24 Φεβ 2012

Η θεμελίωση της πιο στυγνής ταξικής δικτατορίας


Η θεμελίωση της πιο στυγνής ταξικής δικτατορίας
Στις 27 Δεκέμβρη του 1947 η κυβέρνηση του φιλελεύθερου - κεντρώου Θ. Σοφούλη έθεσε σε εφαρμογή τον Αναγκαστικό Νόμο 509 "Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος, του Κοινωνικού Καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Βάσει του πρώτου άρθρου αυτού του νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, η Εθνική Αλληλεγγύη, αλλά και κάθε άλλο κόμμα, οργάνωση ή σωματείο που θα θεωρούνταν ότι είχε σχέση με τα προαναφερόμενα ή τις ιδεολογικοπολιτικές τους αρχές, τίθονταν αυτομάτως εκτός νόμου και διαλύονταν.
Τότε λίγοι - πλην των κρατούντων και των Αμερικανών - αντιλαμβάνονταν τι σήμαινε ο 509. Για την ακρίβεια, πολλοί λίγοι ήθελαν να καταλάβουν και κατ' επέκταση να κατανοήσει ο ελληνικός λαός σε τι περιπέτειες έμπαινε. Ετσι την επομένη, 28/12/1947, ο Τύπος μίλησε για θέσπιση ενός καινούριου Ιδιωνύμου υποβαθμίζοντας φανερά τη σημασία του νομοθετήματος, καλλιεργώντας την εντύπωση πως επρόκειτο για κάτι αντίστοιχο με το νόμο 4229 που έβαλε σε εφαρμογή στις 25/7/1929 η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Εκείνος ο νόμος, το Ιδιώνυμο δηλαδή, ήταν ένας στυγνός αντικομμουνιστικός νόμος, που απαγόρευε τις κομμουνιστικές συγκεντρώσεις και την κομμουνιστική προπαγάνδα προβλέποντας την ποινή της φυλάκισης και της εκτόπισης για τους παραβάτες. Ο 509, όμως, ήταν κάτι πάρα πολύ χειρότερο. Καταρχάς δεν ήταν ένας νόμος που στρεφόταν αποκλειστικά κατά του ΚΚΕ και των συμμαχικών του οργανώσεων. Δεν ήταν καν μια προσπάθεια ελέγχου και περιορισμού της κομμουνιστικής δραστηριότητας. Δεν ήταν ούτε η απάντηση του καθεστώτος στο γεγονός ότι τρεις μέρες νωρίτερα, στις 24/12, στα ανταρτοκρατούμενα βουνά είχε σχηματιστεί η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Τέλος, δεν ήταν καθόλου ένα μέτρο που έθετε τέρμα στη νόμιμη δράση των κομμουνιστών και των συμμάχων τους. Ολα αυτά είχαν συμβεί προ πολλού στην πράξη.
Ο ΑΝ 509 και το ΕΑΜικό - κομμουνιστικό κίνημα
Σε ό,τι αφορούσε το ΚΚΕ και τους συμμάχους του, το αριστερό, προοδευτικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα, ο ΑΝ 509 αποτελούσε την τυπική επικύρωση όσων από τη σκοπιά των συμφερόντων του καθεστώτος είχαν εφαρμοστεί στην πράξη από τη Συμφωνία της Βάρκιζας και μέχρι το τέλος του '47. Επικυρωνόταν το καθεστώς των διώξεων, των συλλήψεων, των φυλακίσεων, των βασανισμών, των δολοφονιών, των βιασμών, της αρπαγής περιουσιών, το καθεστώς κάθε είδους βανδαλισμού σε βάρος των αριστερών, δημοκρατικών πολιτών, σε βάρος των μελών και των στελεχών του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Επικυρωνόταν όλη η δράση των παρακρατικών συμμοριών και τα αποτελέσματα αυτής, επικυρωνόταν πλήρως η επιλογή της διά των όπλων λύσης του ελληνικού ζητήματος.
Ο ΑΝ 509 σε σχέση με το ΚΚΕ και το ΕΑΜ δεν έφερε τίποτα το καινούριο. Αλλωστε από το 1946 είχε μπει σε εφαρμογή το περιβόητο "Γ' Ψήφισμα" που επίσημα τιτλοφορήθηκε "Περί εκτάκτων μέτρων κατά των επιβουλευομένων την δημοσίαν τάξιν και την ακεραιότητα του κράτους". Βάσει αυτού του ψηφίσματος είχε γεμίσει η χώρα στρατοδικεία στα οποία σύρονταν και δικάζονταν σε θάνατο για τις ιδέες τους οι κομμουνιστές και δημοκρατικοί πολίτες. Επίσης το 1947 τέθηκε σε ισχύ ο νόμος 511 με τον οποίο συγκροτήθηκαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κομμουνιστών, αριστερών και δημοκρατικών πολιτών, τα γνωστά κολαστήρια, όπως η Μακρόνησος, η Γυάρος, ο Αϊ- Στράτης, το Τρικέρι
Η νόμιμη δράση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ είχε παύσει προ πολλού. Από την ηγεσία, το στελεχικό δυναμικό και τα μέλη τους, άλλοι βρίσκονταν στην παρανομία (στο βουνό ή στις πόλεις), άλλοι βρίσκονταν στις φυλακές και άλλοι στις εξορίες. Ακόμη, από τις 18 Οκτώβρη του 1947 είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία του "Ριζοσπάστη" και της εφημερίδας του ΕΑΜ "Ελεύθερη Ελλάδα".
Συνεπώς, απ' όσα αναφέραμε είναι φανερό πως το καθαρά αντικομμουνιστικό περιεχόμενο του νόμου - η απαγόρευση δηλαδή οποιασδήποτε νόμιμης δράσης του Κόμματος και των συμμαχικών του οργανώσεων - είχε ήδη πραγματοποιηθεί στην πράξη. Παράλληλα η ντόπια ολιγαρχία είχε ισχυροποιήσει τους δεσμούς της με τον ιμπεριαλισμό. Ηδη είχε πραγματοποιηθεί η παράδοση της χώρας από το βρετανικό στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και ο τελευταίος με το "δόγμα Τρούμαν" το Μάρτη του 1947 και με την ελληνοοαμερικανική συμφωνία τον Ιούνη του ιδίου έτους, είχε πάρει γερά στα χέρια του τα ηνία της χώρας.
Τι επομένως επιδίωκε να ρυθμίσει με τον ΑΝ 509 η άρχουσα τάξη και οι ξένοι προστάτες της στην Ελλάδα;
Η βαθύτερη σημασία του ΑΝ 509
Προσδιορίζοντας την ταξική σημασία που είχε για τη μεταπολεμική Ελλάδα ο ΑΝ 509, ο ιστορικός Ν. Ψυρούκης υπογραμμίζει: "Μια προσεχτική εξέταση του νόμου, όπως και των συνεπειών του, μας αποκαλύπτει πως ο ΑΝ 509 ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος και τελειοποιημένος θεσμός που εξέφραζε τις ζωτικές ανάγκες για παραπέρα στρατιωτικοποίηση και φασιστικοποίηση, τόσο της βάσης όσο και του εποικοδομήματος της ελληνικής κοινωνίας της αμερικανοκρατίας και του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού" (Ν. Ψυρούκη: "Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1940-1967", εκδόσεις "Επικαιρότητα", τόμος Α, σελ. 379 - η υπογράμμιση στο πρωτότυπο). Αναμφισβήτητα η εκτίμηση αυτή ανταποκρίνεται σχεδόν ολοκληρωτικά στην αλήθεια, με την έννοια ότι από τα τέλη του 1947 και ως τη μεταπολίτευση του 1974, με διάφορες διακυμάνσεις, κυριάρχησε στη χώρα η πιο στυγνή μορφή δικτατορίας της αστικής τάξης και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Την πρώτη επιβεβαίωση της εκτίμησης αυτής δίνει το γεγονός ότι ο 509, λίγο μετά από τη στιγμή που τέθηκε σε ισχύ, από έκτακτος νόμος που ήταν (με διάρκεια το διάστημα του εμφυλίου πολέμου) μετατράπηκε σε μόνιμο καθεστώς με το ψήφισμα ΜΗ/1948 και διατηρήθηκε σε ισχύ ως το 1974. Το τραγελαφικό δε της υπόθεσης είναι πως η χούντα των συνταγματαρχών της 21ης Απρίλη 1967 δίκασε και καταδίκασε με τον 509 αστούς πολιτικούς, αξιωματικούς και άλλους, όλους εκείνους που στο διάστημα προ της δικτατορίας στήριξαν και ενίσχυσαν το καθεστώς αυτού του νόμου!!!
Οπως προαναφέραμε, ο 509 δεν αφορούσε μόνο το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Με αφορμή τον αντικομμουνισμό ο 509 χρησίμευσε για να δομηθεί ένα καθεστώς βίας και τρομοκρατίας των πολιτών, που η αστική τάξη και η αμερικανοκρατία εφάρμοσαν πιστά και απαρέγκλιτα για να εδραιώσουν την εξουσία τους και για να διαμορφώσουν ένα πρότυπο πολίτη απόλυτα υποταγμένου και αφοσιωμένου στο σύστημα. Ο Ελληνας πολίτης, ο εργάτης, ο αγρότης, ο υπάλληλος, ο μικρομεσαίος, ο διανοούμενος, ο εργαζόμενος γενικά για να μπορεί να θεωρείται από τις αρχές ότι ζει και εργάζεται νόμιμα θα έπρεπε να είναι τυφλά υπάκουος στο κράτος και τα όργανά του, να κρατάει απέναντί τους στάση θετική, δουλική, συνεργάσιμη.
Με τον ΑΝ 509 ο πληθυσμός της χώρας χωρίστηκε σε δύο βασικές κατηγορίες: Στους εθνικόφρονες - νομιμόφρονες και στους μη εθνικόφρονες - κομμουνιστές και συνοδοιπόρους (στους συνοδοιπόρους των κομμουνιστών συγκαταλέγονταν όσοι δε χαρακτηρίζονταν από απόλυτα δουλόφρονη στάση απέναντι στο καθεστώς). Στους πατριώτες και στους απάτριδες, στους Ελληνες και τα "μιάσματα". Ο χωρισμός αυτός, πέραν των επιπτώσεων που είχε στη ζωή των απλών ανθρώπων, διασπούσε την ταξική συνοχή του προλεταριάτου, εμπόδιζε την εργατική τάξη να συσπειρωθεί και να πραγματοποιήσει συμμαχίες με τα άλλα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, κατάφερνε έναν ισχυρό ιδεολογικοπολιτικό διαχωρισμό μέσα στις λαϊκές δυνάμεις που αντικειμενικά ήταν σε θέση σύγκρουσης με την πολιτική και τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και των ξένων προστατών της. Ετσι ενίσχυε στο έπακρο την εξουσία - και τους μηχανισμούς επιβολής της - της άρχουσας τάξης και των Αμερικανών ιμπεριαλιστών συμμάχων της.
Η τελειοποίηση του καθεστώτος του ΑΝ 509
Με βάση τη φιλοσοφία του 509 θεσπίστηκαν και άλλοι νόμοι και διατάγματα στο περιεχόμενο των οποίων αξίζει, σύντομα, να αναφερθούμε.
Με τον ΑΝ 516/1948 θεσπίστηκε το καθεστώς "ελέγχου νομιμοφροσύνης των δημοσίων υπαλλήλων και υπηρεσιών". Ο νόμος αυτός επικυρώθηκε με το ΜΘ/1948 ψήφισμα και οι διατάξεις του αφορούσαν όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ιδρύματα. Βάσει αυτών των διατάξεών του οι κρινόμενοι ως "μη νομιμόφρονες" έχαναν το δικαίωμα εργασίας στο δημόσιο. Και για να μη μένει καμιά αμφιβολία τι σήμαινε "μη νομιμόφρων", το άρθρο 3 του νόμου όριζε πως μη νομιμόφρονας ήταν ο κάθε Ελληνας "που εμφορείται από αντεθνικάς αντιλήψεις", αυτός δηλαδή που παρέκκλινε έστω και ελάχιστα από την απαιτούμενη στάση δουλοφροσύνης απέναντι στο καθεστώς. Στην ίδια λογική κινούνταν και ο ΑΝ 512/1948 "περί ασφαλείας των εταιριών κοινής ωφελείας" που απαγόρευε το δικαίωμα εργασίας σ' αυτές τις εταιρίες, όσων κρίνονταν ότι είχαν "αντεθνικές" αντιλήψεις.
Με το νομοδιάταγμα 616/1948 καθιερώθηκε ο χαφιεδισμός μέσα στο Σώμα των Ελλήνων δικαστών, καθώς και η δουλοπρέπεια και ο ραγιαδισμός του κατωτέρου προς τον ανώτερο. Το πρώτο άρθρο του νομοδιατάγματος όριζε ότι "περί εκάστου των υπαλλήλων της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης τηρείται ατομικόν βιβλιάριον ποιότητος. Εν τω βιβλιαρίω τούτω αναγράφεται καθ' εκάστην εξαμηνίαν (Ιανουάριον - Ιούλιον) η περί του υπαλλήλου γνώμη του προϊσταμένου αυτού". Μ' άλλα λόγια ο προϊστάμενος χαφιέδιζε στους ανωτέρους του τους κατωτέρους που είχε στην ευθύνη του και μπορούσε να τους "τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί" χωρίς να συντρέχει λόγος, αν αυτό επιθυμούσε. Από την άλλη οι κατώτεροι όφειλαν να "γλείφουν" τον ανώτερό τους και να φροντίζουν να τα έχουν καλά μαζί του για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Με το ψήφισμα ΜΑ/1948 έχαναν το βαθμό, τις διακρίσεις και τη σύνταξή τους όσοι στρατιωτικοί θεωρούνταν ότι δρούσαν "αντεθνικώς".
Με τα ψηφίσματα Ν/48 και Μ/48 δημεύονταν οι κλήροι των αγροτών που συμμετείχαν στο ΔΣΕ ή θεωρούνταν ως συμπαθούντες των ανταρτών.
Με τα ψηφίσματα ΙΣΤ, ΙΖ, ΙΗ κ.ά. τελειοποιήθηκαν ακόμη περισσότερο τα μέσα και οι μέθοδες αστυνόμευσης και κατατρεγμού των εργαζομένων στο δημόσιο.
Από το καθεστώς της αστυνόμευσης και της τρομοκράτησης δε γλίτωσαν ούτε οι Ελληνες του εξωτερικού. Ετσι με το ΛΖ ψήφισμα έχανε την ελληνική ιθαγένεια κάθε Ελληνας πολίτης του εξωτερικού που θεωρούνταν από τις αστυνομικές αρχές ότι έδρασε ή δρούσε "αντεθνικώς".
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι καθιερώθηκε επίσημα ο χαφιεδισμός ως υποχρέωση του πολίτη προς τα όργανα του κράτους. Η αστυνομική διάταξη 1081/1948 - που βγήκε επί κυβερνήσεως Σοφούλη - όριζε ότι οι αρχηγοί των ελληνικών οικογενειών "υποχρεούνται να παρέχουν εις το Αστυνομικό Τμήμα πάσαν παρ' αυτού ζητηθησομένην πληροφορίαν". Αυτό σήμαινε πως όποιος για λόγους ήθους, τιμής ή από φιλότιμο αρνούνταν να χαφιεδίσει το φίλο, το συγγενή, το γνωστό, το γείτονα, το συνάδελφό του στη δουλιά, αυτομάτως χαρακτηριζόταν ως "μη εθνικόφρων - νομιμόφρων", γραφόταν στα μαύρα κατάστιχα, έχανε ψωμί, δουλιά, μεροκάματο, πετιόταν στους πέντε δρόμους αυτός και η οικογένειά του.
Αυτό το καθεστώς στήθηκε με τον 509 και τους άλλους νόμους που τον ακολούθησαν. Κι αν τρομάζει κανείς διαβάζοντας τι προέβλεπε, σε γενικές γραμμές, αυτό το νομικό σύστημα, η πραγματικότητα που δημιουργούσε η εφαρμογή του ήταν απείρως πιο τρομαχτική... Ενα στυγνό ανελεύθερο καθεστώς είχε απλωθεί απ' άκρη σ' άκρη της χώρας. Και μέσα σε τέτοιες συνθήκες αγωνίστηκαν, μάτωσαν, αλλά άντεξαν υπερασπιζόμενοι τα λαϊκά συμφέροντα οι κομμουνιστές. Με τέτοια μέσα επιχειρήθηκε - μάταια βέβαια - να συντριβεί και να εξαφανιστεί από προσώπου Γης το ΚΚΕ. Πώς όμως μπορούσε να γίνει αυτό με ένα Κόμμα που έρχεται κατευθείαν από το μέλλον;
Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η τακτική της συκοφαντίας του ΚΚΕ είναι χαμένος κόπος


Η τακτική της συκοφαντίας του ΚΚΕ είναι χαμένος κόπος
Απόσπασμα από τη «μεγάλη δίκη» για κατασκοπεία, το Μάη του 1960, στο Στρατοδικείο Αθηνών
Στιγμιότυπο από τη μεγάλη δίκη στο Στρατοδικείο Αθηνών, το Μάη του 1960. Ο Χαρίλαος Φλωράκης στο κέντρο της δεύτερης σειράς, με το σκούρο κοστούμι
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι ένα μικρό μέρος από την απολογία του Χ. Φλωράκη στη δίκη του 1960 (από το βιβλίο «Οι δίκες για κατασκοπεία την άνοιξη του 1960 στην Αθήνα», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»).
Η τακτική της συκοφαντίας είναι χαμένος κόπος. Ενα μέσον έχουν να μας καταπολεμήσουν: Να λύσουν τα προβλήματα του λαού. Αλλά τότε δε θα ήταν αντίπαλοί μας. Το δικαστήριό σας είναι υποχρεωμένο με την απόφασή του να δώσει απάντηση σε ορισμένα ερωτήματα: Αν το να έχει κανείς ιδανικά, το να αγωνίζεται για την εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία στην Ελλάδα είναι προδοσία ή όχι. Αν το να αγωνίζεσαι υπέρ της ειρήνης είναι προδοσία ή πρώτιστο καθήκον κάθε ανθρώπου. Είπατε ότι είσαστε υποχρεωμένοι να δικάσετε με βάση έναν ορισμένο νόμο. Αλλά δεν μπορείτε να χωρίσετε τη συνείδησή σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είπες ότι έχεις πλήρη συνείδηση και ότι αφομοιώνεσαι με το κόμμα σου. Σε ερωτώ: Γιατί μετά την απόφαση ότι ο Μπελογιάννης ήταν κατάσκοπος και το ΚΚΕ κάνει κατασκοπεία δεν αποχωρίζεσαι, αλλά εξακολουθείς να μένεις αφοσιωμένος;
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Κατ' αρχήν το Κόμμα δεν είναι κάτι το άυλο. Τις αποφάσεις του τις παίρνουμε εμείς και αυτό είναι μάλιστα εγγύησις για το ότι αν κάνουμε λάθη εμείς πάλι θα τα διορθώσουμε. Οσο για τον Μπελογιάννη, σας απαντώ ότι δεν είναι κατάσκοπος, αλλά ήρωας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είναι έτι εις βάρος σου!
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Το ΚΚΕ δεν κάνει κατασκοπεία. Ο Μπελογιάννης δεν ήλθε για κατασκοπεία, αλλά για πολιτική δουλειά και είναι θύμα της μισαλλοδοξίας και της αμερικανοκρατίας και για μας είναι ήρωας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ υπάρχουν αποφάσεις, σήματα...
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Πολλά μπορούν να «υπάρχουν» και δεν ξέρω τι υπάρχει. Ρωτάτε εμένα για τον Μπελογιάννη, όταν πολιτικοί αρχηγοί και μέλος του υπουργικού συμβουλίου είπαν σε προεκλογική περίοδο ότι «παίξαμε με το κεφάλι του Μπελογιάννη».
ΣΑΡΛΗΣ: Δε ρωτάτε τον κ. πρωθυπουργό και τον υπουργό Δικαιοσύνης...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν κάνουμε πόλεμο για το Βορειοηπειρωτικό θα πολεμήσεις;
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Να μου πείτε πρώτα για ποιο λόγο θα γίνει ο πόλεμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για να τους απελευθερώσουμε, επειδή είναι Ελληνες.
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Ελληνες υπάρχουν και στην Πόλη και στη Σμύρνη και στην Αίγυπτο και στην Αμερική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκτός από φόνους και καταστροφές, τι έχετε να παρουσιάσετε;
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Αφού μιλάτε για καταστροφές σας λέω. Το 1949 εμείς νικηθήκαμε. Πέρασαν 11 χρόνια. Από τότε οι κυβερνήσεις της χώρας πήραν 3 δισ. δολάρια. Τι έγινε μ' αυτά, πού είναι η πρόοδος; Η «Καθημερινή» έγραφε τότε: «Να ξεμπερδέψουμε με τους κομμουνιστάς και θα φάμε με χρυσά κουτάλια». Και σήμερα αντί για χρυσά κουτάλια έχουμε ένα εκατομμύριο ανέργους και υποαπασχολουμένους.
(...)
Σε ερώτηση του προέδρου αν γνωρίζει την Μπαρμπέρη και την Πράπα, απαντά:
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Την Μπαρμπέρη πρώτη φορά την είδα εδώ. Για την Πράπα θα σας εξηγήσω. Εγώ αντιλήφθηκα ότι με παρακολουθούσαν οι αστυνομικοί και πήγα στο περίπτερο για τσιγάρα προκειμένου να το διαπιστώσω. Γυρίζοντας είδα την Πράπα. Την είχα δει άλλη μια φορά. Εκείνη τη στιγμή την πλησίασα και της μίλησα για να καλύψω τις κινήσεις μου. Σας λέω όμως ότι δεν έχει καμιά ανάμειξη στον παράνομο μηχανισμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί ήρθες εδώ;
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Για να εφαρμόσω τη γραμμή του Κόμματος. Το πρόβλημα, όμως, βρίσκεται αλλού. Πιστεύετε κι εσείς ότι το Κόμμα κάνει κατασκοπεία; Γιατί εγώ είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής κι αν κάνει κατασκοπεία το Κόμμα μου, κάνω κι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ είμαι πεπεισμένος γιατί υπάρχει η υπόθεση Μπελογιάννη.
ΦΛΩΡΑΚΗΣ: Τότε γιατί κάνετε τη δίκη;

Ολόκληρη η συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στην εκπομπή λαβύρινθος (βίντεο)


Ολόκληρη η συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στην εκπομπή λαβύρινθος (βίντεο)

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ


Απέβαλε 68 μαθητές επειδή συμμετείχαν σε διαδήλωση

  • (1)

Θύελλα αντιδράσεων στο Κιλκίς

Σε μια πρωτοφανή απόφαση προχώρησε ο διευθυντής του 2ου Λυκείου Κιλκίς καθώς απέβαλε 68 μαθητές του σχολείου επειδή συμμετείχαν στο συλλαλητήριο που διοργανώθηκε από φορείς στο Κιλκίς ενάντια στη δημιουργία μεταλλείων στο νομό,  


Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ

Η νέα αντικομμουνιστική επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Η νέα αντικομμουνιστική επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Είναι κάτι περισσότερο από κατάπτυστο να εξισώνονται οι κομμουνιστές (αυτοί δηλαδή που αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή του αντιφασιστικού κινήματος, καθώς και οι κύριοι αιμοδότες του) με τους Ναζί. Προκαλεί ανατριχίλα και ταυτόχρονα αηδία. Καταμαρτυρεί ωστόσο ταυτόχρονα την αγωνία του καπιταλισμού να χρεοκοπήσει στη συνείδηση των λαών την εναλλακτική του σοσιαλισμού. 
Αυτό που είναι σίγουρα ανυσυχητικό είναι το γεγονός ότι και την δεκαετία του 193ο, της ανόδου του φασισμού προηγήθηκε ακριβώς η όξυνση του αντικομμουνισμού. Η ιστορία επαναλαμβάνεται; θα δούμε…
*          *         *
Στο στόχαστρο τα λαϊκά κινήματα και οι κομμουνιστές


Στις 2 Απρίλη στο Ευρωκοινοβούλιο θα συζητηθεί ψήφισμα που θεσμοποιεί την ανιστόρητη εξίσωση φασισμού – κομμουνισμού
Από παλιότερη κινητοποίηση στο Στρασβούργο ενάντια στο Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο




Σε έγκλημα θέλουν να αναγορεύσουν οι ιμπεριαλιστές τον κομμουνισμό. Ο αντικομμουνισμός μετά το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το 2006, τη «Διακήρυξη της Πράγας» το 2008, αλλά και τη δημόσια ακρόαση που διοργανώθηκε την ίδια χρονιά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έρχεται να θεσμοθετηθεί και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά και τη διοργάνωση ημερίδας από την Τσέχικη Προεδρεία και τη συζήτηση στην Ολομέλεια του Σώματος της περασμένης βδομάδας, με θέμα «Ευρωπαϊκή Συνείδηση και Ολοκληρωτισμός», τα συμπεράσματα της οποίας μέσω των ψηφισμάτων θα τεθούν σε ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 2 Απρίλη.


Μέχρι την Παρασκευή είχαν κατατεθεί, σύμφωνα με τη διαδικασία, πέντε ψηφίσματα εκ μέρους των πολιτικών ομάδων (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Φιλελεύθεροι, UEN, Πράσινοι και Σοσιαλιστές) και μία κοινή πρόταση. Πληροφορίες θέλουν την κοινή πρόταση να στηρίζεται τελικά από το ΕΛΚ, τους Φιλελεύθερους και την UEN, με τη στάση των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών να παραμένει σε εκκρεμότητα.
Κοινή παραχάραξη της ιστορίας και στόχευση στο μέλλον


Τα ψηφίσματα φέρουν ως κοινό χαρακτηριστικό στο σύνολό τους, το χυδαίο αντικομμουνισμό, την προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, το χαρακτηρισμό των σοσιαλιστικών χωρών σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, αντίστοιχα του φασισμού και του ναζισμού. Ο στόχος βεβαίως δεν είναι μόνο το παρελθόν αλλά κυρίως το μέλλον ώστε να στιγματιστεί η κομμουνιστική ιδεολογία και δράση, το χτύπημα της πρωτοπορίας του κινήματος ως προπομπός για να χτυπηθεί συνολικά το εργατικό – λαϊκό κίνημα, να χειραγωγηθούν και να αφοπλιστούν οι συνειδήσεις των νέων γενιών.


Χαρακτηριστικό των προθέσεων του κοινού ψηφίσματος είναι η αναφορά ότι «καταδικάζει ισχυρά και απερίφραστα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχτηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα», ενώ αναφερόμενο στη δήθεν «πρέπουσα διατήρηση της ιστορικής μνήμης», το ψήφισμα ζητά «συνολική επανεκτίμηση της ευρωπαϊκής ιστορίας και πανευρωπαϊκή αναγνώριση όλων των ιστορικών πτυχών της σύγχρονης Ευρώπης», δηλαδή ξαναγράψιμο της Ιστορίας, στα πρότυπα της εμπέδωσης του αντικομμουνισμού, με στόχο την ενίσχυση της «ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»…


Συνεχίζοντας το κείμενο δεν παραλείπει να δηλώσει απαιτήσεις για οικονομική και πολιτική στήριξη τόσο των παρόντων μέσων χρηματοδότησης αντικομμουνιστικών πρωτοβουλιών καθώς και ΜΚΟ «οι οποίες συμμετέχουν ενεργά στην έρευνα και τη συλλογή εγγράφων που σχετίζονται με τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της σταλινικής περιόδου», παράλληλα για τη «θέσπιση μιας Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας Μνήμης και Συνείδησης, που θα προσφέρει στήριξη για τη δικτύωση και τη συνεργασία μεταξύ των εθνικών ερευνητικών ιδρυμάτων που ειδικεύονται στο θέμα της ιστορίας του ολοκληρωτισμού, καθώς και για τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού κέντρου μνημείου συλλογής αποδεικτικών στοιχείων για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων».


Επαναφέρεται η απαίτηση να ανακηρυχθεί η «23η Αυγούστου ως Πανευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, για να τους αποδοθούν τιμές με αξιοπρέπεια και αμεροληψία». Η ημερομηνία αυτή δεν έχει επιλεγεί τυχαία. Στις 23/8/39 υπογράφτηκε το «Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ», «σύμφωνο μη επίθεσης» που αξιοποίησε η Σοβιετική Ενωση για να προετοιμαστεί για την αναπόφευκτη επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας. Η ΕΣΣΔ εξάντλησε πριν κάθε προσπάθεια για συμφωνία με Αγγλία-Γαλλία προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τη ναζιστική Γερμανία, αλλά αυτές οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις απέρριψαν κατηγορηματικά κάθε τέτοια πρόταση, «σπρώχνοντας» τη Γερμανία σε πόλεμο ενάντια στην ΕΣΣΔ. Αλλά οι εξελίξεις δεν ήρθαν όπως επεδίωκαν. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνσιμοί, παρά τον κοινό τους αντισιβιετικό – αντισοσιαλιστικό σκοπό, υπερίσχυσαν και η Γερμανία επιτέθηκε στους άλλους ιμπεριαλιστές.


Αυτό λοιπόν το γεγονός του Συμφώνου αξιοποιείται χρόνια τώρα από την αντίδραση και τους οπορτουνιστές για να κρυψούν ότι πριν η ΕΣΣΔ είχε επιδιώξει συνεννόηση με τη Βρετανία και τη Γαλλία, αλλά αυτές την είχαν απορρίψει. Επίσης, θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με αστικά δημοκρατικά πολιτεύματα ή με φασιστικά ενεργούσαν έχοντας στόχο την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας.
Συμφωνούν στον αντικομμουνισμό


Η προσπάθεια συκοφάντησης της κομμουνιστικής ιδεολογίας εκφράζεται και στα ξεχωριστά ψηφίσματα των ομάδων, των οποίων οι βασικές επιδιώξεις και θέσεις υιοθετούνται και στο κοινό ψήφισμα, με το ΕΛΚ να δηλώνει ξεκάθαρα ότι το κείμενο του συντάχθηκε με οδηγό το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, του 2006, την ακρόαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 8 Απρίλη του 2008, την «Διακήρυξη της Πράγας σχετικά με την Ευρωπαϊκή Συνείδηση και τον Κομμουνισμό».


Στα κείμενα δεν παραλείπεται η αναφορά στη νεολαία, στα σχολικά βιβλία και στη διαπαιδαγώγηση των επόμενων γενεών, με βάση τις παραπάνω θέσεις, με τον αντικομμουνισμό να είναι ο κοινός παρονομαστής ΕΛΚ, Φιλελευθέρων, UEN και Πρασίνων.


Χαρακτηριστικές είναι και οι θέσεις των Σοσιαλιστών, που παρά το ότι δεν προσυπογράφουν προς το παρόν το κοινό ψήφισμα και διατείνονται ότι δήθεν αναζητούν την ιστορική αλήθεια, καταλήγουν στον ίδιο αντικομμουνιστικό δρόμο. Στο κείμενο της ομάδας τους αναφέρουν ότι «οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν πως ο ναζισμός και ο σταλινισμός είχαν ουσιαστικές διαφορές, παρά ορισμένες ομοιότητες, αν και από την οπτική γωνία των θυμάτων, δεν έχει σημασία ποιο καθεστώς του αφαίρεσε την ελευθερία, τους βασάνισε, ή τους δολοφόνησε για οποιονδήποτε λόγο», και καταλήγουν: «Ζητάμε την καθιέρωση Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων, ιδιαίτερα του ναζισμού και του σταλινισμού, που να γιορτάζεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία και ζητάμε από την επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τον Οίκο Ευρωπαϊκής Ιστορίας να υποβάλουν προτάσεις για κατάλληλη ημερομηνία που θα μπορούσε να εξυπηρετεί για να υπενθυμίζει στους πολίτες της Ευρώπης τους κινδύνους του ολοκληρωτισμού», αποδεικνύοντας ότι ουσιαστικά συντάσσονται με την ανιστόρητη εξίσωση ναζισμού – φασισμού.
Κλιμακώνεται η επίθεση


Οι ευθύνες της κλιμάκωσης της αντικομμουνιστικής εκστρατείας είναι τεράστιες και επιβαρύνουν ξεκάθαρα πλέον, όλες τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που συμμετείχαν και συναποφάσισαν αυτή την ενέργεια που στρέφεται ενάντια στο εργατικό – λαϊκό κίνημα με όργανο τη διαστρέβλωση της ιστορίας και στόχο τις λαϊκές συνειδήσεις και κυρίως των νέων ανθρώπων. Η επίθεση θα συνεχιστεί και στις 15 – 16 του Απρίλη οπότε και αναμένεται η διεθνής διάσκεψη που διοργανώνεται από την τσεχική προεδρία με θέμα: «Αντίσταση και αντιπολίτευση στο κομμουνιστικό καθεστώς στην Τσεχοσλοβακία και την Κεντρική Ευρώπη».


Ωστόσο, οι εμπνευστές της αντικομμουνιστικής εκστρατείας θα πρέπει να ξέρουν, όπως με έμφαση υπογράμμισε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ότι οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να σκύψουν το κεφάλι. Δεν πρόκειται να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας στον ιμπεριαλισμό. Η ανατροπή του είναι κοινωνική ανάγκη και θα την υπηρετήσουν με συνέπεια.

TOP READ