23 Μαΐ 2012

ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ....Μ.......Α


ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ....Μ.......Α















Οι τραπεζικοί κολοσσοί και τα ένοχα μυστικά τους 
Μόνο αγγελικά πλασμένος δεν είναι ο κόσμος των τραπεζικών κολοσσών. Οι διεθνείς επενδυτικές τράπεζες κρύβουν στα ντουλάπια τους σκελετούς, που συχνά-πυκνά βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας. Ωστόσο τρεισήμισι χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες της Wall Street, που πυροδότησαν την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση προκαλώντας ύφεση και την κρατική κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, είναι πιο ισχυρές από ποτέ. Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν τα καλύτερα σε κερδοφορία και παράλληλα οι ρυθμιστικοί κανόνες που προαναγγέλθηκαν τους έχουν αγγίξει ελάχιστα. Τούτο καθώς φρόντισαν συντεταγμένα -και με επιτυχίανα αντικρούσουν την όποια πολιτική απάντηση στην κρίση, επιβεβαιώνοντας την άποψη που θέλει το πολιτικό σύστημα ακόμα όμηρο των αγορών. 


«Η αμερικανική κυβέρνηση, που υποσχέθηκε να κάνει πιο ασφαλές το χρηματοοικονομικό σύστημα, ενέδωσε στον καταιγισμό των διαμαρτυριών του κλάδου», παρατηρούσε σε άρθρο του το δίκτυο Bloomberg, και συνέχιζε: «Οι νομοθέτες εγκατέλειψαν τις αλλαγές που θα προστάτευαν απαγόρευαν τις εμπορικές -αποταμιευτικές- τράπεζες από ρισκαδόρικες συναλλαγές. Αρνήθηκαν να περιορίσουν το μέγεθος των τραπεζών ή να απαγορεύσουν οποιαδήποτε μορφή παράγωγων προϊόντων. Ακόμα και οι πιο αυστηρές προϋποθέσεις κεφαλαιακής επάρκειας και ρευστότητας που συμφωνήθηκαν από τις ρυθμιστικές Αρχές παγκοσμίως αναβλήθηκαν, με στόχο να μην υπάρξουν αναταράξεις στην προσπάθεια της οικονομικής ανάκαμψης»! 




Υπό αυτών των συνθηκών οι τραπεζικοί κολοσσοί ζουν και βασιλεύουν και δεν φαίνεται να πτοούνται από τα σκάνδαλα στα οποία κατά καιρούς εμφανίζονται μπλεγμένοι. 


Goldman: Περίεργες πρακτικές και ροζ σκάνδαλα 


«Η Goldman Sachs κάνει θεάρεστο έργο», είχε πει το 2009 ο διευθύνων σύμβουλός της, Λόιντ Μπλάνκφειν. Κανείς δεν τον είχε πιστέψει, βέβαια, αφού το κάθε άλλο παρά… χριστιανικό προφίλ της τράπεζας ήταν γνωστό σε όλους, ακόμα και πριν αυτή βάλει το χέρι της στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους και στα όσα έφεραν την ελληνική οικονομία στη σημερινή της κατάσταση. Η Goldman έχει χαρακτηριστεί σαν ένα «μεγάλο καλαμάρι-βρικόλακας, που έχει τυλιχτεί γύρω από την ανθρωπότητα και χώνει διαρκώς τα πλοκάμια της, ρουφώντας το αίμα, όπου μυριστεί χρήμα». Και όμως. Ακόμα και για τους πιο κυνικούς της Wall Street, που πιστεύουν ότι έχουν πια ακούσει τα πάντα, η αποκάλυψη ότι η τράπεζα-κολοσσός είναι μέτοχος κυκλώματος εμπορίας λευκής σαρκός, ήταν μάλλον σοκαριστική. 


Το πώς η «τράπεζα του Θεού» κατέληξε να ελέγχει ποσοστό του site που δημοσιεύει 7 στις 10 διαφημίσεις πορνείας στις ΗΠΑ, είναι μια μεγάλη ιστορία. Αλλά είναι και ο νέος πονοκέφαλος για την ομάδα που διαχειρίζεται τη δημόσια εικόνα της Goldman Sachs, η οποία τους τελευταίους μήνες τρέχει και δεν φτάνει, αντιμετωπίζοντας το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Όλα ξεκίνησαν το 2000, όταν ένα από τα private equity funds της τράπεζας επένδυσε 30 εκατ. δολάρια στην Village Voice Media. Επρόκειτο για μια μικροσκοπική και μάλλον αθώα επένδυση από έναν κολοσσό, που διατηρεί επενδυτικά συμφέροντα σε όλο τον κόσμο. Όμως, όταν το 2005 η Village Voice αποφάσισε να διευρύνει την παρουσία της, αποκτώντας το site Backpage.com, η Goldman βρέθηκε μπλεγμένη σε αυτό που χαρακτηρίστηκε ως «το μεγαλύτερο φόρουμ σεξουαλικής διακίνησης ανήλικων κοριτσιών στις ΗΠΑ». «Για περισσότερα από έξι χρόνια, η Goldman κατείχε σημαντικό ποσοστό σε μία εταιρεία γνωστή για τους δεσμούς της με τη διακίνηση λευκής σαρκός, ενώ κατείχε και θέση στο διοικητικό της συμβούλιο για τέσσερα από αυτά τα χρόνια», αποκάλυψαν πριν από λίγες ημέρες οι New York Times. Η ίδια η τράπεζα, πάντως, δηλώνει αθώα. Όπως έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν οι εκπρόσωποί της, η Village Voice Media δεν είχε την παραμικρή σχέση με το Backpage το 2000, όταν έγινε η αρχική επένδυση. Αλλά και αργότερα, η διοίκηση της Goldman Sachs δεν είχε καμία επιρροή πάνω στη στρατηγική της εταιρείας, δηλώνουν, έστω και εάν στέλεχος της τράπεζας κατείχε για χρόνια μία θέση στο δ.σ. της. Για να αποφύγει τα χειρότερα, η Goldman έσπευσε να ξεφορτωθεί όπως-όπως το 16% της Village Voice Media που κατείχε. Η ανακοίνωση για την πώληση του ποσοστού, που εκδόθηκε στα τέλη του Μαρτίου, ανέφερε ότι οι σχετικές διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει από το 2010, όταν η τράπεζα άρχισε να νιώθει άβολα με την κατεύθυνση της εταιρείας. 


Η «φάλαινα» του Λονδίνου… 


Εδώ και ένα μήνα, ολόκληρο το City έμοιαζε να μην έχει άλλο θέμα συζήτησης από τη «Φάλαινα του Λονδίνου». Αυτός ο trader της JP Morgan και οι τεράστιες θέσεις του στην αγορά των παραγώγων δεν άργησαν να λάβουν τις διαστάσεις ενός αστικού θρύλου. «Η Φάλαινα είναι τόσο σπουδαία για την αγορά των παραγώγων όσο είναι ο Μπέν Μπερνάνκι για τα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ», έλεγαν κάποιοι. «Όλοι γνωρίζουν τη Φάλαινα. Όποτε υπάρχει μια μεγάλη κίνηση στην αγορά των CDS, ξέρουμε ότι πίσω της κρύβεται η Φάλαινα», έλεγαν άλλοι. «Υπερβολές!», απαντούσε ο διευθύνων σύμβουλος της JP Morgan, Τζέιμι Ντίμον. Όμως, όταν τα ριψοκίνδυνα στοιχήματα του μυστηριώδους trader στο «καζίνο» των παραγώγων, άνοιξαν μια μαύρη τρύπα 2 δισ. δολαρίων στα βιβλία της τράπεζας, η Φάλαινα ξεβράστηκε στην ακτή. Και τότε αποκαλύφθηκε ότι δεν δρούσε μόνη της. Πίσω από το πιο πολυσυζητημένο αλλά και αποτυχημένο trade των τελευταίων χρόνων κρύβεται ένας Έλληνας, καθώς και μία από τις ισχυρότερες γυναίκες της Wall Street. 


Η ταυτότητα της Φάλαινας του Λονδίνου δεν αποτελεί πια μυστήριο. Πρόκειται για τον Μπρουνό Ικσίλ, έναν 40άρη Γάλλο που τον τελευταίο καιρό είχε καταφέρει να γίνει ο φόβος και τρόμος των traders. Ανάμεσα στους διαχειριστές των hedge funds ήταν γνωστός και ως «Βόλντεμορτ», από τον κακό μάγο του Χάρι Πότερ. Όπως συνέβαινε και με τον ήρωα της διάσημης σειράς βιβλίων, όσοι είχαν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο του δεν τολμούσαν καν να προφέρουν το όνομά του. 


Οι ανταγωνιστές του τον αποκαλούσαν «trader-τέρας». Όμως όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά κάνουν λόγο για έναν συμπαθητικό άνθρωπο, μια πατρική φιγούρα που σε τίποτα δεν μοιάζει με τον τυπικό trader που οδηγεί Ferrari και φορά Rolex. Το σίγουρο είναι ότι ο Ικσίλ είναι μια αντιφατική προσωπικότητα. Στο προφίλ του στο Bloomberg επαίρεται ότι «περπατά πάνω στο νερό», αλλά από την άλλη, περιγράφει τον εαυτό του σαν μετριόφρονα. 


Ο Ικσίλ δούλευε στη μονάδα Chief Investment Office (CIO) της JP Morgan, που εδρεύει στο Λονδίνο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια μονάδα αντιστάθμισης κινδύνου. Δουλειά του trader ήταν να λαμβάνει θέσεις στην αγορά οι οποίες να «εξουδετερώνουν» τα ρίσκα που αναλαμβάνει η τράπεζα από τα δάνειά της προς επιχειρήσεις και άλλους πελάτες. Ουσιαστικά, η CIO είχε στη διάθεσή της 360 δισ. δολάρια, δηλαδή τη διαφορά ανάμεσα στις καταθέσεις της τράπεζας και τα δάνεια που έχει μοιράσει. 


Όμως, όπως αποδείχθηκε, η αμαρτωλή μονάδα του Λονδίνου έκανε πολύ περισσότερα από το να αντισταθμίζει τους κινδύνους της τράπεζας. Στο κυνήγι του κέρδους, πόνταρε τόσο επιθετικά στις αγορές, ώστε έφτασε να αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις τους. Η ομάδα της CIO έφτασε να έχει ένα χαρτοφυλάκιο 200 δισ. δολαρίων, από το οποίο το 2010 έβγαλε 5 δισ. δολάρια, δηλαδή πάνω από το 1/4 των συνολικών κερδών της JP Morgan για τη χρονιά εκείνη. 


Αυτό ακριβώς το τεράστιο μέγεθος των trades της CIO φαίνεται να ευθύνεται για το φιάσκο του Ικσίλ. Τα hedge funds δεν άργησαν να αντιληφθούν την παρουσία της JP Morgan στις αγορές. Η Φάλαινα ήταν πια ένας εύκολος στόχος. Κάθε φορά που το έξυπνο χρήμα της αγοράς των εντόπιζε σε ένα trade, έσπευδε να ποντάρει εναντίον του. Αυτή η επίθεση των hedge funds ήταν που άφησε τον Ικσίλ με ζημιογόνες θέσεις, οι οποίες μέρα με τη μέρα αυξάνονταν. Όταν η JP Morgan αντιλήφθηκε τι συνέβαινε, η αιμορραγία είχε ήδη φτάσει στα 2 δισ. δολάρια. Πηγές της τράπεζας εκτιμούν ότι μέχρι να κλείσουν τις θέσεις του Ικσίλ, θα έχουν χάσει άλλο ένα δισεκατομμύριο. Όμως αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως σύμφωνα με τα διεθνή δημοσιεύματα ο πραγματικός ηθικός αυτουργός για το φιάσκο της JP Morgan δεν είναι άλλος από έναν Έλληνα. Ο Αχιλλέας Μακρής, ή «η Αχίλλειος πτέρνα της JP Morgan», όπως κάποιοι έσπευσαν να τον ονομάσουν. Ο 50χρονος Μακρής, Έλληνας υπήκοος με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας σε μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου, ήταν ο επικεφαλής της CIO. Αλλά και ο άνθρωπος που αποφάσισε να αναστείλει όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες, οι οποίες ίσχυαν για να προστατεύουν την τράπεζα από τέτοιες ζημιές. Όσοι έχουν δουλέψει μαζί του μιλούν για μια ιδιοφυία των αγορών. Μια «μηχανή παραγωγής σκέψεων», ένα εξαιρετικά συνθετικό μυαλό που μπορεί να διαβάζει πίσω από τις γραμμές και να κινείται έξω από την πεπατημένη. Πρόκειται, βέβαια, για έναν trader που δεν απολογείται για το επιθετικό του στυλ. Στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο, σε ένα δωμάτιο με περισσότερα από έξι τερματικά συναλλαγών, έχει μια τεράστια φωτογραφία ενός πύραυλου σε πτήση. Έπειτα από τις ζημιές των 2 δισ. δολαρίων, μια ιδιαίτερα ντροπιαστική εξέλιξη για τη μοναδική τράπεζα που είχε βγει από την κρίση του 2008 με το κύρος της βελτιωμένο, ο Μακρής αποτελεί παρελθόν για την JP Morgan. Η υπόθεση κόστισε, επίσης, τη θέση μιας από τις ισχυρότερες και πιο καλοπληρωμένες γυναίκες του finance. Η Ίνα Ντρου, που γιγάντωσε την CIO, αποτελούσε έως πρότινος έναν έμπιστο υπαρχηγό του Τζέιμι Ντίμον. Κέρδιζε περίπου 1,2 εκατ. δολάρια το μήνα. Παρότι βοήθησε την τράπεζα να επιβιώσει σε δύσκολες περιόδους, όπως μετά την κατάρρευση του LTCM το 1998 αλλά και τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001, η υπόθεση της Φάλαινας του Λονδίνου κόστισε τη θέση της. 


…και τα τοξικά 


Όμως η JP Morgan Chase παραμένει στο μάτι του κυκλώνα, μετά την αποκάλυψη για ζημιές ύψους 2 δισ. δολ. εξαιτίας πράξεων και συναλλαγών για την αντιστάθμιση κινδύνου. Μάλιστα η τράπεζα προειδοποίησε ότι η «τρύπα» μπορεί να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο ξεπερνώντας τα 3 δισ. δολάρια στο σύνολο του τρέχοντος τριμήνου, αν οι εξελίξεις στις αγορές δεν αποδειχθούν ευνοϊκές. Πρόκειται για εξέλιξη που έχει σημάνει συναγερμό για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Κυρίως γιατί το αφεντικό της, ο διευθύνων σύμβουλος Τζέιμς Ντάιμον, ελληνοαμερικανικής καταγωγής, είχε καταφέρει να αποκτήσει τη φήμη του «πιο σοφού τραπεζίτη της Γουόλ Στριτ», όταν μπόρεσε να διασχίσει το τσουνάμι της διετίας 2008-2009 έχοντας τις μικρότερες ζημιές έναντι όλων των άλλων ανταγωνιστών του. Η JP Morgan ήταν το μοναδικό τραπεζικό ίδρυμα που δεν χρειάστηκε να ζητήσει ελεημοσύνη από την κυβέρνηση Ομπάμα.Ο δεύτερος λόγος ανησυχίας είναι ότι οι ζημιές των 2 δισ. ευρώ είναι συνδεδεμένες με πράξεις γύρω από ασφάλιστρα έναντι κινδύνου χρεοκοπίας (τα γνωστά μας CDS). Τα συμβόλαια αυτά αποτελούν ασφάλιστρα έναντι ομολόγων που εκδίδουν είτε κράτη είτε επιχειρήσεις, τα οποία αγοράζουν οι επενδυτές για να καλυφθούν από τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας ή της επιχείρησης. Οπως ωστόσο αποδείχθηκε περίτρανα στην περίπτωση της Ελλάδας, τα ίδια αυτά προϊόντα χρησιμοποιούνται ως εργαλεία κερδοσκοπίας από όσους ποντάρουν στην κατάρρευση της χώρας. Ηταν τέτοιου τύπου και τα προϊόντα που έκαναν την εμφάνισή τους την περίοδο κατάρρευσης της Lehman Brothers το 2008 και που παραλίγο να προκαλέσουν τη χρεοκοπία της AIG, της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας των ΗΠΑ, η οποία σώθηκε στο παρά πέντε εξαιτίας της παρέμβασης από την κυβέρνηση Ομπάμα. 






Η τράπεζα των «καζίνο» 




Άλλη μία πανίσχυρη επενδυτική τράπεζα, η Deutsche Bank είναι μπλεγμένη στις διόλου πολιτικά ορθές business των καζίνο. Όλα ξεκίνησαν από ένα «αθώο», όσο και συνηθισμένο επιχειρηματικό δάνειο ύψους 60 εκατ. δολαρίων. Η γερμανική τράπεζα δάνεισε το ποσό αυτό στον κατασκευαστή Μπρους Έιχνερ, για να αγοράσει ένα οικόπεδο στο Λας Βέγκας. 


Ο επιχειρηματίας, όμως, είχε μεγάλα σχέδια. Ήταν ο καιρός του εύκολου χρήματος. Η παγκόσμια οικονομία έμοιαζε με ένα τεράστιο καζίνο. Όσο για τα αληθινά καζίνο, αυτά ζούσαν χρυσές εποχές. Έτσι, η Deutsche Bank ήταν περισσότερο από πρόθυμη να δανείσει ακόμα 1 δισ. δολάρια στον Έιχνερ, για την κατασκευή ενός τεράστιου καζίνο, που θα στεγαζόταν σε δύο εντυπωσιακούς ουρανοξύστες. Και μετά ήρθε η κρίση του 2008. Ο επιχειρηματίας κήρυξε στάση πληρωμών. Και η Deutsche Bank κατάσχεσε το ακίνητό του. Παρότι προσέγγισε τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου, όπως οι MGM Resorts International και Hilton Worldwide, η τράπεζα δεν βρήκε κανέναν πρόθυμο να αγοράσει το υπό κατασκευή καζίνο. Το Λας Βέγκας ήταν το «σημείο μηδέν» της οικονομικής κρίσης. Η αγορά ακινήτων κατέρρεε εκκωφαντικά. Οι επισκέπτες στα καζίνο συνεχώς λιγόστευαν. Θα πίστευε κανείς ότι η Deutsche Bank θα θεωρούσε χαμένα τα λεφτά που δάνεισε στον Έιχνερ και θα διέγραφε το δάνειο. Αλλά η διοίκησή της κατέληξε σε μία μάλλον ασυνήθιστη απόφαση: επένδυσε άλλα 3 δισ. δολάρια για να ολοκληρώσει μόνη της το project. Οπότε ο Άκερμαν έγινε και καζινάρχης. Και μάλιστα, υπερήφανος. Το Cosmopolitan, με 3.000 δωμάτια, εγκαινιάστηκε με μια φαντασμαγορική τελετή, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2011. 


Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι ο πυρετός του χρήματος, που συνήθως πιάνει τους τζογαδόρους του Λας Βέγκας, δείχνει να έχει συνεπάρει τους τραπεζίτες της Deutsche Bank. Οι Financial Times αποκάλυψαν ότι η γερμανική τράπεζα είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους μεγαλύτερους πιστωτές και επενδυτές, στην αμερικανική πρωτεύουσα τυχερών παιχνιδιών. 


Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η Deutsche Bank έχει ρίξει στα καζίνο σχεδόν όσα επένδυσε στα -υποτίθεται μηδενικού ρίσκου- κρατικά ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Συγκεκριμένα, εκτός από τη γραμμή πίστωσης των 3,9 δισ. δολαρίων στο Cosmopolitan, που αποτελεί θυγατρική του ομίλου, η Deutsche, μέσω δανείου 1 δισ. δολ., κατέχει το 25% μιας ακόμα εταιρείας τζόγου, της Station Casinos. Τέτοια είναι η επιρροή της γερμανικής τράπεζας στο Λας Βέγκας, που τα σωματεία των εργαζομένων στα καζίνο, της ζητούν να παρέμβει για να επιλυθούν οι διαφορές, που έχουν με τους άλλους καζινάρχες. Η λειτουργία του Cosmopolitan δημιούργησε 2.400 νέες θέσεις εργασίας στην πόλη, την ώρα που άλλα φιλόδοξα projects μπαίνουν στον πάγο ή και ακυρώνονται. Παρ’ όλα αυτά, η Deutsche διαβεβαιώνει ότι το Cosmopolitan ουδέποτε υπήρξε στρατηγική ή μακροπρόθεσμη επένδυσή της. Εκπρόσωπος της τράπεζας, επεσήμανε ότι το συνολικό ενεργητικό της αγγίζει τα 2,5 τρισ. δολάρια. Μία επένδυση 4,9 δισ. δολαρίων θεωρείται μάλλον λογική, στο πλαίσιο διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου της 










Πηγή : Sofokleus10
 Αναρτήθηκε από Praxis red

Σκέψεις γύρω από την διεθνή αντικομμουνιστική προπαγάνδα


Σκέψεις γύρω από την διεθνή αντικομμουνιστική προπαγάνδα

Από τον Κόκκινο Φάκελο

Στο θέμα του αντικομμουνισμού και της προπαγάνδας έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί, εξετάζοντας ορισμένες τις πτυχές. Φυσικά μια ευρύτερή της ανάλυση ξεφεύγει τόσο από τον σκοπό του ιστολογίου όσο και από το γνωστικό μας περιεχόμενο.

Η σχέση διεθνούς και εγχώριου αντικομμουνισμού είναι αν όχι καταφανής τουλάχιστον πρόδηλη. Όπως και πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής προπαγάνδας, ο αντικομμουνισμός εμφανίζει και αυτός ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, μορφώματα και πρότυπα τα οποία όχι μόνο εμφανίζονται διακρατικά αλλά και διαχρονικά. Φυσικά, τέτοιες ομοιότητες προβάλλουν ευκολονόητες εάν κανείς αναλογισθεί τον παγκόσμιο ενορχηστρωτή του αντικομμουνισμού. Το παγκόσμιο κεφάλαιο χαρακτηρίζεται από ενότητα ταξική και ως εκ τούτου και από ενότητα στην ανάγκη προάσπισης της κερδοφορίας του απέναντι στο παγκόσμιο προλεταριάτο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες εμφανίζεται και μια ενότητα προπαγάνδας απέναντι στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Από αυτή την ενότητα ξεπηδούν λοιπόν τα διεθνή αντικομμουνιστικά πρότυπα. Ας δούμε παρακάτω μερικά από αυτά


Η καταστροφή ως κοινός τόπος

Ένα από τα βέλη στο διεθνές αντικομμουνιστικό οπλοστάσιο είναι η αυθαιρετοποίηση της καταστροφής. Με την έννοια αυτή εννοούμε την αυθαίρετη εικόνα της καταστροφής που υποτίθεται ότι ο κομμουνισμός φέρνει στον κόσμο. Η καταστροφή αυτή δεν στοιχειοθετείται ως προς το πως ή το γιατί συμβαίνει. Είναι απλά μια "φυσική" κατάληξη της εφαρμογής του σοσιαλισμού η οποία προσφέρεται και σερβίρεται προς βρώση χωρίς κανένα στοιχείο και καμιά απόδειξη. Είναι δε σίγουρο ότι  πορεία της εφαρμογής του σοσιαλισμού οδηγεί προς τα εκεί σε κάθε κοινωνικό ιστό και σε κάθε χώρα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.


Βρετανικό έντυπο. Τι συμβαίνει στους εργαζόμενους στον σοσιαλισμό.  Η προπαγάνδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι  στον σοσιαλισμό η ασθένεια του εργάτη τιμωρείται με θάνατο 
Αμερικανικό έντυπο: Η αστερόεσσα καίγεται ενώ μια ομάδα  στρατιωτών δολοφονεί και σκοτώνει αδιακρίτως και χωρίς αιτιολόγηση αθώους πολίτες. Παρατηρείστε ότι ο κομμουνισμός απειλεί και το διαφορετικό φύλο (η γυναίκα στο κέντρο) και την αμερικανική μειονότητα (αφροαμερικανός δεξιά). Με άλλα λόγια η ανισότητα και  οι σχέσεις εκμετάλλευσης εδώ καταστρατηγούνται απέναντι στον κοινό εχθρό που συμπεριφέρεται σε όλους το ίδιο

Έντυπο από την Ταϊλάνδη. Δεξιά τα παιδιά μαθαίνουν μόνο την κομμουνιστική προπαγάνδα στα σχολεία ενώ αριστερά  εμφανίζεται το ιδανικό σχολείο (που φυσικά απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα) της Ταϊλάνδης 

Έντυπο από την Ταϊλάνδη. Δεξιά το μικρό παιδί στην Κίνα καταδίδει στον κομισάριο ότι ο πατέρας του έχει παράνομα ένα γουρούνι. Δεξιά η κοινωνία της Ταϊλάνδης του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης άνευ όρων, φαίνεται να παρέχει τα μέγιστα σε όλους 

Έντυπο από την Ταϊλάνδη. Και φθάνουμε και σε ένα από τα προκείμενα της αμφισβήτησης της εξουσίας.  Το θρησκευτικό εποικοδόμημα καταστρέφεται και διαλύεται (χωρίς να εξηγείται γιατί αυτό είναι κακό κατ' ανάγκη) στην Κίνα ενώ η Ταϊλάνδη δράττει τους (υποτιθέμενα απαραίτητους) καρπούς της θρησκείας  
Έντυπο από τις ΗΠΑ. Παρουσιάζεται μια εικόνα πίσω από το σοβιετικό παραπέτασμα. Η  ΕΣΣΔ του κοινωνικού κράτους, της παιδείας και της μόρφωσης, των γιατρών και επιστημόνων, των πάρκων και των λαϊκών θερέτρων εμφανίζεται ως κρανίου τόπος. Πυρηνικά, και θάνατος φυτρώνει σε μια εικόνα απόλυτης καταστροφής. 
Έντυπο της Ναζιστικής Γερμανίας. Τέλος ας δούμε και ένα δείγμα του σκοτεινού  παρελθόντος του αντικομμουνισμού. Όταν το κεφάλαιο ξεκίνησε να νιώθει την απειλή του παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, μια φυσιογνωμία γνωστή σε όλους αναλαμβάνει να διδάξει τις μεθόδους σπίλωσης των αξιών του. Ο Γκέμπελς διδάσκει τον αντικομμουνισμο. Τα μαθήματά του αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη και ως σήμερα... 
Το αρχέτυπο του τέρατος και του τιμωρού
Το επιχείρημα της καταστροφολογίας, οδηγεί εύλογα και λογικά στην ανάγκη προσδιορισμού δύο παραγόντων: Του ποιος κρύβεται και ευθύνεται για αυτή την καταστροφή και του ποιος θα αναλάβει να τον αντιμετωπίσει. Εδώ, ορμώμενοι από την ναζιστική απάντηση "Ο Φύρερ", οι ανά τον κόσμο ενορχηστρωτές του αντικομμουνισμού, κατασκεύασαν και κατασκευάζουν την εικόνα του ήρωα-τιμωρού. Εφευρίσκονται ήρωες και σωτήρες που έχουν αναλάβει να χτυπούν το κόκκινο τέρας και λυτρώνουν τον λαό από την επιρροή του. Φυσικά ο ίδιος ο λαός που πλήττεται από τον κομμουνισμό, αδυνατεί να δώσει ο ίδιος μιαν απάντηση σε αυτόν. Με άλλα λόγια, σε καμιά περίπτωση δεν απαντά ο ίδιος ο θιγόμενος λαός στο τέρας του κομμουνισμού, αλλά ο ήρωας- σύμβολο. Αυτό φυσικά συμβαίνει για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αντικατοπτρίζει την πραγματική αίσθηση των κεφαλαιοκρατών για τον λαό. Την αίσθηση δηλαδή ότι είναι ανίκανος χωρίς την μπότα του και την επιβολή του να προσδιορίσει την ζωή του. Δεύτερον, γιατί προσπαθεί να πείσει για ακριβώς αυτό. Δηλαδή να πείσει τον κόσμο να μην πιστεύει ούτε στην δική του νόηση αλλά ούτε και στην δική του δύναμη. Εδώ η προσπάθεια είναι πολυεπίπεδη. Σε πρώτο επίπεδο ο λαός δεν πρέπει να μάθει την δύναμή του απέναντι στο κόκκινο τέρας και άρα να εμπιστευτεί τον ήρωα για να σωθεί. Αλλά και σε δεύτερο επίπεδο δεν πρέπει να εμπιστευθεί την δύναμή του γιατί μέσα από αυτή την διαδικασία μπορεί να την στρέψει και ενάντια των καταπιεστών του. Ας δούμε τώρα μερικά τέτοια παραδείγματα. 
Το πιθηκόμορφο τέρας του κομμουνισμού, όπως παρουσιάζεται από την ναζιστική προπαγάνδα. Ο συμβολισμός δεν είναι τυχαίος. Η ναζιστική προπαγάνδα ταυτίζει τους κομμουνιστές με τα πιθηκοειδή, δηλαδή τους υπανθρώπους. 

Ο πιθηκάνθρωπος του κομμουνισμού όπως επιβιώνει στην μεταπολεμική  αγγλική προπαγάνδα.  Οι ομοιότητες είναι προφανείς. Να ποιο είναι το τέρας που απειλεί με την καταστροφή της ευημερίας. Είναι προφανώς το πιθηκόμορφο κτήνος του κομμουνισμού.  

Ακόμα ένα αμερικανικό έντυπο του μακαρθισμού. Εδώ βλέπουμε σε ένα άλλο βερσιόν το κτήνος του κομμουνισμού να εμφανίζεται ως νεκροζώντανο τέρας που κατασφάζει τους λαούς και απειλεί τα "ελεύθερα" έθνη
Και φθάνουμε και στην παρουσίαση του ήρωα τιμωρού ! 
Ένα από τα πρώτα κόμικ των ΗΠΑ. Εδώ ο Αμερικάνος ήρωας-εκδικητής που ενσαρκώνεται ως στρατιώτης (για να ταυτισθεί ο μέσος Αμερικανός στρατιώτης που μάχεται για τ συμφέροντα του κεφαλαίου εκτός συνόρων)  σκοτώνει με μίσος τους Βορειοκορεάτες εχθρούς του. 

Ακόμα ένα κόμικ για την Βόρεια Κορέα. Ξανά ο Αμερικάνος στρατιώτης χτυπά το τέρας του κομμουνισμού 


Και φθάνουμε σε πιο σύγχρονα κόμικ. Εδώ ο γνωστός Captain America χτυπά τις ορδές του κομμουνισμού που κινούνται μέσα από το απρόσωπο πράσινο κομμουνιστικό κτήνος. 

Ίσως το πιο ενδιαφέρον κόμικ. Ξανά ο Captain America και ο βοηθός του χτυπούν, ποιόν όμως??? Τον  πράκτορα κομμουνιστή που επιχειρεί να ξεσηκώσει τους εργαζόμενους σε απεργία!!! Καταφανής ο τρόπος μόχλευσης της συνείδησης ως προς την διεκδίκηση των κεκτημένων της εργατικής τάξης. Όταν αυτή διεκδικεί κάτι γίνεται θύμα του κομμουνισμού. 

μαζική παράσταση διαμαρτυρίας αναπήρων,


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ (Σ.Ε.Α.ΑΝ.)
Χαλκοκονδύλη 37, 2ος όροφος πλ. Βάθη, τηλ.: 2105221411, www.eskamea.gr, seaan@hotmail.gr


Πέμπτη 24/5 και ώρα 12:00 μαζική παράσταση διαμαρτυρίας αναπήρων, χρονίως πασχόντων, γονέων και κηδεμόνων στο Υπουργείο Εσωτερικών(πλατεία Κλαυθμόνος)


   Με απόφαση της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου που υλοποιεί η υπηρεσιακή, δεν καταβλήθηκαν τον μήνα Μάη τα επιδόματα των ΑΜΕΑ(για Μάρτη και Απρίλη)και κανείς δεν ξέρει πότε θα καταβληθούν. Όταν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες και μοναχικοί ανάπηροι ζουν μόνο από αυτό το πενιχρό επίδομα. Η μη καταβολή του επιδόματος δικαιολογήθηκε από την κυβέρνηση των ανάπηρο-κυνηγών γιατί λέει δεν ολοκληρώθηκε η διαδικασία της απογραφής.


Είναι προκλητικό!
  Γιατί αφού μπορούσαν να πληρώσουν με το παλιό καθεστώς μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία, αρνήθηκαν να το κάνουν; Γιατί απλά αυτοί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όλοι όσοι ομονοούν, δεξιοί και αριστεροί, στην ΕΕ, ξέρουν ότι στόχος τους είναι η οριστική κατάργηση των επιδομάτων των ΑΜΕΑ, και μας προετοιμάζουν για αυτό.  Οι ανάπηροι μαϊμού, που χρησιμοποιούνται σαν πρόσχημα για τα μέτρα που παίρνουν, είναι δικό τους κατασκεύασμα, και ο θόρυβος που σηκώνουν είναι για να κρύψουν την δραματική χειροτέρευση των αναπήρων, των χρονίως πασχόντων των λαϊκών οικογενειών και τα σχέδιά τους για μαζική κατακρεούργηση των δικαιωμάτων μας.


Γιατί για αυτούς ο εργαζόμενος που παράγει κοστίζει.
Η υγεία κοστίζει.
Ο ανάπηρος στον Καιάδα γιατί και αυτός κοστίζει.

  Μόνο τα δισεκατομμύρια των μονοπωλίων να αυγατίζουν, η υγιής επιχειρηματικότητα των δεξιών και αριστερών ευρωλάγνων να προχωρά, κι ας καεί ο κόσμος όλος!

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ! ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ!
ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!
ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

Να καταβληθούν εδώ και τώρα όλα τα επιδόματα των ΑΜΕΑ χωρίς καμία καθυστέρηση!
Καμία πληρωμή για φάρμακα και θεραπείες!
Άμεση, έκτακτη, οικονομική ενίσχυση όλων των αναπήρων ύψους 1.000€ για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από τα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης και την κρίση.



Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ!!!

Εκ προμελέτης-Τι είναι επιτέλους το Μάαστριχτ; (1ο)


Εκ προμελέτης-Τι είναι επιτέλους το Μάαστριχτ; (1ο)



Βρισκόμαστε "αισίως" στα τέλη του 2ου χρόνου μνημονίου με τις συνέπειες πια γνωστές, ορατότατες και αισθητότατες από την τεραστια πλειοψηφία του πληθυσμού. Το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας το 2008 επιτάχυνε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και έφερε στο προσκήνιο και στην καθημερινή συζήτηση, ζητήματα που πριν ήταν βαρετά και ανούσια για το μέσο πολίτη και εργαζόμενο.
Πως φτασαμε όμως εδώ;
Η κρίση
Λόγω της τεράστιας έκθεσης των τραπεζικών κεφαλαίων σε χάρτινες επενδύσεις κρατικών ομολόγων, η καπιταλιστική αυτή συστημική κρίση  εμφανίστηκε ως κρίση κρατικών χρεών.
 Μετα το σκάσιμο της φουσκας των Αμερικάνικων ακινήτων οι τράπεζες που έπρεπε να προστατέψουν τα ενεργητικά τους από το ρίσκο μιας πιθανής κατάρρευσης,(λόγω του αυξημένου "συντελεστή μόχλευσης" που έδινε το δικαίωμα σε μια τράπεζα με κεφάλαια π.χ. 10 δις να δανείζει(ουσιαστικά να δανείζεται από το μέλλον) 20 ή και 40 φορές τα κεφάλαιά της, με αποτέλεσμα μια τρύπα της τάξης του 3-5% να είναι αρκετή για να την φέρει σε κατάσταση χρεοκοπίας), αναγκάστηκαν να ξεφορτωθούν επισφαλείς "επενδύσεις" που μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούνταν οι πιο "ασφαλείς" και που δεν ήταν άλλες από τα κρατικά ομόλογα.
Όποια χωρα είχε υψηλό-έστω και εντός αποδεκτών ως τότε ορίων- χρέος ήταν υποψήφια να δημιουργήσει πρόβλημα στα ενεργητικά των τραπεζών, που όμως ήταν χτισμένα πάνω σε λεπτό στρώμα πάγου,  και επομένως αυτές άρχισαν να ξεπουλάνε τα ομόλογά της. Ανάλογα σε άλλες χώρες όπως π.χ. η Ιρλανδια ή η Ισπανία το πρόβλημα ήταν από την αρχή στις τράπεζες που είχαν με τον ένα ή τον άλλο τροπο εκτεθεί σε επενδύσεις ρίσκου, σε άγριο τζόγο δηλαδή, που ήταν ή οι μοχλευμένες (επι 30 ή 40 φορές)επενδύσεις σε οικιστικά ομόλογα των ΗΠΑ ή επενδύσεις σε γιγαντιαία επενδυτικά πλάνα κατασκευαστικων εταιρειών που είχαν να κάνουν με την κατασκευή κατοικιών που όμως ήταν αδύνατον να βρούν αγοραστές(περίπτωση Ισπανίας).
Αυτά είναι πράγματα που τα έχουμε ξαναπεί προσπαθώντας να αποδείξουμε το ψέμμα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και των 'ειδικων' τους που προσπαθούσαν εδω και 2 χρόνια να φορτώσουν το φταίξιμο στο λαό με το "μαζί τα φάγαμε" , το "δεν παράγουμε τίποτα" κλπ.
Αν δεν προχωρήσουμε όμως μέχρι το τελευταίο βήμα την τελευταία κουρτίνα, η αλήθεια θα μένει μισή και θα δίνεται περιθώριο για νεα ψέμματα, νέες πλάνες και καινούργιες αυταπάτες.
Κεραυνός εν αιθρία; 
Ολα τα παραπάνω που μας οδήγησαν εδώ δεν ήταν ένας ξαφνικός κεραυνός εν αιθρία, δεν ήταν ένα τυχαίο λάθος που θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ηταν η λογική συνέχεια μιας σειράς από πολιτικές και "μεταρρυθμίσεις" που επιλέχθηκαν χρόνια πριν και που είχαν σα στόχο, αφου στον καπιταλισμό ζούμε, τι άλλο, την αύξηση της κερδοφορίας εταιρειών, μονοπωλίων και φυσικά τραπεζικών ομίλων κλπ. Δεν στάθηκαν δηλαδή στη μέση του πουθενά αλλά "χτίστηκαν" πάνω σε ένα υπόβαθρο, σε μια βάση που είχε δημιουργηθεί μεθοδικά από πριν.
Ειναι πιο πολύ από φανερό οτι αυτή η κρίση-του χρηματοπιστωτικού τομέα- που στην αρχή θυμόμαστε οτι αποδόθηκε στην απληστία, τη μανία του τζόγου των golden boys κλπ. δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί, κι ακόμη περισσότερο  δεν θα μπορούσε τοσο  απίστευτα εύκολα να μεταδοθεί, αν δεν είχε "πατήσει" πανω στην περίφημη απόλυτη "ελευθερία" της κίνησης κεφαλαίων η οποία ήταν το κλειδί για την αύξηση των κερδών αυτών που έπαιζαν σ'αυτό το παιχνίδι. Όμως έπειδη ο καπιταλισμός δεν έχει όρια ειδικά όταν ο ανταγωνισμός το επιβάλλει, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγούσε σε τραγικό ατύχημα και αλυσιδωτή αντίδραση. Επίσης φανερό βέβαια είναι ότι αν δεν είχε ανακαλυφθεί αυτός ο τροπος κερδοφορίας, αυτη η διέξοδος, το καπιταλιστικό σύστημα θα είχε βυθιστεί σε κρίση αρκετά χρόνια πριν. 
Αυτή η κρίσιμη μεταρρύθμιση, αυτή η «ελευθερία» όπως πονηρά την ονομάζει το σύστημα, μαζί με άλλες αποτελεί κομμάτι της περίφημης συνθήκης του Μάαστριχτ. 
Η συνθήκη του Μάαστριχτ είναι ένα σύνολο από συμφωνίες, ένα νομικό πλαίσιο δηλαδή, που αν και κρυβόταν πίσω από τα λαικίστικα, παραπλανητικά και πιασάρικα «ενωμένη Ευρώπη», «οι Ευρωπαίοι ενωνουν τις δυναμεις τους» κλπ. δεν είχε καμμιά σχέση με το συμφέρον των «ευρωπαίων πολιτών» όπως μας ονομάζουν αυτοί που προσπαθούν να αποφύγουν την ενοχλητική έννοια λαός. 
Ηταν η συνθήκη που ενοποιούσε οικονομικά και πολιτικά την Ευρώπη(ανάθεμα κι αν καταλάβαμε ποτέ τι σήμαινε στην ουσία αυτό) και έβαζε στην τελική ευθεία τη δημιουργία του ευρώ, αλλά με απλά λόγια ήταν μια καλοσχεδιασμένη σειρά από κρίσιμες ρυθμίσεις και διευκολύνσεις προς το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο προκειμένου να ισχυροποιηθεί και να βρεθεί σε καλύτερη θέση μάχης στο μεγάλο και άγριο πόλεμο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
 Η συνθήκη του Μάαστριχτ χτίστηκε πέτρα-πέτρα μεσα σε μια διάρκεια δεκαετιών από το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο για το μεγάλο ευρωπαικό κεφάλαιο. Δική τους είναι η εξουσία και για το δικό τους συμφέρον φυσικά τη χειρίστηκαν και την χρησιμοποίησαν. Αν κάποιος -ειδικά μαρξιστής- νομίζει οτι η εξουσία ανήκει αλλού, ή ότι παρότι ανηκει στους καπιταλιστές αυτοί, ενω ετοιμαζόντουσαν για σκληρό πόλεμο ανταγωνισμού, χάρισαν αυτη την κορυφαία συνθήκη στους λαούς παρακαλώ ας το δηλώσει.
Παρ’ όλα αυτά στην Ελλάδα μόνο το ΚΚΕ στάθηκε απέναντι και  την καταψήφισε. Η φωτισμένη «ευρωπαική Αριστερά», και εδώ ο ΣΥΝ, την είδε με θετικό μάτι και πανηγύρισε την Ευρωπαική ενοποίηση παρέα με τους ευτυχείς Ευρωπαίους πλουτοκράτες! Ετσι άνοιξε ο δρόμος για τα όσα ζούμε σήμερα, έτσι τα δις των διάφόρων funds σάρωσαν τις αγορές, έτσι δρομολογήθηκε και διευκολύνθηκε το μεγάλο χρηματιστηριακό παιχνίδι του ’97-2000 -με κορυφή τη φούσκα που κι εμείς ζήσαμε- που στήθηκε πάνω στο θετικό κλίμα και την προσδοκία της αυξησης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου λόγω της ενοποιησης και του κοινού νομισματος.
 Ετσι ξαναστήθηκε μεσα στο πλαίσιο της «ελεύθερης» από όρια οικονομίας μέ τις ελευθερίες κίνησης κεφαλαίων, προιόντων, εργαζόμενων και υπηρεσιών και η νεα ανακαμψη μεχρι το 2007, έτσι τα Lidl και τα Carrefour σάρωσαν τα μικρομάγαζα κι έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στην εγχώρια παραγωγή κάθε είδους, έτσι φτάσαμε να εισάγουμε ακόμη και χαμομήλι στη χωρα που δεν έχεις παρά να απλώσεις το χέρι σου και να το μαζέψεις. Ετσι τέλος τα κερδη ξανατοποθετήθηκαν ζεστά στις αγορές και με τα μοντέρνα εργαλεία της μόχλευσης εκτόξευσαν την κερδοφορία τους δημιουργώντας τη νεα φούσκα, και κυκλοφορώντας ελεύθερα όπως τους επέτρεπε η «ελευθερία της κίνησης κεφαλαίων» μόλυναν όλη την Ήπειρο. Κι όταν πια οι φούσκες έσκασαν και το σύστημα βρεθηκε μετά από όλα αυτα σε κατάσταση χρεοκοπίας, πάσαραν το λογαριασμό στους λαούς.

Αυτη είναι με λίγα λόγια μια πρωτη σκιαγράφηση αυτού του προμελετημένου εγκλήματος,της περίφημης συνθήκης του Μάαστριχτ που μόνο το ΚΚΕ τολμησε να καταδικάσει και να προειδοποιήσει. Ομως και τότε κάποιοι φρόντισαν τα αυτιά να έχουν τοίχους, το ΚΚΕ να κατηγορηθεί ως οπισθοδρομικό, ξεπερασμένο από τις συνθήκες, κολλημενο στα παλιά, ενω περίσσεψαν τα καλά λόγια για την εκσυγχρονισμένη ευρωπαική Αριστερά την ώρα που άνοιγαν οι σαμπάνιες και στρωνόταν από τον καπιταλισμό για τον καπιταλισμο το κόκκινο χαλί για τη σημερινή έφοδο ενάντια στην ίδια μας τη ζωή.

(περισσότερα στο 2ο μερος)

«ευρώ ή δραχμή»


Για το εκβιαστικό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή»



Το ΚΚΕ απορρίπτει και καταγγέλλει τον εκβιασμό περί διενέργειας δημοψηφίσματος που έθεσε η Α. Μέρκελ με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή». Αποτελεί ωμό εκβιασμό σε βάρος του λαού και στήριξη στα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» και στην ελληνική πλουτοκρατία. Είναι, επίσης, μια ακόμα απόδειξη ότι η κατάργηση των μνημονίων και των βάρβαρων μέτρων απαιτεί σύγκρουση με την ΕΕ. Αυτά είπε το ΚΚΕ για το συγκεκριμένο ζήτημα που προέκυψε την περασμένη Παρασκευή. Αλλά το εκβιαστικό για το λαό δίλημμα δεν είναι καινούργιο, ενώ βρίσκεται από όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου τώρα στην ημερήσια διάταξη.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι αναφανδόν υπέρμαχοι της ΕΕ και του ευρώ, ευθύνονται για όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλει ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης που υπηρετούν, κινδυνολογούν για το ευρώ. Με το ευρώ και την πολιτική της ΕΕ πτώχευσαν το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, επίσης, υπέρ του ευρώ και μάλιστα κατηγορεί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ότι η δική τους πολιτική σπρώχνει στην έξοδο από την Ευρωζώνη και στη δραχμή. Ο Αλ. Τσίπρας προχτές στην ομιλία του στην ΚΠΕ του ΣΥΝ είπε: «Επιχειρούν με όλες τις δυνάμεις τους συντεταγμένες, να βάλουν για πολλοστή φορά το τρομοκρατικό δίλημμα στο λαό: "Μνημόνιο ή έξοδος από το ευρώ", "Ευρώ ή δραχμή". Τους απαντάμε ακόμα και σε αυτό τους το πλαστό δίλημμα, μέσα στο δικό τους γήπεδο: Δεν άκουσαν τίποτε για τις δηλώσεις του κ. Γιούνκερ. "Ανοησίες και προπαγάνδα" χαρακτήρισε την κινδυνολογία για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Δεν ακούνε τις φωνές αναλυτών, έγκριτων οικονομολόγων και πολιτικών για το τεράστιο κόστος που θα έχει πιθανή αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η Ελλάδα θ' αλλάξει σε μια Ευρώπη που αλλάζει».
Ο ΣΥΡΙΖΑ εφησυχάζει το λαό ως προς το ενδεχόμενο αποπομπής από την ΕΕ. Βεβαίως, κάποια στελέχη του έχουν μιλήσει και για τη δραχμή, (Μ. Γλέζος, Λαφαζάνης), αλλά στα σημερινά πλαίσια του καπιταλισμού. Από τη μια, απευθύνονται καθησυχαστικά προς την ΕΕ - την τρόικα - τους βιομήχανους - τραπεζίτες ότι είναι υπέρ της ΕΕ και του ευρώ, ότι ενώ μιλούν για αναδιαπραγμάτευση δε θα κάνουν μονομερείς ενέργειες, ότι θα ενισχύσουν την ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων. Οταν απευθύνεται στο λαό μιλούν για κατάργηση του μνημονίου, δηλαδή των αντεργατικών νόμων και αναδιαπραγμάτευση των δανείων. Αλλά αναδιαπραγμάτευση των δανείων σημαίνει νέες συμφωνίες, άρα νέα μνημόνια. Οσο για τις δύο θέσεις διαφορετικών στελεχών του και με το ευρώ και με τη δραχμή στον καπιταλισμό, και οι δύο οδηγούν σε τραγωδία. Και οι δύο θέσεις τους οδηγούν σε μέτρα ενάντια στο λαό.
Μόνο με την κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας που θα πάρει στα χέρια της τον πλούτο, θα κατανείμει τους πόρους με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, με αποδέσμευση από την ΕΕ θα μπορέσουμε να βρούμε τη λαϊκή ευημερία. Η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας απ' την Ευρωζώνη και την ΕΕ και γενικότερα το μέλλον της Ευρωζώνης θα καθορισθεί απ' την πορεία της καπιταλιστικής κρίσης, της ανισόμετρης ανάπτυξης και των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ΕΕ και όχι από τη διάθεση των εργαζόμενων στην Ελλάδα για νέες θυσίες. Γι' αυτό και ο λαός δεν πρέπει να περιμένει σαν παθητικός θεατής, αλλά να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, ανοίγοντας το δρόμο για αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία. Μόνο αυτός ο δρόμος με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μόνο η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Επιλέγουμε κάποιο σύντομο παράδειγμα σχετικά με τη δυνατότητα να απογειωθούν οι αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες π.χ. η κατάργηση των κοινοτικών ποσοστώσεων για τη ζάχαρη.
Η κινδυνολογία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ο εφησυχασμός του ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν στο ίδιο το αποτέλεσμα: Να πιστέψει ο λαός ότι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος είναι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων σφαγής του, με δεδομένη την αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ για φθηνότερη εργατική δύναμη, που στην Ελλάδα έχει εξειδικευθεί με το μνημόνιο. Η κινδυνολογία της κεντροδεξιάς και του ΠΑΣΟΚ ότι χωρίς τη βοήθεια της ΕΕ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρωτογενές έλλειμμα εμφανίζει τη διόγκωση του χρέους και του ελλείμματος σαν φυσικό φαινόμενο. Κρύβει ότι είναι αποτέλεσμα της ταξικής πολιτικής (π.χ. φοροελαφρύνσεις και κρατικά πακέτα στα μονοπώλια), της καπιταλιστικής κρίσης και της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ (π.χ. συνέπειες ΚΑΠ). O ΣΥΡΙΖΑ δίνει όρκους πίστης στην ΕΕ που είναι φύλακας των κερδών και της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι ένα ουδέτερο γήπεδο. Ο εφησυχασμός του ΣΥΡΙΖΑ, απ' τη μια, συγκαλύπτει το χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας και τις δεσμεύσεις των κρατών - μελών της ΕΕ και, απ' την άλλη, τις αρνητικές συνέπειες για το λαό σε καπιταλιστική Ελλάδα. Να γιατί λέμε ότι λύση υπέρ του λαού σημαίνει: Αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

ΚΚΕ δυνατό, όρθιο, αχειραγώγητο χρειάζεται ο λαός


ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΡΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
ΚΚΕ δυνατό, όρθιο, αχειραγώγητο χρειάζεται ο λαός
Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, χτες βράδυ, στην πλατεία Γεωργίου
Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα
Κάλεσμα στον λαό της Πάτρας να δώσει τη δύσκολη και κρίσιμη μάχη των εκλογών με «δημιουργικό πείσμα» και αγωνιστική αισιοδοξία, για να σταθεί όρθιο και ισχυρό το ΚΚΕ, απηύθυνε χτες η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας σε μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Πάτρα. Η πλατεία Γεωργίου γέμισε με λαϊκό κόσμο, οικογένειες, εργάτες και σπουδαστές που έσπευσαν να ακούσουν την πρόταση του Κόμματος. Η παρουσία χιλιάδων ανθρώπων - σε μια από τις μαζικότερες και με παλμό συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων - τα ελπιδοφόρα συνθήματα ότι «με ΚΚΕ ισχυρό και εσένα στον αγώνα, υπάρχει λύση», «πυροδότησαν» χθες στην Πάτρα τη μαχητικότητα και την ασυμβίβαστη προσπάθεια για «όρθιο και ισχυρό ΚΚΕ». «Δεν πρόκειται να συμβάλλουμε στην υποχώρηση και στην ήττα του κινήματος», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα και κάλεσε τη ριζοσπαστική πρωτοπορία του λαού να μείνει όρθια και να ενισχυθεί, να κρατήσει «τη δάδα του αγώνα αναμμένη» για τις πιο δύσκολες μάχες που έρχονται από τις 18 Ιούνη.
Στην ομιλία της, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:
«
Ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή η εκλογική μάχη είναι η πιο δύσκολη για το ΚΚΕ, για τους ριζοσπάστες αριστερούς, στα τελευταία 40 χρόνια. Αλλωστε, δεν πέσαμε από τα σύννεφα, είχαμε πρόβλεψη.
Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση
Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, δημόσια δηλώναμε ότι σε τέτοιες συνθήκες βαρβαρότητας είναι πιθανό το κίνημα να κάνει ένα άλμα προς τα εμπρός, όπως είναι εξίσου πιθανό να κάνει ένα βήμα ή περισσότερα πίσω, να περάσει σε στασιμότητα και προσωρινή ήττα. Μέχρι τώρα δεν έχει γείρει η πλάστιγγα ούτε υπέρ, ούτε σε βάρος του λαού. Ομως κινδυνεύει να γείρει αρνητικά η πλάστιγγα στις 17 Ιουνίου, πριν ακόμα το κίνημα ετοιμαστεί για μια δεύτερη φάση αντεπίθεσης.
Είχαμε, ακόμα, ανοικτά προβλέψει στα δημόσια ντοκουμέντα μας ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ, ότι θα υπάρξουν στιγμές που θα δυσκολεύεται ο σχηματισμός κυβέρνησης. Ανοικτά καλέσαμε τον ελληνικό λαό να μην αισθανθεί φόβο μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά να την αξιοποιήσει, για να παρέμβει και να ωθήσει τα πράγματα προς τα εμπρός.
Η αντι-ΚΚΕ επιχείρηση, την οποία ζούμε πιο έντονα σήμερα για την αποδυνάμωση του Κόμματος, δεν είναι βεβαίως καινούργια, ούτε θα είναι η τελευταία. Στόχος είναι τελικά να απαλλαγούν με κάθε τρόπο από το Κόμμα και τη δράση του, είτε κοινοβουλευτικά, είτε και με το μαστίγιο.
Η επιχείρηση, στην προεκλογική φάση, δε γίνεται με το γνωστό αντικομμουνισμό, παρότι και αυτός υπάρχει, αλλά κυρίως με την επίθεση που δέχεται το Κόμμα ότι δε βάζει νερό στο κρασί του, για να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση που μπορεί κάτι καλύτερο να κάνει.

Να γιατί οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποτιμήσουν την πολυμέτωπη επιχείρηση αποδυνάμωσης του ΚΚΕ, σε μια περίοδο που η κρίση θα γίνει χειρότερη στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, θα συναφθούν νέα Μνημόνια διαρκείας που θα τα βαφτίζουν τροποποιημένα.
Δύο άσχημες για το λαό εκδοχές βρίσκονται μπροστά του, είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερή - αριστερή κυβέρνηση. Είτε η Ελλάδα θα βγει από την Ευρωζώνη, με παραλλαγή να μείνει στην Ευρωζώνη με ευρώ στην αξία της δραχμής, το λεγόμενο GEURO, ή να γίνει ένα νέο «κούρεμα» 85% και 90% που θα φέρει ακόμα χειρότερο Μνημόνιο. Τώρα ενισχύεται ο σχεδιασμός για Ευρωζώνη και ΕΕ λιγότερων μελών, εφόσον η όποια αναιμική ανάκαμψη διακοπεί από ένα νέο κύμα κρίσης.
Τι πρέπει να κάνει ο λαός, αν έχουμε μια ακόμα χειρότερη εξέλιξη στην Ελλάδα;
Να πάρει η αντίδραση του λαού χαρακτήρα οργανωμένου με πολιτική στόχευση παλλαϊκού ξεσηκωμού, να τραβήξει προς τα εμπρός, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γι' αυτό το ΚΚΕ πρέπει να είναι δυνατό και όρθιο, αδέσμευτο, αχειραγώγητο. Να είναι ισχυρή η κοινωνικοπολιτική συμμαχία των δυνάμεων που αντιπαλεύουν τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις.
Οι διεθνείς εξελίξεις και οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ δείχνουν ότι ως πρόβλεψη πρέπει να έχουμε ένα SOS, αν εξαπολυθεί ΝΑΤΟικός πόλεμος στη Συρία και στο Ιράν. Οι ανταγωνισμοί στην περιοχή, και ενώ η κρίση συνεχίζεται, πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους να λυθούν οι διαφορές με στρατιωτικά μέσα, όταν θα εξαντληθούν τα οικονομικά και πολιτικά.
Η Ελλάδα δε θα μείνει ανέγγιχτη. Τότε τι θα κάνει ο λαός; Θα περιμένει την εξ ύψους κυβερνητική παρηγοριά; Τότε πρέπει να πάρει τη δική του πρωτοβουλία. Γι' αυτό και πρέπει να είναι δυνατό και ισχυρό, όρθιο το ΚΚΕ. Δυνατή και ισχυρή η κοινωνικοπολιτική συμμαχία των δυνάμεων που αντιπαλεύουν τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις που βάζουν σε κίνδυνο τα κυριαρχικά και εδαφικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Ο νέος αέρας που πνέει στην Ευρώπη είναι απατηλός, αέρας κοπανιστός που λέει ο λαός. Πρόκειται για την αναζήτηση ενός νέου μείγματος διαχείρισης της κρίσης. Τέτοια συζήτηση δε γίνεται τώρα χάριν του κ. Ολάντ και του κ. Τσίπρα. Πολύ περισσότερο που ο κ. Ολάντ βγήκε αυστηρά κατά της Ελλάδας, ζητώντας από το λαό να σεβαστεί τις εθνικές δεσμεύσεις και ο κ. Τσίπρας, πριν αλέκτορα φωνήσαι, μίλησε για νέο μείγμα πολιτικής, θέση που σήμερα υιοθετούν και φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Αλλωστε, τα περί νέου μείγματος τα ακούσαμε πολλές φορές από τον κ. Σαμαρά.
Το νέο μείγμα το επεξεργάσθηκε και η Σύνοδος των 8 ισχυρότερων κρατών του κόσμου. Το εξέφρασε γλαφυρά ο πολύς κ. Ομπάμα, με τη θέση όχι μόνο λιτότητα, αλλά και ανάπτυξη.
Το νέο μείγμα, λοιπόν, θα είναι ανάπτυξη με λιτότητα. Δηλαδή, με εργασιακές σχέσεις δουλεμπορίου, με αυξημένη ανεργία που για πολλούς θα πάρει τα χαρακτηριστικά της μονιμότητας. Οι επιχειρηματικές επενδύσεις θα γίνουν σε τομείς που απαιτούν ολιγάριθμο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, με μισθούς Βαλκανίων και ακόμα παρακάτω, Κίνας και Ινδίας.
Να μην παγιδευτεί ο λαός στο νέο δίπολο
Μπροστά μας, για πρώτη φορά έχουμε ένα νέο δίπολο, διαφορετικό από το συνηθισμένο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Το δίπολο είναι ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δυνάμεις. Προβάλλεται ως η ρεαλιστική λύση, για να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Και οι δύο πόλοι έχουν κοινή αφετηρία, που τελικά οδηγούν στη μείωση των διαφορών τους όσον αφορά τις προσδοκίες του λαού.
Και οι δύο ορκίζονται πως ό,τι και αν συμβεί, η Ελλάδα θα παραμείνει μέσα στην Ευρωζώνη, που σημαίνει ότι τελικά θα σεβαστούν όχι μόνο το μνημόνιο και τη δανειακή συνθήκη, αλλά και όλες τις εθνικές δεσμεύσεις, με πρώτο σταθμό το 2020 και μετά το 2042. Στο μεσοδιάστημα θα προστίθενται και άλλα μέτρα. Και οι δύο υποστηρίζουν ότι μονοπώλια και λαός μπορούν να συγκατοικούν ειρηνικά και να κερδίζουν και τα μεν και ο λαός.
Ο λαός δεν πρέπει να αυτοπαγιδευτεί με επιλογή του ενός ή του άλλου. Θα μετανιώσει γρήγορα, αλλά θα έχει χάσει και άλλα, θα έχει χάσει χρόνο. Η αντιστροφή της κατάστασης θα είναι πιο οδυνηρή και θα απαιτήσει ακόμα πιο βαριές λαϊκές θυσίες.
Η μόνη κυβέρνηση που μπορεί να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων της κρίσης και των λαϊκών αναγκών είναι αυτή που προχωρά στη μονομερή διαγραφή του χρέους, στην καταγγελία και ανατροπή των Μνημονίου - Δανειακής Σύμβασης, αποδεσμεύει την Ελλάδα από την ΕΕ και κάνει το λαό το μοναδικό αφεντικό του πλούτου που έχει δημιουργήσει και υπάρχει στην Ελλάδα. Αυτές τις προϋποθέσεις δεν τις θέλει και δεν τις διακηρύσσει ούτε φραστικά και συνθηματικά κανένα άλλο κόμμα.
Αυτήν την κυβέρνηση θα την έχει αναδείξει ο λαός μέσα από πρωτοφανείς σε μαζικότητα και μαχητικότητα λαϊκές κινητοποιήσεις, θα είναι αποτέλεσμα μιας ώριμης συνειδητής κοινωνικής εξέγερσης του λαού, που δε θα αναθέσει σε κάποιους αντιπροσώπους να του λύσουν τα προβλήματα, αλλά θα είναι ο ίδιος στην εξουσία. Δε θα είναι εξουσία του ΚΚΕ, αλλά εξουσία του λαού. Και όταν λέμε λαός εννοούμε την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Μια τέτοια εξουσία μπορεί να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό ταξικό αντίπαλο και τις εξωτερικές επιθέσεις.
Αυτή η κυβέρνηση θα στηρίζεται στον εργατικό λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, με βουλευτές που θα εκλέγονται από κάθε παραγωγική μονάδα, από τους συνταξιούχους, τους συνεταιρισμένους παραγωγούς, τους μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές. Δεν θα υπάρχει κοινοβούλιο που βγαίνει από τους καλύτερους στα πάνελ, αλλά από μαχητές πριν απ' όλα στους τόπους δουλειάς.
Η ιδιοκτησία των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων θα καταργηθεί, η χώρα θα βγει από την ΕΕ και από το ΝΑΤΟ, δε θα επαιτεί δάνεια που τα πληρώνει ο λαός και με υποδουλωτικές δεσμεύσεις. Θα αξιοποιήσει προγραμματισμένα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, θα καταργήσει τις εισαγωγές προϊόντων που παράγονται στην Ελλάδα. Θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και δε θα φοβάται ότι θα μείνει πεινασμένος ο λαός, γιατί ο ίδιος θα αποφασίζει την κατανομή και τη διανομή ανάλογα με τις ανάγκες, ενώ θα παρέχει απολύτως ίσες κοινωνικές υπηρεσίες, Παιδεία σε όλους ανεξάρτητα από το εισόδημα.
Αυτή η διακυβέρνηση δε θα είναι ένας περίπατος, καθώς η άρχουσα τάξη δεν θα κάτσει παθητικά, οι εξωτερικές παρεμβάσεις θα είναι έντονες. Το ΚΚΕ πρέπει να βουτήξει κυριολεκτικά τα χέρια του στις δυσκολίες. Αυτό που μας ζητιέται σήμερα είναι να βρωμίσουμε τα χέρια μας με αντιλαϊκά μέτρα, με ψέματα και χάρτινες υποσχέσεις.
Το ΚΚΕ δε διστάζει να πάρει ευθύνες, έχει δώσει εξετάσεις στον πολύ δύσκολο ρόλο να είσαι αντιπολίτευση κόντρα στο ρεύμα. Δεν το φοβηθήκαμε καθόλου. Δεν φοβόμαστε ούτε σήμερα να πάμε κόντρα στο ρεύμα. Σε τέτοιες συνθήκες κρίνεται ένα Κομμουνιστικό Κόμμα και όχι στον ομαλό δρόμο.
Το ΚΚΕ δεν έχει δικαίωμα να σκορπίσει αυταπάτες στο λαό, να γίνει συνένοχος σε μια πολιτική που θα διαψεύσει και θα σπείρει την επικίνδυνη απογοήτευση, πράγμα που θα οδηγήσει στην επιστροφή των συντηρητικών δυνάμεων για μια ακόμα φορά.
Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεγελάσουμε το λαό
Τα κόμματα της ΕΕ, από τη ΝΔ έως τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ ένα πράγμα λένε στο λαό: Ψήφισε εμένα τώρα, γιατί ο λαός δεν μπορεί να νικήσει ποτέ. Η νίκη θα έλθει στη δευτέρα παρουσία - λένε - που δε θα γίνει ποτέ.
Ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα: Οποιος λέει στο λαό ότι δεν υπάρχει προοπτική λύσης και ανατροπής δίνει την πιο μεγάλη απόδειξη ότι δε θα του προσφέρει ούτε ανακούφιση στις 18 του Ιούνη.
Αυτή η θέση που φαντάζει ρεαλιστική, στην ουσία καλεί το λαό να πάρει διαζύγιο από το δικαίωμά του να ζει σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες που διαθέτει η χώρα μας. Να έχει μειωμένες απαιτήσεις, να του αρκεί η αμοιβή των 400 ευρώ στο όνομα της ανεργίας, ένα επίδομα ανεργίας έστω 400 ευρώ. Δηλαδή, του λένε από ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Αυτό είναι υποταγή και παραίτηση του λαού.
Εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να ξεγελάσουμε το λαό προεκλογικά ότι πιθανόν θα διαπραγματευτούμε μετεκλογικά για τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση. Και μετά να ψάχνουμε για προσχήματα, για να δικαιολογήσουμε την άρνηση συμμετοχής. Ούτε να κάνουμε κάλπικους διαλόγους, για να αποδείξουμε ότι εμείς θέλουμε συνεργασία, αλλά οι άλλοι δε συμφώνησαν και μας απέκλεισαν.
Δηλαδή, να χρησιμοποιούμε τα ίδια κόλπα με τη βδομάδα των εντολών, όπου ο καθένας έλεγε "έλα στο πρόγραμμά μου" για να κάνουμε κυβέρνηση.
Αν γλιστρήσουμε τώρα, δε θα μας το συγχωρήσουν και αυτοί που σήμερα μας ζητούν μια ανοχή σε κυβερνητική λύση. Γιατί τότε μακριά από τις κάλπες δε θα νοιάζονται ποιος τους υποσχέθηκε και ποιος όχι, θα λένε (και τώρα θα έχουν δίκιο) "όλοι το ίδιο είστε".
Εδώ μας φορτώνουν μια σειρά ανύπαρκτα πράγματα και επιλογές με τη συμμετοχή μας στις δύο υπηρεσιακές μεταβατικές κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, που έγιναν κάτω από την πίεση της μη παραγραφής και της αποφυγής εκλογικών αναμετρήσεων που θα έφερναν την παραγραφή. Το Κόμμα την πλήρωσε αρκετά ακριβά τότε.
Η στάση του ΚΚΕ σήμερα, σε μια δύσκολη μάχη, την πιο δύσκολη, επαναλαμβάνουμε, εδώ και 40 χρόνια περίπου, είναι προσφορά για το λαό χίλιες φορές καλύτερη από ό,τι του σερβίρεται ως άμεση κυβερνητική λύση.
Επιτρέψτε μου να θέσουμε ένα ερώτημα στους εργατοϋπάλληλους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους μικροπαραγωγούς αγρότες, στους νέους, στις γυναίκες, σ' αυτούς που για πολλά χρόνια ψήφιζαν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ και στήριζαν την εναλλαγή των κυβερνήσεών τους. Οταν εδώ και χρόνια σας λέγαμε ότι τα κόμματα αυτά, αν και ξεκίνησαν από διαφορετική αφετηρία, τελικά έγιναν ολόιδια ανεξάρτητα από τις διαφορές στα συνθήματα, είχαμε δίκιο ή άδικο; Αν έδιναν βάση στις δικές μας εκτιμήσεις, τα πράγματα δε θα ήταν σήμερα σχετικά καλύτερα στην Ελλάδα; Ναι, λέμε εμείς, το εργατικό λαϊκό κίνημα θα είχε περισώσει περισσότερα.
Εστω και αργά, δικαιώθηκαν οι θέσεις του Κόμματος στα μάτια αυτών των εργαζομένων. Γιατί τώρα θα πρέπει να χαθεί πάλι πολύτιμος χρόνος; Με το ΚΚΕ όρθιο και δυνατό μπορεί να ξανακερδίσει έδαφος ο λαός, αντί να πέσει στην πιο φαρμακερή απογοήτευση και να περάσει ταχύτερα σε πιο συντηρητικές απόψεις.
Απευθυνόμαστε στους αριστερούς ριζοσπάστες, σε ψηφοφόρους που τελικά δεν ψήφισαν ΚΚΕ και σήμερα προσβλέπουν σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με διάφορους συνεργαζόμενους μέσα και γύρω του, και ρωτάμε: Είσαστε τόσο βέβαιοι ότι δεν έχει σημασία σήμερα πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ;
Τώρα, ειδικά τώρα, έχει μεγάλη σημασία να μην παρασυρθείς από ένα ρεύμα που θα "ξεφουσκώσει" πολύ γρήγορα, με την έννοια θα αποδειχθεί η ρηχότητά του, η ανικανότητα να ανταποκριθεί στις πιεστικές λαϊκές ανάγκες.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν καθαρό ταξικό μέτωπο με το Κόμμα, δε συμπεριφέρονται ως ανταγωνιστές του, αλλά μας βλέπουν σαν βασικότατο αντίπαλο. Τι απόδειξη άλλη θέλετε από τον πόλεμο που έκαναν και κάνουν για τον πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματος στις εργατικές κινητοποιήσεις, στις απεργίες, στους αποκλεισμούς δρόμων, στο σύνθημα της ανυπακοής και απειθαρχίας στα χαράτσια, στα διόδια, στα εισιτήρια εισόδου στις παραλίες; Δε θέλουν, μισούν την πάλη στον τόπο δουλειάς, γιατί ξέρουν ότι εκεί αναπτύσσεται η ταξική συνείδηση.
Η ΝΔ χτυπά τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το χταπόδι, αξιοποιεί για δικό της όφελος την πολυγλωσσία του. Περιμένει στην γωνία για να ανακτήσει έδαφος από τη φθορά των συνθημάτων του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια του λαού. Από την επίθεση της ΝΔ ωφελείται και ο ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί ότι η επίθεση που του γίνεται είναι απόδειξη του ριζοσπαστισμού που τάχα αντιπροσωπεύει. Ράβδος στη γωνία άρα βρέχει.
Η δεξιά επιχειρηματολογία και η τάχα κεντρώα του ΠΑΣΟΚ, δεν αντιμετωπίζονται με την πολιτική και τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ, που πέφτει συνεχώς σε αντιφάσεις, αλλάζει θέσεις και προσαρμόζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να απαντήσει στη νεοδημοκρατική και πασοκική επίθεση, γιατί κινείται στην ίδια λογική, της πάση θυσία ενσωμάτωσης στην ΕΕ, της πάση θυσία χρηματοδότησης των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, των μονοπωλίων, για να γίνει ανάκαμψη. Γιατί και οι δύο λειτουργούν με τους κανόνες και την επιβολή της ΕΕ.
Οι δύο τρομοκρατούν και ο ΣΥΡΙΖΑ αποκοιμίζει το λαό. Οι εκβιασμοί των κοινοτικών παραγόντων είναι πραγματικοί, δεν είναι προπαγανδιστικοί, δείχνουν την εχθρότητα της ΕΕ απέναντι στους λαούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ εφησυχάζει το λαό, λέγοντας ότι τα πράγματα είναι εύκολα, αρκεί να υψώσεις φωνή στα όργανα της Ενωσης και τότε θα φοβηθούν οι καπιταλιστές, οι ιμπεριαλιστές. Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατή φωνή προς το λαό, σημαίνει αποκαλύψεις, προειδοποίηση και πρόγνωση που έχει απόλυτη ανάγκη ο λαός για να μη μένει στην άγνοια.
Μην παραδοθείτε στις επιλογές του συστήματος
Τι προτείνουμε, λοιπόν, στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τη στιγμή που δεν πιστεύουν σήμερα ότι έχουν ελπίδα να νικήσουν ή δεν έχουν αποφασίσει να περάσουν με χρήσιμες θυσίες στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής.
Αν δεν είσθε έτοιμοι για τον αγώνα που απαιτούν οι εξελίξεις στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραδοθείτε στις επιλογές του συστήματος και του νέου δίπολου που κατασκευάζουν για να ξελασπώσει το πληγωμένο πολιτικό σύστημα.
Μην έχετε αμφιβολία. Αν νικήσει η ΝΔ ή αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ δίνεται ανάσα στην αστική τάξη της χώρας και στην ΕΕ, να κατασκευάσει ένα νέο δίπολο με νέα κόμματα: Ενα συντηρητικό με κορμό τη ΝΔ και ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ, ένα σοσιαλδημοκρατικό με ένα άλλο μέρος του ΠΑΣΟΚ και με σημαντικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, με νέα πρόσωπα άφθαρτα ή λιγότερο φθαρμένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να προλάβει να καλύψει το κενό που άφησε το ισχυρό ΠΑΣΟΚ ως η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, όχι της περιόδου 1970 - 1980, αλλά μιας σοσιαλδημοκρατίας που θα είναι το δεκανίκι του συστήματος.
Στην κάλπη ένα όπλο έχετε, το δυνατό και όρθιο ΚΚΕ.
Ταυτόχρονα, καλούμε το λαό, τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της αγροτιάς, την άλλη μέρα από τις εκλογές να πάρουν πρωτοβουλία, από τα κάτω, με μαζικές βεβαίως δημοκρατικές διαδικασίες να πετάξουν έξω από τα ΔΣ των πρωτοβάθμιων έως και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων όλους τους εργατοπατέρες, να εκλέξετε αγωνιστικά όργανα που μετατρέπουν τα σωματεία και τις άλλες οργανώσεις σε μαζικές κυψέλες προβληματισμού και συμμετοχής στις αποφάσεις.
Να δώσετε δύναμη στις δυνάμεις που στηρίζει το ΚΚΕ, κομμουνιστές, συνεργαζόμενους, ριζοσπάστες αριστερούς, τίμιους ανθρώπους που δεν κοιτάνε την τσέπη τους και τα προσωπικά τους συμφέροντα. Για να αντεπιτεθεί το κίνημα απαιτείται νέος συσχετισμός, αλλά και να μπουν στις γραμμές του όλοι όσοι είναι αποστασιοποιημένοι.
Το ερώτημα είναι πόσο πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια συνεργασία με το ΚΚΕ, με δεδομένο ότι έχουμε βαθιές προγραμματικές διαφορές που αφορούν και το χτες, και το σήμερα, και το αύριο. Λόγου χάρη, πώς θα συμβιβάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη δική του απόλυτη θέση υπέρ της ΕΕ, με τη δική μας θέση και τη θέση της ΔΗΜΑΡ που έχει ορισμένες διαφορές μαζί του; Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια συνεργασία όπου το ΚΚΕ θα απαρνηθεί όχι μόνο το πρόγραμμά του, αλλά εκτιμήσεις και θέσεις θεμελιακές για το σήμερα. Δηλαδή, μας θέλει να γίνουμε μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ η 13η και η 14η η ΔΗΜΑΡ, προκειμένου, όπως λέει, να σώσουμε τον ελληνικό λαό.
Σκεφθείτε μια κατ' όνομα αριστερή κυβέρνηση με συμμετοχή του ΚΚΕ να συμφωνεί με όλες τις γενικές αποφάσεις της ΕΕ π.χ. τη στρατηγική της ως το 2020. Να συμφωνούμε στις τέσσερις ελευθερίες που καθόρισε η Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Οποια κυβέρνηση και να προκύψει, από τη στιγμή που δεν αμφισβητεί τον ευρωμονόδρομο, δε διαγράφει μονομερώς το χρέος, τότε αναγκαστικά θα διαβουλεύεται και θα παίρνει υπόψη την τρόικα.
Σκεφθείτε να συμμετέχει το ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση που μετέχει στο ΝΑΤΟ, και αποφασίζει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Συρίας και του Ιράν, που αποφασίζει να δοθεί το πρώτο στρατιωτικό ή και πυρηνικό πλήγμα από το έδαφος της Ευρώπης, που αποφασίζει εισβολή σε μια χώρα γιατί ο λαός θέλει να πάρει στα χέρια του την τύχη του.
Τότε τι κάνουμε; Μένουμε στην κυβέρνηση ή φεύγουμε, τη ρίχνουμε. 'Η μπαίνουμε στο δίλημμα να μην πέσει μια κυβέρνηση με δική μας ευθύνη, ώστε να μην έλθει μια κυβέρνηση πιο δεξιά;
Ξέρουμε με ποιες δυνάμεις έχουμε να κάνουμε
Στη χώρα μας, η έννοια αριστερά ταυτίστηκε με την ΕΔΑ, η οποία εξελίχθηκε σε ενιαίο κόμμα, ενώ ήταν συμμαχία. Πίσω από τον όρο αριστερά κουκουλώθηκαν διαφορές ανάμεσα σε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, προοδευτικούς, δημοκράτες. Τότε όμως ήταν παράνομο το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες ήταν μέσα στην ΕΔΑ. Στην Ευρώπη, η έννοια αριστερά χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τη σοσιαλδημοκρατία και στη συνέχεια από πρώην κομμουνιστικά κόμματα ή από νέα κόμματα που προέκυψαν από την αυτοδιάλυσή τους.
Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυσή του, ξεκαθάρισε ότι έχει στόχο την υποκατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος, το οποίο θεωρεί ξεπερασμένο.
Ξέρουμε καλά ότι πολλοί αγωνιστές αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί, δεν είναι κομμουνιστές, δικαίωμά τους. Ομως, η έννοια αριστερά στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα δεν μπορεί να μην ταυτίζεται με τη θέση για αποδέσμευση τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ. Δεν μπορεί να είναι πίσω και από το ΠΑΣΟΚ της 10ετίας του '70, σήμερα που η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι αδιαμφισβήτητη.
Η ΕΕ από τα πρώτα της βήματα καθόρισε ότι είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι δέχτηκε τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης ως μέλη της, μόνο όταν έγινε η καπιταλιστική παλινόρθωση. Σημειώνουμε ότι όταν υπήρχε το σοσιαλιστικό σύστημα, όχι μόνο δεν μπορούσε να γίνει μέλος μια σοσιαλιστική χώρα, αλλά απαγόρευε επίσης την απλή οικονομική συνεργασία, τη συνεργασία στο επιστημονικό πεδίο, στην τεχνογνωσία.
Η ΕΔΑ δεν ήταν μόνο η πρωτοπόρα δύναμη αντιπολίτευσης και δράσης στο κίνημα, αλλά και η μόνη πολιτική δύναμη που καθαρά και απερίφραστα αρνήθηκε την προοπτική σύνδεσης της Ελλάδας στην ΕΟΚ που την αποκαλούσε πολύ εύστοχα "λάκκο των λεόντων". Ηταν κατηγορηματικά αντίθετη με τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και τη συμμαχία με τις ΗΠΑ και το καθεστώς των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.
Εξω από τόπο και χρόνο σήμερα είναι η περίπτωση της ΕΔΑ το 1958, όταν έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 24%. Τρία χρόνια μετά βρέθηκε με το μισό ποσοστό όχι βέβαια από δική της ευθύνη. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όπως θέλει ετσιθελικά και ανιστόρητα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σκούζει και φωνάζει γιατί λέει απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό και του ζητάμε να μην εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ, και ότι συνταυτιζόμαστε με τη ΝΔ. Μέχρι τις εκλογές θα μιλήσει για ανίερη συμμαχία, θα μιμηθεί τον τρομερό και φοβερό γνωστό κ. Πάγκαλο.
Ναι, δεν τον εμπιστευόμαστε, γιατί ξέρουμε με ποιες δυνάμεις έχουμε να κάνουμε, πέρα και άσχετα από πρόσωπα, αν και αρκετά πρόσωπα που πρωτοστατούν είναι ορκισμένα αντι-ΚΚΕ και δεν τους περνάει με τίποτε η τάση αυτή, να πάρουν ρεβάνς.
Ομως, το πιο βασικό και ουσιαστικό επιχείρημα για το λαό δεν αποτελεί η Ιστορία. Το κύριο είναι η φυσιογνωμία και ο χαρακτήρας αυτού του μορφώματος από τις 12 συνιστώσες.
Τον ΣΥΡΙΖΑ του μέτριου ποσοστού από 3% - 5%, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια εκλιπαρούσε τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ ότι δεν παίρνει μάθημα από την κεντροαριστερά της Γαλλίας, όταν κυβερνούσε ο Ζοσπέν και στην κυβέρνηση συμμετείχαν οι οικολόγοι και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτά τα κόμματα καθόλου δεν απέτρεψαν τα αντιλαϊκά μέτρα και τη συμμετοχή της Γαλλίας στον πόλεμο. Το ίδιο ισχύει και για το ιταλικό πείραμα. Μεγάλα κόμματα, με ιστορία στην ταξική πάλη έγιναν ομάδα, θύλακας, φράξια στο νέο μόρφωμα της Αριστεράς.
Στα συνδικάτα, και κυρίως στις Ομοσπονδίες, όπου το ΠΑΣΟΚ έλυνε και έδενε, ειδικά στο Δημόσιο, στις τράπεζες και στις ΔΕΚΟ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεχόταν την εκλογική στήριξη ανάδειξης συνδικαλιστών, ώστε να μειωθούν οι αντιπρόσωποι κομμουνιστές και συνεργαζόμενοι. Το ίδιο και στην Τοπική Διοίκηση, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάσθηκε κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, και, σε μερικές περιπτώσεις και με τη ΝΔ, για να αναδείξει συμβούλους, δημάρχους κ.λπ. Αυτόνομη κάθοδο επέλεγαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, γιατί τάχα και μόνο εκεί έδιναν τον αγώνα κατά του δικομματισμού. Και αυτά γίνονταν, όταν μέσα στη Βουλή, ιδιαίτερα στις συνεδριάσεις που τροφοδοτούσαν τα δελτία ειδήσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ ύψωνε σημαία πολέμου τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ.
Δε χρειάζεται να θυμίσουμε ότι πέρα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, πέρα από τη Λευκή Βίβλο που έλεγαν ότι δεν είναι ούτε μαύρη ούτε άσπρη, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, όταν για πρώτη φορά νομιμοποιήθηκαν με νόμο, στήριξαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης των συμβασιούχων. Και μετά, όταν άρχισε να φουντώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια, υποστήριζε τους συμβασιούχους, τους εργαζόμενους με μπλοκάκι κ.λπ.
Δε χρειάζεται αναλυτικά να θυμίσουμε ότι ήταν ακόμα πιο δεξιά στην ΚΑΠ που εφάρμοζε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, δηλαδή την πολιτική της ΕΕ, την αρνητική στάση του στο πρώτο κύμα των αγροτικών κινητοποιήσεων που έφθασαν ως τον αποκλεισμό των δρόμων, τότε που κατηγορούσε το ΚΚΕ για επαναστατική γυμναστική.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανακόψει την ενίσχυση της κεντροδεξιάς, του συντηρητικού πόλου, δεν θα καταφέρει να του κόψει το νήμα επιστροφής δυστυχώς. Οπως έγινε και με το ΠΑΣΟΚ, που φώναζε ότι θέτει τη δεξιά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και η ΝΔ επανήλθε στη διακυβέρνηση 9 μόλις χρόνια από το μεγάλο κύμα υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Τα κατοπινά τα ξέρουμε.
Ο λαός πρέπει να κοιτάξει μπροστά
Γι' αυτό το ΚΚΕ πρέπει να γίνει δυνατό όσο πιο πολύ, να μείνει όρθιο για να μείνει όρθια και η ελπίδα. Πάρτε υπόψη σας, προσέξτε:
Ολα τα κόμματα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως τον ΣΥΡΙΖΑ, διατυμπάνιζαν ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ θα έφερνε σύγκλιση επιπέδων, μισθών, τιμών. Μόνοι μας και κόντρα στο ρεύμα φωνάζαμε τότε ότι η ένταξη θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη την απόκλιση σε όλους τους δείκτες. Γι' αυτό και η κρίση στην Ελλάδα ήταν βαθύτερη και πιο οξυμένη όπως στην Πορτογαλία και την Ισπανία.
Να δώσετε δύναμη στο ΚΚΕ στην εκλογική κάλπη, και την άλλη μέρα στα όργανα του κινήματος, στους κοινωνικούς αγώνες.
Πάρτε ως παράδειγμα την περίοδο των εντολών. Με βάση τις θέσεις των κομμάτων θα μπορούσε να υπάρξει κυβέρνηση, όμως κάποια κόμματα ήθελαν ένα νέο γύρο, ώστε να πάρουν πιο υψηλά ποσοστά. Ο νέος γύρος των εκλογών θα δώσει κυβέρνηση, το θέμα όμως είναι αν ο λαός θα έχει ετοιμότητα να αντιμετωπίσει και τα νέα μέτρα και την προδοσία της ελπίδας του.
Στην επόμενη Βουλή, ένα ισχυρό ΚΚΕ με σημαντική κοινοβουλευτική ομάδα, μπορεί να φέρει νόμο για την ανατροπή, την κατάργηση των λεγόμενων εθνικών δεσμεύσεων, να αποσπασθεί μια πλειοψηφία. Ετσι πραγματοποιείται το σύνθημα ο ελληνικός λαός είναι κυρίαρχος, η κυριαρχία κατοχυρώνεται μέσα στην Ελλάδα και όχι στα όργανα της ΕΕ που έτσι και αλλιώς και τυπικά έχουν καταργήσει την εθνική κυριαρχία.
Στην επόμενη Βουλή, που θα έχει κατά τη γνώμη μας πιο χαλαρή πειθαρχία των κοινοβουλευτικών ομάδων, καθώς θα κατασκευάζεται το νέο πολιτικό σκηνικό και θα πολλαπλασιαστούν οι μεταγραφές, θα υπάρξουν ευκαιρίες, ώστε σχέδια νόμου που έχει επεξεργασθεί το ΚΚΕ για τα ασφαλιστικά ταμεία, την υγεία, τα προβλήματα της νεολαίας και των νέων ζευγαριών, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και κάποιο από αυτά ή και περισσότερα να συγκεντρώσει πλειοψηφία. Ενας λόγος παραπάνω για μια ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία του ΚΚΕ.
Η σύγχρονη ιστορία έχει δείξει ότι όταν υπάρχει μια δυναμική, αταλάντευτη πρωτοπορία, σήμερα είναι το ΚΚΕ και οι δυνάμεις που βαδίζουμε μαζί στους κοινωνικούς αγώνες, τότε έρχεται και η μαζική αφύπνιση, όταν ψυχορραγούν οι αυταπάτες, όταν δε φοβάσαι τίποτε.
Τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τους ξέρουμε, δεν αλλάζουν, όση μεταμφίεση και αν κάνουν. Μην εμπιστεύεστε και τον ΣΥΡΙΖΑ που παραπλανά με τις δήθεν εύκολες λύσεις και τους άσσους που έχει στο μανίκι. Ηδη έχει βάλει νερό στο κρασί του. Στην νέα προεκλογική περίοδο θα ξαναγυρίσει στα ηχηρά και λαμπερά συνθήματα, για να τα ξεχάσει ως κυβέρνηση, όπου θα μεταβληθεί σε αρνάκι απέναντι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Καλούμε τους φίλους του Κόμματος και τους ψηφοφόρους που δεν αισθάνονται ευχαριστημένοι με το εκλογικό αποτέλεσμα και τους λέμε: Ο,τι παρατηρήσεις έχετε, πείτε τις μετά τη δεύτερη εκλογική μάχη. Δεν προλάβαμε να κάνουμε τώρα μεγάλες συζητήσεις. Πάρτε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι, βγάλτε κάλους στα πόδια σας, ματώστε. Και το λέμε, ναι, με απαίτηση. Γιατί το ΚΚΕ πρέπει να βγει όρθιο και δυνατό στην πιο δύσκολη εκλογική αναμέτρηση που έχει μπροστά του. Μπορούμε να αντεπιτεθούμε.
Η προεκλογική περίοδος θα βγάλει κι άλλα στην επιφάνεια, θα αποκαλυφθούν κι άλλα. Θα δείτε πώς αυτά τα καινούργια μορφώματα και τα μοντέρνα σχήματα, πώς θα ξεσκεπαστούν στα μάτια των ανθρώπων που έχουν ένα ταξικό ένστικτο, που έχουν μια ταξική αφετηρία. Ολα αυτά τα σόου που γίνονται, αυτοί οι μικρομεγαλισμοί, αυτή η αλαζονεία και οι εκβιασμοί στο ΚΚΕ πρέπει να προβληματίσουν. Κι εμείς λέμε: Δεν εκβιαζόμαστε! Πάει και τέλειωσε. Δεν μας φοβίζετε. Εμείς πιστεύουμε ότι ο λαός θα φέρει την αλλαγή κι εμείς δεν πρόκειται να τον προδώσουμε.
Πάμε κόντρα στο ρεύμα των ψεύτικων ελπίδων.
Θα δικαιωθούμε πολύ πιο γρήγορα τώρα, για μια ακόμα φορά.
Ο λαός δε χρειάζεται ούτε τα σημερινά μνημόνια, ούτε άλλα τροποποιημένα μνημόνια».

TOP READ