11 Σεπ 2012

Το ΠΑΜΕ δεν αφήνει την ΤΡΟΙΚΑ να μπει στο υπουργείο Εργασίας - Έχουν αποκλείσει την είσοδο . ( 2 video)


Το ΠΑΜΕ δεν αφήνει την ΤΡΟΙΚΑ να μπει στο υπουργείο Εργασίας - Έχουν αποκλείσει την είσοδο . ( 2 video)



Την είσοδο του Υπουργείου Εργασίας στην οδό Σταδίου 
έχουν αποκλείσει μέλη του ΠΑΜΕ 
ίγο πριν από την έναρξη της προγραμματισμένης συνάντησης 
του Υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση.





Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το ΠΑΜΕ αναφέρει:


«Αυτή τη στιγμή οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βρίσκονται μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29) καταδικάζοντας την πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που επιδιώκουν την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, του 8ωρου, τις 73 ώρες δουλειά και το νέο χτύπημα στο ασφαλιστικό, που οδηγεί στη σύνταξη στα 70».

Όλοι στον Αγώνα!!! Τα βάρβαρα μέτρα συγκυβέρνησης και ΕΕ να μη περάσουν!!!


που εισουν 17 ΙΠΥΝΗ;
Κραυγή αγωνίας από τις ευπαθείς ομάδες στην Πλατεία Δημαρχείου Κερκυρας




Kραυγή αγωνίας για τα αυτονόητα, όπως το δικαίωμα στη φαρμακευτική περίθαλψη, από τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες της Κέρκυρας που συγκεντρώθηκαν το πρωί της Δευτέρας στην Πλατεία Δημαρχείου σε μια προσπάθεια να αναδείξουν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Την κινητοποίηση διοργάνωσαν οι σύλλογοι Καρκινοπαθών, Νεφροπαθών, Μεσογειακής Αναιμίας και ο Νομ. Σύλλογος ΑμεΑ.
Πρόκειται για μια κινητοποίηση, που συνέβη για πρώτη φορά στην Κέρκυρα, όμως είναι σίγουρο πως θα ακολουθήσουν κι άλλες, και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Καλάθι για συγκέντρωση φαρμάκων
Με πρωτοβουλία, μάλιστα, της ΜΚΟ Ο Παλμός, στήθηκε στο χώρο της συγκέντρωσης ένα καλάθι στο οποίο συγκεντρώνονται φάρμακα.
Παράκληση της οργάνωσης είναι να φέρουν οι κερκυραίοι τα φάρμακα που τους περισσεύουν, σημειώνοντας πως αυτά δεν θα πάνε χαμένα.
   




Όλοι στον Αγώνα!!!
Τα βάρβαρα μέτρα συγκυβέρνησης και ΕΕ δεν θα περάσουν!!!

Η συγκυβέρνηση προχωράει σε σφοδρή επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τις ζωές μας. Έχουν αποφασίσει την μείωση των ήδη πενιχρών προνοιακών επιδομάτων και σχεδιάζουν την επιβολή εισοδηματικών(περιουσιακών και άλλων) κριτηρίων. Τροφεία μπαίνουν στα ειδικά σχολεία και είναι ζητούμενο ποια από αυτά θα ανοίξουν από Σεπτέμβρη. Κατακρεουργούν τις κοινωνικές δαπάνες για την υγεία, την πρόνοια, , την ειδική αγωγή για να μεταφέρουν κονδύλια στη στήριξη της κερδοφορίας των μονοπωλίων, για να δημιουργήσουν νέους χώρους επιχειρηματικής δράσης σε αυτούς τους ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς.
Πιο συγκεκριμένα τα ειδικά σχολεία είναι ζητούμενο αν και ποια θα ανοίξουν από Σεπτέμβρη λόγω της υποχρηματοδότησης, καθώς η μεταφορά των παιδιών βρίσκεται στον «αέρα», ενώ με πρόσχημα την κρίση οι διορισμοί εκπαιδευτικών που θα γίνουν τη φετινή σχολική χρονιά θα είναι μειωμένοι κατά 60%. Ήδη ένα από τα μεγαλύτερα ειδικά σχολεία το «Σικιαρίδειο» με 200 μαθητές με νοητική υστέρηση ανακοίνωσε ότι δεν θα ανοίξει  για φέτος. Ενώ το «Θεοτόκος» ,το μεγαλύτερο του είδους του, ανακοίνωσε ότι θα βάλει τροφεία για τους μαθητές 250 ? το μήνα για κάθε μαθητή. Πράγμα που σημαίνει ότι και άλλοι μαθητές θα διωχτούν από τα κέντρα ειδικής αγωγής γιατί απλά οι γονείς τους δεν έχουν να πληρώσουν.
          Το ίδιο διάστημα οι οικογένειές μας έχουν περιέλθει σε τραγική κατάσταση καθώς αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε από την τσέπη μας για τα φάρμακα,  και τις αναγκαίες εξετάσεις και θεραπείες, ακόμα και γι' αυτά που υποτίθεται ότι καλύπτονται από τον κανονισμό γκιλοτίνα του ΕΟΠΥΥ. Αφού έχει φτάσει αυτός ο οργανισμός να μας οφείλει πάνω από τα 100.εκατ. ?, ενώ κινδυνεύουμε να αφήσουμε τα παιδιά μας χωρίς θεραπείες. Δεν θα σταματήσουν πουθενά, εάν εμείς με τον συλλογικά οργανωμένο αγώνα μας δεν απαντήσουμε στην βαρβαρότητα.
Αποδείχθηκε περίτρανα αυτό για το οποίο έγκαιρα το αγωνιστικό γονεϊκό και αναπηρικό κίνημα είχε προειδοποιήσει!
 Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ και της ΕΣΑΜΕΑ είναι συνένοχες στο έγκλημα. Χρόνια τώρα αλλά και πρόσφατα καλλιεργούσαν αυταπάτες. Συνειδητά εξαπατούσαν. Για αυτό στήριξαν τα σφαγεία των ΚΕΠΑ, την απογραφή και τον κανονισμό καρμανιόλα τον ΚΕΒΑ. Ήξεραν για το σχέδιο κατακρεούργησης των επιδομάτων και όμως σφύριζαν αδιάφορα αρνούμενοι όλο το προηγούμενο διάστημα να οργανώσουν κινητοποιήσεις. Και τώρα υποκριτικά διαμαρτύρονται για να εκτονώσουν και να επανεγκλωβίσουν την δυσαρέσκεια του κόσμου. Απομονώστε τους, είναι επικίνδυνοι!
Η πείρα που αποκτήσαμε και από την κινητοποίηση στις 30/08 αποδεικνύει πως κυβέρνηση και ΕΕ δεν έχουν ιερό και όσιο, χρησιμοποιούν τις δυνάμεις καταστολής ενάντια στους ανάπηρους και τους γονείς τους με σκοπό να μας εκφοβίσουν. Ακόμα απέδειξε πως η αταλάντευτη στάση μας και η πειθαρχημένη και οργανωμένη παρουσία μας τους πιέζει. Ακόμα πιο έντονα και με όρους μαζικοποίησης πρέπει να δώσουμε όλοι μας μαχητικό παρόν στον αγώνα. Η δύναμή μας βρίσκεται στην συνεισφορά στις συλλογικές αποφάσεις και στη συλλογική δράση.

Σε όλα αυτά η μόνη απάντηση είναι ο συλλογικός, οργανωμένος αγώνας σε αγωνιστική συμπαράταξη με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα,  την ΣΕΑΑΝ και την κοινωνική συμμαχία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Μπορούμε  και πρέπει με τον αγώνα μας να ακυρώσουμε στην πράξη τα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, κεφαλαίου και ΕΕ.


Συζητάμε και σχεδιάζουμε τα επόμενα αγωνιστικά μας βήματα, με πλατιά συσπείρωση!!!

Αγώνας τώρα:
1. Ενάντια στην κατακρεούργηση των επιδομάτων, ούτε 1? δεν θα δεχτούμε περικοπή.
2. Εδώ και τώρα έκτακτη οικονομική ενίσχυση 1000? για όλες τις οικογένειες των ΑΜΕΑ για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς τις επιπτώσεις από τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και την κρίση.
3. Να απαιτήσουμε να ανοίξουν κανονικά όλα τα ειδικά σχολεία με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, πλήρως στελεχωμένα,  χωρίς τροφεία, με λυμένο το θέμα της μεταφοράς των παιδιών.
4. Άμεση χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ από τον κρατικό προϋπολογισμό και άμεση καταβολή όλων των οφειλόμενους σε ασθενείς, ανάπηρους και χρόνιους πάσχοντες αλλά και στους υγειονομικούς.
5. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία και πρόνοια με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης..

Τέλος συνάδελφοι και συναδέλφισσες  σας καλούμε να ανταποκριθείτε άμεσα στην ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης του Συλλόγου και της ΣΕΑΑΝ καταβάλλοντας τις συνδρομές σας, κατ' απόλυτη προτεραιότητα την ημέρα της έκτακτης γενικής συνέλευσης ή προσερχόμενοι στα γραφεία μετά από συνεννόηση με την Γραμματέα ή τα μέλη του ΔΣ ή καταθέτοντας στο λογαριασμό του Συλλόγου:129/596973-55. Ακόμα νομίζουμε ότι όλοι πρέπει να συμβάλλουμε στην επιτυχία της Λαχειοφόρου Αγοράς της ΣΕΑΑΝ διακινώντας μπλοκ λαχνών ή αγοράζοντας λαχνούς κατά τον ίδιο τρόπο. Γιατί αγώνας χωρίς τα ανάλογα μέσα δεν μπορεί να οργανωθεί!!!
Είναι γνωστό σε όλους ότι δεν παίρνουμε ούτε 1? κρατικής επιχορήγησης ούτε θέλουμε και ούτε έχουμε μεγαλοχορηγούς. Ξέρουμε τις δυσκολίες που περνάμε όλοι μας, αλλά αν δεν έχει τα απαραίτητα το συλλογικό μας σπίτι δεν θα έχει και το ατομικό. Γι' αυτό επιβάλετε η άμεση ανταπόκριση όλων μας στην παραπάνω 

Οι "Γερμανοί χρυσαυγίτες" ξυλοκοπούν τους Έλληνες -"παράνομους μικροπωλητές"- μετανάστες


Οι "Γερμανοί χρυσαυγίτες" ξυλοκοπούν τους Έλληνες -"παράνομους μικροπωλητές"- μετανάστες 




"Στην πόλη Ντέτμολντ της Bεστφαλίας, δύο Έλληνες μετανάστες 35 και 51 ετών έπεσαν θύματα ρατσιστικής βίας από νεαρούς νεοναζί.

 Σύμφωνα με μαρτυρίες οι δύο Έλληνες μετανάστες πουλούσαν εφημερίδες στους δρόμους της πόλης όταν περικυκλώθηκαν από ομάδα νεαρών ακροδεξιών οι οποίοι τους ζήτησαν να τους δείξουν αν έχουν άδεια να πουλάνε εφημερίδες.

 Η ομάδα των νεαρών μελών του κόμματος NPD στη συνέχεια ξυλοκόπησε τους δύο Έλληνες κατηγορώντας τους πως πούλαγαν παράνομα εφημερίδες προκαλώντας νέες ανησυχίες στην κοινότητα των μεταναστών μιάς και το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα κρούσματα ρατσιστικών επιθέσεων από νεοναζί."(Πηγή)

Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι η αιτία της ανόδου και ο ρόλος του φασισμού, ακόμη και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από τους ανά τον κόσμο φασίστες, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, ούτε ουρανοκατέβατο, αλλά συνέπεια της κατάρρευσης του καπιταλιστικού συστήματος και, ταυτόχρονα, η απέλπιδα προσπάθειά του να επιβιώσει, όσο το δυνατόν περισσότερο; 
 Αναρτήθηκε από  Σεβέκ  

ΛΑ[γ]Ε ,450 χρονια ραγιας του Σουλτανου,ποσα ραγιας του κεφαλαιου;


   ΡΗΓΑΣ  ΦΕΡΡΑΙΟΣ
           ΘΟΥΡΙΟΣ


Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν' να ιδείς.

Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά αφορμή.

Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Οι νόμοι να ' ν ' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός.
Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, είν' πιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε να 'ναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για να 'μαι, υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός.

Σ' ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να 'χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστην του καθ' ένας, ελεύθερος να ζει,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.

Όσοι απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθει τώρα πια.
Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.

Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλες ανοιχτές,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.
Ως ποτ' οφικιάλιος, σε ξένους Βασιλείς;
έλα να γένεις στύλος, δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθεί
ή να κρεμάσει φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πια εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε στες σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σα θεριά.

Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τα άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανεί,
Το αίμα σας ας βράσει, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλοι ομώστε, τυράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντρειωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννεί.
Μην καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθείτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθείτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός είν' της πατρίδος, ν' ακούστε την λαλιά.

Κι όσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γενείτε ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθείτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή.
Τι στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.

Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς.
Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.

Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γκιουρντζή πια μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσεις, έχεις την αφορμήν.

Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να σηκωθείς,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθείς.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανεί,
για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί.
Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά.

Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπάτε τον εχθρόν.
Ποτέ μη στοχαστείτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοχτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδεί,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.
Λοιπόν γιατί αργείτε, τι στέκεστε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια 
τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,



και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλυτώσει, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.


ΕΜΠΡΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΕΜΠΡΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ

Ωχ! Ένας φασίστας!


Ωχ! Ένας φασίστας!




 Αναρτήθηκε από τον/την redship














(το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου και νομίζω αξίζει να διαβαστεί σήμερα, μετά τον ακροδεξιό «ακτιβισμό», της Ραφήνας και του Μεσολογγίου)

«Καλώς τα δεχτήκαμε. Οι χθεσινές εκλογές δίνουν ποσοστό 6,97% και 21 έδρες στους φασίστες, προς μεγάλη έκπληξη των πολιτικών των κομμάτων εξουσίας. Οι τελευταίοι, εδώ και καιρό εκτιμούσαν δημοσκοπικά ότι χάνουν ψήφους προς τα (ακρο)δεξιά και αδίστακτα υιοθέτησαν ρατσιστικά επιχειρήματα, πιστεύοντας ότι θα προλάβουν τη διαρροή ψηφοφόρων και ότι θα εκτρέψουν τη συζήτηση από τα οικονομικά, που δεν ήταν το δυνατό τους χαρτί. Ο Χρυσοχοΐδης λοιπόν φαγώθηκε να φτιάξει στρατόπεδα συγκέντρωσης πριν τις εκλογές, ο Λοβέρδος έχει πάρει φόρα από καιρό λέγοντας τη μία ότι οι μετανάστες είναι υγειονομική βόμβα, την άλλη ότι πρόκειται για βόμβα λοιμώξεων, την παράλλη ότι μεταφέρουν το Έιτζ στην ελληνική οικογένεια, και ο Σαμαράς πολιτεύτηκε με εκλογικό σποτάκι που περίμενες να τελειώσει για να δεις αν ανήκει στον Καρατζαφέρη ή στη Χρυσή Αυγή, με τα ανατριχιαστικά περί ανακατάληψης της πόλης μας. Παράλληλα, ο αστικός τύπος και τα τηλεοπτικά κανάλια απενοχοποίησαν πλήρως τον ρατσιστικό λόγο: Ο Κατσίγερας είχε γράψει στην «Καθημερινή» ότι «ίσως» (!) δεν είναι σωστό να αναμένει κανείς από τους «ακτιβιστές της Χρυσής Αυγής» τη λύση, «έτσι και αλλιώς, όμως, στις γειτονιές μας, η πολιτεία δεν προστατεύει τους πολίτες της». Η ίδια εφημερίδα παρουσίαζε το ζήτημα της «λαθρομετανάστευσης» ως «τη σημαντικότερη απειλή εθνικής ασφάλειας για τη χώρα». Το MEGA εμφάνιζε τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών ωσάν το κύριο θέμα να ήταν πως μας απειλούν με τα μικρόβιά τους, όχι πως πρόκειται για ανθρώπους που κάποιοι συμπολίτες μας τους εκμεταλλεύονται ωμά και που έχουν ανάγκη από την πρόσβαση στο διεφθαρμένο σύστημα υγείας μας.

Άκουγα μια ομιλία του Ηλία Κασιδιάρη (όποιος δεν τον ξέρει θα τον μάθει σύντομα) στα Μέγαρα  όπου υπερηφανευόταν ότι οι άλλοι αντιγράφουν τις προτάσεις τους. Όταν το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε τον Καρατζαφέρη για να κυβερνήσουν παρεούλα και υπουργοποιούσε τον Βορίδη, δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι ο Καρατζαφέρης είχε στο παρελθόν απευθύνει πρόσκληση και στη Χρυσή Αυγή, και μόνο όταν άρχισαν να γλυκαίνονται ότι μπορούν και μόνοι τους, χώρισαν τα τσανάκια τους; Δεν είχε ακούσει την πρόταση για τη ναρκοθέτηση του Έβρου, που παραπονείται ο Κασιδιάρης ότι τους έκλεψε ο ΛΑΟΣ; Τώρα που η Χρυσή Αυγή θριάμβευσε και ο ΛΑΟΣ μένει εκτός βουλής, μπορούν να ξανασκεφτούν το πρόβλημα.

Η έκπληξη των εκλογών ήταν ότι όταν ο λαός καταπίνει τη ρατσιστική ρητορεία, μπορεί να στραφεί και στους αυθεντικότερους εκφραστές της, δεν χρειάζεται τα αντίγραφα!    Τα κόμματα εξουσίας διαφέρουν από τη Χρυσή Αυγή κατά το ότι η Χρυσή Αυγή απαρτίζεται από «ακτιβιστές», δηλαδή μαχαιροβγάλτες κατ’ επάγγελμα, δολοφόνους. Αυτό όμως που δεν αντελήφθησαν τα (πρώην) μεγάλα κόμματα είναι ότι αυτό στράφηκε και θα στρέφεται προς όφελός της. Πεινασμένος κόσμος θα διψάει για αίμα, και αυτό θα μπορούν να του το προσφέρουν καλύτερα οι ασκημένοι φονιάδες, οπλισμένοι και αποφασισμένοι, όχι οι αναιμικοί μιμητές τους. Η εκλογική στρατηγική των κομμάτων εξουσίας γύρισε μπούμερανγκ, διότι δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν αρκετά αποτελεσματικά τη βαρβαρότητα των νεοναζί, λοιπόν δεν ωφελήθηκαν δηλητηριάζοντας τον κόσμο με τα κηρύγματα του μίσους. Υπάρχει μια ηδονή στη βία, την οποία δεν πρέπει κανείς να υποτιμήσει. Αυτή τη βάρβαρη ανάγκη θα την καλύψει πάντοτε καλύτερα ο φασίστας. Είναι υπεραισιόδοξοι όσοι κρίνουν πως πρόκειται μόνο για ψήφο διαμαρτυρίας, ανθρώπων που δεν κατανόησαν τι ακριβώς ψηφίζουν. Φοβάμαι πως αρκετοί κατανόησαν μια χαρά τι ψήφισαν. Δηλαδή τι νομίζετε, ότι ο κόσμος που βλέπει τον μουστακαλή που στεκόταν δίπλα στον Μιχαλολιάκο στη συνέντευξη τύπου θεωρεί ότι είναι καθηγητής χορού;

Το διαβόητο αβγό του φιδιού δεν το εξέθρεψε η Αριστερά, όπως κωμικά λέγεται από κάποιους σήμερα. Το εξέθρεψε ένας λόγος σταδιακής αποκτήνωσης απέναντι στον μετανάστη, που τον σιγοντάρησαν όλοι πλην της Αριστεράς. Το κρίμα στον λαιμό τους. Το επιχείρημα πως από τη θέση της αντιπολίτευσης η Αριστερά δεν παρηγόρησε επαρκώς τους κατοίκους του Άγ. Παντελεήμονα, θα πρέπει τώρα να μας εξηγήσει επίσης γιατί η Χρυσή Αυγή από 350 ψήφους εκτοξεύτηκε στις 11.000, σε μέρη σαν την Αχαΐα, την Αιτολωακαρνανία και την Εύβοια. Ήδη από τον καιρό του Χίτλερ και των ομοϊδεατών της Χρυσής Αυγής, είχε παρατηρηθεί πως η ψυχική προϋπόθεση που καθιστά δυνατό τον φασισμό είναι το μίσος προς τους αδυνάτους και ο θαυμασμός προς τους ισχυρούς. Αυτό το καλλιεργεί και ο λόγος που προτείνει φόρους στους ρακοσυλλέκτες, ο λόγος που διαπομπεύει άστεγες και άρρωστες γυναίκες, δεν χρειάζονται σβάστικες. Υπενθυμίζω εξάλλου ότι όταν συνέβη η Μαρφίν, πάγωσε το πανελλήνιο για ένα χρόνο, όταν όμως ένας Πακιστανός πέθανε στο αστυνομικό τμήμα της Νίκαιας από βασανιστήρια, γιατί αστυνομικοί τον χτυπούσαν με ρόπαλα και του έκαναν ηλεκτροσόκ, ο χώρος που ευαισθητοποιήθηκε ήταν η Αριστερά. Το ίδιο όταν ξεχύθηκαν οι φασίστες και μαχαίρωναν μετανάστες στον δρόμο, μετά τον φόνο του ανθρώπου που έχασε τη ζωή του για μια βιντεοκάμερα. Το ίδιο με όλα τα περιστατικά αστυνομικής βίας εναντίον μεταναστών, που βεβαίως είναι αδύνατο να καταμετρηθούν.

Ο εναγκαλισμός της Χρυσής Αυγής απαιτεί αποθέωση της βίας, αισθήματα πληγωμένης περηφάνιας και έναν αόριστο λόγο περί διαφθοράς των πολιτικών. Ο πολιτικός μας μπαξές έχει πια απ’ όλα. Το ερώτημα του φασισμού είναι τι χρειάζεται προκειμένου ένας συνηθισμένος άνθρωπος να μετατραπεί σε σαδιστικό κτήνος. Η εξάπλωση αυτού του λόγου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τυχοδιωκτισμό με τον οποίο κινήθηκαν οι πολιτικοί που εδώ και τόσο καιρό φέρνουν στο κέντρο του πολιτικού διαλόγου την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, με τα ρατσιστικά φληναφήματα που συζητούν το μεταναστευτικό σαν μικροβιολογική επιδημία να διαχέονται αμερίμνως στην κοινωνία. Καλά ξεμπερδέματα.



Κωνσταντίνος Πουλής.

ΣΥΡΙΖΑ Στο απυρόβλητο η αστική εξουσία και διαχείριση


ΣΥΡΙΖΑ
Στο απυρόβλητο η αστική εξουσία και διαχείριση
Στελέχη του επαληθεύουν ότι «καημός» τους είναι ένα άλλο μείγμα πολιτικής, με χρεοκοπημένο το λαό
Τη βολική για το σύστημα και αποπροσανατολιστική για το λαό τακτική της απόδοσης ευθυνών αποκλειστικά σε πρόσωπα προκρίνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αποκρύπτοντας ότι η κυβέρνηση εκπροσωπεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης που εξουσιάζει και πορεύεται σύμφωνα με τη στρατηγική της ευρωενωσιακής τους συμμαχίας.
Σε σχόλιό του για τη συνάντηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τον υπουργό Οικονομικών, λέγοντας πως γι' αυτόν «τα δισ. είναι νούμερα» και όχι «ανθρώπινες ζωές», αλλά και τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς τους οποίους κατηγορεί για συνενοχή στο έγκλημα.
Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα, ο εκπρόσωπος Τύπου Π. Σκουρλέτης, σε δήλωση για την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, χαρακτήρισε τον Α. Σαμαρά «υποταγμένο στις αγορές και τη Μέρκελ» και εξέφρασε την ανησυχία του κόμματός του για το γεγονός ότι η πολιτική της κυβέρνησης «αποδομεί την ίδια την Ευρώπη, οδηγώντας την στον εκτροχιασμό».
Ο ίδιος, σε συνέντευξή του στον ρ/σ της ΕΤ3 αποσαφήνισε ότι η παραμονή στο ευρώ είναι στόχος και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θεωρεί ότι δεν υπηρετείται με την πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση. Επιτέθηκε με σφοδρότητα στον υπουργό Οικονομικών, χαρακτηρίζοντάς τον«ψυχρό, παγερό τεχνοκράτη» που σκέφτεται περισσότερο «με τη λογική των δανειστών, παρά ως ένας υπουργός Οικονομικών που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας»!
Επιμένοντας στην επιζήμια για το λαό αντίληψη ότι είναι αρκετή η αλλαγή διαχειριστή της αστικής εξουσίας, ισχυρίστηκε πως η ανατροπή της κυβέρνησης και η ανατροπή της πολιτικής «πάνε μαζί»! Στη βάση αυτή επέκρινε το ΚΚΕ επειδή δεν προσχωρεί στο κλαμπ των επίδοξων διαχειριστών, λέγοντας ότι μετά τις εκλογές «εξακολουθεί και είναι δέσμιο στρατηγικών που ουσιαστικά το περιχαρακώνουν».
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης συνέστησε χτες (Αθήνα 9.84) προσοχή στα στελέχη του κόμματος για τα όσα δηλώνουν, με αφορμή την αντιπαράθεση που τροφοδότησε η αποστροφή του Αλ. Τσίπρα περί Αργεντινής.
Από την πλευρά του, ο Δ. Στρατούλης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπίστηκε χτες στον ρ/σ «Real» ότι «υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές» και προσπαθώντας να την υποδείξει επικαλέστηκε την Αργεντινή, ισχυριζόμενος πως «όταν έδιωξε το ΔΝΤ, ανέκοψε τις πολιτικές λιτότητας και αποδέσμευσε το εθνικό νόμισμά της από το δολάριο, άρχισε στην αρχή σιγά - σιγά και αργότερα με πιο ταχείς ρυθμούς να ανακάμπτει οικονομικά και κοινωνικά»!
Πρόκειται για εξόφθαλμο ψέμα που θέλει να στηρίξει την αυταπάτη που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό περί της δήθεν δυνατότητας να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Είναι γνωστό ότι η ανάκαμψη της οικονομίας της Αργεντινής δεν ήρε κανένα βάρος απ' τις πλάτες του λαού της που συνεχίζει ως σήμερα να είναι βυθισμένος στην φτώχεια και την ανεργία.

Φασισμός: Σαρξ εκ της σαρκός τους


Φασισμός: Σαρξ εκ της σαρκός τους

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι
η υπονόμευση του συλλογικού και η θρησκεία του άφατου ατομισμού που στην οικονομία λατρεύει τον «ιδιώτη» και στην πολιτική διακηρύττει το θατσερικό δόγμα «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν».
*
Είναι
το εγκατεστημένο ανταγωνιστικό μοντέλο συμβίωσης που αναπαράγει το πρότυπο «ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο» και σε συνθήκες κρίσης διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό με το δηλητήριο «ο θάνατός σου η ζωή μου».
*
Είναι
η παραχάραξη της έννοιας «αλληλεγγύη» σε φαρισαϊκή «φιλανθρωπία», η προσπάθεια γελοιοποίησης ή και αντιποίησης του «ο ένας για όλους και όλοι για έναν», που στρώνει το έδαφος στη λογική «ο καθένας για την πάρτη του» και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
*
Είναι
η κρατική επιχορήγηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» που αναγορεύει το «φραγγέλιο» σε «λύση» και δημιουργεί το περιβάλλον που εισάγει το μικροαστισμό στο ιδεολογικό κατακάθι, που ανάγει το λιντσάρισμα σε απενοχοποιημένη «πολιτική δράση».
*
Είναι
η ελεεινολόγηση του «άλλου» και του «διαφορετικού» που εκείνοι που τον φέρανε εδώ, αυτοί που τον εκμεταλλευτήκανε, αυτοί που τον θέλουνε για δούλο τους, τώρα θα τον κλείσουνε με «φράκτες» και σε στρατόπεδα για να «επανακαταλάβουνε τις πόλεις μας».
*
Είναι
η στοχοποίηση του αδύναμου ως εύκολου στόχου και ως ιδανικού αποδιοπομπαίου αντιπάλου.
*
Είναι
η κοινωνική και πολιτική αγριότητα που γυρεύει εξαγνισμό και νομιμοποίηση υποκρινόμενη ότι ασκείται στο όνομα του «υπέρτερου συμφέροντος», του «λαού», της «κοινωνίας».
*
Είναι
ο κατακερματισμός και η προώθηση της αντιπαλότητας μεταξύ των θυμάτων της κοινωνίας, ο διαχωρισμός τους σε αντιτιθέμενες μερίδες «κανιβάλων» που διαποτίζονται από την αρχή«χάνεις - κερδίζω», «αφανίζεσαι - υπάρχω», «πεθαίνεις - ζω».
*
Είναι
η διαστρέβλωση, το ψέμα, η ιστορική αφασία και ο γκεμπελισμός ως μόνιμων μεθόδων άσκησης και επιβολής πολιτικής.
*
Είναι
η ενοχοποίηση του μαζικού κοινωνικού, ταξικού, πολιτικού αγώνα και η ιταμή διασύνδεσή του - με στόχο την άνωθεν υποκατάστασή του - με τα «τάγματα εφόδου» των λούμπεν της ακροδεξιάς τρομοκρατίας.
*
***
Με δυο λόγια:
Η φασιστική - νεοναζιστική συμμορία των τραμπούκων του υποκόσμου που υποδύεται το πολιτικό κόμμα,
είναι
το δημιούργημα της σαπίλας, είναι η σαρξ εκ της σαρκός, ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος που για την αυτοπροστασία των δομών του και για την αναπαραγωγή του, μετατρέπει την ίδια τη βρωμιά του σε κοπριά με την οποία καλλιεργεί στα κεφαλαιοκρατικά θερμοκήπια τους Φρανκενστάιν, τους εντεταλμένους να υπηρετούν τη σαπίλα που τους δημιούργησε.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Λαγοί» για μετατροπή της Ελλάδας σε απέραντη ΕΟΖ



ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ
«Λαγοί» για μετατροπή της Ελλάδας σε απέραντη ΕΟΖ
Η παρέμβαση του επικεφαλής τους αντανακλά το γενικό συμφέρον της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας, όπως επιβεβαιώνει η ομιλία Χατζηδάκη στη Θεσσαλονίκη
Με συνθήκες και οδηγίες όπως η Μπολκεστάιν, η ΕΕ έχει ήδη ετοιμάσει το θεσμικό πλαίσιο για τη μετατροπή της κάθε χώρας μέλους σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη
Τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ), ορέγονται τα ντόπια και τα ξένα μονοπώλια, προκειμένου να ανακάμψουν από την κρίση και να βγουν ενισχυμένα στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης, με το λαό χρεοκοπημένο και γονατισμένο. Αυτό επιβεβαιώνει και η χτεσινή παρέμβαση του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων.
Αποκαλύπτοντας το στρατηγικό στόχο για διασφάλιση φτηνής εργατικής δύναμης και νέων προνομίων στο κεφάλαιο, οΧανς Πέτερ Κάιτελ, σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», είπε ότι «η Ελλάδα θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα είδος ειδικής οικονομικής ζώνης εντός της ευρωζώνης, θωρακισμένη με την αναγκαία και επιτρεπτή οικονομική βοήθεια, αλλά και με προσωπικό από υπαλλήλους της ΕΕ».
Ο μεγαλοβιομήχανος «κόβει» και η συγκυβέρνηση «ράβει» για λογαριασμό συνολικά του κεφαλαίου. Μιλώντας το Σάββατο στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, είπε με νόημα ότι «η χώρα χρειάζεται μια πραγματική υπέρβαση σε ό,τι αφορά τις νέες επενδύσεις και την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς της, γι' αυτό έχουμε καταθέσει και την πρόταση για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, με εξειδικευμένα κίνητρα φορολογικού και διοικητικού χαρακτήρα».
Ζητώντας από το λαό να πει και «ευχαριστώ» στην κυβέρνηση, ο Χατζηδάκης πρόσθεσε ότι μολονότι «οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας στις οποίες προχωρούμε, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολες» καθώς «αντιμετωπίζουμε ενστάσεις από ορισμένες πλευρές πέραν των ελληνικών συνόρων, αφού μια τέτοια εξέλιξη δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα στη χώρα μας» (!)
Ο ίδιος ζήτησε «την πολιτική υποστήριξη των εταίρων μας, ιδίως εφόσον στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα ξεκινούμε και τις σχετικές οικονομοτεχνικές μελέτες που θα υποβάλουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή» και επισήμανε ότι «οι ΕΟΖ μπορούν να δώσουν ώθηση στη βάση της πραγματικής οικονομίας, αφ' ενός, σε σχέση με τις επενδύσεις, αφ' ετέρου και σε σχέση με τις εξαγωγές».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων συμπληρώνει ότι «η Ελλάδα δε θα έπρεπε μεν να εκχωρήσει κυριαρχία, αλλά θα έπρεπε να δώσει στους βοηθούς από την ΕΕ την ευκαιρία τής επί τόπου συνδιαμόρφωσης των μεταρρυθμίσεων στη χώρα».
Ο Χανς Πέτερ Κάιτελ έσπευσε ταυτόχρονα να προσφέρει χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσει ταχύτερα τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που διασφαλίζουν φτηνή εργατική δύναμη και άλλα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους. Στην ερώτηση αν «θα συνιστούσατε αυτή τη στιγμή σε μια γερμανική επιχείρηση να επενδύσει στην Ελλάδα»,αναπαράγει την προπαγάνδα των εγχώριων αστικών επιτελείων και απαντάει κυνικά:
«Ποιος να επενδύσει τώρα στην Ελλάδα; Δεν μπορώ σήμερα να επενδύσω σε μία χώρα για την οποία δεν ξέρω τι νόμισμα θα έχει αύριο. Αντιστρόφως, σ' αυτήν την κατάσταση το κράτος δύσκολα μπορεί να ιδιωτικοποιήσει επιχειρήσεις. Η οικονομία χρειάζεται επιτέλους σαφήνεια για την περαιτέρω πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα».

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ Νέα αντιλαϊκή επίθεση



ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Νέα αντιλαϊκή επίθεση
ΛΙΣΑΒΟΝΑ.--
Νέα μέτρα προς όφελος του κεφαλαίου για να ξεπεράσει τη βαθιά καπιταλιστική κρίση, ανακοίνωσε αργά την Παρασκευή το βράδυ ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Πέδρο Πάσος Κοέλιου. Σύμφωνα με αυτά, από το 2013 αναμένεται η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των μισθωτών του ιδιωτικού και του δημόσιου ταμείου, ενώ θα μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές, με πρόφαση την ...προσπάθεια δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, σε μια στιγμή που η ανεργία έχει ξεπεράσει ήδη το 15%.
Συγκεκριμένα, οι εργοδοτικές εισφορές θα μειωθούν στο 18% από 23,75% που ήταν σήμερα, ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα αυξηθούν από το 11% στο 18%. «Κατ' αυτόν τον τρόπο θα μειώσουμε σημαντικά το κόστος εργασίας (...) σε μια στιγμή που η οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεών μας είναι πολύ αδύναμη», υποστήριξε ο Κοέλιου.
Οι δηλώσεις αυτές αναμένεται να δώσουν περισσότερη ώθηση στις προετοιμασίες της «εθνικής ημέρας δράσης - ημέρα διαμαρτυρίας και οργής» που έχει κηρύξει η «CGTP-IN» για την τη 1η Οκτώβρη. Αμεση ήταν και η αντίδραση του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, όπου ο ΓΓ της ΚΕ Τζερόνιμο ντε Σόουζα δήλωσε πως είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι να αντιδράσουν αποφασιστικά και να αγωνιστούν ώστε να σταματήσει αυτή η επίθεση στη ζωή τους.

ΓΑΛΛΙΑ Προς τη σκληρότερη λιτότητα



ΓΑΛΛΙΑ
Προς τη σκληρότερη λιτότητα
ΠΑΡΙΣΙ.--
Να προετοιμάσει το έδαφος για τον προϋπολογισμό σκληρής λιτότητας και αντιλαϊκών μέτρων που ετοιμάζεται να παρουσιάσει στα τέλη του μήνα για το 2013 προσπάθησε ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, μιλώντας στο τηλεοπτικό ιδιωτικό δίκτυο TF1 το βράδυ της Κυριακής.
Προανήγγειλε έναν προϋπολογισμό, με «αυξημένη φορολογία και σοβαρές περικοπές δαπανών», για να μειωθεί δήθεν το έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ. Προβλέπονται περικοπές 30 δισεκατομμύρια ευρώ, 10 από φορολογία, τα 10 από περικοπές δαπανών και τα άλλα 10 από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο Ολάντ, σε μια κίνηση εντυπωσιασμού μετά και από την αίτηση για βελγική υπηκοότητα που κατέθεσε ο ιδιοκτήτης του κολοσσού «Λουί Βιτόν» για να μη φορολογηθεί, έσπευσε να επαναλάβει ότι θα επιβάλει το φόρο του 75% στα εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ και 45% στα εισοδήματα άνω των 150.000 ευρώ.
Βέβαια, υπενθυμίζεται ότι ο πρώτος φόρος δεν αφορά περισσότερες από μερικές χιλιάδες περιπτώσεις και ο δεύτερος το πολύ μερικές δεκάδες χιλιάδες, και μάλιστα το πιθανότερο δεν αφορά το σύνολο της περιουσίας. Το μεγαλύτερο βάρος θα πέσει στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, που θα υποστούν σημαντικές απώλειες από την τσέπη τους, αφού θα περικοπούν σειρά δαπανών, βοηθημάτων κ.λπ.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Αυξάνεται ο αριθμός των εξαθλιωμένων εργατών


ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Αυξάνεται ο αριθμός των εξαθλιωμένων εργατών
ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--
Στην καρμανιόλα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων που εξασφαλίζουν εισιτήριο διαρκείας στη φτώχεια και στην ανέχεια πέφτουν θύματα ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι στη Γερμανία, καθώς τα τελευταία στατιστικά δεδομένα της τετραετίας 2006 - 2010 δείχνουν σημαντική αύξηση των κακοπληρωμένων υποαπασχολούμενων εργατών, είναι τα λεγόμενα «μίνι-τζομπς», όπου πάνω από 7 εκατομμύρια επιβιώνουν με 400 ευρώ το μήνα.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Destatis), το 2006 οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι ημιαπασχόλησης, προσωρινής απασχόλησης ήταν το 18,7% των εργαζομένων. Το 2010 έφθασαν στο 20,6%. Ο μεγαλύτερος αριθμός αυτών των κακοπληρωμένων υποαπασχολούμενων εργαζομένων δουλεύει σε «άτυπες μορφές εργασίας», δηλαδή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή μερικής απασχόλησης, ή ακόμη και ως αναπληρωτές παίρνοντας λιγότερο από τα 2/3 ενός μέσου μισθού εργαζομένου αορίστου χρόνου. Το μεγαλύτερο μέρος των κακοπληρωμένων εργαζομένων είναι το 87% των ταξιτζήδων, το 85,6% των κομμωτών, το 81,5% των καθαριστών και το 77,3% του προσωπικού εστιατορίων και ξενοδοχείων.

Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 16: Η ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ μετά την Βάρκιζα


Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 16: Η ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ μετά την Βάρκιζα

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΑΡΚΙΖΑ
Η ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ
Meros18_Photo1_small.jpg
Μετά τη Βάρκιζα, η ντόπια αντίδραση και οι Εγγλέζοι – που υποτίθεται ότι ήταν οι εγγυητές τήρησης της συμφωνίας – δεν πήραν κανένα μέτρο που να εξασφαλίζει την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη, την προστασία των ατομικών ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ισονομία. Επιβάλλοντας το δίκαιο του νικητή, εξαπόλυσαν ένα άγριο κυνηγητό σε βάρος των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, των δημοκρατικών πολιτών και των κομμουνιστών.
“Η κατάσταση στην Αθήνα – γράφει ο αρχηγός του ΕΛΑΣ Στ. Σαράφης – δεν ήταν καθόλου καλή. Οργανώσεις της Δεξιάς, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τις συμφωνίες που έγιναν, ύστερα από την έξαλλη αρθρογραφία του Τύπου της Δεξιάς και την ανοχή της αστυνομίας ή μάλλον την ενθάρρυνσή τους, ενεργούσαν επιθέσεις εναντίον ατόμων της Αριστεράς, φθάνοντας έως την απαγωγή και την εξαφάνισή τους. Φυσικά εκτελούνταν κρυφά από τους τρομοκράτες της Δεξιάς και ιδιαίτερα της “Χ”" (Στ. Σαράφη: “Μετά τη Βάρκιζα”, εκδόσεις ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, σελ. 21). Η κατάσταση αυτή έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Το ΚΚΕ και το μαζικό κίνημα έπρεπε να αναδιοργανωθούν και να ξαναβγούν δυναμικά στο προσκήνιο. Με το δύσκολο και σύνθετο αυτό έργο ασχολήθηκαν δύο Ολομέλειες της ΚΕ του Κόμματος, η 11η και η 12η, καθώς και το 7ο Συνέδριο.
Η αρχή της αναδιοργάνωσης
Η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ
Η πρώτη προσπάθεια αναπροσαρμογής του ΚΚΕ στη νέα κατάσταση έγινε με την 11η Ολομέλεια της ΚΕ του που πραγματοποίησε τις εργασίες της στο διάστημα 5 – 10 Απρίλη του ’45. Εκεί συζητήθηκαν και λήφθηκαν αποφάσεις πάνω στα εξής θέματα:
- Η δράση του Κόμματος από την 10η Ολομέλεια και τα καινούρια καθήκοντά του στη νέα κατάσταση που είχε διαμορφωθεί.
- Η οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος και η προσαρμογή της οργανωτικής του πολιτικής στη νέα πραγματικότητα.
- Η σύγκληση του 7ου Συνεδρίου του Κόμματος.
    • Η εκλογή Πολιτικού Γραφείου.
Μια πρώτη αυτοκριτική προσέγγιση
Η εισήγηση, που έκανε ο Γ. Σιάντος πάνω στο πρώτο θέμα, δεν περιορίστηκε στην εξέταση της περιόδου από την 10η Ολομέλεια και μετά, αλλά συμπεριέλαβε συνοπτικά όλη την κομματική δουλιά από την έναρξη της κατοχής και μετά. Για την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και σ’ ό,τι αφορούσε την οργάνωση και ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος, εκτιμήθηκε ότι η πολιτική του ΚΚΕ ήταν σωστή. “Είχαμε μια σωστή πολιτική – τόνισε ο Σιάντος – που μας σήκωσε στα μεσούρανα. Εσφαλμένη πολιτική γραμμή σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να δημιουργήσει αυτό το τεράστιο κίνημα αντίστασης. Στην εφαρμογή της όμως, και στις πιο κρίσιμες καμπές κάναμε σοβαρά λάθη, αριστερά και δεξιά. Αυτά μας εμπόδισαν να φτάσουμε στη μεταπολεμική περίοδο με περισσότερα ατού για λαϊκές λύσεις”. (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, εκδόσεις ΣΕ, τόμος Ε` σελ. 425).
Σε ό,τι αφορά τα λάθη η Ολομέλεια εκτίμησε ότι τα σοβαρότερα – και μάλιστα δεξιού χαρακτήρα – λάθη ήταν οι συμφωνίες του Λιβάνου και της Γκαζέρτας. Ιδιαίτερα για το Λίβανο τονίστηκε ότι “δεν ανταποκρίνονταν στο συσχετισμό δυνάμεων και δεν κατοχύρωνε όσο έπρεπε την πραγματοποίηση της εθνικής ενότητας και την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη από την επιβουλή της αντίδρασης”. Για τα Δεκεβριανά η ολομέλεια εκτίμησε ότι έγιναν λάθη στρατιωτικά και πολιτικά αριστερού χαρακτήρα “που οφείλονται στην όχι σωστή εκτίμηση των διαθέσεων και του ρόλου της αγγλικής κυβέρνησης του κ. Τσόρτσιλ, στην υποτίμηση των δυνάμεων της αντίδρασης, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, στην υπερεκτίμηση των δικών μας δυνατοτήτων και κυρίως στην έλλειψη, όσο χρειαζόταν, πολιτικής ευλυγισίας” (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, στο ίδιο, σελ. 256). Τέλος, η Συμφωνία της Βάρκιζας χαρακτηρίστηκε “συμφωνία ανάγκης.. ένα μίνιμουμ ελευθεριών για τη δράση” (στο ίδιο, σελ. 425).
Η δράση στις νέες συνθήκες
Σχετικά με τη νέα κατάσταση, που είχε διαμορφωθεί, η Ολομέλεια εξέτασε την εσωτερική κατάσταση της χώρας και τα λαϊκά προβλήματα που υπήρχαν, επισήμανε τον κίνδυνο αναβίωσης του εθνικισμού και του σοβινισμού και υπογράμμισε ότι “η παλινόρθωση της μοναρχίας αποτελεί τον πιο σοβαρό κίνδυνο διαιώνισης και όξυνσης του εσωτερικού διχασμού σε βάρος της ησυχίας, της ανοικοδόμησης του τόπου, της προόδου του πολιτισμού και της ευημερίας του ελληνικού λαού, σε βάρος των φιλικών σχέσεων της Ελλάδας με τις δημοκρατικές χώρες”. Ακόμη καθορίστηκε ότι “βασικός πολιτικός σκοπός του ΚΚΕ είναι η πάλη για το ξερίζωμα του φασισμού, για την εξασφάλιση της δημοκρατικής εξέλιξης, για τη δημοκρατική αναγέννηση, για τη λαϊκή δημοκρατία” (στο ίδιο, σελ. 258). Για το ΕΑΜ τονίστηκε ότι πρέπει να προσεχτεί σαν κόρη οφθαλμού και να γίνει το παν, ώστε “να μην σπάσει”, αλλά να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες με τη μετατροπή του σε πολιτικό συνασπισμό.
Στο θέμα της οργανωτικής ανασυγκρότησης του Κόμματος η Ολομέλεια τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη τήρησης των αρχών λειτουργίας του, τη συλλογικότητα, την κομματική δράση στις μάζες και την επαφή μ’ αυτές, τη ζωντανή λειτουργία των κομματικών οργανώσεων κ.ο.κ. Σε ό,τι αφορά το 7ο Συνέδριο αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί μέσα στο 1945. Τέλος, η Ολομέλεια εξέλεξε ΠΓ της ΚΕ αποτελούμενο από τους: Γ. Σιάντο, Γ. Ιωαννίδη, Γ. Ζεύγο, Μ. Παρτσαλίδη, Λ. Στρίγκο, Στ. Αναστασιάδη, Ν. Πλουμπίδη, Χρ. Χατζηβασιλείου, Β. Μπαρτζιώτα και αναπληρωματικό μέλος τον Π. Ρούσο.
Οι λαϊκές δυνάμεις ανασυντάσσονται
Η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ
Μετά την 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, την αποτυχία της προσπάθειας διάλυσης του ΕΑΜ και την ανασυγκρότηση του τελευταίου, με τη μετατροπή του σε πολιτικό συνασπισμό κομμάτων, όπου προστέθηκαν και νέες δυνάμεις, το μαζικό – λαϊκό κίνημα μπήκε σε μια νέα φάση ανασύνταξης και ανάπτυξης των δυνάμεών του. Σταθμός σ’ αυτή την πορεία αναμφισβήτητα υπήρξε ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς του ’45. Η κεντρική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο και υπήρξε για την ντόπια και ξένη αντίδραση μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά με δεκάδες προσυγκεντρώσεις, τραγουδώντας τα τραγούδια της αντίστασης και του αγώνα, κατευθύνθηκε προς το κεντρικό σημείο των εκδηλώσεων δίνοντας ένα ηχηρό ράπισμα στους αντιπάλους του και αποδεικνύοντας ότι ήταν και πάλι στο προσκήνιο των εξελίξεων. Στο χώρο του σταδίου η κυριαρχία των ΕΑΜιτών και των κομμουνιστών ήταν απόλυτη. Για ώρες ολόκληρες η πρωτεύουσα δονούνταν από τα συνθήματα “Κάπα – Κάπα – Εψιλον”, “ΕΑΜ”, “ΕΡΓΑΣ”, καθώς κι εκείνα των άμεσων διεκδικήσεων για μια ανθρώπινη, ελεύθερη, δημοκρατική ζωή. Και το αποκορύφωμα έφτασε, όταν στις κερκίδες του σταδίου οι ομάδες των εργατών σχημάτιζαν με τα σώματά τους, σε γιγαντιαίες διαστάσεις τα τρία γράμματα της ελπίδας: Κ Κ Ε.
Νέα ώθηση προς τα μπρος
Στα τέλη Μάη του ’45 επέστρεψε στην Αθήνα, από το στρατόπεδο του Νταχάου, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης. Η επιστροφή του σκόρπισε κύμα ενθουσιασμού στις λαϊκές μάζες. Ο λαός αναγνώριζε στο πρόσωπό του τον ηγέτη και αγωνιστή κατά του φασισμού και δεν είχε ξεχάσει το περίφημο γράμμα του, όταν κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.
Η επιστροφή του Ζαχαριάδη συνοδεύτηκε με μια νέα ώθηση στη δουλιά του Κόμματος και του ΕΑΜικού κινήματος. Στις 17 Ιούνη του ’45 το ΠΓ έδωσε στη δημοσιότητα το Σχέδιο Προγράμματος της Λαϊκής Δημοκρατίας, το οποίο συζητήθηκε και εγκρίθηκε στη συνέχεια από τα κόμματα και τα όργανα του ΕΑΜ. Ετσι το κίνημα αποκτούσε συγκεκριμένους προγραμματικούς στόχους. Το σχέδιο αυτό μεταξύ άλλων υπογράμμιζε ότι “η Λαϊκή Δημοκρατία είναι η εξουσία που εκφράζει τη στενή μαχητική συμμαχία των εργατών, αγροτών, επαγγελματιών, βιοτεχνών, διανόησης… Είναι ένας καινούριος τύπος δημοκρατίας, όπου η εξουσία είναι στα χέρια του λαού, όπου σταματά η πολιτική καταπίεση από μέρους των εκμεταλλευτών”. (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, τόμος ΣΤ` σελ. 24). Το Πρόγραμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας συζητήθηκε και εγκρίθηκε και στην 12η Ολομέλεια της ΚΕ του Κόμματος που συγκλήθηκε στο διάστημα 25 – 27/6/1945. Εκεί συζητήθηκε επίσης η σχέση Λαϊκής Δημοκρατίας και σοσιαλισμού.
Η 12η Ολομέλεια
Πέραν του Προγράμματος της Λαϊκής Δημοκρατίας, η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ ασχολήθηκε, επίσης, με την τρέχουσα κατάσταση και τα καθήκοντα του Κόμματος όπου εισήγηση έκανε ο Ν. Ζαχαριάδης, καθώς και με τα ζητήματα σύγκλησης του 7ου Συνεδρίου (προετοιμασία – ημερήσια διάταξη κλπ.) όπου εισηγητής ήταν ο Γ. Ιωαννίδης.
Χαρακτηριστικό της εισήγησης του Ζαχαριάδη στην Ολομέλεια, αλλά και των αποφάσεων που αυτή πήρε, είναι το γεγονός ότι επιδιώχτηκε να προσανατολιστεί το Κόμμα στα προβλήματα, που είχε μπροστά του, αποφεύγοντας οποιαδήποτε τάση εσωστρέφειας που θα μπορούσε να του στοιχίσει. Ετσι ουσιαστικά έκλεισε οποιαδήποτε συζήτηση για αναζήτηση λαθών του παρελθόντος και επίρριψης ευθυνών για τη διάπραξή τους. Επρόκειτο σαφώς για μια πολιτική επιλογή, που ξεκινούσε από την εκτίμηση πως πιο σπουδαίο για το κίνημα δεν είναι τι έγινε στο παρελθόν, αλλά τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. “Τι έφταιξε όμως και τα πράγματα πήγαν ζαβά;”, αναρωτιόταν ο Ζαχαριάδης παρουσιάζοντας την εισήγησή του στην Ολομέλεια. Και απαντούσε: “Αδικα πασχίζουν, όσοι ψάχνουν να βρουν την αιτία σε μικρολάθη και στραβοτιμονιές στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Τέτοια λάθη είναι αναπόφευκτα σε μια τόσο μεγάλη πλατιά και πρωτότυπη προσπάθεια. Ομως αυτά δεν επηρέασαν την απόλυτα σωστή βασική γραμμή του… Ούτε ο Λίβανος φταίει. Γιατί και αν έλειπε, είτε και αν ήταν χειρότερος, η χάρτινη συμφωνία του δε θα μπορούσε ν’ αλλάξει τίποτε το ουσιαστικό στο δοσμένο συσχετισμό δυνάμεων μέσα στη χώρα” (“ΚΚΕ: Δέκα χρόνια αγώνες, 1935 – 1945″, σελ. 272).
Τι είχε φταίξει επομένως; Η Ολομέλεια υπογράμμισε ότι η κύρια αιτία για την κακοδαιμονία του τόπου ήταν η αγγλική επέμβαση και κατοχή. “Αυτού βρίσκεται η βασική αιτία για την εξέλιξη που πήραν τα πράγματα στην Ελλάδα μετά το διώξιμο των Γερμανών – σημείωσε στην εισήγησή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η Αγγλία δεν τίμησε το λαό μας, που τόσο αίμα έχυσε γι’ αυτήν. Δεν τίμησε τον ηρωικό ματοβαμμένο αγώνα, την περηφάνια και την αξιοπρέπειά του και βοήθησε μονάχα τους εσωτερικούς εχθρούς του” (στο ίδιο, σελ. 275). Στην Πολιτική Απόφαση της Ολομέλειας, με αφορμή τα Δεκεμβριανά, υπογραμμιζόταν επίσης: “Η αντίδραση εσωτερικά δε νίκησε, γιατί δεν έχει το λαό μαζί της… Την ήττα και την υποχώρησή μας την επέβαλαν όχι εσωτερικοί λόγοι… Μας την επέβαλε η ένοπλη παρέμβαση που έκαναν εξωελληνικοί παράγοντες” (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, τόμος ΣΤ`, σελ. 38)
Ωστόσο, η Ολομέλεια αποδέχτηκε τη “θεωρία” του Ν. Ζαχαριάδη για τους δύο πόλους. Σύμφωνα μ’ αυτή τη “θεωρία”, που αναιρέθηκε αργότερα από το 7ο Συνέδριο, σωστή εξωτερική πολιτική θα ήταν εκείνη που θα κινιόταν ανάμεσα σε δύο πόλους: τον ευρωπαϊκό – βαλκανικό, με κέντρο τη Σοβιετική Ενωση, και το μεσογειακό, με κέντρο την Αγγλία, και θα επιδίωκε να αντισταθμίζει τις πιέσεις στη χώρα μας, πότε από τον έναν και πότε από τον άλλον. Με τη διατύπωση αυτή ταυτιζόταν ή τουλάχιστον εξισωνόταν η Σοβιετική Ενωση με την ιμπεριαλιστική Αγγλία, που έφερε τόσα δεινά στην Ελλάδα. Είναι ενδεικτικό, επίσης, ότι στην Πολιτική Απόφαση της 12ης Ολομέλειας, η Αγγλία χαρακτηρίζεται ακόμα “μεγάλος φίλος μας”, δίπλα στη Σοβιετική Ενωση.
Με άλλες αποφάσεις της η 12η Ολομέλεια της ΚΕ, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε την ανάγκη για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, κάλεσε το λαό να αντιπαλέψει την αντίδραση, τον εθνικισμό και το σοβινισμό, στιγμάτισε το μοναρχοφασιστικό τρομοκρατικό όργιο και για την αντιμετώπισή του σημείωσε ότι επιβάλλεται άμεσα η οργάνωση της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, στο ίδιο, σελ. 34). Ακόμη η Ολομέλεια εκτίμησε ότι το κίνημα βρισκόταν σε άνοδο και με την πάλη του για κάθε ζήτημα, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, θα εξασφάλιζε ενότητα, τάξη, ησυχία, ειρήνη, δουλιά, αναδιοργάνωση της χώρας, πολιτισμό. Τέλος, η Ολομέλεια εξέλεξε 6μελές ΠΓ αποτελούμενο από τους Ν. Ζαχαριάδη, Γ. Σιάντο, Γ. Ιωαννίδη, Μ. Παρτσαλίδη, Β. Μπαρτζιώτα και Χρ. Χατζηβασιλείου.
Το κίνημα σε φάση αντεπίθεσης
Το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ
Την πορεία ανόδου του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος μετά τη Βάρκιζα, αλλά κυρίως το πέρασμα σε μια νέα φάση, αυτή της αντεπίθεσης, σφράγισε με τις αποφάσεις του το 7ο Συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 1-6 Οκτώβρη 1945, στην αίθουσα του κινηματογράφου ΤΙΤΑΝΙΑ, επί της οδού Πανεπιστημίου. Το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ υπήρξε αναμφίβολα ένα από τα σπουδαιότερα συνέδρια στην ιστορία του Κόμματος. Απείχε από το προηγούμενο δέκα ολόκληρα χρόνια (το 6ο Συνέδριο είχε γίνει το Δεκέμβρη του 1935) κι ασχολήθηκε με μια περίοδο της κομματικής δράσης, που ήταν ταυτόχρονα η ηρωικότερη περίοδος της ελληνικής ιστορίας μετά την επανάσταση του 1821. Μια περίοδο αφύπνισης των λαϊκών δυνάμεων, που, ως προς την έκταση και τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά της, δεν είχε ιστορικό προηγούμενο.
Το έργο του Συνεδρίου δεν ήταν απλό. Και τούτο, διότι δεν είχε μόνο το παρελθόν να εξετάσει, ως θέμα του, αλλά και να χαράξει την πορεία του Κόμματος για το μέλλον. Να απαντήσει στα προβλήματα, που είχαν δημιουργηθεί, να εξοπλίσει πολιτικά και ιδεολογικά το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα, απαντώντας στην καρδιά του ελληνικού ζητήματος: Στο τι, δηλαδή, προοπτικές και τι δυνατότητες είχε η χώρα και πώς μπορούσε με επάρκεια να ανταποκριθεί σ’ αυτές. (Για τις αποφάσεις του Συνεδρίου βλέπε: Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ, τόμος ΣΤ`, σελ. 72-128 και 396-430).
Θεματολογία και αποφάσεις του Συνεδρίου
Η ημερήσια διάταξη του Συνεδρίου περιλάμβανε τα εξής θέματα:
- Λογοδοσία της ΚΕ. Εισηγητής ο Γ. Σιάντος.
- Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και τα προβλήματα της λαϊκής δημοκρατίας. Εισηγητής ο Ν. Ζαχαριάδης.
- Το αγροτικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Εισηγητής ο Λ. Στρίγκος.
- Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Εισηγητής ο Μ. Παρτσαλίδης.
- Το Καταστατικό του ΚΚΕ. Εισηγητής ο Γ. Ιωαννίδης.
- Εκλογής ΚΕ και εκλογή Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου του ΚΚΕ.
Το Συνέδριο χαιρέτισαν από τα σύμμαχα κόμματα στο ΕΑΜ, ο Αλκιβιάδης Λούλης εκ μέρους του Δημοκρατικού Ριζοσπαστικού Κόμματος, ο Στέλιος Κρητικάς εκ μέρους της Δημοκρατικής Ενωσης, ο Κ. Γαβριηλίδης εκ μέρους του ΑΚΕ, ο Γ. Πασσαλίδης από το Σοσιαλιστικό Κόμμα και ο Ν. Γρηγοριάδης από τους Αριστερούς Φιλελεύθερους. Επίσης το Συνέδριο χαιρέτισαν με μηνύματά τους ο Χ. Πόλιτ Γραμματέας του ΚΚ Αγγλίας, ο Παλμίρο Τολιάτι Γραμματέας του Ιταλικού ΚΚ, ο Γκότβαλντ Πρόεδρος του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας και το Γαλλικό ΚΚ. Το Συνέδριο ψήφισε τα παρακάτω ντοκουμέντα: Πολιτική Απόφαση. Διακήρυξη προς τον Ελληνικό Λαό. Απόφαση για το αγροτικό ζήτημα. Απόφαση για το Καταστατικό του Κόμματος. Απόφαση για το Πρόγραμμα. Στη θέση του ΓΓ του Κόμματος εκλέχτηκε παμψηφεί και απευθείας από το σώμα των συνέδρων ο Ν. Ζαχαριάδης.
Το μέλλον της Ελλάδας
Το κύριο ζήτημα, που απασχόλησε το Συνέδριο, ήταν η διέξοδος στο ελληνικό ζήτημα, το οποίο είχε δραματικά περιπλέξει η ανοιχτή ένοπλη αγγλική επέμβαση, με αποτέλεσμα στην εξουσία να βρίσκονται οι αντιδραστικές δυνάμεις της χώρας, στηριγμένες αποκλειστικά στις βρετανικές λόγχες, ενώ η λαϊκή πλειοψηφία συσπειρωμένη γύρω από το ΕΑΜ επιθυμούσε και απαιτούσε τη λαϊκοδημοκρατική αναγέννηση της χώρας. Το Συνέδριο εκτίμησε ότι δύο ήταν οι δρόμοι για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξέλιξη της χώρας. Από τη μια ο δρόμος που έδειχνε το μέτωπο της πλουτοκρατίας, της χρηματιστικής ολιγαρχίας, του δοσιλογισμού και της μοναρχοφασιστικής αντίδρασης. Το μέτωπο αυτό, που πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε μαύρο μέτωπο, στηριζόταν στη δύναμη του αγγλικού ιμπεριαλισμού, είχε ταυτότητα συμφερόντων μαζί του, δεν είχε λαϊκό έρεισμα, ήθελε να κρατήσει αναλλοίωτο το εκμεταλλευτικό καθεστώς στη χώρα και την εξάρτηση από τον ιμπεριαλισμό και στις συγκεκριμένες συνθήκες για να μπορέσει να επιβληθεί, δεν ήταν σε θέση να εξασφαλίσει ούτε τις στοιχειώδεις αστικοδημοκρατικές ελευθερίες. Από την άλλη πλευρά ήταν το μέτωπο της λαϊκής δημοκρατίας, που συσπειρωνόταν γύρω από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, αποτελούσε το πλειοψηφικό λαϊκό ρεύμα στη χώρα, αγωνιζόταν για την εθνική ανεξαρτησία, την ανεξάρτητη κοινωνικοοικονομική και πολιτική ανάπτυξη της χώρας, για την κατοχύρωση και τη διεύρυνση των λαϊκών δημοκρατικών ελευθεριών, για ένα νέο τύπο δημοκρατίας με επικεφαλής την εργατική τάξη και τους συμμάχους της κι όλα αυτά ενταγμένα στην προοπτική του σοσιαλισμού.
Η μεγάλη προσφορά του 7ου Συνεδρίου βρίσκεται στο γεγονός ότι κατάφερε να αποδείξει, με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο, πως ήταν δυνατή η ανεξάρτητη, λαϊκοδημοκρατική αναγέννηση της Ελλάδας. Πέραν του εσωτερικού και διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, σημείο – κλειδί που έπρεπε να διευκρινιστεί ήταν το αν και ποιες δυνατότητες είχε η χώρα να αναπτύξει βαριά βιομηχανία. Το Συνέδριο απάντησε καταφατικά στο θέμα αυτό. Αξιοποιώντας στο έπακρο τα επιστημονικά πορίσματα διακεκριμένων προοδευτικών αλλά και αστών επιστημόνων, τίναξε στον αέρα τη θεωρία της “ψωροκώσταινας” και επέφερε συντριπτικό χτύπημα στη θεωρία της “μεγάλης ιδέας” και των σοβινιστικών βλέψεων, που προέβαλε η άρχουσα τάξη, με το επιχείρημα πως η χώρα, για να ξεφύγει από τη φτώχεια και την υπανάπτυξη, έπρεπε να κατακτήσει νέα εδάφη και να μεγαλώσει την εσωτερική της αγορά.
Στο θέμα του Απολογισμού Δράσης της ΚΕ το Συνέδριο δεν εμβάθυνε πάνω στα λάθη και τις αδυναμίες της κομματικής ηγεσίας όσον αφορά την Εθνική Αντίσταση και το Δεκέμβρη του ’44. Οπως προκύπτει από τα ιστορικά στοιχεία αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι με την επιστροφή του από το Νταχάου ο Ν. Ζαχαριάδης – δεν εξετάζουμε ούτε το αν έπραξε ή όχι σωστά, ούτε το αν μπορούσε ή όχι να πράξει διαφορετικά – ενώ δεν είχε προσωπική ανάμειξη στα λάθη και τις αδυναμίες (επομένως δεν είχε προσωπικό όφελος από τη σιωπή γύρω από το θέμα), επιχείρησε να στρέψει την προσοχή του Κόμματος στην προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος, αποφεύγοντας οποιασδήποτε μορφής συζήτηση που θα έσπρωχνε το Κόμμα στην εσωστρέφεια.
Τέλος το 7ο Συνέδριο πήρε σημαντικές αποφάσεις και καθόρισε καθήκοντα για όλους τους τομείς της κομματικής και μαζικής δουλιάς. Ως βασικό πολιτικό κρίκο της δράσης του Κόμματος προσδιόρισε τους μαζικούς αγώνες για τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Σχετικά με τη μοναρχοφασιστική τρομοκρατία, το Συνέδριο υπογράμμισε για την αντιμετώπισή της την ανάγκη της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας και τόνισε το αναφαίρετο δικαίωμα του λαού να αμυνθεί, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό το σκοπό τα ίδια μέσα, που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοί του.
Για τη διεθνή κατάσταση στα χρόνια 1946 – ’47
Σαρωτικές νίκες του ΕΡΓΑΣ
Ενδεικτικό της πορείας ανασυγκρότησης και ανόδου του μαζικού λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ στη μεταβαρκιζιανή περίοδο είναι η κατάσταση μέσα στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα. Παρά την κρατική παρέμβαση, αλλά και την επέμβαση των Αγγλων με την περιβόητη επιτροπή του Ουόλτερ Σιτρίν, που είχε φτάσει στη χώρα μας, για να βοηθήσει δήθεν στην ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Παρά το γεγονός, ότι η κυβέρνηση Πλαστήρα στις 10 Γενάρη του ’45 επανέφερε στη ΓΣΣΕ, τους δοσίλογους και εργατοκάπηλους, σαν τον Χατζηδημητρίου και το Μακρή – χαρίζοντάς τους μάλιστα τη διοίκηση του ανώτατου συνδικαλιστικού φορέα των εργατών – παρά την τρομοκρατία, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, δηλαδή ο Εργατικός Αντιφασιστικός Σύνδεσμος (ΕΡΓΑΣ) που έχει δημιουργηθεί το Μάρτη του ’45 και αποτελούσε τη συνέχεια του Εργατικού ΕΑΜ στη νέα περίοδο, πετυχαίνει μεγάλες νίκες. Ενδεικτικά είναι τα παρακάτω στοιχεία:
- Στην Αθήνα σε 168 συνδικάτα, όπου ψήφισαν 46.668 εργαζόμενοι ο ΕΡΓΑΣ συγκέντρωσε 33.500 ψήφους και οι υπόλοιπες παρατάξεις 13.168.
- Στον Πειραιά σε 80 συνδικάτα όπου ψήφισαν 20.300 εργαζόμενοι ο ΕΡΓΑΣ πήρε 16.539 ψήφους και οι άλλες παρατάξεις 2.860. Ακόμη, ο ΕΡΓΑΣ κέρδισε τις εκλογές σε όλα τα συνδικάτα του Αγρινίου και του Ηρακλείου Κρήτης, καθώς και σε 10 από τα 12 συνδικάτα της Λιβαδειάς όπου έγιναν εκλογές. Επίσης, σε αρχαιρεσίες που έγιναν στην Καλαμάτα, το Σεπτέμβρη του ’45, σε 31 συνδικάτα, στους 1.747 που ψήφισαν ο ΕΡΓΑΣ πήρε 1.556.
Πηγή: Ειδικό αφιέρωμα Ριζοσπάστη
Πίσω στα περιεχόμενα
http://erodotos.wordpress.com/istoria-dse/

Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 15: Η αστική τρομοκρατία μετά την Βάρκιζα (Β)


Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 15: Η αστική τρομοκρατία μετά την Βάρκιζα (Β)

Το όργιο της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας
Οπως καταγράφεται στο υπόμνημα του ΔΣΕ προς τον ΟΗΕ
Χαράλαμπος Χατζηγεωργιάδης. Πιάστηκε και βασανίστηκε από τον ΕΔΕΣ στην Κέρκυρα, το Γενάρη του 1945. Από τα βασανιστήρια, τα πόδια του έπαθαν γάγγραινα και του τα έκοψαν
Meros17_Photo1_small.jpg
Αναμφισβήτητα, στις συνθήκες που επικρατούσαν μετά τη Βάρκιζα – και μέχρι το 1947, που ο Εμφύλιος γενικεύεται – δεν ήταν δυνατό να καταγραφούν πλήρη στοιχεία για τη μοναρχοφασιστική τρομοκρατία και τον μονόπλευρο, αντιΕΑΜικό – αντικομμουνιστικό εμφύλιο πόλεμο, που διεξήγαγαν η ντόπια αντίδραση και οι Εγγλέζοι. Μια σημαντική πηγή καταγραφής της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας αποτελεί αναμφίβολα και το υπόμνημα του ΔΣΕ προς την Εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ, με ημερομηνία 14/3/1947 (Το υπόμνημα έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις ΓΛΑΡΟΣ, 1987, με τίτλο “Ετσι άρχισε ο Εμφύλιος”). Το υπόμνημα καταγράφει στοιχεία για την τρομοκρατία σε 16 νομούς της Ελλάδας και για το χρονικό διάστημα από το 1945 (μετά τη Βάρκιζα) έως και τα τέλη 1946. Τα στοιχεία που περιέχει – είναι περισσότερο ενδεικτικά, γιατί σε κείνες τις συνθήκες δε θα μπορούσαν να είναι πλήρη – είναι από κάθε άποψη ανατριχιαστικά και αποκαλυπτικά για το ποιοι οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο. Ας τα δούμε συγκεκριμένα:
Περιοχή Αρχηγείου Γράμμου του ΔΣΕ
Στο υπόμνημα, αναφέρονται περιοχές που σήμερα ανήκουν στους Νομούς Καστοριάς και Φλώρινας και όπου τότε ασκήθηκε η μοναρχοφασιστική τρομοκρατία.
Στο Νομό Καστοριάς, που τότε είχε 46.000 κατοίκους, το υπόμνημα καταγράφει:
Δολοφονίες: 43
Βασανισμοί: 1.275
Φυλακίσεις: 853
Εξορίες: 103
Εκπατρισμοί: 439
Βιασμοί: 41
Λεηλασίες: Στην πόλη της Καστοριάς και σε 78 χωριά, τα οποία αναφέρονται ονομαστικά.
Επίσης, στο νομό, με βάση το υπόμνημα, δρούσαν μοναρχοφασιστικές συμμορίες, που συνολικά αριθμούσαν 536 άτομα. Καταγράφονται ακόμη 20 περιπτώσεις αρχηγών τέτοιων συμμοριών, από τους οποίους 9 ήταν συνεργάτες των κατακτητών στα χρόνια της Κατοχής και 1 ήταν αξιωματικός του ΕΔΕΣ. Οι 15 απ’ αυτούς συνέχισαν να δρουν και μετά την κήρυξη του εμφυλίου πολέμου.
Για το Νομό Φλώρινας καταγράφονται:
Δολοφονίες: 22
Βασανισμοί: Αγνωστος αριθμός (στο υπόμνημα αναφέρονται 20 πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις).
Φυλακίσεις: 2.441
Εξορίες: Περίπου 200
Εκπατρισμοί: Αγνωστος αριθμός
Βιασμοί: 19
Λεηλασίες: Στην πόλη της Φλώρινας και σε 43 χωριά, που αναφέρονται ονομαστικά.
Επίσης, καταγράφονται συμμορίες από 925 συνολικά άτομα και 14 περιπτώσεις αρχηγών συμμοριών, οι οποίοι ήταν στο σύνολό τους συνεργάτες των κατακτητών στα χρόνια της Κατοχής. Απ’ αυτούς 6 συνέχισαν τη δράση τους και μετά την έναρξη του Εμφυλίου, ενώ 2 ήταν στελέχη ακροδεξιών κομμάτων και ο 1 ήταν ο νομάρχης της Φλώρινας.
Με τέτοια σημειώματα, τα κρατικά όργανα εφοδίαζαν τους τρομοκράτες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας
Meros17_Photo2_small.jpg
Περιοχές Αρχηγείων Βεντζίων Κοζάνης, Βο`ϊου, Βερμίου και Χασίων του ΔΣΕ
Οι περιοχές που αναγράφονται σ’ αυτό το κεφάλαιο του υπομνήματος βρίσκονται σήμερα στους Νομούς Κοζάνης, Γρεβενών, Ημαθίας και Πέλλης.
Τα στοιχεία τρομοκρατίας που καταγράφει το υπόμνημα σ’ αυτές τις περιοχές έχουν ως εξής:
Δολοφονίες: 58
Βασανισμοί: 2.056
Φυλακίσεις: 591
Εξορίες: 124
Εκπατρισμοί: Αγνωστος αριθμός
Βιασμοί: 4
Λεηλασίες: Στις πόλεις Γρεβενά και Νάουσα και σε 139 χωριά, που αναφέρονται ονομαστικά.
Το υπόμνημα δε δίνει συγκεκριμένα στοιχεία για τις μοναρχοφασιστικές συμμορίες.
Περιοχές Αρχηγείων Πιερίων Ολύμπου, Νοτίου Ολύμπου, Κισσάβου, Μαυροβουνίου του ΔΣΕ
Οι περιοχές που καταγράφει το υπόμνημα ανήκουν σήμερα στους Νομούς Λαρίσης και Πιερίας.
Τα στοιχεία για την τρομοκρατία που καταγράφει το υπόμνημα σ’ αυτές τις περιοχές έχουν ως εξής:
Δολοφονίες: 355
Βασανισμοί: 1.941
Φυλακίσεις: 1.184
Εξορίες: 441
Εκπατρισμοί: Αγνωστος αριθμός
Βιασμοί: 80
Λεηλασίες: Στις πόλεις Αγιά, Ελασσόνα, Κατερίνη, Λάρισα, Τύρναβο και σε 112 χωριά, που αναφέρονται ονομαστικά.
Επίσης, το υπόμνημα αναφέρεται σε δράση μοναρχοφασιστικών συμμοριών, με συνολική δύναμη 1.360 ατόμων.
Περιοχή Αρχηγείου Ιωαννίνων του ΔΣΕ
Οι περιοχές που καταγράφονται στο υπόμνημα ανήκουν σήμερα στους Νομούς Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας.
Τα στοιχεία για την τρομοκρατία είναι τα εξής:
Δολοφονίες: 196
Βασανισμοί: 3.482
Φυλακίσεις: 4.107
Εξορίες: 305
Εκπατρισμοί: Αγνωστος αριθμός
Βιασμοί: 40
Λεηλασίες: Στις πόλεις Γιάννενα, Κόνιτσα, Παραμυθιά, Φιλιάτες και σε 146 χωριά, τα οποία αναφέρονται ονομαστικά.
Στο υπόμνημα δεν αναγράφονται συγκεκριμένα στοιχεία για δράση μοναρχοφασιστικών συμμοριών.
Περιοχές Αρχηγείων Τζουμέρκων και Κόζιακα
Οι περιοχές που καταγράφονται στο υπόμνημα ανήκουν σήμερα στους Νομούς Τρικάλων, Καρδίτσας και Αρτας.
Τα στοιχεία για την τρομοκρατία είναι τα εξής:
Δολοφονίες: 28
Βασανισμοί: 657
Φυλακίσεις: 371
Εξορίες: 53
Εκπατρισμοί: 35
Βιασμοί: 27
Λεηλασίες: Καταγράφονται επιδρομές σε 61 χωριά, τα οποία αναφέρονται ονομαστικά. Δεν καταγράφονται συγκεκριμένα στοιχεία για μοναρχοφασιστικές συμμορίες.
Περιοχή Αρχηγείου Ρούμελης του ΔΣΕ
Οι περιοχές που καταγράφονται στο υπόμνημα ανήκουν σήμερα στους Νομούς Φθιώτιδας, Φωκίδας και Ευβοίας.
Τα στοιχεία της τρομοκρατίας έχουν ως εξής:
Δολοφονίες: Περίπου 350
Βασανισμοί: Περίπου 398
Φυλακίσεις: Περίπου 850
Εξορίες: Περίπου 1.200
Εκπατρισμοί: Δεν καταγράφονται συγκεκριμένα.
Βιασμοί: Δεν καταγράφονται συγκεκριμένα.
Λεηλασίες: Στις πόλεις Αμφισσα, Λαμία, Λιβαδειά και σε 45 χωριά, που αναφέρονται ονομαστικά.
Δεν αναφέρονται συγκεκριμένα στοιχεία για μοναρχοφασιστικές συμμορίες.
Ο συνολικός απολογισμός
Τα συνολικά στοιχεία της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας που αναγράφονται στο υπόμνημα του ΔΣΕ προς την Επιτροπή του ΟΗΕ έχουν ως εξής:
Μοναρχοφασιστικές συμμορίες
Περιοχή Αρχηγείου Πηλίου: 4 συμμορίες
Περιοχή Αρχηγείου Ολύμπου – Κισσάβου: 9 συμμορίες
Περιοχή Αρχηγείου Χασίων – Κόζιακα: 8 συμμορίες
Περιοχή Αρχηγείου Αγράφων: 11 συμμορίες
Τρομοκρατικό όργιο
- Επιδρομές – λεηλασίες: Σε 16 πόλεις και 624 χωριά
- Δολοφονίες: 1.059
- Απόπειρες δολοφονίας: 69
- Βασανισμοί: 9.809
- Φυλακίσεις: 10.397
- Εξορίες: 2.426
- Εκπατρισμοί: 474
- Βιασμοί: 211
Να σημειώσουμε, τέλος, ότι στο υπόμνημα δεν καταγράφεται – ήταν άλλωστε αδύνατο κάτι τέτοιο – το μέγεθος των υλικών καταστροφών.
Σημείωση: Τα στατιστικά στοιχεία που αναγράφονται εδώ κατά το Αρχηγείο του ΔΣΕ, καθώς και τα συνολικά στατιστικά στοιχεία του υπομνήματος του ΔΣΕ είναι παρμένα από το Βιβλίο “Ετσι άρχισε ο Εμφύλιος”, σελ. 385 – 395.
Ομολογίες των αντιπάλων
Τον μονόπλευρο εμφύλιο πόλεμο κρατικών και παρακρατικών οργανώσεων, κατά του ΕΑΜικού κινήματος και του ΚΚΕ, αναγκάστηκαν να παραδεχτούν στα γραπτά τους και αδιάλλακτοι αντικομμουνιστές, που θέλησαν να ιστορίσουν την εποχή εκείνη. Οι παραδοχές αυτές έχουν ιδιαίτερη αξία, όχι μόνο γιατί προέρχονται από τον αντίπαλο, αλλά κυρίως γιατί πρόκειται για ομολογίες που δημοσιοποιήθηκαν στη μετεμφυλιακή περίοδο, σε συνθήκες δηλαδή που το αντικομμουνιστικό μένος και ψεύδος κυριαρχούσε. Πρέπει βέβαια να ληφθεί υπόψη, ότι αυτές οι παραδοχές – αν και έχουν τη δική τους ξεχωριστή αξία – δεν περιέχουν ολόκληρη την αλήθεια και – πράγμα φυσικό για τη μετεμφυλιακή περίοδο – προσδίδουν στην αντικομμουνιστική – αντιΕΑΜική τρομοκρατία το χαρακτήρα της εθνικής προσφοράς. Ας παρακολουθήσουμε όμως ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτών των ομολογιών.
Οι ομολογίες ενός στρατηγού
Δ. Ζαφειρόπουλος, υποστράτηγος (από το βιβλίο του “Αντισυμμοριακός Αγών 1945 – 1949″, Αθήνα 1956, σελ. 153 – 155):
“Αι κυριώτεροι ένοπλοι ομάδες εθνικοφρόνων οργανώθηκαν:
α) Εις την Πελοπόννησον
Εις Λακωνίαν: Μαγγανάς. Εις Καλάμας: Κατσαρέας και μετά τον θάνατόν του Γερακάρης και Καμαρινέας.
β) Εις την Στερεάν Ελλάδα και Θεσσαλίαν
Εις την Α. Θεσσαλίαν: Σούρλας. Εις την Δ. Θεσσαλίαν: Καλαμπαλίκης, Βελέντζας, Ταμπούρος, Τσαντούλας. Εις περιοχάς Καλαμπάκας, Τρικάλων, Κόζιακα: Κουκουμτζής, Μαϊμάνης, Μπίζης. Εις περιοχήν Φθιώτιδος: (Λαμία) Βουρλάκης.
γ) Εις την Ηπειρον
Εις Λάκα Σούλι: Καλιοδημήτρης. Εις Θεσπρωτίαν: Μπαλούμπας, Κάτσιος, Πανταλέων.
δ) Εις την Μακεδονίαν: Εις την περιοχήν Δράμας: Αντών Τσαούσης (Φωστηρίδης). Εις την περιοχήν Χρυσουπόλεως – Καβάλλας: Κάπας και Βαγγέλης.
Αι παρακρατικαί αύται οργανώσεις ήταν πρόσκαιροι στρατιωτικαί μονάδες ασύντακτοι, χωρίς πειθαρχίαν και συνοχήν. Απέφευγον τον αγώνα κατά των συμμοριακών μονάδων (σ.σ. εννοεί τις ένοπλες ομάδες καταδιωκόμενων πρώην ΕΛΑΣιτών και προοδευτικών πολιτών) και κυρίως η δράσις των εστράφη κατά των οπαδών του ΕΑΜ. Ο απολογισμός του έργου των, κατά πλειονότητα, είναι αυθαιρεσίαι εις βάρος της τάξεως και αντιποίησις της εξουσίας των οργάνων της τάξεως.
Κατά τους συμμορίτας (σ.σ. εννοεί το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ) αι ομάδες αυταί μεγάλως συνέβαλον εις την ανάπτυξιν του συμμοριτισμού: “Με τη σαδιστικήν των συμπεριφοράν είναι οι κύριοι στρατολόγοι του σημερινού Δημοκρατικού Στρατού”.
Κατά την έκθεσιν της Κοινοβουλευτικής Αγγλικής Αποστολής Κωξ αι παρακρατικαί αύται οργανώσεις προσεπάθουν να παρεμποδίσουν την εξάπλωσιν του Κομμουνισμού. Εν τούτοις “είναι γεγονός ότι αύται ουδέποτε ήλθον εις μάχην με τους κομμουνιστάς, αλλ’ ασχολούνται με την τρομοκρατίαν των χωρικών και τον εκβιασμόν οιουδήποτε πλουσίου, ο οποίος θα είχε αρκετά να πληρώση”.
Αλλες ομολογίες
Τα τμήματα της Χωροφυλακής έναντι των μη νόμιμων τούτων ενόπλων οργανώσεων ετήρουν στάσιν ανοχής ή συνεργάζοντο, ως αποδεικνύεται εκ των εκθέσεων:
α. Του Συν/ρχου Πεζικού Παπαδόπουλου Ν. διά τας παρανόμους ενεργείας του Μαγγανά εις Καλάμας τον Ιανουάριον του 1946: “Πρέπει να αντικατασταθούν αι δυνάμεις της Χωροφυλακής, διότι τα μέλη των εθνικών οργανώσεων προβαίνουν εις εκνόμους ενεργείας ελαφράς μορφής εναντίον ΕΑΜικών, αφ’ ενός διά λόγους αντεκδικήσεως, αφ’ ετέρου λόγω ανεκτικότητας των κατωτέρων οργάνων της Χωροφυλακής και τούτο διότι ταύτα έχουν συνδεθή με μέλη εθνικών οργανώσεων”.
β. Του Αρχηγού Χωροφυλακής Συν/ρχου Μαλιράκη: “Η Χωροφυλακή, ενώ αμείλικτα και ακατάπαυστα εξετέλεσε το καθήκον της εναντίον των εγκληματιών της Αριστεράς, δεν εύρεν ακόμη την ψυχικήν διάθεσιν και δύναμιν να εκτελέση μετά του αυτού σθένους και της αυτής σταθερότητος το καθήκον της εναντίον των εγκληματιών της Δεξιάς”.
γ. Του Στρατηγού Στανώτα: “Δυστυχώς η Πελοπόννησος και δη η Λακωνία, είχε το ατύχημα να διατηρή μίαν σοβαροτάτην τοιαύτην παρακρατικήν οργάνωσιν, η οποία ενώ μέχρι σήμερον ουδέν απολύτως συνεισέφερεν εις τον αγώνα, τουναντίον παρενέβαλε πλείστα όσα εμπόδια και απέβη κυριολεκτικώς μάστιξ της Λακωνίας διά των λεηλασιών, βιαιοπραγιών, του αναίτιου φόνου γερόντων και γυναικών και του εύκολου πλουτισμού των αρχηγών της”".
Ο Δ. Ζαφειρόπουλος στο ίδιο βιβλίο του, σελ. 84, αναφέρει επίσης για τη στάση της Χωροφυλακής απέναντι στις μοναρχοφασιστικές συμμορίες: “Στάσις έναντι Παρακρατικών οργανώσεων: Τα κατώτερα στελέχη της Χωροφυλακής δεν ετήρησαν την αρμόζουσαν στάσιν έναντι των παρακρατικών τούτων οργανώσεων και διά της ανοχής των συνέτειναν εις την επιδείνωσιν της καταστάσεως και υπήρξαν υπαίτιοι φόνων αθώων πολιτών και ληστειών, διαπραχθησών υπό των παρακρατικών τούτων οργανώσεων”.
“Μάχαιρα εις το κομμουνιστικόν υπογάστριον”
Γ. Καραγιάννης, αντιστράτηγος (από το βιβλίο του “1940 – 1952. Το δράμα της Ελλάδος”, Αθήνα 1964, σελ. 225): “Ετέρα ενέργεια διά την παρεμπόδισιν της κομμουνιστικής προπαρασκευής, ήτο και η ενίσχυσις υπό των μικρών Αξ/κών συγκεκαλυμμένως, των διαφόρων αντικομμουνιστικών ομάδων, ηθικώς διά οπλισμού, πυρομαχικών και ελευθερίας ενεργείας, αίτινες έδρων αποτελεσματικώτερον των στρατιωτικών αποσπασμάτων, ως γνώσται του εδάφους, των τοπικών συνθηκών, των προσώπων και πραγμάτων. Η λύσις αύτη πολλάς παρουσίαζεν αδυναμίας και ιδία την έλλειψιν πειθαρχίας και την εκτροπήν εις τινάς περιπτώσεις εις αντεκδικήσεις, πλην όμως υπήρξεν αύτη μία μάχαιρα εις το κομμουνιστικόν υπογάστριον. Αι αντικομμουνιστικαί αύται ομάδες προσέφεραν μεγάλας εις την πατρίδαν υπηρεσίας και υπήρξαν οι πρόδρομοι των κατά την διάρκειαν του συμμοριτοπολέμου δημιουργηθέντων εθελοντικών Λόχων και Ταγμάτων εξ ενόπλων πολιτών, εξελιχθέντων τελικώς εις Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης (Τ.Ε.Α) τα οποία τόσον αποτελεσματικά συμβάλωσιν μέχρι σήμερον εις την Εθνικήν Ασφάλειαν”.
Η Εθνοφυλακή στο πλευρό των δοσιλόγων
Θ. Πετζόπουλος (από το Βιβλίο του “1941 – 1950. Τραγική πορεία”, Αθήνα 1953, σελ. 55 όπου διηγείται την είσοδο της 8ης ταξιαρχίας της Εθνοφυλακής – που διοικούσε ο ίδιος – στην Τρίπολη, στις 2/3/1945): “Κατευθύνθην αμέσως εις τας φυλακάς, όπου εκρατούντο τότε εκατό περίπου αξιωματικοί και πλήθος εθνικοφρόνων πολιτών. Ανοιξα άνευ χρονοτριβής τας πύλας και τους απέλυσα. Εις τον Εισαγγελέα Εφετών Ναυπλίου, όστις διεμαρτυρήθη, διότι κατά την γνώμην του έπρεπε η αποφυλάκισις να γίνη μόνον κατόπιν εκδόσεως αποφυλακιστηρίων από τας δικαστικάς αρχάς, απάντησα: “Ολοι οι αποφυλακισθέντες εκρατούντο παρανόμως υπό του ΕΑΜ και ότι κράτος του ΕΑΜ δεν υπήρξεν ποτέ διά να το σεβασθή κανείς”. Η ενέργεια αυτή έδωσε θάρρος εις τους δοκιμασμένους κατοίκους της περιοχής και ενεφύσησεν άνεμος αισιοδοξίας εις τους λιπόψυχους”.
Πηγή: Ειδικό αφιέρωμα Ριζοσπάστη
Πίσω στα περιεχόμενα
http://erodotos.wordpress.com/istoria-dse/

TOP READ