22 Ιουν 2012

Το εκλογικό αποτέλεσμα σε σχέση με τη στάθμη του εργατικού κινήματος


Το εκλογικό αποτέλεσμα σε σχέση με τη στάθμη του εργατικού κινήματος 
 Από  το σημερινό Ριζοσπάστη




 Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο που βάζει το ζήτημα του εκλογικού αποτελέσμαστος σε σχέση με το επίπεδο που βρίσκεται το κίνημα σήμερα, αξίζει να το διαβάσετε προσεχτικά. Οι υπογραμμίσεις δικές μας.


«Το συμπέρασμα είναι ότι το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει τάση ανάσχεσης του όποιου ταξικού ριζοσπαστισμού που αναπτύχθηκε στη διάρκεια της περιόδου της κρίσης, κάτω από το ρεύμα του ανερχόμενου μικροαστικού ριζοσπαστισμού, υπό την καθοδήγηση της αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας. Είναι φανερό ότι οι αγώνες που αναπτύχθηκαν δεν μπόρεσαν να δώσουν μεγαλύτερο βάθος και σταθερότητα στο ριζοσπαστισμό, καθώς δεν απέκτησαν τη μαζικότητα και κυρίως την οργάνωση και τον πολιτικό προσανατολισμό που απαιτούν οι συνθήκες». (Από την Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ «Πρώτη τοποθέτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου 2012»).


Στη διαμόρφωση της πολιτικής συνείδησης των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων επίδραση ασκεί η πείρα τους που διαμορφώνεται από την ίδια τους τη ζωή και το πώς την προσλαμβάνουν. Δεν αρκεί η εξαθλίωση της ζωής της οικογένειάς τους για να επιδράσει στην πολιτική τους επιλογή, δηλαδή στο ποιο πολιτικό κόμμα εκφράζει αντικειμενικά τα συμφέροντά τους. Η εκτίμηση της Απόφασης της ΚΕ ότι «σε τελευταία ανάλυση η όποια θετική τάση αναπτύχθηκε επηρεάσθηκε από το στενό αντιμνημονιακό περιεχόμενο, από τη μείωση των απαιτήσεων σε συνθήκες εξάπλωσης της φτώχειας, μαζικής ανεργίας», έχει σημασία και κυρίως «η μείωση των απαιτήσεων».Η κοινωνική συνείδηση στην ταξική κοινωνία, στον καπιταλισμό, διαμορφώνεται από την κυρίαρχη τάξη, την ιδεολογία και την πολιτική της στη διαπάλη με την ιδεολογία και την πολιτική της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ. Αλλά το πεδίο αυτής της διαπάλης είναι οι ταξικοί αγώνες. Η συμμετοχή όχι απλά και μόνο στις εργατικές κινητοποιήσεις, αλλά η συμμετοχή στο συνδικάτο, στην οργάνωση των αγώνων, στην προετοιμασία τους, στη σύγκρουση με τους καπιταλιστές στους τόπους δουλειάς, εκεί που μπορεί να ξεχωρίσει η αντίθεση των ταξικών συμφερόντων και να συνειδητοποιείται η ανάγκη πάλης τάξης ενάντια σε τάξη, ώστε να διαμορφώνεται η αναγκαιότητα πολιτικής επιλογής από τους εργαζόμενους όχι των αστικών ή οπορτουνιστικών κομμάτων, αλλά του δικού τους κόμματος.


Ως προς αυτά στην Πολιτική Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ αναφέρονται τα εξής: «H κρίση απαιτεί εργατική αντεπίθεση, ένταση της ταξικής πάλης. Πίσω από την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης υπάρχει μόνο υποχώρηση και ενσωμάτωση. Mπροστά σε όλο το Kόμμα, υψώνονται νέες, ακόμα μεγαλύτερες, απαιτήσεις του ιδεολογικού αγώνα, της πάλης των ιδεών μέσα στις γραμμές του κινήματος, η ανάγκη, δίπλα στο βασικό στόχο να αδυνατίσουν οι αστικές αντιλήψεις και τα αστικά ιδεολογήματα, να δεχτούν ιδεολογικοπολιτικό χτύπημα οι ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που μπαίνουν βασικό εμπόδιο στην ενότητα σε ταξική βάση, στην κοινωνική συμμαχία, στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης και δράσης, στη διαμόρφωση ενός ενιαίου κοινωνικοπολιτικού μετώπου που οργανώνει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, υπέρ της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας».




 Επομένως, βασικός παράγοντας διαμόρφωσης και του εκλογικού συσχετισμού δυνάμεων και της δύναμης του ΚΚΕ είναι η στάθμη του εργατικού κινήματος, το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης. Αρα ένας παράγοντας για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος είναι το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, που παρά την ανάπτυξη πανεργατικών αγώνων - τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη - κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική, είναι αναντίστοιχο των απαιτήσεων. Επέδρασε και η διαπάλη μέσα στο εργατικό κίνημα με δυνάμεις όπως ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση», που αποτελούν μοχλό στήριξης της αστικής πολιτικής και της ταξικής συνεργασίας.


Οταν λέμε το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης εννοούμε και το περιεχόμενο και τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού κινήματος και το επίπεδο προώθησης της συμμαχίας των εργατών με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα και βεβαίως την οργάνωση της εργατικής τάξης στα συνδικάτα (είναι το 15% - 20% των εργατών) και το βαθμό ικανότητας των συνδικάτων για κινητοποίηση, που σημαίνει μορφές οργάνωσης στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές κ.λπ. το συσχετισμό των δυνάμεων μέσα στο ίδιο το κίνημα, την πολιτικοποίηση των αγώνων, τον αντιμονοπωλιακό, αντικαπιταλιστικό τους προσανατολισμό.


Εχει σημασία να θυμίσουμε πώς το 18ο Συνέδριο τοποθέτησε αυτά τα ζητήματα. «Aπό το συσχετισμό μέσα στα κινήματα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της καθορίζεται η μαζικότητα, η εμβέλεια, η αποτελεσματικότητα της πάλης, η συγκέντρωση δυνάμεων για την αντεπίθεση, τη ρήξη, την ανατροπή. H πάλη των ιδεών πρέπει να διαποτίζει την πρακτική δράση και σε ορισμένες περιπτώσεις να αποκτά και προτεραιότητα (...) H ιδεολογική αντεπίθεση παίζει σήμερα, περισσότερο από πριν, ρόλο οργανωτικού παράγοντα στην αφύπνιση λαϊκών μαζών, πριν απ' όλα εργατοϋπαλλήλων, μισθωτών, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, της νεολαίας. Aνάλογες απαιτήσεις αφορούν στο αγροτικό κίνημα, ιδιαίτερα τους μικρομεσαίους αγρότες και γενικότερα τους αυτοαπασχολούμενους». Ολα αυτά εξηγούν το γιατί η όποια θετική τάση ριζοσπαστικοποίησης αναπτύχθηκε επηρεάσθηκε από το στενό αντιμνημονιακό περιεχόμενο. Βεβαίως το 18ο Συνέδριο καθόρισε και τα ζητήματα ανασύνταξης του κινήματος. Η ΚΕ στην Απόφασή της έθεσε το ζήτημα ότι «η ΚΕ, όλο το Κόμμα με ουσιαστική συζήτηση χρειάζεται να εξετάσει τους γενικότερους υποκειμενικούς παράγοντες που μεσοπρόθεσμα επιδρούν στην πολιτική διείσδυση του Κόμματος ή σε υποκειμενικές αδυναμίες κατά την προεκλογική περίοδο, ανεξάρτητα από την επίδραση ή το βαθμό επίδρασης στο εκλογικό αποτέλεσμα», με δεδομένο όπως επισημαίνει ότι «το 18ο Συνέδριο και οι κατοπινές Αποφάσεις της ΚΕ έχουν επισημάνει εκείνους τους παράγοντες που καθορίζουν την ικανότητα του Κόμματος να αντιστοιχείται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις».







Έρχεται η επανάσταση στο αμέρικα


Έρχεται η επανάσταση στο αμέρικα

Το κειμενάκι αυτό το ψάρεψα απ' το μισητό twitter. Πρόκειται για ένα κειμενάκι - επιστολή που έστειλε κάποιος Joseph Rouff σε μια τοπική εφημερίδα της πόλης Γιούμα της πολιτείας της Αριζόνα... Τρέχα-γύρευε δηλαδή. 
Το πώς σκέφτονται στο αμέρικα για τον κομμουνισμό και το σοσιαλισμό, άστα να παν στο διάλο, άμα δώσει κάνα επίδομα η κυβέρνηση νομίζουν ήρθε ο κομμουνισμός. Ο φίλος μας απ' την ερημική Αριζόνα λοιπόν, έγραψε τον πόνο του, την άποψή του με παροιμιώδη παιδική αφέλεια, αλλά πλάκα-πλάκα, σκέψου ότι είσαι στο στόμα του λύκου, το λίκνο του καπιταλισμού. Τέτοια πράματα να λες και να τα δημοσιεύεις είσαι μπολσεβίκος του κερατά. Διαβάστε:

"Η Αμερική χρειάζεται περισσότερο σοσιαλισμό

Παρατήρησα αυτές τις μέρες ότι πολύς κόσμος παραπονιέται για το σοσιαλισμό. Λεν ο σοσιαλισμός είναι αντιαμερικάνικος κι ότι ο Μπάρακ Ομπάμα είναι σοσιαλιστής. 
Αναρωτιέμαι πόσοι απ' αυτούς έχουν κοινωνική ασφάλιση. Η αλήθεια είναι ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι σοσιαλισμός στα καλύτερά του. Η κοινωνική ασφάλιση είναι καλό πράμα. [μιλάμε αφοπλιστική απλότητα!]

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερος σοσιαλισμός. Από πότε είναι αντι-αμερικάνικο να φροντίζεις αυτούς που έχουν ανάγκη; Θα πρεπε να ενωθούμε με τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο και να παράσχουμε εντελώς δωρεάν φροντίδα υγείας σε κάθε αμερικάνο πολίτη [που το είδε αυτός ότι στον υπόλοιπο κόσμο έχουμε δωρεάν υγεία; τέσπα]. Θα μπορούσαμε να βγάλουμε τα έξοδα αν δεν ξοδεύαμε τόσα πολλά χρήματα στην άμυνα.

Σήμερα οι Αεροπορία μας είναι διπλάσια στο μέγεθος της ρώσικης και της κινέζικης. Το ναυτικό μας είναι δέκα φορές μεγαλύτερο απ' τον δεύτερο μετά από μας ανταγωνιστή. Δεν υπάρχει λόγος να έχουμε τόσο μεγάλες δυνάμεις. Δεν μπορούμε να τα πληρώνουμε. 

Οι ρεπουμπλικάνοι λένε ότι πρέπει να αυξήσουμε το μέγεθος του στρατού μας. Το μόνο που εύχονται είναι να δώσουν ελεημοσύνες σ' αυτούς που κάνουν συμφωνίες. Αυτοί που κάνουν τις συμφωνίες για την άμυνα γίνονται πλουσιότεροι ενώ η Αμερική γίνεται ταπί. 

Τέτοιο μεγάλο Ναυτικό και Αεροπορία τι χρειάζεσαι μόνο για να τρομάζεις και να φοβίζεις τον υπόλοιπο κόσμο. Κανένας δεν τολμάει να μας επιτεθεί. Μόνο τρομοκρατικές ομάδες αυτοκτονίας θα σκέφτονταν να μας επιτεθούν. Δεν χρειαζόμαστε 10.000 αεροπλάνα για να νικήσουμε την τρομοκρατία.

ο αμερικάνικος κόκκινος στρατός είναι το τάγμα της Τσάινα Τάουν.
Ο Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι και τόσο αριστερός [έλα!]. Θα πρεπε να ανεβάσει τους φόρους στους πλούσιους. Οι πλούσιοι μάγκες πληρώνουν μόνο 16 τα εκατό φόρο ενώ πολλοί από μας τους υπόλοιπους πληρώνουμε 30 τα εκατό. Αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο [το παληκάρι είναι μιλάμε ατσίδα, βουλωμένο γράμμα διαβάζει]

Οι ρεπουμπλικάνοι το υπερασπίζονται αυτό και λεν ότι οι πλούσιοι δίνουν δουλειά στον κόσμο. Αυτό είναι λάθος. Με το να δίνεις περισσότερα λεφτά στους πλούσιους δεν φτιάχνει δουλειές, μόνο η αυξανόμενη αγορά φτιάχνει δουλειές [ήμαρτον δηλαδή, που και να μην ήθελε περισσότερο σοσιαλισμό]. Οι πλούσιοι δεν θα δημιουργήσουν περισσότερες δουλειές αν δεν υπάρχει απαίτηση από την αγορά για αγαθά και υπηρεσίες, κι όταν υπάρχει απαίτηση απ' την αγορά για αγαθά και υπηρεσίες τότε οι πλούσιοι παίρνουν δάνεια αν χρειαστεί ώστε να μεγαλώσουν τις μπίζνες τους και να εκμεταλλευτούν τις νέες ανάγκες.

Η αλήθεια είναι ότι, αυτοί που τους αποκαλούν "δημιουργοί δουλειάς" έχουν φοροαπαλλαγές και χρησιμοποιούν τα λεφτά για να αγοράζουν αντικείμενα πολυτελείας και για να αυξήσουν τις καταθέσεις τους. Ας δούμε την αλήθεια, ο Μιτ Ρόμνεϊ  είναι ο Ρομπέν των δασών απ' την ανάποδη. Προκάλεσε μεγαλύτερη απώλεια δουλειών απ' όσες δημιούργησε. Είναι ώρα οι πλούσιοι να πληρώσουν το δίκαιο μερίδιό τους όπως κάνουμε οι υπόλοιποι [αθώο μου παιδί...].

Είναι γεγονός ότι το εθνικό χρέος είναι 16 τρισεκατομύρια δολάρια. Τα ετήσια έσοδα της κυβέρνησης είναι μόνο ένα τρις, χωρίς τα έξοδα. Αν κάποιος βγάζει 100 χιλιάδες δολάρια το χρόνο και χρωστάει 1,6 τρις, τότε θα είχε μεγάλο πρόβλημα [πλάκα κάνεις!]. Αν η Αμερική πλήρωνε 100 δις κάθε χρόνο για το χρέος , θα έπαιρνε 160 χρόνια για να το ξεπληρώσει [εμείς στην Ελλάδα σε πόσα χρόνια θα το ξεπληρώσουμε το χρέος; σε καμμιά διακοσαριά; Σοσιαλισμός τώρα!]

Έφτασε η ώρα για την Αμερική να αποδεχτεί ότι δεν μπορούμε άλλο να είμαστε η αστυνομία του κόσμου. Δεν με νοιάζει αν οι κακοί ρίχνουν μωρά απ' τους μιναρέδες [!], δεν μπορούμε να πληρώνουμε για να βοηθήσουμε. Δεύτερον, πρέπει να φορολογήσουμε δίκαια τους πλούσιους. Αν κόβαμε λίγο την άμυνα και ανεβάζαμε τους φόρους στους πλούσιους θα είχαμε αρκετά λεφτά για να παρέχουμε δωρεάν ιατρική φροντίδα για όλους"

H διαφορά του μαχητικού 4,5%


H διαφορά του μαχητικού 4,5% 





Η εκλογική δύναμη μπορεί να πιέστηκε αλλά η πολιτική και ιδεολογική δύναμη δε συμπιέζεται σε έναν μήνα. Το ξέρουμε και το ξέρουν. Άλλωστε εκεί στόχευαν μέσω του χτυπήματος στην εκλογική δύναμη. Αυτό ήταν και το σχέδιο αποδυνάμωσης. Να μπει νερό στο κρασί δηλαδή στις θέσεις του ΚΚΕ. Και αν νοθευτεί το κρασί δε πας να έχεις και 20%. Είσαι πλέον δικός τους. Κόμμα των μονοπωλίων και σε έχουν στο χέρι. Τόσο απλά. 


Το γεγονός ότι οι κομμουνιστές δε λυγίζουν το διαπίστωσαν σήμερα αυτοί που νόμιζαν άλλα, βασισμένοι στο αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτοί που έκαναν έφοδο σήμερα στη Χαλυβουργία, θεωρώντας πως οι εργάτες εκεί θα είναι πιο ευάλωτοι, επειδή το ΚΚΕ έχασε εκλογική δύναμη. Είναι αυτοί (τσιράκια και εργοδοσία) που έλεγαν τόσο καιρό πως το ΚΚΕ θα κλείσει τον αγώνα μετά τις εκλογές.


Να γιατί έπρεπε να είναι το ΚΚΕ, πιο ισχυρό την επόμενη μέρα. Ας το σκεφτούν αυτοί που ταλαντεύτηκαν και υποχώρησαν, αυτοί που κατέβασαν το κεφάλι. Ας πάρουν πάνω τους και αυτοί που δεν παραπλανήθηκαν και κράτησαν. 


Αλλά δε χρειάζεται συναίσθημα διότι οι μάχες που έρχονται θέλουν κότσια, αντοχή και θυσίες. Αυτό το κακό έχει το ΚΚΕ. Λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Και κάποιοι το κατηγορούν πως δεν έχει αυτό το επικοινωνιακό. Δηλαδή τι να πει; 'Έχει ο θεός; Όλα θα γίνουν; Ψήφισε μας εσύ και μετά κάτσε στον καναπέ, πάρε και ποπ κορν και παρακολούθα τη δράση του ΚΚΕ σαν σήριαλ;


Ε ναι. Αυτό το επικοινωνιακό δεν το έχει το ΚΚΕ και δε θέλει να το αποκτήσει στην τελική. Ας το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ που χθες μας είπε μέσω του κ. Τσίπρα πως δε θα κατεβάσει κόσμο στο δρόμο (ακολουθεί κακεντρεχές σχόλιο "λες και θα μπορούσε") αλλά θα κάνει υπεύθυνη-προγραμματική αντιπολίτευση.


Το 4,5% που κάποιοι χλευάζουν και ειρωνεύονται, τους δημιουργεί τόσα προβλήματα όχι ίσως από την πλευρά των αριθμών αλλά από την πλευρά των θέσεων, όσα δε μπορούν καν να φανταστούν. Αγκάθι στο μάτι τους είναι. Και θα συνεχίσει να είναι. 
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ Red River
 Αναρτήθηκε απο  tasos

ΚΕΡΚΥΡΑ-Πλούσιες εκδηλώσεις του ΕΣΥΝ σε Μον Ρεπό, Πλατεία για την ημέρα κατά των ναρκωτικών


Πλούσιες εκδηλώσεις του ΕΣΥΝ σε Μον Ρεπό, Πλατεία για την ημέρα κατά των ναρκωτικώνPDFΕκτύπωση
1PAGE 1PAGE
Κείμενο: CorfuPress.com on Πέμπτη, 21 Ιουνίου 2012 13:03   
ESYN-PODOSFAIRO
Από 25 Ιουνίου έως 1 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί φέτος το 7ο Πολιτιστικό και Αθλητικό Φεστιβάλ που διοργανώνει το ΕΣΥΝ με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. Με σύνθημα «αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, σύγχρονες υπηρεσίες πρόληψης, απεξάρτησης, κοινωνικής επανένταξης» και με αίτημα για δημιουργία «στεγνού» θεραπευτικού προγράμματος στην Κέρκυρα, το τοπικό παράρτημα του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων στην Πάνω Πλατεία και το θέατρο του Μον Ρεπό, με θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, συζητήσεις και αθλητικούς αγώνες.
Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα περιλαμβάνει τα εξής:
-    Δευτέρα 25/6: Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου. Η θεατρική ομάδα του 1ου Λυκείου παρουσιάζει στις 21:00 στο Μον Ρεπό το έργο «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε»
-    Τρίτη 26/6: Συναυλία ροκ μουσικής με το συγκρότημα Grashoppers Rock Band στις 21:00 στο Μον Ρεπό
-    Τετάρτη 27/6: Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου. Η θεατρική ομάδα των δημοτικών σχολείων της παλαιάς πόλης παρουσιάζει στις 21:00 στο Μον Ρεπό το έργο «Καφενείον η ωραία Κέρκυρα», με τη συμμετοχή της μαντολινάτας Menestrelli.
-    Πέμπτη 28/6: Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου. Επίσης στο Μον Ρεπό στις 21:00 , η θεατρική ομάδα του 7ου Γυμνασίου παρουσιάζει το έργο της Ε. Φσκίνου, «Τενεκεδούπολη»
-    Την Παρασκευή 29/6, στην Πάνω Πλατεία, συζήτηση με ομιλητή τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ και μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, Κώστα Αρβανίτη και με θέμα «κρίση και ναρκωτικά».
-    Το Σάββατο 30.6: Ποδοσφαιρικό τουρνουά προπαιδικών ομάδων στην Κάτω Πλατεία, στις 16:00
-    Την Κυριακή 1/7 στο Μον Ρεπό, το έργο «τα μαγικά μαξιλάρια» στο πλαίσιο του φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου από την ομάδα του 4ου Γυμνασίου.

Η διακήρυξη του ΕΣΥΝ για την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών βρίσκει τη χώρα μας σε δραματική κατάσταση.
Τα προβλήματα γιγαντώνονται και απειλούν τη ζωή μας. Αυξάνεται δραματικά η ανεργία, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν ισοπεδωθεί. Διευρύνεται η φτώχεια, η εξαθλίωση και η ανασφάλεια..
Στο στόχαστρο η ζωή και το μέλλον των νέων που στερούνται τα στοιχειώδη δικαιώματα στη μόρφωση, την εργασία, την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τις διακοπές. Με 50% ανεργία, εξευτελιστικό κατώτερο μισθό και ανασφάλιστη εργασία, η νεολαία αδυνατεί να  ζήσει  αξιοπρεπώς.
Έρχεται θύελλα και στο ζήτημα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Οι ετήσιες Εκθέσεις του ΕΚΤΕΠΝ και του ΟΗΕ, για το 2011 επισημαίνουν ότι στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύουμε, η χρήση ουσιών και η εξάρτηση από αυτές θα οξυνθεί.
Σε  πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες βρίσκεται η πολιτική που ασκείται διαχρονικά ή σχεδιάζεται:
    Πέρσι έγιναν προγράμματα πρόληψης μόνο στο 1,5% των μαθητών της χώρας μας.
    Τα 72 Κέντρα Πρόληψης υποχρηματοδοτούνται και λειτουργούν χωρίς θεσμικό πλαίσιο.
    Νομιμοποιήθηκαν οι ιδιωτικές μονάδες «απεξάρτησης»  με δυνατότητα κρατικής επιχορήγησης.
    Τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και των ψυχιατρικών νοσοκομείων υποχρηματοδοτούνται κατά 50%, με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία τους και την αδυναμία ανάπτυξης των νέων δομών που έχει ανάγκη η χώρα.
    Η πολιτική κοινωνικής επανένταξης για τους απεξαρτημένους  είναι ανύπαρκτη.
    Πριμοδοτείται  η χορήγηση υποκατάστατων ηρωίνης, όταν σήμερα στη χώρα μας πάνω από το 70% των εξαρτημένων κάνει παράλληλη χρήση πάνω από 3 ουσιών.
    Ξεκινά και στη χώρα μας ο «θεσμός» των «χώρων ελεύθερης χρήσης» Πλέον στη χώρα μας εκτός από την «κρατική πρέζα» (προγράμματα υποκατάστασης) θα έχουμε και «κρατικές πιάτσες».
Το νομοσχέδιο «Κώδικας Ναρκωτικών» με πρόσχημα την ελευθερία της ατομικής επιλογής, νομιμοποιεί τη χρήση – καλλιέργεια – διακίνηση ουσιών, εμπορευματοποιεί την πρόληψη – απεξάρτηση – επανένταξη, ενισχύει την συντήρηση του φαινομένου μέσα από την προώθηση των υποκατάστατων σε νοσοκομεία, στρατόπεδα και φυλακές.
Εμπνευστές του ήταν η συγκυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι έσπευσαν να στηρίξουν το 8ο «Αντιαπαγορευτικό Κανναβικό Φεστιβάλ».
Η αντίδραση του οργανωμένου ταξικού κινήματος πάγωσαν το νομοσχέδιο. Το ΕΣΥΝ ενημέρωσε, επιστημονικά τεκμηρίωσε, διαμόρφωσε κοινά αιτήματα και στόχους πάλης, με το ταξικό κίνημα σε δεκάδες εκδηλώσεις, προετοιμάζοντας τα επόμενα βήματα μας 
Η πραγματική ελπίδα και διέξοδος είναι ο δρόμος της συλλογικής οργάνωσης και πάλης.
Ο αγώνας ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι αγώνας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών - Είναι αγώνας για τη ζωή.
Το ΕΣΥΝ , αισιόδοξα – μαχητικά απευθύνει κάλεσμα συσπείρωσης και αγώνα με στόχους:
- Να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα που αναγκάζουν το λαό να θυσιάσει τη ζωή και το                      μέλλον του για να βγει η πλουτοκρατία από την κρίση.
- Να μην περάσει η μοιρολατρική στάση ζωής, η φυγή σε ψεύτικους παράδεισους.
- Όχι σε όλα τα ναρκωτικά. Καμία αποδοχή του διαχωρισμού τους σε «σκληρά» και μαλακά».
- Όχι στη νομιμοποίηση της χρήσης. Νομοθετικό πλαίσιο με εξοντωτικές ποινές για τους εμπόρους.
- Κανένας χρήστης στη φυλακή. Να οδηγούνται με κάθε τρόπο σε θεραπεία απεξάρτησης.
  Ειδικά εκπαιδευμένο σώμα δικαστών για τα ναρκωτικά.
- Να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια διακίνησης «υποκατάστατων» μέσα από το σύστημα υγείας. Τα Προγράμματα υποκατάστασης πρέπει να είναι υψηλών προδιαγραφών, να απευθύνονται μόνο σε ειδικές ομάδες χρηστών και να οδηγούν στη θεραπεία και όχι απλά στη συντήρηση.
- Αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, σύγχρονες υπηρεσίες πρόληψης, απεξάρτησης, κοινωνικής επανένταξης. Ανάπτυξη δομών που θα καλύπτουν τις ανάγκες όλης της χώρας, σύμφωνα και με τις διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών.
- Να απαγορευτεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στους παραπάνω τομείς.
- Στήριξη των υπαρχουσών δομών πρόληψης – απεξάρτησης- κοινωνικής επανένταξης.
- Δημιουργία «στεγνής» θεραπευτικής κοινότητας στο νησί μας. 
. «για μια κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά και όχι με ελεύθερα τα ναρκωτικά»

Δημοσιογράφος, με κεφαλαίο Δέλτα


Δημοσιογράφος, με κεφαλαίο Δέλτα

Τον ιρλανδό δημοσιογράφο Βίνσεντ Μπράουν μάλλον τον γνωρίζουν ελάχιστοι έξω από την χώρα του. Παραδέχομαι ότι ανάμεσα στους πολλούς ήμουν κι εγώ, όμως χαίρομαι τώρα που τον γνώρισα. Αν και με πιάνει θλίψη καθώς σκέφτομαι τις "αποκλειστικές ο-θεός-να-τις-κάνει συνεντεύξεις", τις στημένες τηλεοπτικές συζητήσεις και τις κατευθυνόμενες αναλύσεις των εγχώριων "δημοσιογράφων".

Δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί. Μεταφερόμαστε στην Ιρλανδία. Στο βήμα βρίσκεται ο μεγαλοτραπεζίτης Κλάους Μάσουχ, υψηλόβαθμο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος εξηγεί στους ιρλανδούς τα οφέλη που θα προκύψουν για την χώρα τους από το μνημόνιο και την δημοσιονομική προσαρμογή που τους έχουν επιβληθεί.

Με ήρεμο, γλυκό και σχεδόν χαμογελαστό ύφος, ο Μάσουχ επιχειρεί να πείσει τους δόλιους τους ιρλανδούς ότι τα οφέλη που θα προκύψουν από τις σημερινές τους θυσίες θα αξίζουν με το παραπάνω τα βάσανα που περνούν σήμερα. Όμως, δυστυχώς γι'αυτόν, στο ακροατήριό του δεν βρίσκονται ο Πρετεντέρης, ο Καψής, ο Χασαπόπουλος, η Τρέμη, ο Ρογκάκος, ο Λιαρέλλης, η Κοσιώνη, ο Παπαδημητρίου, ο Μανδραβέλης, ο Παπαχελάς, ο Πορτοσάλτε ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος αργυρώνητος έλληνας "δημοσιογράφος". Εκεί βρίσκεται ο πολύπειρος Βίνσεντ Μπράουν, ο οποίος (με το ίδιο ήρεμο και μελιστάλαχτο ύφος) εξαπολύει πραγματικές ερωτήσεις, κάνοντας τον "πολύ" Μασούχ να καταπιεί την γλώσσα του και να μη ξέρει πού να κρυφτεί.

Δείτε τι σημαίνει Δημοσιογράφος (με κεφαλαίο Δέλτα) και μελαγχολήστε:

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ (Σ.Ε.Α.ΑΝ.) ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ (Σ.Ε.Α.ΑΝ.)
ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ
Χαλκοκονδύλη 37, 2ος όροφος πλ. Βάθη, τηλ.: 2105221411, www.eskamea.gr, seaan@hotmail.gr


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 22/06/2012


Σήμερα Παρασκευή 22 του Ιούνη συνεδρίασε η Γραμματεία της ΣΕΑΑΝ ύστερα από συζήτηση κατέληξε στις παρακάτω εκτιμήσεις και αποφάσεις:

  1. Έγιναν και οι δεύτερες εκλογές, σχηματίστηκε η νέα κυβέρνηση της Ευρωκαταστροφής πασπαλισμένη με την «αριστερή» γλυκαντική ουσία της ΔΗΜΑΡ. Δεν της δίνουμε καμία πίστωση χρόνου, Καμία αναμονή ή ανοχή. Είναι επικίνδυνοι! Τα προβλήματα από το κακό στο χειρότερο.  Οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους κυριολεκτικά στο χείλος του Καιάδα. Τα σφαγεία των ΚΕΠΑ συνεχίζονται. Τα επιδόματα στους περισσότερους ούτε αυτό τον μήνα δεν ήρθαν, ενώ χιλιάδες ανάπηροι και χρόνιοι πάσχοντες σταματούν τις θεραπείες επειδή απλά δεν μπορούν να πληρώσουν, κι ας μην σοκάρονται κάποιοι Ευρωπολιτισμένοι, χάνονται και ζωές στον βωμό του κέρδους. Όλοι οι μηχανισμοί του συστήματος, στελέχη της ΕΕ, Γάλλοι «αριστεροί», Γερμανοί δεξιοί αλλά και Αμερικάνοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί θα στηριχθεί η Ευρωζώνη και το €!!! Το σφαγείο της ΕΕ να είναι καλά και τα σκυλιά δεμένα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά μας προέκυψαν και αριστεροί προστάτες, αφού παραμονές των εκλογών μας έταξαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στο μεγάλο κοινό μας σπίτι της ΕΕ τώρα μας καλούν σε υπεύθυνη, συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση…
Εμείς είμαστε εδώ όρθιοι!!!
Όπως είναι και η σκληρή πραγματικότητα που θα προσγειώσει όσους πίστεψαν στα παραμύθια τους παραμονές των εκλογών. Και όσοι εξαπατήθηκα αυτή τη φορά θα τους τιμωρήσουν διπλά και τριπλά. Το ποτάμι της οργής θα σηκωθεί και θα τους πνίξει!

  1. Ανάπηροι, χρόνιοι πάσχοντες, γονείς και κηδεμόνες σε αγωνιστική πανστρατιά! Άμεσες αγωνιστικές πρωτοβουλίες  μέσα στην εβδομάδα της ΣΕΑΑΝ και του Ενιαίου Συλλόγου.

Για να καταβληθούν τώρα όλα τα επιδόματα των ΑΜΕΑ.
Να καταβληθεί άμεσα από τον κρατικό προϋπολογισμό έκτακτη οικονομική ενίσχυση 1.000 € σε όλες τις οικογένειες των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων, Ελλήνων και μεταναστών, για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων και της κρίσης.


Τρίτη 26/6 13:00 το μεσημέρι παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εσωτερικών(Σταδίου 27)


Να καταβληθούν άμεσα όλα τα οφειλόμενα για φάρμακα και θεραπείες από τον ΕΟΠΥΥ στους ασφαλισμένους αλλά και τους υγειονομικούς.
Να σταματήσουν οι ανάπηροι , οι χρόνιοι πάσχοντες και οι οικογένειές τους να πληρώνουν για φάρμακα, θεραπείες, τροφεία στα ειδικά σχολεία και τα αναγκαία τεχνητά βοηθήματα. Να καλυφθεί το κόστος 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Άμεση χρηματοδότηση από το κράτος του ΕΟΠΥΥ.

Παράσταση Διαμαρτυρίας στα κεντρικά του ΕΟΠΥΥ(Κηφισίας 39) Πέμπτη 28/6 στη 11:00 το πρωί.


  1. Καταγγέλλουμε την τραμπουκική επίθεση της εργοδοσίας της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» , του Μάνεση, διευθυντάδων, απεργοσπαστών και μπράβων. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς Χαλυβουργούς που εδώ και 8 μήνες παραμένουν αλύγιστοι  στον δίκαιο αγώνα τους! Την Κυριακή 24/6 στις 19:00 αντιπροσωπεία της ΣΕΑΑΝ και του Ενιαίου Συλλόγου θα επισκεφθεί τους Χαλυβουργούς για να εκφράσει την αλληλεγγύη μας!

Η τρομοκρατία δεν θα περάσει!!! Όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία!!!

  1. Ακόμα αποφασίστηκε  το καλοκαιρινό γλέντι της ΣΕΑΑΝ να πραγματοποιηθεί το Σάββατο 30/06/2012 στις 20:00 στο προαύλιο του Φάρου Τυφλών, Αθηνάς 17 και Δοϊράνης(μετά από την άρνηση των πρυτανικών αρχών του Παντείου να μας παραχωρήσουν το χώρο). Με αγωνιστική διάθεση, καλή παρέα, όμορφες μουσικές, αναψυκτικό, ποτό και μεζέ! Τιμή πρόσκλησης:10€, Τηλέφωνα επικοινωνίας 210 5221411 και 6948940746 .



ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!



Η Γραμματεία της ΣΕΑΑΝ
Το Δ.Σ. του Ενιαίου Συλλόγου





Ο μύθος του λαϊκού καπιταλισμού



ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
Ο μύθος του λαϊκού καπιταλισμού




Ο  μύθος του λᨨικού καπιταλισμού
Η άρχουσα τάξη, η κυβέρνηση και όλοι όσοι έχουν αναλάβει εργολαβικά να στηρίξουν το καπιταλιστικό σύστημα, προσπαθούν να καλλιεργήσουν αυταπάτες στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα. Ετσι, από πολλές πλευρές προβάλλεται τελευταία ο μύθος του λαϊκούκαπιταλισμού. Προς αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιείται στο έπακρο η «ευφορία» που δημιούργησε η άνοδος του Δείκτη στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.
Προσπαθούν, λοιπόν, να μας πείσουν ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε αναπτυξιακή πορεία, ότι γίνεται αναδιανομή του εισοδήματος, ότι ασκείται κοινωνική πολιτική. Προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι οι χιλιάδες των μικροεπενδυτών έχουν γίνει... κεφαλαιοκράτες, ότι το πιστωτικό και τραπεζικό σύστημα στον καπιταλισμό μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, ότι μπορεί να αμβλύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις! Αν είναι δυνατόν! Ποιο όμως είναι εκείνο το στοιχείο που αξιοποιούν όλοι όσοι προσπαθούν να σπείρουν τις συγκεκριμένες αυταπάτες;
«Οι αυταπάτες σχετικά με τη θαυματουργό δύναμη του πιστωτικού και τραπεζικού συστήματος, με τη σοσιαλιστική έννοια, απορρέουν από την πλήρη άγνοια του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και του πιστωτικού συστήματος σαν μια από τις μορφές του» (Κ. ΜΑΡΞ «Το Κεφάλαιο», τ.3ος, σελ. 785).
Καθήκον όλων μας είναι να γνωρίσουμε και να εξηγήσουμε στον κόσμο το ρόλο του χρηματιστηρίου, του χρηματοπιστωτικού συστήματος στον καπιταλισμό. Πρέπει να ξέρουμε ότι το πιστωτικό και χρηματικό σύστημα εντάσσεται οργανικά στην καπιταλιστική οικονομία. Ο ρόλος του αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των κυρίαρχων σχέσεων παραγωγής προς όφελος της χρηματιστικής ολιγαρχίας. Με τις λειτουργίες του το πιστωτικό σύστημα συμμετέχει στην παραγωγή και αναπαραγωγή του κοινωνικού προϊόντος, στην κυκλοφορία και κατανάλωση, στην κατανομή και ανακατανομή του ΑΕΠ, στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Αρκούν λίγα μόνο στοιχεία για να γίνει φανερός ο πραγματικός ρόλος του χρηματιστηρίου, για να αποκαλυφθεί ο μύθος περί... λαϊκού καπιταλισμού. Ιδού λοιπόν τα τεράστια κέρδη που συγκεντρώνουν φέτος οι όμιλοι, οι μετοχές των οποίων είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο της Αθήνας:
  • Πέντε τραπεζικοί όμιλοι, τέσσερα βιομηχανικά συγκροτήματα και μια ασφαλιστική εταιρία εμφανίζουν, στο πρώτο εξάμηνο του χρόνου, κέρδη 788 δισεκατομμύρια δραχμές.
  • Το ποσό αυτό αποτελεί το 71% των κερδών που παρουσίασαν όλες οι εισηγμένες εταιρίες στο Χρηματιστήριο.
  • Τα κέρδη αυτών των 10 ομίλων είναι, σε σχέση με τα αντίστοιχα περσινά, αυξημένα κατά 200%.
  • Οι 20 ισχυρότεροι όμιλοι, συγκέντρωσαν το 76% των συνολικών κερδών.
  • Οι υπόλοιποι 15 επιχειρηματικοί όμιλοι και οι 145 επιχειρήσεις του Χρηματιστηρίου μοιράστηκαν το υπόλοιπο 24% των συνολικών κερδών.(Εφημερίδα «Το Βήμα»,10.10.1999)
Το μεγάλο κεφάλαιο αντλεί από τη μια φθηνό «ζεστό χρήμα» μέσα από το Χρηματιστήριο και από την άλλη με την κερδοσκοπία, πάνω στο παιχνίδι με τις μετοχές. Πρέπει στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης της καπιταλιστικής οικονομίας γίνεται μεγάλη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου με τις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές. Αυτές για να πραγματοποιηθούν απαιτούνται χρήματα. Στόχος λοιπόν του Χρηματιστηρίου είναι ησυγκέντρωση των λαϊκών αποταμιεύσεων, που αξιοποιούνται από το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Αυτός είναι και ο λόγος που με χίλιους δυο τρόπους προσπαθούν να προσελκύσουν όλο και μεγαλύτερο αριθμό μικροεπενδυτών. Το σημείο αυτό χρειάζεται προσοχή. Να μην ξεγελαστούν όσοι έχουν κάποιες αποταμιεύσεις. Να μην υποκύψουν στις «Σειρήνες». να μην εντυπωσιαστούν από κανένα «καλοτυλιγμένο» limit up, να μην πιστέψουν ότι το Χρηματιστήριο είναι η «κότα με τα χρυσά αυγά».
Ο σκοπός των αστών θεωρητικών είναι ολοφάνερος: Να καλλιεργηθεί με την απάτη στη συνείδηση των εργαζομένων η εσφαλμένη αντίληψη ότι είναι και αυτοί συνιδιοκτήτες των επιχειρήσεων και έτσι να εξασθενίσει η αντίστασή τους και να χαλαρώσει ο αγώνας τους για την κατάργηση του καπιταλιστικού συστήματος. Να εγκλωβιστούν εργαζόμενες μάζες στην πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μονοπωλιακών συγκροτημάτων. Να ευνουχίσουν ιδεολογικοπολιτικά όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος των λαϊκών στρωμάτων.
Πρέπει να τους εμποδίσουμε να πετύχουν το στόχο τους. Πρέπει στο δικό τους Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ν' αντιπαραθέσουμε το δικό μας Χρηματιστήριο Αξιών και Αγώνων. Πρέπει στη δική τους συγκέντρωση κεφαλαίων, εμείς να συγκεντρώσουμε τις δικές μας λαϊκές δυνάμεις, για τη συγκρότηση ενός δυνατού αντιμονοπωλιακού Μετώπου. Πρέπει στο δικό τους δρόμο της υποταγής και της αρπαχτής, του τζόγου και του κέρδους, ν' απαντάμε με το δικό μας μονόδρομο της συλλογικότητας, της αντίστασης, του αγώνα.
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας ολοένα και περισσότερο καταπατούνται στοιχειώδη δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων, εντείνεται η κρατική βία και ο αυταρχισμός, αφαιρούνται κατακτήσεις. Στη χώρα μας το βιώνουμε όλο και πιο έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν είναι άσχετο με το ότι η χρηματιστική ολιγαρχία όλο και περισσότερο συμφύεται με το καπιταλιστικό κράτος, καταφεύγει σε αντιδραστικότερες μορφές διακυβέρνησης, στον αυταρχισμό, στην κατάργηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, στο ρατσισμό, στην παρακολούθηση και αντιμετώπιση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, στην αντιμετώπιση του εχθρού - λαού. Επαληθεύεται και σήμερα στην πράξη αυτό που έγραφε ο Λένιν, ότι δηλαδή: «Το χρηματιστικό κεφάλαιο στο αστικό καθεστώς εξαγοράζει ελεύθερα, οποιαδήποτε κυβέρνηση και δημόσιο υπάλληλο». Γίνεται ολοφάνερο από τα παραπάνω ότι ο αγώνας μας ενάντια στον αυταρχισμό, στο ρατσισμό, στην κρατική βία κλπ., πρέπει να στρέφεται απαραίτητα και εναντίον της χρηματιστικής ολιγαρχίας, να έχει αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα και φυσικά, και εναντίον όσων με οποιοδήποτε τρόπο την υπηρετούν.

Βασίλης ΖΙΩΒΑΣ


Το σύστημα του εγκλήματος


ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Το σύστημα του εγκλήματος



Το πέρασμα από ένα κατώτερο κοινωνικό σύστημα, τη φεουδαρχία, σε ένα ανώτερο, τονκαπιταλισμό, ισοδυναμεί με το βαρύτερο και πλέον ανθρωποβόρο τίμημα, που έχει πληρώσει η ανθρωπότητα από την ύπαρξή της. Τα 200 χρόνια καπιταλισμού στον κόσμο ήταν αρκετά για να χωρέσουν και να ξεπεράσουν σε μέγεθος όλα τα εγκλήματα και όλες τις θυσίες που πλήρωσε ο πλανήτης από τη στιγμή εμφάνισης ζωής στη Γη. Ο καπιταλισμός και το ανώτατο στάδιό του, ο ιμπεριαλισμός, αναδεικνύονται στην ιστορία της ανθρωπότητας ως το πλέον βάρβαρο σύστημα, ως το παγκόσμιο θυσιαστήριο ζωών, δικαιωμάτων και ελευθεριών, με έναν και μόνο γνώμονα: Την αύξηση όλο και περισσότερων κερδών για μια όλο και μικρότερη χούφτα κεφαλαιοκρατών.
***
Και μόνο η ημερολογιακή καταγραφή των μιλιταριστικών μεθόδων, με τις οποίες οι κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές επέδραμαν ως τα σήμερα κατά των λαών, για να προασπίσουν τα θησαυροφυλάκια και τις σφαίρες επιρροής τους, θα ήταν αρκετό υλικό για να γεμίσει μια ολόκληρη εφημερίδα. Στο βωμό αυτού του συστήματος, στο όνομα της αδηφαγίας των σφετεριστών του πλούτου που παράγουν οι λαοί, έχουν θυσιαστεί εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Μόνο οι δυο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, που προκάλεσαν οι Ροκφέλερ, οι Κρουπ και οι Φορντ, είχαν σαν αποτέλεσμα να σφαγιαστούν 65 εκατομμύρια από τα κανόνια και τα τανκς των δολοφόνων του πλανήτη.
Με ένα πρόσταγμα των αφεντικών της αμερικανικής βιομηχανίας, είδαμε στα πλαίσια αυτού του συστήματος να ξεκληρίζονται ολόκληρες χώρες. Να λεηλατούνται ολόκληρες ήπειροι. Ο πόνος και το αίμα που έχει σπείρει ο καπιταλισμός για να εδραιώσει και να αναπαράγει το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον καθιστά ως τον πλέον απάνθρωπο δήμιο που γνώρισε η ιστορία όλων των μέχρι σήμερα κοινωνικών σχηματισμών.
Η παράλογη και παρανοϊκή φύση αυτού του συστήματος είναι ίδιον του θεμελίου, πάνω στο οποίο έχει στηθεί: Ο θάνατός σου - η ζωή μου, είναι το μοντέλο κοινωνικής "συνύπαρξης", που έφτασε στο απόγειό του με τον καπιταλισμό. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, η ιμπεριαλιστική αγριότητα που έχει γνωρίσει ο πλανήτης τα τελευταία 50 χρόνια, είναι πιστός καθρέφτης του μέλλοντος που ετοιμάζουν και για τη νέα χιλιετηρίδα. Ο πειρασμός για την καταχώριση ενός σύντομου - και σίγουρα ελλιπούς - καταλόγου των ένοπλων επεμβάσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, αμέσως μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου ως και τις μέρες μας, είναι μεγάλος. Θα ενδώσουμε:
Οι Αμερικανοί πεζοναύτες και οι αμερικανικές βόμβες, αμέσως μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, σπέρνουν τον όλεθρο: Στις Φιλιππίνες (1945), στην Ελλάδα (1946), στην Κίνα (1946, 1950, 1955, 1958), στην Παραγουάη (1947), στην Κόστα Ρίκα (1948, 1955), στη Βιρμανία (1949, 1961), στο Πουέρτο Ρίκο (1950), στην Κορέα (1950), στη Γουατεμάλα (1954, 1962), στο Βιετνάμ (1954 - 1973), στο Λίβανο (1955), στο Λάος (1959, 1962, 1964 - 1970, 1973), στην Κούβα (1961), στον Παναμά (1964), στην Κολομβία (1964), στη Δομινικανή Δημοκρατία (1966), στην Ταϊλάνδη (1966), στην Αϊτή (1969), στην Καμπότζη (1970), στην Ινδονησία (1973), στην Αγκόλα (1976), στο Ζαϊρ (1978), στη Γρανάδα (1983), στο Λίβανο (1983), στη Λιβύη (1984), στον Παναμά (1989), στον Περσικό (1991), στη Γιουγκοσλαβία (1995)...
***
Αυτές είναι οι "περγαμηνές" τους. Αυτό είναι το σύστημά τους. Ενα σύστημα, που, όταν ο ιμπεριαλισμός δε χρησιμοποιεί απευθείας τα αμερικανο-ΝΑΤΟικά βομβαρδιστικά του, ή, παλιότερα, τα βρετανικά ή τα χιτλερικά, ακολουθεί παράλληλες μεθόδους: Στήνει ολόκληρους λαούς στον τοίχο και στον "γύψο". Ετσι έκαναν με την Ισπανία του Φράνκο, με τη Χιλή του Πινοσέτ, με την Ελλάδα του Παπαδόπουλου. Ετσι έκαναν με τη Νικαράγουα των "Κόντρας", με την Κύπρο του "Αττίλα", με την Παλαιστίνη, με το Κουρδιστάν, με τη Νότια Αφρική του στυγνού απαρτχάιντ... Τα θύματα αυτών των θηριωδιών αμέτρητα.
Ας δώσουμε ένα δείγμα του τι πλήρωσε η χώρα μας από την επέμβαση των ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα το 1946 - '49: Νεκροί 50.000. Δολοφονημένοι από τα εκτελεστικά αποσπάσματα με απόφαση των στρατοδικείων 65.000. Φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης 40.000. Εκπατρισμένοι 60.000. Ξεριζωμένοι από τις εστίες τους αγρότες 1 εκατομμύριο...
***
Ομως, ο καπιταλισμός δεν αφαιρεί ζωές μόνο με έναν τρόπο. Ο πόλεμος κατά των λαών είναι διαρκής και ανελέητος, ακόμα και όταν δε διεξάγεται μέσω ανοιχτών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, μέσω πολεμικών συρράξεων, μέσω της επιβολής δικτατορικών και τρομοκρατικών καθεστώτων. Ο καπιταλισμός είναι σύμφυτος με την πολτοποίηση, την περιθωριοποίηση και τη δραματική ισοπέδωση της ανθρώπινης ύπαρξης, που μετατρέπεται σε ανακυκλούμενο θύμα για το ξεπέρασμα των επαναλαμβανόμενων κρίσεων του καπιταλισμού.
Αυτή τη στιγμή, στον κόσμο της PAX AMERICANA, πάνω από 1,3 δισ. άνθρωποι πλήττονται από αφόρητη φτώχεια και από αυτούς, με βάση τα στοιχεία του ΟΗΕ, τα 650 εκατομμύρια είναι παιδιά. Σήμερα, μόλις τρία χρόνια πριν το 2000, κάθε λεπτό πεθαίνουν στον πλανήτη 25 παιδιά, επειδή δεν έχουν να φάνε! Η ασιτία βασανίζει 850 εκατομμύρια ανθρώπους και οδηγεί στο θάνατο 18 εκατομμύρια κάθε χρόνο! Σήμερα, στην εποχή της επίδειξης προκλητικής χλιδής από μια δράκα πλουτοκρατών, πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με 1 δολάριο τη μέρα, δηλαδή με 280 δραχμές. Γιατί; Το ότι 300 Κροίσοι κατέχουν το 45% του παγκόσμιου πλούτου, το ότι 60 οικογένειες των ΗΠΑ έχουν εισόδημα άνω του 1 δισ. δραχμών το χρόνο, δίνουν μια πρώτη απάντηση...
Αυτή είναι η καπιταλιστική "ανθρωπιά": Οι "μπον βιβέρ" του συστήματος σπαταλούν κάθε χρόνο 40 δισ. δραχμές για γκολφ. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν οι βασικές ανάγκες των παιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ΗΠΑ σπαταλούν κάθε χρόνο πάνω από 300 δισ. δολάρια για πολεμικές "προπαρασκευές". Με μόνο 2 δισ. δραχμές θα μπορούσαν να σωθούν 100 εκατ. παιδιά του Τρίτου Κόσμου...
***
Τα εκατομμύρια των απόκληρων του συστήματος δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Είναι βασική καπιταλιστική "αρχή", από τη στιγμή της γέννησης του συστήματος, να μεταθέτει τα σπασμένα των κρίσεών του στις πλάτες των λαών. Μετά το Βατερλό του Ναπολέοντα το 1815, ήρθε το "Βατερλό" των εργαζομένων, που είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται στο μισό των μισθών του 1810. Η καπιταλιστική κρίση του 1847 είχε σαν αποτέλεσμα το 56% των εργατών του Παρισιού να ζουν στην ανεργία. Ο αμερικανικός εμφύλιος του 1866 είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήξει στον υποσιτισμό το 25% του πληθυσμού και να μειωθούν τα μεροκάματα κατά 30%. Το "κραχ" του 1873 οδήγησε σε τετραπλασιασμό των αυτοκτονιών στη Γερμανία και αύξηση των ανέργων κατά 1 εκατομμύριο στις ΗΠΑ. Οταν οι καπιταλιστές κρεμούσαν τους εργάτες που πάλευαν για τα δικαιώματά τους στο Σικάγο, το 1886, οι τραπεζίτες έκαναν "δουλιές" με επιτόκια ύψους 1.500% το χρόνο. Η καπιταλιστική κρίση του 1930 έριξε στον Καιάδα 30 εκατομμύρια άνεργους. Οσο για τον φασισμό - εκτός των άλλων - ήταν εξαιρετικά επικερδής για τους καπιταλιστές: Οι μισθοί στους εργάτες μειώθηκαν κατά 52% και των υπαλλήλων κατά 47%, την περίοδο που οι "μελανοχίτωνες" και οι ναζιστές διαχειρίζονταν τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Κάτι ακόμα: Μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, ανάμεσα στα ερείπια και στα θύματα, βρέθηκαν 45 εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς εργασία. Γίνεται σαφές ότι και εδώ ο κατάλογος είναι ατέλειωτος...
Σήμερα, τα 50 εκατομμύρια των φτωχών και τα 20 εκατομμύρια των ανέργων στην Ευρώπη, τα 4 εκατομμύρια των Αμερικανών απόκληρων μόνο στη Ν. Υόρκη, τα εκατοντάδες εκατομμύρια των "κολασμένων" του Τρίτου Κόσμου, είναι ο ζωντανός καθρέφτης τουκαπιταλισμού.
***
Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Αυτή είναι η αγριότητα, που γεννά το σημερινό σύστημα του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για μια διαρκή πορεία αμέτρητων και ειδεχθών εγκλημάτων. Η ανατροπή του δεν είναι μόνο καθήκον για την ανθρωπότητα. Είναι προϋπόθεση για την υπεράσπιση του μέλλοντός της.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η παράλογη και παρανοϊκή φύση του καπιταλιστικού συστήματος είναι ίδιον του θεμελίου πάνω στο οποίο έχει στηθεί: Ο θάνατός σου - η ζωή μου, είναι το μοντέλο κοινωνικής "συνύπαρξης", που έφτασε στο απόγειό του με τον ιμπεριαλισμό

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ


ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ
Ενα σύστημα βουτηγμένο στο αίμα των λαών
Τα εγκλήματα του καπιταλισμού είναι διαρκή και απότοκα της φύσης του συστήματος
Αφγανιστάν: Ο κατοχικός και το αίμα...
Associated Press
Μέσα και από το 18ο Συνέδριό του το ΚΚΕ εμβάθυνε στις αιτίες νίκης της αντεπανάστασης και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, μελετώντας την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε συνθήκες συνεχούς και γενικευμένης πάλης με τονκαπιταλισμό σε διεθνές επίπεδο. Σ' αυτά τα πλαίσια εκτιμά ότι «εδώ και έναν αιώνα, η αστική πολεμική απέναντι στο κομμουνιστικό κίνημα, που συχνά παίρνει και τη μορφή διανοητικού ελιτισμού, επικεντρώνει τα πυρά της στον επαναστατικό πυρήνα του εργατικού κινήματος: Πολεμά γενικά την αναγκαιότητα της επανάστασης και το πολιτικό της προϊόν, τη δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή την επαναστατική εργατική εξουσία. Eιδικότερα, πολεμά το προϊόν της πρώτης νικηφόρας επανάστασης, της Oχτωβριανής Eπανάστασης στη Pωσία, αντιπαλεύοντας με μένος κάθε φάση όπου η Eπανάσταση αποκάλυπτε και αντέκρουε την αντεπαναστατική δράση, τα οπορτουνιστικά αναχώματα, τα οποία, σε τελική ανάλυση, άμεσα ή έμμεσα αποδυνάμωναν την Eπανάσταση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο».
Με αφορμή και τους γιορτασμούς των καπιταλιστών για το «τείχος» το προηγούμενο διάστημα, άρχισε να ξεδιπλώνεται μια γενικευμένη επίθεση στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Ηδη ο ιδεολογικός μηχανισμός της αστικής τάξης δεν κρύβει πως αυτό με το οποίο θέλει να ξεμπερδέψει είναι η ίδια η κοσμοθεωρία του επαναστατικού κινήματος, τα ίδια τα κομμουνιστικά κόμματα που καθοδηγούνται από την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού, αυτό που θέλει να θάψει είναι η ίδια η διακήρυξη ότι οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές και σ' αυτό πρέπει να κατευθύνεται η πάλη τους. Οι αστοί επιδιώκουν όχι μόνο να υπερασπίσουν τον καπιταλισμό, αλλά και να απομακρύνουν τη νομοτελειακά αναπόφευκτη ανατροπή του. Σ' αυτή τη στρατηγική εντάσσεται και η προσπάθειά τους να παρουσιάσουν το σοσιαλισμό όχι μόνο ως αποτυχημένο, αλλά ως και εγκληματικό σύστημα.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης το ΚΚΕ τονίζει στην Απόφαση του Συνεδρίου για το σοσιαλισμό: «Mελετάμε τη σκληρή πορεία της ταξικής πάλης για το πέρασμα στη νέα κοινωνία, για τη θεμελίωση και ανάπτυξή της, για την επέκταση και εμβάθυνση των νέων σχέσεων παραγωγής - κατανομής και όλων των κοινωνικών σχέσεων και τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου. Aναδεικνύουμε τις αντιφάσεις, τα λάθη και τις παρεκκλίσεις υπό την πίεση και του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, χωρίς να οδηγούμαστε στο μηδενισμό». Και επισημαίνει: «Oι κατακτήσεις που, αναμφισβήτητα, σημειώθηκαν στα σοσιαλιστικά κράτη, σε σύγκριση με το σημείο εκκίνησής τους, αλλά και σε σύγκριση με τη ζωή των εργαζομένων στον καπιταλιστικό κόσμο, αποδεικνύουν ότι ο σοσιαλισμός έχει εγγενείς δυνατότητες για αλματώδη και συνεχή άνοδο της κοινωνικής ευημερίας και ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου». Τονίζει ότι το ιστορικά καινούριο που έφερε ο σοσιαλισμός «είναι ότι η ανάπτυξη αφορούσε στο σύνολο των μαζών, σε αντίθεση με την καπιταλιστική ανάπτυξη τη συνδεδεμένη με την εκμετάλλευση και την κοινωνική αδικία, με τεράστιες καταστροφές, όπως των αυτόχθονων πληθυσμών στην αμερικανική ήπειρο, στην Aυστραλία, με το μαζικό δουλεμπόριο στις HΠA των προηγούμενων αιώνων, με την αποικιοκρατική εκμετάλλευση, με την αναρχία στην παραγωγή και τις καταστροφές των μεγάλων οικονομικών κρίσεων, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την παιδική εργασία και τόσα άλλα. H προσφορά και η υπεροχή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην EΣΣΔ πρέπει να κριθεί σε συνάρτηση με την ιμπεριαλιστική στρατηγική περικύκλωσής της, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές, συνεχή εμπόδια και απειλές» (από την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό).
Η συνέχιση της συζήτησης για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε δεν μπορεί να γίνεται χωρίς αναφορά και στον «υπαρκτό καπιταλισμό». Και ειδικότερα στα εγκλήματα που αναγκαστικά συνοδεύουν την ύπαρξή του. Στο σημερινό αφιέρωμά μας παραθέτουμε μια σειρά στοιχεία από παλιότερα δημοσιεύματα του «Ρ» σχετικά με αυτό το θέμα και για να θυμούνται οι παλιότεροι και για να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Ο ιμπεριαλισμός ποτέ δε συμβιβάστηκε με την ήττα που υπέστη το 1917, με τη νίκη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Πολύ περισσότερο δε συμβιβάστηκε με το πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και στη συνέχεια στην Κούβα. Γι' αυτό και συνέχιζε επίμονα και μεθοδευμένα την υπονομευτική του δραστηριότητα κατά του σοσιαλισμού για την ανατροπή του.
Το φρούριο από μέσα παίρνεται
Το Κογκρέσο των ΗΠΑ το 1951 ενέκρινε 100 εκατομμύρια δολάρια για τους σκοπούς της «Εθνικής Ασφαλείας». Ενα σημαντικό μέρος αυτών των χρημάτων προοριζόταν για τη δημιουργία τρομοκρατικών και στρατιωτικών σχηματισμών από ανθρώπους «ανατολικο-ευρωπαϊκής προέλευσης» και για τη χρηματοδότηση παράνομων οργανώσεων μέσα στις σοσιαλιστικές χώρες («Ο μαρξισμός και η σύγχρονη εποχή», τεύχος Νο 1-2 (31-32), 2005, σελ. 201.)
Η αιχμή του δόρατος του αμερικανικού στρατιωτικού δόγματος του διευθυντή της CIA Αλαν Ουέλς Ντάλες ακόμα από το 1945 ήταν στραμμένη ενάντια στην ΕΣΣΔ. Σ' αυτό υποδειχνόταν το πώς θα έπρεπε να γίνεται η κατασκοπία και η υπονόμευση από τα μέσα των σοσιαλιστικών χωρών. Ο πυρήνας αυτού του δόγματος ήταν ο παρακάτω:
«Ο πόλεμος θα τελειώσει. Ολα κάπως θα καταλαγιάσουν, θα κατασταλάξουν και θα τακτοποιηθούν. Και εμείς θα ρίξουμε όλες τις δυνάμεις, όλο το χρυσό, όλη την υλική δύναμη για την εξαπάτηση και την αποβλάκωση των ανθρώπων. Το ανθρώπινο μυαλό, η συνείδηση είναι επιδεκτικά στην αλλαγή. Σπέρνοντας εκεί το χάος, θα αντικαταστήσουμε τις ανθρώπινες αξίες με διαστρεβλωμένες, στις οποίες να πιστεύουν. Πώς θα γίνει αυτό; Θα βρούμε δικούς μας ομοϊδεάτες... δικούς μας συμμάχους και αρωγούς στην ίδια τη Ρωσία.
Επεισόδιο το επεισόδιο, θα διαδραματίζεται μια τεράστιας κλίμακας τραγωδία για τον αφανισμό της αυτοσυνείδησης του πιο ανυπότακτου λαού της Γης. Από τη φιλολογία και την τέχνη βαθμιαία θα αφαιρέσουμε την κοινωνική τους ουσία, θα ξεμάθουμε τους ζωγράφους, θα τους αφαιρέσουμε την επιθυμία να ασχολούνται με την απεικόνιση και την έρευνα αυτών των προτσές που συντελούνται στα βάθη της καρδιάς των λαϊκών μαζών. Η λογοτεχνία, τα θέατρα, ο κινηματογράφος θα απεικονίζουν και θα εξυμνούν τα πιο χαμηλά, τα πιο χαμερπή αισθήματα των ανθρώπων.
Εμείς με κάθε τρόπο θα υποστηρίζουμε και θα προβάλλουμε τους λεγόμενους ζωγράφους που θα καλλιεργούν και θα μπάζουν στην ανθρώπινη συνείδηση τη λατρεία του σεξ, της βίας, του σαδισμού, της προδοσίας - κοντολογίς - ό,τι είναι ανήθικο.
Στη διεύθυνση του κράτους θα δημιουργήσουμε το χάος και την αταξία. Οπωσδήποτε, αλλά ενεργά και σταθερά, θα συνεργαστούμε στην απειθαρχία των υπαλλήλων, στους ρουσφετολόγους, να κάνουν ό,τι τους κατέβει. Η γραφειοκρατία και η ασυνείδητη εργασία θα αναδειχτούν σε αρετές... Η τιμιότητα και ο σεβασμός θα γελοιοποιούνται και θα αχρηστευτούν, θα μετατραπούν σε υπολείμματα του παρελθόντος. Τη βλακεία και την αυθάδεια, το ψέμα και την απάτη, το μεθύσι, τη ναρκομανία, τα κτηνώδη πάθη ενός εναντίον του άλλου, την αναίδεια, την προδοσία, τον εθνικισμό και την εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς, ακόμα περισσότερο την εχθρότητα και το μίσος προς το ρωσικό λαό, όλα αυτά θα τα καλλιεργήσουμε.
Μόνο λίγοι, πολύ λίγοι άνθρωποι θα το αισθανθούν ή μάλλον θα καταλάβουν το τι γίνεται... Ομως, αυτούς τους ανθρώπους θα τους απογοητεύσουμε, θα τους γελοιοποιήσουμε, θα βρούμε τρόπο να τους συκοφαντήσουμε και να τους κάνουμε σκουπίδι της κοινωνίας. Θα αφαιρέσουμε τις πνευματικές ρίζες του μπολσεβικισμού, θα καταστρέφουμε και θα χαλάμε τις βάσεις της ηθικής. Με τον τρόπο αυτό θα κλονίζουμε από γενιά σε γενιά, θα προκαλούμε τη διάβρωση και θα απομακρύνουμε το λενινιστικό φανατισμό. Με τους ανθρώπους θα καταπιαστούμε ακόμα από τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια. Το κύριο στοίχημα θα είναι η νεολαία, θα τη διαφθείρουμε, θα την εκφυλίσουμε..., θα της στερήσουμε την τιμιότητα.
Από τη νεολαία θα κάνουμε κυνικούς και χυδαίους ανθρώπους, βλάκες και κοσμοπολίτες. Να, έτσι θα το κάνουμε» (Πέταρ Κάμενοφ: «Μαρξισμός, λενινισμός, σταλινισμός, κομμουνισμός». Εκδοτικό «Ζεράβα», Σόφια, 2003, σελ. 4-5).
Υστερα από 11 χρόνια από την εκπόνηση του σχεδίου υπονομευτικής δράσης ενάντια στο σοσιαλιστικό σύστημα, από τον Αλαν Ουέλς Ντάλες, ο Ν. Χρουστσόφ δήλωνε στη μυστική Συνεδρίαση του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ ότι η ταξική πάλη στην ΕΣΣΔ θα ατονήσει και θα εξαφανιστεί. Οταν, την ίδια περίοδο εντείνονταν οι αντισοσιαλιστικές ενέργειες του ιμπεριαλισμού.

TOP READ