3 Δεκ 2011

ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2012 Συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης για τη λαϊκή οικογένεια


οικογένεια
Η παρέμβαση του γενικού εισηγητή του ΚΚΕ, Νίκου Καραθανασόπουλου
Την Τρίτη τα μεσάνυχτα, ολοκληρώνεται με ονομαστική ψηφοφορία, η συζήτηση του προϋπολογισμού του 2012. Η συζήτηση που ξεκίνησε χτες το απόγευμα θα διαρκέσει σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής, 5 ημέρες ενώ οι πολιτικοί αρχηγοί αναμένεται να μιλήσουν για τον προϋπολογισμό την Τρίτη το απόγευμα και θα ακολουθήσει η ομιλία του πρωθυπουργού, Λ. Παπαδήμου.Χτες ολοκληρώθηκαν οι τοποθετήσεις των γενικών εισηγητών των κομμάτων, ενώ αναμένονται το Σαββατοκύριακο οι τοποθετήσεις των υπουργών της κυβέρνησης καθώς και των βουλευτών.
Για έναν προϋπολογισμό που με τον εκβιασμό περί παραμονής στο ευρώ επιχειρεί να φορτώσει τα χρέη των κεφαλαιοκρατών στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας και ταυτόχρονα να επιφέρει φτώχεια και κατάργηση δικαιωμάτων, έκανε λόγο ο γενικός εισηγητής του ΚΚΕ,Νίκος Καραθανασόπουλος.
Οπως χαρακτηριστικά είπε, ο προϋπολογισμός «αποτυπώνει τα μέτρα του μνημονίου και της 5ηςαναθεώρησής του και εξειδικεύει τα μέτρα και τους στόχους του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και λαμβάνει υπόψιν την νέα δανειακή σύμβαση» μιλώντας για έναν «σκληρό βάρβαρο αντιλαϊκό προϋπολογισμό» που «η υλοποίησή του θα έχει ως αποτέλεσμα την διεύρυνση των συνθηκών απόλυτης εξαθλίωσης» και «βάζει το θέμα της επιβίωσης της λαϊκής οικογένειας». Παράλληλα - σημείωσε - «αποκαλύπτει την κοροϊδία της αντιμνημονιακής ρητορικής της ΝΔ αλλά και της συνενοχής του ΛΑ.Ο.Σ.» που μαζί με το ΠΑΣΟΚ συγκροτούν την κυβέρνηση που τον εισηγείται. Ο Ν. Καραθανασόπουλος τόνισε επίσης ότι ο προϋπολογισμός θα έχει ως αποτέλεσμα την «επιδείνωση και την επέκταση της κρίσης και των αδιεξόδων της καπιταλιστικής διαχείρισης».
Ο προϋπολογισμός έχει δύο πρωταρχικούς στόχους που «υπηρετούν τις βασικές ανάγκες της πλουτοκρατίας» επισήμανε ο βουλευτής του ΚΚΕ.
Οπως είπε, ο πρώτος είναι «τα βάρη της διαχείρισης των ελλειμμάτων να τα πληρώσει η λαϊκή οικογένεια», παρά το γεγονός ότι «το χρέος αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης» και «η διόγκωση του χρέος αποτελεί αποτέλεσμα της καπιταλιστικής διαχείρισης».
Ο δεύτερος στόχος είναι «να διαμορφώσετε ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για την δράση των επιχειρηματικών ομίλων» με την «μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης και την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης».
Ολα τα παραπάνω - σημείωσε ο Ν. Καραθανασόπουλος - προσπαθεί η κυβέρνηση να τα επιτύχει με «ανοιχτό εκβιασμό προς τον ελληνικό λαό ότι κινδυνεύει η ευρωπαϊκή πορεία της Ευρώπης»!
Ερχονται νέα αντιλαϊκά πακέτα
Ο Νίκος Καραθανασόπουλος, τόνισε αναφορικά με τα προβλεπόμενα από τον προϋπολογισμό ότι «είναι έωλα γιατί βασίζονται σε υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις» και με τον τρόπο αυτό «θα οδηγείται συνειδητά σε νέα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων». Συγκεκριμένα επισήμανε ότι «θα ακολουθήσει και το 2012 συρρίκνωση του ΑΕΠ» αφού «στο 78% βρίσκεται η βιομηχανική παραγωγή σε σχέση με το 2005» ενώ υπάρχει «συρρίκνωση της κατασκευαστικής βιομηχανίας». Την ίδια στιγμή «η ανεργία θεριεύει ενώ τοποθετείται στους εργαζόμενους ακόμη και όσους δουλεύουν μία ώρα την εβδομάδα» και «όλα αυτά αυξάνουν το δημόσιο χρέος». Σχολιάζοντας το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων σημείωσε πως «υπολογίζοντας το PSI στο σύνολό του ανακαλύπτεται δημοσιονομικό κενό. Φανταστείτε να μην πετύχει και ολόκληρο». Συνολικά σημείωσε ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία «πληρώσαμε για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους 508 δισεκατομμύρια ευρώ την τελευταία 20ετία» τα οποία «πήγαν στο πηγάδι που δεν έχει πάτο» τόνιζοντας ότι «ανεξάρτητα από τα μέτρα οδηγείται στην χρεοκοπία τον ελληνικό λαό».
Για το θέμα των εσόδων του προϋπολογισμού, ο Νίκος Καραθανασόπουλος μίλησε για «συνθήκες πρωτόγνωρης επιδρομής στα λαϊκά στρώματα» αφού «29% θα αυξηθούν οι φόροι στα φυσικά πρόσωπα» και θα υπάρξουν «φόροι 2,5 δισεκατομμυρίων από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα». Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι θα υπάρξει «297% αύξηση στον φόρο ακίνητης περιουσίας» που δεν αφορά τα ακίνητα των off shore αλλά τα χαράτσια μέσω της ΔΕΗ. Στον αντίποδα, είπε ο Ν. Καραθανασόπουλος, «δίνετε μια πιο εκτεταμένη φοροαπαλλαγή στο μεγάλο κεφάλαιο, θα υπάρξει μείωση κατά 22% στα νομικά πρόσωπα» τα οποία «συνολικά θα συμβάλλουν κατά 3,9% στα φορολογικά έσοδα». Οσον αφορά τις περίφημες διακηρύξεις για πάταξη της φοροδιαφυγής σημείωσε ότι στον προϋπολογισμό «δεν προβλέπεται πουθενά είσπραξη των βεβαιωμένων οφειλών».
Για το σκέλος των δαπανών ο Νίκος Καραθανασόπουλος είπε ότι μισθοί και συντάξεις «προβλέπονται μειωμένες» ενώ υπάρχει «μείωση της χρηατοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων κατά 9% εν μέσω κρίσης» και έτσι «οδηγείτε στην χρεοκοπία τα ασφαλιστικά ταμεία». Παράλληλα αναφέρθηκε στην «μείωση 20% στο ΕΚΑΣ» και στην «υποχρηματοδότηση του ΟΑΕΔ ενώ αυξάνεται η ανεργία». Επίσης είπε πως οι «δαπάνες για υγεία και πρόνοια είναι μειωμένες όπως και στην παιδεία». Ενδεικτικά σημείωσε ότι υπάρχει «83% μείωση δαπανών για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση! Ποιος θα καλύψει αυτές τις δαπάνες; Η λαϊκή οικογένεια» ενώ «αυξάνονται 40% οι δαπάνες για τις ανάγκες του κεφαλαίου στα ζητήματα της εκπαίδευσης όπως οι δαπάνες για την Γενική Γραμματεία Διά βίου μάθησης».
Ο Νίκος Καραθανασόπουλος, σημείωσε επίσης ότι η πορεία του προϋπολογισμού του 2012 εξαρτάται κατά πολύ από τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Τόνισε μάλιστα ότι οι «εξελίξεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία» αποδεικνύουν ότι η αιτία της κρίσης αφορά την «αναρχία στην αγορά, την υπερπαραγωγή και την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που δεν μπορεί να βρει διέξοδο και πρέπει να καταστραφεί καταστρέφοντας πρώτα και κύρια την εργατική δύναμη». Ετσι σημείωσε «καταρρίπτονται τα ιδεολογήματα για το ότι φταίει το σπάταλο κράτος» αφού «στην Ιρλανδία που έχει μικρό δημόσιο τομέα και έχει κάνει άλματα στην ανταγωνιστικότητα επιβραδύνεται η ανάπτυξη». Παράλληλα ο βουλευτής του ΚΚΕ μίλησε για «όξυνση των ανισομετριών μέσα στην ΕΕ» τονίζοντας πως «επιβεβαιώνεται το ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή ισχυρίζεται ότι έχουμε να κάνουμε με κρίση του καπιταλιστικού συστήματος».

Επενδυτικό «κελεπούρι» οι αρχαιότητες!


Με τουριστική «αξιοποίηση» απειλείται το νησάκι της Αλιμιάς, στα Δωδεκάνησα, το οποίο είναι κηρυγμένο - ολόκληρο - ως αρχαιολογικός χώρος
Στα «νύχια» του μεγάλου τουριστικού κεφαλαίου θέλει να παραδώσει το - ακατοίκητο - νησί της Αλιμιάς, στα Δωδεκάνησα, ο - «γαλαζοπράσινος» - Δήμος της Χάλκης, αδιαφορώντας και για το γεγονός ότι ολόκληρη η Αλιμιά έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος!
Πρόκειται για ένα παράδειγμα του πώς η τοπική διοίκηση λειτουργεί σαν «μακρύ χέρι» του αστικού κράτους και στην περίπτωση της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συγκεκριμένα, στις 25/10, το Δημοτικό Συμβούλιο της Χάλκης αποφάσισε, ομόφωνα, την πρόσληψη, μέσω δημόσιου διαγωνισμού, εταιρείας «συμβούλων», που θα βρει επενδυτές «για τη χρήση και εκμετάλλευση της νήσου Αλιμιάς»!!! Παρουσιάζοντας το θέμα ο δήμαρχος Χάλκης, Μ. Πατρός, δικαιολόγησε την παραπάνω επιλογή «αναμασώντας» τη γνωστή αγοραία ρητορική περί «έλλειψης επενδύσεων», ιδιαίτερα από το εξωτερικό και τους «ιδιαίτερα περιορισμένους» πλουτοπαραγωγικούς πόρους του νησιού, λες και ο λαός και τα μικρομάγαζα έχουν ποτέ ή πρόκειται να επωφεληθούν από τις μεγάλες τουριστικές «μπίζνες» του κεφαλαίου.
Σαν «καλός πραματευτής», ο δήμαρχος είπε ότι η Αλιμιά «χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα μονοπωλιακά χαρακτηριστικά, που συνοψίζονται στο ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, στην ήπια μορφολογία του εδάφους, στον ασφαλή από καιρικές συνθήκες κύριο όρμο του νησιού και στη γειτνίασή του με τη Ρόδο, που συγκαταλέγεται στους παγκόσμιους τουριστικούς προορισμούς. Τα πιο πάνω χαρακτηριστικά προσδίδουν στην Αλιμία την ιδιότητα επενδυτικής ευκαιρίας (...) Η χρήση και η τουριστική εκμετάλλευση της Αλιμίας από διεθνή επενδυτικό οίκο προϋποθέτει την εκ μέρους του Δήμου μας δημοσίευση ανάλογου τεύχους προκήρυξης, με το οποίο επιδιώκουμε την εξεύρεση επενδυτών». Εφτασε, μάλιστα, στο σημείο να «πανηγυρίσει» ότι «εάν το εγχείρημά μας ευοδωθεί, θα αποτελέσει πρότυπο για τη χώρα μας, στο σύνολό της, αλλά και σημείο αναφοράς στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που περνάμε»!!!
Αυτό που δεν είπε ο δήμαρχος είναι ότι μπορεί να βλέπει το νησάκι σαν επενδυτικό «κελεπούρι», αλλά η Αλιμιά έχει κηρυχθεί, ολόκληρη, αρχαιολογικός χώρος (ΦΕΚ 991/Β/27-5-1999) «για την αποτελεσματικότερη προστασία των πολυάριθμων εντοπισμένων αρχαιοτήτων στη νήσο και συγκεκριμένα: α) νεολιθικού οικισμού και της ελληνιστικής οχύρωσης (πύργος) στο λόφο Αλιμιάς, β) νεολιθικών θέσεων στον Αγιο Μηνά, στο Ποντικοβούναρο και το Εμπορειό, γ) νεωσοίκων στον όρμο Αλιμιάς και Εμπορειού, ελληνιστικής περιόδου, δ) παλαιοχριστιανικής βασιλικής στον όρμο Εμπορειού, ε) μεταβυζαντινής εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου και παραδοσιακού οικισμού του 19ου αι. στον όρμο Αλιμιάς»...

ΥΠΕΡΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ Προθάλαμος για την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων


  • Οσο αυξάνονται τα κεφάλαια που διαθέτουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τόσο δυσχεραίνεται η διαδικασία αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου
  • Μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας στη χώρα αύξησαν τον πλούτο τους κατά 370 δισ. ευρώ, περισσότερο, δηλαδή, από το δημόσιο χρέος της χώρας

Οπως ακριβώς πέρσι τέτοια εποχή ΕΕ - κυβέρνηση και οικονομική ολιγαρχία, έχοντας στόχο να θολώσουν τα νερά για το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης δαιμονοποιούσαν τα κρατικά ελλείμματα για να επιβάλουν τα αλλεπάλληλα πακέτα των αντιλαϊκών μέτρων, έτσι και τώρα η επίκληση του δημόσιου χρέους αποβλέπει στον ίδιο ακριβώς στόχο. Να συνεχιστεί ο αποπροσανατολισμός για την ουσία της κρίσης και να προωθηθούν, στο όνομα της διαχείρισης του χρέους, τα νέα σχέδια των αντιδραστικών ρυθμίσεων, που, όμως, αφορούν στο σύνολο των χωρών της ΕΕ. Ανεξάρτητα αν έχουν αυξημένα χρέη ή όχι.
Το κεφάλαιο, που από τη φύση του είναι αδηφάγο, στον καιρό της κρίσης γίνεται πιο επιθετικό, πιο εχθρικό, πιο απάνθρωπο. Κάνει τα πάντα για να σωθεί, σαρώνοντας, πρώτα και κύρια, τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, απαξιώνει ολόκληρους κλάδους, γεμίζει την κοινωνία με ανέργους, υποαπασχολούμενους, κακοπληρωμένους εργάτες, μέχρι να εξασφαλίσει νέες ισορροπίες, τέτοιες που να προσφέρουν υψηλή κερδοφορία σε όσους διαφύγουν από την κρίση. Τα υπόλοιπα, για τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, είναι το κερασάκι στην τούρτα. Πρόβλημα είναι η οικονομική κρίση, που προήλθε από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και κερδών και για να ξεπεραστεί πρέπει να ολοκληρωθεί αφενός η διαδικασία καταστροφής των ...«πλεοναζουσών» παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής, και αφετέρου να εξασφαλιστεί για το κεφάλαιο ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη.

Ορισμένοι δεν το καταλαβαίνουν. Σου λένε, μάλιστα, ότι όσο πιο πλούσιες είναι οι επιχειρήσεις ή το κράτος, τόσο το καλύτερο για τους εργαζόμενους. Φαντάζονται ότι οι επιχειρήσεις που ενισχύουν τον πλούτο τους, μπορούν να δίνουν μεγαλύτερους μισθούς, περισσότερες παροχές και άλλα παρόμοια.
Το παραμύθι της «εύρωστης επιχείρησης»
Τέτοιες αντιλήψεις, πέρα από εκείνους που καλοπροαίρετα αναζητούν απαντήσεις, καλλιεργούν οι διάφορες ρεφορμιστικές δυνάμεις και οι οπορτουνιστές, που, λανσάροντας συνθήματα τύπου «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη», όχι μόνο ναρκοθετούν την προοπτική λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης, αλλά στην ουσία ναρκώνουν και εξουδετερώνουν κάθε αγωνιστική στάση των εργαζομένων. Γιατί εκεί οδηγεί η υιοθέτηση της προπαγάνδας των αστών, που, στο όνομα της εύρωστης επιχείρησης, επιδιώκουν να έχουν ως συνομιλητές προσκυνημένους στα συμφέροντα του εργοδότη και του κέρδους του.
Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Οσο πιο εύρωστη γίνεται μια επιχείρηση, είναι από τη φύση της αναγκασμένη να εντείνει την εκμετάλλευση, απαιτώντας τη συνεχή μείωση του κόστους παραγωγής, αξιώνοντας πρώτα και κύρια όλο και πιο φτηνή εργατική δύναμη. Την ίδια στιγμή όμως, κι αυτό έχει την ιδιαίτερη σημασία του, όσο πιο εύρωστη γίνεται η επιχείρηση, όσο μεγαλώνει η συσσώρευση κεφαλαίων και ο πλούτος των καπιταλιστών, τόσο πιο κοντά έρχεται η οικονομική κρίση και τόσο περισσότερο εντείνονται οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, ως συστήματος. Από την άλλη, βέβαια, σε τέτοιες συνθήκες γίνεται, ή πρέπει να γίνεται, πιο κατανοητή, πιο ορατή, η ανάγκη για την ανατροπή και την αντικατάστασή του από ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα που θα 'ναι απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση και τις οικονομικές κρίσεις.
Ο κεφαλαιοκράτης πριν κάνει την οποιαδήποτε επένδυση, εξετάζει τα δεδομένα της αγοράς και τις επιμέρους συγκυρίες και παίρνει τις αποφάσεις του με κριτήριο ένα ελάχιστο ποσοστό κέρδους - απόδοσης, που μπορεί να εξασφαλίσει μέσα από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Το ενδιαφέρον του δεν είναι απλά το πόσα θα κερδίζει, αλλά αυτό που θα κερδίζει να καλύπτει το ποσοστό της ελάχιστης επιδιωκόμενης απόδοσης των κεφαλαίων που έχει επενδύσει στο συγκεκριμένο κλάδο. Τόσο ξεκινώντας την όποια επένδυση, όσο και στη συνέχεια.
Αν, για παράδειγμα, κάποιος καπιταλιστής διαθέτει κεφάλαιο, έστω, 10.000 ευρώ και με βάση τις συνθήκες της αγοράς διαπιστώσει ότι μπορεί να αποσπάσει μια υπεραξία της τάξης του 10%, αυτό το 10% γίνεται στόχος αδιαπραγμάτευτος. Στόχος από τον οποίο εξαρτάται η συνέχιση ή όχι της επενδυτικής του δραστηριότητας. Μάλιστα, αν θεωρήσουμε ότι η απόδοση του 10% για το κεφάλαιο των 10.000 ευρώ είναι 1.000 ευρώ, εκείνο που κυριαρχεί στους σχεδιασμούς του δεν είναι το χιλιάρικο, αλλά το 10%. Και αυτό συμβαίνει επειδή γνωρίζει ότι μια επιχείρηση ποτέ δε σημαίνει στατικά μεγέθη. Για να παραμείνει στην πιάτσα και να μην ξεπεραστεί από τον ανταγωνισμό, πρέπει συνεχώς να αυξάνει τα όρια της δράσης της και τα μεγέθη της. Εισάγοντας νέες μηχανές και άλλα μέσα παραγωγής, αγοράζοντας νέα κτίρια, αποκτώντας νέες εγκαταστάσεις, διαθέτοντας μεγαλύτερη άμεση ρευστότητα κλπ.
Μια επιχείρηση των 10.000 ευρώ, καλώς εχόντων των πραγμάτων, με την επανεπένδυση μέρους των κερδών, αλλά και με νέα κεφάλαια, μέσα σε λίγα χρόνια, μπορεί να αποκτήσει πολλαπλάσιο πλούτο και τα 10.000 ευρώ να γίνουν 15 χιλιάδες ή και παραπάνω. Αρα, ζητούμενο για τον καπιταλιστή μας δεν είναι τα 1.000 ευρώ που μπορούσε να κερδίσει από το αρχικό του κεφάλαιο, αλλά η απόδοση του 10%, σε σχέση με τον πλούτο που κάθε φορά έχει συγκεντρώσει στην επιχείρησή του. Κι αυτό δεν το επιδιώκει μόνο ο κάθε μεμονωμένος καπιταλιστής, αλλά όλοι μαζί και ταυτόχρονα οι καπιταλιστές της κοινωνίας. Σε συνθήκες, μάλιστα, «παγκοσμιοποίησης», δηλαδή, απελευθέρωσης της κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, το ίδιο επιδιώκουν όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε όλο το φάσμα του καπιταλιστικού κόσμου.
Αυτή η δυναμική που προσφέρει ο καπιταλισμός στους κεφαλαιοκράτες, να πλουτίζουν μέσα από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, αποκομίζοντας συνεχώς περισσότερα κέρδη και συγκεντρώνοντας όλο και μεγαλύτερα κεφάλαια (εργοστάσια, εγκαταστάσεις, μέσα παραγωγής), είναι ταυτόχρονα και τροχοπέδη για την καπιταλιστική παραγωγή. Αποτελεί μία από τις αντιφάσεις που γεννά το ίδιο το σύστημα, αφού η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, από ένα σημείο και μετά, καθιστά αδύνατη την αέναη απόσπαση κερδών, ή την απόσπαση κερδών σε τέτοια επίπεδα, που να ανταποκρίνονται στο ελάχιστο ποσοστό απόδοσης, με βάση τον πλούτο που έχουν συγκεντρώσει οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Δυσκολεύει, δηλαδή, και κάποια στιγμή γίνεται αδύνατη η συνέχιση της παραγωγικής δραστηριότητας και της αξιοποίησης ολόκληρου του κεφαλαίου που έχει συγκεντρωθεί στην κοινωνία. Γίνεται αδύνατη αυτό που λέμε η αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου.
Μοναδικό κριτήριο το κέρδος
Οταν κουβεντιάζουμε για τέτοια θέματα, ποτέ δεν πρέπει να λησμονείται μια ...λεπτομέρεια, που όμως είναι νομοτέλεια του καπιταλισμού. Από τη στιγμή που τα πάντα, άρα και η λειτουργία των επιχειρήσεων, που σημαίνει παραγωγική διαδικασία, είναι υποταγμένα στην υπόθεση του κέρδους των κεφαλαιοκρατών, οποιαδήποτε επιχείρηση υπάρχει και λειτουργεί μόνο στο βαθμό και στο μέτρο που από τη λειτουργία της βγαίνει κέρδος για τον καπιταλιστή.
Αν η επιχείρηση δεν παράγει κέρδος, ή προσφέρει κέρδη μικρότερα από τα προσδοκώμενα, ή, πολύ περισσότερο, έχει συνεχώς ζημιές, δεν έχει κανένα μέλλον. Μια κλωστοϋφαντουργία, για παράδειγμα, θα υπάρχει όσο εξασφαλίζει κέρδη για τον καπιταλιστή. Αν δε βγάζει κέρδος, αργά ή γρήγορα θα κλείσει, ακόμα και αν ο μισός πληθυσμός είναι γυμνός. Ο συγκεκριμένος εργοδότης, ή άλλοι καπιταλιστές, στην προκειμένη περίπτωση οι εισαγωγείς, θα καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς για είδη κλωστοϋφαντουργίας με προμήθειες από το εξωτερικό, οι οποίες θα τους αποφέρουν κέρδη. Η περίπτωση του Λαναρά και του ομώνυμου ομίλου είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές. Ο άνθρωπος, αν και απέκτησε δεκάδες επιχειρήσεις που δεν τα έβγαζαν πέρα μπροστά στα δικά του κεφαλαιακά μεγέθη, αν και μπούκωσε με εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδη, επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούσε να έχει κέρδη τα οποία να ανταποκρίνονται στα συσσωρευμένα κεφάλαια, που εμφανίζονταν να έχει αποκτήσει. Τι έκανε; Εκλεισε τη μία παραγωγική μονάδα μετά την άλλη, πετώντας στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους και μετατρέποντας δεκάδες εργοστάσια σε κουφάρια.
Αλλο συσσώρευση, άλλο απόδοση
Ενα παράδειγμα: Σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP, το 2004 ο επίσημα συσσωρευμένος πλούτος (το ενεργητικό) των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, πλην των τραπεζών, ήταν της τάξης των 203,9 δισ. ευρώ, ενώ τα συνολικά τους κέρδη έφτασαν τα 7,2 δισ. ευρώ. Εδώ έχουμε ένα συντελεστή απόδοσης κερδών προς ενεργητικό που φτάνει το 3,6%. Αν, χάριν του παραδείγματος, θεωρήσουμε ότι αυτό είναι ένα ικανοποιητικό ποσοστό κερδοφορίας, στόχος των επιχειρήσεων του εταιρικού τομέα θα ήταν να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν αυτό το ποσοστό τα επόμενα χρόνια.
Τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 2008, αξιοποιώντας τα δεδομένα που τους προσέφερε η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, οι μεγάλες αυτές επιχειρήσεις κατάφεραν να αυξήσουν το ενεργητικό τους κατά 38%, καταγράφοντας ρεκόρ, συσσωρευμένο πλούτο, όλων των εποχών, που έφτασε τα 281,5 δισ. ευρώ. Για να μη διαταραχθεί η εικόνα της κερδοφορίας - απόδοσης των κεφαλαίων, με βάση το νέο ενεργητικό, το 2008 θα έπρεπε τα επιχειρηματικά κέρδη να ήταν και αυτά αυξημένα κατά 38%. Τα όρια όμως της καπιταλιστικής αγοράς είναι συγκεκριμένα, όπως συγκεκριμένος και αυστηρά οριοθετημένος είναι ο όγκος της παραγωγής που μπορεί να υλοποιηθεί. Ετσι, τα κέρδη του 2008 «έμειναν» στα 6,3 δισ. ευρώ, ρίχνοντας το ποσοστό απόδοσης (σε σχέση με το ενεργητικό) στο 2,2%.
Αυτό σήμανε για το αστικό κράτος και τους κεφαλαιοκράτες συναγερμό, που εκδηλώθηκε με διάφορους τρόπους και σε διάφορα επίπεδα, αλλά με ενιαίο στόχο οι παρεμβάσεις να βελτιώσουν τους δείκτες απόδοσης των κεφαλαίων. Είτε ενισχύοντας τα κεφάλαια, είτε μειώνοντας το κόστος παραγωγής, είτε και τα δύο μαζί. Ο πρώτος ήταν τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ στα τέλη του 2008, για περιορισμό των μισθών στο δημόσιο, με σκοπό να εξασφαλιστεί δημόσιο χρήμα για την ενίσχυση των τραπεζών (όλοι θυμόμαστε τα πρώτα 28 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες), ώστε, όντας πιο εύρωστες, να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις. Ο δεύτερος ήταν οι μαζικές απολύσεις, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η εναλλάξ εργασία κ.ο.κ. Ενας άλλος ήταν η επιζήτηση και εξασφάλιση ενισχύσεων και επιδοτήσεων για θέσεις εργασίας, χρηματοδότηση ασφαλιστικών εισφορών κλπ. Ολα αυτά, βέβαια, στο φόντο της οικονομικής κρίσης, το βάθος της οποίας ακόμα είναι άγνωστο, δεν απέδωσαν. Ετσι, συνεχίστηκε η μεγάλη πτώση των ποσοστών απόδοσης των κεφαλαίων, κάτι που οδήγησε πολλές επιχειρήσεις σε περιορισμό της λειτουργίας τους, εντείνοντας τη διαδικασία καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, ή αυτό που λέμε με μια κουβέντα «καταστροφή κεφαλαίου».
Τα αποτελέσματα των ισολογισμών της επόμενης χρονιάς, του 2009, είναι ενδεικτικά. Για πρώτη φορά παρατηρήθηκε μείωση του ενεργητικού των επιχειρήσεων του εταιρικού τομέα. Σύμφωνα με την ICAP, το ενεργητικό των επιχειρηματικών ομίλων το 2009 μειώθηκε στα 267 δισ. ευρώ, ή σε ποσοστό κατά 5,1%. Παρ' όλα αυτά παρατηρήθηκε και πάλι πτώση του ποσοστού απόδοσης των κεφαλαίων, που διαμορφώθηκε πλέον (από 3,6% το 2004 και 2,2% το 2008) στο 1,8%, κάτι που υποδηλώνει ότι η διαδικασία μείωσης του ενεργητικού, δηλαδή η διαδικασία καταστροφής του παραγωγικού δυναμικού, ή η λεγόμενη «καταστροφή κεφαλαίου», θα έχει οπωσδήποτε συνέχεια, κάτι που μένει να επιβεβαιωθεί σύντομα, όταν θα υπάρξουν τα τελικά στοιχεία από τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων. Προσοχή: Κέρδη, αλλά και υψηλές αποδόσεις κεφαλαίων εξακολουθούν να υπάρχουν και τώρα, μόνο που σε αυτή τη φάση του κύκλου, τη φάση της κρίσης, δεν μπορεί να εξασφαλιστεί κερδοφορία για το σύνολο των καπιταλιστών, για το σύνολο των συσσωρευμένων κεφαλαίων.
Υπερδιπλασίασαν τα κεφάλαια
Αν μιλήσουμε για τις τράπεζες και τα κεφάλαια που αυτές έχουν συγκεντρώσει, είτε κερδοσκοπώντας με το δημόσιο χρέος, είτε ληστεύοντας τις λαϊκές αποταμιεύσεις και την ανάγκη των λαϊκών στρωμάτων για δανεισμό, τότε η εικόνα είναι ακόμα χειρότερη. Αρκεί να σημειώσουμε ότι το ενεργητικό των τραπεζών, που το 2004 ήταν περίπου 210 δισ. ευρώ, μέσα σε μια μόλις πενταετία, υπερδιπλασιάστηκε και διαμορφώθηκε στα 519 δισ. ευρώ!!! Ακριβώς αντίστροφη είναι η εικόνα της απόδοσης, επί του ενεργητικού τους. Το 2004 ήταν 1,02%, ενώ το 2009 έπεσε κατακόρυφα στο 0,1%! Μόνο που το 2004 όλες οι τράπεζες εμφάνιζαν κέρδη, ενώ το 2009 από τις 21 τράπεζες που λειτουργούν στη χώρα οι 7 είχαν ζημιές. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό που αναγκάζονται να ομολογήσουν και όλοι οι αρμόδιοι που σε όλους τους τόνους παρατηρούν ότι «η χώρα δεν αντέχει τόσες τράπεζες» και ότι είναι αναγκαίο να ξεκινήσει ένας κύκλος εξαγορών και συγχωνεύσεων.
Και εντάξει, εδώ μιλάμε για τις αντιφάσεις που δημιουργεί στο ίδιο το σύστημα η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που οδηγεί στην κρίση. Αν επιχειρήσουμε όμως να δούμε αυτή τη συγκέντρωση νέων καπιταλιστικών κεφαλαίων μέσα στην πενταετία, στο φόντο των συζητήσεων που γίνονται για το δημόσιο χρέος, βλέπουμε ότι αυτοί οι μασκαράδες μέσα σε πέντε χρόνια αύξησαν τον πλούτο τους κατά 370 δισεκατομμύρια ευρώ και βάλε. Περίπου 63 δισ. οι διάφοροι κεφαλαιοκράτες κι άλλα 308 οι τραπεζίτες! Κονδύλια, δηλαδή, που όχι μόνο φτάνουν για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, αλλά περισσεύουν και για την πλήρη εξόφλησή του!!! Κλείνει η παρένθεση.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι μετά από έναν κύκλο υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, έρχεται κάποια στιγμή που είναι αδύνατον όλοι οι κεφαλαιοκράτες να μπορούν, ταυτόχρονα, να εξασφαλίζουν το επιδιωκόμενο ποσοστό κέρδους, την αναγκαία, δηλαδή, απόδοση των κεφαλαίων τους, σε επίπεδα που θα τους επιτρέπουν να συνεχίσουν την οικονομική τους δραστηριότητα. Οταν ο οικονομικός κύκλος φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο, τότε ξεσπάει η κρίση, για το ξεπέρασμα της οποίας είναι αναγκαίο να καταστραφεί ένα μέρος από τις παραγωγικές δυνάμεις (εργοστάσια, εγκαταστάσεις, μέσα παραγωγής) που συγκεντρώθηκαν κατά τη φάση της ανόδου, ώστε όσοι κεφαλαιοκράτες αντεπεξέλθουν στην κρίση και παραμείνουν στο παιχνίδι, να μπορέσουν εκ νέου να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη για το κεφάλαιο κερδοφορία.
Αυτή είναι μια διαδικασία που για τον καπιταλισμό δεν είναι πρωτόγνωρη. Το σύστημα, ιστορικά, ξεπερνούσε τις κρίσεις του μέσα από τη μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, που γινόταν κύρια με τρόπο ανεξέλεγκτο και άναρχο, με αποτέλεσμα σημαντικές ανακατατάξεις στους κόλπους της οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά και τεράστιες απώλειες για τους κεφαλαιοκράτες. Η διαφορά που μπορεί να διαπιστώσει κανείς στην περίπτωση της τωρινής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, είναι ότι επιχειρείται να ξεπεραστούν οι συνέπειές της μέσα από την ελεγχόμενη πτώχευση παραγωγικών δυνάμεων. Μια διαδικασία η οποία δεν μπορεί παρά να εξελίσσεται σε ένα συνεχώς διευρυνόμενο πόλεμο και οξύτατο ανταγωνισμό ανάμεσα στις διάφορες ομάδες της ολιγαρχίας και των φορέων που τις εκπροσωπούν και των οποίων στόχος είναι η προσπάθεια να γλιτώσουν οι πλέον ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, σε βάρος των υπολοίπων.
Θέλουν να γονατίσουν το λαό
Πάντως, σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τα όσα θα αποφασιστούν σε επίπεδο ΕΕ για τον τρόπο της ελεγχόμενης απώλειας κεφαλαίων για τις τράπεζες, που θα προκύψει από τις αποφάσεις για τη διαχείριση του χρέους των χωρών - μελών, άμεσος στρατηγικός στόχος της οικονομικής ολιγαρχίας, σε ΕΕ και Ελλάδα, είναι οι υπόλοιπες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, όπως ενσωματώνονται στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Ενα σύμφωνο που επιχειρεί να θέσει σε τέτοιες βάσεις το σύνολο των παραγωγικών καπιταλιστικών σχέσεων, ώστε να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων στις σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος. Συνθήκες οι οποίες, για να εξασφαλιστεί η απόδοση των κεφαλαίων που έχουν συγκεντρώσει οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, προϋποθέτουν σημαντικό «κούρεμα» των μισθών και αύξηση του εργάσιμου χρόνου, νέες μειώσεις των συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι τα γεράματα, την ολοκληρωτική κατάργηση κάθε είδους «κοινωνικής παροχής» που ξέφυγε και επιβιώνει ακόμα, νέα κονδύλια ενίσχυσης του κεφαλαίου κ.ο.κ. Στόχος τους, αν το καλοσκεφτούμε, είναι να εξασφαλίσουν μια εργατική δύναμη συγκρίσιμη με την εργατική δύναμη που εκμεταλλεύονται ανταγωνιστές τους σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν. Οπου οι μισθοί είναι λίγα ευρώ τη μέρα, οι συνθήκες εργασίας θυμίζουν 19ο αιώνα και οι προοπτικές αξιοπρεπούς διαβίωσης, με βάση το κοινωνικό επίπεδο της ανάπτυξης, μηδενικές.
Δεν μπορεί να υπάρχει φυσιολογικός νους που να μη βλέπει την παραδοξολογία. Αυτή την απίστευτη διαστροφή στην οποία μας ζητούν να υποταχθούμε. Να υπάρχει μια κοινωνία που να διαθέτει όλες τις υλικές προϋποθέσεις και δυνατότητες για να εξασφαλίσει την πραγματική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων και οι κατέχοντες την εξουσία να σε υποχρεώνουν σε συνεχείς υποχωρήσεις, για να σωθεί, λέει, το σύστημα. Να μας πατήσουν, δηλαδή, μέχρι τέλους μια χούφτα πλουτοκράτες για να σωθούν αυτοί και τα κεφάλαιά τους και από εκεί και πέρα γαία πυρί μειχθήτω. Οχι φίλε μου. Δεν το έχουμε καμιά ανάγκη ένα τέτοιο σύστημα, γιατί είναι σύστημα αντιδραστικό και ιστορικά ξεπερασμένο. Αυτό μας έχει ανάγκη, για να μας ξεζουμίσει μέχρι το μεδούλι. Εμείς μπορούμε να πορευτούμε στην άλλη κατεύθυνση. Της αμφισβήτησης και της ανατροπής. Στο δρόμο που θα οδηγήσει στη λαϊκή εξουσία και οικονομία, όταν ο συσσωρευμένος πλούτος θα ανήκει σ' ολόκληρη την κοινωνία και με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό θα μπαίνει σε πλήρη λειτουργία όλο το παραγωγικό δυναμικό με σκοπό να αυξάνεται συνεχώς αυτός ο πλούτος, όχι για να προσφέρει κέρδη σε κάποιους κηφήνες, αλλά με στόχο την ολόπλευρη ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών όλων των μελών της.

«ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΣΤΗΡΙΞΗΣ» Ζεστό χρήμα 300 δισ. ευρώ στην πλουτοκρατία!


Διακρατικά και κρατικά λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, εγγυήσεις κρουνοί τζάμπα χρηματοδότησης στη διάθεση των μονοπωλίων

Τζάμπα κεφάλαια κοντά στα 200 δισ. ευρώ έχουν δοθεί απευθείας στις τράπεζες προκειμένου να διοχετευθούν στη συνέχεια και προς τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας
Ιλιγγιώδη ποσά, πολύ πάνω και από ένα ολόκληρο ΑΕΠ, διοχετεύουν σε κράτος και μερίδες της πλουτοκρατίας οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, στοχεύοντας τόσο στην εξυπηρέτηση των μεγαλοπιστωτών, όσο και στην ενίσχυση με φρέσκα κεφάλαια των τραπεζών και των άλλων μονοπωλίων. Τζάμπα κεφάλαια κοντά στα 200 δισ. ευρώ έχουν δοθεί απευθείας στις τράπεζες προκειμένου να διοχετευθούν στη συνέχεια και προς τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας. Τα ακόμη 100 δισ. ευρώ, δάνεια των «μηχανισμών στήριξης» (ΕΕ - ΔΝΤ) προς το κράτος έχουν σκληρούς τοκογλυφικούς όρους και επίσης φορτώνονται στις πλάτες του λαού.
Η επιχείρηση διάσωσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα σηματοδοτήσουν συνθήκες εξόδου από την κρίση, είναι ο βατήρας για τις σαρωτικές αντιλαϊκές ανατροπές, για τα βάρβαρα μέτρα που ήδη ξετυλίγονται. Οι κρουνοί χρηματοδότησης από ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φορτώνονται στο λαό με το σφαγιασμό των εργατικών δικαιωμάτων, που είναι και το μεγάλο ενέχυρο που τους αφήνει παρακαταθήκη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μόλις πρόσφατα και σε συνέχεια της πολιτικής που εφαρμόζουν για την ενίσχυση των μονοπωλίων ανακοίνωσαν και ένα ακόμη «εθνικό πακέτο» με ακόμη 25 δισ. ευρώ που θα δοθεί με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων στις τράπεζες.
Δάνεια με τοκογλυφικούς όρους
Σε ό,τι αφορά στο «λογιστικό» μέρος χρηματοδότησης των αναγκών της πλουτοκρατίας οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΕΕ - ΔΝΤ) αποφάσισαν να συνεχίσουν τα δάνεια προς το κράτος με απόλυτα τοκογλυφικούς όρους, γνωρίζοντας ότι και αυτοί θα φορτωθούν στον προϋπολογισμό, θα χρυσοπληρωθούν δηλαδή και πάλι από το λαό. Τη δουλειά της διοχέτευσης φτηνής, σχεδόν τζάμπα, ρευστότητας προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει κατά κύριο λόγο αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που είναι και το αρμόδιο όργανο της ΕΕ για τη διαμόρφωση της νομισματικής πολιτικής στην Ευρωζώνη.
Τα πακέτα στήριξης της πλουτοκρατίας (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και εθνικά πακέτα) και μόνο για άμεση ρευστότητα, με ζεστό χρήμα, που τρέχουν αυτό το διάστημα, διαμορφώνονται πάνω από τα 300 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 200 δισ. ευρώ αφορούν στην απευθείας ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου.
Συγκεκριμένα:
  • ΕΕ - ΔΝΤ: Διοχετεύουν 110 δισ. ευρώ, από τα οποία κομμάτι 10 δισ. ευρώ θα πάει στις τράπεζες για το λεγόμενο «ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας». Με βάση το τερατούργημα των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ακόμη και το χρήμα που θα πέσει για το ταμείο των τραπεζών έχει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου! Είναι δηλαδή ολοφάνερο το πού σκοπεύουν να φορτώσουν τυχόν κανόνια και άλλες αθετήσεις! Γι' αυτή τη φάρα είναι που βάζουν το λαό να πληρώσει τα τοκογλυφικά επιτόκια και από πάνω τις εξωφρενικές - ακόμη και με όρους τοκογλυφίας - προμήθειες που φτάνουν στο 0,50% των δανείων και οι οποίες θα αφαιρεθούν κατευθείαν από τα αρχικά ποσά! Τα ποσά που θα δοθούν και μόνο για τις προμήθειες ξεπερνούν το μισό δισ. ευρώ, όσο και το ποσό που θα «εξοικονομήσουν» από την κατακρεούργηση μισθών και συντάξεων για το 2010 που προβλέπουν στο μνημόνιό τους. Τα 100 δισ. ευρώ εκταμιεύονται σε δόσεις και θα αποδίδονται στη συνέχεια στους μεγαλοπιστωτές. Θεματοφύλακας των δόσεων αποπληρωμής του παλαιότερου χρέους είναι η Τράπεζα της Ελλάδας, δηλαδή το εδώ παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για τη συνέχεια είναι απόλυτα δεδομένη και η παραπέρα διόγκωση του κρατικού χρέους είτε με είτε χωρίς «αναδιάρθρωση», όπως προτείνει η μια ή η άλλη μερίδα της κεφαλαιοκρατίας, ανάλογα με τα ειδικότερα συμφέροντα της καθεμιάς.
  • Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Τα ποσά που έχουν αντλήσει οι ντόπιες τράπεζες υπολογίζονται σήμερα στο αστρονομικό ύψος των 96 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί πως δεν πρόκειται για τις συνολικές δοσοληψίες της περιόδου αλλά για τα ποσά που σήμερα βρίσκονται ακόμη στη διάθεση του ντόπιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, για τη ρευστότητα που έχουν αντλήσει με συμβολικά επιτόκια της τάξης του 1% και με εγγύηση τα κρατικά ομόλογα. Πρόκειται για μυθικά ποσά που αντλούνται από τις τράπεζες και στη συνέχεια διοχετεύονται και σε άλλους καπιταλιστές. Η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος τους ενισχύει και με απευθείας αγορές κρατικών ομολόγων, που σήμερα είναι στα αζήτητα από τις άλλες τράπεζες. Η τέτοια ενίσχυση υπολογίζεται σε τουλάχιστον 40 δισ. ευρώ. Στη σούμα τα πακέτα στήριξης του ντόπιου τραπεζικού κεφαλαίου και μόνο από το μηχανισμό της κεντρικής τράπεζας του ευρωσυστήματος υπολογίζονται σε 136 δισ. ευρώ. Πρόκειται για υπερσυσσωρευμένα και σήμερα λιμνάζοντα κεφάλαια, τα οποία και έχουν αρπάξει από τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης τα διοχετεύουν σωρηδόν στους κεφαλαιοκράτες μπας και πάρει μπροστά η «οικονομία», η παραπαίουσα σήμερα βιομηχανική παραγωγή, κ.ο.κ. Το απόλυτο όσο και χοντροκομμένο ψέμα είναι, τάχα, ότι δεν υπάρχει χρήμα (!), ότι τάχα αυτός είναι και ο λόγος για την πολιτική τους, που κάνει φτηνότερους τους εργάτες, που καρατομεί μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα. Οι χειρισμοί τους σε όφελος της πλουτοκρατίας δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλα τα κράτη του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης. Αποκαλυπτικοί είναι οι εβδομαδιαίοι ισολογισμοί που δημοσιεύει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συνεργάτης της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και στο επίπεδο της τρόικας. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, στα τέλη του Ιούνη 2010 η τζάμπα ρευστότητα, τα πλεονάζοντα κεφάλαια, που η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος είχε διοχετεύσει στο σύνολο των τραπεζών της Ευρωζώνης έφταναν στο αστρονομικό ύψος των 750 δισ. ευρώ, ποσά δηλαδή υπερτριπλάσια από το ΑΕΠ της Ελλάδας!
  • «Εθνικές» ενισχύσεις: Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ενεργοποίησε εκ νέου και το κρατικό πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ (10,8% του ΑΕΠ) που τους άφησε παρακαταθήκη η κυβέρνηση ΝΔ. Οι τραπεζίτες, για λογαριασμό και των άλλων μερίδων της πλουτοκρατίας, ήδη έκαναν χρήση και της νέας ευκαιρίας που τους προσφέρθηκε, στην κυριολεξία το ξεκοκάλισαν. Ηδη η κυβέρνηση ανακοίνωσε και δεύτερο εθνικό πακέτο με ακόμη 25 δισ. ευρώ, ανεβάζοντας το λογαριασμό στα 53 δισ. ευρώ, πάνω από το 23% του παραγόμενου ΑΕΠ. Επίσης δεν πρόκειται για κάποια «ελληνική ιδιομορφία» αφού ίδια και απαράλλαχτη είναι η πολιτική τους και στα άλλα κράτη. Μόλις πρόσφατα η Κομισιόν έδωσε το πράσινο φως και σε νέα παράταση για όλα τα «εθνικά» πακέτα, όπως ακριβώς και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Κομμένα στο ίδιο πατρόν ήταν και όλα τα «εθνικά σχέδια διάσωσης». Ο αρχικός πακτωλός που μοιράστηκε συνολικά στην ΕΕ των 27 κρατών - μελών μέσω του συγκεκριμένου σχεδίου (εθνικά πακέτα) έφτασε στα 3,46 τρισ. ευρώ ή στο 27% του ΑΕΠ. Τα πρωτεία ανήκουν στους κεφαλαιοκράτες της Ιρλανδίας (410 δισ. ευρώ ή 220% του ΑΕΠ), Βρετανίας (1,16 δισ. λίρες ή 78,7% του ΑΕΠ), Ολλανδίας (237 δισ. ευρώ με 39,1%% του ΑΕΠ), Αυστρίας (100 δισ. ευρώ ή 34,2%). Στη Γερμανία διοχέτευσαν 500 δισ. ευρώ (19,5% του ΑΕΠ) και στη Γαλλία ακόμη 360 δισ. ευρώ (18% του ΑΕΠ). Το αρχικό σχέδιο στις ΗΠΑ ήταν στα 2,5 τρισ. δολάρια, στο 17,2% του ΑΕΠ, κ.ο.κ.
«Παραμύθια τούμπανα», κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι οι χαρακτηρισμοί των καπιταλιστών για την κρίση (δημοσιονομική, χρέους, πιστοληπτικής αξιολόγησης, κ.ο.κ). Θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι πρόκειται για κρίση του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος.

«ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΣΤΗΡΙΞΗΣ» Ζεστό χρήμα 300 δισ. ευρώ στην πλουτοκρατία!


Διακρατικά και κρατικά λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, εγγυήσεις κρουνοί τζάμπα χρηματοδότησης στη διάθεση των μονοπωλίων

Τζάμπα κεφάλαια κοντά στα 200 δισ. ευρώ έχουν δοθεί απευθείας στις τράπεζες προκειμένου να διοχετευθούν στη συνέχεια και προς τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας
Ιλιγγιώδη ποσά, πολύ πάνω και από ένα ολόκληρο ΑΕΠ, διοχετεύουν σε κράτος και μερίδες της πλουτοκρατίας οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, στοχεύοντας τόσο στην εξυπηρέτηση των μεγαλοπιστωτών, όσο και στην ενίσχυση με φρέσκα κεφάλαια των τραπεζών και των άλλων μονοπωλίων. Τζάμπα κεφάλαια κοντά στα 200 δισ. ευρώ έχουν δοθεί απευθείας στις τράπεζες προκειμένου να διοχετευθούν στη συνέχεια και προς τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας. Τα ακόμη 100 δισ. ευρώ, δάνεια των «μηχανισμών στήριξης» (ΕΕ - ΔΝΤ) προς το κράτος έχουν σκληρούς τοκογλυφικούς όρους και επίσης φορτώνονται στις πλάτες του λαού.
Η επιχείρηση διάσωσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα σηματοδοτήσουν συνθήκες εξόδου από την κρίση, είναι ο βατήρας για τις σαρωτικές αντιλαϊκές ανατροπές, για τα βάρβαρα μέτρα που ήδη ξετυλίγονται. Οι κρουνοί χρηματοδότησης από ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φορτώνονται στο λαό με το σφαγιασμό των εργατικών δικαιωμάτων, που είναι και το μεγάλο ενέχυρο που τους αφήνει παρακαταθήκη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μόλις πρόσφατα και σε συνέχεια της πολιτικής που εφαρμόζουν για την ενίσχυση των μονοπωλίων ανακοίνωσαν και ένα ακόμη «εθνικό πακέτο» με ακόμη 25 δισ. ευρώ που θα δοθεί με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων στις τράπεζες.
Δάνεια με τοκογλυφικούς όρους
Σε ό,τι αφορά στο «λογιστικό» μέρος χρηματοδότησης των αναγκών της πλουτοκρατίας οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΕΕ - ΔΝΤ) αποφάσισαν να συνεχίσουν τα δάνεια προς το κράτος με απόλυτα τοκογλυφικούς όρους, γνωρίζοντας ότι και αυτοί θα φορτωθούν στον προϋπολογισμό, θα χρυσοπληρωθούν δηλαδή και πάλι από το λαό. Τη δουλειά της διοχέτευσης φτηνής, σχεδόν τζάμπα, ρευστότητας προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει κατά κύριο λόγο αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που είναι και το αρμόδιο όργανο της ΕΕ για τη διαμόρφωση της νομισματικής πολιτικής στην Ευρωζώνη.
Τα πακέτα στήριξης της πλουτοκρατίας (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και εθνικά πακέτα) και μόνο για άμεση ρευστότητα, με ζεστό χρήμα, που τρέχουν αυτό το διάστημα, διαμορφώνονται πάνω από τα 300 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 200 δισ. ευρώ αφορούν στην απευθείας ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου.
Συγκεκριμένα:
  • ΕΕ - ΔΝΤ: Διοχετεύουν 110 δισ. ευρώ, από τα οποία κομμάτι 10 δισ. ευρώ θα πάει στις τράπεζες για το λεγόμενο «ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας». Με βάση το τερατούργημα των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ακόμη και το χρήμα που θα πέσει για το ταμείο των τραπεζών έχει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου! Είναι δηλαδή ολοφάνερο το πού σκοπεύουν να φορτώσουν τυχόν κανόνια και άλλες αθετήσεις! Γι' αυτή τη φάρα είναι που βάζουν το λαό να πληρώσει τα τοκογλυφικά επιτόκια και από πάνω τις εξωφρενικές - ακόμη και με όρους τοκογλυφίας - προμήθειες που φτάνουν στο 0,50% των δανείων και οι οποίες θα αφαιρεθούν κατευθείαν από τα αρχικά ποσά! Τα ποσά που θα δοθούν και μόνο για τις προμήθειες ξεπερνούν το μισό δισ. ευρώ, όσο και το ποσό που θα «εξοικονομήσουν» από την κατακρεούργηση μισθών και συντάξεων για το 2010 που προβλέπουν στο μνημόνιό τους. Τα 100 δισ. ευρώ εκταμιεύονται σε δόσεις και θα αποδίδονται στη συνέχεια στους μεγαλοπιστωτές. Θεματοφύλακας των δόσεων αποπληρωμής του παλαιότερου χρέους είναι η Τράπεζα της Ελλάδας, δηλαδή το εδώ παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για τη συνέχεια είναι απόλυτα δεδομένη και η παραπέρα διόγκωση του κρατικού χρέους είτε με είτε χωρίς «αναδιάρθρωση», όπως προτείνει η μια ή η άλλη μερίδα της κεφαλαιοκρατίας, ανάλογα με τα ειδικότερα συμφέροντα της καθεμιάς.
  • Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Τα ποσά που έχουν αντλήσει οι ντόπιες τράπεζες υπολογίζονται σήμερα στο αστρονομικό ύψος των 96 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί πως δεν πρόκειται για τις συνολικές δοσοληψίες της περιόδου αλλά για τα ποσά που σήμερα βρίσκονται ακόμη στη διάθεση του ντόπιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, για τη ρευστότητα που έχουν αντλήσει με συμβολικά επιτόκια της τάξης του 1% και με εγγύηση τα κρατικά ομόλογα. Πρόκειται για μυθικά ποσά που αντλούνται από τις τράπεζες και στη συνέχεια διοχετεύονται και σε άλλους καπιταλιστές. Η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος τους ενισχύει και με απευθείας αγορές κρατικών ομολόγων, που σήμερα είναι στα αζήτητα από τις άλλες τράπεζες. Η τέτοια ενίσχυση υπολογίζεται σε τουλάχιστον 40 δισ. ευρώ. Στη σούμα τα πακέτα στήριξης του ντόπιου τραπεζικού κεφαλαίου και μόνο από το μηχανισμό της κεντρικής τράπεζας του ευρωσυστήματος υπολογίζονται σε 136 δισ. ευρώ. Πρόκειται για υπερσυσσωρευμένα και σήμερα λιμνάζοντα κεφάλαια, τα οποία και έχουν αρπάξει από τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης τα διοχετεύουν σωρηδόν στους κεφαλαιοκράτες μπας και πάρει μπροστά η «οικονομία», η παραπαίουσα σήμερα βιομηχανική παραγωγή, κ.ο.κ. Το απόλυτο όσο και χοντροκομμένο ψέμα είναι, τάχα, ότι δεν υπάρχει χρήμα (!), ότι τάχα αυτός είναι και ο λόγος για την πολιτική τους, που κάνει φτηνότερους τους εργάτες, που καρατομεί μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα. Οι χειρισμοί τους σε όφελος της πλουτοκρατίας δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλα τα κράτη του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης. Αποκαλυπτικοί είναι οι εβδομαδιαίοι ισολογισμοί που δημοσιεύει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συνεργάτης της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και στο επίπεδο της τρόικας. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, στα τέλη του Ιούνη 2010 η τζάμπα ρευστότητα, τα πλεονάζοντα κεφάλαια, που η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος είχε διοχετεύσει στο σύνολο των τραπεζών της Ευρωζώνης έφταναν στο αστρονομικό ύψος των 750 δισ. ευρώ, ποσά δηλαδή υπερτριπλάσια από το ΑΕΠ της Ελλάδας!
  • «Εθνικές» ενισχύσεις: Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ενεργοποίησε εκ νέου και το κρατικό πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ (10,8% του ΑΕΠ) που τους άφησε παρακαταθήκη η κυβέρνηση ΝΔ. Οι τραπεζίτες, για λογαριασμό και των άλλων μερίδων της πλουτοκρατίας, ήδη έκαναν χρήση και της νέας ευκαιρίας που τους προσφέρθηκε, στην κυριολεξία το ξεκοκάλισαν. Ηδη η κυβέρνηση ανακοίνωσε και δεύτερο εθνικό πακέτο με ακόμη 25 δισ. ευρώ, ανεβάζοντας το λογαριασμό στα 53 δισ. ευρώ, πάνω από το 23% του παραγόμενου ΑΕΠ. Επίσης δεν πρόκειται για κάποια «ελληνική ιδιομορφία» αφού ίδια και απαράλλαχτη είναι η πολιτική τους και στα άλλα κράτη. Μόλις πρόσφατα η Κομισιόν έδωσε το πράσινο φως και σε νέα παράταση για όλα τα «εθνικά» πακέτα, όπως ακριβώς και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Κομμένα στο ίδιο πατρόν ήταν και όλα τα «εθνικά σχέδια διάσωσης». Ο αρχικός πακτωλός που μοιράστηκε συνολικά στην ΕΕ των 27 κρατών - μελών μέσω του συγκεκριμένου σχεδίου (εθνικά πακέτα) έφτασε στα 3,46 τρισ. ευρώ ή στο 27% του ΑΕΠ. Τα πρωτεία ανήκουν στους κεφαλαιοκράτες της Ιρλανδίας (410 δισ. ευρώ ή 220% του ΑΕΠ), Βρετανίας (1,16 δισ. λίρες ή 78,7% του ΑΕΠ), Ολλανδίας (237 δισ. ευρώ με 39,1%% του ΑΕΠ), Αυστρίας (100 δισ. ευρώ ή 34,2%). Στη Γερμανία διοχέτευσαν 500 δισ. ευρώ (19,5% του ΑΕΠ) και στη Γαλλία ακόμη 360 δισ. ευρώ (18% του ΑΕΠ). Το αρχικό σχέδιο στις ΗΠΑ ήταν στα 2,5 τρισ. δολάρια, στο 17,2% του ΑΕΠ, κ.ο.κ.
«Παραμύθια τούμπανα», κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι οι χαρακτηρισμοί των καπιταλιστών για την κρίση (δημοσιονομική, χρέους, πιστοληπτικής αξιολόγησης, κ.ο.κ). Θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι πρόκειται για κρίση του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος.

«ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΣΤΗΡΙΞΗΣ» Ζεστό χρήμα 300 δισ. ευρώ στην πλουτοκρατία!


Διακρατικά και κρατικά λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, εγγυήσεις κρουνοί τζάμπα χρηματοδότησης στη διάθεση των μονοπωλίων

Τζάμπα κεφάλαια κοντά στα 200 δισ. ευρώ έχουν δοθεί απευθείας στις τράπεζες προκειμένου να διοχετευθούν στη συνέχεια και προς τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας
Ιλιγγιώδη ποσά, πολύ πάνω και από ένα ολόκληρο ΑΕΠ, διοχετεύουν σε κράτος και μερίδες της πλουτοκρατίας οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, στοχεύοντας τόσο στην εξυπηρέτηση των μεγαλοπιστωτών, όσο και στην ενίσχυση με φρέσκα κεφάλαια των τραπεζών και των άλλων μονοπωλίων. Τζάμπα κεφάλαια κοντά στα 200 δισ. ευρώ έχουν δοθεί απευθείας στις τράπεζες προκειμένου να διοχετευθούν στη συνέχεια και προς τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας. Τα ακόμη 100 δισ. ευρώ, δάνεια των «μηχανισμών στήριξης» (ΕΕ - ΔΝΤ) προς το κράτος έχουν σκληρούς τοκογλυφικούς όρους και επίσης φορτώνονται στις πλάτες του λαού.
Η επιχείρηση διάσωσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα σηματοδοτήσουν συνθήκες εξόδου από την κρίση, είναι ο βατήρας για τις σαρωτικές αντιλαϊκές ανατροπές, για τα βάρβαρα μέτρα που ήδη ξετυλίγονται. Οι κρουνοί χρηματοδότησης από ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φορτώνονται στο λαό με το σφαγιασμό των εργατικών δικαιωμάτων, που είναι και το μεγάλο ενέχυρο που τους αφήνει παρακαταθήκη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μόλις πρόσφατα και σε συνέχεια της πολιτικής που εφαρμόζουν για την ενίσχυση των μονοπωλίων ανακοίνωσαν και ένα ακόμη «εθνικό πακέτο» με ακόμη 25 δισ. ευρώ που θα δοθεί με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων στις τράπεζες.
Δάνεια με τοκογλυφικούς όρους
Σε ό,τι αφορά στο «λογιστικό» μέρος χρηματοδότησης των αναγκών της πλουτοκρατίας οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΕΕ - ΔΝΤ) αποφάσισαν να συνεχίσουν τα δάνεια προς το κράτος με απόλυτα τοκογλυφικούς όρους, γνωρίζοντας ότι και αυτοί θα φορτωθούν στον προϋπολογισμό, θα χρυσοπληρωθούν δηλαδή και πάλι από το λαό. Τη δουλειά της διοχέτευσης φτηνής, σχεδόν τζάμπα, ρευστότητας προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει κατά κύριο λόγο αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που είναι και το αρμόδιο όργανο της ΕΕ για τη διαμόρφωση της νομισματικής πολιτικής στην Ευρωζώνη.
Τα πακέτα στήριξης της πλουτοκρατίας (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και εθνικά πακέτα) και μόνο για άμεση ρευστότητα, με ζεστό χρήμα, που τρέχουν αυτό το διάστημα, διαμορφώνονται πάνω από τα 300 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 200 δισ. ευρώ αφορούν στην απευθείας ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου.
Συγκεκριμένα:
  • ΕΕ - ΔΝΤ: Διοχετεύουν 110 δισ. ευρώ, από τα οποία κομμάτι 10 δισ. ευρώ θα πάει στις τράπεζες για το λεγόμενο «ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας». Με βάση το τερατούργημα των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ακόμη και το χρήμα που θα πέσει για το ταμείο των τραπεζών έχει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου! Είναι δηλαδή ολοφάνερο το πού σκοπεύουν να φορτώσουν τυχόν κανόνια και άλλες αθετήσεις! Γι' αυτή τη φάρα είναι που βάζουν το λαό να πληρώσει τα τοκογλυφικά επιτόκια και από πάνω τις εξωφρενικές - ακόμη και με όρους τοκογλυφίας - προμήθειες που φτάνουν στο 0,50% των δανείων και οι οποίες θα αφαιρεθούν κατευθείαν από τα αρχικά ποσά! Τα ποσά που θα δοθούν και μόνο για τις προμήθειες ξεπερνούν το μισό δισ. ευρώ, όσο και το ποσό που θα «εξοικονομήσουν» από την κατακρεούργηση μισθών και συντάξεων για το 2010 που προβλέπουν στο μνημόνιό τους. Τα 100 δισ. ευρώ εκταμιεύονται σε δόσεις και θα αποδίδονται στη συνέχεια στους μεγαλοπιστωτές. Θεματοφύλακας των δόσεων αποπληρωμής του παλαιότερου χρέους είναι η Τράπεζα της Ελλάδας, δηλαδή το εδώ παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για τη συνέχεια είναι απόλυτα δεδομένη και η παραπέρα διόγκωση του κρατικού χρέους είτε με είτε χωρίς «αναδιάρθρωση», όπως προτείνει η μια ή η άλλη μερίδα της κεφαλαιοκρατίας, ανάλογα με τα ειδικότερα συμφέροντα της καθεμιάς.
  • Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Τα ποσά που έχουν αντλήσει οι ντόπιες τράπεζες υπολογίζονται σήμερα στο αστρονομικό ύψος των 96 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί πως δεν πρόκειται για τις συνολικές δοσοληψίες της περιόδου αλλά για τα ποσά που σήμερα βρίσκονται ακόμη στη διάθεση του ντόπιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, για τη ρευστότητα που έχουν αντλήσει με συμβολικά επιτόκια της τάξης του 1% και με εγγύηση τα κρατικά ομόλογα. Πρόκειται για μυθικά ποσά που αντλούνται από τις τράπεζες και στη συνέχεια διοχετεύονται και σε άλλους καπιταλιστές. Η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος τους ενισχύει και με απευθείας αγορές κρατικών ομολόγων, που σήμερα είναι στα αζήτητα από τις άλλες τράπεζες. Η τέτοια ενίσχυση υπολογίζεται σε τουλάχιστον 40 δισ. ευρώ. Στη σούμα τα πακέτα στήριξης του ντόπιου τραπεζικού κεφαλαίου και μόνο από το μηχανισμό της κεντρικής τράπεζας του ευρωσυστήματος υπολογίζονται σε 136 δισ. ευρώ. Πρόκειται για υπερσυσσωρευμένα και σήμερα λιμνάζοντα κεφάλαια, τα οποία και έχουν αρπάξει από τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης τα διοχετεύουν σωρηδόν στους κεφαλαιοκράτες μπας και πάρει μπροστά η «οικονομία», η παραπαίουσα σήμερα βιομηχανική παραγωγή, κ.ο.κ. Το απόλυτο όσο και χοντροκομμένο ψέμα είναι, τάχα, ότι δεν υπάρχει χρήμα (!), ότι τάχα αυτός είναι και ο λόγος για την πολιτική τους, που κάνει φτηνότερους τους εργάτες, που καρατομεί μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα. Οι χειρισμοί τους σε όφελος της πλουτοκρατίας δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλα τα κράτη του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης. Αποκαλυπτικοί είναι οι εβδομαδιαίοι ισολογισμοί που δημοσιεύει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συνεργάτης της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και στο επίπεδο της τρόικας. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, στα τέλη του Ιούνη 2010 η τζάμπα ρευστότητα, τα πλεονάζοντα κεφάλαια, που η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος είχε διοχετεύσει στο σύνολο των τραπεζών της Ευρωζώνης έφταναν στο αστρονομικό ύψος των 750 δισ. ευρώ, ποσά δηλαδή υπερτριπλάσια από το ΑΕΠ της Ελλάδας!
  • «Εθνικές» ενισχύσεις: Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ενεργοποίησε εκ νέου και το κρατικό πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ (10,8% του ΑΕΠ) που τους άφησε παρακαταθήκη η κυβέρνηση ΝΔ. Οι τραπεζίτες, για λογαριασμό και των άλλων μερίδων της πλουτοκρατίας, ήδη έκαναν χρήση και της νέας ευκαιρίας που τους προσφέρθηκε, στην κυριολεξία το ξεκοκάλισαν. Ηδη η κυβέρνηση ανακοίνωσε και δεύτερο εθνικό πακέτο με ακόμη 25 δισ. ευρώ, ανεβάζοντας το λογαριασμό στα 53 δισ. ευρώ, πάνω από το 23% του παραγόμενου ΑΕΠ. Επίσης δεν πρόκειται για κάποια «ελληνική ιδιομορφία» αφού ίδια και απαράλλαχτη είναι η πολιτική τους και στα άλλα κράτη. Μόλις πρόσφατα η Κομισιόν έδωσε το πράσινο φως και σε νέα παράταση για όλα τα «εθνικά» πακέτα, όπως ακριβώς και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Κομμένα στο ίδιο πατρόν ήταν και όλα τα «εθνικά σχέδια διάσωσης». Ο αρχικός πακτωλός που μοιράστηκε συνολικά στην ΕΕ των 27 κρατών - μελών μέσω του συγκεκριμένου σχεδίου (εθνικά πακέτα) έφτασε στα 3,46 τρισ. ευρώ ή στο 27% του ΑΕΠ. Τα πρωτεία ανήκουν στους κεφαλαιοκράτες της Ιρλανδίας (410 δισ. ευρώ ή 220% του ΑΕΠ), Βρετανίας (1,16 δισ. λίρες ή 78,7% του ΑΕΠ), Ολλανδίας (237 δισ. ευρώ με 39,1%% του ΑΕΠ), Αυστρίας (100 δισ. ευρώ ή 34,2%). Στη Γερμανία διοχέτευσαν 500 δισ. ευρώ (19,5% του ΑΕΠ) και στη Γαλλία ακόμη 360 δισ. ευρώ (18% του ΑΕΠ). Το αρχικό σχέδιο στις ΗΠΑ ήταν στα 2,5 τρισ. δολάρια, στο 17,2% του ΑΕΠ, κ.ο.κ.
«Παραμύθια τούμπανα», κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι οι χαρακτηρισμοί των καπιταλιστών για την κρίση (δημοσιονομική, χρέους, πιστοληπτικής αξιολόγησης, κ.ο.κ). Θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι πρόκειται για κρίση του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Νάτα τα λεφτά!


Χτες η στήλη αναφέρθηκε σε ένα μόνο στοιχείο που αποτυπώνει τη λεηλασία του ελληνικού λαού από τις πολιτικές του δικομματισμού:
*
Την αύξηση, μέσα σε μια δεκαετία, κατά 350 δισ. ευρώ (!) του Ενεργητικού των τραπεζών, που από τα 233 δισ. το 2000 και τα 275 δισ. το 2004, εκτινάχτηκε το 2009 στα 579 δισ. ευρώ!
*
Ενα ποσό δυσθεώρητο, που αριθμητικά ξεπερνά το σύνολο του δημόσιου χρέους της χώρας,
που αποδεικνύει τον αμύθητο πλούτο που έχει σφετεριστεί μια κάστα ολιγαρχών
και ταυτόχρονα δηλώνει τη σαθρή βάση της καπιταλιστικής οικονομίας αφού μια χούφτα πλουτοκρατών παίζοντας με το «πλασματικό χρήμα» και κερδοσκοπώντας πάνω σε «φούσκες», απαιτεί να κατέχει πλούτο υπερδιπλάσιο ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας!
***
Στο σημερινό σημείωμα συνεχίζουμε την καταγραφή της υπερεκμετάλλευσης που υφίσταται ο εργαζόμενος,
παρουσιάζοντας στοιχεία σχετικά με το περίφημο ερώτημα «αν υπάρχουν λεφτά».
***

1 Ως γνωστόν, μέσω των «οφ σορ» δεν κάνουν τις συναλλαγές τους ούτε συνταξιούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε μισθωτοί. Αλλοι τις κάνουν... Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αναφορές από το λεγόμενο Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, αλλά και εκτιμήσεις των επιτελών του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ (εφημερίδα «Νέα», 11/5/2009), οι ελληνικών συμφερόντων «οφ σορ» εταιρείες υπερβαίνουν τις 10.000 (!) και διακινούν ετησίως περί τα 500 δισ. ευρώ! Νάτα τα λεφτά!

*

2 Οι καταθέσεις και οι συμφωνίες επαναγοράς (τα περίφημα repos) των επιχειρήσεων στις τράπεζες από 160 δισ. ευρώ το 2004 εκτινάχτηκαν στα 277 δισ. ευρώ μέχρι το Νοέμβρη του 2009. Δηλαδή, οι «ραντιέρηδες» (κατά τη ρήση του Αντρέα Παπανδρέου) αύξησαν σε μια πενταετία το χρήμα που διαθέτουν κατά 117 δισ. ευρώ (ποσοστό αύξησης 73%). Νάτα τα λεφτά!

*

3 Οι καταθέσεις προθεσμίας των επιχειρήσεων και των ιδιωτών στις τράπεζες από 36 δισ. ευρώ το 2004 έφτασαν στα 136 δισ. ευρώ το Νοέμβρη του 2009. Εκείνες οι καταθέσεις δηλαδή που κατά τεκμήριο αφορούν σε μορφή κατάθεσης των πλουσιότερων κοινωνικά στρωμάτων, αυξήθηκαν σε μια πενταετία κατά 100 δισ. ευρώ (ποσοστό αύξησης 278%). Νάτα τα λεφτά!

*

4 Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, ο ένας στους δύο εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με κάτω από 1.090 ευρώ ενώ περίπου 250.000 εργαζόμενοι αμείβονται με το κατώτατο ημερομίσθιο των 33 ευρώ, ήτοι, μηνιαίως 740 ευρώ. Την ίδια ώρα το επίσημο Ενεργητικό των μεγαλύτερων επιχειρήσεων στη χώρα έχει φτάσει στα 700 δισ. ευρώ. Νάτα τα λεφτά!

*

5 Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «δεν υπάρχει σάλιο» για τους ανέργους (χωρίς βέβαια να εξηγεί πώς τα χρήματα των εργαζομένων που παρακρατούνται στην πηγή «κάνουν φτερά» μέχρι να φτάσουν στον ΟΑΕΔ). Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ανακοινώνει τη χρηματοδότηση με 10 δισ. ευρώ των μεγαλοεπιχειρηματιών μέσω του ΕΣΠΑ, με άλλα 7,2 δισ. ευρώ μέσω του Επενδυτικού Νόμου, με άλλα 6 δισ. ευρώ μέσω των περιβόητων «Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα», με άλλα 4 δισ. ευρώ που χαρίζονται για τις πληρωμές των ασφαλιστικών εισφορών που οφείλουν οι εργοδότες. Νάτα τα λεφτά!

*

6 Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που κατατέθηκαν για τη φοροδιαφυγή στη Βουλή (31/3/2007) από τα 17,7 δισ. βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα χρέη προς τις εφορίες, τα 15 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 85% της φοροδιαφυγής, προέρχονται από 6.000 μεγαλο-οφειλέτες (υπάρχουν διευθύνσεις και ονόματα) που απαρτίζουν τον κόσμο της «ευπατρίδου» πλουτοκρατίας.

*

7 Το έλλειμμα των 30 δισ. ευρώ ισούται με μια και μόνο παραγγελία των Ελλήνων εφοπλιστών για τη ναυπήγηση των νέων 777 ποντοπόρων πλοίων τους εντός του 2009! Το ποσό δηλαδή για το οποίο ο ελληνικός λαός θα βυθιστεί σε ένα ακόμα τούνελ τετραετούς διάρκειας, είναι ίσο με το ποσό μιας και μόνο παραγγελίας των εφοπλιστών για την ανανέωση του στόλου τους! Νάτα τα λεφτά!

*

8 Το έλλειμμα ισούται με τα ακόμα 30 δισ. ευρώ των ανενεργών καταθέσεων του εφοπλιστικού κεφαλαίου στις εγχώριες τράπεζες και φυσικά ισούται - παρά κάτι - με το ποσό των 28 δισ. ευρώ που εγγυήθηκε το ελληνικό κράτος στις τράπεζες για να «σωθούν» από την κρίση! Νάτα τα λεφτά!

*

9 Το έλλειμμα ισούται - παρά κάτι - με την απόφαση του Συμβουλίου Αμυνας για εξοπλιστικά προγράμματα ΝΑΤΟικού χαρακτήρα ύψους 27 δισ. ευρώ για την περίοδο 2006 - 2015, όταν ήδη οι εξοπλιστικές δαπάνες της προηγούμενης δεκαετίας 1996 - 2005 ξεπέρασαν τα 20 δισ. ευρώ, και χωρίς να υπολογίζονται οι γαλλικές φρεγάτες που θα φορτωθούμε επιπλέον ως επιστέγασμα της... στήριξης του Σαρκοζί. Νάτα τα λεφτά!

*

10 Το έλλειμμα ισούται με τα... μισά (!) και μόνο καθαρά κέρδη που σημείωσαν τη δεκαετία 2000 - 2009 οι εισηγμένοι στο χρηματιστήριο βιομήχανοι, εργολάβοι, τραπεζίτες και εφοπλιστές και τα οποία ξεπερνούν τα 60 δισ. ευρώ!

***
Ετσι δημιουργούνται τα χρέη και τα ελλείμματα στο δημόσιο ταμείο, το οποίο δεν αποτελεί παρά δοχείο μέσω του οποίου ο πλούτος που παράγει ο ελληνικός λαός «μεταγγίζεται» στα ιδιωτικά ταμεία της πλουτοκρατίας.
Πρόκειται για πολιτικό έγκλημα σύμφυτο του συστήματος, που διαρκεί και θα διαρκεί για όσο θα υπάρχει καπιταλισμός, για όσο η Ελλάδα θα είναι ενταγμένη στο άρμα του ιμπεριαλισμού και που η «αποκάλυψή του» ουδόλως θα απασχολήσει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στην Εξεταστική που στήνεται...
*
Νομίζουμε, επομένως, ότι η απάντηση στο ερώτημα «αν υπάρχουν λεφτά», είναι προφανής.
Προφανέστατο είναι τόσο το «ποιοι τα έχουν» σφετεριστεί, όσο και από ποιους τα έχουν αρπάξει.
Ο αναγνώστης έχει, λοιπόν, να αποφασίσει:
*
Να καλούνται να πληρώσουν την κρίση τα λαϊκά στρώματα είναι «πατριωτισμός», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση,
ή πατριδοκάπηλο περιτύλιγμα μιας πρωτόγνωρης σε στυγνότητα ταξικής πολιτικής, που θεωρεί την πατρίδα και το λαό της αναλώσιμα θύματα των πολυεθνικών, των μονοπωλίων και των «πατρικίων» του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα;

«Τρελάθηκαν» στα λεφτά!


Ιδού - με τα ίδια τους τα στοιχεία - πώς γεννιέται το δημόσιο χρέος, αν «υπάρχουν λεφτά», ποιοι τα λυμαίνονται και σε ποιους ανήκουν!

Γρηγοριάδης Κώστας
Επί μήνες επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση λοβοτομής του ελληνικού λαού, που καλείται να φάει το παραμύθι ότι «δεν υπάρχει σάλιο» και ότι η «ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας» περνάει μέσα από τον πλήρη εξανδραποδισμό του εργάτη, του άνεργου, του βιοπαλαιστή!

Αλλά «πού πήγαν τα λεφτά», εκείνα δηλαδή τα λεφτά που τα... έψαχνε ο Παπανδρέου προεκλογικά;
Ιδού!
Ιδού πώς, μαζί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα ξαφρίσανε από τον ελληνικό λαό και τώρα στήνουν εξεταστική, για να συμψηφίσουν και να κουκουλώσουν τα «έργα» τους.
Να για ποιους κηφήνες και σφετεριστές καλείται ο ελληνικός λαός, μετά τους κόπους του, να «καταθέσει» ακόμα και το αίμα του!
***

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας,

το Ενεργητικό του τραπεζικού τομέα στην Ελλάδα ανερχόταν στα τέλη του 2000 στα 233 δισ. ευρώ.
Προσέξτε:
Μετά από μια θητεία του ΠΑΣΟΚ κι άλλη μία της ΝΔ, στα τέλη του 2009, το σύνολο του Ενεργητικού του τραπεζικού τομέα,
δηλαδή ο συνολικός πλούτος που έχουν ενθυλακώσει οι τράπεζες,
υπερδιπλασιάστηκε και εκτοξεύτηκε στο αστρονομικό ποσό των 579 δισεκατομμυρίων ευρώ!
Αυξήθηκε, δηλαδή, κατά 148% έναντι του 2000 και κατά 110% έναντι του 2004, όταν το Ενεργητικό των τραπεζών αποτιμήθηκε στα 275 δισ. ευρώ.
*
Με άλλα λόγια:
Οση ακριβώς είναι η εκτίναξη του δημόσιου χρέους, κοντά στα 300 δισ.,
τόση (και ακόμα παραπάνω!) είναι η αύξηση του αμύθητου πλούτου που ομολογούν ότι απέσπασαν οι τράπεζες μέσα στην αντίστοιχη δεκαετία!
Σύμφωνα δε με τα στοιχεία του Σεπτέμβρη του 2009,
από αυτά τα 579 δισ.,
τα 400 (!)
έχουν καταληστευθεί (σ.σ.: «νόμιμα και ηθικά») από επτά μόνο τράπεζες, τις Εθνική, Eurobank, Alpha, Πειραιώς, ΑΤΕ, Εμπορική, Marfin!
*
Γιατί, επομένως, «ψάχνουν» να βρουν, τάχα, πώς προέκυψε το δημόσιο χρέος;
Νάτο, εδώ μπροστά τους είναι που ορθώνεται «ολοζώντανο» και «ακέραιο» το δημόσιο χρέος της Ελλάδας!
Τα λεφτά που «βούτηξε» πριν και μετά την κρίση η χρηματιστική ολιγαρχία (δηλαδή, η σύμφυση τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου που συνθέτουν το χρηματιστικό κεφάλαιο)
ανέρχονται στα 346 δισ. ευρώ (!) από το 2000
και στα 304 δισ. ευρώ από το 2004!
*
Το δημόσιο χρέος,
δεν είναι παρά τα λύτρα μιας πολιτικής ομηρίας που υπέστη ο ελληνικός λαός,
λύτρα τα οποία μετατράπηκαν σε ιδιωτικό πλούτο για μια «παρέα» χρυσοκάνθαρων με ξεχειλισμένα σεντούκια και παραγεμισμένες θυρίδες!
*
Να, λοιπόν, ποιοι τα «έφαγαν»! Να ποιοι τα κατέχουν! Εχουν ονοματεπώνυμα, έχουν διευθύνσεις!
Να από ποιους να πάνε να τα ζητήσουν!
Να πού βρίσκονται όσα δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, να ποιοι καρπώθηκαν τον πλούτο που γέννησε η δουλειά του λαού.
Και να ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν, αλλά που ο «σοσιαλιστής» κ. Παπανδρέου δεν τους ζητάει πεντάρα...
*
Θα το επαναλάβουμε:
Το επιπλέον ποσό των 350 δισ. ευρώ που «άρμεξε» μια κάστα πλουτοκρατών
- μιλάμε για τον πλούτο μόλις μιας ντουζίνας τραπεζών που ξεπερνά ολόκληρο το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας (!) -
ισούται επί το 10πλάσιο με το δημοσιονομικό έλλειμμα του προϋπολογισμού και ξεπερνάει το σύνολο του δημόσιου χρέους της χώρας!
***
Πέρα, όμως, από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που αποτυπώνουν τον αμύθητο πλούτο που έχει σφετεριστεί μια κάστα ολιγαρχών
και ταυτόχρονα δηλώνει τη σαθρή βάση της καπιταλιστικής οικονομίας αφού μια χούφτα πλουτοκρατών παίζοντας με το «πλασματικό χρήμα» και κερδοσκοπώντας πάνω σε «φούσκες», απαιτεί να κατέχει πλούτο υπερδιπλάσιο ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας,
υπάρχει μακρά αλυσίδα αποδείξεων, εξίσου αποκαλυπτικών σχετικά με το περίφημο ερώτημα «αν υπάρχουν λεφτά».
Συγκεκριμένα:

1 Ως γνωστόν, μέσω των «οφ σορ» δεν κάνουν τις συναλλαγές τους ούτε συνταξιούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε μισθωτοί. Αλλοι τις κάνουν... Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αναφορές από το λεγόμενο Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, αλλά και εκτιμήσεις των επιτελών του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ (εφημερίδα «Νέα», 11/5/2009), οι ελληνικών συμφερόντων «οφ σορ» εταιρείες υπερβαίνουν τις 10.000 (!) και διακινούν ετησίως περί τα 500 δισ. ευρώ! «Αυτά είναι λεφτά»!

*

2 Οι καταθέσεις και οι συμφωνίες επαναγοράς (τα περίφημα repos) των επιχειρήσεων στις τράπεζες από 160 δισ. ευρώ το 2004 εκτινάχτηκαν στα 277 δισ. ευρώ μέχρι το Νοέμβρη του 2009. Δηλαδή, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, οι «ραντιέρηδες» (κατά τη ρήση του Αντρέα Παπανδρέου) αύξησαν σε μια πενταετία το χρήμα που διαθέτουν κατά 117 δισ. ευρώ (ποσοστό αύξησης 73%). «Είναι πολλά τα λεφτά»!

*

3 Οι καταθέσεις προθεσμίας των επιχειρήσεων και των ιδιωτών στις τράπεζες, όπως βεβαιώνει και πάλι η Τράπεζα της Ελλάδας, από 36 δισ. ευρώ το 2004 έφτασαν στα 136 δισ. ευρώ το Νοέμβρη του 2009. Εκείνες οι καταθέσεις δηλαδή που κατά τεκμήριο αφορούν σε μορφή κατάθεσης των πλουσιότερων κοινωνικά στρωμάτων, αυξήθηκαν σε μια πενταετία κατά 100 δισ. ευρώ (ποσοστό αύξησης 278%). Κι άλλα λεφτά!

*

4 Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, ο ένας στους δύο εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με κάτω από 1.090 ευρώ ενώ περίπου 250.000 εργαζόμενοι αμείβονται με το κατώτατο ημερομίσθιο των 33 ευρώ, ήτοι, μηνιαίως 740 ευρώ. Την ίδια ώρα το επίσημο Ενεργητικό των μεγαλύτερων επιχειρήσεων στη χώρα, όπως καταγράφεται στα στοιχεία της ICAP, έχει φτάσει στα 700 δισ. ευρώ. «Ωκεανός» από λεφτά!

*

5 Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «δεν υπάρχει σάλιο» για τους ανέργους (χωρίς βέβαια να εξηγεί πώς τα χρήματα των εργαζομένων που παρακρατούνται στην πηγή «κάνουν φτερά» μέχρι να φτάσουν στον ΟΑΕΔ). Την ίδια ώρα η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει τη χρηματοδότηση με 10 δισ. ευρώ των μεγαλοεπιχειρηματιών μέσω του ΕΣΠΑ, με άλλα 7,2 δισ. ευρώ μέσω του Επενδυτικού Νόμου, με άλλα 6 δισ. ευρώ μέσω των περιβόητων «Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα», με άλλα 4 δισ. ευρώ που χαρίζονται για τις πληρωμές των ασφαλιστικών εισφορών που οφείλουν οι εργοδότες. «Βρέχει» λεφτά!

*

6 Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που κατατέθηκαν για τη φοροδιαφυγή στη Βουλή από το υπουργείο Οικονομικών (31/3/2007), από τα 17,7 δισ. ευρώ βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα χρέη προς τις εφορίες, τα 15 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 85% της φοροδιαφυγής, προέρχονται από 6.000 μεγαλο-οφειλέτες (υπάρχουν διευθύνσεις και ονόματα) που απαρτίζουν τον κόσμο της «ευπατρίδου» πλουτοκρατίας. Γιατί δεν τους ζητούν τα λεφτά;

*

7 Το έλλειμμα των 30 δισ. ευρώ ισούται, σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή» (8/9/2009), με μια και μόνο παραγγελία των Ελλήνων εφοπλιστών ύψους 30 δισ. για τη ναυπήγηση των νέων 777 ποντοπόρων πλοίων τους εντός του 2009! Το ποσό δηλαδή για το οποίο ο ελληνικός λαός θα βυθιστεί σε ένα ακόμα τούνελ τετραετούς διάρκειας, είναι ίσο με το ποσό μιας και μόνο παραγγελίας των εφοπλιστών για την ανανέωση του στόλου τους! Πω, πω λεφτά!

*

8 Το έλλειμμα ισούται με τα ακόμα 30 δισ. ευρώ των ανενεργών καταθέσεων του εφοπλιστικού κεφαλαίου στις εγχώριες τράπεζες και φυσικά ισούται - παρά κάτι - με το ποσό των 28 δισ. ευρώ που εγγυήθηκε το ελληνικό κράτος στις τράπεζες για να «σωθούν» από την κρίση! «Υπάρχουν λεφτά»;!

*

9 Το έλλειμμα ισούται - παρά κάτι - με την απόφαση του Συμβουλίου Αμυνας για εξοπλιστικά προγράμματα ΝΑΤΟικού χαρακτήρα ύψους 27 δισ. ευρώ για την περίοδο 2006 - 2015, όταν ήδη οι εξοπλιστικές δαπάνες της προηγούμενης δεκαετίας, 1996 - 2005, ξεπέρασαν τα 20 δισ. ευρώ, και χωρίς να υπολογίζονται οι γαλλικές φρεγάτες που θα φορτωθούμε επιπλέον ως επιστέγασμα της... στήριξης του Σαρκοζί ή το 1 εκατομμύριο ημερησίως που στοιχίζει η «εθνική κυριαρχία» στο... Αφγανιστάν! Κι άλλα λεφτά!

*

10 Το έλλειμμα ισούται με τα... μισά (!) και μόνο καθαρά κέρδη που βάσει των ισολογισμών τους σημείωσαν τη δεκαετία 2000 - 2009 οι εισηγμένοι στο χρηματιστήριο βιομήχανοι, εργολάβοι, τραπεζίτες και εφοπλιστές και τα οποία ξεπερνούν τα 60 δισ. ευρώ! «Τρελαθήκανε» στα λεφτά!

***
Ετσι δημιουργούνται τα χρέη και τα ελλείμματα στο δημόσιο ταμείο, το οποίο δεν αποτελεί παρά δοχείο μέσω του οποίου ο πλούτος που παράγει ο ελληνικός λαός «μεταγγίζεται» στα ιδιωτικά ταμεία της πλουτοκρατίας.
*
Η απάντηση στο ερώτημα «αν υπάρχουν λεφτά» είναι προφανής.
Και φυσικά, τα λεφτά αυτά υπάρχουν. Ούτε εξανεμίστηκαν, ούτε εξαερώθηκαν.
Τα έχουν εκείνοι στους οποίους κάνουν πλάτες το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ.
Αλλά δεν τους ανήκουν. Ανήκουν στον ελληνικό λαό! Σε αυτόν ανήκει και η απόφαση: Να τα πάρει πίσω! Να μην τους επιτρέψει να του κλέψουν ούτε ένα ευρώ πλέον! Να οργανωθεί, να αντισταθεί, να τους ανατρέψει και να βάλει τέλος σε αυτήν τη ληστεία

«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ». Αθήνα, Δεκέμβρης '44




Πέρασαν 67 χρόνια από κείνη τη «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944. 
Δεν είχαν περάσει καν δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας ματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή.
Δυο μέρες πριν, είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της ελληνικής πλουτοκρατίας για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας ενάντια στα σχέδια της αντίδρασης, το συλλαλητήριο με αίτημα την ομαλότητα και την κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών, μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και προετοιμασίας διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγεται στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.

Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και, σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφύλακες και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, στρέφουν τα τανκς εναντίον του λαού.
*
Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, χιλιάδες λαού ψάλλουν στο Σύνταγμα το «Πένθιμο Εμβατήριο» συνοδεύοντας τους νεκρούς τους. 
Το πανό ξεδιπλώνεται:
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ».
Η πλουτοκρατία ξαναχτυπά. 
Ο ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά. 
Το αίμα του λαού χύνεται και πάλι από τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών και τα εγγλέζικα βόλια.
Ενα νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ξεκίνησε. 
Ο λαός διάλεξε τα όπλα.
Η ένοπλη πάλη του λαού σε Αθήνα και Πειραιά ήταν η απάντηση στην ντόπια πλουτοκρατία και τους Εγγλέζους συμμάχους της.
Πάλη άνιση, ηρωική, μεγαλειώδης.
Για 33 μέρες, η Αθήνα γράφει τις ηρωικότερες στιγμές της ιστορίας της.
«Μικρός λαός και πολεμά χωρίς σπαθιά και βόλια» μια αυτοκρατορία που βομβαρδίζει από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.
Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του '44 έγινε - από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα - το ορόσημο: Από τη μια, ο λαός. Από την άλλη, οι δολοφόνοι του, οι εκμεταλλευτές του.

Οταν τα παιδιά πεινάνε...





Δύο μέρες νηστικός μετρούσε ο μαθητής Γυμνασίου στο Ηράκλειο της Κρήτης ο οποίος προχτές λιποθύμησε στην τάξη. 
Το περιστατικό έφερε στο φως τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η εργαζόμενη σε σούπερ μάρκετ μητέρα του, που προσπαθεί να συντηρήσει μόνη τα τέσσερα παιδιά της. 
Πρόκειται για μια ακόμα από εκείνες τις περιπτώσεις, που πλέον δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «μεμονωμένες» και αποτελούν την προβολή της ανέχειας στην οποία καταδικάζεται η λαϊκή οικογένεια. Εκπαιδευτικοί κάνουν λόγο για παιδιά που πάνε σχολείο Δεκέμβρη μήνα με καλοκαιρινά παπούτσια, που τρώνε από τα συσσίτια, που προσπαθούν να χορτάσουν μοιράζοντας στα δύο ένα σάντουιτς ή ένα κουλούρι, που περνούν οκτώ ώρες στο ολοήμερο σχολείο χωρίς να έχουν μαζί τους μεσημεριανό.
Τα παραπάνω δείχνουν πώς εκφράζεται στο σχολείο η βαρβαρότητα στην οποία καταδικάζουν τη λαϊκή οικογένεια.

 Η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση που καταδικάζουν τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες, η οικονομική κρίση και η πολιτική αντιμετώπισής της σε όφελος των κερδών του κεφαλαίου, φέρνουν πείνα στα παιδιά και στους γονείς τους βεβαίως. Ταυτόχρονα η διάλυση του όποιου κράτους πρόνοιας, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, όλ' αυτά, έρχονται να αποδείξουν για μια ακόμα φορά για ποιον δουλεύουν οι κυβερνήσεις, αφήνοντας ξεκρέμαστους, στην τύχη τους τους εργαζόμενους. Ομως από την κατάσταση αυτή που διαμορφώνεται ξεπηδούν θετικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που αποδεικνύουν στην πράξη ότι η εργατική τάξη στην κοινή μαζική πάλη με τ' άλλα λαϊκά στρώματα μπορεί να οδηγήσει σε διέξοδο. Πρωτοβουλίες που καμία σχέση δεν έχουν με τον «δήθεν» «φιλανθρωπικό» χαρακτήρα ευαγών ιδρυμάτων, χορηγών και ΜΚΟ, αλλά πηγάζουν από την ταξική αλληλεγγύη και τη συνειδητοποίηση της δύναμης του λαού να επιβάλει λύσεις προς το συμφέρον του.
Από τους μαθητές που άφηναν σε απόμερο μέρος της αυλής του σχολείου τους τυρόπιτες, για να τις πάρουν οι συμμαθητές τους που δεν είχαν να φάνε, μέχρι τις οργανωμένες διεκδικήσεις, γίνεται πράξη το «όλοι για έναν και ένας για όλους». Με πρωτοπόρες τις ταξικές δυνάμεις, γίνονται πολύμορφες παρεμβάσεις, απαιτώντας να δοθεί έκτακτο κονδύλι από το κράτος στους δήμους για να παρέχεται τουλάχιστον ένα μικρό γεύμα σε όλα τα παιδιά αξιοποιώντας το προσωπικό των δήμων, να εξασφαλιστεί δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους μαθητές κ.ά. Η σχολική χρονιά πλησιάζει στα μέσα της και εκατοντάδες παιδιά δεν έχουν προσκομίσει ιατρικά δελτία στα σχολεία καθώς οι άνεργοι ή οι υποαπασχολούμενοι ανασφάλιστοι γονείς τους δεν έχουν να πληρώσουν τις επισκέψεις στους γιατρούς. Δεν λείπουν περιπτώσεις που παιδιά δεν μπορούν να επισκεφτούν γιατρό για να δικαιολογήσουν τις απουσίες ασθένειάς τους, παιδιά που δεν εμβολιάζονται. Σύλλογοι γονιών, σύλλογοι εκπαιδευτικών συναντήθηκαν έξω από υποκαταστήματα της ΔΕΗ με άλλους εργαζόμενους απαιτώντας την επανασύνδεση του ρεύματος σε οικογένειες που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν το λογαριασμό και βρέθηκαν στο κρύο και στο σκοτάδι.
Τέτοιες προσπάθειες ήδη μετρούν και κάποια πρώτα αποτελέσματα. 
Πρέπει να δυναμώσουν. Πρέπει να ενταχθούν συνολικά στον αγώνα για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, στον αγώνα για την παιδεία που έχει ανάγκη ο λαός μας και τα παιδιά του. 
Είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από κοινού να χτίζουν το απαραίτητο τείχος λαϊκής αλληλεγγύης.

3 Δεκέμβρη 2011 ΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ


ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑμεΑ στη ΚΕΡΚΥΡΑ
Εκτύπωση

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ γιατί δεν πάει άλλο. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε μπορούμε νααποκρούσουμε την επίθεση στα δικαιώματά μας.
Είμαστε σε μια περίοδο που έχει χειροτερεύσει η θέση μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ζούμε στο πετσί μας εμείς, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας τις δραματικές επιπτώσεις που έχουν τα βάρβαρα μέτρα που εφαρμόζονται σε υγεία, πρόνοια, στην κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία, τη φοροληστεία μέσω των αυξήσεων του ΦΠΑ, των τιμολογίων για την αναγκαία λειτουργία των νοικοκυριών (ΔΕΗ, νερό, τηλέφωνο κλπ),τα επιπρόσθετα χαράτσια στα ήδη λεηλατημένα εισοδήματά σας και τις κατοικίες που με κόπους, θυσίες καιβάσανα έχετε αποκτήσει και με την ανεργία που τσακίζει κόκαλα. Οι μισθοί των 500 ευρώ είναι καθεστώς, ενώ οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καταργούνται, γεγονός που θα μειώσει τους μισθούς κι άλλο στον ιδιωτικό τομέα. Οι δυο τελευταίες προκηρύξεις του 2643 –έχουν μείνει στα χαρτιά, από το 2008.
Ετοιμάζονται να δώσουν ένα ισχυρό χτύπημα, με μαζικές περικοπές στις αναπηρικές συντάξειςκαι τα επιδόματα των ΑμΕΑ με το νέο κανονισμό εκτίμησης του βαθμού αναπηρίας (ΚΕΒΑ), που θατεθεί σε ισχύ άμεσα, σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις. Ενώ, τα ικριώματα για τις μαζικέςκαρατομήσεις των δικαιωμάτων μας έχουν ήδη στηθεί, με τα κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας(ΚΕΠΑ), όπως ονόμασαν τις νέες υγειονομικές επιτροπές Ο νέος κανονισμός, δεν είναι τίποτε άλλο από την κάρτα αναπηρίας ή λειτουργικότητας που διαφήμιζαν τόσαχρόνια, το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, αλλά και η ΕΣΑΜΕΑ. Μέσω της λεγόμενης λειτουργικότητας δηλ. εισοδηματικάκριτήρια, κοινωνική & οικογενειακή κατάσταση του αναπήρου κ.ά. θα κρίνεται για το εάν ο ανάπηρος θα παίρνειαναπηρική σύνταξη, επίδομα ή θα έχει τις όποιες άλλες παροχές. Τόσα χρόνια οι επίσημες συνδικαλιστικέςηγεσίες των ΑμεΑ αποκρύπτουν από τους ανάπηρους το σφαγείο που ετοιμάζονται να τους οδηγήσουνκυβέρνηση & Ε.Ε. και τροϊκα. Οι ίδιοι να ζητούν την εφαρμογή του νέου κανονισμού!
Γι’ αυτό σήκωσαν όλο αυτό τον κουρνιαχτό περί των ανάπηρων μαϊμού που οι ίδιοι δημιούργησαν και τουςχρησιμοποίησαν για τις δικές τους ανάγκες. Τώρα τους ξαναχρησιμοποιούν για να πέσουν στα μαλακά οι μαζικέςπερικοπές των αναπηρικών συντάξεων και των επιδομάτων, προκειμένου να στηρίξουν την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Υπάρχει λυση  διέξοδος, υπάρχει
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Πλούτος υπάρχει και είναι τεράστιος. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να ζούμε καλύτερα, με αξιοπρέπεια, μια ζωή με δικαιώματα. Πρέπει να επιβάλλουμε να επιστραφεί αυτός ο πλούτος στουςεργαζόμενους που τον παράγουν με τη δουλειά τους, τους βιοπαλαιστές, τους ανάπηρους και τιςοικογένειες τους και να αξιοποιηθεί ώστε να λυθούν όλα τα λαϊκά προβλήματα, για να μπορέσουννα αξιοποιηθούν η επιστήμη και η τεχνολογία που έχουν κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια σε όλους τουςτομείς και ιδιαίτερα σε όλους τους κλάδους της ιατρικής για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των λαϊκώνοικογενειών & των αναπήρων και όχι όπως γίνεται σήμερα να είναι στην υπηρεσία στήριξης της κερδοφορίαςτων κερδών του κεφαλαίου.
Δεν θέλουμε ψίχουλα από το φαγοπότι της πλουτοκρατίας, ούτε λογικές μικροεξυπηρετήσεων και σουπερμάρκετ μίας χαμερπής ζωής με 2 κιλά μακαρόνια και 3 κιλά ρύζι. Κανένας τοπικός άρχοντας ή εκπρόσωπος των κομμάτων της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μας κοροϊδέψει ότι θα μας λύσει τα προβλήματα πια. Κανένα “κοινωνικό παντοπωλείο” δεν είναι σε θέση να μας καλύψει τις πραγματικές μας ανάγκες. Δεν ζητάμε  φιλανθρωπία!
Συνειδητά σήμερα κάποιοι μπορεί να εξαπατούν προβάλλοντας ότι αγωνίζονται “να εξαιρεθούν οι ανάπηροι απότα μέτρα”, που σύμφωνα με κείμενά και τα λεγόμενά τους είναι αναγκαία.Οι ανάπηροι δεν μπορούν να εξαιρεθούν από τις επιπτώσεις των μέτρων, ακόμα κι αν γίνονταν λιγότερεςπερικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις & τα επιδόματα. Γιατί, ο ανάπηρος από τα φτωχά λαϊκά στρώματαπλήττεται πρώτα απ’ όλα από την εμπορευματοποίηση της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας. Γιατί, οι πρώτεςθέσεις εργασίας που καταστράφηκαν με τις ιδιωτικοποιήσεις ήταν των αναπήρων.Γιατί, με τα μέτρα της κυβέρνησης τσακίζεται η εργατική λαϊκή οικογένεια, το μοναδικό ουσιαστικά στήριγμα τουανάπηρου στη χώρα μας. Πώς να μας στηρίξει, το παιδί μας, ο αδελφός μας, οι γονείς μας όταν θα είναι άνεργοι,απολυμένοι, μέσα στην ανέχεια και την ανασφάλεια; Είμαστε άνθρωποι και θέλουμε ζωή με δικαιώματα.
Μη δέχεσαι να σε απειλούν, να σε τρομοκρατούν. Βγάλε συμπεράσματα, εγκατέλειψε κόμματα τουκεφαλαίου και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που μας έφεραν ως εδώ.
Δεν φτάνουν σήμερα πια οι αμυντικοί και επιμέρους αγώνες, δεν μπορούν ν’ αποσπάσουνκατακτήσεις όπως παλιά, ούτε να εξασφαλίσουν μια στοιχειώδη άμυνα απέναντι στηνεπιθετικότητα του καπιταλισμού. Κανένας δεν μπορεί να διασωθεί μόνος του.Προϋπόθεση για να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας μας είναι να είναι μακρόχρονος, οργανωμένος, με αλληλεγγύη,σε συμμαχία με τους εργαζόμενους, τα ταξικά σωματεία. Άλλωστε μακρόχρονη, οργανωμένη και με συμμαχίες είναι και η επίθεση που δεχ

TOP READ