9 Μαρ 2012

Ενταση της καταστολής



Ενταση της καταστολής
Στη λογική της έντασης της καταστολής με περισσότερη αστυνόμευση μέρα - νύχτα, ήταν οι χτεσινές δηλώσεις του νέου υπουργού Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη. Πιο συγκεκριμένα, είπε ότι συνολικά 3.000 αστυνομικοί των ομάδων ΔΙΑΣ θα βρίσκονται στους δρόμους. «Αμεσα - είπε - θα βγουν στο δρόμο (επιπλέον) 700 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ (σ.σ. περιπολούν ήδη 1.300), ενώ θα βρεθούν άλλοι 1.000 άμεσα για να ενισχύσουν τη συγκεκριμένη ομάδα, ανεβάζοντας τον αριθμό στους 3.000 στην Αττική. Πρόσθεσε ότι θα επιδιώξει σύντομα συνάντηση με τον δήμαρχο Γ. Καμίνη και τον περιφερειάρχη Γ. Σγουρό σχετικά με τα ζητήματα που αφορούν το κέντρο της Αθήνας.
Ακόμα, ανέφερε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι «να οργανώσουμε μια μεταναστευτική πολιτική που να αποδεικνύουμε ότι η Ελλάδα με μεγάλο μεταναστευτικό πρόβλημα μπορεί να το διαχειριστεί». Δηλαδή, η απαρέγκλιτη εφαρμογή των κατασταλτικών οδηγιών της ΕΕ που έγιναν εσωτερική νομοθεσία, οι «φράχτες» ανάσχεσης των απελπισμένων της παγκοσμιοποίησης, οι απελάσεις και το κυνηγητό μεταναστών (σ.σ. πέρσι έγιναν πάνω από 25.000).

Το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών ...


Το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών ... 


 Φίλος του μπλόγκ μας έστειλε ένα προσκλητήριο του ΕΒΕΑ, για μια εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 14 Μαρτίου, με θέμα συζήτησης «Το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών-νέο καθεστώς για τις πορείες διαμαρτυρίας και τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας». Θα μιλήσουν : (φυσικά) ο Κωνσταντίνος Μίχαλος, ο Μάκης Βορίδης, ο Μίμης Ανδρουλάκης, Γιάννης Παπαθανασίου και ο Ανδρέας Ψυχάρης.


 Με λίγα λόγια, οι μεγαλοέμποροι, βιοτέχνες και βιομήχανοι της Αθήνας, μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους στο ελληνικό Κοινοβούλιο, θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν μεταξύ τους, ποιό θα είναι το νέο πλαίσιο με το οποίο θα πραγματοποιούμε εμείς της κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες μας ... στηριζόμενοι στο "δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών" !!!


 Όπως λέει και ο φίλος που μας έστειλε το προσκλητήριο,
 νομίζω πως πρέπει να βρεθούμε όλοι εκεί ... με τον τρόπο μας !




 Ακολουθεί το προσκλητήριο :


Το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών, σε μια προσπάθεια αναζήτησης λύσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουν περιορίσει και περιορίζουν σημαντικά την κυκλοφορία των πολιτών, των οχημάτων αλλά και την εμπορική κίνηση στο κέντρο της πρωτεύουσας, διοργανώνει εκδήλωση με θέμα:  


«Το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών - νέο καθεστώς για τις πορείες διαμαρτυρίας και τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας» 


 την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012 και ώρα 16.00,
 στο μέγαρο του ΕΒΕΑ, Ακαδημίας 7, Αίθουσα ΕΡΜΗΣ (6ος όροφος).


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  


15:30 – 16:00 Προσέλευση
16:00 – 16.15 Χαιρετισμός 
                        Κωνσταντίνος Μίχαλος, Πρόεδρος ΕΒΕΑ 
  
16.15 - 17.30 Εισηγήσεις
                       Μάκης Βορίδης, Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων
                       Μίμης Ανδρουλάκης, Βουλευτής ΠΑΣΟΚ
                       Γιάννης Παπαθανασίου, Βουλευτής ΝΔ, π. Υπουργός Οικονομίας
                       Ανδρέας Ψυχάρης, Διπλωματικός Σύμβουλος Προέδρου ΝΔ 
  
17:30 – 18:00 Ερωτήσεις – Συζήτηση 

 Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ, 
Κωνσταντίνος Μίχαλος
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfly  

Επίκαιρη Ερώτηση στον υπουργό Εθνικής Αμυνας για τη διαμόρφωση ενός κατασταλτικού μηχανισμού από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής. (Video) Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από Κώστας


Επίκαιρη Ερώτηση στον υπουργό Εθνικής Αμυνας για τη διαμόρφωση ενός κατασταλτικού μηχανισμού από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής. (Video)

Να πως οι Δήμοι μετατράπηκαν σε γρανάζι υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής


Να πως οι Δήμοι μετατράπηκαν σε γρανάζι υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής 




Δελτίο Τύπου Λαϊκής Συσπείρωσης Ηρακλείου


9/3/2012




«Ο ρυπαίνων τη γλιτώνει και ο ρυπαινόμενος την πληρώνει»




Με αφορμή την έναρξη δημόσιας διαβούλευσης σχετικά με τους άξονες – τομείς δράσης του Σχεδίου Αειφόρου Ενέργειας που θα υποβληθεί από το Δήμο Ηρακλείου στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας «Σύμφωνο των Δημάρχων», η Λαϊκή Συσπείρωση καταθέτει τα εξής :


Με το «Σύμφωνο των Δημάρχων για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την εξοικονόμηση ενέργειας» που θέσπισε η ΕΕ, γίνεται προσπάθεια να μπουν στο συρτάρι οι ευθύνες του μεγάλου κεφαλαίου για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η ασύδοτη δράση των ρυπογόνων βιομηχανικών ομίλων, ο ενεργειακός σχεδιασμός με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η εμπορευματοποίηση της γης, του αέρα, του νερού, σε τελευταία ανάλυση ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, ενώ ταυτόχρονα ενοχοποιούν τον εργαζόμενο άνθρωπο ως συνυπεύθυνο, δήθεν, για την υπερθέρμανση του πλανήτη.


Το «Σύμφωνο των Δημάρχων» αποτελεί μια κεντρικά μεθοδευμένη, ευρείας έκτασης προσπάθεια εγκλωβισμού των εργαζομένων μέσω «δραστηριοτήτων ευαισθητοποίησης» για τη «στήριξη των πολιτικών» που περιλαμβάνουν από το σχολείο μέχρι και τους τοπικούς φορείς. Σ' αυτήν την προσπάθεια συμβάλλουν, με τη συνειδητή παρέμβασή τους οι Δήμοι, ώστε οι εργαζόμενοι όχι μόνο να αποδεχθούν αλλά και ενεργητικά να στηρίξουν δράσεις και μέτρα που υπηρετούν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, που δημιουργούν και επιδεινώνουν και το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του παραρτήματος στις τοπικές αρχές ως «παραγωγούς και προμηθευτές» ενέργειας και «οικονομικής ενίσχυσης τοπικών πρωτοβουλιών από πολίτες». Σ' αυτήν, προβάλλοντας ως ΑΠΕ την καύση της βιομάζας, καλούνται οι «τοπικές και περιφερειακές αρχές» να προωθήσουν τις καρκινογόνες και πανάκριβες μονάδες καύσης απορριμμάτων με συμπαραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας.


Στην παραίνεση «Εμείς οι Δήμαρχοι Επιδοκιμάζουμε» (την πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προωθήσει και να στηρίξει υλικοτεχνικά το όλο εγχείρημα) εμείς αντιτάσσουμε πρώτα και κύρια την αντίθεσή μας απέναντι στην ΕΕ. Ξεσκεπάζουμε κάθε προσπάθεια εγκλωβισμού των εργαζομένων σε μηχανισμούς και προγράμματα συνδιαχείρισης της περιβαλλοντικής κρίσης, αποκαλύπτουμε τη γενεσιουργό αιτία της, που δεν είναι ούτε κάποια «μοντέλα ανάπτυξης», ούτε κάποιες «νεοφιλελεύθερες πολιτικές». Είναι η ίδια η εξουσία των μονοπωλίων που την γεννά, την αναπαράγει και την οξύνει στο δρόμο για όλο και μεγαλύτερα κέρδη.


Στην έκκληση «Εμείς οι Δήμαρχοι καλούμε» (την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ να ενισχύσουν με «χρηματοδοτικές διευκολύνσεις» και άλλα μέσα τα Σχέδια Δράσης των Δήμων για τη «Βιώσιμη Ενέργεια»), αντιτάσσουμε το κάλεσμα προς την εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, να παλέψουν για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών. Κόντρα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου που επιδεινώνει τους όρους διαβίωσής τους μέσα από την εργασιακή εκμετάλλευση, μέσα από την υποβαθμισμένη και εμπορευματοποιημένη Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.


Για όλους αυτούς τους λόγους η Λαϊκή Συσπείρωση καταψήφισε το Σύμφωνο σ' όλα τα σχετικά όργανα της ΤΔ, αναδεικνύοντας το αντιλαϊκό περιεχόμενό του.


Παλεύει δραστήρια για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Ιδιαίτερα:


· Των οικοσυστημάτων από αποχαρακτηρισμούς, καταπατήσεις, πυρκαγιές.


· Των υδάτων από τη μόλυνση.


· Της ατμόσφαιρας από τη βιομηχανική και παντός άλλου είδους ρύπανση.


· Των ελάχιστων ελεύθερων χώρων πρασίνου.


· Είμαστε αντίθετοι στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας και δημοτικής γης, των ορεινών όγκων, των λιμανιών, των ακτών.


· Αγωνιζόμαστε για την εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας με σταθερή, όλες τις εποχές του χρόνου - ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών - κάλυψη των τοπικών και εθνικών ενεργειακών αναγκών

Τα ανταρτοχώρια της Ευρυτανίας


Τα ανταρτοχώρια της Ευρυτανίας

Στο παρακάτω μας αφιέρωμα θα περιηγηθούμε στα χωριά της Ευρυτανίας για να γνωρίσουμε από κοντά την προσφορά τους στο δεύτερο αντάρτικο της αξιοπρέπειας και της ταξικής πάλης.


Φουρνά: Το χωριό έδωσε 48 καταμετρημένους μαχητές του ΔΣΕ που πολέμησαν σε διάφορα μέτωπα του αντάρτικου τόσο στην Στερεά όσο και τον Γράμμο και το Βίτσι. Ανάμεσα στους ήρωες από τα Φουρνά βρίσκουμε τα αδέλφια Χουλιάρα Δημήτριο και Γιάννη του Ξενοφώντα, τα αδέλφια Τσώλη Κώστα και Σεραφείμ Αμαλία. Τα δύο παιδιά του Παπαζησέικου Δημήτρη και Βαγγέλη του Γιάννη και τα αδέλφια Δημήτρη και Κώστα Κάρτα του Γεωργίου

Χρύσω: Το χωριό ανέδειξα αρκετά στελέχη του ΔΣΕ και πολλούς αντάρτες. 23 είναι οι νεκροί μαχητές του ΔΣΕ από την Χρύσω, ανάμεσά τους η ηρωίδα υπολοχαγός και πολιτική επίτροπος Σαββούλα Πριόβολου. Τιμημένοι νεκροί και τα αδέλφια Καρανίκα, Κώστας και Νίκος του Θεοδόση. Τα αδέλφια Κώστας και Λουκάς Μουτσέλος του Νίκου, που και ο ίδιος έπεσε στα "Καμάρια" Αγράφων. Τέλος μνημονεύουμε τον ήρωα λοχαγό του ΔΣΕ Κουτσογιώργο Γιάννη του Δημήτρη που πέθανε από πολλά τραύματα.

Δομνιανοί: Έπεσαν στο βωμό της αξιοπρέπειας 24 μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ εκτός των όσων έσφαξαν οι δεξιοί τρομοκράτες. Τα αδέλφια Κολιός Στέφανος και η αδελφή του Αντιγόνη του Κώστα. Τα αδέλφια Κοκοτίνης Βασίλης και Δημήτρης του Βαγγέλη.Ο Οικονόμου Στέλιος και ο αδελφός του Γιώργος του Γιάννη. Ξεχωρίζει το ματωμένο τίμημα της οικογένειας Μπάκα, που έδωσε 3 αδέλφια στον αγώνα, τα αδέλφια Βαίτσα, Νίκο και Δημήτρη του Παναγιώτη.

Μεγάλο Χωριό:  Από το Μεγάλο Χωριό έπεσαν για την ζωή 21 μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ σε διάφορα μέτωπα. Ανάμεσά τους τα αδέλφια Δασκαλάκη, η Σπυριδούλα και ο Οδυσσέας του Δημήτρη


Μικρό Χωριό: Από το Μικρό Χωριό έπεσαν για την ζωή 16 μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Ξεχωρίζουν ο υπολοχαγός του ΔΣΕ Δερμάτης Παναγιώτης, τα αδέλφια Πλάκα, Παρασκευάς και Σπύρος του Παντελή. Επίσης ο Ναπολέων Πολύζος, αξιωματικός του ΔΣΕ, ο Μιχάλης Φαλής, η Νίκη Γιαννακοπούλου και η Αφροδίτη Καραντάσου που έχασε τον αδελφό της στον ΕΛΑΣ.

Συγκρέλλο: Ξεχωρίζουν από τους 18 ήρωες του Συγκρέλλου, τα αδέλφια Κώστας και Πάνος Γιαννακόπουλος του Γιάννη και η Θεοδώρα Μπανδούρου με τον αδελφό της Σπύρο του Γιάννη


Στένωμα: Χωρίς να μετράμε τους νεκρούς της λευκής τρομοκρατίας, ξεχωρίζουν 16 νεκροί ήρωες του ΔΣΕ από το Στένωμα. Ανάμεσά τους ο τιμημένος λοχαγός Φραγκοσυκιάς Βαγγέλης του Στέλιου, ο Τάσος Σκεντέρης που έχασε τον πατέρα του Γιάννη στα στρατοδικεία της Λαμίας, και τα αδέλφια Ταξιάρχης και Γιώργης Μπανιάς του Λάζαρου.


Άγιος Νικόλαος-Λάσπη: 16 είναι οι νεκροί του χωριού στις τάξεις του ΔΣΕ. Ξεχωρίζουν ο υπολοχαγός Κώστας Σαμπάνας και ο αδελφός του Αλέξανδρος, μέλος του ΚΚΕ. Ο Αλέξανδρος κράτησε 33 μέρες το ύψωμα του Κλέφτη ενάντια σε ΛΟΚ, αεροπλάνα και βόμβες ναπάλμ. Τέλος θα μνημονεύσουμε τα αδέλφια Ανδομάχη και Νίκο Κρασιά του Γεωργίου που χάθηκαν στο Βίτσι το 1949.


Βράχα: Το χωριό έδωσε 17 νεκρούς αντάρτες, ανάμεσα στους οποίους τα αδέλφια Παρασκευή και Νίκος Γαλάνης του Γιώργου και τα αδέλφια Ζαχομάλλιου, Νίκος και Σταύρος του Γεωργίου


Κουφάλα: Από το χωριό έπεσαν 15 νεκροί με τον ΔΣΕ, ανάμεσα στους οποίους ο ανθυπολοχαγός πεζικού Κώστας Κολλημένος του Νίκου.


Κλειτσός: Το χωριό θυσίασε 22 μαχητές ήδη από το 1946, ανάμεσα στους οποίους η Αγαθή Καραγεωργίου με τον αδελφό της Λεωνίδα, υπολοχαγό και πολιτικό επίτροπο, παιδιά του Ταξιάρχη. Επίσης, ο ήρωας Λουκιανός Καλτσογιάννης υπολοχαγός πεζικού και ο αξέχαστος Παύλος Μπέικος, στέλεχος του ΚΚΕ, γραμματέας της ΚΟ Ευρυτανίας και επίτροπος της 144ης Ταξιαρχίας ΔΣΕ.



Παπαδιά: Ηρωικό χωριουδάκι με 20 σπίτια και 12 νεκρούς του ΔΣΕ, ανάμεσα στους οποίους τα αδέλφια Κρουστάλλη, Γιώργος και Στέφανος του Νίκου και τα αδέλφια Μπακοζάχος Θεόδωρος και Τάκης του Βασιλη.




H σφαγή της βρύσης Παπαπέτρου


H σφαγή της βρύσης Παπαπέτρου

Βρισκόμαστε ήδη στο 1948, με τον εμφύλιο να μαίνεται στην ορεινή Ελλάδα. Στις επαρχιακές πόλεις και χωριά επικρατεί ο τρόμος και η ακινησία. Συμμορίες παρακρατικών, χίτες και ΜΑΥδες τρομοκρατούν, βιάζουν και σκοτώνουν. Ένα τέτοιο αιματηρό περιστατικό θα αφηγηθούμε και σε αυτό το άρθρο μας.

Βρισκόμαστε στο χωριό Κοκκωτοί της Ευρύτερης περιοχής του Αλμυρού. Η συμμορία Κουντούρη μπαίνει με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου στην πλατεία του χωριού. Ζώνει το χωριό και τους γύρω δρόμους και μαζεύει με πυροβολισμούς και χουγιάσματα τους χωρικούς στην πλατεία. Ψάχνουν αίμα και χρυσές λίρες, αμοιβή για κάθε κεφάλι κομμουνιστή. Στις παρυφές του χωριού μια ομάδα παλιών ΕΛΑΣιτών και νυν τροφοδοτών και συνδέσμων βιάζεται να διαφύγει. Πρόκειται για 5 αγωνιστές με ελαφρύ οπλισμό που δεν έχουν όμως αντιληφθεί ότι το χωριό είναι ζωσμένο από παντού.

Ο Κουντούρης απειλεί και ουρλιάζει στην πλατεία. Ζητά πληροφορίες και αντάρτες. Άξαφνα τον διακόπτει ένας πυροβολισμός και μερικές ριπές. Ένας συμμορίτης του καταφθάνει με νέα. Έπιασαν τους 5. Ο ένας είναι τραυματισμένος. Η συμμορία μαζεύει τους αγωνιστές στην πλατεία, αίματα τρέχουν από την κοιλιά και τα χέρια του αγωνιστή Βασιλάκου. Τους στήνουν όρθιους να τους δει ο κόσμος και τους χλευάζουν. Οι χωρικοί σιωπούν. Ξέρουν την μοίρα των ανθρώπων που έχουν μπροστά τους. Των ανθρώπων που αναμετρήθηκαν με τον φασισμό και την κατοχή και που σε λίγο θα σφαχτούν σαν τα πρόβατα στον τορβά.

Οι 5 μεταφέρονται στην θέση βρύση Παπαπέτρου. Εκεί ο Κουντούρης τους στήνει σε σειρά και τους γαζώνει με ριπές. Αφήνει τα κορμιά τους άταφα για να τα φάνε τα σκυλιά και τα όρνεα. Δίνει διαταγή να μην τους θάψει κανείς.

Το ίδιο βράδυ μια σειρά χωρικών όμως θα τιμήσει την ιερή παρακαταθήκη της αρχαίας Αντιγόνης. Οι νεκροί θάβονται ομαδικά εκεί όπου πέθαναν. Σήμερα ένα φτωχικό εικόνισμα θυμίζει την θυσία τους



Οι ήρωες νεκροί της βρύσης Παπαπέτρου

  1. Βαλαμούτης Κώστας, ετών 54       ΕΛΑΣίτης
  2. Βασιλάκος Βασίλης του Χρήστου    ΕΛΑΣίτης
  3. Καλτσάς Αθανάσιος του Αποστόλη   ΕΛΑΣίτης μέλος του ΚΚΕ
  4. Κουτσούμπας Χρήστος του Γεωργίου, ετών 52   ΕΛΑΣίτης
  5. Ματζαβίνος Βαγγέλης του Κώστα, ετών 44         ΕΛΑΣίτης




Η δολοφονία των Τάσου Μίλιου και Κυριάκου Καραγιάννη


Η δολοφονία των Τάσου Μίλιου και Κυριάκου Καραγιάννη

Μετά τις εκλογές του 1946 και την εκλογή της νέας κυβέρνησης, τα περιστατικά βίας και τρομοκρατίας εξαπλώνονται ραγδαία σε όλη την χώρα. Οι τρομοκρατικές ομάδες του Αλμυρού στήνουν μπλόκα, έπιαναν ανυποψίαστους πολίτες και τους κακοποιούσαν, τους ξυλοφόρτωναν και πολλούς τους εκτελούσαν.

Αυτή την τύχη είχαν και δύο από τα πιο διαλεχτά παλικάρια του Αλμυρού.

Ο Τάσος Μίλιος κατά την περίοδο της κατοχής ήταν υπεύθυνος της Εθνικής Αλληλεγγύης του ΕΑΜ με μεγάλο και πολύπλευρο έργο σε όλη την περιοχή του Αλμυρού. Υπήρξε ένας άνθρωπος βαθιά καλλιεργημένος και με επίγνωση του ρόλου που έπρεπε να φέρει εις πέρας για την λύτρωση του λαού και της πατρίδας του.

Ο Κυριάκος Καραγιάννης υπηρέτησε την πατρίδα από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, λαμβάνοντας μέρος σε πολλές και διάφορες επιχειρήσεις κατά των κατακτητών και με παράσημο μοναδικό, τις ουλές από τον διπλό του τραυματισμό.


Αυτούς τους δύο ήρωες στοχοποίησε το 1946 η ξενόδουλη κυβέρνηση και τα παρακρατικά της καθάρματα. Κάποιο πρωί και χωρίς οι ίδιοι να το υποψιασθούν, μια ομάδα χωροφυλάκων ακροβολίζεται γύρω από τα μαγαζιά τους. Οι χωροφύλακες δεν προβαίνουν σε κάποια ενόχληση και φαίνονται απλά να παρακολουθούν. Αργότερα κάνουν την εμφάνισή τους μέλη της συμμορίας Μπίσδα και Καρακώστα. Οι παρακρατικοί εισβάλλουν στα μαγαζιά των δύο αγωνιστών και τους ξυλοφορτώνουν περνώντας τους παράλληλα αλυσίδες. Αργότερα οι δυο θα φορτωθούν στην καρότσα ενός φορτηγού και θα μεταφερθούν στην Νέα Αγχίαλο, στην τοποθεσία Καζάνια. Εκεί οι κτηνάνθρωποι τους ξυλοφορτώνουν σχεδόν μέχρι θανάτου και τους κόβουν με φαλτσέτες τα χέρια, τα αυτιά και τις μύτες. Αφήνονται να αιμορραγήσουν και να πεθάνουν σε αφόρητους πόνους.

Οι δύο ήρωες ξεψύχησαν στις 18/8/1946 την ώρα που με τον τρόπο αυτό η πατρίδα τους απένειμε το παράσημο της προσφοράς και της ανδρείας.


Μερικές ημέρες μετά, ο αδελφός του Τάσου, Στέργιος Μίλιος θα βρεί τα κατακρεουργημένα κορμιά και θα περιμαζέψει τα απομεινάρια τους. Τα δύο παλικάρια δεν γέμιζαν πια ούτε δύο τσουβάλια...
Τα λείψανά τους ενταφιάσθηκαν στο νεκροταφέιο Αλμυρού.



Τάσος Μίλιος

Κυριάκος Καραγιάννης




ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ
ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

          Στις συνθήκες της κρίσης, έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα, το ΚΚΕ βάζει στον λαό το εξής ζήτημα: Δυστυχώς δεν ζούμε όπως ζούσαμε πριν είκοσι και τριάντα χρόνια, όπου συγκεντρώναμε την προσοχή μας χωρίς να παραιτούμαστε απ’ τον σοσιαλισμό, σε ένα πακέτο διεκδικήσεων που έλεγαν: 1.100, 1.400 ευρώ μισθό, ανεβάζαμε τη συλλογική σύμβαση γιατί ανέβηκαν οι ανθρώπινες ανάγκες, δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόγραμμα εργατικής κατοικίας, οι παιδικοί σταθμοί να είναι δωρεάν, το επίδομα ανεργίας να είναι στο 80% του βασικού μισθού και κατευθύναμε τη δράση μας σε ένα μεγάλο πακέτο αιτημάτων προς τα εμπρός με ένα διαφορετικό συσχετισμό δύναμης.
          Ο καπιταλισμός με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, ανάλογα, έκανε χωρίς να είναι ευχαριστημένος, ορισμένες παραχωρήσεις. Αυτή η περίοδος τελείωσε. Και το ζείτε γιατί τα παίρνει όλα πίσω. Μάλιστα τα παίρνει όχι για ένα δύο χρόνια, μέχρι να κλείσει το PSI, επισήμως λένε για 30 χρόνια έχουμε υποθηκευτεί, επισήμως. Αρα, απ’ τα ίδια τα πράγματα και αντικειμενικά, κι απ’ τη στιγμή που η επίθεση είναι ενιαία, δεν είναι σε ένα κλάδο, δεν είναι σε έναν τομέα, αυτή τη στιγμή στην ημερήσια διάταξη ως πολιτική επιλογή είναι η πάλη για ανατροπή του αστικού πολιτικού συστήματος, η πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, η πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία.
          Ναι, δεν είναι στην ημερήσια διάταξη η δυνατότητα πραγματοποίησής της σήμερα με την έννοια την εξής: Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού ακόμα δεν το υιοθετεί. Λέμε όμως στον λαό: Κοίταξε να δεις, εκεί πρέπει να πας. Ταυτόχρονα δεν παραιτούμαστε από διεκδικήσεις. Π.χ. καταθέσαμε στη Βουλή για την προστασία των ανέργων, καταψηφίστηκε. Καταθέτουμε για τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, καταψηφίζονται. Προβάλλουμε συνθήματα τα οποία με όρους απειθαρχίας και ανυπακοής έχουμε κάποια ελπίδα να μετριάσουνε την κατάσταση.
          Αυτό το ζήτημα με το χαράτσι της ΔΕΗ δεν είναι μικρό πράγμα, το ανοίξαμε πρώτοι. Να σας πω, κι όταν το ανοίξαμε υπήρχαν πολλοί που μας έλεγαν δεν θα πετύχει, ο κόσμος θα φοβηθεί. Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν μπορεί να πληρώσει και το ρεύμα και το χαράτσι, γιατί δεν μπορεί, δεν είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής αλλά υπήρχε και πολύς κόσμος που έκανε αυτή την πολιτική επιλογή να μην πληρώσει το χαράτσι, το ρεύμα το πλήρωσε. Τους ανακατέψαμε. Κι αν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι ξεπερνούσαν το φόβο ότι θα μου κλείσουν το φως, ούτε το φως θα έσβηναν και μπορούσε και να το καταργήσουν. Να είχες μεγαλύτερη επιτυχία. Τώρα τι κάνουν; Το απάνθρωπο. Τώρα λένε το βγάζουμε απ’ τη ΔΕΗ και το πάμε στην εφορία και θα το κάνουν κατάσχεση απ’ τους μισθούς κι απ’ τις συντάξεις, δεν ξέρω στον ιδιωτικό τομέα πως θα το καταφέρουν. Τώρα πρέπει να επιχειρήσουμε ακόμα ισχυρότερη επίθεση, πληρώνουμε τρία χαράτσια για το σπίτι. Τι να κάνει δηλαδή τώρα το ΚΚΕ; Να υποστηρίξει αυτό που λένε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Ότι να διεκδικήσουμε τρία χρόνια αναστολή πληρωμής των τοκοχρεολυσίων στην ΕΕ; Εμείς δεν αναγνωρίζουμε το χρέος. Προτείνουμε κάποια μέτρα, λένε να προτείνετε ισοδύναμα. Μα δεν αναγνωρίζουμε το χρέος. Δηλαδή όταν προτείνουμε κατάργηση του χαρατσιού μας ζητάνε να προτείνουμε ένα άλλο ισοδύναμο. Ε, δεν προτείνουμε άλλο χαράτσι.
          Εμείς βάζουμε το εξής στον λαό. Χωρίς να υποτιμάς τις καθημερινές μάχες και με όρους κοινωνικής αλληλεγγύης και ο κάθε αγώνας που τώρα πρέπει να είναι πολύ πιο δυναμικός από πριν θα σου φέρει κάποιο αποτέλεσμα, κάτι μπορεί να ανακόψει. Δεν το υποτιμάμε, δεν το σνομπάρουμε. Όμως πρέπει να ετοιμάζεσαι για να πάρει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της την εξουσία. Εμείς έχουμε μια ολοκληρωμένη αντίληψη για τον σοσιαλισμό, δεν υποχρεώνουμε αυτοί που δεν είναι κομμουνιστές να συμφωνήσουν μαζί μας πλήρως, σε όλα τα χαρακτηριστικά του σοσιαλισμού. Όμως υπάρχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία λόγω του βάρους των μονοπωλίων και του κόστους ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ είναι εκ των ων ουκ άνευ. Ποια είναι αυτά: Πρώτον, ότι υπάρχει σε τούτη τη γη, απ’ τη φύση, ορυκτός πλούτος, αέρας, ήλιος, βουνά, δάση, θάλασσες, ψάρια, ότι έχει απομείνει κι απ’ την καταστροφή του περιβάλλοντος ανακηρύσσεται σε λαϊκή περιουσία, όχι κρατική, λαϊκή, έχει διαφορά, άλλο κρατικοποίηση. Κοινωνικοποίηση το λέμε. Πιθανόν να υπάρχουν τομείς και υπάρχουν, τους μελετάμε, που δεν είναι εύκολη η γενική κοινωνικοποίηση –  μέσα εκεί θα είναι και οι μεγάλες επιχειρήσεις οι καπιταλιστικές, τα μονοπώλια, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, όλα, η παιδεία, η υγεία όλα αυτά κοινωνικοποιούνται και καταργείται κάθε μορφής ατομική ιδιοκτησία και επιχειρηματικότητα. Υπάρχουν τομείς που αντικειμενικά ή αν θέλετε δεν μπορείς να το κάνεις βίαια και πρέπει να γίνει εθελοντικά, δεν είναι εύκολη η κοινωνικοποίηση και έτσι θα γίνει αυτό που λέμε ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Εκεί που δεν μπορείς να κοινωνικοποιήσεις, δεν μπορείς να οργανώσεις σε πανεθνική κλίμακα ή μπορεί να υπάρχουν ατομικά μαγαζιά χωρίς εκμετάλλευση εργατικής δύναμης, κοινωνικό κομμωτήριο θα κάνεις; Άλλο μπορεί να κάνεις κομμωτήριο μέσα στον τόπο δουλειάς, εκεί να το κάνεις, κοινωνικές εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης της οικογένειας, για να έχει ελεύθερο χρόνο.
          Αναπτύσσεις ότι μπορεί να αναπτυχθεί στην Ελλάδα. Το πρόβλημα διατροφής στην Ελλάδα μπορεί να λυθεί 100%. Τώρα κάτι ειδικά προϊόντα, μάνγκο κ.λπ., δεν τα έχουμε, αλλά έχουμε τα πάντα. Η υπόθεση πατάτες αυτό ανέδειξε, την ανάγκη πανεθνικού σχεδιασμού και της κατανομής με κρατικό δίκτυο σε όλους του προϊόντος και βεβαίως χωρίς να αδικείται ο παραγωγός που πρέπει να αμείβεται καλά.
          Αναπτύσσονται τα πάντα και αυτοί που λένε παραδοσιακοί κλάδοι, κλωστοϋφαντουργία, ένδυση, κλάδοι της μεταποίησης που σήμερα συντρίβονται, είναι μεν παραδοσιακοί αλλά δεν είναι ξεπερασμένο το ρούχο, δεν είναι ξεπερασμένο το δέρμα, το παπούτσι, επομένως απαγόρευση βεβαίως των εισαγωγών εκεί όπου μπορούμε να παράγουμε, ανάπτυξη και σύγχρονων τομέων.
          Το πιο σημαντικό που μας απασχολεί και το μελετάμε ακόμα παραπέρα τώρα: Η νέα εξουσία δεν θα είναι του ΚΚΕ, θα είναι της εργατικής τάξης, και επομένως μελετάμε τη θετική ή και τη λειψή και αρνητική πείρα στις χώρες του σοσιαλισμού όπου θα εξασφαλιστεί αυτό που λέμε, να υπάρχει η συμμετοχή του λαού στην εργατική εξουσία και συμμετοχή, η συμμετοχή στην επεξεργασία αποφάσεων και στον έλεγχο. Και γι’ αυτό δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία στην ύπαρξη ελεύθερου χρόνου γιατί αν δεν έχεις ελεύθερο χρόνο δεν μπορείς να συμμετάσχεις. Η εκλογή των βουλευτών για να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο, θα γίνεται από κάθε παραγωγική μονάδα και γι’ αυτό θα ανακαλείται πολύ απλά αν δεν ανταποκρίνεται, θα γίνεται απ’ τις οργανώσεις των συνταξιούχων, των φοιτητών, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών και θα υπάρχει ο συνδυασμός άμεσης και έμμεσης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας όπου εξασφαλίζεται πάνω απ’ όλα και εδώ θέλει εξασφάλιση πραγματική, ο έλεγχος να γίνεται από τα κάτω προς τα πάνω. Παίρνουμε υπόψη και αρνητικές εξελίξεις που υπήρξαν από ένα σημείο και μετά στη Σοβιετική Ένωση. Εδώ ήταν και ένα ζήτημα μεγάλης απειρίας, για πρώτη φορά οργάνωνες μια τέτοια κατάσταση, εξουσία της εργατικής τάξης και στις τότες συνθήκες υπήρχε αγραμματοσύνη, πολλά προβλήματα, κάτι που σήμερα δεν το έχεις, έχεις επιστήμονες, πιο μορφωμένη εργατική τάξη, πιο έμπειρη, τώρα δεν πάμε να συγκριθούμε, δεν έχει καμιά σχέση η σημερινή Ελλάδα με τη Ρωσία του 1917.
          Αυτά που λέμε προκαλούν δύο ειδών φόβους. Ο ένας φόβος είναι αυτών που πρέπει να φοβούνται. Καπιταλιστές, ανώτερα μεσαία στρώματα που έχουν συμφέρον απ’ τον καπιταλισμό και καλά κάνουν και μας φοβούνται, μόνο που δεν βγαίνουν ανοιχτά να φοβηθούν, σπιλώνουν, συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν. Υπάρχει όμως και άλλος φόβος, για ένα μέρος του λαού, πάρα πολλοί σήμερα μας λένε, είναι ωραία αυτά που λέτε, μπορούν όμως να γίνουν; Δεν θα γίνουν αν δεν πάρει μέρος ο λαός.
          Εμείς δεν είμαστε κόμμα σωτήρας, είμαστε πρωτοπόρα πολιτική δύναμη καθοδήγησης και όχι σωτήρας.
          Δεύτερον, πολλοί φοβούνται τη σύγκρουση το λένε καθαρά, γιατί ξέρουν ότι θα είναι προϊόν σύγκρουσης. Λένε ότι αν μπορούσαμε να ξυπνήσουμε αύριο το πρωί και να ήταν έτσι, αλλά δεν γίνεται.
          Τρίτον, καλλιεργούνται αυταπάτες γι’ αυτό αν θέλετε συγκεντρώνουμε τα πυρά μας εκτός απ’ το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στις προτάσεις κυβέρνησης αριστεράς. Το υπογράφουμε: Καμία κυβέρνηση της αριστεράς ούτε και του ΚΚΕ δεν μπορεί μέσα στις συνθήκες της αστικής κοινωνίας και αποδεχόμενη αυτά τα πλαίσια, να δώσει λύσεις. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, η αντίθεση προς τα κόμματα εξουσίας, τα αστικά, να αντικατασταθεί απ’ την αυταπάτη μιας αριστεράς που έχει μία ενδιάμεση λύση ανώδυνη και πιο εύκολη για τον λαό. Αυτό θα φέρει απογοήτευση, που μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στην απάθεια αλλά και στην μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση.
          Επομένως θα πάμε στις εκλογές, θα είναι από πλευράς τρομοκρατίας οι πιο τρομοκρατικές εκλογές που έχουμε ζήσει, δεν συγκρίνω τώρα το 1961 επί Καραμανλή, τότε ψήφιζαν και τα δέντρα, τώρα δεν χρειάζεται, χωρίς να αποκλείω να κάνουν και νοθεία, δεν μπορώ να πάρω όρκο, αλλά δεν χρειάζεται, τώρα έχουν τη δυνατότητα να νοθεύσουν τη συνείδηση του λαού. Και αποδεικνύεται το εξής: Το γενικό εκλογικό δικαίωμα είναι πολύ λιγότερο ελεύθερο από άλλες μορφές δημοκρατίας στο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί έχουμε απεργίες που έγιναν παρά την απαγόρευση των δικαστηρίων, δεν πληρώθηκαν χαράτσια ενώ ο νόμος το έλεγε, κι όμως δυστυχώς υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται ριζοσπαστικά και πάνε στην κάλπη και επειδή δεν πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει κάτι άλλο, λένε ας ψηφίσω για το μικρότερο κακό.
          Είμαστε βέβαιοι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλύτερο απ’ τα προηγούμενα αλλά δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε  τι χαρτιά θα ριχτούν. Και πρέπει να σας πω ότι ως προς το ΚΚΕ – και πληροφορίες έχουμε και αισθητήριο έχουμε – θα είναι ο χειρότερος αντικομμουνισμός που έχετε ζήσει. Δεν θέλω τώρα να τον εξομοιώσω με τη δεκαετία του ’40 και του ’50 αλλά πιθανό με μέτρο την αστική δημοκρατία σήμερα, να τον ξεπεράσει. Εμείς καλούμε τον λαό να μη φοβηθεί. Τίποτα άλλο. Ας έχει όποιες απόψεις θέλει και για μας και να μην τον έχουμε πείσει. Δεν πρέπει να δεχτεί να ψηφίσει κάτω απ’ τον φόβο, χρεοκοπούμε, πάμε στην δραχμή, περνάει δεν περνάει το PSI, ενεργοποιούνται τα GACS.
          Η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία για τον λαό είναι μπροστά ακόμα. Κι αν η κρίση βαθύνει ακόμα περισσότερο και έχουμε μεγαλύτερους κλονισμούς δεν υπάρχει άλλη λύση απ’ τη στρατιά εκείνη που θα ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων και θα πάρει την εξουσία η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της.
          Αυτό που είπε ένας Νεοδημοκράτης, αλλά από άλλη πλευρά, ότι σήμερα ή μαύρο ή άσπρο υπάρχει. Αυτός  όμως είναι με το μαύρο, ε, εγώ σας λέω ή μαύρο ή άσπρο, δεν υπάρχουν μεσοβέζικα πράγματα.
          Δεν μπορούμε να προσφέρουμε αυτές τις απαλές, κουβελικές, τσιπρικές ή ξέρω εγώ της Κατσέλη λύσεις κ.λπ. Όχι ότι δεν θέλουμε να γίνει κάτι καλύτερο για τον λαό αλλά δεν υπάρχει κάτι καλύτερο με αυτά τα σχήματα. Αυτό που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και θα είναι ένα ρήγμα που θα κάνει το σύστημα πιο ευάλωτο θα είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Καθαρά πράγματα. Εμείς εδώ θα είμαστε και την άλλη μέρα των εκλογών. Δεν καθορίζουμε τη συμπεριφορά μας απ’ την κάλπη, αλλά αυτό το ρήγμα σήμερα πρέπει να γίνει. Και να σκεφτούμε καλύτερα, πώς θα αντιμετωπίσουμε στις εφορίες τις εντολές κοψίματος μισθών, γιατί έχουμε σπίτι, γιατί έχουμε ένα αυτοκίνητο, την ίδια ώρα που μας κόβουν μισθούς και συντάξεις. Και οι νέοι θα παίρνουν 400 ευρώ και θα υποβάλλουν και φορολογική δήλωση. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Εμείς οι συνταξιούχοι που θα πάμε στην τράπεζα και δεν θα βρούμε τίποτα, κάτι πρέπει να κάνουμε. Κάτι δεν θα πληρώσουμε. Το στεγαστικό δάνειο. Όχι τυφλά ξεσπάσματα. Όχι στράκα στρούκες, όχι αυτά που ετοιμάζονται στις 25 Μαρτίου όπου έχουν βγει οι απόστρατοι και καλούν βατραχάνθρωπους, ΟΥΚάδες, διάφορα σώματα, να κάνουν γεγονότα στην Αθήνα. Αυτό θα είναι μια προβοκάτσια για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να φοβηθεί το κίνημα. Τη μάχη θα τη δώσουμε στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα Πανεπιστήμια.


ΑΘΗΝΑ 8/3/2012                               ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΣοσιαΛΗΣΤΕΣ ή... βαρβαρότητα!


ΣοσιαΛΗΣΤΕΣ ή... βαρβαρότητα!
Με αφορμή τις επικείμενες εκλογές στη Γαλλία, ακούγεται από ολοένα και περισσότερες πλευρές
(σ.σ.: ορισμένες μάλιστα συστήνονται και ως «αντισυστημικές»...)
ότι τη «λύση» στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης από τις πολιτικές της λιτότητας, θα τη φέρουν οι... «σοσιαλιστές».
Ως εκ τούτου, θέλουν να μας παρουσιάσουν ως... επίκαιρο το ίδιο εκείνο ρυτιδιασμένο και σκουριασμένο «δίλημμα»:
«Κεντροαριστερά» ή «κεντροδεξιά»;...
*
Στις παρούσες συνθήκες αυτοί που επαναφέρουν το ίδιο σκοροφαγωμένο «δίλημμα», πέρα από το ποιον καθεστωτικό κομματικό στρατό υπηρετούν, εκείνο που βασικά και εξ αντικειμένου έρχονται να καλλιεργήσουν είναι την απάτη περί
«κακού» και «καλού» καπιταλισμού.
Και ποιος είναι ο «καλός» καπιταλισμός; Μα, φυσικά, εκείνος ο καπιταλισμός που έχει τον «καλό» διαχειριστή, εν προκειμένω τον σοσιαλδημοκράτη διαχειριστή.
*
Πρόκειται για το ίδιο ξεθωριασμένο παραμύθι που ειδικά ο ελληνικός λαός το έχει δει με τη μορφή «διλήμματος» να επανέρχεται με άπειρες παραλλαγές που, μεταξύ άλλων, περιλάμβαναν
από τη διαμάχη του «φωτός» με το «σκότος» μέχρι
τη διαπάλη της «δεξιάς» με την «αντι-δεξιά».
***
Απομένει, επομένως, όσοι υποστηρίζουν την παραπάνω άποψη, να μας εξηγήσουν:
*
Στην Ισπανία, ο Θαπατέρο που μόλις λίγες μέρες πριν αποχωρήσει από την πρωθυπουργία έβαλε την υπογραφή του στο πιο επαχθές πρόγραμμα λιτότητας κατά του ισπανικού λαού, «σοσιαλιστής» δεν είναι;
*
Ο Σόκρατες που λίγες μέρες πριν από τις εκλογές στην Πορτογαλία συνυπέγραψε με τον νυν πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, τον Κοέλιο, ότι όποιος κι αν εκλέγετο θα εφάρμοζε - όπως και εφαρμόζει - την πολιτική του εκεί μνημονίου, «σοσιαλιστής» δεν είναι;
*
Το έτερο σκέλος της συγκυβέρνησης της Ιρλανδίας, που συνομολόγησε το μνημόνιο, οι σοσιαλδημοκράτες δεν ήταν; Η παρούσα συγκυβέρνηση που εφαρμόζει το μνημόνιο, σύμπραξη της κεντροδεξιάς με το «κεντροαριστερό» Εργατικό Κόμμα δεν είναι;
*
Στην Ελλάδα, των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των εφαρμοστικών και των χαρατσιών, οι επικεφαλής της λαίλαπας και της λεηλασίας, το ΠΑΣΟΚ και οι δικοί μας «σοσιαλιστές» δεν είναι; Αυτοί, δηλαδή, που έχουν συνάψει κυβερνητική κολεγιά με τη ΝΔ υπό τον τραπεζίτη Παπαδήμο...
*
Στη Γερμανία, η υπερδεκαετής λιτότητα «έργο» του «κοκκινοπράσινου» συνασπισμού των σοσιαλδημοκρατών του Σρέντερ και των Πράσινων δεν είναι; Η κ. Μέρκελ καγκελάριος της συγκυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού» με τους σοσιαλδημοκράτες δεν ανεδείχθη;
*
Στην Ιταλία, το Δημοκρατικό Κόμμα που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και στηρίζει τον... τεχνοκράτη Μόντι, το κόμμα της «κεντροαριστεράς» δεν είναι;
***
Επίσης:
Τη δεκαετία του '90, την πολιτική της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την πολιτική δηλαδή της ελεύθερης κίνησης του κεφαλαίου που αποτελεί λίπασμα για την εκδήλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, οι 13 στις 15 τότε χώρες της ΕΕ που την εφάρμοζαν, κυβερνήσεις της «κεντροαριστεράς» δεν ήταν;
*
Την πολιτική της ΟΝΕ και του ευρώ, που σήμερα πήρε τη μορφή ακόμα και της «συνταγματοποίησης» της λιτότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μέσω της ρήτρας (!) απαγόρευσης των ελλειμμάτων, οι «κεντροαριστεροί» της ΕΕ δεν την καθόρισαν;
*
Σημερα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτή η... δημοκρατική θεραπαινίδα της «νεοφιλελεύθερης» Κομισιόν, από το σοσιαλδημοκράτη Σουλτς δεν προεδρεύεται;
***
Εν κατακλείδι, το παραμύθι της «κακής» κεντροδεξιάς και της «καλής» κεντροαριστεράς,
των «κακών» νεοφιλελεύθερων και των «καλών» σοσιαλδημοκρατών,
φαίνεται ότι έχει ακόμα πέραση.
Αλλά μόνο στο μυαλό ορισμένων εγχώριων διακινητών του.
Οι οποίοι θα πρέπει να βρίσκονται σε πολύ θλιβερή θέση, όταν σε τούτες μάλιστα τις εποχές, τις εποχές της ΠΑΣΟΚΟΝεοδημοκρατικής συγκυβέρνησης, αναγκάζονται να καταφεύγουν σε τέτοιους - αυταπόδεικτα αστείους - ισχυρισμούς.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


ΙΣΠΑΝΙΑ Εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο ο εργασιακός μεσαίωνας


ΙΣΠΑΝΙΑ
Εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο ο εργασιακός μεσαίωνας
Την Κυριακή συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των εργαζομένων
Από πρόσφατη λαϊκή διαμαρτυρία ενάντια στις περικοπές και το χτύπημα εργασιακών δικαιωμάτων στη Βαρκελώνη
ΜΑΔΡΙΤΗ.--
Τη μεταρρύθμιση της εργασιακής νομοθεσίας με αλλαγές που θα επιφέρουν τον εργασιακό μεσαίωνα (ανάλογο με αυτό στη χώρα μας) και θέτουν τέλος σε πολλές κατακτήσεις των εργαζομένων ψήφισε χτες το ισπανικό Κοινοβούλιο με 197 ψήφους υπέρ και 142 κατά.
Οι τροποποιήσεις στην εργασιακή νομοθεσία αφορούν σε μια άγρια μείωση του κόστους των απολύσεων, διευκολύνοντας ακόμα περισσότερο τους εργοδότες. Δίνεται το δικαίωμα στις επιχειρήσεις να μην τηρούν τις συλλογικές συμβάσεις και να έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια να ελαστικοποιούν το ωράριο των εργαζομένων. Προβλέπουν επέκταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μείωση των ημερών για την αποζημίωση απόλυσης στις 33 ανά έτος εργασίας. Εως σήμερα το αντίστοιχο όριο ήταν 45 ημέρες.
Ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι υποστήριξε πως η μεταρρύθμιση θα είναι «χρήσιμη» στη μείωση της ανεργίας που έχει φτάσει στο ...επίσημο 23% (με το πραγματικό να είναι πολύ μεγαλύτερο), με το ποσοστό αυτό να προσεγγίζει το 50% ανάμεσα στους νέους έως 25 ετών.
Την ερχόμενη Κυριακή, 11 Μάρτη, διοργανώνεται κινητοποίηση από την «UGT» (Γενική Ενωση Εργατών) και την «CCOO» (Εργατικές Επιτροπές) που διατείνονται ότι παλεύουν ενάντια στην εργασιακή μεταρρύθμιση. Είχε προηγηθεί διαμαρτυρία στις 19 Φλεβάρη, την οποία διοργάνωσαν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των δύο αυτών συνδικάτων ύστερα από τη δυσαρέσκεια και την οργή που εκδηλώνουν οι εργαζόμενοι, αλλά και κάτω από την πίεση των ταξικών δυνάμεων που απαιτούν μια διαρκή κινητοποίηση με στόχο τη γενική απεργία. Προς αυτή την κατεύθυνση τάσσεται και το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας που καλεί τους εργαζομένους σε ανυπακοή στις συμφωνίες που προκύπτουν από το λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» - στον οποίο συμμετέχουν εδώ και χρόνια οι συμβιβασμένες CCOO και UGT - και ταυτόχρονα σημειώνει ότι ο προσανατολισμός του αγώνα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων για την ανατροπή του καπιταλισμού, ώστε να μπορέσουν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Ποια η αιτία της κρίσης;



Ποια η αιτία της κρίσης;
Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ποια είναι η αιτία της κρίσης. Γιατί η αστική προπαγάνδα κρύβει την αιτία και αποπροσανατολίζει. Προβάλλει ως αιτία την πολιτική της ΝΔ όταν ήταν κυβέρνηση, ή το ανίκανο να τη διαχειριστεί ΠΑΣΟΚ, ή τους κακούς Γερμανούς και τη Μέρκελ που εμποδίζουν το ξεπέρασμά της με την πολιτική που τάχα επιβάλλουν. Και το κάνουν γιατί προβάλλουν την κρίση ως κρίση χρέους και απ' αυτήν τη σκοπιά την αποδίδουν στις ανίκανες να τη διαχειριστούν ηγεσίες των αστικών κομμάτων. Επίσης, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ως συνέχεια των προηγούμενων, και όταν συμμετείχε ο ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και αυτής του ΠΑΣΟΚ, με το νέο μνημόνιο ισχυρίζεται ότι εφαρμόζει τα χωρίς τέλος βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση με το κρατικό χρέος και τα ελλείμματα. Αλλά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν ανίκανες ηγεσίας, ούτε η πολιτική τους δημιούργησε την κρίση. Είναι κόμματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών γι' αυτό εφαρμόζουν αυτή την πολιτική. Ολα τα αστικά κόμματα όπως και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όλ' αυτά τα χρόνια μιλούν για «κρίση χρέους», προβάλλοντας διάφορες συνταγές διαχείρισής της για να αντιμετωπιστεί. Είναι μεγάλο ψέμα. Η κρίση είναι οικονομική κρίση του καπιταλισμού, κρίση υπερσυσσώρευσης. Το ψέμα αποκαλύπτεται εύκολα με το εξής ερώτημα: Τα μέτρα όπως η μείωση των κατώτατων μισθών κατά 22% και για τους νέους κατά 32%, η κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών και των διαφόρων επιδομάτων του ΟΑΕΔ, δηλαδή χρημάτων από εισφορές των εργαζομένων, το τσεκούρωμα των βαρέων και ανθυγιεινών, το κλείσιμο των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας, η τεράστια επέκταση της ευέλικτης εργασίας, πόσα λεφτά θα βάλουν στα κρατικά ταμεία; Ούτε δεκάρα τσακιστή. Θα γλιτώσουν λεφτά οι καπιταλιστές. Γιατί κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες για το κεφάλαιο, δηλαδή το κεφάλαιο πληρώνει πλέον ελάχιστα για μισθούς, ασφάλιση και άλλες κατακτήσεις όπως επιδόματα κ.λπ., ώστε να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση σε όφελός του, αφού είναι μέθοδος έντασης της εκμετάλλευσης που συμβάλλει στη μεγαλύτερη κερδοφορία.
***
Είναι μέτρα που συμβάλλουν στο αντιστάθμισμα των απωλειών κερδών από την πτώση του ποσοστού κέρδους στην κρίση, αλλά κυρίως μέτρα που ετοιμάζουν συνθήκες άκρατης κερδοφορίας όταν έλθει ανάκαμψη. Αυτά τα μέτρα είναι απαίτηση του κεφαλαίου. Απ' αυτά τα μέτρα δε μαζεύονται λεφτά για τα χρέη. Το κεφάλαιο απαιτεί την κατάργηση κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος και κατάκτησης, μισθούς πείνας και ταυτόχρονα «εργασιακή ειρήνη», δηλαδή το σταμάτημα των απεργιών και των εργατικών αγώνων. Τελευταία, προβάλλουν την άποψη ότι οι απεργίες καταστρέφουν την οικονομία και είναι επικίνδυνο για τους επιχειρηματίες, όταν αυτή καταστρέφεται από την κρίση χρεοκοπώντας τους εργάτες. Το κεφάλαιο «φούσκωσε» και έσκασε από την υπερσυσσώρευση κερδών, τα οποία δεν μπορεί να επενδύσει. Αυτή είναι η κρίση, αυτό τη δημιούργησε. Η οικονομία είναι καπιταλιστική, δεν είναι ταξικά ωφέλιμη και για τους επιχειρηματίες και για τους εργαζόμενους. Επομένως, η υποταγή των εργαζομένων για να ανακάμψει η οικονομία, σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση, για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.
***
Η συνειδητοποίηση του χαρακτήρα της κρίσης από την εργατική τάξη θα συμβάλει και στη συνειδητοποίηση της μόνης σε όφελός της διεξόδου, επομένως και της ταξικής πολιτικής πάλης γι' αυτήν τη διέξοδο. Φιλολαϊκή διέξοδο στον καπιταλισμό από την κρίση δεν υπάρχει. Η κρίση δε γεννήθηκε από την πολιτική των αστικών κομμάτων, είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Γι' αυτό δε φτάνει η έκφραση της αντίθεσης σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να δρομολογήσει ο λαός φιλολαϊκή διέξοδο. Πρέπει να ξέρει και το γιατί στην αντίθεση. Που έχει σχέση με την αιτία της κρίσης. Διαφορετικά, ακόμη και αν ο λαός μειώσει δραστικά την επιρροή τους, θα εμφανιστούν νέα κόμματα, ήδη άρχισαν όπως οι εξαγγελίες Κατσέλη - Καστανίδη από το ΠΑΣΟΚ ή Καμμένου από τη ΝΔ και άλλες, που μπορεί να αξιοποιηθούν για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να το σταθεροποιήσουν και θα είναι το ίδιο αντιλαϊκό και βάρβαρο. Αλλά και η πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για αναδιανομή εισοδήματος κ.λπ. είναι απραγματοποίητη. Εστω ότι μια κυβέρνηση «προοδευτική» πάει να στριμώξει τα μονοπώλια για συλλογικές συμβάσεις όπως πριν τα μνημόνια. Γιατί τα μονοπώλια με μια τέτοια κυβέρνηση θα το κάνουν, όταν απαιτούν ολοένα και μεγαλύτερη μείωση μισθών κ.λπ.; Να γιατί λέμε ότι για διέξοδο από την κρίση σε όφελος των εργατών, του λαού, πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την οικονομία, να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια. Αρα οι ταξικοί πολιτικοί αγώνες της εργατικής τάξης πρέπει να ενταθούν, να πάρουν καθολικό χαρακτήρα εναντίωσης στα μονοπώλια και την εξουσία τους, ως την ανατροπή τους. Ο λαός, άφοβος, όταν αντιπαλεύει όχι μόνο τους νόμους και τα κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά πάνω απ' όλα την εξουσία των μονοπωλίων, μπορεί να εμποδίσει, να ακυρώσει βάρβαρα μέτρα, μπορεί να τους σαρώσει.

Ι.


TOP READ