9 Νοε 2012

Απεργιακή αποτίμηση


Απεργιακή αποτίμηση 




Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία από την πρώτη μέρα της απεργίας ήταν ίσως ότι δεν υπήρχαν παρά μόνο ελάχιστες ανταποκρίσεις στο διαδίκτυο από τα γεγονότα και την εξέλιξη κάθε πορείας. Ακόμα και στο indymedia, απ’ ό,τι μου είπαν, όπου συνήθως υπάρχει συνεχής ροή πληροφοριών, κάποιος χρήστης δεν άντεξε κι έγραψε: τι θα γίνει ρε παιδιά, θα γράψει κανείς τίποτα, για την πορεία; Κι αν οι δικοί μας δε συνηθίζουν γενικά τις ανταποκρίσεις στο διαδίκτυο, για τους άλλους η απουσία πολλών μαρτυριών αντανακλούσε μια γενική απογοήτευση και την χαμηλή συμμετοχή του κόσμου.

Τη δεύτερη μέρα η εικόνα άλλαξε προς το καλύτερο, αλλά όχι δραματικά. Ο κόσμος ήταν ασφαλώς περισσότερος, αλλά μάλλον κατώτερος του αναμενομένου και της περίστασης, συγκριτικά με άλλες φορές. Και ήταν αρκετοί αυτοί που αναγνώρισαν πως χωρίς τις δυνάμεις του παμε, η εικόνα θα ήταν σχεδόν μελαγχολική. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ποσοτικό μέρος του θέματος, αλλά και στο οργανωτικό: τη συγκρότηση των μπλοκ και τις συντεταγμένες δυνάμεις που συγκράτησαν την άτακτη υποχώρηση των διαδηλωτών κι ανασυντάχθηκαν γρήγορα, για να επιστρέψουν στην πλατεία.

Αυτή η απογοήτευση αντανακλά με τη σειρά της ως ένα βαθμό τις διαθέσεις του κόσμου. Αντανακλά επίσης τα όρια μιας κατάστασης και μιας πολιτικής κατεύθυνσης γενικότερα, που έχει για ταβάνι της μια αντιμνημονιακή αριστερή κυβέρνηση. Κι η εκλογική άνοδος του φορέα που κατεξοχήν την εκφράζει, δε συνιστά ακριβώς κατάθεση ελπίδας, όπως πιστεύουν κάποιοι, αλλά την άλλη όψη του νομίσματος της κινηματικής απογοήτευσης. Δεν αποτελεί δηλαδή αγωνιστική υποθήκη για το μέλλον, αλλά υποθήκευση του αγώνα και καναλιζάρισμά του σε ακίνδυνους, κοινοβουλευτικούς δίαυλους.

Το βασικό ζητούμενο του κειμένου ωστόσο, δεν είναι να κριτικάρει τις αυταπάτες και τα αδιέξοδα του χώρου, ή να γενικεύσει αυθαίρετα την εικόνα της τελευταίας 48ωρης, αλλά να κάνει μια συνολική αποτίμηση με κάποια γενικά συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων των τελευταίων ετών. Χωρίς καμιά διάθεση αυτοεπιβεβαίωσης, να τις μετρήσουμε ποιος την έχει μεγαλύτερη (σσ: την πορεία), αλλά με το σκεπτικό να προβληματιστούμε πάνω σε κάποια σημεία.

Προφανώς μια τέτοια αποτίμηση για να είναι πλήρης πρέπει να διαθέτει ποιοτικούς δείκτες και στοιχεία: το επιτελικό σχέδιο, συγκεκριμένους στόχους και βήματα που έγιναν βάσει αυτού, ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, κτλ. Αυτά είναι στοιχεία που η κε του μπλοκ δεν έχει στη διάθεσή της –εκτός κι αν θεωρήσει κανείς αξιόπιστα, τα γελοία στοιχεία που δίνει η γσεε για 90% συμμετοχή, με την πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία να υπάρχει στα χαρτιά μεγαλύτερη συμμετοχή στον ιδιωτικό τομέα απ’ ό,τι στο δημόσιο. Υπάρχουν όμως μια σειρά άλλες παράμετροι που μπορούν να ελεγχθούν και είναι μάλλον αδιάψευστα κριτήρια για την πραγματικότητα και τη σημερινή κατάσταση του κινήματος.

Στις κινητοποιήσεις του παμε υπάρχει μια συνέχεια, με μαζικές πορείες και ισχυρούς δεσμούς με έναν κόσμο, που δεν ανήκει στο στενό κύκλο φίλων κι οπαδών του κόμματος –και θα ‘χε ενδιαφέρον να μπορούσε να στηθεί μια πρόχειρη κάλπη σε μια συγκέντρωση, για να δούμε τι ψηφίζει. Αυτό φάνηκε τόσο στη 48ωρη –ιδίως την πρώτη μέρα-, όσο και στην επίσκεψη της μέρκελ, με τη σκοτωμένη τρίωρη στάση εργασίας της γσεε, όπου συμμετείχαν μόνο οι αποφασισμένοι. Κι είναι στοίχημα να διατηρηθεί και να ενισχυθεί το επόμενο διάστημα.

Ένα άλλο εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι η διαπαιδαγώγηση αυτού του κόσμου, να μην περιμένει εύκολες λύσεις εδώ και τώρα –πχ με επισχέσεις αντί για απεργιακό αγώνα στη δουλειά του, ή με ένα μεταβατικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα της αναθέσει να το υλοποιήσει, σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Αλλά να είναι έτοιμος για ένα σκληρό, μακροχρόνιο αγώνα, με καθαρή ταξική στόχευση και πολλές θυσίες, που θ’ αποκτούν νόημα μόνο όταν συνδέονται με την πάλη για τη συνολική ανατροπή του συστήματος, που γέννησε την κρίση και το μνημόνιο.

Ένα τρίτο στοιχείο είναι η μαζική παρουσία των τοπικών λαϊκών επιτροπών κι η δουλειά στις γειτονιές, όπου μπήκαν στην τελευταία απεργία πούλμαν για να μεταφέρουν τον κόσμο, εξαιτίας της απεργίας των μμμ. Την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι χώροι θεωρητικοποιούν τη δική τους αδυναμία και την αναιμική τους παρουσία στους εργασιακούς χώρους και κάνουν λόγο για τα παλιά, παραδοσιακά σχήματα που χρεοκόπησαν και την ανάγκη να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους στις συνοικίες, χωρίς να ακολουθούν όμως οι πράξεις και τα έργα τους, όσα λένε στη θεωρία.

Ένα ακόμα στοιχείο είναι το αμιγώς οργανωτικό: η πειθαρχία των μπλοκ, η συγκρότησή τους, και η περιφρούρηση. Την τετάρτη καταρρίφθηκε ένας δημοφιλής μύθος για τους ειρηνικούς περιπάτους του παμε, που κρατάει τον κόσμο του μακριά από τις μάχες, σε αντίθεση με τους μπαρουτοκαπνισμένους οπλαρχηγούς, που επιλέγουν τη «σύγκρουση» και διαπαιδαγωγούν τις μάζες σε αντίστοιχο πνεύμα και συνθήκες.
Κατά πρώτον η «σύγκρουση» δεν είναι φετίχ και σε κάθε περίπτωση δε γίνεται όταν ο αντίπαλος σε περιμένει πάνοπλος κι ο μόνος που αιφνιδιάζεται και την πληρώνει είναι ο «άμαχος πληθυσμός», που διαλύεται στα πρώτα δακρυγόνα. Κατά δεύτερον αποδείχτηκε ότι ο κλεφτοπόλεμος ενός άναρχου μπουλουκιού δεν έχει καμιά αξία (πέραν της εκτόνωσης) μπροστά στα συντεταγμένα μπλοκ που δεν σπάνε στην πρώτη επίθεση των ματ και δεν τους προσφέρουν εύκολη λεία, για να διαλύσουν την πορεία και να πετύχουν το στόχο τους.

Το σημείο-κλειδί κι η ειδοποιός διαφορά σε τελική ανάλυση, είναι η στάση απέναντι στις αυθόρμητες διαθέσεις των μαζών και η ταξική τους διαπαιδαγώγηση. Κάποιες δυνάμεις αποθέωσαν το αυθόρμητο και γαντζώθηκαν πάνω του, για να το ακολουθήσουν σαν ουρά και να προσπαθήσουν να το επηρεάσουν. Στην προσπάθεια αυτή όμως, ξέχασαν μερικά στοιχειώδη πράγματα.

Αυθόρμητο γενικά είναι ο εμπειρισμός που μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων χωρίς να διεισδύει στην ουσία τους. Σήμερα λοιπόν υπάρχουν λογής λογής αυθόρμητες συνειδήσεις. Αυθόρμητο πχ είναι ο αντιμνημονιακός χυλός, αφού ο λαός καταλαβαίνει εμπειρικά ότι το μνημόνιο είναι (αφηρημένα) κάτι κακό, χωρίς να σκεφτεί συνειδητά ποιες αιτίες το προκάλεσαν. Αυθόρμητο μπορεί να είναι και το μίσος (αντεστραμμένος φόβος) απέναντι στους μετανάστες. Ή η λογική «κι οι 300 στο γουδή» που οδηγεί στην απόρριψη των κομμάτων (γενικά) και στην απολιτίκ στάση που είναι τελείως ανώδυνη για το σύστημα. Αυθόρμητη είναι και η λογική που απαιτεί «λύσεις εδώ και τώρα» και γοητεύεται από τον κίβδηλο αντισυστημισμό της χρυσής αυγής, που θα «ξεβρωμίσει» τον τόπο. Αυθόρμητο γενικώς είναι κι η λογική της ανάθεσης σε κάθε επίδοξο σωτήρα που υπόσχεται την επιστροφή στο ειδυλλιακό – προ κρίσης- παρελθόν. 

Εάν όπως λέει ο μαρξ η κυρίαρχη ιδεολογία σε μια κοινωνία είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης, αναρωτιέται κανείς τι άλλο παρά αστική θα μπορούσε να είναι η αυθόρμητη συνείδηση που γεννιέται στο έδαφος της κυριαρχίας των καπιταλιστών. Με αυτήν ακριβώς την έννοια είναι που ο βλαδίμηρος μιλούσε στην εποχή του για την ανάγκη να τσακίσουμε το αυθόρμητο. Κι αυτό το τσάκισμα δεν πρέπει να το εκλάβουμε ως κυριολεξία, με πυξ λαξ και κοντόξυλα, αλλά διαλεκτικά: μετασχηματισμός του αυθόρμητου μέσω της διαπάλης με το συνειδητό, δηλαδή της σύγκρουσης των αντιθέτων, προτού επέλθει η ενότητά τους.

Αυτή η διαπάλη έχει πρωτίστως εκ-παιδευτικό χαρακτήρα. Διαπαιδαγώγηση του αυθόρμητου πχ σημαίνει σύγκρουση με το «αυθόρμητο» των πλατειών, που έβγαλαν ψήφισμα για την κατάργηση των κομμάτων, γιατί το αυθόρμητο κίνημα ευνουχίζεται χωρίς τον συνειδητό πολιτικό αγώνα. Σημαίνει σύγκρουση – και με οργανωτικούς όρους- με το «αυθόρμητο» που εκτονώνεται σε μπάχαλα, με συνείδηση λουδίτη, που βλέπει τα όργανα της τάξης, αλλά όχι την τάξη που υπηρετούν. Σημαίνει τέλος και πρώτα απ’ όλα ιδεολογική παρέμβαση και πολιτικοποίηση των ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται. Κι αυτό είναι ένα απολύτως ασφαλές κριτήριο, για να εκτιμήσουμε τη στάση κάθε μαζικού φορέα και της κάθε πολιτικής δύναμης.

Μένει να εξετάσουμε τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα. Η επόμενη μέρα βρήκε αρκετούς συντρόφους με ακμαίο ηθικό από την κινητοποίηση της τετάρτης και κάποιους άλλους προβληματισμένους για την πιθανή επικείμενη άμπωτη των αγωνιστικών διαθέσεων του κόσμου. Μπροστά μας υπάρχει ένας σχετικά γεμάτος μήνας. Μετά την ψήφιση των τελευταίων τελευταίων μέτρων (πριν μας πάρουν τα μέτρα για το τετέλεσται) υπάρχει η ψήφιση του προϋπολογισμού που θα τα εφαρμόσει και μία εβδομάδα μετά η πορεία του πολυτεχνείου, όπου αναμένεται μαζική συμμετοχή. (Και στα πιο δικά μας, η εκδήλωση στο σεφ για τα γενέθλια του κόμματος που λογικά θα έχει πανηγυρικό τόνο και πιθανότατα η κυκλοφορία των θέσεων για το συνέδριο και η έναρξη του προσυνεδριακού).
Παρόλα αυτά είναι ορατός ο κίνδυνος μιας βαρυχειμωνιάς για το κίνημα και της επακόλουθης χειμερίας νάρκης των συνειδήσεων, με τον κόσμο να περιμένει απογοητευμένος τον επόμενο γύρο και να επηρεάζει αναπόφευκτα την «ψυχολογία» των συντρόφων.

Η απογοήτευση όμως είναι κακός σύμβουλος. Και κατά μία έννοια ανήκει σε εκείνες τις αυθόρμητες αντιδράσεις που πρέπει να μετασχηματιστούν συνειδητά και έμπρακτα. 
Υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα από τα οποία προσωπικά θα ξεχώριζα τρία:
- τη δουλειά στους άνεργους, όπου χρειάζεται να γίνουν πολύ περισσότερα και να υπάρξουν χειροπιαστά αποτελέσματα
- η εμβάθυνση της πολιτικής δουλειάς σε όλο αυτόν τον κόσμο που κατεβαίνει με το παμε και είναι πολύ περισσότερος από το 4,5% των τελευταίων εκλογών (πιο πολύ με 27 μοιάζει και το 27 με 4,5) 
- και τη μαζικοποίηση των σωματείων (ή των επιτροπών αγώνα) και την αλλαγή συσχετισμών και σε τριτοβάθμιο επίπεδο, καθώς η κυριαρχία της πασκε καταρρέει και βρισκόμαστε σε μεταβατικό επίπεδο.

Αυτά όμως θα τα δούμε το επόμενο διάστημα…
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα  

Μαθήματα συνδικαλισμού


Μαθήματα συνδικαλισμού

Διαλιέεχτε καπέλο...
Δάσκαλε που δίδασκες! Δεκαετίες τώρα παίρνω μαθήματα συνδικαλισμού από διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς, ιδίως της αριστεράς. Τα μαθήματα αυτά έχουν ένα μοτίβο: τα συνδικάτα και ο συνδικαλισμός δεν είναι κόμμα, όχι στο «καπέλωμα», όχι κομματικοποιημένο συνδικαλισμό, όχι υποκατάσταση των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής δράσης από το κόμμα κλπ. Βασικά συμφωνούσα με αυτές τις διδασκαλίες ενώ με κάποιες άλλες γελοίες όπως έξω η πολιτική και η ιδεολογία από τα συνδικάτα δεν με απασχολούσαν καν. Έχω γράψει σκληρά άρθρα κατά της υποκατάστασης των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής δράσης από ένα κόμμα, ας είναι και το ΚΚΕ. Ή μάλλον το έλεγα για το ΚΚΕ ώστε να αποφεύγει αυτό το ολέθριο λάθος Άλλο πράγμα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης που είναι φορείς μιας τάξης ανεξαρτήτως πολιτικής θέσης και ιδεολογίας των μελλών και άλλο πράγμα οι πολιτικές οργανώσεις της εργατικής τάξης που είναι φορείς μιας και μόνης ιδεολογίας ανεξαρτήτως τάξης των μελών τους. 
«Η εργατική τάξη και οι φορείς της» http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2010/06/blog-post_14.html
Τις κατηγορίες για το ΚΚΕ τις ακούω ακόμη και δεν είμαι κάτι σαν εισαγγελέας να κάνω έρευνα πολιτικών φρονημάτων και ενεργειών των μελών των συνδικάτων για να αποφανθώ αν υποκαθιστούν το συνδικάτο με το κόμμα ή αν απλώς σαν κομμουνιστές τηρούν τον κανόνα της σχετικής αυτοτέλειας των επιπέδων πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και σε αυτό το πλαίσιο αναπαράγουν αυτοτελώς και διαλεκτικά – μαρξιστικά την ιδεολογία τους στο συνδικαλιστικό χώρο. Για όσους έχουν αντίρρηση αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουν οι κομμουνιστές στα συνδικάτα και αυτό ακριβώς είναι που τρέμουν οι αντίπαλοι τους στα συνδικάτα: Την παραγωγή μαρξιστικής πολιτικής και δράσης σε συνδικαλιστικό επίπεδο και τη διαλεκτική και όχι μηχανιστική αναπαραγωγή της πολιτικής του κόμματος στο συνδικαλισμό. Γιατί έτσι και αλλιώς τα αστικά κόμματα δεν ξεχώριζαν ποτέ το συνδικαλισμό από το κόμμα αφού τον είχαν για μικροκομματική χρήση. Με αυτή την σκέψη παρακολούθησα με προσοχή τις μεγάλες εργατικές διαδηλώσεις της 6/11/2012. Στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ που παρά την απεργία των μέσων μεταφοράς, ήταν πολύ μεγάλη σε όγκο, προσπάθησα να δω ένα εμφανές σημάδι πολιτικής εισχώρησης και «καπελώματος» του ΚΚΕ. Καμία σημαία ή πανό. Ήταν βέβαια η πολιτική ηγεσία η οποία συμπορεύτηκε με τους απεργούς εργαζόμενους. Αυτό δεν είναι μεμπτό, συνηθίζεται άλλωστε από πάντα στην αριστερά. Εκείνο που δεν υπήρχε ήταν κάποιο «καπέλωμα» της διαδήλωσης από το ΚΚΕ. Όλη η διαδήλωση ήταν με πανό, σημαίες και συνθήματα αμιγώς συνδικαλιστικά, κοινωνικά και πολιτικά όχι όμως κομματικά και του ΚΚΕ. Είδα πολλά σωματεία αλλά πουθενά το ΚΚΕ. Αν πει κάποιος ότι οι συμμετέχοντες στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία κομμουνιστές δεν γνωρίζω να είναι αυτό ενός είδους πολιτικού ή συνδικαλιστικού παραπτώματος. Πάντως δεν θεωρώ μεμπτό που γενικά η συντριπτική πλειοψηφία των άλλων διαδηλωτών με τα συνδικάτα και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις έχει την πολιτική της επιλογή και ανήκει ή ψηφίζει κάποιο κόμμα. Στην συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και στην πορεία της 6ης Νοεμβρίου διαπίστωσα τα εντελώς αντίθετα από αυτά που διαπίστωσα στην πορεία του ΠΑΜΕ. Η τεράστια πλειοψηφία των απεργών διαδηλωτών δεν ήταν με πανό και σημαίες των συνδικάτων αλλά με κομματικές σημαίες! Ναι με κομματικές σημαίες και πανό. Αυτοί που φωνάζουν «έξω το κόμμα από τα συνδικάτα», όπως το φώναζαν και έξω από τις πλατείες για να μη ξεχνιόμαστε, κυριολεκτικά «καπέλωσαν», την πορεία και τη διαδήλωση. Ελάχιστοι οι διαδηλωτές εκτός κομμάτων και πολιτικών φορέων. Δεν άκουσα εδικά κομματικά συνθήματα αλλά όταν οι διαδηλωτές συσσωρεύονται κάτω από κομματικές σημαίες η υποκατάσταση των συνδικάτων από το κόμμα είναι προφανής. Εκτός και αν πει κάποιος ότι οι σημαίες και τα πανό του ΠΑΜΕ ήταν κομματικά, του ΚΚΕ, και οι κομματικές σημαίες και πανό των άλλων ήταν… συνδικαλιστικά!!! Να πούμε για το λόγου το αληθές ότι την εργατική διαδήλωση την «καπέλωσαν» τα παρακάτω κόμματα και πολιτικοί σχηματισμοί: 
  • ΣΥΡΙΖΑ
  • ΑΝΤΑΡΣΥΑ
  • ΔΕΑ
  • ΚΟΚΙΝΟ
  • ΞΕΚΙΝΗΜΑ
  • ΣΕΚ
  • ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΪΜΠΡΕΡΙΑΛΙΣΙΤΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
  • ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
  • ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
  • ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
  • ΕΕΚ
  • ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
  • ΕΠΑΜ
Ποιος ξέρει, ίσως τα μαθήματα συνδικαλισμού που έκαναν τόσα χρόνια με το «έξω το κόμμα» αφορούσε ειδικά το ΚΚΕ και όχι αυτούς. Είναι κάτι που δεν μπορώ να ερμηνεύσω γιατί εγώ επιμένω ότι τα κόμματα δεν μπορούν να υποκαθιστούν τα συνδικάτα. 
 Τα παραπάνω γράφτηκαν στο "αριστερά και πολιτική" στις 7/11 το μεσημέρι. Ακόμη δεν ξέραμε το τι θα επακολουθήσει την ίδια μέρα το απόγευμα:  

Δοξάστε μας! (Τώρα, παίζουμε την "επανάσταση" και χωρίς φωτοσόπ!) 

 

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ…


ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ…






  Όλοι εσείς που δεν παίρνετε μέρος στις τραμπούκικες και δολολοφονικές επιθέσεις τής φασιστοναζιστικής Χρυσής Αυγής, 
 αλλά την υπερασπίζεστε, ή έστω την ανέχεστε, τι διάολο προσφέρετε στον εαυτό σας και τα παιδιά σας; 

 Κι όταν για να την υπερασπιστείτε, υπερασπιζόμενοι τον καπιταλισμό, στρέφεστε ενάντια στα «κόκκινα σκυλιά», όπως αποκαλεί η φασιστοναζιστική συμμορία Χρυσή Αυγή τούς κομμουνιστές, τι διάολο κερδίζετε εσείς και τα παιδιά σας; 

 Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που μ’ …εντυπωσιάζει σ’ εσάς.
 Ο λόγος σας…
 Άλλο πράμα! Ούτε κι εσείς οι ίδιοι δεν καταλαβαίνετε τι λέτε, όταν ανοίγετε το στόμα σας για να κάνετε …εμετό.
 Τόσο ...ανεβασμένο αντικομμουνιστικό επίπεδο...!
 Τόσο(!) γελοία και ψευδή επιχειρήματα ξερνάτε. 
 Τώρα θα μου πείτε, πού να βρείτε πραγματικά επιχειρήματα ενάντια στο ΚΚΕ, αφού δεν υπάρχουν. 
 Ε, αν το καταλαβαίνατε αυτό, δε θα σας …αφιέρωνα τώρα τούτο το γραπτό. 

 Τέλος πάντων, αυτά τα γελοία επιχειρήματα, του εγκεφάλου σας φτιαξίματα, φυλάχτε τα σαν τα μάτια σας. Θα σας χρειαστούν στο κοντινό μέλλον, που εσείς οι εμετολόγοι δε θα έχετε πια τι να βγάλετε απ' το στομάχι σας, γιατί θα είναι άδειο απ' την πείνα. 

 Ή μπας και νομίζετε ότι χύνοντας αντικομμουνιστική χολή θα σας λυπηθεί ο καπιταλισμός και θα σας εξαιρέσει απ' τη λίστα ...θανάτου; 

 Τι εντύπωση έχετε βρε παραπλανημένα όντα; Ότι μόνο οι κομμουνιστές θα πουν το ψωμί-ψωμάκι και θα ματώσουν; 

 Έχετε καταλάβει ότι αυτή η καπιταλιστική κρίση τείνει ν' αποδειχτεί χειρότερη απ' του 1929 που οδήγησε το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο για τα κέρδη των καρχαριών; 

 Πήρατε χαμπάρι ότι ο πλούτος, χρηματικός κι εμπράγματος, δεν έφυγε απ' τον πλανήτη, αλλά υπερσυγκεντρώθηκε σε μια χούφτα μονοπώλια και γι' αυτό ξέσπασε αυτή η τρομερή καπιταλιστική κρίση;  

 Τι πιστεύετε; Θα λυπηθούν οι κεφαλαιοκράτες το λαό, τους λαούς, και θα επιστρέψουν όσα φάγανε; 

Ή μήπως πρέπει να τους τα πάρουμε και ταυτόχρονα ν' απαλλαγούμε από δαύτους, ώστε να γλιτώσουμε από τις καπιταλιστικές κρίσεις, την ανεργία κι όλα εντέλει τα στραβά, κακά κι ανάποδα της μοίρας μας; 
 Της μοίρας που οι καπιταλιστές μεθοδεύουν για το λαό, τους λαούς, με την Ευρωπαϊκή τους Ένωση και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους. 

 Κι εντέλει, τι απ' αυτά που πρεσβεύει το ΚΚΕ θίγει τα συμφέροντά σας; Τίποτα! Τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και μόνο, θίγονται με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. 

 Τι τρέχει λοιπόν και στρέφεστε ενάντια στο ΚΚΕ; 
 Μπας κι είσαστε βιομήχανοι, εφοπλιστές και γενικά πλουτοκράτες; Όχι, ε; Τότε; Τι είσαστε; 
 Τι;;;;
 Καλοταϊσμένα τσιράκια τού καπιταλισμού; Ε, και; Τι θαρρείτε; Πως θα συνεχίσουν να σας ταΐζουν; 
 Πάει, τέλειωσαν τα τυράκια... 
 Τώρα το μεγάλο κεφάλαιο θα φάει τα ποντίκια σαν κι εσάς, μαζί με τα τυράκια που σας τάισε. 

 Κουκούλα και ταγματασφαλίτικη-γερμανοτσολιάδικη στολή να βάλετε, σαν τους φασιστορουφιάνους τής κατοχής, τους ναζίδες, 
 πάλι στην πείνα θα σας έχουν. 
 Και(! ) ξεφτιλισμένοι θα είσαστε δηλαδή και(!) πεινασμένοι. 
 Αυτό ονειρευτήκατε για τη ζωή σας;  

 Για ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ να δείτε ποιους προσκυνάτε… 


 Αναρτήθηκε από ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ  σ

Τι γίνεται στην Αργεντινή;


Τι γίνεται στην Αργεντινή; 




Το ΔΝΤ «έφυγε», καμπόσες κυβερνήσεις ανέβηκαν και έπεσαν, ο καπιταλισμός παρέμεινε παρά τους μάταιους αγώνες και θυσίες των Αργεντίνων, που πείστηκαν πως μπορεί και υπάρξει και διαφορετική καπιταλιστική διαχείριση, και αντί να στρέψουν τα πυρά τους στην καρδιά του κτήνους, αναλώθηκαν σε αγώνες για το πείσουν να αλλάξει την φορεσιά του. Αποτέλεσμα;  Μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στο παρακάτω ρεπορτάζ που αναδημοσιεύουμε από το enikos.gr, όπου φαίνεται πεντακάθαρα πως πριν προλάβει να κλείσει ο προηγούμενος κύκλος κρίσης, άνοιξε κιόλας ο επόμενος... 
«Η όποια ανάκαμψη θα είναι ανεμική, σύντομη και θα οδηγήσει γρήγορα σε κύκλο νέας  μεγαλύτερης κρίσης...» 
Αλέκα Παπαρήγα

Στους δρόμους η Αργεντινή 
 Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν χθες το βράδυ στους δρόμους του Μπουένος Άιρες και των άλλων μεγάλων πόλεων της Αργεντινής, στη μεγαλύτερη αντικυβερνητική κινητοποίηση της τελευταίας δεκαετίας για να διαμαρτυρηθούν για την κυβέρνηση της Κριστίνα Φερνάντες Κίρχνερ, για τον καλπάζοντα πληθωρισμό, την αυξανόμενη εγκληματικότητα και τη διαφθορά. Την ίδια ώρα Αργεντίνοι οργάνωσαν διαδηλώσεις στη Νέα Υόρκη, την Ουάσινγκτον, το Παρίσι, τη Ρώμη, τη Μαδρίτη, το Τορόντο, το Μαΐάμι και το Λονδίνο. 
Η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ επανεξελέγη το 2011 με το 54% των ψήφων, όμως έκτοτε η δημοτικότητά της βαίνει φθίνουσα και βρίσκεται στο 30%. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 12%, αλλά στην πραγματικότητα τοποθετείται στο 25% , σύμφωνα με τους οικονομικούς αναλυτές. Η ανάπτυξη, στο 8% μέχρι σήμερα, αναμένεται να πέσει τουλάχιστον στο 4% φέτος, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποιεί ότι εάν δεν υπάρξει πραγματική οικονομική ανάπτυξη και δεν δοθούν αξιόπιστα στοιχεία για τον πληθωρισμό μέχρι τον Δεκέμβριο, η Αργεντινή θα αντιμετωπίσει κυρώσεις. 
Πηγή: ΑΜΠΕ  

Βλέπε ακόμη: 
ΓΡΑΜΜΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ Ή ΓΡΑΜΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ; Η ΠΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ  Πηγή:Fadomduck2 
   

 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  TRASH

ΤΣΕΧΙΑ: Η «κινεζοποίηση των εργατών της Ευρώπης» είναι ήδη εδώ!


ΤΣΕΧΙΑ: Η «κινεζοποίηση των εργατών της Ευρώπης» είναι ήδη εδώ! 




(Tου Πέτρου-Ιωσήφ Στανγκανέλλη)
Αυθεντικος τιτλος: Καλώς ήλθατε στο «Hotel Αρμονία» Ένα κομμάτι μέλλοντος

Η «κινεζοποίηση» των ευρωπαίων εργατών δεν είναι μόνο μια εικόνα από το μέλλον, μια απειλή που επικρέμεται, μια τάση την οποία το εργατικό κίνημα θα προσπαθήσει, κάποτε, να ανατρέψει. Αλλού, εκτός του ελληνικού μικρόκοσμου, έχει ήδη συντελεστεί. Σε τόπους όχι και τόσο μακρινούς· άλλωστε, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, οι αποστάσεις μετράνε πια διαφορετικά. Όταν το κεφάλαιο μετακινείται σε κλάσματα δευτερολέπτου, η διακίνηση των εμπορευμάτων είναι το πρώτιστο  στοιχείο που δίνει περιεχόμενο στην τρέχουσα έννοια της ταχύτητας. Η μεταβολή των εργασιακών σχέσεων ακολουθεί αμέσως μετά.

Ας γίνουμε επιτέλους ευρωπαίοι, ας μιλήσουμε για «καινοτομία» και «ανάπτυξη». Ας κρυφοκοιτάξουμε για λίγο ένα κομμάτι από το ενδεχόμενο μέλλον μας:

Το καλύτερο υπνωτήριο της πόλης έχει το γοητευτικό όνομα «Hotel Harmony» και φιλοξενεί μια εκατοστή μεταναστών εργατών, τους οποίους έχει «προσκαλέσει» η  Xawax, μια από τις 1300 εταιρίες ευρέσεως εργασίας της χώρας.  Η εταιρία Express People, αντίθετα, στεγάζει το δικό της εργατικό δυναμικό σε μια αθλιότατη πανσιόν που ονομάζεται «Veselka», λίγα μέτρα μακριά από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Και στα δύο υπνωτήρια τα δωμάτια διαθέτουν τέσσερα κρεβάτια, όμως, όσοι τυχεροί διαμένουν στο «Hotel Harmony» μπορούν να απολαύσουν και μια μικρή κουζίνα κι ένα εσωτερικό μπάνιο, ενώ οι άλλοι δεν έχουν παρά μια κοινή κουζίνα, δυο κοινά μπάνια και μια δεκαριά ντουζιέρες-όλα αυτά για ογδόντα άτομα.

Στην πανσιόν «Veselka» τα μπάνια είναι βουλωμένα και οι πόρτες δεν έχουν κλειδιά. Οι κάτοικοι και των δύο «ειδυλλιακών» κτιρίων εργάζονται σε βάρδιες των δώδεκα ωρών τη μέρα στο εργοστάσιο της Foxconn.

Δε βρισκόμαστε στην Κίνα, αλλά στο  Pardubice, εκατό χιλιόμετρα έξω από την Πράγα, εκεί όπου η γνωστή εταιρία, στις αρχές του νέου αιώνα, αγόρασε ένα εργοστάσιο. Η πόλη Kutna Hora, καμιά δεκαριά χιλιόμετρα μακριά, φιλοξενεί εδώ και πέντε χρόνια άλλο ένα εργοστάσιο και, αν φτάσει κανείς μέχρι τη Nitra, περνώντας τα πρόσφατα χαραγμένα σύνορα με τη Σλοβακία, μπορεί να ολοκληρώσει τις γνώσεις του για την παρουσία της  Foxconn στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο Pardubice και στη Kutna Hora η εταιρία παράγει κομπιούτερ, λάπτοπ, σέρβερς και μελάνια για την Hewlett & Packard, ενώ στις εγκαταστάσεις της Nitra κατασκευάζει επίπεδες οθόνες τηλεόρασης για τη Sony.

Foxconn, Pardubice, Czech Republic


Βέβαια, με αριθμητικούς όρους, καμιά σχέση με τα εργοστάσια της Κίνας: οι εργαζόμενοι δεν είναι ούτε δέκα χιλιάδες. Όμως, η απόσταση που έχουν διανύσει τα δύο τσέχικα εργοστάσια της ταϊβανέζικης πολυεθνικής, της μεγαλύτερης παραγωγού ηλεκτρονικών υπολογιστών στον κόσμο, ανοίγει νέους δρόμους στην οργάνωση και τη διαχείριση της εργατικής δύναμης για το ευρωπαϊκό σύστημα. Η Δημοκρατία της Τσεχίας είναι ένα είδος ειδικής εξαγωγικής ζώνης, στο εσωτερικό της οποίας οι πολυεθνικές μπορούν να πειραματίζονται  νέες μορφές διαχείρισης του εργατικού δυναμικού, πληρώνοντας με «μέσους» ευρωπαϊκούς μισθούς. Πρόκειται για μια βιομηχανική παραγωγή η οποία υποστηρίζεται ενεργά από την κρατική μηχανή, την οποία πολλές χώρες της ανατολικής Ευρώπης χρησιμοποιούν για να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις.

Στα δυο εργοστάσια μια εργατική δύναμη που αποτελείται κατά δύο τρίτα από άνδρες δουλεύει σε τμήματα που διαχωρίζονται κατά προϊόν και, σε κάποιες περιπτώσεις, κατά μάρκα. Αυτός ο διαχωρισμός απαντά σε διάφορες "ανάγκες": το εργοστάσιο της  Kutna Hora, μέχρι πριν από ένα χρόνο, κατασκεύαζε και προϊόντα για την Apple. Όμως, όταν οι εργαζόμενοι άρχισαν να οργανώνονται για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας, το τμήμα έκλεισε. Απέλυαν 29 άτομα το μήνα επί δέκα μήνες διότι, αν απέλυαν 30, θα έπρεπε να έλθουν σε συμφωνία με το συνδικάτο και τις τοπικές αρχές. Περιττό να συμπληρώσουμε ότι, όποιος δέχτηκε να αφήσει το συνδικάτο, συνέχισε να εργάζεται.

Άγγλοι και κινέζοι μάνατζερ διαχειρίζονται μια πολυεθνική εργατική δύναμη, η οποία αποτελείται από βούλγαρους, ρουμάνους, μογγόλους, πολωνούς, ουκρανούς, βιετναμέζους. Πρόκειται για γενική εργασία, και άρα τα εργατικά χέρια μπορούν πανεύκολα να αντικαθίστανται διαρκώς. Όλοι οι εργαζόμενοι είναι νεαρής ηλικίας, 20 έως 30 ετών, αφού ο ρυθμός εργασίας είναι ιλιγγιώδης. Και φυσικά, μόλις ξεπεράσει κάποιος το ηλικιακό όριο, απολύεται.

Οι μετανάστες, όμως, είναι και πάλι ικανοποιημένοι. Με 400-500 ευρώ το μήνα και εξασφαλισμένη στέγη, η οποία πληρώνεται από την επιχείρηση. Και βέβαια, χωρίς συνδικάτο να τους προστατεύει. Οι μόνοι που ενδιαφέρονται για το "ξένο" εργατικό δυναμικό είναι κάποιες οργανώσεις που παλεύουν για τα δικαιώματα των μεταναστών. Η απουσία κοινής γλώσσας συνεννόησης, ισχυρίζονται οι επικεφαλής των συνδικάτων, είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας συμμετοχής των μεταναστών. Θα μπορούσε κάποιος, λίγο περισσότερο παρατηρητικός, να προσθέσει δυο ακόμα λεπτομέρειες: τη «στενότατη» διασύνδεση της εταιρίας με το συνδικάτο, καθώς και το ότι οι τσέχοι απασχολούμενοι στα εργοστάσια εργάζονται σχεδόν αποκλειστικά ως επιστάτες ή υπάλληλοι γραφείου.   

Κατόπιν τούτου, την επόμενη φορά που κάποιος θεωρήσει «αριστερές υπερβολές» και «ανέξοδη κινδυνολογία» τη φράση «κινεζοποίηση των εργατών της Ευρώπης», ας τον προτρέψουμε να πάρει ένα αεροπλάνο: όχι για τη μακρινή Κίνα, αλλά για την επικίνδυνα κοντινή μας Τσεχία. Εκτός από μια παλιά Άνοιξη, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούσαν να δουν, κάπου εκεί, να κυλά ήδη ο Χειμώνας της Ευρώπης. 

Οι αναφερόμενες πληροφορίες αντλήθηκαν από το άρθρο των Rutvica Andrijasevic και Devi Sacchetto  "La Cina è lontana, la Foxconn è vicina" που δημοσιεύθηκε στο sinistrainrete.’’ 




Σημειωση δικη μας: Να ευχαριστησουμε το φιλο spiral architect που μας υπεδειξε το παραπανω κειμενο και δειτε ενα ακομη σχετικο link που παραθετει, οπου μπορείτε πλέον να καταλάβετε πολλά! Express People.


Για την Foxconn, διαβαστε αυτο! 

  Αναρτήθηκε από Elva

Ο δολοφόνος και οι "άχρηστοι"


Ο δολοφόνος και οι "άχρηστοι" 



Μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα βρέθηκε προχτές το απόγευμα ένας αλλοδαπός βοσκός, ο οποίος ψάχνοντας ζώα από το κοπάδι του σε ορεινή βραχώδη περιοχή της Γαλατινής, αντίκρισε έναν ανθρώπινο σκελετό σε προχωρημένη αποσύνθεση να κρέμεται από βράχο! Η κινητοποίηση των αρχών ήταν άμεση, ακολούθησε επιχείρηση περισυλλογής του αποσυντεθειμένου πτώματος για το οποίο διαπιστώθηκε ότι ανήκε στον άτυχο συνταξιούχο οικοδόμο, Γιώργο Χατζή από τη Γαλατινή, ηλικίας 60 ετών, ο οποίος είχε εξαφανιστεί στις 29 Αυγούστου 2012. Από τότε ο εξαφανισθείς άνδρας αναζητούνταν, αλλά δυστυχώς η κατάληξη ήταν τραγική, καθώς βρέθηκε κρεμασμένος με τη ζώνη του από το βράχο. (...) 

Υπενθυμίζεται ότι στις 29 Αυγούστου, ο 60χρονος πρώην οικοδόμος, έφυγε από το σπίτι του τις πρωινές ώρες, προκειμένου να πάει στο ΙΚΑ Σιάτιστας για τη σύνταξή του. Εκεί ενημερώθηκε ότι «κόπηκε» η πενιχρή αναπηρική σύνταξη που έπαιρνε, η οποία ήταν και ο μοναδικός οικονομικός πόρος για την οικογένειά του. Μετά την εξέλιξη αυτή, μέσα στην απόγνωσή του, αποφάσισε να μην ξαναγυρίσει σπίτι και έφυγε σε άγνωστη κατεύθυνση. Για τελευταία φορά τον είχαν δει κάτοικοι της περιοχής, την ίδια ημέρα στις 2 το μεσημέρι στο ΚΤΕΛ Σιάτιστας. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το κόψιμο της σύνταξης και η οικονομική ανέχεια ήταν ο καθοριστικός λόγος που τον ώθησε στην απόφασή του να μη γυρίσει σπίτι του. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, λίγο μετά την εξαφάνιση, τηλεφώνησε για τελευταία φορά στους δικούς του, στους οποίους διεμήνυσε ότι «δεν θα ξαναγυρίσει γιατί αισθάνεται άχρηστος, καθώς δεν μπορεί πλέον να προσφέρει τίποτα»... (Από ρεπορτάζ της εφημερίδας "Πτολεμαίος" της Κοζάνης, 8/11/2012)


 Ένας άνθρωπος πέθανε στις 29 Αυγούστου και το πτώμα του ανακαλύφθηκε στις 7 Νοεμβρίου. Εξαφανίστηκε στην Ελλάδα τού 2ου μνημονίου και βρέθηκε στην Ελλάδα τού 3ου μνημονίου, συνδέοντας κατά μακάβριο τρόπο το μαύρο χτες με το κατάμαυρο σήμερα.

 Πολύ σωστά στο παραπάνω ρεπορτάζ τής εφημερίδας δεν υπάρχει πουθενά η λέξη "αυτοκτονία". Επειδή ο άνθρωπος δεν αυτοκτόνησε. Δολοφονήθηκε. Και, μάλιστα, δολοφονήθηκε με τον πλέον αποτρόπαιο, απάνθρωπο και βδελυρό τρόπο από ένα καθεστώς που αηδιαστικά επιμένει να αυτοαποκαλείται "δημοκρατία": του έκλεψαν την αξιοπρέπεια.

 Με τον ίδιο τρόπο, αυτό το καθεστώς δολοφονεί καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους. Γιατί είναι δύσκολο να μην αισθανθείς άχρηστος όταν είσαι άνεργος. Κι όταν τα ψυχρά νούμερα λένε πως εφέτος ο αριθμός των ανέργων θα είναι τουλάχιστον κατά 400.000 μεγαλύτερος από τον περυσινό, παναπεί ότι κάθε μέρα χάνουν την αξιοπρέπειά τους κάπου 1.200 άνθρωποι. Κι επειδή αυτοί οι 1.200 δεν ζουν ξεκάρφωτοι σε τούτον τον ντουνιά, συμπαρασύρουν και τις οικογένειές τους.

 Λένε πως η επίσημη ανεργία έχει καβαντζάρει το 25%. Μόνο που σε τούτο το ποσοστό προσμετρούνται μόνον όσοι κάποτε δούλευαν ή όσοι έχουν γραφτεί στα κιτάπια τού ΟΑΕΔ προκειμένου να βρουν την πρώτη τους δουλειά. Δηλαδή, στο επίσημο 25% δεν υπολογίζονται όσοι δεν είναι γραμμένοι στον ΟΑΕΔ και είτε δεν έχουν ξαναδουλέψει ποτέ στη ζωή τους είτε υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν οικειοθελώς από την εργασία τους για οποιονδήποτε λόγο. Επίσης, δεν λογίζονται ως άνεργοι όσοι -παριστάνουν πως- δουλεύουν τρίωρα ή τετράωρα κι όσοι κάνουν 1-2 μεροκάματα την εβδομάδα. Όπως δεν θεωρείται άνεργος κάποιος που έχει σπουδάσει γιατρός ή μηχανικός και προσπαθεί να επιβιώσει ως σερβιτόρος ή μπάρμαν. Βάλτε όλους αυτούς στη σούμα και θα διαπιστώσετε ότι δεν είμαστε μακρυά από την στιγμή κατά την οποία οι πραγματικοί άνεργοι σε τούτον εδώ τον τόπο θα είναι περισσότεροι από τους πραγματικά εργαζόμενους.

 Όλους αυτούς τους "άχρηστους" δολοφονεί το καθεστώς. Και δεν φτάνει που τους δολοφονεί, τους βγάζει και περιπαιχτικά την γλώσσα: "με τα μέτρα θα αυξηθεί η ρευστότητα, θα ανασάνουν οι επιχειρήσεις και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας". Κανονικό φτύσιμο στα μούτρα. Ήταν γνωστό εδώ και καιρό ότι θα παίρνονταν αυτά τα μέτρα αλλά αυτή η γνώση δεν εμπόδισε την ΦΑΓΕ και την 3Ε (CocaCola) να φύγουν από την Ελλάδα, δεν εμπόδισε τον Μάνεση να κλείσει το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο, δεν εμπόδισε δεκάδες μεγάλων επιχειρήσεων να απολύσουν χιλιάδες εργαζομένων. 

 Απέναντι σ' ένα τέτοιο καθεστώς που λοιδορεί και δολοφονεί τους πολίτες του προς όφελος μιας ολιγάριθμης κάστας κεφαλαιοκρατών, οποιαδήποτε ελπίδα εξανθρωπισμού του είναι φρούδα από χέρι. Το καπιταλιστικό τέρας, που σαν βρυκόλακας τρέφεται με το αίμα τού απλού λαού, δεν εξημερώνεται. Εξοντώνεται. Και πρώτοι στον αγώνα για την εξόντωσή του πρέπει να είναι οι "άχρηστοι", αποδεικνύοντας ότι είναι πραγματικά χρήσιμοι.

cogito ergo

Πάτρα: Χτύπησαν δίχως έλεος τρεις Αφγανούς


Πάτρα: Χτύπησαν δίχως έλεος τρεις Αφγανούς 




Άγριος ξυλοδαρμός τριών Αφγανών μεταναστών την νύχτα της Τρίτης στην περιοχή της Αγίας Σοφίας στην Πάτρα από ακραία στοιχεία που επέβαιναν σε Ι.Χ. Όπως αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα «Ρεπόρτερ» οι τρεις Αφγανοί διακομίστηκαν καταματωμένοι στο Νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» όπου και τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες.


Όπως εξομολογείται στην εφημερίδα ένα από τα θύματα, που διαμένει και εργάζεται νόμιμα στην Ελλάδα εδώ και οκτώ χρόνια, το βράδυ της Τρίτης, γύρω στις 10, βγήκε μαζί με ομοεθνή φίλο του με σκοπό να πάνε σε καφέ της Αγίας Σοφίας και να παρακολουθήσουν το ματς του Ολυμπιακού. 

Αμέσως μετά το τέλος του ματς ανέβηκαν στο μηχανάκι του για να επιστρέψουν στο σπίτι και στο πρώτο φανάρι συνέβη το εξής περιστατικό: Ένα αυτοκίνητο τους πλησίασε και οι επιβαίνοντες άρχισαν να τους βρίζουν σκαιότατα. Μόλις άναψε το φανάρι το αυτοκίνητο προσέγγισε από πίσω το μηχανάκι και το χτύπησε με δύναμη, με αποτέλεσμα οι δυο μετανάστες να πέσουν στο οδόστρωμα και να τραυματιστούν σοβαρά. 

Μια ώρα μετά βρέθηκαν στο Νοσοκομείο "Άγιος Ανδρέας" όπου στον έναν εξ αυτών διαγνώστηκε βαρύ κάταγμα στο πόδι. Στο Νοσοκομείο, όμως, μόλις συνήλθαν, τους περίμενε μια ακόμα έκπληξη καθώς περίπου την ίδια ώρα είχε διακομιστεί τραυματισμένος ένας τρίτος Αφγανός μετανάστης! Όπως αναφέρει το dete.gr, «oτραυματίας», όπως διηγείται ο μετανάστης, «ήταν σε καφενείο στην περιοχή του Υπεραστικού ΚΤΕΛ και έφυγε για να επιστρέψει στο σπίτι του. Κάποιος τον χτύπησε με σιδερολοστό και όταν έπεσε κάτω τον περικύκλωσαν έξι άτομα και τον χτυπούσαν αλύπητα». 

newsbomb.gr 

ΚΕA: Κλείσιμο εργοστασίου στην ΣΟΥΗΔΙΑ, ξύλο σε απεργούς-εργαζόμενους των ΙΚΕΑ στην ΙΤΑΛΙΑ!


ΚΕA: Κλείσιμο εργοστασίου στην ΣΟΥΗΔΙΑ, ξύλο σε απεργούς-εργαζόμενους των ΙΚΕΑ στην ΙΤΑΛΙΑ!


(Φωτο και κειμενο απο Αrbetaren):
''Σταμάτησε να ειναι φασιστας στη δεκαετια του 50, εχει ομως ακομα πονο στο ..δεξι χερι''!

221 άτομα χάνουν τη δουλειά τους, όταν ο κατασκευαστής της Ikea Swedwood αφηνει το εργοστασιο στο Tibro για χώρες με χαμηλούς μισθούς! Μια δύσκολη στιγμή για το σύνολο της περιοχής, οταν ακομη και οι υπεργολάβοι του εργοστασιου άρχισαν τώρα να απολύουν προσωπικό!

Η εταιρεία Swedwood που ανηκει εξ ολοκλήρου στην Ikea κλεινει το εργοστάσιό της στο Tibro στη Σουηδια, (Västra Götaland). Ο λόγος είναι ότι η παραγωγή είναι φθηνότερη στην Ανατολική Γερμανία και τη Λιθουανία. Τελευταία εργάσιμη ημέρα ορίζεται η 30η Απριλίου 2013. Μέχρι τότε, οι υπάλληλοι να δουλευουν ως συνήθως, ακομη και αν η ανεργία απειλεί έξω από την πύλη του εργοστασίου.

- Οι άνθρωποι φοβουνται οτι θα καταληξουν στο ταμειο ανεργίας, λέει ο GerryFernhede, πρόεδρος του σωματειου GS εργατων ξυλειας.

Όταν ήρθε η είδηση το Σεπτέμβριο η διαχείριση μας ειπε οτι το εργοστασιο ειναι 18 % πιο ακριβο από ό, τι στη Λιθουανία και 15 % πιο ακριβο απο ό, τι την Ανατολική Γερμανία! Ο Fernhede λέει ότι είναι δύσκολο να επιχειρηματολογήσει κανεις εναντια στους νομους αγοράς, ακόμη και αν οι εργαζόμενοι έχουν εξειδικευση στον τομέα που εργαζονται. 

-Ετσι ειναι, δυστυχώς, η οικονομία της αγοράς. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι είναι η τιμη που καθοριζει την συνολικη εικονα και ψαχνουν να βρουν τις φθηνες χώρες. Εκει υπαρχει φθηνότερη παραγωγή και οι άνθρωποι έχουν χαμηλους μισθους.


ΙΝFO:
H εταιρεια IΚΕΑ ανήκει σε ένα ίδρυμα στην Ολλανδία, το οποιο με τη σειρά του ανήκει σε μια άλλη εταιρεία. Στην κορυφή της δομής ιδιοκτησίας είναι το Ίδρυμα Interogo στο Λιχτενστάιν.
Το Interogo είχε το 2011 κεφάλαιο 100 δισ. κορωνες. Μαζί, ολόκληρος ο ομιλος Ikea ειχε σχεδόν 340 δισ κορωνες σε δικα του κεφάλαια.
Ολοκληρος ο ομιλος IKEA είχε το 2011 κέρδη 33 δις κορωνες.
Η Swedwood διαθέτει 33 εργοστάσια σε 10 χώρες, μεταξύ των οποίων δύο στη Σουηδία, μετά το κλεισιμο του εργοστασιου στο Tibro που θα γινει τον Απρίλιο του 2013.



Αλλα παρ 'όλα αυτά, πιστεύει ότι η Ikea θα επρεπε να μπορουσε να ειχε διατηρήσει την παραγωγή στη Σουηδία. Ειδικά δεδομένου ότι η εταιρεία πλασσαρεται μεσω της Σουηδικής εικόνας .
- Είναι τόσο πολυ πλούσιοι στον ομιλο ΙΚΕΑ και έχουν ένα μπλε και κίτρινο λογότυπο. Σκεφτεται κανεις πόσο καιρό ακομη θα μπορουν να φτιαχνουν τετοια επιπλα όταν δεν κατασκευάζονται πλέον στη Σουηδία!



Ο προεδρος του τοπικου σωματειου Gerry Fernhede (αριστερα) δειχνει στον ΓΓ του συνδικατου ξυλειας GS, Tommy Andersson, και τον συνηγορο του πολιτη, Jonas Nordmark, το εργοστασιο (Φωτο Αrbetaren).


Σύμφωνα με τον Lennart Brandel, πρόεδρο του Swedwood στο Tibro, η εταιρεία ήρθε σε επαφή με κινεζικές εταιρείες να αναλάβουν μέρος των εργαζομένων και το εργοστάσιο. Μέχρι στιγμής δεν έχει γινει καμμια συναντηση. Αλλά ο Lennart Brandelδεν βλέπει ότι υπάρχει πρόβλημα για τη σουηδική Ikea αν κλεισει το εργοστασιο στο Tibro.
- Έχουμε ακόμη δύο εργοστάσια στη Σουηδία και αυτο εχει αξια. Παραλληλα να λάβετε υπόψη ότι το μεγαλύτερο μέρος της αναπτυξης δεν γινεται στη Σουηδία αλλά στο εξωτερικό, λέει.


Δεν θα άξιζε για την Ikea να επενδυσει μερικά έξτρα κορωνες για να σωσει τις θεσεις των εργαζομενων;


- Θα ηταν πάρα πολλά επιπλέον. Χάσαμε χρήματα πέρυσι. Υπάρχει ένα οριακο σημειο για να κρατήσει κανεις ένα εργοστάσιο ανοικτο. Έτσι, δεν ήταν καν επιλογή. Αν δεν μπορεί να φροντισει κανεις ωστε κάθε μοναδα να μπορεί να σταθεί από μόνη της, τοτε δεν μπορεί να συνεχιστει η αναπτυξη και να δημιουργηθουν νέες θέσεις εργασίας.


Μια δύσκολη περιοδος ξεκινα για την περιοχή όταν η Swedwood αφήσει το Tibro την επόμενη χρονια , όχι μόνο για όσους απολύονται από τον κατασκευαστή Ikea. Ήδη, τοπικοί υπεργολάβοι Swedwood αρχίζουν να απολυουν εργαζομενους. Στη Μelamστην Åseda απειλθηκαν στις αρχες του Σεπτεμβρίου όλοι οι 26 υπαλλήλοι με απολυση.


- Είμαστε η τελευταία μεγάλη βιομηχανια ξυλείας στο Tibro. Θα κανει αισθηση στοTibro. Αν ζουσαμε στο Γκέτεμποργκ, θα ήταν σαν να ειχαν απολυθει 12.000, λέει οGerry Fernhede.


Αυτή τη στιγμή γινονται διαπραγματεύσεις με την εταιρεία για τους ορους απολυσης. Ο Gerry Fernhede λέει ότι ελπίδα τους παραμένει να αγοραστει το εργοστάσιο και να σωθουν οι θέσεις εργασίας. Αλλά εχουμε επίσης, επίγνωση του γεγονότος ότι η Swedwood είναι η τελευταία μεγάλη εταιρεία προϊόντων ξύλου που έχει απομείνει στην περιοχή. Η εταιρεία επιπλων Recta εκλεισε ξανα το 2003 και ηForbo παρκέ αφησε το Tibro το 2009.



ΙΤΑΛΙΑ

(Φωτο Αrbetaren) Αστυνομικοι επιτιθενται σε απεργους-εργαζομενους του ΙΚΕΑ στην πολη Piacenza, πραγμα που οδηγησε στη μεταφορα 14 ατομων σε νοσοκομειο!


Φρουροί της Απεργίας σε κεντρική αποθήκη της Ikea στην Piacenza της Ιταλίας δεχθηκαν βίαιη επιθεση από την αστυνομία την περασμενη Παρασκευή. Τέσσερις εργαζόμενοι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, αναφερει η εκθεση Libcom.org. Η αστυνομία χρησιμοποίησε γκλομπς, δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης στην προσπάθεια να σπάσουν τον αποκλεισμό.

Πολλοί απο τους εργαζόμενους στην κεντρική αποθήκη της Ikea στην ιταλική πόλη της Piacenza απασχολούνται μεσω συνεταιρισμων, με κακή εργασιακή ασφάλεια και δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις. Οι μισθοί τους είναι χαμηλότεροι και εργάζονται πιο σκληρά - ενω παραλληλα παρεμποδίζονται για συνδικαλιστική οργάνωση απο τη πλευρα της εργοδοσιας, μια τακτικη που επαναλαμβάνεται σε πολλά μέρη του κόσμου οσον αφορα τον γιγαντα κατασκευαστη επίπλων IΚΕΑ.


Η απάντηση απο το IΚΕΑ, όταν ξέσπασε μια απεργία στην κεντρική αποθήκη ήταν να διωξει αμέσως 12 εργατες που η εργοδοσια, θεωρεί οτι ειναι ενεργα μελη, συμπεριλαμβανομένων και 9 μελων στο Cobas, το ανεξάρτητο σωματειο στην αποθήκη.
Σε δύο περιπτώσεις από τότε που άρχισε η απεργία, η αστυνομία προσπάθησε βίαια να σπάσει τον αποκλεισμό, που εμποδίζει φορτηγά να μπουν στην αποθηκη και σαν συνεπεια να διακοπει η παραγωγή.


Πρωτα, το απόγευμα 2 Νοεμβρίου εγινε μια ακρόαση, όπου οι εργαζόμενοι πηραν τη υποσχέσεις ότι οι 12 δεν θα απολυοταν. Αντίθετα, θελει η Ikea να τους χωρίσει με το να τους τοποθέτησει σε διαφορετικες μοναδες. Δεν συμφωνησε ομως το σωματειο Cobas, επειδη αυτο θα τους στερουσε από ολοκληρη τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση τους, στην αποθήκη της Piacenza.


Οι ιταλικοι συνεταιρισμοί συχνά καθοδηγουνται από τα καθιερωμένα συνδικάτα και εν μέρει λειτουργουν στη θέση εργασιακων ρυθμισεων για την αγορά εργασίας, κατι που ισχυει μονο στη Σουηδία. Σύμφωνα με τον ειδικο σε θεματα Ιταλιας ανεξαρτητο δημοσιογραφο Mathias Wåg οι συνεταιρισμοί θεωρούνται ως κοινωνικοι σκοποι, και σε μια τέτοια πόλη, όπως η κόκκινη Μπολόνια, ο δήμος επενδυει πολλά χρήματα σε αυτούς
Οι συνεταιρισμοί δεν ειναι κερδοσκοπικοι, και για να είναι σε θέση να λειτουργουν έχουν τη δυνατότητα να παρακάμπτουν εργασιακους νομους. Εχουν γίνει η αιχμή του δόρατος για την επισφαλη εργασια


Σε μια συνδικαλιστικη διαμαχη το μερος της εργοδοσιας στον συνεταιρισμο ειναι ενα απο τα καθιερωμένα συνδικάτα, ενώ οι εργαζόμενοι που είναι συχνά χωρίς χαρτιά, οργανωνονται σε ανεξάρτητα συνδικάτα, που ονομάζονται βασικα σωματεια. Στην αποθηκη του Ikea στη πολη Piacenza τρεις είναι οι συνεταιρισμοί που λειτουργούν, όλοι ανήκουν στην κοινοπραξία CGS.


Η Ylva Magnusson, διευθυντής τυπου στο Ikea Group, λέει ότι η αστυνομική επιχείρηση κατά της απεργίας έγινε χωρίς τη συμμετοχή της Ikea. Δεν ηθελε να σχολιάσει το αν η παρέμβαση ήταν δικαιολογημένη.


- Η αστυνομία ενήργησε με τις δικές της αποφάσεις και αυτό δεν είναι κάτι που έχει δικαιοδοσια το Ikea. Είμαστε πάντα υπερ του να διεξάγονται εποικοδομητικές συζητήσεις. Η αστυνομία κάνει τις εκτιμήσεις τους και εκει είναι πιο εξειδικευμένοι για τη λήψη αποφάσεων, από ό, τι εμεις, λέει.


Ο κωδικός της συμπεριφοράς στα Ikea, που περιλαμβάνει επίσης και τους υπεργολάβους, αναγνωρίζει το δικαίωμα για συνδικαλισμό. Παρά το γεγονός αυτό, πολλα αντισωματειακα μέτρα εχουν εμφαιστει σε πολλά από τα καταστήματα και τους προμηθευτές της Ikea τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα ο υπεργολάβοςMenderes Tekstil, στο Αϊδίνι της Τουρκίας αρνήθηκε πρόσβαση στο σωματειο και σύμφωνα με το σωματειο των εργαζομένων έχουν απολυθει μελη εξ αιτιας της ιδιότητα μέλους τους στο σωματειο. Τα συνδικάτα σε αρκετές χώρες κατηγορώνταςIkea ότι είναι αντι-ένωση. Αλλα σύμφωνα με Ylva Magnusson κατι τετοιο δεν συμβαινει.


-Απολύτως όχι. Είμαστε πρόθυμοι να έχουμε καλές σχέσεις με τα σωματεια παντού. Είμαι απολύτως βέβαιη ότι δουλευουμε για να είναι ασφαλες το να συμμετεχει κανεις σε ενα σωματειο, είπε.


Πώς γινεται τοτε να παραβιαζεται η ελευθερία του συνδικαλιζεθαι;

- Δεν γνωρίζω μια τετοια εικονα. Δουλευουμε πολυ στο να αισθανονται οι συνεργατες μας το δικαίωμα να συμμετέχουν σε σωματεια, χωρίς το φόβο αρνητικών συνεπειών.


Μπορείτε να εγγυηθείτε ότι είναι ασφαλές να συμμετάσχουν σε σωματεια υπεργολάβοι του Ikea;

- Μπορώ να εγγυηθώ ότι κάνουμε ό, τι μπορούμε.


Σύμφωνα με την Ylva Magnusson ειναι σε εξέλιξη από τη Δευτέρα συναντήσεις μεταξύ της εταιρείας και των Cobas. Όμως, σύμφωνα με τα Ιταλικά μηντια αφησαν οιCobas το τραπέζι των διαπραγματεύσεων ήδη τη Δευτέρα το βράδυ και αφήσαν τονAldi Milano εκπρόσωπο τους να ανακοινωσει ότι οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν, και θα ειναι ακόμα πιο δυναμικες από ό τι πριν.


Η εισαγγελική αρχή στη Piacenza ξεκίνησε τη Δευτέρα μια ερευνα για το θέμα της ευθύνης στη σύγκρουση της 2ας Νοεμβρίου, η οποία κατεληξε με τη μεταφορα πολλων ατομων στο νοσοκομείο.) Σύμφωνα με τα Ιταλικά μέσα ενημέρωσης, συνολικά 14 άνθρωποι ειχαν τραυματιστεί, απο τους οποιους οι 10 ειναι εργαζομενοι και οι 4 αστυνομικοι.

(Μτφ απο Arbetaren) via Γλομπινγκ

Και τα δύο μείγματα είναι αντιλαϊκά


Και τα δύο μείγματα είναι αντιλαϊκά
Η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή για το νόμο πλέον που εμπεριέχει το 3ο μνημόνιο, ουσιαστικά ανέδειξε ακόμη πιο ανάγλυφα τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», ανέδειξε όμως και πιο ξεκάθαρα ότι στο πλαίσιο της πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης υπάρχει διαπάλη ανάμεσα σε δύο μείγματα πολιτικής. Οι διαφορετικές μορφές διαχείρισης της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης αντανακλούν σε διαφορετικά συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου που επίσης διαπλέκονται με τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς στην ΕΕ αλλά και διεθνώς. Είναι γεγονός ότι η κρίση είναι συγχρονισμένη στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, αλλά ο κύκλος της κρίσης δε βρίσκεται στο ίδιο σημείο για όλες τις χώρες. Το ίδιο ισχύει και για την κρίση σε άλλες ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, όπως ΗΠΑ, Ιαπωνία κ.λπ. Ταυτόχρονα, η ανισομετρία των καπιταλιστικών οικονομιών οξύνει σε διαφορετικό βαθμό την κρίση στις διαφορετικές καπιταλιστικές οικονομίες.
Αυτό εκφράζεται και στην επιλογή «μείγματος» διαχείρισης, που καθορίζεται επίσης και από το χρέος κάθε χώρας που είναι συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Για παράδειγμα, στη Γερμανία που μόλις τώρα εμφανίζει ξανά σημάδια κρίσης (πτώση βιομηχανικής παραγωγής κατά 1,85%, πτώση εξαγωγών), αλλά χωρίς μεγάλο χρέος, επιμένουν στην αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, έχοντας βεβαίως εφαρμόσει εδώ και χρόνια, από το 2004, τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που τώρα εφαρμόζονται μαζεμένες στην Ελλάδα. Στις Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, με βαθιά κρίση αλλά και μεγάλο κρατικό χρέος είναι φυσικό για το κεφάλαιο να επιδιώκει μια πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική. Η Ελλάδα, που βρίσκεται στη χειρότερη απ' όλες κατάσταση, με την πιο βαθιά κρίση και το μεγαλύτερο κρατικό χρέος, η διαχείριση είναι ακόμη πιο δύσκολη.
***
Επομένως, εδώ συγκρούονται δύο αστικά μείγματα διαχείρισης, το ένα αυτό που επιβάλλει με την πολιτική της η συγκυβέρνηση, το άλλο αυτό που προβάλλει βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μείγμα της πολιτικής της ΝΔ βασίζεται στην επιβολή δημοσιονομικών μέτρων, στο φτήνεμα της τιμής της εργατικής δύναμης, στην απελευθέρωση της αγοράς, στις ιδιωτικοποιήσεις, γιατί αυτή η πολιτική θα οδηγήσει δήθεν στην ανάπτυξη και στις επενδύσεις. Το άλλο μείγμα πολιτικής μιλά για ανάπτυξη και αναδιανομή, με διαγραφή μέρους του χρέους (αυτό είναι «κούρεμα» που θα φέρει νέα αντιλαϊκά μέτρα), διαπραγμάτευση της αποπληρωμής του υπόλοιπου μετά από μερικά χρόνια, με ανακεφαλαιοποίηση και δημόσιο έλεγχο των τραπεζών ώστε να μπορούν να δανειοδοτήσουν τους λεγόμενους υγιείς μεγαλοεπιχειρηματίες, εξασφάλιση κρατικού χρήματος για επενδύσεις, φορολογία των πλουσίων, να δώσει χαμηλότοκα δάνεια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και να προσελκύσουμε και ξένες επενδύσεις. Βεβαίως, δε μιλά για φορολογία κεφαλαίου γιατί οι καπιταλιστές θέλουν φοροαπαλλαγές για να επενδύσουν. Αλλά και η φορολογία των υψηλών εισοδημάτων θα δοθεί για επενδύσεις, επομένως ποια αναδιανομή... Οσο για τους μισθούς, λέει ότι για την ώρα παραμένουν ως έχουν και όταν υπάρξει ανάπτυξη θα αυξηθούν. Αλλά η αύξηση των μισθών επηρεάζει αρνητικά τα κέρδη. Από τα παραπάνω φαίνεται ότι και τα δύο μείγματα, που διαφέρουν μεταξύ τους, εφαρμόζουν πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, αλλά εκφράζουν συμφέροντα διαφορετικών τμημάτων του. Για παράδειγμα, το μείγμα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ το στηρίζει ένα μέρος του κεφαλαίου αλλά και μεσαίων στρωμάτων που προσεγγίζουν τους αστούς γιατί καταστρέφονται από την κρίση.
Αυτή η διαπάλη ανάμεσα στα δύο μείγματα πολιτικής εκφράζεται και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οντως, γίνεται μια διαμάχη σήμερα στην Ευρώπη. Το μείγμα της συγκυβέρνησης προσεγγίζει την πολιτική της Γερμανίας και των συμμάχων κρατών της, όπως, π.χ., η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Αυστρία. Το άλλο μείγμα, του ΣΥΡΙΖΑ, προσεγγίζει την πολιτική που διεκδικεί ο λεγόμενος ευρωπαϊκός νότος, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει ζήτημα επιλογής συμμάχων της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό νότο, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι συντάσσεται με τη Γερμανία και όχι με τις άλλες χώρες.
***
Ολες οι παραπάνω πολιτικές δεν πρόκειται να φέρουν βελτίωση στη θέση του λαού στην Ελλάδα, των λαών στην ΕΕ. Κριτήριο για το αν μια πολιτική μπορεί να δώσει φιλολαϊκή διέξοδο είναι η θέση της απέναντι στην ενσωμάτωση στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, και απέναντι στα μονοπώλια. Και τα δύο μείγματα πολιτικής, το περιεχόμενο των οποίων αναφέραμε πιο πάνω, δείχνουν ότι πορεύονται εντός της Ευρωζώνης και της ΕΕ και με τα μονοπώλια στην οικονομία. Αλλά δε γίνεται η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου και της ΕΕ να είναι και φιλολαϊκή. Και τα δύο μείγματα πολιτικής καλούν το λαό να στηρίξει διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου, τους εκμεταλλευτές του. Να γιατί λέμε ότι διέξοδος από την κρίση σε όφελος της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων μπορεί να έρθει μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που απαιτεί λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Είναι «ανατροπή» αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;


Είναι «ανατροπή» αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
- Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να τον αναδείξει κυβέρνηση και ταυτίζει μια τέτοια εξέλιξη με «ανατροπή». Είναι έτσι;
«
(...) Μνημόνιο ή Δημοκρατία (...) Αποσταθεροποιούν τον τόπο, δεν είναι σε θέση να παράσχουν τις ελάχιστες προϋποθέσεις αξιοπιστίας, σοβαρότητας και σταθερότητας. Τις ελάχιστες αναγκαίες προϋποθέσεις για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, έτσι ώστε να ανακάμψει η οικονομία». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα, ο οποίος αντιπαραθέτει στο μνημόνιο τη «δημοκρατία» και τη «σταθερότητα». Γιατί; Για να μπορούν οι καπιταλιστές να κάνουν επενδύσεις με ασφάλεια, όπως ο ίδιος ομολογεί, με κρατικό μάλιστα χρήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι σε συνθήκες αποκάλυψης της δικτατορίας των μονοπωλίων, η λαϊκή πάλη μπορεί να γίνει επικίνδυνη για τη σταθερότητα του αστικού συστήματος. Γι' αυτό λέει στους καπιταλιστές ότι ο ίδιος μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντά τους, διασφαλίζοντας, ταυτόχρονα, ότι αυτό θα γίνει με «δημοκρατία» και «σταθερότητα». Δηλαδή, με κοινωνική συναίνεση, αφού η «αποσταθεροποίηση» την οποία επικαλείται ταυτίζεται με τους λαϊκούς αγώνες και το αντιπάλεμα των μέτρων.
Αυτό για το οποίο δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα περιβάλλον «σταθερότητας» ελκτικό και για ιδιωτικές επενδύσεις. Οι ίδιοι οι «επενδυτές» έχουν κάνει απολύτως καθαρό τι σημαίνει αυτή η «σταθερότητα». Σημαίνει ζεστό χρήμα για τις επενδύσεις τους. Σημαίνει εργάτες δίχως δικαιώματα και με μισθούς φιλοδωρήματα. Σημαίνει κίνημα στήριξης μιας κυβέρνησης που διαχειρίζεται τον καπιταλισμό. Σημαίνει διαρθρωτικές αλλαγές που θα κάνουν τη χώρα και τον πλούτο της ξέφραγο αμπέλι διαθέσιμο για τρύγημα. «Ερχεται η ώρα της ανατροπής (...) Είναι η ώρα να γίνει η Ελλάδα θρυαλλίδα της συντεταγμένης, αλληλέγγυας και δίκαιης εξόδου της Ευρωζώνης από την κρίση», προτείνει ο Αλ. Τσίπρας. Ανατροπή όμως, με τους κεφαλαιοκράτες να κυριαρχούν στα μέσα παραγωγής, να ελέγχουν τι, πώς και αν θα παραχθεί, με την Ελλάδα ενσωματωμένη στην ΕΕ, άρα δεσμευμένη στην υλοποίηση της στρατηγικής της που τσακίζει το λαό, δε γίνεται.
Μ' αυτά τα «υλικά» συντηρείται μια κατάσταση που για το λαό θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ναι, κάποια στιγμή τα μονοπώλια θα βγουν απ' την κρίση, όπως οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με το λαό τσακισμένο και μόνιμα χρεοκοπημένο, αφού στην τροχιά της κερδοφορίας τους, τα εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα συνιστούν βαρίδι. «Η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική λύση είναι το εθνικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (...) Πιστεύουμε ότι η άμμος στην κλεψύδρα της κυβέρνησης τελειώνει. Βρίσκονται μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις: 'Η θα αλλάξουν στρατηγική ή θα βρεθούν στην κρίση του λαού»! Το «εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης» που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, το οποίο προβλέπει χρήμα στα μονοπώλια για να κάνουν επενδύσεις και να έρθει ανάπτυξη. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει διαγραφή μέρους του χρέους και μορατόριουμ στην αποπληρωμή του υπόλοιπου, για να περισσεύουν χρήματα που θα γίνονται επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και άλλα προνόμια για το κεφάλαιο.
Αυτή είναι η εναλλακτική λύση που προβάλλει απέναντι στο σημερινό μείγμα της διαχείρισης. Οι προτάσεις του, όμως, εκτός του ότι υιοθετούνται και από μερίδες της πλουτοκρατίας στην Ελλάδα και την ΕΕ, έχουν εφαρμοστεί σε άλλες καπιταλιστικές οικονομίες, όπως αυτή των ΗΠΑ την οποία συνεχώς επικαλούνται για τη σωστή διαχείριση του Ομπάμα, με κερδισμένα τα μονοπώλια, όχι το λαό. Το ίδιο θα γίνει και στην Ελλάδα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει να ασκήσει διαχείριση από τη θέση της κυβέρνησης. Ο λαός μπορεί να δώσει λύση προς όφελός του, να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Εγκαταλείποντας τους νυν και τους επίδοξους διαχειριστές της, με χειραφέτηση από την πολιτική, την ιδεολογία, τα ιδεολογήματα των αστών. Συμπορευόμενος με το ΚΚΕ και τις ταξικές δυνάμεις στο κίνημα στην πάλη για αποδέσμευση απ' την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για τη λαϊκή δηλαδή εξουσία.

«Ναός»


«Ναός»
Εδωσαν στους βουλευτές ένα νομοσχέδιο με πάνω από 600 σελίδες, μόλις λίγες ώρες πριν από την ψήφισή του στη Βουλή. Αλήθεια, πόσοι ήταν οι «Χρυσοχοΐδηδες» που αυτή τη φορά το υπερψήφισαν αφού προηγουμένως (δεν) το διάβασαν;...
*
Μετέτρεψαν μια διαδικασία που αφορά στην ίδια τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε παιχνίδι εντυπώσεων. Σε απανωτά «σόου». Σε πεδίο εκδήλωσης κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων. Σε εκφυλιστικές πρακτικές, με τις οποίες θα ντρεπόταν να συνδεθεί και το τελευταίο αμφιθέατρο.
*
Είδαμε κυρίους και κυρίες βουλευτές να εκφωνούν «πύρινους» λόγους, να καταγγέλλουν τα μέτρα και μετά να τα... υπερψηφίζουν! Αλλους να ψηφίζουν τα μέτρα και μετά να «ανεξαρτητοποιούνται» καταγγέλλοντας τα! Αλλους να μην ψηφίζουν τα μέτρα, αλλά να δηλώνουν ότι μεθαύριο θα υπερψηφίσουν τον προϋπολογισμό, που περιλαμβάνει τα ίδια μέτρα!
*
Είδαμε τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και τα κόμματά τους να «οργώνουν», ο καθένας με τον τρόπο του, το έδαφος και να προσφέρουν την πασαρέλα του τσίρκου, για να δίνουν τις φασιστικές παραστάσεις τους τα ναζιστοειδή του χρυσαυγιτισμού.
*
Είδαμε τα συγκοινωνούντα δοχεία του εκφυλισμού, της σαπίλας, της φτήνιας, της βαρβαρότητας, του κυνισμού, της υποκρισίας και της «μαυρίλας», όπως ακριβώς διαπλέκονται και εκεί ακριβώς που έπρεπε.
Στο «Ναό της Δημοκρατίας» τους. Που τόσο πολύ τον σέβονται, ώστε όταν πρόκειται για τα συμφέροντα της τάξης τους, άλλοτε επιλέγουν να τον καίνε, άλλοτε να τον καταργούν, κι άλλοτε να τον ξεφτιλίζουν.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Συρία;


Ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Συρία;
Ομάδα Αμερικανών ειδικών για την Ανατ. Μεσόγειο επισκέπτεται αυτές τις μέρες την Αθήνα, την Κύπρο και την Αίγυπτο
Επίσκεψη - αστραπή στην Αθήνα πραγματοποίησε ειδική ομάδα που έχει συστήσει το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών για την Ανατ. Μεσόγειο, με στόχο να συντονίσει την αμερικανική εμπλοκή στην περιοχή. Σύμφωνα με πληροφορίες, η αμερικανική ομάδα, μετά την Αθήνα θα ολοκληρώσει την επίσκεψή της με ανάλογες επαφές στην Κύπρο και την Αίγυπτο.
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η στρατιωτική εμπλοκή δε θα εξελιχθεί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αλλά θα στηριχθεί σε διμερείς συμφωνίες των ΗΠΑ με πρόθυμους συμμάχους, «ικανούς» να φέρουν σε πέρας το εγχείρημα. Αυτός φαίνεται πως είναι και ο λόγος της επίσκεψης των Αμερικανών στην περιοχή.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το βάρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων θα αναλάβουν δυνάμεις από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Τουρκία και το Κατάρ. Αμεση συμβολή στην επιχείρηση θα έχει και η Ελλάδα, με τις εγκαταστάσεις που διαθέτει και τις διευκολύνσεις που παρέχει συστηματικά στους ιμπεριαλιστές συμμάχους.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, μεγάλο μέρος των στρατιωτικών δυνάμεων που θα συμμετάσχουν στις πολεμικές αποστολές έχουν ήδη αναπτυχθεί σε σημεία όπως οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο και η αμερικανική βάση της Σούδας, από τα οποία μπορούν άμεσα να αναλάβουν δράση. Οι πληροφορίες αυτές «δένουν» με όσα δημοσίευσε την Τρίτη ο «Ριζοσπάστης» για αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη βάση της Σούδας.
Συνδέονται, επίσης, με όσα είχε διαρρεύσει το αμερικανικό Ινστιτούτο Στρατηγικής Πρόβλεψης (Stratfor), το οποίο έγραψε ότι στην αμερικανική βάση της Σούδας προσγειώθηκαν στις 13 Σεπτέμβρη τουλάχιστον «μια ντουζίνα» αμερικανικά αεροσκάφη, τύπου «MC-130H», «HC-130N», «HC-130P» και «AC-130U», που, όπως σημειώνουν ειδικοί, χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη επιχειρήσεων των ειδικών δυνάμεων.
Το Stratfor υπογράμμισε τότε την αξιοσημείωτη κινητοποίηση αμερικανικών και γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων, ώστε να μπορούν άμεσα να αναπτυχθούν σε περιοχές της Βόρειας Αφρικής (Λιβύη, Μάλι) και στη Μέση Ανατολή (Συρία).
Σύμφωνα με άλλο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», στις 21 Ιούλη, ομάδα Αμερικανών «ειδικών» είχε επισκεφτεί την Αθήνα προκειμένου να οργανώσει μια γιγαντιαία επιχείρηση μεταφοράς αμάχων από τη Συρία. Ο σχεδιασμός για την απομάκρυνση ξένων υπηκόων, που οργανώθηκε από τότε, έχει ως επίκεντρο την Κύπρο, η οποία έχει ήδη ετοιμαστεί για την υποδοχή περίπου 200.000 ανθρώπων που για διάφορους λόγους βρίσκονται στη Συρία.

TOP READ