21 Απρ 2012

Μερικές σκέψεις για τα λεφτά


Μερικές σκέψεις για τα λεφτά

Όταν καλεσμένος σε κάποιο κανάλι, προβάλλει την απαίτηση να είναι ο βασικός μισθός στα 1.400 ευρώ, η σύνταξη και το επίδομα ανεργίας στα 1.120 (80%) ευρώ, πριν ακόμα προλάβει να εκφράσει την άποψή του, δέχεται άμεση την επίθεση του δημοσιογράφου – παπαγάλου :
-         Και που θα βρεθούν τα λεφτά για κάτι τέτοιο ;
Αν προβάλλει ζητήματα όπως διαγραφή του «χρέους» της χώρας, αποποίηση των δανείων κλπ., ακούει αμέσως το … ατράνταχτο επιχείρημα :
-         Και που θα βρεθούν τα λεφτά για μισθούς και συντάξεις, για πετρέλαιο και φάρμακα ;
(τώρα, να του πεις του παπαγαλίσκου, έτσι, για μαγκιά, ότι «από σένα και το σινάφι σου θα τα πάρουμε, από σένα και τους ομοίους σου, που σας έχει μπουκώσει με πακτωλό χρήματος το σύστημα για να παραμυθιάζετε τον κόσμο», έ, δεν είναι και ό,τι το καλύτερο)
Η πρέπουσα απάντηση είναι:




- Με την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής (εργοστάσια και βιομηχανίες, τράπεζες και εφοπλιστικό κεφάλαιο, ενέργεια, μεταφορές, εσωτερικό εμπόριο κλπ.), ο αμύθητος πλούτος που παράγεται από την εργασία του λαού μας, με τον κεντρικό σχεδιασμό και καταμερισμό, μπορεί όχι μόνο να ικανοποιήσει την παραπάνω απαίτηση του ταξικού κινήματος, αλλά και μπορεί να οδηγήσει στην ικανοποίηση ακόμη πιο διευρυμένων λαϊκών αναγκών.
 Ανάγκες που π.χ. εδράζονται στην δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, παλλαϊκή συμμετοχή στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, πραγματικές εργατικές διακοπές, αξιοπρεπή εργασία για όλους.
Ο ήδη παραγόμενος πλούτος στη χώρα μας, πολύ περισσότερο δε, η ολόπλευρη ανάπτυξη των μέχρι σήμερα αναξιοποίητων πλουτοπαραγωγικών πηγών  – ορυκτός πλούτος, ήπιες πηγές ενέργειας, θάλασσα, σχεδιασμένη αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή κλπ. – όχι μόνο αποτελεί την εγγύηση ότι μπορούμε να καλύψουμε τις διατροφικές και άλλες ανάγκες μας, αλλά και με τις εξαγωγές που μπορούμε να πραγματοποιήσουμε, είμαστε σε θέση τουλάχιστον να έχουμε μια καλύτερη ζωή.
 Αρκεί βέβαια, ο πλούτος που θα παράγεται, να μοιράζεται δίκαια στον εργαζόμενο λαό και να μην τον ιδιοποιείται ένας ελάχιστος αριθμός καπιταλιστών.
Να πούμε, ένα απλό παράδειγμα.
Έστω ότι έχουμε έναν εργοστασιάρχη που έχει 10 εργαζόμενους και τα έσοδα του εργοστασίου είναι ενδεικτικά 100 ευρώ.
 Από αυτά τα 30 είναι έξοδα παραγωγής και πωλήσεων, τα 60 τα παίρνει ο εργοστασιάρχης και μόλις 10 ευρώ πάνε στους εργαζόμενους.
 Τι γίνονται αυτά τα 60 ευρώ ;
 Πάντα μετατρέπονται σε βίλες, κότερα, πολυτελή αυτοκίνητα, ή καταθέσεις στην Ελβετία.
 Ενώ, αν μοιράζονταν στους εργάτες, θα είχαμε καλύτερους μισθούς, κοινωνικές παροχές όπως παιδικούς σταθμούς, εργοστασιακά εστιατόρια κλπ.
Και μην πει κανείς ότι ο εργοστασιάρχης βάζει τα λεφτά του, οπότε δικαιούται να παίρνει τα κέρδη … γιατί απλούστατα κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ.
 Τα εργοστάσια, οι βιομηχανίες και τα πλοία έγιναν από λεφτά του λαού, από δανεικά και … αγύριστα !
 Εξ ου και η κρίση !

ΣΤΗ ΝΕΑ ΘΥΕΛΛΑ.... ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ



ΣΤΗ ΝΕΑ ΘΥΕΛΛΑ.... ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟΣ ... Ή ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙΣ;

WIKILEAKS για ΚΚΕ - ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΨΗΦΟΥ


WIKILEAKS για ΚΚΕ - ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΨΗΦΟΥ

ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ WIKILEAKS

Το ΚΚΕ έχει πρόταση λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης



Το ΚΚΕ έχει πρόταση λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης

Ο Γιώργος Μαρίνος
Σε συγκέντρωση του Κόμματος στο Αλιβέρι μίλησε χτες ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Εύβοιας. Μεταξύ άλλων κάλεσε στην ομιλία για «μαζική καταδίκη, μαζική καταψήφιση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που πτώχευσαν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες για να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και τα άλλα τμήματα της πλουτοκρατίας. Να τους κόψει ο λαός τα πόδια και να δώσει δύναμη, μεγάλη δύναμη στο ΚΚΕ.
Αυτή είναι η συνεπής στάση που ανταποκρίνεται στα λαϊκά συμφέροντα. Γιατί το ΚΚΕ έχει όλα τα χρόνια προτεραιότητα την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων κατά των αντιλαϊκών μέτρων, των κομμάτων, της πολιτικής και του σάπιου συστήματος που τα γεννάει.
Γιατί το ΚΚΕ είναι ο πραγματικός αντίπαλος των μονοπωλίων, των μεγάλων οικονομικών ομίλων, αμφισβητεί την εξουσία τους και παλεύει για την ανατροπή της.
Γιατί το ΚΚΕ είναι ο πραγματικός αντίπαλος των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, του NATO και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της λυκοσυμμαχίας που χτυπάει τα λαϊκά δικαιώματα.
Γιατί το ΚΚΕ έχει πρόταση λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης που βασίζεται στην αρχή: Ο πλούτος να γίνει ιδιοκτησία, περιουσία αυτών που τον παράγουν, να γίνει βάση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».
Αναφερόμενος στις λεγόμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις τόνισε μεταξύ άλλων: «Προσέξτε πολύ, πάρτε υπόψη σας ότι ο κορμός τους αποτελείται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, υπερασπιστές της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της στρατηγικής του κεφαλαίου, υπερασπιστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Εξετάστε και κρίνετε αυστηρά τις θέσεις τους, τις πραγματικές πολιτικές τους θέσεις και θα δείτε ότι επιδιώκουν να εκτονώσουν τη λαϊκή αγανάκτηση, να κλέψουν την ψήφο του λαού και να την χρησιμοποιήσουν σαν προίκα στο πάρε - δώσε με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, για την προσαρμογή του πολιτικού σκηνικού στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου».
Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του σημείωσε: «Οι εργαζόμενοι έχουν την πείρα και μπορούν να αποφύγουν την παγίδα που έχει στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει ένα επικίνδυνο προεκλογικό παιχνίδι, καλλιεργεί αυταπάτες και συγχύσεις στις λαϊκές δυνάμεις για εύκολες κυβερνητικές λύσεις υπονομεύοντας την προετοιμασία των εργαζομένων για τις σκληρές αναμετρήσεις που απαιτούνται με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Κι αυτά τα κόλπα αν περάσουν θα στοιχίσουν ακριβά.
Τι λέει; Λέει ότι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και τα άλλα τμήματα της πλουτοκρατίας θα έχουν την εξουσία, τον πλούτο, τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους και στις συνθήκες αυτές θα λυθούν τα λαϊκά προβλήματα. Λέει ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, θα ισχύουν όλες οι στρατηγικές αποφάσεις που ανατρέπουν τα εργασιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, θα ισχύουν οι αποφάσεις που ξεκληρίζουν την αγροτιά και ότι μια κυβέρνηση που θα διαχειρίζεται αυτή τη βαρβαρότητα, θα επιλύσει με μαγικό ραβδί τα λαϊκά προβλήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει τους εργαζόμενους, κοροϊδεύει τους ανέργους, κοροϊδεύει τα λαϊκά στρώματα. Το χειρότερα απ' όλα είναι ότι το κόμμα αυτό εναντιώνεται με μίσος στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, στην αναγκαιότητα της εργατικής, λαϊκής εξουσίας, την οποία παρουσιάζει χυδαία ως "δευτέρα παρουσία" υποστηρίζοντας την άθλια θέση ότι η εργατική τάξη, η νεολαία, οι λαϊκές οικογένειες πρέπει να υποταχθούν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, να ζήσουν μόνιμα κάτω από το βούρδουλα των εκμεταλλευτών που πλουτίζουν από την εκμετάλλευση της δουλειάς των εργαζομένων.
Ο λαός πρέπει να γνωρίσει καλά τις πολιτικές αμαρτίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Οταν το KKE έδινε μάχη ενάντια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ γιατί η βάση της είναι η ελεύθερη, ανεμπόδιστη κίνηση του κεφαλαίου για την κερδοφορία του διαλύοντας τα εργατικά δικαιώματα, ο ΣΥΝ ψήφιζε τη Συνθήκη αυτή μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Σήμερα που αποδεικνύεται πιο καθαρά ότι η στρατηγική του Μάαστριχτ αποτελεί σταθερή πηγή της επίθεσης των μεγάλων επιχειρηματιών κάνει την πάπια.
Οταν το ΚΚΕ έδινε μάχη ενάντια στην Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ και τόνιζε ότι οδηγεί στο ξεκλήρισμα και στη φτώχεια την αγροτιά, ο ΣΥΝ ήταν υπέρ της ΚΑΠ.
Οταν το ΚΚΕ έδινε μάχη κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και των άλλων στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων ο ΣΥΝ ήταν υπέρ της μερικής ιδιωτικοποίησης και τώρα σφυρίζει αδιάφορα.
Οταν το ΚΚΕ έδινε μάχη ενάντια στη μερική απασχόληση και στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που εφάρμοζαν οι δήμοι, ο ΣΥΝ ήταν υπέρ αυτών των μέτρων, με διάφορα προσχήματα, γνωρίζοντας ότι η πολιτική αυτή οδηγεί στο ξήλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων και των Συλλογικών Συμβάσεων.
Αυτές και άλλες πολλές πολιτικές αμαρτίες που δεν αφορούν μόνο στο παρελθόν αλλά σημαδεύουν το παρόν και το μέλλον αφού τροφοδοτούν την αντεργατική επίθεση, θέτουμε στην κρίση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων εργαζομένων.
Να σκεφτούν καλά οι εργαζόμενοι
Αυτούς καλούμε να εξετάσουν προσεκτικά την μπαμπέσικη πρόταση για συνεργασία που κάνει το αναξιόπιστο αυτό κόμμα στο ΚΚΕ. Γιατί μιλάει για συνεργασία, ενώ γνωρίζει ότι υπάρχουν αγεφύρωτες προγραμματικές διαφορές.
Γιατί το ΚΚΕ παλεύει για να συγκεντρωθούν, να οργανωθούν και να προετοιμαστούν οι λαϊκές δυνάμεις για σκληρές αναμετρήσεις, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας του ενάμιση εκατομμυρίου ανέργων, της εξαθλίωσης και της φτώχειας και ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει για τον ευνουχισμό, για τον αφοπλισμό της εργατικής τάξης, του εργατικού, λαϊκού κινήματος, για μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την εξουσία και τα συμφέροντα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, όπως άλλωστε έγινε στη Γαλλία, στην Ιταλία και σε άλλες χώρες που αποκαλύφθηκε στην πράξη ο αντιλαϊκός χαρακτήρας των λεγόμενων κεντροαριστερών κ.λπ. κυβερνήσεων.
Να ξέρουν αυτοί που ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ, να ξέρουν οι εργαζόμενοι ότι την ώρα που το αφερέγγυο αυτό κόμμα κάνει πρόταση συνεργασίας στο ΚΚΕ, συνεργάζεται με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, σε δεκάδες δήμους, σε δεκάδες εργατικές Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Σωματεία κατά του ΠΑΜΕ, συνεργάζεται με την ξεπουλημένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, την ώρα που διαπραγματεύεται την κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων.
Να σκεφτούν καλά οι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ποια δύναμη έδωσε και δίνει τη μάχη στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Στη μάχη αυτή πρωταγωνιστούν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι φίλοι του ΚΚΕ, πρωτοπόροι εργάτες, εργαζόμενοι. Η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι αμελητέα και τις περισσότερες φορές στελέχη του είναι βραχίονας της αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ επίθεσης, μαζί με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Να σκεφτούν καλά οι εργαζόμενοι ότι η υπόκλιση σε απλουστευτικές λύσεις για σύνθετα προβλήματα, για προβλήματα που εκφράζουν σύγκρουση αντίθετων κοινωνικών συμφερόντων, η υπόκλιση σε πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς και ψηφοθηρία που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί μεγάλη ζημιά στην προσπάθεια για την οργάνωση και την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων».

Το παράδειγμα της Αργεντινής


Το παράδειγμα της Αργεντινής
Πολύς ντόρος γίνεται αυτές τις μέρες με το κυβερνητικό σχέδιο εθνικοποίησης του 51% της πετρελαϊκής εταιρείας YPF στην Αργεντινή (το πλειοψηφικό πακέτο 57,3%, ανήκει σήμερα στον ισπανικό ενεργειακό κολοσσό «Repsol»). Στη χώρα μας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να χαρακτηρίσει την εξέλιξη ως «ελπιδοφόρο μήνυμα ισχυρού πολιτικού ρεαλισμού και προοδευτικής εξέλιξης για όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα για την Ελλάδα». Προχώρησε και παρακάτω λέγοντας σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ότι η κίνηση της κυβέρνησης της Αργεντινής αποδεικνύει πως «τα δόγματα που είναι προσκολλημένα στις επιταγές των τραπεζιτών και του πολυεθνικού κεφαλαίου μπορούν να ηττηθούν στο πεδίο της σύγκρουσης των ιδεών και των πολιτικών» και ότι «εμπειρίες και διδάγματα που θέτουν την ανάγκη τα ενεργειακά αποθέματα των χωρών να αποτελούν τη δεξαμενή για κοινωνικές πολιτικές προς όφελος των λαών είναι στον πυρήνα των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας μας».
***
Το παράδειγμα της Αργεντινής χρησιμεύει πράγματι για να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα και στη χώρα μας. Η αστική αργεντίνικη κυβέρνηση με στοιχεία σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που είναι γενικά χαρακτηριστικό των λεγόμενων «αριστερών προοδευτικών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής», επιχειρεί για λογαριασμό μερίδων του ντόπιου κεφαλαίου να πάρει στα χέρια της μέρος της ενέργειας της χώρας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), δε μιλάμε ούτε καν για πλήρη έλεγχο του ενεργειακού πλούτου, πράγμα που εμφανίζει ως κίνηση που θα ωφελήσει δήθεν τα λαϊκά στρώματα. Στην πραγματικότητα η κίνηση αυτή έχει σχέση με την προσπάθεια της αργεντίνικης αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο της μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα γι' αυτό κοντράρεται με την ισπανική πολυεθνική. Μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, η αντίδρασή της ήρθε όταν έγιναν γνωστά τα σχέδια της ισπανικής πολυεθνικής να έρθει σε συμφωνία εξαγοράς με μεγάλο κινεζικό πετρελαϊκό κολοσσό, στο πλαίσιο της διείσδυσης των κινέζικων μονοπωλίων στην συγκεκριμένη ήπειρο.
***
Με δεδομένο ότι και στην Αργεντινή και σε άλλες χώρες της περιοχής ανακαλύπτονται σημαντικά ενεργειακά αποθέματα το «κουβάρι» των ανταγωνισμών περιπλέκεται ακόμα περισσότερο και γι' αυτό «βγαίνουν μαχαίρια» από τις αστικές κυβερνήσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η αντίδραση της ισπανικής κυβέρνησης αλλά και της ΕΕ που απειλούν με κυρώσεις, όπως εμπάργκο εισαγωγών αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων από την Αργεντινή.
Πρέπει επομένως να γίνει κατανοητό ότι πρόκειται για κινήσεις ενταγμένες στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, που δεν αμφισβητούν την εξουσία των μονοπωλίων (το κράτος ως συλλογικός καπιταλιστής διεκδικεί το 51% της πετρελαιοβιομηχανίας και το υπόλοιπο πάει στην καπιταλιστική αγορά). Η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Κίρσνερ άλλωστε στηρίζει την καπιταλιστική ανάπτυξη, που δήθεν θα βοηθήσει το λαό. Οι αντιδράσεις από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (εδώ η ΕΕ) καταρρίπτουν αυτά που οι σοσιαλδημοκράτες και οι οπορτουνιστές εμφανίζουν, για δυνατότητα άλλης διαπραγμάτευσης, όπως π.χ. η αλλαγή του δημοσιονομικού συμφώνου στην ΕΕ, η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, που δήθεν θα δεχτούν οι εταίροι, ακόμη περισσότερο περί δημοσίου ελέγχου τραπεζών και πρωην ΔΕΚΟ.
***
Η περίπτωση της Αργεντινής όμως αντικειμενικά αναδεικνύει κάτι πολύ ουσιαστικό. Οτι χωρίς να έχει ο λαός στα χέρια του την οικονομία καμιά φιλολαϊκή λύση δεν μπορεί να υπάρξει. Να γιατί το ΚΚΕ έχει πολιτική αποδέσμευσης από την ΕΕ, μονομερούς διαγραφή του χρέους, να περάσουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και ο ενεργειακός πλούτος στα χέρια των λαϊκών δυνάμεων για να μπουν στην υπηρεσία της ικανοποίησης των δικών τους αναγκών, στη βάση ενός πανεθνικού σχεδιασμού με εργατική εξουσία. Αυτή η προοπτική πρέπει να ισχυροποιηθεί όσο γίνεται και με την ψήφο και όχι οι κάλπικες ελπίδες μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης μέσα στην ΕΕ που ακόμη και αν μπορεί να πραγματοποιηθεί θα λειτουργεί ως μέρος της λυκοσυμμαχίας και όχι ενάντιά της γιατί δεν μπορεί να το κάνει.

Πέφτουν οι ροζ μάσκες


Πέφτουν οι ροζ μάσκες
Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία ο «σοσιαλιστής υποψήφιος στις γαλλικές προεδρικές εκλογές Φρανσουά Ολάντ δήλωσε ότι εάν εκλεγεί, στην περίπτωση που ο ΟΗΕ αποφάσιζε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, η Γαλλία "θα συμμετείχε" σ' αυτήν»...
Αρχίζει σιγά σιγά να διαλύεται το «ροζ συννεφάκι» με το οποίο ορισμένοι στη χώρα μας περιβάλλουν τον Φ. Ολάντ. Φυσικά και θα στηρίξει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, εκπρόσωπος της γαλλικής αστικής τάξης είναι, ό,τι χρειαστεί θα πράξει ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντά της. Ούτε το λαό της Γαλλίας ούτε κανέναν άλλο θα λάβει υπόψη του. Ισα ίσα, ο θάνατός των λαών, κυριολεκτικά και μεταφορικά,είναι η ζωή των αστών που εκπροσωπεί. Ας εξηγήσει όμως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τι είδους θετικές αλλαγές στην Γαλλία, στην Ευρώπη και συνεπώς στην Ελλάδα μπορεί να φέρει τυχόν εκλογή του, που πολύ πιθανό να εγκαινιαστεί με το αίμα του λαού της Συρίας. Κι ας εξηγήσει την πρεμούρα των Γάλλων ομοϊδεατών του να στηρίξουν στο δεύτερο γύρο τον Ολάντ, με αντάλλαγμα μερικές θεσούλες στην κυβέρνησή του. Αν μπορεί φυσικά να εξηγήσει...

Γιατί προβάλλουν τον Ολάντ και τον Μελανσόν;


Γιατί προβάλλουν τον Ολάντ και τον Μελανσόν;
-- Το τελευταίο διάστημα, κύρια το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλουν τους υποψήφιους στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, Ολάντ και Μελανσόν, σαν «αέρα αλλαγής» για την Ευρώπη. Πού στοχεύουν;
Καθώς πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, καλλιεργούνται και στη χώρα μας έντονες αυταπάτες για τον «αέρα αλλαγής» που τάχα σηματοδοτούν σε Γαλλία και Ευρώπη οι υποψηφιότητες του «σοσιαλιστή» Φρανσουά Ολάντ και του «αριστερού» Ζαν Λικ Μελανσόν. Προτάσεις του Ολάντ για «φορολόγηση των πλουσίων», «αναπτυξιακών μέτρων» (εννοείται για καπιταλιστική ανάπτυξη), για «χαλάρωση του δημοσιονομικού συμφώνου στην ΕΕ», για «αναπτυξιακό ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που θα δανείζει φτηνά», για «ευρωομόλογα», εμφανίζονται από το ΠΑΣΟΚ, ή τη ΔΗΜΑΡ σαν σωτηρία και διέξοδος από την κρίση.
Τι ακριβώς όμως εκφράζει ο Ολάντ; Την προσπάθεια μερίδας της αστικής τάξης της Γαλλίας να αναβαθμίσει τη θέση της στον ανταγωνισμό με τη γερμανική αστική τάξη. Οι αλλαγές στο νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας», που επαγγέλλεται, είναι έκφραση των αντιθέσεων που φουντώνουν στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, κύρια ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, αλλά και άλλες χώρες, που ενώ τσακίζουν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα παντού, με ή χωρίς μνημόνια, πασχίζουν ταυτόχρονα να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων. Αυτή είναι η όποια «διαφοροποίηση» του Ολάντ, που δεν αλλάζει στο ελάχιστο τον χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και τη θέση των λαϊκών στρωμάτων της Γαλλίας και των άλλων χωρών.
Στην ίδια προσπάθεια παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων βρίσκεται και το λεγόμενο «Μέτωπο της Αριστεράς» (η συνεργασία του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ και του πρώην τροτσκιστή, πρώην υπουργού του «Σοσιαλιστικού Κόμματος», σταθερού σοσιαλδημοκράτη, υποψήφιου προέδρου Μελανσόν) που οι απανταχού οπορτουνιστές του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην χώρα μας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζουν ως δήθεν «δύναμη ανατροπής», παίρνοντας αφορμή και από το φούσκωμα που του γίνεται από τα αστικά ΜΜΕ. Το σύνθημα των οπορτουνιστών στη Γαλλία και στην Ελλάδα, είναι να «πάρουμε την εξουσία», εννοώντας την κυβερνητική εξουσία. Ωστόσο, το ζητούμενό τους είναι να σπείρουν στο λαό αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις στα πλαίσια της εξουσίας των μονοπωλίων.
Λένε ότι αν χτυπηθεί «ο παρασιτισμός του κεφαλαίου» μπορεί «να γίνει δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου και να υπάρξει ανάπτυξη». Αναγνωρίζουν στο εσωτερικό της αστικής τάξης «καλούς» και «κακούς» καπιταλιστές, κρύβοντας ότι η εργασιακή εκμετάλλευση για τα κέρδη τους είναι η πηγή όλων των δεινών για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η «αναδιανομή» που υπόσχονται είναι κενό γράμμα, γιατί ακόμα και αν σαν κυβέρνηση νομοθετήσουν αύξηση των μισθών, τα μονοπώλια θα τους αγνοήσουν επιδεικτικά ή θα τους ανατρέψουν, αφού τα μέσα παραγωγής θα παραμένουν στα χέρια τους, άρα και η εξουσία.
Η ίδια η πείρα των εργαζομένων τους διαψεύδει, γιατί η ανάπτυξη, με όποια διαχείριση - σοσιαλδημοκρατική ή νεοφιλεύθερη - οδήγησε στην καπιταλιστική κρίση και το χτύπημα των δικαιωμάτων τους. Αυτό έγινε παντού, με όποια κυβερνητικά σχήματα και εκεί που υπήρξε συνεργασία των «σοσιαλιστών» και μεταλλαγμένων ΚΚ (βλέπε Γαλλία, Ιταλία). Η απάτη που πλασάρουν οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με το παράδειγμα της γαλλικής «αριστεράς» καταρρέει και από κάποια άλλα στοιχεία όπως: Σε πρόσφατη συνέντευξη στο Canal+ ο Μελανσόν είπε «αν περάσω στο δεύτερο γύρο θα με ψηφίσει ο Ολάντ κι αν περάσει στο δεύτερο γύρο θα τον ψηφίσω, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα ψηφίσω το πρόγραμμά του». Η διατύπωση αυτή, στο πλαίσιο της λογικής ότι το «Μέτωπο» θα τραβήξει τη σοσιαλδημοκρατία προς τα «αριστερά», έχει καταρρεύσει πολλές φορές στο παρελθόν. Αλλωστε και στην τωρινή συγκυρία ο Μελανσόν χαρακτήρισε τις προτάσεις Ολάντ«λιπόψυχες και ντροπαλές», δηλαδή κατά τα άλλα στη σωστή κατεύθυνση. Να πώς καλλιεργούνται οι αυταπάτες περί καλύτερης διαχείρισης. Ο Μελανσόν, ως ευρωβουλευτής του «Αριστερού Κόμματος», το Μάρτη του 2011, ψήφισε στο ευρωκοινοβούλιο υπέρ για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη, που ήταν το έναυσμα για την ιμπεριαλιστική επέμβαση που ακολούθησε, από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Εχει δηλαδή λερωμένα τα χέρια του με το αίμα του λιβυκού λαού.
Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη. Σοσιαλδημοκρατία και οπορτουνισμός έχουν κοινό παρονομαστή ότι δήθεν υπάρχει περιθώριο για το λαό να ευημερήσει σε συνθήκες εξουσίας των μονοπωλίων. Η χειραφέτηση λαϊκών δυνάμεων από τις οπορτουνιστικές αυταπάτες συμβαδίζει με ενίσχυση της ταξικής επαναστατικής στρατηγικής, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και στην επερχόμενη κάλπη.

Καταγγέλλει τους τραμπούκους της «Χρυσής Αυγής»



ΑΧΤΙΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΟΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
Καταγγέλλει τους τραμπούκους της «Χρυσής Αυγής»
Χυδαίος αντικομμουνισμός από τα φασιστοειδή που εμφανίστηκαν σε συνεδρίαση της διακομματικής του Δήμου για τις εκλογές
Η Αχτιδική Επιτροπή Περιστερίου της ΚΟΑ του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή της καταγγέλλει τους τραμπούκους της «Χρυσής Αυγής» που την περασμένη Πέμπτη προσήλθαν στη συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής του δήμου για να απειλήσουν το ΚΚΕ και τον εκπρόσωπό του. Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Το ΚΚΕ καταγγέλλει στους εργαζόμενους του Περιστερίου τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής. Οι τραμπούκοι αυτού του φασιστικού - ναζιστικού μορφώματος, την Πέμπτη 19 Απρίλη στη συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής του δήμου, ήρθαν με αποκλειστικό σκοπό να απειλήσουν το ΚΚΕ και τον εκπρόσωπό του. Οι απόγονοι και νοσταλγοί του Χίτλερ είπαν πως έχουν σκοπό να κλείσουν τον "Ριζοσπάστη", πως το μουσείο της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο Περιστέρι πρέπει να το πάρει πίσω ο δήμος από το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ. Πως το ΚΚΕ είναι κόμμα προδοτικό, ξενόδουλο.
Οι τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής ειρωνεύονταν ηγέτες του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας όπως τον Νίκο Ζαχαριάδη και τον Αρη Βελουχιώτη. Δε δίστασαν να κάνουν προσωπικές απειλές σαν άλλη γκεστάπο, να προκαλούν χυδαία, να επιδεικνύουν πως έχουν φακελώσει στελέχη του ΚΚΕ.
Για αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση έχει μεγάλες ευθύνες και η διοίκηση του δήμου, γιατί επέτρεψε μέσα στη συνεδρίαση να παρευρίσκονται 10 Χρυσαυγίτες, να απειλούν και να χλευάζουν, παρά την αντίδραση του εκπροσώπου του ΚΚΕ. Επίσης, καμία άλλη από τις αντιπροσωπείες όλων των κομμάτων που παρευρίσκονταν εκεί, δεν αντέδρασε στον αντικομουνιστικό οχετό και στις τραμπούκικες μεθόδους της Χρυσής Αυγής.
Σε λάθος πόρτα χτύπησαν τα μαντρόσκυλα του φασισμού. Στο ΚΚΕ δεν πιάνουν απειλές. Εχει αντιμετωπίσει σαν και του λόγου τους πολλούς τέτοιους. Τρομάζουν οι φασίστες, γιατί βλέπουν πως το ΚΚΕ έχει βαθιές ρίζες μέσα στην εργατική τάξη και το λαό, γιατί και στο Περιστέρι με την πλούσια αγωνιστική παράδοση, οι φτωχοί και λαϊκοί άνθρωποι δεν παραμυθιάζονται από τις δήθεν «αντικαπιταλιστικές» κορόνες της Χρυσής Αυγής και εμπιστεύονται το κόμμα τους, το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα που πρωτοστάτησε στην αντίσταση του λαού, ήταν η ψυχή του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και μετά του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού, όταν οι πρόγονοι της «Χρυσής Αυγής» συνεργάζονταν με τους κατακτητές ή το έσκαγαν από την Ελλάδα σαν τα ποντίκια όταν βουλιάζει το καράβι.
Η «Χρυσή Αυγή» είναι ένα αντιδραστικό - αντικομμουνιστικό μόρφωμα του καπιταλισμού. Αλλωστε ο φασισμός είναι γέννημα του καπιταλισμού, δε διαχωρίζεται. Οι θέσεις της είναι πλήρως αποδεκτές από τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Εχει για θεό της το κεφάλαιο και την ασύδοτη επιχειρηματική δραστηριότητα. Είναι χρήσιμη στο σύστημα ειδικά σε διάφορες κρίσιμες στιγμές: στη στήριξη των εργοδοτών ενάντια στους εργάτες. Στη στήριξή της επίσης στα μέτρα για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Στη ρατσιστική της αντίληψη που οδηγεί στην «βολική» άποψη ότι για την ανεργία και τη μείωση των μισθών δεν φταίει η αστική τάξη αλλά οι ξένοι εργάτες.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός του Περιστερίου έχουν μεγάλη πείρα από τη δράση των φασιστικών ομάδων. Δεν θα παρασυρθούν από το δήθεν «ανθρώπινο» πρόσωπο που δείχνει η «Χρυσή Αυγή».
Το ΚΚΕ καλεί το λαό του Περιστερίου να απομονώσει αυτήν την ελεεινή αντικομμουνιστική συμμορία. Να στείλει και με την αγωνιστική - κόκκινη ψήφο του στις εκλογές στις 6 Μάη σαφές μήνυμα: Ισχυρό ΚΚΕ το μόνο αληθινό βόλι που πιάνει τόπο ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Ισχυρό ΚΚΕ για να είναι πιο δυνατός ο λαός την επομένη των εκλογών, να μη σκορπίσει η αγανάκτηση και ο θυμός σε ακίνδυνα και βολικά για το σύστημα κανάλια».

Οι αιτίες επιβολής της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απρίλη 1967


Οι αιτίες επιβολής της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απρίλη 1967
Από το Δοκίμιο της Ιστορίας του ΚΚΕ Β' τόμος, 1949 - 1968
Τρικάκι της ΚΝΕ για τους πολιτικούς κρατούμενους της δικτατορίας, το 1969
Το πρωί της 21ης Απρίλη 1967, το ραδιόφωνο (τότε υπήρχε μόνο το κρατικό, η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ που ήταν σταθμός του στρατού), πληροφορούσε τον ελληνικό λαό ότι «λόγω της εκρύθμου καταστάσεως από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας». Είχε εγκαθιδρυθεί στρατιωτικοφασιστική δικτατορία.
Ποια ήταν τα κίνητρα επιβολής της δικτατορίας της 21.4.1967;
Οι δικτάτορες αιτιολόγησαν την επιβολή της με τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» που απειλούσε την Ελλάδα. Βεβαίως, άμεσος «κομμουνιστικός κίνδυνος» δεν υπήρχε για την εγχώρια αστική τάξη και τους συμμάχους της, κάτι που εξάλλου ομολογήθηκε από τον επικεφαλής του πραξικοπήματος:
«Αλλά η χαριστική βολή στο ιδεολογικό οικοδόμημα της "Επαναστάσεως" δόθηκε από τον ίδιο τον αρχηγό της, τον συνταγματάρχη Παπαδόπουλο. Τρεισήμισι χρόνια αργότερα, στην πολύκροτη συνέντευξή του προς τον επιφανή Βρεττανό δημοσιογράφο σερ Χιου Γκρην, ωμολόγησε ότι πριν από την "Επανάσταση" "η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν διέτρεχε κανέναν άμεσο κίνδυνο από τις δραστηριότητες των κομμουνιστών".»11
Οι βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν στη στρατιωτική δικτατορία της 21.4.1967 πρέπει να αναζητηθούν πρωταρχικά στις οξυμένες ενδοαστικές αντιθέσεις σε ολόκληρο το πλέγμα του αστικού κράτους, όπως διαμορφώθηκε μετά από τη Συμφωνία της Βάρκιζας και κυρίως από το 1946. Αυτές οι αντιθέσεις, που ήταν αντανάκλαση και διεθνών ανταγωνισμών στις προηγούμενες δεκαετίες, διατηρούνταν και οξύνονταν στη δεκαετία 1960.
Η άρχουσα τάξη, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και στη συνέχεια το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, είχε κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της και όλες τις μορφές οργάνωσής της (πρωταρχικά το στρατό, θεσμικό πλαίσιο, κρατικές και «παρακρατικές» οργανώσεις κ.ά.). Η βασιλεία είχε παίξει ρόλο στον πόλεμο κατά του ΔΣΕ ως «σύμβολο της πάλης κατά του κομμουνισμού», ενώ συνέχιζε να κατέχει μερίδιο στους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας και μετά από τον εμφύλιο πόλεμο.
Και μόνο το γεγονός ότι το 1952 όλα τα κόμματα της Βουλής, με εξαίρεση την ΕΔΑ, ψήφισαν νόμο που διατηρούσε επ' αόριστον σε ισχύ τα «έκτακτα μέτρα» του 1947 είναι αρκετό για να δείξει το περιεχόμενο της κρατικής ανασυγκρότησης μετά από τη νίκη της αστικής τάξης και των συμμάχων της.
Τα «έκτακτα μέτρα» διατηρήθηκαν μέχρι το 1974, ενώ μόλις το 1962 θεωρήθηκε ότι έληξε η «ανταρσία των κομμουνιστοσυμμοριτών». Η διατήρησή τους δεν αποσκοπούσε στην αντιμετώπιση υπαρκτών άμεσων κινδύνων. Θεωρούνταν μέσα ασφάλειας, σε μια περίοδο που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα συνεχιζόταν αμείωτη και η Ελλάδα ήταν προκεχωρημένο ιμπεριαλιστικό φυλάκιο στα σύνορα των κρατών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Ανάμεσα στα μέτρα που πήρε η αστική τάξη ήταν και το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» για την είσοδο πρώτα απ' όλα στο Δημόσιο, αλλά και γενικότερα. Για την έκδοσή του εξεταζόταν η πολιτική τοποθέτηση και δράση των παππούδων, των γονιών, ακόμα και των μακρινών συγγενών των νέων ανθρώπων, που δεν είχαν γεννηθεί στα χρόνια της Κατοχής ή της ένοπλης ταξικής πάλης.
Από την άλλη, στοιχεία στρατιωτικής πειθαρχίας είχαν ενσωματωθεί ακόμα και στην εκπαίδευση, έχοντας συγκροτήσει κώδικα συμπεριφοράς της νεολαίας σύμφωνα με την αντιδραστική ιδεολογία και ηθική του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού», με έμφαση στα «εθνικά ιδεώδη».
Ομως, 15 - 20 χρόνια μετά από τον αγώνα του ΔΣΕ, οξύνονταν οι αντιθέσεις που προκαλούσε η άμεση ανάμειξη και ο έλεγχος που ασκούσε το Παλάτι στα κέντρα της αστικής εξουσίας (στρατός, κυβέρνηση κ.ά.).
Ρεαλιστές αστοί πολιτικοί (Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου κ.ά.) επιχείρησαν εκσυγχρονισμούς που τους έφεραν σε σύγκρουση με το Παλάτι. Αυτές οι αντιθέσεις όξυναν την αγανάκτηση του λαού ενάντια στο Παλάτι. Τα αστικά κόμματα δεν μπορούσαν να αγνοήσουν αυτόν τον παράγοντα. Δεν μπορούσε να τον αγνοήσει ιδιαίτερα η Ενωση Κέντρου, της οποίας στελέχη και η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της, ήταν αντιβασιλικοί.
Ωστόσο, αν και το μεγάλο μέρος της ηγεσίας των αστικών κομμάτων έβλεπε την ανάγκη εκσυγχρονιστικών ρυθμίσεων, δεν αντιμετώπιζε τις αντιδράσεις (του θρόνου, θυλάκων στο στρατό και αλλού) για να προχωρήσει αποφασιστικά στην υλοποίηση μέτρων εκσυγχρονισμού. Αυτό επιβεβαιώθηκε και με την ΕΡΕ και με την Ενωση Κέντρου.
Και μετά από τα «Ιουλιανά» συνεχίστηκε η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος εξ αιτίας της οξύτατης σύγκρουσης των κυβερνήσεων με το Παλάτι για τον έλεγχο στο στρατό και γενικότερα για τις αρμοδιότητες του βασιλιά. Αυτό σήμαινε ότι ήταν αμφίβολο αν η κρίση στην αστική διακυβέρνηση θα ξεπερνιόταν με τις εκλογές που είχε προκηρύξει η κυβέρνηση Κανελλόπουλου για τις 28.5.1967. Προβλεπόταν ότι οι εκλογές θα έδιναν το προβάδισμα στην Ενωση Κέντρου, με συσπειρωμένους τους βουλευτές της γύρω από τον Γεώργιο και κυρίως τον Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου το κύρος και η επιρροή είχαν αυξηθεί κατά πολύ στην περίοδο της λεγόμενης «αποστασίας».
Ταυτόχρονα, σημαντικός παράγοντας που όξυνε την κρίση της αστικής διακυβέρνησης ήταν και το Κυπριακό, με δοσμένη την αποφασιστική στάση του Μακάριου απέναντι στις ελληνικές κυβερνήσεις και σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Τουρκία, που πίεζαν και εξεβίαζαν για ΝΑΤΟική λύση. Η τελευταία είχε τη σημασία της στο πλαίσιο της σύγκρουσης ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό.
Κάτω από την επίδραση τουλάχιστον των παραπάνω παραγόντων, το τμήμα της άρχουσας τάξης που είχε δύναμη στον πιο ισχυρό μηχανισμό, στο στρατό, έδωσε τη δικτατορική αστική λύση.12Εξάλλου, έχει υποστηριχτεί από πολλές πλευρές ότι και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ετοίμαζε στρατιωτικό πραξικόπημα (των στρατηγών). Αυτούς πρόλαβαν οι συνταγματάρχες, που μέχρι και την τελευταία στιγμή εμφανίζονταν σαν φιλοβασιλικοί.
Σχετικά με την κατάσταση που σημαντική δύναμη του αστικού πολιτικού κόσμου θεωρούσε ότι έπρεπε να διαμορφωθεί μετά από τη δικτατορία, είναι αποκαλυπτική η επιστολή του Κ. Καραμανλή προς τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο (8.9.1967):
«Διότι το θέμα δεν είναι να επανέλθωμεν εις την ομαλότητα διά της αποτυχίας της επαναστάσεως, αλλά διά της επιτυχίας της. (...) Η επανάστασις, άπαξ και εγένετο, προσφέρει μίαν ευκαιρίαν ανασυντάξεως της ζωής του Εθνους. (...) Διότι δεν θα σημαίνη βέβαια αποκατάστασιν της ομαλότητος η επάνοδος εις την υφισταμένην προ του κινήματος κατάστασιν. Το τελευταίο δε αυτό έχει βαρύνουσαν σημασίαν, δεδομένου ότι συνιστά τον πυρήνα του προβλήματος.»13
Δεν είναι, λοιπόν, βάσιμη η άποψη που θεωρεί ότι η δικτατορία εξέφραζε μονόπλευρα τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή, στον ανταγωνισμό της με τα ΕΟΚικά. Η δικτατορία της 21.4.1967 στηρίχτηκε από όλα τα τμήματα του κεφαλαίου που ήταν υπέρ της σύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ. Το ίδιο και η στρατιωτική χούντα. Οπως τόνιζε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, «... είναι φυσικόν η επιδίωξίς μας να είναι η οικονομική ανάπτυξις της χώρας εντός του πλαισίου της Οικονομικής Κοινότητος εις την οποίαν ανήκομεν».14
Πολύ περισσότερο, δεν έχει την παραμικρή δόση αλήθειας ο ισχυρισμός ότι η δικτατορία ήταν έργο ορισμένων «αφρόνων αξιωματικών», όπως υποστήριξε ο Ευάγγελος Αβέρωφ στη διάρκεια της δικτατορίας και αργότερα η Νέα Δημοκρατία. Αντίθετα, αυτός ο συνειδητά παραπλανητικός ισχυρισμός στόχευε στη συγκάλυψη της ταξικής ουσίας της δικτατορίας.
Αναφέρεται συχνά ότι οι συνταγματάρχες ενέργησαν κατά της συνταγματικής νομιμότητας. Αυτός ο ισχυρισμός παραγνωρίζει ότι η νομιμότητα που υπήρχε ήταν εκείνη που έθετε εκτός νόμου το ΚΚΕ, κατοχύρωνε όλο το αντικομμουνιστικό νομικό πλαίσιο, ενώ ίσχυαν τυπικά διατάξεις του Συντάγματος που αφορούσαν στοιχειώδη δικαιώματα. Από την άλλη, παραγνωρίζει ότι το Σύνταγμα του 1952 νομιμοποιούσε την επιβολή δικτατορίας, με τη διαφορά ότι αναγνώριζε το δικαίωμα κατάλυσης του κοινοβουλευτισμού μόνο στο βασιλιά, μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου.
Και στην μια και στην άλλη περίπτωση ήταν κοινά και η βάση και ο σκοπός της ενέργειας: Η υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης. Η συνταγματική εκτροπή στις 21.4.1967 αφορούσε το φορέα αναστολής του κοινοβουλευτισμού και όχι αυτήν καθαυτή την αναστολή, την οποία προέβλεπε και το Σύνταγμα του 195215.
Τα συνθήματα της δικτατορίας ήταν κατοχυρωμένα στο Σύνταγμα του 1952:
«...Η διδασκαλία αποσκοπεί εις την ηθικήν και πνευματικήν αγωγήν και την ανάπτυξιν της ηθικής συνειδήσεως των νέων επί τη βάσει των ιδεολογικών κατευθύνσεων του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.»16
«Ο δημόσιος υπάλληλος οφείλει πίστιν και αφοσίωσιν εις την πατρίδα και τα εθνικά ιδεώδη, είναι εκτελεστής της θελήσεως του κράτους.»17
Μια πλευρά που ασφαλώς χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση είναι οι σχέσεις ΗΠΑ και δικτατορίας. Ολα αυτά τα χρόνια δεν έλειψαν οι προσπάθειες αθώωσης και απενοχοποίησης των ΗΠΑ, σε σχέση με το ρόλο μηχανισμών τους στο απριλιανό πραξικόπημα.
Βεβαίως, οι συνταγματάρχες ενέργησαν, έχοντας τη στήριξη των ΗΠΑ και του NATO ή μηχανισμών τους. Από την άλλη, δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη ορισμένες ενέργειές τους που έδειχναν διαφοροποίηση από την πολιτική των ΗΠΑ ή που έρχονταν και σε αντίθεση με αυτή; δίχως να αλλάζουν το ΝΑΤΟικό, φιλοαμερικανικό, ιμπεριαλιστικό, αντικομμουνιστικό χαρακτήρα της δικτατορίας. Για παράδειγμα, η χουντική κυβέρνηση δεν αναγνώρισε το Ισραήλ και είχε φιλικές σχέσεις με τις αραβικές κυβερνήσεις.
Τα παραπάνω μπορούν να εξηγηθούν με το γεγονός ότι ισχυρότατα τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης είχαν οικονομικά συμφέροντα και συναλλαγές με τις αραβικές χώρες.
Παραπομπές:
11. Γιάννης Κάτρης, Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα, σελ. 76, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, 1974.
12. Το πραξικόπημα δεν ήταν αναίμακτο. Την ίδια μέρα υπήρξαν τουλάχιστο 2 νεκροί, ο 15χρονος Βασίλης Πεσλής και η 24χρονη Μαρία Καλαβρού. Λίγες μέρες αργότερα (25.4.1967) δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στον Ιππόδρομο ο Παναγιώτης Ελής από τον ανθυπίλαρχο Κωνσταντίνο Κώτσαρη, ενώ στις 22 Μάη δολοφονήθηκε ο Νικηφόρος Μανδηλαράς και στις 5.9.1967 ο Γιάννης Χαλκίδης, στέλεχος του ΠΑΜ Νέων. Στις 9.5.1968 δολοφονήθηκε στο Γ' Σώμα Στρατού ο πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ Γιώργης Τσαρουχάς.
13. Γεώργιος Π. Μαλούχος, Εγώ, ο Ιάκωβος, σελ. 247-248, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα, 2002.
14. Γ. Παπαδόπουλος, Το πιστεύω μας, τόμ. Α', σελ. 10, εκδ. Γενική Διεύθυνσις Τύπου και Πληροφοριών, Αθήνα, 1967.
15. Το άρθρο 91 του Συντάγματος του 1952 όριζε και τα ακόλουθα:
«Ο Βασιλεύς δύναται μετά πρότασιν του Υπουργικού Συμβουλίου, εν περιπτώσει εμπολέμου καταστάσεως ή επιστρατεύσεως ένεκεν εξωτερικών κινδύνων ή σοβαράς διαταραχής ή εκδήλου απειλής της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας της χώρας εξ εσωτερικών κινδύνων, να αναστείλη διά Βασιλικού Διατάγματος εις όλην την επικράτειαν ή εις μέρος αυτής την ισχύν των άρθρων 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 20, 95 και 97 του Συντάγματος ή τινών τούτων και θέτων εις εφαρμογήν τον εκάστοτε ισχύοντα Νόμον "περί καταστάσεως πολιορκίας" να συστήση εξαιρετικά δικαστήρια.»
(Βλ. Βουλή των Ελλήνων, Σύνταγμα της Ελλάδος, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, εν Αθήναις, 1952, σελ. 45).
Το Σύνταγμα του 1952 ψηφίστηκε από τη Βουλή επί κυβερνήσεως Σοφ. Βενιζέλου. Εγκρίθηκε με 132 ψήφους σε σύνολο 250 βουλευτών. Ο Ελληνικός Συναγερμός (Παπάγος) αποχώρησε από τη συνεδρίαση, επειδή η Βουλή ήταν απλή και δεν είχε αναθεωρητικές αρμοδιότητες. Υπερψήφισαν οι βουλευτές της ΕΠΕΚ (Πλαστήρας), των Φιλελευθέρων, 2 βουλευτές του Λαϊκού Κόμματος, οι συνεργαζόμενοι με την κυβέρνηση Αγροτικοί και ο Λεωνίδας Καραμαούνας. Ο Μιχάλης Κύρκος ψήφισε «παρών».
16. Αρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος του 1952.
17. Αρθρο 100, παρ. 1, 2 του Συντάγματος.

Οι θέσεις του ΚΚΕ για την Υγεία - Πρόνοια


Οι θέσεις του ΚΚΕ για την Υγεία - Πρόνοια
Ολα τα μέτρα που παίρνονται στην Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο αποτελούν εξειδίκευση των αποφάσεων και κατευθύνσεων της ΕΕ για όλα τα κράτη - μέλη, με στόχο τη μείωση του εργατικού «κόστους», για να διευκολυνθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.
Αποτελούσε και αποτελεί κοινό στρατηγικό τους στόχο η ενιαία ελάχιστη παροχή δημόσιων υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας - φαρμάκων για όλους τους εργαζόμενους - συνταξιούχους (το λένε «Βασικό Πακέτο Παροχών»).
Πρακτικά, αυτό εκφράζεται με τα εξής:
  • Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας (νοσοκομεία - ΚΥ - ασφαλιστικά ταμεία - προνοιακά ιδρύματα και κοινωνικά επιδόματα).
Λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας με επιχειρηματικά κριτήρια, προκειμένου να «αυτοχρηματοδοτηθούν» από την πώληση υπηρεσιών Υγείας. Μετακύλιση των δαπανών στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότησή τους από το κράτος και τους επιχειρηματίες, την ανεργία, τη μείωση των μισθών, τη «μαύρη» εργασία κ.λπ., αδυνατούν να αντεπεξέλθουν και προχωρούν σε συνεχείς περικοπές των παροχών προς τους ασφαλισμένους και αύξηση των πληρωμών.
Αυτό, ιδιαίτερα σήμερα, έχει ως συνέπεια να αποκλείεται ένας αυξανόμενος αριθμός ανέργων, ανασφάλιστων κ.λπ. από τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας - φάρμακα - εμβόλια κ.λπ. ή ένα μικρό μέρος απ' αυτούς να βρίσκει διέξοδο στις υποτυπώδεις και τελείως ανεπαρκείς υπηρεσίες των ΜΚΟ, «κοινωνικών φαρμακείων», «κοινωνικών ιατρείων».
Τα μέτρα που παίρνονται δεν είναι προσωρινά. Επισπεύδεται η λήψη τους λόγω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και θα παραμείνουν και στη φάση της όποιας ανάκαμψης προκύψει. Ηδη έχουν υλοποιηθεί σε άλλες χώρες της ΕΕ. Η πάλη του κινήματος στην Ελλάδα τα καθυστέρησε.
Τα μέτρα που προτείνει η έκθεση «CARONE» της «τρόικας» για την αναδιάρθρωση του συστήματος Υγείας συνοδεύονται και με την υπόδειξη κρατών - μελών της ΕΕ που έχουν εμπειρία από την εφαρμογή τους. Είναι και αυτό απόδειξη των κοινών αντιλαϊκών στρατηγικών που ακολουθεί το κεφάλαιο παντού.
Ανάμεσα στα άλλα η έκθεση αναφέρει:
  • Αναδιάρθρωση του νοσοκομειακού δικτύου με κριτήριο το κόστος - όφελος. Αυτό σημαίνει συγχωνεύσεις, καταργήσεις μονάδων Υγείας, που ήδη έχουν ξεκινήσει να υλοποιούνται με κριτήριο το οικονομικό όφελος. Υπάρχει το παράδειγμα της Γαλλίας που καταργήθηκε μαιευτική κλινική γιατί δεν έπιανε το πλαφόν των 300 τοκετών το χρόνο. Υπάρχει το παράδειγμα των ΚΥ της Νέας Μάκρης και της Ραφήνας που καταργείται η νυχτερινή τους λειτουργία. Το βράδυ θα λειτουργεί ως ΚΥ με το ίδιο προσωπικό, το πρώην νοσοκομείο του «Νταού Πεντέλης» που θα έχει στην ευθύνη του μια τεράστια περιοχή. Είναι πιο παραγωγική αυτή η λειτουργία από την άποψη του «κόστους», αλλά ταυτόχρονα αντίθετη με τις κοινωνικές ανάγκες.
  • Προτείνει να επανεξεταστεί το σύστημα αμοιβών των γιατρών, ενσωματώνοντας σ' αυτές το «φακελάκι», προκειμένου να μην υπάρχει απώλεια φορολογικών εσόδων. Δηλαδή, οι γιατροί να πληρώνονται επίσημα από τους ασθενείς στο όνομα ότι έτσι κι αλλιώς δίνουν φακελάκι.
Η κυβέρνηση, με το επιχείρημα του «εξορθολογισμού» των δαπανών και της μείωσης της «σπατάλης», προσπαθεί να κρύψει τις άγριες περικοπές στην Υγεία - Πρόνοια.
Ο αρχικός προϋπολογισμός του 2012 για τα ετήσια έσοδα του ΕΟΠΥΥ από ασφαλιστικές εισφορές ήταν 9 - 9,5 δισ. ευρώ. Ο προϋπολογισμός αυτός έχει αναθεωρηθεί στα 4,5 δισ. ευρώ λόγω της δραματικής μείωσης των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων.
Η κρατική επιχορήγηση αρχικά είχε προσδιοριστεί στο 0,6% του ΑΕΠ. Ηδη μειώθηκε στο 0,4% του ΑΕΠ. Προηγούμενα, μόνο για το ΙΚΑ η αντίστοιχη επιχορήγηση ήταν 1,2% του ΑΕΠ.
Δηλαδή, η κρατική επιχορήγηση για διπλάσιους περίπου ασφαλισμένους (από 5,5 εκατομμύρια του ΙΚΑ σε 10 εκατομμύρια του ΙΚΑ - ΟΓΑ - ΟΑΕΕ - ΟΠΑΔ - ταμείο εργαζομένων στις ΔΕΚΟ - ενιαίο ταμείο Μηχανικών, Δικηγόρων, Γιατρών και άλλων Ταμείων που θα ενταχθούν στον ΕΟΠΥΥ μέχρι τον Ιούνη του 2012) γίνεται τουλάχιστον τρεις (3) φορές μικρότερη σε σχέση με πριν. Στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρότερη, αφού υπολογίζεται στο ποσοστό του ΑΕΠ που είναι σήμερα μικρότερο από τα προηγούμενα χρόνια.
Ακόμα και η προηγούμενη «μεγαλύτερη» επιχορήγηση στην πράξη είχε αποδειχτεί ανεπαρκής, αφού οι εργαζόμενοι συνεχώς αναγκάζονταν να πληρώνουν επιπλέον ποσά για ιατρικές - εργαστηριακές εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες και για τεχνικά βοηθήματα τα ΑμΕΑ.
Δραματική επιδείνωση της κατάστασης
Με αυτές τις περικοπές στη χρηματοδότηση η κατάσταση έχει ήδη επιδεινωθεί τους πρώτους κιόλας μήνες της λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ:
  • Σήμερα, υπάρχουν συνολικά 12.000 γιατροί (συμβεβλημένοι και πρώην γιατροί του ΙΚΑ) από 22.000 που ήταν πριν, για να καλύψουν διπλάσιους ασφαλισμένους. Σε συνδυασμό με το πλαφόν των 200 επισκέψεων σε κάθε γιατρό για κάθε μήνα, έχει ως αποτέλεσμα να μη βρίσκουν γιατρό οι ασθενείς ή να περιμένουν σε μακροχρόνιες λίστες για ραντεβού ή να εξαναγκάζονται να πληρώνουν οι ίδιοι την επίσκεψη στους μη συμβεβλημένους γιατρούς ή και στους συμβεβλημένους όταν τελειώνει το πλαφόν των 200 επισκέψεων.
  • Λόγω της κατάργησης μιας σειράς εργαστηρίων του πρώην ΙΚΑ και των τραγικών ελλείψεων στα νοσοκομεία, υπάρχει αδυναμία πραγματοποίησης εργαστηριακών εξετάσεων και αναγκάζονται οι ασθενείς να πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα, πληρώνοντας 15% της δαπάνης των εξετάσεων. Ορισμένες εξετάσεις, όπως υπέρηχοι και άλλες, δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ.
Το τελευταίο διάστημα, επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία πριν την ένταξή τους στον ΕΟΠΥΥ, αλλά και ο ΕΟΠΥΥ τώρα, δεν πληρώνουν τα χρωστούμενα σε γιατρούς, εργαστήρια, φαρμακοποιούς, κατά διαστήματα, ως μορφή πίεσης, αυτοί οι ελεύθεροι επαγγελματίες επιλέγουν να μη δέχονται τις συνταγές των Ταμείων, αναγκάζοντας τους ασθενείς να πληρώνουν οι ίδιοι όλο το ποσόν και να διεκδικούν μετά από μεγάλο διάστημα να πάρουν πίσω ένα μέρος από τα χρήματα που έδωσαν. Αυτό ισχύει μόνο για τα φάρμακα, ενώ για ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις με βάση τον κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ δεν τους επιστρέφονται τα χρήματα που έδωσαν σε συμβεβλημένους γιατρούς.
Με τον κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ έχουν γίνει πολλές περικοπές σε παντός είδους παροχές π.χ. σε επιθέματα, καθετήρες, φυσιοθεραπείες, αναπηρικά αμαξίδια που χρησιμοποιούν οι χρόνιοι πάσχοντες και τα ΑμΕΑ. Στους πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία για τις ανάγκες των μεταγγίσεων αίματος καλύπτουν τα 300 ευρώ του φαρμάκου για την αποσιδήρωση, όμως τη δαπάνη των 1.500 ευρώ για τα αναλώσιμα υλικά που χρειάζονται κάθε μήνα, δεν τους έχει αποζημιώσει ο ΕΟΠΥΥ, ενώ σε κάποιες περιοχές δε παραλαμβάνουν καν τα παραστατικά από τους ασθενείς για την αποζημίωση.
  • Επεκτείνεται η λίστα των φαρμάκων που δεν αποζημιώνονται πλέον από τα ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης, σε φάρμακα που πριν υπήρχε μηδενική συμμετοχή των ασθενών, τώρα καθιερώθηκε ποσοστό συμμετοχής 10% ή και 25%, όπως σε καρκινοπαθείς, διαβητικούς κ.λπ. Καθιέρωσαν ο ΕΟΠΥΥ να καλύπτει για φάρμακα μόνο τα φθηνότερα αντίγραφα φαρμάκων και οι ασθενείς που θα χρειαστεί να πάρουν ένα άλλο πιο ακριβό φάρμακο θα πληρώνουν όλη τη διαφορά της τιμής και το ποσοστό της συμμετοχής τους.
Ηδη έχουν ανακοινωθεί νέες περικοπές ύψους 320 εκατομμυρίων ευρώ της φαρμακευτικής δαπάνης και με προοπτική ακόμα μεγαλύτερης μείωσης, με βάση τις αποφάσεις του Ιούνη του 2012.
Αποκαλυπτικά στοιχεία
Στοιχεία από την επιδείνωση των όρων και συνθηκών παροχής υπηρεσιών από τα δημόσια νοσοκομεία που έχουν ως αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι ανάγκες των ασθενών με επάρκεια, να ταλαιπωρούνται με μεγάλες αναμονές, να επιβαρύνονται οικονομικά:
Μεταξύ 2009 και 2011 αυξήθηκαν οι νοσηλευθέντες στα δημόσια νοσοκομεία κατά 35%, τα κρεβάτια μειώθηκαν κατά 20%, το προσωπικό κατά 15% και τα ιατρικά τμήματα κατά 20%.
  • Καταργήθηκε η αυτοτελής λειτουργία 50 νοσοκομείων και συγχωνεύονται με άλλα, δημιουργώντας έτσι 82 «ομάδες» νοσοκομείων, που η κάθε ομάδα νοσοκομείων έχει δικό της οργανισμό, προϋπολογισμό και προμήθειες. Για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, αυτό θα μετακινείται από το ένα νοσοκομείο στο άλλο. Ηδη έχουν καταργηθεί τμήματα και εργαστήρια νοσοκομείων. Καταργήθηκε η μοναδική πανελλαδικά δημόσια καρδιοχειρουργική μονάδα στο νοσοκομείο Παίδων «Αγ. Σοφία». Συρρικνώθηκαν διάφορα τμήματα ή κλινικές νοσοκομείων πανελλαδικά.
Καταργήθηκαν 5 ψυχιατρικά νοσοκομεία και «εντάσσονται» ως ψυχιατρικά τμήματα στα αντίστοιχα Γενικά Νοσοκομεία της περιοχής. Καταργείται το μοναδικό δημόσιο Παιδιατρικό Νευροψυχιατρικό Νοσοκομείο στη Ραφήνα.
Το αποτέλεσμα των παραπάνω μέτρων σημαίνει λιγότερες δημόσιες υποδομές, που ήδη έχει φανεί ότι δεν επαρκούν για την εξυπηρέτηση των ασθενών. Επίσης, σημαίνει υποβαθμισμένες υπηρεσίες λόγω μείωσης του προσωπικού, των κλινών και του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού.
Επίσης, οι ανάγκες των ψυχικά ασθενών δεν μπορούν να καλυφθούν από τα ψυχιατρικά τμήματα των Γενικών Νοσοκομείων. Ενα μεγάλο μέρος θα οδηγηθεί είτε στον ιδιωτικό τομέα, στις ΜΚΟ, στη «φιλανθρωπία», είτε στο δρόμο, όπως ήδη συμβαίνει σήμερα όπου μεγάλο μέρος των άστεγων είναι ψυχικά πάσχοντες, ως αποτέλεσμα της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και της αποασυλοποίησης» που έκλεισε μια σειρά ψυχιατρικά νοσοκομεία τα προηγούμενα χρόνια.
Ενισχύεται η επιχειρηματική δράση
Στοιχεία από την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης των δημόσιων μονάδων Υγείας - Πρόνοιας:
  • Ενισχύθηκε η επιχειρηματικότητα των δημόσιων νοσοκομείων με την επί πληρωμή «ολοήμερη» λειτουργία τους.
  • Επιβλήθηκε παρακράτηση από τις συντάξεις των χρονίως πασχόντων σε ποσοστό 50% - 80% για τις λειτουργικές δαπάνες των ιδρυμάτων στα οποία νοσηλεύονται. Εάν τα ιδρύματα δεν παρακρατήσουν αυτά τα ποσά θα τους μειώνουν επιπλέον την ήδη μειωμένη χρηματοδότηση.
  • Καθιερώθηκε η ατομική ευθύνη στους καρκινοπαθείς για την επιλογή ομάδας γιατρών είτε από το δημόσιο, είτε από τον ιδιωτικό τομέα που θα αναλάβει τη θεραπεία τους, ανοίγοντας και επίσημα το δρόμο στην κοινή λειτουργία δημόσιου και ιδιωτικού νοσοκομείου στα πλαίσια του νοσοκομείου «επιχείρηση». Καθιερώθηκε για τους καρκινοπαθείς πλαφόν η «οικονομικότερη θεραπεία» για την ασφαλιστική κάλυψη των θεραπειών.
  • Για τους εργαζόμενους επεκτείνεται το καθεστώς των επικουρικών σε όλους τους κλάδους. Πρόκειται για μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση του μόνιμου προσωπικού και στην αύξηση των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας που πληρώνεται από τα έσοδα των νοσοκομείων.
Για την Πρόνοια
Με τη μεταφορά της Πρόνοιας από το υπουργείο Υγείας στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης συνδέουν τις παροχές με το ασφαλιστικό σύστημα, προκειμένου να τις μειώσουν δραστικά και να τις κατευθύνουν μόνο σε μια μερίδα εξαθλιωμένων. Π.χ. όσοι παίρνουν επίδομα από την πρόνοια και κάποια ψευτοσύνταξη από το ασφαλιστικό ταμείο, παίρνουν μέτρα ώστε να κόβεται το προνοιακό επίδομα ή να συμψηφίζεται. Επίσης, ένα κέντρο ειδικής αγωγής για ΑμΕΑ που παίρνει επιδοτούμενο πρόγραμμα της ΕΕ, να μην παίρνει κρατική επιχορήγηση ή να μειώνεται δραστικά ίσα - ίσα για να μην κλείσει τελείως.
Στους τομείς της προστασίας του παιδιού, της οικογένειας, των ΑμΕΑ, των ηλικιωμένων, ενισχύουν τη δράση των διαφόρων ΜΚΟ, αλλά και των επιχειρηματιών.
  • Κατάργησαν πάσης φύσεως οικογενειακά επιδόματα στους πολύτεκνους όταν το εισόδημά τους ξεπερνά τα 45.000 ευρώ, τη στιγμή που την πολύτεκνη φτωχή, λαϊκή οικογένεια την πλήττει σε μεγαλύτερο βαθμό η κρίση.
Μείωσαν δραστικά ή κατάργησαν τα προνοιακά επιδόματα και άλλες παροχές μέσω της αυστηροποίησης του κανονισμού εκτίμησης του βαθμού αναπηρίας.
  • Η παροχή των υπηρεσιών του Προγράμματος «κατ' οίκον φροντίδα συνταξιούχων» συνδέεται με τα ασφαλιστικά ταμεία. Η παροχή των υπηρεσιών δε θα γίνεται σε όλους όσους έχουν ανάγκη, αλλά με ένα συνδυασμό κριτηρίων όπως: η ηλικία, το εισόδημα, η οικογενειακή και η κατάσταση υγείας, η πρόσκαιρη ή μόνιμη εξάρτηση. Αυτό σημαίνει ότι ελάχιστοι θα «δικαιούνται» αυτές τις υπηρεσίες, όταν θα είναι στο επίπεδο της εξαθλίωσης. Το έργο ανατίθεται σε επιχειρήσεις των Δήμων, των Περιφερειών, των ιδιωτών, σε συνεταιριστικές οργανώσεις όπως οι «κοινωνικές επιχειρήσεις». Για τους σημερινούς εργαζόμενους στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» ο νόμος δε προβλέπει τίποτα, που σημαίνει ότι ενδεχομένως θα απολυθούν.
Η κυβέρνηση, με αυτόν τον τρόπο αφαιρεί τον όποιο προνοιακό χαρακτήρα είχε αυτό το πρόγραμμα, αφού τo συνδέει με τις ασφαλιστικές εισφορές και το «κόστος» των υπηρεσιών. Ουσιαστικά, καθιερώνει πλήρως την ανταποδοτικότητα για ελάχιστες παρεχόμενες υπηρεσίες σε έναν ελάχιστο αριθμό συνταξιούχων.
Στις πρόσφατες εξαγγελίες του, ο κύριος Βενιζέλος παρουσίασε τη δημιουργία 5.000 «νέων» θέσεων εργασίας σ' αυτό το πρόγραμμα. Στην ουσία, δεν πρόκειται για νέες θέσεις, αφού αντικαθιστά το υπάρχον πρόγραμμα με το «νέο» και μαζί με αυτό και τους εργαζόμενους. Επιπλέον, η εξάρτηση της υλοποίησης του προγράμματος από το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, με την ανεργία, τη «μαύρη» εργασία, τη μείωση των μισθών κ.λπ., αποδεικνύει ότι ο αριθμός των ωφελούμενων θα γίνεται «λάστιχο» και στην καλύτερη περίπτωση δε θα ξεφεύγει από έναν ελάχιστο αριθμό πλήρως εξαθλιωμένων.
Για το «νέο Εθνικό Δίκτυο Αμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης σε Πανελλαδικό επίπεδο»
Ο Ευ. Βενιζέλος μίλησε για 50 εκατομμύρια ευρώ χρηματοδότηση, ενώ μόλις το προηγούμενο διάστημα είχαν πει για 36 εκατομμύρια ευρώ από τα οποία το 80% (28,5 εκατ. ευρώ) θα είναι η επιδότηση των μισθών των 1.500 εργαζομένων για 24 μήνες. Δηλαδή, περίπου 700 ευρώ ανεξάρτητα την ειδικότητα που θα έχει ο κάθε εργαζόμενος. Οι 300 δομές δεν θα είναι όλες καινούργιες, αλλά θα στηριχθεί με αυτό το πρόγραμμα και ένας αριθμός από τις ήδη υπάρχουσες. Οι δομές αυτές δε θα είναι πανελλαδικές, αφού προβλέπεται να είναι σε 40 δήμους που έχουν πληθυσμό πάνω από 80.000 κατοίκους.
Οι θέσεις του Κόμματος
Κριτήριο των θέσεων του ΚΚΕ για την Υγεία - Πρόνοια, αποτελεί το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι είναι οι αποκλειστικοί παραγωγοί όλου του τεράστιου πλούτου που υπάρχει και που μπορεί να καλύψει πλήρως και δωρεάν τις ανάγκες όλου του πληθυσμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις σε υπηρεσίες Υγείας για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα και τις κατακτήσεις της επιστήμης. Αυτό απαιτεί την ανάπτυξη ενός ενιαίου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας με κεντρικό σχεδιασμό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με κοινωνικοποίηση όλων των επιχειρηματικών μονάδων Υγείας που πληρούν τις προϋποθέσεις.
Ισχυρό ΚΚΕ, ισχυρή κοινωνική συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρεμπόρων, των φτωχών αγροτών, των γυναικών και της νεολαίας των λαϊκών οικογενειών και ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα, μπορούν να εξασφαλίσουν αποτελεσματικότητα στη λαϊκή πάλη. Να διαμορφωθούν οι κοινωνικοί και πολιτικοί όροι για την κατάκτηση του άλλου δρόμου ανάπτυξης, με εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία, που θα έχει στο κέντρο του την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.
Σε αυτήν την κατεύθυνση το ΚΚΕ έχει ένα συνολικό πλαίσιο στόχων πάλης και διεκδικήσεων.
Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο με σύγχρονο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό και αποκλειστικά χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό. Καμία συγχώνευση ή κατάργηση νοσοκομείων, κλινικών και τμημάτων. Κάλυψη των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων και των απωλειών τους από το «κούρεμα» από τον κρατικό προϋπολογισμό.
  • Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία - Πρόνοια. Κοινωνικοποίηση όλων των επιχειρηματικών μονάδων που πληρούν τους όρους και τις προϋποθέσεις για σύγχρονη και ποιοτική λειτουργία τους.
  • Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό σε όλους χωρίς προϋποθέσεις (σχέση εργασίας, χρόνος εργασίας, αριθμός ενσήμων). Κατάργηση όλων των πληρωμών - άμεσων ή έμμεσων - και κάθε μορφής συμμετοχής από τους ασθενείς για εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες, περίθαλψη. Κατάργηση του ΦΠΑ στα φάρμακα, στο υγειονομικό και αναλώσιμο υλικό και σε όλα τα είδη που σχετίζονται με ιατρικές, εργαστηριακές, φαρμακευτικές και προνοιακές παροχές.
  • Χορήγηση βιβλιαρίου ασθενείας χωρίς όρους και προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους, ανασφάλιστους, μετανάστες και τις οικογένειές τους.
  • Να καταργηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές στον κλάδο Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, των εργαζομένων, αυτοαπασχολουμένων και αγροτών. Για όσο χρονικό διάστημα τα ασφαλιστικά ταμεία παρέχουν υπηρεσίες Υγείας στους ασφαλισμένους να αναλάβει το κράτος την πλήρη και επαρκή χρηματοδότησή τους, ώστε να μην υπάρχει καμιά συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων και των ασφαλισμένων για φάρμακα, εξετάσεις, θεραπείες, νοσηλεία, κ.λπ.
Ανάπτυξη πανελλαδικά Δημόσιων και Δωρεάν Κέντρων Υγείας στις πόλεις και στους δήμους, που θα λειτουργούν όλο το 24ωρο. Θα παρέχουν δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας σε όλους με προσανατολισμό την πρόληψη, θα καλύπτουν πλήρως και δωρεάν τις ανάγκες του οικογενειακού προγραμματισμού, της σχολιατρικής φροντίδας, υπηρεσίες ιατρικής της εργασίας, υπηρεσίες ενημέρωσης του πληθυσμού για την αγωγή υγείας, υπηρεσίες στήριξης του ζευγαριού που έχει είτε ανάπηρο μέλος είτε ανάπηρο παιδί, κέντρα ψυχικής υγείας, παιδιατρικά ιατρεία, γυναικολογικά ιατρεία κ.λπ. Θα είναι στελεχωμένα με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, με οικογενειακούς γιατρούς που θα έχουν μόνιμη, πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, για την κάλυψη όλων των αναγκών. Τα Πολυιατρεία του ΙΚΑ να μετατραπούν σε κρατικά Κέντρα Υγείας. Ενιαίος, κρατικός φορέας έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού, βιοϊατρικής τεχνολογίας, τεχνολογικών βοηθημάτων και τεχνητών μελών για τους αναπήρους δωρεάν, στα πλαίσια του δημόσιου συστήματος Υγείας. Τα φάρμακα να διατίθενται μέσω των φαρμακείων των νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας, των κρατικών φαρμακείων στις συνοικίες που θα είναι συνδεδεμένα με τα Κέντρα Υγείας.
  • Η συνταγογράφηση των φαρμάκων να γίνεται με κριτήριο την αποτελεσματικότητά τους, με βάση την επιστημονική γνώση του γιατρού.
  • Ανάπτυξη πανελλαδικά αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος για διακομιδή έκτακτων περιστατικών (ΕΚΑΒ).
  • Ανάπτυξη δημοσίων και δωρεάν κέντρων προγεννητικού ελέγχου, πρώιμης διάγνωσης αναπηρίας και έγκαιρης παρέμβασης. Δημόσια και δωρεάν κέντρα ανοιχτής ή κλειστής μορφής, μόνιμης ή προσωρινής περίθαλψης των βαριά αναπήρων. Δημόσια και δωρεάν Κέντρα Αποκατάστασης. Δωρεάν παροχή όλων των τεχνικών βοηθημάτων και του υγειονομικού υλικού που είναι απαραίτητα για την καθημερινή ζωή του αναπήρου και την προστασία της υγείας του.
  • Ανάπτυξη προγραμμάτων Προληπτικής Ιατρικής και μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας μέσα από το Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας.
  • Μέτρα πρόληψης της αναπηρίας, μέσα από την ολόπλευρη προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, στους χώρους εκπαίδευσης, άθλησης και ψυχαγωγίας, γενικότερα στο δομημένο περιβάλλον, στους δρόμους, στις δημόσιες εγκαταστάσεις, στα μέσα μεταφοράς.
  • Δημιουργία δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών κατ' οίκον νοσηλείας σε κάθε δημόσιο νοσοκομείο - Κέντρο Υγείας με κρατική χρηματοδότηση.
  • Κρατική χρηματοδότηση για την παροχή των υπηρεσιών (καθαριότητα, μαγείρεμα κ.λπ.), του «Βοήθεια στο σπίτι» σε όλους όσοι έχουν ανάγκη, δωρεάν, χωρίς εξαιρέσεις και περιορισμούς μέσα από τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων. Μονιμοποίηση στο δήμο των εργαζομένων με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Πρόσληψη και άλλων απαραίτητων ειδικοτήτων (οδηγοί, διοικητικοί κ.λπ.), αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό της αναγκαίας υποδομής.
  • Μαζικές προσλήψεις προσωπικού όλων των κλάδων και ειδικοτήτων για την πλήρη στελέχωση των δημόσιων μονάδων Υγείας - Πρόνοιας και του ΕΟΠΥΥ, με μόνιμη, πλήρη και αποκλειστική απασχόληση για την επαρκή κάλυψη όλων των αναγκών. Καμία απόλυση εργαζομένων. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι επικουρικοί και συμβασιούχοι χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
  • Εξασφάλιση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας με συγκρότηση κρατικού σώματος γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφαλείας και λειτουργίας τους στα δημόσια Κέντρα Υγείας.
  • Σχεδιασμός της εκπαίδευσης του αριθμού των υγειονομικών όλων των κλάδων και ειδικοτήτων με κριτήριο τις ανάγκες πανελλαδικά και την ένταξη όλων των αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών στο κρατικό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας.
  • Συγκρότηση και στελέχωση δημόσιων και δωρεάν μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας μέσα στους χώρους φιλοξενίας μεταναστών, οι οποίες θα αναλαμβάνουν προληπτικές εξετάσεις, εμβολιασμούς, την άμεση περίθαλψή τους, όπου απαιτείται, κατά την εισαγωγή τους στη χώρα και τη χορήγηση πιστοποιητικού υγείας. Στους χώρους αυτούς να παρέχεται και ψυχολογική υποστήριξη.
Συγκρότηση κινητών μονάδων που θα επισκέπτονται συστηματικά τους μετανάστες στους τόπους συνάθροισής τους (πλατείες, εγκαταλελειμμένες οικίες, παραπήγματα) μιας και ο φόβος τους εμποδίζει να επισκεφτούν το νοσοκομείο. Παροχή ΠΦΥ, ενημέρωσης, έλεγχο των συνθηκών διαβίωσης.
  • Αξιοπρεπείς, υγιεινοί κρατικοί χώροι φιλοξενίας και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Υγιεινή, ποιοτική και δωρεάν σίτιση.

ΤΣΕΧΙΑ Πανεθνική συγκέντρωση κατά των μέτρων λιτότητας


ΤΣΕΧΙΑ
Πανεθνική συγκέντρωση κατά των μέτρων λιτότητας
ΠΡΑΓΑ.--
Πανεθνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας διοργανώνεται σήμερα το μεσημέρι στην τσεχική πρωτεύουσα, την Πράγα, με σύνθημα «σταματήστε την κυβέρνηση». Τη διαμαρτυρία έχουν κηρύξει η Συνομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων της Τσεχίας και της Μοραβίας «CMKOS» και άλλες 20 οργανώσεις και ομάδες πρωτοβουλίας. Κύρια αιτήματα είναι να μην εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα, να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές. Ηδη την προηγούμενη εβδομάδα ξεδιπλώθηκαν μια σειρά από συγκεντρώσεις και συζητήσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας στα πλαίσια της εβδομάδας κινητοποιήσεων μπροστά στη σημερινή πανεθνική συγκέντρωση. Σε μαζική συμμετοχή στη διαδήλωση καλεί και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας - Μοραβίας, η Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας, καθώς και η Ενωση Νέων Κομμουνιστών Τσεχοσλοβακίας (SMKC).
Η συμβιβασμένη ηγεσία της «CMKOS» - που στηρίζει κυρίως τους «αντιπολιτευόμενους» Σοσιαλδημοκράτες - αναγκάστηκε να διοργανώσει τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ύστερα από πιέσεις που δέχθηκε από τους εργαζόμενους, που είναι αποφασισμένοι να αντιπαλέψουν τα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Μέτρα που οδηγούν σε αύξηση της φορολογίας, του ΦΠΑ, νέες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, «πάγωμα» των συντάξεων, αλλά και μείωση των επιδομάτων στέγασης για τους ηλικιωμένους, καθώς και αύξηση των φόρων σε όσους συνταξιούχους εργάζονται υπό το καθεστώς της μερικής απασχόλησης. Σημειώνεται, πως η ηγεσία της «CMKOS» - που συμμετέχει εδώ και χρόνια στο λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» - αποχώρησε απ' αυτόν στις 23 Μάρτη υποστηρίζοντας πως δεν είχε ενημερωθεί νωρίτερα για τις περικοπές και τα μέτρα.
Στη σημερινή συγκέντρωση θα συμμετάσχουν και φοιτητές που αντιδρούν ενάντια στη μεταρρύθμιση της Παιδείας που προωθεί η κυβέρνηση, με επιβολή διδάκτρων 3.000 - 3.500 κορονών (121-141 ευρώ) το εξάμηνο στα κρατικά πανεπιστήμια, την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Παιδείας και τη σύνδεσή της με τις επιχειρήσεις, αντικαθιστώντας τους ακαδημαϊκούς από εκπροσώπους της κυβέρνησης και επιχειρηματίες στα διοικητικά όργανα ιδρυμάτων.

Μια “επέτειος” που διδάσκει


Μια “επέτειος” που διδάσκει
Το στρατιωτικό πραξικόπημα, δεν είχε τη στήριξη μόνο των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αλλά και της αστικής τάξης της χώρας μας προκειμένου  να επιβάλλουν στο λαό τα αντιδραστικά τους σχέδια.
Οι στρατιωτικές δικτατορίες αποτέλεσαν πάντα λύσεις  για την πλουτοκρατία όταν με τα κοινοβουλευτικά μέσα δεν μπορούσε να προωθήσει τα αντιλαϊκά σχέδια.
Η στρατιωτική  χούντα κατάφερε να επιβληθεί γιατί δεν βρήκε έγκαιρα απέναντί της έναν οργανωμένο και αποφασισμένο λαό να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και να παλέψει για το δίκιο του.
 Αντίθετα, η πραγματική δύναμη του λαού ήταν υπονομευμένη από αυταπάτες και από το κλίμα υποταγής και μοιρολατρίας.
Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τον αγώνα και την ψήφο τους να υψώσουν πιο αποφασιστικά το ανάστημά τους στη δικτατορία των μονοπωλίων, ΕΕ και τους άλλους μηχανισμούς εξουσίας της αστικής τάξης, που θέλουν να τους αλυσοδέσουν για να τους επιβάλλουν την εξαθλίωση.




Η Εργατική Τάξη και οι σύμμαχοί της, πρέπει να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα και να καταλήξουν στα απαραίτητα διδάγματα, από την ξενοκίνητη επιβολή για εφτά χρόνια μιας στρατιωτικής χούντας, που πήγε τη χώρα πολλά χρόνια πίσω και έφτασε στην μεγάλη προδοσία σε βάρος της Κύπρου.


Οι εκλογές της 6ης Μάη, δίνουν την ευκαιρία στο λαό μας, λίγες μέρες μετά την “επέτειο” της χούντας της 21ης Απρίλη, να δείξει στα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα ότι ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ !



TOP READ