4 Δεκ 2011

«Η κυβέρνηση στοχεύει στο ολοκληρωτικό ξεπούλημα του αθλητισμού»



Συζήτηση του «Ριζοσπάστη» με τον Πέτρο Κρίκη, υπεύθυνο της αθλητικής επιτροπής της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ και προπονητή πάλης, με αφορμή την κατάσταση στο ΕΑΚ Λάρισας και τα γενικότερα κυβερνητικά σχέδια για Εθνικά Γυμναστήρια
Τα νέα κυβερνητικά σχέδια κάνουν να αποτελεί το δικαίωμα στην άθληση για τα παιδιά της εργατικής τάξης να αποτελεί πολυτέλεια
Το τελευταίο διάστημα, το ένα μετά το άλλο τα Εθνικά Αθλητικά Κέντρα αρχίζουν να βαδίζουν στο δρόμο που χάραξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και αφορά ουσιαστικά τη μετατροπή σε επιχειρήσεις. Με πρόσχημα τη λειτουργικότητά τους ο γγΑ Πάνος Μπιτσαξής είχε δώσει το «πράσινο φως» για την επιβολή αντιτίμου στους αθλούμενους και τα ερασιτεχνικά σωματεία που κάνουν χρήση των συγκεκριμένων αθλητικών εγκαταστάσεων, καθώς και για την παραχώρηση χώρων των ΕΑΚ για ιδιωτική εκμετάλλευση. Στην ουσία, η απόφαση του γγΑ εντάσσεται στα κυβερνητικά σχέδια για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα και από τη λεγόμενη κατηγοριοποίηση των αθλημάτων ή τη μείωσε στο 50% των κρατικών επιχορηγήσεων, που έτσι και αλλιώς αποτελούσαν ψίχουλα για τον αθλητισμό. Σήμερα, τα περισσότερα ΕΑΚ είτε υπολειτουργούν είτε έχουν αφεθεί τελείως στη μοίρα τους ως αποτέλεσμα των πολιτικών που εφάρμοσαν στον αθλητισμό οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Την ίδια ώρα, τα λαϊκά στρώματα η νεολαία και η εργατική τάξη δέχονται άλλο ένα χτύπημα στο δικαίωμά τους για δωρεάν άθληση, αφού πλέον εκτός των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν στη χρήση των ΕΑΚ (έλλειψη οργανωμένων προγραμμάτων άθλησης, παρουσία γυμναστών, ωράρια άθλησης που να ικανοποιούν την κάθε ανάγκη), εξαιτίας της κατάστασης που υπήρχε τώρα αναγκάζονται να βάλουν και βαθιά το χέρι στην τσέπη. Από την άλλη, το μέτρο ετοιμάζεται να αποτελέσει και το κύκνειο άσμα αρκετών ερασιτεχνικών σωματείων, που, εξαιτίας των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, είναι σίγουρο ότι τα καινούργια δεδομένα σφίγγουν ακόμη περισσότερο τη θηλιά.
«Να μη δεχτούν οι εργαζόμενοι το καινούριο χαράτσι»
Η κατάργηση των προϋπολογισμών των ΕΑΚ οδηγεί τις αθλητικές εγκαταστάσεις να μετατραπούν σε μαγαζιά με σκοπό το ιδιωτικό κέρδος
Με αφορμή το συγκεκριμένο πρόβλημα, ο «Ρ» συζητάει με τον Πέτρο Κρίκη, υπεύθυνο της αθλητικής επιτροπής της ΝΕ Λάρισας και προπονητή πάλης, ο οποίος μας αναλύει τις συνέπειες που θα έχουν τα νέα κυβερνητικά σχέδια.
-- Ποια είναι η κατάσταση σήμερα με τα ΕΑΚ;
-- Η πρόσφατη απόφαση του ΓΓΑ κ. Μπιτσαξή να πληρώνουν πλέον αντίτιμο οι αθλούμενοι και τα ερασιτεχνικά σωματεία, για να κάνουν χρήση των ΕΑΚ (Εθνικά Αθλητικά Κέντρα) της χώρας, εντάσσεται σε μια σειρά από ενέργειες της κυβέρνησης, που στόχο έχουν την περαιτέρω υποβάθμιση του δικαιώματος στην άθληση και την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Μετά την κατηγοριοποίηση των αθλημάτων, την κατάργηση των προϋπολογισμών των ΕΑΚ όλης της χώρας, την καρατόμηση κατά 50% επιπλέον των επιχορηγήσεων των αθλητικών ομοσπονδιών, η απόφαση αυτή στην ουσία ανοίγει τις πόρτες για το ξεπούλημα της δημόσιας αθλητικής περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο.
-- Η κατάσταση στο ΕΑΚ Λάρισας;
-- Η «νεόκοπη» διοίκηση του ΕΑΚ (Εθνικό Αθλητικό Κέντρο) Λάρισας ανέλαβε να εξειδικεύσει το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης, εφαρμόζοντας τις πρόσφατες κατευθύνσεις της ΓΓΑ και του ΓΓ κ. Μπιτσαξή για αυτοδιαχείριση των ΕΑΚ. Εχοντας επιβάλει «χαράτσι» 5 ευρώ κατ' άτομο σε αθλούμενους και ερασιτεχνικά σωματεία στο κολυμβητήριο, επιχειρεί να το επεκτείνει σε όλες τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Το ότι σήμερα το ΕΑΚ Λάρισας υπολειτουργεί έχοντας 12 υπαλλήλους (αντί για 50 τουλάχιστον), ότι συντηρείται πλημμελώς, ότι πολλοί χώροι ερημώνουν, ότι δεν επαρκούν για να καλύψουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποτέλεσμα να αφήνουν πεδία επιχειρηματικής δράσης (ιδιωτικά γήπεδα 5Χ5, κολυμβητήρια, κ.τ.λ.) οφείλεται στην πολιτική της λιτότητας και των περικοπών που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και οι κατά καιρούς διοικήσεις του ΕΑΚ προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν οφείλεται στη λάθος διαχείριση, όπως διατείνονται οι κυβερνώντες, αλλά αποτελεί μέρος της στρατηγικής του κεφαλαίου, για αξιοποίηση κάθε τομέα προς όφελός του, για το ξεπέρασμα της κρίσης τους.
-- Οι συνέπειες στους αθλούμενους της περιοχής
-- Χρόνια τώρα, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και έχοντας ως στρατηγικό τους στόχο την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, οι αθλητικές εγκαταστάσεις υποσυντηρούνται, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα τελευταία χρόνια, όπου καθημερινά πάνω από 1.500 αθλούμενοι και 50 σωματεία χρησιμοποιούν τεράστιους χώρους όπως κολυμβητήριο, στάδιο, δύο κλειστά γυμναστήρια, μια αίθουσα βαρ. αθλημάτων, ανοιχτά γήπεδα τένις κ.τ.λ., τα οποία εποπτεύονται από έναν μόνο υπάλληλο! Η λύση που προτείνουν η διοίκηση του ΕΑΚ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου είναι προσλήψεις ελαστικά απασχολήσιμων υπαλλήλων και μετατάξεις προσωπικού από άλλες υπηρεσίες, για να καλυφθεί το πρόβλημα. Ιατρική κάλυψη στις προπονήσεις δεν υπάρχει σε κανέναν αθλητικό χώρο, ενώ η πρόληψη (ιατρικές εξετάσεις αθλητών) επαφίενται στην προσωπική ευθύνη του κάθε αθλούμενου, με αποτέλεσμα να μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή πολλών αθλουμένων (εργαζομένων - νεολαίας). Οι προπονητές που εργάζονται στην πλειονότητα των σωματείων είναι κακοπληρωμένοι και ανασφάλιστοι σε διαρκή εργασιακή ομηρία. Στον αντίποδα, μια σειρά από διευκολύνσεις και επιδοτήσεις απολαμβάνουν οι ΠΑΕ και ΚΑΕ. Το 2008 χαρίστηκε από την ΓΓΑ έκταση 143,5 στρ. στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΛ για κατασκευή γηπέδου - μαγαζιού, ενώ το 2009 είχε εγκριθεί κονδύλι από την ΓΓΑ για ανακατασκευή των αποδυτηρίων της ΠΑΕ ΑΕΛ στο στάδιο ΑΛΚΑΖΑΡ ύψους 150 χιλ. ευρώ, για να περάσει από την επιτροπή της ΟΥΕΦΑ, την ίδια στιγμή, που δεν εγκρινόταν η μελέτη για επισκευή της στέγης της αίθουσας Βαρ. Αθλημάτων και του κλειστού της Νεάπολης όπου μετατρέπονταν σε λίμνες με κάθε βροχή και το κόστος επισκευής τους δεν ξεπερνούσε τις 100 χιλ. ευρώ.
-- Ποια πρέπει να είναι η στάση των εργαζομένων;
-- Κανένας παράγοντας σωματείου, αθλητές, εργαζόμενοι του χώρου, γονείς κ.τ.λ. δεν πρέπει να ανεχθεί να του φορτώσουν ένα ακόμη «χαράτσι» στις πλάτες του. Δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα για την κρίση τους, επομένως δεν πρέπει να την πληρώσουν. Είναι αναγκαίο σήμερα οι ριζοσπαστικές δυνάμεις στον αθλητισμό, με βάση την κοινωνική αφετηρία και τη δράση τους στο κίνημα, να συμπορευτούν με τις ταξικές δυνάμεις, οργανώνοντας την πάλη από τα κάτω για δωρεάν μαζικό αθλητισμό, για αθλητικές υποδομές στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι προς όφελος του κεφαλαίου. Να συστρατευτούν στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική και να εντάξουν την πάλη τους στην προοπτική για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης αυτόν της λαϊκής εξουσίας - οικονομίας.
Να απαιτήσουν: Αμεσες και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ΕΑΚ. Γενναία αύξηση των τακτικών επιχορηγήσεων προς τα σωματεία και τις αθλητικές ομοσπονδίες, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, Να μην επιβληθεί κανένα «χαράτσι» και κατάργηση όπου υπάρχει (π.χ. Κολυμβητήριο) για τη χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων. Κανένας χορηγός και ιδιώτης μέσα στους αθλητικούς χώρους. Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης Αθλητικών εγκαταστάσεων, όπου θα έχει την ευθύνη της επίβλεψης, της σχεδίασης και της υλοποίησης τέτοιων έργων. Δήμευση με κρατικά κονδύλια ελεύθερων χώρων για κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων. Σωματική άσκηση δωρεάν με σύγχρονες υποδομές για όλους.

Μπ. ΤΣΟΥΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Ο έχων πληρώνει και αθλείται



Ολοταχώς για λουκέτο οδεύει το Στάδιο Ελευθερίας στο Ηράκλειο της Κρήτης (φωτ.) που εδώ και αρκετό καιρό υπολειτουργεί
Τραγικές συνέπειες και για τις αθλητικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στο Δήμο Ηρακλείου προκαλεί η απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, καταργεί στην ουσία την επιχορήγηση των Εθνικών Αθλητικών Κέντρων (ΕΑΚ) και προωθεί την αυτοδιαχείρισή τους.
Χαρακτηριστικό σε σχέση με την εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι ότι δεν αποδόθηκε η τελευταία δόση χρηματοδότησης από τη ΓΓΑ που είναι 247.000 ευρώ. Στόχος τους είναι η υποχρηματοδότηση να οδηγήσει στο κλείσιμο των εγκαταστάσεων ή στην παράδοσή τους σε ιδιώτες.
Ο βασικός ανταγωνιστής τη στιγμή αυτή είναι ο Δήμος, ο οποίος ήδη αναπτύσσει επιχειρηματική δράση μέσω της ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΣ ΑΕ (περιλαμβάνει ακριβώς τα ίδια αθλήματα (κολύμβηση, στίβο, κ.λ.π.) και καραδοκεί να απορροφήσει και τα άλλα αθλητικά κέντρα (ΕΑΚΗ), να φύγουν δηλ. από την κρατική ευθύνη. Αυτή θα είναι μια αρνητική εξέλιξη και το κόστος λειτουργίας τους θα πέσει στους δημότες μέσω της αύξησης φόρων και τελών ή μέσω αύξησης του αντιτίμου για κάθε νέο που θέλει να αθληθεί.
Με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και έχοντας ως στόχο τους την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, οι αθλητικές εγκαταστάσεις στο Δήμο Ηρακλείου υποσυντηρούνται. Οι όποιες προσλήψεις έχουν γίνει αφορούν ελαστικά απασχολήσιμους υπαλλήλους και μετατάξεις προσωπικού από άλλες υπηρεσίες, για να καλυφθεί το πρόβλημα.
Ιατρική κάλυψη στις προπονήσεις δεν υπάρχει σε κανέναν αθλητικό χώρο, ενώ η πρόληψη (ιατρικές εξετάσεις αθλητών) επαφίεται στην προσωπική ευθύνη του κάθε αθλούμενου, με αποτέλεσμα να μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή πολλών αθλουμένων (εργαζομένων - νεολαίας).
Οι προπονητές που εργάζονται στην πλειονότητα των σωματείων είναι κακοπληρωμένοι και ανασφάλιστοι σε διαρκή εργασιακή ομηρία. Την ίδια ώρα οι επιχορηγήσεις, τα δανεικά και αγύριστα, οι φοροαπαλλαγές, οι χαριστικές ρυθμίσεις και η παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων και αθλητικών εγκαταστάσεων δωρεάν ή με εξευτελιστικό τίμημα στις ΠΑΕ και ΚΑΕ, διαδέχονται η μια την άλλη, αποδεικνύοντας την ταξική ουσία της πολιτικής αυτών των κομμάτων και στον αθλητισμό.
Το 2007 χαρίστηκε από την ΓΓΑ το Παγκρήτιο στάδιο στο δήμο Ηρακλείου και αντί να το δώσουν στους Ηρακλειώτες το μετέτρεψαν σε ΑΕ για κερδοσκοπικούς λόγους. Σήμερα είναι απροσπέλαστη η είσοδος στο Παγκρήτιο. Ο έχων πληρώνει και αθλείται. Ενδεικτικό είναι ότι έχουν επιβάλει «χαράτσι» 5 ευρώ κατ' άτομο σε αθλούμενους και ερασιτεχνικά σωματεία σε κολυμβητήριο, στάδιο.
Επίσης το ότι σήμερα το ΕΑΚΗ υπολειτουργεί έχοντας 16 υπαλλήλους (αντί για 30 τουλάχιστον), ότι συντηρείται πλημμελώς, ότι πολλοί χώροι ερημώνουν, ότι δεν επαρκούν για να καλύψουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποτέλεσμα να αφήνουν πεδία επιχειρηματικής δράσης (ιδιωτικά γήπεδα 5Χ5, κολυμβητήρια, Παγκρήτιο κ.τ.λ.).
Αυτή την πολιτική εφαρμόζουν με συνέπεια επί πολλά χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, οι δημοτικές αρχές, με αποτέλεσμα ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός να είναι άπιαστο όνειρο, τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία να καταδικάζονται σε οικονομικό μαρασμό και οι αθλούμενοι να επιβαρύνονται για το δικαίωμα στην άθληση.
Τι περιλαμβάνει το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Ηρακλείου:
1. Το Κολυμβητήριο ΛΙΝΤΟ είναι το μοναδικό Ολυμπιακών διαστάσεων. Παρ' όλα αυτά δεν είναι σκεπαστό πράγμα που απαιτεί πολύ πετρέλαιο για θέρμανση. Το ημερήσιο κόστος στοιχειώδους λειτουργίας του κολυμβητηρίου είναι στα 1.000 ευρώ, χώρια μισθούς εργαζομένων κ.λπ. Είναι απλήρωτη η ΔΕΗ ενώ το χρέος στη ΔΕΥΑΗ είναι 77.000 ευρώ.
Το Κολυμβητήριο (μεγάλη πισίνα) εδώ και έξι μήνες δεν λειτουργεί. Λειτουργεί μόνο η μικρή πισίνα.
Εχει 7 σωματεία που απασχολούν δεκάδες εργαζόμενους (γυμναστές φυσιοθεραπευτές, διοικητικό κ.λ.π.) που μένουν χωρίς δουλειά αφού έχει σταματήσει η λειτουργία του. Μέχρι πριν 2 χρόνια οι τιμές κυμαίνονταν από 35 έως 45 ευρώ για κάθε παιδί. Από πέρυσι αυξήθηκε + 5 ευρώ προκειμένου να δώσουν οι γονείς και τα σωματεία την παράταση λειτουργίας, δηλ. τα σπασμένα της υποχρηματοδότησης τα επιβαρύνθηκαν οι γονείς.
2. Το στάδιο Ελευθερίας τις προσεχείς ημέρες βάζει λουκέτο. Σήμερα υπάρχουν δύο απλήρωτοι λογαριασμοί ΔΕΗ και νερού ύψους 10.000 ευρώ, 10 με 12 χιλιάδες ευρώ είναι το χρόνο η ΔΕΗ και 4.000 ευρώ η ΔΕΥΑΗ. Συνολικά ετησίως χρειάζονται περίπου 15.000 ευρώ μόνο για αυτά τα δύο (ρεύμα - νερό).
Ενα στάδιο βέβαια δεν έχει μόνο ΔΕΗ και ΝΕΡΟ. Κάθε μέρα αθλούνται 230 άτομα. Εχει τη συνολική συντήρηση, δηλ. ταρτάν, χλοοτάπητας, κερκίδες, ηλεκτρομηχανολογικά κ.ά. που ανέρχονται ετησίως σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Το στάδιο αυτή τη στιγμή είναι σε άθλια κατάσταση. Θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Εχει πολλά χρόνια να χρηματοδοτηθεί επαρκώς.
3. Γήπεδο ΜΠΑΣΚΕΤ, ΒΟΛΕΫ, Κλειστό Γυμναστήριο που στεγάζονται στο ΛΙΝΤΟ (δίπλα στο κολυμβητήριο) σε αντίστοιχη κατάσταση και ταυτόχρονα χωρίς ασφαλιστικές εισφορές παρά τις υποσχέσεις του υφυπουργού Αθλητισμού ότι θα επιχορηγούσε 70.000 ευρώ για τα ασφάλιστρα των εργαζομένων του ΕΑΚΗ.
Συνολικά το προσωπικό του ΕΑΚΗ (Στάδιο, Κολυμβητήριο, είναι 16 εργαζόμενοι ενώ οι πραγματικές ανάγκες είναι υπερδιπλάσιες. Τώρα χάνουν τη δουλειά τους και αυτοί οι 16, δύο μόνο από τους οποίους πληρώνονται από τη ΓΓΑ και συνολικά παραμένουν απλήρωτοι χωρίς ασφάλιση από τον Οκτώβρη.
Καταγγέλλει η «Λαϊκή Συσπείρωση»
Οι εκλεγμένοι κομμουνιστές με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο Δήμο και την Περιφέρεια Κρήτης, με κοινή ανακοίνωσή τους καταγγέλλουν αυτή την πολιτική καθώς και την υπογραφή μιας Προγραμματικής Σύμβασης (ΠΣ) μεταξύ της αντιπεριφέρειας Ηρακλείου και της Διοίκησης του Σταδίου Ελευθερίας Ηρακλείου, ώστε η περιφερειακή ενότητα Ηρακλείου να επωμιστεί τα έξοδα συντήρησης και τους λογαριασμούς του Σταδίου, ύψους 50.000 - 60.000 ευρώ ετησίως για φέτος χωρίς να απαντούν στο τι μέλλει γενέσθαι!
Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε συνέχεια της απόφασης της κυβέρνησης και της ΓΓ Αθλητισμού να εγκαταλείψουν τη χρηματοδότηση του Σταδίου και άλλων αθλητικών εγκαταστάσεων.
Η ΠΣ συγκαλύπτει τις ευθύνες του κράτους και αποβλέπει στο να παραπλανήσει και να καθησυχάσει εργαζόμενους, αθλητές και γονείς που βλέπουν να κλείνουν τα αθλητικά κέντρα, με προοπτική είτε να τα κλείσουν οριστικά, είτε να τα παραδώσουν σε ιδιώτες και ΑΕ. Τα 60.000 ευρώ είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις πραγματικές ανάγκες του Σταδίου, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια με ανυπολόγιστες ζημιές, πολλών χιλιάδων ευρώ.
Αλλωστε αντίστοιχη εμπειρία υπάρχει από το κολυμβητήριο που πέρσι ο περιφερειάρχης έδωσε 10.000 ευρώ στο κολυμβητήριο που κινδύνευε να κλείσει λόγω υποχρηματοδότησης. Και φέτος έχει να λειτουργήσει εδώ και 6 μήνες.
Είναι άξιον απορίας, γιατί η ΠΣ δεν περιλαμβάνει και το κολυμβητήριο, αλλά και τις υπόλοιπες αθλητικές εγκαταστάσεις. Μήπως γιατί μια προσωρινή επαναλειτουργία του κολυμβητηρίου θα χαλάσει τα σχέδια που έχει ήδη δρομολογήσει ο Δήμος Ηρακλείου, στα πλαίσια του επιχειρηματικού ενδιαφέροντός του για «αρπαγή» των εγκαταστάσεων από την Ανώνυμη Εταιρεία Αθλητισμού του Δήμου Ηρακλείου;
Κλείνοντας την ανακοίνωση οι εκλεγμένοι κομμουνιστές σε Δήμο και Περιφέρεια Κρήτης καλούν τους εργαζόμενους, τους γονείς και τους αθλητές να μην ξεγελαστούν. Να διεκδικήσουν δυναμικά το υπόλοιπο της κρατικής επιχορήγησης του 2011 που είναι 247.000 ευρώ και να απαιτήσουν γενναία αύξηση για το 2012. Να αποκρούσουν σθεναρά τις προσπάθειες ξεπουλήματος των εγκαταστάσεων σε επιχειρηματίες και εταιρείες στο χώρο του εμπορικού αθλητισμού. Να αποφύγουν τις παγίδες Περιφέρειας και Δήμου και τα τριάκοντα αργύρια που προσφέρουν ως αντάλλαγμα για να αποδεχτούν τα σχέδιά τους. Να τους απορρίψουν πολιτικά. Κυβέρνηση και Τοπική - Περιφερειακή Διοίκηση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Λ.ΠΙΤΤΑΚΑ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ» Γενναία «αιμοδοσία» της «πολιτιστικής» βιομηχανίας



Χρήματα τα οποία, όμως, θα στηρίξουν την «πολιτιστική» βιομηχανία της ΕΕ, δηλαδή τα μονοπώλια στον μουσικό, εκδοτικό και οπτικοακουστικό τομέα, αφού η ΕΕ εκτιμά ότι τα «προϊόντα» τους, όχι μόνο χρησιμεύουν διαχρονικά στην ιδεολογική χειραγώγηση και την κερδοφορία του κεφαλαίου γενικά, αλλά μπορούν να αποτελέσουν και «ασφάλειες» «αποσυμπίεσης» από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στο ίδιο το κεφάλαιο που τη δημιουργεί.
Για την ΕΕ, το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» «θα υποστηρίζει τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, καθώς και τον πολιτιστικό και το δημιουργικό τομέα, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να αυξήσουν τη συμβολή τους στην απασχόληση και την ανάπτυξη (...) θα υποστηρίζει δεκάδες χιλιάδες καλλιτέχνες, επαγγελματίες του πολιτιστικού τομέα και πολιτιστικούς οργανισμούς στο χώρο των παραστατικών τεχνών, των καλών τεχνών, των εκδόσεων, των ταινιών, της τηλεόρασης, της μουσικής, των πολυτομεακών μορφών τέχνης, της κληρονομιάς και της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών, επιτρέποντάς τους να δραστηριοποιηθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη, να απευθυνθούν σε νέα ακροατήρια και να αναπτύξουν τις δεξιότητες που απαιτούνται στην ψηφιακή εποχή».
Δημιουργήθηκε διότι «ο πολιτισμός διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην οικονομία της ΕΕ-27», αφού «η πολιτιστική και η δημιουργική βιομηχανία αντιπροσωπεύουν περίπου το 4,5% του ΑΕγχΠ (σ.σ. Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της ΕΕ και το 3,8% της απασχόλησης της ΕΕ (8,5 εκατ. θέσεις εργασίας). Επιπλέον, ο πολιτιστικός τομέας δείχνει «εντυπωσιακές δυνατότητες ανάπτυξης»: Μεταξύ 2000 - 2007, «η απασχόληση σε αυτούς τους τομείς αυξήθηκε, κατά μέσο όρο, κατά 3,5% ετησίως, έναντι 1% επί της συνολικής οικονομίας της ΕΕ-27». Επίσης, «ο ρυθμός με τον οποίο αυξήθηκε η απασχόληση στους συγκεκριμένους τομείς στις ΗΠΑ και στην Κίνα ήταν επίσης ταχύς, αντιπροσωπεύοντας μέσο ποσοστό περίπου 2% ετησίως». Και: «Η Ευρώπη είναι με διαφορά ο κορυφαίος εξαγωγέας προϊόντων του δημιουργικού τομέα στον κόσμο. Για να διατηρηθεί αυτή η θέση, πρέπει να επενδύσουμε στην ικανότητα των εν λόγω τομέων να λειτουργούν διασυνοριακά».
Είναι φανερό ότι η ΕΕ στοχεύει αποκλειστικά στη στήριξη της «πολιτιστικής» αγοράς και, κατ' επέκταση, χρηματοδοτεί τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου και στον πολιτιστικό τομέα. Αυτό ουσιαστικά «λέει», εξηγώντας το λόγο της συνένωσης των υφιστάμενων προγραμμάτων «Πολιτισμός», «MEDIA» και «MEDIA Mundus» σε ένα πρόγραμμα (σ.σ. οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Οι εν λόγω τομείς αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις, όπως τον κατακερματισμό της αγοράς που απορρέει από την πολιτισμική και γλωσσική πολυμορφία, την παγκοσμιοποίηση και την ψηφιοποίηση, καθώς και σοβαρές δυσκολίες όσον αφορά την πρόσβαση σε εμπορική δανειοδότηση. Επιπλέον, έχουν παρόμοιες ανάγκες ως προς την (...) ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους, ώστε να συμβάλουν στην απασχόληση και στην ανάπτυξη». Ετσι, «η Δημιουργική Ευρώπη απαντά σ' αυτή την ανάγκη με μια πιο στρατηγική προσέγγιση και σχεδιάζει να πραγματοποιήσειεπενδύσεις στους τομείς όπου ο αντίκτυπος θα είναι μεγαλύτερος». Αν αυτά δεν είναι «καθαρόαιμα» αγοραία κριτήρια «ανάπτυξης» του πολιτισμού, τότε τι είναι;
Ο καλλιτέχνης (στον οποίο υποτίθεται απευθύνεται το πρόγραμμα) είναι σαφές ότι έχει θέση στα παραπάνω, είτε ως υπάλληλος της «πολιτιστικής» βιομηχανίας ή ως εν δυνάμει... «επιχειρηματίας», όπου όμως δεν έχει καμία «τύχη». Αυτό για το οποίο πραγματικά αγωνιά η ΕΕ είναι να βρει διεξόδους για το κεφάλαιο (σ.σ. οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Η Δημιουργική Ευρώπη λαμβάνει υπόψη τις προκλήσεις που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση, και ιδίως τον αντίκτυπο των ψηφιακών τεχνολογιών, οι οποίες μεταβάλλουν την παραγωγή, τη διανομή και την πρόσβαση των πολιτιστικών έργων, ενώ τροποποιούν τις πηγές εσόδωνκαι τα επιχειρηματικά μοντέλα. Ομως, οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν και ευκαιρίες για την ευρωπαϊκή πολιτιστική και δημιουργική βιομηχανία και το πρόγραμμα επιδιώκει να βοηθήσειαυτούς τους κλάδους να τις αξιοποιήσουν, ώστε να επωφεληθούν από τη στροφή προς την ψηφιακή εποχή και να δημιουργήσουν περισσότερες ευκαιρίες διεθνούς σταδιοδρομίας και απασχόλησης».
Δημιουργώντας... «πελατολόγιο» για τις τράπεζες
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο «τάισμα» του τραπεζικού κεφαλαίου: Η «Δημιουργική Ευρώπη» «θα δημιουργήσει έναν νέο μηχανισμό χρηματικών εγγυήσεων, ο οποίος θα δίνει τη δυνατότητα στις μικρές επιχειρήσεις να αποκτούν πρόσβαση σε ποσό έως και 1 δισ. ευρώ με τη μορφή τραπεζικών δανείων».
Θυμίζουμε ότι ανάλογη πρακτική ακολούθησε το 2010 και η γερμανική κυβέρνηση μέσω της συμφωνίας που «έκλεισε» με την τράπεζα KfW της Φραγκφούρτης, που προβλέπει το «άνοιγμα» των δανειακών «κρουνών» προς την κινηματογραφική παραγωγή. Σχολιάζοντας τότε τη συμφωνία, ο πρόεδρος του ΔΣ της KfW, Ούλριχ Σρέντερ, έλεγε, ότι «οι πολιτιστικές και δημιουργικές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένου του κινηματογράφου, είναι μεταξύ των πιο ελπιδοφόρων οικονομικών τομέων στη Γερμανία. Εντούτοις, η χρηματοδότηση της παραγωγής των προγραμμάτων είναι δύσκολη. Γι' αυτό η τράπεζα KfW θα προσφέρει την υποστήριξη που ο τομέας αξίζει». Φυσικά, οι χαμένοι της υπόθεσης ήταν και πάλι οι δημιουργοί, αφού ακόμη και ο δανεισμός πηγαίνει προς τους παραγωγούς. Το ίδιο συνέβη και στην Ισπανία, πάλι το 2010 (σ.σ. πάντα εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης) με το ICAA, το κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογραφίας της Ισπανίας, να στοχεύει στο «χτίσιμο γεφυρών» μεταξύ των παραγωγών και των ιδιωτών «επενδυτών» με τους «διαχειριστές» του ιδιωτικού και «θεσμικού» (σ.σ. δηλαδή κρατικού) σχετικού τομέα.
Η ΕΕ ενδιαφέρεται ανοιχτά για την επέκταση της μονοπωλιακής αγοράς: «Η πολιτιστική και η δημιουργική βιομηχανία δεν αξιοποιούν σήμερα στο έπακρο την ενιαία αγορά», λέει η Επιτροπή, εξηγώντας «ποια προβλήματα επιλύει» το πρόγραμμα και συνεχίζει: «Μόνο ελάχιστοι Ευρωπαίοι παρακολουθούν ξένα τηλεοπτικά κανάλια ή ξένες ταινίες, ενώ μόνο το 7% διαβάζει βιβλία σε ξένη γλώσσα (...) Η μεγαλύτερη έμφαση στην υποστήριξη για τη δημιουργία ακροατηρίου και στην ικανότητα των τομέων να έρχονται σε αμεσότερη επαφή με το κοινό, π.χ. μέσω πρωτοβουλιών μιντιακού γραμματισμού ή νέων διαδραστικών ηλεκτρονικών εργαλείων, έχει τη δυνατότητα να προβάλει στο κοινό πολύ περισσότερα έργα από άλλη χώρα. Η Επιτροπή εκτιμά ότι τα σχέδια που υποστηρίζονται από τη Δημιουργική Ευρώπη θα απευθύνονται, άμεσα ή έμμεσα, σε περισσότερα από 100 εκατομμύρια άτομα».
Αποκαλυπτική είναι η εξήγηση της Επιτροπής στο ερώτημα που θέτει μόνη της «ρητορικά»: «Δεν είναι πιο αποτελεσματικό να παρέχονται άμεσες επιδοτήσεις στους δικαιούχους αντί να προτείνεται η εγγύηση ενός μέρους των τραπεζικών δανείων τους;». Δηλαδή, για ποιο λόγο η ΕΕ στέλνει κι άλλη πελατεία στις τράπεζες;
«Ο εγγυοδοτικός μηχανισμός», υποστηρίζει η ΕΕ, «έχει μεγαλύτερο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και προσελκύει επιπλέον χρηματοδότηση από τους επενδυτές χάρη στην ανάληψη των κινδύνων από κοινού με την ΕΕ. Αυτό μπορεί να γίνει ήδη αντιληπτό από το ταμείο εγγυοδοσίας των παραγωγών του οπτικοακουστικού τομέα του προγράμματος "MEDIA", στο οποίο η συνεισφορά ύψους 2 εκατ. ευρώ της ΕΕ έχει ήδη μετασχηματιστεί σε δάνεια προς τους παραγωγούς ταινιών αξίας 18 εκατ. ευρώ».
Αυτό που λέει είναι ότι ο δικαιούχος θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Αυτό που δε λέει, αλλά είναι προφανές, είναι ότι θα την εξασφαλίσει ως πελάτης. Και βέβαια, δεν μπαίνει καν στον κόπο να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν είναι μεγαλύτερη η χρηματοδότηση για να μη χρειάζονται οι τράπεζες. Αντίθετα, στήνει τον εγγυοδοτικό μηχανισμό διότι: «Οι εφαρμοζόμενες πρωτοβουλίες δεν λαμβάνουν υπόψη τους επιπλέον φραγμούς που αντιμετωπίζουν ο πολιτιστικός και ο δημιουργικός τομέας όσον αφορά την πρόσβαση στη χρηματοδότηση». Ανάμεσα στους «φραγμούς» είναι και ότι «συχνά, η ζήτηση χρηματοοικονομικών υπηρεσιών από τις ΜΜΕ (σ.σ. μικρομεσαίες επιχειρήσεις) του πολιτιστικού και του δημιουργικού τομέα δεν είναι αρκετά σημαντική, ώστε οι τράπεζες να τις θεωρήσουν εμπορικά ελκυστικές και να αναπτύξουν την εμπειρογνωμοσύνη που απαιτείται για την ορθή κατανόηση των χαρακτηριστικών που παρουσιάζουν οι κίνδυνοι που αυτές αντιμετωπίζουν». Ετσι, η ΕΕ, με πρόσχημα τον πολιτισμό, δημιούργησε υποδομή για ανεκμετάλλευτο εν δυνάμει πελατειακό δυναμικό του τραπεζικού κεφαλαίου...

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ



Το ΚΚΕ έχει την στρατηγική του, για άλλους σωστή για άλλους λάθος, για κάποιους κάνει λίγα, για άλλους κάνει πολλά, τόσα πολλά που κινείται στα όρια τις νομιμότητας ΤΟΥΣ, όπως λένε. Το θέμα όμως είναι τι κάνει ο λαός. Το ΚΚΕ δεν είναι αντικαταστάτης ούτε εκπρόσωπος του λαϊκού παράγοντα. Σύμμαχος είναι. Ότι και να κάνει το ΚΚΕ αν οι περισσότεροι εργαζόμενοι άνθρωποι κάθονται και κλαίνε παρέα με τους παρουσιαστές των δελτίων, στα κανάλια των μεγάλων αφεντικών για την κατάρρευση της λυκοσυμμαχίας, όσο λαϊκές οικογένειες κάθονται στον καναπέ και ακούνε από τους καλοπληρωμένους αναλυτές των μεγάλων αφεντικών, τα σενάρια και τις προτάσεις για την διάσωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης των πολυεθνικών, δεν θα καταφέρουμε τίποτα.

Από την άλλη έχουμε αυτούς που λένε ότι το ΚΚΕ είναι κομμάτι του συστήματος. Δεν αναφέρομαι στους πληρωμένους προβοκάτορες που διαδίδουν με κάθε τρόπο και μέσω τέτοιες αστειότητες. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους και όταν έρθει η ώρα, θα πάρουν αυτό που τους αξίζει. Απευθύνομαι στους λαϊκούς ανθρώπους που υιοθετούν και παπαγαλίζουν παρόμοιες απόψεις.

Δεν μπορώ να σκεφτώ που μπορεί να βασιστεί κάποιος για να ταυτίσει το ΚΚΕ με το σύστημα. Το ΚΚΕ καθόρισε τη στρατηγική του καθαρά στο 15ο συνέδριό του το 96 («Το ΚΚΕ, πρωτοπόρο, συνειδητό και οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης, έχει τελικό του σκοπό την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού»), όπου και ψήφισε το Πρόγραμμά του, ήταν δηλαδή προγραμματικό συνέδριο. Παίρνω για αρχή αυτό το συνέδριο γιατί αυτό καθορίζει μέχρι σήμερα την πολιτική του ΚΚΕ, λόγω προγράμματος. Το πρόγραμμα για ένα κόμμα «νέου τύπου», σύμφωνα με τις αρχές που καθόρισε ο Λένιν, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής του και είναι το πιο ισχυρό πολιτικό του κείμενο. Αυτό το κείμενο μαζί με το καταστατικό, είναι τα δύο κείμενα στα οποία πρέπει να συμφωνήσει κάποιος που θέλει να γίνει μέλος του ΚΚΕ. Και τα δυο κείμενα καθορίζουν σχεδόν στο σύνολο όλα τα υπόλοιπα που χρειάζεται κάποιος για να είναι μέλος του ΚΚΕ.


Όσο για αυτούς που παραδίνουν μαθήματα επαναστατικότητας στο ΚΚΕ, και έχουν το θράσος να λένε ότι το ΚΚΕ αποφεύγει να συγκρουστεί με την αστυνομία, έχω να τους πω ότι, μόνο τα τελευταία, χρόνια στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ έχουν συγκρουστεί δεκάδες φορές, στα λιμάνια, στις πύλες των εργοστασίων, σε καταλήψεις υπουργείων, με τους τραμπούκους στην Μανωλάδα και αλλού. Δεκάδες δικαστικές διώξεις εκκρεμούν σε βάρος μελών του ΠΑΜΕ για αυτήν ακριβώς την δράση τους, ενώ αρκετά άλλα έχουν καταλήξει κατά καιρούς στις εντατικές των νοσοκομείων. Άλλωστε και η σύγκρουση στην τελευταία μεγάλη 48ωρη απεργία και περικύκλωση της βουλής, με κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς έγινε. Το γεγονός ότι δεν φορούσαν τη στολή των ΜΑΤ, αλλά αυτή των κουκουλοφόρων, δεν αλλάζει τον ρόλο τους. Εξ άλλου είχαμε σχετικά πρόσφατα περιστατικό σύγκρουσης με τα ΜΑΤ, το καλοκαίρι στο λιμάνι του Πειραιά. Με λίγα λόγια οι άνθρωποι που στρατεύονται με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, χωρίς (πρέπει να το τονίσω αυτό) να είναι όλοι μέλη η οπαδοί του ΚΚΕ, ΛΑΜΠΟΥΝ με την παρουσία και την δράση τους. Εκείνο λοιπόν, που το ΚΚΕ δεν κάνει, είναι το να θεωρεί την σύγκρουση με την αστυνομία σε κεντρικό επίπεδο, σαν την κορωνίδα της σύγκρουσης με την αστική τάξη.




Το ΚΚΕ δεν είναι ούτε Φάρος, ούτε πυξίδα, ούτε άστρα και οράματα όπως πιστεύουν μερικοί. Το ΚΚΕ δεν είναι από τα κόμματα που σου λένε «ψήφισε με και μετά άραξε στον καναπέ, αναλαμβάνω να σε σώσω εγώ» Το ΚΚΕ είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του: Κομμουνιστικό Κόμμα! Σαν κομμουνιστικό ,και μάλιστα «νέου τύπου», διέπεται από τις αρχές και την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού. Ο μαρξισμός στην ανάλυση του για την λειτουργία των ανθρώπινων κοινωνιών, διδάσκει πως όλες οι εκφάνσεις του κοινωνικού βίου χτίζονται πάνω σε μία βάση που έχει να κάνει με το πόσο και το πως κάθε κοινωνία παράγει τα απαραίτητα υλικά αγαθά που της επιτρέπουν να αναπτυχθεί. Για να ανατρέψεις λοιπόν την καπιταλιστική κοινωνική δομή, πρέπει να χτυπήσεις την παραγωγική βάση της, και όχι το πολιτικό της εποικοδόμημα. Καταλαβαίνεις λοιπόν αδελφέ μου αναγνώστη, ότι το κύριο και ουσιαστικό πεδίο της αντιπαράθεσης με την αστική τάξη, δεν βρίσκεται παρά στους χώρους δουλειάς, εκεί που η εκμετάλλευση παίρνει σάρκα και οστά, ή για να σου μιλήσω και λίγο «κομμουνιστικά» εκεί που παράγεται η υπεραξία.

3 Προβοκατόρικα σχόλια:


Ανώνυμος είπε...
σωστός!! ΠΟΛΥ ΚΑΛη ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΟΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ!

Οταν οι Ελληνες ήταν ανεπιθύμητοι ξένοι…



Τέτοιες ημέρες πριν από ένα αιώνα γραφόταν για τον Ελληνισμό της διασποράς μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του. Κάπου 2.000-3.000 Ελληνες μετανάστες στις ΗΠΑ έπεφταν θύματα της ξενοφοβίας στη Νότιο Ομαχα της Νεμπράσκα.
Είχαν διασχίσει τον Ατλαντικό, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες τους, κυνηγώντας το «αμερικανικό όνειρο». Δουλεύοντας σκληρά στους σιδηροδρόμους, τα σφαγεία και έχοντας μικροεπιχειρήσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ρατσιστικής θύελλας. Βίωσαν έναν πραγματικό μαζικό διωγμό, που εξαπέλυσαν τα υπερσυντηρητικά, ακροδεξιά και καθυστερημένα στρώματα της περιοχής. Οι νοικοκυραίοι εναντίον των ύποπτων και επικίνδυνων ξένων, που απειλούσαν τον «νόμο και την τάξη».

Οι πετυχημένοι (πίσω οι εικόνες τους όταν οι ίδιοι έφθαναν στις ΗΠΑ) διώχνουν τους φτωχούς νεόφερτους (αμερικανικό σκίτσο της εποχής από το λεύκωμα «Οπου γη Ελλάδα…»).
Οι πετυχημένοι (πίσω οι εικόνες τους όταν οι ίδιοι έφθαναν στις ΗΠΑ) διώχνουν τους φτωχούς νεόφερτους (αμερικανικό σκίτσο της εποχής από το λεύκωμα «Οπου γη Ελλάδα…»).Οταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος της βίας το σύνολο των Ελλήνων της ευρύτερης περιοχής ζήτησε καταφύγιο αλλού. Οι υπόλοιποι ξεριζώθηκαν.

Εκδίωξη
Για πολλά χρόνια η εκδίωξη των Ελλήνων της Ομαχα αποτελούσε σημείο αναφοράς και μνημείο για την εχθρότητα, που αντιμετώπισαν οι Ελληνες στην αμερικανική Δύση πριν γίνουν αποδεκτοί στις κοινωνίες της.
Η ιστορία της Ομαχα δεν ήταν η μοναδική τα πέτρινα χρόνια του πρώτου μεγάλου ελληνικού μεταναστευτικού προς τις ΗΠΑ. Ξεπερνούσε, όμως, σε μαζικότητα κάθε παροξυσμό κι έμεινε παροιμιώδης. Ενας Ελληνοαμερικανός καθηγητής από την περιοχή, που θα ασχοληθεί πολλά χρόνια αργότερα συστηματικά με τα επεισόδια, θα τα παραλληλίσει με τη «νύχτα των κρυστάλλων το 1938» στη ναζιστική Γερμανία.
Παρόμοια περιστατικά καταγράφονται κι αλλού. Αλλά τόσο αυτό όσο κι εκείνα τα σκέπασε η σκόνη της ιστορίας. Η αμερικανική κοινωνία ήθελε να ξεχάσει τα ξενοφοβικά ξεσπάσματα, όπως και οι Ελληνες μετανάστες στη διαδικασία της αφομοίωσής τους.
Ξεφυλλίζοντας τις πολύ λίγες μελέτες για το μεταναστευτικό και τις ελάχιστες όπου αναφέρονται ομαδικές διώξεις Ελλήνων, προβάλλουν εικόνες που θυμίζουν σημερινές ρατσιστικές και ξενοφοβικές καταστάσεις. Ιδού μερικές μόνο της ίδιας περιόδου:
-Στο Πίτσμπουργκ (Πενσιλβάνια) «οι εντόπιοι εύρον ως αφορμήν τον φόνον ενός μαύρου διά να δημιουργήσουν ταραχάς κατά των Ελλήνων και ολίγον δειν θα είχωμεν επανάληψιν των θλιβερών σκηνών της Ομάχας…»
-Στο «Ροντάϊλαντ, όπου οι Ελληνες ασχολούνται εις την αλιείαν αστακών, οι Αμερικανοί αλιείς εξηγέρθησαν ζητούντες την εκδίωξίν των ως μη όντων Αμερικανών πολιτών. Ευτυχώς ο διωγμός εματαιώθη…»
-«Εις την Φλώριδαν κατά το έτος 1911 οι ιθαγενείς (ντόπιοι) εβύθισαν Ελληνικόν σπογγαλιευτικόν του οποίου τα πλήρωμα επνίγη…»
Ο κατάλογος είναι μικρός με επιθέσεις εναντίον Ελλήνων στη Βιρτζίνια, στο Κάνσας Σίτι, στο Ντέιτον του Οχάιο και αλλού. Για «αθρόους διωγμούς » γίνεται λόγος στην πρώτη αξιόλογη μελέτη για το μεταναστευτικό, απ’ όπου αντλούνται και τα προηγούμενα περιστατικά. Πρόκειται για το συλλογικό έργο φοιτητών «Η Ελληνική μετανάστευσις», με πρόλογο του καθηγητή Ανδρέα Ανδρεάδη, ο οποίος είχε και την ιδέα για την έκδοση το 1917.
Ανάμεσα σε άλλα πολλά, διαπιστώνεται εκεί ότι διαβάζοντας κάποιος τον Τύπο θα «πεισθή ακραδάντως ότι κυοφορείται γενική εξέγερσις κατά των ξένων εργατών και ιδία των Ελλήνων». Προβλέπεται ότι αυτή θα έχει «ως άμεσον αποτέλεσμα την εκτόπισιν των εργατών τούτων από των διαφόρων εργασιών, εξαιρουμένων των αγροτικών».
Η πρόβλεψη, βεβαίως, δεν επαληθεύτηκε και είναι πολύ γνωστή η πορεία των Ελλήνων μεταναστών. Αλλά είναι ενδεικτική για τις προκαταλήψεις και την εχθρότητα, που είχαν ν΄ αντιμετωπίσουν ως μετανάστες δεύτερης κατηγορίας, σ΄ ένα έθνος μεταναστών, όπως οι ΗΠΑ.

Η πρώτη συστηματική μελέτη
Πρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με τους διωγμούς των Ελλήνων στη Ν. Ομαχα ήταν ο ελληνοαμερικανός καθηγητής Τζον Μπίτζες. Η μελέτη του δημοσιεύτηκε τη δεκαετία του 1970 και βραβεύτηκε. Ο ίδιος επανήλθε αργότερα με νέα στοιχεία στο θέμα-ταμπού. Σύμφωνα μ’ αυτά, μετά την αναθεώρηση της θανατικής ποινής σε βάρος του Μασουρίδη, δύο αστυνομικοί σκότωσαν τον Ιούνιο του 1910 έναν Ελληνα μετανάστη. Σχεδόν στο ίδιο σημείο, όπου είχε πέσει νεκρός από τις σφαίρες του Μασουρίδη ο Αμερικανός αστυφύλακας! Θύμα της «βεντέτας» φέρεται να είναι ο 23χρονος Ν. Τζιμίκας από τα Γρεβενά. Η υπόθεση κρατήθηκε μυστική από τις Αρχές της Νεμπράσκα…
Το ανατριχιαστικό χρονικό του διωγμού
19 Φεβρουαρίου 1909: Ο νεαρός Eλληνας μετανάστης Γιάννης Μασουρίδης (βρισκόταν από το 1906 στις ΗΠΑ) συλλαμβάνεται, έπειτα από καταγγελία ότι «είχε σχέσεις» με 17χρονη Αμερικανίδα. Καθ΄ οδόν προς το αστυνομικό τμήμα, ο Ελληνας τραυματίζεται και ο αστυνομικός πέφτει νεκρός, ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών. Ο Μασουρίδης καταφέρνει να γυρίσει στο σπίτι του. Αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν εκεί και τον κακοποιούν μέχρι αναισθησίας. Εκατοντάδες εξαγριωμένοι κάτοικοι σπεύδουν με σκοπό να τον λιντσάρουν (ο «νόμος» του Λιντς επιβίωνε ακόμη). Τελικά, φυγαδεύεται ζωντανός από την αστυνομία στην πρωτεύουσα της Πολιτείας.
20 Φεβρουαρίου: Προπαγανδιστική εκστρατεία κατά των «βρωμερών» Ελλήνων. Προβάλλει η αξίωση να «εξοριστούν» από την περιοχή. Συγκαλείται για την επομένη μέρα συλλαλητήριο.
21 Φεβρουαρίου: Πογκρόμ κατά των Ελλήνων και όσων έμοιαζαν με Ελληνες. Επιθέσεις με τραυματίες, καταστροφές καταστημάτων, περιουσιών και λεηλασίες. Περίπου 1.300 Ελληνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη και μαζί τους άλλοι Βαλκάνιοι.
Μάρτιος: Απεσταλμένος της ελληνικής πρεσβείας στις ΗΠΑ, που φθάνει στην πόλη για να καταγράψει τις καταστροφές, συστήνει στους εναπομείναντες Ελληνες να είναι «κόσμιοι» και «να μη ομιλώσιν εις τας γυναίκας» όταν τις συναντούν στο δρόμο!
Ιούνιος 1909: Ο Μασουρίδης καταδικάζεται σε θάνατο δι΄ απαγχονισμού (οι ένορκοι αποφάσισαν μετά 19ωρη συνεδρίαση). Σύμφωνα με την κατηγορία πυροβόλησε και σκότωσε τον αστυνομικό επιχειρώντας να διαφύγει. Κατά τον ίδιο επιχείρησε να πετάξει το όπλο του, όταν τον έπιασαν για να μην πληρώσει το βαρύτατο πρόστιμο. Ο αστυνομικός τον πυροβόλησε τότε και τον τραυμάτισε. Αμυνόμενος πυροβόλησε κι αυτός (η σφαίρα βρήκε τον αστυνομικό στην καρδιά).
Μάιος 1910: Το Ανώτατο Δικαστήριο της Νεμπράσκα ακύρωσε τη θανατική ποινή, λόγω ανεπάρκειας στοιχείων και παραλείψεων στη διαδικασία. Επέβαλε στον Μασουρίδη συνολική ποινή 14 ετών. Αυτός έμεινε στις φυλακές πεντέμισι χρόνια και μετά επέστρεψε στο χωριό του στην Ελλάδα.
Το πρώτο κύμα
Το πρώτο μαζικό μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική πρωτοεμφανίζεται στη δεκαετία του 1890. Μέχρι το 1920 περίπου 400.000 Ελληνες, από το μισό εκατομμύριο που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα δουλεύουν στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες των σημερινών μεταναστών.
5.000 με υπηκοότητα
Στην αμερικανική απογραφή του 1910 αναφέρονται μόλις 5.000 περίπου Ελληνες που έχουν αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα. Αλλά και στην επόμενη απογραφή, του 1920, ο αριθμός δεν φθάνει τις 30.000. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς την είχαν αποκτήσει, υπηρετώντας στον στρατό κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Διάλυση της κοινότητας
Η ελληνική κοινότητα της Ν. Ομαχα στη Νεμπράσκα ιδρύθηκε το 1908 (Ελληνες αναφέρονται στην περιοχή από τη δεκαετία του 1880). Μικρέμποροι, εργάτες στα τοπικά σφαγεία και τους σιδηροδρόμους έφθαναν τους 2-3 χιλιάδες, σ΄ έναν πληθυσμό 35.000. Μετά το πογκρόμ παρέμειναν εκεί λιγότερα από 60 άτομα.


ΡΕΠΟΡΤΑΖ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ Ν. ΟΜΑΧΑ
Λιθοβολούσαν ανθρώπους και καίγανε σπίτια…
Στις ελληνικές εφημερίδες την περίοδο των γεγονότων δεν υπάρχουν αναφορές. Τα πρώτα ρεπορτάζ θα δουν το φως τον Απρίλιο του 1909. Το πληρέστερο δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες στο αθηναϊκό «Σκριπ» και ήταν συγκλονιστικό. Σύμφωνα με όσα γράφτηκαν τότε μετά τη δολοφονία του Αμερικανού αστυνομικού:
Τοπικά δημοσιεύματα καταφέρονταν «κατά των Ελλήνων και παρεκίνουν τον λαόν εις εξέγερσιν, δύο επίσης βουλευταί της Nebraska και ο Δήμαρχος της S. Omaxa προσεκάλουν τον λαόν εις συλλαλητήριον». Πράγματι αυτό έγινε την επομένη έξω από το Δημαρχείο και «αφού ηγόρευσαν οι ρήτορες και εξώθησαν τον λαόν εις επίθεσιν κατά των Ελλήνων ο όχλος ώρμησε κατά των Ελληνικών καταστημάτων και επέφερεν τελείαν καταστροφήν».
-«Είναι αδύνατον να περιγραφή η αγριότης, την οποίαν επέδειξεν ο Αμερικανικός λαός… Ελιθοβόλησε τους Ελληνας, κατέστρεψε τα καταστήματά των και εν τέλει έθεσεν πυρ εις τας οικίας των…»
-« Το επιτεθέν εναντίον των Ελλήνων πλήθος και καταστρέψαν τα καταστήματα αυτών συνίστατο εξ ανθρώπων της κατωτάτης κοινωνικής τάξεως?» Αλλά το έκανε αυτό με την «αδράνεια ή μάλλον την ενοχήν της αστυνομίας ως και μερίδος του Τύπου». Εξακριβώθηκε ότι « η αστυνομία της S. Omaha όχι μόνον δεν επιχείρησεν να ματαιώση την επίθεσιν του όχλου, επιβάλλουσα την ισχύν του νόμου, αλλ΄ υπεβοήθησεν εις την καταστροφήν».
-«Εις όλα τα σημεία της πόλεως είχε κηρυθεί αμείλικτος διωγμός εναντίον των Ελλήνων. Εις την περίστασιν ταύτην ο Αμερικανικός λαός υπερέβη και αυτούς του Βουλγάρους. Η κατάστασις αύτη διήρκεσε μέχρι της 19ης νυκτερινής ώρας, οπότε συνεπλήρωσαν το έργον της καταστροφής και μετέβησαν εις τας οικίας των ήσυχοι και με την συνείδησιν αναπαυμένην ότι εξετέλεσαν το καθήκον των».

Με μίσος
Τα ρεπορτάζ συνοδεύουν περιγραφές μεταναστών (αρκετοί αμύνθηκαν αποκλεισμένοι σε ελληνικό καφενείο) και «σπαρακτικαί λεπτομέρειαι της καταστροφής».
Η εξήγηση που δίνεται για το πογκρόμ είναι «το μίσος» άλλων μεταναστών και ιδιαίτερα των Γερμανών: «Οι Ελληνες αφού εγκαταστάθηκαν εν S. Omaha και ήρχισαν να ανοίγουν διάφορα μικρομάγαζα… Οι Βοημοί βλέποντες τας εμπορικάς προόδους των Ελλήνων και την πολιτικήν αυτών δύναμιν ήρχισαν ν΄ανησυχούν και να σκέπτονται περί εκτοπίσεως αυτών. Την ευκαιρίαν έδωσεν ο φόνος του αστυφύλακος…»
Η αιτία του «μίσους», πάντως, δεν ήταν αποκλειστικά αυτή. Οι Ελληνες μετανάστες, όπως σημειώνουν σύγχρονοι ιστορικοί, είχαν φθάσει στην περιοχή ως απεργοσπάστες σε εταιρεία συσκευασίας κρεάτων. Αυτό σε συνδυασμό με την προσφορά φθηνής εργασίας στους σιδηροδρόμους προκαλούσε εχθρότητα.
Το αποτέλεσμα ήταν ν΄ αποξενωθούν από τους άλλους κατοίκους της πόλης και να γίνουν στόχος συχνών επιθέσεων. Ο τοπικός Τύπος άρχισε να δημοσιεύει άρθρα στα οποία οι Ελληνες περιγράφονταν ως «πρόβλημα» και «απειλή», παρενοχλούσαν τις γυναίκες, ζούσαν σε ανθυγιεινές συνθήκες και άλλα συναφή. Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να καταγγέλλονται ως εστίες μολύνσεων των κρεάτων που συσκευάζανε και επομένως κίνδυνος για τη δημόσια υγεία!
Από το σημείο αυτό έως το πογκρόμ η απόσταση δεν ήταν πολύ μεγάλη…

«Αίσχος δι’ όλους»
Οι πρώιμες μελέτες για τους Ελληνες μετανάστες στα ΗΠΑ, που γράφτηκαν κατά τη δεκαετία του 1920, σ΄ αντίθεση με μεταγενέστερες, κάνουν μνεία του πογκρόμ της Σάουθ Ομαχα. Ο Αλέξανδρος Κρίκος το 1915, σε μελέτη του («Η «θέσις του ελληνισμού εν Αμερική»), προβάλλοντας θέσεις κατά της μετανάστευσης για εθνικούς λόγους, σημειώνει σχετικά : «Οι διωγμοί της Ομαχας, του Κόνσις Μπλοφς, της Χόκταμ και άλλων πόλεων ολίγον διαφέρουσι των κατά των πρώτων χριστιανών υπό των εθνικών και των υπ΄ αυτών κατόπιν κατά των Εβραίων. Η δε περιγραφή αυτών θ΄ αποτέλει αίσχος δια τους Αμερικανούς όσον και δι΄ ημάς τους διωκόμενους».

Ο ΔΣΕ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ* της Αλέκας Παπαρήγα



Σήμερα σε αυτή την αίθουσα βρίσκονται μαχητές και μαχήτριες του ηρωικού ΔΣΕ, οι απόγονοί τους. Εμείς που δε ζήσαμε από πρώτο χέρι τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ, δικαιολογημένα αισθανόμαστε δέος και περηφάνια για τα τρία χρόνια 1946 - 1949, για όσα έχουμε μάθει αλλά και γι' αυτά που μπορούμε να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερο.
Τιμάμε τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς άνδρες και γυναίκες, τους απλούς μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ, όλους αυτούς που πολέμησαν ηρωικά στο Γράμμο και στο Βίτσι, στα Αγραφα και στο Πήλιο, στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο, στα νησιά. Τιμάμε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους, έμειναν ανάπηροι. Τιμάμε τις οικογένειές τους που τους συμπαραστάθηκαν. Ολους αυτούς που συνέχισαν την παράνομη δράση τους για την ενίσχυση του ΔΣΕ. Αυτούς που πήγαν στη Μακρόνησο και τα άλλα ξερονήσια. Τους πολιτικούς πρόσφυγες που με τον δικό τους τρόπο στήριζαν το Κόμμα, έδωσαν τη δική τους συμβολή στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις χώρες που τους φιλοξένησαν. Ολους εκείνους, γυναίκες και άνδρες, που κρατούν ως σήμερα ψηλά την τιμή, τη σημαία του Κόμματος.
ΚΝίτες και ΚΝίτισσες έχετε πολλά να κερδίσετε μελετώντας την ιστορία και τα συμπεράσματα της δράσης του ΔΣΕ. Ο ΔΣΕ δεν ανήκει στο μουσείο της Ιστορίας, εμπνέει και διαπαιδαγωγεί σήμερα. Παρέχει σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα που έχουν γενικότερη αξία πέρα και από τις συγκεκριμένες συνθήκες που αυτός ιδρύθηκε, έδρασε.
Δε θα ήθελα να κλέψω τον πολύτιμο χρόνο από αυτό που πρόκειται να ζήσετε βλέποντας την ταινία, το ντοκιμαντέρ που ακολουθεί. Ο,τι θέλουμε να πούμε και να εκφράσουμε, σ' αυτό το ντοκιμαντέρ θα το βρείτε, μια ομιλία δεν μπορεί να το πετύχει με τον ίδιο τρόπο.
Επιτρέψατέ μου όμως να σταθώ αποσπασματικά σε ορισμένες πλευρές της δράσης και της προσφοράς του ΔΣΕ. Αφορούν απολύτως επίκαιρα ζητήματα.
1. Αναμφισβήτητα και δίκαια η ελληνική Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, με την καθοδήγηση και την αιμοδοσία του ΚΚΕ αναγορεύτηκε σε πανευρωπαϊκής σημασίας αγώνα, δίπλα στον ηρωικό και αναντικατάστατο αγώνα του σοβιετικού λαού, των άλλων λαών της Ευρώπης. Είχε συμβολή και θετικές επιπτώσεις στα μέτωπα του πολέμου εκτός Ελλάδας.
Ο αγώνας του ΔΣΕ όμως είχε ένα νέο στοιχείο, ανεξάρτητα από την έκβασή του λόγω του συσχετισμού των δυνάμεων. Αποτέλεσε και αποτελεί ως σήμερα την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Διακήρυξη της ΚΕ της 3ης Ιουνίου του 2006, γνώρισε τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του.
2. Οι ποικιλώνυμοι αντίπαλοί μας, αλλά και οι κάθε λογής παλαιότεροι και κυρίως σύγχρονοι οπορτουνιστές, προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία του αγώνα αυτού, κρίνοντάς τον από το αποτέλεσμα και τις θυσίες που καταβλήθηκαν. Δε διστάζουν μάλιστα ανενδοίαστα να θεωρούν ότι ο αγώνας του ΔΣΕ οδήγησε στο χάος και στην οικονομική καταστροφή, αντιστρέφοντας όπως πάντα τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος.
Κι όμως, ο αγώνας αυτός, παρά την αρνητική του έκβαση, είχε τη δική του γενικότερη συνεισφορά. Οπως αναφέρει η Διακήρυξη της ΚΕ, είχε το δικό του βάρος υπέρ του αγώνα των λαών, σε μια περίοδο που ο ιμπεριαλισμός είχε ξεκινήσει τον λεγόμενο «ψυχρό πόλεμο». Ο ΔΣΕ απέπνευσε μόνο δίκαιο και ακατάβλητη ηθική, όπως και κάθε σύγχρονος ταξικός αγώνας, ανεξάρτητα της μορφής πάλης, είτε φέρνει νίκες είτε ήττες.
Βεβαίως χρειάζεται, παίρνοντας υπόψη και τις συγκεκριμένες συνθήκες, να τον μελετήσουμε βαθύτερα, ψύχραιμα και αντικειμενικά, με την απόσταση χρόνου που μας χωρίζει. Να διδαχτούμε από τη θετική πείρα, να μελετήσουμε, για να γίνουμε πιο μαχητικοί και δημιουργικοί σήμερα, από την όποια αρνητική πείρα προκύπτει, ιδιαίτερα σε θέματα στρατηγικής.
3. Ο αγώνας του ΔΣΕ αναδεικνύει περίτρανα, αποδεικτικά και πειστικά, για όποιον θέλει χωρίς προκαταλήψεις να τον μελετήσει, τον ταξικό χαρακτήρα του πατριωτισμού, τα ταξικά χαρακτηριστικά της έννοιας πατρίδα.
Η πάλη του ΔΣΕ, ως ταξικός αγώνας με αντιιμπεριαλιστικό και διεθνιστικό χαρακτήρα, απέδειξε ότι ο πατριωτισμός της εργατικής τάξης, των εργαζομένων γενικότερα, έχει μεγάλη διαφορά, αντιδιαμετρική, με τον όποιο λεγόμενο πατριωτισμό της αστικής τάξης και των συμμάχων της, κατά συνέπεια και των πολιτικών της εκπροσώπων.
Η έννοια πατρίδα, για την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό, δεν ταυτίζεται μόνο με τα γεωγραφικά και τα εθνικά σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα. Βεβαίως, αυτά είναι στοιχεία που αξίζουν τον αγώνα και με το παραπάνω. Η πραγματική υπεράσπισή τους αναπόφευκτα συνδέεται με την πάλη κατά της αστικής εξουσίας και ιδιοκτησίας, της ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης, κατά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και συμμαχίας, κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η εργατική τάξη δεν έχει κοινά συμφέροντα στον αγώνα κατά του ξένου κατακτητή, με την αστική τάξη της χώρας της. Ακόμα και αν αυτή στο σύνολό της ή σε ένα μέρος της θέλει να απαλλαγεί από την ξενική κατοχή. Οι μεν έχουν συμφέρουν να κερδίσουν μια πατρίδα χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, που συμβάλλει στη διεθνιστική πάλη των λαών κατά του ιμπεριαλισμού. Οι άλλοι ενδιαφέρονται να κρατήσουν και να ενισχύσουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία στο εθνικό επίπεδο, να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η αστική τάξη, όταν βρεθεί ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και στις κοινωνικοπολιτικές του συμμαχίες, στο επαναστατικό κίνημα και στον ξένο παράγοντα που διεκδικεί μερίδιό της, τότε δεν ταλαντεύεται. Εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα, παραιτείται και από μερίδιά της στα πλαίσια του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος. Συμμορφώνεται με τις διεθνείς εντολές ακόμα και με τον βασικό ανταγωνιστή της μπροστά στον κίνδυνο ο απελευθερωτικός, ο αντιιμπεριαλιστικός, ο κοινωνικός αγώνας να οδηγήσει στην αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας. Και αν χάνει ένα μερίδιο από τα κέρδη της, αν ακόμα έχει απώλειες το γόητρό της, αντισταθμίζει τη ζημιά, καθώς επωφελείται από την πολιτική και στρατιωτική στήριξη του ξένου ιμπεριαλιστικού παράγοντα, άρα μπορεί να ελπίζει και σε αύξηση των κερδών της στην πορεία.
4. Ο αγώνας του ΔΣΕ παρέχει κορυφαίες αποδείξεις για το περιεχόμενο του προλεταριακού διεθνισμού και το περιεχόμενο του ιμπεριαλιστικού διεθνισμού. Η ουσία δεν αλλάζει παρά τις εξελίξεις και τα νέα στοιχεία που υπάρχουν σήμερα. Πάνω απ' όλα, μας διδάσκει ότι θεμελιακό γνώρισμα και κριτήριο της ικανότητας του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι να εντάσσει, να υποτάσσει την καθημερινή του πάλη στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αυτό το γνώρισμα κάνει πιο ικανό το Κόμμα να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του αγώνα για τα καθημερινά οξυμένα προβλήματα, ανεβάζει την αποτελεσματικότητα. Ο αγώνας, επίσης, του ΔΣΕ δίνει διδάγματα για τη στρατηγική σημασία που έχει η πολιτική συμμαχιών, για τη νικηφόρα έκβαση της πάλης.
5. Δικαιολογημένα ασκεί μεγάλη γοητεία η στάση αρχών, το πνεύμα και η ετοιμότητα της θυσίας ως το θάνατο των μαχητών και των μαχητριών του ΔΣΕ. Η ηθική ατμόσφαιρα που καλλιεργείται στον αντιιμπεριαλιστικό, στον επαναστατικό αγώνα είναι το υπόβαθρο που καλλιεργεί τέτοιες συμπεριφορές. Αναδείχτηκε η ανεξάντλητη σωματική, ηθική και πνευματική δύναμη του μαχητή. Η οργανωτική και πολεμική πείρα που διέθεταν οι μαχητές, η οποία βεβαίως διαμορφώθηκε και κάτω από την αντίστοιχη πείρα του ΕΛΑΣίτικου αγώνα του '42 - '45.
6. Ο ΔΣΕ ανέδειξε, επίσης, τη μεγάλη σημασία που έχει στην αύξηση της επαναστατικής ικανότητας η συμμετοχή των γυναικών. Την περίοδο αυτή αδυνάτισαν, περιθωριοποιήθηκαν καθυστερημένες αντιλήψεις και προκαταλήψεις ότι η μάχη, ο ένοπλος αγώνας είναι υπόθεση κυρίως ανδρική. Το ένα τρίτο της δύναμης του ΔΣΕ ήταν γυναίκες που δε διακρίθηκαν μόνο σε κλασικούς τομείς, όπως είναι η περίθαλψη των τραυματιών, άλλες υπηρεσίες επιμελητείας. Διακρίθηκαν ως μαχήτριες με το όπλο στο χέρι, ανέδειξαν πολιτικές και οργανωτικές ικανότητες.
Η αστική προπαγάνδα οργιάζει μέχρι σήμερα κατά του ΔΣΕ. Ενοχλεί ο ταξικός αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός χαρακτήρας του αγώνα, σε μια στιγμή που το αστικό πολιτικό σύστημα δεν είχε αποκτήσει την απαιτούμενη σταθερότητα. Εκείνο που ως σήμερα επίσης ενοχλεί, είναι ότι ο αγώνας του ΔΣΕ επιβεβαιώνει ότι η βία των όπλων και κάθε μέσου καταστολής είναι βασικό και αναντικατάστατο όπλο της αστικής τάξης, όταν νιώθει ότι απειλείται η εξουσία και η ιδιοκτησία της, στο άμεσο μέλλον ή και πιο μακροπρόθεσμα. Το λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει πλήρη ετοιμότητα, ανάλογα με τις συνθήκες, να χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη βία της αστικής τάξης. Η εργατική τάξη δεν αρκεί να διεκδικεί και να κερδίζει το δίκιο της, αλλά πάνω απ' όλα να ξέρει να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της, την εξουσία της.
Σήμερα έχουμε ακόμα περισσότερες δυνατότητες να σκύψουμε πάνω στην πολύτιμη πείρα του Κόμματός μας. Αποτελεί μια από τις βασικές μας διαφορές με τους κάθε λογής συμβιβαστές και οπορτουνιστές. Ακόμα και όταν ένας αγώνας οδηγεί σε μια πικρή ήττα, εμείς προσπαθούμε τα συμπεράσματά του να τα μετατρέψουμε σε όπλο αντεπίθεσης.
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η δικαίωση του αγώνα και της θυσίας του ΔΣΕ είναι το σύγχρονο δικό μας καθήκον, όχι ως μια τυπική μεταφορά του παρελθόντος στο σήμερα, άλλωστε η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Επί της ουσίας όμως το βασικό καθήκον είναι, σε τελευταία ανάλυση, ένα: Στο έδαφος της πάλης για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, να συμβάλουμε στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης, των συμμάχων της, δηλαδή να δυναμώσει η συνείδηση και η ετοιμότητα για θυσία, για την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας, για το σοσιαλισμό.
Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός, αυτός ο κόσμος είναι μόνο ο σοσιαλιστικός. Με την ενότητα θεωρίας και πράξης να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι συνεχιστές του ηρωικού ΚΚΕ, των ηρωικών αγώνων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Τιμή και δόξα στον ΔΣΕ. Εμείς συνεχίζουμε. Με έμπνευση και σεβασμό στο παρελθόν του Κόμματος, του κινήματος, του λαού μας, αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη απαιτητικότητα από τον εαυτό μας το σήμερα και αισιοδοξία το αύριο.

Ποια τάξη ελέγχει τις νέες τεχνολογίες επικοινωνίας;




Για όσους αφελείς νομίζουν ότι η νέες τεχνολογίες ηλεκτρονικής επικοινωνίας, το φ/β και το διαδίκτυο είναι «πρωτόγνωρο όπλο» στα χέρια της εργατικής τάξης η οποία δήθεν τώρα μπορεί να συνεννοηθεί και να οργανωθεί χωρίς τον έλεγχο της εξουσίας του κεφαλαίου! 
Κούνια που τους κούναγε…


Android ο κατάσκοπος

Από το in.gr


Κρυφό λογισμικό σε πολλά smartphone «καταγράφει και μεταδίδει τα πάντα»

 
Βίντεο του προγραμματιστή Τρέβορ Έκχαρτ δείχνει πώς το κρυφό λογισμικό καταγράφει σχεδόν τα πάντα 

Εκατομμύρια κινητά Android, Blackberry και Nokia τρέχουν μια κρυφή εφαρμογή που καταγράφει τις επικοινωνίες και τη θέση του χρήστη χωρίς τη συγκατάθεσή του, αποκαλύπτει ένας 25 χρονος Αμερικανός προγραμματιστής.

Σε βίντεο που ανάρτησε στο YouTube, ο Τρέβορ Έκχαρτ δείχνει ένα κινητό Android που καταγράφει τους τηλεφωνικούς αριθμούς των εξερχόμενων κλήσεων, τα SMS και τις διαδικτυακές αναζητήσεις του χρήστη. Τα προσωπικά αυτά δεδομένα μεταδίδονται στη συνέχεια στον κατασκευαστή του εν λόγω λογισμικού, την αμερικανική εταιρεία Carrier IQ.


To «κρυφό» πρόγραμμα της Carrier ΙQ βρίσκεται προεγκατεστημένο σε 130 εκατομμύρια συσκευές Android, Blackberry και Nokia, αναφέρει το CNet.


H πρώτη αντίδραση της Carrier IQ μετά την αποκάλυψη ήταν να απειλήσει τον νεαρό προγραμματιστή με προσφυγή στη Δικαιοσύνη, υποστηρίζοντας ότι το λογισμικό της είναι ένα «διαγνωστικό εργαλείο» που διευκολύνει τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας στον ποιοτικό έλεγχο των υπηρεσιών τους.


Η εταιρεία διαβεβαίωσε επίσης ότι το πρόγραμμα δεν καταγράφει τα πλήκτρα που πατάει ο χρήστης, δεν διαβάζει το περιεχόμενο των email και των SMS, ούτε μεταδίδει τα δεδομένα σε πραγματικό χρόνο στην Carrier IQ.


Λίγο αργότερα, όμως, η Carrier IQ αναγκάστηκε να αποσύρει τις απειλές της και να ζητήσει συγγνώμη από τον Έκχαρτ, καθώς έλαβε επιστολή από την οργάνωση για την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στη ψηφιακή εποχή, Electronic Frontier Foundation, σύμφωνα με την οποία η έρευνα και το βίντεο του προγραμματιστή δεν παραβιάζουν την αμερικανική νομοθεσία.


Το βίντεο του Έκχαρτ, μάλιστα, φαίνεται να καταρρίπτει τις διαβεβαιώσεις της εταιρείας. Δείχνει, για παράδειγμα, το λογισμικό να καταγράφει το περιεχόμενο ενός SMS που γράφει «hello world». Δείχνει επίσης το λογισμικό να καταγράφει τα πλήκτρα που πατάει ο χρήστης για να καλέσει έναν αριθμό, καθώς και τους όρους μιας διαδικτυακής αναζήτησης στο Google, παρόλο που η αναζήτηση αυτή πραγματοποιείται μέσω κρυπτογραφημένης σύνδεσης HTTPS.


Επιπλέον, ο Έκχαρτ επισημαίνει ότι το κατασκοπευτικό πρόγραμμα είναι κρυμμένο τόσο «βαθιά» στο λογισμικό του τηλεφώνου ώστε η αφαίρεσή του είναι αδύνατη χωρίς τη διαγραφή όλων των δεδομένων και την επανεγκατάσταση του λειτουργικού συστήματος.


Μέχρι στιγμής παραμένει αδιευκρίνιστο αν το λογισμικό της Carrier IQ χρησιμοποιείται και στην Ευρώπη.


Στις ΗΠΑ, η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Sprint επιβεβαίωσε στο CNet ότι συνεργάζεται με την Carrier IQ. Διαβεβαίωσε όμως ότι χρησιμοποιεί τα επίμαχα δεδομένα προκειμένου να εντοπίσει προβλήματα στο δίκτυό της και να βελτιώσει την «εμπειρία» των χρηστών, χωρίς όμως να παρακολουθεί τις κινήσεις και το περιεχόμενο των επικοινωνιών τους.


Σε ανάλογη ανακοίνωση προέβη και η Research in Motion, η κατασκευάστρια των Blackberry, που τονίζει ότι δεν προεγκαθιστά ούτε εγκρίνει για τις εταιρείες που συνεργάζονται μαζί της την τοποθέτηση αυτού του λογισμικού. Η RIM pροσθέτει ότι δεν έχει ρόλο στην ανάπτυξη αυτού του λογισμικού.

Την καταγγελία του Έκχαρτ διέψευσε και η Nokia που διέψευσε ότι εγκαθιστά το λογισμικό στα κινητά της που χρησιμοποιούν το δικό τους λογισμικό.

****** 

Τα μέσα και ποια τάξη τα ελέγχει πρώτη


Wikileaks: «Ποιοι και πως μας παρακολουθούν όλους» 


http://moxabeti.blogspot.com/2011/12/wikileaks.html  

Σοκαριστικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Μεγάλος Αδελφός μπορεί εύκολα και γρήγορα- με τη βοήθεια ιδιωτικών εταιρειών- να μας παρακολουθεί σε καθημερινή βάση, φέρνει στο φως η ομάδα του Wikileaks. Τα λίαν ανησυχητικά στοιχεία του Wikileaks που δημοσιεύονται από το ιταλικό περιοδικό L’ Espresso, ενισχύουν έναν ευρύτατα διαδεδομένο φόβο: ότι μπορούν να μας παρακολουθούν όλους χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε και χωρίς να μπορούμε να το αποδείξουμε.


Σύμφωνα με το δημοσίευμα, παγιδεύονται καθημερινά δισεκατομμύρια πληροφορίες από τηλεφωνήματα, mail και sms, με τη βοήθεια ενός δικτύου ιδιωτικών εταιρειών.


Πρόκειται για μια σοκαριστική, “κολοσσιαία” -όπως χαρακτηρίζεται- βάση δεδομένων που αποδεικνύει πως η ζωή του οποιουδήποτε μπορεί να “κλαπεί”, να αντιγραφεί και να αναλυθεί με αυτοματοποιημένο τρόπο.


Όπως τονίζεται, τα πάντα βρίσκονται υπό παρακολούθηση: φαξ, σταθερά και κινητά τηλέφωνα, Η/Υ, προγράμματα όπως το Skype…Στην κατασκοπεία συνεισφέρουν ιδιωτικές εταιρείες που θέτουν τις υπηρεσίες τους στην διάθεση δημοκρατιών και δικτατοριών.


Αναφέρονται ενδεικτικά παραδείγματα όπως το δημιούργημα της εταιρείας Hacking Team, στο Μιλάνο, το “Remote Control System”, το οποίο “ενοικιάζεται” προς 200000 ευρώ ετησίως και λειτουργεί ως ένας άλλος “007″ που εισχωρεί στον υπολογιστή ή στο smartphone και το μετατρέπει σε κατάσκοπο της ιδιωτικής μας ζωής: αντιγράφει και αποστέλλει τα μέιλ, τους κωδικούς πρόσβασης, τις ιστοσελίδες που επισκεπτόμαστε, τα κείμενα που γράφουμε.


Μπορεί ακόμη να ενεργοποιήσει εν αγνοία μας την βιντεοκάμερα, την φωτογραφική μηχανή, ή το μικρόφωνο των ηλεκτρονικών συσκευών, καταγράφοντας και μεταδίδοντας ταυτόχρονα τις όποιες συνομιλίες.


Άλλο παράδειγμα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι η γερμανική Ultimaco η οποία προσφέρει ένα σύστημα μαζικής παγίδευσης πληροφοριών, που αποθηκεύει δεδομένα από σταθερή και κινητή τηλεφωνία, από το ίντερνετ και το Skype. Τα συγκεντρώνει όλα και τα ομαδοποιεί σε τεράστιες βάσεις που απομνημονεύουν 100000 δεδομένα το δευτερόλεπτο.

ΠΗΓΗ: greeknation.blogspot.com  
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ Αριστερά και πολιτική

ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ


 Αυτές τις μέρες η Ελλάδα και ο λαός της υπήρξαν μάρτυρες της
παντελούς αδιαφορίας των Κοινοτικών εταίρων και ΝΑΤΟϊκών μας
συμμάχων, σε μια παραλίγο θερμή σύγκρουση και επικίνδυνη εμπλοκή
με τη "φίλη" και γείτονα Τουρκία, εξ αιτίας ενός ασήμαντου
επεισοδίου στη βραχονησίδα Ιμια, του δωδεκανησιακού συμπλέγματος.¶
    Το περιστατικό τούτο, και η στάση των "φίλων" μας, ζωντάνεψε
τον αφορισμό του Πάλμερστον ότι στον καπιταλιστικό χώρο δεν
υπάρχουν "αιώνιοι φίλοι". Υπάρχουν μόνο "αιώνια συμφέροντα" και
φέρνει για μια ακόμη φορά στην επικαιρότητα την πάντα άλλωστε
επίκαιρη φωνή του ΚΚΕ για τη σκοπιμότητα και τη θέση της Ελλάδας
στην Ευρωπαϊκή Ενωση - που δεν κουράζονται οι υποστηρικτές της να
ταυτίζουν τα σύνορα και την οριογραμμή της με αυτή της Ελλάδας -
στον αμυντικό της βραχίονα, τη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση και το
ΝΑΤΟ, τους τρεις δηλαδή μεγάλους απόντες για την Ελλάδα στην
παρούσα κρίση.¶
    Και αποκτούν οι επισημάνσεις αυτές μείζοντα σημασία με την
επικείμενη επέκταση και εφαρμογή της συνθήκης του Μάαστριχτ στις
εξωτερικές σχέσεις, την κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, σε
καίριους δηλαδή τομείς της κρατικής μας οντότητας, που έκτοτε το
βασικό και κύριο λόγο θα έχει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, σε
βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που ακατάπαυστα θα
περιορίζονται, τώρα με τη Διακυβερνητική Διάσκεψη και στη
συνέχεια με τον περιορισμό του δικαιώματος αρνησικυρίας.¶
    Μπροστά σε αυτή τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στον
ευρωπαϊκό χώρο και όχι μόνο, αποκτάει ιδιαίτερη αξία το σχέδιο
Προγράμματος του ΚΚΕ, αναμορφωμένο και προσαρμοσμένο στις νέες
συνθήκες και "τις αλλαγές που συνέβησαν στη χώρα μας και τις
διεθνείς εξελίξεις την τελευταία 15ετία...", στο κείμενο του
οποίου και θα επιχειρήσω μερικές προσεγγίσεις σε κρίσιμα σημεία,
στο βαθμό βέβαια που επιτρέπει ο περιορισμένος, σε σχέση με το
θέμα, χώρος.¶
    Ο Καπιταλισμός στο σημερινό του στάδιο, το κρατικομονοπωλιακό
όπως αυτό διαμορφώθηκε στη διάρκεια του αιώνα μας, με έμφαση στη
διεθνοποίηση της παραγωγής, τους πολυεθνικούς κρατικούς
οργανισμούς και επιχειρήσεις, στην εξαγωγή κεφαλαίων - μιας και η
εξαγωγή εμπορευμάτων δεν είναι σήμερα αποτελεσματική στην
αντιμετώπιση της γενικής του κρίσης στην οποία βρίσκεται και με
στόχο το ξεπέρασμα των κυκλικών κρισιακών φαινομένων,
συναρτημένων άλλωστε με την ίδια τη φύση του και τις πολυποίκιλες
λειτουργίες του - αρνείται τις ίδιες τις αρχές ύπαρξής του,
αναιρώντας τις βάσεις του πολιτικού του συστήματος, με τη σημαία
των οποίων διεκδίκησε την εξουσία τον προηγούμενο, κύρια, αιώνα.¶
    Θεμελιακή οικονομική αρχή της αστικής τάξης υπήρξε η
ελευθερία των συναλλαγών, η ελεύθερη οικονομική ανάπτυξη χωρίς
κρατικούς παρεμβατισμούς. Και όμως στο σημερινό
κρατικομονοπωλιακό του στάδιο παρεμβαίνει ανοιχτά στην οικονομία,
από τη μια με κρατικούς μηχανισμούς και από την άλλη με την όλο
και μεγαλύτερη ανάπτυξη των μονοπωλίων και την καρτελοποίηση της
οικονομίας σε διεθνικά μάλιστα πλαίσια με τα οικονομικά
μεγαθήρια, τις πολυεθνικές.¶
    Αρνούμενος ο Καπιταλισμός την ελεύθερη οικονομική ανάπτυξη,
αρνείται την ιδιωτική πρωτοβουλία σε βασικά οικονομικά θέματα,
όπως τα αναπτυξιακά, καταδικάζοντας έτσι το σύστημά του σαν
χρεωκοπημένο και προσπερασμένο από την ιστορική εξέλιξη.¶
    Μια άλλη θεμελιακή αρχή της αστικής τάξης υπήρξε η ελεύθερη
δημοκρατική ανέλιξη της δημόσιας ζωής στις πολυποίκιλες
υποχρεώσεις της.¶
    Οσο η Αστική τάξη έπαιζε προοδευτικό ρόλο στην κοινωνική
ανάπτυξη, επέτρεπε μια σχετική ελευθερία, εφόσον δεν εθίγοντο τα
κυριαρχικά της δικαιώματα. Με την ανάπτυξη όμως της μεγάλης
βιομηχανικής παραγωγής, την ισχυροποίηση της εργατικής τάξης και
την απόκτηση συνείδησης της ταξικής της θέσης, την ολοένα και
μεγαλύτερη όξυνση των αντιθέσεων του Καπιταλισμού, άρχισε να
περιορίζει όλο και περισσότερο τις λαϊκές ελευθερίες και τα
δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, ανάλογα με τους κινδύνους που
αντιμετωπίζει σε κάθε χώρα το πολιτικό της σύστημα. Δηλαδή
αποδέχεται σαν κυρίαρχη τάξη τη δημοκρατική διακυβέρνηση, με την
προϋπόθεση ότι δεν κινδυνεύει η εξουσία της.¶
    Στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων, η Αστική τάξη που συνέδεσε
την ύπαρξή της με το ΕΘνος σαν κοινωνική μορφή και οντότητα,
αρνείται η ίδια την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία των Εθνών.
Το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο μη βλέποντας εθνικά σύνορα παρά
μόνο σφαίρες επιρροής των οικονομικών τους συμφερόντων, προσδένει
στο ιμπεριαλιστικό του άρμα τις μικρές χώρες, κάνοντάς τες
εξαρτήματα του γιγάντιου κεφαλαιοκρατικού μηχανισμού.¶
    Καταλύοντας κάθε έννοια ισότητας και δικαιοσύνης στις
διεθνείς σχέσεις, επεμβαίνει στα εσωτερικά των χωρών,
καταπατώντας την ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία, την ίδια την
υπόσταση των Εθνών.¶
    Στον τομέα της ιδεολογίας η Αστική τάξη, αφού αρνήθηκε τις
φιλοσοφικοϋλιστικές αντιλήψεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, που
είχε εγκολπιστεί στη νεαρή επαναστατική της ηλικία, για να
πολεμήσει τον κληρικαντισμό και μεσαιωνικό σκοταδισμό, αφού
εγκατέλειψε το φιλοσοφικό της πιστεύω και γυμνώθηκε από κάθε
φιλοσοφική και ιδεολογική βάση, ντύθηκε το ράσο της πιο
αντιδραστικής, της αντιϊστορικής ιδεολογίας που αποτελεί φραγμό
σε κάθε επιστημονική ανάπτυξη και χαμηλώνοντας συνεχώς το επίπεδο
της παιδείας του λαού, για να συντηρήσει τη θέση της, φρενάρει
την προοδευτική ανέλιξη της ζωής της κοινωνίας.¶
    Αναιρώντας έτσι τα φιλοσοφικά της βάθρα, η αστική τάξη
αναιρεί την πολιτική της ύπαρξη.¶
    Ο χαρακτήρας κάθε κοινωνικοοικονομικού συστήματος
προσδιορίζεται από το ιδιοκτησιακό καθεστώς στα μέσα παραγωγής.
Από το που ανήκουν και ποιος τα ελέγχει. Το κράτος ή οι ιδιώτες.¶
    Το σχέδιο Προγράμματος στο σημείο 2 παρ. 2, αναφέρει: "Η
εξέλιξη της κοινωνίας δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνο στη βάση
μιας σχεδιασμένης ολόπλευρης ανάπτυξης που προϋποθέτει την
κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα βασικά μέσα παραγωγής...".¶
    Εδώ ξεκαθαρίζεται με απόλυτη σαφήνεια, για να μη
δημιουργούνται συγχύσεις και στρεβλώσεις, το ιδιοκτησιακό
πρόβλημα στην περίοδο του περάσματος σε σοσιαλιστικές σχέσεις
παραγωγής. Θέμα άλλωστε που εξειδικεύεται στο σημείο 35 παρ. 2-3,
αναφορικά με τη θέση των αγροτών και των μικρών παραγωγών των
πόλεων, για τους οποίους προβλέπεται εθελοντική ένωση σε
συνεταιρισμούς. Το δε σημείο 37 του σχεδίου αναφέρεται ενδεικτικά
στους βιομηχανικούς κλάδους στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη
της Οικονομίας, όπως είναι η σύγχρονη Τεχνολογία, Ενέργεια και
Εξόρυξη, Τηλεπικοινωνίες και Μεταφορές. Καθώς επίσης ο τομέας
εξωτερικού Εμπορίου, οι Τράπεζες, ο Τουρισμός, η Ναυτιλία,
Ασφάλιση και μαζικά μέσα ενημέρωσης. Ακόμα θα εθνικοποιηθεί η
μεγάλη γαιοκτησία, η Μοναστηριακή και Εκκλησιαστική γη.¶
    Με τις επεμβάσεις αυτές είναι φανερό ότι δεν θα θίγονται οι
μεγάλες λαϊκές παραγωγικές δυνάμεις που αποτελούν και τη μεγάλη
πλειοψηφία τόσο του κοινωνικού όσο και του παραγωγικού ιστού της
Οικονομίας.¶
    Ολοι οι πιο πάνω νευραλγικοί για την Οικονομία κλάδοι
εθνικοποιούμενοι θα σχεδιασθούν και θα βρίσκονται κάτω από
κοινωνικό και κρατικό έλεγχο προς όφελος γενικότερα της κοινωνίας
η οποία εάν σήμερα τα παράγει, τα δημιουργεί με σκληρή εργασία
των ξεχωριστών παραγωγών, στο στάδιο της κατανομής τα χάνει,
γιατί τα ιδιοποιούνται, στις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις,
οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, με ένα κατάφορα άδικο τρόπο
για μια σύγχρονη κοινωνία, με όλες τις από δω και πέρα συνέπειες.
Και με βασικό αποτέλεσμα να φθάνουμε στην κραυγαλέα αντίφαση της
κοινωνικοποιημένης παραγωγής από τη μια και της ατομικής
ιδιοποίησης από την άλλη.¶
    Θα πρέπει στο σημείο αυτό να υπογραμμισθεί η αξιόλογη θέση
του σχεδίου Προγράμματος (37 παρ. 5), με την οποία αναγνωρίζεται
"το δικαίωμα προσωπικής ιδιοκτησίας που αποκτιέται από την
εργασία". Πρόκειται για μια δίκαιη αρχή που αναιρεί κοινωνικές
τριβές που ζημίωσαν στο παρελθόν πολλαπλά το σοσιαλιστικό σύστημα
και οικονομικά και ηθικά.¶

    Θα πρέπει στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι ύστερα από
σοβαρή μελέτη των αντικειμενικών και υποκειμενικών αιτίων για τα
όσα γενικά οδήγησαν στην αντεπανάσταση που είχε σαν συνέπεια την
ανατροπή του Σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση, το ΚΚΡΟ στην
Προγραμματική του διακήρυξη αναφορικά με το σχεδιασμό και το
ιδιοκτησιακό καθεστώς στη σοσιαλιστική κοινωνία, κάνει λόγο για
"πολυϊδιοκτησιακή ρύθμιση της οικονομίας" και χρησιμοποίηση
αντίστοιχα των πλεονεκτημάτων της. Αυτό και μόνο χωρίς ειδικότερο
σχολιασμό.¶
    Πολυσήμαντη αρχή του σχεδίου Προγράμματος, που πρέπει
ιδιαίτερα να σημειωθεί, είναι αυτή του σημείου 2 παρ. 6 που
αναφέρεται στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης με την
ειδική επισήμανση ότι "αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Νέα λαϊκά
στρώματα εντάσσονται στις γραμμές της. Εγιναν αλλαγές στη
διαστρωμάτωσή της...".¶
    Εδώ μπαίνουμε στην έρευνα της σύνθεσης και των παραμέτρων του
υποκειμενικού παράγοντα, της πρωτοπορίας της επαναστατικής
ανατροπής του συστήματος.¶
    Νέα σημαντική εκτίμηση είναι η αύξηση της Εργατικής Τάξης σε
παγκόσμιο επίπεδο με την ένταξη νέων στρωμμάτων στις γραμμές της
και κυρίως με αλλαγές στη διαστρωμάτωσή της εξαιτίας της νέας
τεχνολογίας και της πληροφορικής. Εδώ μιλώντας το σχέδιο για
πρωτοπορία, αναλύεται η σύνθεσή της με πρωτοποριακή συλλογιστική.
Κι αυτό είναι που πρέπει με έμφαση να τονισθεί. Δύναμη με νέα
διαστρωμάτωση. Εδώ χρειάζονται σελίδες για τη σχετική ανάλυση και
πολύ μελάνι. Εκείνο που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να το
τονίσουμε για να προκαλέσουμε ιδιάζουσα προσοχή στο θέμα. Είναι
αξιόλογη θέση και πρέπει να ερευνηθεί και αναλυθεί με περίσκεψη
γιατί είναι απέραντο το εύρος των συνεπειών. Γι αυτό απλά θα
αρκεσθώ στην επισήμανση του προβλήματος, λέγοντας ότι αποτελεί τη
βάση των βάσεων σε ολόκληρο το υποκειμενικό πλέγμα του Ιστορικού
Υλισμού.¶
    Σημαδιακές αρχές του σχεδίου Προγράμματος, που πρέπει να
τύχουν σοβαρής μελέτης, είναι οι αναφερόμενες στις εκτιμήσεις για
την αντεπανάσταση και συνακόλουθα στην ανατροπή του 1989-90 στις
χώρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, με βασική αυτή που αναφέρεται
στην υποτίμηση των αντιθέσεων που εμφανίζονται στη διάρκεια της
σοσιαλιστικής οικοδόμησης (σημεία σχεδίου 41 και 42). Βασικές
επισημάνσεις: "Η κοινωνική σύνθεση του Κόμματος" και η
"διαπαιδαγώγηση ανθρώπων νέου τύπου". Ακόμα "η προσέλκυση των
εργαζομένων στην άσκηση των λειτουργιών της εξουσίας". Ζητήματα
που παντελώς αγνοήθηκαν από τα κόμματα εξουσίας στις
σοσιαλιστικές χώρες, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες, όχι
μόνο για τους λαούς των, αλλά και για ολάκερη την ανθρωπότητα που
βιώνει έντρομη σήμερα τη φρίκη και τον όλεθρο της ματωβαμμένης
"νέας τάξης πραγμάτων" της ΠΑΞ ΑΜΕΡΙΚΑΝΑ που χωρίς δισταγμό και
χωρίς εμπόδια - αντίθετα με την εγκληματική ανοχή διεθνών
οργανισμών - κακουργεί κατά των λαών.¶
    Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί, σε αντίθεση με την ενότητα του
Κεφαλαίου σε διεθνικά επίπεδα, η πολυδιάσπαση και έλλειψη σοβαρών
ενωτικών τάσεων στις τάξεις του παγκόσμιου εργατικού κινήματος
που η άμεση και όσο γίνεται στενότερη συνοχή του, βασισμένη στις
σημερινές συνθήκες, αποτελεί κύρια ευθύνη και προτεραιότητα των
κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων.¶
    Τέλος, να υπογραμμισθεί το σημείο 43 όπου αναλύονται
σημαντικές θέσεις αναφερόμενες στο Κόμμα, τα μέλη και στελέχη
του, την εσωκομματική Δημοκρατία και συλλογικότητα στη λειτουργία
του και ιδιαίτερα στο στόχο για δημιουργία σοσιαλιστικής
συνείδησης, βασισμένης στους κανόνες της κομμουνιστικής ηθικής,
κάτι που όπως απέδειξαν οι εξελίξεις στις σοσιαλιστικές χώρες,
ήταν κάτι το άγνωστο στα κομμουνιστικά Κόμματα εξουσίας, πράγμα
που οδηγούσε στην ξένη για ένα κομμουνιστικό Κόμμα - δημιουργία
"Καισάρων" με ανέλεγκτες πολιτικές εξουσίες, που έφθαναν μέχρι το
ξεπούλημα ιδεολογίας και σοσιαλιστικής πατρίδας.¶
    Εδώ το Πρόγραμμα στις διατάξεις του σημείου 43 καθιερώνει,
πολύ σωστά, ασφαλιστικές δικλείδες, ή καλύτερα, θα έλεγα,
αντικειμενικά κριτήρια σε υποκειμενικά ζητήματα και κρίσεις.¶
    Ομως πρέπει να τελειώνω και τα θέματα του σχεδίου
Προγράμματος είναι ανεξάντλητα. Δεν τελειώνουν, θέλουν μελέτη κι
εμπλουτισμό. Η αισιόδοξη προοπτική που αναδύεται από τις γραμμές
του είναι το πλέον ελπιδοφόρο μήνυμα για την ανταριασμένη εποχή
μας. Η ματιά μας ας βλέπει σταθερά στη Μαρξιστική θέση ότι ο
γενετικός κώδικας της ανθρώπινης κοινωνίας είναι
προγραμματισμένος για συνεχή κίνηση προς τα μπρος, πράγμα που θα
πει, ότι παρά τις οποιεσδήποτε οπισθοδρομήσεις, το μέλλον ανήκει
στο Σοσιαλισμό.¶

TOP READ