσεων για να σωθεί ο καπιταλισμός.

Να γυρίσουμε την πλάτη:

στους συσχετισμούς που μας κρατούν αλυσοδεμένους. Να απαλλαγούμε από τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό.
σε όσους θέλουν το κίνημα να οργανώνεται από τα πάνω, με συντονιστικές επιτροπές, με τους κλάδους ξεκομμένους ο ένας από τον άλλο, που έχουν «καταργήσει» τις Γενικές Συνελεύσεις και τις μαζικές διαδικασίες.
σε όσους εκφυλίζουν το χαρακτήρα της απεργίας στο όνομα «μη χαθεί το μεροκάματο».

Το μεροκάματο μέσα από αγώνες κατακτιέται.
                     
                    Νικολόπουλος Παναγιώτης
    Μέλος της Γραματείας Μεσολογγίου του ΠΑΜΕ




 Αναρτήθηκε από Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ

Γ. Δραγασάκης: Εδειξε το αληθινό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ!!!!!!!!


Γ. Δραγασάκης: Εδειξε το αληθινό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ!!!!!!!! 




''Είναι δύσκολο να υλοποιηθεί η δέσμευσή μας να ανεβάσουμε τον κατώτατο μισθό...'', σημείωσε ο Γ. Δραγασάκης μεταφέροντας με ρεαλιστικό τρόπο και χωρίς... ακραίες αναφορές τόσο την πολιτική όσο και την κοινωνική πραγματικότητα, μιλώντας για τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Ο Υπεύθυνος Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ από την Καλαμάτα, σημείωσε μάλιστα πως ''...ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη καταστεί σε ενιαίο και συμπαγές κόμμα και είχε να αντιμετωπίσει και τα εσωτερικά του προβλήματα'', δηλώνοντας όμως έτσι την ικανοποίηση του για την... κατάταξη των δημοσκοπήσεων. Για τον... συνασπισμό εξουσίας που αναζητά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Αντιπρόεδρος της Βουλής τόνισε πως ''κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εικόνα των πραγμάτων μετά από 6 μήνες ή ένα χρόνο, αφού το σκηνικό μοιάζει με κινούμενη άμμο...'', ενώ προχώρησε σε ανοικτή πρόσκληση για έναν εποικοδομητικό διάλογο για να ''...αναζητηθούν τρόποι για την σύμπραξη κινήσεων ή δυνάμεων''. Έκπληξη προκάλεσε και η ταυτόσημη - ακριβώς - αναφορά του με την περασμένη από τις Βρυξέλλες του κου Δρούτσα του ΠΑΣΟΚ πως εξουσία,πολιτική και ΜΜΕ φταίνε για την μέχρι τώρα πορεία. Τέλος κατέγραψε την απορία του για την... ταυτότητα των γεγονότων της Χαλκιδικής.
 Αναρτήθηκε από xristos bellos

Η προκλητική υποκρισία των προπαγανδιστών της αστικής τάξης.


Η προκλητική υποκρισία των προπαγανδιστών της αστικής τάξης. 



«Η συμμετοχή στην απεργία ήταν περιορισμένη (...) προφανώς οι λόγοι πολλοί (...) η αξιοπιστία των συνδικαλιστών (...) τα κόμματα επίσης με τις παλινωδίες (...) ο κόσμος αποθαρρύνεται από ακραία γεγονότα σαν κι αυτά που προηγήθηκαν στις Σκουριές της Χαλκιδικής και αλλού (...) οι πολίτες το έχουν πάρει απόφαση (...) πως χωρίς προσωπική προσπάθεια δεν υπάρχει ελπίδα ατομικής προκοπής και οικογενειακής προόδου (...) οι περισσότεροι "καίγονται" πώς θα βρουν δουλειά (...) Η μάχη για την εξουσία μπορεί να περιμένει...» (στο ΒΗΜΑ)

Μετράμε αντίστροφα, τραβάμε μπροστά*

Πριν να γίνει η απεργία, είχαν λυσσάξει γιατί με κάτι τέτοια «αποθαρρύνονται οι επενδυτές».
Τώρα, θλίβονται, δήθεν, στο «Βήμα», γιατί, όπως γράφουν, η απεργία δεν πήγε καλά.

Προσπερνάμε τις εκτιμήσεις τους για τα ποσοτικά στοιχεία και μένουμε στα στοιχεία της θλίψης τους: 
Μιλάνε για έλλειμμα αξιοπιστίας των συνδικαλιστών. 
Αναφέρονται στους δικούς τους κραγμένους εργατοπατέρες, να συμφωνήσουμε μαζί τους και ιδού πεδίο ανατροπής για την εργατική τάξη: Να αλλάξει τους συσχετισμούς, να αναδείξει γνήσιους δικούς της εκπροσώπους ...για να μη θλίβεται η αστική τάξη. 
Μιλάνε για παλινωδίες κομμάτων. Στα κόμματα του αστικού τόξου αναφέρονται, αφού ως γνωστόν σύμφωνα με τις δικές τους αναφορές το ΚΚΕ παραμένει σταθερό και αμετακίνητο στις θέσεις του. Ιδού μια ακόμα πρόκληση για την εργατική τάξη. Να πάψει να εμπιστεύεται τα αστικά κόμματα. 

Εδώ πιάνονται στα πράσα

Το ζουμί, όμως, είναι παρακάτω:  Επικαλούνται «ακραία γεγονότα» όπως στις Σκουριές, όπως μέχρι πρόσφατα επικαλούνταν τη «Μαρφίν». Κι εδώ πιάνονται στα πράσα: Δικό τους δημιούργημα είναι κάθε προβοκάτσια ακριβώς για να τρομοκρατεί το λαό. 



Από το λαϊκό κίνημα η απάντηση έχει ήδη δοθεί με αυστηρότερη οργάνωση της κάθε κινητοποίησης έτσι που να μπορεί να αντιμετωπίζει εν τη γενέσει της και την κάθε προβοκάτσια. 

Τον μπαμπούλα οι αστοί τον προβάλλουν για το διά ταύτα του συγκεκριμένου άρθρου: Να κάτσει ο κόσμος στο σπίτι του, τρομοκρατημένος, να ψάχνει προκοπή στα αποκαΐδια και να κλείσει τ' αυτιά στο μόνο κάλεσμα που δίνει προοπτική στη ζωή του: να παλέψει για την ίδια την εξουσία, την οποία πρέπει να αφαιρέσει από τους δυνάστες του.

Αυτό που θέλει να αποτρέψει η αστική τάξη, αυτό είναι και η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική.




TOP READ